Scandinavian runes versus the origins of the coats of arms of the Polish knighthood : the runic theory of Franciszek Piekosiński
alternative title:
Skandynawskie runy a pochodzenie herbów rycerstwa polskiego : teoria runiczna Franciszka Piekosińskiego
author:
Starzyński Marcin
contributor:
Szczepańska-Włoch Joanna
journal title:
Studia Historyczne
volume:
56
issue:
3 (223)
date of publication
:
2013
pages:
363-377
ISSN:
0025-1429
notes:
Streszcz. ang. i pol. Numer w całości w jęz. ang. Tł. Joanna Szczepańska-Włoch
language:
English
journal language:
English
abstract in Polish:
Celem niniejszego artykułu jest przypomnienie szerszemu gronu czytelników oraz krytyczne omówienie głównych założeń teorii o runicznym pochodzeniu herbów rycerstwa polskiego, stworzonej
w końcu XIX stulecia przez znakomitego polskiego mediewistę, Franciszka Piekosińskiego (1844-1906), nie bez powodu określanej mianem „jednej z najśmielej pomyślanych i arcymisternie przeprowadzonych”. Teoria ta powstała niejako na marginesie badań prowadzonych przez tego autora nad najstarszymi pieczęciami rycerstwa polskiego. Dostrzegłszy podobieństwo zachodzące
pomiędzy umieszczanymi na nich przedheraldycznymi znakami kreskowymi a figurami futharku, czyli alfabetu runicznego, zbudował on wielowarstwową, fantastyczną hipotezę, wedle założeń której herby średniowiecznego rycerstwa polskiego wykształciły się właśnie ze skandynawskich run przyniesionych na ziemie polskie na przełomie VIII i IX w. przez przedstawicieli obcego, znormanizowanego lechickiego (słowiańskiego) szczepu, którzy dokonali na nie najazdu. Godła w herbach rodzimego rycerstwa, do czasu pojawienia się na ziemiach polskich herbów zachodnioeuropejskich, miały zaś przejść trzy fazy przekształceń, nie raz zupełnie zacierających ich runiczny charakter: fazę 1. „uświęcania” w drugiej połowie X w., kiedy do owych pogańskich symboli dodano krzyż; fazę 2. „uszczerbiania” między XI a XIII stuleciem, kiedy wizerunki run zaczęto przenosić z drzewców (stannic) wbijanych w ziemię przy namiocie wodza na chorągwie;
oraz fazę 3. „uherbiania” w końcu XIII oraz w XIV stuleciu w związku z recepcją w poszczególnych księstwach piastowskich najnowszego wówczas wytworu zachodnioeuropejskiej kultury rycerskiej, jakim były herby. Autor prezentowanego studium zreferował również główne zarzuty wysuwane przez adwersarzy Piekosińskiego, które doprowadziły w efekcie do zanegowania tytułowej hipotezy przez środowisko naukowe. Pokazał ponadto, że jej twórca, mimo druzgocących głosów krytyki, bronił własnych pomysłów aż do naznaczonej obłędem śmierci.
abstract in English:
In the following article, the author presents and critically discusses the main assumptions of the theory created in the late 19th century by Polish medievalist Franciszek Piekosiński (1844-1906) on the runic origin of the coats of arms of the medieval Polish knighthood and the most notable opinions of his opponents, which had a considerable influence on its rejection by the academic milieu.
Except where otherwise noted, this item's license is described as Udzielam licencji. Uznanie autorstwa - Użycie niekomercyjne - Bez utworów zależnych 3.0