Glosa dotyczy zapatrywań prawnych Sądu Najwyższego na temat instytucji z art. 37a k.k., uchwalonej ustawą z dnia 20 lutego 2015 r. (Dz.U. poz. 396). Postanowienie Sądu Najwyższego zawiera wiele niespójności argumentacyjnych i nie może zostać zaaprobowane. W oparciu o metodę analizy krytycznej stwierdzono w glosie, że norma zawarta w art. 37a k.k. jest tzw. modyfikatorem ustawowego zagrożenia karą określonego w dyspozycji normy sankcjonującej i wprowadza do przepisu typizującego alternatywne zagrożenie karą. Pogląd Sądu Najwyższego, że art. 37a k.k. musi być przytaczany w podstawie wymiaru kary w wyroku skazującym, nie posiada dostatecznego uzasadnienia.

The commentary discusses the Supreme Court’s views on the institution which was introduced in the Act of 20 February 2015 (Dz.U. 396) in Art. 37a of Polish Criminal Code. Supreme Court’s decision contains many argumentative inaccuracies and can not be approved. Based on the method of critical analysis it has been found that the norm included in art. 37a of Criminal Code is a „modifier” of statutory penalty range, which determines the range of standardizing the sanctioning norm and introduces „alternative” statutory range. Supreme Court’s thesis that Art. 37a of Criminal Code must be quoted on the basis of the judicial sentence does not have a sufficient justification.