PRZEMYSŁAW M. ŻUKOWSKI PROFESOROWIE WYDZIAŁU PRAWA UNIWERSYTETU JAGIELLOŃSKIEGO TOM II 1780-2012 POD REDAKCJĄ DOROTY MALEC WYDAWNICTWO UNIWERSYTETU JAGIELLOŃSKIEGO RECENZENT Prof. dr hab. Andrzej Dziadzio PROJEKT OKŁADKI Jadwiga Burek Publikacja dofinansowana przez Uniwersytet Jagielloński ze środków Wydziału Prawa i Administracji © Copyright by Przemysław Marcin Żukowski, Dorota Malec, Wydział Prawa i Administracji UJ & Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego Wydanie I, Kraków 2014 All rights reserved Niniejszy utwór ani żaden jego fragment nie może być reprodukowany, przetwarzany i rozpowszechniany w jakikolwiek sposób za pomocą urządzeń elektronicznych, mechanicznych, kopiujących, nagrywa-jących i innych oraz nie może być przechowywany w żadnym systemie informatycznym bez uprzedniej pisemnej zgody Wydawcy. ISBN 978-83-233-3663-1 www.wuj.pl Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego Redakcja: ul. P. Michałowskiego 9/2, 31-126 Kraków tel. 12-663-23-81, 12-663-23-82, fax 12-663-23-83 Dystrybucja: tel. 12-631-01-97, tel./fax 12-631-01-98 tel. kom. 506-006-674, e-mail: sprzedaz@wuj.pl Konto: PEKAO SA, nr 80 1240 4722 1111 0000 4856 3325 SPIS TREŚCI Dorota Malec, Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego w latach 1780–2014 ........................................................................................ VII Dorota Malec, The Faculty of Law and Administration of the Jagiellonian University in 1780–2014 ................................................................................ XXVII Wykaz skrótów językowych i ogólnych ............................................................. XLIX Wykaz skrótów bibliografi cznych ...................................................................... LV Przemysław Marcin Żukowski, Słowo od autora ............................................... LIX Biogramy ............................................................................................................... 1 Aneksy .................................................................................................................... 617 Spis zdjęć i portretów wykorzystanych na wklejkach ...................................... 661 Spis, portretów, fotografii, rycin i skanów wykorzystanych jako materiał ikonografi czny ................................................................................................. 662 Wykaz biogramów (alfabetycznie) ..................................................................... 675 Dorota Malec WYDZIAŁ PRAWA I ADMINISTRACJI UNIWERSYTETU JAGIELLOŃSKIEGO W LATACH 1780–2014 W tomie II wydawnictwa Profesorowie Wydziału Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego zamieszczone zostały biogramy profesorów prowadzących działalność dydaktyczną i naukową na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego w okresie od reformy Kołłątajowskiej do czasów współczesnych, a ich życie oraz dokonania stanowią najpełniejszy, najlepszy z możliwych obraz historii Wydziału. Podstawę niniejszego opracowania stanowią w dużym stopniu materiały zgromadzone w Archiwum Uniwersytetu Jagiellońskiego. Pozwoliły one ukazać prezentowane postaci w sposób odbiegający od typowego schematu biograficznego, z uwzględnieniem przede wszystkim kariery naukowej. By obraz Wydziału stał się dla Czytelników w pełni zrozumiały, konieczne jest jednak przypomnienie przynajmniej niektórych wydarzeń z jego dziejów organizacyjnych. Wydział przechodził w tym czasie zmienne koleje losu. W długim, ponaddwustuletnim okresie dokonały się przecież kolejne rozbiory Rzeczypospolitej, zakończone jej ostatecznym upadkiem, Kraków stawał się na przemian częścią terenów pod panowaniem austriackim, częścią Księstwa Warszawskiego, Wolnym Miastem, by powrócić na kolejne dziesięciolecia pod panowanie austriackie, będące okresem niejednorodnym, bo obejmującym także czasy autonomii galicyjskiej, i by wreszcie stać się ważnym ośrodkiem akademickim w Odrodzonej Drugiej Rzeczypospolitej. Wydarzenia II wojny światowej, a następnie zmienne losy ustrojowe państwa po jej zakończeniu również nie pozostały bez wpływu na Uniwersytet Jagielloński oraz jego Wydział Prawa i Administracji. Reforma Akademii Krakowskiej, dokonana w roku 1780 przez Komisję Edukacji Narodowej, przyniosła duże zmiany także dla Wydziału Prawa. Akademia, nazwana Szkołą Główną Koronną, dzielić się miała od tej pory na cztery kolegia: fi zyczne, lekarskie, prawnicze i teologiczne. Na Kolegium Prawnicze – jedyne niedzielące się wewnętrznie na szkoły – składać się miało sześć katedr, obejmujących tylko prawo świeckie, podczas gdy katedry prawa kanonicznego pozostać miały przy Kolegium Teologicznym. Istotną zmianą było jednoczesne przekształcenie katedry iuris naturae et gentium w nowocześniejszą katedrę prawa natury, ekonomicznego, politycznego i narodów, której wykłady miały charakter propedeutyczny dla pozostałych nauk. Po raz pierwszy utworzone miały zostać katedry prawa kryminalnego oraz praktyki i historii handlu. Katedra prawa krajowego publicznego i cywilnego oraz katedra praktyki wszystkich jurysdykcji sądowych (procesu) zajmować się miały nauczaniem prawa polskiego, zaś z dawnej organizacji pozostała katedra prawa rzymskiego i jego historii. Z powodu kłopotów, m.in. z obsadą wszystkich stanowisk profesorskich, reforma nie została w pełni wprowadzona w życie, a w kolejnych 2 latach akademickich w praktyce istniały z obsadą profesorską tylko katedra prawa natury (ksiądz Antoni Popławski) i katedra prawa rzymskiego (ksiądz Bonifacy Garycki). Kolejna zmiana w organizacji uczelni nastąpiła w roku akademickim 1783/1784, gdy Szkoła Główna Koronna podzielona została na zaledwie dwa kolegia: Fizyczne, w skład którego wchodziły nauki biologiczne, matematyczno-fizyczne i lekarskie, oraz Kolegium Moralne, obejmujące teologię, humanistykę i prawo. W rezultacie tej reorganizacji Wydział Prawa jako Szkoła Prawa, wchodząca w skład Kolegium Moralnego, poszerzył się o przyłączone ponownie z dotychczasowego Kolegium Teologicznego katedry prawa kanonicznego (ksiądz Walerian Bogdanowicz) oraz procesu sądów kościelnych (ksiądz Stanisław Minocki, a następnie ksiądz Sebastian Czochron). Dopiero wówczas zrealizowany został w praktyce jeden z ważniejszych postulatów Hugona Kołłątaja, by wprowadzić osobny wykład prawa kryminalnego, który powierzono w roku akademickim 1783/1784 księdzu Antoniemu Popławskiemu. Kilka lat po reformie udało się także zrealizować postulat powołania katedry prawa krajowego publicznego i cywilnego, którą, co warto odnotować, powierzono pierwszemu świeckiemu profesorowi Szkoły Prawa w Kolegium Moralnym, Józefowi Januszewiczowi, przygotowanemu znakomicie do objęcia tej funkcji zgodnie z zaleceniami samego Hugona Kołłątaja. W wykładach, trwających w zależności od przedmiotu od dwóch lat (proces kanoniczny, prawo natury, ekonomiczne i polityczne, prawo rzymskie, prawo krajowe) do trzech lat (prawo kanoniczne), uczestniczyło w okresie od reformy do upadku Rzeczypospolitej od kilkunastu do około 100 studentów, przy czym w wykładach prawa i procesu kanonicznego uczestniczyli również studenci teologii. Reforma oraz zapoczątkowane jej wprowadzeniem korzystne zmiany w działalności dydaktycznej i naukowej Szkoły Prawa uległy istotnemu zahamowaniu z chwilą dokonania się trzeciego, ostatniego rozbioru Rzeczypospolitej i jej upadku. Warto dodać, że istnienie Wydziału Prawa było mocno zagrożone już podczas obrad rozbiorowego sejmu grodzieńskiego w 1793 roku, gdy wysunięto postulat swoistej parcelacji uczelni i przeniesienia katedr prawniczych do Lublina jako siedziby trybunału Koronnego i gdy byt Szkoły Głównej Koronnej ocalił broniący jej praw Jan Śniadecki. Po upadku Rzeczypospolitej, pod panowaniem austriackim (1795–1809), uczelnia wprawdzie zachowała swój status szkoły wyższej, jednak poddana została germanizacji. Wprawdzie w pierwszych latach Wydział, kierowany nadal przez prezesa Kolegium Moralnego ks. Bonifacego Garyckiego, starał się prowadzić działalność na dotychczasowych zasadach, jednak już w roku 1796 polskie prawo krajowe zostało usunięte z programu nauczania, zaś profesor Józef Januszewicz, po niemal dwuletnim okresie aresztowania przez władze austriackie pod zarzutem zbrodni stanu, został usunięty z uczelni. Wydziałowi narzucano wbrew jego woli profesorów, jak choćby np. Józefa Nemetza, wykładającego prawo karne, i Józefa de Rangsteina, pierwszego wykładowcy utworzonej w roku 1802 katedry umiejętności politycznych. W tym samym czasie powstała nowa katedra procedury cywilnej i praw galicyjskich, powierzona Walentemu Litwińskiemu (który, nota bene, wykładał także prawo karne i prawo rzymskie). W roku 1802 władze Gubernium we Lwowie zakazały wykładania w języku polskim, wprowadzając jako język wykładowy łacinę, starając się zaś ukryć antypolską wymowę tego nakazu, tłumaczono potrzebę jego wprowadzenia tym, aby na przyszłość młodzież polskiego języka nieznająca mogła z publicznych lekcji korzystać. Określono wówczas również nowy porządek wykładów, prowadzonych według narzuconych odgórnie podręczników, skrócenie letnich wakacji i zmieniono niekorzystnie przepisy emerytalne. Nowa, trudna sytuacja zmusiła do odejścia z Uniwersytetu zasłużonych profesorów, zatrudnionych jeszcze w okresie reformy Kołłątajowskiej: ks. Bonifacego Garyckiego, ks. Waleriana Bogdanowicza i ks. Sebastiana Czochro-na. Dalsze, wielce niekorzystne zmiany wprowadziła regulacja Uniwersytetu z roku 1805, dokonana mocą dekretu cesarskiego, przyłączającego do uczelni krakowskiej tzw. józefiński uniwersytet we Lwowie. Na wzór austriacki wprowadzono instytucje dyrektorów wydziałów (Karol Pratobevera, następnie Jan Morak), Austriakom powierzano także, w zasadzie już od roku 1803, stanowisko dziekana Wydziału Prawa. Okres rządów austriackich przyniósł również stagnację w rozwoju naukowym, a podstawowym zadaniem Wydziału stać się miało kształcenie lokalnych urzędników na potrzeby cesarskiej administracji. Znalazło to swoje odzwierciedlenie także w spadku liczby studentów. Zgodnie z dekretem z roku 1805 studia prawnicze trwały 3 lata, podczas których studenci zapoznawali się kolejno z materią w zakresie prawa natury, narodów i karnego (I rok), prawa rzymskiego i cywilnego galicyjskiego oraz kościelnego publicznego (II rok) i umiejętności politycznych, prawa kościelnego prywatnego, a także procedury sądowej (III rok). Przyłączenie w roku 1809 Krakowa i Galicji Zachodniej do Księstwa Warszawskiego miało ogromne znaczenie dla Szkoły Głównej Krakowskiej i jej Wydziału Prawa. Nowa organizacja uczelni, nawiązująca wyraźnie do reformy Kołłątajowskiej z czasów Komisji Edukacji Narodowej, ale także utrzymująca z konieczności pewne rozwiązania z czasów austriackich (dyrektorzy wydziałów), wprowadzona została w grudniu 1809 roku. Mianowano wówczas wszystkie władze uczelni, w tym – w charakterze dziekana – emerytowanego profesora Józefa Januszewicza, oraz jako dyrektora Wydziału emerytowanego ks. Bonifacego Garyckiego. Odejście z Wydziału narzuconych w poprzednim okresie profesorów Karola Appeltauera, Józefa Orslera i Jana Kossowicza nie pogorszyło stanu kadrowego, w gronie profesorskim nadal znajdowali się Walenty Litwiński, Adam Krzyżanowski, Józef Wołczyński, powrócili do swych obowiązków także wskazani wyżej, emerytowani profesorowie Józef Januszewicz i ks. Bonifacy Garycki (nie podjął już wykładów, ograniczając się do pełnienia funkcji dyrektora, a potem dziekana). Dostrzegalne było wyraźne odmłodzenie kadry profesorskiej, którą zasilili Feliks Słotwiński i Augustyn Boduszyński. Wszyscy ówcześni profesorowie prawa byli jednocześnie adwokatami. Przewidziano wówczas istnienie sześciu katedr: prawa natury, politycznego, narodów i ekonomii politycznej ogólnej (J. Januszewicz); prawa natury i historii wszystkich praw (J. Wołczyński); Kodeksu Napoleona, kodeksu handlowego, górniczego i praw ustanowionych na ostatnim sejmie (A. Krzyżanowski); praktyki wszystkich sądowych i politycznych instancji Księstwa Warszawskiego (W. Litwiński); ekonomii politycznej i statystyki krajowej (vacat) oraz prawa kanonicznego (vacat). W planowanym na rok 1810/1811 etacie Wydziału Prawa władze Księstwa Warszawskiego przewidziały pensje jedynie dla 3 profesorów. Ostatecznie, wobec oporu władz uczelni i Wydziału, utrzymano cztery katedry: zasad ogólnych, prawa natury, politycznego, publicznego, narodów i ekonomii politycznej; prawa rzymskiego, kanonicznego, konstytucji Księstwa Warszawskiego; prawa cywilnego, polskiego, austriackiego, pruskiego, prawa handlowego; prawa kryminalnego, postępowania cywilnego i kryminalnego. Kolejna reorganizacja, dokonana w roku 1814, przewidywała w Szkole Głównej Krakowskiej istnienie 5 wydziałów, w tym Wydziału Prawa i Administracji. Używana obecnie nazwa jednostki pojawiła się wówczas w urzędowych dokumentach po raz pierwszy. Nowa nazwa odzwierciedlała znaczną rozbudowę Wydziału, w którym pojawić się miały nowe nauki administracyjne, których wcześniej w takiej formie w Krakowie nie wykładano, a które obecne były w istniejącej od roku 1811 warszawskiej Szkole Prawa i Administracji. Wśród nowych nauk znalazły się wówczas: nauka policji, statystyki, ekonomia polityczna i nauka fi nansów (zbliżone do zakresu dawnych umiejętności politycznych), rolnictwo, leśnictwo oraz historia przemysłu. Odróżnienie tradycyjnych nauk prawniczych od nauk administracyjnych zaakcentowano również w treści przepisów określających sposób egzaminowania i wydawania patentów na stopnie magistra. Należało wówczas oznaczyć, któremu „oddziałowi” – prawniczemu czy administracyjnemu – kandydat się szczególnie poświęcił, i przedmioty, w których zdobył największą biegłość, aby już z tego wyliczenia można było wyciągnąć wniosek, w jakich zadaniach zawodowych i w jakiej służbie przyszły kandydat na urzędnika ma szansę najlepiej się sprawdzić. Jednocześnie nakazano, by profesorowie prawa wraz z profesorami przedmiotów administracyjnych wspólnie wybierali jednego dziekana. Na pełną realizację tych zmian zabrakło już jednak czasu i do końca roku akademickiego 1814/1815 utrzymano dotychczasowe katedry oraz program nauczania, bez nauk administracyjnych. Liczba studentów Wydziału Prawa, podobnie jak liczba studentów całej Szkoły Głównej Krakowskiej, znacznie spadła w okresie Księstwa Warszawskiego. Wykładów poszczególnych profesorów słuchało w latach 1810/1811–1814/1815 zaledwie od kilku do kilkunastu studentów. Wpływ na taki stan miała specyfi czna sytuacja Krakowa i dokonane wraz z przyłączeniem do Księstwa Warszawskiego odcięcie od reszty terenów Galicji, z których – wobec zmienionej sytuacji – nie można było przyciągnąć młodzieży, zwłaszcza w czasach wojen okresu napoleońskiego. Upadek Księstwa Warszawskiego i utworzenie na mocy postanowień traktatu wiedeńskiego Wolnego Miasta Krakowa otworzyło nowy jakościowo okres w dziejach Uniwersytetu i jego Wydziału Prawa. Szczególną pozycję uczelni i jej profeso-rów podkreślały postanowienia Konstytucji Wolnego Miasta Krakowa i jego okręgu z 3 maja 1815 roku, nadające Uniwersytetowi charakter niezależnego czynnika politycznego. W politycznych starciach z władzami Rzeczypospolitej Krakowskiej, które wynikły na tym tle, odegrali rolę także profesorowie Wydziału Prawa: Feliks Słotwiński, Walenty Litwiński, Augustyn Boduszyński, Mikołaj Hoszowski. Prawnicy – W. Litwiński, A. Krzyżanowski i J. Sołtykowicz – znaleźli się także w składzie Komitetu Akademickiego, który opracował projekt przyszłej organizacji uczelni, ostatecznie ogłoszony w roku 1818 jako Statut Organiczny Uniwersytetu, noszącego od tej pory oficjalną nazwę Uniwersytetu Jagiellońskiego. Dla Wydziału Prawa przewidziano 5 katedr, w obrębie których nauczane miały być: prawo natury, narodów, powszechne publiczne, konstytucja krakowska, prawo rzymskie, prawo kanoniczne, prawo lenne i kryminalne, prawo prowincjonalne krakowskie z kodeksem postępowania cywilnego i karnego oraz umiejętności polityczne. Poza drobnymi przesunięciami w stosunku do okresu poprzedniego zwraca uwagę przywrócenie katedry umiejętności politycznych, powierzonej wkrótce w rezultacie procedury konkursowej Mikołajowi Hoszowskiemu, a następnie Ferdynandowi Kojsiewiczowi. Już wówczas wyrażano opinię, że katedra powinna zmienić swą nazwę na katedrę nauk administracyjnych. Liberalne postanowienia Statutu stały się przedmiotem ataków ze strony prezesa Senatu Rządzącego, Stanisława Wodzickiego. Ich ostrze wymierzone było zwłaszcza w jednego z bardziej znanych profesorów Wydziału Prawa, a zarazem rektora Uniwersytetu, Walentego Litwińskiego. Spór z władzami WMK został przegrany, a uczelni w 1821 roku narzucono nowy tymczasowy statut. Jego przepisy godziły również w profesorów prawa, którym zakazano łączenia dodatkowych urzędów z obowiązkami profesora. Uderzało to zwłaszcza w tych, którzy jednocześnie zajmowali się praktyką prawniczą i wykonywali zawód adwokata lub byli sędziami. Kolejny statut z roku 1826 wyraźnie zakazywał profesorom wykonywania zawodu adwokata, a od 1833 – także notariusza. Zmieniająca się sytuacja polityczna Wolnego Miasta Krakowa wpływała wyraźnie na zmniejszenie się zakresu swobód Uniwersytetu i zarazem jego Wydziału Prawa. W narzuconym po upadku powstania listopadowego statucie z roku 1833 zmniejszono do czterech liczbę katedr prawniczych. I tak, wykładane miały być: prawo natury, prawo publiczne oraz narodów i umiejętności polityczne (I), prawo rzymskie i kościelne (II), kodeks cywilny, prawo handlowe i procedury pozasądowe (III), a także umiejętności ustaw, prawo kryminalne i procedury sądowe (IV). Wśród profesorów prawa w okresie Rzeczpospolitej Krakowskiej wyróżniali się m.in. Feliks Słotwiński, zwolennik nauki Immanuela Kanta, wykładający w czasie 45 lat pracy na Wydziale m.in. prawo natury, prawo kanoniczne, ekonomię polityczną, a nawet francuskie prawo cywilne i procesowe i przez ponad dekadę prawo rzymskie (po odejściu z Uniwersytetu Piotra Bartynowskiego, który w roku 1828 zastąpił wcześniejszego wieloletniego profesora Augusta Boduszyńskiego). Wykład z prawa natury i umiejętności politycznych prowadził Ferdynand Kojsiewicz, a następnie Mi-kołaj Hoszowski. Po śmierci Walentego Litwińskiego prawo karne i procedurę sądową wykładał Antoni Matakiewicz (a później przez 2 lata Wawrzyniec Soświński), prowadzący od roku 1833 również wykłady z ustawodawstwa politycznego. Po likwidacji wraz z upadkiem Wolnego Miasta katedry prawa karnego wykładano je przez pewien czas przy prawie natury. Francuskie prawo cywilne i handlowe prowadził nieprzerwanie do emerytury w roku 1847 Adam Krzyżanowski. Po jego odejściu nastąpiło oddzielenie wykładu z prawa handlowego i wekslowego od katedry prawa cywilnego. Studia na Wydziale Prawa można było rozpocząć po ukończeniu „nauk fi lozofi cznych”, których zakres odmiennie określały kolejne przepisy. Same studia prawnicze trwały aż do wprowadzenia w roku 1847 austriackiej organizacji nauczania trzy lata. Statut z roku 1818 dopuszczał wykłady prowadzone w języku polskim albo łacińskim. Kolejny, z 1833, nakazywał wykładanie prawa kościelnego, rzymskiego, prawa natury, publicznego oraz narodów po łacinie, zaś pozostałych w języku polskim. Liczba studentów początkowo była znaczna, a Uniwersytet, zgodnie z postanowieniem traktatu dodatkowego z 3 maja 1815 roku, miał być dostępny dla młodzieży ze wszystkich terenów polskich. Zmieniające się warunki polityczne podważyły jednak tę możliwość, zwłaszcza wobec ponawianego kilkakrotnie zakazu przyjmowania na uczelnię młodzieży z Królestwa Polskiego. Przyniosło to w kolejnych latach także spadek liczby studentów prawa do zaledwie 23 w ostatnim roku formalnego istnienia Wolnego Miasta Krakowa. Zgodnie z przepisami z roku 1814 przewidziane były trzy stopnie akademickie: licencjat, magisterium i doktorat, zaś statut z 1818, a następnie z 1833 roku określały jako jedyny stopień doktora. Po upadku Rzeczpospolitej Krakowskiej i włączeniu w roku 1846 jej terytorium do cesarstwa austriackiego, w 1847 cesarz postanowił utrzymać Uniwersytet i jedno-cześnie nakazał, by od roku akademickiego 1847/1848 na Wydziale Prawa obowiązywały przepisy tej samej ustawy co na uniwersytecie we Lwowie. W rezultacie wprowadzono nowy, rozbudowany do 7 układ katedr, z utrzymaniem dotychczasowego prawa cywilnego francuskiego jako przedmiotu ponadobowiązkowego. Zmianie ule-gło również oblicze personalne Wydziału, z dotychczasowych profesorów pozostało zaledwie dwóch: F. Słotwiński i W. Soświński. Władze w Wiedniu, nie uwzględniając postulatów Wydziału, mianowały nowych zastępców profesorów: Adalberta Teodora Michela, Eberharda Jonaka, Franciszka Makowiczkę, Józefa Helferta oraz Ignacego Hammera (wkrótce, w czasie wydarzeń Wiosny Ludów, wszyscy z wyjątkiem J. Hammera opuścili Kraków). Wraz ze zmianami organizacyjnymi i kadrowymi następowała germanizacja – po łacinie odbywały się jedynie wykłady prawa natury i kryminalnego, rzymskiego i kościelnego, austriackiego kodeksu cywilnego i dawnego prawa polskiego, podczas gdy pozostałych przedmiotów nauczano w języku niemieckim. Jedynym wyjątkiem – wykładem nadal prowadzonym w języku polskim – był wykład z francuskiego prawa cywilnego materialnego i procesowego. Nowa organizacja studiów prawniczych nadawała im charakter zawodowy, uznane za zbędne dla wykształcenia przedmioty likwidowano, usuwając przy okazji niewygodnych profesorów. Przywrócenia języka polskiego na Wydziale Prawa domagano się, i to skutecznie, już wkrótce, w czasie Wiosny Ludów. W roku 1848 określono ponownie liczbę katedr, wśród których po raz pierwszy wymieniona została katedra historii prawa polskiego i cywilnego prawa polskiego, powierzona Antoniemu Zygmuntowi Helclowi. Już wcześniej, w roku akademickim 1832/1833, prowadził on jako nauczyciel bezpłatny wykład Historiam iuris antiqui polonici, przerwany wraz z likwidacją bez-płatnych wykładów od roku 1833/1834. Choć działalność Antoniego Helcla jako profesora historii prawa polskiego trwała zaledwie do końca 1852 roku, gdy został zwolniony, to odegrał on istotną rolę, inicjując krakowską szkołę historycznoprawną. W roku 1849 na Wydziale Prawa było 7 katedr: procedury cywilnej austriackiej i prawa kościelnego (F. Słotwiński), prawa cywilnego francuskiego (W. Soświński), prawa cywilnego austriackiego i kameralistyki (I. Hammer), umiejętności politycznych, statystyki, prawa handlowego i wekslowego (W. Szpor), prawa natury i kryminalnego (J.K. Rzesiński), prawa polskiego i jego historii (A.Z. Helcel) oraz prawa rzymskiego (A. Cukrowicz). W roku 1850 katedra umiejętności politycznych przestała istnieć, a na jej miejsce pojawiła się katedra fi lozofii i encyklopedii prawa. W roku 1854 katedrę historii prawa polskiego połączono z katedrą prawa francuskiego (Piotr Burzyński), zaś w 1855 utworzono katedrę prawa niemieckiego. Warto zauważyć, że mimo wielu problemów Wydział Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego pozostał w I połowie XIX wieku, utrzymując ciągłość swego działania, jedyną polską szkołą prawa po zamknięciu uniwersytetów w Warszawie i Wilnie oraz wobec całkowitej w omawianym okresie germanizacji uniwersytetu we Lwowie. Osiągnięcia z czasów Wiosny Ludów wkrótce jednak zostały zlikwidowane, a wraz z nawrotem w monarchii Habsburgów rządów absolutnych rozpoczął się bardzo trudny etap w dziejach Uniwersytetu i jego Wydziału Prawa. Od roku 1850 stopniowo powiększano liczbę wykładów prawniczych w języku niemieckim, w którym zdawane miały być także wszystkie teoretyczne egzaminy państwowe, nawet z przedmiotów wykładanych jeszcze w języku polskim. Niezależnie od pełnej centralizacji i podporządkowania uczelni władzom wiedeńskiego ministerstwa poprzez ustawodawstwo o szkołach akademickich, wydawane były osobne przepisy adresowane do wydziałów prawa. W roku 1855 określono nowe zasady organizacji studiów prawniczych, które trwać miały 4 lata. Rok pierwszy i drugi poświęcone były przedmiotom historyczno-prawnym oraz fi lozofii prawa i encyklopedii prawa. Na trzecim roku przewidziano cywilne prawo austriackie, austriackie prawo karne i proces karny oraz umiejętności polityczne, zaś na czwartym austriacki proces cywilny i postępowanie niesporne, austriackie prawo handlowe i wekslowe, statystykę i umiejętności polityczne. Ponadto program przewidywał prawo narodów i Związku Niemieckiego, prawo górnicze, ustawodawstwo administracyjne i skarbowe, austriackie prawo lenne i ustawodawstwo partykularne krajów koronnych wraz z ich historią, statystykę krajów europejskich oraz rachunkowość państwową i medycynę sądową. W rezultacie mniejszej od liczby przedmiotów liczby profesorów wykładali oni najczęściej po kilka, nie zawsze powiązanych z sobą przedmiotów. Na problemy z obsadą, zwłaszcza nowych w programie studiów przedmiotów, składały się także nowe zasady nominacji i bezwzględnie przestrzegany wymóg opinii politycznej o kandydacie. Wydziałowi narzucano także niemieckich profesorów, a konkursy na wakujące katedry ogłaszano rzadko. Wprowadzony w roku 1848 w Austrii system habilitacji trafił na Wydział Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego z opóźnieniem i dopiero w 1862 odbyły się dwa pierwsze postępowania habilitacyjne: Fryderyka Zolla i Feliksa Szlachtowskiego. Częściowa polonizacja nauczania na Wydziale Prawa nastąpiła dopiero w roku 1861, gdy zezwolono na nauczanie w języku polskim m.in. prawa rzymskiego i kanonicznego, fi lozofii prawa, encyklopedii prawa, ekonomii politycznej, prawa francuskiego i dawnego prawa polskiego. Język niemiecki jako wykładowy pozostawiono dla przedmiotów prawa pozytywnego austriackiego i niemieckiego, zaś egzaminy państwowe studenci zdawać mieli w języku, w którym prowadzony był wykład z przedmiotu. Na istotniejsze zmiany, które przyniósł okres autonomii galicyjskiej, trzeba było jeszcze poczekać. Pod wpływem uchwały Sejmu Krajowego we Lwowie z 1868 roku (projekt ustawy o języku wykładowym na uniwersytetach we Lwowie i Krakowie) wiedeńskie Ministerstwo Oświaty wydało zarządzenie, nakazujące, by obok już wy-kładanych w języku polskim przedmiotów sukcesywnie wprowadzać wykłady w języku polskim także z zakresu austriackiego prawa karnego i cywilnego, postępowania i prawa handlowego oraz wekslowego. Ostateczna, pełna polonizacja nastąpiła w roku 1870, a ostatni nieznający języka polskiego profesor Wydziału (Edward Buhl) został przeniesiony do Lwowa. Jednocześnie rozpoczęły się lata szybkiego rozwoju i świetności Wydziału Prawa, autonomiczne warunki umożliwiły swobodny, oparty na kryteriach naukowych dobór kadry profesorskiej, zwiększyła się swoboda w kształtowaniu programu nauczania, który uwzględniał także narodowe aspiracje Polaków, niezależnie od kształcenia w zakresie prawa austriackiego, obowiązującego w tej części monarchii Habsburgów. Choć zmiana organizacji studiów nastąpiła dopiero w roku 1893, to już wcześniej w trybie zdobywania wiedzy prawniczej następowały ważne zmiany. W 1872 roku określono sposób uzyskiwania stopnia doktora praw (trzy egzaminy ścisłe – rygoroza: historyczne, prawnicze i polityczne), który w praktyce Wydziału stosowany był do roku 1932. Od roku 1873 ministerstwo nakazało uruchomienie seminarium prawniczego i administracyjnego dla umożliwienia studentom lepszego opanowania materiału i lepszego przygotowania do kariery prawniczej lub naukowej. Z czasem liczba seminariów działających według statutu opracowanego przez Edwarda Fiericha zwiększyła się, a szczególnym zainteresowaniem studentów cieszyły się seminaria profesora Michała Bobrzyńskego oraz Bolesława Ulanowskiego. Organizacja studiów z roku 1893 utrzymywała w zasadzie dotychczasowy podział przedmiotów na historyczne, sądowe i polityczne. Te ostatnie, wobec ich znacznego rozbudowania, dały początek wielu samodzielnym przedmiotom wykładowym, np. ekonomii, prawu administracyjnemu, prawu państwowemu. Zmiana programu studiów przyniosła również powiększenie liczby katedr, których u progu kolejnego stulecia, w roku 1900, było już 12, a Wydział zatrudniał 15 profesorów i 5 docentów. Wielu znakomitych profesorów Wydziału, rozpoczynających bądź kontynuujących karierę w tym okresie, wywarło wielki wpływ na rozwój nauk prawniczych na ziemiach polskich i w Europie, uczestniczyło aktywnie w życiu politycznym i społecz-nym. Nie do przecenienia jest znaczenie dorobku naukowego Fryderyka Zolla Starszego, wykładającego prawo rzymskie przez 44 lata, i jego wpływ na rozwój nowoczesnej romanistyki, podobnie jak działającego nieco wcześniej Józefa Zielonackiego. Pod kierunkiem F. Zolla rozpoczynał badania jego następca, Stanisław Wróblewski, zdobywający zasłużone uznanie również w dziedzinie prawa cywilnego, handlowego i wekslowego. Znaczna część jego aktywności naukowej i pozanaukowej w Komisji Kodyfikacyjnej, Najwyższej Izbie Kontroli, Polskiej Akademii Umiejętności przypadła na okres międzywojenny. Świetny rozwój przeżywała również krakowska kanonistyka w osobach profesorów Udalryka Heyzmanna, a następnie Józefa Brzezińskiego, Władysława Abrahama i Bolesława Ulanowskiego. Szczególnie pomyślnie rozwijały się badania nad prawem polskim. Po śmierci Piotra Burzyńskiego w roku 1879 katedrę objął habilitowany kilka lat wcześniej Michał Bobrzyński, który uzyskał veniam legendi również w zakresie prawa niemieckiego. Gdy M. Bobrzyński poświęcił się karierze politycznej, w której sięgnął szczytów (Sejm Krajowy, Rada Państwa, Rada Szkolna Krajowa, namiestnik Galicji), w wykładach z prawa polskiego zastępował go B. Ulanowski, a następnie objął katedrę Franciszek Piekosiński, znakomity wydawca źródeł. Po jego śmierci w 1906 roku wykłady, a później katedrę objął Stanisław Kutrzeba. Do profesorów prawa niemieckiego Jakuba Girtlera i Michała Bobrzyńskiego w roku 1882 dołączył Lotar Dargun, świetny znawca historii prawa niemieckiego i jego źródeł. Po jego przedwczesnej śmierci katedrę objął w 1895 roku Stanisław Estreicher, wykładający historię prawa aż do męczeńskiej śmierci w 1939. Katedrą fi lozofii prawa i prawa narodów od roku 1872 kierował Franciszek Kasparek, który po odejściu Juliana Dunajewskiego od 1874 roku prowadził także wykład z nauki administracji i prawa administracyjnego. W każdej z dyscyplin, z którą przyszło mu się zetknąć podczas wykładów, pozostawił trwały, znaczący dorobek naukowy. Po habilitowaniu się z prawa międzynarodowego Michał Rostworowski objął w roku 1896 katedrę prawa międzynarodowego i politycznego, co oznaczało tym samym oddzielenie, połączonej dotychczas z prawem narodów, fi lozofi i prawa. Od roku 1881, wraz z mianowaniem Józefa Kleczyńskiego, wykładano prawo administracyjne i statystykę w ramach osobnej katedry. Julian Dunajewski, kilkukrotny dziekan i rektor, wybitny polityk i wieloletni minister skarbu w rządzie w Wiedniu, wykładający od roku 1861 tzw. umiejętności polityczne, statystykę i prawo administracyjne, już w 1869 uzyskał znakomite wsparcie w osobie Józefa Oczapowskiego, który przejął wykład z umiejętności politycznych oraz ich encyklopedii, a następnie w osobie Mieczysława Bochenka, który po pierwszej w tym zakresie habilitacji (1869) poprowadził ekonomię polityczną i wykładał prawo skarbowe. Po jego śmierci w roku 1887 katedrę objął Józef Milewski, odnoszący również parlamentarne sukcesy w Wiedniu i Lwowie, a następnie, w 1906 – znakomity uczony Aleksander Włodzimierz Czerkawski. Wychowankami jego seminarium byli Edward Taylor, Roman Rybarski i Adam Krzyżanowski. W roku 1888 osobną habilitację w zakresie nauki skarbowości i prawa skarbowego uzyskał jako pierwszy w dziejach Wydziału Juliusz Leo, który po aktywnej działalności w Sejmie Krajowym i samorządzie miejskim odszedł z Wydziału w 1904 roku wraz z wyborem na prezydenta Krakowa, pełniąc tę funkcję także po kolejnych wyborach w roku 1910 i 1916. Okres świetnego rozwoju przeżywała krakowska cywilistyka. Działalność polityczną i społeczną (Rada Miasta Krakowa, Sejm Krajowy, Rada Państwa) z pracą na Wydziale łączył kierujący katedrą prawa cywilnego Maksymilian Zatorski. Wspierał on, zakończone sukcesem, starania o habilitację z zakresu prawa cywilnego Ernesta Tilla, który wkrótce jednak powrócił do Lwowa, oraz Stanisława Madeyskiego, który kierował katedrą w latach 1886–1893. Świetnie rozwijającą się karierę naukową, znaczoną także wyborem na dziekana oraz rektora Uniwersytetu Jagiellońskiego, porzucił jednak dla działalności politycznej, w której osiągnął wiele jako poseł do Sejmu Krajowego, Rady Państwa, a także minister wyznań religijnych i oświaty w Wiedniu. Po jego odejściu katedrę objął, związany wcześniej jako prywatny docent z uniwersytetem w Wiedniu, jeden z najznakomitszych polskich cywilistów Fryderyk Zoll Młodszy, zaś w roku 1899 utworzona została druga katedra prawa cywilnego dla kolejnej wybitnej osobistości polskiej nauki – Władysława Leopolda Jaworskiego. Obaj uczeni rozpoczęli znakomity rozwój krakowskiej cywilistyki, wzbogacając znacząco jej dorobek także w okresie międzywojennym. Rozwój naukowej dyscypliny prawa handlowego i wekslowego, możliwy dzięki działalności Edwarda Fiericha, wykładającego do roku 1850 także postępowanie cywilne, zaakcentowany został również pierwszą habilitacją (1888) w tym zakresie Antoniego Górskiego, uczonego zasłużonego również w niepodległej Polsce pracami w Komisji Kodyfikacyjnej. W roku 1889 doszło do kolejnej habilitacji z prawa handlowego i wekslowego, Franciszka Ksawerego Fiericha, który jednak po śmierci profesora Maurycego Fiericha, swego brata, i poszerzeniu zakresu habilitacji objął katedrę postępowania cywilnego, przyczyniając się znakomicie do rozwoju polskiej procesualistyki i w pełni zasługując na przydomek „ojca” tej dyscypliny. Franciszek Ksawery Fierich kierował katedrą do chwili śmierci w roku 1928, zdobywając uznanie jako wielokrotny dziekan Wydziału Prawa i rektor UJ, a zwłaszcza jako prezydent Komisji Kodyfi kacyjnej. Znaczący rozwój przeżywały na przełomie XIX i XX wieku także nauki penalne. Prawo karne materialne i procesowe wykładano wspólnie, a osobne katedry prawa karnego i procesowego utworzono dopiero w latach dwudziestych XX wieku. Po wieloletniej działalności profesora Aleksandra Bojarskiego wykład prowadzili świetni karniści Józef Rosenblatt i Edmund Krzymuski, którzy kontynuowali swą działalność naukową na Wydziale również po roku 1918, przyczyniając się – zwłaszcza E. Krzymuski – do właściwego rozwoju nauk penalnych na Uniwersytecie Jagiellońskim. W roku 1904 nominację na profesora nadzwyczajnego uzyskał także Juliusz Makarewicz, który jednak po 3 latach przeniósł się do Lwowa. Istotną nowością w strukturze Wydziału było utworzenie w roku 1870 katedry medycyny sądowej, którą kierował Leon Halban, prowadzący wykłady dla prawników nawet po powrocie na Wydział Lekarski w 1881. Jego następcą został Leon Wacholz, wykładający na Wydziale do 1933 roku. Dopiero w okresie autonomii galicyjskiej zakończyły się sukcesem wieloletnie starania Wydziału Prawa o katedrę prawa politycznego (państwowego). Osobny wykład prawa politycznego, stanowiący wcześniej element wykładu z fi lozofii prawa, prowadzony był od roku 1872 przez F. Kasparka, który do rozwoju tej dyscypliny również walnie się przyczynił. W roku 1887 profesorem prawa politycznego mianowany został Józef Kleczyński, a dopiero po jego śmierci utworzono w 1901 osobną katedrę prawa politycznego, którą objął do roku 1908 Michał Bobrzyński. Profesorowie Wydziału Prawa wspierali także inne jednostki uniwersyteckie, takie jak np. Studium Rolnicze przy Wydziale Filozoficznym, którego statut współtworzył F. Kasparek. Wszystkie zmiany polityczne w życiu Galicji, polonizacja Uniwersytetu i przyznanie mu większego zakresu swobody, m.in. w zakresie wyboru władz, sprzyjały rozwojowi nauk prawnych. Na początku XX stulecia Wydział Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego mógł śmiało konkurować z najlepszymi uczelniami monarchii Habsburgów, a jego kadrę zasilali znakomici młodzi uczeni (przeciętny wiek w chwili habilitacji wynosił 26 lat). Wysoki poziom nauczania i zwiększone możliwości zatrudnienia dla prawników, wynikające również z dokonywanej w monarchii austro-węgierskiej reformy prawa sądowego i zasad dostępu do zawodów prawniczych, zwłaszcza adwokatury, przyniosły także istotny wzrost liczby studentów, których w roku 1900 było już około 700, a w przededniu I wojny światowej już 1626. Wydział Prawa był najliczniejszym spośród wydziałów, uczyła się na nim mniej więcej połowa wszystkich studiujących na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od roku 1900, jako tzw. słuchaczki nadzwyczajne, studiować mogły również kobiety. Studencka działalność naukowa przybrała zinstytucjonalizowane formy wraz z utworzeniem w roku 1851 Towarzystwa Biblioteki Słuchaczów Prawa, działającego do dziś najstarszego studenckiego koła naukowego, obecnie stanowiącego praktycznie federację kilkudziesięciu kół naukowych. Po odzyskaniu niepodległości, w odrodzonej Polsce, Wydział Prawa i Administracji prowadził działalność w niezmienionym zasadniczo składzie osobowym, a jego profesorowie brali aktywny udział nie tylko w życiu naukowym, lecz także politycznym, zarówno przyczyniając się do prac nad kształtem ustrojowym państwa podczas projektowania przyszłej konstytucji, jak też uczestnicząc w wielkim dziele kodyfikacji prawa, podjętym przez Komisję Kodyfi kacyjną. Dla praktycznego funkcjonowania Wydziału i prowadzonej przez niego działalności dydaktycznej ważne były zasady organizacji studiów prawniczych, zmienione w roku 1920. Studia trwały 4 lata i były odbywane w systemie trymestralnym. Oprócz 17 przedmiotów obowiązkowych, do których zaliczano te z grupy historycznoprawnych, a także prawo i postępowanie karne oraz cywilne, prawo handlowe i wekslowe oraz międzynarodowe prywatne, skarbowość i prawo skarbowe, prawo administracyjne, szeroko rozumianą ekonomię polityczną i fi lozofię prawa, prowadzone były wykłady z przedmiotów ponadobowiązkowych, takich jak socjologia, logika, psychologia, medycyna sądowa, oraz tzw. specjalizacje prawnicze (prawo górnicze, agrarne, polityka kryminalna). Rada Wydziału samodzielnie ustalała ćwiczenia i seminaria z poszcze-gólnych przedmiotów, a warunkiem ukończenia studiów i uzyskania magisterium było złożenie egzaminów rocznych z przedmiotów obowiązkowych, po czym można było – po przedłożeniu rozprawy – ubiegać się o stopień doktora. Liczba studentów stale rosła i wynosiła np. już w roku akademickim 1921/1922 ponad półtora tysiąca, w tym 1462 mężczyzn i 66 kobiet, nie licząc ponad 50 studentów tzw. nadzwyczajnych. Studia na krakowskim Wydziale Prawa stawały się dla młodzieży coraz bardziej atrakcyjne, o czym świadczy zwiększająca się liczba przyjętych na I rok: od 1927/1928 stale przekraczająca 1000 osób (na ogólną liczbę 2145 studiujących wówczas prawo). Po odzyskaniu niepodległości, w pierwszych latach akademickich na Wydziale Prawa funkcjonowało kilkanaście katedr, np. w roku akademickim 12 katedr zwyczajnych i 3 nadzwyczajne. W kolejnym roku było 17 katedr zwyczajnych i 3 nadzwyczajne, a Wydział zatrudniał 14 profesorów zwyczajnych i 3 osoby w charakterze pomocniczych sił naukowych. Należy przypomnieć, że tak jak w poprzednim okresie katedra nie stanowiła jednostki organizacyjnej uczelni (stała się nią dopiero od roku 1951) i była identyfikowana z profesorem. Jeśli posiadał on tytuł profesora zwyczajnego, stawała się katedrą zwyczajną, jeśli nadzwyczajnego – była katedrą nadzwyczajną. Od wejścia w życie ustawy o szkołach akademickich z roku 1933 tworzenie i likwidowanie katedr następowało w drodze rozporządzenia ministra, po wysłuchaniu opinii rady wydziału. Przy niemal wszystkich katedrach działały w okresie międzywojennym seminaria, które do pewnego stopnia posiadały formę instytucjonalną, podobnie jak biblioteki. Na Wydziale Prawa istniały 3 seminaria z prawa cywilnego, 2 z historii prawa polskiego, prawa rzymskiego, prawa skarbowego i rachunkowości, prawa narodów i prawa politycznego, postępowania cywilnego, prawa handlowego i wekslowego, prawa i postępowania karnego oraz statystyki i administracji. Traktowano je jako zakłady, stanowiące zgodnie z ustawami z 1920 i 1933 roku jednostki przeznaczone do badań i dydaktyki. Zgodnie z ustawą z roku 1920 profesorowie i docenci zaliczani byli do tzw. grona profesorskiego, z tym że ci ostatni nie posiadali etatów i wynagrodzenia. Grupę pomocniczych sił (pracowników) naukowych stanowili adiunkci, asystenci oraz lektorzy. Krakowska romanistyka, ukształtowana w poprzednim okresie pod wpływem Fryderyka Zolla (Starszego), zyskała godnych następców w osobach Rafała Taubenschlaga i Stanisława Wróblewskiego. Wróblewski, nazywany „polskim Papinianem”, pozostawił znaczący dorobek także w zakresie prawa cywilnego, kierował Najwyższą Izbą Kontroli i uczestniczył w pracach Komisji Kodyfikacyjnej. Badacz prawa rzymskiego oraz jego recepcji R. Taubenschlag zasłynął jako papirolog. Dalszy, bujny rozwój, związany z działalnością uczonych tej miary co Stanisław Kutrzeba, profesor historii prawa polskiego od roku 1912, i Stanisław Estreicher, kierujący od 1895 roku katedrą prawa niemieckiego i jego historii, przekształconą w 1919 w katedrę historii prawa na zachodzie Europy, przeżywały nauki historyczno-prawne. Po niezrealizowanej próbie powierzenia wykładu z dawnego prawa polskiego Władysławowi Abrahamowi drugim, obok S. Kutrzeby, profesorem dawnego prawa polskiego został Abdon Kłodziński, a po jego śmierci w roku 1937 objął katedrę Józef Siemieński. Ponadczasowe podręczniki S. Kutrzeby do dawnego prawa sądowego i jego źródeł znajdują się w obiegu naukowym i dydaktycznym do dzisiaj, podobnie jak wartościowe wydawnictwa źródłowe. W seminarium S. Kutrzeby uczestniczyli uczeni tej klasy co Józef Rafacz, Bogusław Leśnodorski, Władysław Sobociński i Adam Vetulani, jego następca w katedrze od roku 1946. Stanisław Estreicher, wybitny uczony, niestrudzony obrońca autonomii szkół wyższych, niezależnie od badań w zakresie historii prawa i kultury prawniczej, kontynuował pracę swego ojca nad kolejnymi tomami „Bibliografii polskiej”. W jego seminariach uczestniczyli m.in. przyszli profesorowie polskich uniwersytetów: Iwo Jaworski, Marian Jedlicki, Michał Patkaniowski, ale również Bronisław Malinowski i Ksawery Prószyński. Tuż przed wybuchem II wojny światowej profesorem historii prawa polskiego został Józef Siemieński, znawca dziejów parlamentaryzmu. Dalszy rozwój krakowskiej kanonistyki, związany z dokonaniami działającego także w poprzednim okresie Bolesława Ulanowskiego, możliwy był dzięki badaniom Józefa Brzezińskiego, a zwłaszcza – po jego przejściu na emeryturę w 1928 roku – młodego wówczas, zaledwie 27-letniego, Adama Vetulaniego. W wielkim dorobku tego znakomitego uczonego światowego formatu zwracają uwagę zwłaszcza prace poświęcone Dekretowi Gracjana, publikowane także poza granicami kraju. Karnistyka, pozostająca pod wpływem E. Krzymuskiego, od roku 1928 zyskała nowych, wybitnych reprezentantów w osobach Józefa Reinholda, a po jego przedwczesnej śmierci – Władysława Woltera, którego szerokie zainteresowania naukowe obejmowały nie tylko zagadnienia prawa karnego materialnego, lecz także problemy teorii i fi lozofi i prawa. Nauka prawa cywilnego na Wydziale Prawa przeżywała swój dalszy rozwój związany z działalnością Fryderyka Zolla (Młodszego) oraz Władysława Leopolda Jaworskiego. Jego zainteresowania obejmowały w tym czasie również prawo konstytucyjne oraz administracyjne, do których rozwoju walnie się przyczynił. Prawo handlowe oraz czekowe wykładał Tadeusz Dziurzyński, współtwórca opracowanego przez Komisję Kodyfikacyjną kodeksu handlowego. Profesorami prawa cywilnego byli także Stanisław Gołąb, który od roku 1928 przejął katedrę postępowania cywilnego, oraz od roku 1930 – Jan Gwiazdomorski. Prawo administracyjne, naukę administracji i statystykę wykładał Władysław Kazimierz Kumaniecki, pełniący w roku 1922 funkcję ministra wyznań religijnych i oświecenia publicznego. Od 1931 roku, najpierw jako docent, a następnie profesor, prawo administracyjne i naukę administracji prowadził Jerzy Stefan Langrod. Grono administratywistów wzmocniła przeprowadzona w 1929 roku habilitacja Szczęsnego Wachholza, zajmującego się także historią administracji. Prawo narodów i prawo państwowe, po objęciu w 1931 roku przez wykładającego dotychczas Michała Rostworowskiego funkcji sędziego Stałego Trybunału Sprawiedliwości Międzynarodowej w Hadze, prowadził Maciej Starzewski. Wykład z fi lozofi i prawa od połowy lat dwudziestych prowadził Jerzy Lande. Ekonomię polityczną wykładał Adam Krzyżanowski, a następnie jego uczeń, Adam Heydel, na kilka lat pozbawiony katedry za protest przeciwko utworzeniu obozu w Berezie Kartuskiej. Przy Wydziale istniała Szkoła Nauk Politycznych, kierowana od roku 1920 przez Michała Rostworowskiego, prowadząca studia o charakterze uzupełniającym dla studentów prawa i fi lozofii. Wykładał w niej w okresie międzywojennym m.in. Konstanty Grzybowski. Działalność Szkoły, wznowiona po II wojnie światowej pod kierunkiem Ludwika Ehrlicha, zakończona została w 1948 roku. Profesorowie Wydziału Prawa aktywnie uczestniczyli w pracach Komisji Kodyfikacyjnej. Istotny wpływ na jej działalność i rezultaty wywarli zwłaszcza Franciszek Ksawery Fierich, Fryderyk Zoll (Młodszy), Władysław Leopold Jaworski, Michał Rostworowski, Stanisław Wróblewski, Tadeusz Dziurzyński, Stanisław Gołąb oraz Antoni Górski. Wybuch II wojny światowej przerwał normalną działalność Uniwersytetu Jagiellońskiego i Wydziału Prawa. W dniu 6 listopada 1939 roku przeprowadzona została przez hitlerowców tzw. Sonderaktion Krakau, wymierzona w polskie elity intelektualne. Jej celem było aresztowanie, a następnie uwięzienie w obozie koncentracyjnym Sachsenhausen k. Oranienburga profesorów UJ. W gronie zatrzymanych wówczas 183 osób znaleźli się pracownicy Wydziału Prawa: Tadeusz Dziurzyński, Stanisław Estreicher, Jan Gwiazdomorski, Adam Heydel, Józef Hołda, Adam Krzyżanowski, Stanisław Kutrzeba, Jerzy Lande, Bogusław Leśnodorski, Zygmunt Sarna, Maciej Starzewski, Fryderyk Zoll. Pobyt w obozie przypłacił życiem S. Estreicher, a znaczna utrata zdrowia stała się przyczyną rychłej śmierci Macieja Starzewskiego i Stanisława Kutrzeby. W Auschwitz zamordowany został w 1941 roku Józef Siemieński, a także Adam Heydel. W tym samym czasie zmarł Kazimierz Władysław Kumaniecki, któremu cudem, dzięki spóźnieniu na spotkanie 6 listopada 1939 roku, udało się uniknąć aresztowania. Dla uczczenia pamięci ofiar Sonderaktion Krakau dzień 6 listopada jest obchodzony jako Uniwersytecki Dzień Pamięci, zaś Uniwersytet w Heidelbergu oraz Instytut Maxa Plancka Publicznego Prawa Porównawczego i Prawa Międzynarodowego Publicznego ustanowiły corocznie przyznawaną Nagrodę im. Stanisława Kutrzeby w dziedzinie ochrony praw człowieka w Europie. Sonderaktion Krakau, mimo tragicznych dla aresztowanych profesorów skutków, nie spełniła zamierzonego celu i nie powstrzymała krakowskich uczonych przed prowadzeniem w konspiracji dalszej działalności naukowej oraz dydaktycznej. Bardzo aktywną działalność w ramach podziemnego Tajnego Uniwersytetu Jagiellońskiego prowadził Wydział Prawa, kierowany przez Stanisława Kutrzebę. Studiowało na nim w konspiracji blisko 250 studentów prawa na ogólną liczbę 800 studiujących, przeprowadzono 927 egzaminów. Liczne, 25-osobowe grono nauczycieli stanowili zarówno przedwojenni profesorowie Wydziału Prawa, jak i uczeni z innych ośrodków, których wojenne losy rzuciły do Krakowa, a mianowicie: Józef Bossowski, Stanisław Hubert, Zdzisław Kaczmarczyk, Zygmunt Lisowski, Jakub Sawicki, Witold Trąmpczyński. Zajęcia prowadzili również docenci i asystenci: Stefan Boratyński, Józef Hołda, Stefan Kosiński, Andrzej Kłodziński, Bogusław Leśnodorski, Józef Lipczyński, Andrzej Mycielski, Juliusz Wisłocki, a wykłady z prawa kanonicznego – ks. profesor Jan Krzemieniecki. Tak wielkie zaangażowanie umożliwiało nie tylko zdobywanie dyplomu magistra, lecz także stopni doktorskich i przygotowywanie habilitacji. Kilka dni po opuszczeniu przez armię hitlerowską Krakowa, w dniu 23 stycznia 1945 roku, odbyło się zwołane przez rektora UJ, prof. Tadeusza Lehra-Spławińskiego, ogólne zebranie pracowników Uniwersytetu, który tym samym rozpoczął działalność. 25 stycznia 1945 roku odbyło się pierwsze powojenne posiedzenie Rady Wydziału Prawa, zwołane przez dziekana Władysława Woltera. W posiedzeniu, protokołowanym przez Michała Patkaniowskiego, wzięli udział profesorowie Tadeusz Dziurzyński, Jan Gwiazdomorski, Stanisław Kutrzeba, Jerzy Lande, Szczęsny Wachholz i Fryderyk Zoll, a przedmiotem obrad były sprawy związane z uruchomieniem działalności Wydziału. Braki kadrowe, odczuwalne zwłaszcza w pierwszym okresie, zmusiły do podjęcia ofiarnej pracy nawet najstarszych profesorów, m.in. Fryderyka Zolla, już wówczas ciężko chorego. Po śmierci Stanisława Kutrzeby w 1946 roku Katedrę Historii Prawa Polskiego przejął powracający z internowania Adam Vetulani. W ciągu następnych lat wychował on znakomitych uczniów i swych następców w katedrze: Stanisława Grodziskiego, Stanisława Płazę i najmłodszego, Wacława Uruszczaka. Kolejny z uczniów, Ludwik Łysiak, kierował wyłonionym w roku 1979 z Katedry Historii Prawa Polskiego zakładem, a następnie Katedrą Historii Administracji i Myśli Administracyjnej, którą prowadził w latach 2000–2006 Jerzy Malec. W roku 1946 dotychczasową katedrę A. Vetulaniego, tj. prawa kościelnego, powierzono Tadeuszowi Silnickiemu, wcześniej pracującemu w Poznaniu. T. Silnicki wkrótce stał się ofiarą represji i w latach 1952–1957 pozbawiony był prawa wykładania, a po powrocie na Wydział pracował w Katedrze Powszechnej Historii Państwa i Prawa. Katedra Prawa Kościelnego została zlikwidowana w roku 1952. Jednostkę, którą kierował do śmierci Wojciech Maria Bartel, przywrócono dopiero w 1982 roku jako Zakład, a od 1991 – Katedrę Historii Prawa Kościelnego (od 2008 – Katedrę Prawa Kościelnego i Wyznaniowego). Katedra Historii Prawa na Zachodzie Europy, wakująca po śmierci S. Estreichera, powierzona została Marianowi Jedlickiemu, a po jego przeniesieniu się na uniwersytet w Poznaniu – Michałowi Patkaniowskiemu. Kolejnymi kierownikami katedry w następnych latach byli Lesław Pauli, Irena Malinowska-Kwiatkowska i Stanisław Grodziski. Katedrę Prawa Rzymskiego, wobec związania się od roku 1947 R. Taubenschlaga z Uniwersytetem Warszawskim, objął repatriowany ze Lwowa Wacław Osuchowski, kierujący nią do 1976 roku. Po jego przejściu na emeryturę katedrą kierowali jego uczniowie: Wiesław Litewski, a następnie Janusz Sondel. Wydział Prawa stał się dla wielu uczonych z innych ośrodków naukowych ważnym etapem na powojennej drodze poszukiwania nowego miejsca pracy i życia. Jako tzw. profesorowie wspomagający znaleźli się w składzie Rady Wydziału, niekiedy na krótko, uczeni z ośrodków lwowskiego, wileńskiego i warszawskiego, którzy dalszą pracą w kolejnych latach związali się z innymi ośrodkami akademickimi. Na dłużej połączyli wówczas swe losy z Uniwersytetem Jagiellońskim Ludwik Ehrlich jako profesor prawa narodów, Kazimierz Przybyłowski jako profesor prawa międzynarodowego prywatnego i prawa cywilnego porównawczego, a także Marian Waligórski jako profesor postępowania cywilnego. Wykłady ze skarbowości powierzono dawnemu profesorowi Politechniki Warszawskiej, Jerzemu Michalskiemu, zaś z ekonomii politycznej profesorowi Szkoły Głównej Handlowej, Feliksowi Młynarskiemu. Zmiany ustroju i postępująca ideologizacja nauki, podporządkowywanej kolejnymi przepisami tzw. władzy ludowej, wywarły wpływ także na funkcjonowanie Wydziału Prawa. Profesorowie, jak wspomniany T. Silnicki i A. Krzyżanowski, byli pozbawiani prawa wykładania, z uczelni wydalano osoby o niewłaściwym obliczu klasowym (Józef Skąpski), przymusowo przenoszono profesorów do innych ośrodków akademickich (Jan Gwiazdomorski). Usiłowano wywierać wpływ poprzez odmowę wydania paszportu, jak w wypadku profesora Adama Vetulaniego, pozbawionego w ten sposób możliwości odebrania godności doktora honoris causa uniwersytetów w Strasburgu i Nancy. Przejawem niekorzystnych zmian stały się również przekształcenia w strukturze organizacyjnej Wydziału, który rozpoczął po wojnie działalność w dotychczasowym kształcie. W roku 1952 uległa likwidacji katedra prawa kościelnego, podzielając los zniesionej w 1950 katedry prawa handlowego i wekslowego (formalnie stworzono z niej trzecią katedrę prawa cywilnego). Niekorzystne zmiany zaznaczyły się także w systemie uniwersyteckiego kształcenia prawników. Już w roku 1946 do obowiązkowego programu wprowadzono nowe przedmioty, m.in. współczesne doktryny społeczne oraz ustrój i prawo ZSRR. Powiązaniu z praktyką służyć miało wprowadzenie trzech specjalizacji: karnistycznej, cywilistycznej i administracyjnej. W roku 1949 wprowadzono na wydziałach prawa nową organizację, tym razem dwustopniowych studiów prawniczych. Trzyletnie studia pierwszego stopnia uprawniać miały do wykonywania zawodów prawniczych, zaś trwające jeden rok studia drugiego stopnia, które prowadzić mogły tylko wydziały Uniwersytetu Jagiellońskiego, Warszawskiego oraz w Poznaniu, uprawniały do uzyskania stopnia naukowego. Wydział Prawa UJ mógł je uruchomić dla specjalności karnej, a od kolejnego roku także fi nansowej, historycznoprawnej i cywilnej. Studia dwustopniowe prowadzono do roku 1953, po czym powrócono do studiów czteroletnich. Na Wydziale Prawa UJ studia I stopnia ukończyło 248 osób. Kolejna reforma systemu kształcenia prawników nastąpiła w roku 1956, gdy wprowadzono studia pięcioletnie, a uczelnie uzyskały nieco większą samodzielność w określaniu programu kształcenia, z czego skorzystano na Wydziale Prawa UJ. Do koncepcji studiów czteroletnich powrócono w roku 1965, a kolejna zmiana dokonana została w 1975. Niezadowolenie z jej zasad przyniosło korekty systemu i powrót do pięcioletnich studiów prawniczych, które od tej pory już są stałe na Wydziale Prawa UJ. W okresie powojennym, oprócz prowadzonych od początku istnienia Wydziału studiów prawniczych, uruchomiono także na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX wieku studia na kierunku administracja, początkowo będące studiami zawodowymi i uzupełniającymi, a następnie jednolitymi magisterskimi. Po ich likwidacji w połowie lat osiemdziesiątych studia ponownie uruchomiono od roku 1990 w ramach Studium Samorządności Społecznej, stanowiącego jednostkę międzywydziałową, zaś obecnie kształcenie prowadzone jest w ramach systemu dwustopniowego. Ustawa o szkolnictwie wyższym z roku 1951 przekształciła dotychczasowe katedry w podstawowe jednostki organizacyjne, w których mogły być prowadzone zakłady. Z katedr mogły być tworzone zespoły albo instytuty. Utworzenie ich narzucono Wydziałowi w roku 1970, gdy z istniejących jednostek o podobnym charakterze powstały m.in. instytuty: Prawa Karnego, Historyczno-Prawny, Prawa Cywilnego, Nauk Politycznych. Instytuty zostały zlikwidowane wraz z decentralizacją Wydziału, możliwą po zmianach ustrojowych i zwiększeniu autonomii uczelni w zakresie jej określania wewnętrznej organizacji. Tylko Instytut Nauk Politycznych prowadził osobne studia, a na jego bazie w 2000 roku utworzony został nowy Wydział Studiów Międzynarodowych i Politycznych. W ramach zmian organizacyjnych na Uniwersytecie Instytut Ekonomii przeniesiony został na Wydział Zarządzania i Komunikacji Społecznej UJ. Utworzony pierwotnie jako jednostka międzywydziałowa Instytut Prawa Własności Intelektualnej, działający w ostatnich latach na wspomnianym Wydziale Zarządzania i Komunikacji Społecznej UJ, od roku 2012 przeniósł się na Wydział Prawa i Administracji, gdzie funkcjonuje jako Katedra Prawa Własności Intelektualnej. Pewnym zakłóceniem w dotychczasowym modelu kariery akademickiej było wprowadzenie w roku 1951, zamiast dotychczasowych doktoratów, tzw. kandydatury nauk, którą traktowano jako niższy stopień naukowy, w odróżnieniu od wyższego, jakim był doktorat nauk prawnych. Osoby ubiegające się o kandydaturę nauk mogły być przy-jęte na tzw. aspiranturę naukową. Od roku 1951 termin „docent” nie oznaczał już, jak poprzednio, stopnia uzyskanego w rezultacie procedury habilitacyjnej, lecz stawał się tytułem nadawanym, podobnie jak tytuł profesora, po zatwierdzeniu Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej. Do poprzedniego, choć zmodyfikowanego systemu powrócono po kilku latach: doktoraty przywrócone zostały w roku 1958, zaś habilitacje w 1960. Omawiając powojenne losy Wydziału Prawa i Administracji UJ, należy także wspomnieć o działalności pracowników naukowych w katowickiej fi lii Uniwersytetu Jagiellońskiego, utworzonej zamiast istniejącego wcześniej punktu konsultacyjnego Wydziału Prawa i Administracji UJ, która dała początek utworzonemu w roku 1968 Uniwersytetowi Śląskiemu. Wielu przyszłych profesorów tamtejszego Wydziału Prawa i Administracji rozpoczynało swą karierę formalnie jako pracownicy UJ – fi lii w Katowicach, zaś krakowscy profesorowie, np. Mieczysław Sośniak, zasilili kadrę nowego wydziału już odrębnej uczelni. Zmiany dokonywane od pierwszych lat powojennych istotnie wpłynęły na funkcjonowanie Wydziału Prawa UJ, w którym wobec rosnących potrzeb dydaktycznych oraz rozwoju i specjalizacji nauk prawnych powstawały już wcześniej nowe katedry, m.in. prawa pracy, którą powierzono w roku 1950 Antoniemu Walasowi, a później Tadeuszowi Zielińskiemu. W roku 1954 powstała Katedra Prawa Rolnego, kierowana przez Stefana Rittermana, a następnie Sylwestra Wójcika i Aleksandra Lichorowicza. Przejściowo istniała Katedra Statystyki (Wacław Skrzywan), przekształcona w zakład w Katedrze Ekonomii Politycznej Kapitalizmu. Od roku 1950 obecna była na Wydziale Katedra Prawa Finansowego, powstała na bazie Katedry Skarbowości i Prawa Skarbowego, którą kierowali kolejno Witold Trąmpczyński, Jerzy Michalski, Karol Ostrowski, a w późniejszych latach Apoloniusz Kostecki. Katedrą Prawa Administracyjnego po śmierci S. Wachholza kierował od roku 1952 Wacław Brzeziński, a od 1970 – Józef Filipek. Z katedry wyłoniły się w następnych latach nowe jednostki, m.in. Katedra Prawa Ochrony Środowiska (Andrzej Wasilewski) oraz Postępowania Administracyjnego. Z Katedry Prawa Karnego, kierowanej przez Władysława Woltera, a następnie Kazimierza Buchałę i w latach 1994–2012 przez Andrzeja Zolla (z przerwą w latach 2000–2006, gdy kierownikiem była Maria Szewczyk), wyodrębniło się w okresie po II wojnie światowej kilka jednostek. W roku 1953 powstała Katedra Postępowania Karnego, którą kierował do chwili przeniesienia się na Uniwersytet Gdański w 1974 roku Marian Cieślak, a następnie, do 2003 – Stanisław Waltoś. Nieco później, w roku 1963, doszło do powstania Zakładu Kryminalistyki, który powierzono prowadzącemu już od kilku lat wykład z technik śledztwa i kryminalistyki Janowi Sehnowi, a po jego śmierci w 1965 – Tadeuszowi Hanauskowi, który kierował jednostką do 2000 roku. Nieco później, w roku 1978, już w obrębie działającego od 1970 roku Instytutu Prawa Karnego, utworzono Zakład Kryminologii, którym kierował, także po likwidacji instytutu i przekształceniu zakładu w katedrę, Andrzej Gaberle. Z Katedry Prawa Karnego powstała również Katedra Prawa i Polityki Penitencjarnej, którą kierował Mieczysław Rudnik, a następnie w latach 1992–2009 Zbigniew Hołda. Katedrą Prawa Państwowego, powierzoną w roku 1945 Konstantemu Grzybowskiemu, kierował od 1958 – Witold Zakrzewski, a po jego śmierci, od 1988 roku – Paweł Sarnecki. Z Katedry Prawa Konstytucyjnego wyłoniła się kolejna jednostka, Katedra Historii Doktryn Politycznych i Prawnych, kierowana od roku 1958 przez Konstantego Grzybowskiego, a po jego śmierci, do 1983 – przez Marka Sobolewskiego. Katedrą Teorii Państwa i Prawa w latach 1954–1988 kierował Kazimierz Opałek. W tej katedrze rozpoczynała karierę naukową Maria Borucka-Arctowa, pierwsza kobieta profesor na polskim wydziale prawa, kierująca w następnych latach pierwszą w Polsce Katedrą Socjologii Prawa, utworzoną na Wydziale Prawa UJ z przekształcenia Zakładu Socjologii Prawa i Instytucji Politycznych. Katedrę Prawa Narodów, kierowaną przez znakomitego uczonego L. Ehrlicha, objął jeden z jego najwybitniejszych uczniów, Stanisław Nahlik, a po jego przejściu na emeryturę – od 1981 roku – Gwidon Rysiak, pozostający na tym stanowisku do swej śmierci w 1996 roku. Grono krakowskich cywilistów wzmocniło się w kolejnych dekadach po zakończeniu II wojny światowej, gdy do wymienionych wyżej znakomitych uczonych Stefana Grzybowskiego i Kazimierza Przybyłowskiego dołączyli przedstawiciele młodszego pokolenia: Franciszek Gizbert-Studnicki, Andrzej Kopff, Józef Skąpski, Bronisław Walaszek, Sylwester Wójcik, a w następnych latach Edward Drozd, Janina Zamorska i Bogumił Gawlik. W roku 1973 utworzona została Katedra Prawa Gospodarczego, którą kierował do 1994 roku Stanisław Włodyka, a później, do 1996 – Ireneusz Weiss. Katedrą Postępowania Cywilnego po śmierci Mariana Waligórskiego kierował do 1981 roku Władysław Siedlecki, a następnie, do 1991 – Andrzej Miączyński i w latach 1995–2012 Andrzej Oklejak. Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego pozostaje nie tylko czołową placówką dysponującą największym potencjałem naukowym. Niezmiennie od lat zwycięża także w rankingach publicznych wydziałów prawa w Polsce, a najwyższy poziom kadry nauczającej i sposobu kształcenia potwierdzają przyznane przez Polską Komisję Akredytacyjną certyfikaty jakości dla kierunków: prawa i administracji. Od roku 2014/2015 prowadzone są także studia Prawo własności intelektualnej i nowe media. Współczesny Wydział składa się z 27 katedr oraz 6 zakładów, działają na nim 2 pracownie oraz Poradnia Studencka, Ośrodek Koordynacyjny Szkół Praw Obcych i Centrum Alternatywnego Rozwiązywania Sporów. Wśród 206 zatrudnionych pracowników naukowych 89 osób to profesorowie i doktorzy habilitowani, 78 to adiunkci, 28 – asystenci, zaś 11 to wykładowcy. Wybrana literatura Alma Mater w podziemiu. Kartki z dziejów tajnego nauczania w Uniwersytecie Jagiellońskim 1941–1945, red. M. i A. Zaręba, Kraków 1964. Kronika Uniwersytetu Jagiellońskiego od roku 1864 do roku 1887 i obraz jego stanu dzisiejszego wraz z rzeczą o rektorach od czasów najdawniejszych, Kraków 1887. D. Malec, Nauki historycznoprawne w Uniwersytecie Jagiellońskim w okresie 20-lecia międzywojennego. Historia prawa polskiego [w:] Nauki historycznoprawne w polskich uniwersytetach II Rzeczpospolitej, red. M. Pyter, Lublin 2008. M. Patkaniowski, Dzieje Wydziału Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego od reformy kołłątajowskiej do końca XX stulecia, Kraków 1964. J. Sondel, Słownik historii i tradycji Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2012. K. Stopka, A.K. Banach, J. Dybiec, Dzieje Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2000. W. Uruszczak, Facultas Iuridica Cracoviensis (Sześć wieków w służbie Ojczyzny) [w:] Złota Księga Wydziału Prawa i Administracji, red. J. Stelmach, W. Uruszczak, Kraków 2000. Dorota Malec THE FACULTY OF LAW AND ADMINISTRATION OF THE JAGIELLONIAN UNIVERSITY IN 1780–2014 It is in the second volume of Profesorowie Wydziału Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego that there may be found the biographic entries of the professors conducting their didactic activities and making their research in the Faculty of Law between the Hugo Kołłątaj’s reform of the Academy and the present day. Their life and achievements are particularly illustrative of the history of Faculty. In order to depict the comprehensible image of the Faculty it is necessary to recall at least some of its organizational developments at that time. At that epoch the Faculty went through its ups and downs. In that long period, exceeding two hundred years, there followed the successive partitions of the Polish-Lithuanian Republic that culminated with its fall. Cracow was alternatively a part of the territory ruled by Austria and later a part of the Duchy of Warsaw, soon aft er – a Free City, and subsequently, in the next decades of the 19th century, it was again subjected to Austria. The Austrian rule was heterogenous since at a certain moment Austria granted autonomy to Galicia in which Cracow was located. In the post-World War I’s restored Poland, Cracow became an important academic centre of the Second Republic. The Second World War developments, and the constitutional vicissitudes that followed the war, also left its stamp on the University and its Faculty of Law and Administration. The reform of Cracow Academy as made in 1780 by the Commission of National Education, was formative of considerable changes also in the Faculty of Law. Th e Academy, at that time referred to as the Main School of the Crown, was divided into four Collegies: of Physics, of Medicine, of Lawyers and of Th eology. The College of Lawyers was the only one that was not internally divided into Schools. It was composed of Six Chairs in which the instruction of exclusively secular law was conducted since the Chair of Canon Law was absorbed by the College of Theology. What made up also an essential change was the simultaneous transformation of the Chair Iuris Naturae et Gentium into a more modern Chair of Natural, Economic and Political Law and the Law of Nations. The courses run in this Chair were of propaedeutic nature with respect to the remaining lines of learning. There appeared also the Chairs that were established for the first time. They instructed in criminal law and the prac-tice and history of trade. The Chair of Domestic Public and Civil Law and the Chair of Practices of Judiciary (Procedures) were designed to teach Polish law. What was reminiscent of the previous organizational structure was the survival of the Chair of Roman Law and of the Roman Law history. The problems with assigning the professors to all posts in the Chairs caused that the reform was not fully implemented and in the next two academic years that followed, the Chairs to which the professors were assigned as their heads were only the Chair of Natural Law (priest Antoni Popławski) and the Chair of Roman Law (priest Bonifacy Garycki). The next organizational change occurred in the academic year 1783/84 when the Main School of the Crown was divided into only two Colleges: that of Physics in which there was conducted the teaching in biology, mathematics, physics and medicine, and that of Morality that instructed in theology, humanities and law. As a result of this reorganization al change the Faculty of Law that functioned as the School of Law and as a component of The College of Morality, was extended by the Chair of Canon Law (priest Walerian Bogdanowicz) and the Chair of Proceedings applied in Church Courts (father Stanisław Minocki and subsequently – father Sebastian Czochron). Thus these Chairs that previously functioned within the College of Theology were again incorporated into the School of Law. It was therefore at that time that there was in practice implemented one of the significant postulates of Hugo Kołłątaj who suggested that a separate course in criminal law be introduced. In the academic year 1783/84 it was father Antoni Popławski who was charged with the task of running this course. A few years after the reform the Main School was successful in implementing another postulate: the establishing of the Chair of the Domestic Public Law and the Domestic Civil Law. The head of the Chair became Józef Januszewicz. It is worthy of note that he was the fi rst secular professor in the School of Law within the College of Morality. Januszewicz was excellently prepared – along the lines of Hugo Kołłątaj’s directives – to assume the function entrusted to him. In the period from the time of reform until the fall of the Republic the courses that – depending on their subject – lasted two (Canon procedure, natural, economic and political law, Roman law, domestic law) or three years (Canon law), were attended by a dozen or so up to around 100 students, the courses in Canon law and the Canon procedure being also attended by the students of theology. The reform, and the advantageous changes resulting from it in the area of didactic and the research activities of the School of Law, faced considerable impediment at the moment of the third partition of the Republic and eventually its fall. It is worthy of note that the very existence of the Faculty of Law was seriously threatened during the debates of the Grodno Seym of 1793, the one that accepted the third partition, since at these debates there was put forth a postulate of the specific dispersion of the Academy by the transfer of its juristic Chairs to Lublin since this was the seat of the Crown Tribunal. Fortunately the existence of the Main School of the Crown was rescued due to the argumentation of Jan Śniadecki who successfully defended its rights. Under the Austrian rule (1795–1809) which followed the fall of the Republic, the Academy survived in its status of school of higher education. It was however subjected to Germanization. True enough that in the fi rst years the Faculty, still headed by the President of the College of Morality father Bonifacy Garycki, tried to conduct its activities according to the previous principles, yet as early as 1796 the Polish domestic law was erased from the program of courses while professor Józef Januszewicz, arrested for almost two years by the Austrian authorities on suspicion of committing high treason, was removed from the Academy. Contrary to the wishes of the mem-bers of Faculty, some professors were authoritatively imposed on it. These were for instance Józef Nemetz lecturing on penal law and Józef de Rangstein, the fi rst lecturer in the Chair of Political Skills created in 1802. It was also at that time that there was established a new Chair of Civil Procedure and the Galician Laws. Walenty Litwiński was appointed to the position of its head. He nota bene lectured also on penal law and Roman law. In 1802 the authorities of the Austrian Province of Lvov introduced a ban on lecturing in Polish and introduced Latin as the language of instruction instead. In order to conceal the anti-Polish nature of the ban they argued that it was needed to make the public lessons available in the future to the young men who had no command of Polish. What was also introduced at that time was the new order of courses conducted on the basis of authoritatively imposed handbooks. In addition, summer holidays were made shorter and the pensionary provisions were changed in the disadvantageous way. The new difficult situation caused that some professors who were the men of merits, and specifically father Bonifacy Garycki, father Walerian Bogdanowicz and father Sebastian Czochron – employed at the time of the Kołłątaj’s reform – had to leave the University. Further considerably disadvantageous changes at the University followed as a result of the Imperial Decree of 1805. The latter caused the incorporation of the Josephinian University of Lvov into the Cracow Academy. The Austrian pattern was followed in creating the Directors of Faculties (Karol Pratobever later replaced by Jan Morak). Basically as early as 1803 the Austrians were also appointed to the position of the Deans of the Faculty of Law. The Austrian rule led also to the idleness in research. The major task of the Faculty was identified with the educating of local offi ce-workers who would satisfy the needs of imperial administration. This tendency was also reflected in the fall of the number of students. According to the 1805 Decree the study of law took 3 years. During this time the students were instructed in the natural law, law of nations and penal law (first year), Roman law and the civil law of Galicia as well as Church public law (second year). At the third year they were taught political skills, Church private law and the procedures applied in courts. What had an enormous impact on the position of the Cracow Main School and its Faculty of Law was the incorporation, by 1809, of Cracow and the Western Galicia into the Duchy of Warsaw. The new organization of Academy expressly recurred to the Kołłątaj’s reform of the