Nemo tenetur ad impossibile - nemo tenetur se ipsum accusare - no one is obliged to do the impossible - no one is obliged to accuse oneself

Celem niniejszego opracowania jest przybliżenie problematyki zasady nemo se ipsum accusare tentur wraz ze wskazaniem postulowanych zmian de lege ferenda w polskim kodeksie postępowania karnego, które mogłyby korzystnie wpłynąć na podniesienie standardu realizacji zasady zakazującej autodenuncjacji. W związku z powyższym, praca wskazuje na rozumienie zasady nemo se ipsum przez pryzmat orzeczeń Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, Trybunału Konstytucyjnego oraz Sądu Najwyższego. Autorka wskazuje, komu przysługują prawa wynikające z zasady nemo se ipsum, gdyż objęcie jej zastosowaniem jedynie podejrzanego i oskarżonego jest dalece niewystarczające, a także rozważa, od jakiego momentu w procesie jednostka może powoływać się na prawa wynikające ze wskazanej zasady. Nadto celem autorki jest wskazanie na trzy filary zasady nemo se ipsum, jakimi są: prawo do zachowania milczenia, prawo do pozostania biernym w procesie, a także ograniczone prawo do bezkarnego dostarczania nieprawdziwych informacji w postępowaniu. Co więcej, praca ma na celu wskazanie, jaką rolę pełni zasada nemo se ipusm accusare tenetur w szeroko rozumianym postępowaniu represyjnym wraz z ustanowionym ograniczeniem tej zasady, a także problematykę związaną z regulacjami statuującymi wskazaną zasadę w innych porządkach prawnych.

The purpose of this study is to introduce the problem of the principle of nemo se ipsum accusare tentur, with the indication of postulated de lege ferenda changes in the Polish Code of Criminal Procedure, which could favorably affect the raising standard of implementation of the principle prohibiting self-denunciation and bringing the Polish legal order to the upper standard. In this regard, the work indicates the understanding of the principle nemo se ipsum through the prism of the rulings of the European Court of Human Rights, the Constitutional Court and the Supreme Court. The author indicates who is entitled to the rights according to the principle nemo se ipsum, as the inclusion of only the suspect and the accused in its framework is far from sufficient, and also considers from what point in the process an individual can invoke the rights under the indicated principle. In addition, the author aims to introduce the three pillars of the nemo se ipsum principle, which are the right to remain silent, the right to remain passive in the trial, and the limited right to provide false information with impunity in the proceedings. Moreover, the author aims to indicate what role the principle nemo se ipusm accusare tenetur plays in repressive proceedings in the broadest sense, with a discussion of the established limitations of this principle, as well as the problems associated with the regulations that statute the indicated principle in other legal orders.