Ethical virtue and prudence according to Aristotle

Celem tej pracy jest zbadanie, czym jest cnota etyczna i roztropność w ujęciu Arystotelesa oraz wykazanie, że uzyskanie cnoty etycznej w pełni rozwiniętej jest niemożliwe bez roztropności. Badanie oparte jest na definicjach cnoty etycznej i roztropności zawartych w "Etyce Nikomachejskej" w drugiej i szóstej księdze. W drugiej księdze EN cnota etyczna przedstawiona jest jako dyspozycja do podejmowania decyzji, polegająca na zachowaniu "środka ze względu na nas", który określa rozum i to tak, jakby to określił człowiek roztropny. Dyspozycja w znaczeniu cnoty etycznej jest: 1) dyspozycją bierną do zareagowania w odpowiedni sposób w danych okolicznościach oraz 2) dyspozycją aktywną, czyli kierującą działaniem praktycznym. Decyzja natomiast jest "obmyślanym pragnieniem". Rodzajowe określenie cnoty etycznej to dyspozycja do podejmowania decyzji. Na różnicę gatunkową wskazuje określenie "środek ze względu na nas", który wyraża sposób działania właściwy cnocie etycznej. Roztropność jest cnotą intelektualną, która stanowi dyspozycję do działania opartego na trafnym rozważeniu tego, co dobre dla człowieka. Na istotę roztropności składają się trzy elementy: uchwycony cel, dobry namysł i trafne określenie. Charakterystyka roztropności wskazuje na to, że wymaga ona cnoty etycznej. Jednocześnie badanie wykazuje, że cnota etyczna w najwyższym stopniu nie występuje bez roztropności. Cnota etyczna i roztropność współwystępują.

The aim of this study is to examine what is ethical virtue and prudence according to Aristotle and to demonstrate that the acquisition of ethical virtue fully developed is impossible without prudence. The study is based on the definitions of ethical virtue and prudence included in the "Nicomachean Ethics" in the second and sixth book. In the second book of EN virtue is presented as a disposition to make decisions, which consists of maintaining the "mean relative to us", which is defined by reason and as a prudent man would define it. Disposition in the sense of virtue is: 1) passive disposition to react in an appropriate manner under the circumstances, and 2) active disposition, which is guiding the practical action. The decision, however, is "thought out desire". The generic term ethical virtue is a disposition to make decisions. The term "mean relative to us" indicates the differentia specifica. That term expresses the behavior appropriate to ethical virtue. Prudence is the intellectual virtue, which is a disposition to act based on a correct consideration of what is good for man. The essence of prudence are three elements: the captured end, a good thought and accurate determination. Characteristics of prudence indicate that it requires ethical virtues. At the same time this research shows that ethical virtue in the highest degree does not occur without prudence. Ethical virtue and prudence co-exist.