Galician inroad in the Mielec land

Rabacja galicyjska była wydarzeniem, które bardzo mocno dotknęło szlachtę. Okazało się, że mimo prób zjednania sobie chłopów nie ma możliwości przekonania tego stanu do wspólnego działania, ponieważ chłopi nie czują się Polakami. Do niemożności zaistnienia jakiejś więzi między chłopami a szlachtą w Galicji przyczyniło się negatywne położenie chłopów, które zaczęli powoli zmieniać habsburscy monarchowie po zaborach. Na początku niewielkie zmiany miały przynieść ulgę chłopom, jednak czasami nowe reformy powodowały, że chłopi znajdowali się w jeszcze gorszej sytuacji. To, że chłopi nie czuli się blisko związani ze szlachtą, było czymś pożądanym dla biurokracji austriackiej. Uniemożliwiało to zaangażowanie się chłopów do wzięcia udziału wraz ze szlachtą w jakimś oporze przeciwko zaborcy. Toteż owa biurokracja starała się ten stan podtrzymywać. Rabacja, będąca prawdopodobnie próbą unicestwienia szykującego się powstania przeciwko zaborcom, przerodziła się w nienawistną agresję skierowaną ku szlachcie. U podłoża leżała wszelka niechęć jaką chłop odczuwał wobec dworu. Najkrwawsze wydarzenia miały miejsce w cyrkule tarnowskim. Na ziemi mieleckiej zginęło wielu szlachciców. Byli to właściciele wsi, dzierżawcy, a także osoby pracujące w dworach. Najboleśniej rabacja dotknęła rodzinę Boguszów, której członkowie byli dziedzicami niektórych miejscowości niedaleko Mielca. Wobec tak tragicznego wydarzenia Kościół katolicki postanowił nie pozostać obojętny i tuż po rabacji organizował liczne misje wśród chłopów. Głównym bohaterem rabacji był Jakub Szela mieszkający w dobrach Boguszów. Po lutowych wydarzeniach nie został oskarżony o zabójstwa i grabieże, był broniony przez starostę tarnowskiego Józefa Breinla. Ostatecznie został wysłany na Bukowinę. Rabacja była wspominana w literaturze oraz na obrazach. Powstały również różne formy upamiętnienia osób, które były związane z mielecką ziemią.

The Galician inroad was an episode which strongly hit the nobility. It turned out that despite attempts of endearing the peasants there was no possibility to convince this estate to cooperate because the peasants did not feel Polish. The poor position of the peasants contributed to such situation which Habsburg monarchs began to change after partitions. At the beginning small changes were supposed to bring relief to the peasants but sometimes new reforms were causing that the peasants landed in a worst situation. The fact that the peasants did not feel closely associated with the nobility was something desirable for the Austrian bureaucracy. This made it impossible for the peasants to take part, along with the nobility, in any resistance against the invader. Therefore, this bureaucracy tried to maintain this state. The inroad which was probably a try to annihilate the upcoming uprising against invaders, became a hateful aggression directed to the nobility. It was based on an aversion which peasants felt towards courts. The bloodiest episodes took place in the Tarnów district. In the Mielec land died a lot of nobles – villages owners, renters and people working in courts. The inroad touched the most painful the Bogusz family whose members were heirs of some villages near Mielec. In the face of such a tragic event, the Catholic Church decided not to remain indifferent and organized numerous missions among the peasants shortly after the inroad. The main character of the inroad was Jakub Szela who lived in the estate of the Bogusz family. After episodes in February he was not accused of murders and looting, he was defended by Józef Breinl, the starost of Tarnów. Eventually he was sent to Bukovina. The inroad was mentioning in literature and in paintings. A lot forms of commemoration were created which have marked people associated with the Mielec land.