Historical melodrama in the adaptation of Joe Wright

W swojej pracy analizuję trzy adaptacje filmowe, zrealizowane przez brytyjskiego reżysera Joe Wrighta. Są to: Duma i uprzedzenie zrealizowana w 2005 roku, na podstawie powieści Jane Austen, Pokuta zrealizowana w 2007 roku, na podstawie powieści Iana McEwana, oraz Anna Karenina z 2012 roku, nakręcona na podstawie powieści Lwa Tołstoja. Zaczynam pracę od omówienia teorii na temat adaptacji filmowych oraz specyficznego gatunku filmowego, jakim jest melodramat, wspominam o kontekstach historycznych i społecznych, towarzyszących powstawaniu dzieł literackich, oraz porównuję je do ich adaptacji. Zwracam również uwagę na zależności, jakie zachodzą pomiędzy wszystkimi dziełami filmowymi Joe Wrighta, skupiając się na indywidualnym stylu twórczym reżysera.Na początku omawiam temat adaptacji filmowych, skupiam się na samym pojęciu adaptacji, ale także wspominam o kilku istotnych elementach, mających wpływ na jej kształt. Są to takie elementy, jak idea, inaczej duch, interpretowanego filmowo tekstu, wierność adaptacji, język, w jakim zostaje zrealizowana. Przekładanie tekstu jednej sztuki na drugą, czyli na przykład tekstu literackiego na film, zostanie porównane do tłumaczenia językowego. Biorę pod uwagę moment historyczny, w jakim powstaje film, oraz kontekst kulturowy, w jakim żyją twórcy adaptacji, który ma niemały wpływ na wyodrębnianie w filmie konkretnych kwestii. Zastanawiam się także nad wpływem zarówno adaptacji na odbiorcę, jak i odbiorcy na interpretowane dzieło. Istotna jest również kwestia wcześniejszej znajomości tekstu literackiego. Następnie omawiam melodramat jako szczególny gatunek filmowy, który także jest pewnym rodzajem adaptacji. Najpierw wspominam krótko o specyfice gatunku i jego odbiorcach, oraz reakcji krytyków. W dalszej części rozdziału skupiam się osobno na typie postaci kobiecych, będących głównymi bohaterkami melodramatów, wymieniam ich poszczególne cechy charakterystyczne i typowy model historii, jakie im się przytrafiają. Do omówienia teoretycznego dołączam analizę na jego podstawie bohaterek trzech melodramatów, które są przedmiotem mojej pracy. Kolejny podrozdział poświęcony jest ideologii, jaką niebezpośrednio, lecz bardzo skutecznie przekazują utwory melodramatyczne. Kolejno skupiam się na konwencji gatunkowej melodramatu. Ten rodzaj filmów, będąc z definicji gatunkiem, posiada oczywiście własne konwencje i zasady funkcjonowania, dzięki którym właśnie go rozpoznajemy. Omawiam podstawowy, niezmiennie powtarzający się schemat fabuły, a także kolejne jej elementy. Tutaj również analizuję omawianą problematykę na przykładzie adaptacji Joe Wrighta. W kolejnym rozdziale omawiam po kolei wszystkie trzy pierwowzory literackie, a także ich odpowiedniki filmowe. Uwzględniam w nim kontekst historyczny i kulturowy powstawania oryginałów, skupiam się na szczególnym charakterze społeczeństwa i konwenansów, a także zastanawiam się nad sposobem, w jaki Joe Wright zaadaptował te dzieła literackie. Na koniec przechodzę do omówienia w kolejnych elementach osobistego stylu reżysera, zastanawiam się nad jego własną interpretacją. Wspominam o wielu podobieństwach w stosowaniu określonych zabiegów twórczych, które występują we wszystkich trzech adaptacjach, i dzięki którym mogę ten styl określić. Zawarłam je w kilku podrozdziałach, które dotyczą: formy, elementów wizualnych, pracy kamery i muzyki.

In my essay I am analysing three film adaptations, realised by the British director Joe Wright. These are: Pride and Prejudice from 2005, based on Jane Austen’s novel, Atonement from 2007, based on Ian McEwan’s novel and Anna Karenina from 2012, based on Leo Tolstoy’s novel. First I am describing the topic of film adaptations and the specific film genre, which is melodrama. Then I am mentioning historical and social contexts which had an influence on writing the novels by their authors. Then, I am comparing them to their adaptations. I am also writing about the similarities in all of mentioned Joe Wright’s movies, focusing on the individual style of the director.