Wychodząc od analizy mitu Medei i jego antycznych wersji dramatycznych, autorka omawia liczne przykłady jego współczesnych realizacji, pokazując przyczyny i sposoby modyfikacji antycznego przekazu tak w tradycyjnych tekstach dramatycznych, jak też w performansach, filmach i sztukach plastycznych. Wszystkie interpretacje sytuuje w kontekście przemian sztuki XX wieku i teorii feministycznych, pokazując je również na tle wybranych nurtów myśli socjologicznej i filozoficznej.