• Show simple item record
• Show full item record
• PBN data

select style... apa harvard chicago-fullnote-bibliography ISO-690

Bibliographic description



title:	Ukraińskie kino poetyckie - próba prezentacji
alternative title:	Ukrainian poetic cinema
author:	Wojdyło Dawid
reviewer:	Siudak Michał , Kich-Masłej Olga
advisor:	Kich-Masłej Olga
date of submittion :	2011-11-29
abstract in English:	In this dissertation I took up the matter of Ukrainian poetic cinema of the 1960s. On the basis of chosen films, I analysed the specific features of that national stream. In order to investigate thoroughly, I presented profiles of directors who became icons of this trend. Ukrainian poetic cinema was a declaration of patriotism and an appreciation of it. What was characteristic for this stream is the interest in folklore and rural customs. The fascination for tradition acts as a metaphor of love and respect for the homeland.In the first chapter I examine the life and creative activity of Siergei Parajanov. I present the analyses of his works that I perceive as seminal in the history of poetic cinema. I summarized plots and sought interpretation of their expression in the visual form. Parajanov’s film Shadows of Forgotten Ancestors (1964), turned out to be a turning point and the first film of a short, but prolific era of Ukrainian poetic cinema. Next I concentrated on Sayat-Nova (1968), a film about an Armenian poet who, after a love disappointment, decided to lead a life as a monk. The second chapter is about Iurii Illienko, a great follower of Parajanov, whose three films I enclosed in my dissertation since I perceive them as crucial in poetic cinema’s history. I describe his style as a director, pointing out characteristic motifs and means of expression specific for him. In the third chapter I write about Leonid Osyka and his enigmatic film A Stone Cross (1968), touching the matters of sense of belonging and choosing better life over faithfulness to the homeland. The last part of this piece of work describes a career of Ivan Mikolaichuk who originating from Western Ukraine himself, became a symbol of the poetic trend. He was both an actor and director who perfectly fitted the frames of the national cinema.Generally, I concentrated on repeating themes and means of expression typical for the stream. Pointing out similarities between the director’s styles, I tried to settle features that were common for their visions and contributed to the overall specifics of Ukrainian poetic cinema of the 1960s.
abstract in other languages:	W niniejszej pracy licencjackiej zająłem się tematem poetyckiej szkoły ukraińskiej kina lat 60-tych XX wieku. W oparciu o wybraną przeze mnie filmografię, dokonałem analizy filmów w ramach podstawowych założeń stylistycznych tego nurtu. Ponadto, w celu głębszego zrozumienia idei poetyckiego trendu, przedstawiłem sylwetki reżyserów, których powszechnie uważa się za wirtuozów tego kina. W pierwszym rozdziale skupiam się na osobie Siergieja Paradżanowa, który tworząc Cienie zapomnianych przodków (1964) urósł do rangi sztandarowego reżysera nurtu. Jego dzieło stało się zarówno manifestem założeń szkoły poetyckiej, jak i wzorem do naśladowania dla innych twórców. Oprócz Cieni zapomnianych przodków opisuję też Sajat-Nowę (1968) – obraz zrealizowany na podstawie biografii ormiańskiego poety, który z powodu zawodu miłosnego porzucił świeckie życie i został mnichem. Drugi rozdział opisuje postać Jurija Illienki – wiernego kontynuatora idei Paradżanowa, który okazał się najpłodniejszym twórcą nurtu. Biorąc pod uwagę cztery znaczące filmy, starałem się zdefiniować styl Illienki, zwracając uwagę na charakterystyczne motywy i środki wyrazu. W trzecim rozdziale piszę o Leonidzie Osyce i jego Kamiennym krzyżu (1968). Film podejmuje kwestie poczucia przynależności oraz tragicznego wyboru porzucenia ojczyzny na rzecz lepszego życia. Bohaterem czwartej części mojej pracy jest Iwan Mykołajczuk, aktor i reżyser, który stał się żywą ikoną szkoły poetyckiej. Pochodzący z nieskażonej rosyjskimi wpływami Zachodniej Ukrainy, swoją osobą reprezentował jedność człowieka i tradycji, dawał wyraz prawdziwemu znaczeniu „ukraińskości”. On ról nie odgrywał, lecz dosłownie „wcielał się” w graną postać.Podsumowując, skupiłem się na charakterystyce kina poetyckiego lat 60-tych, doszukując się wspólnych cech dla produkcji z tego okresu. Wskazując podobieństwa między stylami poszczególnych reżyserów, starałem się zdefiniować ogólne założenia nurtu, takie jak fascynacja folklorem, ukazanie specyficznego kolorytu lokalnego czy skupienie się raczej na kreacji obrazu niż na spójności przedstawianej fabuły.
keywords in English:	Paradjanov, Ilyenko, Osyka, Mykolaichuk, cinema
keywords in other languages:	Paradżanow, Illienko, Osyka, Mykołajczuk, kino
affiliation:	Wydział Studiów Międzynarodowych i Politycznych
type:	licenciate work

This item appears in the following Collection(s)

• Prace licencjackie
  
• ROD UJ