Artykuł ukazuje, w jaki sposób kino postmodernistyczne wykorzystuje tradycję gatunkową w celu skonstruowania dyskursu o współczesnej Ameryce. Autor stawia hipotezę, że Prawdziwe męstwo braci Coen, western uwikłany w sieć intertekstualnych odniesień (zarówno literackich, jako adaptacja powieści Ch. Portisa, jak i historyczno-filmowych, jako remake filmu H. Hathawaya), posiada zdolność wykreowania reprezentacji pozatekstualnej. W artykule obecna jest polemika z najbardziej rozpowszechnionym stanowiskiem badawczym, które neguje możliwość generowania przez estetykę postmodernistyczną znaczeń wychodzących poza obręb tekstu. Autor broni tezy, że film braci Coen jest tekstem otwierającym się na możliwość interpretacji w kategoriach odczytania gatunkowego kostiumu jako odbicia społecznych postaw, niepokojów i pragnień. Istotne problemy, które podejmuje autor artykułu, dotyczą ponadto kwestii demitologizacji i polemiki z westernową tradycją oraz pytań o możliwość podejścia do westernu jako źródła znaczeń historycznych.