"With a poem I rise to You". From inexpressibility to feminine voice. Quest for ideal means of expression in lyric poetry of Rafał Wojaczek

Inexpressibility and female voice is a kind of compositional buckle, two extreme points defining the boundaries, purpose and strategy of searching for the ideal means of poetic expression. It is also one of the key themes that takes in his poetry Rafal Wojaczek.The area, which includes quest for the perfect means of expression, refers to the successive elements of poetic creation - at both the formal and the form of a specific concepts - by which expression is implemented and constituted. The first important aspect of this work is the problem of subjectivity and it's relations with expressibility and inexpressibility.Another issue concerns the poetic language. The experience of his infirmities, the insufficiency and inadequacy of language becomes an inherent feature of the language. Salvation is in a ritual revival in poetic speech. His final act is the poem-person project and the idea of ​​female "voice on the highest note", which becomes the essence of expression and of poetry itself.Another important issue is to draw attention to the act of creation, which becomes a transcendental form of contact with the metaphysical essence of poetry. All activities of subject lead to the unification with and rebirth through it.

Niewyrażalność i kobiecy głos to swoista klamra kompozycyjna, dwa skrajne punkty wyznaczające granice, cel i strategię poszukiwania idealnych środków poetyckiego wyrazu. Jest to jednocześnie jeden z kluczowych tematów, które podejmuje w swojej liryce Rafał Wojaczek. Obszar, który obejmuje poszukiwanie idealnych środków wyrazu, odnosi się do kolejnych elementów poetyckiej kreacji – zarówno na płaszczyźnie formalnej jak i pod postacią konkretnych koncepcji – poprzez które realizowane i konstytuowane jest wyrażanie. Pierwszym, ważnym wątkiem tej pracy problem podmiotowości oraz relacji, w jakie wchodzi ona z zagadnieniem wyrażalności i niewyrażalności.Kolejne zagadnienie dotyczy języka poetyckiego. Doznanie jego ułomności, niewystarczalność i nieprzydatność środków językowych stają się immanentną cechą samego jezyka. Ocalenie przynieść ma rytualne odrodzenie się w poetyckiej mowie. Jego finalnym aktem jest projekt wiersza-osoby i idea kobiecego "głosu na nucie najwyższej", który staje się esencją wyrażania i samej poezji. Kolejną istotną kwestią jest zwrócenie uwagi na akt kreacji, który staje się transcendentalną formą obcowania z metafizyczną istotą poezji. Wszelkie działania podmiotu prowadzą do zjednoczenia i odrodzenia poprzez nią.