Nowy Pakt o Migracji i Azylu: Elastyczna Solidarność jako narzędzie podejścia międzyrządowego?

Od 2015 roku Europa przeżywała poważny kryzys, tzw. kryzys migracyjny. Był on rezonansem wielu konfliktów na poziomie krajowym, jak i europejskim. Ogromny napływ migracyjny w basenie Morza Śródziemnego wywołał decyzję Rady Europejskiej o stworzeniu programu relokacji i wymusił na wszystkich państwach członkowskich program obowiązkowej solidarności w zakresie relokacji migrantów z Grecji i Włoch, które znajdowały się pod dużą presją migracyjną. Wezwano do solidarności i podziału obciążeń, jednak wiele państw członkowskich, w tym Polska, Czechy, Węgry itp. odmówiło zastosowania się do programu relokacji.W obliczu rosnącej presji na Morze Śródziemne, stałego napływu migrantów, braku zgodności państw członkowskich z przepisami oraz nieskuteczności rozporządzenia dublińskiego, Komisja Europejska zdała sobie sprawę, że nie udało się rozwiązać kryzysu za pomocą narzuconego ponadnarodowego systemu kwotowego i podjęła decyzję o przyjęciu Nowego Paktu o Migracji i Azylu, który ma na celu wspieranie solidarności i pogłębianie integracji europejskiej. Pakt wprowadza unikalną koncepcję "elastycznej solidarności" po poprzedniej "obowiązkowej solidarności", zaproponowanej w celu bezskutecznego rozwiązania kwestii migracji na szczeblu ponadnarodowym, mimo że program relokacji opiera się całkowicie na aspekcie moralnym, podkreślając potrzebę rozwiązania kryzysu humanitarnego i stworzenia sprawiedliwego podziału odpowiedzialności między państwami członkowskimi. W porównaniu z "obowiązkową solidarnością", która była umieszczona w poprzednim programie relokacji, elastyczna solidarność przedstawia kilka opcji dla państw członkowskich, pozostawiając im możliwość wyboru składki solidarnościowej, która według nich jest bardziej odpowiednia.Celem badania jest ustalenie, jak solidarność jest skonstruowana w Nowym Pakcie o Migracji i Azylu i jak można ją rozumieć w ramach nexusu międzyrządowego. Do przeprowadzenia badań wykorzystano jakościową analizę treści jako metodologię. Zgodnie z wynikami, elastyczna solidarność jest wykorzystywana jako wezwanie do prowadzenia składek solidarnościowych tylko w sytuacjach kryzysu i presji migracyjnej. Ponadto, mechanizmy solidarnościowe Paktu odnoszą się do republikańskiego międzyrządowego charakteru, jak również do nowego międzyrządowego charakteru poprzez większą przestrzeń współpracy pomiędzy państwami członkowskimi i instytucjami ponadnarodowymi UE, jak również samymi państwami członkowskimi, bez dominacji władzy z dwóch stron, oraz wzmocnienie roli Europejskiej Agencji Straży Granicznej i Przybrzeżnej (Frontex) jako organu de novo pomiędzy instytucjami UE i państwami członkowskimi.Dyskutowane są implikacje wyników badań dotyczące tego, jak propozycja Komisji Europejskiej dotycząca elastycznej solidarności jest konstruowana w Pakcie i jak może być rozumiana w ramach międzyrządowego nexusu. Dalsze badania są wymagane, aby zrozumieć mechanizm przyczynowy propozycji "elastycznej solidarności" związany z jej podstawą w aspekcie moralnym lub zorientowaniem na interesy państw.

Since 2015, Europe was in a major crisis, the so-called Migration Crisis. It resonated with many conflicts on the national, as well as European level. The huge migration inflow in the Mediterranean evoked European Council’s decision to create a relocation scheme and enforced the scheme of compulsory solidarity on all Member States to relocate migrants from Greece and Italy, who were under major migration pressure. The call for solidarity and burden-sharing was made, however, the many Member States, including Poland, the Czech Republic, Hungary, etc., rejected to comply with the relocation scheme.With growing pressure on the Mediterranean, constant migration inflow, incompliant Member States, and ineffective Dublin Regulation, the European Commission realized that they did not manage to solve the crisis by the supranationally imposed quota system, and it came up with the decision to adopt the New Pact on Migration and Asylum which aims to foster solidarity and deepen the European Integration. The Pact brings a unique concept of ‘flexible solidarity’ after the previous ‘compulsory solidarity’, which proposed to unsuccessfully solve the issues of migration on a supranational level, despite the relocation scheme being based completely on moral aspect by underlining the need to resolve the humanitarian crisis and create a fair share of responsibilities between MSs. Compared with the ‘compulsory solidarity’, which was placed in the previous relocation scheme, flexible solidarity presents several options for the Member States, leaving room for them to choose the solidarity contribution, which they think is more suitable for them.The goal of the research is to find out how solidarity is constructed in the New Pact on Migration and Asylum and how it can be understood in the intergovernmental nexus. To conduct the research, qualitative content analysis was used as a methodology. According to the results, flexible solidarity has used a call to conduct solidarity contributions only in situations of crisis and migratory pressure. In addition, the Solidarity Mechanisms of the Pact relate to the Republican Intergovernmentalist, as well as New Intergovernmentalist characters by having more space for collaboration between the Member States and the EU supranational institutions, as well as the Member States themselves, without any domination of power from two sides, and enhancement of the European Border and Coast Guard Agency’s (Frontex) role as a de novo body between EU institutions and the Member States.Implications of the research findings on how the European Commission’s proposal on flexible solidarity is constructed in the Pact and how it can be understood in intergovernmental nexus are discussed. Further research is required to understand the causal mechanism for the ‘flexiblesolidarity’ proposal related to its justification on the moral aspect oriented or being states-interests oriented.