To opracowanie części stałych mszy przeznaczone na pasterkę. Tę szczególną mszę, celebrowaną w nocy z 24 na 25 grudnia, uroczyście obchodzono również w kościołach jezuickich. Oprawa muzyczna pasterki nawiązywała do ewangelicznego opisu Narodzenia Pańskiego przez obfite korzystanie z melodii, rytmów tanecznych i współbrzmień kojarzonych z muzyką ludową. Do cech charakterystycznych tego typu repertuaru należały m.in.: znaczne uproszczenie warstwy harmonicznej z zastosowaniem burdonów, motywika trójdźwiękowa, przebiegi unisonowe całego zespołu i repetytywność formy. Missa Emmanuelis Szczurowskiego znakomicie wpisuje się w stylistykę gatunku określanego jako pastorella, komponowanego zazwyczaj w tanecznym metrum 6/8, z rytmami punktowanymi przywodzącymi na myśl włoską sicilianę.