tytuł:
|
Kłopotliwa córka? : Francja wobec Watykanu, 1978-2012 |
wariant tytułu: |
An uneasy daughter? : France towards the Holy See, 1978-2012
|
autor: |
Thiriet Damien
|
redaktor:
|
Jankowska Renata |
tytuł publikacji zbiorowej:
|
W kręgu polityki zagranicznej V Republiki Francuskiej |
data wydania
:
|
2013 |
miejsce wydania : wydawca:
|
Katowice : Remar
|
strony:
|
113-129 |
ISBN: |
978-83-61975-33-5
|
język: |
polski |
język publikacji zbiorowej:
|
polski |
abstrakt w j. polskim: |
Ostatni ćwierćwieku pokazuje, że Stolica Apostolska może mieć dobre stosunki z republiką laicką. V Republika pozostała wierna tradycji dyplomacji francuskiej, która włączy czynnik religijny do swojej polityki zagranicznej, o ile ten służy francuskim interesom. Oficjalne wizyty na szczeblu prezydenckim czy rządowym odbywają się regularnie, a w ambasadorów w Watykanie są z reguły mianowani doświadczeni dyplomaci, z byłym ministrem spraw zagranicznych Bernard Raimond na czele.
Współpraca francusko-watykańska wpisuje się w multilateralne działania, np. utrzymaniu pokoju, szczególnie w Libanie, pomoc krajom niedorozwiniętym (kwestia zadłużenia, dostępu do leków…). Warto przypomnieć, że obie partnerzy popierają integrację europejską, mimo rozbieżności wokół preambułu traktatu konstytucyjnego.
Nicolas Sarkozy usiłował podnieść rangę tej współpracy, w duchu swojego słynnego przemówienia latyrańskiego z grudnia 2007 r. Nie zapobiegało to pojawienie różnych spięć, wynikających ze złego zrozumienia specyfiki Stolicy Apostolskiej bądź z retoryki antyimigranckiej drugiej części kadencji prezydenta. Można przypuszczać, że François Hollande powróci do bardziej tradycyjnej linii. Zmiany w stosunkach z Watykanem wynikają jednak mniej ze zmiany rządzących niż z powrotu na pierwszym planie wewnętrznego debatu nt. laickości. |
abstrakt w innym języku: |
Quelles peuvent être les relations entre le Saint-Siège et
une république laïque ? Bonnes et stables, si l’on en croit
le dernier quart de siècle. La Ve République s’inscrit dans
une tradition intégrant un volet religieux à la politique
étrangère française pour peu que celui-ci serve les intérêts
du pays. Présidents et premiers ministres se rendent
régulièrement au Vatican. La France s’y fait en général
représenter par des ambassadeurs expérimentés, le cas le
plus emblématique étant celui de Jean-Bernard Raimond, nommé
en 1988 alors qu’il était ministre des affaires étrangères
sortant.
La coopération franco-vaticane porte essentiellement sur des
engagements multilatéraux: maintien de la paix, en
particulier au Liban, développement (dette des pays pauvres,
accès aux médicaments…), sans oublier le soutien du
Saint-Siège à la construction européenne, malgré le
différent sur le préambule du Traité constitutionnel.
Nicolas Sarkozy a tenté de faire du Vatican un partenaire
privilégié, dans l’esprit de son discours du Latran de
décembre 2007. Cela n’a pas empêché quelques frictions,
liées à une mauvaise compréhension des spécificités du
Saint-Siège ou au tournant identitaire du quinquennat.
François Hollande reviendra sans doute à une ligne
plus traditionnelle. Les relations avec le Vatican évoluent
moins au rythme des changements de majorité qu’à celui du
débat interne sur la laïcité, revenu au premier plan
après 2002. |
słowa kluczowe w j. polskim: |
Francja, Stolica Apostolska, dyplomacja, laickość, Nicolas Sarkozy, 1978-2012, V Republika |
liczba arkuszy wydawniczych: |
1,4 |
wydział: instytut / zakład / katedra: |
Wydział Studiów Międzynarodowych i Politycznych : Instytut Nauk Politycznych i Stosunków Międzynarodowych |
typ: |
artykuł (rozdział) w książce |
podtyp: |
artykuł |