The justification for a second parliamentary chamber's existence by the example of Polish and French solutions

Praca licencjacka poświęcona jest rozważaniom na temat zasady dwuizbowości parlamentu pod kątem zasadności opowiadania się za takim sposobem organizacji ciała przedstawicielskiego. Współcześnie istnienie drugiej izby bywa niejednokrotnie krytykowane przez przedstawicieli środowisk politycznych oraz naukowych z całego świata. Najczęściej przytaczanym na płaszczyźnie generalnej zarzutem zdaje się być między innymi „przestarzałość” instytucji drugiej izby, która pierwotnie służyć miała reprezentowaniu interesów wyższego stanu społecznego czy też osłabianiu mającej tendencje do dominacji nad pozostałymi władzami władzy ustawodawczej. Jako iż obecnie cele te nie są przez tę izbę realizowane, Senat jawi się dla niektórych jako zbędny balast dla parlamentu. Krytyka bikameralizmu często odnosi się również do nieoptymalnej implementacji tej zasady w porządku prawnym danego państwa. Autor przygląda się sposobowi organizacji oraz zakresowi kompetencji drugiej izby odpowiednio w Polsce oraz Francji celem przesądzenia o racji bytu takiego organu lub też jej braku i skonfrontowania bikameralizmu z konkurencyjną zasadą unikameralizmu. Przedstawiony został również sposób, w jaki Senat postrzegany jest w ramach dwóch odmiennych systemów ustrojowych, oraz zwięzły rys historyczny pozwalający prześledzić ewolucję dwuizbowości w tych państwach na przestrzeni lat.

The bachelor's thesis is devoted to the considerations regarding the principle of bicameral parliament in terms of legitimacy of advocating for such a way of organizing the representative body. Nowadays, the existence of a second chamber is often criticized by the representatives of political and scientific communities from around the world. The most often cited argument against said chamber at the general level is, among others, the "obsolescence" of such institution as it’s original purposes were to represent the interests of a higher social class or to weaken legislature’s tendency of dominating over the executive and judical authorities. Due to the fact that these goals do not belong to the set of Senate’s responsibilities anymore, the second chamber is seen by some as an unnecessary burden on the parliament. The criticism of bicameralism often aims at the suboptimal implementation of this principle in the legal order of a given country. The author looks at the organization and the scope of competencies of the second chamber in Poland and France respectively in order to determine whether there is a reason for such a body to exist and to confront bicameralism with the competitive principle of unicameralism. The thesis also presents the way in which the Senate is perceived in two different regimes complemented by a concise historical outline that allows to trace the evolution of bicameralism in these countries over the years.