Relationships between stage fright, coping strategies and symptoms of burnout among students of Music Academies

Głównym celem niniejszej pracy było odkrycie istnienia związków pomiędzy tremą, strategiami radzenia sobie z nią oraz wypaleniem zawodowym na grupie studentów Akademii Muzycznych. W badaniu wzięło udział 99 osób. Zostało ono stworzone na bazie trzech zmodyfikowanych kwestionariuszy: Kwestionariusz lęku przed wystąpieniami publicznymi (GFER), Skala samopoczucia muzyka przed występem (SSMW) oraz Oldenburski kwestionariusz wypalenia zawodowego (OLBI). Wypalenie zawodowe zostało zoperacjonalizowane jako wyczerpanie i brak zaangażowania. Na podstawie przeprowadzonych analiz statystycznych można stwierdzić, iż: im wyższy poziom tremy, tym wyższy poziom wypalenia oraz im niższy poziom tremy, tym niższy poziom wypalenia - reakcje emocjonalne i fizjologiczne korelują pozytywnie zarówno z wyczerpaniem, jak i z brakiem zaangażowania, zamartwianie się koreluje pozytywnie z wyczerpaniem; trema, strategie radzenia sobie z nią oraz wypalenie zawodowe wpływają na siebie nawzajem; adaptacyjne strategie radzenia sobie z tremą wykazują negatywny związek z poziomem tremy oraz symptomami wypalenia zawodowego, a dezadaptacyjne strategie radzenia sobie z tremą wykazują pozytywny związek z poziomem tremy oraz wypalenia zawodowego – jedynie bagatelizowanie nie wykazało istotnych statystycznie związków z wypaleniem zawodowym. Poziom tremy u osób uczących się na Akademii Muzycznej jest przeciętny. Wokaliści stosują adaptacyjne sposoby radzenia sobie z tremą częściej niż instrumentaliści, dlatego mają niższy poziom tremy oraz wypalenia zawodowego (w wymiarze wyczerpania). Studiowanie drugiego kierunku nasila intensywność symptomów wypalenia zawodowego. Studenci Akademii Muzycznej częściej stosują adaptacyjne niż nieadaptacyjne strategie radzenia sobie z tremą; kobiety doświadczają wypalenia (w wymiarze wyczerpania) częściej i silniej, niż mężczyźni.

The main aim of this study was to discover the existance of relationships between stage fright, coping strategies and symptoms of burnout among students of Music Academies. Ninety nine people took part in the research. The study was created on the base of three modified questionnaires: Public Speaking Anxiety Questionnaire (GFER), Cognitive and Behavioural Strategies in Performance Anxiety (SSMW) and Oldenburg Burnout Inventory (OLBI). Burnout was operationalized as depersonalisation and exhaustion. The statistical analysis showed that: the higher the level of the stage fright, the higher the level of the burnout and the lower the level of the stage fright, the lower the level of the burnout - emotional and physiological reactions correlate positively with both exhaustion and disengagement, worryingcorrelates positively with exhaustion; stage fright, coping strategies and burnout have an impact on one another; adaptive coping strategies have a negative relationship with the level of stage fright and symptoms of burnout and maladaptive coping strategies have a positive relationship with the level of stage fright and symptoms of burnout - only underestimating did not show any statistically significant relationships with burnout. The level of stage fright among students of Music Academies is average. Vocalists use adaptive coping strategies more often than instrumentalists, so that they have lower level of stage fright and burnout (in the dimension of exhaustion). The second field of study intensifies the symptoms of burnout. Students use adaptive coping strategies more often than maladaptive coping strategies; women experience the burnout (in the dimension of exhaustion) more often and stronger than men.