Evaluation of PAR-2 receptor expression, markers of peripheral nerve and mast cells in vulvar lichen sclerosus and normal vulvar tissues.

Obecność zmian troficznych oraz charakterystycznych objawów w przebiegu liszaja twardzinowego sromu nasuwa podejrzenie udziału mechanizmów neurogennych w etiologii tej choroby. Najnowsze badania dowodzą, że receptor PAR-2 odgrywa istotną rolę w indukcji i ustępowaniu stanu zapalnego oraz w etiopatogenezie zaburzeń czuciowych takich jak świąd. Ekspresja receptora PAR-2 występuje na powierzchni keratynocytów i na wolnych zakończeniach nerwów. Receptor ten jest aktywowany m. in. przez tryptazę – proteazę serynową produkowaną przez mastocyty. Rola receptora PAR-2 w rozwoju zmian liszaja twardzinowego sromu nie została dotychczas zbadana. Powyższe kwestie opisane dla innych jednostek chorobowych takich jak atopowe zapalenie skóry, czy świąd w przebiegu chorób systemowych, nie zostały dotychczas zbadane w przypadku liszaja twardzinowego sromu.Celem pracy było zbadanie różnic w ekspresji receptora PAR-2 oraz tryptazy mastocytów pomiędzy tkankami sromu zmienionymi w przebiegu liszaja twardzinowego a prawidłowymi tkankami sromu. Materiał do badań stanowiło 20 biopsji skóry z potwierdzoną histologicznie diagnozą liszaja twardzinowego sromu oraz 20 łagodnych i niezapalnych zmian sromu, jako grupa kontrolna. Tkanki pochodziły z archiwum Katedry Patomorfologii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Preparaty z tkanek zabarwiono metodą immunohistochemiczną z użyciem przeciwciał przeciwko receptorowi PAR2. Użyto również przeciwciał skierowanych przeciwko tryptazie mastocytów i porównano liczebność mastocytów wykazujących odczyn w lokalizacji podnaskórkowej, okołonaczyniowej oraz w głębszych warstwach skóry właściwej.Przeprowadzone badania potwierdzają występowanie podwyższonej ilości mastocytów w warstwie podnaskórkowej w tkankach objętych liszajem twardzinowym sromu. Ekspresja receptora PAR2 w tkankach kontrolnych jak i w tkankach objętych chorobą nie wykazuje znamiennych różnic poza komórkami dendrytycznymi. Wykazano słabszą ekspresję tego receptora przez komórki dendrytyczne, co może sugerować zaburzenia ich funkcji. Przeprowadzone badania sugerują, że receptor PAR2 prawdopodobnie nie odgrywa istotnej roli w patomechanizmie liszaja twardzinowego sromu. Wynik ten nie wyklucza wszakże istnienia innych neurogennych mechanizmów tej choroby, ale wskazane są dalsze badania w tym zakresie.

There are suspicions that neurogenic mechanisms take a role in etiology of lichen sclerosus because of the presence of trophic lesions and characteristic symptoms.Recent studies argue that PAR-2 receptor take a significant role in induction and retreat of inflammation and etiopatology of sensory disturbances such as pruritus. PAR-2 receptors are expressed among others by keratinocytes and primary sensory neurons. This receptor may be activated by tryptase - serine protease produced by mastocytes. The role of PAR-2 receptor in development of lichen sclerosus lesions has not been investigated. The above issues were described for other disease such as atopic dermatitis or pruritus in systemic diseases, but have not been investigated in the case of lichen sclerosus. The aim of the study was to explore differences of PAR-2 expression, and mastocytes tryptase between vulva tissues affected by lichen sclerosus and healthy vulva tissues. Material for research comprised of 20 specimens of skin biopsies of histologically confirmed vulvar LS and 20 cases of benign and non-inflammatory vulvar lesions. The specimens were collected from the files of the Department of Pathomorphology, Jagiellonian University (Krakow, Poland). Specimens were stained by immunohistochemistry using antibodies against the PAR2 receptor. Antibodies against mastocytes tryptase were also used. The number of mastocytes express tryptase located in the subepidermal, perivascular, and deeper layers of the dermis was compared. Immunoexpression of receptor PAR2 in controls as well as in lichen sclerosus has not shown to have signifficant differences except for dendritic cells, in which the expression of PAR2 is significantly lower in lichen scleosus. This result supposely indicate this function of dendritic cells such hypothesis deserves further investigations. Our studies suggest that receptor PAR2 does not play signifficant role in pathomechanism of lichen sclerosus. This result however does not exclude neurogenic mechanisms of the disease and further investigations are strongly recommended.