Metanarration in documentary cinema as a universal tool for intercultural dialogue

Praca dotyczy metanarracji w kinie dokumentalnym i jej roli jako uniwersalnego narzędzia dialogu międzykulturowego. Autor analizuje, w jaki sposób metanarracja, będąca refleksją nad samym procesem opowiadania, przekracza bariery językowe i kulturowe, tworząc przestrzeń do wymiany perspektyw i głębszego zrozumienia między różnymi kulturami. Praca skupia się na teoretycznych podstawach metanarracji oraz jej znaczeniu w kontekście modernizmu, postmodernizmu i metamodernizmu, wskazując, że filmy dokumentalne, wykorzystując te techniki, mogą skutecznie budować dialog międzykulturowy. Główna teza zakłada, że metanarracja w kinie dokumentalnym nie tylko prezentuje historie, ale angażuje widza, umożliwiając lepsze zrozumienie różnorodnych perspektyw kulturowych.

The thesis explores metanarration in documentary cinema and its role as a universal tool for intercultural dialogue. The author examines how metanarration, as a reflection on the storytelling process itself, transcends linguistic and cultural barriers, creating a space for the exchange of perspectives and deeper understanding between different cultures. The thesis focuses on the theoretical foundations of metanarration and its significance in the context of modernism, postmodernism, and metamodernism, demonstrating that documentaries employing these techniques can effectively foster intercultural dialogue. The central argument asserts that metanarration in documentary cinema not only presents stories but also engages the viewer, enabling a better understanding of diverse cultural perspectives.