Commission of National Education era. Nevertheless it also, out of necessity, maintained some devices introduced by the Austrians (Direc-tors of the Faculties were left intact). The discussed reform was introduced in December 1809. The entire team of authorities of the Academy was appointed. On that occasion there appeared as a retiree professor Józef Januszewicz. He was assigned to function of a Dean while father Bonifacy Garycki, also retiree, was appointed to the position of the Director of Faculty. The fact that the professors authoritatively imposed in the previous period: K. Appeltauer, J. Osler and J. Kossowicz, left the Faculty, did not decrease the staff. In its milieu there still functioned professors: W. Lit-wiński, A. Krzyżanowski, J. Wołczyński. Those who again assumed their duties were the aforementioned professors: J. Januszewicz and priest B. Garycki (the latter did not assume conducting the courses and limited himself to performing the function of a Director, and later that of a Dean). What was perceptible was the bringing af a new life into the professors’ staff since the latter was enlarged by Feliks Słotwiński and Augustyn Boduszyński. All the professors that functioned at the Faculty of the time were simultaneously the advocates. The number of the Chairs planned upon the reorganization was six. Th ese were: the Chair of Natural Law, the Law of Nations and General Political Economy (J. Januszewicz); the Chair of Natural Law and of the History of Other Branches of Law (J. Wołczyński); the Chair of the Napoleon’s Code Civil, of Commercial Code, of Mining Law and of the Laws Adopted at the Recent Seym (A. Krzyżanowski); the Chair of Practices in All Courts and Political Instances of the Duchy of Warsaw (W. Litwiński); the Chair of Political Economy and Domestic Statistics (vacat) and of Canon Law (vacat). In the budget planned for the Faculty’s academic year 1810/1811 the authorities of the Duchy of Warsaw provided for the salaries paid to only three professors. The opposition of the Academy’s Authorities caused that eventually four Chairs obtained the support. These were the Chair of General Principles, of Natural Law, of Political Law, Public Law, Law of the Nations and Political Economy; the Chair of Roman Law, Canon Law, Duchy of Warsaw’s Constitutional Law; the Chair of Civil Law, Polish Law, Austrian Law, Prussian Law, Commercial Law and the Chair of Criminal Law and of Civil and Criminal Procedure. The next reorganization occurred in 1814. It provided for the five Faculties in the Academy. Among them there was the Faculty of Law and Administration (this being also the present day name of the Faculty). At that time this name appeared for the first time in the offi cial documents. The new name was reflective of a considerable extention of the Faculty in which new administrative sciences were planned to appear. Previously they were not the subject of instruction in such form in Cracow although from 1811 they were taught in the Warsaw School of Law and Administration. Among the new lines of learning there could be found the teaching on the police, on statistics, on political economy and on the finances (this group of subjects resembled the previous political skills). Likewise, the agriculture, forestry and the history of industry were the new branches on which the instruction was announced. Th e differentiation between the traditional juristic lines of learning and those of the administrative type was emphasized also in the provisions that governed the methods of examining and the manner of granting patents for the degree of Magister. They required that in the documents the note be made to which “section” – the juristic or the administrative – the candidate particularly devoted himself and in which subjects he arrived at a particular skill. The note allowed to draw the conclusion in what professional tasks and in what type of service the candidate for the offi ce-worker could be qualified as the most suitable one. It was simultaneously decreed that the professors of law and those lecturing on administration should jointly elect their Dean. Th e time however for the full implementation of the aforementioned reforms was found to be too short. Therefore, until the end of academic year 1814/1815 the previous Chairs and the teaching programs, without administrative lines of instruction, had survived. Like the number of students in the entire Main School of Cracow, thus also the number of students in the Law Faculty, considerably fell in the era of the Duchy of Warsaw. The number of students who in the period 1810/11–1814/15 attended the courses conducted by the respective professors varied from a few individuals to a dozen or so. This was due to the specific situation of Cracow and its incorporation to the Duchy of Warsaw since on that occasion Cracow was cut off from the remaining part of Galician area. As a result particularly during the Napoleonic wars the young men could hardly be encouraged to arrive and study in Cracow. The fall of the Duchy of Warsaw and the creating, on the basis of the Vienna treaty, of the Free City of Cracow opened the qualitatively new period in the history of the University and its Faculty of Law. A particular role of the Academy and its professors was emphasized in the provisions of the Constitution of 3 May 1815. They granted to the University the status of an independent political agency. In the political squabbles that later followed between the University and the authorities of the Republic of Cracow also the professors of Faculty of Law, such as Feliks Słotwiński, Walenty Litwiński, Augustyn Boduszyński and Mikołaj Hoszowski had their share. Lawyers: W. Litwiński, A. Krzyżanowski and J. Sołtykiewicz could be found in the Academic Committee that drafted the organizational project of future Academy. The project was eventuallu proclaimed in 1818 as the University’s Organic Statute. From that time on, the Academy was officially called the Jagiellonian University. Th e Faculty of Law was composed of five Chairs that provided instruction in the law of nature, law of nations, commonly applied public law, Constitution of the Republic of Cracow, Roman law, Canon law, feudal law, criminal law, provincial law of Cracow as instructed jointly with the codes of civil and criminal procedures and with the political skills. When compared with previous program only small changes were detectable but what was perceptible was the restoring of the Chair of Political Skills that was – on the competition-based procedure – assigned to Mikołaj Hoszowski and later to Ferdinand Kojsiewicz. It was already at that time that there was formed the opinion that this Chair should function under a changed name as the Chair of Administrative Sciences. The liberal provisions of the Statute made it an object of attack launched by the President of the Governing Senate: Stanisław Wodzicki. A particular victim of the attack was one of the more known professors of the Faculty of Law, simultaneously Rector of the University, Walenty Litwiński. In this dispute with the authorities of the Free City of Cracow the University was on the losing side. A new temporary Statute was imposed on it in 1821. Its provisions were also disadvantageous to the professors of law who were prohibited from combining their additional offi cial activities with those of the professors. This was a blow dealt on those who functioned as advocates or judges. The next Statute, that of 1826, expressly forbade the professors to perform the function of the advocate, and since 1833 also that of notary. The changing political situation of the Free City of Cracow had an express impact on the limitation of the liberties enjoyed by the Faculty of Law. In the next Statute imposed on the University in 1833, after the fall of November Insurrection, the number of juristic Chairs was reduced to four. What, therefore, was expected to be taught was the law of nature, public law and the law of nations as well as political skills (I), Roman law, Church law (II), Civil Code, commercial law and procedures applicable beyond the court system (III) and also skills connected with statutory law, and in addition criminal law and the court-applied procedures (IV). Among the professors of the Republic of Cracow’s era those that proved particularly outstanding were inter alia Feliks Słotwiński, supporter of I. Kant’s ideas. During 45 years of his didactic activities he among others lectured on the natural law, Cannon law, political economy and even on the French civil law and French civil procedure. When Piotr Bartynowski, who in 1828 replaced the earlier professor August Boduszyński, left the University, Feliks Słotwiński conducted the course in Roman law for over one decade. The conducting of the course on natural law and political skills was, in its turn, assumed by Ferdinand Kojsiewicz replaced later by Mikołaj Hoszowski. Upon Walenty Litwiński’s death the lecturing on penal law and the court-applied procedures was taken up by Antoni Matakiewicz (later – for two years – by Wawrzyniec Soświński), who, from 1833, also ran the courses on political statutory law. When, with the fall of the Free City, the Chair of Penal Law was closed, this branch of law was in a side-way manner still lectured on within the course of natural law. The French civil and commercial law was the subject on which Adam Krzyżanowski uninterruptedly lectured until he retired in 1847. From that time on, the lecturing on commercial law and the law on bills of exchange was continued beyond the Chair of Civil Law. The studies at the Faculty of Law could be commenced after completing the “philosophical sciences”. The scope of the latter used to be diff erently determined by the successively introduced provisions. The study of law itself lasted – until the Austrian organization of the teaching system was introduced – three years. The Statute of 1818 admitted for the courses conducted in Polish or in Latin. The next Statute, that of 1833, decreed that the Church law, Roman law, natural law, public law and the law of nations be instructed in Latin, while other branches of law – in Polish. At first the number of students was considerable and since the University – according to the provisions of the additional treaty of 3 May 1815 – was expected to be available to the young people from the entire territory of Poland. The changing political circumstances provided a challenge to that possibility, particularly when there was issued a repeatedly renewed ban on matriculating in the Academy the young men from the Congress Poland. In the successive years this led to the fall in the number of students of law to only 23 in the last year of the formal existence of the Free City of Cracow. According to the provisions issued in 1814 there existed only three academic degrees: licentiate, magisterium and doctorate. The Statute of 1818, and subsequently that of 1833, provided for the doctorate as the only degree. After the fall of the Republic of Cracow and its incorporation, in 1847, into the Austrian empire, the Emperor decided to maintain the University and simultaneously ordered that from the academic year 1847/48 the provisions applying to the Faculty of Law be the same as those that were in force at the University of Lvov. As a result there was introduced a new system composed of seven Chairs in which the French civil law was continued as an optional subject. Th e staff of the Faculty was also changed. Out of the previous professors only two were left: F. Słotwiński and W. Soświński. While ignoring the postulates of the Faculty, the authorities of Vienna appointed new deputy professors: Adalbert Teodor Michel, Eberhard Jonak, Franciszek Makowiczka, Józef Helfert and Ignacy Hammer (fairly soon, during the Springtime of Nations, all of them, except for I. Hammer, left Cracow). The organizational and personal changes were accompanied by Germanization. The courses that were conducted in Latin were only the following: the natural law and criminal law, Roman law and Church law, the Austrian Civil Code and the law of the old-time Poland. The remaining subjects were instructed in German. Th e only exception was the course of French civil law, both the French substantial law and that of procedure, which was instructed in Polish. The new organization of juristic studies provided them with a professional tint. The subjects that were considered dispensable from the point of view of legal education were eliminated. This provided also an opportunity to remove the inconvenient professors. At he Faculty of Law there soon began to be formulated the postulates of restoring Polish language as the language of instruction. The postulates were found to be eff ective during the Springtime of Nations. In 1848 the number of the Chairs was again specified. Among them for the first time there was listed the Chair of the History of Polish Law and the Polish Civil Law. The Chair was assigned to Antoni Zygmunt Helcel. It was already earlier, in the academic year 1832/33 that Helcel gratuitously taught Historiam Iuris antiqui polonici. The running of this course was interrupted when the gratuitous instruction was dropped in 1833/34. Although the activities of Antoni Helcel as a professor of Polish legal history lasted only until his dismissal at the end of 1852 the role he played was significant since he initiated the Cracow school of legal history. By 1849 at the Faculty of Law there could be found seven Chairs: that of Austrian Civil Procedure and of Church Law (F. Słotwiński), that of French Civil Law (W. Soświński), that of Austrian civil Law and Cameralistics (I. Hammer), that of Political Skills, Statistics, Commercial Law and the Law on Bills of Exchange (W. Szpor), that of Natural Law and Criminal Law (J. K. Rzesiński), that of Polish Law and its History (A. Z. Helcel) and that of Roman Law (A. Cukrowicz). In 1850 the Chair of Political Skills ceased to exist and was replaced by the Chair of Philosophy and of Encyclopedia of Law. In 1854 the Chair of Polish Legal History merged with the Chair of French Law (Piotr Burzyński) while in 1855 there came to being the Chair of German Law. It is worth noting that despite various difficulties that it faced the Faculty of Law of the Jagiellonian University maintained, in the first part of the 19th century, its continuum and was the only Polish school of Law after the closing of the Universities in Warsaw and in Vilna, and it functioned in the circumstances of the total Germanization of the University of Lvov. The achievements of the Springtime of Nations were however soon done away with and upon the return of absolute rule in the Habsburg monarchy the University and also its Faculty of Law faced a particularly hard time. From 1850 one could observe the gradual increase in the number of the juristic courses instructed in German. This was the language in which all theoretical governmental exams – even those resulting from the courses that were still instructed in Polish – had to be taken. Ir-respective of the full centralization and the full subjection – through statutory laws applying to academic schools – of the Cracow Academy to the Vienna ministerial body, there were also issued separate provisions applicable to the Faculties of Law. In 1855 there were outlined the new principles of organizing the juristic studies. The latter were expected to take four years. In the first and the second years the subjects on legal history, philosophy of law and encyclopaedia of law were instructed. The third year included the Austrian civil law, the Austrian penal law and penal procedure as well as political skills. The courses of the fourth year included the Austrian civil procedure and non-litigious proceedings, the Austrian commercial law and the law on bills of exchange, the statistics and political skills. The program included also the lectures on the law of nations, the law of the Deutscher Bund, the mining law, statutory administrative and fiscal law, the Austrian feudal law and the particular statu-tory law of the lands of the Crown and their history. Likewise, the program included the statistics referring to the European countries and the governmental accounting as well as forensic medicine. Since the number of professors was lesser than the number of subjects, the professors had to assume lecturing on several, not always inter-connected subjects. Apart from the problems arising from charging the professors with the newly created subjects, there also grew the additional questions connected with the new principles of nominating the University’s staff, the political opinion on the candidate being absolutely required on this occasion. The German professors were also imposed on the Faculty while the competition for the vacant Chairs was hardly ever announced. The system of habilitation, introduced in Austria by 1848, was accepted by the Faculty of Law of the Jagiellonian University with a delay. Th e fi rst two cases of its applying took place in 1862. On this occasion the habilitation degrees were granted to Fryderyk Zoll and Feliks Szlachtowski. A partial Polonization of teaching at the Faculty of Law was detectable only in 1861. The instruction in Polish was admitted inter alia with respect to Roman law, Canon law, philosophy of law, encyclopaedia of law, political economy, French law and the law of the old-time Poland. German as the language of instruction was still applied with respect to the subjects of positive law: the Austrian and the German. Th e students had to take the governmental exams in the language in which the course was conducted. The more essential changes followed only with the arrival of Galician autonomy. In 1868 the Domestic Seym held in Lvov adopted a resolution on the language of instruction at the Universities in Lvov and Cracow. This inspired the Vienna Ministry of Education to issue a decree which ordered that apart from the subjects already instructed in Polish, other subjects could gradually be instructed in this language. This would apply to the Austrian penal and civil law, the procedure, commercial law and the law on the bills of exchange. The full Polonization of instruction occurred in 1870 while the last professor (Edward Buhl) who had no command of Polish was transferred to Lvov. There simultaneously started the era of rapid development and grandeur of the Faculty of Law. The circumstances of autonomy facilitated the free selection of the professors’ staff by resorting to the scholarly criteria. There was a larger free-dom in shaping the teaching programs. The latter had to educate students in Austrian law since it was in force in that part of the Habsburg monarchy but, apart from that, the programs could take into consideration some national aspirations of the Poles. Although the change in the organization of studies followed only in 1893, yet it was already earlier that the methods of acquiring legal knowledge were remarkably modified. In 1872 there was determined the manner of obtaining the degree of Doctor Iuris, the three strict exams being required on this occasion: those concerned with history, law and political issues. This manner of obtaining the Doctor Iuris degree survived in the practice of the Faculty until 1932. In 1873 the Ministry ordered the conducting of juristic and administrative seminars in order to enable the students to be more successful in mastering the material and be better prepared for their juristic or research careers. In the course of time the number of seminars, conducted along the lines elaborated by Edward Ferich, increased. The seminars that were particularly popular among the students were those conducted by professors Michał Bobrzyński and Bolesław Ulanowski. In 1893 the organization of studies continued the previous division of subjects into those that referred to history, those that referred to the law applied in courts and those that were of political tint. The latter, when considerably extended, gave rise to many independent subjects, such as economy, administrative law and constitutional law. The change in the program of studies led also to the increase in the number of Chairs which, on the verge of the next century, in 1900, amounted to twelve. At that time the Faculty employed 15 professors and 5 docents. Many excellent professors of the Faculty, who started or continued their career at that time had a large impact on the development of juristic lines of learning on the Polish territory and in Europe. They actively participated in political and social life. It is impossible to overvalue the research output of Fryderyk Zoll, the Senior. He lectured on Roman law for 44 years and, like Józef Zielonacki who preceded him in this area, had a large impact on the development of modern Romanistic studies. He was the tutor of Stanisław Wróblewski who acquired a well-deserved respect also in the area of civil law, commercial law and the law on bills of exchange. A large part of Wróblewski’s research and his beyond-research activities fell on the inter-war period. He performed his tasks in the Codification Commission; in the Supreme Chamber of Control and in the Polish Academy of Skills and Learning (PAU). Also the Cracow Canonistics went through its successful days when cultivated by such scholars as professors Udalryk Heyzmann, Józef Brzeziński, Władysław Abraham and Bolesław Ulanowski. The study of Polish law particularly prospered. In 1879, upon the death of Piotr Burzyński his Chair was assigned to Michał Bobrzyński who obtained his habilitation degree a few years earlier. He acquired veniam legendi also in German law. When Bobrzyński devoted himself to political career in which he won summits (the Domestic Seym, the State Council, the Domestic School Council, the function of the Governor of Galicia) it was B. Ulanowski who replaced him in lecturing on Polish law. Later the Chair was assigned to Franciszek Piekosiński, an excellent publisher of source materials. Upon his death in 1906 the lectures and subsequently the Chair was assigned to Stanisław Kutrzeba. Among the professors lecturing on German law there were Jakub Girtler and Michał Bobrzyński. In 1882 Lotar Dargun joined this group. He was an excellent expert in the history of German law and its sources. Upon Dargun’s premature death the function of the head of his Chair was assumed, in 1895, by Stanisław Estreicher who lectured on legal history until his death in 1939 caused by his imprisonment in the German concentration camp. Since 1872 Franciszek Kasparek was the head of the Chair of Philosophy of Law and of the Law of Nations. By 1874 he replaced Julian Dunajewski, thereby lecturing also on administrative science and administrative law. In each discipline in which he was engaged he left a permanent and significant output. In 1896 Michał Rostworowski, after his habilitation in international law, assumed the post of the head of the Chair of International Law and Political Law. This amounted to the separation of philosophy of law from the law of nations (previously the two were in one line of teaching). From 1881 the administrative law and the statistics were the subjects that were instructed in one Chair whose head was Józef Kleczyński. Julian Dunajewski, in his turn, was repeatedly the Dean and the Rector. He was a distinguished politician who for many years performed the function of Minister of Treasury in the Vienna government. From 1861 he lectured on so called political skills, on statistics and on administrative law. In 1869 he obtained a successful support from Józef Oczapowski who took over the lecturing on political skills and their encyclopaedia. Later, the support to him was rendered by Mieczysław Bochenek who, while habilitated in political economy in 1869 (this being the fi rst habilitation in this field) lectured on this economy and on fiscal law. Upon his death in 1887 the Chair was taken over by Józef Milewski. The latter was also known for his success-ful activities as a parliamentarian in Vienna and Lvov. Later, from 1906, the Chair was managed by excellent scholar Aleksander Włodzimierz Czerkawski. Those whom he gave tutoring in his seminar were such outstanding individuals as Edward Taylor, Roman Rybarski and Adam Krzyżanowski. In 1888 a separate degree of habilitated Doctor iuris in finances and fiscal law (the first such degree at the Faculty in this line of learning) was granted to Juliusz Leo who, after energetic activities in the Domestic Seym and in the municipal self-government, left the Faculty in 1904. The fact that he was elected President of Cracow justified his decision. he maintained his position of President after the next elections in 1910 and 1916. In the discussed period also the Cracow civil law went through its successful days. It was Maksymilian Zatorski who, as a head of the Chair of Civil Law, engaged himself also in political and social activities (in the Council of the City of Cracow, in the Domestic Seym and in the Council of State). He supported Ernest Till in the eff orts of the latter to be awarded a habilitated Doctor iuris degree in civil law. Th e eff orts were successful but Till soon after returned to Lvov. Zatorski also successfully supported Stanisław Madeyski’s efforts to arrive at the aforementioned degree. Madeyski was later assigned to the position of the head of the Chair of Civil Law in 1886–1893. Although full of success in his scholarly career and distinguished by functioning as a Dean and as a Rector of the Jagiellonian University, Madeyski left the University and abandoned himself to political activities. In this area he was also successful and functioned as a deputy to the Domestic Seym, to the Council of State and also performed the duties of the Minister of Religious Denominations and Education in Vienna. Th e Chair left by him was taken over by one of the best Polish civilists: Fryderyk Zoll, the Junior, who was earlier active as Privatdozent at the University of Vienna. In 1899 there was created the second Chair of Civil Law designed for the next outstanding scholar Władysław Leopold Jaworski. Both scholars were responsible for commencing a remarkable development in the Cracow civil law research. Th ey considerably contributed to the achievements of the latter also in the inter-war time. The development in the commercial law and the law on bills of exchange was possible due to the effort of Edward Fierich who until 1850 lectured also on civil procedure. What contributed to this development was the fi rst habilitated Doctor Iuris degree awarded in this line of learning in 1888 to Antoni Górski. In the inter-war Poland Górski became also known for his engagement in the works of Codification Commission. The next habilitation in the discussed field followed in 1889. The degree was granted to Franciszek Ksawery Fierich who, upon the death of his brother, professor Maurycy Fierich, and upon extending the scope of his habilitation, assumed the position of the head of the Chair of Civil Procedure, thereby considerably contributing to the development of procedural studies. He was deservedly called “the founder” of research on Polish civil law procedure. Franciszek Ksawery Fierich headed the Chair until his death in 1928. He was also highly appreciated for repeatedly performing the function of the Dean of Faculty of Law and also that of the University Rector. Likewise, he was appreciated for the functioning as the President of Codifi cation Commission. At the turn of the 20th century also penal law studies remarkable developed. Th e substantial penal law and its procedural version were the subject of one course. The separate Chairs of Substantial Penal Law and the Law of Penal Procedure were created only in the 1920s. For many years the line of penal studies was the fi eld to which professor Aleksander Bojarski devoted his eff orts. Those who later continued this line were the eminent penal law experts: Józef Rosenblatt and Edmund Krzymuski. They continued their research at the faculty also after 1918, Krzymuski’s achievements being particularly worthy of note. In 1904 Juliusz Makarewicz was appointed to the position of extraordinary professor within that branch. He however moved to Lvov after three years. Within the structure of the Faculty an interesting novelty was made up by the creation of the Chair of Forensic Medicine. This happened in 1870. Its Head was Leon Halban who conducted courses for lawyers even after he had returned to the Faculty of Medicine in 1881. It was Leon Wacholz who succeeded him and who lectured at the Faculty until 1933. It was not until after Galicia had arrived at its autonomy that the long efforts of the Law Faculty for the establishing of the Chair of Political (Constitutional) Law proved successful. From 1872 a separate course on political law, which previously was a component of the course on philosophy of law, was conducted by F. Kasparek. Th e latter considerably contributed to the development of this line of learning. In 1887 Józef Kleczyński was nominated professor of political law and upon his death a separate Chair of Political law was created in 1901. The post of its head was assigned to Michał Bobrzyński in 1908. The professors of the Faculty of Law supported also other Univeristy units such as for instance the Agricultural Study functioning by the Faculty of Philosophy. Franciszek Kasparek collaborated in drawing up the Statute of this Study. All political changes occurring in the life of Galicia such as Polonization of the University and equipping it with larger scope of freedom inter alia in electing its authorities, facilitated the development of juristic research. At the beginning of the 20th century the University’s Faculty of Law could boldly compete with the best academies of the Habsburg monarchy, its staff being strengthened by excellent young men of learning (the average age of candidates who tried to satisfy the habilitation requirements being 26). The high level of teaching and the increase in the possibilities of offering jobs to lawyers (which was due the Austro-Hungarian reform in the Court-applied law system and the reform of the principles governing the access to the juristic professions, particularly to the Bar) resulted also in the considerable growth of the number of students. The latter amounted to around 700 in 1900. On the verge of the outbreak of World War I their number was 1626. The Faculty of Law was the most numerous Faculty attended by around one half of all students attending the University. From 1900 also women, as so called extraordinary students, were admitted to the enrollment in the Academy. Upon the establishing, in 1851, of the Society of the Library of the Students of Law (TBSP) the students’ research activities assumed institutional shape, the TBSP functioning until now and being the oldest student research Society. Today it practically is a component of a larger structure made up by the Federation of some scores of research circles. In Poland, restored after the partitions, the Faculty of Law and Administration continued its activities with the staff that basically was left intact. The Faculty’s professors engaged themselves both in the research and also in the political life of the country. They tried to contribute to the working out of the country’s Constitution and had their share in drafting the projects of codification of law supervised by the Codifi cation Commission. In 1920 the juristic studies were reorganized, which was of high signifi cance for the practical functioning of the Faculty and its didactic engagement. The studies were expected to take four years and follow along the three-semester lines. Th e studies were based on the seventeen obligatory subjects among which there were those of legal history, substantial penal and civil law as well as penal and civil procedure, commercial law and the law on bills of exchange, international private law, fi nances and fiscal law, administrative law, broadly understood political economy and philosophy of law. Apart from the courses in mandatory subjects there were also conducted the courses in optional subjects such as sociology, logic, psychology, forensic medicine and so called juristic specializations (mining law, agricultural law, criminal policy). The Faculty Council could itself decide on the outlay of classes and seminars in the respective subjects. The graduation and acquiring the Magister Iuris degree was de-pendant on the passing of exams in the year-long mandatory subjects. The next possible step was applying for the Doctor Iuris degree on the basis of appropriate dissertation. The number of students constantly grew and as early as the academic year 1921/22 it exceeded one thousand and a half, including 1462 males and 66 females without counting so called 50 extraordinary students. The study of law became ever more attractive. What testified to this was the increase in the number of those enrolled in the first year. Commencing with the academic year 1927/28 their number constantly exceeded 1000 individuals (the entire number of those studying law in the aforementioned year being 2145). In the Faculty of the time the number of Chairs varied and could include seventeen ordinary Chairs and three extraordinary ones. The Faculty employed 14 ordinary professors and 3 individuals of assistant research staff. Like in the previous period thus also at that time the Chair did not constitute an organizational unit of Academy (the Chair began to function as such only by 1951) and was identified with its professor. If he had the title of ordinary professor also the Chair was the ordinary one. Otherwise it functioned as on extraordinary Chair. When by 1933 the Law on Academic Schools came into force the creation and the liquidation of Chairs was dependant on the decree issued by the Ministry which relied on the opinion of the Faculty Council. At almost all Chairs of the inter-war time there functioned the seminars which, to some extent, assumed the institutional shape in the same way as their libraries did. Th us at the Faculty of Law there existed three seminars in civil law, two seminars in Polish legal history, as well as the seminars in Roman law, fiscal law and accountancy, law of nations and political law, civil procedure, commercial law and the law on bills of exchange, substantial penal law and penal procedure, as well as the seminar in statistics and administration. The seminars were treated as departments which, according to the statutory laws of 1920 and 1933, were regarded as units designed to conduct research and didactic activities. According to the law of 1920 the professors and assistant professors were classified among the professors’ milieu. However the assistant professors were not the full-time employees and did not receive salaries. In the group of assistant research staff there were lecturers, assistants and instructors. As regards Cracow Roman law research line, it was consolidated in the earlier period under the supervision of Fryderyk Zoll (The Senior). His eminent successors were Rafał Taubenschlag and Stanisław Wróblewski who was referred to as the “Polish Papinian”; the latter’s significant research output included also civil law. In addition, he was the one who presided the Supreme Chamber of Control and participated in the work of Codification Commission. Taubenschlag in his turn, became famous for his research in papyrology. Further achievements of the Faculty were bound with the activities of scholars of such dimension as Stanisław Kutrzeba functioning from 1912 as a professor of Polish legal history and Stanisław Estreicher who was the head of the Chair of German Law and its History from 1895, the Chair being transformed in 1919 into the Chair of Legal History of Western Europe. Thanks to such scholars legal history went through its greate days. When the plans to assign lecturing on old Polish law to Władysław Abraham failed, the professor who, next to Kutrzeba, engaged himself in this fi eld, was Abdon Kłodziński. When in 1937 the latter died the post of the head of the Chair was assumed by Józef Siemieński. The timeless handbooks written by Stanisław Kutrzeba and discussing the old court-applied law and its sources have survived in the research and didactic circulation until the present. The same may be said about the Kutrzeba’s valuable publications of historical source materials. Among the individuals who attended the seminar conducted by Kutrzeba it was possible to fi nd a lot of future eminent scholars. Among them it was possible to list Józef Rafacz, Bogusław Leśnodorski, Władysław Sobociński and Adam Vetulani. The latter became Kutrzeba’s successor in the Chair in 1946. Also Stanisław Estreicher is worth mentioning. He was an outstanding scholar, tireless defender of autonomy of higher education institutions. Apart from his research on legal history and the history of legal culture he engaged himself in elaborating the successive volumes of Polish Bibliography, thereby continuing the project at one time undertaken by his father. The Estreicher’s seminar was attended by such individuals – who later became the professors of Polish univer-sities – like Iwo Jaworski, Marian Jedlicki, Michał Patkaniowski. Other individuals of that group who in the course of time became famous in the world of culture and learning included Bronisław Malinowski and Ksawery Prószyński. Before the out-break of World War II Józef Siemieński, an expert in the history of parliamentarism, became professor of Polish legal history. The research in Canon law as conducted in Cracow was bound with what had been done in this field in the earlier period by Bolesław Ulanowski. This research was continued by the studies of Józef Brzeziński, and when – in 1928 – the latter retired, by Adam Vetulani who, at that time, was a young scholar aged 27. He proved to be a researcher of great caliber, particularly known, also abroad, for his studies on the Decree of Gratian. From 1928 the penal law research, previously affected by E. Krzymuski, began to be represented by new outstanding representatives such as Józef Reinhold and, aft er his premature death, by Władysław Wolter whose broad research interest referred not only to material penal law but comprised also the problems of the theory and philosophy of law. The civil law research also successfully progressed. This was bound with the activities of Fryderyk Zoll (the Junior) and Władysław Leopold Jaworski whose interests additionally reached also the region of constitutional and administrative law. In his research he remarkably contributed to these two lines of learning. Tadeusz Dziurzyński, in his turn, lectured on commercial law and on cheque law. Dziurzyński cooperated in the drafting of the commercial code that was being elaborated by the Codification Commission. In the 1928 the post of the head of the Chair of Civil Law was assigned to Professor Stanisław Gołąb. His successor was Jan Gwiazdomorski (from 1930). The lecturing on administrative law, administrative science and statistics was assigned to Władysław Kumaniecki who, from 1922, performed the function of Minister of Religious Denominations and Public Education. From 1931 this research area (administrative law and administrative science) was also the domain of Jerzy Stefan Langrod who conducted his courses first as an assistant professor and later as a regular professor. In 1929 the milieu of administrativists was strengthened by the habilitation granted to Szczęsny Wachholz whose interests covered also the history of administration. The law of nations and constitutional law was the subject on which Michał Rostworowski lectured. When upon 1931 he assumed the function of the judge in the Regular Tribunal of Justice in Hague it was Maciej Starzewski who replaced him. Jerzy Lande, in his turn, conducted the courses in philosophy of law from the mid-1920s. As regards political economy it was Adam Krzyżanowski, and later his follower Adam Heydel, who lectured on it. Heydel was deprived of the management of the Chair as a result of the blame laid on him for his protest against the creation of internment camp in Bereza Kartuska. Within the frame of the Faculty of Law there functioned also the School of Political Sciences which, since 1920, was managed by Michał Rostworowski. It provided the students of law and philosophy with the studies of supplemental nature. It was among others Konstanty Grzybowski who lectured in this School in the inter-war time. Following World War II the School renewed its activity while managed by Ludwik Ehrlich. Its functioning ended however in 1948. The professors of the Faculty of Law actively engaged themselves in the tasks that were being carried out by the Codification Commision. Particularly Ksawery Fierich, Fryderyk Zoll (the Junior), Władysław Leopold Jaworski, Michał Rostworowski, Stanisław Wróblewski, Tadeusz Dziurzyński, Stanisław Gołąb and Antoni Górski were those who had a large impact on the Commissions’ activities and results of its work. The outbreak of World War II interrupted the regular activities of the Jagiellonian University and its Law Faculty. On the 6th of November 1939 the German Nazis carried out so called Sonderaktion Krakau designed to crush the Polish intellectual elite. Th e Aktion resulted in the arresting and subsequently imprisoning the Univeristy’s professors in the concentration camp in Sachsenhausen near Oranienburg. Th e number of those imprisoned amounted to 183. Among them there were the members of the Law Faculty staff: Tadeusz Dziurzyński, Stanisław Estreicher, Jan Gwiazdo-morski, Adam Heydel, Józef Hołda, Adam Krzyżanowski, Stanisław Kutrzeba, Jerzy Lande, Bogusław Leśnodorski, Zygmunt Sarna, Maciej Starzewski and Fryderyk Zoll. Due to the concentration camp conditions S. Estreicher paid for the imprisonment with his life, while Maciej Starzewski and Stanisław Kutrzeba suffered a considerable loss to their health. This led to their premature death. Józef Siemieński and Adam Heydel, in their turn, were murdered in Auschwitz in 1941. At that time there died also Kazimierz Władysław Kumaniecki who, by the way, miraculously avoided the arrest on the 6th of November 1939 since he was late to the meeting of professors ordered by the Nazis on that day. In order to commemorate the victims of the Sonderaktion Krakau the 6th of November is celebrated each year as the University’s Memorial Day. The University of Heidelberg and the Max Planck Institute of Comparative Public Law and International Public Law founded the Stanisław Kutrzeba Memorial Prize that is awarded each year to those distinguished for their research in the field of protection of human rights in Europe. Despite tragic effects to the arrested professors the Sonderaktion Krakau failed to achieve its goal. It did not prevent the Cracow scholars from continuing their research and teaching activities in the clandestine manner. There functioned the clandestine Jagiellonian University, the Faculty of Law being fairly active in this functioning. Th e Faculty was headed by Stanisław Kutrzeba. There clandestinely studied around 250 students at this Faculty, the entire amount of all University students reaching 800. Altogether there were organized 927 exams for the law students. The teaching staff amounted to 25 persons composed both of the Cracow Faculty professors as well as of the scholars from other centres who, in the war circumstances, landed in Cracow. Among them there were: Józef Bossowski, Stanisław Hubert, Zdzisław Kaczmarczyk, Zygmunt Lisowski, Jakub Sawicki and Witold Trąmpczyński. The running of classes was assigned to assistant professors and assistants. Their list included: Stefan Boratyński, Józef Hołda, Stefan Kosiński, Andrzej Kłodziński, Bogusław Leśnodorski, Józef Lipczyński, Andrzej Mycielski and Juliusz Wisłocki. The lectures on Canon law were conducted by priest professor Jan Krzemieniecki. The fact that so many individuals were committed to this end made it possible for some individuals to acquire not only Magister Iuris but even Doctor Iuris degrees. Some individuals were busy preparing their habilitation thesis. A few days after the German army had left Cracow, the University Rector, Tadeusz Lehr-Spławiński, summoned, on the 23rd of January 1945, a general meeting of the University employees. By doing this the Rector opened the regular activity of the University. On the 25th of January 1945 there was held the first post-war sitting of the Faculty of Law called by Dean Władysław Wolter. The sitting, recorded by Michał Patkaniowski, was attended by such professors as: Tadeusz Dziurzyński, Jan Gwiazdomorski, Stanisław Kutrzeba, Jerzy Lande, Szczęsny Wachholz and Fryderyk Zoll; the issues connected with the activating of the Faculty were the main points of the debate. Th e staff shortage, particularly in the initial period, forced even the oldest professors – and among them also Fryderyk Zoll suffering from a serious disease at that time – to selfl ess work. When in 1946 Stanisław Kutrzeba died the post of the head of the Chair of Polish Legal History was assumed by Adam Vetulani who at that time returned from the internship. In the years that followed, Vetulani exercised his tutorship vis-a-vis a group of excellent researchers, his future successors. Among them there were Stanisław Grodziski,Stanisław Płaza, Ludwik Łysiak and the youngest – Wacław Uruszczak. In 1979 Ludwik Łysiak managed to establish a separate unit which first functioned as a Department but soon was transformed into a Chair. It was engaged in making a research and conducting the courses in the history of administrative ideas. In 2000–2006 its head was Jerzy Malec. In 1946 the Chair of Church Law, which previously was managed by A. Vetulani, was assigned to Tadeusz Silnicki, previously employed at the University of Poznań. T. Silnicki soon fell victim to repressions and in 1952–1957 was deprived of his right to run courses. He returned to the Faculty as a member of the staff employed in the Chair of General Legal History. The Chair of Church Law was liquidated in 1952. It was restored only in 1982 and at first it functioned as a Department. Only later it was transformed into a Chair. From 2008 it was called the Chair of Church Law and the Law on Religious Denominations. When restored in 1982, this Chair was managed by Wojciech Maria Bartel until his death. Soon after the death of S. Estreicher the Chair of Legal History in Western Europe was assigned to Marian Jedlicki. When the latter was transferred to the University of Poznań, Michał Patkaniowski replaced him. In the years that followed the heads of the Chair were: Lesław Pauli, Irena Malinowska-Kwiatkowska and Stanisław Grodziski. In view of the fact that from 1947 R. Taubenschlag tightened his link with the Warsaw University the post of the head of the Chair of Roman Law was assumed by Wacław Osuchowski repatriated from Lvov. He managed the Chair until 1976. When he retired the Chair was governed by his followers: Wiesław Litewski and, later, by Janusz Sondel. For many scholars from other centres the Faculty of Law in Cracow became a significant stage in their search for the place of employment. Some scholars from the academies of Lvov, Vilna and Warsaw spent some time at the Faculty of Cracow before they formed tighter links with other Universities. Among those who were determined to throw their lot with the Cracow Faculty were Ludwik Ehrlich who was the professor of the law of nations, Kazimierz Przybyłowski as a professor of international private law and comparative civil law and also Marian Waligórski specializing in civil procedure. The lectures on finances, in their turn, where entrusted to Jerzy Michalski, who previously was the professor of Warsaw Polytechnical Institute while the course on political economy was entrusted to Feliks Młynarski, the professor of the Main Commercial School. What was observed at that time were the non-democratic developments in the structure of the State and the gradual growth of politically-tinted ideology within the world of learning which began to be ever more subjected to so called people’s power. These phenomena had obviously their impact on the functioning of the Faculty of Law. Such professors as the aforementioned T. Silnicki and A. Krzyżanowski were barred from conducting their courses, some other (Józef Skąpski) were dismissed due to their inappropriate “class attitude”. There were also the professors who were forcibly transferred to other academic centres (Jan Gwiazdomorski). Th e authorities used to exert their pressure on some individuals by refusing them their passports. This is what happened to professor Adam Vetulani who consequently could not arrive in Strasburg and Nancy in order to acquire the honoris causa doctoral degrees that the two Universities granted to him. The disadvantageous developments were also reflected in the organizational structure of the Faculty. In 1950 the Chair of Commercial Law and the Law on Bills of Exchange was abolished (formally it was transformed into the third Chair of Civil Law). Two years later the Chair of Church Law was liquidated. The disadvantageous changes were also visible in the system of the University teaching of lawyers. It was as early as 1946 that the new subjects were introduced into the mandatory program of studies. These were inter alia: modern social doctrines and the constitutional and legal system of the Soviet Union. There were also introduced three specializations: in penal, in civil and in administrative law systems. The specializations were designed to establish a tighter link between the theory and practice. In 1949 the law studies were reorganized. Two-stage system was introduced. Th e first stage was completed after three years. The alumni were admitted to legal professions. The second stage could be completed by studying one more additional year. Those who selected this last option were admitted to scholarly degree. Only the Cracow, Warsaw and Poznań Law Faculties were allowed to secure the second stage of studying law. The Cracow Faculty could at first institute the second stage only for penal specialization. Soon however the scope of specializations was extended by admitting financial law, civil law and legal history. The two-stage system survived until 1953 and then the four-year study of law was restored. At the Cracow Faculty the number of lawyers who completed the first stage amounted to 248. The next reform of the system of teaching lawyers fell on 1956. Th e five-years system of studies was introduced while the Universities were granted a little larger sovereignty in determining their programs of instruction. The Jagiellonian University’s Faculty of Law availed itself of this possibility. The concept of four-year studies was returned to in 1965 while the next reform followed in 1975. The dissatisfaction with the latter resulted in the return to the five-year system and this is the system which has been continued until now. In the post-war period, apart from the regular study of law, there was also instituted the study of administrative issues. This happened at the late 1960s and the early 1970s. At first the administrative studies were introduced as the professional and supplemental ones, and only later as those that were completed with the Magister degree. In the mid-1980s they were liquidated to be renewed within the framework of the Department of Social Self-Governmental Institutions which functioned as the inter-faculty unit. At present the administrative study is organized along the lines of the two-stage system. The Law on Higher Education Institutions of 1951 transformed the concept of the Chair. The Chairs became the basic organizational units in which there could be formed the departments. The Chairs themselves could join one another and form larger units (Zespoły) or Institutes. The Institutes were authoritatively imposed on the Faculty in 1970. Out of the units of similar profile there were formed inter alia the Institutes of Penal Law, of Legal History, of Civil Law and of Political Sciences. Later the political changes in Poland allowed for the decentralization of the Faculty and the liquidation of the Institutes. The scope of autonomy of the University in the fi eld of its internal organization increased. In these circumstances the Institute of Political Sciences organized a separate studies and it was on its basis that, by 2000, there was created the Faculty of International and Political Studies. The organizational changes at the University caused also that the Institute of Economy was incorporated into the Faculty of Management and Social Communication. Also the Institute of Law of Intellectual Property, originally created as an inter-faculty unit, functioned for many years within the framework of the aforementioned Faculty of Management and Social Communication. In 2012 it was incorporated into the Faculty of Law and Administration where it functions as the Chair of Law of Intellectual Property. In 1951 the previous model of academic career was disturbed by the introduction of the concept of scholarly candidature instead of formerly functioning doctorate. The candidature was treated as a lower scholarly degree different from the higher one which was that of Doctor Iuris. Those applying for the scholarly candidature could be enrolled into so called scholarly aspiranture which was a kind of post-gradual studies. From 1951 the term “docent” (assistant professor) was no longer tantamount to the degree that previously used to be obtained as a result of habilitation procedure. Th us “docent” became the title that was granted in the same way as that of professor. Th erefore like that of the professor it required the approval of the Central Qualifi cation Commission. The previous, although modified, system was restored after a few years. Th e Doctor Iuris degree could again be granted from 1958 while that of habilitated Doctor Iuris – from 1960. While discussing the post-war ups and downs of the Faculty of Law and Administration of the Jagiellonian University, we should also mention the activities of the University scholars in the University’s branch office of Katowice. Its predecessor was the Consultation Office of the Faculty of Law of the Jagiellonian University. Th e aforementioned Branch Office laid the foundations for the Silesian University which was established in 1968. Many professors of the Silesian Faculty of Law started their career as the employees of the Jagiellonian Branch in Silesia. Later some of the Cracow professors, such as Mieczysław Sośniak, joined the staff of the newly created Faculty at the Silesian University. The organizational changes observable from the first years of the post-war period substantially aff ected the functioning of the Faculty of Law of the Jagiellonian University. The growing didactic challenges and the specialization of legal lines of learning caused the creation of new Chairs such as that of the Labour Law. In 1950 the latter was entrusted to Antoni Walas and subsequently to Tadeusz Zieliński. In 1954 the Chair of Agricultural Law came to being. It was managed by Stefan Ritterman, and later by Sylwester Wójcik and Aleksander Lichorowicz. There temporarily existed the Chair of Statistics (Wacław Skrzywan) transformed into the Chair of Political Economy of Capitalism. From 1950 there functioned also the Chair of Financial Law created on the basis of the Chair of Finance and Fiscal Law. It was successively managed by Witold Trąmpczyński, Jerzy Michalski, Karol Ostrowski and later – by Apoloniusz Kostecki. As regards the administrative law, its Chair, upon the death of S. Wachholz was, from 1952, managed by Wacław Brzeziński, and, from 1970, by Józef Filipek. It was from that Chair that in the years to follow there emerged the new units, inter alia such as that teaching the law of environmental protection (Andrzej Wasilewski) and that instructing on administrative procedure. As regards the Chair of Penal Law, it was managed by Władysław Wolter, and later by Kazimierz Buchała and, in 1994–2012, by Andrzej Zoll (in 2000–2006 its head being Maria Szewczyk). Out of this Chair, there emerged several new units. In 1953 there was established the Chair of Penal Procedure. At first it was managed by Marian Cieślak. When the latter moved to Gdańsk its head became Stanisław Waltoś who governed it until 2003. A little later, in 1963, there came to being the Department of Criminalistics. Its management was entrusted to Jan Sehn who some years earlier started the conducting of the course on the technique of investigation and on criminalistics. Upon Sehn’s death the management of the Department was entrusted to Tadeusz Hanausek. He continued as its manager until 2000. In 1978, within the Institute of Penal Law that functioned from 1970, there was created the Department of Criminology. After the liquidation of the Institute this Department survived and was transformed into a Chair. It was Andrzej Gaberle who governed the discussed Department and subsequently the Chair. It was also out of the Chair of Penal Law that there emerged the Chair of Penitentiary Law and Policy. Its head was at fi rst Mieczysław Rudnik and then in 1992–2009 Zbigniew Hołda. The Chair of Constitutional Law which in 1945 was assigned to Konstanty Grzybowski was, from 1958, governed by Witold Zakrzewski and upon his death (1988) – by Paweł Sarnecki. Out of this Chair there emerged another one: the Chair of History of Political and Legal Doctrines. At first, from 1958, it was managed by Konstanty Grzybowski and upon his death it was assigned to Marek Sobolewski who governed it until 1983. As regards the Chair of Theory of State and Law, its head was Kazimierz Opałek who managed it in 1954–1988. It was in this Chair that there started her research career Maria Borucka-Arctowa, the fi rst female Professor at the Polish faculty of Law. In the years to follow she managed the first Polish Chair of Sociology of Law. Th e predecessor of this Chair was the Department of Sociology of Law and Political Institutions. The Chair of the Law of Nations, managed by eminent scholar L. Ehrlich, was later assigned to one of his most outstanding followers: Stanisław Nahlik. When in 1981 the latter retired it was Gwidon Rysiak who assumed the position of its head and governed it until his death in 1996. In the post-World War II decades the milieu of Cracow civilists was strengthened. The team of the aforementioned excellent civilists such as Stefan Grzybowski and Kazimierz Przybyłowski was extended by the representatives of younger generation: Franciszek Gizbert-Studnicki, Andrzej Kopff, Józef Skąpski, Bronisław Walaszek, Sylwester Wójcik, and in the next years – by Edward Drozd, Janina Zamorska and Bogumił Gawlik. In 1973 there was established the Chair of Commercial Law which, until 1994 was governed by Stanisław Włodyka, and later, until 1996, by Ireneusz Weiss. The Chair of Civil Procedure was governed successively by Marian Waligórski, Władysław Siedlecki (until 1981),Andrzej Miączyński (until 1991) and Andrzej Oklejak (1995–2012). The Faculty of Law and Administration of the Jagiellonian University is not only the leading Faculty with the largest research potential. In addition, it is for many years now that it has uninterruptedly been ranked high among the public Law Faculties in Poland. The Cracow Faculty’s top level of the teaching staff and the high level methods of teaching are confirmed by the quality certificates issued by the Polish Accreditation Commission, the certificates being issued for the instruction both in law and in administration. Since academic year 2014/2015 there has also been introduced the study of the law of intellectual property and that of the new media. The present day Faculty is composed of 27 Chairs and 6 Departments. In the Faculty there function 2 workshops and the Students’ Office of Counselling Service as well as Coordination Centre for Schools of Foreign Law and also the Centre of Alter-native Settlement of Disputes. Among 206 of those employed at the Faculty, 89 are the researchers who at least have been granted the Habilitatus Doctor Iuris degree, 78 are the assistant professors and 28 are the assistants, while 11 of them are lecturers. Selected literature Alma Mater w podziemiu. Kartki z dziejów tajnego nauczania w Uniwersytecie Jagiellońskim 1941–1945, M. i A. Zaręba (ed.), Kraków 1964. Kronika Uniwersytetu Jagiellońskiego od roku 1864 do roku 1887 i obraz jego stanu dzisiejszego wraz z rzeczą o rektorach od czasów najdawniejszych, Kraków 1887. D. Malec, Nauki historycznoprawne w Uniwersytecie Jagiellońskim w okresie 20-lecia międzywojennego. Historia prawa polskiego [in:] M. Pyter (ed.), Nauki historycznoprawne w polskich uniwersytetach II Rzeczpospolitej, Lublin 2008. M. Patkaniowski, Dzieje Wydziału Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego od reformy kołłątajowskiej do końca XX stulecia, Kraków 1964. J. Sondel, Słownik historii i tradycji Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2012. W. Uruszczak, Facultas Iuridica Cracoviensis (Sześć wieków w służbie Ojczyzny) [in:] J. Stelmach, W. Uruszczak (ed.), Złota księga Wydziału Prawa i Administracji, Kraków 2000. K. Stopka, A.K. Banach, J. Dybiec, Dzieje Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2000. Tłumaczenie: Kazimierz Baran Urzędowy mundur profesora UJ z 1827 Najstarsze zachowane zdjęcie Kolegium Profesorów (AUJ, F IV 14) siedzą (od lewej): Michał Bobrzyński, Franciszek Ksawery Kasparek, Edward Fierich, Fryderyk Zoll sen., Józef Milewski, Józef Brzeziński, Stanisław Madeyski stoją (od lewej): Edmund Krzymuski, Władysław Abraham, Józef Kleczyński, Leon Cyfrowicz, Bolesław Ulanowski, Józef Rosenblatt, Maurycy Fierich, Lotar Dargun Kolegium Profesorów w 1900 (AUJ, F IV 5515) siedzą (od lewej): Władysław Leopold Jaworski, Franciszek Piekosiński, Franciszek Ksawery Kasparek, Fryderyk. Zoll sen., Edmund Krzymuski, Józef Brze-ziński, Leon Cyfrowiczstoją (od lewej, środkowy rząd): Stanisław Wróblewski, Józef Milewski, Władysław Aleksander Czerkawski, Fryderyk Zoll iun., Bolesław Ulanowski, Michał Rostworowski, Józef Rosenblatt, Stanisław Estreicher stoją (od lewej, góra): Antoni Górski, Franciszek Ksawery Fierich, Juliusz Leo, Juliusz Makarewicz Rada Wydziałowa w 1925 (AUJ, F IV 67) siedzą (od lewej): Franciszek Ksawery Fierich, Stanisław Gołąb, Edmund Krzymuski, Fryderyk Zoll iun., Władysław Leopold Jaworskistoją (od lewej, środkowy rząd): Stanisław Wróblewski, Rafał Taubenschlag, Stanisław Estreicher, Józef Reinhold, Stanisław Kutrzeba, Tadeusz Dziurzyński, Michał Rostworowski, Tomasz Lulek, Kazimierz Władysław Kumaniecki, Abdon Kłodziński, Adam Krzyżanowski, Józef Brzeziński Rada Wydziału w 1964 (Zbiory Wydziału Prawa i Administracji UJ) od lewej siedzą: Michał Patkaniowski, Kazimierz Opałek, Stefan Grzybowski, Adam Vetulani, Kazimierz Przybyłowski, Władysław Siedlecki, Władysław Wolter, Jan Gwiazdomorski, Wacław Osuchowski, Wacław Brzeziński, Konstanty Grzybowskiod lewej stoją: Wojciech Maria Bartel, Irena Malinowska-Kwiatkowska, Marian Iwanejko, Stefan Ritterman, Stanisław Stomma, Bronisław Walaszek, BogdanKędziorek, Jan Czarkowski, Jan Górecki, Stanisław Roman, Stanisława Hanauskowa, Franciszek Gizbert-Studnicki, Marian Cieślak, Stanisław Włodyka, Karol Ostrowski, Lesław Pauli, Maria Borucka-Arctowa, Witold Zakrzewski, Antoni Walas, Marek Sobolewski, Józef Filipek Rada Wydziału I połowa lat 80-tych XX w. (Zbiory Wydziału Prawa i Administracji UJ) od lewej (dół): Wiktor Zwarysiewicz, Piotr Czarny, Gwidon Rysiak, Zbigniew Doda, Wojciech Bartel, Janusz Sondel, Jacek Majchrowski, NNod lewej (drugi rząd od dołu): J. Klich, Wawrzyniec Wierzbicki, Janusz Homplewicz, Marian Grzybowski, Maria Szewczyk, Apoloniusz Kostecki, Janina Czapska, Zofi a Radzikowska, Andrzej Gaberleod lewej (trzeci rząd): Andrzej Mania, Andrzej Mączyński, Krzysztof Pałecki, Józef Skąpski, Stanisław Płaza, Stanisław Drozd, Anna Walaszek-Pyzioł, Stanisław Grodziski, Stanisław Biernat, Tomasz Gizbert-Studnickiod lewej (czwarty rząd, sama góra): Michał Jaskólski, Wojciech Pyzioł, Andrzej Zoll, Irena Malinowska-Kwiatkowska, Andrzej Miączyński, Ireneusz Weiss Rada Wydziału w roku akademickim 1999–2000 (Zbiory Wydziału Prawa i Administracji UJ) od lewej kucają: Irena Stawowy-Kawka, Janina Błachut, Wojciech Pyzioł, Bogusława Bednarczyk, Alina Suchońod lewej siedzą: Ireneusz Weiss, Józef Filipek, Stanisław Waltoś, Stanisław Płaza, Tadeusz Hanausek, Jerzy Stelmach, Marek Waldenberg, Kazimierz Buchała, Jacek Maria Majchrowski, Apoloniusz Kostecki, Tadeusz Woś, Maria Szewczykod lewej stoją: Antonina Gańcarczyk, Stanisław Biernat, Wiesław Kisiel, Krzysztof Krajewski, Anna Walaszek-Pyzioł, Zbigniew Gostyński, Jacek Czajowski, Kazimnierz Lankosz, Zbigniew Maciąg, Elżbieta Adamczyk, Jan Zimmermann, Tadeusz Wawak, Wacław Uruszczak, Barbara Krauz-Mozer, Krystyna Chojnicka, Krzysztof Pałecki, Jerzy Malec, Andrzej Mania, Andrzej Świątkowski, Edward Drozd, Paweł Sarnecki, Andrzej Zięba, Wiesław Kozub-Ciembroniewicz, Marian Bębenek, Erhard Cziomer, Tadeusz Włudyka, Mirosław Stec, Kazimierz Baran, Maria Karpiel, Marian Grzybowski, Kazimierz Zawada, KrzysztofBaran, Marek Bankowicz Rada Wydziału z 2014 (fot. Jerzy Sawicz) pierwszy rząd (od lewej): Andrzej Grabowski, Adam Górski, Piotr Mikuli, Ewa Nowińska, Marlena Pecyna, Marian Grzybowski, Iwona Niżnik-Dobosz, Elżbieta Kremer, Andrzej Szumański, Sławomir Dudzik, Mirosław Stec, Leszek Mitrus, Dorota Malec, Jerzy Pisiluński, Krystyna Chojnicka, Marek Mączyński, Janina Błachut, Stanisław Biernat, Wacław Uruszczak, Kazimierz Baran, Andrzej Dziadzio, Izabella Lewandowska-Malec, Barbara Iwańska, Brygida Kuźniak, Jerzy Stelmach, Bartosz Brożek, Beata Polanowska-Sygulska, Wojciech Załuski, Dobrosława Szumiło-Kulczycka, Wojciech Cyruldrugi rząd (od lewej): Fryderyk Zoll iun., Paweł Podrecki, Ryszard Markiewicz, Andrzej Matlak, Krzysztof Baran, Franciszek Longchamps de Bérier, Zygmunt Truszkiewicz, Piotr Dobosz, Tomasz Gizbert-Studnicki, Krzysztof Płeszka, Krzysztof Pałecki, Andrzej Kulig, Piotr Hofmański, Piotr Kardas, Krzysztof Krajewski, Michał Jaskólski, Jerzy Migdał, Krzysztof Oplustil, Andrzej Bryk, Grzegorz Tracz, Michał Kowalski, Sławomir Cieślak, Józef Wójcikiewicz, Andrzej Światłowski WYKAZ SKRÓTÓW JĘZYKOWYCH I OGÓLNYCH AAN – Archiwum Akt Nowych w Warszawie AE – Akademia Ekonomiczna AG (AGH) – Akademia Górnicza (od 1949 – Akademia Górniczo-Hutnicza) w Krakowie AGAD – Archiwum Główne Akt Dawnych w Warszawie AH – Akademia Handlowa AHZ – Akademia Handlu Zagranicznego AKAGiZ – Archiwum Krajowe Aktów Grodzkich i Ziemskich akta pap. – akta papierowe ALNUIF – Archiwum Lwowskiego Narodowego Uniwersytetu Iwana Franki Amb. – Ambasada AMN w Kr. – Archiwum Muzeum Narodowego w Krakowie AMSZ – Archiwum Ministerstwa Spraw Zagranicznych w Warszawie AN PAN i PAU – Archiwum Nauki Polskiej Akademii Nauk i Polskiej Akademii Umiejętności w Krakowie ANKr. – Archiwum Narodowe w Krakowie Ap – Akta personalne APAN w W-wie – Archiwum Polskiej Akademii Nauk w Warszawie APAN w Poz. – Archiwum Polskiej Akademii Nauk w Warszawie, Oddział w Poznaniu APKr. – Archiwum Państwowe w Krakowie APŁ – Archiwum Państwowe w Łodzi ASL – Archiwum Stanisława Lama ATK – Akademia Teologii Katolickiej AU (PAU) – Akademia Umiejętności (od 1918 – Polska Akademia Umiejętności) w Krakowie AUAM – Archiwum Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu AUE w Kr. – Archiwum Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie AUJ – Archiwum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie AUŁ – Archiwum Uniwersytetu w Łodzi AUMK – Archiwum Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu AUPr. – Archiwum Uniwersytetu w Pradze AUW – Archiwum Uniwersytetu w Wiedniu AU w Warsz. – Archiwum Uniwersytetu w Warszawie AUWr. – Archiwum Uniwersytetu we Wrocławiu BJ – Biblioteka Jagiellońska w Krakowie BCKKPN – Biuro Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej dla Pracowników Nauki b.d.w. – brak daty wydania Biuro Prac Kongresowych – Biuro Prac Kongresowych BN PAU i PAN – Biblioteka Naukowa Polskiej Akademii Umiejętności i Polskiej Akademii Nauk w Krakowie BPP – Biblioteka Polska w Paryżu BUAM – Biblioteka Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu BULw. – Biblioteka Uniwersytecka we Lwowie CAW – Centralne Archiwum Wojskowe Centralna Komisja – Centralna Komisja do spraw Stopni i Tytułów CKK – Centralna Komisja Kwalifi kacyjna cm. – cmentarz Ces. Uniw. w W-wie – Cesarski Uniwersytet w Warszawie d. – domu DALO – Державний архів Львівскої області (Państwowe Archiwum Obwodowe we Lwowie) Del. Pol. – Delegacja Polska Dep. – Departament Dep. Kadr – Departament Kadr Dep. Krak. – Departament Krakowski Dep. Sk. – Departament Skarbu Dep. Spr. – Departament Sprawiedliwości Dep. WRiOP – Departament Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego doc. – docent doc. pryw. – docent prywatny dr – doktor dr hab. – doktor habilitowany ds. – do spraw DzR – Dział Rękopisów egz. hist.-prawny – egzamin historyczno-prawny egz. sąd. – egzamin sądowy egz. z nauk pol. – egzamin z nauk politycznych Eksp. – Ekspozytura gen. – generał gen. bryg. – generał brygady Gimn. – Gimnazjum GLJ – Gimnazjum i Liceum św. Jacka w Krakowie GLN – Gimnazjum i Liceum Bartłomieja Nowodworskiego w Krakowie gub. – gubernia h.c. – honoris causa IJP – Instytut Józefa Piłsudskiego w Nowym Jorku INP – Instytut Nauk Prawnych PAN w Warszawie Ins. – Instytut IPMS – Instytut Polski i Muzeum generała Władysława Sikorskiego w Londynie Izba Przem.