Artykuł stanowi omówienie wybranych interpretacji wieloznacznego epitetu złożonego polytropos, którym Homer określa Odyseusza w pierwszym wersie eposu o powrocie bohatera do Itaki. Przedstawiono najczęściej pojawiające się postaci, jakie przyjmował "wielce obrotny" heros: Sokrates, Platon, Antystenes - uosobienie mądrości praktycznej, Sturm, Sokołowski, Rybiński - przewodnik podczas wędrówek w poszukiwaniu wiedzy, Pucci, Peradotto - figura opisująca grę znaczeń w obrębie tradycji epickiej. Politropia jako kompetencja retoryczna, która łączy w sobie inwencję (poszukiwanie skutecznych argumentów) i elokucję (używanie w mówieniu wielu figur retorycznych), stanowi ideę regulatywną sygnalizującą mistrzowski sposób posługiwania się słowem w nazywaniu rzeczy po imieniu. Jako sztuka figuratywności, czyli umiejętność korzystania z rozmaitych tropów i figur wysłowienia, pozostaje próbą zwielokrotnienia form językowych w odpowiedzi na różnorodność świata i wielość ludzkich doświadczeń.