W niniejszej pracy pragnę przybliżyć status prawny Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej według ustawy konstytucyjnej z dnia 19 lutego 1947 roku zwanej powszechnie Małą Konstytucją. Ten akt prawny – będący pierwszą ustawą konstytucyjną po zakończeniu II Wojny Światowej na ziemiach polskich – miał w założeniu charakter tymczasowy i stanowić miał jedynie etap pośredni pomiędzy manifestem PKWN z 22 lipca 1944 roku a Konstytucją PRL z 22 lipca 1952 roku. Mała Konstytucja przez badaczy po 1989 roku oceniana jest krytycznie, a nawet stawiana jako negatywny wzorzec ustawy konstytucyjnej. Nie zwalnia nas to jednak z próby zrozumienia jej celów i założeń, w szczególności – ze względu na temat niniejszej pracy – tych związanych z urzędem Prezydenta Rzeczypospolitej.