Celem niniejszego artykułu jest zaprezentowanie roli układów przyjacielskich w procesie adaptacji społecznej jednostki. Powszechnie przyjęło się sądzić, iż odrzucenie przez grupę rówieśniczą oraz brak przyjaciół są zjawiskami tożsamymi. Okazuje się jednak, że osoby odrzucane uczestniczą w konstruktywnych przyjaźniach, które stanowią przeciwwagę dla negatywnych konsekwencji bycia odrzucanym. Ponadto wykazano, że posiadanie przyjaciół odgrywa odmienną rolę przystosowawczą niż akceptacja w grupie. Przyjaźń koreluje z rozwojem emocjonalnym jednostki, natomiast akceptacja jest korelatem wyższych kompetencji społecznych. Z tego względu, oddziaływania wychowawcze powinny koncentrować się na promowaniu układów przyjacielskich. Postulat ten jest szczególnie ważny w przypadku osób odrzucanych, dla których przyjaźń może stanowić ważny obszar chroniący, o czym świadczą badania nad odpornością i elastycznością psychiczną.

The purpose of this article is to present the role of friendship in the process of social adaptation. It is a common belief that the rejection by the peer group and the lack of friends are identical phenomena. However, it appears that rejected individuals participate in constructive friendships that counterbalance the negative consequences of being rejected. It has also been shown that having friends plays a different role than acceptance in the group. Friendship is correlated with emotional development of individual; however, acceptance is correlated with higher social competence. Therefore, the impact of pedagogical treatment should focus on the promotion of friendships. This recommendation is especially important for rejected children for whom friendship can be an important area of protection as evidenced by studies on resilience.