Za główną przyczynę istnienia zjawiska pracy dzieci uważa się ubóstwo, którego wskaźnik w krajach Ameryki Łacińskiej wciąż jest wysoki i dlatego też kwestia zatrudnienia nieletnich pozostaje w nich nierozwiązana. Niemniej jednak, rządy latynoamerykańskie podejmują różnego rodzaju działania, aby poradzić sobie z tym problemem, co w niniejszej pracy zostało ukazane na przykładzie Boliwii i Ekwadoru. Rząd boliwijski dąży przede wszystkim do zwalczenia udziału dzieci w najbardziej niebezpiecznych formach pracy, ponieważ stanowią one prawie 89% wszystkich pracujących tam nieletnich, jednak prowadzona przez niego polityka nie przynosi oczekiwanych rezultatów. Strategia Ekwadoru jest znacznie skuteczniejsza, aczkolwiek liczba pracujących tam dzieci wciąż wynosi około 360 tysięcy. Prawdopodobnie kluczem do zupełnej eliminacji tego zjawiska społecznego w obydwu państwach jest obniżenie odsetka niedostatku do minimum, co jednak nie jest zbyt łatwe i wymaga wiele czasu.

The main cause of child labor is poverty, which rate in Latin American countries is still high, therefore the issue of employment of minors remains unsolved. However, Latin American governments take various measures to cope with this problem, which in this study was shown on the example of Bolivia and Ecuador. Bolivian government’s primary aim is to eradicate the involvement of children in the worst types of work, as they represent almost 89% of all minors working there, but his policy doesn’t give expected results. Ecuador’s strategy is much more effective, although the number of children working there still is about 360,000. Probably the key to the complete elimination of this social phenomenon in both countries is to reduce the percentage of population living in poverty to a minimum, however, it is not easy and requires a lot of time.