Jagiellonian University Repository
La lunga strada di sabbia di Pier Paolo Pasolini - tra reportage e guida
Communities & Collections
pcg.skipToMenu
La lunga strada di sabbia di Pier Paolo Pasolini - tra reportage e guida
Bibliographic description
| title: | La lunga strada di sabbia di Pier Paolo Pasolini - tra reportage e guida |
| alternative title: |
La lunga strada di sabbia Pier Paolo Pasoliniego - pomiędzy reportażem a przewodnikiem La lunga strada di sabbia of Pier Paolo Pasolini - between reportage and guide |
| author: | Bienioszek Magdalena |
| reviewer: | Wrana Magdalena  , Gurgul Monika
|
| advisor: | Gurgul Monika
|
| date of submittion : | 2014-09-11 |
| language: | Italian |
| abstract in Polish: | Sytuacja we Włoszech po II wojnie światowej była trudna, ale od lat 50-tych nastąpił silny wzrost gospodarczy, znany jako włoski cud gospodarczy ze względu na tempo i intensywność.Tzw boom trwał do lat siedemdziesiątych zmieniających Włochy i Włochów. Transformacja społeczno-gospodarcza była inspiracją do reportażu o tym, jak Włosi spędzają swoje wakacje nad morzem, stąd latem 1959 roku, Pier Paolo Pasolini z fotografem Paolo de Paolo przemierzyli włoskie wybrzeża. Po czterdziestu latach, francuski fotograf Philippe Séclier odbył taką samą podróż i udokumentował te same miejsca pokazane w La lunga strada di sabbia. Później opublikował swoje zdjęcia wraz z reportażem Pasoliniego oraz fragmentami dotąd niepublikowanymi.W mojej pracy chciałabym wykazać hybrydyzm tekstu Pasoliniego oraz jego przynależność do dwóch gatunków literackich: reportażu i przewodnika. Praca jest podzielona na trzy rozdziały. Pierwszy z nich jest poświęcony reportażowi jako gatunkowi literackiemu: trudnemu do sklasyfikowania, gdyż jest na granicy pomiędzy literaturą i dziennikarstwem. Pomimo dyskusji na temat definicji reportażu, chcę udowodnić, że La lunga strada di sabbia należy do tego gatunku. Można go tak nazwać dlatego, że pokazuje wydarzenia, które rzeczywiście miały miejsce i opisuje prawdziwe osoby w sposób artystyczny i oryginalny. Autor jest prawdziwym reporterem, który obserwuje, szuka informacji i poznaje ludzi. Nie tylko powiela stereotypy; raczej stara się zrozumieć. Z tych obserwacji i rozmów dziennikarz tworzy kolaż postaci i sytuacji, na podstawie których możemy sobie wyobrazić, jak wyglądały Włochy w latach 50-tych. Wszyscy ludzie spotkani podczas podróży – przyjaciele autora, gwiazdy oraz zwykli ludzie – pomogli mu pryedstawić życie Włochów w tamtych czasach. Każdy z nich został opisany w inny sposób, dlatego lektura nie jest monotonna oraz pokazuje niejako kraj w miniaturze.Kolejny rozdział jest poświcony przewodnikowi. Perspektywa socjologiczna pomaga mi zrozumieć fenomen turystyki, zwłaszcza tej masowej. Porównanie różnych przewodników z lat 50. i tych dzisiejszych pozwala mi wyznaczyć ogólną charakterystykę, która służy mi jako podstawa do analizy tekstu głównego. W ten sposób można określić podobieństwo La lunga strada di sabbia do przewodnika turtystycznego. Tekst przedstawia miejsca warte odwiedzenia; czasami opisuje trasy lub wyjaśnia jak dostać się do konkretnych miejscowości; ponadto dostarcza przydatnych informacji i opowiada różne historie i anegdoty. W tym przypadku nie można mówić o tym samym stylu pisania, jaki pojawia się w przewodnikach, ale bardzo często Pasolini dostarcza te same informacje, które mogłyby być przydatne dla potencjalnego turysty. Nie mogę jednak potwierdzić mojej tezy mówiącej, że La lunga strada di sabbia jest również przewodnikiem, ponieważ wydaje się, że tekst zawiera jedynie elementy tego rodzaju. Ten reportaż nie mógłby być wykorzystany przez podróżnego jako podstawowe źródło informacji z powodu jego małej dokładności. Narracja jest zbyt osobista, a niektóre fragmenty są subiektywne, choć często bardzo sugestywne.Ostatnia część to omówienie twórczości Pasoliniego, w którym wykazuję zgodność tekstu z poglądami autora. Z tego porównania wynika, że La lunga strada di sabbia jest prawie całkowicie zgodna z poetyką autora. Pasolini prezentuje to samo nastawienie, jak i w innych utworach: poglądy na temat niektórych grup społecznych, przychylny stosunek dla ludzi ubogich i jego ukryte skłonności do mężczyzn. Widoczny jest również typowy dla Pasoliniego starannie dopracowany język: sugestywne metafory, poetyckie porównania, ale przede wszystkim wyrażenia slangowe i dialektalne, które wpływają na wiarygodność opisywanych historii.Podsumowując uważam, że La lunga strada di sabbia nie jest przewodnikiem, ale elementy tego rodzaju wzbogacają reportaż ponieważ przekaz wydaje się być bardziej sugestywny. Tekst może być wykorzystany przez turystów jako wskazówka w ich podróży. |