-Handl. – Izba Przemysłowo-Handlowa k. – karta (karty) Kanc. Cyw. Nacz. Państw. – Kancelaria Cywilna Naczelnika Państwa Kat. – Katowice KEN – Komisja Edukacji Narodowej Kol. Prof. – Kolegium Profesorów Kom. – Komisja Kom. Kod. – Komisja Kodyfi kacyjna Kom. Pr. – Komisja Prawnicza Kr. – Kraków KUL – Katolicki Uniwersytet Lubelski LCVA – Lietuvos Centrinis Valstybiės Archyvas w Wilnie Lic. – Liceum LO – Liceum Ogólnokształcące Lub. – Lublin Lw. – Lwów Ł. – Łódź ŁTN – Łódzkie Towarzystwo Naukowe m. st. – miasto stołeczne mgr – magister Min. – Ministerstwo MNSWiT – Ministerstwo Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki MOiSW – Ministerstwo Oświaty i Szkolnictwa Wyższego MOśw. – Ministerstwo Oświaty MPiH – Ministerstwo Przemysłu i Handlu MPiOS – Ministerstwo Pracy i Opieki Społecznej MSk. – Ministerstwo Skarbu MSpr. – Ministerstwo Sprawiedliwości MSWewn. – Ministerstwo Spraw Wewnętrznych MSWiN – Ministerstwo Szkolnictwa Wyższego i Nauki MSWyż. – Ministerstwo Szkolnictwa Wyższego MSZ – Ministerstwo Spraw Zagranicznych MWiO – Ministerstwo Wyznań i Oświaty w Wiedniu MWRiOP – Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego NKN – Naczelny Komitet Narodowy nn – następne (numery stron) NTA – Najwyższy Trybunał Administracyjny ONZ – Organizacja Narodów Zjednoczonych p. o. – pełniący obowiązki PAN – Polska Akademia Nauk PAT – Papieska Akademia Teologiczna w Krakowie PEN – Państwowy Egzamin Nauczycielski PEP – Państwowy Egzamin Prawniczy PIASA – Polish Institute of Arts and Sciences of America PKL – Polska Komisja Likwidacyjna w Krakowie Polit. – Politechnika Polit. Kr. – Politechnika Krakowska Polit. Lw. – Politechnika Lwowska Polit. Warsz. – Politechnika Warszawska POP – Podstawowa Organizacja Partyjna Pos. – Poselstwo pow. – powiat Poz. – Poznań pp – pułk piechoty PPS – Polska Partia Socjalistyczna PRL – Polska Rzeczpospolita Ludowa prof. – profesor prof. hon. – prof. honorowy prof. nzw. – profesor nadzwyczajny prof. zw. – profesor zwyczajny Prok. Gen. – Prokuratoria Generalna Prok. Sk. – Prokuratoria Skarbu prot. pos. Rady Wydz. – protokoły posiedzeń Rady Wydziału prot. pos. Kol. Prof. – protokoły posiedzeń Kolegium Profesorów przedmiot gł. – przedmiot główny przedmiot pob. – przedmiot poboczny PTA – Polskie Towarzystwo Archeologiczne PTE – Polskie Towarzystwo Ekonomiczne PTH – Polskie Towarzystwo Historyczne PTPN – Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk PUNO – Polski Uniwersytet na Obczyźnie PWSM – Państwowa Wyższa Szkoła Muzyczna PZMot. – Polski Związek Motorowy PZPR – Polska Zjednoczona Partia Robotnicza referent gł. – referent główny red. – redaktor (pod redakcją) RGO – Rada Główna Opiekuńcza RGSW – Rada Główna Szkolnictwa Wyższego rkps – rękopis ryg. – rygorozum Rz. – Rzeszów s. – strona (strony) Sąd Najw. – Sąd Najwyższy SGGW – Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie SGH – Szkoła Główna Handlowa w Warszawie SGK – Szkoła Główna Koronna w Krakowie SGKr. – Szkoła Główna Krakowska SGPiS – Szkoła Główna Planowania i Statystyki w Warszawie SGSZ – Szkoła Główna Służby Zagranicznej w Warszawie SNP – Szkoła Nauk Politycznych sp. z o. o. – spółka z ograniczoną odpowiedzialnością st. hospitantka – studentka hospitantka st. nzw. – student nadzwyczajny (studentka nadzwyczajna) st. zw. – student zwyczajny (studentka zwyczajna) Studium Roln. – Studium Rolnicze sygn. – sygnatura Sz. Gł. w W-wie – Szkoła Główna w Warszawie Sz. Polit. – Szkoła Politechniczna Szcz. – Szczecin TBSP UJ – Towarzystwo Biblioteki Słuchaczów Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego TMHiZK – Towarzystwo Miłośników Historii i Zabytków Krakowa TNK – Towarzystwo Naukowe Krakowskie TNL – Towarzystwo Naukowe Lwowskie TNT – Towarzystwo Naukowe Toruńskie TNW – Towarzystwo Naukowe Warszawskie TNWil. – Towarzystwo Naukowe w Wilnie Tor. – Toruń Tow. – Towarzystwo TPPCz – Towarzystwo Przyjaźni Polsko-Czechosłowackiej TPPR – Towarzystwo Przyjaźni Polsko-Radzieckiej TUR – Towarzystwo Uniwersytetu Robotniczego TWPN – Towarzystwo Warszawskie Przyjaciół Nauk UAM – Uniwersytet Adama Mickiewicza w Poznaniu Uniw. w Berlinie – Uniwersytet w Berlinie Uniw. w Grazu – Uniwersytet w Grazu Uniw. w Heidelbergu – Uniwersytet w Heidelbergu UIF – Uniwersytet Iwana Franki we Lwowie Uniw. w Innsbrucku – Uniwersytet w Innsbrucku UJ – Uniwersytet Jagielloński UJK – Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie UJP – Uniwersytet Józefa Piłsudskiego w Warszawie UK – Uniwersytet w Krakowie Uniw. w Lipsku – Uniwersytet w Lipsku ULw. – Uniwersytet we Lwowie ULub. – Uniwersytet w Lublinie UŁ – Uniwersytet w Łodzi UMK – Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu Uniw. – Uniwersytet Uniw. Pol. – Uniwersytet Polski w Paryżu Uniw. w Nancy – Uniwersytet w Nancy Uniw. w Poz. – Uniwersytet w Poznaniu Uniw. w Petersburgu – Uniwersytet w Petersburgu Uniw. w Pradze – Uniwersytet w Pradze Uniw. w Wiedniu – Uniwersytet w Wiedniu Uniw. w W-wie – Uniwersytet w Warszawie Uniw. w Wil. – Uniwersytet w Wilnie ur. – urodził się USB – Uniwersytet Stefana Batorego w Wilnie USC – Urząd Stanu Cywilnego UŚ – Uniwersytet Śląski w Katowicach UWr. – Uniwersytet we Wrocławiu UZZ – Uniwersytet Ziem Zachodnich W. – Wiedeń W-wa – Warszawa Wil. – Wilno WKK – Wielkie Księstwo Krakowskie WKS – Wielkie Księstwo Poznańskie WMK – Wolne, Niepodległe i Ściśle Neutralne Miasto Kraków z Okręgiem (Rzeczpospolita Krakowska) WMP – Wydz. Matematyczno-Przyrodniczy WNPiS – Wydz. Nauk Politycznych i Społecznych woj. – województwo Wr. – Wrocław WRN – Wojewódzka Rada Narodowa WSE – Wyższa Szkoła Ekonomiczna WSH – Wyższe Studium Handlowe WSNA – Wyższa Szkoła Nauk Administracyjnych w Łodzi WSNS w Kr. – Wyższa Szkoła Nauk Społecznych w Krakowie WSNSG – Wyższe Studium Nauk Społeczno-Gospodarczych WSP – Wyższa Szkoła Pedagogiczna WSR – Wyższa Szkoła Rolnicza WSzH – Wyższa Szkoła Handlowa WTN – Wrocławskie Towarzystwo Naukowe Wydz. Ekon. – Wydział Ekonomiczny Wydz. Filozof. – Wydz. Filozofi czny Wydz. Filozof.-Lit. – Wydz. (Oddział) Filozofi czno-Literacki Wydz. Hist.-Filozof. – Wydz. Historyczno-Filozofi czny Wydz. Hum. – Wydz. Humanistyczny Wydz. Lek. – Wydz. Lekarski Wydz. Nauk Hum. – Wydział Nauk Humanistycznych Wydz. Nauk Społ.-Ekon. – Wydział Nauk Społeczno-Ekonomicznych Wydz. Prawno-Ekon. – Wydział Prawno-Ekonomiczny Wydz. Prawa – Wydział Prawa Wydz. Prawa i Nauk Społ. – Wydział Prawa i Nauk Społecznych Wydz. Prawa i Nauk Społ.-Ekon. – Wydział Prawa i Nauk Społeczno-Ekonomicznych Wydz. Prawa i Um. Pol. – Wydział Prawa i Umiejętności Politycznych Wydz. Rol. – Wydz. Rolniczy WWP – Wolna Wszechnica Polska w Warszawie zca – zastępca zam. – zamężna ZAMP – Związek Akademickiej Młodzieży Polskiej Złoty Krzyż Zasługi – ZKZ zob. – zobacz zm. – zmarł ZMP – Związek Młodzieży Polskiej ZNP – Związek Nauczycielstwa Polskiego WYKAZ SKRÓTÓW BIBLIOGRAFICZNYCH Akademia Ekonomiczna w Krakowie... – Akademia Ekonomiczna w Krakowie. Księga pracowników, Kr. 2000 W. Baczkowska, „Korpus...” – W. Baczkowska, „Korpus pracowników Wydziału Prawa 1795– 1850” (przechowywany w AUJ) M. Barcik, „Korpus...” – M. Barcik, „Korpus pracowników Wydziału Prawa 1850–1939” (przechowywany w AUJ) Biogramy uczonych... – Biogramy uczonych polskich. Materiały o życiu i działalności członków AU w Krakowie, TNW, PAU, PAN, oprac. A. Śródka, P. Szczawiński, cz. I: Nauki Społeczne, z. 1: A–J, Wr.–W-wa–Kr.–Gd.–Ł. 1983; z. 2: K–O, Wr.–W-wa–Kr.–Gd.–Ł. 1984; z. 3: P–Z, Wr.–W-wa–Kr.–Gd.–Ł. 1985. M. Chamcówna, Uniwersytet Jagielloński w dobie... I – M. Chamcówna, Uniwersytet Jagielloński w dobie Komisji Edukacji Narodowej. Szkoła Główna Koronna w okresie wizyty i rektoratu Hugona Kołłątaja 1777–1786, Wr.–W-wa 1957 M. Chamcówna, Uniwersytet Jagielloński w dobie... II – M. Chamcówna, Uniwersytet Jagielloński w dobie Komisji Edukacji Narodowej. Szkoła Główna Koronna w latach 1786–1795, Wr.–Kr. 1959 M. Chamcówna, K. Mrozowska, Dzieje UJ... – M. Chamcówna, K. Mrozowska, Dzieje UJ w latach 1765–1850, t. II, Kr. 1965 K. Chłędowski, Pamiętniki I... – K. Chłędowski, Pamiętniki. Galicja (1843–1880), oprac. A. Knot, Wr. 2006 K. Chłędowski, Pamiętniki II... – K. Chłędowski, Pamiętniki. Wiedeń (1881–1901), oprac. A. Knot, Wr. 2006 CSUI, t. III: A–D – M. Barcik, A. Cieślak, D. Grodowska-Kulińska, U. Perkowska, Corpus Studiosorum Universitatis Iagellonicae 1850–1918, t. III: A–D, red. J. Michalewicz, Kr. 1999 CSUI, t. III: E–J – M. Barcik, A. Cieślak, D. Grodowska-Kulińska, U. Perkowska, Corpus Studiosorum Universitatis Iagellonicae 1850/51–1917/18, t. III: E–J, red. K. Stopka, Kr. 2006 CSUI, t. III: K–Ł – M. Barcik, A. Cieślak, D. Grodowska-Kulińska, U. Perkowska, Corpus Studiosorum Universitatis Iagellonicae 1850/51–1917/18, t. III: K–Ł, red. K. Stopka, Kr. 2009 CSUI, t. III: M–N – M. Barcik, A. Cieślak, P. Gaszyński, D. Grodowska-Kulińska, U. Perkowska, P.M. Żukowski, Corpus Studiosorum Universitatis Iagellonicae 1850/51–1917/18, t. III: M–N, red. K. Stopka, Kr. 2011 CSUI, t. III: O–Q – M. Barcik, A. Cieślak, P. Gaszyński, D. Grodowska-Kulińska, U. Perkowska, P.M. Żukowski, Corpus Studiosorum Universitatis Iagellonicae 1850/51–1917/18, t. III: O–Q, red. K. Stopka, Kr. 2011 CSUI, t. III: R – M. Barcik, A. Cieślak, P. Gaszyński, D. Grodowska-Kulińska, U. Perkowska, P.M. Żukowski, Corpus Studiosorum Universitatis Iagellonicae 1850/51–1917/18, t. III: R, red. K. Stopka, Kr. 2013 CSUI, t. III: S–Ś – M. Barcik, A. Cieślak, P. Gaszyński, D. Grodowska-Kulińska, U. Perkowska, P.M. Żukowski, Corpus Studiosorum Universitatis Iagellonicae 1850/51–1917/18, t. III: S–Ś, red. K. Stopka, Kr. 2014 CSUI, t. III: T–Ż – M. Barcik, A. Cieślak, P. Gaszyński, D. Grodowska-Kulińska, U. Perkowska, P.M. Żukowski, Corpus Studiosorum Universitatis Iagellonicae 1850/51–1917/18, t. III: T–Ż, red. K. Stopka, Kr. 2014 „Czas. Pr. i Ekon.” – „Czasopismo Prawne i Ekonomiczne” „Czas. Pr.-Hist.” – „Czasopismo Prawno-Historyczne” J. Dębowski, 1945–1949... – J. Dębowski 1945–1949, w: Patrząc ku młodości. Wspomnienia wychowanków w U... J..., red. K. Wyka, Kr. 1964 J. Draus, Uniwersytet Jana Kazimierza... – J. Draus, Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie 1918–1946. Portret kresowej uczelni, Kr. 2007 R. Dutkowa, Uniwersytet Jagielloński w czasach... – R. Dutkowa, Uniwersytet Jagielloński w czasach Księstwa warszawskiego. Szkoła Główna Krakowska w latach 1809–1814, Wr.–W-wa–Kr. 1965 J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński... – J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński 1918–1939, Kr. 2000 Dziekani Wydziału Prawa... – Dziekani Wydziału Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, red. A. Dębiński, W.S. Staszewski, M. Wójcik, Lub. 2008 Historia Uniwersytetu Lwowskiego... – Historia Uniwersytetu Lwowskiego, oprac. L. Finkel, S. Starzyński, Lw. 1894 S. Grodziski, Komisja... – S. Grodziski, Komisja Kodyfikacyjna Rzeczypospolitej Polskiej, „Czas. Pr.-Hist.”, 1981, t. XXXIII, z. 1 G. Karolewicz, Nauczyciele akademiccy... – G. Karolewicz, Nauczyciele akademiccy Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego w okresie międzywojennym, t. II: Biogramy, Lub. 1996 Konstytucjonaliści polscy... – Konstytucjonaliści polscy 1918–2011. Sylwetki uczonych, red. A. Szmyt, P. Sarnecki, R. Mojak, W-wa 2012 K. Krasowski, Wydział Prawno-Ekonomiczny... – K. Krasowski, Wydział Prawno-Ekonomiczny Uniwersytetu Poznańskiego w latach 1919–1939, Poz. 2006 J. Krawczyk, Wyższa Szkoła Nauk Społecznych... – J. Krawczyk, Wyższa Szkoła Nauk Społecznych Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego w Krakowie 1946–1951, „Rocznik Komisji Nauk Pedagogicznych”, t. LXIV, 2011 „Kw. Hist.” – „Kwartalnik Historyczny” J. Leniek, Książka pamiątkowa... – J. Leniek, Książka pamiątkowa ku uczczeniu jubileuszu trzechsetnej rocznicy założenia Gimnazjum św. Anny w Krakowie, Kr. 1888 L.J. Łach, 1907–1913... – L.J. Łach, 1907–1913, w: Patrząc ku młodości. Wspomnienia wychowanków w U... J..., red. K. Wyka, Kr. 1964 Łoza – Czy wiesz, kto to jest, oprac. S. Łoza, W-wa 1938 Nauki historycznoprawne... – Nauki historycznoprawne w polskich uniwersytetach w II Rzeczypospolitej, red. M. Pyter, Lub. 2008 Pamięci zmarłych... – Pamięci zmarłych profesorów i docentów Wydziału Prawa, Administracji i Ekonomii Uniwersytetu Wrocławskiego 1945–2000, red. L. Lehmann, M. Maciejewski, Wr. 2010 „Państ. i Pr.” – „Państwo i Prawo” M. Patkaniowski, Dzieje... – M. Patkaniowski, Dzieje Wydziału Prawa UJ. Od Reformy Kołłątajowskiej do końca XIX stulecia, Kr. 1964 Poczet członków... – Poczet członków Akademii Umiejętności i Polskiej Akademii Umiejętności w latach 1872–2000, red. R. Majkowska, Kr. 2006 Poczet rektorów... – Poczet rektorów Uniwersytetu Jagiellońskiego 1400–2000, red. Z. Pietrzyk, Kr. 2000 K. Pol, Poczet... I – K. Pol, Poczet prawników polskich, W-wa 2000 K. Pol, Poczet... II – K. Pol, Poczet prawników polskich XIX i XX wieku, uzupełnił A. Redzik, wyd. II, W-wa 2011 Profesorowie Prawa... – Profesorowie Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, red. A. Dębiński, W.S. Staszewski, M. Wójcik, wyd. II: Lub. 2008 Profesorowie Wydziału Prawa i Administracji UMCS... – Profesorowie Wydziału Prawa i Administracji UMCS 1949–2009. Księga jubileuszowa z okazji sześćdziesięciolecia Wydziału Prawa i Administracji UMCS w Lublinie, red. A. Przyborowska-Klimczak, Lub. 2009 Profesorowie Wydziału Prawa i Administracji... – Profesorowie Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego 1808–2008, red. G. Bałtruszajtys, W-wa 2008 „Prz. Lek.” – „Przegląd Lekarski” „Prz. Pol.” – „Przegląd Polski” „Prz. Pr. i Adm.” – „Przegląd Prawa i Administracji” „Prz. Pr. Karn.” – „Przegląd Prawa Karnego” „Prz. Sąd. i Adm.” – „Przegląd Sądowy i Administracyjny” „Prz. Sejm.” – „Przegląd Sejmowy” „Prz. Zach.” – „Przegląd Zachodni” PSB – Polski Słownik Biografi czny „Rocznik Tow. Nauk. Wil.” – „Rocznik Towarzystwa Naukowego Wileńskiego” D. Rederowa, Z dziejów Towarzystwa... – D. Rederowa, Z dziejów Towarzystwa Naukowego Krakowskiego 1815–1872. Karta z historii organizacji nauki polskiej pod zaborami, Kr. 1998 A. Redzik, Stanisław Starzyński... – A. Redzik, Stanisław Starzyński (1853–1935) a rozwój polskiej nauki prawa konstytucyjnego, W-wa–Kr. 2012 A. Redzik, Wydz. Prawa Uniwersytetu Lwowskiego... – A. Redzik, Wydz. Prawa Uniwersytetu Lwowskiego w latach 1939–1946, Lub. 2006 Relacje pracowników... – Relacje pracowników Uniwersytetu Jagiellońskiego o ich losach osobistych i dziejach uczelni w czasie drugiej wojny światowej, oprac. J. Michalewicz, Kr. 2005 SBAP I – Słownik Biograficzny Adwokatów Polskich, t. I: G–Ł, W-wa 1981; t. I: M–R, W-wa 1982; t. I: S–Ż, W-wa 1983; t. I: zeszyt dodatkowy, W-wa 1985 SBAP II – Słownik Biograficzny Adwokatów Polskich, t. II: A–G, W-wa 1988; t. II: M–Ż, W-wa 2007 SBML – Słownik Biograficzny Miasta Lublina, red. T. Radzik, A.A. Witusik, J. Ziółek, t. I, Lub. 1993; t. II, Lub. 1996; t. III, Lub. 2009 SBSP – W. Wincławski, Słownik Biograficzny Socjologii Polskiej, t. I: A–H, W-wa 2001; t. II: I–M, Tor. 2004; t. III: N–St, Tor. 2007 SBStP – Słownik Biograficzny Statystyków Polskich, W-wa 1998 Schematyzmy galicyjskie – 1797–1803: Schematismus für das Königreich Ostgalizien (Schema tismus für das Königreich Westgalizien); – od 1805: Schematismus für die Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr...; – 1808–1830: Schematismus das Königreiches Galizien und Lodomerien; – 1831–1843: Schematismus der Königreiche Galizien und Lodomerien; – 1844–1854: Provinzial Handbuch der Königreiche Galizien und Lodomerien J. Sikora, 1932–1936... – J. Sikora, 1932–1936, w: Patrząc ku młodości. Wspomnienia wychowanków w U... J..., red. K. Wyka, Kr. 1964 Słownik Biograficzny Polskiej Służby Zagranicznej... – Słownik Biograficzny Polskiej Służby Zagranicznej 1918–1945, oprac. K. Smolana, t. I: W-wa 2007; t. II: W-wa 2009; t. III: W-wa 2010; t. V: W-wa 2013 Studia z dziejów... – Studia z dziejów Wydziału Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, red. M. Patkaniowski, Kr. 1964 R. Szawłowski, Najwyższe państwowe organy... – R. Szawłowski, Najwyższe państwowe organy kontroli II Rzeczypospolitej: Najwyższa Izba Kontroli Państwa 1919–1921, Najwyższa Izba Kontroli 1921–1939, Najwyższa Izba Kontroli na Uchodźstwie 1940–1945/1990, W-wa 2004 TSB – Toruński Słownik Biografi czny, red. K. Mikulski, t. II: Tor. 2000 Uczeni polscy... – Uczeni polscy XIX–XX stulecia, oprac. A. Śródka, t. I: A–G, W-wa 1994; t. II: H–Ł, W-wa 1995; t. III: M–R, W-wa 1997; t. V: S–Ż, W-wa 1998 Uniwersytet Poznański w pierwszych latach... – Uniwersytet Poznański w pierwszych latach swego istnienia (1919, 1919/20, 1920/21, 1921/22, 1922/23) za rektoratu Heliodora Święcickiego. Księga Pamiatkowa wydana staraniem Senatu Uniwersytetu Poznańskiego, red. A. Wrzosek, Poz. 1924 Uniwersytet Warszawski w latach 1915/1916... – Uniwersytet Warszawski w latach 1915/1916. Kronika, oprac. T. Manteuffel, W-wa 1996 WSB – Wielkopolski Słownik Biografi czny, W-wa – Poz. 1981 Wyrok na Uniwersytet... – Wyrok na Uniwersytet Jagielloński 6 listopada 1939, red. L. Hajdu kiewicz, Kr. 1989 Ziemianie polscy... – Ziemianie polscy XX wieku. Słownik biografi czny, cz. 2, W-wa 1994; cz. 4, W-wa 1998; cz. 8, W-wa 2007 Złota Księga Wydziału Prawa... – Złota Księga Wydziału Prawa i Administracji, red. J. Stelmach i W. Uruszczak, Kr. 2000 H. Zwolska, „Korpus...” – H. Zwolska, „Korpus pracowników Wydziału Lekarskiego 1850– 1949” (przechowywany w AUJ) B. Żongołowicz, Dzienniki... – B. Żongołowicz, Dzienniki 1930–1936, oprac. D. Zamojska, W-wa 2004 P.M. Żukowski, Wychowankowie Uniwersytetu Jagiellońskiego... – P.M. Żukowski, Wychowankowie Uniwersytetu Jagiellońskiego w Komisji Kodyfikacyjnej Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1939, „Palestra” (Warszawa), R. LIV: 2009, nr 9–10 (621–622) Znaczenie symboli * osoby, które uzyskały na UJ veniam legendi lub stopień doktora habilitowanego ** profesorowie wspomagający i zaproszeni do Rady Wydziału w roku 1945 *** profesorowie w filii UJ w Katowicach Przemysław Marcin Żukowski SŁOWO OD AUTORA Michał Patkaniowski, kończąc swoje dzieło dotyczące historii Wydziału Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, napisał: Oprócz niezaprzeczalnych osiągnięć ostatniej w XIX wieku generacji profesorów Wydziału Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego na niwie naukowej, wielką ich zasługą było także wychowanie swych następców. Gdy generacja ta na przełomie XIX i XX wieku opuszczała Wydział, stanęło do pracy pokolenie może jeszcze świetniejsze od swoich mistrzów. Wydział Estreicherów, Fierichów, Jaworskich, Rostworowskich, Wróblewskich, Zollów – rozpoczynał swą działalność1. Głównymi bohaterami niniejszej książki są profesorowie Wydziału Prawa najstarszej polskiej uczelni. Ściślej rzecz ujmując, słownik ten zawiera biogramy wszystkich, którzy w latach 1780–2014 na uniwersytecie wykładali jako profesorowie zwyczajni (dawniej tzw. aktualni) i nadzwyczajni, a także jako profesorowie tytularni i honorowi, suplenci (substytuci) lub zastępcy profesorów, docenci prywatni (docenci), czyli ci, którzy uzyskali tzw. veniam legendi, czyli prawo wykładania, i korzystali z niego, ogłaszając zajęcia zgodne z przedmiotem swojej habilitacji, lub byli opłacani za remuneracją z budżetu wakujących katedr, a w zamian zapewniali nauczanie przedmiotu. Znajdują się tu również osoby, które w czasach PRL uzyskały – nieistniejący wcześniej, a funkcjonujący do dziś – stopień doktora habilitowanego. Innymi słowy, słownik biograficzny profesorów Wydziału Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego obejmuje – zachowując proporcje i oddając stan rzeczywisty – wszystkich samodzielnych pracowników nauki, zmarłych przed 31 V 2014 roku. Jaki zatem był Corpus Academicorum w tym czasie? Konserwatywny i zachowawczy czy światły i patrzący odważnie w przyszłość? Zgermanizowany i posłuszny władzy zwierzchniej czy jednak pragnący głosić nowatorskie poglądy i prowadzić szerokie, nowoczesne badania? Zamknięty w swoim kręgu zainteresowań i wzajemnych relacji czy promieniujący na inne uczelnie i zapewniający im kadrę oraz warunki rozwoju? Nie na wszystkie pytania ta książka udzieli odpowiedzi. Niemniej, aby lektura była przyjemniejsza – zgodnie z zasadą toutes proportions gardées – na początek trochę wiadomości wprowadzających. 1 M. Patkaniowski, Dzieje Wydziału Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego od reformy kołłątajowskiej do końca XIX stulecia, Kraków 1964, s. 448. O projekcie Na wstępie chciałbym zaznaczyć, że sprawa opracowania i wydania drukiem biogramów zarówno studentów (słuchaczy, audytorów), jak i osób obdarzonych stopniami akademickimi oraz będących profesorami czy szerzej – pracownikami naukowymi Uniwersytetu Krakowskiego nie jest pomysłem nowym, a co za tym idzie – oryginalnym2. Pierwsze prace nad takim wydawnictwem sięgają jeszcze XIX wieku i wiążą się z takimi nazwiskami, jak Żegota Pauli3, Józef Muczkowski4 czy Ferdynand Kojsiewicz5. Przy okazji obchodów Jubileuszu 600-lecia założenia UJ powrócono do idei stworzenia bazy czy też słownika wszystkich pracowników naukowych od początku istnienia uczelni aż do czasów współczesnych. Za pomysłodawcę tego projektu należy uznać Henryka Barycza, profesora dziejów nauki i oświaty, a jednocześnie kierownika Archiwum UJ. Proponował on, aby prace – ze względu na łatwość w dostępie do materiałów – były prowadzone przez zespół podległych mu pracowników. Pomysł ten okazał się tak atrakcyjny, że – wyprzedzając fakty – wszystkie kolejne pomysły i projekty dotyczące korpusu pracowników naukowych i studentów miały powstać wyłącznie dzięki siłom własnym Archiwum UJ. I to, niestety, stało się poniekąd przyczyną, iż do dzisiaj te monumentalne założenia udało się zrealizować jedynie w niewielkim zakresie. Nad opracowaniem korpusu osób zatrudnionych oraz studentów od roku 1780 pracowali najpierw: Wanda Santarius, Janina Suchorzewska, Józef Zieliński i Anna Chełkowska, a następnie Anna Chełkowska i Krzysztofa Michalewska (1796–1939)6. Niestety, nie udało się zamierzonych prac zakończyć do czasu Jubileuszu w roku 1964. Do pomysłu prac nad słownikiem biograficznym pracowników naukowych powrócono, gdy kierownikiem Archiwum UJ został Leszek Hajdukiewicz. Zaangażował on do tego kolejnych – młodych wówczas – pracowników: Wandę Baczkowską, Andrzeja Banacha, Mieczysława Barcika, Adama Cieślaka, Danutę Grodowską-Kulińską i Urszulę Perkowską. Niemniej zbieranie materiałów było prowadzone bardzo powoli. Na ten fakt złożyło się wiele czynników. Przede wszystkim – prace nad słownikiem były 2 W ramach Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki Polskiej zespół badawczy pod kierunkiem profesora Krzysztofa Ożoga otrzymał grant na: Corpus academicum Cracoviense. Elektroniczna baza studentów i profesorów Uniwersytetu Krakowskiego w okresie staropolskim 1364–1780. 3 BJ, DzR, sygn. 5176, J. Muczkowski, Materiały do dziejów Uniwersytetu Jagiellońskiego i podległym mu zakładom; t. 1–28. 4 BJ, DzR, sygn. 5359, Z. Pauli, „Słownik biografi czno-bibliograficzny bakałarzy, magistrów, doktorów i profesorów Uniwersytetu Krakowskiego”, t. 1–16; sygn. 5360, Z. Pauli, „Materiały luźne do dziejów Uniwersytetu Krakowskiego”; sygn. 5465, Z. Pauli, „Miscellouca”, t. 14. 5 BJ, DzR, sygn. 1043, F. Kojsiewicz, „Materiały do biografii profesorów UJ: Instytutów naukowych krakowskich”. 6 Wymienione tutaj osoby opracowały i opublikowały w tym czasie inne, równie cenne do dziś pozycje, takie jak: Inwentarz akt Senatu Akademickiego Uniwersytetu Jagiellońskiego, oprac. J. Zieliński, Kraków 1963. Inwentarze akt Senatu i władz nadrzędnych oraz wydziałów Uniwersytetu Jagiellońskiego 1796–1849, oprac. A. Żeleńska-Chełkowska, Kraków 1962. K. Michalewska, Habilitacje w Uniwersytecie Jagiellońskim 1848–1918, Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego, 1963, Prace Historyczne, z. 12. zajęciami dodatkowymi, poza normalnymi obowiązkami wynikającymi z administracyjnej pracy w Archiwum UJ. Sytuacja materialna, lokalowa Archiwum UJ też nie sprzyjała intensywności prac, a przede wszystkim chyba nie było woli, aby te prace ukończyć. Niemniej pod koniec lat osiemdziesiątych i w latach dziewięćdziesiątych XX wieku grono pracowników Archiwum UJ zajęło się z większą intensywnością przygotowaniem słownika biograficznego. Zostały przydzielone konkretnym osobom sprecyzowane tematy badawcze. I tak, częścią obejmującą lata 1796–1850 – wszystkie wydziały oraz pracowników poza wydziałami – zajęła się Wanda Baczkowska, Wydział Teologiczny (1850–1954) i Wydział Prawa (1850–1939) został przydzielony Mieczy-sławowi Barcikowi, Wydział Lekarski (1850–1949) – Halinie Zwolskiej, Wydział Filozoficzny (1850–1939) – Urszuli Perkowskiej, a Studium Rolnicze i późniejszy Wydział Rolniczy (1850–1953) – Adamowi Cieślakowi. Nie przydzielono nikomu opracowania biogramów pracowników Biblioteki Jagiellońskiej. Trzeba tutaj zaznaczyć, iż słownik, czyli zawarte w nim biogramy, miały być oparte przede wszystkim na źródłach dostępnych w Archiwum UJ, pomijając lub jedynie w wyjątkowych wypadkach uzupełniając informacje o zawarte w innych instytucjach dokumenty. W połowie lat dziewięćdziesiątych XX wieku, kiedy kierownikiem Archiwum UJ został Jerzy Michalewicz, postanowiono stworzyć spójny projekt naukowo-badawczy i nazwano go Corpus academicum et studiosorum Universitatis Jagellonicae in saeculis XV–XX. I właśnie wówczas – do niezakończonych i w punktach mało zaawansowanych prac nad biogramami pracowników naukowych – doszedł projekt kolejny – rozpoczęto prace nad stworzeniem bazy wszystkich osób studiujących, czyli Corpus Studiosorum Universitatis Iagellonicae, a inicjatywę w tym zakresie należy oddać Adamowi Cieślakowi i Mieczysławowi Barcikowi7. W ten sposób niemalże równolegle pracowano nad stworzeniem słownika biografi cznego pracowników naukowych i studentów (słuchaczy). Do realizacji tego ostatniego zaangażowani zostali: Halina Zwolska – opracowująca biogramy (spis nazwisk) studentów Szkoły Głównej Koronnej (1780–1795) – oraz badający okres 1850–1918: Mieczysław Barcik (Wydział Teologiczny), Adam Cieślak (Wydział Prawa i Wydział Lekarski), Danuta Grodowska-Kulińska (Wydział Prawa i Wydział Lekarski), Urszula Perkowska (Wydział Filozoficzny, Studium Rolnicze); krótko pracował w zespole Marek Mariusz Tytko. Niestety, opracowanie dotyczące lat 1795–1850 nie zostało przydzielone nikomu. Pierwszy wolumin tomu III – bo taki został nadany biogramom studentów z lat 1850–1918 w trakcie tworzenia schematu wydawnictw naukowych Archiwum UJ przez Jerzego Michalewicza – został wydany drukiem w roku 19998. 7 Podobnymi wydawnictwami, jednak zawierającymi tylko nazwiska immatrykulowanych studentów, są (tylko najnowsze publikacje): Die Matrikel der Friedrich-Wilhelms-Universität zu Berlin 1810– 1850, P. Bahl, W. Ribbe (Bearb./Hrsg.), t. 1–2, Berlin 2010. Die Matrikel der Universität Leipzig, t. I–VII, t: Registerband, Leipzig 2006–2013. 8 M. Barcik, A. Cieślak, D. Grodowska-Kulińska, U. Perkowska, Corpus Studiosorum Universitatis Iagellonicae 1850–1918, t. III: A–D, red. J. Michalewicz, Kraków 1999. Prace nabrały większego tempa, gdy nowy dyrektor Archiwum UJ Krzysztof Stopka uzyskał na realizację projektu grant ministerialny9, a do zespołu dołączono jako współautorów: Pawła Gaszyńskiego (Wydział Filozoficzny wraz ze Studium Rolniczym) i Przemysława Marcina Żukowskiego (Wydział Prawa, Wydział Lekarski)10. Zakres tego opracowania – w ostatnich tomach – wykracza daleko poza informacje znajdujące się w dokumentach zgromadzonych w Archiwum UJ. Dodatkową, naukową korektę wykonał Andrzej A. Zięba. W roku 2014 planuje się wydać ostatnie dwa tomy11. Na przełomie XX i XXI wieku udało się wydać drukiem słownik biografi czny poświęcony pracownikom naukowym Wydziału Filozoficznego autorstwa Urszuli Perkowskiej12. Pozostałe opracowania są przechowywane w formie kartotek rękopiśmiennych lub przepisanych komputerowo. Materiał ten wymaga jednak jeszcze znacznego uzupełnienia, zarówno o informacje z wielu niewykorzystanych źródeł w samym Archiwum UJ, jak i poza nim, sczytania i zweryfikowania danych oraz wzbogacenia o te, które w dzisiejszych czasach są znacznie łatwiej dostępne niż kilkanaście czy kilkadziesiąt lat temu. Najdokładniej wydają się przygotowane biogramy pracowników naukowych z lat 1795–185013 z Wydziału Teologicznego14, Wydziału Lekarskiego15 oraz częściowo Wydziału Prawa16, a także Wydziału (Studium) Rolniczego17. Wydawnictwa podobnego typu Słowniki biograficzne, leksykony czy opracowania całościowe dziejów uczelni lub konkretnych wydziałów najczęściej wydawane były przy okazji ważnych rocznic czy jubileuszy instytucji. Tutaj ograniczymy się tylko do szkół wyższych, a nawet węziej – wydziałów prawniczych – oraz najnowszej literatury. 9 Projekt badawczy (zespołowy) N N108 3727 33 finansowany przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Dzięki niemu w niedługim czasie wydano: M. Barcik, A. Cieślak, D. Grodowska-Kulińska, U. Perkowska, Corpus Studiosorum Universitatis Iagellonicae 1850/1851–1917/1918, red. K. Stopka, t. III: E–J, Kraków 2006; t. III: K–Ł, Kraków 2009. 10 M. Barcik, A. Cieślak, P. Gaszyński, D. Grodowska-Kulińska, U. Perkowska, P.M. Żukowski, Corpus Studiosorum Universitatis Iagellonicae 1850/1851–1917/1918, red. K. Stopka, t. III: M–N, Kr. 2011; t. III: O–Q, Kraków 2011; t. III: R, Kraków 2013. 11 M. Barcik, A. Cieślak, P. Gaszyński, D. Grodowska-Kulińska, U. Perkowska, P.M. Żukowski, Corpus Studiosorum Universitatis Iagellonicae 1850/1851–1917/1918, red. K. Stopka, t. III: S–Ś, Kraków 2014; t. III: T–Ż, Kraków 2014. 12 U. Perkowska, Corpus Academicorum Facultatis Philosophiae Universitatis Iagellonicae 1850– 1945, Kraków. 13 AUJ, W. Baczkowska, „Korpus pracowników Wydziału Teologicznego 1795–1850”; Eadem, „Korpus pracowników Wydziału Prawa 1795–1850”; Eadem, „Korpus pracowników Wydziału Lekarskiego 1795–1850”; Eadem, „Korpus pracowników Wydziału Filozoficznego 1795–1850”; Eadem, „Pracownicy poza Wydziałami”. 14 AUJ, M. Barcik, „Korpus pracowników Wydziału Teologicznego 1850–1954”. 15 AUJ, H. Zwolska, „Korpus pracowników Wydziału Lekarskiego 1850–1949”. 16 AUJ, M. Barcik, „Korpus pracowników Wydziału Prawa 1850–1939”. 17 AUJ, A. Cieślak, „Korpus pracowników Wydziału (Studium) Rolniczego”. Historia krakowskiego Wydziału Prawa jest stosunkowo – na tle innych tego typu instytucji – dobrze opracowana. Powstały opracowania monograficzne dotyczące całej uczelni, w których obszerne fragmenty poświęcone są fakultetowi prawniczemu – Mirosławy Chamcówny18, Kamilli Mrozowskiej19, Renaty Dutkowej20, Juliana Dybca21. Opublikowano również relacje pracowników UJ z czasów II wojny światowej22. Istnieją także pozycje koncentrujące się na dziejach samego wydziału – autorstwa Michała Patkaniowskiego23 czy opracowania zbiorowe24, jak i poszczególnych katedr czy kierunków studiów25. Warto tu przytoczyć jeszcze opracowanie Janusza Sondla, które w wielu kwestiach spornych przynosi ciekawe i klarowne rozwiązania problemu26. Wydział Prawa i Umiejętności Uniwersytetu we Lwowie – zwłaszcza po roku 1989 – budzi coraz większe zainteresowanie badaczy, a dzięki temu powstają opracowania godne tego fakultetu, który chyba jako jedyny pod koniec XIX wieku i do roku 1939 mógł z krakowskim konkurować, a nawet – w okresie międzywojennym – pod względem poziomu kadry na niektórych katedrach czy kierunkach kształcenia go przewyższał. Przygotowywana jest monumentalna monografia poświęcona poszczególnym wydziałom, a fakultet prawniczy przypadł do opracowania Adamowi Redzikowi27. Znacznie gorzej rzecz się ma z Uniwersytetem w Wilnie. Teraz dopiero – dzięki międzynarodowemu grantowi – przygotowywana jest monografia, a część poświęcona Wydziałowi Prawa i Nauk Społecznych zostanie opracowana przez Annę i Mirosława Supruników, którzy już mają na swoim koncie publikacje na ten temat28. Dzięki faktowi, że w roku 2016 Uniwersytet w Warszawie będzie obchodził 200. rocznicę powołania uczelni, przygotowywane są publikacje na temat historii uczelni, w tym Wydziału Prawa i Administracji29. Niemniej już w latach wcześniej 18 M. Chamcówna, Uniwersytet Jagielloński w dobie Komisji Edukacji Narodowej. Szkoła Główna Koronna w latach 1786–1795, Wrocław–Kraków 1957. 19 M. Chamcówna, K. Mrozowska, Dzieje Uniwersytetu Jagiellońskiego w latach 1765–1850, t. II, cz. 1–2, Kraków 1965. 20 R. Dutkowa, Uniwersytet Jagielloński w czasach Księstwa warszawskiego. Szkoła Główna Krakowska w latach 1809–1814, Wrocław–Warszawa–Kraków 1965. 21 J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński 1918–1939, Kraków 2000. 22 Relacje pracowników Uniwersytetu Jagiellońskiego o ich losach osobistych i dziejach uczelni w czasie drugiej wojny światowej, oprac. J. Michalewicz, Kraków 2005. 23 M. Patkaniowski, Dzieje Wydziału Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego... 24 Studia z dziejów Wydziału Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, red. M. Patkaniowski, Kraków 1964. Złota Księga Wydziału Prawa i Administracji, red. J. Stelmach, W. Uruszczak, Kraków 2000. 25 Szczegółowe informacje znajdują się w wykazie literatury zamieszczonym pod każdym biogramem. 26 J. Sondel, Słownik historii i tradycji Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2012. 27 Do tej pory podstawowymi pracami są: J. Draus, Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie 1918– 1946. Portret kresowej uczelni, Kraków 2007. Historia Uniwersytetu Lwowskiego, oprac. L. Finkel, S. Starzyński, Lwów 1894. Wydział Prawa Uniwersytetu Lwowskiego w latach 1939–1946, Lublin 2006. 28 A. Supruniuk, M.A. Supruniuk, Nauki prawne w Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie w latach 1919–1944 [w:] Nauki historycznoprawne w polskich uniwersytetach w II Rzeczypospolitej, red. M. Pyter, Lublin 2008. 29 http://www.uw.edu.pl/uniwersytet/200-lat-uniwersytetu-warszawskiego/monumenta-universi tatis-varsoviensis/ [dostęp: 16.05.2014]. szych powstały cenne prace poświęcone kadrze nauczającej30 i całościowej historii fakultetu31. Podobna sytuacja będzie w Poznaniu, tyle że z obchodami jubileuszowymi trzeba poczekać do roku 2019. Jednak dotychczasowa literatura przedmiotu jest i tak spora, a przoduje tutaj Krzysztof Krasowski32. Bardzo dobre opracowania posiadają obydwa uniwersytety lubelskie. W roku 1996 ukazało się drukiem dwutomowe opracowanie autorstwa Grażyny Karolewicz z KUL33. W pierwszym tomie opisano tu ogólnie kadrę nauczającą, a tom drugi stanowi słownik biograficzny. Książki te – mimo pewnych wad i błędów – są jednymi z pierwszych tego typu wydawnictw. Z okazji kolejnych rocznic założenia uczelni katolickiej powstały dwie ważne prace. Pierwsza to słownik biograficzny – poświęcony uczczeniu twórców i mistrzów szkoły prawa34, a druga, również słownik – prezentu-jący sylwetki osób piastujących urząd dziekana35. Bardzo wartościowa jest książka, która omawia poszczególne katedry, a co za tym idzie – przedmioty wykładane na KUL36. Jedną pozycją, lecz bardzo dobrą, może się poszczycić drugi, młodszy uniwersytet w Lublinie – i to też jest słownik biografi czny37. Na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu przyjęto jako formę uczczenia byłych – ale i obecnych – pracowników wydawanie przy okazji kolejnych jubileuszy książki zawierającej rudymentarne dane biograficzne. Inicjatorem takiego rozwiązania był Sławomir Kalembka38. Warto też podkreślić prace katowickiego profesora prawa Adama Lityńskiego, który w swoich tekstach przybliża historię tego fakultetu na Uniwersytecie Śląskim39, oraz zbiór studiów poświęcony dziejom nauczania prawa w Łodzi40. 30 Profesorowie Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego 1808–2008, red. G. Bałtruszajtys, Warszawa 2008. 31 A. Bosiacki, H. Izdebski, M. Paszkowska, A. Rosner, Zarys dziejów Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego 1808–2008, red. G. Bałtruszajtys, Warszawa 2008. 32 K. Krasowski, Wydział Prawno-Ekonomiczny Uniwersytetu Poznańskiego w latach 1919–1939, Poznań 2006. Zarys dziejów Wydziału Prawa Uniwersytetu w Poznaniu 1919–2004, red. K. Krasowski, Poznań 2004. 33 G. Karolewicz, Nauczyciele akademiccy Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego w okresie międzywojennym, t. I, Lublin 1996; t. II: Biogramy, Lublin 1996. 34 Profesorowie Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, red. A. Dębiński, W.S. Staszewski, M. Wójcik, wyd. I: Lublin 2006; wyd. II: Lublin 2008. 35 Dziekani Wydziału Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, red. A. Dębiński, W.S. Staszewski, M. Wójcik, Lublin 2008. 36 Księga jubileuszowa z okazji 90-lecia Wydziału Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, red. zbiorowa, Lublin 2008. 37 Profesorowie Wydziału Prawa i Administracji UMCS 1949–2009. Księga jubileuszowa z okazji sześćdziesięciolecia Wydziału Prawa i Administracji UMCS w Lublinie, red. A. Przyborowska-Klimczak, Lublin 2009. 38 H. Duczkowska-Moraczewska, M. Gołębiowski, R. Karpiesiuk, B. Kierzkowska, E. Talarczyk, E. Wiśniewska, Pracownicy nauki i dydaktyki Uniwersytetu Mikołaja Kopernika 1945–2004. Materiały do biografi i, red. S. Kalembka, Toruń 2006. 39 http://www.wpia.us.edu.pl/historia-wpia [dostęp: 18.05.2014]. 40 Prawo polskie w II połowie XX wieku. Rola Wydziału Prawa Uniwersytetu Łódzkiego w polskiej transformacji, „Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica” 64, k. 1977. Ciekawą drogą poszli decydenci i naukowcy we Wrocławiu. Poza tradycyjną formą uczczenia wybitnych naukowych przodków w formie słownika biografi cznego41 czy monografi i42, w mieście nad Odrą – dzięki utrzymaniu dobrych starych niemieckich praktyk przez Teofila Modelskiego – powstały, i zapewne powstawać będą, tzw. Albumy. Otóż na prośbę władz uczelni każdy samodzielny pracownik nauki (profesor, docent, doktor habilitowany) proszony jest o napisanie w nich własnoręcznie kilku zdań (do 4 kart) o sobie. Następnie są one oprawiane i tak przechowywane zarówno jako pamiątka czasów jubileuszu, jak i bardzo cenne źródło na przyszłość43. Czym różni się niniejszy słownik od podobnych wydawnictw tego typu? Dlaczego zatem, Szanowny Czytelniku, zachęcam Cię – jako Autor – do sięgnięcia po to wydawnictwo? Przede wszystkim chciałbym powiedzieć, że żadna książka tego typu, która ukazała się do tej pory w Polsce, nie jest tak mocno oparta na źródłach archiwalnych, a co za tym idzie – nie zamieszcza tak szczegółowych informacji. Oczywiście, przy opracowaniu biogramów wykorzystana została literatura przedmiotu, ale zawsze – zweryfikowane – informacje ze źródeł niepublikowanych (archiwalnych) miały prymat nad wiadomościami już będącymi w obiegu naukowym, a te często nie wytrzymywały konfrontacji. Dzięki temu biogramy prezentują niezwykle dokładne dane na temat drogi edukacyjnej i kariery naukowej przyszłych profesorów na katedrach, docentów, kierowników katedr, dziekanów etc. Przez podanie informacji w Słowniku w taki, a nie inny sposób wyjaśnia się zasady funkcjonowania różnych ordynacji czy przepisów, na których opierał się świat naukowy w latach 1780–2014. Innymi słowy, starałem się dodać tyle informacji, ile – z jednej strony – można znaleźć w archiwach, a z drugiej wybierać te, które nie były dotychczas zamieszczane w publikacjach i tym samym udostępnione szerokim kręgom zainteresowanych. Kilka ogólnych wiadomości wprowadzających i wyjaśniających Rok 1780 był dla Uniwersytetu Krakowskiego momentem przełomowym z wielu powodów. Reforma dokonana przez Hugona Kołłątaja, która na zewnątrz przejawiała się tym, że uczelnia otrzymała nową nazwę – Szkoła Główna Koronna – i przestała 41 Zob. Pamięci zmarłych profesorów i docentów Wydziału Prawa, Administracji i Ekonomii Uniwersytetu Wrocławskiego 1945–2000, red. L. Lehmann, M. Maciejewski, Wrocław 2010. 42 K. Jońca, Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Wrocławskiego 1945–1995, Wrocław 1996. Księga Pamiątkowa Jubileuszu 200-lecia utworzenia Państwowego Uniwersytetu we Wrocławiu, t. II, red. J. Harasimowicz, Wrocław 2013. 43 Zob. AUWr., „Album Dwudziestolecia Uniwersytetu Wrocławskiego imienia Bolesława Bieruta we Wrocławiu 1945–1965. Uniwersytet–Życiorysy”. być szkołą kościelną, miała swoje głębsze i poważniejsze powody oraz zdecydowanie istotniejsze konsekwencje44. Przedstawiając pokrótce podstawy funkcjonowania Wydziału Prawa, należy lata 1780–2014 podzielić na kilka mniejszych okresów: I 1780–1795: lata funkcjonowania w ramach Rzeczypospolitej, przynajmniej formalnie niepodległej; II 1795–1815: lata pierwszej germanizacji i podległości Austrii; III 1815–1846 (1850): czasy Wolnego Miasta Krakowa; IV 1850–1918: lata drugiej germanizacji oraz okres autonomii; V 1918–1939 (1945): czasy niepodległej II Rzeczypospolitej; VI 1945/1951–1989/2014: lata Polski Ludowej, kiedy funkcjonowały rozwiąza nia przedwojenne, zmiany PRL, wreszcie czasy odzyskania niepodległości po roku 1989. Tu chciałbym zaznaczyć, że rok 1918 został wymieniony z powodu jednego niezaprzeczalnie istotnego faktu, jakim było odzyskanie niepodległości i Finis Austriae. Data ta nie wpłynęła zasadniczo na organizację Wydziału Prawa, program studiów czy obsadę katedr. Podobnie zresztą było z rokiem 1945. Mimo że w Polsce władzę objęła – z nadania moskiewskiego – ta, a nie inna opcja, nie miało to przełożenia na tryb studiowania, habilitowania docentów, obsadę katedr etc. Dopiero schyłek lat czterdziestych XX wieku, który przyniósł apogeum stalinizmu w Polsce, odbił się i na programie studiów, i na ich charakterze (zlikwidowanie stopni naukowych, studia kilkustopniowe, aspirantury etc.). I nawet w początkowej wersji słownik biografi czny był podzielony według właśnie tych okresów. Od czasów reformy Hugona Kołłątaja uczelnia podzielona była na dwa Kolegia: Moralne i Fizyczne. W ramach tego pierwszego funkcjonowała Szkoła Prawa. Można powiedzieć, że wydział jako taki powstał 23 VI 1803 roku, kiedy to przeprowadzono wybory czterech dziekanów, kładąc kres dwudziestoletniej historii kolegiów. Oczy-wiście proces ten rozpoczął się wcześniej, a wybory powyższe były tylko ukoronowaniem tych procesów45. Innymi słowy, ustanowiona 28 IV 1780 roku przez Komisję Edukacji Narodowej organizacja Szkoły (Kolegium) Prawa została zlikwidowana46. Wydział Prawa przetrwał niemalże w niezmienionym kształcie do końca lat czterdziestych XX wieku. Nie znaczy to, że nie uległa zmianie struktura organizacyjna (zakłady, seminaria, katedry i ich liczba). Największe przeobrażenia rozpoczęły się w latach pięćdziesiątych XX wieku wraz z umacnianiem się władzy komunistycznej i wprowadzaniem rozwiązań radzieckich. Kolejną istotną zmianą – niefunkcjonującą już dziś – było powołanie z dniem 1 I 1970 roku instytutów, które miały grupować 44 M. Chamcówna, Uniwersytet Jagielloński w dobie Komisji Edukacji Narodowej. Szkoła Główna Koronna w okresie wizyty i rektoratu Hugona Kołłątaja 1777–1786, Wrocław–Warszawa 1957. 45 M. Chamcówna, K. Mrozowska, Dzieje Uniwersytetu Jagiellońskiego w latach 1765–1850, t. II, część I, Kraków 1965, s. 71. 46 M. Patkaniowski, Dzieje Wydziału Prawa..., s. 43. katedry i zakłady o podobnym profi lu naukowym47. Istotną innowacją było powołanie – obecnie katedry w ramach Wydziału Prawa – Międzywydziałowego Instytutu Własności Intelektualnej (Wynalazczości i Ochrony Własności Intelektualnej) w 1972 roku48, a następnie – na podstawie m.in. jednostek organizacyjnych Wydziału Prawa – stworzenie niezależnych Wydziałów: Zarządzania i Komunikacji Społecznej 10 V 1996 roku (działalność od 1 X 1996)49, a 19 IV 2000 roku (działalność od 1 X 2001) Wydziału Studiów Międzynarodowych i Politycznych50. Podjęte na początku XIX wieku próby rozszerzenia nauk na polityczno-administracyjne nie powiodło się, a widoczne były tylko w krótkotrwale używanej nazwie (od 1814) Wydział Prawa i Administracji51. Pod koniec XIX wieku w Krakowie konsekwentnie odmawiano uznania stopnia doktorskiego innego niż z prawa, tłumacząc się tym, że nie można nostryfikować doktoratu z nauk politycznych i administracyjnych czy ekonomii. I tak m.in. odmówiono prośbie Wincentego Ferrariusza Pola nostryfikacji dyplomu doktorskiego uzyskanego na Uniwersytecie w Brukseli czy Adamowi Pragierowi uznania doktoratu ekonomii zdobytego na Uniwersytecie w Zurychu52. Na początku XX wieku Ministerstwo Wyznań i Oświaty nadesłało do Świetnego Wydziału Prawa w Krakowie prośbę, aby profesorowie wydali opinię w sprawie projektu przygotowanego przez Uniwersytet w Pradze – nie udało się ustalić, czy z niemieckiego, czy czeskiego – utworzenia doktoratu umiejętności politycznych. Kolegium Profesorów 27 V 1909 roku opowiedziało się przeciwko praskiej propozycji53. Podobny wniosek dotyczący cudzoziemców złożył na przełomie roku 1917 i 1918 Uniwersytet w Wiedniu, a także – ponownie oświadczyli się przeciw krakowscy profesorowie54. Niemalże dziesięć lat później, na posiedzeniu Rady Wydziału Prawa 30 XI 1929 roku, rozpatrywano dwa wnioski. Pierwszy, Adama Krzyżanowskiego i Adama Heydla, dotyczył przekształcenia w Wydział Prawniczo-Ekonomiczny przez utworzenie Oddziału Nauk Ekonomiczno-Społecznych. Drugi wniosek, Artura Benisa, „o utworzenie obok Wydziału Prawa dla ukończonych słuchaczy prawa Szkoły Ekonomii i Administracji”55. Obydwie inicjatywy zakończyły się fi askiem, pomimo że w Poznaniu można było – kończąc wydział prawniczy – uzyskać zarówno 47 W. Uruszczak, Facultas Iuridica Cracoviensis (Sześć wieków w służbie Ojczyzny), [w:] Złota Księga Wydziału Prawa..., s. 22–23. 48 Pierwszy w kraju Instytut Wynalazczości i Ochrony Własności Intelektualnej, „Słowo Powszechne”, R. 26, nr 267 z 8 XI 1972, s. 3. 49 Sprawozdanie za rok akademicki 1996/97 na inaugurację roku akademickiego 1997/98, Kraków 1997, s. 74. 50 AUJ, Akta Senatu, protokoły posiedzeń Senatu Akademickiego, protokół z 19 IV 2000; 20 XII 2000. 51 M. Patkaniowski, Dzieje Wydziału Prawa..., s. 155. 52 AUJ, WP II 84, prot. pos. Kol. Prof., protokół z 23 VI 1914; WP II 542, nostryfi kacje dyplomów zagranicznych w latach 1850, 1881–1925. 53 Ibidem, protokół z 27 V 1909. 54 AUJ, WP II 85, protokoły posiedzeń Kolegium Profesorów, protokół z 7 II 1918. 55 AUJ, WP II 86, protokoły posiedzeń Kolegium Profesorów, protokół z 30 XI 1929. magisterium z prawa, jak i ekonomii56, a odpowiednio we Lwowie – magisterium z prawa, nauk dyplomatycznych czy nauk społeczno-ekonomicznych57. W Krakowie w latach 1920–1949 działała przy Wydziale Prawa tylko Szkoła Nauk Politycznych, wyrosła z tradycji prywatnej Polskiej Szkoły Nauk Politycznych (1909–1915)58. Stopnie naukowe, tytuły zawodowe Niemalże przez większość czasu jedynym stopniem naukowym, który można było uzyskać na krakowskiej uczelni, był stopień doktora (obojga praw, praw, prawa cywilnego, nauk prawnych). Wewnętrzne urządzenie... z 1814 roku przewidywało trzy stopnie akademickie: licencjat, magisterium i doktorat59. Cztery lata później – według statutu z roku 1818 – pozostał już jeden stopień akademicki – doktor60. Taka sytuacja utrzymała się do czasów niepodległej Rzeczypospolitej. Wówczas to na podstawie rozporządzenia Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego z 17 IX 1924 roku ustanowiono tytuł zawodowy magistra praw. Dodatkowo uchwalona 13 VII 1920 roku ustawa akademicka wyraźnie w artykule 95 stwierdzała, że są dwa stopnie naukowe – niższy i wyższy. Tym drugim jest stopień doktora, który można uzyskać tylko wtedy, gdy posiada się stopień niższy. Specjalnie nie sprecyzowano – a często w tym temacie popełniano błędy – że stopniem niższym jest stopień magistra. Działanie to pozwalało na uzyskanie stopnia wyższego tym rzeszom absolwentów uczelni – nie tylko Uniwersytetu w Krakowie czy we Lwowie – którzy ukończyli studia z dokumentem o nazwie „absolutorium”, a nie dyplomem magistra, którego na uniwersytetach austriackich, podobnie jak i na niemieckich, nie było. * * * Przepisy dotyczące przeprowadzenia egzaminów doktorskich oraz ceremoniał zostały przejęte na Uniwersytecie Krakowskim – z początkiem XIX wieku – z Uniwersytetu we Lwowie. Aby zatem uzyskać stopień naukowy doktora obojga praw, trzeba było złożyć trzy egzaminy ustne: 1) z prawa natury, prawa narodów i prawa kościelnego; 2) z prawa rzymskiego, kodeksu cywilnego i zbioru praw cywilnych; 3) z prawa kościelnego krajowego, prawa kryminalnego i prawa politycznego. Po ich złożeniu 56 K. Krasowski, Wydział Prawno-Ekonomiczny Uniwersytetu Poznańskiego w latach 1919–1939, Poznań 2006. 57 Zob. Lwowska szkoła dyplomatyczna. Zarys historii Studium Dyplomatycznego przy Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie (1930–1939), „Polski Przegląd Dyplomatyczny”, 2006, t. 6, nr 5 (33). 58 AUJ, Dokt. 2010/120, B. Włodarski, „Szkoła Nauk Politycznych UJ 1920–1949”, praca doktorska napisana pod kierunkiem Andrzeja Zięby. 59 Wewnętrzne urządzenie Szkoły Głównej Krakowskiej z 1814, Kraków 1814. 60 Statut organiczny Uniwersytetu Krakowskiego, Kraków 1818 (wraz z Wewnętrznym urządzeniem). przedstawiane były opisane tezy, a w zasadzie wypracowania pisemne na tematy z zakresu wszystkich zagadnień prawniczych. Następnie – na zakończenie przewodu – odbywała się publiczna dysputa przed profesorami Wydziału, a także zaproszonymi doktorami, jurystami i sędziami61. Droga nauki prawa – napisał Jerzy Bandtke – szła przez [palestry?], noszenie tek, wypisywanie ekstraktów, uczenia się form, jak córka z panią matką pacierz mówiła, tak aplikant za Patronem i Mecenasem. Głos dobry, praktyka złota zastępowała umiejętności i naukę. Na doktora juris czasem tylko promowali się [wyraz nieczytelny] dla powiększenia sobie tytułów, dla otrzymania katedr [dokaralnych?] lub dla poświęcenia się stanowi akademickiemu, aby łatwiej dostąpić do którego beneficjum, które laikowi było nieprzystępne62. Dnia 15 IV 1872 roku na podstawie Najwyższego Postanowienia Najjaśniejszego Pana z 11 IV 1872 roku Karl von Stremayr jako minister wyznań i oświaty wydał rozporządzenie „zaprowadzające nowe przepisy w przedmiocie ubiegania się o doktorat na świeckich wydziałach uniwersytetów, w królestwach i krajach w Radzie Państwa reprezentowanych”63. W pierwszym paragrafie tegoż dokumentu stwierdzono, iż kto chce uzyskać doktorat praw, „winien zdać trzy egzamina ścisłe (rygoroza)”. Na ten ówczesny przewód doktorski – choć używanie tego określenia jest niczym nieuzasadnione, a nawet profesorowie wzbraniali się i zabraniali określania się przez kandydatów przystępujących do egzaminów ścisłych mianem „doktorandem”64, zezwalając na miano „rygorozant praw” – składały się egzaminy podzielone na trzy grupy: historicum, iudicale oraz politicum. Tu trzeba dodać, że austriaccy decydenci, wzorując się na rozwiązaniach niemieckich (reformy Leo Thuna), zrezygnowali, po początkowym istnieniu, z obowiązku przedłożenia drukowanej (pisemnej) dysertacji doktorskiej (w pewnym czasie tylko tez do niej). I tak na egzaminy ścisłe składały się: I HISTORICUM – prawo rzymskie, kanoniczne i niemieckie; II IUDICALE – prawo cywilne, handlowe i wekslowe, postępowanie cywilne, prawo i postępowanie karne; III POLITICUM – prawo publiczne powszechne i austriackie, prawo narodów i ekonomia polityczna65. Egzaminy miały się odbywać publicznie i trwać dwie godziny. Pomiędzy rygorozami miały upłynąć co najmniej trzy tygodnie, chyba że przy jednogłośnym przyjęciu egzaminu dziekan mógł termin ten skrócić. Komisji egzaminacyjnej przewodniczył dziekan lub prodziekan, którzy mieli prawo egzaminowania zawsze, a obowiązek tylko wówczas, gdy byli profesorami przedmiotu stanowiącego część składową ry 61 M. Chamcówna, K. Mrozowska, Dzieje Uniwersytetu Jagiellońskiego..., s. 81–82. 62 AUJ, S I 501, J. Bandtke, „Rzecz krótka o stopniach akademickich”. 63 L. Beck von Mannagetta, C. Kelle, Die österreichischen Universitatsgesetze, Wien 1906, s. 865–867. 64 AUJ, WP II 82, protokoły posiedzeń Kolegium Profesorów, protokół z 24 II 1896. 65 Przez pewien czas obowiązywały przepisy starej ordynacji, które określały liczbę obowiązkowych rygorozów na IV – rzymskie, cywilne, polityczne i karne. Zob. WP II 498, pismo A. Bojarskiego do Hankiewicza, sekretarza UJ, z 25 IX 1872; obwieszczenie A. Bojarskiego dotyczące rozporządzenia w sprawie doktoratów z 1 X 1872. gorozum. Pozostali członkowie, w liczbie czterech, to profesorowie zwyczajni dyscyplin będących przedmiotem rygorozów. Jeżeli uczelnia nie posiadała wystarczającej liczby profesorów zwyczajnych, mogła do egzaminowania powołać profesorów nadzwyczajnych lub takich, którzy wykładali przedmiot najbliższy tematyce egzaminu. Gdy natomiast profesorów zwyczajnych było więcej, mogli być zapraszani rotacyjnie, tak aby nie przekroczyć liczby czterech egzaminatorów. Skala ocen była trzystopniowa: bardzo dobry (valde bene), dostateczny (suffi cienter) oraz niedostateczny (insuffi cienter). Ocena końcowa rygorozum stanowiła średnią ocen wystawionych przez każdego egzaminatora, przy czym decydowała większość głosów, a w przypadku ich równości oceną był stopień niższy. Kandydat, który nie uzyskał pozytywnej oceny podczas egzaminu ścisłego, pozostawał reprobowany, czyli mógł przystąpić do niego ponownie po upływie trzech miesięcy i nie mógł być dopuszczony do innego rygorozum. Ponowne niezdanie egzaminu powodowało, że kandydat mógł przystąpić do egzaminu poprawkowego dopiero po upływie roku i była to jego ostatnia próba. W razie niewykorzystania tej możliwości – w znaczeniu niezdania egzaminu, a nie nieprzystąpienia do niego – tracił on na zawsze prawo uzyskania stopnia doktora na jakimkolwiek uniwersytecie austriackim i nie miał już szansy uzyskania nostryfi kacji dyplomu doktorskiego zdobytego poza granicami państwa66. W wyniku pozytywnie złożonych egzaminów ścisłych kandydata dopuszczano do uroczystej promocji. Zniesiono przy tym obowiązek przedkładania rozprawy i odbywania dysputy. „Promocyi dokonywa w formie zwykłych sponsyj profesor zwyczajny (per turnum) jako promotor pod rezydencyą Rektora i w obecności Dziekana Kolegium Profesorów”, a na potwierdzenie tego faktu dokonywano wpisu w „Liber promotionum Universitatis Jagellonicae”. Promotor zatem nie był związany – przynajmniej nie było to sformalizowane – zależnością mistrz – uczeń, czyli mówiąc wprost, dokonywał aktu promocji, wręczając tubę z dyplomem, i odbierał przysięgę67. Powyższy system obowiązywał równolegle na Uniwersytecie Jagiellońskim również w czasach II Rzeczypospolitej. Stopniowo był wygaszany i zastępowany rozwiązaniami, na mocy których po uzyskaniu niższego stopnia naukowego przedstawiało się samodzielnie napisaną rozprawę, a po jej pozytywnej ocenie kandydata dopuszczano do jednego rygorozum z przedmiotu głównego tejże rozprawy i wybranego przedmiotu pobocznego68. 66 Zbiór najważniejszych przepisów uniwersyteckich, oprac. K.W. Kumaniecki, Kraków 1913, s. 256–261. 67 Ibidem. Dla przykładu: Władysław Abraham: promotor – Maksymilian Zatorski; Tadeusz Bigo: promotor – Edmund Radwan-Krzymuski; Bronisław Marian Tadeusz Józef Hełczyński: promotor – Stanisław Kutrzeba; Juliusz Makarewicz: promotor – Edmund Radwan-Krzymuski; w zasadzie w żadnym z tych przypadków, w ostatnim szczególnie, nie możemy powiedzieć, że profesora i promowanego doktora łączy właśnie taka zależność. Zob.: AUJ, S II 519, Liber promotionum Universitatis Jagellonicae 1872–1893; S II 520, Liber promotionum Universitatis Jagellonicae 1893–1910; S II 521, Liber promotionum Universitatis Jagellonicae 1910–1920. 68 DzUrz MWRiOP 1924, nr 20, poz. 207, Rozporządzenie Ministra WRiOP z 11 XI 1924 w sprawie uzyskania stopnia doktora na wszystkich wydziałach państwowych szkół akademickich. System ten obowiązywał do końca lat czterdziestych XX wieku (z możliwością dokończenia rozpoczętych już przewodów). Początkowo nowa ustawa z roku 1947 zachowała przedwojenne rozwiązania w tej kwestii69, ale z dniem 7 II 1952 roku, wzorem rozwiązań radzieckich, magisteria i doktoraty zostały zlikwidowane, a na ich miejsce wprowadzono studia pierwszego i drugiego stopnia oraz aspiranturę i kandydaturę nauk70. Po ukończeniu tzw. jednolitych studiów prawniczych I stopnia, które nie dawały tytułu magistra, istniała możliwość studiowania na roku magisterskim różnych specjalności. Szczęśliwie w Krakowie otwarto także specjalność historyczno-prawną71. Tak opisał te czasy w swoich wspomnieniach Stanisław Salmonowicz. Zawarł w tych kilku zdaniach jeszcze jedną nowość – rozwiązanie, które formalnie wcześniej, w czasach austriackich czy II Rzeczypospolitej, nie istniało, a mianowicie specjalizacje na kierunku prawo. Po przywróceniu ustawą z 5 XI 1958 roku magisteriów i doktoratów rozwiązania wówczas przyjęte obowiązują niezmienione niemalże do dziś z tą tylko uwagą, iż często samodzielność napisania dysertacji doktorskiej jest dyskusyjna, a zasady opieki promotora nad doktorantem – bo powstały studia tego typu – stały się bardziej sformalizowane. Ustawodawca wprost w artykule 79 opisał cały przewód doktorski (w większości obowiązujący do dziś), na który składa się: 1) zatwierdzenie tematu rozprawy i wyznaczenie promotora przez Radę Wydziału; 2) opracowanie tejże rozprawy (w ramach studiów doktoranckich – po raz pierw szy wyszczególnione w akcie prawnym – lub poza nimi); 3) przeprowadzenie publicznej dyskusji nad nią; 4) przyjęcie przez Radę Wydziału decyzji o przyjęciu dysertacji; 5) złożenie egzaminów doktorskich; 6) powzięcie przez Radę Wydziału uchwały o nadaniu stopnia; 7) promocja72. * * * W omawianym okresie 1780–2014 występowały cztery różne i niezależne od siebie stopnie o jednej nazwie: magister praw. Przede wszystkim magister praw według rozporządzenia MWRiOP z 17 IX 1924 roku73 był tytułem zawodowym, a uzyskiwało się go po przedłożeniu zaświadczeń o zdaniu trzech egzaminów rządowych – historyczno-prawnego, sądowego i z nauk politycznych. Natomiast magister praw, 69 DzURP, 1947, nr 66, poz. 415, Dekret z 28 X 1947 o organizacji nauki i szkolnictwa wyższego. 70 DzU 1952, nr 6, poz. 38, Ustawa z 15 XII 1951 o szkolnictwie wyższym i o pracownikach nauki. 71 S. Salmonowicz, „Życie jak osioł ucieka...”. Wspomnienia, Bydgoszcz–Gdańsk 2014, s. 108. 72 DzU 1958, nr 68, poz. 336, Ustawa z 5 XI 1958 o szkołach wyższych. 73 Zob. AUJ, WP II 497, księga magistrów praw przyznanych absolwentom dawnego typu. zarówno według wielu rozporządzeń z lat 1920–192274, jak i ten „wskrzeszony” w roku 1952, był stopniem naukowym, bez względu na fakt, czy uzyskanie go wymagało złożenia po każdym roku egzaminu z przedmiotów w danym roku wysłuchanych, czy też napisania pracy na seminarium magisterskim. Veniam Legendi (docendi) Pierwsze posiedzenie Kolegium Profesorów w nowym roku szkolnym 1893/1894 dnia 19 X 1893 roku poświęcone zostało w całości pewnemu jubileuszowi. Upływało wówczas 30 lat od czasu, kiedy 1 X 1863 roku Fryderyk Zoll sen. objął katedrę nadzwyczajną prawa rzymskiego. Ponad rok wcześniej, 9 II 1862 roku, wniósł on do Świetnego Wydziału Prawa c.k. Uniwersytetu Jagiellońskiego podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa rzymskiego, a po zatwierdzeniu ministerialnym został pierwszym w Krakowie docentem prywatnym. Instytucja docentów prywatnych i wiążąca się z tym procedura habilitacji rozwinęła się najbardziej w krajach niemieckojęzycznych. Najwcześniej, bo już na początku XIX wieku, na uniwersytetach niemieckich75. Niektórzy przyznają nawet, iż Fryderyk Karol von Savigny był pierwszym prywatnym docentem (prywatnym nauczycielem) na Uniwersytecie w Marburgu w roku szkolnym 1802/180376. W monarchii austriackiej zaadaptowano niemieckie rozwiązania na fali rewolucji 1848, która przyniosła – choć częściowo i chwilowo – wolność nauki i nauczania. Na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego pierwsze habilitacje – zatwierdzone przez rząd w Wiedniu – datują się właśnie na rok 1862, kiedy to Fryderyk Zoll sen. pomyślnie przeszedł procedurę z zakresu prawa rzymskiego. Zaraz po nim veniam legendi z zakresu austriackiego postępowania cywilnosądowego (procesu cywilnego) otrzymał Feliks Szlachtowski77. W omawianym przez nas okresie procedurę uzyskania veniam legendi regulowało rozporządzenie Ministerstwa Wyznań i Oświaty z 11 II 1888 roku, które w większości swoich postanowień utrzymało w mocy rozwiązania wcześniejszego o czterdzieści lat normatywu78. Zgodnie z tym rozporządzeniem Kolegium Profesorów (później Rada Wydziału) może nadać kandydatowi prawo wykładania (veniam legendi). Całe postępowanie prowadzące do tego celu nazywa się habilitacją, a po jej pozytywnym zakończeniu 74 J. Chodakowska, Pierwsze magisteria w uniwersytetach Drugiej Rzeczypospolitej, „Rozprawy z Dziejów Oświaty” 2000, t. XXXIX, s. 95–112. 75 E. Horn, Zur Gesichte der Privatdozenten [w:] Mitteilungen der Gesellschaft für deutsche Erziehungs und Schulgeschichte, t. XI, Berlin 1901. 76 F.K. von Savigny, Juristische Methodenlehre, Stuttgart 1951, s. 5–7. 77 K. Michalewska, Habilitacje w Uniwersytecie Jagiellońskim...; A. Toczek, Habilitacje historyków lwowskich (1865–1918) [w:] Багатокультурные iсторичне середовище Львова в XIX i XX веков (Wielokulturowe środowisko historyczne Lwowa w XIX i XX wieku), t. 4, ред. Л. Зашкільняк, Є. Матерніцький, Львів–Жешув 2006, s. 369–385. 78 L. Beck von Mannagetta, C. Kelle, Die österreichischen..., s. 169. osoba taka otrzymuje tytuł docenta prywatnego (docenta). Procedura rozpoczyna się w momencie złożenia przez kandydata dziekanowi – a dokładnie Świetnemu Wydziałowi – podania, w którym prosi o dopuszczenie do habilitacji z zakresu... i tu pada nazwa przedmiotu czy dziedziny, z której kandydat zamierzał ogłosić wykłady. Dopuszczano tych kandydatów, którzy składali podania o uzyskanie veniam legendi z przedmiotów prowadzonych w danym uniwersytecie przez profesora zwyczajnego, rzadziej nadzwyczajnego. Innymi słowy, dany wydział nie habilitował z przedmiotu, którego nie wykładano. Do powyższego podania kandydat dołączał: absolutorium ukończenia studiów, curriculum vitae, dyplom doktora praw, egzemplarz rozprawy mającej być podstawą habilitacji lub kilka rozpraw, jeżeli zamierzał się habilitować z dorobku. W pierwszym przypadku można było załączyć inne wydrukowane swoje dzieła, jednak z podaniem, które z nich – przy ocenie – ma być brane za tę główną rozprawę. Ostatnim załącznikiem był program wykładów. W następnej kolejności dziekan referował powyższe podanie na posiedzeniu Kolegium Profesorów i po stwierdzeniu – na zapytanie dziekana – czy nie zachodzą żadne przesłanki natury osobistej przeciwko kandydatowi (choć nie zawsze padało to pytanie), wyznaczano referenta głównego i koreferenta lub koreferentów do oceny rozprawy. Najczęściej było ich dwóch, ale gdy praca dotyczyła różnych dziedzin nauki, liczba wzrastała często do trzech czy czterech profesorów. Nie było sprecyzowane, na kiedy referaty dotyczące rozprawy mają być gotowe. Wszystko to regulowała tradycja, a niewątpliwy wpływ na tempo miała i osoba kandydata, i poziom merytoryczny przedłożonej rozprawy. Jeżeli osoby wyznaczone do napisania recenzji wywiązały się ze swojego zadania, na posiedzeniu Kolegium Profesorów były referowane i w zależności od konkluzji kandydata dopuszczano do dalszych aktów habilitacji lub nie. Jeżeli była ona pozytywna, profesorowie wyznaczali najpierw termin kolokwium, które przeprowadzali głównie referenci rozprawy, ale oczywiście pytania mogli zadawać wszyscy obecni członkowie Kolegium Profesorów. Po zaakceptowanym kolokwium dopuszczano – najczęściej kilka dni po – do próbnego wykładu (dyskusji) habilitacyjnego, którego tematem był jeden wybrany przez Kolegium Profesorów z listy zaproponowanej przez kandydata. Jeżeli to trzecie stadium wypadło pozytywnie, profesorowie głosowali za udzieleniem veniam legendi. Decyzja Kolegium Profesorów wymagała zatwierdzenia ministerialnego, a w czasach II Rzeczypospolitej i po II wojnie światowej – dodatkowo Senatu Akademickiego. Prawo wykładania można było rozszerzyć na inne przedmioty, a wymagało to formalnie przejścia jeszcze raz podobnej procedury. Często jednak kandydat był zwalniany z obowiązku kolokwium i/lub wykładu habilitacyjnego, zwłaszcza że często wykładał już – za remuneracją na przykład – ten przedmiot (zob. np. biogram Kazimierza Władysława Kumanieckiego). Profesorowie mieli również prawo zwolnić kandydata z kolokwium i/lub wykładu, biorąc pod uwagę jego dotychczasową działalność (zob. np. biogram Artura Benisa)79. 79 Opracowano na podstawie akt habilitacyjnych: AUJ WP II 138. Przepisy ukształtowane w XIX wieku przetrwały niemal niezmienione do roku 1939, a nawet dłużej, aż do zapisów wprowadzonych przez ustawodawstwo komunistycznej Polski. W czasach II Rzeczypospolitej zostały utrzymane w mocy na podstawie dwóch ustaw o szkołach akademickich: pierwszej z 13 VII 1920 roku, w artykułach 50–5980, jak i drugiej, „jędrzejewiczowskiej” z 15 III 1933 roku (29–31)81, oraz rozwinięte w dwóch rozporządzeniach Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego: z 21 IV 193682 oraz 26 VII 1939 roku83, z czego to ostatnie faktycznie nie obowiązywało. Wydaje mi się, że habilitacji – napisał Marek Stanisław Korowicz, komentując ustawę z 5 XI 1951 roku – nie ma powodu żałować. Odziedziczona u nas po systemie austriackim i niemieckim, nieznana w tej formie na Zachodzie, wyrządziła wiele szkód w formowaniu kadr naukowych i profesorskich. Nie miejsce tutaj wyliczać, ilu wielkich naukowców nie dostało się na uniwersytety, bo ich nie chciano habilitować, a ilu nieuków habilitowano, narażając nieraz ich kolegów na wstyd wobec społeczeństwa. Profesor zbyt często traktował katedrę jak swój folwark, kandydat na docenta musiał nieraz zabiegać w upokarzający sposób wobec niego i jego rodziny i aż do śmierci tegoż profesora słuchać nieraz przypomnień, że przez niego był habilitowany84. To konstatacja chyba zbyt ostra jest w swojej wymowie. Oczywiście, zdarzały się – nazwijmy to dyplomatycznie – trudności przy uzyskaniu veniam legendi czy później, przy nadaniu stopnia doktora habilitowanego. Wystarczy przybliżyć takie osoby, jak w pierwszej sytuacji Ludwik Gumplowicz czy Rafał Taubenschlag, a w drugiej Lesław Pauli. Znane są również przypadki habilitowania osób z racji dorobku naukowego na to niezasługujących. Posiadanie habilitacji nie było jednak warunkiem sine qua non nominacji na katedrę. Nie posiadali jej, a przecież nie można im odmówić klasy naukowej, chociażby Ludwik Ehrlich, Abdon Jan Kanty Kłodziński czy Stanisław Śliwiński. Ustawa z 5 XI 1958 roku o szkołach wyższych przywróciła stopień naukowy doktora oraz „docenta określonej gałęzi nauki lub dyscypliny naukowej”. Artykuły 83–86 dotyczą właśnie przeprowadzenia przewodu habilitacyjnego, po którego pomyślnym zakończeniu – w formie rozwiązań sprzed zmian z początku lat pięćdziesiątych – Rada Wydziału nadawała stopień docenta, co zatwierdzali kierujący nauką i szkolnictwem wyższym ministrowie po zasięgnięciu opinii Rady Głównej85. Obowiązujący do dziś stopień doktora habilitowanego, z zachowaniem całej procedury jego uzyskania, został wprowadzony do polskich ustaw akademickich 20 XII 1968 roku, kiedy to 80 DzURP 1920, nr 72, poz. 494, ustawa o szkołach akademickich. 81 DzURP 1933, nr 29, poz. 247, ustawa o szkołach akademickich. 82 DzURP 1936, nr 38, poz. 290, rozporządzenia Ministra WRiOP z 21 IV 1936 o sposobie postępowania habilitacyjnego w państwowych szkołach akademickich. 83 DzURP 1939, nr 69, poz. 468, rozporządzenie Ministra WRiOP z 26 VII 1939 o sposobie postępowania habilitacyjnego w państwowych szkołach akademickich. 84 M.S. Korowicz, W Polsce pod sowieckim jarzmem, Londyn 1955, s. 273. 85 DzU 1958, nr 68, poz. 336, Ustawa z 5 XI 1958 o szkołach wyższych. Uzupełnieniem była ustawa z 31 III 1965 o stopniach i tytułach naukowych. Zob.: DzU 1965, nr 14, poz. 100. zastąpiono w zapisach ustawy słowo „docent” określeniem „doktor habilitowany”86. W obecnie obowiązujących rozwiązaniach systemowych wprowadzonych ustawą z 18 III 2011 roku tradycyjne kolokwium oraz wykład (dyskusja) habilitacyjny zostały zlikwidowane, a kandydat pragnący uzyskać ten stopień musi spełnić de facto trzy warunki: 1) posiadać stopień doktora; 2) posiadać – po uzyskaniu tego wcześniejszego stopnia – pewne osiągnięcie na ukowe, artystyczne będące istotnym wkładem w rozwój określonej dyscypliny naukowej, innymi słowy nie jest wymagana rozprawa habilitacyjna; 3) być aktywnym na polu naukowym lub artystycznym87. Katedry i profesorowie Nikt nie może być profesorem, kto nie jest doktorem. Tak w skrócie można przedstawić warunki dotyczące nominacji profesorskich, jakie obowiązywały u schyłku XVIII i na początku XIX wieku w Krakowie. Dodatkowo, drogą zwyczajną do katedry był konkurs, którego zasady postaram się teraz przedstawić. Konkurs na wakującą katedrę ogłaszany był w gazetach. Co najmniej dzień przed jego rozpoczęciem kandydat musiał przedstawić rektorowi życiorys i inne dokumenty poświadczające posiadanie stopnia doktora oraz program wykładów. Podania te były przekazywane dziekanowi, który wraz z profesorami Wydziału rozstrzygał, czy kandydaci spełniali wyznaczone zasadami wymogi. Układano pytania – po jednym na każdego kandydata – i spisane na kartkach wrzucano do urny. Jeden z kandydatów losował pytanie i po odczytaniu odpowiadano na nie pisemnie. Egzamin trwał do 6 godzin. Następnie odpowiedzi pieczętowano i przez sekretarza oraz dziekana przekazywano profesorom do oceny, która musiała nastąpić w ciągu 48 godzin. Trzeciego dnia, na posiedzeniu Wydziału, omawiano wyniki i tworzono listę rankingową. Następnie wybierano kolejne zagadnienia egzaminacyjne – tym razem kandydaci w ciągu 6 dni musieli przygotować po trzy lekcje publiczne z wylosowanego zagadnienia. Kandydat prowadził dziennie jedną godzinną lekcję. Po zakończonej prezentacji dziekan z profesorami przystępowali do oceny. Jeżeli zdaniem profesorów nikt nie spełniał oczekiwań, konkurs powtarzano, natomiast w przypadku kilku pozytywnie ocenionych kandydatów głosowano wybór najlepszego z nich88. Dodatkowo w statucie z roku 1833 wprowadzony został 86 DzU 1968, nr 46, poz. 335, Ustawa z 20 XII 1968 o zmianie ustawy o stopniach naukowych i tytułach naukowych. Stopień utrzymany ustawą z 12 IX 1990. Zob. DzURP 1990, nr 65, poz. 386, Ustawa o tytule naukowym i stopniach naukowych. 87 DzURP 2011, nr 84, poz. 455, Ustawa z 18 III 2011 o zmianie ustawy prawo o szkolnictwie wyższym, ustawy o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki oraz o zmianie niektórych innych ustaw. 88 Zob. Statut organiczny Uniwersytetu Krakowskiego z 1818, Kraków 1818 (wraz z Wewnętrznym urządzeniem). Statut organiczny Uniwersytetu Krakowskiego z 1833, Kraków 1833 (wraz z Wewnętrznym urządzeniem). obowiązek wysłania wypracowań pisemnych celem dokonania oceny przez profesorów – w przypadku prawników – na Uniwersytecie w Berlinie89. W czasach monarchii austriackiej profesora na katedrę mianował cesarz na podstawie Najwyższego Postanowienia (do dyskusji pozostaje kwestia prawna: czy cesarz mianował profesora, czy kreował katedrę?). Należy tutaj podkreślić, że każdorazowo nazwa katedry, na którą był powoływany kandydat, określana była aktem nominacyjnym. Innymi słowy, nazwa katedry uzależniona była od zakresu obowiązków nałożonych na profesora w dokumencie. I tak, dla przykładu, na posiedzeniu Kolegium Profesorów 2 XII 1909 roku Włodzimierz Aleksander Czerkawski postawił wniosek: [...] zwrócenia się do Ministerstwa [Wyznań i] Oświaty z propozycją, by zmieniło tytuł nominacyjny prof[esora Władysława Leopolda] Jaworskiego na tytuł: profesora prawa cywilnego, nauki administracji i austriackiego prawa administracyjnego i określiło wymiar jego obowiązków nauczycielskich tak, by był obowiązany do wykładu – w jednym lub dwóch półroczach – sześciogodzinnego nauki administracji i prawa austriackiego administracyjnego, prowadzenia seminarium z tego przedmiotu i do sześciu godzin wykładów specjalnych, objętych systemem powszechnego prawa cywilnego90. Do lat czterdziestych XX wieku katedry pozostawały zatem personalnie związane z powołaną na nie osobą, a nie były jednostkami organizacyjnymi Wydziału (takimi były seminaria czy zakłady). Może zbyt dosadnie określa to Adam Redzik, konstatując, iż były raczej pojęciem abstrakcyjnym, utożsamiane z obsadzanym na niej profesorem91. Jedynym, który z mocy prawa był władny powołać osobę na katedrę, był monarcha – w przypadku Uniwersytetu Jagiellońskiego cesarz austriacki, a po odzyskaniu niepodległości i w czasach Polski Ludowej – sprawujący urząd głowy państwa Tymczasowy Naczelnik Państwa, Naczelnik Państwa, prezydent albo osoba tymczasowo wykonująca jego obowiązki lub Rada Państwa. Należy zaznaczyć jednak, że nie zawsze posiadanie doktoratu było niezbędne do posiadania katedry. I nie mówię tutaj o przypadkach znanych z czasów Polski Ludowej. W okresie austriackim, a także międzywojennym często wystarczający warunek stanowiło posiadanie znacznego i znaczącego dorobku naukowego. Przykładem na to jest Julian Talko-Hryncewicz, mianowany na katedrę antropologii z rosyjskim stopniem lekarza, czy – z prawniczego podwórka – Jerzy Lande, wyhabilitowany również z rosyjskim stopniem kandydata praw. Zasady wydania Niniejszy słownik zawiera biogramy osób, które – jeśli się weźmie pod uwagę współczesne odpowiedniki – pełniły funkcję odpowiadającą samodzielnemu pracownikowi nauki. Nie uwzględnia natomiast osób, które pracowały na Wydziale Prawa na 89 M. Chamcówna, K. Mrozowska, Dzieje Uniwersytetu Jagiellońskiego..., s. 187. 90 AUJ, WP II 84, protokoły posiedzeń Kolegium Profesorów, protokół z 2 XII 1909. 