Cel pracy stanowi ukazanie turystycznego potencjału przyrodniczego i kulturowego Iranu, jak też przedstawienie zasadniczych barier hamujących rozwój irańskiej turystyki, a w szczególności tych czynników, które ograniczają przyjazdy turystów z krajów zachodnich. W publikacji omówiono najważniejsze przyrodnicze i kulturowe atrakcje turystyczne kraju oraz scharakteryzowano współczesne formy turystyki (głównie turystyka poznawcza, turystyka kwalifikowana, turystyka religijna), jednocześnie wskazując na te ich dziedziny, które w przyszłości mogą odgrywać duże znaczenie (turystyka medyczna, turystyka kulturowa, geoturystyka, turystyka ornitologiczna). Ponadto podjęto próbę przedstawienia barier ograniczających dalszy szybki rozwój turystyki (np. brak rozwiniętej infrastruktury turystycznej wysokiej klasy, dostosowanych do potrzeb turystyki masowej, słaba dostępność komunikacyjna na prowincji, niesprzyjające warunki polityczne, problemy obyczajowości, małe nakłady na promocję turystyki poza granicami kraju).