The white trash character in contemporary American cinema

Celem niniejszej pracy jest omowienie postaci white trash we współczenym kinie amerykańskim. Termin white trash pojawił się wraz z rozwojem rasizmu w Stanach Zjednoczonych i jest on dowodem na to, że pojęcie rasy ma charakter konstruktu kulturowego. Na potwierdzenie tej tezy, pierwszy rozdział odwołuje się do krytycznej teorii rasy i omawia powstanie pojęcia rasy w ujęciu historyczno-kulturowym w USA. Aby zrozumieć konotacje związane z obraźliwym terminem white trash, dlasza część rozdziału odnosi się także do teorii związanych z klasą społeczną oraz nierównościami społecznymi w USA.Drugi rozdział skupia się na problemie reprezentacji ubóstwa w kinie amerykańskim. Pierwsza część dotyczy stereotypowego przedstawienia problemów związanych z ubóstwem w kinie głównego nurtu. Przełom lat 80. i 90. przynosi nową jakość w postaci kina niezależnego, które znacznie chętniej podejmowało społeczne tematy. Ostatni rozdział zawiera analizę postaci white trash w kinie amerykańskim na podstawie czterech filmów: Jestem najlepsza. Ja, Tonya (Craig Gillespie, 2017), Do szpiku kości (Debra Granik, 2010), The Florida Project (Sean Baker, 2017) oraz American Honey (Andrea Arnold, 2016). Z omówienia przykładów filmowych jasno wynika, że współcześni twórcy przedstawiają problem ubóstwa w sposób niestereotypowy, uciekając od kulturowych schematów w sposobie obrazowania bohaterów znajdujących się w trudnej sytuacji ekonomiczno-społecznej.

The aim of this work is to discuss the white trash character in contemporary American cinema. The term white trash emerged along with the development of racism in the United States and is a proof that the concept of race is a cultural construct. In support of this thesis, the first chapter refers to the critical theory of race and discusses the emergence of the concept of race in the historical and cultural context in the USA. To understand the connotations associated with the offensive term white trash, further research refers also to theories related to the social class and social inequalities in the US.The second chapter focuses on the problem of poverty representation in American cinema. The first part deals with the stereotypical presentation of problems related to poverty and the mainstream cinema. The turn of the 80s and 90s brings a new quality in the form of independent cinema, which was much more willing to take up social issues. The last chapter contains an analysis of the white trash characters in the American cinema based on four films: I, Tonya (Craig Gillespie, 2017), Winter’s bone (Debra Granik, 2010), The Florida Project (Sean Baker, 2017) and American Honey (Andrea Arnold, 2016). The analysis shows that contemporary artists present the problem of poverty in more social-conscious way.