Badacze losów więźniów uratowanych z niemieckich obozów koncentracyjnych i leczonych w Szwecji piszą o antysemickich postawach wśród ocalonych Polek i Polaków. W artykule analizowane są wspomnienia i zeznania Polek więzionych w Ravensbrück dobrane ze względu na pojawiające się w nich odniesienia do mordu dokonanego na żydowskich kobietach. Polkom bezpośrednio poddanym terrorowi nazistowskiemu przypada rola ofiary-więźnia obozu i jednocześnie świadka Zagłady. W ich relacjach los Żydówek jest najczęściej nieobecny lub sygnalizowany jedynie kilkuzdaniową uwagą. Na tle tego dominującego milczenia o sytuacji Żydówek w obozie wyróżniają się wspomnienia Janiny Fabierkiewicz-Szyrkowej, Karoliny Lanckorońskiej, Zofii Krzyżanowskiej, Marii Rutkowskiej-Kurcyuszowej. W artykule relacjom tym poświęcono więcej uwagi.

Abstract: Scholars researching the lives of inmates rescued from German concentration camps and medically treated in Sweden write about anti-Semitic attitudes among the rescued Poles. The article analyzes memories and testimonies of Polish women kept in Ravensbrück chosen with respect to mentions of the Jewish women homicide. The Polish women who directly experienced the Nazi terror adopt the role of a victim – a camp inmate – and, at the same time, a witness of the Holocaust. The Jewish women’s fate is most often absent from their accounts or signaled only by brief remarks. The memories of Janina Fabierkiewicz-Szyrkowska, Karolina Lanckorońska, Zofia Krzyżanowska and Maria Rutkowska-Kurcyuszowa stand out against this dominating silence as to the Jews’ situation in the camp. These accounts are devoted the most attention in the article.