| abstract in English: | The situation in Italy after the Second World War was difficult but since the 50s there was a strong economic growth, known as the italian economic miracle for its speed and intensity. The so-called boom lasted until the seventies changing Italy and Italians. The socio-economic transformation was the inspiration for a reportage on how Italians take their holidays at the seaside, so in the summer of 1959, Pier Paolo Pasolini with the photographer Paolo de Paolo went along the Italian coasts. After forty years, the French photographer Philippe Séclier makes the same trip and documents the same places shown in Lunga strada di sabbia. Later he publishes his photos with the reportage of Pasolini and other unpublished texts.The next chapter is about the guide. The sociological perspective helps me to understand the phenomenon of tourism, especially the mass tourism. The comparison between various guides from the 50s and those of today allows me to find a general feature which I use as a basis for the analysis of the main text. In this way, I can identify the affinity of La lunga strada di sabbia with the guide. The text presents places worth visiting; sometimes offers routes or explains how to get to a place; provides useful information; tells the story of some places. In this case we cannot speak of the same style of writing as in the guides, but very often Pasolini provides the same information that would be useful to a potential tourist. However I cannot, give a proof of my thesis saying that La lunga strada di sabbia is also a guide, because it appears that the text contains only elements of this kind. This reportage cannot be used by a traveler as a source of information because of the low accuracy. The narrative is too personal and some fragments are subjective although they are very suggestive.The last part is an overview of the poetry of Pasolini in which I demonstrate the compatibility of La lunga strada di sabbia with his ideology. For space reasons, I focus only on the most important works. From this comparison it appears that La lunga strada di sabbia complies almost entirely the poetics of the author. Pasolini shows the same position as in the other works: the views of certain social groups, the positive attitude towards the poor people and his hidden predilection for men. A very well-finished language is also elaborated in this text: suggestive metaphors, poetic comparisons, but especially slang expressions that make the story very credible. These elements characterize not only La lunga strada di sabbia but also other works by the author.In conclusion I think that La lunga strada di sabbia is not a guide, but the elements of this kind enriches the reportage because the message seems to be more impressive. The text could be used by a tourist as a support for his journey: the poetry can stimulate travel and tell what the guide does not show: life. |
| abstract in other languages: | La situazione dell’Italia dopo la seconda guerra mondiale era difficile ma a partire dagli anni 50. Si notò una forte crescita economica, conosciuta come il miracolo economico italiano per la sua rapidità ed intensità. Il cosidetto boom durò fino agli anni settanta cambiando l’Italia e gli italiani. La trasformazione socioeconomica fu l’ispirazione per un reportage su come gli italiani passano le loro vacanze al mare, perciò nell’estate del 1959, Pier Paolo Pasolini assieme al fotografo Paolo de Paolo percorsero l’Italia lungo le coste. Dopo quaranta anni, il fotografo francese Philippe Séclier