Zachodzące po II wojnie światowej zmiany społeczne, wynikłe z upowszechnienia się kultury nowoczesnej, bardzo wyraźnie dostrzegalne stały się na gruncie socjologii medycyny i nauk medycznych. Odejście od biomedycznego ujmowania zdrowia i choroby na rzecz przyjęcia modelu socjo- i psychomedycznego stanowi pokłosie wyczerpanego modelu wąskiego ujmowania zjawisk na rzecz prób interdyscyplinarnego i hybrydowego podejścia do człowieka. Wszechstronne traktowanie problematyki chorego i jego dobrostanu, zakładające podejście interdyscyplinarne, stanowi nowe wyzwanie dla środowiska lekarzy. Miarą profesjonalizmu stała się bowiem umiejętność całościowego podejścia do praktykowanego zawodu, rozumianego nie tylko w obszarze wiedzy lekarskiej (dotyczącej dyscyplin podstawowych, przedklinicznych oraz klinicznych), ale również w zakresie kompetencji społecznych, bazujących na wiedzy z dziedziny psychologii czy nauki o komunikowaniu. W tym więc kontekście zasadne stają się dyskusje nad zmieniająca się relacją komunikacyjną na osi lekarz - pacjent.
pl
dc.subject.pl
komunikacja kliniczna
pl
dc.subject.pl
komunikacja lekarz - pacjent
pl
dc.subject.pl
komunikowanie o zdrowiu
pl
dc.subject.en
clinical communication
pl
dc.subject.en
Doctor-patient communication
pl
dc.subject.en
health communication
pl
dc.description.points
20
pl
dc.description.publication
12
pl
dc.identifier.eisbn
978-83-945105-3-4
pl
dc.date.accession
2017-02-02
pl
dc.affiliation
Wydział Zarządzania i Komunikacji Społecznej : Instytut Dziennikarstwa, Mediów i Komunikacji Społecznej
pl
dc.subtype
Monography
pl
dc.rights.original
OTHER; inne; ostateczna wersja wydawcy; w momencie opublikowania; 0;
Except where otherwise noted, this item's license is described as Udzielam licencji. Uznanie autorstwa - Użycie niekomercyjne - Bez utworów zależnych 3.0 Polska