Transgenic relationality of performance acting. The confrontation of the spectator with contemporary theater.

Autorka pracy ukazała zróżnicowane wytwarzanie relacyjności między aktorami a widzami we współczesnym teatrze. Do analizy i interpretacji wybrano metodę dialogową – bezpośrednią rozmowę w oparciu o spersonalizowane pytania. Zastosowano technikę monograficzną i indywidualnych przypadków w oparciu o wywiady przeprowadzone z Juliuszem Chrząstowskim, Przemysławem Wasilkowskim oraz Grzegorzem Grabowskim. Wyjściowym narzędziem badawczym były trzy różne spektakle teatralne: "Wróg ludu" w reż. Jana Klaty, "Dionizos 360" w reż. Pawła Passiniego oraz "Sen nocy letniej" w reż. Krzysztofa Garbaczewskiego, w których grali wymienieni wcześniej aktorzy. Współczesny teatr został ujęty jako enigmatyczne zwierciadło, które pozwala widzom i aktorom na przejście do równoległego świata wirtualnego. Finalnie, praca ukazuje różne warianty wytwarzania relacji i nawiązywania kontaktu między widzami a aktorami. Proces badawczy zachodzi w perspektywie żywego uczestnictwa. Stawia pytanie o rodzaj obecności "tu i teraz" z punktu widzenia "auto-teatru", gdzie aktor mówi ze sceny we własnym imieniu, zrywa czwartą ścianę i bezpośrednio zwraca się do widzów oraz "perfo-teatru", gdzie pojawia się wyraźna granica wyznaczona przez zapośredniczoną rzeczywistość w postaci okularów VR.

The purpose of the below paper is to present the diverse production of relativity between actors and spectators in modern theatre. The chosen method for analysis and interpretation - dialogical method - direct conversation based on personalised questions. During the interviews, the author used monographic and individual case techniques. The subject of the above-mentioned conversations were Juliusz Chrząstkowski, Przemysław Wasilikowski, and Grzegorz Grabowski. The initial research tool was three different theatrical performances: "Enemy of the People," directed by Jan Klata, "Dionysus 360," directed by Pawel Passini, and "A Midsummer Night's Dream," directed by Krzysztof Garbaczewski, in which the aforementioned actors played. The contemporary theater was framed as an enigmatic mirror that allows viewers and actors to pass into a parallel virtual world. Ultimately, the work shows the different variants of producing relations and establishing contact between spectators and actors. The research process takes place in the perspective of live participation. It poses the question of the type of presence "here and now" from the point of view of "auto-theater", where the actor speaks from the stage in his own name, breaks the fourth wall and directly addresses the audience, and "perfo-theater", where there is a clear boundary set by mediated reality in the form of VR glasses.