title: | How Musicians Talk About Music? Metaphor and Metonymy in Musical Discourse |
alternative title: |
Jak Muzycy Rozmawiają o Muzyce? Metafora i Metonimia w Dyskursie Muzycznym |
author: | Poręba Katarzyna |
reviewer: | Pawelec Andrzej ![]() ![]() |
advisor: | Chłopicki Władysław ![]() |
date of submittion : | 2014-10-29 |
language: | English |
abstract in Polish: | Głównymi założeniami tej pracy były dwie kwestie: ustalenie, czy poziom edukacji muzycznej wpływa na systemy siatek pojęciowych wykorzystywanych w dyskursie muzycznym, oraz dowiedzenie hipotezy, iż muzyka jest językiem. W pierwszym rozdziale streściłam dywagacje filozoficzne Friedricha Nietzsche’go na temat interakcji muzyki i języka. Według niego muzyka jest rodzajem uniwersalnego języka jednakże niemożliwego do porównania z tym, którego ludzie używają do celów komunikacji werbalnej. Gdy jednak przeciwstawi się je sobie, muzyka przewyższa język, co na przykład można zaobserwować w przypadku opery, gdzie zazwyczaj nierozróżnialne słowo nie ma żadnego znaczenia wobec ostatecznego odbioru dzieła muzycznego. Przedstawiłam także wyniki eksperymentów przeprowadzonych przez neurobiologów, którzy za pomocą metod neuroobrazowania podjęli się próby porównania przetwarzania procesów muzycznych z językowymi. W rezultacie okazało się, że w pewnym stopniu muzyka nie tylko powierzchownie przypomina język, ale i aktywuje te same partie mózgu, np. w przypadku gdy podda się badanych bodźcom zakładającym pewną niezgodność harmoniczną czy składniową. Drugi rozdział stanowił teoretyczne zaplecze dla analizy metafor i metonimii, których dostarczyli mi respondenci, i które następnie zbadałam w ostatnim rozdziale. Przede wszystkim skupiła się na czterech pytaniach dotyczących głównych elementów muzyki, czyli harmonii, melodyki, rytmiki i dynamiki. Jako, że do każdego z tych elementów można podejść zarówno od strony teoretycznej jak i praktycznej, kategorie te stanowiły główny podział wypowiedzi. Następnie, każda z nich została kolejno poddana rozróżnieniu względem osób, które tych odpowiedzi udzieliły – muzyków z ugruntowaną wiedzą muzyczną, oraz grupę samouków. Jak wykazała ankieta, pomimo, że niektóre konceptualizacje ukazywały się w obu grupach muzyków, w każdej z nich zaobserwowane zostały pewne wiodące tendencje. W wyniku zdobycia (mniej lub bardziej) dogłębnej wiedzy teoretycznej z zakresu muzyki, w porównaniu do drugiej grupy wśród „wyedukowanych” muzyków zdecydowanie częściej korzystano z siatek pojęciowych związanych ze strukturalnymi (technicznymi) aspektami muzyki i cechowało się to większą dokładnością. W związku z tym wywnioskowałam, iż postrzegają muzykę jako PRZEDMIOT SKONSTRUOWANY. Grupa samouków z kolei, w przeważającej części odnosiła się do zmysłowego postrzegania muzyki i chętniej przyznawali jej cechy nie tylko ludzkie, ale ISTOTY ŻYWEJ jako takiej.Hipotezę zakładającą, iż MUZYKA JEST JĘZYKIEM wsparłam nie tylko odpowiedziami z ankiety ale także poglądami Fryderyka Nietzsche’go oraz naukowymi dowodami na korelacje pomiędzy nimi przedstawionymi przez kognitywną neurobiologię. |
abstract in English: | This thesis was mainly concerned with two issues: determining if conceptual systems of musicians in terms of musical discourse depend on the level of professional musical training, and proving the hypothesis that music is language.In the first chapter I provided Friedrich Nietzsche’s philosophical considerations of the interaction of music and language, who deemed it a universal language of symbols, though not comparable with the one humans use as a means of verbal communication. When set together, music becomes superior, which is observable, for instance, in opera, where the word-content is usually inaudible but it does not influence the reception of the whole piece. I also presented the experiments conducted by neuroscientists who attempted to compare music and language processing by means of brain imaging techniques. The results showed that in certain respects music does not only superficially resemble language, but also activate the same cerebral areas, e.g. when exposed to violations in particular musical and linguistic actions. The second chapter constituted a theoretical support for the analysis of the metaphors and the metonymies that I was provided with by the respondents, and examined in the last chapter. I mainly concentrated on the four questions concerning the core elements of a musical piece – harmonics, melody, rhythmics, and dynamics. Since each of the element can be approached from both the theoretical and the practical side, I categorised the responses according to this division. Each of the two was subsequently divided into those produced by the musicians who received more profound musical education and those who did not at all. As the analysis has indicated, though some of the conceptualisations occurred in the case of both the academically trained musicians as well as the self-taught ones, certain tendencies have been observed as prevalent in either group. As a result of having acquired (more or less) in-depth theoretical background, the academics have proved to base their conceptual system on the structural part of music much more frequently and with greater detail than the other group. In this respect, I have drawn the conclusion that they conceptualise music as a CONSTRUCTED OBJECT. The self-taught group in turn, referred mainly to the sensory perception of music and favoured attributing it features of not only a human, but a LIVING BEING in general.The hypothesis that MUSIC IS LANGUAGE I have supported by means of not only the responses that the musicians provided me with, but also Nietzsche’s views as well as the scientific proof of the correlation between the two produced by the cognitive neuroscience. |
keywords in Polish: | muzyka język metafora metonimia kognitywna |
keywords in English: | music language metaphor metonymy cognitive |
affiliation: | Wydział Filologiczny |
type: | master work |
Files | Size | Format | View |
---|---|---|---|
There are no files associated with this item. |