Rywalizacja czy współdziałanie? Wdrażanie elektromobilności pierwszej i drugiej generacji w miejskim transporcie publicznym : ujęcie teoretyczne

Bibliogr. s. 32-36

Elektryfikacja miejskiego transportu publicznego jest interesującym problemem stojącym przed miastami. Znalezienie odpowiedniego rozwiązania dla miasta jest skomplikowane, gdyż powinno uwzględniać zarówno charakterystykę środków transportu (pierwszej lub drugiej generacji elektromobilności), jak i złożoną mozaikę czynników lokalnych, miejskich. Głównym celem artykułu jest konceptualizacja elektromobilności w kontekście systemu transportu miejskiego o charakterze przestrzennym. Koncepcja zrównoważonej mobilności wprost podkreśla rolę transportu publicznego i elektromobilności w mieście. Rola transportu publicznego w gęsto zaludnionych obszarach zurbanizowanych jest kluczowa i nie ogranicza się do zaspokajania potrzeb w zakresie mobilności (paradygmat mobilności), ale jest również ważnym elementem funkcjonowania miasta w kontekście społecznym, ludzkim, przyrodniczym i gospodarczym (paradygmat zrównoważonego rozwoju). W artykule zwrócono uwagę na nieco zaniedbany aspekt przestrzenny zarówno w kontekście zróżnicowania przestrzennego, jak i skali przestrzennej. W artykule wskazano także na różnorodne czynniki, które powinny być uwzględnione przy wyborze elektromobilności. Jednym z istotnych czynników powinny być uwarunkowania przestrzenne, w tym znaczenie linii transportowych. W związku z tym zaproponowano założenia do modelu elektromobilności z uwzględnieniem aspektów przestrzennych. Elektromobilność powinna być wdrażana na różne sposoby, w zależności od skali miasta, jego wewnętrznej struktury i wielkości przepływów transportowych oraz istniejącego – ale także pożądanego – podziału modalnego. Powyższe rozważania dotyczące przestrzennych aspektów wdrażania elektromobilności zostały oparte na badaniach dotyczących Polski, ale mają charakter uniwersalny.

The electrification of urban public transport is an interesting problem for cities. Finding the right solution for a city is complicated because it should take into account both the characteristics of the means of transport (first or second generation electromobility) and a complex mosaic of local and urban factors. The main aim of this paper is to conceptualise electromobility in the context of a spatial urban transport system. The concept of sustainable mobility explicitly emphasises the role of public transport and electromobility in a city. The role of public transport in densely populated urbanised areas is crucial and is not limited to meeting mobility needs (a mobility paradigm), but is also an important element in the functioning of a city in a social, human, natural and economic context (a sustainability paradigm). The article highlights the somewhat neglected spatial aspect both in terms of spatial diversity but also a spatial scale. The article identifies various factors that should be taken into account when choosing electromobility. One significant factor should be spatial considerations, including the importance of transport lines. The article proposes assumptions for an electromobility model taking spatial aspects into account. Electromobility should be implemented in different ways, depending on the scale of a city, its internal structure and the volume of transport flows and the existing – but also desired – modal split. The above considerations of the spatial aspects of electromobility implementation are based on studies for Poland, but they are universal.