91 A. Redzik, Prawo prywatne na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, Warszawa 2009, s. 57. stanowiskach adiunktów, asystentów lub stażystów czy też pracowników administracyjnych i technicznych. Obejmuje także osoby, które związane były z Wydziałem Prawa jako profesorowie (zwyczajni, nadzwyczajni, tytularni, kontraktowi), docenci (prywatni i doktorzy habilitowani), zastępcy profesorów, samodzielni pracownicy nauki (w czasach obowiązywania radzieckich stopni naukowych). Biogramy zawarte w słowniku mają układ hasłowy, a nie opisowy. Na zastosowanie takiego rozwiązania wpłynęły przede wszystkim dwa czynniki. Pierwszy wynika stąd, iż w podobnym schemacie wydawany jest Corpus studiosorum... Drugi jest zdecydowanie ważniejszy: w ten sposób łatwiej można było pokazać, uwypuklić informacje dotyczące poszczególnych etapów naukowej kariery, które często – przy różnych opracowaniach biograficznych – umykają, są spychane na margines. Nie miałoby sensu opisywanie znanych faktów z życia danej osoby w sposób narracyjny. Układ hasłowy daje większą możliwość ukazania szczegółów biografi i. Zawiedzione zatem będą osoby, które liczą na omówienie dorobku naukowego każdego z profesorów, natomiast wielce zadowoleni będą ci, którzy do tej pory czekali na dokładne przedstawienie drogi naukowej poszczególnych osób; przykładowo: dlaczego Fryderyk Zoll iun. nigdy nie był magistrem praw i napisanej przez siebie dysertacji doktorskiej nie obronił, a jednak ma promotora, i dlaczego nigdy przed jego nazwiskiem nie widniał skrót prof. dr hab., albo czemu raz jest podane przy biogramie, że wniósł podanie o udzielenie veniam legendi, a innym razem złożył podanie o nadanie stopnia naukowego docenta czy doktora habilitowanego, lub w kolejnych przypadkach – jak długa droga do tytułu profesorskiego musiała zostać pokonana przez Irenę Malinowską-Kwiatkowską czy Lesława Paulego? Słownik zawiera biogramy zarówno osób, które całe swoje naukowe życie spędziły w murach krakowskiej Wszechnicy, jak tych, dla których był to tylko epizod w karierze. Dlatego też znalazły się w niniejszej publikacji nazwiska, które powszechnie nie są kojarzone ze środowiskiem krakowskim (dla przykładu Jerzy Bafia, Marcin Kudej czy Władysław Pilat). Sytuacja taka dotyczy przede wszystkim okresu przejściowego 1945 i takich nazwisk, jak: Iwo Jaworski, Alfred Ohanowicz, Andrzej Mycielski czy Kamil Stefko, którzy wykładali w Krakowie jako tzw. profesorowie wspomagający. Ujęcie nazwiska w publikacji jest wyrazem prawdy historycznej i podkreśleniem za-sług danej osoby również dla krakowskiego ośrodka naukowego. Odwrotnie postąpiono natomiast w przypadku Wieńczysława Wagnera von Igelgrund zum Zornstein (12 XII 1917–11 II 2013). Pomimo istnienia dokumentów dotyczących jego zatrudnienia na okres roku w charakterze profesora, informacji tej nie udało się potwierdzić i w trakcie prac redakcyjnych zrezygnowano z umieszczenia jego biogramu. Umieszczenie nazwiska w niniejszej publikacji nie stanowi również elementu wartościującego i obejmuje biogramy osób zmarłych przed 31 V 2014 roku, w tym Juliana Polan-Harasina, o którego obecności na Wydziale Prawa świadczą zachowane w Archiwum UJ popalone akta, oraz w mniejszym stopniu profesorów niemieckich czy czeskich narzuconych Uniwersytetowi w Krakowie w początkach XIX wieku. Przy układzie biogramów wzorowano się na zastosowanych już rozwiązaniach – w pierwszej kolejności na wydawnictwach podobnego typu drukowanych w serii prac Archiwum UJ, a także na książkach pod redakcją Pawła Szczawińskiego i Andrzeja Śródki92. Podkreślić należy także, iż niniejsze wydawnictwo ukazujące się w roku wielkiego jubileuszu 650-lecia UJ jest wyrazem hołdu składanego wszystkim tym, dzięki których pracy poziom naukowy Wydziału Prawa UJ był i jest obecnie tak wysoki. Schemat biogramów Podstawowe dane biografi czne wraz ze zdjęciem lub innym dokumentem stanowiącym materiał ikonograficzny. Składają się na nie informacje dotyczące narodzin i śmierci, rodziców, rodzeństwa, małżonków oraz dzieci. Wykształcenie, jakie zdobyła dana osoba, zostało podane w kolejności chronologicznej, czyli najpierw szkoła średnia i matura, następnie edukacja na poziomie uniwersyteckim (akademickim) i ewentualne studia uzupełniające, uwieńczone uzyskaniem absolutorium lub kolejnych stopni licencjata, magistra, kandydata nauk, doktora, łącznie z informacjami o nostryfikacji. Na zakończenie informacje dotyczące uzyskania veniam legendi i – w razie wystąpienia takiego faktu – jego przeniesienia z lub na inną uczelnię oraz nadania stopnia doktora habilitowanego. Kariera pozauniwersytecka – w tej części podano zwięzłe dane dotyczące działalności innej niż ta związana z etatem (etatami) na uczelniach wyższych. Kariera uniwersytecka (akademicka) – informacje zostały umieszczone według uczelni – a te chronologicznie – w której etat naukowy dana osoba posiadała lub była związana obowiązkiem prowadzenia wykładów. W ramach akapitu poświęconego danej szkole wyższej informacje również są ułożone w kolejności zajmowania stanowisk, a na końcu podano, jakie inne funkcje konkretna osoba pełniła. Zrezygnowałem z każdorazowego podawania, że dana katedra czy etat asystencki etc. był na Wydziale Prawa (Prawa i Administracji, Prawa i Umiejętności Politycznych, Prawa i Nauk Społecznych etc.), chyba że omawiana osoba była w ramach jednego uniwersytetu zatrudniona na dwóch lub więcej fakultetach. Inne – w tej części zamieszczono te informacje, które należało uwypuklić (np. działalność w Komisji Kodyfikacyjnej II Rzeczypospolitej), jak również inne, dotyczące służby wojskowej, posiadanych odznaczeń czy wyróżnień honorowych. Najważniejsze prace – w kolejności chronologicznej zostały wypisane podstawowe i najważniejsze prace, z wyłączeniem rozpraw na stopień, które podane są w części dotyczącej wykształcenia. To subiektywny wybór, niemniej starano się, aby zaprezentowane pozycje były jak najbardziej charakterystyczne dla działalności naukowej danej osoby. 92 Biogramy uczonych polskich. Materiały o życiu i działalności członków AU w Krakowie, TNW, PAU, PAN, oprac. A. Śródka, P. Szczawiński, cz. I: Nauki Społeczne, z. 1–3, Wrocław–Warszawa–Kraków–Gdańsk–Łódź 1983–1985. Uczeni polscy XIX–XX stulecia, oprac. A. Śródka, t. I–V, Warszawa 1994–1998. Podstawa źródłowa – najpierw wskazano źródła archiwalne, a w następnej kolej-ności drukowane i literaturę przedmiotu. Stanowi to rodzaj bibliografi i selektywnej, gdyż zamieszczone są tylko te sygnatury z archiwów oraz te pozycje drukowane, które były wykorzystywane przy tworzeniu biogramów, a podana podstawa źródłowa wydaje się wystarczająca do ewentualnych głębszych poszukiwań i prac nad życiem i dokonaniami opisywanych osób. Aneksy Aneksów jest osiem. Aneks I – obejmuje krótkie notki dotyczące osób, które wniosły podanie o udzielenie veniam legendi czy o habilitację, ale z różnych przyczyn nie udało się im ukończyć pozytywnie postępowania – z powodu wycofania podania, negatywnych recenzji, braku zatwierdzenia ministerialnego etc. Aneks II – zawiera spis osób, które piastowały urzędy prezesów i sekretarzy Kolegium Moralnego. Aneks III – prezentuje dziekanów i przewodniczących Kolegium Profesorów (Rady Wydziału), zastępców dziekana i prodziekanów, dyrektorów i seniorów Wydziału. Wyjaśnię tylko, iż stanowisko dyrektora było nieznane w dotychczasowych polskich rozwiązaniach. Otrzymywał je zaufany urzędnik, mianowany przez władze nadrzędne spośród osób cieszących się zaufaniem tychże władz, zarówno z grona uniwersyteckiego, jak i spoza. Miał czuwać nad przestrzeganiem i wykonywaniem zarządzeń, miał prawo uczestniczyć w egzaminach, lecz bez prawa głosu, ze swojej działalności – czyli z pracy nadzorczej – spisywał corocznie raport93. Natomiast senior to zasłużony profesor na Wydziale, którego funkcję można przyrównać do roli, jaką później będzie pełnił prodziekan94. Aneks IV – stanowi „Lista starszeństwa” przygotowana przez Mateusza Mataniaka. Starszeństwo czy zasada starszeństwa (procedencji) funkcjonowały – regulowane zwyczajem – na Uniwersytecie w Krakowie od dawna. Na Wydziale Prawa tradycja ta żywa jest do dziś, co ilustruje chociażby formalna strona drukowanej listy osób zasiadających w Radzie Wydziału, mimo że ta liczy zdecydowanie więcej członków niż dziewiętnastowieczne Kolegium Profesorów, w którego skład wchodzili tylko profesorowie zwyczajni oraz delegaci docentów. Ważna też była kwestia zachowania kolejności przy umieszczaniu nazwisk profesorów w składach osobowych czy przy prowadzeniu protokołu posiedzenia Kolegium Profesorów. Aby oddać hołd tej tradycji, na końcu książki umieszczono taką właśnie „listę starszeństwa”, biorąc za kryterium pierwsze uzyskanie statusu samodzielnego pracownika naukowego. Aneks V – zawiera listę osób, które będąc profesorami Wydziału Prawa, piastowały funkcję rektora lub prorektora UJ. 93 M. Chamcówna, K. Mrozowska, Dzieje Uniwersytetu Jagiellońskiego..., s. 91–92. 94 Ibidem, s. 92. Aneks VI – skład Rady Wydziału Prawa i Administracji – tylko samodzielni pracownicy naukowi – stan na 12 V 2014 roku. Aneks VII – osoby wchodzące dawniej w skład Rady Wydziału Prawa i Administracji – tylko samodzielni pracownicy naukowi. Aneks VIII – lista wykwalifikowanych członków na Wydziale Prawa i Administracji. Publikację kończą: spis wykorzystanych materiałów ikonograficznych wraz ze wskazaniem instytucji go udostępniającej, a także alfabetyczna lista nazwisk Profesorów Wydziału Prawa i Administracji. Po części głównej zawierającej biogramy zostały zamieszczone dwa dodatkowe ha-sła: Janusza Michała Beksiaka i Apoloniusza Kosteckiego, którzy zmarli w roku 2014. Podziękowania W tym miejscu z wielkim szacunkiem i prawdziwą radością chciałbym złożyć podziękowania osobom – wszystkim razem i każdemu z osobna – które swoją pracą i słowem zawsze były gotowe wesprzeć mnie w trakcie zbierania materiałów i tworzenia niniejszej publikacji. W pierwszej kolejności Pani Dziekan Wydziału Prawa UJ Krystynie Chojnickiej oraz Pani Prodziekan Wydziału Prawa Dorocie Malec przede wszystkim za to, że książka ukazała się drukiem, a także Andrzejowi Dziadzio za wnikliwą recenzję niniejszej publikacji. Adamowi Redzikowi i Mateuszowi Mataniakowi za pomoc przy kwerendzie. Byłemu i obecnemu dyrektorowi Archiwum UJ, Panom Krzysztofowi Stopce i Krzysztofowi Ożogowi, oraz obecnym i emerytowanym pracownikom Archiwum UJ, a szczególnie Mieczysławowi Barcikowi, Marcinowi Basterowi, Marcinowi Dankowi, Magdalenie Gaszyńskiej, Pawłowi Gaszyńskiemu, Danucie Grodowskiej-Kulińskiej, Maciejowi Janikowi, Jackowi Urbanowiczowi, a także Maciejowi Zdankowi. Pracownikom Archiwów uczelni wyższych i innych instytucji naukowych, z których zbiorów korzystałem przy zbieraniu materiałów do niniejszej książki, za prze-słane skany czy inne kopie dokumentów oraz za możliwość zamieszczenia fotografi i, a przede wszystkim: Pracownikom archiwów wyższych uczelni: Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu, Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie, Uniwersytetu Łódzkiego, Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, Uniwersytetu Warszawskiego i Uniwersytetu Wrocławskiego. Pracownikom Archiwum Akt Nowych w Warszawie, Archiwum Narodowego w Krakowie, Archiwum Nauki Polskiej Akademii Nauk i Polskiej Akademii Umie-jętności w Krakowie, Archiwum Polskiej Akademii Nauk w Warszawie oraz oddziału w Poznaniu, Biblioteki Jagiellońskiej w Krakowie, Lietuvos Centrinis Valstybės Archyvas w Wilnie, Muzeum Historycznego Miasta Krakowa, Muzeum Narodowego w Krakowie, Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego, Narodowego Archiwum Cyfrowego w Warszawie, Österreichische Nationalbibliothek w Wiedniu, Urzędu Miasta Krakowa, Urzędu Stanu Cywilnego miasta stołecznego Warszawy. * * * Zdając sobie sprawę z możliwych niedociągnięć, które – pomimo wszelkich starań – mogą znaleźć się w niniejszej publikacji, proszę o przesyłanie wszelkich uwag (krytycznych i tych przyjaznych), sugestii oraz spostrzeżeń na adres: p.m.zukowski@ uj.edu.pl. Kraków, kwiecień – maj 2014 BIOGRAMY ABRAHAM Władysław Henryk Franciszek Ojciec Cyryl Antoni (zm. 1879), urzędnik sądowy manipulacyjny, oficjał kancelaryjny; matka Antonina z d. Pawulska (zm. ok. 1869). Żona Stanisława z d. Reyss (Reiss), zm. 1950, ślub w czerwcu 1899; dzieci: Roman (23 II 1891– 26 VIII 1976), dr praw ULw. 1915, gen. bryg. Wojska Polskiego z 19 III 1938; Maria Wanda Aleksandra (12 XII 1895–8 VII 1995), żona Wacława Teofi la Stachiewicza. Wykształcenie • Gimn. w Samborze, kl. I–VIII: 1871/72–1877/78, matura 24 VII 1878. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1878/79–1881/82; absolutorium 16 VIII 1882; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (historicum) – 20 VII 1883; ryg. II (iudicale) – 21 XI 1883; ryg. III (politicum) – 27 I 1883. Dr praw UJ 22 XI 1883. PEP w Kr.: egz. hist.-prawny – 19 VII 1880; egz. sąd. – 22 VI 1882; egz. z nauk pol. – 3 X 1882. UJ, Wydz. Filozof., st. zw. 1882/83–1883/84. • Studia specjalistyczne (uzupełniające) w Uniw. w Berlinie 1884/85 sem. II. • Wniósł 24 VI 1885 na UJ podanie o veniam legendi z zakresu prawa kościelnego na podstawie rozprawy: Proces inkwizycyjny kanoniczny w ustawach papieża Innocentego III i współczesnej nauce; referenci: U. Heyzman, M. Bobrzyński; kolokwium 1 IV 1886; wykład habilitacyjny 6 IV 1886. Doc. pryw. prawa kościelnego UJ 6 IV 1886 (Kol. Prof.), 9 VI 1886 (MWiO). Kariera pozauniwersytecka AKAGiZ w Kr., aplikant XI 1880–XI 1882. AU, stypendysta zatrudniony w AKAGiZ w Kr. 1882–1884. Sąd Krajowy w Kr., praktykant 1882–1884. Kancelaria adwokacka w Kr., praktykant 1883–1884. Delegowany przez AU do Rzymu, pracował w Archiwum Watykańskim IX 1885–III 1886. AU, ekspedycja rzymska, zca kierownika 1896–1902; tamże, kierownik 1902–1914. AU (PAU), Wydz. Hist.-Filozof., członek korespondent (31 X 1892) 9 V 1893; tamże, członek czynny (29 XI 1901) 13 V 1902; tamże, wicedyrektor Wydz. Hist.-Filozof. 1931–1939; tamże, delegat PAU na ośrodek naukowy lwowski 1920–1939. TNW, członek. PTH, członek. TNL, członek; tamże, wiceprezes 1920–1933. PTPN, członek. TNWil., członek. Państwowa Rada Archiwalna w W-wie, członek. Komisja ministerialna ds. przygotowania projektu konkordatu, członek. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: doc. pryw. prawa kanonicznego; suplent (zca prof.) w katedrze prawa kanonicznego 1886/87–1887/88. • w ULw. (od 22 XI 1919 – UJK): katedra prawa kanonicznego, prof. nzw. 10 X 1888–XI 1890; prof. zw. 11 XI 1890–1935; rektor 1899/1900, prorektor 1900/01; dziekan 1893/94, 1914/15–1915/16; prof. hon. 15 XII 1935–I 1940 (15 X 1941). • w KUL: prof. hon. prawa kościelnego 1932–1939. Inne: USB, dr h.c. prawa 29 V 1930. UP, dr h. c. prawa 14 XI 1931. UJK, dr h.c. teologii 14 XI 1931. OOP, Krzyż Oficerski. OOP, Krzyż Komandorski. Order św. Grzegorza Wielkiego, Krzyż Komandorski. Kom. Kod. II RP: członek od 1919; członek sekcji prawa cywilnego i podkomisji prawa o stosunkach pokrewieństwa i opieki (małżeńskiego i spadkowego); przygotował kontrprojekt przepisów prawa małżeńskiego w stosunku do założeń referenta głównego tych przepisów Karola Lutostańskiego. Najważniejsze prace Początki prawa patronatu w Polsce, 1889. Organizacja Kościoła w Polsce do poł. XII, wyd. I: Lw. 1890, wyd. II: Lw. 1893; wyd. III: Pozn. 1962 (tu: Bibliografia prac Władysława Abrahama 1860–1941, oprac. J. Sawicki, s. 331–359). Powstanie organizacji kościoła łacińskiego na Rusi, Lw. 1904. Założenie biskupstwa łacińskiego w Kamieńcu Podolskim, 1912. Polska a chrzest Litwy, Lw. 1914. Polski konkordat, W-wa 1922; Dziewosłęb. Studium z dziejów pierwotnego prawa małżeńskiego w Polsce, 1922. Zawarcie małżeństwa w pierwotnym prawie polskim, Lw. 1925. Zagadnienie kodyfi kacji prawa małżeńskiego, W-wa 1929. Zob.: J. Adamus, Bibliografia prac Władysława Abrahama [1881–1930], w: Księga pamiątkowa ku czci W. Abrahama, t. 2, Lw. 1931, s. 333–337, s. 419–448. J. Sawicki, Bibliografi a prac Władysława Abrahama [1860–1941], „Polonia Sacra”, 1956, t. 8, s. 173–212. Źródła archiwalne: AGAD, MWiO (wiedeńskie), sygn. 97u, 101u. APAN w W-wie, spuścizna W. Abrahama, AUAM, sygn. 358/9, teczka dr h.c. AUJ, S II 619, teczka personalna; WP II 81, prot. pos. Rady Wydz.; WP II 138, teczka habilitacyjna; WP II 519, poz. 293; M. Barcik, „Korpus...”. AKUL, sygn. A-56, teczka personalna. DALO, fond 26, opis 5, sprawa 1, teczka personalna. Źródła drukowane i literatura: Biogramy uczonych..., cz. 1, z. 1: A–J, s. 22–31. CSUI, t. III: A–D, s. 4. J. Draus, Uniwersytet Jana Kazimierza..., s. 26, 35–36, 138, 216, 251. J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., s. 183, 679. S. Grodziski, Komisja..., s. 47–81. Historia Uniwersytetu Lwowskiego..., t. II, passim. K. Krasowski, Wydział Prawno-Ekonomiczny..., passim. Łoza, s. 1. A. Oleśkiewicz, Dzieciństwo i młodość Władysława Abrahama, w: Lwowscy uczeni XIX i XX wieku. Prawnicy, cz. 1, red. R. Nowacki, Opole 2000, s. 99–109. Idem, Kierunki badań Władysława Abrahama, w: Lwowscy uczeni XIX i XX wieku. Prawnicy, cz. 2, red. R. Nowacki, Opole 201, s. 107–129. M. Patkaniowski, Dzieje..., passim. Poczet członków..., s. 22, 194, 209. K. Pol, Poczet... I, s. 583–598. Idem, Poczet... II, s. 573–588. M. Pyter, Władysław Abraham-historyk prawa kościelnego (1860–1941), „Czas. Pr.-Hist.” (2006), t. 58, z. 2, s. 305–319. A. Redzik, Stanisław Starzyński..., passim. Idem, Wydz. Prawa Uniwersytetu Lwowskiego..., passim. J. Sawicki, Władysław Abraham, „Rocznik Tow. Nauk. Wil.”, R. 31/38, 1938/45, s. 163–166. T. Silnicki, Władysław Abraham (1860–1941), „Życie i Myśl”, R. 1, 1950, nr 1/2, s. 88–135; nr 3/4, s. 280–315. SBAP II, t. II: A–G, s. 9–10. Uczeni polscy..., t. I: A–G, s. 17–19. B. Żongołowicz, Dzienniki..., passim. P.M. Żukowski, Wychowankowie Uniwersytetu Jagiellońskiego..., s. 164–170. Uczeni polscy..., t. I: A–G, s. 17–19. AGOPSZOWICZ (HASSO-AGOPSZOWICZ) Antoni, herbu Wiernik, ps. Tosiek*** Ojciec Mikołaj Jakub; matka Maria Anna z d. von Scholz. Wykształcenie • Gimn. im. Jana Amosa Komeńskiego w Lesznie, kl. I–IV sem. I: 1929/30– 1932/33 sem. I. Gimn. Ziemi Gostyńskiej w Gostyniu, kl. IV sem. II–VIII: 1932/33 sem. II–1936/37, matura 1937. • Uniw. Ziem Zachodnich w Warszawie, Wydz. Prawa, tajne nauczanie. • Uniw. w W-wie, Wydz. Prawa, tajne nauczanie 1941/42–1943/44; egzaminy roczne na stopień magistra praw: egz. I – zdany; egz. II –zdany; egz. III (część) – zdany. • Uniw. w Poz., Wydz. Prawno-Ekon., st. zw. 1946/47; egz. roczne na stopień magistra praw: egz. III (część) – zdany; egz. IV – zdany. Mgr praw Uniw. w Poz. 12 VI 1947. • Przedstawił w Uniw. w Poz. rozprawę na stopień doktora praw: „Dożywocie i renta dożywotnia” (inny tytuł: „Dożywocie”); ref. gł. A. Ohanowicz; Dr praw UP 1949. Kariera pozauniwersytecka Dyrekcja Miejskich Zakładów Komunikacyjnych w W-wie, pracownik. Sąd Grodzki w Gostyniu, aplikant od 1 IX 1947. Prok. Gen., Eksp. w Kat., praktykant od 1 XII 1947. Izda Adwokacka, adwokat do 1968. Radca prawny do 1968. Główny Inst. Górnictwa w Kat., samodzielny pracownik nauki. PAN, członek. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w Filii UJ w Katowicach: Katedra Prawa Górniczego, docent 1968–30 VI (30 IX) 1968; tamże, kierownik 1968–30 VI (30 IX) 1968. • w UŚ: katedra prawa górniczego, prof.; tamże, kierownik od 1 X 1968; dziekan 1981/82–1983/84. Inne: Wojsko Polskie, służba wojskowa w Szkole Podchorążych Rezerwy w Włodzimierzu Wołyńskim 21 IX 1937–30 VI 1938; 17 pułk art. lekkiej 1 VII–15 IX 1938; wojna 1939; Armia Krajowa, powstanie warszawskie, uczestnik, porucznik; niewola niemiecka, Stalag XB, następnie Oflag XC 1944–1945. Polski Ośrodek Wojskowy w Lubece, przebywał do czasu reparacji do 26 V 1946. OOP, Krzyż Kawalerski. Warszawski Krzyż Powstańczy. Krzyż Armii Krajowej. Medal Zwycięstwa i Wolności. Medal KEN. Złota Odznaka za zasługi dla Uniwersytetu Śląskiego. Najważniejsze prace Odpowiedzialność za szkody wyrządzone robotami górniczymi, W-wa 1964. System prawny górnictwa z zarysie, Kat. 1969. Zarys systemu prawa górniczego, wyd. I: W-wa 1974; wyd. II: Kat. 1979; wyd. III: Kat. 1980; wyd. IV: Kat. 1986; wyd. V: Kat. 1991. Odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną w stanie wyższej konieczności (art. 142 k.c.), Wr. 1992. (red.), Ustawa o gminnym samorządzie terytorialnym. Komentarz, wyd. I: W-wa 1997; wyd. II: W-wa 1999. Źródła archiwalne: AUAM, teczka doktorska; teczka magisterska. AUJ, WP IV 11. AUŚ, teczka personalna. Źródła drukowane i literatura: A. Lipiński, R. Mikosz, Antoni Agopszowicz 1919–2006, „Państ. i Pr.”, R. 62, 2007, z. 5, s. 112–115. Rozprawy prawnicze. Księga pamiątkowa dla uczczenia pracy naukowej Profesora Antoniego Agopszowicza, red. R. Mikosz, Kat. 2000. Źródła internetowe: http://www.1944.pl/historia/powstancze-biogramy/Antoni_Agopszowicz (dostęp z 6 XII 2013). APPELTAUER Karol Żona: Aloisa; dzieci: Julianna (1809–22 VIII 1861); Sophie (ur. 1813), zam. von Hock. Wykształcenie • Uniw. w Wiedniu, Wydz. Prawa 1788/89–1789/90; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora obojga praw: ryg. I – 21 VI 1791. • Dr obojga praw. Kariera pozauniwersytecka Nauczyciel domowy prawa na dworze arcyksięcia Ferdynanda ok. 1799–1801. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w ULw.: katedra prawa natury, narodów i prawa kryminalnego, prof. 1801– 1804/05. • w SGKr.: katedra prawa natury i narodów, prof. 1805/06–1808/09; wykładowca prawa kryminalnego 1805/06–1808/09; dziekan 1806/07; senior Wydziału 1808/09. • w Uniw. w Grazu: katedra prawa natury, prof.; rektor 1812/13, 1830/31. Inne: Uniw. w Grazu, dr h.c. 1826. Najważniejsze prace Nie odnaleziono. Źródła archiwalne: AUJ, S I 145; S I 367; W. Baczkowska, „Korpus...”. AUW, Wydz. Prawa, protokoły egzaminów ścisłych (rygorozów). Źródła drukowane i literatura: M. Patkaniowski, Dzieje..., passim. Zapiski i dokumenta do dziejów instrukcji publicznej w Polsce, red. W. Seredyński, Kr. 1878. BAFIA Jerzy Mieczysław*** Ur. 5 V 1926 w Płocicznie k. Suwałk; zm. 4 VI 1991 w Warszawie; pochowany na Cm. Wojskowym na Powązkach tamże. Ojciec Franciszek (zm. 1939 lub 1940), gajowy; matka Maria z d. Pach, nauczycielka wiejska; brat Lech. Żona Stanisława Honorata z d. Czajkowska (24 VII 1924–6 V 2008), ślub 11 III 1950 w Kr.; syn Paweł Jacek (ur. 11 IX 1953). Wykształcenie • Tajne nauczanie podczas II wojny światowej. Gimn. i Lic. im. Oswalda Balzera w Zakopanem, matura 9 VII 1946. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1946/47–1949/50; egzaminy roczne na stopień magistra praw: egz. I – 9 VI 1947; egz. II – 14 VI 1948; egz. III – 20 V 1950; egz. 13 VI 1950; kolokwium: prawo pracy – 8 III 1950. Mgr praw UJ 13 VI 1950. UJ, Wydz. Hum., st. zw. 1949/50. • Przedstawił na Uniw. w W-wie rozprawę na stopień doktora praw: Odpowiedzialność karna za przestępstwa przeciwko własności społecznej w świetle zmian wprowadzonych przez ustawę z dnia 18 VI 1959, W-wa 1960; promotor J. Sawicki; recenzenci: L. Lernell (Uniw. w W-wie), A. Gubiński (Uniw. w W-wie), W. Wolter (UJ); ryg. z prawa karnego 27 IV 1961; ryg. z historii doktryn politycznych i prawnych 27 IV 1961. Dr nauk prawnych Uniw. w W-wie 25 V 1961. • Wniósł w VI 1963 na Uniw. w W-wie podanie o nadanie stopnia docenta nauk prawnych w zakresie prawa karnego na podstawie rozprawy: Zmiana kwalifi kacji prawnej czynu w procesie karnym, W-wa 1964; referenci: L. Lornell (Uniw. w W-wie), M. Cieślak (UJ), S. Kalinowski (Uniw. w W-wie); kolokwium 18 V 1964; zwolniony z wykładu habilitacyjnego 18 V 1964. Docent (dr hab.) nauk prawnych w zakresie prawa karnego Uniw. w W-wie 18 V 1964. Kariera pozauniwersytecka Tartak w Mikuliczynie, robotnik 1940–1943. Robotnicze Tow. Przyjaciół Dzieci w Zakopanem, pomocnicza siła biurowa XI 1945–II 1946, VII–XI 1946. Wojewódzki Urząd Kultury Fizycznej w Zakopanem, magazynier 31 VI–15 X 1947. I Marksistowski Naukowy Kurs dla Prawników w W-wie 4–24 IX 1949, ukończony z wyróżnieniem. Sąd Wojewódzki w Kr., aplikant IV 1950–II 1951; tamże, asesor sądowy II 1951–II 1953. Sąd Najw. w W-wie, p. o. sędziego 15 II–15 VIII 1953; tamże, sędzia VIII 1953–II 1954; tamże Pierwszy Prezes I 1972–II 1976. Sąd Wojewódzki dla m. st. W-wy, sędzia IV 1954–IV 1955; tamże, wiceprezes IV 1954–IV 1955. MSpraw., Dep. Ustaw, dyrektor IV 1955–XI 1969; tamże, minister III 1976–VI 1981. Sejm, Kancelaria Sejmu, szef kancelarii XII 1969–I 1972; tamże, poseł VI i VII kadencji 1972–1980. PZPR, POP przy Sądzie Wojewódzkim 29 XII 1950. OMTUR w Zakopanem, członek 24 IV 1945–X 1946. ZMP, dzielnica Śródmieście, referent szkolny V–XI 1949. ZMP, członek trójki wydziałowej X 1949–III 1950. ZAMP, członek. TBSP UJ III–X 1950. Zrzeszenie Prawników Polskich, sekretarz zarządu od VI 1950. ZMP, koło sądowe, przewodniczący VIII 1950. Koło Naukowe Prawników (Teoria Państwa i Prawa), członek zarządu I 1951. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: katedra administracji i prawa administracyjnego, młodszy asystent 1 IX 1950–31 III 1951; tamże, starszy asystent 1 IV (nominacja VI 1951)–31 III 1953. • w Centralnej Szkole Prawniczej (od 1950 – Wyższa Szkoła Prawnicza, od 1953 – Ośrodek Doskonalenia Kadr Sędziowskich i Prokuratorskich) im. Teodora Duracza w W-wie: katedra prawa karnego, wykładowca (na stanowisku adiunkta) 1953/54. • w Filii UJ w Katowicach: Katedra Prawa Karnego i Penitencjarnego, docent 29 IX 1967–30 VI (30 IX) 1968; tamże, p. o. kierownika 29 IX 1967–30 VI (30 IX) 1968. • w UŚ: Katedra (Zakład) Prawa Karnego i Penitencjarnego docent 1 X 1968– 1970; prof. nzw. 12 V (tytuł)–30 XI 1970; tamże, p. o. kierownika 1 X 1968– 1969; tamże, kierownik 1969–30 XI 1970; dziekan 1 IX 1969–30 XI 1970. • w Uniw. w W-wie: wykłady zlecone 1955–1958; Katedra Procesu (Postępowania) Karnego, adiunkt 1 III 1958–30 I 1962; starszy wykładowca 1 II 1962–30 IX 1967. Inst. Prawa Karnego, prof. nzw. 1 XII 1970–31 VII 1978; tamże, prof. zw. 6 VII 1978 (tytuł), 1 VIII 1978 (stanowisko)–30 IX 1983 (dalsze zatrudnienie na umowę o pracę); Zakład Kryminologii, kierownik 1971–30 IX 1989. Inne: Wojsko Polskie, oficer rezerwy, podporucznik. Areszt tygodniowy przed wywiezieniem na roboty do Niemiec. ZKZ 1959. OOP, Krzyż Komandorski 1965. Order Sztandaru Pracy II klasy 1969. Order Sztandaru Pracy I klasy 1974. Najważniejsze prace Przestępstwa gospodarcze. Komentarz, W-wa 1960. Zwrot sprawy przez sąd do uzupełnienia śledztwa lub dochodzenia, W-wa 1961. Zmiana kwalifikacji prawnej w procesie karnym, W-wa 1964. Polityka karna przestępstw ściganych na skutek skargi pokrzywdzonego, W-wa 1968. (współautorzy: K. Mioduski, M. Siewierski), Kodeks karny. Komentarz, wyd. I: W-wa 1971; wyd. II: W-wa 1977. (współautorzy: D. Egierska, J. Śmietanka), Kodeks wykroczeń. Komentarz, wyd. I: W-wa 1974; wyd. II: W-wa 1980. Prawo karne skarbowe, wyd. I: W-wa 1976; wyd. II: W-wa 1978; wyd. III: W-wa 1980. Zasady tworzenia prawa, wyd. I: W-wa 1908; wyd. II: W-wa 1984. Zasady prawa i polityki penitencjarnej, W-wa 1988. Źródła archiwalne: AUJ, S III 246, teczka personalna; S III 383; WHm. 154; WP III 136; WP IV 11. AUW, sygn. WPA-dr, teczka doktorska; WPA-534-1, teczka habilitacyjna; WPA-prof-1, teczka profesorska; sygn. K19209, teczka personalna. Informacje USC m. st. W-wy, pismo nr USC-WA.5362.3.6973.2013.TTR z 3 IX 2013. Źródła drukowane i literatura: M. Fajst, Jerzy Bafi a, w: Profesorowie Wydziału Prawa i Administracji..., s. 305–307. Kto jest kim w Polsce 1989, W-wa 1989, s. 41–42. T. Mołdawa, Ludzie władzy 1944–1991, W-wa 1991, passim. M. Stanowska, A. Strzembosz, Sędziowie warszawscy w czasie próby 1981–1988, W-wa 2005, s. 30. S. Ziembiński, Jerzy Bafi a 1926–1991, „Państ. i Pr.”, R. 47, 1992, z. 1, s. 87–88. BARTEL Wojciech Maria Mieczysław Władysław Ojciec Władysław Marian, urzędnik Banku Przemysłowo-Handlowego w Kr., następnie kasy oszczędności, od III 1949 urzędnik Narodowego Banku Polskiego, zamieszkały w Kr.; matka Zofi a z d. Puchalska. Żona Renata Karolina (ur. 4 XI 1937) z d. Januszkiewicz; 1v. Winczewska, syn Tadeusz; 2v. Bartel, ślub 22 XII 1977. Wykształcenie • III Gimn. w Kr., mała matura 1939. Szkoła Handlowa w Kr. 1940/41, świadectwo ukończenia VI 1941. Szkoła Handlowa w Kr., kurs spółdzielczy 1941/42, świadectwo ukończenia VI 1942. Tajne nauczanie 1943–1944. Matura 2 XII 1944 (Komisja Weryfi kacyjna 1945). • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1945, 1945/46–1948/49; egzaminy roczne na stopień magistra praw: egz. I – 14 VI 1946; egz. II – 12 VI 1947; egz. III – 14 VI 1948; egz. IV – 3 VI 1949; kolokwium: medycyna sądowa – 26 II 1949, prawo pracy – 17 VI 1949. Mgr praw UJ 17 VI 1949. SNP w Kr. 1947/48–1948/49. UJ, Wydz. Hum., kurs paleografi i 1950. • Wniósł 8 V 1954 na UJ podanie o otwarcie przewodu kandydackiego z zakresu nauk prawnych na podstawie rozprawy: „Ustrój władz cywilnych powstania kościuszkowskiego”; dyscyplina podstawowa – powszechna historia państwa i prawa; promotor A. Vetulani (UJ); recenzenci: B. Leśnodorski (Uniw. w W-wie); M. Patkaniowski (UJ); egzaminy kandydackie: j. rosyjski – 23 IV 1954; j. niemiecki – 23 IV 1954 (przewód przerwany z powodu zmian w przepisach, wznowiony jako doktorski na podstawie ustawy z 5 XI 1958). • Przedstawił na UJ rozprawę na stopień doktora praw: „Ustrój władz cywilnych powstania kościuszkowskiego”; promotor A. Vetulani (UJ); referent B. Leśnodorski (Uniw. w W-wie), M. Patkaniowski (UJ); ryg. z fi lozofii prawa – 20 II 1959; ryg. z powszechnej historii państwa i prawa – 6 III 1959; ryg. z historii państwa i prawa polskiego – 2 IV 1959. Dr nauk prawnych UJ 9 V 1959. • Wniósł 24 IV 1965 na UJ podanie o nadanie stopnia docenta nauk prawnych w zakresie powszechnej historii państwa i prawa na podstawie rozprawy: Ochrona wolności osobistej na tle rozwoju państwowości anglosaskiej Brytanii (do roku 1066), Zeszyty Naukowe UJ, R. CXX, Prace Prawnicze, z. 23, 1965; recenzenci: M. Sczaniecki (UAM), A. Vetulani (UJ), K. Grzybowski (UJ), M. Patkaniowski (UJ), Leszek Winowski (UWr.), zastąpiony przy kolokwium i wykładzie przez Karola Buczka (PAN); kolokwium 13 XII 1965; wykład habilitacyjny: „Z dziejów nauki i praktyki prawa rzymskiego w Anglii” (inne zgłoszone: Nowsze badania nad genezą sądów przysięgłych w Anglii) 13 XII 1965. Docent (dr hab.) nauk prawnych w zakresie powszechnej historii państwa i prawa oraz historii państwa i prawa polskiego UJ 13 XII 1965 (Rada Wydz.), 18 III 1966 (MSWyż.). Kariera pozauniwersytecka Hurtownia tytoniowa w Kr.-Podgórzu XI 1939–III 1940. Krakowska Miejska Kolej Elektryczna w Kr., robotnik warsztatu stolarskiego III–X 1940. Urząd Szefa Dystryktu Krakowskiego, urzędnik 1942–XII 1944. Sąd Okręgowy w Kr., aplikant (Oddział Karny Sądu Grodzkiego, Wydz. IV Karny Sądu Okręgowego, Rejonowy Sąd Wojskowy) XI 1949–10 IX 1950. Prok. Gen., Eksp. Kraków, aplikant IX 1950–1951. WRN w Kr., Wydz. Prawny, aplikant do IX 1951. TBSP, członek; tamże, prezes. ZNP, członek 18 X 1949. PTH, Oddział Kraków, członek; tamże, sekretarz zarządu od 1957. Selden Society w Londynie, członek. Tow. Miłośników Historii i Zabytków Krakowa, członek. PAU, Wydz. Hist.-Filozof., członek korespondent (14 X 1991) 13 VI 1992. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: katedra powszechnej historii państwa i prawa, asystent wolontariusz 1949; tamże, młodszy asystent 1 IX 1949–31 VIII 1950, starszy asystent 1 I–28 II 1951; tamże, młodszy asystent 1 III 1951–31 XII 1952; tamże, starszy asystent 1 I 1953–30 IX 1955; tamże, adiunkt 1 X 1955; tamże, docent etatowy 30 III 1967–31 VII 1977; prof. nzw. 7 VII 1977 (tytuł) 1 VIII 1977 (stanowisko)–28 II 1991; prof. zw. 1 III 1991–2 IX 1992. Katedra prawa na Zachodzie Europy, młodszy asystent 1 IX 1950–31 XII 1950. Zakład Historii Prawa Kościelnego, kierownik 1 IX 1984–31 I 1991. Katedra Historii Prawa Kościelnego, kierownik 1 X 1991–2 IX 1992Ośrodek Konsultacyjny Studiów Zaocznych w Katowicach, wykładowca. • inne uczelnie: WSP w Kr., wykładowca. PAT, wykładowca. Inne: przysposobienie wojskowe 1939. Wojsko Polskie 9–18 IX 1939 (szeregowiec), niewola niemiecka IX 1939; 52 pułk piechoty, III–X 1945 (kapral). Najważniejsze prace Ustrój władz cywilnych powstania kościuszkowskiego, Wr. 1959. (współautorzy: J. Ko-sim, W. Rostocki), Ustawodawstwo Księstwa Warszawskiego, t. I: 1807–1808, W-wa 1964; t. II: 1809–1910, W-wa 1964; t. III: 1811–1812, W-wa 1967; t. IV: 1812–1813, W-wa 1969. Ustrój i prawo Wolnego Miasta Krakowa 1815–1846, Kr. 1976. Galicyjska Rada Szkolna Krajowa, Kr. 1980. Zob.: Bibliografia prac prof. Wojciecha M. Bartla, oprac. P. Kuglarz, w: Dawne prawa i myśl prawnicza. Prace historyczno-prawne poświęcone pamięci Wojciecha Marii Bartla, red. J. Malec, W. Uruszczak, Kr. 2005, s. 15–25. Źródła archiwalne: AN PAN i PAU, sygn. K III 181, Spuścizna W.M. Bartla. AUJ, S III 246, teczka personalna; WP III 136; WP III 198, poz. 256; WP IV 153, teczka doktorska; WP IV 154, teczka habilitacyjna; WP, teczka profesorska (prof. nzw.); WP, teczka profesorska (prof. zw.); Z 90/I, Katedra Powszechnej Historii Państwa i Prawa, sprawy osobowe. Źródła drukowane i literatura: J. Bieniarzówna, Wojciech Maria Bartel (1923–1992), „Rocznik Krakowski”, 1993, t. 58, s. 167–169. S. Grodziski, Bartel Wojciech Maria, „Czas. Praw.-Hist.”, 1992, z. 1/2, s. 221–223. Idem, Wojciech M. Bartel (27 XII 1923–2 IX 1992), „Kw. Hist.”, 1993, nr 1, s. 178– 180. A. Nowakowski, Profesor Wojciech M. Bartel (1923–1992), „Białostockie Studia Prawnicze”, 1994, nr 2, s. 179–182. Poczet członków..., s. 25. Wojciech Maria Bartel 1923–1992. Materiały z Posiedzenia Naukowego PAU w dniu 15 IX 2002, Kr. 2006. BARTYNOWSKI Piotr Łukasz Ojciec Wojciech (ur. ok. 1779); matka Kunegunda z d. Siekańska (ur. ok. 1770); brat Maksymilian (1800–11 IX 1839), sędzia WMK, numizmatyk. Żona Teodora z d. Kostecka; syn Franciszek (5 X 1831–1 XI 1904), absolwent Wydz. Prawa UJ, sędzia, numizmatyk. Wykształcenie • Lic. św. Anny 1808/09–1813/14. • SGKr., Wydz. Filozof., st. zw. (audytor) 1814/15–1815/16. SGKr., Wydz. Prawa, st. zw. (audytor) 1816/17–1817/18; absolutorium; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora obojga praw. Dr obojga praw UJ 1825. • UWr., studia z fi lozofii i prawa 1818/19. • Uniw. w Berlinie, Wydz. Prawa 1819/20; świadectwo odejścia 9 VIII 1820. Kariera pozauniwersytecka Trybunał I Instancji WMK, sędzia 1821–1826; tamże, prokurator 28 II 1826– XII 1874 (dożywotnio); tamże, prezes od 1833. TNK, członek korespondent 15 IV 1822; tamże, członek czynny. Zgromadzenie Reprezentantów WMK, poseł 1824– 1825. Sąd Apelacyjny w Kr., prezes 1842–1855. Senat Rządzący WMK, senator 1833; tamże, senator prezydujący 1–23 III 1833. Sąd Krajowy Wyższy w Kr., radca 1855– 1862. Sejm Krajowy Galicyjski, poseł 1860–1861. AU, członek korespondent 1872. Order św. Leopolda 1862. Radca dworu 1855. Arcybractwo Miłosierdzia i Bank Pobożny, starszy (25 lat). Szpital św. Łazarza, członek zarządu. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UWr.: Wydz. Filozof., lektor języka polskiego 1818/19–1819/20. • w UJ: katedra prawa rzymskiego, prof. 1 IV 1829 (nominacja 20 I 1829)– 1832/33; kurator 1852/53–1859/60; rektor 1860/61. Inne: nobilitowany 1865. Najważniejsze prace Zdanie o pracy z czynnościów c.k. Towarzystwa Naukowego Krakowskiego dokonanych od dnia 1 października 1852 do 20 lutego 1857 r. odczytane na posiedzeniu publicznym dnia 28 lutego 1857, Kr. 1857. Źródła archiwalne: AMN w Kr., Spuścizna nr 8 Władysława Bartynowskiego. AN PAN i PAU, TNK 2–4. AUJ, S I 386–387; S II 619, teczka personalna; W. Baczkowska, „Korpus...”. AUWr, sygn. S 20. BJ, DzR, rkps 5357 t. VI; rkps 5359. Źródła drukowane i literatura: Die Matrikel der Friedrich-Wilhelms-Universität ze Berlin 1810– 1850, P. Bahl, W. Ribbe (Bearb./Hrsg.), t. 1: 1 bis 39 Rektoratsjahr (1810–1833), Berlin 2010, s. 158, poz. 263. S. Girtler, Pamiętniki z lat 1832–1857, t. II, Kr. 1971. J. Louis-Wawel, Urywki z dziejów i życia mieszkańców Krakowa, Kr. 1971, s. 174, 178–180, 199–202. Poczet sołtysów, wójtów, burmistrzów i prezydentów miasta Krakowa (1228–2010), red. B. Kasprzyk, Kr. 2010, s. 774. D. Malec, J. Malec, Programma umiejętności politycznych Piotra Bartynowskiego z 1828 r. O staraniach przy-szłego profesora prawa rzymskiego o Katedrę Umiejętności Politycznych na Uniwersytecie Jagiellońskim, w: Leges sapere. Studia i prace dedykowane profesorowi Januszowi Sondlowi w pięćdziesiątą rocznicę pracy naukowej, red. W. Uruszczak, P. Święcicka, A. Kremer, Kr. 2008, s. 286. J. Muczkowski, Bartynowski Piotr Łukasz, PSB, t. I, s. 335. B. Nadbyl, Chronik und Statistik der Königlichen Universität zu Breslau, Breslau 1861, s. 53. M. Patkaniowski, Dzieje..., passim. Poczet rektorów..., s. 258. D. Rederowa, Z dziejów Towarzystwa..., passim. P.M. Żukowski, Władysław Bartynowski (1832–1918) i jego spuścizna archiwalna w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie, „Notae Numismaticae – Zapiski Numizmatyczne”, t. IX, 2014. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=psb.828.1 (dostęp z 9 III 2014). BENIS (BENISZ) Artur Ur. 3 XII 1865 w Krakowie; zm. 9 VII 1932 w Krakowie; pochowany na cm. Rakowickim tamże, Kw. XIIa, płn. Ojciec Ignacy (ok. 1825–1884), st. zw. Wydz. Lek. UJ; matka Zofia z d. Berggrün. Żona Helena z d. Rapoport; dzieci: Adam Jerzy (9 III 1898–24 I 1936), mgr praw Uniw. w W-wie 23 X 1924 (na podstawie rozporządzenia MWRiOP z 17 IX 1924), dyplomata; Antoni August (ur. 1901), dr praw UJ 30 VI 1924; Ludwik (ur. 2 III 1900), École Nationale Supérieure de Mines w Paryżu, inżynier VIII 1926. Wykształcenie • Gimn. św. Anny, kl. I–VIII: 1885/86–1882/83, matura 11 VI 1883. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1883/84–1886/87; absolutorium 29 X 1887; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (iudicale) – 3 XI 1887; ryg. II (politicum) – 22 XII 1887; ryg. III (historicum) – 25 V 1888. Dr praw UJ 30 V 1888. PEP w Kr.: egz. hist.-prawny – zdawał w 1885; egz. z nauk pol. – 15 XII 1887. UJ, Wydz. Filozof., st. zw. 1887/88 sem. I. • Wniósł w 1919 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu ekonomiki opisowej; uwolniony 11 II 1919 od kolokwium i wykładu habilitacyjnego. Doc. pryw. ekonomiki opisowej UJ 11 II 1919 (Kol. Prof.), 12 VI 1919 (MWRiOP). Kariera pozauniwersytecka AU, kwerendy archiwalne w W-wie 1887/88. Sąd Krajowy Wyższy w Kr., praktykant sądowy do X 1888 i 13 X 1889–13 I 1890. Sąd Krajowy w W., praktykant sądowy X 1888–X 1889. Kancelaria Michała Schheisera (Ichheisera) w W-wie, praktyka adwokacka 15 I 1890–10 I 1895. Kancelaria Samuela Ungera, praktyka adwokacka 10 I–VI 1895. Izba Adwokacka w Kr., adwokat do 31 XII 1930 (skreślony z powodu wystąpienia). Izba Przem.-Handl. w Kr., sekretarz 1894–1901; tamże, kierownik biura 1901–1916. Min. Handlu w W., radca handlowy i kierownik działu polskiego wiosna 1918. BPK w W-wie, Komisja Ekonomiczna członek (XI 1918) II 1919–VII 1919. Del. Pol. w Paryżu, delegat II–VI 1919. Polska Misja Wojskowa w Paryżu, przedstawiciel (pełnomocnik) MSZ 1919. MSZ, zca ministra (współpracownik przy negocjacjach nad pierwszą francuską pożyczką wojskową i pierwszą amerykańską pożyczką pomocy ludności) 1919; tamże, pełnomocnik Rządu Polskiego do wykonywania i egzekucji praw gospodarczych na Górnym Śląsku przyznanych Rzeczpospolitej Traktatem Wersalskim; tamże, pełnomocnik rządu ds. śląskich w Paryżu 1920–1924; tamże, tamże, sprawozdawca na Radzie Ministrów umów międzynarodowych gospodarczych dotyczących Górnego Śląska 1922; odbiór i organizacja Polskich Kopalń Skarbowych na Górnym Śląsku 1922–1923. PKL, odbiór i organizacja układu górniczego od b. Austro-Węgier 1918. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: doc. pryw. ekonomiki (ekonomii) opisowej 12 VI 1919–9 VII 1932 (od 12 VI 1919 z tytułem profesora nadzwyczajnego). Inne: Armia austro-węgierska, porucznik rezerwy 11 XII 1884. Legia Honorowa (francuska), oficer 2 II 1923. Najważniejsze prace Postępek prawa czartowskiego przeciwko narodowi ludzkiemu 1570, wyd. I: Kr. 1891; wyd. II: Kr. 1892. Autonomiczna taryfa cłowa i traktat handlowy z Niemcami, Kr. 1901. Drogi wodne w Galicji, Kr. 1901. Emigracja. Studium o galicyjskim wychodźstwie, Kr. 1907. Przemysł galicyjski a Austria, Kr. 1917. Polskie kopalnie skarbowe na Górnym Śląsku, Sosnowiec 1922. Filozofi a ekonomii politycznej, Kr. 1928. Etatyzacja bankowości w Niemczech, Poz. 1932. Liberalizm i samowystarczalność, Kr. 1932. Studia akcyjne. Bilans, wyd. I: Kr. 1932; wyd. II: W-wa 1933. Źródła archiwalne: AAN, PRM, sygn. 238, karta kwalifikacyjna MSZ. AUJ, Spuścizna 9 Rodziny Benisów; S II 619, teczka personalna, S II 987; WP II 85, prot. pos. Rady Wydz.; WP II 520, poz. 137; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: CSUI, t. III: A–D, s. 188. J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., passim. A. Krzyżanowski, Artur Benis, PSB, t. I, s. 432–433. Z. Landau, J. Tomaszewski, Misja profesora Artura Benisa, „Teki Archiwalne”, 1959, nr 6. Słownik Biografi czny Polskiej Służby Zagranicznej..., t. I, s. 47–49. P.M. Żukowski, Z Alma Mater Jagiellonica na straży polskiej dyplomacji. Ministrowie i wiceministrowie spraw zagranicznych II Rzeczpospolitej jako absolwenci Uniwersytetu Jagiellońskiego. Władysław Wróblewski – Aleksander Skarżyński – Edmund Raczyński – Artur Benis – Alfred Wysocki, „Niepodległość”, 2015. BEREZOWSKI Cezary* Ojciec Konrad (ur. ok. 1870), adwokat, sędzia Sądu Najw. w W-wie; matka Katarzyna z d. Malczewska (ur. ok. 1870). Żona Maria Antonina Izabela z d. Wolska (24 IX 1901–8 IX 1985), artystka malarka, ślub 2 VIII 1924; dzieci: Andrzej Stanisław Maciej (13 XII 1925–1 XII 1970); Marta (Maria Marta Teresa) (ur. 5 VIII 1931). Wykształcenie • III Gimn. w Odessie, matura w 1916 lub w V 1917. • Uniw. Noworosyjski w Odessie, Wydz. Lek., st. zw. 1917/18. • Uniw. w W-wie, Wydz. Lek., st. zw. 1918/19. Uniw. w W-wie, Wydz. Prawa, st. zw. 1920/21–1923/24; egzaminy roczne na stopień magistra praw: egz. I – 27 IV 1921; egz. II – 12 VI 1922; egz. III – 25 V 1923; egz. IV – 20 VI 1924. Magister praw Uniw. w W-wie 30 VI 1924. • Przedstawił na Uniw. w W-wie rozprawę na stopień doktora praw: Komisja Międzysojusznicza rządu i plebiscytu Górnego Śląska i jej działalność w świetle prawa publicznego, W-wa 1925; ref. gł. Z. Cybichowski (Uniw. w W-wie). Dr praw Uniw. w W-wie 25 VI 1925. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w Paryżu i Berlinie 1930/31. • Wniósł na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa politycznego i prawa narodów na podstawie rozprawy: Powstanie Państwa Polskiego w świetle prawa narodów, wyd. I – Kr. 1934, wyd. II – W-wa 2008; referenci: M. Rostworowski; M. Starzewski; kolokwium 25 I 1935; wykład habilitacyjny: „O ratyfikacji umów bez zasięgania zgody Sejmu” 26 I 1935. Doc. prawa politycznego i prawa narodów UJ 26 I 1935 (Rada Wydz.), 5 III 1935 (MWRiOP). • Dr nauk prawnych 15 XII 1953 (CKK). Kariera pozauniwersytecka MPiOS, dietariusz 1 IV 1924–31 III 1925; tamże, kontraktowy pracownik 1 IV 1925– 30 XI 1926 (30 IX 1927). Sąd Apelacyjny w W-wie, aplikant 1927. PRM, Biuro Prawne, kontraktowy pracownik 11 IV 1927–18 IX 1927; tamże, prowizoryczny radca 19 IX 1927–15/16 V 1928; tamże, radca ministerialny 16 V 1928–1 IX 1937. Komisja Rzeczoznawców Konstytucyjnych, sekretarz 1930. Cukrownia w Piasecznie, biuralista. M. Wolski i Spółka w Zamościu, pracownik, 1939–1942. CKK, rzeczoznawca od 30 XII 1953. „Państ. i Pr.”, komitet redakcyjny, członek 1956–1957. MSpr., Kom. Kod., członek. TN KUL, członek od 1944. TNW, członek od 1947. International Law Association, sekcja polska, sekretarz. Stały Trybunał Arbitrażowy w Hadze, sędzia 1956–1963. PAN, INP, prof. zw. 1 VII 1956–1968; tamże, członek Rady; tamże, zca przewodniczącego Rady; tamże, dyrektor XI 1957–30 X 1961; tamże, Zespół Prawa Międzynarodowego Publicznego i Prywatnego 1957–1968. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w Uniw. w W-wie (w latach 1935–1945 – UJP): katedra prawa państwowego i międzynarodowego (od 1946 – prawa międzynarodowego, od 1961 – prawa międzynarodowego publicznego), młodszy asystent 1 X 1924–30 IV 1927; wykładowca międzynarodowego prawa publicznego 1 III 1935–31 VIII 1937; prof. nzw. prawa międzynarodowego 1 IX 1937–31 V 1946; tajne nauczanie 1940/41–1943/44; tamże, wykładowca 1 III 1945–31 V 1946; tamże, prof. zw. 1 VI 1946–28 VI 1968 (przeniesiony na emeryturę); Zakład Prawa Narodów, kierownik 1 VI 1946–30 IX 1968; Inst. Prawa Lotniczego i Zagadnień Gospodarczych Lotnictwa, dyrektor 1946–1949; przewodniczący komisji egzaminacyjnej dla II roku 1948/49–1950/51; dziekan 1951/52–1953/54 (zwolniony na własną prośbę 28 II 1954); Katedra Zespołowa Prawa Międzynarodowego Publicznego, kierownik od 1 IX 1954. • w ULub. (od 1928 – KUL): zca prof. prawa narodów 1929–1933; prof. nzw. prawa politycznego i prawa narodów (wykładowca prawa międzynarodowego i prywatnego) 1944–1946. • w UJ: doc. prawa politycznego i prawa narodów 1935–1937/38. • w UZZ w W-wie: tajne nauczanie, wykładowca prawa państwowego i międzynarodowego 1942/43–1943/44. Inne: Wojsko Polskie, plutonowy 24 pułku ułanów 1 XII 1919–XII 1920, podporucznik. ZKZ 1928. Medal 10-lecia Polski Ludowej 1955. OOP, Krzyż Komandorski 1958. Złota Odznaka Zasłużony dla m. st. Warszawy 1968. Najważniejsze prace W sprawie istoty umowy międzynarodowej, W-wa 1935. Sejm w ustawie konstytucyjnej z 23 kwietnia 1935 r., W-wa 1937. Ochrona prawno-międzynarodowa zabytków i dzieł sztuki w czasie wojny, W-wa 1948. Układy o wzajemnej pomocy w systemie bezpieczeństwa zbiorowego, W-wa 1955. Z teorii prawa międzynarodowego, W-wa 1957. Zagadnienie zwierzchnictwa terytorialnego, W-wa 1957. Terytorium. Instytucje wyspecjalizowane. Współpraca międzynarodowa. Obszary kolonialne i zależne. Wojna powietrzna, W-wa 1957. Międzynarodowe prawo lotnicze, W-wa 1964. Prawo międzynarodowe publiczne, cz. 1, W-wa 1966; cz. 2, W-wa 1969. (współautorzy: W. Góralczyk, K. Libera), Prawo międzynarodowe publiczne, W-wa 1970. Zob.: Bibliografi a. Berezowski Cezary, „Rocznik Tow. Nauk. Warsz.”, 1948, R. 40, s. 44–46. Źródła archiwalne: AAN, PRM, cz. VIII, karty kwalifikacyjne PRM, litera B, sygn. 12. APAN w W-wie, spuścizna C. Berezowskiego, sygn. III-239. AUJ, WP II 86, prot. pos. Rady Wydz.; S II 583; M. Barcik, „Korpus...”. AU w Warsz., RP 7247, teczka studencka; K-1179, teczka personalna. AKUL, sygn. A-4, teczka personalna. Informacje USC m. st. W-wy, pismo nr USC-WA.5362.3.6973.2013. TTR z 3 IX 2013. INP, sygn. 5/6, teczka personalna. Źródła drukowane i literatura: Berezowski Cezary, „Prawo i Życie”, 1970, nr 11, s. 2. Biogramy uczonych..., cz. 1, z. 1: A–J, s. 95–96. J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., s. 192, 199. G. Karolewicz, Nauczyciele akademiccy..., s. 14–15. K. Karski, Cezary Berezowski, w: Profesorowie Wydziału Prawa i Administracji..., s. 159–161. Księga Jubileuszowa 50-lecia KUL, Lub. 2008. W. Kulisiewicz, Cezary Berezowski, w: Konstytucjonaliści polscy..., s. 11–25. K. Libera, Cezary Berezowski 1898– 1970, „Państ. i Pr.”, 1970, R. 25, z. 8/9, s. 351–352. A. Przyborowska-Klimczak, Cezary Berezowski, w: Profesorowie Prawa..., s. 25–33. Siedemdziesięciolecie urodzin prof. dra Cezarego Berezowskiego, „Prawo i Życie”, 1968, nr 7, s. 6. Uczeni polscy..., t. I: A–G, s. 1906–1907. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=srodka.19 (dostęp z 9 III 2014). BIGO Tadeusz Antoni** Ojciec Franciszek (zm. 1905), majster murarski; matka Katarzyna z d. Pazdrowska (zm. 1919); rodzeństwo: Władysław (ur. 1872); Bolesław; Karolina; Stefania; Maria. Wykształcenie • Gimn. w Mielcu, kl. I–VIII: 1905/06–1912/13, matura 24 VI 1913. • Uniw. w Wiedniu, Wydz. Prawa, st. zw. 1914/15 sem. II. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1913/14, 1915/16–1916/17; absolutorium 19 X 1917; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (politicum) – 6 XII 1917; ryg. II (iudicale) – 19 II 1919; ryg. III (historicum) – 4 IV 1919. Dr praw UJ 5 IV 1919. Na podstawie reskryptu MWiO z 18 II 1916, dziekan 6 X 1917 zaliczył czas służby wojskowej jako jedno półrocze do okresu studiów prawniczych. • Studia specjalistyczne (uzupełniające) w Paryżu 1925/26 oraz w Rzymie 1929. • Wniósł w 1928 na UJK podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu nauki administracji i polskiego prawa administracyjnego na podstawie rozprawy: Związki publiczno-prawne w świetle ustawodawstwa polskiego, wyd. I: W-wa 1928; wyd. II: W-wa 1990; referenci: Z. Pazdro, S. Starzyński; kolokwium 14 VI 1928; wykad habilitacyjny: „Prawomocność aktów administracyjnych w prawie polskim” (inne zgłoszone: „Przymus administracyjny”, „Wywłaszczenie w prawie agrarnym”) 15 VI 1928. Doc. UJK 15 VI 1928 (Rada Wydz. Prawa i Um. Pol.), 16 VIII 1928 (MWRiOP). • Dr nauk prawnych 15 XII 1953 (CKK). Kariera pozauniwersytecka Sejmik (Wydział) Powiatowy w Kutnie, sekretarz 1 VI–30 IX 1919. Min. Rolnictwa, Wydz. Ekonomiki Rolnej, pomocnik referenta 1 X–31 XII 1919. MSWewn., referent 1 I–31 XII 1920; starszy referent 1 I 1921–30 IX 1922 (delegowany do Urzędu Wojewódzkiego w W-wie 15 III 1920). Zarząd Parków Miejskich we Lw., rachmistrz 1 IX 1940–30 VI 1941. Bez zatrudnienia 1 VII 1941–30 IV 1942, 1 X 1944–1 II 1945. Biuro Kontroli Miejskiej w W-wie 1 V 1942–1944. RGSW, członek 1959–1962. PAN, Komitet Nauk Prawnych, członek 1960–1963. Bratnia Pomoc Studentów UJ, członek 1913–1919; tamże, sekretarz 1913–1917; tamże, prezes 1917–1919. Stowarzyszenie Asystentów UJK we Lw. 1922–1936; tamże, członek zarządu; tamże, prezes 1927–1929. Tow. Szkół Ludowych we Lw., prelegent 1928–1933. Rada Miejska we Lw., radny 1936–1938. Tow. Przyjaciół Ossolineum we Wrocławiu, członek; tamże zca prezesa. TPPR, Oddział we Wrocławiu, członek 1949. TPP-Cz, Oddział we Wrocławiu, członek 1949. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJK: katedra nauki administracji i polskiego prawa administracyjnego, starszy asystent 1 X 1922–31 XII 1934; tamże, docent 1 VIII 1928 (na stanowisku adiunkta 1 I 1935–31 VIII 1939); profesor tytularny 26 IX 1934–31 VIII 1939; tamże, prof. nzw. 1 IX 1939 (nominacja); tajne nauczanie do 30 IV 1942. • w Uniw. w W-wie: tajne nauczanie 1 V 1942–30 IX 1944. • w UZZ w W-wie: tajne nauczanie 1 V 1942–30 IX 1944. • w UJ: tajne nauczanie, wykładowca 1 X 1944–1945; wykładowca (tzw. prof. przybrany) 1 II–31 XII 1945. • w UWr.: I katedra nauki administracji i prawa administracyjnego, prof. zw. 1 I 1946–30 IX 1964 (przeniesiony na emeryturę); Zakład Administracji Publicznej, kierownik; Katedra Prawa Administracyjnego, kierownik 1 IX 1952– 30 IX 1964; dziekan 1947/48, 1948/49 (od 1 II 1949), 1951/52–1953/54, prodziekan 1946/47. • w WSzH we Wr.: wykładowca 1949/50. Inne: Aresztowany w Kr., przebywał w obozie na Prądniku 5–16 I 1945. ZKZ 1954. OOP, Krzyż Oficerski 1959. OOP, Krzyż Komandorski. Medal 30-lecia PRL. Medal KEN. Medal XV-lecia Wyzwolenia Dolnego Śląska 1960. Zasłużony dla Dolnego Śląska, odznaka. UWr., dr h.c. (nie doszło do promocji z powodu śmierci). Najważniejsze publikacje Zasady prawa komasacyjnego, „Prz. Pr. i Adm.”, 1924, z. 2. Stanowisko prawne pomocniczych sił naukowych szkół akademickich, Lw. 1931. Z ustrojowych zagadnień samorządu, Lw. 1933. Stosunki służbowe i organizacyjne asystentów państwowych szkół akademickich, Lw. 1934. Wytyczne dla prawa administracyjnego w konstytucji polskiej z r. 1935, W. 1936. Samorząd terytorialny w nowej konstytucji, Lw. 1936. Administracja publiczna w III Rzeszy, Poz. 1936. Nadzór nad samorządem miejskim, W-wa 1938. Sądownictwo administracyjne w Polsce, „Śląsko-Dąbrowski Przegląd Administracyjny”, 1946, z. 4–5; 1947, z. 6. Zarząd nieruchomości miejskich na Ziemiach Odzyskanych, „Administracja i Samorząd na Ziemiach Odzyskanych”, Seria A, 1947, nr 9–10. Trzy sugestie w sprawie sądownictwa administracyjnego, Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Wrocławskiego, Prawo 3, Wr. 1958. Ochrona interesu indywidualnego w kodeksie postępowania administracyjnego, „Państ. i Pr.”, 1960, z. 3. Źródła archiwalne: AAN, MWRiOP, sygn. 249. AUJ, S III 128; WP II 527, poz. 276; WP III 9. AUWr., Dział Kadr, sygn. RK 120, teczka personalna; „Album Dwudziestolecia Uniwersytetu Wrocławskiego imienia Bolesława Bieruta we Wrocławiu 1945–1965. Uniwersytet-Życiorysy”, k. 421–424; Dział Nauki, sygn. 186/136a. DALO, fond 26, opis 5, sprawa 112, teczka personalna. Źródła drukowane i literatura: J. Boć, Tadeusz Bigo, w: Pamięci zmarłych..., s. 21–24. CSUI. t. III: A–D, s. 267. J. Draus, Uniwersytet Jana Kazimierza..., passim. M. Podkowski, Tadeusz Bigo – wybitny uczony i wychowawca, w: Wybitni prawnicy na przestrzeni wieków, red. M. Marszał, J. Przygodzki, Wr. 2006, s. 150–156. Prace ofiarowane Tadeuszowi Bigo, red. J. Jendrośka, Acta Universitatis Wratislaviensis 318, Prawo LIV, 1975. A. Redzik, Kurs Prawa Lotniczego przy Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie (1936–1939), „Rocznik Lwowski”, Warszawa 2006. Idem, Wydz. Prawa Uniwersytetu Lwowskiego..., passim. J. Skrzypczak, Na drodze do wolności. Mielczanie w walce o niepodległość Polski 1907–1918, Mielec 2008, passim. Uczeni wrocławscy (1945–1979), cz. 1, red. J. Trzynadlowski, Wr. 1980, s. 43–57. Wielka Encyklopedia PWN, t. 4, W-wa 2001, s. 59. Związki komunalne w Polsce i w państwach Europy Zachodniej. Materiały konferencji naukowej zorganizowanej dla uczczenia pamięci Profesora Doktora Tadeusza Bigo, red. A. Błaś, Wr. 1996. P.M. Żukowski, Tadeusz Antoni Bigo (1894–1975). Droga na katedrę uniwersytecką we Wrocławiu, Folia Iuridica Wratislaviensis, 2015 (w druku). BOBRZYŃSKI Michał Hieronim Ojciec Jan Błażej (Błażej Jan) (1810–10 XI 1870), dr medycyny UJ na podstawie rozprawy: De asphyxia in genere, Kr. 1837–26 VI 1837, lekarz, ordynator oddziału chorób wewnętrznych Szpitala św. Łazarza w Kr; matka Zofi a z d. Cypcer (Cypser), ur. ok. 1820; rodzeństwo: Zofi a (1863–1928), żona Franciszka Jana Kantego Schwarzenberg-Czernego prof. geografi i UJ. Żona Zofia z d. Cegielska (30 IV 1859–1 III 1926), ślub 10 IV 1878; dzieci: Jan (14 IX 1882– 1951), absolwent Wydz. Filozof. UJ 18 VII 1907; Władysław Marceli (ur. 17 VI 1885), student Wydz. Prawa UJ; Maria (13 XI 1895–15 II 1946), żona Józefa Milewskiego. Wykształcenie • Gimn. św. Anny, kl. I–VIII: 1859/60–1866/67, matura 17 VI 1867. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1867/68–1870/71; absolutorium 2 VIII 1871; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I – 4 VIII 1871; ryg. II – 16 XI 1871; ryg. III – 3 I 1872; ryg. IV – 13 VII 1872. Dr obojga praw UJ (na podstawie obronionych tez) 18 VII 1872. PEP w Kr.: egz. hist.-prawny zdawał w lipcu 1869; egz. sąd. – 7 X 1871; egz. z nauk pol. – 30 XII 1871. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w Niemczech; w Uniw. w Strasburgu 1874/75. • Wniósł 28 XII 1872 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa polskiego na podstawie rozprawy: O ustawodawstwie nieszawskim Kazimierza Jagiellończyka, Kr. 1873; referenci: P. Burzyński, M. Zatorski; kolokwium 2 IV 1873; wykład habilitacyjny 13 IV 1873. Doc. pryw. dawnego prawa polskiego i jego historii UJ 13 IV 1873 (Kol. Prof.), 4 VI 1873 (MWiO). Wniósł w 1874 na UJ podanie o rozszerzenie habilitacji na historię państwa i prawa niemieckiego na podstawie rozprawy: O założeniu sądów wyższych prawa niemieckiego na zamku krakowskim, Kr. 1875; referenci: J. Girtler, P. Bu rzyński; kolokwium 23 I 1875, zwolniony 23 I 1875 z wykładu habilitacyjnego. Doc. pryw. historii państwa niemieckiego (z wyłączeniem niemieckiego prawa prywatnego) UJ 23 I 1875 (Kol. Prof.), 25 III 1875 (MWiO). Kariera pozauniwersytecka Prok. Gen., Eksp. w Kr., kandydat na koncypienta 1872–1876; tamże, koncypient 1877. AKAGiZ w Kr., dyrektor 18 VI 1878 (nominacja 18 VI 1878)–1890. Rada Miasta Krakowa, radny 1881–1890. Sejm Krajowy Galicyjski, poseł 1885–1918 (1919). Rada Państwa (austriacka), poseł 1885–1918. Galicyjska Rada Szkolna Krajowa, wiceprezydent 7 IX 1890–30 IX 1901. Królestwo Galicji, namiestnik 1908–1913. Min. ds. Galicji, minister 31 X–13 XII 1916, 20 XII 1916–27 VI 1917. tzw. Ankieta do opracowania projektu konstytucji, przewodniczący. AU (PAU), Wydz. Hist.-Filozof., członek-korespondent (31 X 1877) 9 XI 1878; tamże, członek czynny (4 V 1883) 10 XI 1883; tamże, Kom. Pr., członek; tamże, Komisja Historyczna, członek. TNL, członek 1920. PTPN, członek honorowy 1880. AU w Pr., członek 1892. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: doc. pryw. dawnego prawa polskiego i jego historii 4 VI 1873–12 IV 1877; doc. pryw. historii państwa i prawa niemieckiego 25 III 1875; prof. nzw. bezpłatny dawnego prawa polskiego i niemieckiego 12 IV 1877 (renominacja 1 V 1877)–30 XI 1879; katedra dawnego prawa polskiego i niemieckiego, prof. zw. 1 XII 1879 (nominacja 12 XI 1879)–30 IX 1890 (22 IX 1890 zrezygnował z katedry z powodu mianowania na wiceprezydenta Galicyjskiej Rady Szkolnej Krajowej); dziekan 1883/84, 1888/89; prof. zw. ogólnego i austriackiego prawa państwowego 1 X 1901 (nominacja 13 VII 1902)–28 IV 1908 (zrezygnował z katedry, obejmując urząd namiestnika Galicji); prof. hon. 4 II 1932–3 VII 1935. • w ULw. (od 22 XI 1919 – UJK): prof. hon. prawa polskiego i niemieckiego 1893–1901 (3 VII 1935). Inne: UJ, dr fi lozofii h.c. 7 VI 1900. ULw., dr medycyny h.c. 29 V 1912. Order Franciszka Józefa, Komandor 23 I 1893. Order Franciszka Józefa, Komandoria z Gwiazdą 30 II 1898. Tajny radca 27 VII 1901. OOP, Krzyż Komandorski z Gwiazdą 1923. Najważniejsze prace O dawnym prawie polskim, jego nauce i umiejętnym badaniu, Kr. 1874. Dzieje Polski w zarysie, wyd. I: Kr. 1879; wyd. II: W-wa–Kr. 1880–1881; wyd. III: W-wa–Kr. 1887– 1890; wyd. IV: t. I–II: W-wa 1927, t. III: W-wa 1931; wyd. V: Jerozolima 1944. (współ autor: S. Smolka), Jan Długosz, jego życie i stanowisko w piśmiennictwie, 1893. Geneza społeczeństwa polskiego na podstawie Kroniki Galla i dyplomatów XII wieku, Kr. 1881. (współautorzy: W.L. Jaworski, J. Milewski), Z dziejów odrodzenia politycznego Galicji, Kr. 1905. Wskrzeszenie państwa polskiego. Szkic historyczny, t. I: Kr. 1914–1918; t. II: Kr. 1918–1923. Zob.: S. Zakrzewski, Bibliografia [Michała Bobrzyńskiego], „Kw. Hist.”, 1935, R. 49, s. 535–539. Źródła archiwalne: AUJ, S II 582; S II 619, teczka personalna; WP II 80, prot. pos. Rady Wydz.; WP II 138, teczka habilitacyjna; WP II 518, poz. 215; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: J. Bardach, O Michale Bobrzyńskim nad Newą, Sekwaną i Wełtawą, w: Ustrój i prawo w przeszłości dalszej i bliższej. Studia historyczne dedykowane prof. Stanisławowi Grodziskiemu w pięćdziesiątą rocznicę pracy naukowej, red. J. Malec, W. Uruszczak, Kr. 2001, s. 239–254. M.W. Bartel, Michał Bobrzyński (1849–1935), w: Spór o krakowską szkołę historyczną, Kr. 1972, s. 145–191. Biogramy uczonych..., cz. 1, z. 1: A–J, s. 136–142. M. Bobrzyński, Z moich pamiętników, Wr.–Kr. 1957. CSUI, t. III: A–D, s. 326–327. J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., s. 58, 678, 680. S. Estreicher, Bobrzyński Michał, PSB, t. II, s. 165–168. K. Follprecht, „Nie dać ginąć szczątkom dawnych piśmienniczych pamiątek”. Dyrektorzy Archiwum Państwowego w Krakowie XIX–XXI w., Kr. 2008, s. 77–78. K. Grzybowski, Szkoła historyczna krakowska. Michał Bobrzyński (1849–1935), w: Studia z dziejów..., s. 163–186. M. Jaskólski, Michał Bobrzyński, w: Złota Księga Wydziału Prawa..., s. 179–188. W. Łazuga, Michał Bobrzyński. Myśl historyczna a działalność polityczna, W-wa 1982. Idem, Ostatni stańczyk. Michał Bobrzyński-portret konserwatysty, Poz. 1989. Idem, „Rządy polskie” w Austrii. Gabinet Kazimierza hr. Badeniego 1895–1897, Poz. 1991, passim. M.  Patkaniowski, Dzieje..., passim. Poczet członków..., s. 29. K. Pol, Poczet... I, s. 441–455. Idem, Poczet... II, 433–447. A. Redzik, Stanisław Starzyński..., passim. L. Wachholz, Bobrzyński Jan, PSB, t. II, s. 165. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=psb.2631.9 (dostęp z 9 III 2014). BOCHENEK Mieczysław Ojciec Leon Anastazy Hermenegild (1801– 20 VII 1886), bankier, kupiec, powstaniec listopadowy; matka Aniela Elżbieta Emilia z d. Rieger (ur. ok. 1804); brat Witold (ur. 28 XI 1838), dr obojga praw UJ 13 VII 1868. Żona Helena z d. Klicka (ur. ok. 1850); dzie ci: Adam Wawrzyniec (10 VIII 1875–25 V 1913), dr wszech nauk lekarskich UJ 5 III 1898; Bronisław (ur. 3 V 1873), inż. rolnictwa wg rozporządzenia cesarskiego z 14 III 1917; Lucjan (ur. ok. 1875), absolwent Wydz. Prawa UJ 4 III 1904; Mieczysław Tomasz (19 XII 1881), dr praw UJ 21 VII 1913. Wykształcenie • Gimn. św. Anny, kl. I–VIII: 1849/50–1856/57, matura 2 VII 1857. • UJ, Wydz. Filozof., st. zw. 1857/58–1858/59. UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1859/60–1862/63 sem. I; absolutorium 11 XII 1862; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I – 21 XII 863; ryg. II – 6 X 1865; ryg. III – 22 X 1866; ryg. IV – 8 VII 1867. Dr praw UJ (na podstawie obronionych tez) 20 VII 1867. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) Uniw. w Heidelbergu od r. akad. 1867/68 sem. I; w Paryżu do r. akad. 1868/69 sem. II. • Wniósł 5 XII 1868 na UJ podanie o veniam legendi z zakresu ekonomii politycznej na podstawie rozprawy: Stanowisko państwa wobec kolei żelaznych z uwzględnieniem szczególnym stosunków zachodzących w Austrii, Kr. 1869; referenci: M. Zatorski, J. Dunajewski; kolokwium 18 II 1869; wykład habilitacyjny: „O pojęciu waluty” 27 II 1869. Doc. pryw. ekonomii politycznej UJ 27 II 1869 (Kol. Prof.), 2 V 1869 (MWiO). Kariera pozauniwersytecka Powstanie styczniowe, uczestnik 1864. „Czas”, redaktor. Rada Miejska w Kr., radca 1872–1887. Tow. Ekonomistów Austriackich, członek 1873. Kasa Oszczędności, Zarząd, członek. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: doc. pryw. ekonomii politycznej 2 V 1869–31 V 1874; wykładowca austriackiego ustawodawstwa skarbowego 6 IV 1871–29 VII 1887; katedra ekonomii politycznej, prof. nzw. 1 VI 1874 (nominacja 30 IV 1874)–1 XII 1883; tamże, prof. zw. 1 I 1884 (nominacja 1 XII 1883)–29 VII 1887; wykładowca statystyki 1875/76 sem. II; dziekan 1884/85. Najważniejsze prace Kredyt jako czynnik ekonomicznego, etycznego, społecznego i politycznego rozwoju społeczeństwa, Kr. 1873. Ekonomia polityczna, Kr. 1879. Podatek gruntowy oraz system podatków od intrat, Kr. 1883. Źródła archiwalne: AUJ, S II 619, teczka personalna; WP II 138, teczka habilitacyjna; WP II 517, poz. 704, 1007, 1202, 1325, 1335; Spuścizna 23; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: CSUI, t. III, lit. A–D, s. 329. W. Hagemayer, Bochenek Mieczysław, PSB, t. II, Kr. 1936, s. 170–171. M. Patkaniowski, Dzieje..., passim. BODUSZYŃSKI Augustyn Ur. 29 VIII 1778 w Rzeszowie; zm. w 1843. Ojciec Michał, sekretarz księżnej Janiny Lubomirskiej; matka Teresa z d. Radawiecka; brat Wojciech Jerzy (22 IV 1768–22 VIII 1832), dr medycyny Uniw. w Wiedniu 13 IX 1797, prof. SGKr. (UJ). Wykształcenie • Lic. w Rz., kl. I–VI: 1789/90–1794/95, matura. • ULw., Wydz. Filozof., st. zw. ok. 1795/96–1797/98; absolutorium. ULw., Wydz. Prawa, st. zw. ok. 1798/99–1801/02; absolutorium. • SGKr., Wydz. Prawa, egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora obojga praw. Dr obojga praw SGKr. 14 IX 1808. Kariera pozauniwersytecka Trybunał Cywilny I Instancji Dep. Krak., patron przed 1811. Senat Rządzący WMK, senator 1827–1828. TNK, członek zwyczajny 9 XII 1815. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w SGKr. (od 5 VIII 1817 – UJ): prof. prawa kanonicznego i kryminalnego 1811/12 (15 XI 1811 nominacja Izby Edukacyjnej na podstawie decyzji z 4 IX 1810 o zdolności)–1816/17; dziekan 1816/17–1819/20; prof. prawa rzymskiego i feudalnego 1817/18–20 I 1829; wykładał zastępczo prawo kryminalne i procedurę sądową 1 II 1823 (uchwała Wydz. Prawa z 9 I 1823)–1 IV 1825; zrezygnował z wykładów 11 II 1827; suspendowany z katedry przez J. Załuskiego 1 IV 1828; reskryptem Senatu Rządzącego WMK usunięty z UJ 20 I 1829; przywrócony na katedrę prawa rzymskiego 28 I 1831 (nie objął obowiązków profesora i 1 I 1832 przeszedł na emeryturę). Najważniejsze prace Physikalisch-astronomischer Versuch uber die Welten-Ordnung, Leipzig 1938. Źródła archiwalne: AN PAN i PAU, TNK 2. AUJ, S I 144; S I 145; S I 365; S I 368; S I 386, autobiografia; W. Baczkowska, „Korpus...”. W. Baczkowska, „Korpus pracowników Wydziału Lekarskiego 1795–1850” (biogram brata). Źródła drukowane i literatura: M. Patkaniowski, Dzieje..., passim. L. Wachholz, Boduszyński Wojciech, PSB, t. II, s. 181. D. Rederowa, Z dziejów Towarzystwa..., passim. BOGDANOWICZ Walerian, ksiądz Zm. 1819 lub 1821 w Krakowie. Wykształcenie • Dr obojga praw Uniw. w Wiedniu 20 II 1782. • SGK, dr św. teologii 1784. Kariera pozauniwersytecka Parafia w Pajęcznie, proboszcz 1780–25 VIII 1801. KEN, wizytator generalny szkół na terenie Wielkopolski i Małopolski 1786–1787. Współtwórca projektu kodyfi kacji tzw. Kodeks Stanisława Augusta 1791–1792. Kolegiata św. Anny w Kr., kanonik (prawdopodobnie tytularny kanonik sieradzki) od 1794. Parafia w Koniuszy, proboszcz od 1798. Konsystorz Biskupi, konsyliarz. Sąd Pokoju powiatu hedbowskiego, sędzia. Seminarium Duchowne w Kr. (na Stradomiu), wykładowca 25 VIII 1801– 1803 lub 1806. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w SGK (od 1795 – SGKr.): prof. prawa kanonicznego (katedra przeniesiona z Kol. Teologicznego do Szkoły Prawa w Kol. Moralnym) 1783/84–1802/03. Najważniejsze prace „Corpus iuris ecclesiastici polonici” (niewydane). Źródła archiwalne: AUJ, rkps 6, k. 4, 71, 89, 91, 109, 119, 146, 164, 166, 167, 226, 229, 233, 253, 312, 324, 338, 346, 355, 359, 402, 403; rkps 7, k. 16, 25, 52, 73, 96, 110, 185, 297, 315, 331, 332, 335, 344, 416, 426, 438, 440, 443; rkps 8, k. 4, 5, 7, 70, 71, 73, 132, 173, 306, 320, 324, 326, 330, 331, 333, 339, 353, 365, 370, 374, 381, 383–4, 386, 413, 417, 465, 471, 541, 544, 546, 555, 563; rkps 10, s. 158, 160, 162, 165; rkps 11, k. 1; rkps 12, k. 3, 22, 23, 26–9, 36, 41–6, 73, 80–1, 92; rkps 24, k. 65, 125; rkps 27, k. 8, 33, 38, 68, 88, 143, 145, 157, 159, 161; tzw. Teki Hajdukiewicza. Archiwum Archidiecezji w Częstochowie, sygn. KD 11, k. 70; sygn. 29, k. 521; sygn. KP 209, k. 1 nn. Źródła drukowane i literatura: M. Chamcówna, Uniwersytet Jagielloński w dobie... I, s. 236 nn. M. Chamcówna, Uniwersytet Jagielloński w dobie... II, s. 9 nn. M. Chamcówna, K. Mrozowska, Dzieje UJ..., s. 65 nn. M. Kanior, Wydz. Teologiczny w dziejach Uniwersytetu Krakowskiego (1780– 1880), w: Studia do dziejów Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego, t. 8, Kr. 1998, s. 101–104. B.S. Kumor, Dzieje diecezji krakowskiej do roku 1795, t. 3, Kr. 2000, s. 453, 474. K. Mecherzyński, O reformie Akademii Krakowskiej zaprowadzonej w roku 1780 przez Kołłątaja, Kr 1864, passim. M. Patkaniowski, Dzieje..., passim. A. Petrani, Bogdanowicz Walerian ks., w: Encyklopedia Katolicka, t. 2, kol. 712; Idem, Nauka prawa kanonicznego w Polsce w XVIII i XIX wieku, Lub. 1961, passim. H. Pohoska, Wizytatorowi generalni Komisji Edukacji Narodowej, Lub. 1957, passim. BOJARSKI (SAS-BOJARSKI) Aleksander Erazm Ur. 4 XII 1836 w Koniaczowie k. Jarosławia; zm. 19 IV 1884 w Krakowie; pochowany na cm. Rakowickim tamże, Kw. Rb, wsch., grobowiec 6 od prawej. Ojciec Erazm, urzędnik powiatowy, zamieszkały w Łańcucie; matka Joanna z d. Mobili. Żona Agata (ur. 1840); dzieci: Ludwika (ur. 1865); Władysław Erazm (ur. 22 X 1866), przed Państwową Komisją Egzaminów Nauczycielskich w Kr. uzyskał uprawnienia do nauczania historii i geografii jako przedmiotów głównych w gimnazjach realnych z polskim językiem wykładowym 27 XI 1894; Stefania (ur. 1868); Kazimierz (ur. 15 II 1871), mgr farmacji UJ 12 VII 1892; Michał (ur. ok. 1871), student Wydz. Filozof. UJ. Wykształcenie • Gimn. w Rzeszowie, kl. I–II: 1847/48–1848/49, kl. III–VI: 1850/51–1853/54. Gimn. św. Anny, kl. VII–VIII: 1854/55–1855/56, matura 2 VII 1856. • UJ, Wydz. Prawa 1856/57–1859/60; absolutorium 28 VII 1860; egzaminy ścisłe na stopień doktora obojga praw: ryg. I (iudicale) – 30 IV 1861; ryg. II (politicum) – 20 VII 1861; ryg. III (historicum) – 13 XI 1861. Dr obojga praw UJ (na podstawie obronionych tez) 27 XI 1861. Kariera pozauniwersytecka Sąd Krajowy w Kr., auskultant; tamże, zca prokuratora 1860–30 IX 1865. AU, Wydz. Hist.-Filozof., członek czynny (25 IV 1873) 7 VII 1873 (wybrany (22 VII 1872) 23 VII 1872 – nie otrzymał zatwierdzenia cesarskiego); tamże, sekretarz 1876–1883; tamże, p. o. sekretarza generalnego (podczas choroby J. Szujskiego); tamże, Kom. Pr., członek; tamże, Komisja Językowa, członek. Galicyjskie Stowarzyszenie Opieki nad Więźniami we Lw., członek 1881. „Czas”, redaktor. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: suplent (zca prof.) w katedrze austriackiego prawa karnego 1 X 1865 (zatwierdzony 23 IX 1865)–31 XII 1866; katedra prawa i procesu karnego, prof. nzw. 1 I 1867 (nominacja 3 XII 1866)–30 IX 1868; tamże, prof. zw. 1 X 1868 (nominacja 4 IX 1868)–19 IV 1884; dziekan 1873/74, 1879/80; prodziekan 1874/75, 1880/81; „Czasopismo Poświęcone Prawu i Umiejętnościom Politycznym”, redaktor 1868–1969. Najważniejsze prace Zur Lehre vom Verbrechen der schweren körperlichen Beschädigung, „Osterreichische Allgemeine Gerichtszeitung“, 1867, nr 38–39. Rzecz o projekcie nowej ustawy karnej, Kr. 1867. O sądach przysięgłych z uwzględnieniem projektu nowej ustawy o postępowaniu karnym dla niewęgierskich krajów państwa austriackiego, Kr. 1868. Zasady nauki o poczytaniu, Kr. 1872. Wykład prawa karnego na Uniwersytecie Jagiellońskim w roku 1872–73, t. I: Prawo karne; t. II: Proces karny, Kr. 1873. Ustawa o postępowaniu karnym z d. 20 maja 1873 r., tudzież ustawy: O czasowym zawieszeniu sądów przysięgłych i układaniu list przysięgłych razem z ogłoszonymi dotychczas orzeczeniami sądu kasacyjnego, ustawami i rozporządzeniami uzupełniającymi i objaśniającymi, Kr. 1873. Dwa zabytki polskiego sądownictwa karnego z wieku XVI, „Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Historyczno-Filozoficznego Akademii Umiejętności” 1874, t. I. Przewodnik dla sędziów przysięgłych z terminologią, Lw. 1874. Zbiór ustaw w sprawach karnych, cz. I: Przepisy tyczące się wewnętrznego działania urzędowego i porządku czynności w sądach karnych i prokuratoriach rządowych, Kr. 1876; cz. II: Ustawa o postępowaniu karnym z d. 20 maja 1873 r., tudzież ustawy: O czasowym zawieszeniu sądów przysięgłych i układaniu list przysięgłych razem z ogłoszonymi dotychczas orzeczeniami sądu kasacyjnego, ustawami i rozporządzeniami uzupełniającymi i objaśniającymi, Kr. 1876. Prawo karne. Wykłady uniwersyteckie. Część ogólna. Część szczególna, Kr. 1880. Źródła archiwalne: AGAD, MWiO (wiedeńskie), sygn. 45u. ANKr., GLN, sygn. 188; Spis ludności z 1870. AUJ, S II 619, teczka personalna; S II 804; WP II 516, poz. 385, 412, 434, 438. M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: Biogramy uczonych..., cz. 1, z. 1: A–J, s. 150–151. CSUI, t. III, lit. A–D, s. 356. S. Milewski, A. Redzik, Themis i Pheme. Czasopiśmiennictwo prawnicze w Polsce do 1939, W-wa 2011, s. 70, 72, 74, 76, 96. M. Patkaniowski, Bojarski Aleksander, PSB, t. II, s. 241. Idem, Dzieje..., passim. Poczet członków..., s. 30, 209. BOSSOWSKI Franciszek Ojciec Stanisław, inżynier leśnictwa, urzędnik; matka Kamila (Kamilla) z d. Schneider (Schnajder); brat Józef Jan Aleksander (Jan Józef Aleksander) (zob.). Żona Olga z d. Pilat, ślub ok. 1910; córka Krystyna. Wykształcenie • Gimn. w Wadowicach, kl. I–VIII: 1889/90–1896/97, matura 10 VI 1897. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1897/98–1900/01; absolutorium 8 XI 1901; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (iudicale) – 14 XI 1901; ryg. II (politum) – 15 V 1902; ryg. III (historicum) – 1 VII 1902. Dr praw UJ 5 VII 1902. PEP w Kr.: egz. hist.-prawny – 18 VII 1899; egz. sąd. – 14 XI 1901; egz. z nauk pol. – 16 V 1902. • Wniósł 7 VII 1914 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa prywatnego (cywilnego) na podstawie rozprawy: Über die rechtliche Natur des Verhältnisses zwischen der der Telephonanstalt und Publikum, b.m.w. 1913; referenci: W.L. Jaworski, S. Estreicher; kolokwium: 16 II 1920; wykład habilitacyjny: „Prawo zatrzymania” (inne zgłoszone: „Prawo do odstąpienia od umowy wzajemnej”; „O współwłasności”) 17 II 1920. Doc. pryw. prawa cywilnego UJ 17 II 1920 (Kol. Prof.), 18 III 1920 (MWRiOP). Kariera pozauniwersytecka Prok. Sk. we Lw., Eksp. w Kr., koncypient nieadiutowany 11 VIII 1902–1907; tamże, koncypient etatowy od 28 V 1907. Prok. Gen., Eksp. w Kr., radca 28 IV–31 V 1920. PAU, Wydz. Hist.-Filozof., Kom. Pr., członek 1928–3 V 1940. Tow. Prawnicze im. Ignacego Daniłowicza w Wil., członek; tamże, prezes. Tow. Obrony Ziem Wschodnich, członek. PTH, Oddział w Wil., członek 1925–3 V 1940. Akademia Międzynarodowa Prawa Porównawczego w Hadze, ekspert 31 VII–2 VIII 1935, 12–13 VII 1936. