Artykuł dotyczy obrazu kobiety w składającym się na "historie miłosne" tomie Jeden (2013) Marcina Świetlickiego. Kobiecość, będąca dla bohatera tych wierszy swoistą "innością" (rozumianą tu częściowo za Paulem Ricoeurem), jawi się - z jednej strony - jako "lustro" dla "ja", z drugiej jako tegoż "ja" nieodzowny składnik. W twórczości Świetlickiego można bowiem dostrzec przekonanie, że tożsamość to zarówno identyfikacja "pozytywna", jak i (a może przede wszystkim) określenie się względem kogoś/czegoś lub poprzez kogoś/coś. Konieczność i potrzeba - ciągle ponawianego - odróżniania się sprawia, że w Jeden to właśnie kobieta zdaje się warunkiem i determinantem "ja".

The article concerns the image of the woman in Marcin Świetlicki’s 2013 volume of poetry entitled Jeden (One), composed of "love stories." Femininity, for the speaker of the poems being a sort of "otherness" (understood here partly after Paul Ricoeur), presents itself as - on the one hand - a "mirror" for the "I", and - on the other hand - its indispensable ingredient. This is because Świetlicki’s writing expresses the conviction that identity is as much a "positive" identification as (and maybe even chiefly) an identification done with regard to or through someone or something else. As a result of the constantly recurring necessity and need to distinguishing oneself, the woman seems to be both the condition and determinant of the "I" in Świetlicki’s Jeden.