Finansowanie: Narodowe Centrum Nauki, grantu nr 2021/43/D/HS1/00977

Jedną z częstych krytyk pod adresem epistemologii cnót jest oskarżenie jej o indywidualizm. Niniejszy artykuł ma na celu przedstawienie silnie społecznej interpretacji epistemologii cnót w kontekście epistemicznego środowiska społecznego. Aby to osiągnąć, autor czerpie z kluczowych spostrzeżeń epistemologii feministycznej i epistemologii wad, w szczególności z prac Johnson, Grasswick i Kidda. Autor argumentuje, że możemy uspołecznić cnoty epistemiczne, poszerzając perspektywę oceny epistemicznej od indywidualnych dóbr epistemicznych do szerszej gamy dóbr, które wzmacniają nasze epistemiczne środowisko społeczne. W ten sposób tworzy się przestrzeń dla reprodukcyjnych celów epistemicznych, które zostały w dużej mierze pominięte w dotychczasowej literaturze. Ponadto artykuł oferuje nowe spojrzenie na trwającą debatę dotyczącą relacji między epistemologią a etyką intelektualną.

One common criticism of virtue epistemology is its perceived individualism. This paper aims to present a robustly social account of virtue epistemology, framed within the context of the epistemic social environment. To achieve this, it draws on key insights from feminist epistemology and vice epistemology, particularly the work of Johnson, Grasswick, and Kidd. It argues that we can socialize epistemic virtues by broadening our focus from individual epistemic goods to the wider variety of goods that improve our epistemic social environment. In that way, it makes place for reproductive epistemic goals, which have been largely neglected in existing literature. Moreover, it offers a new perspective on the ongoing debate concerning the relationship between epistemology and intellectual ethics.