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: doc. pryw. prawa cywilnego 18 III–30 V 1920; wykładowca (prof. wspomagający) prawa rzymskiego 16 X–6 XI 1939. • w USB: Wydz. Prawa i Nauk Społ., zca prof. w katedrze prawa rzymskiego 6–31 V 1920; katedra prawa rzymskiego, prof. nzw. 1 VI 1920–18 X 1922; tamże, prof. zw. 19 X 1922 (nominacja)–31 VIII 1938 (przeniesiony w stan spoczynku); wykładowca prawa cywilnego Ziem Wschodnich 1929/30–1932/33; Seminarium Prawa Rzymskiego, dyrektor; dziekan 1927/28; prodziekan 1922/23, 1927/28–1928/29, 1937/38; Komisja Dyscyplinarna dla Urzędników i Niższych Funkcjonariuszów Państwowych, przewodniczący do 5 VI 1938; Akademickie Koło Misyjne, kurator; Polska Korporacja Akademicka Cresovia, kurator; Akademicka Korporacja Unitania, kurator. Inne: Aresztowany 6 XI 1939 podczas Sonderaktion Krakau, zwolniony 8 II 1940 z obozu w Sachsenhausen k. Oranienburga. Najważniejsze prace O pojęciu prawa zastawu jako prawa podmiotowego w prawie rzymskim, Kr. 1906. O funduszach składkowych, Kr. 1910. O odpowiedzialności cywilnej skarbu państwa za bezprawne czyny i zaniedbania funkcjonariuszy publicznych poza wypadkami naruszenia stosunków obligatoryjnych, Lw. 1912. Ze studiów nad najmem i dzierżawą, Wil. 1921. Prawo cywilne Ziem Wschodnich, Wil. 1925. O znalezieniu skarbu według prawa rzymskiego, Kr. 1925. O pochodnym nabyciu prawa patronatu nad wyzwoleńcem, Wil. 1926. Ze studiów nad peculium castrense, Wil. 1927. Ze studiów nad rei vindicatio, Wil. 1929. Actio ad exhibendum w prawie klasycznym i justyniańskim, Kr. 1929. O prawie hipotecznym, Wil. 1931. Kierunek porównawczo-dogmatyczny w nauce prawa, Wil. 1936. Die Abgrenzung des mandatum und der negotiorum gestio im klassichen und justinianischen Recht, 1937. Uwagi: w księdze promocji doktorskich UJ wpisany jako Stanisław Kamil Bossowski i obok tego adnotacja – powinno być Franciszek Bossowski, omyłkowo wpisano imiona rodziców jako imiona chrzestne. Źródła archiwalne: AUJ, WP II 138, teczka habilitacyjna; WP II 523, poz. 49; M. Barcik, „Korpus...”. AAN, MWRiOP, sygn. 1821, teczka personalna. LCVA, fond 175, opis 2VIB, sprawa 52, teczka personalna; fond 175, opis 2VIB, sprawa 3. Źródła drukowane i literatura: M. Barcik, Franciszek Bossowski, w: Wyrok na Uniwersytet..., s. 59–60. CSUI, t. III, lit. A–D, s. 388. Łoza, s. 67. Relacje pracowników..., s. 39–40. K. Szczygielski, Franciszek Bossowski (1879–1940). Szkic do biografi i, „Miscellanea Historico-Iuridica”, t. VII, red. A. Lityński, P. Fiedoczyk, Białystok 2009. s. 71–83. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=psb.22656.5 (dostęp z 9 III 2014). BOSSOWSKI Józef Jan Aleksander (Jan Józef Aleksander) Ojciec Stanisław, inżynier leśnictwa, urzędnik; matka Kamila (Kamilla) z d. Schneider (Schnajder); brat Franciszek (zob.). Żona Maria z d. Werner (ur. 27 VIII 1898), ślub 30 VII 1928. Wykształcenie • Gimnazjum w Wadowicach kl. III–V: 1894/5–1896/7. III Gimn. w Kr., kl. VI– VIII: 1897/98–1899/1900, matura 11 VI 1900. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1900/01–1903/04; absolutorium 20 I 1905; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (iudicale) – 15 V 1905; ryg. II (historicum) – 2 X 1905; ryg. III (politicum) – 5 III 1906. Dr praw UJ 26 III 1906. PEP w Kr.: egz. hist.-prawny – 17 VII 1902; egz. sąd. – 15 V 1905; egz. z nauk pol. – 6 III 1906. • Wniósł 12 IX 1920 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa i procesu karnego na podstawie rozprawy: Czynnik ludowy w sądzie karnym, Poz. 1921; referenci: S. Estreicher, E. Krzymuski; kolokwium 23 XI 1921; wykład habilitacyjny: „Psychologiczne i prawno-państwowe momenta przyznania w procesie karnym” 26 XI 1921. Doc. procesu karnego UJ 26 XI 1921 (Kol. Prof.), 4 III 1922 (MWRiOP). • Wniósł na UP podanie o przeniesienie z UJ veniam legendi z zakresu prawa karnego. Doc. prawa karnego UP 18 III 1922 (Rada Wydz. Prawno-Ekon.). • Dr nauk prawnych 15 XII 1953 (CKK). Kariera pozauniwersytecka Sąd Krajowy Wyższy w Kr., praktykant sądowy 22 III (1 IV)–30 VI 1906; tamże auskultant sądowy 27 VI (1 VIII) 1906–6 V 1909; tamże, egzamin sędziowski 20 IV 1909; tamże, sędzia 7 V (17 V) 1909–20 III 1911; tamże, Senat, wiceprzewodniczący XI 1918–1919; tamże, przewodniczący sądu przysięgłych; tamże egzaminator przy egzaminach sędziowskich. Sąd Najw. w Wiedniu, sekretarz (również przy sądzie kasacyjnym) 20 III 1911–3 VII 1912. MSpr. w Wiedniu, dział spraw karnych i więziennych, służba pomocnicza 4 VII 1912–16 III 1913; tamże, sekretarz 17 III 1913–31 VII 1918. Sąd Okręgowy w Kr., radca 1 VII–31 X 1918; tamże, sędzia 1 XI 1918–31 X 1922 (1 IV 1920–31 X 1922 – na urlopie bezpłatnym). Sąd Apelacyjny w Kr., komisarz egzaminacyjny dla egzaminów sędziowskich 1920–31 X 1922 (1 IV 1920–31 X 1922 – na urlopie bezpłatnym). Sąd Apelacyjny w Poz., komisarz egzaminacyjny dla egzaminów sędziowskich. Inst. Zachodni w Poz., członek. Główna Komisja Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce, członek. Sąd Najwyższy (oddział zamiejscowy w Poz.), sędzia 3 I 1948–1950. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: doc. pryw. procesu karnego 4 III–10 X 1922; tajne nauczanie (1940) 1942/43–1945. • w UP: zca prof. w katedrze prawa i procesu karnego 1 IV 1920–31 X 1922; katedra prawa i procesu karnego, prof. nzw. 11 X 1922 (nominacja) 1 XI 1922– 21 X 1929; tamże, prof. zw. 22 X 1929 (nominacja) 1 XI 1929–16 X 1957; Seminarium Kryminologiczne, kierownik; Biblioteka Uniwersytecka, kurator i p. o. kierownika 1 I 1938–IX 1939; dziekan 1927/28–1928/29. Komisja Dyscyplinarna dla urzędników administracyjnych i niższych funkcjonariuszy, członek; tamże, wiceprzewodniczący. Komisja dyscyplinarna dla spraw dyscyplinarnych profesorów, członek; tamże, wiceprzewodniczący. Inne: Medal 10-lecia Niepodległości 22 II 1929. Medal Srebrny Za Długoletnią Służbę 21 X 1938. OOP, Krzyż Komandorski. Najważniejsze prace Znaczenie świadków ustnego testamentu w prawie austriackim, „Czas. Prawne i Ekon.”, Kr. 1912. (współautor), Encyklopedia prawa obowiązującego w Polsce, Poz. 1923. Ewolucja postępowania dowodowego w procesie karnym, Poz. 1924. Prawo karne i proces karny w Niemczech. Zarys historyczny. Prawo obowiązujące. Projekty. Nauka, W-wa 1936. Wiadomości z nauk kryminologicznych, Poz. 1946. Źródła archiwalne: AN Kr., II LO w Kr., prot. egz. dojrz. AUAM, sygn. 15/160/1, wykaz służby; 15A/1, wykaz profesorów i docentów UP 1919–1939; 15/191, medale i odznaczenia; 208/6, teczka personalna. AUJ, S III 128; WP II 138, teczka habilitacyjna; WP II 523, poz. 298; M. Barcik, „Korpus...”. AAN, MWRiOP, sygn. 1822, teczka personalna. BUAM, DzR, sygn. 2073/1. Źródła drukowane i literatura: CSUI, t. III, lit. A–D, s. 389. T. Cyprian, Józef Jan Bossowski, „Sprawozdania PTPN”, 1957, nr 3, s. 350–353. Idem, Józef Jan Bossowski, „Ruch Praw. Ekon. i Socj.”, 1958, z. 2, s. 351–355. Józef Jan Bossowski 1882–1957, „Życie Szkoły Wyższej”, 1958, nr 1, s. 222– 225. Idem, Prof. dr Józef Jan Bossowski, „Nowe Prawo”, 1957, nr 12, s. 104–105. Idem, Prof. dr Józef Jan Bossowski, „Prawo i Życie”, 1957, nr 26/27, s. 3. K. Krasowski, Wydział Prawno-Ekonomiczny..., passim. Łoza, s. 67. Uniwersytet Poznański w pierwszych latach..., passim. WSB, s. 76. BRZEZIŃSKI Józef Ur. 1 VI 1854 w Krakowie; zm. 22 II 1932 w Krakowie; pochowany na cm. Rakowickim tamże, Kw. 26, grobowiec rodzinny. Ojciec Józef, obywatel; matka Helena z Wyczółków; brat Marian (ur. 18 VII 1852), student Wydz. Prawa UJ. Żona Wilhelmina (Halina) z d. Bielańska (ur. 14 XII 1854). Wykształcenie • II Gimn. w Kr., kl. I–VIII: 1865/66–1872/73, matura 14 VI 1873. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1873/74–1876/77; absolutorium 1 VIII 1877; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (iudicale) – 29 XII 1877; ryg. II (politicum) – 29 IV 1878; ryg. III (historicum) – 29 VII 1878. Dr praw UJ 31 VII 1878. PEP w Kr.: egz. hist.-prawny – 22 VII 1875. • Wniósł 25 VI 1885 na UJ podanie o veniam legendi z zakresu prawa kościelnego na podstawie rozprawy: O przysiędze, mianowicie o zasadach prawnych Kościoła jej dotyczących z uwzględnieniem wpływu takowych na prawodawstwo świeckie zwłaszcza na prawo rzymskie i na dawne prawa germańskie, Kr. 1886; referenci: U. Heyzmann, M. Bobrzyński; kolokwium 1 IV 1886; wykład habilitacyjny 6 IV 1886. Doc. pryw. prawa kościelnego UJ 6 IV 1886 (Kol. Prof.), 9 VI 1886 (MWiO). Kariera pozauniwersytecka Sąd Krajowy w Wiedniu, praktykant 2 X 1878–20 VII 1879. Sąd Krajowy w Kr., praktykant 14 IX 1879–15 XI 1880; egzamin sędziowski 26 X 1881. AU, Wydz. Hist.-Filozof., Kom. Pr., członek 1888. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: doc. pryw. prawa kościelnego 9 VI 1886–30 IX 1899 (od 30 XII 1893 z tytułem prof. nzw.); katedra prawa kościelnego, prof. nzw. 1 X 1899 (nominacja 25 V 1899)–31 X 1919 (od 26 IX 1909 z tytułem i charakterem prof. zw.); tamże, prof. zw. 1 XI 1919 (nominacja 31 X 1919)–30 IX 1928 (przeniesiony w stan spoczynku); prof. hon. po 31 V 1928. Inne: III zakon św. Franciszka, członek. Najważniejsze prace O konkordatach Stolicy Apostolskiej z Polską w wieku XVI, Kr. 1893. O stosunku piątego powszechnego soboru laterańskiego do Polski, Kr. 1897. Kilka charakterystycznych rysów ogólnych zasad prawa karnego w nowym kodeksie prawa kanonicznego, w: Księga ku czci profesora E. Krzymuskiego, Kr. 1929. Źródła archiwalne: AN Kr., Spis ludności z 1900. AUJ, S II 619, teczka personalna; WP II 81, prot. pos. Rady Wydz.; WP II 138, teczka habilitacyjna; WP II 519, poz. 46; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: CSUI, t. III, lit. A–D, s. 446. J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., passim. M. Patkaniowski, Dzieje..., s. 333–336, 338–340, 457. A. Vetulani, Józef Brzeziński, PSB, t. III, s. 39–40. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=psb.7419.13 (dostęp z 9 III 2014). BRZEZIŃSKI Wacław Ur. 8 VIII 1900 w Zawierciu; zm. 22 VII 1987 w Zakopanem; pochowany 29 VII 1987 na cm. Powązkowskim w Warszawie, brama IV-f, kw. 155. Ojciec Józef Kalasanty (zm. 1937), dr medycyny, lekarz fabryczny; matka Kazimiera Angela z d. Lesiecka (zm. 1927); brat Stanisław, zginął w Dachau. Żona Halina Eleonora z d. Glinka-Janczewska (20 II 1908–6 I 1996), ślub 15 VI 1935 w W-wie; dzieci: Ewa Maria (ur. 18 I 1937), żona NN Kamlera; Danuta Kazimiera (ur. 5 VI 1943); Jacek Józef (ur. 5 II 1950). Wykształcenie • Szkoła handlowa w Kielcach, świadectwo dojrzałości. 8-klasowe Filologiczne Gimn. Męskie w Zawierciu, kl. V–VIII, matura 20 VI 1918. • Uniw. w W-wie, Wydz. Prawa, st. zw. 1918/19 sem. I, 1919/20 sem. I, 1920/21– 1923/24; absolutorium. Mgr praw Uniw. w W-wie 15 XI 1924. Na podstawie upoważnienia Rady Wydz., dziekan 11 II lub 11 XI 1922 zaliczył czas służby wojskowej do okresu studiów prawniczych. PEP w W-wie: egz. hist.-pr. (środkowy) – 30 VI 1922; egz. sądowy – 15 X 1924; egz. z nauk polit. – 14 VI 1923. • Przedstawił na Uniw. w W-wie rozprawę na stopień doktora praw: „Terytorialna organizacja gminy wiejskiej w Polsce. Wnioski do reformy”; ref. gł. B. Wasiutyński. Dr praw Uniw. w W-wie 10 XII 1934. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) we Francji X 1926–II (V) 1928. • Wniósł na Uniw. w W-wie podanie o udzielenie veniam legendi na podstawie rozprawy: Pojęcie prawne samorządu terytorialnego w Polsce według prawa obowiązującego w 1939, „Gazeta Administracyjna”, 1948, nr 7–8, 9, 11–12. Doc. prawa administracyjnego Uniw. w W-wie 1947. Kariera pozauniwersytecka Urząd Wojewódzki w W-wie, Wydz. Samorządowy, referent (praktykant) XII 1924– XI 1926. MSWewn., Dep. Samorządowy, referent V 1928–X 1930. PRM, komisja usprawnienia administracji, sekretarz komisji X 1930–XI 1932. Senat RP, Biuro Senatu, Dział Legislacji, kierownik XI 1932–V 1936. Związek Rewizyjny Samorządu terytorialnego, Dział Naukowo-Badawczy, kierownik V 1936–VIII 1939. Stołeczny Komitet Samopomocy Społecznej, pracownik umysłowy X 1939–II 1941. Zarząd Miejski miasta Warszawy, inspektor XII 1941–VIII 1944. Biuro Odbudowy Stolicy, Dział Prawny, kierownik IV 1945–V 1946. PRM, kontraktowy rzeczoznawca V 1946; tamże Biuro Organizacji i Spraw Osobowych, Dział Badań i Planowania, kierownik 1947(?)–30 IX 1950; tamże, Biuro Prac Ustawodawczych, rzeczoznawca od 1 X 1950. PAN, INP, samodzielny pracownik nauki (prof. nzw.) 1 IX 1954–31 V 1958; tamże, prof. zw. 1 VI 1958–31 X 1961. Polskie Tow. Tatrzańskie. Międzynarodowy Inst. Nauk Administracyjnych, Sekcja Polska, sekretarz 1936. Tow. Urbanistów Polskich, Zarząd, wiceprezes 1948/49. ZNP. RGSW, Zespół Rzeczoznawców Prawa, członek. Klub Demokratycznej Profesury, członek od 1950. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w Uniw. w W-wie (w latach 1935–1945 – UJP): katedra prawa administracyjnego, asystent 1928–1931; tamże, docent 1947–VIII 1948. • w SGH w W-wie: wykłady zlecone I–VIII 1939. • w UMK: kontraktowy zca prof. w katedrze prawa administracyjnego IX 1948– III 1949; tamże, prof. nzw. 24 III 1949–31 VIII 1952. • w UJ: prof. nzw. prawa administracyjnego 1 IX 1952 (nominacja 7 VIII 1952)– 29 V 1958; prof. zw. prawa administracyjnego 31 V 1958 (tytuł CKK)–23 VI 1970; katedra prawa administracyjnego, kierownik 4 XI 1957–13 V 1970; prodziekan 1956/57. Inne: Wojsko Polskie 1918–1921, rezerwa 33 pp; tamże, wojna 1939, 13 pp; obóz jeńców w Działdowie. Armia Krajowa, grupa „Wydmy”, jako rzeczoznawca grupy mającej przygotować administrację polską na terenie b. Prus Wschodnich. ZKZ 1931, 1947. OOP, Krzyż Komandorski 1932. OOP, Krzyż Kawalerski 1935. Najważniejsze prace (współautor W. Dalbor), Ustrój powiatowych związków samorządowych, W-wa 1933. Prawo mieszkaniowe, W-wa 1953. Polskie prawo budowlane, W-wa 1955. (współautorzy: M. Zimmermann, M. Jaroszyński), Polskie prawo administracyjne. Część ogólna, W-wa 1956. (współautorzy: M. Jaroszyński, J. Starościak), Polskie prawo administra cyjne. Część szczegółowa, W-wa 1957. Sądowa kontrola administracji we Francji, W-wa 1960. Administracyjno-prawne zagadnienia gospodarki planowej, Kr. 1970. Ochrona prawa biologicznego środowiska człowieka, wyd. I: W-wa 1971; wyd. II: W-wa 1975 (jako Ochrona prawa naturalnego środowiska człowieka). Zob.: B.H., Wykaz prac prof. dra Wacława Brzezińskiego, „Krakowskie Studia Prawnicze”, 1973, R. 6, s. 163–187. Źródła archiwalne: AUMK, sygn. K-1/359, teczka personalna. AUJ, S III 246, teczka personalna. AUW, RP 3709, teczka studencka. Informacje USC m. st. W-wy, pismo nr USC-WA.5362.3.6973.2013.TTR z 3 IX 2013. INP, sygn. 1/6, teczka personalna. Źródła drukowane i literatura: H. Duczkowska-Moraczewska, M. Gołębiowski, R. Karpiesiuk, B. Kierzkowska, E. Talarczyk, E. Wiśniewska, Pracownicy nauki i dydaktyki Uniwersytetu Mikołaja Kopernika 1945–2004. Materiały do biografi i, red. S. Kalembka, Tor. 2006, s. 117–118. H. Franaszek, A. Wasilewski, Sesja naukowa w Modlnicy dla uczczenia dorobku naukowego prof. Wacława Brzezińskiego, „Państ. i Pr.”, 1972, z. 2, s. 157–158. Powstanie i pierwsze dziesięć lat UMK 1945–1956. Wybór źródeł, red. H. Duczkowska-Moraczewska, Tor. 1995, s. 206, 257, 284, 285, 290. T. Szczęsny, Wacław Brzeziński (1900–1987), „Chrońmy Przyrodę”, 1988, z. 3, s. 46–48. A. Wasilewski, Wacław Brzeziński (1900–1987), „Państ. i Pr.”, 1987, R. 42, z. 12, s. 99–101. BUCHAŁA Kazimierz Ur. 6 II 1924 w Gierałtowicach; zm. 7 IX 2002 w Krakowie; pochowany 12 IX 2002 na cm. parafialnym w Suchej Beskidzkiej. Ojciec Jan, rolnik; matka Zofia z d. Batek (w kat. wydz. studentów UJ również matka: Maria lub Rozalia); rodzeństwo: Władysław; Natalia. Żona Zofia z d. Krzeszkowiak (ur. 5 I 1924), ślub 27 X 1950. Wykształcenie • Gimn. i Lic. w Wadowicach, matura 15 II 1947 (tryb przyspieszony). • UJ, Wydz. Prawa, wolny słuchacz 1946/47 (od 24 II 1947 – st. zw.); st. zw. 1947/48–1949/50. Mgr praw UJ 22 VI 1950. • Wniósł w 1954 na UJ podanie o otwarcie przewodu kandydackiego z zakresu nauk prawnych; dyscyplina podstawowa – prawo karne na podstawie rozprawy: „Rola kary w ochronie budownictwa sojalistycznego”; promotor: W. Wolter (UJ); egzaminy kandydackie: egz. z j. rosyjskiego – 14 IX 1956; egz. z materializmu dialektycznego i historycznego – 13 X 1956 (niezdane), 19 XII 1956; prawo karne (nie wyznaczono terminu); proces karny (wybrane zagadnienia), nie wyznaczono terminu (przewód przerwany z powodu zmian w przepisach, wznowiony jako doktorski na podstawie ustawy z 5 XI 1958). • Przedstawił na UJ rozprawę na stopień doktora praw: „Rola kary w ochronie budownictwa socjalistycznego”, zmieniona uchwałą Rady Wydz. z 2 VI 1959 na: „Podmiotowa strona przestępstw sprowadzenia powszechnego niebezpieczeństwa” (druk: Wina przy przestępstwach sprowadzenia powszechnego niebezpieczeństwa, W-wa 1960); promotor W. Wolter (UJ); referenci (recenzenci): T. Cyprian (UAM), zrezygnował, I. Andrejew (Uniw. w W-wie), M. Cieślak (UJ), S. Stomma (UJ); ryg. z prawa karnego – 6 III 1959; ryg. z postępowania karnego – 6 III 1959. Dr nauk prawnych UJ 19 XII 1959. • Wniósł 2 IV 1964 na UJ podanie o nadanie stopnia doktora habilitowanego z zakresu prawa karnego na podstawie rozprawy: Dyrektywy sądowego wymiaru kary, W-wa 1964; recenzenci: Tadeusz Cyprian (UAM), Leszek Lernell (Uniw. w W-wie), W. Wolter (UJ), M. Cieślak (UJ); kolokwium 26 X 1964; wykład habilitacyjny: „Bezprawność przestępstw nieumyślnych” (inne zgłoszone: „Przestępstwo sprowadzenia niebezpieczeństwa katastrofy w komunikacji”) 26 X 1964. Dr hab. (docent) prawa z zakresu prawa karnego UJ 26 X 1964 (Rada Wydz.), 27 III 1965 (MSWyż.). Kariera pozauniwersytecka Majątek niemiecki, ślusarz i kierowca 1942–1945. Sąd Wojewódzki w Kr., aplikant sądowy 1950; tamże, asesor sądowy 1951–1952 (zwolniony za przynależność do Armii Krajowej); Zespół Adwokacki nr 6 w Kr., adwokat 1953–1963. Rada Adwokacka w Kr., dziekan 1953–1958, 1963–1968. Milicja Obywatelska, członek 1945. Związek Młodzieży Wiejskiej „Wici”, członek od 1946; tamże, zarząd powiatowy w Wadowicach 1947–1948. ZAMP 1948–1950. ZL (ZSL), członek zarządu koła akademickiego od 1948. PZPR, członek 1953. Zrzeszenie Prawników Polskich, członek, tamże, członek zarządu okręgowego, tamże, członek zarządu głównego 1954–1958. Rada Narodowa w Kr., radny 1965–1968. PAN, Oddział w Kr., Kom. Pr., członek. PAN, Komisja Nauk Prawnych PAN, członek. Komitet Nauk Prawnych, członek. Niemieckie Tow. Prawa Porównawczego, członek. Międzynarodowe Tow. Prawa Karnego (AIDP), członek. Naczelna Rada Adwokacka, członek; tamże, prezes. Komisja ds. Reformy Prawa Karnego, przewodniczący. Rada Legislacyjna przy Prezesie Rady Ministrów, członek. Trybunał Konstytucyjny, sędzia. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: katedra prawa karnego, zca asystenta 1 I–31 VIII 1950; tamże, młodszy asystent 1 IX 1950–31 VIII 1951; tamże, starszy asystent 1953–1953; tamże, adiunkt 1 XII 1953–1965; tamże, docent 1 VIII 1965 (nominacja 31 VII 1965)– 1971; tamże, kierownik katedry 1967–1970; prof. nzw. 1971 (tytuł naukowy), 1971 (stanowisko)–1976; prof. zw. (tytuł) 22 III 1976 (wniosek Rady Wydz.). Inst. Prawa Karnego, dyrektor od 1970. Zakład Prawa Karnego, kierownik od 1970; dziekan 1968/69. Inne: Armia Krajowa 1942–1945. OOP, Krzyż Kawalerski; tenże, Krzyż Komandorski z Gwiazdą. Medal KEN. Medal „Zasłużony Nauczyciel”. Najważniejsze prace Przestępstwa w komunikacji drogowej, W-wa 1961. Dyrektywy sądowego wymiaru kary, W-wa 1964. Bezprawność przestępstw nieumyślnych oraz wyłączające ją dowodowe ryzyko, W-wa 1971. Przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji drogowej, W-wa 1973. (współautor S. Waltoś), Zasady prawa i procesu karnego, W-wa 1975. Prawo karne materialne, wyd. I: W-wa 1980; wyd. II: W-wa 1989. (red.), Komentarz do Kodeksu karnego. Część ogólna, wyd. I: W-wa 1990; wyd. II: W-wa 1994. (współautor A. Zoll), Polskie prawo karne, wyd. I: W-wa 1995; wyd. II: W-wa 1997. Kodeks karny. Część ogólna: Komentarz do art. 1-116, Kr. 1998. Zob.: Bibliografia [prac Kazimierza Buchały], w: M. Bielski, Dwustulecie Katedry Prawa Karnego UJ, Kr. 2011, s. 84–101. Źródła archiwalne: AUJ, S III 246, teczka personalna; WP III 85, 90, 93, 96; WP III 186, kopia dyplomu magisterskiego; WP IV 153, teczka doktorska; WP IV 154, teczka habilitacyjna, WP IV 23, wniosek o nadanie stopnia profesora; WP (nowa akcesja), teczka profesorska. Źródła drukowane i literatura: M. Bielski, Kazimierz Buchała (1924–2002). Biogramy profesorów w Katedrze Prawa Karnego, w: M. Bielski, Dwustulecie Katedry Prawa Karnego UJ, Kr. 2011, s. 82–84. Kazimierz Buchała, „Więź”, 2003, nr 2, s. 176. M. Szewczyk, Jubileusz Profesora Kazimierza Buchały, „Prz. Pr. Karn.”, 1994, z. 10, s. 53–55. Współcześni uczeni polscy. Słownik biografi cz-ny, red. J. Kapuścik, t. I: A–G, W-wa 1998, s. 182–183. A. Zoll, Kazimierz Buchała (1924–2002), „Państ. i Pr.”, 2003, z. 3, s. 104–107. Idem, Kazimierz Buchała (6 II 1924–7 IX 2002), w: Kronika Uniwersytetu Jagiellońskiego za rok akad. 2001/2002, red. A.K. Banach, Kr. 2004, s. 353–356. BUCHAŁA Rudolf* Ojciec Edmund; matka Agnieszka z d. Wąsik. Żona Renata z d. Wystrychowska (ur. 12 II 1929), lekarz, ślub ok. 1950; dzieci: Ewa (ur. 13 XII 1956); Krzysztof (ur. 12 VI 1958). Wykształcenie • LO dla Dorosłych w Kat., matura humanistyczna 1947. • UJ, Wydz. Prawa 1947/48–1950/51; egzaminy roczne na stopień magistra praw: ezg. I – 14 VI 1948; egz. II – 8 VI 1949; egz. III – 15 IX 1950; egz. IV – 24 X 1951; kolokwium: prawo pracy – 8 IX 1950. Mgr praw UJ 24 X 1951. • Przedstawił na UJ rozprawę na stopień doktora praw: „Zachodnioniemiecka doktryna o tzw. »Recht auf die Heimat« a prawo międzynarodowe” (druk: „Recht auf die Heimat”. Studium z problematyki stosunków NRF a wschodnimi sąsiadami Niemiec, Kat 1969); promotor M. Iwanejko; recenzenci: R. Bierzanek (UŁ), Józef Kokota (Inst. Śląski w Opolu), S. Nahlik; ryg. z fi lozofi i prawa – 22 VI 1966, ryg. z prawa międzynarodowego publicznego – 29 VI 1966. Dr nauk prawnych UJ 1 VII 1966. • Wniósł na UJ podanie o nadanie stopnia doktora habilitowanego w zakresie nauk politycznych na podstawie rozprawy: Watykan a Europa Środkowa – Polityka wschodnia Stolicy Apostolskiej lat siedemdziesiątych, Kat. 1977; recenzen ci: K. Kąkol (minister-kierownik urzędu ds. wyznań), zrezygnował, zastąpiony przez J. Symonidesa (Uniw. w W-wie), R. Bierzanek (Uniw. w W-wie), M. Iwanejko (AE w Kr.), G. Rysiak (UJ); kolokwium 26 V 1980. Dr hab. nauk politycznych UJ 26 V 1980 (Rada Wydz.), 30 III 1981 (CKK). Kariera pozauniwersytecka „Słowo Powszechne”, redaktor 1951–1956. Stowarzyszenie „Pax” do 1956. Wydawnictwo „Śląsk” w Katowicach, Dział Społeczny, redaktor naukowy 1957–31 XII 1961. Sejm, poseł 23 III 1980–31 VIII 1985, koło poselskie „Znak”. Śląski Inst. Naukowy, koordynator badań niemcoznawczych od 1957; Komisja Niemcoznawcza, członek (samodzielny pracownik nauki). Inst. Naukowo-Badawczy w Kat. Stowarzyszenie „Pax”, członek do 1955. „Więź” (czasopismo), zespół redakcyjny, członek od II 1958. ZNP, członek. Tow. Rozwoju Ziem Zachodnich 1963–do rozwiązania. Stowarzyszenie Śląski Inst. Naukowy, członek rzeczywisty. Stronnictwo Demokratyczne, członek 1949–1951. Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich, członek 1953–1956. Związek Zawodowy Pracowników Książki, Prasy i Radia, członek 1957–1963. ZNP, członek 1963. Tow. Przyjaźni Polsko-Radzieckiej, członek 1977. PAN, Komitet Badań Polonii. Tow. Polsko-Austriackie, członek. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: katedra prawa międzynarodowego publicznego, dr hab. nauk politycznych. • w AE w Katowicach: prof. • inne uczelnie: Wyższa Szkoła Zarządzania Marketingowego i Języków Obcych w Kat., wykładowca. Inne: Brązowy Krzyż Zasługi 1951. OOP, Krzyż Kawalerski 1979. ZKZ 1974. Srebrna odznaka Zasłużony dla Rozwoju Województwa Katowickiego 1967. Najważniejsze prace Tendencje wielko niemieckie w Austrii, Opole 1967. Polska – NRD – NRF – Watykan a status quo w Europie Środkowej, Kat. 1972. RFN wobec europejskich krajów neutralnych w latach osiemdziesiątych, Opole 1990. Liberalizm, Kat. 1993. Źródła archiwalne: AUJ, WP III 138; WP III 184, kopia dyplomu magisterskiego; WP IV 153, teczka doktorska; WP (nowa akcesja), teczka habilitacyjna. Źródła internetowe: http://www.encyklo.pl/index.php5?title=Bucha%C5%82a_Rudolf (dostęp z 10 XII 2013). BUHL Edward Wykształcenie • Uniw. w Pradze, Wydz. Filozof. Przedstawił na Uniw. w Pradze rozprawę na stopień doktora fi lozofii. Dr fi lozofii Uniw. w Pradze. Uniw. w Pradze, Wydz. Prawa egzaminy ścisłe na stopień doktora obojga praw. Dr obojga praw Uniw. w Pradze. • Wniósł na Uniw. w Pradze podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu fi lozofii prawa. Doc. pryw. fi lozofii prawa Uniw. w Pradze 1852. Wniósł na Uniw. w Pradze podanie o rozszerzenie habilitacji na historię prawa i państwa niemieckiego. Doc. pryw. historii państwa i prawa niemieckiego Uniw. w Pradze 1856. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w Uniw. w Pradze: doc. pryw. fi lozofii prawa 1856. • w UJ: katedra historii państwa i prawa niemieckiego, prof. nzw. 1 XI 1856 (nominacja 28 IX 1856)–30 IX 1858; katedra historii państwa i prawa niemieckiego oraz fi lozofii prawa, prof. zw. 1 X 1858 (nominacja 3 IX 1858)–30 IX 1870, wykładał za osobnym wynagrodzeniem prywatne prawo niemieckie; dziekan. • w ULw.: prof. od 1870; dziekan 1871/72–1872/73. Najważniejsze prace Dr. Buhls Repetitorium (wykłady uniwersyteckie), Lw. 1880. Źródła archiwalne: AUJ, S II 803; WP II 77-79, prot. pos. Rady Wydz.; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: K. Chłędowski, Pamiętniki I..., s. 105. K. Lewicki, Edward Buhl, PSB, t. III, s. 108. M. Patkaniowski, Dzieje..., passim. BURZYŃSKI Piotr Ojciec Józef, kupiec, zmarł przed 1836; matka Barbara z d. Taroni(?), zmarła przed 1837. Wykształcenie • Lic. św. Anny w Kr., matura. • UJ, Wydz. Filozof., st. zw. 1833/34–1834/35. UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1835/36–1837/38; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora obojga praw: ryg. I – 30 IV 1842; ryg. II – 12 XI 1842; ryg. III – 15 VII 1843; ryg. IV (publiczna dysputa) na podstawie rozprawy: O stosunkach majątkowych między osobami różnokrajowemi zawierającymi związki małżeńskie bez intercyzy, Kr. 1844 – 28 VII 1844. Dr obojga praw UJ 28 VII 1844. Kariera pozauniwersytecka Senat Rządzący WMK, Biuro Fiskalne, aplikant 26 III 1841–11 VIII 1842; aplikant sądowy od 12 VIII 1842. Dyrekcja Domu Pracy, sekretarz od 2 III 1843. Sąd Pokoju Okręgu Chrzanowskiego, podpisarz 4 IV 1845–1946; Trybunał miasta Kr., sekretarz 27 V 1846–29 XI 1851; tamże, zca radcy 30 XI 1851–28 VI 1855. Sąd Obwodowy w Złoczowie, zca prokuratora 29 VI 1855–31 III 1860. TNK, członek. AU, Wydz. Hist.-Filozof., członek czynny (25 IV 1873) 7 VII 1873. „Czasopismo poświęcone prawu i umiejętnościom politycznym”, redaktor. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: suplent (zca prof.) w katedrze prawa francuskiego cywilnego i handlowego 15 X 1851–12 IX 1854; prof. zw. prawa cywilnego francuskiego oraz prawa polskiego i jego historii 1 IV 1860 (24 II 1860 nominacja)–21 IV 1879; dziekan 1863/64, 1869/70. Najważniejsze prace Wykład prawa cywilnego francuskiego, t. I: Kr. 1852; O uprawnieniu dzieci nieślubnych podług prawa polskiego, „Rozprawy i Sprawozdania Wydziału Historyczno-Filozoficznego”, Kr. 1875; O prawie bliższości w dawnej Polsce, „Rozprawy i Sprawozdania Wydziału Historyczno-Filozoficznego”, Kr. 1877; O decymach i narocznikach, tudzież o dziesięcinie monarszej w dawnej Polsce, ustęp z dziejów gminy i skarbowości publicznej polskiej, „Rozprawy i Sprawozdania Wydziału Historyczno-Filozofi cznego”, Kr. 1878; Prawo prywatne polskie, t. I: Kr. 1867; t. II: Kr. 1871. Źródła archiwalne: AUJ, S I 384; S I 512; WP I 42, 43; S II 619, teczka personalna; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: Biogramy uczonych..., cz. 1, z. 1: A–J, s. 172–173. K. Chłędowski, Pamiętniki I..., s. 105, 159. M. Patkaniowski, Dzieje..., passim. Idem, Piotr Burzyński, PSB, t. III, s. 141–142. Poczet członków..., s. 32. CHELIŃSKI Stanisław Wincenty Franciszek* Ur. 25 I 1891 w majątku Uzarzów; zm. 9 V 1946 (uznany za zmarłego; akt został sporządzony 30 XI 1949 na podstawie postanowienia Sądu Grodzkiego w W-wie, nr aktu zgonu V/1378/1949). Ojciec Feliks, rolnik, urzędnik Towarzystwa Pożyczkowo-Oszczędnościowego, agronom; matka Stefania z d. Rudzka; siostra Maria Antonina (7 VI 1885– 4 VII 1977). Żona Maria z d. Ziarkowska, ślub 8 IX 1923; syn Ryszard Stefan (ur. 28 I 1928). Wykształcenie • 8-klasowa Filologiczna Szkoła Lubelska w Lub., matura 20 VI 1910. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1910/11–1913/14; absolutorium 11 X 1916; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (politicum) – 9 I 1917; ryg. II (iudicale) – 23 III 1917; ryg. III (historicum) – 31 V 1917. Dr praw UJ 1 VI 1917. PEP w Kr.: egz. hist.-prawny – 30 IV 1912; egz. sąd. – 23 III 1917; egz. z nauk pol. – 10 I 1917. • Wniósł w 1924 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu fi lzofi i prawa na podstawie rozprawy: Pojęcie rozkazu w świetle ogólnej teorii norm. Prace z dziedziny teorii prawa, Kr. 1925; referenci: E. Krzymuski, W.L. Jaworski; Kol. Prof. 18 I 1926 odroczyło dyskusję po negatywnej recenzji E. Krzymuskiego; podanie wycofano. Wniósł w 1929 na UJ drugie podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu teorii i fi lozofii prawa; referenci: J. Lande, W.L. Jaworski, S. Gołąb; kolokwium 22 IV 1931; wykład habilitacyjny: „Teoria państwa J. Rousseau” (inne zgłoszone: „Droga do definicji prawa”; „Monarchia i rzeczpospolita”) 23 IV 1931. Doc. teorii i fi lozofii prawa UJ 23 IV 1931 (Rada Wydz.), 19 V 1931 (MWRiOP). Kariera pozauniwersytecka MSpr., pomocnik referenta 1918; tamże, referent 1918. Sąd Okręgowy w Mławie, podprokurator 1918. Sędzia Pokoju w Lipnie 1919. MSpr., radca 31 XII 1926–1939. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: doc. pryw. teorii i fi lozofii prawa 19 V 1931–1939 (1945). Najważniejsze prace Rzeczpospolita wenecka. Zarys dziejów i ustroju, W-wa 1919. Schopenhauera teoria prawa i państwa, „Kwartalnik Filozoficzny”, 1927, z. 4; 1928, z. I. Źródła archiwalne: AUJ, WP II 85, prot. pos. Rady Wydz.; WP II 527, poz. 164; M. Barcik, „Korpus...”. USC m. st. Warszawy, list z 2011. Źródła drukowane i literatura: CSUI, t. III, lit. A–D, s. 531–532. J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., s. 193. CIEŚLAK Marian Ojciec Wojciech, rolnik; matka Balbina z d. Ochmańska. Żona Alicja z d. Kędzierska (zob. Aneks I). Wykształcenie • LO w Zduńskiej Woli, matura 1945. • Uniw. w Poz., Wydz. Prawno-Ekon., st. zw. 1945/46; egzaminy roczne na stopień magistra praw: egz. I – 19 XI 1945; egz. II – 18 V 1946. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1946/47; egzaminy roczne na stopień magistra praw: egz. III – 9 XII 1946; egz. IV – 30 VI 1947; kolokwium: statystyka – 27 I 1947; prawo pracy – 9 VII 1947. Mgr praw UJ 9 VII 1947. • Przedstawił na UJ rozprawę na stopień doktora praw: „Kara: istota, cel, uzasadnienie”; przedmiot gł.: prawo karne; przedmiot pob.: postępowanie cywilne; referent gł.: W. Wolter; koreferent: M. Patkaniowski; egzaminator z przedmiotu pobocznego: M. Waligórski; ryg. – 17 V 1949. Dr praw UJ 21 V 1949. • Docent (tytuł naukowy) 30 VI 1954 (CKK). Kariera pozauniwersytecka Praca na roli w gospodarstwie rodziców 1940. Ukrywał się 1940–1941. Firma EBERHARDT, robotnik budowlany od 1941. Firma SCHMIDT, pomocnicza siła biurowa do 1943. Sąd Okręgowy w Kr., aplikant sądowy 1947–1949. Komisja Egzaminacyjna dla egzaminów sędziowskich przy Sądzie Apelacyjnym w Kr., egzamin sędziowski 27 VIII 1949. Kancelaria Adwokacka dr Rymara w Kr., aplikant adwokacki 1949– 1950. Rada Adwokacka w Kr., adwokat 23 XI 1950–1958 (zawiesił wykonywanie, 1962 wystąpił). Obrońca wojskowy 1956. PAN, INP, docent 1 XI 1956–30 III 1958; prof. nzw. 1 V 1958–31 X 1961. „Palestra”, członek komitetu redakcyjnego. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: katedra prawa karnego, starszy asystent 1 I 1950–31 VIII 1952; katedra postępowania karnego, wykładowca 1 X 1951–1952; tamże, kontraktowy samodzielny pracownik nauki zatrudniony w charakterze zcy prof. 1 IX 1952– 31 VIII 1954; tamże, docent etatowy 30 IX 1954–29 IV 1958; prof. nzw. 30 IV 1958 (tytuł CKK), prof. nzw. (stanowisko) 24 IV 1958 (CKK); prof. zw. (tytuł naukowy) 30 IX 1965 (Rada Wydz.) 1 VII 1967–30 IX 1974; tamże, kierownik 1 I 1953–30 IV 1970. Zakład Postępowania Karnego, kierownik 1 V 1970– 30 IX 1974; prodziekan 1960/61 sem. II–1961/62; dziekan 1965/66–1967/68. • w Uniw. Gdańskim: Katedra Postępowania Karnego, prof. zw. 1 X 1974–1992; Zespołowa Katedra Prawa i Postępowania Karnego, kierownik 1974–1992. • w Szkole Wyższej im. Pawła Włodkowica w Płocku: wykładowca. Najważniejsze prace Proces karny, cz. I: Zagadnienia wstępne, W-wa 1952; cz. II, W-wa 1953; cz. III. Nieważność orzeczeń w procesie karnym PRL, W-wa 1965. (współaut. K. Spett, W. Wolter), Psychiatria w procesie karnym, W-wa 1968; wyd. II: 1977; wyd. III (dodatkowo współaut. A. Szymusik), W-wa 1991. Polska procedura karna. Podstawowe założenia teoretyczne, wyd. I: W-wa 1971; wyd. II: W-wa 1973; wyd. III: W-wa 1984. Postępowanie karne. Część ogólna, Kr. 1971. Postępowanie karne. Zarys instytucji, W-wa 1982. Wstęp do nauki polskiego prawa karnego, Gdańsk 1985. Polskie prawo karne. Zarys systemowego ujęcia, wyd. I: W-wa 1990; wyd. II: W-wa 1994; wyd. III: W-wa 1995. Podstawowe prawa i wolności w Europejskiej Konwencji Praw Człowieka na tle orzecznictwa Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w okresie 1988–1992, W-wa 1995. Dzieła wybrane, t. I–V: Kr. 2011. Zob.: Bibliografia prac naukowych Mariana Cieślaka, w: Dzieła wybrane, t. 1: Zagadnienia dowodowe w procesie karnym, red. S. Waltoś, przy współpracy M. Rusina i S. Steinborna, Kr. 2011, s. XXII–XL. Publikacje M. Cieślaka, w: Problemy kodyfi kacji prawa karnego. Księga pamiątkowa ku czci prof. Mariana Cieślaka, red. S. Waltoś przy współpracy Z. Dody et al., Kr. 1993, s. 613–629. Źródła archiwalne: AUJ, S III 246, teczka personalna; WP III 198, poz. 50, WP III 203, poz. 312; WP IV 23, wnioski o nadanie tytułu profesora. INP, sygn. 1/7, teczka personalna. Źródła drukowane i literatura: Problemy kodyfikacji prawa karnego. Księga pamiątkowa ku czci prof. Mariana Cieślaka, red. S. Waltoś, przy współpracy Z. Dody et al., Kr. 1993. Marian Cieślak (1921–2010), w: Dzieła wybrane, t. 1: Zagadnienia dowodowe w procesie karnym, red. S. Waltoś, przy współpracy M. Rusina, S. Steinborna, Kr. 2011, s. VII–XII. Źródła internetowe: http://www.prawo.ug.edu.pl/index.php?id=1&p=558 (dostęp z 11 XII 2013). CUKROWICZ Aleksander Ur. 30 VII 1815 w Guzowie; zm. 21 I 1899 w Krakowie; pochowany na cm. Rakowickim tamże, Kw. IVa, zach. Ojciec Franciszek, sędzia, zamieszkały w Lublinie; matka Marianna; rodzeństwo: Hipolit (1824–1855); Franciszek. Wykształcenie • Matura w Lic. św. Barbary w Kr. w 1832. • UJ, Wydz. Filozof., st. nzw. 1831/32 sem. II. UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1832/33–1834/35; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora obojga praw: ryg. I – 13 VII 1836; ryg. II – 12 III 1847; ryg. III – 6 V 1847. Dr obojga praw UJ (na podstawie rozprawy: O dowodzie początkowym przez pismo) 15 V 1847. Kariera pozauniwersytecka Trybunał Sądowy I Instancji WMK, aplikacja 4 II 1835–20 V 1840 tamże, podprokurator rządowy 23 V 1842–27 I 1846; tamże, prokurator rządowy 27 I 1846–1948. Sądu Drukowy (Karny), tymczasowy prokurator od 29 VII 1848. Senat Rządzący WMK, Wydz. Spraw Wewnętrznych, aplikacja 20 V 1840–23 V 1842. Sąd Krajowy Niższy w Kr., radca od 29 VII 1848. TNK, członek czynny 11 II 1850. Sąd Krajowy Wyższy w Kr., radca od 1864. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: suplent (zca prof.) w katedrze prawa rzymskiego 1848/49–1849/50. Najważniejsze prace Słowo o postępowaniu cywilnym w sądach austriackich, Kr. 1866. Źródła archiwalne: AN PAN i PAU, TNK 3. AUJ, S I 511; S I 512; S II 619, teczka personalna; WP I 40-43; W. Baczkowska, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: J. Czech, Kalendarz Krakowski na rok 1900, Kr. 1900, s. 82. H. Łuczak-Kozerska, Cukrowicz Hipolit, PSB, t. IV, s. 110–111. M. Patkaniowski, Dzieje..., passim. D. Rederowa, Z dziejów Towarzystwa..., passim. CYFROWICZ Leon Ur. 1 IV 1844 w Krakowie; zm. 23 V 1904 w Krakowie; pochowany na cm. Rakowickim tamże, Kw. IIIb, rząd pd.-wsch., narożnik, grobowiec rodzinny. Ojciec August. Żona: NN; dzieci: August Leon (ur. 28 V 1871), dr praw UJ 1 VI 1895; Kazimierz Leon (ur. 27 II 1883), student Wydz. Prawa i Wydz. Lek. UJ. Wykształcenie • Gimn. św. Anny, kl. I–VIII: 1855/56–1862/63, matura 12 VII 1863. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1863/64–1866/67; absolutorium 8 X 1867; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora obojga praw: ryg. I – 25 I 1868; ryg. II – 28 VII 1868; ryg. III – 11 XII 1868; ryg. IV – 4 III 1869. Dr obojga praw UJ 9 III 1869. UJ, Wydz. Filozof., st. zw. 1867/68 sem. I. • Wniósł 10 X 1877 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu nauki administracji i nauki prawa administracyjnego na podstawie rozprawy: O ubóstwie stanowiska administracyjnego ze szczególnym uwzględnieniem ustawodawstwa austriackiego, Kr. 1885; 20 VII 1878 podanie wycofał. Wniósł 27 II 1879 na UJ drugie podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu nauki administracji i prawa administracyjnego austriackiego na podstawie rozprawy: „O Trybunale Administracyjnym”; referenci: J. Dunajewski, F.K. Kasparek; kolokwium 8 VII 1879; wykład habilitacyjny: „Pojęcie administracji, jej treść i stanowisko w organizmie państwa” 10 VII 1879. Doc. pryw. nauki o administracji i austriackiego ustawodawstwa administracyjnego UJ 10 VII 1879 (Kol. Prof.), 3 X 1879 (MWiO). Kariera pozauniwersytecka „Czas”, sekretarz 1869–1881. Rada Miejska w Kr., radca. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: doc. pryw. nauki o administracji i austriackiego ustawodawstwa administracyjnego 3 X 1879–23 V 1904 (od 16 II 1886 z tytułem i charakterem prof. nzw.); Kancelaria Uniwersytecka, sekretarz i dyrektor Archiwum 1881–23 V 1904; wykładowca (tzw. stała docentura) rachunkowości państwowej 1890– 23 V 1904. Inne: Order Franciszka Józefa, Krzyż Kawalerski 2 XI 1888. Najważniejsze prace Nowe przepisy egzaminacyjne dla kandydatów na nauczycieli w gimnazjach i szkołach realnych, Kr. 1884. Wniosek radcy miejskiego L. C. w sprawie reformy statutu emerytalnego dla urzędników i sług gminy stołecznego królewskiego miasta Krakowa, Kr. 1900. Źródła archiwalne: AUJ, S II 619, teczka personalna; S II 804; WP II 80, prot. pos. Rady Wydz.; WP II 138, teczka habilitacyjna; WP II 517, poz. 1440, 1527; WP II 518, poz. 15; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: CSUI, t. III, lit. A–D, s. 634. M. Patkaniowski, Dzieje..., s. 418–421, 424, 431, 445. CZARKOWSKI (do 26 XI 1934 – KRUPA) Jan Ojciec Wojciech Krupa, rolnik; matka Katarzyna z d. Gruchała, rolniczka; rodzeństwo: Stefan Krupa; Maria (zam. Solarska). Wykształcenie • II Gimn. w Tarnowie w latach 1926–1930, matura 1930. • UJ, Wydz. Prawa st. zw. 1932/33–1935/36; egzaminy roczne na stopień magistra praw: egz. I – 14 VI 1933; egz. II – 22 IX 1934; egz. III – 7 IX 1935; egz. IV – 25 VI 1936. Mgr praw UJ 25 VI 1936. • AE w Kr. 1937. • Przedstawił na UJ rozprawę na stopień doktora praw: „Oddłużanie w rolnictwie”; przedmiot gł.: ekonomia polityczna; przedmiot pob.: skarbowość; Rada Wydz. 6 III 1945 uznała ryg. złożone w konspiracji 28 VII 1944 przed A. Krzyżanowskim. Dr praw UJ 21 III 1945. • Wniósł na UJ podanie o veniam legendi z zakresu ekonomii politycznej na podstawie rozprawy: Teoria stopy procentowej, Kr. 1947; referenci: F. Młynarski (UJ), W. Krzyżanowski (UJ), A. Krzyżanowski (UJ); kolokwium 16 II 1946; wykład habilitacyjny nt: „Metody walki z bezrobociem” 23 II 1946; zawieszono postępowanie z powodu braku wydrukowanej rozprawy; wznowienie postępowania 6 XII 1946, dodatkowy referat przedstawił J. Michalski (UJ) 21 III 1947; zwolniono z ponownego kolokwium oraz wykładu habilitacyjnego. Doc. ekonomii politycznej UJ 21 III 1947. Kariera pozauniwersytecka Bank Rolny w W-wie, Oddział w Kr., referent IX 1936–1939(?); tamże, Dyrekcja, radca ekonomiczny 1945–1950. WSNS w Kr., wykładowca. „Myśl Gospodarcza”, redaktor naczelny 1956–1958. The Oxford Society, członek 1958. Rada Naukowo-Ekonomiczna dla Województwa Rzeszowskiego, przewodniczący 1955–1960. Polskie Tow. Ekonomiczne, Oddział w Kr., sekretarz. PAN, Oddział w Kr., Komisja Nauk Ekonomicznych, sekretarz od 1958. Rada Naukowa przy Ministrze Finansów, członek od 1959. State University of Maryland 1982. Foundation of Reshaping the Interanational Order w Rotterdamie, współpracownik od 1978. Institute For World Order and World Policy Institute w Nowym Jorku, współpracownik od 1984. „Myśl Gospodarcza”, redaktor od 1956. Min. Finansów, rada naukowa, członek od 1959. „Problemy Ekonomiczne”, redaktor od 1961. „Folia Oeconomica Cracoviensia”, redaktor od 1963. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: II katedra ekonomii politycznej i polityki ekonomicznej, adiunkt 1945– 1957; tamże, docent (tytuł) 1955–1960; docent etatowy 1957–1960; prof. nzw. i kierownik katedry 1960 (Rada Wydz. Prawa) 1961; prof. zw. (tytuł naukowy i stanowisko), Rada Wydz. Prawa 1964 – pierwszy wniosek, 4 IV 1968 – drugi wniosek, 22 III 1971 – trzeci wniosek, 21 V 1973 (Rada Państwa) – 30 IX 1980; prodziekan; Katedra Ekonomii Politycznej, kierownik 1964–1970. Inst. Ekonomiczny, dyrektor 1 IV 1970–30 IX 1974. Zakład Ekonomii Politycznej Socjalizmu, kierownik 1 V 1970–30 IX 1980 (przejście na emeryturę). Zatrudniony na część etatu 1980/81–1988/89. • w AH (od 1950 – WSE) w Kr.: wykładowca ekonomii 1945–1950; Wydz. Planowania Przemysłu, samodzielny pracownik nauki zatrudniony w charakterze zcy prof. w Katedrze Ekonomii Politycznej 1 IX 1950–31 VIII 1958, kierownik katedry 1950–1956, kierownik zespołu katedr ekonomii 1952–31 VIII 1954; prodziekan 1950/51, zrezygnował 20 XII 1950. • w WSR w Kr.: Katedra Ekonomii Politycznej, docent (od 1961 – prof.) 1 X 1957–31 VIII 1968; tamże, kierownik. • inne uczelnie: Uniw. w Oxfordzie, visiting prof. 1957–1958. Inne: Szkoła Podchorążych rezerwy w Zambrowie 1931/32 (podchorąży rezerwy). ZNP. OOP, Krzyż Kawalerski 21 VI 1961. Medal 10-lecia Polski Ludowej 22 VII 1955. Złota Odznaka PTE 1 XII 1960. Zasłużony Nauczyciel PRL. Medal 40-lecia PRL. Najważniejsze prace Zarys dziejów myśli ekonomicznej w Polsce, Kr. 1948. (współautor B Oyrzanowski), Bilans pieniężnych dochodów i wydatków ludności, W-wa 1957. Teoria pieniądza i polityka pieniężna w systemie kapitalistycznym, W-wa 1961. Teoretyczne przesłanki wzrostu gospodarki socjalistycznej, Kr. 1971. Myśl ekonomiczna Mikołaja Kopernika, W-wa–Kr. 1973. Wizja świata – proroctwa i prognozy, Wr. 1978. O nowy ład społeczno-ekonomiczny, Wr 1988. Studia nad teorią prognozowania rozwoju społeczno-ekonomicznego, W-wa–Kr. 1988. Źródła archiwalne: AUE, teczka personalna; AUJ, DSO, teczka personalna; WP II 494, poz. 3445, 539, poz. 224; WP III 1, prot. pos. Rady Wydz.; WP III 32, teczka habilitacyjna; WP IV 23, wnioski o nadanie tytułu profesora. Źródła drukowane i literatura: J. Krawczyk, Wyższa Szkoła Nauk Społecznych..., s. 41–55. Kto jest kim w Polsce, W-wa 1993, s. 112. J. Siekierski, Jan Czarkowski, w: Profesorowie, docenci i doktorzy habilitowani Wyższej Szkoły Rolniczej-Akademii Rolniczej im. Hugona Kołłątaja w Krakowie 1953–2003, Kr. 2003, s. 109–110. Księga Jubileuszowa Akademii Rolniczej im. Hugona Kołłataja w Krakowie, Kr. 2003, s. 33, 90–91, 289. CZERKAWSKI Aleksander Włodzimierz (Włodzimierz Aleksander) Ojciec Józef, sekretarz powiatowy; matka Joanna z d. Rittner; brat Zygmunt (ur. 3 I 1873), student Wydz. Prawa UJ. Wykształcenie • Gimn. w Rzeszowie, kl. I–VIII: 1877/78–1884/85, matura 25 V 1885. • ULw., Wydz. Prawa i Um. Pol., st. zw. 1885/86; świadectwo odejścia 29 IX 1886. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1886/87–1888/89; st. nzw. 1889/90; absolutorium 21 X 1889; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (politicum) – 5 XI 1889; ryg. II (iudicale) – 31 III 1890; ryg. III (historicum) – 1 VII 1890. Dr praw UJ 3 VII 1890. PEP w Kr.: egz. hist.-prawny – 23 VII 1887. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w Uniw. w Berlinie 1890/91; w Uniw. Sorbona w Paryżu 1891/92. • Wniósł 4 VI 1893 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu gospodarstwa społecznego (ekonomii politycznej) na podstawie rozprawy: Teoria czystego dochodu z ziemi, Kr. 1893; referenci: J. Milewski, J. Leo; kolokwium 22 VII 1893; wykład habilitacyjny: „Podatek jedyny wobec zadań i praw skarbowości” 25 VII 1893. Doc. pryw. ekonomii politycznej UJ 25 VII 1893 (Kol. Prof.), 8 X 1893 (MWiO). Kariera pozauniwersytecka Namiestnictwo we Lw., praktykant konceptowy 1891. Partia Katolicko-Ludowa, założyciel (razem z M. Rostworowskim). Polska Szkoła Nauk Politycznych w Kr., współzałożyciel. Miejskie Biuro Statystyczne w Kr., kierownik. AU, Wydz. Hist.-Filozof., członek korespondent (6 XII 1909) 23 V 1910. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: doc. pryw. ekonomii politycznej 8 X 1893–30 IX 1897; katedra ekonomii politycznej, prof. nzw. 1 X 1897 (nominacja 1 V 1897)–30 IX 1906; katedra ekonomii politycznej i statystyki, prof. zw. 1 X 1906 (nominacja 3 VI 1906)– 18 XII 1913; dziekan 1909/10; prodziekan 1910/11. Najważniejsze prace Ruch społeczny a socjalizm, „Ekonomista Polski”, Lw. 1891. Wielkie gospodarstwa i ich znaczenie, Kr. 1896. (współautor J. Milewski) Polityka ekonomiczna, wyd. I: Kr. 1905; wyd. II: Kr. 1919 (red. E. Taylor). Drożyzna, Kr. 1912. Polityka ekonomiczna. Dobrobyt – komunikacje – ubezpieczenie – kwestia robotnicza – przemysł, W-wa 1919. Źródła archiwalne: AUJ, S II 619, teczka personalna; WP II 82, prot. pos. Rady Wydz.; WP II 138, teczka habilitacyjna; WP II 520, poz. 290; M. Barcik, „Korpus...”. DALO, fond 26, opis 15, sprawa 78–79. Źródła drukowane i literatura: Biogramy uczonych..., cz. 1, z. 1: A–J, s. 252–254. CSUI, t. III, lit. A–D, s. 673. J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., s. 580. A. Krzyżanowski, Czerkawski Aleksander Włodzimierz, PSB, t. IV, s. 335–336. L.J. Łach, 1907–1913..., s. 148. M. Patkaniowski, Dzieje..., s. 409–411, 435, 436, 441, 445, 448, 459. Poczet członków..., s. 35. SBSP, t. I, s. 118–119. SBStP, s. 60–61. CZOCHRON Sebastian Jan Kanty, od 1769 ksiądz Ur. 1750 w Poznaniu lub w Śródce k. Poznania; zm. 20 III 1819 w Luborzycy; pochowany na cm. Rakowickim w Krakowie, Kw. La, tablica w murze, obecnie nie istnieje. Ojciec Marcin, burmistrz Śródki; 1 żona NN; 2 żona (matka S. Czochrona) Katarzyna z d. Kuczkowska. Wykształcenie • Kolonia akademicka (filia UK) w Poz. • UK, wpisany 15 V 1770; bakałarz 20 IV 1771. Dr fi lozofi i UK 1772 lub 26 IV 1773. Dr obojga praw SGK (na podstawie rozprawy: Dysertacya o prawodawstwie kryminalnym. O wymiarze sprawiedliwości kryminalnej, Kr. 1788) 12 V 1788. • Uniw. w Strasburgu, Wydz. Prawa, bakałarz; licencjat prawa kanonicznego. Przedstawił w Uniw. w Strasburgu rozprawę na stopień doktora prawa kanonicznego: Assertiones ex historia iuris canonici et piure ecclesiastico universo selectae, Argentoratum 1785. Dr prawa kanonicznego Uniw. w Strasburgu 21 II 1785. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w Wiedniu 1782 i w Paryżu. Kariera pozauniwersytecka Kol. Nowodworskiego, nauczyciel matematyki od 1776. Krzemieniec, prefekt szkoły 1786; Parafia w Luborzycy, proboszcz 1803–1819; tytularny kanonik katedralny smoleński; Sąd Biskupi w Kr., asesor. Egzaminator protosynodalny 1800. TNK, członek; tamże, prezes. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w SGK: Kol. Moralne, prof. 31 X 1787; prof. procesu kanonicznego (katedra przeniesiona z Kol. Teologicznego do Szkoły Prawa w Kol. Moralnym w 1873) 16 VIII 1790–1803/04 (likwidacja katedry); archiwum 1786, regent archiwum i suplent (zca prof.) Kol. Moralnego 1787; sekretarz UK 31 X 1778–20 II 1790; kierownik Archiwum od 1 XII 1788; Kol. Moralne, sekretarz od 25 II 1790. Najważniejsze prace Wiadomości algebraiczne, Kr. 1780. Uwagi moralne, gruntujące się na prawie natury i religii dla wiadomości i pożytku młodzieży narodowej, Kr. 1782. (współwydawca), Kalendarz Polski i Ruski, 1774–1778. Źródła archiwalne: AUJ rkps 4, k. 355; kps 5, k. 21; rkps 6, k. 128, 141, 226; rkps 7, k. 16, 185, 240, 259, 288, 323, 359, 379, 424, 438, 447; rkps 8, k. 5, 105, 109, 128, 131, 162, 174, 186, 309, 321, 324, 326, 335, 357, 368, 378, 379, 380–1, 386, 392, 412; rkps 9, k. 66, 68, 69, 81; rkps 12, k. 3, 22, 26, 31–3, 74; AUJ rkps 24, k. 139; rkps 25, k. 57; rkps 27, k. 96, 216, 222, 260; rkps 91; tzw. Teki Hajdukiewicza. AN, rkps 485. BJ, DzR, sygn. 3316, „Rękopis ks. Sebastiana Czochrona”. Źródła drukowane i literatura: Album studiosorum, t. V, s. 170. M. Chamcówna, Uniwersytet Jagielloński w dobie... I, s. 80–81, 260. M. Chamcówna, Uniwersytet Jagielloński w dobie... II, s. 23 nn. Liber promotionum, s. 425. J.M. Majchrowski, Sebastian Jan Kanty Czochron (1750–1819), w: Złota Księga Wydziału Prawa..., s. 113–120. K. Opałek, Nauka prawa w Uniwersytecie Jagiellońskim w okresie Oświecenia, w: Studia z dziejów..., s. 15–71. M. Patkaniowski, Dzieje..., s. 54–56, 69–71, 73–77, 81–82, 102–105, 154, 449–450. D. Rederowa, Z dziejów Towarzystwa..., passim. M.  Skorzepianka, Czochron Sebastian, PSB, t. IV, Kr. 1937, s. 368–369. WSB, s. 132. CZUMA Ignacy Karol* Ojciec Franciszek; matka Katarzyna z d. Biernat; bracia: Józef Ignacy (ur. 31 VII 1878), dr praw UJ 9 II 1907; Walerian (24 XII 1890–7 IV 1962), gen. bryg. Wojska Polskiego z 1 I 1929. Żona Lubow z d. Szujska; ślub 23 III 1918 w Elizabetgradzie; dzieci: Jerzy (12 XII 1918– 16 X 2004), oficer, artysta rzeźbiarz; Hubert Walerian (ur. 2 XI 1930), jezuita; Łukasz Ignacy (9 VI 1935–31 V 2012), prof. ekonomii KUL; Andrzej Bobola (ur. 7 XII 1938), prawnik; Benedykt (ur. 27 I 1941), polityk, dziennikarz. Wykształcenie • Gimn. w Bochni, kl. I–VIII: 1903/04–1910/11, matura VI 1911. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1910/11–1913/14; absolutorium 31 XII 1918; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (politicum) – 17 VII 1920; ryg. II (iudicale) – 16 III 1921; ryg. III (historicum) – 17 I 1922. Dr praw UJ 18 I 1922. PEP w Kr.: egz. hist.-prawny – 14 VII 1913; egz. sąd. – 15 III 1921; egz. z nauk pol. – 20 VII 1920. • Wniósł 22 III 1924 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu nauki skarbowości i polskiego ustawodawstwa skarbowego na podstawie rozprawy: Równowaga budżetu na tle prawa budżetowego różnych państw, Lub. 1924; referenci: K.W. Kumaniecki, A. Krzyżanowski, T. Lulek (z głosem doradczym); kolokwium 9 XII 1924; wykład habilitacyjny: „Pojęcie, istota i rodzaje ceł” 11 XII 1924. Doc. nauki skarbowości i polskiego ustawodawstwa skarbowego UJ 11 XII 1924 (Rada Wydz.), 13 II 1925 (MWRiOP). Kariera pozauniwersytecka Rada Miasta Lublina, radny od 1927. Sejm, poseł 1930–1935. TN KUL, członek-założyciel 1934. Polski Związek Zachodni na województwo lubelskie i wołyńskie, prezes 1938–1939. Polskie Tow. Ekonomiczne, Oddział w Lub., członek. Liga Antybolszewicka, prezes. Caritas, członek. Akcja Katolicka, członek. Więziony przez Niemców na Zamku Lubelskim 11 XI 1939–III 1940; przenosi się do Niepołomic, gdzie uczestniczy w tajnym nauczaniu; aresztowany przez władze PRL, wieziony na Zamku Lubelskim oraz w Rawiczu 23 I 1950–23 I 1953; zakaz pracy do 1957. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: doc. nauki skarbowej i polskiego ustawodawstwa skarbowego 13 II 1925–1938/39. • w ULub. (od 1928 – KUL): Wydz. Prawa i Nauk Społ.-Ekon., zca prof. nauki skarbowości i prawa skarbowego 1922/23; tamże, prof. nzw. 1924/25–1929/30; tamże, prof. zw. prawa administracyjnego 1930/31–1931/32; tamże, prof. zw. nauki skarbowości 1932/33–1939. Wydz. Prawa Kanonicznego, wykładowca nauki skarbowości i prawa skarbowego 1923/24. Wydz. Nauk Hum., wykładowca nauki obywatelskiej 1924/25–1927/28; wy-kładowca organizacji i ustawodawstwa szkolnictwa 1928/29; wykładowca zagadnień życia współczesnego 1938/39; prodziekan 1924/25–1925/26, 1928/29, 1933/34, 1944/45–1950; dziekan 1926/27–1927/28; prorektor 1938/39. Wydz. Filozofii Chrześcijańskiej, wykładowca metodologii nauk społecznych 1957/58–1959/60 (przymusowa emerytura decyzją MSWyż.) Inne: Armia austro-węgierska, w niewoli rosyjskiej do 1918. OOP, Krzyż Komandorski 1936. Szambelan papieski 1949. Najważniejsze prace Konstytucja Rosji Sowieckiej, Kr. 1923. Równowaga budżetu na tle prawa budżetowego różnych państw, Lub. 1924. Kościół, naród i państwo, Kr. 1927. Izby rolnicze. Prawo z marca 1928, Lub. 1928. Dzisiejsza fi lozofia sowieckiego prawa a romantyzm prawniczy, Lub. 1930. Problem stanowiska Głowy Państwa w Polsce, Lub. 1930. Ogólne uwagi o projekcie prawa małżeńskiego Komisji Kodyfi kacyjnej, Poz. 1931. Odpowiedzialność prezydenta, W-wa 1932. Absolutyzm ustrojowy, Lub. 1934. Reforma akademicka z 1933 roku, W-wa 1934. Duchowe pierwiastki w skarbowości, Lw. 1938. Polityka lud-nościowa III Rzeszy, Lub. 1939. Moralny koszt współczesnej wojny, Lub. 1946. Zob.: C. Strzeszewski, Bibliografia prac naukowych, „Zeszyty Naukowe KUL”, 1964, nr 1, s. 98. Źródła archiwalne: AUJ, WP II 85, prot. pos. Rady Wydz.; WP II 138 (tu błędna data uchwały Rady Wydz. – 22 XII 1924), teczka habilitacyjna; WP II 529, poz. 171; M. Barcik, „Korpus...”. AKUL, sygn. A-8, teczka personalna. Źródła drukowane i literatura: D. Chraniuk, Ignacy Czuma. Uczony i polityk, Lub. 2012. CSUI, t. III, lit. A–D, s. 694. Ł. Czuma, [Ignacy Czuma]. Życie i twórczość, „Zeszyty Społeczne KIK”, 2007, R. 15, nr 15, s. 69–94. D. Dudek, Ignacy Czuma, w: Konstytucjonaliści polscy..., s. 71–80. J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., s. 465, 567, 649–653. G. Karolewicz, Nauczyciele akademiccy..., s. 39– 41. R. Kędziora, Ignacy Czuma, w: Dziekani Wydziału Prawa..., s. 21–26. Idem, Ignacy Czuma, w: Profesorowie Prawa..., s. 63–74. Łoza, s. 126. M. Marszał, Państwo i prawo w poglądach Ignacego Czumy, w: Wybitni prawnicy na przestrzeni wieków, red. M. Marszał, J. Przygodzki, Wr. 2006, s. 181–191. SBSP, t. I, s. 120. SBML, t. II, s. 41–42. C. Strzeszewski, Ś.p. Prof. Ignacy Czuma, „Zeszyty Naukowe KUL”, 1964, nr 1, s. 93–98. R. Szawłowski, Najwyższe państwowe organy..., s. 140, 176. B. Żongołowicz, Dzienniki..., passim. DARGUN Lothar (Lotar) Ur. 7 X 1853 w Troppau (Opawa); zm. 29 IV 1893 w Krakowie; pochowany na cm. Rakowickim tamże, Kw. 15, płn. Ojciec Fryderyk, dr praw ULw. 4 VIII 1843, prezydent Sądu Krajowego Wyższego. Żona Celina z d. Żuk-Skarszewska (1868– 1941), ślub 17 IX 1887 w Tęgoborzy; córka Maria (ur. ok 1889), st. hospitantka Wydz. Filozof. UJ. Wykształcenie • Gimn. św. Anny, kl. I–VIII: 1863/64–1870/71, matura 21 VI 1871. • Uniw. w Wiedniu, Wydz. Filozof., st. zw. 1871/72–1873/74, absolutorium. Przedstawił na Uniw. w Wiedniu rozprawę na stopień doktora fi lozofi i (historia): König Heinrich VII. Beiträge und Ergänzungen, Wien 1876. Dr fi lozofi i (historia) Uniw. w Wiedniu 20 VII 1877. Uniw. w Wiedniu, Wydz. Prawa, st. zw. 1874/75–1878/79; świadectwo odejścia. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1879/80; absolutorium 31 VII 1880; egzaminy ścisłe na stopień doktora praw: ryg. I (iudicale) – 27 I 1881; ryg. II (politicum) – 29 III 1881, ryg. III (historicum) – 21 VII 1881. Dr praw UJ 22 VII 1881. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w Uniw. w Lipsku oraz w UWr. • Wniósł 27 VII 1881 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu historii prawa niemieckiego; referenci: J. Girtler, M. Bobrzyński; kolokwium XI 1881; wykład habilitacyjny XI 1881. Doc. pryw. historii prawa niemieckiego (historii państwa i prawa niemieckiego oraz niemieckiego prawa prywatnego) 23 XII 1881 (pismo dziekana Wydz. Prawa do MWiO), 4 II 1882 (MWiO). • Wniósł I 1884 na Uniw. w Wiedniu podanie o przeniesienie z UJ veniam legendi. Kariera pozauniwersytecka AU, Wydz. Hist.-Filozof., członek korespondent (31 X 1892) 9 V 1893; tamże, Kom. Hist., członek. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: doc. pryw. historii państwa i prawa niemieckiego oraz niemieckiego prawa prywatnego 4 II 1882–18 V 1884; katedra prawa niemieckiego, prof. nzw. 18 V 1884–30 VI 1888; tamże, prof. zw. 9 VI 1888 (nominacja 9 VI 1888)– 29 IV 1893; dziekan 1892/93 (do 29 IV 1893). Najważniejsze prace O pierwotnych formach własności, „Prz. Sąd. i Adm.”, 1880. Ursprung und Entwicklungsgeschichte des Eigentums, Stuttgart 1880. O pokrewieństwie przez same tylko matki u dawnych Germanów, Kr. 1882 (wyd. niem.: Mutterrecht und Raubehe und ihre Reste im germanischen Recht und Leben, Breslau 1883). O zastosowaniu etnografii do nauki prawa, „Przewodnik Naukowy i Literacki” 1883. O źródłach prawa miast polskich w wieku XVI, t. I: Kr. 1887; t. II: Kr. 1890. Mutterrecht und Vaterrecht, Leipzig 1892. Źródła archiwalne: AUJ, S II 619, teczka personalna; WP II 16, poz. 281; WP II 17, poz. 46, 76, 99; WP II 138, teczka habilitacyjna; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: CSUI, t. III, lit. A–D, s. 724. M. Patkaniowski, Dzieje..., passim. Idem, Od prawa niemieckiego do powszechnej historii prawa. Lotar Dargun (1853–1893)–Stanisław Estreicher (1869–1939), w: Studia z dziejów..., s. 223–239. Poczet członków..., s. 35. K. Pol, Poczet... I, s. 481–486. Idem, Poczet... II, s. 473–478. PSB, t. IV, s. 436–437. SBSP, t. I, s. 121–122. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=lu.28018 (dostęp z 8 III 2014). DEMBIŃSKI Henryk Marian Józef Leon Ignacy, herbu Nieczuja* Ojciec Ludwik Józef (4 V 1863–24 VI 1910), student Wydz. Prawa UJ, ziemianin, właściciel majątku Góry k. Pińczowa; matka Maria Teresa z d. Kokoszka-Michałowska (24 VI 1866– 22 II 1938); rodzeństwo: Juliusz (12 II 1891–22 VI 1915); Maria Idalia (11 IV 1893–1983), żona Ludwika Biberstein-Starowieyskiego; Helena (7 II 1895–14 VII 1947), żona Alfreda Morstina; Józef (21 II 1897–17 VII 1954), student Studium Roln. Wydz. Filozof. UJ; Ludwika (1898–1901); Antoni (22 VI 1903–10 VII 1994). Żona Jadwiga Maria z d. Szeptycka, hrabian ka (14 IX 1901–8 III 1990), ślub 20 VI 1927 we wsi Łabunie (po śmierci męża wstąpiła w 1953 do Zakonu Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża, przyjmując imię Henryka); syn Ludwik Maria Augustyn (22 VIII 1928–5 II 2000), dr praw UAM 1951, prawnik, dyplomata. Wykształcenie • Gimn. Jezuitów w Feldkirch, matura 1918. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1918/19 sem. I, 1921/22 trym. II-1923/24; absolutorium 19 VIII 1924; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (iudicale) – 26 XI 1924; ryg. II (politicum) – 1 VII 125; ryg. III (historicum) – 23 XI 1925. Dr praw UJ 24 XI 1925. PEP w Kr.: egz. hist.-pr. – 1 VII 1922; egz. sąd. – 26 XI 1924; egz. z nauk polit. – 1 VII 1925. SNP w Kr. 1922/23– 1923/24, dyplom ukończenia 3 XI 1924. Na podstawie reskryptu MWO z 18 II 1916, dziekan zaliczył czas służby wojskowej jako dwa półrocza do pierwszego okresu studiów prawniczych. Na podstawie reskryptu MWRiOP z 2 VI 1922, dziekan 16 XII 1922 zaliczył czas służby wojskowej jako jedno półrocze do drugiego okresu studiów prawniczych. • SNP w Paryżu 1925/26, dyplom ukończenia 1 VII 1926. • Wniósł w 1933 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa narodów na podstawie rozprawy: Autonomia celna w najnowszym rozwoju prawa narodów, Kr. 1933; referenci: M. Rostworowski (UJ), A. Krzyżanowski (UJ); kolokwium 18 IX 1933; wykład habilitacyjny: „Prawa zasadnicze państw w teorii prawa narodów” 19 IX 1933. Doc. prawa narodów UJ 19 IX 1933 (Rada Wydz.), 26 V 1934 (odmowa zatwierdzenia MWRiOP). Wniósł w 1936 na UJ drugie podanie o udzielenie veniam legendi z prawa narodów na podstawie rozprawy: Wojna jako narzędzie prawa i przewrotu, Lub. 1936; referenci: M. Rostworowski (UJ), M. Starzewski (UJ); zwolniony 19 IX 1936 z kolokwium i wykładu habilitacyjnego. Doc. prawa narodów UJ 19 IX 1936 (Rada Wydz.), 19 XI 1936 (MWRiOP). Kariera pozauniwersytecka Urząd Wojewódzki w Lub., praktykant administracyjny 1926–1927. „Czas”, korespondent zagraniczny w Berlinie 1927–1928. TN KUL, członek 1934. Międzynarodowy Związek Badań Społecznych w Malines, członek. Centralny Komitet Inst. Nauk Politycznych, członek. Związek Polskiej Inteligencji Katolickiej, Zarząd Główny, zca przewodniczącego 1938–1939. Rada Miasta Lublina, radny 1939. Stronnictwo Pracy, członek; tamże, Okręg Lubelski, prezes 1945. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: katedra (seminarium) prawa politycznego i prawa narodów, starszy asystent 1 X 1930–30 IX 1933; docent prawa narodów 19 XI 1936–31 VIII 1939. • w ULub. (od 1928 – KUL): zca prof. w katedrze prawa narodów, 1 X 1932– 1939, X 1944–1948; katedra prawa narodów, prof. zw. 1948–23 VI 1949; dziekan 1948/49 (niezatwierdzony przez MOśw. 21 I 1949). Inne: Wojsko Polskie, 1918–XI 1921; tamże, porucznik, kampania wrześniowa 1939. Krzyż Walecznych. Najważniejsze prace Osobowość publiczno-prawna samorządu w świetle metody dogmatycznej i socjologicznej, Wil. 1934. Dozbrojenie Niemiec w świetle prawa narodów, Kr. 1935. Kościół i Państwo wobec zagadnień prawa małżeńskiego, Poz. 1936. Położenie Kościoła w III Rzeszy, Lub. 1937. Machiavelli a czasy dzisiejsze, W-wa 1938. Kryzys demokracji, Lw. 1939. Odmowa uznania faktów dokonanych w najnowszym rozwoju prawa narodów, Lub. 1939. Dyplomacja i dyplomaci w nowoczesnym państwie, Lub. 1946. Źródła archiwalne: AUJ, KREP 21, 34, 50; S II 619, teczka personalna; SNP 12; WP II 86, prot. pos. Rady Wydz., WP II 138, teczka habilitacyjna; WP II 304; WP II 535, poz. 28; M. Barcik, „Korpus...”. AKUL, sygn. A-10, teczka personalna. Źródła drukowane i literatura: J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., s. 192, 567. G. Karolewicz, Nauczyciele akademiccy..., s. 46–47. P.S. Łoś, Dembiński Henryk, w: Ziemianie polscy..., cz. 8, W-wa 2007, s. 17–18. A. Przyborowska-Klimczak, Henryk Dembiński, w: Dziekani Wydziału Prawa..., s. 27–34. SBSP, t. I, s. 132–133. A. Szarek, Henryk Dembiński w: Profesorowie Prawa..., s. 83–92. Idem, Sylwetka Henryka Dembińskiego – profesora prawa narodów w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, „Prawo Międzynarodowe Publiczne”, 2006, t. 1, s. 141–148. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=cz.I004009 (dostęp z 9 III 2014). DEMELIUS Gustaw Wykształcenie • Uniw. w Jenie, Wydz. Filozof. Uniw. w Jenie, Wydz. Prawa; absolutorium; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw. Dr praw Uniw. w Jenie 1854. • Wniósł na Uniw. w Pradze podanie o udzielenie veniam legendi zakresu prawa rzymskiego na podstawie rozprawy: Untersuchungen aus dem römischen Civilrechte, Weimar 1856. Doc. pryw. prawa rzymskiego Uniw. w Pradze 1856. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w Uniw. w Pradze: doc. pryw. prawa rzymskiego 1856–23 VI 1857. • w UJ: katedra prawa rzymskiego, prof. nzw. 1 X 1857 (nominacja 23 VI 1857)– 30 VI 1861; tamże, prof. zw. 1 VII 1861–31 III 1862. • w Uniw. w Grazu: katedra prawa rzymskiego, prof. zw. 1 IV 1862–1881; dziekan 1871/72. • w Uniw. w Wiedniu: katedra prawa rzymskiego, prof. zw. 16 V 1881–7 XI 1891; dziekan 1882/83, 1889/90. Najważniejsze prace Die confessio im Römischen Civil-Process und das gerichtliche Geständnis der neuesten Process-gesetzgebrung, Graz 1880. Źródła archiwalne: AUJ, S II 619, teczka personalna; WP II 141; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: M. Patkaniowski, Dzieje..., passim. DODA Zbigniew Stanisław Ojciec Stanisław; matka Maria z d. Cierniak. Żona Barbara Katarzyna z d. Wumrych (ur. 11 I 1945), ślub 26 IX 1964; córka Agnieszka (ur. 31 VII 1968). Wykształcenie • LO w Brzesku, matura 1960. • UJ, Wydz. Prawa 1960/61–1964/65. Mgr praw UJ na podstawie rozprawy: „Zakaz reformationis in peius według k.p.k.”; recenzenci: W. Wolter, M. Cieślak 25 VI 1965. • Przedstawił na UJ rozprawę na stopień doktora praw: „Rewizja nadzwyczajna. Założenia konstrukcji i jej praktyczne implikacje w polskiej procedurze karnej” (druk: Rewizja nadzwyczajna w polskim procesie karnym. Węzłowe zagadnienia, W-wa 1972); promotor: M. Cieślak (UJ); recenzenci: W. Daszkiewicz (UMK), J. Motwiłowker (Uniw. w Tomsku), J. Haber (UAM); egz. z postępowania karnego – 26 IX 1970; egzamin z fi lozofii – 26 IX 1970. Dr praw UJ 26 X 1970. • Wniósł 23 XI 1982 na UJ podanie o nadanie stopnia doktora habilitowanego nauk prawnych w zakresie postępowania karnego na podstawie rozprawy: Dopuszczalność zażalenia w polskim procesie karnym, Kr. 1982; recenzenci: S. Waltoś (UJ), W. Daszkiewicz (PAN, Oddz. w Poz.), J. Tylman (UŁ); kolokwium 27 VI 1983. Dr hab. nauk prawnych w zakresie postępowania karnego UJ 27 VI 1983 (Rada Wydz.), 24 X 1983 (CKK). Kariera pozauniwersytecka Sąd Wojewódzki w Kr., aplikacja sądowa 1966–1968; egzamin sędziowski 14–15, 23 X 1968. Sąd Najw. w W-wie, sędzia 31 X 1990–1999; tamże, Izba Karna, prezes 10 VI 1996 (akt powołania)–1999. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: Katedra Postępowania Karnego, stażysta 1965–1966; tamże, asystent 1966–1968; tamże, starszy asystent 1968–31 XII 1970; adiunkt 1 I 1971– 31 I 1985; tamże, docent 1 II 1985 (stanowisko)–30 VI 1991; tamże, prof. nzw. 1 VII 1991 (stanowisko), 20 III 1992 (tytuł)–30 IV 1997; prof. zw. 1 V 1997 (stanowisko)–4 II 1999. Studium Zaoczne, kierownik 1 IX 1975–29 II 1977. Prodziekan 1984/85–1986/87. Inne: PZPR, członek 1963–1983. ZNP, członek 1961–1980. NSZZ „Solidarność”, członek 1980–1982. Najważniejsze prace (współautor M. Cieślak), Karnoprocesowe orzecznictwo Sądu Najwyższego w świetle doktryny. Zasadnicze kierunki, W-wa 1973. Zażalenie w procesie karnym, W-wa 1985. (współautor A. Gaberle), Dowody w procesie karnym, W-wa 1995. (współautorzy: J. Grajewski, A. Murzynowski), Kasacja w postępowaniu karnym. Komentarz, W-wa 1996. Źródła archiwalne: AUJ, DSO, teczka personalna; WP (nowa akcesja), teczka habilitacyjna; WP IV 129, teczka magisterska; WP IV 153, teczka doktorska. Źródła drukowane i literatura: J. Woleński, Wspomnienie o Zbigniewie Dodzie, „Prawo i Życie”, 1999, nr 4, s. 26. S. Zabłocki, Prof. dr hab. Zbigniew Doda. Prezes Izby Karnej SN (1943–1999), „Palestra”, 1999, nr 1/2, s. 172–174. Zbigniew Doda, „Więź”, 1999, z. 4, s. 214. DUNAJEWSKI (SAS-DUNAJEWSKI) Julian Antoni Ur. 4 VI 1821 w Stanisławowie; zm. 9 XI lub 28 XII lub 29 XII 1907 w Krakowie; pochowany na cm. Rakowickim tamże, Kw. 24, zach. Ojciec Szymon (ur. 1790), komisarz okręgowy w Stanisławowie, następnie w Nowym Sączu; matka Antonina Domicela z d. Błażowska (ur. ok. 1790); rodzeństwo: Albin (1 III 1817– 19 VI 1894), biskup krakowski, kardynał 23 VI 1890; Edward (1819–1881), st. zw. Wydz. Prawa i Um. Polit. ULw. Żona Maria z d. Estreicher (5 IX 1830–27 IV 1902), ślub 1853; dzieci: Stanisław Antoni (17 IX 1859–13 XI 1912), dr praw UJ 11 I 1884, starosta żywiecki; Julian iun. (ok. 1860–1884); Maria Julia (ur. 1867). Wykształcenie • Lic. jezuickie w Nowym Sączu, matura. • Uniw. w Wiedniu, Wydz. Filozof., st. zw. przed r. akad. 1839/40 sem. I. • Uniw. w Wiedniu, Wydz. Prawa, st. zw. 1839/40. • ULw., Wydz. Prawa, st. zw. 1840/41–1841/42; absolutorium; egzaminy ścisłe (rygozora) na stopień doktora obojga praw: ryg. I – 29 I 1845; ryg. II – 29 X 1845. • UJ, Wydz. Prawa, egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora obojga praw: ryg. III – 24 XI 1849. Dr obojga praw UJ (na podstawie rozprawy: O instytucjach gminnych (inny tytuł – O organizacji gminy)) 31 VII 1850. Kariera pozauniwersytecka Kancelaria Adwokacka Raczyńskiego we Lw., praktyka 1 X 1842–30 IX 1847. MSk. w W., minister 26 VI 1880–4 II 1891. Sejm Krajowy Galicyjski, poseł 1868/69 (wirylista), 1870–73. Izba Posłów Rady Państwa (austriacka), poseł 1873–1907. Radca rządu 9 V 1870. TNK, członek. AU, Wydz. Hist.-Filozof., członek czynny 11 V 1872 (zatwierdzony 10 VI 1872); tamże, Kom. Pr., członek; tamże, przewodniczący 1873– 1875; tamże, zca kuratora Akademii. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: suplent (zca prof.) w katedrze umiejętności politycznych i prawa karnego austriackiego 15 X 1850 (nominacja 27 IX 1850)–27 VIII 1855; suplent (zca prof.) w katedrze umiejętności politycznych i statystyki 10 IV 1851 (nominacja 10 III 1851)–30 IX 1855; katedra umiejętności politycznych, statystyki i austriackiego prawa administracyjnego, prof. zw. 5 X 1861 (nominacja 18 X 1861)–26 VI 1880 (zrezygnował z katedry); dziekan 1862/63, 1867/68; rektor 1864/65 sem. II, 1868/69, 1879/80; prorektor 1865/66, 1869/70, 1880/81. • w Akademii Prawa w Pressuburgu: prof. nzw. statystyki 1 X 1855 (nominacja 27 VIII 1855)–6 III 1856; prof. zw. ekonomii politycznej i statystyki 6 III 1856–23 VII 1860. • w ULw.: katedra ekonomii politycznej i prawa administracyjnego, prof. zw. 23 VII 1860–5 X 1861. Inne: UJ, dr fi lozofii h.c. 7 VI 1900. Order św. Szczepana. Order Cesarza Leopolda, Wielka Wstęga. Order Żelaznej Korony, I klasa. Nowy Sącz, hon. obywatel. Najważniejsze prace Ziemia i kredyt. Studium ekonomiczne, cz. I, „Czasopismo Prawa i Nauk Politycznych”, 1864; cz. II, „Ekonomista”, 1869. (współautor: W. Kopf, D. Skarżyński), Zarys organizacji władz administracyjnych dla Galicji, Kr. 1871. Słowo o Kopernika „Zasadach bicia monety”, Kr. 1873. Mowy, wyd. I: 1896; wyd. II: 1899; wyd. III: 1914. Wykład ekonomii politycznej, Kr. 1935. Źródła archiwalne: AGAD, MWiO (wiedeńskie), sygn. 46u. AN PAN i PAU, sygn. K III 2, spuścizna J. Dunajewskiego. AUJ, S I 384; S II 619, teczka personalna; S II 805; WP II 146; M. Barcik, „Korpus...”. DALO, fond 26, opis 15, sprawa 2. Źródła drukowane i literatura: Biogramy uczonych..., cz. 1, z. 1: A–J, s. 307–309. K. Chłędowski, Pamiętniki I..., s. 105, 157. K. Chłędowski, Pamiętniki II..., passim. S. Głąbiński, Dunajewski Julian Antoni, PSB, t. V, s. 465–468. Historia Uniwersytetu Lwowskiego..., t. I, s. 287, 314; t. II, s. 74–76, 90, 103, 106. W. Łazuga, „Rządy polskie” w Austrii. Gabinet Kazimierza hr. Badeniego 1895–1897, Poz. 1991, passim. M. Patkaniowski, Dzieje..., passim. Poczet członków..., s. 39. Poczet rektorów..., s. 264. K. Pol, Poczet... I, s. 233–243. Idem, Poczet... II, s. 227–238. Uczeni polscy..., t. I: A–G, s. 409–410. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=5.226.38 (dostęp z 9 III 2014). DZIURZYŃSKI Tadeusz Jan Kanty kowie; pochowany 10 XI 1962 na cm. Rakowic kim tamże, Kw. Gd, grób 19. Ojciec Jan (ur. 15 VI 1850), przed PKEN w Kr. 28 V 1879 uzyskał uprawnienia do na uczania matematyki i fizyki w całym gimna zjum z polskim językiem wykładowym, profe sor w III Gimn. w Kr.; matka Bronisława Leonia z d. Warmska; bracia: Adam (ur. 15 X 1887), przed PKEN w Kr. uzyskał uprawnienia do na uczania przyrody jako przedmiotu głównego oraz matematyki i fizyki jako przedmiotów po bocznych w gimnazjach z polskim językiem wykładowym 4 VI 1912; Mieczysław Stanisław (22 IV 1884), rygorozant fi lozofii (w zakresie che mii, na podstawie rozprawy: „Międzycząstkowa przemiana deonfenylhydrazofenylu pod wpły wem chlorowodoru w rozczynie benzoleowym”); ryg. I – 14 VII 1908; Roman Gabriel (24 VII 1882), inżynier rolnictwa wg rozporządzenia cesarskiego z 14 III 1917. Żona Zofia z d. Stein, ślub 26 X 1907; syn Witold (ur. 12 X 1908). Wykształcenie • Gimn. w Kołomyi, kl. I: 1889/90; III Gimn. w Kr., kl. II–VIII: 1890/91–1896/97, matura 24 V 1897. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1897/98–1900/01; absolutorium 23 IX 1901; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (iudicale) – 18 XI 1901; ryg. II (historicum) – 30 VII 1902; ryg. III (politicum) – 28 VII 1903. Dr praw UJ sub auspiciis imperatoris 3 II 1906. PEP w Kr: egz. hist.-prawny – 18 VII 1899; egz. sąd. – 25 XI 1901; egz. z nauk pol. – 27 VII 1903. