YEARNING FOR IDEAL. Characters of selected films in the face of demonic beauty

W niniejszej pracy podjęłam temat piękna oraz form jego przejawiania się, biorąc za przykład trzy wybrane przeze mnie filmy. Na ich podstawie dowodzę dualistycznej natury piękna, które jako demoniczne, staje się tym samym nieosiągalne dla tych, którzy go pragną.Punktem wyjścia do rozważań stały się dla mnie koncepcje Platona, który w swoich Dialogach rozprawia na temat idei piękna, podkreślając jego immanentny związek z ideą dobra. W oparciu o nie wykazuję, że wbrew pozorom wizja dwoistego piękna ma swoje źródła także w jego tekstach. Tę niejednorodność ukazuję szczególnie poprzez analizę prac Friedricha Nietzschego, który w XIX wieku przywoływał oraz rewidował antyczne koncepcje. W oparciu o jego poglądy jak i innych przedstawicieli XIX wieku (romantyzmu i symbolizmu), w tym głównie Charlesa Baudelaire’a, przedstawiam gruntującą się w owym czasie koncepcję piękna demonicznego. Wykazuję, że twórcy tego okresu upatrywali jego korzeni właśnie w starożytności. Dalej dokonuję analizy filmów. Pierwszym z nich jest Mrożony peppermint Carlosa Saury. Przywołując między innymi koncepcje surrealistyczne demonstruję ukazany w filmie proces reprodukowania piękna, podyktowany fascynacjami bohatera – fetyszysty. W drugim z kolei filmie – Śmierci w Wenecji Luchina Viscontiego przyglądam się zmaganiom kompozytora, który upatrując inspiracji dla swych dzieł w duchowych wartościach, odnajduje je finalnie w fizycznej urodzie młodego chłopca. Trzecie dzieło to Piękna złośnica Jacquesa Rivette’a, w którym to filmie poddaję analizie proces twórczy wielkiego malarza. Postawił on sobie za cel stworzenie arcydzieła portretu, malując na płótnie tytułową piękną złośnicę.Na koniec dokonuję porównania dzieł filmowych ze względu na wpływ piękna na życie i twórczość ich bohaterów oraz to, w jaki sposób realizowany jest w każdym z nich związek piękna i sztuki.

In this thesis I took on the subject of beauty and its manifestations in three selected movies. According to them, I wish to prove the dualistic nature of beauty, which because of its demonic disposition is unobtainable to anyone who yearns for it.The starting point of my exhortation are the dialogues of Plato, who reflects on the idea of beauty emphasizing its immanent connection with the idea of good. I also attempt to show, that despite common belief, the dualistic vision of beauty might originate from his dialogues.I wish to emphasize this heterogeneity through analyzing the works of Friedrich Nietzsche, who was a specialist and interpreter of Antiquity.According to his and other representatives of romanticism and symbolism in the XIX century (mainly Charles Baudelaire) views I try to present an emerging concept of demonic beauty and its ancient roots.Further I analyse the chosen movies. The first of them is Peppermint Frappé by Carlos Saura. By evoking surrealistic conceptions I demonstrate the process of reproducing beauty dictated by the fascination of a fetishist main character. In the second movie –The death in Venice by Luchino Visconti – I observe the struggle of a composer, who while determined to seek out inspirations for his works in spiritual values, finally finds them in the physical appearance of a young boy. The third – La belle noiseuse – where I examine the creative process of a skilled and great painter. The painter set himself the unachievable goal of creating the masterpiece-portrait of “la belle noiseuse”.Finally I carry out a comparison of those movies according to the impact beauty has on the lifes and work of the characters and how each of the movies presents the bond between beauty and art.