The role of external relations of the Principality of Monaco after 1945

We współczesnym świecie obok klasycznych mierników siły państwa takich jak wielkość terytorium i liczba ludności, coraz większe znaczenie odgrywają: innowacyjność, pomysłowość, nieszablonowe myślenie i efektywne użytkowanie posiadanych zasobów. Przykładem państwa, które myśli w takich kategoriach jest Monako.Celem pracy jest wykazanie, że nawet takie mikropaństwo jak Monako jest suwerenne i może samodzielnie prowadzić politykę zagraniczną realizując przy tym swoje interesy narodowe, jednocześnie będąc orędownikiem pokoju na świecie. Celem pracy jest również ocena skuteczności współczesnej polityki zagranicznej Monako. Czy pozwala ona chronić interesy narodowe i jakie pełni funkcje? Czy Monako mimo posiadania oczywistych fizycznych ograniczeń potrafiło przekształcić swoje ograniczenia w zalety i rozwój gospodarczy? Czy tak małe państwo w ogóle potrzebuje prowadzenia własnej polityki zagranicznej? Część pierwsza zawiera podstawowe informacje dotyczące Monako, genezę i historię państwa oraz najważniejsze momenty z jego dziejów. W szczególny sposób uwzględniono na ukazaniu jak Księstwo od początków swoich dziejów lawirowało między partnerami i wybierało dla siebie najlepszą opcję w danym momencie.Część druga obejmuje stosunki z głównym partnerem i jedynym sąsiadem - Republiką Francuską. Zawiera również analizę najważniejszej umowy, która ukształtowała w dużej mierze współczesne relacje obu państw - Traité d'amitié protectrice du 17 juillet 1918 (Traktat o protekcyjnej przyjaźni z 17 lipca 1918 roku).Szczególną uwagę zwrócono na kryzys między Francją i Monako w 1962 roku. Omówiono przyczyny i skutki tego wydarzenia dla obu państw. Opisano również obecne stosunki i współpracę między dwoma państwami w XXI wieku. Odrębny podrozdział został dedykowany kwestiom suwerenności Monako.W części trzeciej poruszono problematykę stosunków zewnętrznych Księstwa Monako sensu largo. Omówiono priorytety w działaniach zewnętrznych oraz specyficzny styl prowadzenia polityki zagranicznej. Został opisany udział Monako w organizacjach międzynarodowych, stosunki bilateralne, polityka europejska oraz polityki sektorowe (ochrona środowiska i pomoc humanitarna). Ta część zawiera ocenę polityki zagranicznej pod kątem strategii bezpieczeństwa Monako. Całość zamykają wnioski końcowe.

In the modern world, next to classic measures of state strength, such as the size of the territory and the number of people, innovation and ingenuity, unconventional thinking and effective use of resources are playing an increasingly important role. An example of a country that thinks in such categories is Monaco.The aim of the work is to show that even a micro-state like Monaco is sovereign and can independently conduct foreign policy while pursuing its national interests, at the same time being an advocate of world peace.The purpose of the work is also to assess the effectiveness of contemporary foreign policy of Monaco. Does external relations protect national interests and what functions does it perform? Was Monaco able to transform its limitations into advantages and economic development despite having obvious physical limitations? Does such a small country even need its own foreign policy?The First part contains basic information about Monaco, the genesis and history of the state and the most important moments from its history. It was shown how the Principality from the beginning of its history was maneuvering between partners and choosing the best option for themselves at a given moment. Part Two covers relations with the main partner and only neighbor - the French Republic. It also contains an analysis of the most important agreement, which largely shaped the contemporary relations of the two countries - Traité d'amitié protectrice du 17 juillet 1918 (Treaty on Protective Friendship of 17 July 1918). Particular attention was devoted to the crisis between France and Monaco in 1962. The causes and effects of this event for both countries were discussed. The current relations and cooperation between the two states in the 21st century were also described. A separate subsection is dedicated to issues of Monaco’s sovereignty. The Third part deals with the external relations of the Principality of Monaco in general. Priorities are discussed in external activities and a specific style of foreign policy. Monaco's participation in international organizations, bilateral relations, European policy and sectoral policies (environmental protection and humanitarian aid) have been described. That section provides an assessment of foreign policy in terms of Monaco's security strategy. The whole ends with final conclusions.