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w Uniw. w Lipsku, w Uniw. w Wiedniu oraz w Uniw. w Pradze. • Wniósł 3 XI 1911 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu austriackiego prawa sądowo-cywilnego na podstawie rozprawy: Nowość w odwołaniu wedle austriackiej ustawy procesowej cywilnej, Kr. 1910; referenci: F.K. Fierich, S. Wróblewski i J. Rosenblatt; kolokwium 16 XI 1912; wykład habilitacyjny: „Zarządzenia tymczasowe” (inne zgłoszone: „Podstawy rozstrzygania przy wyrokach zaocznych”; „Skarga i jej rodzaje”) 18 XI 1912. Doc. pryw. austriackiego prawa sądowo-cywilnego UJ 18 XI 1912 (Kol. Prof.), 15 XII 1912 (MWiO). Kariera pozauniwersytecka Praktykant sądowy 29 XI 1901–1905; egzamin sędziowski 13 VI 1905; auskultant 3 VII 1905–4 VI 1906. Sąd Krajowy Wyższy w Kr., sekretarz prezydium 31 VII 1905. Sąd Krajowy w Kr., adiunkt 5 VI 1906; tamże, sędzia 23 X 1911–31 V 1919. MSpr., Komisja Procedury Cywilnej, członek 29 III 1919. AU, Wydz. Hist.-Filozof., Komisja Prawnicza, członek 3 (7) VII 1917. Komisja Dyscyplinarna dla profesorów AG w Kr., przewodniczący 1937/38–1939/40. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: doc. pryw. prawa sądowo-cywilnego 15 XII 1912–31 V 1919; katedra postępowania sądowo-cywilnego, prof. nzw. 14 V 1919 (nominacja) 1 VI 1919 –31 VIII 1919; katedra prawa handlowego i wekslowego, prof. zw. 14 X (nominacja) 1 X 1920–31 X 1950 (przeniesiony w stan spoczynku); dziekan 1922/23, 1928/29, 1932/33; prodziekan 1923/24, 1929/30, 1933/34; prorektor 1938/39; 1945; tajne nauczanie, wykładowca prawa wekslowego, handlowego, czekowego, procedury cywilnej 1942–II 1945; samodzielny pracownik nauki przy Katedrze Prawa Cywilnego 1 II 1957–30 IX 1960 (zwolniony); Komisja Dyscyplinarna dla personelu administracyjnego państwowych szkół wyższych w Kr., zca przewodniczącego 28 II–31 XII 1927. • w UP: katedra procesu cywilnego, prof. zw. 29 VII 1919 (nominacja), 1 IX 1919–30 IX 1920. Kom. Kod. II RP: członek od 22 VIII 1919, członek wydziału cywilnego; referent (autor) projektu kodeksu handlowego; referent podkomisji prawa handlowego. Inne: Aresztowany 6 XI 1939 podczas Sonderaktion Krakau, zwolniony 8 II 1940 z obozu w Sachsenhausen k. Oranienburga. Najważniejsze prace Prawo handlowe. Na podstawie wykładów, wyd. I: Kr. 1929; wyd. II: Kr. 1946. Prawo wekslowe i czekowe, wyd. I: Kr. 1931; wyd. II: Kr. 1935. (współautorzy: Z. Fenichel, M. Honzatko), Kodeks handlowy. Komentarz, t. I–II, Kr. 1936. Źródła archiwalne: AUAM, sygn. 210/8, teczka personalna. AUJ, KREP; Spuścizna 124, T. Dziurzyński; S II 619, teczka personalna; WP II 138, teczka habilitacyjna; WP II 523, „Liber rigorosorum...”, poz. 51; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: M. Barcik, Tadeusz Dziurzyński, w: Wyrok na Uniwersytet..., s. 60– 61. CSUI, t. III: A–D, s. 935. J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., passim. S. Grodziski, Komisja..., s. 47–81; S. Grzybowski, Dziurzyński Tadeusz, „Państ. i Pr.”, 1963, z. 3, s. 532. K. Krasowski, Wydział Prawno-Ekonomiczny..., passim. Łoza, s. 162. J. Sikora, 1932–1936..., s. 42, 46, 60. Uniwersytet Poznański w pierwszych latach..., s. 145, 148, 158. P.M. Żukowski, Wychowankowie Uniwersytetu Jagiellońskiego..., s. 164–170. EHRLICH Ludwik (Jakub Ludwik), ps. Smarzewski, Farlej Ojciec Arnold (Aron) (ok. 1860–1935), dr praw ULw., adwokat; matka Flora z d. Bernstein; siostra Helena zam. Dykowa (zm. przed 1939). Żona Frances Safe z d. Lawton, 1v. Th ornton (1889–1968); dzieci: Konstancja Krystyna (ur. 18 IV 1924); Andrzej (ur. 13 XII 1928). Wykształcenie • I Gimn. w Tarnopolu, matura 18 VI 1907. • ULw., Wydz. Prawa i Um. Pol., st. zw. 1907/08–1910/11; absolutorium 31 VII 1911; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw. Dr praw ULw. 1912. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w Uniw. w Halle 1912/13 sem. I, Uniw. w Berlinie 1912/13 sem. II, Uniw. w Oxfordzie 1913–1915, bachelor of letters 1915. • Dr nauk prawnych 15 XII 1953 (CKK). Kariera pozauniwersytecka MSZ, Pos. RP w Waszyngtonie, prac. kontr. 1921–1923. Stały Trybunał Sprawiedliwości Międzynarodowej, sędzia ad hoc 1927–1928. Dokumentował zbrodnie niemieckie na Zamojszczyźnie, aresztowany IX 1943; uwolniony przez oddział Armii Krajowej 24 IX 1943. Stały Trybunał Rozjemczy w Hadze. Międzynarodowy Trybunał Wojskowy w Norymberdze. TNL, członek 1927. Centralny Komitet Polskich Instytucji Politycznych, członek; tamże, prezes 1934–1937. PAU, Wydz. Hist.-Filozof., członek korespondent (19 III 1947) 13 VI 1947. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w Uniw. w Oxfordzie: wykładowca historii nowożytnej 1916–1917. • w Uniw. Kalifornii w Berkeley: wykładowca 1 I 1917–1920. • w UJK: katedra prawa narodów, doc. pryw. 1920–1924; tamże, prof. nzw. 28 VII 1924–6 VI 1929; tamże, prof. zw. 7 VI 1929–XII 1939 (I 1940). Studium Dyplomatyczne, kierownik 1930–XII 1939 (I 1940); dziekan 1934–1937. • w UJ: katedra prawa międzynarodowego publicznego, kontraktowy prof. zw. 1945; tamże, prof. zw. 12 VI 1946 (nominacja)–30 IX 1960 (przejście na emeryturę); tamże, kierownik 1 I 1953. SNP, dyrektor 1946–1949. Najważniejsze prace Starostwa w Halickiem w stosunku do starostwa lwowskiego w wiekach średnich, Lw. 1914. Gdańsk. Zagadnienia prawno-publiczne, Lw. 1926. Petitions of Right, 1929. Prawo narodów, wyd. I; wyd. II: Lw. 1932; wyd. III: Kr. 1947 (dodruk: 1948); wyd. IV (pod tytułem: Prawo międzynarodowe): W-wa 1958. The Positivism in International Law, Kr. 1938. Wstęp do nauki o stosunkach międzynarodowych, Kr. 1947. (współautor J.S. Langrod), Zarys historii nauki prawa narodów, politycznego i administracyjnego w Polsce, Kr. 1949. Paweł Włodkowic i Stanisław ze Skarbimierza, W-wa 1954. Polski wykład prawa wojny XV wieku, W-wa 1955. Interpretacja traktatów, W-wa 1957. Prawo obszarów morskich i podmorskich, W-wa–Poz. 1959. Suwerenność a morze w prawie międzynarodowym, W-wa 1961. Suwerenność Polski na ziemiach zachodnich i północnych, Kat. 1962. Rektor Paweł Włodkowic, rzecznik obrony przeciw Krzyżakom, Kr. 1963. Źródła archiwalne: AAN, MWRiOP, sygn. 2351, teczka personalna. AUJ, S III 128; S III 246, teczka personalna; Z 95/I, Katedra Prawa Międzynarodowego, sprawy osobowe. DALO, fond 26, opis 15, sprawa 123–130. Źródła drukowane i literatura: Biogramy uczonych, cz. 1, z. 1: A–J, s. 330–332. J. Draus, Uniwersytet Jana Kazimierza..., passim. J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., s. 464–465. Ehrlich Ludwik, „Biuletyn Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich”, 1970, t. 20, s. 7–10. T. Górski, Prof. dr Ludwik Ehrlich, „Życie i Myśl”, 1969, nr 2, s. 137–138. S.E. Nahlik, Ludwik Ehrlich (1889–1968), „Państ. i Pr.”, 1969, R. 24, z. 2, s. 383–385. Poczet członków..., s. 40. A. Redzik, Stanisław Starzyński..., passim. Idem, Lwowska szkoła dyplomatyczna. Zarys historii Studium Dyplomatycznego przy Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie (1930–1939), „Polski Przegląd Dyplomatyczny” 2006, t. 6, nr 5 (33), s. 121–149. Idem, Wydz. Prawa Uniwersytetu Lwowskiego..., passim. P. Tuleja, K. Wojtyczek, Ludwik Ehrlich, w: Konstytucjonaliści polscy..., s. 93–99. B. Żongołowicz, Dzienniki..., s. 535, 657. ENGLISCH (ENGLISCH-PAYNE, ENGLISCH DE PAYNE) Karol Artur Bernard* Ojciec Karol (1822–1904), st. zw. Wydz. Prawa i Um. Polit. ULw., radca dworu, dyrektor policji w Kr.; 1 żona Regina z d. Klug (ok. 1830– 1877), ślub. ok 1840; 2 żona (matka K. Englischa) Antonina z d. Jülg (12 V 1853–20 III 1940), ślub ok. 1880; 2v. Doboszyńska, żona Józefa Dobo-szyńskiego, ślub 1906. Wykształcenie • Gimn. św. Anny, kl. I–VIII: 1891/92–1898/99, matura 29 V 1899. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1899/1900–1902/03; absolutorium 1 IX 1903; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (iudicale) – 6 X 1903; ryg. II (politicum); ryg. III (historicum) – 27 II 1905. Dr praw UJ 27 II 1905. PEP w Kr.: egz. hist.-prawny – 24 IV 1901; egz. sąd. – 20 X 1903; egz. z nauk pol. – 12 IV 1904. • Wniósł na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu statystyki (statystyki ogólnej i porównawczej oraz statystyki polskiej) na podstawie całościowego dorobku naukowego; referenci: A. Krzyżanowski, K.W. Kumaniecki; kolokwium 7 VII 1920; wykład habilitacyjny: „Nauka Malthusa w świetle cyfr statystycznych” 8 VII 1920. Doc. statystyki UJ 8 VII 1920 (Kol. Prof.), 16 X 1920 (MWRiOP). Kariera pozauniwersytecka Namiestnictwo we Lw., urzędnik 1903–1904. Centralna Komisja Statystyczna w W. 1904–1912; tamże, referat spisu ludności w Galicji w 1910 (referat spisu ludności Galicji zostaje przeniesiony do MSWewn. – 1913). MSWewn., oddelegowany do Dep. Opieki nad Uchodźcami Wojennymi 1914–1917. MPiOS, sekretarz ministerialny 1917–X 1918. Główny Urząd Likwidacyjny, radca ministerialny 1918. BPK, ekspert 1919. Nauczyciel posiłkowy gimnazjów wiedeńskich IX 1939. Pracownik polskiego wywiadu na terenie Austrii, aresztowany 10 IV 1943. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: doc. pryw. statystyki 16 X 1920–1924 (wykładów nie podjął); zrezygnował z docentury 1924. Najważniejsze prace Beitrag zur Kenntnis der Gutsgebiete Galiziens, „Statistische Monatsschrift ”, Brünn 1908. Die Nationalitetetenerhebungsfrage und die Volkszählung, Prag 1909. Streifl ich-ter aus dem Bereiche der letzten 25 Jahre österreichiser Ehelösungsstistik, Brünn 1909. (współautor L. Caro), Emigracja i polityka emigracyjna, Poz. 1914. Aktualne zagadnienia potraktatowe, Kr. 1921. Źródła archiwalne: AUJ, WP II 138, teczka habilitacyjna; WP II 523, poz. 177; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: CSUI, t. III, lit. E–J, s. 41. K. Role, Englisch Karol, PSB, t. VI, s. 277– 278 (biogram ojca). Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=sw.215748 (dostęp z 9 III 2014). ESMARCH Karol Bernard Hieronim (Karl Bernard Hieronymus) Ur. 3 IX lub 3 XII 1824 w Sondenburgu na wyspie Alsen; zm. 21/22 I 1887 w Pradze. Ojciec Heinrich Karl (4 IX 1792–15 IV 1863), prawnik, poseł Parlamentu we Frankfurcie 1848. Wykształcenie • Gimn. w Lubece. • Uniw. w Bonn, Wydz. Prawa od r. akad. 1842/43 sem. I. • Uniw. w Heidelbergu, Wydz. Prawa przed r. akad. 1845/46 sem. I, trzy semestry. Przedstawił na Uniw. w Heidelbergu rozprawę na stopień doktora praw. Dr praw Uniw. w Heidelbergu. • Uniw. w Berlinie, Wydz. Prawa 1845/46–1846/47 sem. I, świadectwo odejścia 3 II 1847. • Uniw. w Kolonii, Wydz. Prawa po r. akad. 1846/47 sem. I. • Wniósł na Uniw. w Getyndze podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa rzymskiego na podstawie rozprawy: Inter moram solvendi et culpam a debitore praestandam quae sit differentia, ex iure Romano quaeritur, Getynga 1852. Doc. pryw. prawa rzymskiego Uniw. w Getyndze 1851. Kariera pozauniwersytecka Wojsko, uczestnik wojny w armii Schleswig-Holstein z Danią 1848–1851. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w Uniw. w Getyndze: doc. pryw. prawa rzymskiego XI 1851 (rozpoczął wykłady)–31 III 1855. • w UJ: katedra prawa rzymskiego, prof. zw. 1 IV 1855 (nominacja 1 II 1855)– 30 IX 1857. • w Uniw. w Pradze: katedra prawa rzymskiego, prof. zw. 1 X 1857 (nominacja 23 VI 1857)–22 II 1887; dziekan 1869/70–1870/71. Najważniejsze prace Römische Rechtsgeschichte, Göttingen 1856. Grundsätze heutige-römuschen Familienrecht. Zusatz der Pandekten-Vorlesungen, Kr. 1856. Grundsätze des Pandektenrechte, W. 1860. Pandektenexegeticum, Pr. 1876. Vacuae possessionis draditio, Prag 1873. Römische Rechtsgeschichte, t. I: Kassel 1877; t. II: Kassel 1880. Źródła archiwalne: AUJ, WP II 77–78, prot. pos. Rady Wydz.; WP II 141. Źródła drukowane i literatura: Die Matrikel der Friedrich-Wilhelms-Universität zu Berlin 1810– 1850, P. Bahl, W. Ribbe (Bearb./Hrsg.), t. 2: 24 bis 40 Rektoratsjahr (1833–1850), B. 2010, s. 1090, poz. 245. M. Patkaniowski, Dzieje..., s. 247, 253, 254, 272, 277, 454. Źródła internetowe: http://www.deutsche-biographie.de/sfz14924.html (dostęp z 25 VIII 2013). ESTREICHER (ESTREICHER-ROZBIERSKI) Stanisław Ambroży k. Oranienburga; pochowany na cm. Rakowickim w Krakowie, Kw. Ba, grobowiec rodzinny. Ojciec Karol Józef Teofil (22 XI 1827–30 IX 1908), dyrektor BJ; matka Stefania z d. Grabowska (ur. ok. 1830); rodzeństwo: Jadwiga (1859–1946), żona Leona Kulczyńskiego; Zofi a (1867–1950), dr fi lozofi i (filologia niemiecka) UJ 14 III 1912, żona Ignacego Rosnera; Wanda (ur. 27 I 1863), st. nzw. UJ; Maria Stefania (ur. 18 XII 1876); Bronisława (ur. ok. 1870), żona Wacława Domaszewskiego; Tadeusz Kazimierz (19 XII 1871–8 IV 1952), dr fi lozofii (chemia) 1 VI 1897, prof. chemii UJ. Żona Helena z d. Longchamps de Bérier (ur. ok. 1880), ślub ok. 1900; dzieci: Ewa (ur. ok. 1900); Krystyna (12 IV 1902–23 VI 1863), żona Konstantego Grzybowskiego (zob.); Karol iun. (4 III 1906–29 IV 1984), dr fi lozofii (historia sztuki na podstawie rozprawy „Rodzajowość w średniowiecznej sztuce polskiej”) 22 III 1932, prof. UJ, dyrektor Muzeum UJ. Wykształcenie • Gimn. św. Anny, kl. I–VIII: 1879/80–1886/87, matura 30 VI 1887. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1887/88–1888/89, 1890/91; st. nzw. 1891/92 sem. I; świadectwo odejścia 25 IX 1889; absolutorium 31 VII 1891; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (iudicale) – 2 X 1891; ryg. II (politicum) – 31 III 1892; ryg. III (historicum) – 30 VI 1892. Dr praw UJ 2 VII 1892. PEP w Kr.: egz. hist.-prawny – 22 VII 1889. • Uniw. w Wiedniu, Wydz. Prawa, st. zw. 1889/90. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w Uniw. w Berlinie 1893/94. • Wniósł 29 IX 1894 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu historii państwa i prawa niemieckiego na podstawie rozprawy: Studia nad historią kontraktu kupna w prawie niemieckim epoki frankońskiej, Kr. 1894; referenci: B. Ulanowski, F. Piekosiński; kolokwium 16 XI 1894; wykład habilitacyjny: „O początkach samorządu miejskiego” 21 XI 1894. Doc. pryw. historii państwa i prawa niemieckiego UJ 21 XI 1894 (Kol. Prof.), 1 II 1895 (MWiO). Kariera pozauniwersytecka Sąd Krajowy w Kr., aplikant 1892–1893. „Ognisko”, współpracownik 1903–1906. „Czas”, redaktor działu literackiego od 1889. TBSP UJ, prezes. Dom Matejki, organizator, pierwszy sekretarz. YMCA. Związek Młodzieży Pacyfistycznej UJ, kurator. TMHiZK, członek 1896. AU (PAU), Wydz. Hist.-Filozof., członek korespondent (10 XII 1913) 22 V 1914; tamże, członek czynny (20 III 1930) 11 VI 1930; tamże p. o. dyrektora 1936–1937; tamże, dyrektor 1937–1939. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: doc. pryw. prawa niemieckiego 1 II 1895–3 VIII 1902 (równocześnie wykładał prawo niemieckie); suplent (zca prof.) w katedrze prawa niemieckiego 1 X 1898–30 I 1902; katedra prawa niemieckiego, prof. nzw. 1 X 1902 (nominacja 3 VIII 1902)–30 IX 1906; tamże, prof. zw. 1 X 1906 (nominacja 3 VI 1906)–1 X 1919; katedra historii prawa na zachodzie Europy i prawa porównawczego, prof. zw. 1 X 1919–31 VIII 1939 (przeniesiony w stan spoczynku); wykładowca prywatnego prawa polskiego 1 X 1920–30 VI 1924; prof. hon. 3 VII 1939 (wniosek Rady Wydz.); dziekan 1911/12, 1918/19, 1925/26; prodziekan 1912/13, 1926/27; rektor 1919/20–1920/21; prorektor 1921/22. Inne: OOP, Krzyż Komandorski z Gwiazdą 1923. ZKZ 1936. Krzyż Walecznych 1940 (pośmiertnie). Aresztowany 6 XI 1939 podczas Sonderaktion Krakau, zwolniony 8 II 1940 z obozu w Sachsenhausen k. Oranienburga. Najważniejsze prace Ustawy przeciwko zbytkowi w dawnym Krakowie, Kr. 1897. Początki prawa umownego, Kr. 1901. Kodeks Hammurabiego, Kr. 1905. Acta Rectralia Almae Universitatis Studii Cracoviensis, Kr. 1908. Bibliografi a polska, t. XXIII–XXXIII: 1910–1939. Kraków i Magdeburg w przywileju fundacyjnym Krakowa, Kr. 1911. Historia prawa na Zachodzie Europy, Kr. 1922. Nieznane teksty ortyli magdeburskich, Kr. 1928. Freimarkt i frymark, Kr. 1929. Kultura prawnicza w Polsce XVI w., Kr. 1931. Najstarsze kodeksy prawne świata, Kr. 1931. Znaczenie Krakowa dla życia narodu polskiego w ciągu XIX wieku, Kr. 1931. Najstarszy zbiór przywilejów i wilkierzy miasta Krakowa, Kr. 1936. Zob.: Bibliografi a drukowanych prac historycznoprawnych Stanisława Estreichera, oprac. W.M. Bartel, w: Studia Culmensia Historico-Juridica czyli Księga pamiątkowa 750-lecia prawa chełmińskiego, red. Z. Zdrójkowski, t. 1, Toruń 1990, s. 474–479. Źródła archiwalne: AGAD, MWiO (wiedeńskie), sygn. 46u. AAN, PRM, sygn. 53-1, mianowania profesorów z 1939, lit. A–L, k. 140–152. AUJ, S II 619, teczka personalna; WP II 82, WP II 138, teczka habilitacyjna; WP II 520, poz. 426; Spuścizna 61; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: M. Barcik, Stanisław Estreicher, w: Wyrok na Uniwersytet..., s. 62– 63. Biogramy uczonych..., cz. 1, z. 1: A–J, s. 344–348. CSUI, t. III: E–J, s. 47. J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., passim. M. Florczak-Wątor, S. Kubas, Stanisław Estreicher, w: Konstytucjonaliści polscy..., s. 100–117. K. Grzybowska, Kronika rodzinna, wyd. I: Kr. 1999; wyd. II (pod tytułem – Estreicherowie. Kronika rodzinna) Kr. 1999; wyd. III: Kr. 2010. S. Kot, Estreicher Stanisław, PSB, t. VI, s. 312–315. Idem, Stanisław Estreicher, w: Straty kultury polskiej 1939–1945, red. A. Ordęga, T. Terlecki, t. II, Glasgow 1945, s. 61–110. K. Krasowski, Wydział Prawno-Ekonomiczny..., passim. L.J. Łach, 1907–1913..., s. 149. Łoza, s. 167. M. Patkaniowski, Dzieje..., passim. Idem, Od prawa niemieckiego do powszechnej historii prawa. Lotar Dargun (1853–1893)–Stanisław Estreicher (1869– 1939), w: Studia z dziejów..., s. 223–239. Idem, Stanisław Estreicher (1869–1939), „Kw. Hist.”, 1946, z. 3/4, s. 485–497.Poczet rektorów..., s. 309.Poczet członków..., s. 41, 209. Idem, Poczet... II, s. 799–817. J. Reszczyński, Pięćdziesiąta rocznica śmierci Profesora Stanisława Estreichera, „Czas. Praw.-Hist.”, 1991, t. 43, z. 1/2, s. 214–216. A. Redzik, Stanisław Starzyński..., passim. J. Sikora, 1932–1936..., s. 41. Uczeni polscy..., t. I: A–G, s. 454–456. S. Waltoś, Stanisław Estraicher, w: Złota księga..., s. 262–274. Źródła drukowane: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=psb.4793.9 (dostęp z 9 III 2014). FAJANS Wacław Maurycy Ur. 28 VI lub 30 VI 1884 w Warszawie; zm. 1973. Ojciec Jakub (28 I 1843–17 VI 1920); matka Dorota z d. Heryng (15 III 1846– 30 VIII 1916); rodzeństwo: Leon Ignacy (7 VIII 1873); Stefan (15 VI 1879). Żona Wanda Julia z d. Frendzel (Frentzel), ur. 5 X 1885 lub 23 VI 1889, ślub 26 IX 1909; syn Józef Tadeusz (ur. 4 IV 1911). Wykształcenie • Gimnazjum realne w W-wie kl. I–VII: 1895/96–1901/02, matura realna 1902. • Uniw. w Genewie, Wydz. Filozof. w latach 1903–1905. • Uniw. w Bonn, Wydz. Filozof. w latach 1906–1908. Przedstawił w Uniw. w Bonn rozprawę na stopień doktora fi lozofi i: Die russische Geldwährung, Lipsk 1909. Dr fi lozofii Uniw. w Bonn III 1909. • Wniósł w 1925 w WSzH w W-wie podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu zagadnień walutowych i kredytowych. Doc. zagadnień walutowych i kredytowych WSzH w W-wie 15 X 1925 (MWRiOP). • Wniósł na UJ podanie o przeniesienie z WSH w W-wie veniam legendi z zakresu zagadnień walutowych i kredytowych; referent: W. Krzyżanowski. Doc. zagadnień walutowych i kredytowych UJ 3 II 1949. Kariera pozauniwersytecka Praktyka handlowa 1910–1914. Praca naukowa 1914–1918. MSk., Wydz. Walutowy, naczelnik 1918–1920; tamże, wiceminister 1922–1923. Związek Banków w Polsce, dyrektor 1920–1922; tamże, prezes 1932–1939. Powszechny Bank Związkowy w W-wie, dyrektor 1923–1939. Bank Polski, Rada, członek od 1928; tamże, Komisja Walutowa, przewodniczący. Izba Przemysłowo-Handlowa w W-wie, wiceprezes 1932–1936. Giełda pieniężna w W-wie, prezes 1935–1939. Komitet Obywatelski miasta stołecznego W-wy, członek IX–X 1939. Sąd Okręgowy w W-wie, Wydz. Handlowy, likwidator Powszechnego Banku Związkowego 1946–1949. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w WSzH (od 1933 – SGH) w W-wie: wykładowca 1920–1925; doc. pryw. zagadnień walutowych i kredytowych 21 III 1925–1939. • w UJ: Wydz. Prawa, wykładowca 26 III 1945–1949/50. SNP, wykładowca. Wydz. Rolniczy (Rolniczo-Leśny), Studium Spółdzielcze, wykładowca. • w KUL: wykładowca 1948/49. • w AH (od 1950 – WSE) w Kr.: II katedra (zakład) bankowości, wykłady zlecone 1945–1948/49; tamże, wykładowca (na stanowisku zcy prof.) 1 IX–14 XI 1949; tamże, prof. nzw. (stanowisko) 15 XI 1949–31 XII 1950; katedra (zakład) finansów i kredytu, wykładowca 1 I 1951 (zca prof. od 1 II 1957, doc. od 1 XI 1957)–30 IX 1960; tamże, kierownik 1958–1960. Inne: Okupacja niemiecka, ukrywanie się 1939–1945. OOP, Krzyż Komandorski. ZKZ. Legia Honorowa, Krzyż Komandorski. Gwiazda Korony Belgijskiej. Najważniejsze prace Wahania walutowe w świetle doświadczeń wojny, W-wa 1917. Nasza przyszła waluta, W-wa 1918. Kryzys walutowy w państwach koalicji, W-wa 1921. Sprawa cen rolniczych w programie gospodarczym Polski, W-wa 1928. Zasady polityki kredytowej banku centralnego, W-wa 1932. Międzynarodowe pogotowie fi nansowe, W-wa–Kr. 1947. Międzynarodowe stosunki fi nansowe, Kr. 1969. Źródła archiwalne: AUE w Kr., sygn. 462, teczka personalna. AUJ, S III 128; S III 246, teczka personalna; WP III 32, teczka habilitacyjna. Informacje USC m. st. W-wy, pismo nr USC-WA.5362.3.6973.2013.TTR z 3 IX 2013. Źródła drukowane i literatura: Akademia Ekonomiczna w Krakowie..., s. 18. Łoza, s. 170. J. Maciaszek, Profesor Wacław Fajans, „Folia Oeconomia Cracoviensia”, 1974, vol. XVI. Słownik biografi cz-ny bankowości polskiej do 1939 roku, W-wa 1998, s. 191–192. FIERICH Edward Ojciec Traugut (ur. ok. 1790); matka Paulina z d. Münnich (ur. ok. 1790). Żona Ksawera z d. Kołodziejska (ur. ok. 1830); dzieci: Maurycy (zob.); Franciszek Ksawery (zob.). Wykształcenie • Lic. we Lw., matura. • ULw., Wydz. Prawa i Um. Pol., st. zw. 1836/37–1838/39; absolutorium; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I – 17 VII 1840; ryg. II – 20 XII 1841; ryg. III – 11 IV 1843; ryg. IV – 1 VII 1844. Dr praw ULw. (na podstawie obronionych tez) 26 IV 1845. Kariera pozauniwersytecka Prok. Sk. we Lw., praktykant 1839–1846; praca w urzędach politycznych; koncepcista gubernialny 1846; komisarz cyrkularny klasy III 1848. AU, Wydz. Hist.-Filozof., członek nadzwyczajny; tamże, Kom. Pr., członek od 1873. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: katedra austriackiej procedury cywilnej i prawa administracyjnego (z obowiązkiem wykładania prawa handlowego i wekslowego, w 1855 – zwolniony z wykładania prawa administracyjnego), prof. zw. 13 V 1850–30 IX 1888; dziekan 1852/53 (od 1 I 1853 (nominacja 5 XII 1852))–1858/59, 1866/67 sem. II, 1876/77, 1885/86; rektor 1872/73. Komisja Egzaminów Prawniczych w Kr., oddział sądowy, prezes od 1856. Inne: Order Franciszka Józefa. Radca dworu. Najważniejsze prace O ważności zobowiązania wekslowego z podpisem przez pełnomocnika położonym, „Czasopismo Prawnicze”, 1863. Powszechny kodeks handlowy wraz z ustawą, wprowadzająca go w życie i wszelkimi postanowieniami doń się odnoszącymi, bądź uzupełniającymi, bądź objaśniającymi, Kr. 1869. Postępowanie sądowe cywilne, wyd. I: Kr. 1876; wyd. II: Kr. 1881. O dowodzie ze świadków, znawców i przysiąg tudzież o wyroku, Kr. 1888. Prawo handlowe. O przedsiębiorstwie komisowym, spedycyjnym i prze-woźnictwie, Kr. 1888. Źródła archiwalne: AUJ, S II 619, teczka personalna; Spuścizna 22, sygn. 6; M. Barcik, „Korpus...”. DALO, fond 26, opis 15, sprawa 2; fond 26, opis 15, sprawa 489–490. Źródła drukowane i literatura: K. Chłędowski, Pamiętniki I..., s. 159. J. Gwiazdomorski, Fierich Edward, PSB, t. VI, s. 436. M. Patkaniowski, Dzieje Wydziału..., passim. Poczet członków..., s. 41. Poczet rektorów..., s. 268. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=psb.5597.1 (dostęp z 9 III 2014). FIERICH Franciszek Ksawery Ur. 2 XII 1860 w Krakowie; zm. 8 IX 1928 w Warszawie; pochowany 12 IX 1928 na cm. Rakowickim w Kr., Kw. Ab, zach., grobowiec rodzinny. Ojciec Edward (zob.); matka Ksawera z d. Kołodziejska (ur. ok. 1830); brat Maurycy (zob.). Żona Helena Malwina z d. Hupka (1876– 1916); ślub ok. 1895; dzieci: Janina (10 XII 1896– 1916); Maria (ur. 20 V 1898–1943); Jerzy (20 II 1900–1965), docent UJ, prof. Akademii Handlowej w Kr. Wykształcenie • II Gimn. w Kr., kl. I–VIII: 1870/71–1877/78, matura 11 VI 1878. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1878/79–1881/82; absolutorium 31 VII 1882 (na duplikacie data 25 XI 1883); egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (politicum) – 27 XI 1882; ryg. II (iudicale) – 13 III 1883; ryg. III (historicum) – 13 VII 1883. Dr praw UJ 14 VII 1883. PEP w Kr.: egz. hist.-prawny – 21 VII 1880; egz. sąd. – 24 VI 1882; egz. z nauk pol. – 2 X 1882. • Uniw. w Berlinie, Wydz. Prawa 1885/86 sem. II; świadectwo odejścia 7 VIII 1886. • Studia specjalistyczne (uzupełniające) w Uniw. w Monachium 1885/86 sem. II (równocześnie z Uniw. w Berlinie). • Wniósł 28 VII 1888 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z prawa handlowego i wekslowego na podstawie rozprawy: O prawie żądania zabezpieczenia z powodu niepewnej płatności dłużnika głównego według ustawodawstwa wekslowego austriackiego, Kr. 1888; referenci: S. Madeyski, F. Zoll sen.; kolokwium 4 III 1889; wykład habilitacyjny 9 III 1889. Doc. pryw. prawa handlowego i wekslowego UJ 9 III 1889 (Kol. Prof.), 30 IV 1889 (MWiO). Wniósł 16 II 1891 na UJ podanie o rozszerzenie habilitacji na proces cywilny austriacki na podstawie rozprawy: O władzy dyskrecjonalnej sędziego w ust nym postępowaniu cywilnym jako środku skupienia materiału procesowego, Kr. 1891; referenci: S. Madeyski, J. Rosenblatt; zwolniony 4 IV 1891 z kolokwium i wykładu habilitacyjnego. Doc. pryw. procesu cywilnego austriackiego UJ 4 IV 1891. Kariera pozauniwersytecka Kancelaria Adwokacka dr. Władysława Wilkosza w Kr., praktyka adwokacka 3 X 1882–2 I 1884. Izba Adwokacka, zatwierdzenie praktyki 15 VI 1884. Sąd Krajowy w Kr., praktyka sądowa 11 XII 1883 (zgoda na rozpoczęcie praktyki) 2 I 1884 (złożenie przysięgi)–25 VIII 1885, egzamin sędziowski 29 VII 1885; bezpłatny auskultant sądowy w Sądzie Krajowym w Kr. 25 VIII 1885–22 III 1887 (urlopowany celem podróży naukowej 31 III 1886); Sąd Krajowy Wyższy w Kr., płatny auskultant (protokolant) sądowy od 19 XII 1887; tamże, adiunkt sądowy (pełnił obowiązki sędziowskie) 4 VIII 1891–8 X 1892; zca przewodniczącego sądu rozjemczego dla Kas Brackich w Kr. 7 XII 1892–4 VI 1893 i przewodniczący 4 VI 1893–10 VIII 1913; „Czas. Prawne i Ekon.”, redaktor naczelny 1900–1919. Rada Miasta Krakowa, radny 1905–1928. Rada Państwa (austriacka), poseł 1908–1912. AU (PAU), Wydz. Hist.-Filozof., członek korespondent (29 XI 1907) 15 V 1908; tamże, członek czynny (26 III 1919) 28 XI 1919; Trybunał Stanu, członek 1912–1918. Radca dworu 29 II 1916. TNL, członek 1921. TNW, członek rzeczywisty 1921. Trybunał Kompetencyjny, członek 13 XI 1926. Rada Prawnicza przy Prezydencie RP, członek 22 IV 1927. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: doc. pryw. prawa handlowego i wekslowego 30 IV 1889–30 IX 1892; doc. pryw. procesu cywilnego austriackiego 9 III 1891–30 IX 1892; katedra austriackiego procesu cywilnego, prof. nzw. 1 X 1892 (nominacja 22 IX 1892)– 30 IX 1896; tamże, prof. zw. 1 X 1896 (nominacja 21 IX 1896)–8 IX 1928; rektor 1908/09, 1919/1920 (zrezygnował po nominacji na Prezydenta Kom. Kod. RP); prorektor 1909/10; dziekan 1901/02, 1906/07, 1915/16. Komisja Egzaminów Prawniczych w Kr., oddział historyczno-prawny, członek 1896–po 1917; tamże, wiceprezes od 1917; tamże, oddział sądowy, członek 1889–1913; tamże, oddział nauk politycznych, wiceprezes 1908. Kom. Kod. II RP: członek od 22 VIII 1919; prezydent 23 IX 1919–8 IX 1928; członek wydziału cywilnego; prezes sekcji procedury cywilnej; referent (autor) projektu kodeksu postępowania cywilnego. Inne: Order Żelaznej Korony klasy III, kawaler 2 XII 1908. OOP, Krzyż Komandorski z Gwiazdą 2 V 1923. Najważniejsze prace O obecnym zadaniu sądów polubownych, Kr. 1892. (współautor: A. Bálastis), Nauka o sądach cywilnych i procedura cywilna, t. 1–2, wyd. I: Kr. 1898; wyd. II: Kr. 1901; wyd. III: Kr. 1905. Prawo wekslowe w Polsce na podstawie konstytucji sejmowych z 1775, 1776, 1778, 1778, Kr. 1908. Unzulässigkeit des Rechtsweges, Wien 1912. Sąd trzeciej instancji i najwyższy sąd sejmowy na tle całokształtu organizacji sądownictwa Rzeczypospolitej Krakowskiej (1815–1833), Kr. 1917. Źródła archiwalne: AGAD, MWiO (wiedeńskie), sygn. 46u, personalia profesorów. AUJ, S II 619, teczka personalna; WP II 81, prot. pos. Rady Wydz.; WP II 138, teczka habilitacyjna, WP II 519, poz. 276; Spuścizna 22; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: Biogramy uczonych..., cz. 1, z. 1: A–J, s. 358–362. CSUI, t. III: E–J, s. 101–102. J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., passim. J. Gwiazdomorski, Franciszek Ksawery Fierich, PSB, t. VI, s. 436–438. K. Pol, Poczet... I, s. 551–565. Idem, Poczet... II, s. 543–556. S. Grodziski, Komisja..., s. 47–81. A. Oklejak, Franciszek Ksawery Fierich (1860–1928), w: Złota Księga Wydziału Prawa..., s. 203–206. M. Patkaniowski, Dzieje..., passim. Poczet rektorów..., s. 301. Poczet członków..., s. 41. Poczet rektorów..., s. 301. W. Siedlecki, Nowożytny proces cywilny. Franciszek Ksawery Fierich (1860–1928)–Stanisław Gołąb (1878–1939), w: Studia z dziejów..., s. 309–320. SBAP II, t. II: A–G, s. 177–179. S. Włodyka, Franciszek Ksawery Fierich (1860–1928), „Kwartalnik Prawa Prywatnego”, 1999, z. 2, s. 213–223. P.M. Żukowski, Wychowankowie Uniwersytetu Jagiellońskiego..., s. 164–170. Uczeni polscy..., t. I: A–G, s. 461–463. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=psb.5598.1 (dostęp z 9 III 2014). FIERICH Maurycy Ojciec Edward (zob.); matka Ksawera z d. Kołodziejska (ur. ok. 1830); brat Franciszek Ksawery (zob.). Wykształcenie • II Gimn. w Kr., kl. I–VIII: 1866/67–1873/74, matura 27 VI 1874. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1874/75–1877/78; absolutorium 31 VII 1878; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (politicum) – 19 XI 1878; ryg. II (historicum) – 3 IV 1879; ryg. III (iudicale) – 29 VII 187. Dr praw UJ 29 VII 1879. PEP w Kr.: egz. hist.-prawny – 22 VII 1876; egz. sąd. – 26 VI 1878; egz. z nauk pol. – 1 X 1878. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w Uniw. w Lipsku 1880/81. • Wniósł 21 VII 1881 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa cywilnego rzymskiego i austriackiego na podstawie rozpraw: „O zastępstwie w procesie cywilnym rzymskim” oraz „O zastępstwie w prawie cywilnym austriackim”; referenci: M. Zatorski, F. Zoll sen.; kolokwium 10 XI 1881; wykład habilitacyjny: „O istocie prawnej wyroku zaocznego i środkach na usunięcie skutków zaoczności” 21 XI 1881. Doc. pryw. procesu cywilnego austriackiego i rzymskiego UJ 21 XI 1881 (Kol. Prof.), 12 II 1882 (MWiO). Kariera pozauniwersytecka Prok. Sk., Eksp. w Kr., koncypient bezpłatny 14 IX–2 X 1878; tamże, koncypient 8 X 1879–28 II 1886. AU, Wydz. Hist.-Filozof., Kom. Pr., współpracownik od 1883. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: doc. pryw. procesu cywilnego austriackiego i rzymskiego 30 III 1882– 28 II 1886; katedra austriackiego i rzymskiego procesu cywilnego, prof. nzw. 1 III 1886 (nominacja 9 II 1886)–31 III 1889; tamże, prof. zw. 1 IV 1889 (nominowany 14 III 1889)–29 VI 1889. Najważniejsze prace O przysiędze stanowczej i przesłuchaniu stron jako świadków w procesie cywilnym, Kr. 1884. O przywróceniu do pierwotnego stanu z powodu złego zastępstwa w procesie cywilnym austriackim, Lw. 1885. O znaczeniu dowodu z przysięgi stanowczej w procesie cywilnym rzymskim i nowoczesnym, cz. I, Lw. 1887. Über die Eideszuschiebung, Leipzig 1887. Źródła archiwalne: AUJ, S II 619, teczka personalna; S II 804; WP II 81, prot. pos. Rady Wydz.; WP II 138, teczka habilitacyjna; WP II 519, poz. 72; Spuścizna 22, sygn. 6; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: CSUI, t. III, lit. E–J, s. 102. J. Gwiazdomorski, Fierich Maurycy, PSB, t. VI, s. 438–439. M. Patkaniowski, Dzieje..., s. 338, 375, 383, 386–389, 396, 443, 458. F. Zoll sen., Maurycy Fierich, Kr. 1889. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=psb.5599.1 (dostęp z 9 III 2014). FORYŚ Stanisław Ojciec Szczepan (Stefan), laborant, woźny, robotnik; matka Agnieszka z d. Sęk; sześcioro rodzeństwa. Żona Janina z d. Neider, ślub 1942; dzieci: Andrzej (ur. 20 IX 1944); Wit (ur. 1950). Wykształcenie • Gimn. św. Anny w Kr., od kl. I: 1917/18. Akademia Handlowa w Kr., 1921– 1925. Matura eksternistyczna. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1927/28–1930/31; egzaminy roczne na stopień magistra praw: egz. I – 11 VI 1928; egz. II – 24 VI 1929; egz. III – 16 VI 1930; egz. IV – 10 X 1931. Mgr praw UJ 10 X lub 21 X 1931. • Przedstawił na UJ rozprawę na stopień doktora praw: Finanse gminy miasta Krakowa za lata 1927–1939; przedmiot gł.: statystyka; przedmiot pob.: ekonomia; referent gł.: A. Krzyżanowski; koreferent: W. Krzyżanowski; egzaminator z przedmiotu pobocznego: F. Młynarski; ryg. – 22 X 1947. Dr praw UJ 23 X 1947. • Wniósł na UJ podanie o otwarcie przewodu kandydackiego z zakresu nauk prawnych na podstawie rozprawy: „Kwestia mieszkaniowa w Krakowie”; dyscyplina podstawowa – ekonomia polityczna; promotor: W. Krzyżanowski (UJ) (przewód przerwany z powodu zmian w przepisach, wznowiony jako doktorski na podstawie ustawy z 5 XI 1958). • Wniósł 6 XI 1967 na UJ podanie o nadanie stopnia docenta w zakresie metodologii nauk prawnych na podstawie rozprawy: Zastosowanie analizy probitów w badaniach ekonomicznych i prawnych, Kr. 1968; recenzenci: Z. Rogoziński (Uniw. w W-wie), K. Opałek, W. Krzyżanowski, J. Czarkowski; kolokwium 1 VII 1968. Docent (dr hab.) nauk prawnych w zakresie metodologii nauk prawnych UJ 1 VII 1968 (Rada Wydz.), 26 IX 1970 (odmowa zatwierdzenia przez MSWyż. w następstwie negatywnej opinii RGSW). Kariera pozauniwersytecka Zarząd Miejski w Kr., Miejskie Biuro Statystyczne 1926–1939; tamże, Wydz. Gospodarczy 1939–1946. PAU, Inst. Ekonomiczny, asystent 1937. Aplikacja sądowa 1944–1947. Izba Przemysłowo-Handlowa w Kr., Dział Statystyki i Sprawozdawczości 1946–1949. Wojewódzka Komisja Planowania Gospodarczego w Kr., Dział Statystyki, kierownik 1949–1951. Wojewódzka Stacja Sanitarno-Epidemiologiczna w Kr., Sekcja Statystyki Medycznej, kierownik 1951–1957; tamże, pełniący nadzór nad Sekcją 1957–1965. Rada Narodowa w Kr., Wydz. Statystyki, kierownik 1957–1960. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: katedra (seminarium) ekonomii politycznej, asystent 1937/38; tamże, młodszy asystent 1 XI 1945–31 VIII 1947; tamże, starszy asystent 1 IX 1947– 1949. Katedra ekonomii politycznej (ekonomii politycznej i historii doktryn ekonomicznych), adiunkt 1 IX 1957–31 VII 1969; tamże, docent 1 VIII 1969 (stanowisko)–1970. Inst. Ekonomiczny, Zakład Ekonometrii i Statystyki, docent 1970–30 IX 1976; tamże, kierownik 1 I 1973–30 IX 1976; umowa o pracę 1 X 1986–30 IX 1987. • inne uczelnie: WSNS w Kr., wykładowca 1945–1949. WSE w Kr., wykładowca 1947–1955. Akademia Medyczna w Kr., wykładowca od X 1965. Najważniejsze prace Nie pozostawił. Źródła archiwalne: AUJ, DSO, teczka personalna; WP II 494, poz. 1670; WP II 539, poz. 276; WP IV 1, prot. pos. Rady Wydz.; WP IV 27; WP IV 154, teczka habilitacyjna. FRYDMAN Sawa (Sawwa, po 8 II 1946 – NOWIŃSKI Czesław)* Ur. 7 III lub 26 V lub 3 VI lub 22 X 1907 w m. Dzisna; zm. 24 VII 1981 w Warszawie. Ojciec Samson (Szymon) Codokow, rabin, nauczyciel szkoły ludowej; matka Sora (Rochel) z d. Szmujłówna (Ratner, Rattner). Żona Janina (ur. 1914). Wykształcenie • Koedukacyjne Gimn. w Dziśnie, kl. II–III: 1917/18–1918/19. Gimn. Stowarzyszenia Rozpowszechniania Wykształcenia Średniego w Wil., kl. IV–VI: 1920/21–1922/23. Koedukacyjne Gimn. Humanistyczne E. Epsztejna w Wil., kl. VII–VIII: 1923/24–1924/25; matura 22 VI lub 26 VI 1925. • USB, Wydz. Prawa i Nauk Społ., st. zw. 1925/26–1928/29; egzaminy roczne na stopień magistra praw: egz. I – 28 VI 1926; egz. II – 4 VII 1927; egz. III – 5 X 1928; egz. IV – 1929. Mgr praw USB. Wydz. Hum., st. zw. 1929/30, 1932/33; absolutorium (fi lozofia ścisła) 1933. • Przedstawił 20 IV 1934 na USB rozprawę na stopień doktora praw: „Czym jest dogmatyka prawa” (druk: Dogmatyka prawna w świetle socjologii, w: Ogólna nauka o prawie, red. B. Wróblewski, Wil. 1936); przedmiot gł.: teoria prawa; przedmiot pob.: prawo karne; ref. gł.: B. Wróblewski; kor.: E. Waśkowski; ryg. – 14 VI 1934. Dr praw USB 15 VI 1934. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w Uniw. w Wiedniu, Uniw. w. Tybindze i Uniw. w Kolonii w r. akad. 1930/31. • Wniósł w 1945 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu teorii i fi lozofii prawa na podstawie rozprawy: Formalizm prawoznawstwa a prawo jako forma życia społecznego; referenci: J. Lande, W. Wolter, S. Wachholz; kolokwium 17 XI 1945; wykład habilitacyjny: „Wpływ pozycji prawnika w grupie społecznej na teorię prawa” 20 XI 1945. Doc. teorii i fi lozofii prawa UJ 20 XI 1945 (Rada Wydz.), 8 II 1946 (MOśw.). Kariera pozauniwersytecka Prok. Gen., Eksp. w Wil., aplikant 1929–1930; tamże, urlop 25 XI 1930–24 XI 1931; tamże, referendarz 1931–X 1939. Kuratorium w Baranowiczach, Wydz. Planowo-Finansowy, kierownik 1940. Elektrownia we Lw., ekonomista; tamże, Wydz. Organizacji Pracy, kierownik. Firma budowlana, pomocnik murarski; tamże, maszynista; tamże, korespondent podczas okupacji niemieckiej Lw.(?). Bank Ubezpieczeniowy, agent 1942 (pod zmienionym nazwiskiem – Michałowski). Biuro fabryczne Trebbay w W-wie, rymarz; tamże sekretarz biura 1943–44 (pod zmienionym nazwiskiem – Czesław Nowiński). Uniw. w W-wie, Biuro Organizacyjne, pracownik 1945. Ministerstwo Aprowizacji i Handlu, podsekretarz stanu VIII 1945–1947. Kancelaria Prezydenta, zca Szefa 1947–1949. PAN, Inst. Filozofii i Socjologii, prof. 1954 (1956)– 1977. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w USB: katedra teorii i fi lozofi i prawa, bezpłatny asystent 1 XI 1934– 31 VIII 1935; tamże, starszy asystent 1 IX 1935–31 VIII (31 XII) 1939. • w UJ: docent prywatny 8 II 1946–1947. • w Uniw. w W-wie: Wydz. Prawa, katedra encyklopedii i fi lozofii prawa, prof. nzw. 30 IV 1947–31 VIII 1952. Wydz. Filozof.-Społ., Katedra Materializmu Dialektycznego i Historycznego, samodzielny pracownik nauki 1 IX 1952– 30 IX 1955; tamże, Zakład Materializmu Dialektycznego i Historycznego, kierownik 1 I 1953–30 IX 1955. • w SGPiS: prof. kontraktowy; rektor 1949/50–30 VI 1952. • w UŁ: prof. nzw. socjologii od 1 VIII 1946. Najważniejsze prace Uwagi do podstaw skarbowości, Wil. 1930. Teoria prawa a teoria techniki prawniczej, „Wileński Przegląd Prawniczy”, 1937, z. 7–8, 10, 12; 1938, z. 3. (współautor E. Drap-kin), Domniemania prawne, Wil. 1939. Formalna i normatywna teoria państwa i prawa, „Państ. i Pr.”, 1947, z. 3. Nowe wcielenie materializmu historycznego, „Nowe Drogi”, 1959, z. 3. Źródła archiwalne: AUJ, S III 128; WP III 32, teczka habilitacyjna. AUŁ, sygn. 1976, teczka personalna. AUW, sygn. K3419, teczka personalna. LCVA, fond 126, opis 1, sprawa 4049, teczka personalna Prok. Gen.; fond 175, opis 2VIB, sprawa 90, teczka doktorska; fond 175, opis 2VICa, sprawa 280, teczka studencka; fond 175, opis 5IVB, sprawa 381; fond 175, opis 14, sprawa 11, teczka personalna; fond 175, opis 2VIB, sprawa 116, teczka personalna; fond 175, opis 2VIE, sprawa 30; fond 175, opis 2VIE, sprawa 48; fond 175, opis 2VIE, sprawa 66; fond 175, opis 2VIE, sprawa 83; fond 175, opis 5IVCa, sprawa 560, teczka studencka Wydz. Hum; fond 199, opis 1, sprawa 279. Źródła drukowane i literatura: J. Bitner, Czesław Nowiński, w: Rektorzy SGH 1925–1994, W-wa 1994, s. 42–43. SBSP, t. III, s. 37–38. GABERLE Andrzej Ur. 2 VIII 1937 w Rozalinie k. Radziechowa; zm. 1 II 2012 w Krakowie; pochowany na cm. Rakowickim tamże, Kw. Hc, rząd 5, grób 4. Ojciec Eustachy Wacław (12 VI 1891–9 III 1947), dr fi lozofi i (filologia germańska) Uniw. w W. 5 VI 1917, wicedyrektor BJ; matka Zofi a Anna Janina Maria z d. de Werszowicz-Strzelecka (13 IV 1902–29 X 1989), ślub ok. 1930; brat Wacław (1934–5 X 2011). Żona Ewa Janina z d. Smużyńska (ur. 14 XII 1944); ślub 24 X 1966 w Kr.; syn Jarosław (ur. 5 I 1969), mgr prawa UJ, sędzia. Wykształcenie • IV LO w Kr., matura 30 VI 1954. • UJ, Wydz. Prawa 1959/60–1963/64. Mgr praw UJ na podstawie rozprawy: „Zagadnienie ryzyka w prawie karnym”; recenzenci: W. Wolter, J. Sehn 29 VI 1964. UJ, Wydz. Filozoficzno-Historyczny 1964/65–1969/70. Mgr socjologii UJ na podstawie rozprawy: „Sytuacja społeczna osób pokrzywdzonych przez prze-stępstwo niealimentacji (w Krakowie i Nowej Hucie)”; recenzenci: W. Kwaśniewicz, M. Borucka-Arctowa (UJ), 24 XI 1970. • Przedstawił na UJ rozprawę na stopień doktora praw pt.: „Umorzenie postępowania przygotowawczego (w trybie zwykłym polskiego powszechnego procesu karnego)” (druk: Umorzenie postępowania przygotowawczego w polskim procesie karnym, W-wa 1972); promotor: M. Cieślak (UJ); recenzenci: W. Wolter (UJ), J. Haber (UAM), J. Motwiłowker (Uniw. w Tomsku); egz. z prawa karnego procesowego – 26 VI 1969; egz. z fi lozofii – 26 VI 1969. Dr praw UJ 30 VI 1969. • Wniósł 7 I 1975 na UJ podanie o nadanie stopnia doktora habilitowanego nauk prawnych w zakresie postępowania karnego na podstawie rozprawy: Postępowanie przyspieszone w polskim procesie karnym (na tle wymagań ustawy oraz badań praktyki), W-wa–Kr. 1975; recenzenci: W. Daszkiewicz (UMK), M. Borucka-Arctowa (UJ), S. Waltoś (UJ), M. Cieślak (UG) zrezygnował, zastąpiony 8 V 1975 przez M. Lipczyńską (UWr.), kolokwium 30 VI 1975. Dr hab. nauk prawnych w zakresie postępowania karnego 30 VI 1975 (Rada Wydz.). Kariera pozauniwersytecka Praca w różnych zawodach 1954–1957. Akademia Medyczna w Kr. 1954/55–1957 (ubiegał się o przyjęcie). Wojsko Polskie, służba wojskowa 1957–1959. UJ, BJ, konserwator techniczny 1 I–31 VII 1955. Sejm RP, poseł 1993–1997. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: Katedra Postępowania Karnego, asystent 1 X 1963–30 IX 1966; starszy asystent 1 X 1966–31 I 1970. Inst. Prawa Prawa karnego, Zakład Kryminologii (Katedra Kryminologii), adiunkt 1 II 1970–30 IV 1977; docent 1 V 1977 (stanowisko)–30 VI 1989; prof. nzw. 1 VII 1989 (stanowisko)–30 IX 1993; prof. zw. 1 X 1993 (stanowisko)–30 IX 2007 (przejście na emeryturę). Zakład Kryminologii, kierownik. Katedra Kryminologii, kierownik 1 X 1994–30 IX 2001, 1 X 2002–30 IX 2007. Prodziekan ds. studenckich i dydaktycznych. Pracownia Badań Empirycznych, kierownik 1 X 1994–30 IX 2006. • w Krakowskiej Szkole Wyższej im. A.F. Modrzewskiego: wykładowca (prof.) 1 X 2005–30 IX 2007. Najważniejsze prace (współautor J. Czapska), Postępowanie w sprawach z oskarżenia prywatnego. W świetle badań, praktyki oraz opinii uczestników, Wr. 1983. Patologia społeczna, W-wa 1993. (współautor Z. Doda), Dowody w prawie karnym, W-wa 1995. (współautor Z. Doda), Kontrola odwoławcza w procesie karnym, W-wa 1997. Postępowanie szczególne w kodeksie postępowania karnego z 1997, Kr. 1998. (współautorzy: J. Błachut, K. Krajewski), Kryminologia, wyd. I: Gd. 1999; wyd. II: Gd. 2001; wyd. III: Gd. 2004; wyd. IV: Gd. 2006. (red.), Przestępczość i zachowania dewiacyjne dzieci i młodzieży w Krakowie, Kr. 2001. (współautor M. Korcyl-Wolska), Komentarz do ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich, Gd. 2002. Nierozłączna triada: przestępczość, przestępca, społeczeństwo, Gd. 2003. Rozważania o prawie i sądownictwie, Kr. 2005. Dowody w sądowym procesie karnym, wyd. I: Kr. 2007 (wyd. II: Dowody w sądowym procesie karnym. Teoria i praktyka, Kr. 2010). Źródła archiwalne: AUJ, DSO, teczka personalna; S III 246, teczka personalna; S III 246, teczka personalna Z. Gaberle; WFH 237, teczka studencka; WP IV 129, teczka magisterska; WP IV 153, teczka doktorska; WP (nowa akcesja), teczka habilitacyjna. Źródła drukowane i literatura: K. Badecki, Gaberle Eustachy, PSB, t. VII, s. 189–190. GANDOR Karol Franciszek*** Ur. 4 XI 1930 w Dankowicach; zm. 11 XI 1988 w Katowicach; pochowany na cm. ewangelickim przy ul. Francuskiej tamże. Ojciec Franciszek; 1 żona (matka K. Gandora) Katarzyna z d. Kozyrka (Kozerka) (zm. 1932); rodzeństwo: dwoje NN; 2 żona Katarzyna z d. Kozyrka (Kozerka). Żona Regina z d. Kamińska (ur. 13 VI 1941); dzieci: Małgorzata (ur. 5 X 1958); Marcin (ur. 23 IX 1970). Wykształcenie • Gimn. i LO w Bielsku (Bielsku-Białej), matura 12 VI 1951. • UWr., Wydz. Prawa 1951/52–1954/55. Mgr praw UWr. (na podstawie rozprawy: „Ciche zawarcie umowy”, referenci: A. Chełmoński, J. Gwiazdomorski) 28 VI 1955. • Wniósł 25 III 1958 na UWr. podanie o otwarcie przewodu kandydackiego z zakresu nauk prawnych na podstawie rozprawy: „Bezskuteczność czynności prawnych w polskim prawie cywilnym”; dyscyplina podstawowa: prawo cywilne; promotor: J. Fiema (UWr.) (przewód przerwany z powodu zmian w przepisach, wznowiony jako doktorski na podstawie ustawy z 5 XI 1958). • Przedstawił na UWr. rozprawę na stopień doktora praw: Konwersja nieważnych czynności prawnych, „Studia Cywilistyczne”, 1963, t. IV; promotor: J. Fiema (UWr.), recenzenci: J. Gwiazdomorski (UJ), J. Falenciak (UWr.); ryg. z prawa cywilnego – 2 II 1961; ryg. z ekonomii politycznej – 8 III 1961. Dr praw UWr. 17 III 1961. • Wniósł 8 VI 1965 na UWr. podanie o nadanie stopnia docenta nauk prawnych na podstawie rozprawy: Sprzedaż na raty. Problemy organizacyjne i prawne, W-wa 1966; referenci: J. Fiema (UWr.), A. Stelmachowski (UWr.), J. Gwiazdomorski (UJ), A. Szpunar (UŁ); kolokwium 17 XII 1965; wykład habilitacyjny 17 XII 1965. Docent (dr hab.) nauk prawnych UWr. 17 XII 1965 (Rada Wydz.), 21 III 1966 (MSWyż.). Kariera pozauniwersytecka Praca jako robotnik (drwal, pomocnik murarski) od 1948. Szkoła ZMP Zarządu Wojewódzkiego w Kat., wykładowca. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UWr.: Katedra Ekonomii Politycznej, asystent kontraktowy (zca asystenta) 1 IX 1953–31 VIII 1956. Katedra Prawa Cywilnego, asystent 1 IX 1956–30 VI 1958; starszy asystent 1 VII 1958–31 III 1961; adiunkt 1 IV 1961–18 I 1966; docent 19 I 1966–30 IX 1966. Zawodowe Studium Administracji, zca kierownika 1 III 1964–30 IX 1966. • w Filii UJ w Katowicach: Katedra Prawa Gospodarczego, docent etatowy 1 X 1966–30 VI (30 IX) 1968; tamże, kierownik 1 X 1966–30 VI (30 IX) 1968. • w UŚ: Katedra Prawa Gospodarczego, docent 1 X 1968–31 VII 1973; tamże, prof. nzw. 6 VII 1973 (tytuł), 1 VIII 1973 (stanowisko)–13 VII 1988; tamże, prof. zw. 14 VII–11 XI 1988; tamże, kierownik 1 IX 1984–11 XI 1988. Inst. Prawa Gospodarczego, dyrektor 1 X 1972–30 IX 1973. Zakład Prawa Obrotu Uspołecznionego i Organizacji Prawnej Przedsiębiorców, kierownik 1 X 1972–30 IX 1975. Studium Doktoranckie Stacjonarne, kierownik 1 XI 1974– 31 VIII 1978. Zakład Prawa o Stosunkach Między Jednostkami Gospodarki Uspołecznionej i Organizacji Prawnej Przedsiębiorstw, kierownik 1 X 1975– 31 VIII 1978. Inst. Administracji i Zarządzania Gospodarką Narodową, dyrektor 1 X 1975–31 VIII 1981. Zakład Prawa Gospodarczego, kierownik 1 IX 1978– 31 VIII 1981. Podyplomowe Studium Administracji i Zarządzana, kierownik 1 X 1984–1988; dziekan 16 XI 1971–30 IX 1972; prorektor ds. nauki 1968/69. Inne: OOP, Krzyż Kawalerski 11 IX 1974. ZMP, członek 1948. PZPR, członek 1955. Najważniejsze prace Prawa podmiotowe tymczasowe (ekspentatywy), Wr. 1968. (współautor J. Szweda), Skuteczność prawnych środków zabezpieczenia kredytu na cele sprzedaży ratalnej, Kat. 1980. Źródła archiwalne: AUJ, S III 246, teczka personalna; WP IV 11. AUŚ, teczka personalna, sygn. 2/G sam. AUWr., Dział Kadr, sygn RK 120, teczka personalna W III-520, teczka studencka; W III-4000/56, teczka doktorska; W III-4010/16, teczka habilitacyjna. Źródła drukowane i literatura: J. Koredczuk, K. Koreń, Karol Gandor, w: Pamięci zmarłych..., s. 75–77. S. Lizer, Prof. zw. dr hab. Karol Gandor (4 XI 1930–11 XI 1988), „Studia Iuridica Silesiana”, 1990, t. 13, s. 109–111. Prace prawnicze wydane dla uczczenia pracy naukowej Karola Gandora, red. M. Pazdan, M. Sośniak, M. Staszków, Kat. 1992. GARYCKI (GARZYCKI) Bonifacy, od 1770 ksiądz Ur. 19 VI 1742 w Nowym Korczynie; zm. 19 II 1822 w Krakowie. Ojciec Jan, mieszczanin. Wykształcenie • UK, Wydz. Filozof., st. 1757–1764; bakałarz 1763; mistrz sztuk wyzwolonych 12 X 1764. UK, Kol. Mniejsze, inkorporacja (doktor fi lozofii) na podstawie obrony tezy: De corpore naturali, Kr. 1776, 20 XII 1776. • Dr świętej teologii 1782. • Dr obojga praw 1782. Kariera pozauniwersytecka Kol. Nowodworskiego w Kr., nauczyciel gramatyki 1768–1770, poetyki 1770–1772, retoryki 1773 i dialektyki 1774. Seminarium Kandydatów Stanu Akademickiego przy SGK, pierwszy prefekt (zca rektora) 1780, 1783–1787. Wizytator generalny szkół wielkopolskich, małopolskich i ruskich 1783–1786. TNK, członek. Sejm WMK, delegat Akademii 1816. Komitet Prawodawczy Izby Reprezentantów WMK, członek. Brzesko, proboszcz. Kolegiata Wszystkich Świętych, kantor. Kolegiata Akademicka św. Anny, proboszcz. Zielonki, proboszcz, Stary Korczyn, proboszcz od 1793. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UK (od 1795 – SGK): Wydz. Sztuk Wyzwolonych, wykładowca dialektyki 1775. Wydz. Prawa; katedra prawa natury, narodów i prawa politycznego, prof. 1778–1780; suplent (zca prof.) w katedrze prawa rzymskiego 1780/81–1781/82; katedra prawa rzymskiego i historii praw dawnych, prof. 20 VII 1782–1802/03; egzaminator z prawa natury, politycznego i narodów 1802/03; lustrator dóbr akademickich 1784–1789; prezes Kol. Moralnego 1790–1797/98; wykładowca 1809; dyrektor Wydz. Prawa 1809; dziekan. Najważniejsze prace „Elementa iuris civilis secundum ordinem Institutionum Imperatoris”, rkps; „Institutiones iuris civilis Romani”, rkps (oba zaginęły). Początki nauki moralnej, zamykającej prawo natury, ekonomiczne, polityczne, publiczne prawo narodów, w układzie ekonomii politycznej, podług tabelli wynalezionej przez Xięcia Badeńskiego, a przez P. du Pont jego radcę nadwornego wykonanej 1773 roku, „Rocznik TNK”, t. VII. Myśli do prawodawstwa cywilnego, Kr. O początkach nauki moralnej „Roczniki TNK”, t. VIII. Źródła archiwalne: AUJ, rkps 2, k. 261; rkps 3, k. 232, 236, 259, 264; rkps 4, k. 43, 52, 63, 65, 99, 103, 105, 108, 113, 116, 121, 130, 131, 194, 196, 199–200, 229, 241, 247, 252, 257–60, 285, 341, 346, 375, 378, 402; rkps 5, k. 89; rkps 6, k. 37, 41, 43, 80, 89, 114–5, 225; rkps 7, k. 51, 57, 67, 68–9, 78, 79, 110, 112, 136, 143, 145, 189, 243, 251, 259, 287–8, 290, 292, 296, 299, 303, 308, 319, 324, 325, 331, 333, 344, 346–7, 354, 357–60, 362, 376–7, 380, 389, 391–2, 394, 397–9, 402, 409–10, 412–3, 416, 420, 438, 440, 445; rkps 8, k. 4, 7, 66, 73, 144, 174, 177, 189, 323–4, 333, 335, 353, 358, 365, 370, 372, 374, 381, 381, 383, 386, 407, 417, 429, 465, 495, 498, 504–6, 508; rkps 10, k. 165; rkps 11, k. 1; rkps 12, k. 4, 29, 34, 52, 59, 63, 81, 84, 86; rkps 23, k. 695–6; rkps 25, k. 33; rkps 27, k. 2, 8, 13, 28, 33, 38, 84, 87, 159, 171, 208; rkps 30, k. 29, 112, 159, 195, 230, 279; rkps 42 ½, k. 240; 91–92; tzw. Teki Hajdukiewicza; WF I 86. BJ, DzR, rkps 2849, 3316. Źródła drukowane i literatura: M. Chamcówna, Uniwersytet Jagielloński w dobie... I, s. 97 nn. M. Chamcówna, Uniwersytet Jagielloński w dobie... II, s. 9 nn. Liber promotionum, s. 417. K. Mrozowska, Walka nauczycieli... K. Opałek, Nauka prawa w Uniwersytecie Jagiellońskim w okresie Oświecenia, w: Studia z dziejów..., s. 15–71. M. Patkaniowski, Dzieje..., passim. A. Petrani, Nauka prawa kanonicznego w Polsce w XVIII i XIX wieku, Lub. 1961, passim. H. Barycz, Garycki Bonifacy, PSB, t. VII, s. 293–294. D. Rederowa, Z dziejów Towarzystwa... Słownik polskich teologów Katolickich, t. I, W-wa 1981, s. 513–514. J. Sondel, Bonifacy Garycki (1742–1822), w: Złota Księga Wydziału Prawa..., s. 105–111. GIRTLER Jakub Ojciec Sebastian (18 I 1767–15 VIII 1833), dr fi lozofii, dr medycyny, prof. SGKr. (UJ); matka Franciszka z d. Fuchs (1777–1858); rodzeństwo: Kazimierz (1804–1887); Emilia (1807–1810); Józefa (1814–1894), żona Edwarda Janowskiego; Jan Kanty (1816–1821). Żona Paulina Teresa Maria z Hantów (Hautów); dzieci: Franciszek Stanisław (ur. 6 V 1873), student WP i Wydz. Lek. UJ; Zygmunt Karol (ur. 5 II 1878), rygorozant praw UJ; Olga Hermina (ur. 27 III 1871); Anna Stefania (ur. 25 VII 1875). Wykształcenie • Lic. św. Anny w Kr.; matura. • UJ, Wydz. Filozof., st. zw. 1843/44–1844/45. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1845/46–1847/48. • Uniw. w Grazu, egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw. Dr obojga praw Uniw. w Grazu 3 II 1859. • Wniósł 21 VI 1865 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu historii państwa i prawa niemieckiego. Kol. Prof. uznało ją (po recenzji E. Buhla z 20 VII 1865) za niewystarczającą. • Wniósł na Uniw. w Wiedniu podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu historii państwa i prawa niemieckiego na podstawie rozprawy: „O różnych prawach w Polsce”. Doc. pryw. historii państwa i prawa niemieckiego Uniw. w Wiedniu 1865 (Kol. Prof.), pierwsze zatwierdzenie 24 II 1966 (MWiO), pod warunkiem przejścia ze służby czynnej w wojsku do stanu rozporządzalności; drugie zatwierdzenie 1 VII 1867. Kariera pozauniwersytecka Kurs sędziów-audytorów wojskowych w W. 1860, sędzia-audytor 22 III 1861 (nominacja, funkcji nie objął). Kariera uniwersytecka (akademicka) • w Uniw. w Wiedniu: doc. pryw. państwa i prawa niemieckiego 24 II 1866– 30 IX 1870. • w UJ: katedra historii państwa i prawa niemieckiego, prof. nzw. 1 X 1870 (nominacja 30 IV 1870)–31 XII 1872; katedra historii i prawa niemieckiego oraz prawa prywatnego, prof. zw. 1 I 1873 (nominacja 6 XII 1872)–29 III 1887; dziekan 1874/75, 1881/82. Inne: Legia Akademicka w Wiedniu 1848; żołnierz 1 pułku artylerii 1849; porucznik artylerii 6 pułku arcyksięcia Wilhelma 1854; tamże, nadporucznik 1859. Wojna włoska, dowódca fortecy San Giorgio na wyspie Lissa 1866. Najważniejsze prace Wspomnienie o prawie magdeburskim w Polsce, „Pamiętnik Wydziału Prawa”, Kr. 1872. Źródła archiwalne: AUJ, S II 619, teczka personalna; WP II 138, teczka habilitacyjna; W. Baczkowska, „Korpus pracowników Wydziału Lekarskiego 1795–1850” (biogram ojca); M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: H. Barycz, Jakub Girtler, PSB, t. VIII, s. 3; s. 3–4 (biogram ojca – H. Wereszycka). CSUI, t. III: E–J, s. 347 (dot. syna Franciszka). M. Patkaniowski, Dzieje..., passim. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=psb.6567.1 (dostęp z 9 III 2014). GLASER (GLAZER) Stefan Antoni* Ojciec Ludwik (ur. ok. 1867), dr praw UJ 21 XII 1881, adwokat krajowy; matka Berta (Berthea) z d. Jampolska. Żona Marta Helena z d. Broniewska, ślub 20 IV 1920 we Lw.; córka Krystyna Maria (ur. 4 IX 1922). Wykształcenie • Prywatysta w I Gimn. w Tarnowie kl. I–IV: 1906/07–1909/10. Prywatysta w Gimn. im. Adama Mickiewicza we Lw. kl. VI sem. II–VIII: 1911/12 sem. II–1913/14; matura 10 VI 1914. • Uniw. w Wiedniu, Wydz. Prawa, st. zw. 1914/15–1915/16; świadectwo odejścia. • ULw., Wydz. Prawa i Um. Pol. 1916/17 sem. II–1917/18; absolutorium 1918; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (iudicale) – 25 V 1918; ryg. II (historicum) – 8 VIII 1918; ryg. III (politicum) – 25 IX 1918. Dr praw ULw. 5 X 1918. PEP w W.: egz. hist.-prawny – 2 III 1916. PEP we Lw.: egz. sąd. – 24 V 1918; egz. z nauk pol. – 1 X 1918. • Wniósł 4 III 1920 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa karnego materialnego i formalnego na podstawie rozpraw: Przyczynek do nauki o udziale w przestępstwie oraz Kilka uwag o podstawie prawnej lekarskiej działalności; referenci: E. Krzymuski, S. Kutrzeba (wg uchwały Kol. Prof. z 20 VI 1920), J. Reinhold (wg uchwał Kol. Prof. z 25 IV i 26 IV 1921); kolokwium 25 IV 1921; wykład habilitacyjny: „O zastosowaniu ustawy karnej pod względem czasu i miejsca” 26 IV 1921. Doc. prawa karnego UJ 26 IV 1921 (Kol. Prof.), 6 VII 1921 (MWRiOP). Kariera pozauniwersytecka Kandydat adwokacki i praktykant adwokacki we Lw. (w kancelarii swojego ojca) od 8 X 1918. Min. byłej Dzielnicy Pruskiej, Dep. Spr., Wydz. Ustawodawczy, referent 13 I–31 VIII 1920. Sąd Okręgowy Lub., sędzia śledczy 1 IX 1920–31 III 1922. Izba Adwokacka w W-wie, adwokat 1933–1939. MSpr., dyrektor dep. 1939–1941. MSZ, poseł przy emigracyjnym rządzie Belgii w Londynie, a po wyzwoleniu w Brukseli 14 VIII 1941 (IX 1944)–VII 1945 i Wielkiego Księstwa Luksemburga 13 XI 1941–VII 1945. Pełnomocnik Rządu Polskiego na Uchodźstwie w Brukseli. Ekspert rządu belgijskiego dla zagadnień prawa karnego w stosunkach międzynarodowych. Międzynarodowa Komisja Kulturalna „Nouvelles Equipes Internationales”, prezes. Stronnictwo Pracy (emigracyjne), członek. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w ULub.: zca prof. w katedrze prawa i procesu karnego 1 X 1920–30 IX 1921; katedra prawa i procesu karnego, prof. nzw. 1 X 1921–30 IX 1923; katedra prawa karnego narodów, prof. nzw. 1 I 1923–30 IX 1924; dziekan WPiNSE 1922/23–1923/24. • w UJ: doc. pryw. prawa karnego 6 VII 1921–3 XII 1928. • w USB: zca prof. w katedrze procedury karnej 1 I–28 II 1924; katedra procedury (procesu) karnej, prof. nzw. 28 II 1924 (nominacja) 1 III 1924–30 IX 1928; katedra prawa i procesu karnego 4 XII 1928 (nominacja) 1 X 1928–30 IX 1930; tamże, prof. zw. 20 IX 1930 (nominacja), 1 X 1930–30 IX 1933 (przeniesiony w stan spoczynku wskutek likwidacji zajmowanej katedry, przeniesiony na emeryturę 30 IX 1934); zca prof. w katedrze teorii i fi lozofi i prawa 1929/30– 1932/33. Seminarium (Zakład) Procedury Karnej, dyrektor. • inne uniwersytety: Uniw. Pol. w Paryżu, Wydz. Prawno-Ekon., wykładowca 22 I–16 III 1940, 8 IV–V 1940. Uniw. w Oxfordzie, Polski Wydz. Prawa, wykładowca 1944–1947. Uniw. w Liège, katedra międzynarodowego prawa karnego, prof. 1947–1965. Uniw. Katolicki w Louvain, wykładowca 1962–1965. Uniw. w Gent, wykładowca. Inne: armia austro-węgierska 23 VIII 1916–1 XI 1918. Wojsko Polskie, 23 XI 1918–9 XI 1920, podchorąży-audytor. Najważniejsze prace Kilka uwag o podstawie prawnej działalności lekarskiej, Lw. 1920. Kompetencja sądów przysięgłych, Lub. 1923. Pojęcie sprawiedliwości w prawie karnym, Wil. 1925. Kilka uwag o spędzaniu płodu ze stanowiska prawa karnego, W-wa 1927. Wstęp do nauki procesu karnego, W-wa 1928. Okupacja niemiecka na Litwie w latach 1915–18. Stosunki prawne, Lw. 1929. Zarys polskiego procesu karnego, W-wa 1929. Ignoratia Iris w prawie karnym, Wil. 1931 (wyd. fr.: Ignorantia iuris dans le droit penal, Paris 1931). Polskie prawo karne w zarysie, Kr. 1933. Polski process karny w zarysie, Kr. 1934. (współautor: A. Mogilnicki), Kodeks karny. Komentarz, Kr. 1934. Normatywna nauka o winie, W-wa 1934. Die Behandlung des Rechtsirrtums in Polnischen Strafrecht, Berno 1939. Źródła archiwalne: AUJ, WP II 138, teczka habilitacyjna; M. Barcik, „Korpus...”. AKUL, sygn. A-16, teczka personalna. BPP, ASL, sygn. 1249, Materiały biograficzne do „Wielkiej Encyklopedii XX wieku”, k. 60–61; Ibidem, sygn. 1256, Materiały do „Słownika Biograficznego Polaków w Świecie”, lit. G, k. 21–26. IPMS, A.11.474.2.182; Kol. 252.40. LCVA, fond 175, opis 2VIB, sprawa 9, teczka personalna; fond 175, opis 1(I)Bb, sprawa 99, teczka personalna. Źródła drukowane i literatura: CSUI, t. III: lit. E–J, s. 354. M. Cieślak, Stefan Glaser (1895–1984), „Państ. i Pr.”, 1985, R. 40, z. 4, s. 104–106. J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., s. 680. M. Gałązka, Stefan Antoni Glaser, w: Dziekani Wydziału... s. 61–66. M. Gałązka, Stefan Glaser, w: Profesorowie Prawa..., s. 139–148. G. Karolewicz, Nauczyciele akademiccy..., s. 69–72. Łoza, s. 205. P. Pluta, Autorytety prawnicze z Uniwersytetu Stefana Batorego po zakończeniu II wojny światowej. Zarys życiowych losów, w: Wybitni prawnicy na przestrzeni wieków, red. M. Marszał, J. Przygodzki, Wr. 2006, s. 229–230. A. Redzik, T.J. Kotliński, Stefan Glaser (1895–1984), w: Historia Adwokatury, W-wa 2012, s. 236. Słownik biograficzny polskiej służby zagranicznej..., t. III, s. 46–47. B. Żongołowicz, Dzienniki..., passim. P.M. Żukowski, Pracownicy i absolwenci Uniwersytetu Jagiellońskiego w polskiej służbie zagranicznej w latach 1918–1939, „Zeszyty Historyczne” (Paryż), z. 165, s. 46. GOŁĄB Stanisław Aleksander Ojciec Michał (ur. ok. 1849), absolwent Wydz. Prawa UJ 31 VII 1875, sędzia powiatowy, radca sądu krajowego; matka Maria z d. Ritter; brat Jan Kazimierz (ur. 26 III 1889), dr wszech nauk lekarskich UJ 14 V 1921. Żona: Janina z d. Englisz; syn Michał Stanisław. Wykształcenie • II Gimn. w Kr., kl. I–VIII: 1888/89–1895/96, matura 5 VI 1896. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1896/97–1899/1900; absolutorium 20 X 1900; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (iudicale) – 7 VII 1900; ryg. II (politicum) – 27 X 1900; ryg. III (historicum) – 17 XII 1900. Dr praw UJ 17 XII 1900. PEP w Kr.: egz. hist.-prawny – 10 X 1898; egz. sąd. – 7 VII 1900; egz. z nauk pol. – 30 X 1900. • Studia specjalistyczne (uzupełniające) w Wiedniu, Monachium, Berlinie i Paryżu. • Wniósł 30 VI 1917 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu austriackiego prawa cywilnego (materialnego) na podstawie rozprawy: O ustawowych ograniczeniach w austriackim prawie prywatnym; referenci: S. Wróblewski i W.L. Jaworski; kolokwium 30 VII 1918; wykład habilitacyjny: „Pojęcie osób prawniczych w prawie cywilnym austriackim” (inne zgłoszone: „O osobach prawniczych”, „Cywilistyczny punkt widzenia w przedmiocie świadczeń i szkód wojennych”, „System stałych miejsc zastawnych w III noweli do kodeksu cywilnego”) 31 VII 1918. Doc. pryw. materialnego prawa cywilnego 31 VII 1918 (Kol. Prof.), 31 X 1919 (MWRiOP). Kariera pozauniwersytecka Prok. Sk. we Lw., koncypient (praktykant konceptowy) 21 I 1901–31 V 1905 (oddelegowany do Prok. Sk., Eksp. w Kr. 1902–1905); jednoroczna praktyka sądowa 6 II 1902–6 II 1903; egzamin prokuratorski 1904; Prok. Sk. we Lw. 1905 (pół roku). Prok. Sk., Eksp. w Kr. 1905 (pół roku); tamże, adiunkt sądowy w Kr. 1 VIII 1907–31 VII 1911; egzamin sądowy przy Krajowym Sądzie Wyższym w Kr. 1909; Prok. Sk., Eksp. w Kr., sekretarz 17 VII 1911; tamże, zca kierownika urzędu 1911; tamże, kierownik IX 1914; tamże (od 1919 – Prok. Gen., Eksp. w Kr.), radca skarbu 1 VIII 1917– 31 I 1920. Trybunał Kompetencyjny, członek. Państwowa Rada Prawnicza, członek. Międzynarodowy Inst. Filozofii i Socjologii Prawa w Paryżu, członek. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: doc. pryw. prawa cywilnego austriackiego 26 XI 1918–31 X 1919; katedra prawa cywilnego, prof. nzw. 1 XI 1919 (nominacja 25 XI 1919)–31 VII 1921; tamże, katedra prawa cywilnego, prof. zw. 1 VIII 1921 (nominacja 24 VIII 1921)–29 III 1939; p. o. prof. zw. procesu cywilnego 1 X 1928–8 I 1929; katedra prawa i procesu cywilnego, prof. zw. 9 I 1929 (nominacja 9 I 1929)–29 III 1939; dziekan 1923/24, 1934/35. Kom. Kod. II RP: członek od 22 VIII 1919; sekretarz sekcji prawa cywilnego; referent kodeksu postępowania cywilnego; referent podkomisji prawa o stosunkach z pokrewieństwa i opieki; współpracował przy prawie rodzinnym. Inne: OOP, Krzyż Komandorski; ZKZ. Najważniejsze prace Powszechne obowiązki i prawa obywatelskie, W-wa 1922. Zasady prawa małżeńskiego, W-wa 1925. Istota osoby prawnej, Lw. 1925. Ustawa o prawie autorskim z dnia 29 marca 1926. Z materiałami, W-wa 1928. Wymiar sprawiedliwości wśród zarzutów, Kr. 1928. Ustrój sądów powszechnych, W-wa 1929. Zarys polskiego procesu karnego, W-wa 1929. Théorie et téchnique de la codifi cation, Modena 1930. Zarys polskiego procesu cywilnego, Kr. 1932. (współautor Z. Wusatowski), Kodeks postępowania cywilnego, cz. I: Kr. 1930; cz. II: Kr. 1933. (współautor Z. Wusatowski), Kodeks sądów polubownych, Kr. 1933. Polski proces karny w zarysie z prawem ustroju sądów powszechnych, Kr. 1934. Organizacja sądów powszechnych, 1938. O wymogach rewizji i aresztu na tle sprawy prof. Stanisława Kota, Lw. 1938. Źródła archiwalne: APKr, GLJ, sygn. 74. AUJ, S II 619, teczka personalna; WP II 138, teczka habilitacyjna, WP II 145; WP II 522, poz. 140; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: CSUI, t. III: E–J, s. 444. J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., passim. S. Grodziski, Komisja..., s. 47–81. S.M. Grzybowski, Gołąb Stanisław, PSB, t. VIII, s. 242–243. Łoza, s. 215–216. W. Siedlecki, Nowożytny proces cywilny. Franciszek Ksawery Fierich (1860–1928)– Stanisław Gołąb (1878–1939), w: Studia z dziejów..., s. 309–320. J. Sikora, 1932–1936..., s. 45–46. P.M. Żukowski, Wychowankowie Uniwersytetu Jagiellońskiego..., s. 164–170. GOSTYŃSKI Zbigniew Bogusław Ojciec Aleksander; matka Maria z d. Chudzik. Żona Teresa z d. Kyś (ur. 1 VI 1945); dzieci: Agata (ur. 12 IX 1970); Szymon (ur. 26 VI 1977). Wykształcenie • LO w Suchej, matura 28 V 1962. • UJ, Wydz. Prawa 1962/63–1966/67. Mgr praw UJ na podstawie rozprawy: „Podstawy wznowienia postępowania”; recenzenci: T. Hanausek, M. Cieślak. Mgr praw UJ 6 II 1968. • Przedstawił na UŚ rozprawę doktorską nt: Postępowanie sądowe co do orzeczeń w sprawach o wykroczenia, Kat. 1976. Dr nauk prawnych UŚ 25 II 1974. • Wniósł na UŚ podanie o nadanie stopnia doktora habilitowanego nauk prawnych w zakresie postępowania karnego na podstawie rozprawy: Karnoprawny obowiązek naprawienia szkody, Kat. 1984. Dr hab. (docent) nauk prawnych w zakresie postępowania karnego UŚ 2 IV 1985 (CKK). Kariera pozauniwersytecka Stronnictwo Demokratyczne, członek. ZNP, członek. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: Katedra Postępowania Karnego, stażysta 1 X 1967–30 IX 1968; tamże, prof. nzw. 1 X 1987–23 XII 2000. • w UŚ: Zakład Postępowania Karnego, asystent 1 X 1968–30 IX 1969; tamże, starszy asystent 1 X 1969–30 IV 1974. Inst. Prawa Sądowego (obecnie – Katedra Prawa Procesowego), adiunkt 1 V 1974–31 VIII 1986; docent 1 IX 1986– 31 I 1991; prof. nzw. 1 II 1991 (stanowisko), 14 IV 1997 (tytuł)–30 IX 1998; prodziekan 1 XII 1990–31 V 1992. • inne uniwersytety: Widner University Scholl of Law, visiting professor 1 VI 1992–30 VI 1993. Wyższa Szkoła Administracji w Bielsku-Białej: wykładowca. Inne: Srebrny Krzyż Zasługi. ZKZ. Medal KEN. Najważniejsze prace Prawo o wykroczeniach i prawo skarbowe w zarysie, cz. 1: Prawo o wykroczeniach, wyd. I: Kat. 1982 (wyd. II: Prawo wykroczeń w zarysie, Kat. 1987). Zawieszenie postępowania karnego, W-wa 1994. Tajemnica dziennikarska a obowiązek składania zeznań w procesie karnym, W-wa 1997. Zawieszenie postępowania w nowym ustawodawstwie karnoprocesowym, W-wa 1999. (red.), Kodeks postępowania karnego, t. 1–3, wyd. II: W-wa 2003–2004. Źródła archiwalne: AUJ, DSO, teczka personalna. WP IV 129, teczka magisterska. AUŚ, teczka personalna, sygn. 12/G. Źródła drukowane i literatura: S. Waltoś, Zbigniew Gostyński (1944–2000), „Państ. i Pr.”, 2001, z. 3, s. 87–90. Współcześni uczeni polscy, t. I: A–G, W-wa 1999, s. 493. GÓRECKI Jan Ur. 10 IV 1926 w Warszawie; zm. 2001. Ojciec Józef (zm. 1932), urzędnik; matka Jadwiga (Janina) z d. Górecka (ur. 28 IV 1895). Żona Danuta z d. Wojnar(?), ur. 29 VI 1922; dzieci: Piotr (ur. 14 XII 1955); Maria (ur. 22 VII 1958). Wykształcenie • Prywatne Gimn. i Lic. Męskie Sukcesorów Ludwika Lorentza w W-wie. Tajne nauczanie. Matura. • UJ, Wydz. Prawa 1945 (tzw. rok skrócony), 1945/46–1946/47; egzaminy roczne na stopień magistra praw: egz. I – 7 IX 1945; egz. II – 4 IV 1946; egz. III – 10 XII 1946; egz. IV – 24 VI 1947; kolokwium: statystyka – 22 I 1947; prawo pracy – 8 VII 1947. Mgr praw UJ 8 VII 1947. • Przedstawił 3 III 1949 na UWr. rozprawę na stopień doktora praw: Przeniesienie własności rzeczy ruchomej, Wr. 1950; przedmiot gł.: prawo cywilne; przedmiot pob.: prawo handlowe; ref. gł. J. Gwiazdomorski (UJ); koreferent A. Chełmoński (UWr.); ryg. 19 III 1949. Dr praw UWr. 19 III 1949. • Wniósł 23 V 1956 na UJ podanie o otwarcie przewodu kandydackiego z zakresu nauk prawnych; dyscyplina podstawowa – prawo cywilne na podstawie rozprawy: Unieważnienie małżeństwa, Kr. 1958; promotor J. Gwiazdomorski; refeenci: K. Przybyłowski (UJ), S. Grzybowski (UJ), W. Siedlecki (UJ); egzaminy kandydackie: j. niemiecki – 7 IV 1955; j. rosyjski – 2 V 1956; fi lozofia – 5 V 1958; prawo cywilne – 24 V 1958; postępowanie cywilne – 10 V 1958; obrona 1 VII 1958 (nie odbyła się), 22 IX 1958. Kandydat nauk prawnych 22 IX 1958 (Rada Wydz. Prawa), 7 II 1959 (CKK). • Docent 25 VI 1959 (CKK). Kariera pozauniwersytecka Prok. Gen., Eksp. w Kr., aplikant 1948–1950, tamże, egzamin referendarski 1950. PAN, INP, Dział Prawa Cywilnego, adiunkt 1 VI 1957–30 VI 1959; tamże, docent 1 VII 1959–31 X 1961. PAN, Oddział w Kr., Komisja Socjologiczna, członek. Polskie Tow. Socjologiczne, sekcja socjologii prawa polskiego, członek. Polskie Tow. Nauk Politycznych, członek. ZNP, członek. Uniw. w W-wie, Studium Zaoczne (na ośrodek krakowski), konsultant od 1951. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: katedra prawa cywilnego, młodszy asystent 1 IX 1947–30 X 1949; tamże, starszy asystent 1 XI 1949–30 IX 1951; tamże, adiunkt 1 X 1951–1959; docent 25 VI 1959 (tytuł)–31 X 1968; prof. nzw. (tytuł), wniosek Rady Wydz. z 1965 stał się bezprzedmiotowy wskutek zwolnienia z UJ; prof. zw. kontraktowy (visiting profesor) 1 II–30 VI 1992. • w UMCS: wykładowca 1 III–31 VIII 1952; zca prof. w katedrze prawa cywilnego 1 IX 1952–31 I 1953. • w University of Illinois w Urbana: Department of Sociology, prof. Najważniejsze prace Rozwód. Studium socjologiczno-prawne, W-wa 1965. A Theory of criminal justice, New York 1979. Capital punishment. Criminal law and social evolution, New York 1983. Justifying ethics. Human rights and human nature, London 1996. Źródła archiwalne: AUJ, DSO, teczka personalna; S III 246, teczka personalna; WP III 198, poz. 94; WP IV 152, teczka przewodu kandydackiego, WP IV 24, wnioski o nadanie tytułu profesora. AUWr., W III-4000/65, teczka doktorska. INP, sygn. 25/97, teczka personalna. Źródła internetowe: http://www.reeec.illinois.edu/publications/center/documents/news_spring02.pdf (dostęp z 9 III 2014). GÓRSKI Antoni, herbu Bożawola Ojciec Stanisław (1820–1900), właściciel dóbr; matka Helena Justyna z d. Mężeńska (21 V 1834–21 V 1887); rodzeństwo Piotr (14 VIII 1857–12 II 1906), dr praw UJ 21 XI 1881, adwokat, poseł do Rady Państwa (austriacka); Franciszek (17 XII 1858–22 VII 1904), dr praw UJ 29 VII 1882; Anna Helena (1875–1878). Żona Jadwiga Leonia z d. Stroynowska (11 IV 1885–24 IV 1977), ślub 18 IX 1921. Wykształcenie • Gimn. w Nowym Sączu, kl. I: 1872/73. Gimn. św. Anny kl. II–VIII: 1873/74– 1879/80, matura 1 VI 1880. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1880/81–1881/82; świadectwo odejścia 10 X 1882. • Uniw. w Wiedniu, Wydz. Prawa, st. zw. 1882/83–1883/84, 1884/85 sem. II; absolutorium 5 VII 1884; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I i II jednogłośnie, ryg. III – większością głosów. Dr praw Uniw. w Wiedniu 8 VII 1885. PEP w Kr.: egz. hist.-prawny – 24 VII 1882; PEP w W.: egz. sąd. – 5 VII 1884. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w Uniw. w Berlinie, Wydz. Prawa 1885/86. • Wniósł 7 II 1888 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa handlowego i wekslowego na podstawie rozprawy: Die Geschäft sführung und Vechretung der off enen Handelsgesellschaft, W. 1888; referenci: E. Fierich, F. Zoll sen.; kolokwium 23 VII 1888; wykład habilitacyjny: „O warrantach według prawa austriackiego ze szczególnym uwzględnieniem stosunku warrantów do innych papierów towarowych” (inne zgłoszone: „O jawności handlowej i najnowszych projektach reformy na tym polu”; „O zapłacie wekslu przez osoby bezpośrednio do tej zapłaty obowiązane”) 27 VII 1888. Doc. pryw. prawa handlowego i wekslowego UJ 27 VII 1888 (Kol. Prof.), 22 X 1888 (MWiO). Kariera pozauniwersytecka Sąd Krajowy w Kr., praktykant sądowy 28 IV 1888–[18 VII 1891?]. Państwowa Rada Rolnicza, członek od 1902. Państwowa Rada dla Budowy Dróg Wodnych, członek. Państwowa i Krajowa Rada Kolejowa, członek. Komisja Krajowa dla Regulacji Rzek Galicji, członek. Komitet Towarzystwa Rolniczego, członek. Rada Państwa (austriacka), poseł 1905–1907, 1908 i 1911. Sejm Krajowy Galicyjski, poseł 1907. MSZ, Del. Pol. na Konferencję Pokojową w Paryżu, ekspert ds. własności przemysłowej, długów wojennych, ceł; tamże, ekspert w sprawach lotnictwa. Delegacja polsko-gdańska na III Ogólną Konferencję Komunikacji i Transportu w Genewie, przewodniczący 1927. Klub Konserwatywny, członek do 1908 (12 lat). „Ruch Społeczny”, redaktor do 1908. „Czas”, redaktor. Krakowska Spółka Wydawnicza, prezes. Tow. Popierania Wydawnictw AU, członek. Izba Rolna w Wiedniu, członek. Szkoła Rolnicza w Czernichowie, kurator. Rada i Wydz. powiatowy w Brzesku, członek. Rada i Wydz. Powiatowy w Bochni. Bank Austro-Węgierski, cenzor 1904. AU, Wydz. Hist.