Celem niniejszego artykułu była próba udzielenia odpowiedzi na pytanie o kwestię, którą po raz pierwszy w literaturze poruszył Henri Lefebvre, mianowicie o to, kto ma prawo do miasta. W tym celu autorka sięgnęła do teorii reżimów miejskich oraz zeszła głęboko w przestrzenie, o których oficjalne grupy interesów w mieście jeśli myślą, to jedynie w kontekście wykluczenia i pozbycia się lub w procesie gentryfikacji wykorzystania do własnych celów. Okazuje się, że oprócz tych oficjalnych grup istnieją w mieście bardzo aktywne grupy, choć ich aktywność często ma miejsce na granicy prawa lub jest z nim niezgodna. Pomimo tego faktu odgrywają one ważną rolę w rozgrywających się na terenie miast grach o wpływy oraz uważają, że mają pełne prawo do miasta, z którym się mocno utożsamiają, którego przestrzenią zarządzają i o którego przestrzeń walczą, kierując się zasadami drugiego życia miasta. Zasady te wbrew powszechnym opiniom pełnią ważną funkcję dotyczącą bezpieczeństwa miejskich przestrzeni.

The purpose of this article was to attempt to answer the question about the issue that Henri Lefebvre raised for the first time in literature, namely who has the right to the city. To this end, the author drew on the theory of urban regimes and went deep into the spaces that official interest groups in the city, if they think, are only in the context of exclusion and getting rid of or in the process of gentrification of use for their own purposes. It turns out that in addition to these official groups, there are very active groups in the city, although their activity often takes place on the border of the law or is incompatible with it. Despite this fact, they play an important role in the influence games taking place in cities and believe that they have full right to the city with which they strongly identify, whose space they manage and for which space they are fighting, guided by the principles of the city’s second life. Contrary to popular belief, these principles play an important role in the security of urban spaces.