Comparison of the coordination abilities of breakdancing dancers in relation to a non-dancing group

Koordynacja ruchowa jest cechą motoryczną, która ma ogromny wpływ na codzienne funkcjonowanie człowieka. Jej poziom wpływa na szybkość i jakość przyswajania nowych umiejętności motorycznych, zdolności organizmu do szybkiej reakcji w nagłych warunkach, ale również jest istotna w rehabilitacji w efektywnym powrocie do sprawności. Istotne wydaje się poszukiwanie odpowiedzi na to w jaki sposób różne aktywności ruchowe wpływają na rozwój koordynacji ruchowej. W niniejszej pracy zostały zaprezentowane wyniki badań przeprowadzonych na grupie 40 osób w wieku 18-35 lat, z czego 20 stanowili tancerze breakdance i 20 osoby nietańczące. W badaniu wykorzystano trzy testy służące do oceny globalnej koordynacji ruchowej oraz jej komponentów: rytmizacji i czucia ciała. W tym celu zastosowano następujące testy: test Starosty, Johnson –Matheny oraz autorski test czucia ciała w przestrzeni. Istotność różnic oceniono na podstawie testu U Manna-Whitney'a. Z badań wynikło, że grupa tancerzy breaking wykazała się wyższym poziomem koordynacji motorycznej w każdym przeprowadzonym teście. Zaobserwowano również skłonność badanych obu grup do wyolbrzymiania ruchów w zadaniach motorycznych dla drobnych manewrów ruchowych oraz do redukowania ich w zadań motorycznych, które są obszerne. Na podstawie otrzymanych wyników i literatury wyciągnięto również wnioski, że występuje wzajemna korelacja między przeprowadzonymi testami.

Motor coordination is a motor feature witch has a huge impact on the daily functioning of a human being. It affects the speed and quality of acquring new skills, the body’s ability to react quickly under sudden conditions, but also in rehabilitation for effective recovery. It seems essential to search for answers to how various motor activities influence the development of motor coordination. This study presents the results of the research carried out on the group of 40 people aged 18-35, of wich 20 were part of breakdance group and 20 were part of non-dancing group. Three tests were used in the study: Starosta test, Johnson –Matheny test and author’s test of feeling the body in space. The significance of the differences was assessed on the basis of U Mann-Whitney test. The research showed that the group of breaking dancers had a higher level of motor coordination in each of the tests performed. It was also observed the tendency of both groups to exagerate movements in motor tasks for minor motor maneuvers and to reduce them in motor tasks that are voluminous. Based on the obtained results and literature, conclusions were also drawn that there is a mutual correlation between the tests performed.