Jeden z głównych zespołów praktycznych zagadnień etycznych, odnoszących się do początków ludzkiego życia, tworzą normatywne problemy związane ze "sztuczną", czy też medycznie wspomaganą prokreacją. Spośród różnych technik medycznych, które składają się na pomoc w prokreacji, szczególną uwagę przyciąga zapłodnienie pozaustrojowe, zwane również zapłodnieniem in vitro (IVF - in vitro fertilization). Spory o właściwą etyczną ocenę, a także odpowiednią regulację prawną tej kontrowersyjnej procedury dotyczą wielu różnych kwestii szczegółowych, które jednak grupują się wokół kilku centralnych. Niniejszy artykuł stanowi przegląd stanowisk, które przyjmowane są w stosunku do czterech podstawowych etycznych problemów, wyrażonych w następujących pytaniach: po pierwsze, czy tworzenie pozaustrojowych zarodków ludzkich w celu medycznie wspomaganej prokreacji jest samo w sobie moralnie dopuszczalne (i powinno być prawnie dozwolone)? Po drugie, czy przy tworzeniu zarodków in vitro, przeznaczonych dla określonej pary potencjalnych społecznych rodziców, jest moralnie dopuszczalne (i powinno być prawnie dozwolone) korzystanie z obcych komórek rozrodczych? Po trzecie, czy jest moralnie dopuszczalne (i powinno być prawnie dozwolone) równoczesne tworzenie większej liczby zarodków przeznaczonych dla jednej pary, a jeżeli tak, to w jakim celu? Wreszcie, po czwarte, jakie sposoby postępowania wobec niewykorzystanych ludzkich zarodków in vitro są moralnie dopuszczalne lub godne wyboru?
keywords in Polish:
In vitro, początek ludzkiego życia, medycznie wspomagana prokreacja, sztuczne zapłodnienie, zarodki nadliczbowe, moralny status zarodka