Niniejsza praca dotyczy relacji pomiędzy człowiekiem a naturą. Na podstawie książki The Old Ways napisanej przez Roberta Macfarlane’a, dokonuję analizy wzajemnych wpływów człowieka i natury. Główny nacisk spostawiony został na oddziaływanie ścieżek i krajobrazów na ludzką osobowość. Praca ta stara się również udowodnić, że podróże opisane w książce mają nie tylko aspekt fizyczny i przestrzenny, ale także psychologiczny i mistyczny. Porównując tradycyjne podejście do literatury podróżniczej z dystynktywnym stylem Macfarlane’a, dochodzę do wniosku, że wspomniane powyżej aspekty reprezentują w istocie proces samopoznania autora.

This paper adresses the topic of interrelations between man and nature. On the basis of The Old Ways by Robert Macfarlane, it analyses their mutual influences, focusing mainly on the impact of paths and landscapes on the author. That tries to prove that travels described in the book do not only have their physical and spacial aspects, but that they are also psychological and mystical. Comparing a traditional approach to travel writing with the style represented by Macfarlane this paper comes to a conclusion that the investigation of nature reflects a process of self-discovery of the author throughout the book.