W niniejszym badaniu przeanalizowano polskie struktury [V+AdvINTENS] w świetle ich kompatybilności z klasyfikacją na pleonazmy absolutne i względne. Poprzez analizę redundancji w tych konstrukcjach badanie wskazuje kluczowe różnice między kontekstualną neutralizacją redundancji we frazach [V+Adv] i we frazach [Adj+N]. W przeciwieństwie do fraz nominalnych, struktury werbalne charakteryzują się dynamiką i skalarnością, co utrudnia bezpośrednie zastosowanie istniejących testów pleonastyczności. W artykule dokonano oceny przydatności testu „ale” do określania pleonastyczności fraz werbalnych, zaproponowanego przez Dorotę Szumską dla fraz [Adj+N]. Została również przedstawiona propozycja modyfikacji testu, uwzględniająca skalarny charakter intensywności. W odniesieniu do czasowników intensyfikowalnych stopień, w odróżnieniu od właściwości statycznych, nie jest z natury typowy; należy raczej określić typowość konkretnych wartości intensywności, aby zidentyfikować pleonastyczność względną, co wymaga uwzględnienia dodatkowych kryteriów w przypadku testowania za pomocą zdań „ale”. Ponadto badanie zgłębia rolę intensyfikatorów derywowanych, podkreślając specyficzne układy sceny (viewing arrangements) i złożone wymiary modalne, które wprowadzają do fraz [V+AdvINTENS] tego typu przysłówki, co często prowadzi do wykluczenia owych fraz z repertuaru wyrażeń redundantnych. W artykule podjęto dyskusję nad zagadnieniem pleonastyczności w polskich konstrukcjach werbalnych i rozwinięto ją dzięki zaproponowanym rozwiązaniom metodologicznym i refleksji teoretycznej nad pojęciem redundancji w perspektywie izomorfizmu między płaszczyzną wyrażeniową i płaszczyzną treści.

jats:pThis study examines Polish [V+AdvINTENS] structures to assess their compatibility with the classification into absolute and relative pleonasms. By analyzing redundancy within these constructions the research identifies key differences between contextual neutralization of redundancy in [V+AdvINTENS] phrases and [Adj+N] phrases. Unlike noun phrases, verbal structures exhibit a dynamic and scalar character, which complicates the straightforward application of existing pleonasticity tests. Specifically, the study reassesses the but-test proposed by Dorota Szumska for [Adj+N] phrases, highlighting its limitations when applied to verb phrases and proposing refinements to account for the scalar nature of intensity. With reference to intensifiable verbs, degree, unlike more static properties, is not inherently typical; instead, the typicality of specific intensity values must be established to identify relative pleonasticity, which requires more nuanced criteria for testing by but-clauses. Furthermore, the study explores the role of derived intensifiers, emphasizing the unique viewing arrangements and complex modal dimensions they introduce into [V+AdvINTENS] phrases, which often leads to their exclusion from the repertoire of redundant expressions. Overall, the research provides a deeper understanding of redundancy in Polish verbal constructions, offering methodological refinements and theoretical insights that advance the study of pleonastic structures with regard to the notion of isomorphism between the plane of expression and the plane of content.</jats:p>