compie il medesimo viaggio e documenta gli stessi posti di cui si parla ne La lunga strada di sabbia. Successivamente pubblica le sue foto con il testo di Pasolini e trovati brani inediti.Nella mia tesi voglio dimostrare l’ibridismo del testo di Pasolini e la sua appartenenza ai due generi letterari: reportage e guida. La tesi viene divisa in tre capitoli. Il primo è dedicato al reportage come genere letterario: difficile da classificare perché sta al confine tra letteratura e giornalismo. Può essere denominato come reportage perché rappresenta vicende realmente avvenute nonché descrive persone veramente esistenti in un modo artistico ed originale. L’autore è un reporter vero e proprio il quale osserva, cerca informazioni e conosce persone. Il suo approccio è aperto a ciò che lo circonda, non si limita a riportare luoghi comuni o il sentito dire; piuttosto prova a capire. Da queste osservazioni e conversazioni il reporter crea un collage di personaggi e situazioni in base al quale possiamo immaginare l’Italia degli anni ’50. Tutte le persone incontrare durante il viaggio hanno contribuito a mostrare come si viveva in Italia in quei tempi. Il capitolo successivo tratta della guida turistica. L’ottica sociologica mi aiuta nel capire il fenomeno del turismo, soprattutto quello di massa. Il confronto tra varie guide degli anni ’50 e quelle odierne mi permettono di trovare una caratteristica generale la quale mi serve da base per l’analisi del testo principale. In questo modo, riesco a individuare le affinità de La lunga strada di sabbia con la guida: il testo presenta luoghi degni da visitare; a volte propone percorsi o spiega come arrivare in un posto; offre delle informazioni utili; riporta la storia di alcuni luoghi. Non riesco tuttavia a dare prova della mia tesi che La lunga strada di sabbia sia anche una guida, perché risulta che il testo contiene soltanto elementi di questo genere ma non può essere riconosciuto come tale. Questo reportage non può servire ad un viaggiatore come fonte di informazione per la troppa approssimazione delle notizie. La narrazione è troppo personale e certi brani presentano descrizioni soggettive anche se molto suggestive. L’ultima parte costituisce un quadro generale della poetica di Pasolini nella quale dimostro la compatibilità de La lungda strada di sabba con la sua ideologia. Per ragioni di spazio, mi concentro solo sulle opere e sui motivi più importanti. Da questo confronto risulta che La lunga strada di sabbia si iscrive quasi interamente nella poetica dell’autore. Pasolini dimostra la stessa posizione che nelle altre opere: le opinioni su certi gruppi sociali, l’atteggiamento favorevole verso i poveri, viene a galla perfino la nascosta predilezione per gli uomini. La lingua è elaborata anche in questo testo: metafore suggestive, paragoni poetici, ma soprattutto espressioni dialettali che rendono il racconto molto verosimile. Questi elementi caratterizzano non solo La lunga strada di sabbia ma anche altre opere dell’autore. In conclusione sostengo che La lunga strada di sabbia non sia una guida, ma gli elementi di questo genere arricchiscono il reportage perché il messaggio trasmesso sembra essere più suggestivo. Il testo potrebbe servire ad un turista come supporto per il viaggio: la poeticità può stimolare i viaggi nonché raccontare ciò che la guida non dimostra: la vita. |
| keywords in Polish: | Pasolini, przewodnik, reportaż |
| keywords in English: | Pasolini, guide, reportage |
| keywords in other languages: | Pasolini, guida, reportage |
| affiliation: | Wydział Filologiczny |
| type: | master work |
Files in this item
| Files | Size | Format | View |
|---|---|---|---|
|
There are no files associated with this item. |
|||
This item appears in the following Collection(s)
Projekt „Repozytorium otwartego dostępu do dorobku naukowego i dydaktycznego UJ” współfinansowany w ramach poddziałania 2.3.1 „Cyfrowe udostępnianie zasobów nauki” Programu Operacyjnego Polska Cyfrowa z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego i budżetu państwa na podstawie umowy o dofinansowanie nr POPC.02.03.01-00-0030/17-00
