Écriture de soi jako forma wyrażania obcości w Kobiecie zawiedzionej Simone de Beauvoir

Écriture de soi as a form of expression of alienation in "The women destroyed" of Simone de Beauvoir

Praca licencjacka zatytułowana „Écriture de soi jako forma wyrażania obcości w Kobiecie zawiedzionej Simone de Beauvoir” składa się z czterech rozdziałów, które rozwijają myśl zaprezentowaną w temacie. Celem pracy jest pokazanie jak bohaterka omawianego dzieła zdaje sobie sprawę ze swojego położenie względem jej bliskich i całego społeczeństwa, jak, opuszczona przez wszystkich, powoli staje się świadoma obcości, którą odczuwa i jak sobie z tym radzi wykorzystując pamiętnik jako formę terapii. W pierwszym rozdziale mowa jest o kontekście socjologicznym i ideologicznym dzieła, które powstało w latach 60. we Francji, gdzie mężczyzna był zawsze na uprzywilejowanej pozycji, a kobieta, aby osiągnąć te same rezultaty musiała podjąć pracę cięższą niż płeć przeciwna. W rozdziale drugim przedstawiona jest krótka charakterystyka pseudo – dziennika intymnego jako jednej z form wyrażania écriture de soi w celu przybliżenia czytelnikowi emocji i stanów odczuwanych przez główną bohaterkę. Kolejny rozdział opisuje Monique jako narratorkę i świadka swojej przemiany na kilku płaszczyznach: żony, matki, kobiety, która całe życie poświęciła na zajmowanie się rodziną i domem. W ostatnim rozdziale przedstawione jest ontologiczne doświadczenie obcości odczuwane przez bohaterkę, a skonfrontowane z filozofią egzystencjalną J. – P. Sartre’a dla podkreślenia pozycji Monique jako l’autre czyli innego, który zawsze będzie zależny od mężczyzny i jemu podporządkowany. Dla Simone de Beauvoir ważne było, aby inne kobiety, obserwując przykład głównej bohaterki, same nie popełniały jej błędów, aby się kształciły i były niezależne od mężczyzny nie tylko finansowo, ale też fizycznie i psychicznie.

Bachelor’s thesis entitled “Écriture de soi as a form of expression of alienation in The woman destroyed of Simone de Beauvoir” comprise four chapters who develop idea presented in the subject. The thesis’s objective is to indicate how the heroine of this opus appreciate the situation towards her relatives and the whole society, when, abandoned by the others, she become gradually aware of alienation which she feels and how she handle with that by using her own diary as a form of therapy. In the first chapter is the question about the context sociological and ideological of the book who was published in France in the 60’s. where the man was always in a privileged position and the woman, to achieve the same results, had to take the harder work than the opposite sex. In the second chapter there is presented the short characteristic of pseudo – intimate diary as one of the forms of expressing écriture de soi to zoom the reader the feeling felt by the heroine. Next chapter describe Monique as narrator and witness to her own alteration on several levels: as a wife, as a mother and as a woman who sacrifice whole life for home and family. In the last chapter is mentioned about the ontological experience of alienation felt by the heroine and confronted with the existential philosophy of J. – P. Sartre for stress the position of Monique as l’autre who always will be dependent on man and subordinate to him. For Simone de Beauvoir it was important that the others women, by observing an example of Monique, don’t make the same mistakes, and study to be independent on man not only financially, but also physically and mentally.

Le mémoire de licence intitulé « Écriture de soi comme une forme d’exprimer l’altérité dans La femme rompue de Simone de Beauvoir » se compose de quatre chapitres qui développent l'idée présentée dans le sujet. Le but de ce mémoire est de montre la situation où la protagoniste du l'œuvre se rend compte de sa relation avec les autres et avec la société en général, où, abandonnée par les autres, elle devient consciente de l'altérité qu'elle éprouve et comment elle s'en sort avec cela grâce à son journal intime comme un sort d'une thérapie. Dans le premier chapitre il est la question du contexte sociologique et idéologique de l'œuvre qui a été publiée dans les années 60. en France où l'homme a eu toujours une position privilégiée et où la femme a du travailler plus dure que le sexe opposé pour obtenir les mêmes résultats. Dans le deuxième chapitre, il y a une courte caractéristique le cas de pseudo – journal intime comme l'une des formes d'exprimer écriture de soi pour faire connaître à un lecteur les émotions et les sentiments éprouvées par la protagoniste. Le chapitre suivant décrit Monique comme la narratrice et le témoin de son changement sur plusieurs niveaux: d'épouse, de mère, de femme au foyer qui a consacré sa vie pour son mari et sa famille. Le dernier chapitre parle de l'expérience ontologique de l'altérité de la protagoniste qui est confrontée avec la philosophie existentielle de J. - P. Sartre pour souligner la position de Monique l'autre qui sera toujours dépendant d'un homme et lui soumis. Pour Simone de Beauvoir il était très important que les autres femmes, observant le cas de Monique, ne font pas les mêmes erreurs, qu'elles suivent une formation pour être indépendante d'un homme non seulement financièrement, mais aussi physiquement et mentalement.