Tematem mojej pracy licencjackiej jest niezwykła endosymbioza, do której dochodzi między ślimakiem morskim Elysia chlorotica a chloroplastami glonu Vaucheria sp. To połączenie zostało dokładnie opisane przez prof. Mary Rumpho, która prowadzi swoje badania nad opisywaną endosymbiozą na Uniwersytecie Stanowym w Maine. Opisywany zielony ślimak morski posiada zdolność przyswajania chloroplastów algi i transformowania ich w kleptoplasty. Tak powstałe organelle są w stanie przetrwać w ciele ślimaka zachowując swoje wszystkie funkcje – w tym zdolność przeprowadzania fotosyntezy – nawet do 10 miesięcy. Jest to niezwykłe, ponieważ DNA kleptoplastów jest w stanie kodować tylko 10% białek potrzebnych do ich funkcjonowania, a w ciele Elysia chlorotica nie zaobserwowano jąder komórkowych algi, które w normalnych warunkach koduje pozostałe niezbędne protein. Największą zagadką analizowanej endosymbiozy, jest długoterminowa żywotność kleptoplastów i prawdopodobny transfer genów jądra algi do genomu ślimaka. Powstało wiele hipotez, próbujących wyjaśnić to zjawisko. To miedzy innymi: 1. Horyzontalny transfer genów2. Transpozony, czyli “skaczące geny”3. RetrowirusyWszystkie wymienione teorie są prawdopodobne, ponieważ ich możliwość pokonania bariery międzygatunkowej przez geny została naukowo udowodniona. Jednak żadna z tych teorii nie została potwierdzona. Naukowcy próbowali też tłumaczyć trwałość kleptoplastów niespotykaną żywotnością ich białek, jest to jednak kolejna niepotwierdzona hipoteza. Wszystkie te aspekty niespotykanej endosymbiozy Elysia chlorotica i Vaucheria sp. starałam się rzetelnie przedstawić w swojej pracy.

Topic of my scientific elaboration is remarkable endosymbiosis of sea slug Elysia chlorotica and chloroplasts of Vaucheria sp. algae featured by professor Mary Rumpho from State University of Maine. This green sea slug can absorb chloroplasts from algae cells and transform them into kleptoplasts. Those kleptoplasts can retain their vitality up to 10 months, what is quite unique, because only 10 percent of proteins necessary for their outlive is encoded by their own DNA. Moreover, the nucleus of Vaucheria sp. was not observed is body of mollusc. The biggest problem of discussed endosymbiosis is long-term functionality photosynthesizing functionality of kleptoplasts and assumed gene transfer between the symbionts. Scientists have proposed several alternative theories attempting to explain the transfer of genes. Most likely are :1. horizontal gene transfer2. transposons3. retroviruses.All of those theories are plausible, because of the possibility of transgressing the interspecies barrier. Despite that, none of them has been confirmed so far. Another mysterious, but not explicable aspect of discussed endosymbiosis, is kleptoplasts proteins durability. All of those aspects of this magnificent endosymbiosis are discussed in my elaboration.