Geneza współpracy Unii Europejskiej z państwami Afryki, Karaibów i Pacyfiku (AKP) sięga kolonialnej przeszłości państw europejskich. Podstaw wzajemnych relacji należy szukać w traktacie rzymskim z 1957 r., który powoływał do życia Europejską Wspólnotę Gospodarczą (EWG). Na przestrzeni dekad stosunki między Unią Europejską i państwami AKP ulegały znacznym przeobrażeniom. Wraz z kolejnymi porozumieniami rozszerzała się liczba sygnatariuszy oraz zakres współpracy. Wzajemne relacje determinowane były przez procesy zachodzące wewnątrz samej Wspólnoty oraz zmiany sytuacji politycznej i gospodarczej na świecie. W poniższej pracy zaprezentowano ewolucję współpracy pomiędzy Unią Europejską a krajami AKP na podstawie analizy porozumień zawartych między stronami oraz przedstawiono stanowiska negocjacyjne podczas rokowań odnośnie kolejnych porozumień. Ponadto omówiono postanowienia traktatu rzymskiego, na mocy którego stowarzyszono kraje i terytoria zamorskie ze Wspólnotą. Analizie poddano uregulowania wprowadzone przez kolejne porozumienia, które stanowią podstawę współpracy Unii Europejskiej z państwami AKP, te dokumenty to: Konwencja z Jaunde, Konwencje generacji Lomé, Porozumienie o Partnerstwie z Cotonou oraz Umowy o Partnerstwie Gospodarczym.

European Union relations with ACP group date back to the colonial history of European states. Over the decades, the relationship between the EU and ACP group was changing significantly as a result of political and economic transformations and changes within the European Union. The Treaty of Rome, establishing the European Economic Community (EEC), is the basis of cooperation between the Union and ACP group that granted associated status to overseas collectivities and territories. The general framework for relations between the Union and the ACP countries is established by other cooperation agreements: The Yaoundé Agreements, The Lomé Conventions, The Cotonou Agreement and the Economic Partnership Agreements (EPA).