Florentine Neoplatonism in the life and art of Michelangelo Buonarroti

Praca podejmuje temat formacji intelektualno – kulturalnej jaką w II połowie XV wieku stanowił Medycejski dwór oraz wpływu jaki miała na to środowisko filozofia Platona w neoplatońsko – hermetycznej interpretacji takich myślicieli jak M.Ficino czy Pico de Mirandola. Skutkiem tego mariażu greckiego filozofa z renesansowym prądem było powstanie jednego z najbardziej charakterystycznych i wpływowych dla Renesansu zjawisk, zwanego neoplatonizmem florenckim. Czołowy przedstawiciel tego nurtu Michał Anioł Buonarroti wprowadza poglądy wyznawane przez florencką elitę do sztuki przedstawieniowej. Sztuka autora Dawida stopniowo, co pokazują kolejne rozdziały niniejszej pracy, porzuca cały spekulatywny, hermeneutyczny oraz humanistyczny rys neoplatonizmu . Głównym motywem pracy jest więc ewolucja twórcza i poglądowa Michała Anioła, która zwiastuje koniec Renesansu i nadejście kolejnej epoki Baroku, zastąpienie platońskiego Erosa, chrześcijańskim krzyżem.

The paper consider the intellectual and cultural formation in second half of the fifteenth century in Florence which was consisted mostly of people from Medici court and an impact what had on this formation Plato philosophy with neo-platonic and hermetic interpretation represented by such thinkers as M.Ficino or Pico de Mirandola. As the result of the marriage of the ancient Greek philosopher and ideas of Renaissance was the uprising one of the most distinctive and influential among renaisance‘s phenomenon, known as Florentine Neo-Platonism. Michelangelo Buonarroti was inspired by Florentine elite and applied their ideas into his art. But after while Michelangelo is starting to succesively abandon the ideas of neoplatonic philosophy in favour to art which anticipated Baroque, decades before Broroque has come. The main theme of work is creative evolution of Michelangelo‘s art where neo-platonic Eros is superseded by Christian cross.