-Filozof., Kom. Pr., członek 1917. Międzynarodowy Kongres w Brukseli, przewodniczący delegacji polskiej 1919. Kongres Prawa Patentowego w Paryżu, delegat. Akademia Belgijska, membre associté. Kongres Prawa Kolejowego w Bernie, delegat 1923. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: Wydz. Prawa; doc. pryw. prawa handlowego i wekslowego 22 X 1888– 30 IX 1891; katedra prawa handlowego i wekslowego, prof. nzw. 1 X 1891 (nominacja 18 VII 1891)–31 III 1903; tamże, prof. zw. 1 IV 1903 (nominacja 28 XI 1902)–30 IX 1919 (dekretem ministerialnym z 19 IV 1917 katedra rozszerzona na prawo cywilne austriackie); profesor honorowy 21 X 1921–24 II 1928. Wydz. Filozof., Studium Roln., wykładowca prawa rolnego od 1905. • w Uniw. w Nancy: wykładowca historii Polski i polskiego prawa publicznego, pół roku. • w WWP: prof. prawa handlowego 29 III 1922–24 II 1928 (od roku akademickiego 1926/27 urlopowany); dziekan 1922/23–1923/24; rektor 1924/25–14 XI 1925; prorektor 1927/28 (do 24 II 1928). Kom. Kod. II RP: członek od 22 VIII 1919; członek wydziału cywilnego; referent projektu ustawy wekslowej, ustawy czekowej, prawa o domach skarbowych. Najważniejsze prace Zarys prawa handlowego austriackiego, wyd. I: Kr. 1890. Walka z drożyzną, Kr. 1893. Cena giełdowa a przesilenie rolnicze, Kr. 1897. Die Reformbedürtigkeit des deutschen Commissionshandels, W. 1898. Die soziale Bedeutung des Arbeiterstandes, W. 1906. O wekslu z nakazem przedstawienia do przyjęcia, Kr. 1911. Włościańskie prawo hipoteczne, Kr. 1911. Zapatrywania i stosunki gospodarcze w Polsce w XVII w., W-wa 1923. Komentarze do prawa wekslowego i czekowego, W-wa 1925. Źródła archiwalne: APKr, GLN 193. AUJ, S II 619, teczka personalna; WP II 81, prot. pos. Rady Wydz.; WP II 138, teczka habilitacyjna; M. Barcik, „Korpus...”. Informacje USC m. st. W-wy, pismo nr USC-WA.5362.3.6973.2013.TTR z 3 IX 2013. Źródła drukowane i literatura: CSUI, t. III: E–J, s. 493–494. J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., passim. S. Dziewulski, Życie i praca s.p. Andrzeja Górskiego 1862–1928, W-wa 1928. S. Grodziski, Komisja..., s. 47–81. (redakcja), Górski Antoni, PSB, t. VIII, s. 435–436. S. Konarski, Górski Antoni, w: Ziemianie polscy..., cz. 2, W-wa 1994, s. 52–54. M. Patkaniowski, Dzieje..., s. 383–386, 401, 436, 442–445, 458. K. Rolle. Górski Piotr, PSB, t. VIII, s. 451–452. P.M. Żukowski, Wychowankowie Uniwersytetu Jagiellońskiego..., s. 164–170. Źródła drukowane: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=6.599.418 (dostęp z 9 III 2014). GÓRSKI Józef** Ur. 16 II 1904 w Śnietni (Szymanowicach nad Prosną – wg życiorysu); zm. 5 II 1983 w Poznaniu; pochowany na cm. Junikowskim, pole 27, kw. D, rząd 1, miejsce 16. Ojciec Wojciech; matka Katarzyna z d. Walkowiak; rodzeństwo: Jan, rolnik; Michał (zm. w Obozie w Gross-Rosen–Norhausen), ppor. kawalerii; Władysław, prof. WSE w Szcz.; Irena, krawcowa; Anna (zm. podczas II wojny światowej). Żona Celina z d. Zaremba (ur. 22 XI 1903), ślub 24 IV 1930 w Poznaniu. Wykształcenie • Gimn. w Liskowie Kaliskim, kl. II–V. Gimn. w Pleszewie, kl. VI–VIII: 1920/21– 1922/23, matura 1923. • UP, Wydz. Prawno-Ekon., st. zw. 1923/24–1926/27; egzaminy roczne na stopień magistra praw: egz. I – 1924; egz. II – 1925; egz. III – 1926; egz. IV – 1927. Mgr praw UP 22 VII 1927. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w Paryżu 1928/29. • Przedstawił na UP rozprawę na stopień doktora praw: Umowa wydawnicza według polskiej ustawy z 29 III 1926 o prawie autorskim, Poz. 1932. Dr praw UP 30 VI 1930. • Wniósł w 1938 na UP podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa cywilnego na podstawie rozprawy: Przygotowanie umowy w świetle kodeksu zobowiązań, Poz. 1938; referenci: A. Ohanowicz, R. Paczkowski, J. Sułkowski; kolokwium 2 VII 1938; wykład habilitacyjny: „Charakter prawny umowy o pracę i umowy zlecenie w świetle najnowszej judykatury i nauki” 5 VII 1938. Doc. prawa cywilnego UP 5 VII 1938 (Rada Wydz.), 30 VII 1938 (MWRiOP). • Dr nauk prawnych 23 IV 1954 (CKK). Kariera pozauniwersytecka Prok. Gen., Oddz. w Poz., praktykant; tamże, egzamin referendarski I 1931; tamże, referendarz 21 II 1931–29 XII 1935; tamże, radca 30 XII 1935–31 VIII 1938. Magazyny zbożowe w Kraśniku, kierownik magazynu 1 VIII–30 XI 1940. Hurtownia chemiczna, dział zakupów, kierownik 15 XII 1940–31 I 1945 w Kr., pracownik. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UP (od 24 XII 1955 – UAM): katedra prawa cywilnego (Seminarium Cywilistyczne), zca asystenta 1 III 1926–1928; tamże, asystent wolontariusz 1929– 31 VIII 1938; zca prof. na II katedrze prawa cywilnego (w charakterze kontraktowego prof. nzw.) VI 1945–1946/47; zca prof. w katedrze prawa handlowego i wekslowego 15 I 1947–1950/51; zca prof. na III katedrze prawa cywilnego 1950/51–31 VIII 1954; tamże, prof. zw. 1 IX 1954–30 IX 1962. Katedra prawa gospodarczego (Zakład Prawa Gospodarczego w Instytucie Prawa Cywilnego), prof. zw. 1 X 1962–30 IX 1974; tamże, kierownik 1 X 1962–30 IX 1974. Katedra Prawa Finansowego, kurator od 1968. Wydz. Rolniczo-Leśny, wykłady zlecone 1931/32–1938/39. • w WSzH (od 1938 – AH, 1950 – WSE) w Poz.: wykładowca 1934/35–31 VIII 1938; prof. nzw. prawa cywilnego i handlowego (od 1 X 1945 z charakterem prof. zw.) 1 IX 1938–30 IX 1962; prorektor 1939; rektor 5 III 1945–9 XII 1948. • w UJ: wykładowca (prof. wspomagający) 1945. Inne: Pawiak, więzień V 1940. Obóz Koncentracyjny w Płaszowie, więzień VIII 1944. ZKZ 1946. OOP, Krzyż Oficerski 1946. TPPR, członek 1945; tamże prezes Zarządu Wojewódzkiego 1945–1948. PPS, członek IV 1947–15 XII 1948. PZPR, członek 15 XII 1948–3 III 1951. Najważniejsze prace Wstęp do nauki prawa cywilnego, wyd. I: Poz. 1947; wyd. II: Poz. 1948. (współautor A. Ohanowicz), Zobowiązania. Część szczegółowa, wyd. I: Poz. 1959; wyd. II: Poz. 1964; wyd. III: Poz.–W-wa 1966. Zob.: Wykaz prac prof. dra Józefa Górskiego, „Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny”, 1974, R. 36, z. 3, s. 5–9. Źródła archiwalne: AUAM, sygn. 15A/1, wykaz profesorów i docentów UP 1919–1939; 819/2, teczka personalna; 509/356, teczka personalna. AUJ, S III 128; WP III 1, prot. pos. Rady Wydz.; WP III 9. Źródła drukowane i literatura: J. Górski, Wspomnienia z minonych lat, Poznań 2000. W. Górski, Prof. Józef Górski (1904–1983), „Kronika Miasta Szczecina”, 1985, s. 71–74. J. Hołowiński, Józef Górski 1904–1983, w: Byli wśród nas: wspomnienia i biogramy, red. Z. Knakiewicz, wyd. 3 uzup., Poz. 2006, s. 106–109. Idem, Józef Górski (1904–1983), „Ruch Prawniczy”, 1983, z. 3, s. 297–299. K. Krasowski, Wydział Prawno-Ekonomiczny..., passim. J. Trojanek, Józef Górski 1904–1983, „Państ. i Pr.”, 1983, R. 38, z. 11, s. 103–105. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=sw.65160 (dostęp z 9 III 2014). GÓRSKI Ludwik Kazimierz Antoni Franciszek, herbu Bożawola* Ojciec Franciszek (17 XII 1858–22 VII 1904), brat Antoniego (zob.), dr praw UJ 29 VII 1882; matka Zofia z d. Komar (IX 1869–1 III 1916); rodzeństwo: Anna (1890–1900); Józef Ludwik Stanisław (17 XII 1891–19 VI 1961). Żona Maria Ludwika z d. Światopełk-Mirska (5 VII 1901–9 II 1998), ślub 4 IX 1926 w W-wie; dzieci: Kazimierz Rafał (27 IX 1927–14 XII 2003); Tomasz Maria (26 I 1930–10 II 2012); Teresa Zofi a (ur. 11 IV 1932), żona Piotra Żółtowskiego. Wykształcenie • Gimn. Emiliana Konopczyńskiego w W-wie, matura 1914. Wyższe Kursy Przemysłowo-Rolne w W-wie 1914/15. • Uniw. w Genewie, Wydz. Nauk Ekon.-Społ. od 1915/16 sem. I.; licencjat nauk społecznych 1918; doktor nauk ekonomicznych III 1924. • UJ, Wydz. Filozof., st. zw. 1916/17 sem. I. UJ, Wydz. Prawa, dr praw 12 V 1926 (nostryfi kacja). • Szkoła Sztuk Pięknych w Genewie, dyplom ukończenia, srebrny medal 1919. • Wniósł 14 XII 1925 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu ekonomii politycznej na podstawie rozprawy: W sprawie reformy rolnej w Polsce, 1919; referenci: A. Krzyżanowski, W.K. Kumaniecki, T. Lulek; kolokwium 21 V 1926; wykład habilitacyjny: „Teoria kosztów produkcji w świetle zasady nieograniczonej różnorodności potrzeb” 22 V 1926. Doc. pryw. ekonomii politycznej UJ 22 V 1926 (Rada Wydz.), 2 IX 1926 (MWRiOP). Kariera pozauniwersytecka Gospodarował w rodzinnym majątku 1919–1923. TN KUL, członek; Międzynarodowy Związek Badań Społecznych w Malines, członek; Rada Społeczna przy Prymasie Polski, wiceprezes; szambelan papieski. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w ULub. (od 1928 – KUL): zca prof. na katedrze ekonomii gospodarczej 1924/25–1925/26; wykładowca ekonomii politycznej i gospodarczej 1924– 1925; katedra ekonomii politycznej, prof. nzw. 1926–VIII 1945; dziekan WPiNSE 1928/29; prodziekan 1929/30. • w UJ: doc. pryw. ekonomii politycznej 2 IX 1926–1939 (1945). Najważniejsze prace W sprawie reformy rolnej w Polsce, W-wa 1919. Kodeks społeczny. Zarys katolickiej syntezy społecznej, Lub. 1926; wyd. II: Lub. 1934. La loi des rendements non proportionnels au stade national, Paris 1924. Problem przeludnienia na tle struktury agrarnej, Lub. 1930. La doctrine thomiste de la propriété; Landreform and Decapitalisation, Kr. 1937. Źródła archiwalne: AUJ, WP II 54 poz. 3471; WP II 85, prot. pos. Rady Wydz.; WP II 138, teczka habilitacyjna; WP II 543; M. Barcik, „Korpus...”. AKUL, sygn. A-13, teczka personalna. Źródła drukowane i literatura: CSUI, t. III, lit. E–J, s. 499. J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., s. 192, 459. J. Izdebski, Ludwik Kazimierz Górski, w: Dziekani Wydziału..., s. 67–71. G. Karolewicz, Nauczyciele akademiccy..., s. 74–75. S. Konarski, Górski Ludwik, w: Ziemianie polscy..., cz. 2, W-wa 1994, s. 50–52. C. Strzeszewski, Górski Ludwik, PSB, t. VIII, s. 450. SBSP, t. I, s. 195–196. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=6.599.417 (dostęp z 9 III 2014). GRODYŃSKI Tadeusz Franciszek Ksawery* Ojciec Wilhelm, dr praw, radca sądu krajowego w Kr.; siostra Olga Maria (ur. 16 XII 1898), dr fi lozofi i (filologia polska ) UJ 11 VI 1926 (zam. Rzichowa (Rzicha)). Wykształcenie • Gimn. św. Anny, kl. I–VIII: 1898/99–1905/06, matura 21 V 1906. • UJ, Wydz. Prawa., st. zw. 1906/07–1907/08, 1908/09 sem. II–1909/10; absolutorium 31 VII 1910; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (iudicale) – 3 X 1910; ryg. II (politicum) – 15 II 1911; ryg. III (historicum) – 22 III 1911. Dr praw 27 V 1911. PEP w Kr.: egz. hist.-prawny – 24 VII 1907 (niezdany), 28 IV 1908; egz. sąd. – 3 X 1910; egz. z nauk pol. – 15 II 1911. • SNP w Paryżu 1912/13. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w Uniw. Sorbona w Paryżu 1912/13. • Wniósł 28 III 1918 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa narodów i międzynarodowego prawa prywatnego na podstawie rozprawy „Międzynarodowe prawo prywatne na tle stosunków między dzielnicami Polski”; referenci: M. Rostworowski, W.L. Jaworski, E. Krzymuski. Wniósł w 1931 na UJ drugie podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu skarbowości i polskiego ustawodawstwa skarbowego na podstawie rozprawy: Polskie prawo budżetowe, Lw.–W-wa 1925; referenci: A. Krzyżanowski, T. Lulek; uwolniony od kolokwium 19 XI 1931; wykład habilitacyjny: „Środki utrzymania równowagi budżetowej” (inne zgłoszone: „Projekt reformy podatku przemysłowego”; „Rozwój reformy podatku dochodowego w ostatnich latach”) 7 XII 1931. Doc. ustawodawstwa skarbowego i nauki skarbowości UJ 7 XII 1931 (Rada Wydz.), 25 III 1932 (MWRiOP). Kariera pozauniwersytecka Prok. Sk. we Lw., praktykant konceptowy 1 IV 1911 (z przerwą XI 1912–VII 1913); tamże, koncypient 3 VI 1914–31 III 1916. MSk. w W., Dep. dla ustawodawstwa podatków bezpośrednich i dla spraw finansów korporacji autonomicznych, koncepcista ministerialny 1 IV 1916–1918. MSk., Dep. Finansowy, dyrektor 1919–1926; tamże, Dep. Budżetowy, dyrektor 1926–1927; tamże, podsekretarz stanu 1927–30 V 1931, 22 X 1935–IX 1939; tamże, kierownik ministerstwa 1929. PRM, wyższy urzędnik VI 1940. NIK w Londynie, Kolegium, członek 1940–1958. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: doc. pryw. ustawodawstwa skarbowego i nauki skarbowości 1932/33– 1933/34. • w WSzH (od 1933 – SGH) w W-wie: wykładowca od 1921/22; prof. prawa skarbowego do 1936/37. • w Uniw. w W-wie (w latach 1935–1945 – UJP): katedra ustawodawstwa skarbowego i nauki skarbowości, prof. zw. 25 III (4 IV) 1936–1939. • inne uniwersytety: Uniw. w Oxfordzie, Polski Wydz. Prawa, wykładowca 1944–1947. Wolne Studium Polityczne i Społeczne (następnie: Szkoła Nauk Politycznych i Społecznych przy MSZ w Londynie), wykładowca 1949–1951. PUNO, prof. zw. PUNO od 1951; tamże Komisja Wydziałowa Ekonomiczna, przewodniczący do 1958. Inne: OOP, Krzyż Komandorski z Gwiazdą 10 XI 1928. Najważniejsze prace Ustawodawstwo emigracyjne na tle porównawczym, Kr. 1912. Pomoc prawna w obrocie międzynarodowym, Lw. 1913. Zasady gospodarstwa budżetowego w Polsce na tle porównawczym, Kr. 1932. Dziwactwa podatkowe, Kr. 1934. Budżety Francji i Niemiec w dobie kryzysu, Kr. 1935. Zasady polskiej ordynacji podatkowej, Kr. 1935. Źródła archiwalne: AAN, MWRiOP, sygn. 2733, teczka personalna. AUJ, WP II 85–86, prot. pos. Rady Wydz., WP II 138, teczka habilitacyjna; M. Barcik, „Korpus...”. IJP w Nowym Jorku, Szkoła Nauk Politycznych i Społecznych, zbiór wykładów dla studentów. Źródła drukowane i literatura: G. Bałtruszjtys, Tadeusz Grodyński, w: Profesorowie Wydziału Prawa i Administracji..., s. 178–180. CSUI, t. III, lit. E–J, s. 543–544. J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., s. 192, 199, 465. Łoza, s. 231. R. Szawłowski, Najwyższe państwowe organy..., passim. B. Żongołowicz, Dzienniki..., passim. GRZYBOWSKI Konstanty Ojciec Stefan Gaspar Marian (ur. 2 IX 1867), dr wszech nauk lekarskich UJ 20 V 1898; matka Zofia z d. Korczyńska (ur. 20 V 1873); rodzeństwo: Stefan Mieczysław (zob.); Anna; Zofi a. Żona Krystyna Maria z d. Estreicher (12 IV 1902–23 VI 1963), pisarka; dzieci: Stanisław Aleksander Ambroży (ur. 6 V 1930), prof. historii Uniw. Pedagogicznego im KEN w Kr.; Teresa Maria (ur. 14 VIII 1939), żona M. Słomczyńskiego. Wykształcenie • III Gimn. w Kr., kl. I–VIII: 1911/12–1919/20; matura 18 V 1920. • UJ, Wydz. Prawa 1920/21–1923/24; egzaminy roczne na stopień magistra praw: egz. I – 22 IX 1921; egz. II – 27 IX 1922; egz. III – 1 X 1923; egz. IV – 1 X 1924. Mg praw UJ 1924. • Przedstawił na UJ rozprawę na stopień doktora praw: Rozwój historyczny unitaryzmu i federalizmu w Niemczech; przedmiot gł.: prawo polityczne; przedmiot pob.: prawo narodów; referent gł.: M. Rostworowski; koreferent: W.L. Jaworski; ryg. – 7 III 1927. Dr praw UJ 18 III 1927. Kariera pozauniwersytecka Prok. Gen., Eksp. w Kr., aplikant 18 X (25 X) 1924–16 III 1928; tamże, egzamin referendarski 19 XI 1927; tamże, referendarz 17 III 1928–31 III 1933 (przeniesiony w stan spoczynku). Zarząd Miejski w Kr., syndyk 1934–31 V 1946. BBWR, członek 1933– 1935. „Czas”, redaktor; tamże, zca redaktora naczelnego 1933–1934. Stronnictwo Demokratyczne, członek. Izba Adwokacka w Kr., adwokat do 30 IX 1947 (skreślony z listy). Syndyk PKO 1937–VII 1947. Tow. Eksploatacji Kamieniołomów S.A. w Kr., Rada Nadzorcza, członek. Krakowska Miejska Kasa Targowa sp. z o. o., Rada Nadzorcza, członek. Spółka CARO, Rada Nadzorcza, członek. PPS, członek WSNS w Kr., wykładowca. PAN, Zakład Nauk Prawnych (od 1956 – INP), prof. 1956–1961. PAN, Inst. Historii, prof. 1961–1968. PAN, członek-korespondent 1969. Polskie Towarzystwo Nauk Politycznych, członek; tamże, prezes 1967–19 VI 1970. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: SNP, wykładowca 1929–1939. Wydz. Prawa, katedra prawa politycznego, prof. nzw. 12 VI 1946–1952; katedra teorii państwa i prawa, prof. nzw. 1952–1956; tamże, kierownik 1952–1956; katedra prawa państwowego, prof. nzw. 1956–1959; tamże, prof. zw. 1959–1962; tamże, kierownik 1956–1962; katedra historii doktryn politycznych i prawnych, prof. zw. 1963–19 VI 1970; tamże, kierownik 1963–19 VI 1970; dziekan 1948/49–1951/52 (zrezygnował 30 IX 1951). • WSzE w Kr.: wykładowca 1945/46. Inne: OOP, Krzyż Ofi cerski 1951. Najważniejsze prace Demokracja angielska, Kr. 1946. Demokracja Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej, Kr. 1947. Ustrój Związku Radzieckiego, Kr. 1947. Systematyka prawa w Polsce Odrodzonej, jej rola i podłoże klasowe, W-wa 1956. Przedmonopolistyczne państwo burżuazyjne, W-wa 1957. Historia doktryn politycznych i prawnych, wyd. I: cz. 1, Kr. 1958, cz. 2, Kr. 1959; wyd. II: cz. 1, Kr. 1960, cz. 2, Kr. 1960, cz. 3, Kr. 1960. Rzeczy odległe a bliskie. Rozważania o historii Polski, W-wa 1969. Refl eksje sceptyczne, t. 1–2, W-wa 1970. (współautor: B. Sobolewska), Doktryna polityczna i społeczna państwa 1789–1968, W-wa 1971. Zob.: B. Kozub-Ciembroniewicz, Bibliografia prac Konstantego Grzybowskiego w układzie chronologiczno-działowym, w: Konstanty Grzybowski – myśliciel sceptyczny, Kr. 2000, s. 21–39. B. Sobolewska, Bibliografia ważniejszych prac naukowych profesora Konstantego Grzybowskiego, „Czas. Praw.-Hist.”, 1971, z. 1, s. 256–263. Źródła archiwalne: AAN, MSWyż., BCKKPN, sygn. 3092, teczka personalna K. Grzybowskiego. ANKr., 29/2302/68. AUJ, S III 128; S III 246, teczka personalna; S IV SOg 2, prot. pos. Senatu Akademickiego; WP II 493, poz. 34; WP II 512, teczka doktorska; WP II 538, poz. 8; Spuścizna 207. Źródła drukowane i literatura: Akademia Ekonomiczna w Krakowie..., s. 23. J. Bardach, Pasje uczonego: rzecz o Konstantym Grzybowskim (1901–1970), „Czas. Praw.-Hist.”, 1996, z. 1/2, s. 119–146. Biogramy uczonych..., cz. 1, z. 1: A–J, s. 435–438. K. Dembski, Konstanty Grzybowski, „Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny”, 1970, z. 4, s. 237–240. J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., passim. S. Grodziski, Konstanty Grzybowski historyk ustroju Polski, „Czas. Praw.-Hist.”, 1996, z. 1/2, s. 147–155. Konstanty Grzybowski i jego uczniowie, oprac. H. Olszewski, „Czas.Praw.-Hist.”, 1996, nr 1/2, s. 157–166. Konstanty Grzybowski – myśliciel sceptyczny, Kr. 2000. W. Kozub, Kostanty Grzybowski (17 II 1901–19 VI 1970), „Studia Historyczne”, 1971, R. 14, z. 2, s. 314–318. J. Krawczyk, Wyższa Szkoła Nauk Społecznych..., s. 41–55. H. Olszewski, Konstanty Grzybowski (1901–1970). Próba charakterystyki naukowej, „Czas.Praw.-Hist.”, 1971, t. 23, z. 1, s. 241–256. Relacje pracowników..., s. 40–42. F. Ryszka, Konstanty Grzybowski (1901–1970), „Życie Szkoły Wyższej”, 1970, nr 9, s. 129–131. P. Sarnecki, Konstanty Grzybowski, w: Konstytucjonaliści polscy..., s. 145–150. M.  Sobolewski, Konstanty Grzybowski 1901–1970, „Nauka Polska”, 1971, nr 1, s. 181–186. M. Sobolewski, M. Waldenberg, Konstanty Grzybowski (17 II 1901–19 VI 1970), „Kw. Hist.”, 1971, R. 78, nr 3, s. 749–755. Uczeni polscy..., t. 1: A–G, s. 599–601. W. Zakrzewski, Konstanty Grzybowski 1901–1970, „Państ. i Pr.”, 1970, R. 25, z. 10, s. 586–590. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=srodka.119 (dostęp z 9 III 2014). GRZYBOWSKI Stefan Mieczysław Ojciec Stefan Gaspar Marian (ur. 2 IX 1867), dr wszech nauk lekarskich UJ 20 V 1898; matka Zofia z d. Korczyńska (ur. 20 V 1873); rodzeństwo: Konstanty (zob.); Anna; Zofi a. Żona Klementyna Rzącówna. Wykształcenie • III Gimn. w Kr., kl. I–II: 1912/13–1913/14, kl. III–VIII: 1915/16–1920/21, matura 8 VI 1921. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1921/22–1924/25; egzaminy roczne na stopień magistra praw: egz. I – 23 VI 1922; egz. II – 23 VI 1923; egz. III – 16 VI 1924; egz. IV – 23 IX 1925. Mgr praw UJ 23 XI 1925. • Przedstawił na UJ rozprawę na stopień doktora praw: „Charakter prawny jawnej spółki handlowej” (inny tytuł: „Charakter prawny spółki jawnej”); przedmiot gł.: prawo handlowe; przedmiot pob.: prawo cywilne; referent gł.: T. Dziurzyński; koreferent: F. Zoll iun.; ryg. – 2 VII 1927. Dr praw UJ 7 VII 1927. SNP w Kr. 1921/22–1922/23, dyplom ukończenia 17 X 1923. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w Berlinie i Paryżu 1930/31. • Wniósł w 1935 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa cywilnego; referenci: F. Zoll iun., S. Gołąb, S. Wróblewski, J. Gwiazdomorski; kolokwium 15 VI 1936; wykład habilitacyjny nt.: „Spadek i prawo dziedziczenia według niemieckiego Erbhofrecht a praw spadkowych obowiązujących w Polsce” 28 VI 1936 . Doc. pryw. prawa cywilnego UJ 28 VI 1936 (Rada Wydz.), 30 VII 1936 (MWRiOP). Kariera pozauniwersytecka Sąd Powiatowy w Kr., kandydat adwokacki 25 III–3 VII 1926. Sąd Okręgowy w Nowym Sączu, aplikant sędziowski 1 VII 1926–31 XII 1929. Egzamin sędziowski I 1930. Sąd Apelacyjny w Kr., asesor sądowy1 III 1930–31 VII 1930 (nominacja 5 II 1930). Sąd Powiatowy w Brzesku, sędzia 1 VIII 1930–31 X 1932 (nominacja 21 VII 1930); Sąd Grodzki w Kr., sędzia 1 XI 1932–30 IV 1934 (nominacja 27 X 1932); Sąd Okręgowy w Kr., sędzia 1 V 1934 (nominacja 29 IV 1934). Izba Adwokacka, Okręg w Kr., adwokat 10 XI 1937–30 XI 1948 (skreślony). „Biblioteka Polska” (Budapeszt), redaktor. Kurator studentów-polaków z Uniw. w Budapeszcie. WSNS w Kr. wykładowca 1946–1949; tamże, Wydz. Dziennikarski, kierownik. Polskie Tow. Ochrony Prawa Autorskiego, członek. Międzynarodowe Tow. Ochrony Prawa Autorskiego, członek (referat na kongres w Brukseli w 1933). PAU, Wydz. Histor.-Filozof., członek czynny (24 X 1990) 9 III 1991; tamże, Kom. Pr., członek; tamże, Komisja Socjologiczna. MSpr., projekt prawa rzeczowego z uzasadnieniem. Państwowa Komisja Planowania Gospodarczego, projekty dekretów i ustaw w sprawie wynalazczości. Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych Solidarności, współpracownik od 17 I 1981. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: starszy asystent 1 VII 1930–31 VIII 1936; doc. pryw. prawa cywilnego 20 VII 1936–31 III 1946; p. o. docenta etatowego prawa cywilnego 1 I 1946– 31 III 1946; docent etatowy prawa cywilnego 1 IV 1946–13 I 1949 (wykładał również na Wydziale Rolniczym); II katedra prawa cywilnego, prof. nzw. 14 I 1949–31 X 1957; tamże, prof. zw. (CKK) 31 X 1957–30 IX 1973 (przejście na emeryturę); tamże, kierownik od 1 I 1953; Katedra Zespołowa Prawa Cywilnego, kierownik od 1 VI 1955; Zakład Prawa Cywilnego, kierownik 1 X 1948–30 IX 1973; dziekan 1956/57; rektor 1958/59–1961/62; prorektor 1956/57–1957/58 (od 29 X 1956 do spraw ogólnych). • w AH (od 1950 – WSzE) w Kr.: Wydz. Handlu (Wydz. Produkcji i Obrotu Towarowego), zakład polityki społecznej, prof. 1 IX 1949–1950; katedra prawa, prof. 1950–31 X 1961; tamże, kierownik 1950–1952, 1957–31 X 1961; tymczasowy (komisaryczny) rektor 20 (25) III–V 1949; rektor V 1949–31 VIII 1950 (1951/52). • inne uczelnie: 14 V 1937 Rada Wydz. Prawa i Nauk Społecznych USB powołała Stefana Grzybowskiego na profesora nadzwyczajnego prawa cywilnego: „[...] stanowiska tego nie mogłem jednak objąć ze względu na zawiłe wówczas sprawy majątkowe rodzinne i konieczność mej stałej obecności w Krakowie”. Inne: Wojsko Polskie, ochotnik 1920. Szkoła Podchorążych Rezerwy, służba w 8 pułku ułanów, podpor/por 1 I 1925 (ze starszeństwem). Podczas II wojny światowej przebywał w obozie początkowo na Węgrzech, następnie w Kaisertenbruch oraz w Luckenwelde pod Berlinem. Uniw. w W-wie, dr h.c. 14 VI 1989. Najważniejsze prace (współautorzy: A. Kopff , J. Serda), Zagadnienia prawa autorskiego, W-wa 1973. Prawo cywilne. Zarys części ogólnej, wyd. I: W-wa 1974; wyd. II: W-wa 1979; wyd. III: W-wa 1985. System prawa cywilnego, t. I: Część ogólna, wyd. I: Wr. 1974; wyd. II: Wr. 1985. Prawo cywilne. Zarys prawa rzeczowego, wyd. I: W-wa 1976; wyd. II: W-wa 1898. System prawa cywilnego, t. III, cz. 1: Prawo zobowiązań. Część ogólna, Wr. 1979. Dzieje prawa. Opowieść, refl eksje, rozważania, Wr. 1981; t. III: cz. 2: Prawo zobowiązań. Część szczegółowa, Wr. 1976. Wspomnienia, Kr. 1999. Zob.: E. Leja,Wykaz prac Profesora doktora Stefana Grzybowskiego, Zeszyty Naukowe UJ, 1974, Prace z Wynalazczości i Ochrony Własności Intelektualnej, z. 1, s. 11–22. E. Nowińska, S. Stanisławska-Kloc, Wykaz publikowanych prac Stefana Grzybowskiego, „Kwartalnik Prawa Prywatnego”, 2002, z. 1, s. 281–300. Źróda archiwalne: AAN, MSWyż., BCKKPN, sygn. 3092, teczka personalna S. Grzybowskiego. ANKr., sygn. 29/2302/68. AUE w Kr., sygn. 345, teczka personalna. AUJ, S II 619, teczka personalna; S III 128; WP II 86, prot. pos. Rady Wydz.; WP II 493, poz. 126; WP II 512, teczka doktorska; WP II 538, poz. 12; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: Akademia Ekonomiczna w Krakowie..., s. 23. J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., s. 193, 201, 461, 677. S. Grzybowski, Wspomnienia, Kr. 1999. Grzybowski Stefan, [Sylwetka naukowa], Zeszyty Naukowe UJ, 1974, nr 346, „Prawo Wynalaczości”, z. 1, s. 9–10. J. Krawczyk, Wyższa Szkoła Nauk Społecznych..., s. 41–55. Poczet członków..., s. 49. Poczet rektorów..., s. 327. A. Urbanik, Prawdziwy Mistrz: pamięci profesora Stefana Grzybowskiego (1902–2003), „Rejent”, 2003, nr 12, s. 237–239. Stefan Grzybowski , „Kwartalnik Prawa Prywatnego”, 2004, z. 1, s. 5–6. GWIAZDOMORSKI Jan Marian Ur. 4 II 1899 w Krakowie; zm. 17 XII 1977 w Krakowie; pochowany na cm. Rakowickim tamże, Kw. N, narożnik pn.-zach., grobowiec rodzinny. Ojciec Jan Kazimierz Władysław (7 VII lub 7 IV wg PSB lub 8 IV wg protokołów klasowych 1854–11 VI 1906), dr wszech nauk lekarskich UJ 29 III 1879; matka Maria Anna z d. Ciechanowska (1866–21 I 1944); rodzeństwo: Stanisław (zmarł jako dziecko); Kazimierz (ok. 1890–3 XI 1915), chorąży Legionów Polskich, zginął na froncie; Anna (1888–1973), żona Adama Szarskiego; Helena (ok. 1890–1 XI 1948), zamężna Zarembina (Zarębina). Żona Anna z d. Niemczewska (7 IV lub 7 IX 1901–2 IV 1992), ślub 10 IV 1923. Wykształcenie • III Gimn. w Kr., kl. I–VIII: 1909/10–1916/17, matura 20 VI 1917. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1917/18–1918/19 sem. I, 1919/20 sem. II–1920/21; absolutorium 6 VIII 1921; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (iudicale) – 19 X 1921; ryg. II (historicum) – 12 XII 1921; ryg. III (politicum) – 6 V 1922. Dr praw UJ 13 V 1922. PEP w Kr.: egz. hist.-prawny – 2 IV 1921; egz. sąd. – 19 V 1921; egz. z nauk pol. – 6 V 1922. Na podstawie upoważnienia Rady Wydz., Dziekan 14 IV 1921 zaliczył czas służby wojskowej jako dwa półrocza do drugiego okresu studiów prawniczych. AH w Kr., jednoroczny kurs handlowy dla abiturientów, dyplom ukończenia. • Studia specjalistyczne (uzupełniające) w Uniw. w Berlinie 1 XII 1927–31 III 1928 oraz w Paryżu 1 V–31 VII 1928. • Wniósł w 1927 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa cywilnego na podstawie rozprawy: Przejęcie długu, Kr. 1927; referenci: F. Zoll iun., S. Gołąb; kolokwium 28 IV 1928; wykład habilitacyjny: „Naruszenie wierzytelności przez trzeciego a obowiązek wynagrodzenia szkody” (inne zgłoszone: „O prawach osobistych”, „Nabycie własności na ruchomościach od nie-właściciela”) 30 IV 1928. Doc. prawa cywilnego UJ 30 IV 1928 (Rada Wydz.), 16 VI 1928 (MWRiOP). • Dr nauk prawnych 15 XII 1953 (CKK). Kariera pozauniwersytecka Polskie Tow. Handlowe w Kr., urzędnik sekretariatu 1 VII 1918–31 XII 1920. Warszawskie Tow. Ubezpieczeń, urzędnik Generalnej Reprezentacji w Kr. 1 VI–31 VII 1922. Polski Bank Przemysłowy, Filia w Kr., urzędnik 1 VIII–31 XII 1922. Prok. Gen., Eksp. w Kr., aplikant 1 II 1923–15 XI 1927; tamże, egzamin referendarski 3–5 VII 1927; tamże, referendarz 16 XI 1927–28 VI 1930. MSpr., Kom. Kod., zespoły: prawa cywilnego materialnego, prawa cywilnego procesowego, członek od 1957. PAN, INP, prof. zw. 1 X 1956–31 X 1961; tamże, Komitet Nauk Prawnych, członek od 5 VI 1952. Polski Związek byłych Więźniów Politycznych Hitlerowskich Więzień i Obozów Koncentracyjnych, członek III 1945–31 VIII 1949; tamże, Wojewódzki Sąd Koleżeński, przewodniczący; tamże, Główny Sąd Koleżeński, członek. Związek Bojowników o Wolność i Demokrację, Oddział w Kr., członek 1 IX 1949. Tow. Przyjaźni Polsko-Radzieckiej, Oddział we Wrocławiu, członek 1 IX 1948. ZNP, Oddział we Wr., członek; tamże, Oddział w Kr., członek 1 VII 1946. PAU, Wydz. Hist.-Filozof., członek korespondent (20 III 1946) 18 VI 1946; tamże, członek czynny (30 III 1950) 16 VI 1950; tamże, Kom. Pr., członek 17 X 1938. WTN, członek 21 III 1949. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: katedra (Seminarium) prawa sądowego, bezpłatny starszy asystent 1 X 1924–31 XII 1924; tamże, starszy asystent 1 I 1925–30 IX 1927; tamże, młodszy asystent 1 X 1927–30 VI 1930 (1 XII 1927 do 31 VII 1928 urlop bezpłatny); katedra prawa cywilnego, prof. nzw. 1 VII 1930 (nominacja 29 IV 1930)–30 IX 1937; tamże, prof. zw. 1 X 1937 (nominacja 14 IX 1937)–31 VIII 1948, 1 IV 1956–30 IX 1969 (przeniesiony w stan spoczynku z dniem 1 X 1969); Zakład Prawa Cywilnego, kierownik; dziekan 1945/46; prodziekan 1938/39, 1946/47– 1947/48. • w UWr.: I Katedra Prawa Cywilnego, prof. zw. 1 IX 1948 (przeniesiony służbowo 13 VII 1948)–31 III 1956; tamże, kierownik. Inne: Wojsko Polskie, ochotnik w wojnie polsko-bolszewickiej, 5 pułk artylerii ciężkiej; ppor. rez. 1922, por. rez. 1935 (zweryfikowany 10 XI 1949). Aresztowany 6 XI 1939 podczas Sonderaktion Krakau, zwolniony 8 II 1940 z obozu w Sachsenhausen k. Oranienburga. OOP 3 II 1947. Medal 10-lecia Polski Ludowej. UWr., dr h.c. 14 V 1977. Najważniejsze prace Osobowe prawo małżeńskie, Poz. 1932. Umowa przedwstępna w kodeksie zobowiązań, Kr. 1935. Prawo spadkowe, wyd. I: 1959; wyd. II: 1963; wyd. III: 1972; wyd. IV: W-wa 1985; wyd. V: W-wa 1990. Międzyczasowe prawo prywatne, 1956. Wspomnienia z Sachsenhausen. Dzieje uwięzienia profesorów Uniwersytetu Jagiellońskiego 6 XI 1939–9 II 1940, wyd. I: Kr. 1945; wyd. II: Kr 1964; wyd. III: Kr. 1969. Alimentacyjny obowiązek między małżonkami, W-wa 1970. Uznanie ojcostwa dziecka, W-wa 1976. Zob.: Wykaz prac prof. dra Jana Gwiazdomorskiego, „Studia Cywilistyczne”, 1969, t. 13/14, s. 5–11. Źródła archiwalne: AAN, MWRiOP, sygn. 2798, teczka personalna. AUJ, S II 619, teczka personalna; S III 128; WP II 530, poz. 167; M. Barcik, „Korpus...”. AUWr., Dział Kadr, sygn. 120, teczka personalna; Dział Badań Naukowych, sygn. 0732/22, teczka personalna; „Album Dwudziestolecia Uniwersytetu Wrocławskiego imienia Bolesława Bieruta we Wrocławiu 1945–1965. Uniwersytet-Życiorysy”, k. 457–460. INP, sygn. 1/17, teczka personalna. Źródła drukowane i literatura: Adwokat Jan Gwiazdomorski (1889–1977), w: Adwokaci polscy Ojczyźnie, red. S. Mikke, A. Redzik, W-wa 2008, s. 186–187. M. Barcik, Jan Gwiazdomorski, w: Wyrok na Uniwersytet..., s. 64–65. Biogramy uczonych..., cz. 1, z. 1: A–J, s. 442–444. CSUI, t. III: lit. E–J, s. 644–645. J. Dębowski, 1945–1949..., s. 122. J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., passim. S. Grzybowski, Jan Gwiazdomorski, „Studia Cywilistyczne”, 1978, t. 29, s. 3–4. Gwiazdomorski Jan, „Studia Cywilistyczne”, 1969, t. 13/14, s. 3–4. S. Kosiński, Adwokat prof. dr Jan Gwiazdomorski, „Palestra”, 1978, nr 8, s. 58–59. J. Kowalczyk, Gwiazdomorski Jan Kazimierz Władysław, PSB, t. IX, s. 204–205. Łoza, s. 241. P. Machnikowski, Jan Gwiazdomorski, w: Pamięci zmarłych..., s. 85–92. J.S.  Piątkowski, Jan Gwiazdomorski 1899–1977, „Państ. i Pr.”, 1978, R. 33, z. 3, s. 138–140. Poczet członków..., s. 49. Relacje pracowników..., s. 42–43. J. Rozynek, J.J. Ziółkowski, Doktorzy honoris causa Uniwersytetu Wrocławskiego 1848–2002, Wr. 2002, s. 103–105. J. Sikora, 1932–1936..., s. 46. R.  Szawłowski, Najwyższe państwowe organy..., s. 266. Uczeni polscy..., t. I: A–G, s. 612–613. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=sw.43844 (dostęp z 9 III 2014). HALBAN (do 5 VIII 1892 – BLUMENSTOCK (BLUMENSTOK)) Alfred Ojciec Leon (Lieber Nathan) (zob.); matka NN (ur. ok. 1840). Żona Zofia z d. Spasowicz (ur. ok. 1860); dzieci: Leon (Leo) Cyprian (23 IX 1893–3 V 1960), prof. prawa ULw. (UJK); Natalia Regina (1894–21 V 1917); Bronisława Janina Maria (1901–1994), żona Witolda Scazighino. Wykształcenie • Gimn. św. Anny, kl. I–VIII: 1874/75–1881/82, matura 15 VI 1882. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1882/83–1885/86; absolutorium 1 X 1886; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (iudicale) – 1 X 1886; ryg. II (politicum) – 18 XII 1886; ryg. III (historicum) – 2 V 1887. Dr praw UJ 4 V 1887. PEP w Kr.: egz. hist.-prawny – 22 VII 1884; egz. sąd. – 4 X 1886. • Uniw. w Wiedniu, Wydz. Prawa, st. zw. 1886/87–1887/88. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w Berlinie; w Szkole Prawa (École de Droit) w Paryżu; College de France w Paryżu X 1889–IV 1890. • Wniósł w 1889 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi na podstawie rozprawy: O opiece papieskiej w wiekach średnich, Kr. 1889; referenci: B. Ulanowski; kolokwium 6 VII 1889; wykład habilitacyjny: „O początkach prawa patronatu” 9 VII 1889. Doc. pryw. prawa kościelnego UJ 9 VII 1889 (Kol. Prof.), 12 IX 1889 (MWiO). Wniósł w 1891 na UJ podanie o rozszerzenie habilitacji na prawo niemieckie na podstawie rozprawy: Studia nad historią własności nieruchomej u ludów germańskich, Kr. 1891 (wyd. niem.: Entstehung des Deutschen Immobiler -Eigentums, 1894); referenci: L. Dargun, B. Ulanowski; kolokwium 15 XII 1891; zwolniony 15 XII 1891 z wykładu habilitacyjnego. Doc. pryw. prawa niemieckiego UJ 15 XII 1891 (Kol. Prof.), 22 I 1892 (MWiO). Kariera pozauniwersytecka Prok. Sk. w W., koncypient 1886–1888 (z przerwą 10-miesięczną od 27 IX 1887 do lata 1888). Namiestnictwo we Lw., praktykant konceptowy od 31 X 1888. Sejm Krajowy Bukowiny, poseł 1904–1910. Sejm Krajowy Galicyjski, poseł 1908–1914. Sejm Ustawodawczy, poseł 1919–1922. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: doc. pryw. 12 IX 1889–30 IX 1894; katedra prawa niemieckiego i historii państwa austriackiego, prof. zw. 18 VIII 1897–9 VII 1905; dziekan 1898/99. • w Uniw. w Czerniowcach: katedra prawa niemieckiego, prof. nzw. 1 X 1894 (nominacja 22 IX 1894)–18 VIII 1897. • w ULw. (od 22 XI 1919 – UJK): katedra prawa porównawczego, następnie historii prawa niemieckiego, od 1919 prawa na Zachodzie Europy, prof. zw. 9 VII 1905–26 IX 1926; dziekan 1908/09; rektor 1919/20. Najważniejsze prace Kilka słów o prawnym charakterze interdyktu kościelnego. Przyczynek do prawa karnego kanonicznego, Kr. 1886. Plany reform skarbowo-wojskowych w pierwszej połowie panowania Zygmunta Starego, Lw. 1888. Opieka papieska w wiekach średnich, Kr. 1889. Zur geschichte des deutschen Rechtes in Podolien, Wolhynien und der Ukraine, Berlin 1896. Das römische Recht in den germanischen Volkstaaten, t. I–III, 1899–1901. Źródła archiwalne: AUJ, S II 619, teczka personalna; WP II 82, prot. pos. Rady Wydz.; WP II 138, teczka habilitacyjna; WP II 520, poz. 58; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: CSUI, t. III: lit. E–J, s. 304. K. Koranyi, Halban Alfred, PSB, t. IX, s. 243–244. M. Patkaniowski, Dzieje..., s. 339, 340, 347, 363, 442. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=psb.31169.18 (dostęp z 9 III 2014); http://www.ics.uci.edu/~dan/genealogy/Krakow/Families/Blumenstock.html (dostęp z 18 III 2014). HALBAN (do 5 VIII 1892 – BLUMENSTOCK) Leon (Leo, Leon Lieber Nathan) Ojciec Salomon (ur. 1812), spekulant, prowadzący interesy; matka Gitli z d. Kopelik (22 XII 1810–4 IX 1889); rodzeństwo: Rachel (ur. 1831); Reisl Taube (ur. 1834); NN (1836– 1836); Pinkus Lobel (Filip) (29 III 1840–3 II 1907); Barucha (Berta) (1842–1897), żona Abrahama Adolfa Bermanna; Hirsch (Henryk) (24 IV 1845–13 VIII 1902), dr prawa cywilnego UJ 22 V 1869; Faigla (1846–1847); Fabian (Ferdynand) (13 III 1848–1905); Amalia (ur. 12 I 1850); Jakob Izrael Ludwik (11 IX 1853–14 II 1932). 1 żona NN; syn Henryk (9 IX 1870–13 XII 1933), dr wszech nauk lekarskich UJ 3 IV 1895, prof. ULw. (UJK). 2 żona NN (ur. ok. 1840), ślub ok. 1870; syn Alfred (zob.). Wykształcenie • Gimn. św. Anny do 1855/56; matura 2 VII 1856. • UJ, Wydz. Lek., st. zw. 1856/57–1860/61; absolutorium 12 VII 1861; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora medycyny: ryg. I – 2 XII 1861; ryg. II – 27 III 1862. Dr medycyny UJ (na podstawie dwóch opisów chorób i sprawozdania sądowo-lekarskiego) 25 IV 1862. Uniw. w Wiedniu, Wydz. Lek., st. zw. 1861/62 sem. II; magister położnictwa 24 VII 1862. • Studia specjalistyczne (uzupełniające) w Uniw. w Pradze, Uniw. w Berlinie, Uniw. w Dreźnie, Uniw. w Heidelbergu, Uniw. w Wiedniu 1868. • Wniósł 17 IV 1869 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi na podstawie rozprawy: O badaniu stanu umysłowego na podstawie obecnych pojęć psychiatrycznych, Kr. 1869; referenci: A. Bojarski, M. Zatorski; kolokwium 5 V 1869; wykład habilitacyjny 10 V 1869. Doc. pryw. medycyny sądowej UJ 10 V 1869 (Kol. Prof.), 27 VI 1869 (MWiO). Kariera pozauniwersytecka Sąd Okręgowy w Kr., fizyk miejski 1865–1881. Szpital Żydowski w Kr., sekundariusz 1867–1868. Klinika Oczna, asystent 1 X 1862–30 IX 1866. „Przegląd Krytyczny”, współredaktor 1873–1877. „Prz. Lek.”, redaktor naczelny 1877–1892. Tow. Lekarskie Krakowskie, prezes. Tow. Lekarzy Polskich w Paryżu, członek. PAU, członek nadzwyczajny. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: Wydz. Prawa, doc. pryw. medycyny sądowej 27 VI 1869–6 XII 1870; bezpłatny prof. nzw. medycyny sądowej i policji lekarskiej 16 XII 1870–30 IX 1881 (od 6 XII 1873 otrzymuje uposażenie). Wydz. Lek., katedra medycyny sądowej i rządowej, prof. zw. 1 X 1881 (nominacja 1 VIII 1881 z przeniesieniem katedry na Wydz. Lek.)–16 V 1896; dziekan Wydz. Lek. 1885/86, 1892/93; prodziekan. Inne: powstanie styczniowe 1863, więziony w Kr. Order Żelaznej Korony III klasy 1887. TNK, członek. AU, członek korespondent 23 XII 1872. Najważniejsze prace Kazuistyka sądowo-lekarska, Kr. 1866. O znaczeniu „narzędzia” i „broni” ze stanowiska sądowo-lekarskiego, Kr. 1868. O wpływie medycyny sądowej na rozwój pojęcia dzieciobójstwa, Kr. 1869. Pogląd na obecny stan kwestii o poczytalności, Kr. 1870. Kilka przypadków dochodzenia stanu umysłowego, Lw. 1872. Czy lekarz ma prawo użycia środków przymusowych celem sprawdzenia symulacji, W-wa 1874. Gerichtsartzliche Bemerkugen über den Entwurf der neuen Strafgesetzes, W. 1875. O śmierci pozornej, Kr. 1884. Medycyna sądowa, uzupełnił A. Miczulski, Kr. 1893. Źródła archiwalne: ANKr., GLN, sygn. 188. AUJ, S II 619, teczka personalna; WL II 53; WL II 480; WP II 138, teczka habilitacyjna; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: CSUI, t. III: E–J, s. 304. E. Herman, Halban Henryk, PSB, t. IX, s. 245. M. Patkaniowski, Dzieje..., s. 23, 76, 339, 431, 432, 435, 459. Poczet członków..., s. 49. L.  Wachholz, Blumenstock Leon, PSB, t. IX, s. 245–246. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=psb.8113.2 (dostęp z 9 III 2014); http://www.ics.uci.edu/~dan/genealogy/Krakow/Families/Blumenstock.html (dostęp z 18 III 2014). HAMMER Ignacy Ur. w 1818 w Kołomyi; zm. 3 XI (4 X wg PSB) 1868 w Krakowie. Ojciec Józef, kasjer okręgowy; matka Julianna; brat Antoni (ur. 1818), st. zw. Wydz. Prawa i Um. Polit. ULw. Wykształcenie • ULw., Wydz. Prawa i Um. Pol.; egzaminy ścisłe na stopień doktora obojga praw: ryg. I – 27 IV 1839; ryg. II – 19 VI 1840; ryg. III – (zdane); ryg. IV (kolokwium) – 10 II 1844. Dr obojga praw ULw. po 10 II 1844. Kariera pozauniwersytecka Urząd Fiskalny we Lw., praktykant konceptowy 3 I 1839 (dekret gubernialny, zaprzysiężony 11 I 1839). Praktykant (aplikacja) na sędziego kryminalnego i cywilnego do 1847. TNK, członek czynny 1849. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: suplent (zca prof.) w katedrze dawnych praw austriackich oraz postępowań sądowych i pozasądowych austriackich, prawa handlowego i wekslowego 1847/48; suplent (zca prof.) w katedrze austriackiego prawa cywilnego 1848/49; zastępczy wykładowca historii prawa polskiego (uchwała Senatu UJ z 13 I 1849); katedra prawa cywilnego austriackiego, prof. zw. 22 VIII 1849– XII 1866; wykładowca prawa finansowego austriackiego 1850/51–1867/68; zastępczy wykładowca prawa kościelnego 1858/59–1859/60. Komisja Rządowa Egzaminów Prawniczych, prezes; dziekan 1851/52, 1860/61. Najważniejsze prace Die Bureaukraitie in Galizien, W. 1848 (wyd. pol.: Lw. 1848). Prawo małżeńskie katolików w Cesarstwie Austriackim według ustawy o małżeństwach z 28 października 1856, Kr. 1856. Źródła archiwalne: AUJ, S I 389; S II 619, teczka personalna; S II 804; WP I 4; W. Baczkowska, „Korpus...”. DALO, fond 26, opis 15, sprawa 489. Źródła drukowane i literatura: M. Patkaniowski, Dzieje..., passim. Provinzial Handbuch des Krakauer Verw., 1856. D. Rederowa, Z dziejów Towarzystwa..., passim. J. Waszkiewicz, Ignacy Hammer, PSB, t. IX, s. 262. HANAUSEK (HANAUSKOWA, z d. PIOTRUSIEWICZ, od 1953 – PIOTRUSIEWICZ-KOWALSKA, od 12 I 1959 – PIOTRUSIEWICZ-HANAUSEK, PIOTRUSIEWICZ-HANAUSKOWA) Stanisława Maria Ojciec Stanisław; matka Elżbieta z d. Mienc. 1 mąż Wiesław Kowalski, mgr inż., ślub 1953; dzieci: Anna (ur. 21 V 1954); Andrzej (ur. 21 V 1954). 2 mąż Tadeusz Józef Hanausek (zob.), ślub 12 I 1959 w Kr. Wykształcenie • Gimn. i Lic. im. S. Münnichowej w Kr., matura. • UJ, Wydz. Prawa 1946/47–1949/50; egzaminy roczne na stopień magistra praw: egz. I – 18 VI 1947; egz. II – 17 VI 1948; egz. III – 9 III 1950; egz. IV – 14 XI 1950; kolokwium: prawo pracy – 10 I 1950. Mgr praw UJ 14 XI 1950. • Wniosła 31 V 1956 na UJ podanie o otwarcie przewodu kandydackiego z zakresu nauk prawnych na podstawie rozprawy: „Granice rozpoznania rewizji cywilnej” („Granice kontroli sądu rewizyjnego w procesie cywilnym” lub „Zakres kontroli z urzędu sądu rewizyjnego”); dyscyplina podstawowa – sądowe postępowanie cywilne; promotor W. Siedlecki; recenzenci: E. Wengerek (UAM), S. Włodyka; egzaminy kandydackie: j. rosyjski – 30 X 1954; j. francuski – 23 VI 1956; materializm dialektyczny i historyczny – 26 VI 1956; postępowanie cywilne – 24 IV 1959; wybrane działy z postępowania karnego – 9 V 1958 (przewód przerwany z powodu zmian w przepisach, wznowiony jako doktorski na podstawie ustawy z 5 XI 1958). • Przedstawiła na UJ rozprawę na stopień doktora praw: „Zakres kontroli z urzędu sądu rewizyjnego” („Kontrola sądu rewizyjnego z urzędu w postępowaniu cywilnym”); za egzaminy doktorskie uznano egzaminy złożone w przewodzie kandydackim. Dr praw UJ 29 VI 1959. • Wniosła 15 V 1965 na UJ podanie o nadanie stopnia docenta nauk prawnych w zakresie postępowania cywilnego na podstawie rozprawy: Orzeczenie sądu rewizyjnego w procesie cywilnym, W-wa 1966; recenzenci: W. Siedlecki (UJ), J. Jodłowski (Uniw. w W-wie), Z. Resich (Uniw. w W-wie), E. Wengerek (UAM); kolokwium 12 X 1966. Docent (dr hab.) nauk prawnych w zakresie postępowania cywilnego 12 X 1966 (Rada Wydz.), 24 I 1967 (CKK). Kariera pozauniwersytecka Sąd Wojewódzki w Kr., aplikacja 1949–1950. ZNP, członek od 1951. ZMP, członek 1948–1956. NSZZ „Solidarność”, członek od 1980. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: katedra (Zakład) postępowania cywilnego, zastępca asystenta 1950– 1951; tamże, asystent 1951–1956; tamże, starszy asystent 1956–1960; tamże, adiunkt 1960–1967; tamże, docent 1967–30 IX 1991, IX 1992–30 IX 1994; wniosek Rady Wydz. w sprawie tytułu prof. nzw. 24 XI 1975; podanie S. Hanauskowej o wszczęcie postępowania w sprawie nadania tytułu prof. nzw. 5 III 1991; PZPR, POP UJ, członek 1962–I 1981; tamże, sekretarz 1963–1967; tamże, Komitet Uczelniany, sekretarz od 1975. Inne: Srebrny Krzyż Zasługi 1968. ZKZ 1973. Najważniejsze prace Nie pozostawiła. Źródła archiwalne: AUJ, DSO, teczka personalna; WP III 164; WP IV 154, teczka habilitacyjna; WP (nowa akcesja), teczka profesorska. HANAUSEK Tadeusz Józef Ojciec Józef Ernest; matka Franciszka Helena z d. Szatanek. 1 małżeństwo; syn Piotr (ur. 31 VII 1957). 2 żona Stanisława Maria Hanausek (zob). 3 żona Wiesława Maria Szawłowska (ur. 3 I 1929), dr nauk prawnych, ślub 3 VI 1972. Wykształcenie • II Gimn. i Lic. św. Jacka w Kr., matura 16 V 1949. • UJ, Wydz. Prawa 1949/50–1952/53. Dyplom ukończenia studiów I stopnia UJ – 18 IX 1952; dyplom ukończenia studiów II stopnia UJ – 14 IX 1953 (uznany za równy magistrowi praw UJ). • Wniósł w 1955 na UJ podanie o otwarcie przewodu kandydackiego z zakresu nauk prawnych; dyscyplina podstawowa – teoria państwa i prawa; promotor W. Wolter; egzaminy kandydackie: teoria państwa i prawa – 11 II 1956; prawo – karne – 5 IV 1956; materializm dialektyczny i historyczny – 29 XI 1955(przewód przerwany z powodu zmian w przepisach, wznowiony jako doktorski na podstawie ustawy z 5 XI 1958). • Przedstawił na UJ rozprawę na stopień doktora praw: „Przestępstwo indywidualnego narażenia na niebezpieczeństwo życia i zdrowia w polskim kodeksie karnym z 1932 r.”, promotor: W. Wolter; recenzenci: A. Gubiński (Uniw. w W-wie), J. Sehn (Inst. Ekspertyz Sądowych w Kr.); za egzaminy doktorskie uznano egzaminy złożone w przewodzie kandydackim. Dr praw UJ 25 VI 1960. • Wniósł 15 IX 1965 na UJ podanie o nadanie stopnia docenta nauk prawnych w zakresie prawa karnego na podstawie rozprawy: Przemoc jako forma działania przestępczego, Kr. 1966; recenzenci: I. Andrejew (Uniw. w W-wie), W. Wolter (UJ), M. Cieślak (UJ); kolokwium 4 IV 1966. Docent (dr hab.) prawa karnego 4 IV 1966 (Rada Wydz. Prawa), 1966 (CKK). Kariera pozauniwersytecka Wojewódzka Rada Narodowa w Kr., Wydz. Urządzeń Rolnych, podreferendarz 14 XII 1949–12 I 1950. PZMot., Szkoła Samochodowa w Kr., wykładowca XI 1951–IV 1952. Prokuratura Dzielnicowa Kr. Nowa Huta, asesor 1 X 1953–19 IX 1956. Spółdzielnia Pracy Montownia w Kr., radca prawny 1960–1964. Spółdzielnia Pracy Hydraulika w Kr., radca prawny 1960–1964. PAN, Oddział w Kr., Komisja Nauk Prawnych, członek. Prokuratura Generalna, Dep. Studiów Problematyki Przestępczości, Rada Konsultacyjna, członek. Komenda Główna MO, Rada Naukowa Zakładu Kryminalistyki, członek. Polskie Tow. Kryminalistyczne, Zarząd Główny, prezes. ZNP, członek od 1954. Polskie Tow. Psychiatryczne, członek od 1970. Tow. Naukowe Prawa Karnego, członek od 1972. Polskie Tow. Medycyny Sądowej i Kryminologii, Zarząd Główny, członek; tamże, Oddział w Kr., przewodniczący. Centralne Studium Detektywów i Pracowników Ochrony w Kr., wykładowca 1 X 1995–31 XII 1998. Th e New York Academy of Sciences, członek od 1995. PZPR, członek 8 IX 1948. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: katedra prawa karnego, asystent 1 IX 1956–31 VIII 1957; tamże, starszy asystent 1 IX 1957–31 I 1961; tamże, adiunkt 1 II 1961–31 VII 1966; tamże, docent 1 VIII 1966–28 II 1975; tamże, prof. nazw. 1 III 1973 (stanowisko)–31 VII 1980; tamże, prof. zw. 1 VIII 1980 (stanowisko)–30 IX 2001; Zakład Kryminalistyki, p. o. kierownika 1966; kierownik od 1984; dziekan 1975/76–1977/78; Inst. Prawa Karnego, dyrektor 1980–1984; PZPR, POP, I sekretarz 1955–1956, 1958, 1961–1962; tamże, II sekretarz KU 1962–1965; tamże I sekretarz Komitetu Uczelnianego 1965–1968, 1989–1990; tamże, członek egzekutywy 1968– 1970. • w Akademii Spraw Wewnętrznych w W-wie: wykładowca 1 X 1973–31 III 1991; dyrektor. Inne: ZKZ. Odznaka Tysiąclecia Państwa Polskiego. Srebrne Odznaczenie im. J. Krasickiego. Złota Odznaka za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa. Odznaka Jubileuszowa ZSP. Najważniejsze prace Narkomania. Studium kryminologiczno-kryminalistyczne, W-wa 1976. Zarys kryminalistycznej teorii wykrywania, t. I: 1978, t. II: 1987. Prywatny detektyw: przewodnik zawodu, W-wa–Poz. 1992. Zarys taktyki kryminalistycznej, Kr. 1994. (współautor J. Leszczyński), Kryminologiczne i kryminalistyczne problemy zabójstw z lubieżności, W-wa 1995. Kryminalistyka: zarys wykładu, wyd. I: Kr. 1996; wyd. II: Kr. 1997; wyd. III: Kr. 1998 (dodruk: 2002); wyd. IV: Kr. 2004; wyd. V: Kr. 2005; wyd. VI: W-wa 2009. Zarys taktyki kryminalistycznej, W-wa 1994. Kryminologiczne i kryminalistyczne problemy zabójstw z lubieżności, W-wa 1995. Ustawa o policji: komentarz, Kr. 1996. Ustawa o ochronie osób i mienia: komentarz, Kr. 1998. Źródła archiwalne: AUJ, DSO, teczka personalna; WP III 146; WP IV 153, teczka doktorska; WP IV 154, teczka habilitacyjna, WP IV 24, wnioski o nadanie tytułu profesora; WP IV 27. Źródła drukowane i literatura: W. Tyrański, Kto jest Kim w Krakowie, Kr. 2000, s. 111–112. J. Wójcik, Tadeusz Hanausek (1931–2002), w: Kronika UJ za rok akad. 2001/2002, red. A.K. Banach, Kr. 2004, s. 317–318. J. Wójcikiewicz, Tadeusz Hanausek (1931–2002), „Państ. i Pr.”, 2002, z. 8, s. 89–91. Współcześni uczeni polscy, t. II: H–Ł, W-wa 1999, s. 32. HANKIEWICZ (HABDANK-HANKIEWICZ) Hilary, herbu Pomian Ur. 3 VII 1834 w Schodnicy k. Drohobycza; zm. 1 IX 1899 w Krakowie; pochowany na cm. Rakowickim tamże, Kw. Fa, grobowiec rodzinny. Ojciec Szymon (zm. przed 1867), proboszcz (paroch) greckokatolicki, zamieszkały w m. Byków. Wykształcenie • Gimn. we Lw., matura. • ULw., Wydz. Prawa i Um. Pol., st. zw. 1853/54–1855/56. Uniw. w Wiedniu, Wydz. Prawa, st. zw. 1856/57; absolutorium. UJ, Wydz. Lek., st. zw. 1866/67 sem. I. • Wniósł 31 XII 1870 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi (nie posiadając doktoratu) z zakresu nauki rachunkowości ogólnej i rządowej; referenci: J. Dunajewski, M. Zatorski; kolokwium 15 II 1871; wykład habilitacyjny: „O potrzebie nauki rachunkowości rządowej z historycznym poglądem na rachunkowość rządową w Europie” 18 II 1871. Doc. pryw. rachunkowości rządowej UJ 18 II 1871 (Kol. Prof.), 6 IV 1871 (MWiO). Kariera pozauniwersytecka Dyrekcja Skarbu w Pressburgu, kandydat koncepcista 26 IX 1857; tamże, praktykant koncepcista 27 I 1858; tamże, koncepcista finansowy 29 III 1858. Dyrekcja Skarbu w Kr., koncepcista finansowy 7 IV 1859. MSk. w Wiedniu, radca. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: doc. pryw. rachunkowości państwowej 6 IV 1871–1 IX 1881; katedra nauki rachunkowości państwowej, prof. nzw. 11 IX 1880–31 XII 1881 (w początkach I 1881 zrezygnował z katedry wskutek nominacji na radcę MSk. w Wiedniu). Senat Akademicki, sekretarz 14 V 1865–1880/81; Dyrektor Kancelarii UJ 20 II 1876. Inne: dr h.c. prawa UJ 23 IX 1882. Najważniejsze prace Bestimmungen über Münzwesen, Staatspapiergeld und Staatsschuld in Österreich, W. 1887. Die österr. Pensions- und Provisions- Vorschriften für Civil Staatsbedienstete, W. 1886. Die kaiserliche Verordnung vom 10 März 1860 über die Disciplinarbehandlung der Staatsbeamten und Diener in Österreich mit erläuternder Bemerkung, W. 1888. Źródła archiwalne: AUJ, S II 970; WP II 138, teczka habilitacyjna; WL II 208; M. Barcik, „Korpus...”. Dalo, fond 26, opis 15, sprawa 14, 16. Źródła drukowane i literatura: K. Chłędowski, Pamiętniki II..., s. 22. M. Patkaniowski, Dzieje..., s. 223, 241, 310, 341, 430, 459. J. Waszkiewicz, Hankiewicz Hilary, PSB, t. IX, s. 275. HEJNOSZ Wojciech** Ur. 3 IV 1895 w Budach Łańcuckich; zm. 22 VI 1976 w Aleksandrowie Kujawskim, pochowany na cm. św. Jerzego w Toruniu. Ojciec Paweł; matka Katarzyna z d. Lasek; rodzeństwo: sześć sióstr, trzech braci. Żona Maria Władysława z d. Mielnik (ur. 23 III 1898). Wykształcenie • Gimn. w Jarosławiu, kl. IV–VIII: 1909/10–1913/14; matura w 1914. • ULw., Wydz. Prawa i Um. Pol., st. zw. 1920/21–1923/24; absolutorium; egzaminy ścisłe na stopień doktora praw. Dr praw UJK 26 I 1924. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w Uniw. w Pradze w 1936 i w Uniw. w Wiedniu w 1936. • Wniósł na UJK podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu dawnego prawa polskiego na podstawie rozprawy: Zagadnienie niewoli na Rusi Czerwonej pod koniec średniowiecza w świetle stosunków prawnych Polski i krajów sąsiedzkich, Lw. 1933. Doc. dawnego prawa polskiego UJK 10 XII 1936 (Rada Wydz.), 18 II 1937 (MWRiOP). Kariera pozauniwersytecka AKAGiZ we Lw. (bernardyńskie), aplikant 1921–1925; archiwariusz 1930–1939. Państwowy egzamin archiwalny 1930. Archiwum Państwowe we Lw. archiwariusz 1940– 1944. Sąd Apelacyjny we Lw., aplikant 1925–1929. Sąd Okręgowy we Lw., asesor 1929; egzamin sędziowski 1929. Sąd Grodzki w Drohobyczu, sędzia od 1930. PAU, Kom. Hist., członek 1937. Archiwum w Tyńcu, kierownik III 1945–I 1945. Archiwum Państwowe w Kr. 1945. TNW, członek 1936. TNL, członek 1932. PTH, członek; tamże, sekretarz 1937–1939; tamże, wiceprezes 1948–1962. TNT, członek. PTA, członek. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJK: doc. pryw. dawnego prawa polskiego 1937–1939/40 (do stycznia 1940); tajne nauczanie 1942/43–1943/44. • w UJ: prof. zw. (wspomagający) 1945 (wniosek Rady Wydz. o prof. nzw. z 19 V 1945). • w UMK: katedra historii ustroju i prawa polskiego (katedra historii prawa i państwa polskiego), prowizoryczny prof. zw. 29 X 1945–1946; tamże, prof. zw. 1946–1952, 1958/59–1965; tamże, kierownik 1945–1950; dziekan 1958/59– 1959/60. Wydz. Humanistyczny, Katedra Historii Państwa i Prawa Polskiego, prof. zw. 1952–1957/58; tamże, kierownik. Studium Prawno-Administracyjne w Olsztynie, wykładowca 1945. Inne: Medal Niepodległości 1928. ZKZ 1938. OOP, Krzyż Oficerski 1956. OOP, Krzyż Komandorski 1965. Legion Wschodni. Armia austro-węgierska 1914–1915, niewola w Turkiestanie 1915–1920. Wojsko Polskie, ochotnik 1920. Najważniejsze prace „Ius Ruthenicale”. Przeżytki dawnego ustroju społecznego na Rusi Halickiej w XV wieku, Lw. 1928. Rzut oka na dzieje skarbowości Polski przedrozbiorowej, Lw. 1931. Sprawa niewoli w lwowskim statucie ormiańskim, Lw. 1932. Kilka uwag o niewoli w I Statucie Litewskim, Wil. 1935. Śp. prof. Oswald Balzer jako historyk praw słowiańskich, Lw. 1934. Lauda sejmikowe chełmskie, Lw. 1935. Deklaracja królewska z roku 1661, Lw. 1936. Przywileje nieszawsko-radzyńskie dla ziem ruskich, Kr. 1938. O zasadzie pertynencji w archiwistyce polskiej kilka uwag, W-wa 1958. Źródła archiwalne: AUJ, S III 129; WP III 1, 9. AUMK, sygn. K-11/102, teczka personalna. Źródła drukowane i literatura: Biogramy uczonych..., cz. 1, z. 1: A–J, s. 472–473. J. Draus, Uniwersytet Jana Kazimierza..., passim. H. Duczkowska-Moraczewska, M. Gołębiowski, R. Karpiesiuk, B. Kierzkowska, E. Talarczyk, E. Wiśniewska, Pracownicy nauki i dydaktyki Uniwersytetu Mikołaja Kopernika 1945–2004. Materiały do biografi i, red. S. Kalembka, Tor. 2006, s. 266–267. W. Hejnosz, Garść wspomnień sprzed 10 lat, w: Uniwersytet Mikołaja Kopernika. Wspomnienia pracowników, red. A. Tomczak, Tor. 1995, s. 85–88. K. Jasiński, Nekrolog. Wojciech Hejnosz, „Zapiski Historyczne”, t. XLII: 1977, z. 3, s. 187 (571)–189 (573). M. Kallas, Wojciech Hejnosz (1895–1975), „Czas. Pr.-Hist.”, 1977, t. 29, z. 1, s. 163–165. Idem, Wojciech Hejnosz (1895–1975). Historyk prawa, profesor UMK, w: Toruńscy twórcy nauki i kultury, W-wa 1989, s. 83–88. Powstanie i pierwsze dziesięć lat UMK 1945–1956. Wybór źródeł, red. H. Duczkowska-Moraczewska, Tor. 1995. A. Radzik, Wojciech Hejnosz (1895–1976), w: Złota księga historiografii lwowskiej XIX i XX wieku, t. II, red. J. Maternicki, P. Sierżęga, L. Zaszkilniak, Rz. 2014, s. 481–496. Sprawozdanie Dyrekcji c.k. Gimnazjum w Jarosławiu za rok szkolny 1910, Jarosław 1910, s. 42. TSB, t. II: Tor. 2000, s. 110–112. Uczeni polscy..., t. II: H–Ł, s. 27–28. HELCEL (HÖLZEL (HÖLTZEL, HOELZEL, HOELTZEL) von STERNSTEIN (SZTERSZTYN)) Antoni Zygmunt Ur. 2 XI lub 12 XI 1808 w Krakowie; zm. 31 III 1870 w Krakowie; pochowany na cm. Rakowickim tamże, podziemia kaplicy, grobowiec rodzinny. Ojciec Antoni (ok. 1750–1854), kupiec, właściciel ziemski; matka Józefa z d. Sonntag (ur. ok. 1780); rodzeństwo: Ludwik Edward (1810–1872), wiceprezydent Kr.; Józef Tadeusz Emoteusz (ur. ok. 1810); Julia Maria Waleria (ok. 1810– 20 VIII 1893), żona Cezara Emila Hallera de Hallenburga; Anna Brygida (ur. ok. 1817). Żona Franciszka z d. Prandota-Skrudzińska (1809–1889), ślub 1 VIII 1832 w Kr. Wykształcenie • Lic. św. Anny w Kr. kl. I–VI: 1817/18–1822/23, matura 30 VII 1823. • UJ, Wydz. Filozof.-Lit., st. zw. 1823/24. UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1824/25–1827/28; magister praw. Przedstawił rozprawę na stopień doktora obojga praw: De querela inoffi ciosi testamenti, Kr. 1828. Dr obojga praw UJ 1828(?). • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w UWr. 1828/29; w Uniw. w Berlinie od r. szk. 1829/30 sem. I; w Uniw. w Heidelbergu; w Uniw. Sorbona w Paryżu do r. szk. 1830/31 sem. I. Kariera pozauniwersytecka Trybunał Sądowy I Instancji WMK, zca pisarza i sekretarz sądu 16 X 1826–20 VIII 1828. Trybunał Sądowy III Instancji WMK, arbiter rządowy od lutego 1833. „Kwartalnik Naukowy”, redaktor 1835–1836. Starodawne Prawa Polskiego Pomniki, redaktor, wydawca. Komitet Bezpieczeństwa Publicznego dla Utworzenia Ogólnopolskiego Rządu Tymczasowego, członek 1846. Sejm w Kromieryżu, poseł 17 XI 1848–4 III 1849. TNK, członek czynny 2 XII 1848. PTPN, członek 1860–1870. Sejm Galicyjski, poseł 4 IV–4 XI 1861. Rada Państwa (austriacka), poseł 26 IV–4 XI 1861. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: katedra prawa dawnego polskiego (historii prawodawstwa polskiego), prof. nzw. 31 X 1832 (nominacja Senatu Akademickiego)–1833; suplent (zca prof.) w katedrze historii prawa polskiego 29 X 1848 (nominacja) 5 XI lub 7 XI 1849 (rozpoczął wykłady)–1850; katedra prawa polskiego i jego historii, prof. zw. 13 V 1850 (nominacja)–31 XII 1852; dziekan 20 VII 1852 (nie przyjął wyboru). Inne: Powstanie listopadowe, 1 pułk ułanów poznańskich od 1 I 1831, porucznik 2 X 1831 (zwolniony ze służby). Najważniejsze prace O grzywnach za czasów Kazimierza Wielkiego, „Kwartalnik Naukowy”, Kr. 1835. Rys postępów prawodawstwa karnego ze szczególnym względem na nowszej w tej mierze usiłowania, Kr. 1837. Prawo pospolite polskie G. B. Lengnicha, Kr. 1836. (współpraca, red.), Codex diplomaticus Poloniae, t. I–IV: Kr. 1847–1887. O klasztorze jędrzejowskim i będącym tam nagrobku Pakosława kasztelana krakowskiego, Kr. 1852. (red.), Starodawne prawa polskiego pomniki, t. I: W-wa 1856; t. II: Kr. 1870. List otwarty do Augusta Bielowskiego o najdawniejszych znanych nadaniach klasztoru benedyktynów w Mogile, Lw. 1865. Dawne prawo prywatne polskie, Kr. 1874. Źródła archiwalne: ANKr., GLN, sygn. 187. AUJ, S I 391; WP I 40; W. Baczkowska, „Korpus...”. BN PAU i PAN w Kr., DzR, sygn. 67, 73, 88. Źródła drukowane i literatura: H. Barycz, A. Z. Helcel i początki katedry historii prawa polskiego w Uniwersytecie Jagiellońskim, w: Studia historyczne ku czci Stanisława Kutrzeby, t. I, Kr. 1938. K. Chłędowski, Pamiętniki I..., s. 288. Historia Uniwersytetu Lwowskiego..., t. I, s. 330, 334; t. II, s. 106. Z. Jabłoński, Helcel Antoni, PSB, t. IX, s. 354–357. W. Kozub-Ciembroniewicz, Antoni Zygmunt Helcel 1808–1870, w: Złota Księga Wydziału Prawa..., s. 135–144. M. Patkaniowski, Dzieje..., passim. K. Pol, Poczet... I, s. 179–193. Idem, Poczet... II, s. 175–188. D. Rederowa, Z dziejów Towarzystwa..., passim. W. Sobociński, Pierwsza katedra historii prawa polskiego i początki tej nauki w Krakowie. Antoni Zygmunt Helcel (1808–1870), w: Studia z dziejów..., s. 133–162. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=psb.8135.6 (dostęp z 9 III 2014). Lotar Dargun Julian Dunajewski Franciszek Ksawery Fierich Stefan Grzybowski Władysław Leopold Jaworski Stanisław Kutrzeba Adam Vetulani Fryderyk Zoll sen. HELFERT Józef Aleksander (Aleksander, Joseph Alexander), baron, ps. G. von S., Dr. Guido Alexis Ur. 3 XI 1820 w Pradze; zm. 16 III 1910 w Wiedniu. Ojciec Joseph (28 X 1791–9 IX 1847), prof. prawa rzymskiego i kanonicznego Uniw. w Pradze; matka Anna z d. Schreiner (1800–1837). 1 żona Wilhelmina (1827–1849), ślub 1848. 2 żona Julia z d. von Gredler (1832–1907), baronówna, ślub 1853 w W. Wykształcenie • Uniw. w Pradze, Wydz. Filozof. 1835/36–1936/37. Uniw. w Pradze, Wydz. Prawa, st. zw. 1837/38–1840/41; absolutorium; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora obojga praw. Dr obojga praw Uniw. w Pradze 28 X 1842. Kariera pozauniwersytecka Urząd podatkowy czeski, praktykant konceptowy 1842–1844. Sąd Kryminalny w Pr., praktykant 1844–1846. Prokuratura Kamery Nadwornej w W., praktykant konceptowy 1846–1847. Theresianum w W., asystent 1846–X 1847. MSWewn., podsekretarz stanu ds. oświaty 13 XI 1848–1860; tamże, dyrektor Dep. 21 X 1860–1863. Reichstag (Austria), poseł. Izba Panów Rady Państwa (austriacka), poseł od 1861. Centralna Komisja Badań i Konserwacji Sztuki i Zabytków Historycznych w Wiedniu, przewodniczący od 1863. TNK, członek czynny 22 I 1848. „Österreichern Jahrbuches”, redaktor od 1877. Leo-Gesellschaft, prezydent od 1892. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: suplent (zca prof.) w katedrze prawa rzymskiego i prawa kościelnego 13 X 1847 (reskrypt komisarza nadwornego 10 X 1847)–30 VI 1848. • w Uniw. w Pradze: bezpłatny suplent (zca prof.) w katedrze prawa kościelnego 1843–1846. Najważniejsze prace Ius Austriacum controversum, Pr. 1843. Oesterreichs und die Nationaliten. Ein off ens Worf am Herrn Franz Polachy, W. 1850. Die osterreichische Volksschule. Feschichte System Statistik, t. I: Pr. 1860; t. II: Pr. 1861. (Hrsg.), Österreichen Geschichte für das Volk, vol. 1–20, 1864–1872. Der Krakauer-Emigranten-aufstand April 1848 mit einem urkundlichen anhang, W. 1890. Statistiche Archiwesen, W. 1893. Die österrichische Revolution in Zusamssenhang mit der mitteleuropaen Bewagung der jahre 1848 und 1849, W. 1898. Źródła archiwalne: AN PAN i PAU, TNK 3. AUJ, Wydz. Prawa I 4, 43; W. Baczkowska, „Korpus...”. AUPr., Wydz. Filozof., katalogi słuchaczy; Wydz. Prawa, katalogi słuchaczy; drukowane zaproszenia na egzaminy ścisłe. Źródła drukowane i literatura: Neue deutsche Biographie, t. VIII. M. Patkaniowski, Dzieje..., passim. D. Rederowa, Z dziejów Towarzystwa... Źródła internetowe: http://www.deutsche-biographie.de/sfz29480.html (dostęp z 25 VIII 2013). http://www.biographien.ac.at/oebl?frames=yes (dostęp z 25 VIII 2013). HEŁCZYŃSKI Bronisław Marian Tadeusz Józef, herbu Ostoja, ps. Ostoja Ojciec Aleksander Teofil (1857–30 V 1933), agronom, właściciel dóbr; 1 żona (matka B. Hełczyńskiego) Bronisława z d. Zakrzewska; 2 żona Halina z d. Tabaczyńska; syn Zygmunt Makary (6 III 1898–23 X 1939, zamordowany przez Niemców). Żona Natalia z d. Kulczycka (ślub 11 IV 1920). Wykształcenie • I Szkoła Realna w W-wie 1900–1903; V Gimn. w W-wie 1903–1904/05; Gimn. św. Anny, kl. V–VIII: 1905/06–1908/09, matura 26 V 1909. • UJ, Wydz. Filozof., st. zw., 1909/10 sem. I. UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1909/10 sem. II–1911/12 sem. I, 1912/13–1913/14; absolutorium 10 II 1917; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (politicum) – 5 III 1917; ryg. II (iudicale) – 21 VII 1917; ryg. III (historicum) – 7 XI 1917. Dr praw UJ 10 XI 1917. PEP w Kr.: egz. hist.-prawny – 22 X 1912; egz. sąd. – 20 VII 1917; egz. z nauk pol. – 21 II 1917. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w Berlinie 1922/23. • Wniósł na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa handlowego i wekslowego na podstawie rozprawy: Ubezpieczenie na cudzy rachunek, Kr. 1927; referenci: S. Wróblewski, T. Dziurzyński (referent wspomagający F. Zoll iun.); zwolniony z kolokwium 11 VI 1928; wykład habilitacyjny: „Komercjalizacja przedsiębiorstw państwowych” (inne zgłoszone: „Rejestr zastaw rolniczy”; „Struktura prawna Towarzystwa Wzajemnych Ubezpieczeń na podstawie dekretu Prezydenta RP o kontroli ubezpieczeń”) 23 VI 1928. Doc. prawa handlowego i wekslowego UJ 23 VI 1928 (Rada Wydz.) 6 VIII 1928 (MWRiOP). Kariera pozauniwersytecka „Zarzewie”, członek od IX 1910. Liga Niepodległości, członek od 1 X 1910. Drużyny Strzeleckie 1 X 1910–1914. Więziony za działalność niepodległościową XI 1910– VI 1911, IX–XI 1912. PRM, Wydz. Administracyjny, referent 30 VI 1918–1921; tamże, Wydz. Prawny, radca 26 I 1921–1926; tamże, doradca prawny Prezesa Rady Ministrów 1926–1930. Kancelaria Cywilna Prezydenta RP, szef Kancelarii 31 I 1931– 31 I 1934. NTA, I Prezes 1 II 1934 (nominacja 25 I 1934)–1939. Światowy Związek Polaków za Granicą ŚWIATPOL, wiceprezes 1932–1939; tamże, p. o. prezesa 1939– 1949; tamże, prezes 1949–1954. Komisja Koncyliacyjna Polsko-Brazylijska, członek od II 1935. MSZ na Uchodźstwie, minister 1974–1978. TRJN (Rada Jedności Narodowej) w Londynie, członek 1954–1972. RN RP, członek 1973–1976. Członek Państwowej Rady Ubezpieczeniowej w W-wie, prezes Polskiego Stowarzyszenia Prawa Morskiego wiceprezes Światowego Związku Polaków z Zagranicy; prezes Zarządu Fundacji Szkolnictwa Polskiego za Granicą; prezes Towarzystwa Pomocy Dzieciom i Młodzieży Polskiej w Niemczech; prezes Stowarzyszenia Uczestników Ruchu Niepodległościowego „Zarzewie”, członek Zarządu Koła b. żołnierzy 5 pułku piechoty Legionów Polskich. Uniw. w Oxfordzie, dr h. c. członek Państwowej Rady Ubezpieczeniowej; prezes Polskiego Stowarzyszenia Prawa Morskiego; wiceprezes ŚZPZ; prezes Zarządu Fundacji Szkolnictwa Polskiego za Granicą; prezes Towarzystwa Pomocy Dzieciom i Młodzieży Polskiej w Niemczech; prezes Stowarzyszenia Uczestników Ruchu Niepodległościowego „Zarzewie”; członek Zarządu Koła byłych Żołnierzy 5 pułku piechoty Legionów Polskich. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: doc. prawa handlowego i wekslowego 6 VIII 1928–31 VIII 1946 (1947/48), od 14 XI 1932 prof. tytularny. • w Uniw. Pol. w Paryżu: Wydz. Prawno-Ekon., wykładowca 1940. • inne uniwersytety: Uniw. w Mordzie, Wydz. Prawa, prof. 1944–1947. Szkoła Nauk Politycznych i Społecznych w Londynie, prof.; tamże, dziekan do 1971; tamże, Studium Polski Współczesnej, prof.; tamże, kierownik 1950–1970. PUNO, Wydz. Prawa i Nauk Polit., prof. Kom. Kod. II RP: członek od 1928; członek sekcji prawa handlowego; referent projektu prawa handlowego, współpracownik nad projektami prawa wekslowego, czekowego, patentowego i kodeksu handlowego. Inne: Krzyż Oficerski OOP; KN z 10 XII 1931; KW 4 razy; ZKZ; Wielka Wstęga Orderu Św. Sawy (Jugosławia); Wielki Krzyż Orderu Korony (Rumunia); Komandoria z Gwiazdą Kaitselit (Estonia); Komandoria Orderu Legii Honorowej. OOP, Krzyż Oficerski. Krzyż Niepodległości, Krzyż Walecznych poczwórny; ZKZ; Wielka Wstęga Orderu św. Sawy (jugosłowiański), Wielki Krzyż Orderu Korony (rumuński), Komandoria z Gwiazdą Kaitselit (estoński), Komandoria Orderu Legii Honorowej (francuski); Uniw. w Oxfordzie, dr h.c. PUNO, dr h.c. fi lozofii 1971. Legiony Polskie, 1 Brygada 6 VIII 1914–X 1917. Wojsko Polskie VIII–XI 1920, kapral pospolitego ruszenia. Najważniejsze prace Komercjalizacja przedsiębiorstw państwowych na tle polskich przepisów prawnych, W-wa 1929. Kupiec i czynności handlowe w świetle polskiego prawa międzynarodowego prywatnego, Kr. 1935. Ubezpieczenie życiowe na korzyść osoby trzeciej a sprawa wierzycieli, Kr. 1939. Źródła archiwalne: APKr, GLN 197. AAN, PRM, akta grupowe, sygn. 74–33. AUJ, S II 619, teczka personalna; WP II 86, prot. pos. Rady Wydz. z roku akad. 1927/28; WP II 527, „Liber rigorosorum...”, poz. 181; M. Barcik, „Korpus...”. BPP, ASL, sygn. 1257, Materiały do „Słownika Biografi cznego Polaków w Świecie”, lit. H, k. 18–19. CAW, Ap 1968; KN z 10 XII 1931. IJP, Archiwum Osobowe, zespół 154/372; Szkoła Nauk Politycznych i Społecznych, zbiór wykładów dla studentów. Źródła drukowane i literatura: CSUI, t. III: E–J, s. 725–726. „Dardanele”. Delegatura WiN za granicą (1946–1949), red. S.J. Rostworowski, Wr. 1999, s. 464–465. J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., s. 193, 201, 463. S. Grodziski, Komisja..., s. 47–81. A. Hełczyńska-Findeisen, Hełczyński Zygmunt, w: Ziemianie polscy..., cz. 4, W-wa 1998, s. 57–58. Łoza, s. 253. D. Malec, Najwyższy Trybunał Administracyjny (1922–1939) w świetle własnego orzecznictwa, W-wa 1999, passim. R. Szawłowski, Najwyższe państwowe organy..., s. 442, 443, 481. K. Tarka, Emigracyjna dyplomacja. Polityka zagraniczna Rządu RP na uchodźstwie 1945–1990, W-wa 2000, passim. B. Żongołowicz, Dzienniki..., passim. P.M. Żukowski, Wychowankowie Uniwersytetu Jagiellońskiego..., s. 164–170. HEYDEL Adam Zdzisław Marian, baron Ur. 6 XII (24 XI starego stylu) 1893 w Gardzienicach k. Ciepielowa; zm. 14 III 1941 rozstrzelany w Auschwitz; grób symboliczny na cm. Rakowickim w Krakowie. Ojciec Zdzisław (8 IV 1867–5 II 1919), dr praw UJ 29 VII 1890, ziemianin, właściciel majątku Brzoza; matka Maria z d. Skarbek-Borowska (22 IX 1874–10 IV 1936); rodzeństwo: Zofia (13 V 1895–12 X 1985); Izabela (22 IX 1900–13 X 1972); Wojciech (zm. 14 III 1941). Żona Anna Konstancja z d. Czarnota-Bojarska (23 IV 1897–10 X 1985), ślub 7 II 1920 w W-wie; dzieci: Anna (II 1923–VI 2004), żona Stanisława Żurowskiego; Barbara (ur. 18 IX 1926), żona Mieczysława Sołtysa; Elżbieta (23 XII 1931–26 X 1992), żona Jana Meissnera. Wykształcenie • III Gimn. w Kr. kl. II–VIII: 1906/07–1912/13, matura 12 VI 1913. • Inst. Handlowy w Moskwie, Wydz. Ekon. 1915/16–1916/17. Inst. Handlowy w Kijowie, Wydz. Ekon. 1917/18. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1918/19–1920/21; absolutorium 27 IX lub 29 IX 1921; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (politicum) 14 V 1921; ryg. II (historicum) – 25 VII 1921; ryg. III (iudicale) – 25 I 1922. Dr praw UJ 25 II 1922. Uchwałą Rady Wydziałowej 2 XII 1918 zaliczono sześć semestrów wysłuchanych w Inst. Handlowych w Moskwie i Kijowie jako dwa semestry do studiów prawniczych. Na podstawie reskryptu MWiO z 18 II 1916, dziekan 15 IX 1919 wliczył czas służby wojskowej jako jeden semestr do pierwszego okresu studiów prawniczych. Uchwałą Rady Wydziałowej 29 III 1921 pozwolono na zdawanie rygorozum politycznego z początkiem letniego półrocza 1920/21. PEP w Kr.: egz. hist.-prawny – 4 VIII 1919; egz. z nauk pol. – 14 V 1921. • Wniósł 6 VI 1925 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu ekonomii politycznej i polityki ekonomicznej na podstawie rozprawy: Podstawowe zagadnienia metodologiczne ekonomii, Kr. 1925; referenci: A. Krzyżanowski, K.W. Kumaniecki; kolokwium 1 XII 1925; wykład habilitacyjny: „Wpływ (szybkości) obiegu pieniądza na ceny” (inne zgłoszone: „Prawa w teorii ekonomii”, „Pojęcie renty u Quesnaya, Adama Smitha i Ricarda”) 4 XII 1925. Doc. pryw. ekonomii i polityki ekonomicznej UJ 4 XII 1925 (Rada Wydz.), 27 III 1926 (MWRiOP). Kariera pozauniwersytecka Praktyka rolnicza 1913–1914. Centralny Komitet Obywatelski, Wydz. Oświatowy, zca inspektora do spraw szkółek początkowych. MSZ, Centrala, Wydz. Prasowy, młodszy referent IX 1919; tamże, Wydz. Ekonomiczny, pomocnik referenta 10 XI 1919–30 IV 1920; tamże, referent do 31 VIII 1921. Inst. Ekonomiczny PAU, dyrektor 1 X 1934 (nominacja 29 IX 1934)–IX 1939. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: katedra (Seminarium) ekonomii politycznej, młodszy asystent; tamże, starszy asystent 1 X 1923–26 III 1927; doc. pryw. ekonomii i polityki ekonomicznej 27 III 1926–30 VI 1929 (od 1 IV 1927 – zca prof. w katedrze ekonomii i polityki ekonomicznej); tamże prof. nzw. 1 VII 1929 (nominacja 12 VI 1929)–30 IX 1933 (przeniesiony w stan nieczynny); 30 IX 1934 (przeniesiony w stan spoczynku); katedra ekonomii i polityki ekonomicznej, prof. zw. 1 X 1937–1939 (14 III 1941); Seminarium Ekonomiczne, dyrektor 1 VII 1929– 1933. SNP w Kr, wykładowca 1923. • w WSH (od 1 IX 1938 – AH) w Kr.: wykładowca 1928–1939; Zakład Ekonomii, kierownik 1931–1937. Inne: Wojsko Polskie, 1 Batalion Akademicki, I kompania. Aresztowany 6 XI 1939 podczas Sonderaktion Krakau, zwolniony 8 II 1940 z obozu w Sachsenhausen k. Oranienburga; przebywał krótko w Kr., a następnie we wsi Brzóza, aresztowany 21 I 1941 pod zarzutem kontaktów z ruchem oporu, więziony w Skarżysku-Kamiennej, a na-stępnie w Obozie Koncentracyjnym w Auschwitz, tam rozstrzelany. Najważniejsze prace Filozofia społeczna Forda, Kr. 1927. Gospodarcze granice liberalizmu i etatyzmu, Kr. 1929. Teoria koniunktury, Poz. 1929. Pojęcie produktywności, W-wa 1934. Pogląd na rozwój teoretycznej ekonomii, Kr. 1935. Teoria dochodu narodowego, Kr. 1935. Polityka ekonomiczna w czasie kryzysu, Kr. 1936. Teoria ekonomii, Kr. 1947. Liberalizm i etatyzm. Wybór pism, wstęp D. Grzybek, Kr. 2012. Źródła archiwalne: AAN, MWRiOP, sygn. 2862, teczka personalna. AUJ, S II 619, teczka personalna; WP II 85, protokoły posiedzeń, WP II 138, teczka habilitacyjna; WP II 530, poz. 44; Spuścizna 75; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: Akademia Ekonomiczna w Krakowie..., s. 25. M. Barcik, Adam Heydel, w: Wyrok na Uniwersytet..., s. 66–67. J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., passim. W. Krzyżanowski, Heydel Adam, PSB, t. IX, s. 497–498. Łoza, s. 256–257. Relacje pracowników..., s. 43–45. SBSP, t. I, s. 235. F. Zweig, Adam Heydel, w: Straty kultury polskiej 1939–1945, red. A. Ordęga, T. Terlecki, t. I, Glasgow 1945, s. 76–84. