Artykuł zawiera przegląd strategii tłumaczeniowych zidentyfikowanych w opublikowanych fragmentach polskiego przekładu "Finnegans Wake" J. Joyce'a pióra Krzysztofa Bartnickiego. Założenia metodologiczne tłumacza opierają się na kilku założeniach: przekonaniu, że tłumacząc to dzieło,dokonuje on w istocie przekładu intralingwalnego: z jednej odmiany wielojęzycznego idiolektu "Finnegans Wake" na inną jego odmianę, respektowaniu swoistej struktury przestrzennej książki oraz wysiłkom zmierzającym do odtworzenia obrazów mentalnych ewokowanych przez oryginał. Omówiono w nim, ilustrując przykładami, wybrane strategie przekładowe Bartnickiego, takie jak transplantacje, ekwiwalencja fonetyczna, zastępowanie jednego języka (obcego) innym, proporcjonalne zniekształcenie, wzmocnienie antycypujące, ekwiwalentny amalgamat konceptualny.

This essay provides an overview of translatorial strategies identified in the published excerpts of Krzysztof Bartnicki’s newly completed translation of Finnegans Wake into Polish. His methodological premises include a conviction that inventing a counterpart of the multilingual “Wakese” idiom constitutes a kind of intralingual translation, a respect for the uniqueness of the book’s structure, and a dedication to the reconstruction of conceptual images evoked by the original. Several of Bartnicki’s translatorial strategies, including transplantation, phonetic equivalence, foreign-language substitution, proportional distortion, anticipatory reinforcement, and equivalent conceptual blending, are presented, illustrated by examples and followed by detailed analyses.