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=zi.5.34.r1 (dostęp z 10 III 2014). HEYZMANN (HEIZMANN, HEŸZMANN) Udalryk (Adalaryk) Ur. 4 VII 1835 w Husiatynie nad Zbruczem (we Lwowie – wg katalogu 1853/4 sem. II); zm. 1 I 1918 w Brandstatt k. Scheibbs; pochowany na cm. w Scheibbs. Ojciec Wenzel (Wacław), urzędnik; matka Elżbieta z d. Dhonel. Żona Maria z d. Pallmetzhofer, ślub 1866. Wykształcenie • Gimn. we Lw., matura 1852. Seminarium Duchowne 1852/53–1853/54 sem. I. • ULw., Wydz. Teol., st. zw. 1853/54 sem. I. ULw., Wydz. Prawa i Um. Pol., st. zw. 1853/54 sem. II–1857/58 sem. I; absolutorium 1 VIII 1857. • UJ, Wydz. Prawa, st. nzw. 1857/58 sem. II; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I – 24 III 1858; ryg. II – 30 X 1858; ryg. III – 5 IV 1859; ryg. IV – 1 VI 1859. Dr praw UJ (na podstawie obronionych tez) 9 VI 1859. UJ, Wydz. Filozof., st. nzw. 1858/59. • Wniósł w 1859 na ULw. podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa kościelnego na podstawie rozprawy: Rechts historischer Beitraeg zum Studien der kirchlichen Coelibats gesetzgebung, Kr. 1859; referenci: I. Hammer (UJ). Doc. pryw. prawa kościelnego ULw. Kariera pozauniwersytecka BJ w Kr., praktyka 28 IV 1858–16 I 1860. BULw., skryptor 17 I–30 IX 1860. TNK, członek czynny, 1862. AU, Wydz. Hist.-Filozof., członek czynny (25 IV 1873) 7 VII 1873–1890; tamże, dyrektor 1878–1886; tamże, Kom. Pr., członek; tamże, przewodniczący 1875–1878. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: katedra prawa kanonicznego, prof. nzw. 1 X 1860–15 III 1863; tamże, prof. zw. 15 III 1863–30 XI 1886 (przeniesiony w stan spoczynku); suplent (zca prof.) w katedrze prawa rzymskiego 1861/62; dziekan 1864/65, 1870/71; rektor 1883/84; prorektor 1884/85. Inne: Order Żelaznej Korony III klasy 15 XI 1886. Najważniejsze prace Wykład prawa o małżeństwie katolików z patentem austriackim, patentem cesarskim z dnia 8 X 1856 roku ogłoszonego, Kr. 1857. Kilka uwag nad literaturą historii kościelnej i prawa kanonicznego w Polsce, Kr. 1861. Najnowsze prawa Kościoła katolickiego w państwie austriackim odnośnie konkordatu, Kr. 1863. Zur publikation der Trienter Beschluesse in Polen, Mainz 1869. Jeszcze słów kilka o konkordacie obwieszczonym patentem cesarskim z dnia 5 XI 1855, Kr. 1870. Prawo kanoniczne, Kr. 1875. Uwag kilka nad uprawnieniem dzieci nieślubnych przez następne małżeństwo (Legitimatio per subsequens matrimonium) według prawa kanonicznego z uwzględnieniem ustawy austriackiej, Kr. 1877. Ustawodawstwo Kościoła o azylach wobec odnośnych ustaw państwowych, Kr. 1877. Źródła archiwalne: AUJ, S II 619, teczka personalna; WP II 516, poz. 175, 211, 248, 259, 263; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: Biogramy uczonych..., cz. 1, z. 1: A–J, s. 479–480. K. Chłędowski, Pamiętniki I..., s. 159. M. Patkaniowski, Dzieje..., passim. Idem, Heyzmann Udalryk, PSB, t. IX, s. 505–506. Poczet członków..., s. 51. Poczet rektorów..., s. 278. Uczeni polscy..., t. II: H–Ł, s. 40–41. HILAROWICZ (NUSSBAUM, NUSBAUM-HILAROWICZ) Tadeusz Ojciec Józef Nusbaum-Hilarowicz (11 XII 1859–13 III 1917), prof. zoologii ULw.; matka Rozalia z d. Głębocka (24 X 1859–1 II 1933), nauczycielka, tłumaczka; rodzeństwo Henryk (22 VIII 1890–3/4 VII 1941), dr wszech nauk lekarskich ULw., prof. chirurgii UJK. Żona NN; córka Maria. Wykształcenie • Filia III Gimn. im. Franciszka Józefa we Lw., kl. II–IV: 1899/1900–1901/02. III Gimn. im. Franciszka Józefa we Lw., kl. V–VIII: 1902/03–1905/06; matura 26 V 1906. • ULw., Wydz. Prawa i Um. Pol., st. zw. 1906/07–1909/10; absolutorium 31 VII 1910; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I – zdane; ryg. II – zdane; ryg. III – zdane. Dr praw ULw. 1912. PEP we Lw.: egz. hist.-prawny – zdany; egz. sąd. – zdany; egz. z nauk pol. – zdany. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w Uniw. w Berlinie 1913/14 sem. I i w Paryżu 1913/14 sem. II. • Wniósł w 1920 na Uniw. w W-wie podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa administracyjnego na podstawie rozprawy: Zasada swobodnego oceniania w nauce administracji i prawie administracyjnym, Lw. 1917; referenci K. Dynowski, Z. Cybichowski, Rada Wydz. uznała rozprawę za słabą podstawę habilitacji (mimo pozytywnych opinii referentów). • Wniósł 2 V 1927 na UJ drugie podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa administracyjnego; referenci: K.W. Kumaniecki, W.L. Jaworski; kolokwium: 15 II 1929; zwolniony 15 II 1929 z wykładu habilitacyjnego. Doc. prawa administracyjnego UJ 15 II 1929 (Rada Wydz.), 8 III 1929 (MWRiOP). Kariera pozauniwersytecka Prok. Sk., Eksp. we Lwowie 1911–1912. Namiestnictwo we Lw. 1912–1915. Starostwo we Lw. 1915–1918. Urząd Wojewódzki w Lub., Biuro Prezydialne, dyrektor od 1920; tamże, Oddział Administracyjno-Karny, kierownik. Rumuński Inst. Nauk Administracyjnych w Bukareszcie, członek honorowy. Academie Stanislas w Nancy, członek korespondent 1931. Polski Inst. Administracyjny przy Zarządzie Głównym Stowarzyszenia Urzędników Państwowych, członek; tamże, wiceprezes 1925–1929; tamże. prezes od 1929. Wyższa Szkoła Dziennikarska, wykładowca 1921–1939. BBWR, członek. Stowarzyszenie Przyjaźni Jugosłowiańskiej, członek. Liga Morska i Kolonialna, członek. Izba Adwokacka w Kr., adwokat od 1947. Radca prawny. Stronnictwo Demokratyczne, członek 1945. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: doc. pryw. prawa administracyjnego 8 III 1929–30 VI 1954; Rada Wydz. podjęła starania o nadanie tytułu prof. tytularnego UJ. • w WWP: doc. prawa administracyjnego 1 III 1922–31 VIII 1925; prof. prawa administracyjnego 1 IX 1925 (od roku akademickiego 1937/38 prof. nzw.)– 1939; dziekan WNPiS 1926/27. • w WWP, Odz. w Ł.: wykładowca 1928–1939. • w ULub. (od 1928 – KUL): katedra prawa administracyjnego, zca prof. XII 1918–1921. • w WSNA w Ł.: organizator, wykładowca i rektor 1945–1947. • inne uczelnie: SGGW, wykładowca 1922; tamże, tajne nauczanie 1943–1944. Oficerska Szkoła Milicji Obywatelskiej w Ł., wykładowca. Akademia Administracyjna w Olsztynie, wykładowca 1945–1946. Centralna Szkoła Prawnicza (od 1950 – Wyższa Szkoła Prawnicza) im. Teodora Duracza w W-wie, wykładowca 1948–1950. Inne: OOP, Krzyż Komandorski. Order Sawy (jugosłowiański), III klasy. Najważniejsze prace Środki prawne w polskim postępowaniu administracyjno-politycznym, Kr. 1923. Najwyższy Trybunał Administracyjny i jego kompetencje, W-wa 1925. Zasady polskiego prawa administracyjnego, W-wa 1926. Zasady nauki administracji, W-wa 1926. Wprowadzenie w praktykę administracyjną, W-wa 1928. Negotiorum gestio w prawie publicznym, Kr. 1939. Źródła archiwalne: APŁ, WSNA. AUJ, S II 619, teczka personalna; WP II 56, poz. 609, WP II 86, prot. pos. Rady Wydz., WP II 138, teczka habilitacyjna; WP III 1, prot. pos. Rady Wydz.; WP III 44; WP IV 1, prot. pos. Rady Wydz.; M. Barcik, „Korpus...”. AKUL, sygn. A-21, teczka personalna DALO, fond 26, opis 15, sprawa 121–128. Źródła drukowane i literatura: L. Chajn, Hilarowicz Tadeusz, PSB, t. IX, s. 511–512. S. Fundowicz, Tadeusz Hilarowicz, w: Profesorowie Prawa..., s. 177–184. G. Karolewicz, Nauczyciele akademiccy..., s. 81–83. Księga Pamiątkowa ku uczczeniu potrójnej rocznicy zaczątków, założenia i utrwalenia Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie (1906–1911–1916–1936). Wydana staraniem Senatu Akademickiego szkoły, red. F. Staff, W-wa 1937, s. 58. Łoza, s. 258. A. Redzik, Stanisław Starzyński..., s. 152. Sprawozdanie Dyrekcji c.k. Lwowskiego Gimnazjum im. Franciszka Józefa za rok szkolny 1900, Lw. 1900, s. 95. Sprawozdanie Dyrekcji c.k. Lwowskiego Gimnazjum im. Franciszka Józefa za rok szkolny 1903, Lw. 1903, s. 127. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=psb.8656.1 (dostęp z 10 III 2014). HOŁDA Józef Marian Ojciec Leon (zm. 1924), robotnik, funkcjonariusz kolejowy; matka Józefa z d. Karpińska (zm. 1921). Żona Janina z d. Gruszecka (ur. 8 IX 1914); dzieci: Stanisław (ur. 21 X 1941); Maria (ur. 19 IX 1946). Wykształcenie • Gimn. w Oświęcimiu w latach 1916–1919. Egzamin nauczycielski w Grodnie 1925. Państwowe Konserwatorium Muzyczne w W-wie, Wydz. Pedagogiczny, egzamin dojrzałości 1927. Egzamin kwalifikacyjny w Suwałkach 1927. Gimn. w Kr. Matura eksternistyczna przed Państwową Komisją Egzaminacyjną Kuratorium Okręgu Szkolnego w Kr. 5 VI 1931. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1931/32–1935/36; egzaminy roczne na stopień magistra praw: egz. I – 8 VI 1932 (niezdany), 10 X 1932; egz. II – 28 VI 1933; egz. III – 28 VI 1934; egz. IV – 28 VI 1935. Mgr praw UJ 28 VI 1935. • Przedstawił 8 XI 1938 na UJ rozprawę na stopień doktora praw: „Spółki wodne”; przedmiot gł.: prawo administracyjne; przedmiot pob.: prawo polityczne; referent gł.: K.W. Kumaniecki; koreferent: S. Wachholz; egzaminator z przedmiotu pobocznego: M. Starzewski; ryg. – 22 XI 1938. Dr praw UJ 12 XII 1938. • Wniósł na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu nauki administracyjnej i prawa administracyjnego na podstawie rozprawy: Teoretyczne podstawy przymusowych i dobrowolnych organizacji zawodowych; referenci: S. Wachholz, W. Wolter, J.S. Langrod; kolokwium 6 XII 1946; wykład habilitacyjny: „Rady Narodowe” 11 XII 1946. Doc. pryw. nauki administracji i prawa administracyjnego UJ 11 XII 1946 (Rada Wydz.), 20 III 1947 (MOśw.). Kariera pozauniwersytecka Szkoła Rzemieślnicza w Wil., nauczyciel 1924–1925; Szkoła powszechna w pow. suwalskim, nauczyciel 1925–1930. Szkoła powszechna w pow. krakowskim, nauczyciel 1930–1939; Izba Adwokacka w Kr., aplikant 1942–1945. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w AH (od 1950 – WSE) w Kr.: katedra administracji, wykładowca 1945–1947; zca prof. 1947–31 XII 1951 (31 VIII 1951), wniosek na prof. nzw. z 1947 – brak w aktach zatwierdzenia przez Min. Ośw.; tamże, kierownik 1947–31 XII 1950 (31 VIII 1951). • w UJ: katedra nauki administracji i prawa administracyjnego, asystent wolontariusz 1936–31 III 1939; Seminarium przedmiotów dogmatycznych, młodszy asystent 1 IV–30 XI 1939; tajne nauczanie 1942–1945; I katedra prawa administracyjnego i nauki administracji (Seminarium Nauki Administracji i Prawa Administracyjnego), starszy asystent 1 II–31 XII 1945; tamże, adiunkt 1 I 1946–30 IV 1954 (od 20 III 1947 – docent nauki administracji i prawa administracyjnego). Inne: Aresztowany 6 XI 1939 podczas Sonderaktion Krakau, zwolniony XII 1940 z obozu w Dachau. ZNP, członek. Najważniejsze prace Nie pozostawił. Źródła archiwalne: AUE w Kr., sygn. 3101, teczka personalna. AUJ, S II 619, teczka personalna; S III 129; WP II 459, poz. 272; WP II 494, poz. 2944; WP II 512, teczka doktorska; WP II 539, poz. 194; WP III 32, teczka habilitacyjna; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: Akademia Ekonomiczna w Krakowie..., s. 25. M. Barcik, Józef Hołda, w: Wyrok na Uniwersytet..., s. 67–68. HOŁDA Zbigniew pochowany na cm. przy ul. Lipowej tamże. Ojciec Władysław; matka Zofia z d. Gurgul. Żona Małgorzata Natalia z d. Bielecka (Bie lecka-Hołda), ur. 11 IX 1951; córki: Katarzyna (ur. 13 II 1976); Joanna (ur. 4 VIII 1977). Wykształcenie • UMCS, Wydz. Prawa 1968/69–1971/72. Mgr praw na podstawie rozprawy: „Prawo i moralność a ideał społeczny w teorii Leona Petrażyckiego”; promotor H. Groszyk; recenzent J. Malajczyk. Mgr praw UMCS 8 VI 1972. • Przedstawił na UMCS rozprawę na stopień doktora praw: „Odpowiedzialność karna za zażywanie i posiadanie środków odurzających według prawa polskiego”; promotor A. Wąsek; recenzenci: C. Gofroń, T. Hanausek (UJ), A. Gubiński; egz. z prawa karnego 15 III 1978; egzamin z fi lozofii marksistowskiej 15 III 1978. Dr nauk prawnych UMCS 1978. • Wniósł w 1988 w INP PAN podanie o nadanie stopnia doktora habilitowanego nauk prawnych w zakresie prawa karnego wykonawczego na podstawie rozprawy: Status prawny skazanego odbywającego karę pozbawienia wolności (ze szczególnym uwzględnieniem statusu zakładowego), Lub. 1988; recenzenci: S. Lelental (UŁ), A. Murzynowski (Uniw. w W-wie), E. Ochendowski (UMK); kolokwium 29 VI 1990; wykład habilitacyjny nt.: „Sądowa ochrona praw więźnia” (inne zgłoszone: „Prawa więźniów”; „Udział społeczeństwa w wykonywaniu kary pozbawienia wolności”) 29 VI 1990. Dr hab. nauk prawnych w zakresie prawa karnego wykonawczego INP PAN 29 VI 1990 (Rada Naukowa), 17 XII 1990 (CKK). Kariera pozauniwersytecka Sąd Wojewódzki w Lub., aplikacja sędziowska 1973–1975. Okręgowa Komisja Arbitrażowa w Lub., egzamin na radcę prawnego 1979. Urząd Miejski w Lubartowie, radca prawny 1 I–31 XII 1986. Urząd Gminy w Wojciechowie, radca prawny 15 V 1988–28 II 1990. Min. Spr., Komisja ds. Reformy Prawa Karnego, członek 1989–1997; tamże, Rada Doradcza ds. Praw Człowieka, członek 2000–2009. Izba Adwokacka, adwokat 1998–2009. Komitet Helsiński w Polsce, członek od 1994. Helsińska Fundacja Praw Człowieka, Zarząd, członek 2001–2009. PZPR, członek 1970–1981. NSZZ „Solidarność”, członek 1980, 1989. Towarzystwo Naukowe Prawa Karnego, członek od 1981; tamże, Zarząd Główny, członek od 1990. Polskie Towarzystwo Socjologiczne, członek 1988. ZNP, członek 1972–1980. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UMCS: Inst. Prawa karnego, asystent stażysta 1 X 1972–30 IX 1973; asystent 1 X 1973–30 XI 1974; starszy asystent 1 XII 1974–30 VI 1978; adiunkt 1 VII 1978–30 IV 1997; prof. nzw. 1 V 1997 (stanowisko)–30 IV 2002. Zakład Praw Człowieka, adiunkt 1 V–30 IX 2002. • w UJ: Katedra Prawa i Polityki Penitencjarnej, adiunkt 1 II 1991–30 IX 2002, 1 X 2007–20 V 2009; prof. nzw. 1 X 2002 (stanowisko)–30 IX 2007 (wniosek o nadanie tytułu RW – 23 II 2009); tamże, p. o. kierownika 1 X 1991–30 IX 1993, 1 X 1999–30 IX 2002; tamże, opiekun katedry 1 X 1993–30 IX 1999; tamże, kierownik 1 X 2002–30 IX 2007. Zakład Prawa i Polityki Penitencjarnej, kierownik 1 X 2007–20 V 2009. • w Wyższej Szkole Przedsiębiorczości i Administracji w Lub.: wykładowca (prof.) 1 X 2002–20 V 2009. Najważniejsze prace (współautor Z. Welcz), Kryminologia, cz. I, Lub. 1983. (red. T. Bojarski, J. Baranowski), Praca skazanych odbywających karę pozbawienia wolności, Lub. 1985. (współautor A. Rzepliński), Zatrzymanie i tymczasowe aresztowanie a prawa człowieka, Lub. 1992. (red.) Ochrona praw mniejszości narodowych i religijnych, Lub. 1993. Ustawa penitencjarna Republiki Federalnej Niemiec, Lub. 1996. Ochrona praw człowieka, Lub. 1996. Prawo karne wykonawcze, Kr. 1998; wyd. II (współautor J. Hołda), Kr. 2004; wyd. III: Kr. 2006; wyd. IV (współautorzy: J. Hołda, B. Żórawska), Kr. 2012. (współautor K. Postulski) Kodeks karny wykonawczy. Komentarz, wyd. I: Gd. 1998; wyd. II: Gd. 2005; wyd. III: Gd. 2006; wyd. IV: Gd. 2007. Źródła archiwalne: AUJ, DSO, teczka personalna; WP (nowa akcesja), teczka profesorska. AUMC, sygn. P 30/103; sygn. P 23/107. INP, sygn. 19/53, teczka habilitacyjna. Źródła drukowane i literatura: Problemy penologii i praw człowieka na początku XXI stulecia. Księga poświęcona pamięci prof. Zbigniewa Hołdy, red. B. Stańdo-Kawecka, K. Krajewski, W-wa 2001. HOMPLEWICZ Janusz Marian Ojciec Marian, księgowy; matka Maria z d. Charlewska (zm. ok. 1962); siostra Maria, nauczycielka. Wykształcenie • II Lic. im. Kazimierza Morawskiego w Przemyślu, matura 11 V 1949. • UJ, Wydz. Prawa 1949/50–1951/52; egzaminy roczne na stopień magistra praw: egz. I – 23 VI 1950; egz. II – 22 III 1952; egz. III – 11 IX 1952. Dyplom ukończenia studiów I stopnia 11 IX 1952. • Uniw. w W-wie, Wydz. Prawa 1952/53. Dyplom ukończenia studiów II stopnia (uznany za równy magisterskiemu) na podstawie rozprawy: „Resort administracyjny i jego organizacja”; recenzenci: Jaroszyński, Starościak 10 IX 1953. • Przedstawił na UJ rozprawę na stopień doktora praw: „Prawne zagadnienia kierownictwa państwowego w dziedzinie oświaty i wychowania. Studium z zakresu prawa administracyjnego”; promotor: W. Brzeziński; recenzen ci: M. Zimmermann (UAM), W. Zakrzewski; egz. z fi lozofii – 1 VII 1964; egz. z prawa administracyjnego – 1 VII 1964. Dr nauk prawnych UJ 1 VII 1964. • Wniósł 12 I 1970 na UJ podanie o nadanie stopnia doktora habilitowanego w zakresie prawa administracyjnego i nauki administracji na podstawie rozprawy: Zarządzenia administracyjne. Studium z zakresu nauki prawa administracyjnego, Kr. 1970; recenzenci: J. Starościak (Uniw. w W-wie), T. Bigo (UWr.), W. Brzeziński, W. Zakrzewski; kolokwium 18 V 1970. Dr hab. (docent) prawa administracyjnego i nauki administracji UJ 18 V 1970 (Rada Wydz.). Kariera pozauniwersytecka Centrala Handlu Zagranicznego CIECH, Warszawa, referent branżowy 1 X 1953– 30 VII 1954. MOśw., Gabinet Ministra, radca prawny 1 VIII 1954–30 XI 1956. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: katedra prawa administracyjnego, asystent 1 XII 1956–28 II 1959; tamże, starszy asystent 1 III 1959–30 IX 1964; tamże, adiunkt 1 X 1964–28 II 1971; tamże, docent 1 III 1971–1984; prof. nzw. (tytuł naukowy) 17 IX 1984 (Rada Wydz.); Zakład Administracji Gospodarczej, kierownik 1 V 1970–30 IX 1976; Zakład Teorii Zarządzania, kierownik 1 X 1976–30 IX 1979; Zakład Prawa Oświatowego, kierownik od 1 X 1979; Podyplomowe Studium Administracji WP, kierownik 1972–1974. Ośrodek Zamiejscowy UJ w Jaworznie, kierownik 1975–1978. • w WSP (od 1 I 2001 – Uniw.) w Rz.: Inst. Pedagogiki, prof. nzw. od 1980. Inst. Pedagogiki, prof. zw. 2001–30 VIII 2003 (przejście na emeryturę); tamże Zakład Teorii Wychowania, kierownik. Inne: ZKZ 20 IV 1977. OOP, Krzyż Kawalerski 1972. Medal Komisji Edukacji Narodowej 15 X 1979. Złota Odznaka ZHP 7 IX 1981. Krzyż Zasługi ZHP 1993. Najważniejsze prace Kontrola administracji. Problematyka teoretyczna, Kr. 1974. Teoria organizacji i kierownictwa. Zagadnienia podstawowe, Kat. 1979. Polskie prawo szkolne. Zagadnienia podstawowe, W-wa 1984. Tradycyjne a współczesne instytucje prawa szkolnego, Kr. 1985. Etyka pedagogiczna, Rz. 1996. Pedagogika i etyka. Zarys etyki pedagogicznej, Rz. 2009. Źródła archiwalne: AUJ, S III 246, teczka personalna; WP II 146; WP III 146; WP IV 153, teczka doktorska; WP IV 27; WP IV 154, teczka habilitacyjna; WP (nowa akcesja), teczka personalna; WP (nowa akcesja), teczka profesorska. AUW, sygn. WP 18594, teczka studencka. Źródła internetowe: http://www.tpn.pbp.wcdb.pl/biogramy.htm (dostęp z 10 V 2014). HOROSZKIEWICZ Stefan Karol Ojciec Józef (1841–1922); matka Olga z d. Werner (ur. ok. 1840). Żona Olga z d. Rubin (13 VI 1886–15 VII 1942), dr wszech nauk lekarskich UJ 28 VII 1913, ślub 13 VI 1916; dzieci: Maria (ur. 30 VII 1917); Andrzej (ur. 27 VII 1919). Wykształcenie • Gimn. we Lwowie. Gimn. w Nowym Sączu, matura 24 V 1892. • UJ, Wydz. Lek., st. zw. 1892/93, 1893/94 sem. II–1896/97; st. nzw. 1897/98 sem. I, 1900/01 sem. I; świadectwo odejścia 1 X 1893; absolutorium 12 X 1897; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora wszech nauk lekarskich: ryg. I – 20 VII 1897; ryg. II – 8 III 1898; ryg. III – 3 V 1898. Dr wszech nauk lekarskich UJ 1 VII 1898. UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1909/10 sem. I. • Uniw. w W., Wydz. Lek., st. zw. 1893/94 sem. I. • Wniósł w 1904 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu medycyny sądowej na podstawie rozprawy: O zmianach w narządzie oddechowym u utopionych, Kr. 1904; referenci: L. Wachholz, W. Klecki; kolokwium przed 15 VII 1904. Docent pryw. medycyny sądowej UJ przed 15 VIII 1904 (Rada Wydz.), 1 IX 1904 (MWiO). Kariera pozauniwersytecka Lekarz sądowy w Kr. od 12 XI 1898. Szpital garnizonowy w Kr., Oddział Chorób Nerwowych i Umysłowych, ordynator 1914–1918. Szpital Wojskowy w Kr., komendant 1918–1921. Klinika Neurologiczna we Lw., wolontariusz IX 1939–I 1940. RGO w Kr., inspektor sanitarny na pow. krakowski 1941–1943; tamże, Pracowna Analiz Lekarskich, kierownik. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: Wydz. Lek., katedra medycyny sądowej, asystent 21 X 1898–30 IX 1912; tamże, doc. pryw. 21 X 1904–23 IX 1909; prof. nzw. bezpłatny 23 IX 1909–1 X 1913; prof. nzw. 1 X 1913–12 X 1921. Wydz. Prawa, wykładowca (prof. wspomagający) 1945. • w UP: Wydz. Lek., katedra medycyny sądowej, prof. nzw. 25 IX 1919–30 IX 1921; prof. zw. 1 X 1921–1939. Zakład Medycyny Sądowej, kierownik X 1921– 1939; dziekan 1923/24. Inne: armia austro-węgierska. Najważniejsze prace (współautor W. Witaliński), O próbie Florence’a i jej znaczeniu w praktyce sądowo-lekarskiej, w: Pamiętnik Jubileuszowy wydany ku uczczeniu dwudziestopięcioletniej działalności prof. Edwarda Sas-Korczyńskiego przez byłych jego uczniów, Kr. 1900. Zur Kasuistik des sog. Th ymustodes, Berlin 1903. (współautorzy: A. Wrzosek, B. Rzegociński), O otruciu aniliną, „Prz. Lek.”, 1903. (współautor L. Wachholz), O fi zjopatologicznym mechanizmie utopienia, Kr. 1904. Źródła archiwalne: AUAM, sygn. 15A/1, wykaz profesorów i docentów UP 1919–1939; 210/12, teczka personalna. AUJ, S II 619, teczka personalna; WL II 10; WL II 65, prot. pos. Rady Wydz.; WL II 133, teczka habilitacyjna; WL II 547, poz. 257; WP III 9; H. Zwolska, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: CSUI, t. III: E–J, s. 822. J.B. Gliński, Słownik biografi czny lekarzy i farmaceutów ofiar drugiej wojny światowej, Wr. 1997, t. 1, s. 144. Uniwersytet Poznański w pierwszych latach..., passim. A. Wrzosek, Horoszkiewicz Stefan, PSB, t. X, s. 12. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=psb.8913.1 (dostęp z 10 III 2014). HOSZOWSKI (SAS-HOSZOWSKI) Mikołaj Moros (Moroz) Ur. 6 XII 1778 w Dźwiniaczu Zaleszczyckim, Podole; zm. 14 II 1828 w Krakowie. Ojciec Andrzej Teodor (ur. ok. 1750); matka Anna z d. Goworek (ur. ok. 1750). 1 żona Marianna z d. Bielawska (ok. 1780–1817), ślub ok. 1800; dzieci: Konstanty (1805–1884), senator WMK; Mikołaj (1810–1825); Aleksander (1810–27 VI 1870). 2 żona Tekla Justyna z d. Szylkra-Trzebińska (ok. 1800–1827), ślub 1819 w Kr., córka Anna. Wykształcenie • Szkoła w Stanisławowie. • ULw., Wydz. Filozof. ULw., Wydz. Prawa do 1803. • UJ, Wydz. Prawa, egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora obojga praw. Dr obojga praw UJ w lipcu 1817. Kariera pozauniwersytecka Kamionka Wołoska k. Żółkwi, sędzia 1804–1805; syndyk w Lanckoronie 1805; prezydent m. Oświęcimia 1806–1807; Magistrat m. Kr., radca 1808–1810; podsędek Wydziału Krakowskiej Policji Poprawczej grudzień 1810–1815; prezes Trybunału Handlu Dep. Krak. i Radomskiego 1814–1815; Sąd Apelacyjny Rzeczpospolitej Krakowskiej, sędzia od 1816. TNK, członek czynny 15 VI 1816. Zgromadzenie Reprezentantów WMK, poseł; tamże, marszałek 7 I 1818–1828. Senat Rządzący WMK, senator XII 1823–1828. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: suplent (zca prof.) w katedrze umiejętności politycznych 1817/18 (zajęcia objął 9 X 1817); prof. zw. umiejętności politycznych 1818/19 (patent Wielkiej Rady Uniw. 6 VII 1818)–30 XII 1823 (reskrypt); suplent (zca prof.) w katedrze umiejętności politycznych 8 I 1824 (uchwała Kol. Prof.)–II 1828 (z chwilą wybrania na senatora w grudniu 1823 nie mógł pełnić obowiązków prof. zw.); dziekan 1824/24 (do I 1824); zca konserwatora UJ Metternicha w Wielkiej Radzie UJ od III 1818. Najważniejsze prace „De iuribus fiscalibus”, rkps. „Scripta naukowe o finansowości”, rkps. „Traktat naukowy o umiejętnościach politycznych”, rkps. „O rzeczy menniczej w Polsce”, rkps. „Nauka o gospodarstwie wiejskim”, rkps. Źródła archiwalne: AN PAN i PAU, TNK 2. AUJ, S I 386, życiorys; WP I 5; W. Baczkowska, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: C. Bąk, Hoszowski Mikołaj, PSB, t. X, s. 33–34. J. Louis-Wawel, Urywki z dziejów i życia mieszkańców Krakowa, Kr. 1971. D. Malec, J. Malec, Z dziejów Wydziału Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Mikołaja Moroza Hoszowskiego (1778–1828) starania o Katedrę Umiejętności Politycznych, w: maszynopis złożony do Księgi Jubileuszowej Prof. A. Lityńskiego. M. Patkaniowski, Dzieje..., s. 159, 165, 174–177, 179, 452. D. Rederowa, Z dziejów Towarzystwa..., passim. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=7.876.89 (dostęp z 10 III 2014). HRUZIK Tadeusz Ur. w Slatniku (Zlatniky), Śląsk czeski. Syn Jan Kanty Hruzik, malarz we Lwowie, czeskiego pochodzenia, malował portrety profesorów w Collegium Novum ok. 1810–7 IV 1891. Wykształcenie • Uniw. w Wiedniu, Wydz. Prawa w 1792 (wpis na III rok); absolutorium; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora obojga praw: ryg. I – 27 VII 1798; ryg. II – 8 VIII 1800; ryg. III – 8 VII 1801. Dr obojga praw Uniw. w Wiedniu 1801. Kariera pozauniwersytecka Seminarium Duchowne na Stradomiu w Kr., wykładowca prawa kanonicznego 1804–23 I 1807. Adwokat w Kr. do 1810. Adwokat we Lw. od 15 XII 1810. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w SGKr.: suplent (zca prof.) w katedrze prawa kościelnego 3 II 1804–1805/06. Najważniejsze prace Nie pozostawił. Źródła archiwalne: AUJ, S I 145; S I 377; S I 388. AUW, WP, protokoły egzaminów ścisłych (rygorozów); W. Baczkowska, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: M. Patkaniowski, Dzieje..., s. 67, 81, 90, 105–107, 110, 111, 450; A. Rosbierski, Annales jurisprudentiae pro regnis Galiciae et Lodomeriae, Viennae et Leopoli 1811. HUBERT Stanisław Leon Ojciec Stanisław (zm. 1940), nauczyciel gimnazjalny w Wadowicach, następnie we Lw., zca kuratora Okręgu Szkolnego we Lw.; matka Maria z d. Wróblewska (zm. 1938); rodzeństwo: Zbigniew (zm. 1949), urzędnik; Maria zam. Marcinkiewicz, nauczycielka, urzędniczka NBP w W-wie. Wykształcenie • Gimn. we Lw., matura 1924. • UJK, Wydz. Prawa i Um. Pol., st. zw. 1924/25–1927/28; egzaminy roczne na stopień magistra praw: egz. I – 1925 (zdany); egz. II – 1926 (zdany); egz. III – 1927 (zdany); egz. IV – 1928 (zdany). Mgr praw UJK 1928. UJK, Wydz. Hum., st. zw. 1928/29–1930/31; absolutorium (historia). • Przedstawił na UJK rozprawę na stopień doktora praw: Przywrócenie władzy państwowej (ius postlimini). Rozwój doktryny w teorii i praktyce prawa narodów do początków XIX wieku, Lw. 1936; referent gł.: L. Ehrlich. Dr praw UJK 25 VI 1934. • Studia specjalistyczne (uzupełniające) w Stanach Zjednoczonych 1 X 1935– IX 1936. • Wniósł na UJK podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa narodów na podstawie rozprawy: Rozbiory i odrodzenie Rzeczypospolitej. Zagadnienie prawa międzynarodowego, Lw. 1937. Doc. prawa narodów UJK 1 I 1938. • Wniósł na UJ podanie o przeniesienie z UJK veniam legendi z zakresu prawa narodów (międzynarodowego publicznego). Doc. prawa narodów (międzynarodowego publicznego) UJ 5 II 1946 (Rada Wydz.), 12 III 1946 (MOśw.). Kariera pozauniwersytecka Gimn. im. Adama Mickiewicza we Lw., nauczyciel 1928–1932 (1930). Inst. Badań nad Tyfusem Plamistym i Wirusami Rudolfa Weigla we Lw., karmiciel wszy 1941– 1944. Zakład im. Bujwida w Kr., karmiciel wszy 1944. Stały Trybunał Arbitrażowy w Hadze, sędzia 1970–1976. Klub Demokratyczny we Lw., członek. WTN, członek; tamże, Wydz. III, przewodniczący. Inst. Prawa Międzynarodowego, członek. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJK: katedra prawa narodów i ogólnej nauki o państwie, młodszy asystent X 1928–1930; tamże, asystent starszy 1 X 1930–30 IX 1935, 1 II–31 XII 1937; tamże, docent 1937–1939 (I 1940); tajne nauczanie 1942–1944. Studium Dyplomatyczne przy Wydz. Prawa i Um. Pol., wykładowca 1937–1939. • w WWP: zca prof. w katedrze prawa międzynarodowego 1937–1939; tamże, prof. 1 IX 1939 (nie objął stanowiska z powodu wybuchu II wojny światowej). • w WWP, Oddz. w Ł.: wykładowca 1937/38–1938/39. • w UIF we Lw.: Zakład Prawa Narodów, laborant I 1940–1944. • w UJ: tajne nauczanie 1944–1945; wykładowca (prof. wspomagający) III–XII 1945 (wniosek Rady Wydz. o prof. nzw. z 19 V 1945). SNP, wykładowca 1946– 1949. • w UWr.: katedra prawa narodów (prawa międzynarodowego publicznego), prof. nzw. 1 I 1946 (nominacja 23 VIII 1946)–1961; tamże, prof. zw. 24 V 1961 (tytuł)–30 IX 1975; katedra prawa międzynarodowego publicznego, kierownik 1 IX 1952–30 VIII 1969; dziekan 1959/60 (wybrany 7 XI 1959, zrezygnował z powodów zdrowotnych 2 XII 1959). • w WSzH we Wr.: wykładowca prawa narodów 1948/49. Inne: OOP, Krzyż Kawalerski 27 IX 1958. Medal KEN 1974. Medal UWr. Medal XV-lecia PRL. Budowniczy Wrocławia, odznaka 1970. Najważniejsze prace Odbudowa państwa polskiego jako problemat prawa narodów, W-wa 1934. Zarys rozwoju nowoczesnej społeczności międzynarodowej, Kr. 1947. Z historii prawa narodów, cz. I: Rozwój zasad prawa stanowionego w XIX wieku, Kr. 1948. Poglądy na prawo narodów w Polsce czasów Oświecenia, Wr. 1960. Źródła archiwalne: AUJ, WP III 1, prot. pos. Rady Wydz.; WP III 32, teczka habilitacyjna. AUWr., Dział Kadr, sygn. RK 120, teczka personalna; sygn. 271/3, prot. Rady Wydz.; Album Dwudziestolecia Uniwersytetu Wrocławskiego imienia Bolesława Bieruta we Wrocławiu 1945–1965. Uniwersytet-Życiorysy, k. 461–464. Źródła drukowane i literatura: J. Draus, Uniwersytet Jana Kazimierza..., passim. E. Karska, Stanisław Leon Hubert, w: Pamięci zmarłych..., s. 93–103. J. Kolasa, Stanisław Hubert (1905–1983), „Państ. i Pr.”, 1983, R. 38, nr 7, s. 82–83. Idem, Stanisław Hubert (1905–1983), „Acta Universitatis Wratislaviensis”, 1970, „Prawo”, t. 32, s. 3–7. A. Redzik, Stanisław Starzyński..., s. 188, 197, 227, 230. A. Redzik, Wydz. Prawa Uniwersytetu Lwowskiego..., passim. Uczeni wrocławscy (1945–1979), cz. 2, red. J. Trzynadlowski, Wr. 1994, s. 89–91. IWANEYKO (IWANEJKO) Marian Edward, ps. Edward Głąb, Ryszard Grot Ojciec Włodzimierz (zm. 1931); matka Janina z d. Schmajdel (Schmeidl), 2v. Filipczyk(?); rodzeństwo: Adam; Elżbieta (zam. Gajewska). Żona Maria Wanda Helena z d. Szeligiewicz (ur. 12 VII 1922), ślub 10 IV 1947 w Kr.; dzieci: troje, w tym syn Piotr. Wykształcenie • II Gimn. i Lic. w Kr., matura 16 VII 1945. • UJ, Wydz. Prawa, wolny słuchacz 1945 (od 30 VII 1945 – st. zw.) (tzw. rok skrócony); st. zw. 1945/46–1946/47; egzaminy roczne na stopień magistra praw: egz. I – 6 IX 1945; egz. II – 1 IV 1946; egz. III – 7 XII 1946; egz. IV – 23 VI 1947; kolokwium: statystyka – 22 I 1947; prawo pracy – 6 VI 1947. Mgr praw UJ 23 VI 1947. SNP w Kr. 1946/47–1947/48, dyplom ukończenia 31 XII 1949. Wydz. Hum. 1945/46. • Wniósł w 1955 na UJ podanie o otwarcie przewodu kandydackiego z zakresu nauk prawnych; promotor: L. Ehrlich; egzamin z powszechnej historii państwa i prawa 14 III 1957; egz. z materializmu dialektycznego i historycznego 19 XII 1956 (przewód przerwany z powodu zmian w przepisach, wznowiony jako doktorski na podstawie ustawy z 5 XI 1958). • Przedstawił na UJ rozprawę na stopień doktora praw: Prawo zdobyczy wojennej w doktrynie XVI–XVIII wieku, Kr. 1961; promotor: L. Ehrlich; recenzenci: W. Osuchowski, S. Hubert (UWr.); egzamin z prawa międzynarodowego publicznego 19 III 1959. Dr nauk prawnych UJ 19 XII 1959. • University of London, University Collage, academic postgraduate diploma in law 22 X 1958. • Wniósł w 1961 na UJ podanie o nadanie stopnia docenta nauk prawnych w zakresie prawa międzynarodowego publicznego na podstawie rozprawy: Stanowisko portów morskich w świetle prawa międzynarodowego, Kr. 1963; 21 III 1962 komisja Rady Wydz. podjęła decyzję o unieważnieniu przewodu z powodu obsadzenia katedry przez doc. S.E. Nahlika (a nie przez profesora). • Wniósł w III 1962 na UAM podanie o nadanie stopnia docenta nauk prawnych w zakresie prawa międzynarodowego publicznego na podstawie rozprawy: Stanowisko portów morskich w świetle prawa międzynarodowego, Kr. 1963; recenzenci: L. Erhlich (UJ), A. Klafkowski (AUM), L. Babiński (UAM), R. Zaorski (UMK); kolokwium 25 X 1962; wykład habilitacyjny: „Zwyczaj miejscowy albo regionalny jako źródło prawa międzynarodowego w orzecznictwie Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości” 25 X 1962. Docent (dr hab.) nauk prawnych w zakresie prawa międzynarodowego publicznego UAM 25 X 1962 (Rada Wydz.), 24 I 1963 (MSWyż.). Kariera pozauniwersytecka Praktyka rolna 1940–1942. Instruktor rolny we wsi Wietrzychowice 1942–1944. Zjednoczenie Przemysłu Materiałów Budowlanych w Kr., pracownik 1 IX 1947–XII 1955. Tow. Rozwoju Ziem Zachodnich, Zarząd Miejski, przewodniczący. Komisja Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce, Okręg Kraków, członek. Akademia Prawa Międzynarodowego w Hadze, uczestnik sesji 1957, 1960. PAN, Oddział w Kr., Komisja Nauk Prawnych, członek. PISM, Oddz. w Kr., konsultant 1973–1978. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: katedra prawa narodów (międzynarodowego publicznego), asystent wolontariusz 1 VII–31 VIII 1947; tamże, młodszy asystent 1 IX 1947–1948; tamże, starszy asystent 1948–1951, 1955–1956; tamże, adiunkt 1956–27 II 1963; tamże, docent etatowy 28 II 1963–30 IX 1972; prof. nzw. (tytuł naukowy i stanowisko) 21 VI 1971 (uchwała Rady Wydz.)–1978 (drugi etat); Koło Naukowe Prawa Międzynarodowego, opiekun 1948–1950, 1956–1967; Studenckie Stowarzyszenie Przyjaciół ONZ, opiekun od 1958; tamże, honorowy prezes. Chór Akademicki, opiekun od 1968. • w Filii UJ w Katowicach: Katedra Prawa Międzynarodowego i Stosunków Międzynarodowych, opiekun 1965–1967. • w AH (od 1950 – WSE) w Kr.: Zakład Międzynarodowych Stosunków Społeczno-Ekonomicznych (Inst. Międzynarodowych Stosunków Społeczno-Ekonomicznych), docent 1 X 1972–31 III 1973; tamże, prof. nzw. 8 III 1873 (tytuł) 1 IV 1973 (stanowisko)–31 VII 1978; tamże, kierownik. • w WSP w Kr.: wykładowca 1978. Inne: Wojsko Polskie, wojna 1939; Związek Walki Zbrojnej 1939–1940; Bataliony Chłopskie 1942–1944: Armia Krajowa 1944. Okupacja niemiecka, aresztowany, przebywał w więzieniu w Sanoku. Krzyż Walecznych 29 XII 1944. Medal Zwycięstwa i Wolności 28 III 1947. Przodownik Pracy 17 X 1952. ZKZ 22 XI 1967. Croix de Partisants 18 V 1971. Médaille de Reconnaissance 1 X 1972. Najważniejsze prace Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości, Kr. 1969. Sprawy międzynarodowe. Studium prawno-polityczne, W-wa 1976. Źródła archiwalne: ANKr., GLJ, sygn. 142. AUAM, prot. pos. Rady Wydz., protokół z 9 IV 1962, k. 167; z 31 V 1962, k. 176; z 25 X 1962, k. 29–31 (pierwsze posiedzenie); z 25 X 1962, k. 32–35 (drugie posiedzenie); z 25 X 1962, k. 36–37 (trzecie posiedzenie). AUE w Kr., sygn. 1667, teczka personalna. AUJ, S III 308; WHm. 140; WP III 77; WP III 147; WP III 198, poz. 3; WP IV 11; WP IV 24; WP IV 153, teczka doktorska; Z 95/I, Katedra Prawa Międzynarodowego, sprawy osobowe. Źródła drukowane i literatura: Akademia Ekonomiczna w Krakowie..., s. 25. JANKOWSKI Józef Emmanuel, herbu Nowina Ur. 1781 lub 1 I 1790 we wsi Miłobądź k. Gdańska; zm. 6 V 1847 w Krakowie lub w Radomiu; pochowany na cm. Rakowickim w Kr., Kw. 26, grobowiec rodzinny Szołayskich. Ojciec Ignacy Antoni, mieszczanin krakowski; matka Ludwika Katarzyna Anna z d. Chronowska. Żona Anna Barbara z d. Marciszowska, ślub 1819 w Kr.; dzieci: Wiktoria Anna Marianna (21 IX 1820–23 VI 1900), żona Wiktora Kraińskiego; Olimpia (18 XI 1822–6 I 1902). Wykształcenie • Gimn. w Gdańsku, matura 1806. Kurs fi lozofii i teologii w Gdańsku od ok. 1807. Kurs fi lozofii i teologiiw Pelplinie do 1810/11. • SGKr., Wydz. Filozof. Przedstawił na UJ rozprawę na stopień doktora fi lozofi i. Dr fi lozofii UJ 10 VI 1820. SGKr., Wydz. Prawa 1811/12–1813/14. Mgr praw UJ w lipcu 1815; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora obojga praw. Dr obojga praw (na podstawie obronionych tez) UJ 20 V 1817. Kariera pozauniwersytecka Trybunał Cywilny i Karny w Kr., praktykant 1815–1817; tamże, egzamin asesorski 1816; Trybunał Cywilny I Instancji w Kr., patron 14 X 1817–ok. 1847. TNK, członek 15 XI 1818. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: Wydz. Prawa, suplent (zca prof.) w katedrze prawa natury 1817; suplent (zca prof.) w katedrze prawa natury i prawa kanonicznego 26 II 1829 (nominacja kuratora)–13 VIII 1830; prof. zw. prawa natury i prawa kanonicznego 13 VIII 1830 (nominacja Senatu Rządzącego WMK)–I 1831. Wydz. Filozof., suplent (zca prof.) w katedrze fi lozofii teoretycznej i praktycznej 1817/18; katedra fi lozofii, prof. zw. 6 VII 1818 (nominacja Wielkiej Rady UJ w wyniku konkursu z IV 1818)–26 II 1829, 18 I 1831–6 V 1847; sekretarz Wydz. Filozof.-Lit. od 1817; sekretarz generalny UJ 20 IX 1819–IX 1833; dziekan 1837/38–1838/39. Najważniejsze prace Krótki rys logiki wraz z jej historią ułożony przez J. Jankowskiego, Kr. 1822. Rozprawa o niektórych różnicach jakie zachodzą między starożytną a późniejszych wieków fi lozofi ą, Kr. 1825. Źródła archiwalne: AUJ: S I 144, S I 145, S I 367, S I 384, S I 385, S I 471; W. Baczkowska, „Korpus pracowników Wydziału Filozoficznego 1795–1850”. AN PAN i PAU, TNK 2. BJ, DzR, rkps 1043. Źródła drukowane i literatura: M. Patkaniowski, Dzieje..., s. 166, 189, 205, 452. D. Rederowa, Z dziejów Towarzystwa..., passim. Statuta nec non liber promotionum Philosophorum Ordinis in Universitate studiorum Jagellonica ab anno 1402 ad 1849, red. J. Muczkowski, Cracovia 1849, s. 440. W. Tatarkiewicz, Filozofia w Uniwersytecie Jagiellońskim od XVII do połowy XX wieku, „Studia z dziejów Wydziału Filozoficzno-Historycznego”, red. S. Mikucki, Kr. 1967, s. 25–28. Idem, Jankowski Józef, PSB, t. X, s. 541–542. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=8.375.35 (dostęp z 10 III 2013). JANUSZEWICZ (JANUSZOWICZ) Józef, herbu Kłośnik Ur. 1757 w województwie sandomierskim; zm. 24 VII 1837 w Krakowie. Ojciec Andrzej, komornik sieradzki, właściciel wsi Garlica Wielka. Wykształcenie • UK, Wydz. Sztuk Wyzwolonych, wpisany 20 XI 1770; bakałarz. Dr fi lozofi i SGK 4 XII 1780. UK. Wydz. Prawa egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora obojga praw 1787. Dr obojga praw SGK 5 X 1790. Kariera pozauniwersytecka Szkoła wydziałowa w Lub., nauczyciel nauk moralnych, prawa do 1783. Kol. Nowodworskiego w Kr., nauczyciel nauk moralnych, prawa 1783. Współtwórca projektu kodyfikacji, tzw. Kodeks Stanisława Augusta 1791–1792. Sąd Kryminalny w Kr. (powstanie kościuszkowskie) 1792. Trybunał Cywilny Dep. Krak., sędzia od 1810. Sąd Apelacyjny WMK, sędzia do 1836. Zgromadzenie Reprezentantów WMK, Komitet Prawodawczy, członek od 1816; tamże, poseł od 1822. Loża „Przesąd Zwyciężony”, członek. Loża „Góra Wawel”, członek. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w SGK (od 1795 – SGKr.): suplent (zca prof.) w katedrze prawa krajowego 31 V lub 17 VI 1785–1788; katedra prawa krajowego publicznego i cywilnego, prof. 1789/90 (nominacja 22 VI 1790)–1795/96; katedra prawa natury, ekonomicznego, politycznego i narodów, prof. 1796/97–1797/98; katedra prawa natury, prof. 1809–25 IX 1810; wykładał prawo natury do I 1811; dziekan 1809/10. Dozorca Archiwum 1786/87 (kilka miesięcy); Kol. Moralne, sekretarz od 1790; SGK, sekretarz 1791–1797. Najważniejsze prace Rkps wykładów. Myśli do prospektu rozdziału I, księgi 1, Kr. 1820 (dot. projektu Kodeksu Stanisława Augusta). Rozprawa o przestępstwach i karach, „Rocznik Towarzystwa Naukowego z Uniwersytetem Krakowskim połączonym”, t. V, 1822. Źródła archiwalne: AUJ; rkps 4, k. 244, 326, 328, 371, 375, 378; rkps 6, k. 105, 147, 149, 161, 166; rkps 7, k. 41, 45, 81, 83, 90, 92, 185, 251, 263, 319, 359, 360, 377, 409–10, 412, 416; rkps 8, k. 191, 300, 324–6, 337, 358, 365, 370, 424, 429, 465, 466, 469, 544, 546, 553, 555, 556, 563; rkps 11, k. 1; rkps 12, k. 5, 22, 26, 78; 91–92; tzw. Teki Hajdukiewicza; WF I 86. Źródła drukowane i literatura: M. Chamcówna, Uniwersytet Jagielloński w dobie... I, s. 193 nn. M. Chamcówna, Uniwersytet Jagielloński w dobie... II, s. 9 nn. Liber promotionum, s. 432–433. J. Malec, Józef Januszewicz (1757–1837), w: Złota Księga Wydziału Prawa..., s. 121–126. K. Mrozowska, Januszewicz Józef, PSB, t. X, s. 588–589. K. Opałek, Nauka prawa w Uniwersytecie Jagiellońskim w okresie Oświecenia, w: Studia z dziejów..., s. 15–71. M. Patkaniowski, Dzieje..., passim. Raporty generalnych wizytatorów z r. 1785, oprac. T. Wierzbowski, w: „Komisya Edukacji Narodowej 1773–1794”, z. 28, W-wa 1914. JASICA Roman Marian* Ojciec Józef (zm. IX 1939); matka Regina z d. Rauk (Raukk); siostra Maria, zam. Cirim. 1 żona Maria Janina z d. Kleinadel (zmiana nazwiska na – Zaleska), ślub 29 VIII 1947 w W-wie. 2 żona Agnieszka Maria Helena z d. Riesenhorst Riess 1v. Janusiewicz (ur. 1926), ślub 2 VII 1963 w W-wie. 3 żona Hanna Maria z d. Płoska 1v. Dytel, ślub 4 IV 1996 w W-wie. Wykształcenie • Gimn. im. hetmana Jana Zamoyskiego w Lub. Tajne nauczanie. Szkoła handlowa w Lub. Matura eksternistyczna w 1945. • Akademia Nauk Politycznych w W-wie, Wydz. Dyplomatyczno-Konsularny 1945/46–1948/49. Mgr nauk politycznych (na podstawie rozprawy: „Morze terytorialne”) Akademii Nauk Politycznych 20 VI 1950. • Aspirant SGSZ 1 IV 1952–30 IX 1954. • Przedstawił w SGSZ rozprawę na stopień kandydata nauk prawnych na podstawie rozprawy: „Zagadnienie immunitetów państwowych statków handlowych”; promotor L. Gelberg. Kandydat nauk prawnych SGSZ 1 VI 1956 (Rada Wydz.), 24 I 1957 (zatwierdzenie). • Wniósł w 1977 na UJ podanie o nadanie stopnia doktora habilitowanego nauk prawnych w zakresie prawa międzynarodowego publicznego na podstawie rozprawy: Problem wietnamski – aspekty prawne i polityczne, Kat. 1977; recenzenci: R. Bierzanek (Uniw. w W-wie), B. Mrozek (Uniw. w W-wie), S.E. Nahlik (M. Zgórniak). Dr hab. (docent) nauk prawnych w zakresie prawa międzynarodowego publicznego 7 XI 1977 (Rada Wydz.), 3 VII 1978 (CKK). Kariera pozauniwersytecka Ekspedycja Towarowa Kolei Wschodniej w Lub., pracownik 1 VII 1942–15 VII 1944. PKP w W-wie, strażnik 7 IV–30 IX 1945. MSZ, praktykant 1–31 VII 1948, 1–30 IX 1948. PISM, asystent 16 I 1950–31 I 1952; starszy asystent 1 V 1955–28 II 1964; adiunkt; samodzielny pracownik naukowo-badawczy 1 III 1964–II 1969; tamże, Del. Pol. do Międzynarodowej Komisji Nadzoru i Kontroli w Wietnamie, doradca prawny i polityczny 3 I 1957–28 III 1958; tamże, Del. Pol. do Międzynarodowej Komisji Nadzoru i Kontroli w Laosie, doradca prawny i polityczny 21 IV 1961–31 VII 1963. „Sportowiec”, redaktor 1 II–15 IV 1952. Polska Izba Handlu Zagranicznego w W-wie, starszy referent 16 XII 1954–30 IV 1955. ZNP, członek od 1948. Polskie Towarzystwo Przyjaciół ONZ, członek od 1958; tamże, sekretarz generalny 1960–1970. PAN, Komitet Badań nad Pokojem, sekretarz naukowy 1967–1969. International Peace Academy, członek. Polskie Towarzystwo Nauk Politycznych, członek; tamże, sekretarz generalny; tamże, Zarząd Główny, członek. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w Akademii Nauk Politycznych (SGSZ) w W-wie: młodszy asystent od 1 X 1948; asystent; starszy asystent; adiunkt do IX 1957. • w Uniw. w W-wie: Wydz. Nauk Społecznych, Inst. Nauk Politycznych, starszy wykładowca 1 XII 1969–28 II 1973; Zakład Podstaw Nauk Politycznych, kierownik 1 X 1972–28 II 1973. • w UŚ: Inst. Nauk Prawno-Ustrojowych, adiunkt 1 III 1973–31 XII 1978; docent etatowy 1 I 1979–31 I 1991; prof. nzw. (1 II 1991)–30 IX 1995; Zakład Prawa Międzynarodowego Publicznego, kierownik 1 III–30 IX 1975; tamże, p. o. kierownika 1 II–31 VII 1976. Studium Zaoczne Wydziału Prawa, kierownik 1 IX 1973–30 IX 1975. Inst. Nauk Prawno-Ustrojowych, zca dyrektora 1 II–31 VIII 1978. Zakład Prawa Międzynarodowego i Stosunków Międzynarodowych, kierownik 1 IX 1978–31 VIII 1980. Katedra Prawa Międzynarodowego Publicznego, kierownik 1 X 1981–31 VIII 1987; prodziekan 1 IX 1978–31 VIII 1980, 1 IX 1981–31 VIII 1983; dziekan 1983/84–31 VII 1986. • w UJ: dr hab. nauk prawnych. • w KUL: wykładowca 1986/87. Inne: Armia Krajowa, uczestnik powstania warszawskiego 1944. Obóz w Łambinowicach. Obóz w Lipsku; praca przymusowa w III Rzeszy. Medal Wyzwolenia (Wietnam Południowy), I klasy 1 I 1976. Medal Przyjaźni (Wietnam) 9 I 1978. Najważniejsze prace Polska w Organizacji Narodów Zjednoczonych i w jej organizacjach wyspecjalizowanych, W-wa 1960. (oprac.), Wybór najważniejszych rezolucji Zgromadzenia Ogólnego ONZ, Kat. 1976. Źródła archiwalne: AMSZ, Dep. Kadr, sygn. 30/07, wiązka 20, teczka 17316. AUJ, WP (nowa akcesja), teczka habilitacyjna. AUŚ, teczka personalna, sygn. 16/J. Informacje USC m. st. W-wy, pismo nr USC-WA.5362.3.6973.2013.TTR z 3 IX 2013. Źródła internetowe: http://gazeta.us.edu.pl/node/187101 (dostęp z 6 I 2014). JAWORSKI (SARYUSZ-JAWORSKI) Iwo Leopold Jan, herbu Jelita* Ojciec Władysław Leopold (Leopold Władysław) (zob.); matka Anna Franciszka Władysława z d. Wszeteczko (ur. ok. 1870). Żona Halina z d. Wardejn (ur. 13 IV 1905), dr wszech nauk lekarskich, ślub 10 IX 1927 w Wil.; syn Władysław (ur. 5 IX 1929), prof. SGH (SGPiS). Wykształcenie • Prywatne Gimn. prof. Stanisława Jaworskiego w Kr., kl. I–IV: 1908/9–1911/12 III Gimn. w Kr., kl. V–VIII: 1912/13–1915/16, matura 8 VI 1916. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1916/17–1919/20; absolutorium 6 VII 1920; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (politicum) – 3 VII 1920; ryg. II (iudicale) – 11 VII 1921; ryg. III (historicum) – 18 X 1921. Dr praw UJ 22 X 1921. Na podstawie reskryptu MWiO z 30 I 1920 dopuszczony do złożenia rygorozum i egzaminu państwowego politycznego po siódmym semestrze. PEP w Kr.: egz. hist.-prawny – 25 VII 1918; egz. sąd. – 11 VII 1921; egz. z nauk pol. – 3 VII 1920. • Studia specjalistyczne (uzupełniające) w Paryżu 1 XI 1924–30 IX 1925. • Wniósł 27 X 1926 na USB podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu historii prawa na zachodzie Europy na podstawie rozprawy: Zagadnienie rządów parlamentarnych w pierwszym okresie rewolucji francuskiej, Kr. 1926; referenci: W. Komarnicki, S. Ehrenkeutz, A. Parczewski; kolokwium 22 II 1927; zwolniony z wykładu habilitacyjnego 22 II 1927. Doc. historii prawa na Zachodzie Europy USB 22 II 1927 (Rada Wydz.), 13 IV 1927 (MWRiOP). • Dr nauk prawnych 15 XII 1953 (CKK). Kariera pozauniwersytecka Inst. Naukowo-Badawczy Europy Wschodniej w Wilnie, współpracownik od 1930. „PAX”, czasopismo, redaktor, od 1933. BBWR, członek od 1934. TNWil., członek. Rada Miejska w Wil, członek 1934–1939. Dozorca nocny XI 1941–IX 1944. WTN, członek. Tow. Miłośników Historii we Wr., członek. Klub Demokratycznej Profesury we Wr., członek. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w USB: zca prof. (od 13 IV 1927 – jako docent) w katedrze historii prawa na Zachodzie Europy 28 VI 1922 (nominacja), 1 X 1922–30 VI 1932; katedra historii prawa na Zachodzie Europy, prof. nzw. 15 VI 1932 (nominacja) 1 VII 1932–1939; tajne nauczanie; Seminarium Historii Prawa na Zachodzie Europy, dyrektor; dziekan 1939/40; tajne nauczanie XII 1939–VI 1940, IX 1941– VI 1944 (również dziekan). Bratnia Pomoc Polskiej Młodzieży Akademickiej, kurator; Stowarzyszenie Katolickiej Młodzieży Akademickiej Odrodzenie, kurator; Akademickie Koło Prawników Żydów, kurator. SNP w Wil., wykładowca. • w Uniw. w Wil. (od XII 1939): prof. 1939/40. • w UJ: wykładowca (prof. wspomagający) (16 IV) V–VI 1945. • w UWr.: katedra historii prawa na Zachodzie Europy (katedra powszechnej historii państwa i prawa), prof. zw. 5 XII 1945 (wniosek), 23 VIII 1946 (nominacja) – 24 III 1959; tamże, kierownik od 3 XII 1945; katedra historii ustroju i prawa polskiego, p. o. kierownika; dziekan 1946/47, 1948/49 (do 1 II 1949), 1949/50; prodziekan 1945/46, 1947/48. • w WSzH (od 1950 – WSE) we Wr.: wykładowca. Inne: Wojsko Polskie 3 XI 1918–5 IV 1920, 1 VII–10 XI 1920, ppor. rez. Medal Brązowy „Za Długoletnią Służbę” 17 XII 1938. Najważniejsze prace Konstytucja jakobińska z 1793, „Czas. Prawne i Ekon.”, R. XXI: 1922. Przywileje miejskie na prawo niemieckie w Wielkim Księstwie Litewskim, „Rocznik Prawniczy Wileński”, 1929. Studia nad ustrojem miast na prawie niemieckim w Wielkim Księstwie Litewskim w dobie jagiellońskiej, „Rocznik Prawniczy Wileński”, 1931. Zagadnienie feudalizmu litewskiego i zachodniego, Lw. 1935. Zarys powszechnej historii państwa i prawa, wyd. I: W-wa 1961; wyd. II: W-wa 1963; wyd. III: W-wa 1966; wyd. IV: W-wa 1978; wyd. V: W-wa 1983; wyd. VI: W-wa 1996 (dodruk: 1997). Źródła archiwalne: ANKr., II LO, sygn. 29/2302/44. AUJ, WP II 529, poz. 145. AUWr., sygn. RK 120, teczka personalna. LCVA, fond 175, opis 2VIB, sprawa 60, teczka personalna; fond 175, opis 2VIB, sprawa 122, teczka habilitacyjna; fond 175, opis 1 (I)Ba, sprawa 72ł fond 175, opis 1 (I)Bb, sprawa 731, teczka personalna; fond 175, opis 2VIB, sprawa 3. Źródła drukowane i literatura: E. Klein, J. Koredczuk, Iwo Jaworski, w: Pamięci zmarłych..., s. 111–114. J. Koredczuk, Iwo Jaworski – „Aktywista”, w: idem, Wspomnienia i plotki, czyli o tych, co odeszli, lecz w pamięci pozostali, Prawo CCCIII, Studia historycznoprawne, red. A. Konieczny, Acta Universitatis Wratislaviensis No 3015, Wrocław 2007, s. 85–88. Łoza, s. 298. P. Pluta, Autorytety prawnicze z Uniwersytetu Stefana Batorego po zakończeniu II wojny światowej. Zarys życiowych życiorysów, w: Wybitni prawnicy na przestrzeni wieków, red. M. Marszał, J. Przygodzki, Wr. 2006, s. 217–219. Uczeni wrocławscy (1945–1979), cz. 1, red. J. Trzynadlowski, Wr. 1980, s. 91–94. L.  Winowski, Iwo Jaworski. Wspomnienie pośmiertne, „Czas. Pr.-Hist.”, 1959, t. XI, z. 2, s. 335– 337. Idem, Jaworski Iwo Leopold, PSB, t. XI, Wr.–W-wa–Kr. 1964–1965, s. 106–107. S. Wysłouch, In memoriam, Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Wrocławskiego 1959, Prawo VI, Seria A, nr 22, s. 1–2. B. Żongołowicz, Dzienniki..., s. 600, 642, 647. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=psb.10140.5 (dostęp z 10 III 2014). JAWORSKI (SARYUSZ-JAWORSKI) Władysław Leopold (Leopold, Leopold Władysław), herbu Jelita Ur. 5 lub 10 IV 1864 lub 5 IV 1865 w Karsach k. Pacanowa; zm. 14 VII 1930 w Milanówku k. Warszawy; pochowany na cm. Rakowickim w Krakowie, Kw. 36, grobowiec rodzinny. Ojciec Leopold (ur. ok. 1820), dzierżawca wsi Koczanka; matka Teofila z d. Bahr (ur. ok. 1820); rodzeństwo: Bronisław Zygmunt Marek (ur. 25 IV 1852), st. zw. Wydz. Filozof. UJ; Bolesław Jan Antoni (ur. 19 VII 1854), dr wszech nauk lekarskich UJ 17 I 1880. Żona Anna Franciszka Władysława z d. Wsze-teczko (ur. ok. 1870), ślub 24 X 1891 we Lw.; syn Iwo Leopold Jan (zob.). Wykształcenie • Gimn. św. Anny, kl. I–VII: 1876/77–1882/83; III Gimn. w Kr., kl. VIII: 1883/84, matura 18 VI 1884. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1884/85–1887/88; absolutorium 3 X 1888; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (iudicale) – 25 X 1888; ryg. II (historicum) – 26 II 1889; ryg. III (politicum) – 8 VI 1889. Dr praw UJ 18 VI 1889. PEP w Kr.: egz. hist.-prawny–22 VI 1886. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w Uniw. w Berlinie 1890/91–1891/92 sem. I; Uniw. Sorbona w Paryżu 1891/92 sem. II. • Wniósł 5 X 1892 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa powszechnego cywilnego austriackiego na podstawie rozprawy: Nauka o służebnościach według prawa austriackiego, z. 1, Kr. 1892; referenci: S. Madeyski, L. Dargun, J. Rosenblatt; Kol. Prof. 28 I 1893 uznało rozprawę jako niewystarczającą celem uzyskania veniam legendi. Wniósł 26 X 1894 na UJ drugie podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa cywilnego austriackiego na podstawie rozprawy: Prawo nadzastawu wedle ustawodawstwa austriackiego, Kr. 1894; referenci: F. Zoll iun., J. Rosenblatt, F.K. Fierich; kolokwium 21 III 1895; wykład habilitacyjny: „O konfuzji (zjednoczeniu) według prawa austriackiego” 29 III 1895. Doc. pryw. prawa prywatnego austriackiego 29 III 1895 (Kol. Prof.), 17 VIII 1895 (MWiO). Kariera pozauniwersytecka Prok. Sk. Eksp. w Kr., praktykant koncepcyjny od 18 VII 1889; tamże, koncepcista 2 VI 1895–I 1897; tamże adiunkt 3 II 1897–31 III 1899. Egzamin adwokacki 26 V 1897. „Czas”, redaktor od 1900. Sejm Krajowy Galicyjski, poseł 1901–1914. Rada Państwa (austriacka), poseł 1911–23 XII 1913, złożył mandat, ponownie wybrany 30 VI 1914–1916. NKN, prezes 1915; tamże wiceprezes 1914, 1916–1917; tamże, przewodniczący sekcji zachodnich. Klub Konserwatywny w Kr., współzałożyciel. Stronnictwo Prawicy Narodowej, członek 1907–1918. PAU, Wydz. Hist.-Filozof., członek korespondent (26 V 1920) 28 V 1920; tamże, członek czynny (2 III 1928) 8 VI 1928. TNW, członek rzeczywisty 1921; tamże, członek zwyczajny 1929. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: doc. pryw. austriackiego prawa cywilnego 17 VIII 1895–31 III 1899; katedra austriackiego prawa cywilnego, prof. nzw. 1 IV 1899 (nominacja 2 XI 1898)–14 X 1905; tamże, prof. zw. 1 I 1906 (nominacja 14 X 1905)–14 VII 1930 (reskryptem MWiO z 18 II 1910 katedrę rozszerzono na naukę administracji i austriackie prawo administracyjne); dziekan 1908/09, 1919/20. Kom. Kod. II RP: członek od 22 VIII 1919; członek wydziału cywilnego; prezes sekcji prawa cywilnego; autor jednego z projektów prawa małżeńskiego i opiekuńczego. Inne: USB, dr h.c. 29 V 1929. Nowy Sącz, hon. obywatel. Dębica, hon. obywatel. Legia Honorowa (francuska), Komandor. OOP, Krzyż Komandorski 11 XI 1936 (pośmiertnie). Najważniejsze prace Ustawy o księgach publicznych, 1897. (współautor: S. Wróblewski) Komentarz do austriackiego kodeksu cywilnego, t. I–III: 1900–1904. (współautorzy: M. Bobrzyński, J. Milewski), Z dziejów odrodzenia politycznego w Galicji, 1905. Prawo cywilne na ziemiach polskich, 1919–1920. Ankieta o Konstytucji 17 marca 1921, 1924. Nauka prawa administracyjnego. Zagadnienia ogólne, 1924. Projekt konstytucji, 1928. Źródła archiwalne: AGAD, MWiO (wiedeńskie), sygn. 46u. APAN w W-wie, spuścizna W.L. Jaworskiego, sygn. III-84. APKr, 29-2302/001. AUJ, S II 619, teczka personalna; WP II 82, prot. pos. Rady Wydz.; WP II 138, teczka habilitacyjna; WP II 520, „Liber rigorosorum...”, poz. 209; M. Barcik, „Korpus...”. IJP, Archiwum Profesora W.L. Jaworskiego, „Diariusz 17 X 1914–12 IV 1928” (kopia). Źródła drukowane i literatura: Biogramy uczonych..., cz. 1, z. 1: A–J, s. 514–517. J. Buszko, Jaworski Władysław Leopold, PSB, t. XI, s. 115–118. Idem, Polacy w parlamencie wiedeńskim 1948–1918, W-wa 1996, passim. CSUI, t. III: E–J, s. 1026. J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., passim. S. Grodziski, Komisja..., s. 47–81. K. Grzybowski, Normatywizm w fi lozofii prawa. Władysław Leopold Jaworski (1865–1930), w: Studia z dziejów..., s. 103–116. M. Jaskólski, Kaduceus polski. Myśl polityczna konserwatystów krakowskich 1866–1934, Kr. 1990. Idem, Między normatywizmem i uniwersalizmem. Myśl prawno-polityczna Władysława L. Jaworskiego, Kr.–Wr. 1988. Idem, Władysław Leopold Jaworski (1865–1930), w: Złota Księga Wydziału Prawa..., s. 237–244. G. Kuca, Władysław Leopold Jaworski, w: Konstytucjonaliści polscy..., s. 186–193. M. Patkaniowski, Dzieje..., passim. Poczet członków..., s. 54. K. Pol, Poczet... I, s. 647–665. Idem, Poczet... II, s. 635–653. A. Redzik, Stanisław Starzyński..., passim. Sposoby rozstrzygania sporów polityczno-osobistych na przykładzie zatargu profesorów UJ: Władysława Leopolda Jaworskiego i Stanisława Strońskiego z 1913 roku, oprac. P.M. Żukowski, „Studia Historyczne”, R. XLVIII (2005), z. 1 (189), s. 99–110. Wł. L. Jaworskiego życie i działalność, oprac. S. Estreicher et al, Kr. 1931. Uczeni polscy..., t. II: H–Ł, s. 109–111. B. Żongołowicz, Dzienniki..., s. 102, 380, 511. P.M. Żukowski, Wychowankowie Uniwersytetu Jagiellońskiego..., s. 164–170. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=8.614.164 (dostęp z 10 III 2014). JEDLICKI Marian Zygmunt Ojciec Łukasz (zm. 1923), dr medycyny, lekarz; matka Maria z d. Przeździecka; rodzeństwo: Janina (ur. ok 1897), studentka Wydz. Filozof. UJ; Maria (zam. Szczuka). Żona Barbara z d. Szymkowiak (ur. 20 I 1911), ślub 3 XI 1950 w Poz. Wykształcenie • III Gimn. w Kr., kl. I–VIII: 1909/10–1916/17; matura 25 IX 1917. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1917/18–1920/21; absolutorium 22 VII 1921; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (politicum, skreślono: iudicale) – 13 I 1922; ryg. II (historicum) – 17 X 1922; ryg. III (iudicale) – 6 II 1924 (skreślono: 12 XII, 28 XI 1923, 30 I 1924). Dr praw UJ 7 II 1924. PEP w Kr.: egz. hist.-prawny – 13 III 1920; egz. sąd. – 6 II 1924; egz. z nauk pol. – 13 I 1922. SNP w Kr. 1921/22–1922/23; dyplom ukończenia 17 X 1923. Wydz. Filozof., st. zw. 1921/22–1922/23. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w Paryżu 1924/25–1926/27. • Wniósł w 1928 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu historii prawa na zachodzie Europy na podstawie rozprawy: O podniesieniu na tarczy u dawnych Germanów, W-wa 1928; referenci: S. Estreicher, S. Kutrzeba, A. Kłodziński, R. Taubenschalg; kolokwium 1 V 1928; wykład habilitacyjny: „Akta zastępujące testament w prawie frankońskim” 2 V 1928. Doc. historii prawa na zachodzie Europy UJ 2 V 1928 (Rada Wydz.), 3 IX 1928 (MWRiOP). • Wniósł na UP podanie o przeniesienie z UJ veniam legendi z zakresu historii prawa na zachodzie Europy. Doc. historii prawa na zachodzie Europy UP 12 III 1930 (Rada Wydz. Prawno-Ekon.). • Dr nauk prawnych 21 XII 1953 (CKK). Kariera pozauniwersytecka Organizator szkolnictwa polskiego w Wielkiej Brytanii 1940–1941. Min. Prac Kongresowych, ekspert IV 1941–1944. PTPN, Komisja Historyczna, członek. PTH, członek. Towarzystwo Miłośników Historii w Poz., członek. Société d’Histoire du droit w Paryżu, członek. Société d’Histoire de France w Paryżu, członek. Société d’Histoire de l’Eglise w Paryżu, członek. Société d’Histoire Moderne, członek. Royal Historical Society w Londynie, członek. Inst. Zachodni w Poz., członek. PAU, Komisja Historyczna, współpracownik; tamże, Komisja Prawnicza, współpracownik. ZNP, członek 1949. TPPR, członek 1 III 1950. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: katedra (Seminarium) historii i fi lozofii prawa, starszy asystent 1 X 1927– 31 XII 1928; doc. pryw. historii prawa na zachodzie Europy 3 IX 1928–12 III 1930; katedra prawa na Zachodzie Europy, kontraktowy prof. zw. 1 IX–31 XII 1946; tamże, prof. zw. 20 XII 1946 (nominacja), 1 I 1947–31 III 1949. • w UP: katedra historii prawa na Zachodzie Europy, wykłady zlecone 1928/29; Seminarium Historii Prawa, starszy asystent 1 I–31 XII 1929 (30 IX 1930); zca prof. w katedrze historii prawa na Zachodzie Europy 1 I (1 X) 1930– IX 1939; tamże (katedra powszechnej historii ustrojów państwowych i prawa), kontraktowy prof. zw. 1946/47 (wniosek o zatwierdzenie umowy przez MOśw.); tamże, prof. zw. 12 II 1949 (nominacja), 1 IV 1949–14 III 1954 (od 1 IX 1950 katedra powszechnej historii państwa i prawa). • w USB: wykłady zlecone 15 X–1 XII 1939. • w Uniw. Pol. w Paryżu: Wydz. Prawno-Ekon., wykładowca 1939–1940. • w Uniw. w Oxfordzie: Polski Wydz. Prawa, współorganizator; tamże, wykładowca 1 I 1944–31 V 1946. • w Uniw. w W-wie: katedra prawa na Zachodzie Europy (Katedra Powszechnej Historii Ustrojów Państwowych i Prawa), kontraktowy prof. zw. 1 XI 1946– 30 XI 1949. Inne: Wojsko Polskie, służba ochotnicza 1918–1920 jako korespondent wojenny w biurze prasowym Naczelnego Dowództwa. Wojsko Polskie we Francji, Wydz. Oświaty Sztabu Głównego Naczelnego Wodza, podporucznik 1 IV–15 VIII 1940. Najważniejsze prace Z francuskiej myśli politycznej, „Przegląd Współczesny” 1926. Akty zastępujące testament w dawnym prawie germańskim, „Sprawozdania Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk”, 1929. Stosunek prawny Polski do Cesarstwa do roku 1000, Poz. 1939. Germany and Poland through the ages, Cambrige 1942. Zagadnienia ustrojowo-polityczne Wielkiej Brytanii i Dominiów, Kr. 1947. (red.) Kronika Th ietmara, Poz. 1953. Źródła archiwalne: APAN, Oddział w Poz., sygn. P III 53, spuścizna. AUAM, sygn. 15A/1, wykaz profesorów i docentów UP 1919–1939; 82/60, teczka personalna. AUJ, KREP 49, poz. 69 z r. akad. 1921/22; S II 619, teczka personalna; WP II 86, prot. pos. Rady Wydz., WP II 138, teczka habilitacyjna; WP II 531, poz. 76; M. Barcik, „Korpus...”. AU w Warsz., K-160, teczka personalna. Źródła drukowane i literatura: CSUI, t. III: E–J, s. 1028–1029. J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., s. 124, 192, 512. K. Krasowski, Wydział Prawno-Ekonomiczny..., passim. Łoza, s. 299–300. M. Stanulewicz, Marian Zygmunt Jedlicki. Tłumacz Th ietmara, P. 2006. WSB, s. 295–296. JONAK (JONÁK) Eberhard Antonin Wykształcenie • Uniw. w Pradze, Wydz. Prawa do r. szk. 1840/41 sem. II; świadectwo odejścia. • Uniw. w Wiedniu, Wydz. Prawa 1841/42 (IV rok); absolutorium; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora obojga praw. Dr obojga praw Uniw. w Wiedniu 30 IV 1844. Kariera pozauniwersytecka Prokuratoria Kamery Nadwornej w W., praktykant ok. 1844. Sejm w W. i w Kromieryżu, poseł 1848. Kariera uniwersytecka (akademicka) • Uniw. w W.: wykładowca 1846–1847. • w UJ: suplent (zca prof.) w katedrze umiejętności politycznych i austriackiego ustawodawstwa politycznego 1847/48. • w Uniw. w Pradze: prof. nzw. statystyki i umiejętności politycznych 1849– 1860; prof. zw. od 1860. Najważniejsze prace Die Gewerbefreiheit in Oesterreich. Einbeitrag zur Beurtheilung des Entwurfes eines Gewerbe – Gesetzes, P. 1856. Theorie der Statistik in Grundzügen, W. 1856. Der land- und lehentäfliche Grundbesitz im Königreiche Böhmen, P. 1865. (Hrsg.), Bericht über die allgemeine Agriculture- und Industrie – Ausstellung zu Paris in Jahre 1855, Bd. 1–3, W. 1857–1858. Źródła archiwalne: AUJ, WP I 4. Źródła drukowane i literatura: J. Gruber, Dr. Albín Bráf a Dr. Eberhard Jonák, „Obzor národohospodářský”, R. XXVIII: 1923, Pr., s. 385–392. M. Patkaniowski, Dzieje..., s. 168, 186, 452. C. Wurzbach, Biographisches Lexikon des Kaisertums Österreich, enthaltend die Lebensskizzen der denkwüreligen Personen, t. X, W. 1863, s. 256–258. Źródła internetowe: http://www.biographien.ac.at/oebl?frames=yes (dostęp z 25 VIII 2013). http://www.pozitivni-noviny.cz/cz/clanek-2009100053 (dostęp z 6 I 2014). KAŁWA Piotr* Ojciec Andrzej; matka Katarzyna. Wykształcenie • Progimnazjum w Pińczowie. Gimn. w Kielcach. Seminarium Duchowne w Kielcach w latach 1901/10–1913/14; święcenia kapłańskie 1916. Matura przed Państwową Komisją Egzaminacyjną w Kielcach 1914. • ULub., Wydz. Prawa i Nauk Społ.-Ekon. 1918/19–1921/22. ULub., Wydz. Prawa Kanon. i Nauk Mor., st. zw. 1922/23; licencjat prawa kanonicznego 1923. • UJK, Wydz. Prawa i Um. Pol., st. zw.; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw. Dr praw UJK 1926. • Wniósł na UJK podanie o udzielenie veniam legendi z prawa kościelnego na podstawie rozprawy: Powstanie i rozwój polskiej kolędy jako daniny kościelnej. Studium prawno-historyczne, Lw. 1933. Doc. prawa kościelnego UJK 20 VI 1934 (Rada Wydz.), 8 XII 1934 (MWRiOP). • Wniósł na UJ podanie o przeniesienie z UJK veniam legendi z zakresu prawa kościelnego. Doc. prawa kościelnego UJ 21 III 1947 (Rada Wydz.), 27 V 1947 (MOśw.). Kariera pozauniwersytecka Święcenia kapłańskie 1 VI 1916. Parafia w Skalbmierzu, wikary. Parafia w Małogoszczy, wikary. Parafia w Prandocinie, wikary. Seminarium Duchowne w Kielcach, profesor. Parafia w Rakoszynie. Parafia w Imielinie. Kuria Biskupia w Kielcach, wikariusz generalny 29 VI 1942–1948. Kuria Biskupia w Lub., biskup ordynariusz 11 V 1949–17 VII 1974. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w KUL: Wydz. Prawa Kanon. i Nauk Moral., zca prof. w katedrze prawa kościelnego 1 II 1927–31 XII 1934; tamże, prof. nzw. 1 I 1935–11 XI 1939; tamże, prof. nzw. 20 II/1 III 1945; tamże, prof. zw. 19 IX 1945 (Rada Wydz.), 1 IV 1946 (MOś)–31 XII 1961; dziekan WPK 1939/40; wielki kanclerz 11 V 1949–17 VII 1974. • w UJK: docent prawa kościelnego 8 XII 1934–XII 1939. • w UZZ: wykładowca. • w UJ: docent 27 V 1947. Inne: TN KUL, członek korespondent 1934; tamże, członek czynny 1944. Więziony na Zamku Lubelskim 11 XI 1939–5 VI 1940. PAU, Wydz. Filozof.-Hist., Kom. Pr., członek 1948. KUL, dr h.c. 1958. Najważniejsze prace Stanowisko kościoła polskiego wobec osadników niemieckich w średniowieczu, Lub. 1947. (współredaktor) Księga tysiąclecia katolicyzmu w Polsce, cz. 1–3, Lub. 1969. Źródła archiwalne: AUJ, WP III 32, teczka habilitacyjna. AKUL, sygn. A-281, teczka personalna. Źródła drukowane i literatura: G. Karolewicz, Nauczyciele akademiccy..., s. 92–94. J. Misiurek, Mocny w wierze. Bp Piotr Kałwa (1893–1974), w: W duchu i prawdzie. Wybrane sylwetki kościoła lubelskiego, red. H. Misztal, Lub. 2005, s. 154–158. M. Stasiak, Piotr Kałwa, w: Dziekani Wydziału..., s. 95–108. M. Stasiak, Piotr Kałwa, w: Profesorowie Prawa..., s. 217–226. KASPAREK Franciszek Ksawery Ojciec Józef (ur. ok. 1790), fi nansista, kasjer obwodowy w Samborze; 1 żona NN; dzie ci: Jan Rudolf (1824–5 I 1890), st. zw. Wydz. Prawa Um. Polit. ULw., prawnik, starosta; Wilhelm (ur. ok. 1828), student Wydz. Prawa Uniw. w Wiedniu oraz Wydz. Prawa UJ; Antonina (24 I 1839–10 V 1880), żona Maksymiliana Siła-Nowickiego, prof. UJ; 2 żona NN (matka F.K. Kasparka), ur. ok. 1810, ślub ok. 1840. Żona Olga Maria Honorata z d. Budwińska, baronówna, 1v. Hajderer von Hayderer (19 IV 1847–24 I 1890), żona Karola Hajderera von Hayderera, ślub 29 IX 1866 w Kr., córka Olga, żona Witolda Chwalibogowskiego; ślub 3 VI 1871 w Kr.; syn Adam Wacław (ur. 15 II 1875), dr praw UJ 3 I 1900. Wykształcenie • Gimn. w Samborze, kl. I–VIII: 1854/55–1861/62, matura 30 VII 1862. • ULw., Wydz. Prawa i Um. Pol., st. zw. 1862/63–1864/65; świadectwo odejścia. UJ, Wydz. Prawa 1865/66; absolutorium 11 VII 1866; egzaminy ścisłe na stopień doktora obojga praw: ryg. I – 16 VII 1866; ryg. II – 11 VII 1867; ryg. III – 14 VII 1868; ryg. IV – 2 VIII 1869. Dr obojga praw UJ 5 VIII 1869. • Wniósł 28 VI 1871 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu fi lozofii prawa i jego historii na podstawie rozprawy: Zasady główne ustaw małżeńskich Kościoła katolickiego ze stanowiska fi lozofi i prawa, Kr. 1872; referenci: U. Heyzmann, A. Bojarski; kolokwium19 VII 1871; wykład habilitacyjny: „Stanowisko Hugona Grocyusza wobec fi lozofii prawa i zasługi tegoż około tego przedmiotu” (inne zgłoszone: „Charakterystyka fi lozofii greckiej, mianowicie systematów fi lozoficznych Platona i Arystotelesa pod względem fi lozofi i prawa”; „Uzasadnienie fi lozoficzne prawa spadkowego”) 22 VII 1871. Doc. pryw. fi lozofii prawa i jego historii UJ 22 VII 1871 (Kol. Prof.), 31 VIII 1871 (MWiO). Wniósł 20 III 1872 na UJ podanie o rozszerzenie habilitacji na prawo narodów na podstawie rozprawy: Zasady Hugona Grocyusza o prawie interwencji ze stanowiska dzisiejszej nauki fi lozoficznego i pozytywistycznego prawa narodów, Kr. 1872 (O interwencji według Hugona Grocyusza – wg protokołów Kol. Prof.); referenci: U. Heyzman, P. Burzyński; kolokwium 3 VII 1872; zwolniony z wy-kładu habilitacynego 3 VII 1872. Doc. pryw. prawa narodów UJ 3 VII 1872 (Kol. Prof.), 11 IX 1872 (MWiO). Kariera pozauniwersytecka Prok. Sk., Eksp. w Kr., kandydat konceptowy 16 VIII 1866. Sąd Krajowy w Kr., auskultant sądowy od 29 III 1867; tamże, adiunkt sądowy od 6 X 1868. Naukowe Tow. Wojskowych, członek honorowy; Tow. Prawnicze w Kr., członek założyciel 1887; tamże, przewodniczący sekcji odczytowej. Tow. Tatrzańskie, członek; tamże, wiceprezes. Inst. Prawa Międzynarodowego w Brukseli, członek korespondent. AU, Wydz. Hist.-Filozof., członek korespondent (4 V 1883) 10 XI 1883; tamże, członek czynny (30 V 1891) 31 X 1891; tamże, Kom. Pr., sekretarz 1883–1891. „Kronika Prawnicza”, redaktor od 1888. Państwowa Komisja Egzaminów Prawniczych w Kr., Oddział Historyczno-Prawny; Rada Szkolna Okręgowa, wiceprezes; Stowarzyszenie Patriotycznej Pomocy „Czerwonego Krzyża”, Filia w Kr., II wiceprezydent; Tow. Muzyczne w Kr., kurator. Rada Miejska w Kr., radca 1884–1903. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: doc. pryw. fi lozofii prawa 31 VIII 1871–30 IX 1872; katedra fi lozofii prawa i europejskiego prawa narodów, prof. nzw. 1 X 1872 (nominacja IX 1872)–5 II 1875; tamże, prof. zw. 1 III 1875 (nominacja 5 II 1875)–4 VIII 1903; równocześnie wykładał austriackie prawo państwowe 11 IX 1872–4 VIII 1903 oraz naukę administracji i austriackie prawo administracyjne 1874/75– 4 VIII 1903; rektor 1888/89; prorektor 1889/90; dziekan 1875/76, 1882/83, 1887/88, 1897/98. Inne: Order Żelaznej Korony III klasy 1894. Najważniejsze prace Usiłowania najnowsze około reformy prawa międzynarodowego, Kr. 1873. (współautor: M. Zatorski), Powszechna księga ustaw cywilnych dla wszystkich krajów niemieckich dziedzicznych Monarchii Austriackiej, wyd. I: Cieszyn 1875; wyd. II Kr. 1894. O nauce umiejętności politycznych, Kr. 1876. Prawo polityczne ogólne z uwzględnieniem austriackiego: razem ze wstępną nauką ogólną o państwie, t. I: Kr. 1877; t. II: Kr. 1881. Zadania fi lozofii prawa i jej stanowisko w dziedzinie nauk prawnych, Kr. 1887. Podręcznik prawa politycznego, t. I: Kr. 1888; t. II: Kr. 1894. Źródła archiwalne: AGAD, MWiO (wiedeńskie), sygn. 47u. AUJ, S II 619, teczka personalna; WP II 80, prot. pos. Rady Wydz.; WP II 138, teczka habilitacyjna; WP II 517, poz. 1162, 1326, 1508; WP II 518, poz. 41; M. Barcik, „Korpus...”. DALO, fond 26, opis 15 sprawa 35a–40. Źródła drukowane i literatura: Biogramy uczonych..., cz. I, z. 2: K–O, s. 40–42. K. Grzybowski, Siedemdziesiąt lat nauki prawa państwowego. Franciszek Kasparek (1844–1903)–Michał Rostworowski (1864–1940)–Maciej Starzewski (1891–1944), w: Studia z dziejów..., s. 337–347. K. Opałek, Kasparek Franciszek Ksawery, PSB, t. XII, s. 176–178. M. Patkaniowski, Dzieje..., passim. Poczet członków..., s. 57. K. Pol, Poczet... I, s. 373–381. Idem, Poczet... II. Poczet rektorów..., s. 283. A. Redzik, Stanisław Starzyński..., passim. SBSP, t. II, s. 44–47. Uczeni polscy..., t. II: H–Ł, s. 170–171. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=lu.32664 (dostęp z 10 III 2014). KĘDZIOREK Bogdan Kazimierz Ojciec Feliks; matka Maria. Żona Felicja Antonina z d. Pelczarska (ur. 27 X 1930), ślub 2 X 1952 w Kr. Wykształcenie • Szkoła Oficerska Wojska Polskiego. Matura w Państwowym Koedukacyjnym Gimn. i LO dla Dorosłych w Bytomiu 1947. • UJ, Wydz. Rolniczy, Studium Spółdzielcze 1947/48–1949/50. Mgr nauk ekonomiczno-spółdzielczych (na podstawie rozprawy: „Odkrycie i uzasadnienie przez W. Lenina prawa nierównomierności ekonomicznego i politycznego rozwoju kapitalizmu w rozwinięcie tego prawa”) UJ 16 VII 1952. • Wniósł w 1957 na UJ podanie o przeniesienie przewodu kandydackiego z zakresu nauk prawnych; Rada Wydz. 3 VII 1957 uznała, że kandydat nie posiada stopnia naukowego I z zakresu nauk prawnych i nie może uzyskać stopnia naukowego II w tej dziedzinie, i uchwaliła wniosek o przeniesienie przewodu kandydackiego do WSzR w Kr. • Przedstawił na WSzR w Kr. rozprawę na stopień doktora nauk rolniczych: „Podstawy i kierunki rozwoju ekonomicznego regionu krakowskiego”; przedmiot gł.: ekonomia polityczna; przedmiot pob.: fi lozofia; ref. gł. J. Czarkowski. Dr nauk rolniczych WSzR w Kr. 3 IV 1965. Kariera pozauniwersytecka Kino w Równem, pomocnik kinomechanika VI 1942–II 1944. Związek Zawodowy Robotników i Pracowników Gastronomiczno-Hotelowych, Oddział w Bytomiu, kierownik sekretariatu 1946–1947. ZAMP, Oddział w Kr., pracownik IX 1948–I 1950. PZPR, Komitet Wojewódzki w Kr., Wydz. Kultury, Nauki i Oświaty, kierownik 1960– 1965; tamże, Komisja Ideologiczna, członek. PAN, Oddz. w Kr., Komisja Socjologiczna, członek; tamże, Komisja Nauk Prawnych, członek. PTAiN, członek. Towarzystwo Przyjaciół Muzeum Narodowego w Kr., członek. PTE, członek. ZNP, członek. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w WSE w Kr.: Wydz. Przemysłu, katedra ekonomii politycznej, asystent 1 IX 1951–1952; tamże, starszy asystent 1952–8 III 1955; adiunkt 9 III 1955–31 X 1956. • w UJ: katedra ekonomii politycznej, pracownik kontraktowy 1 XI 1955–30 IV 1956; zca prof. w katedrze ekonomii politycznej 1 V 1956–30 IX 1961; tamże, starszy wykładowca 1 X 1961–30 XI 1972. Inst. Ekonomiczny, docent 1 XII 1972–30 IX 1987; tamże, Zakład Ekonomii Politycznej Socjalizmu, kierownik 1 X 1981–31 VIII 1987; tamże, zca dyrektora 1 VI 1986–31 VIII 198; tamże, umowa o pracę 1 X 1987–30 IX 1988. Zaoczne Zawodowe Studium Administracyjne, kierownik 1 IX 1975–1 III 1977. PZPR, POP, I sekretarz I 1950– VI 1951, XI 1955–XI 1956. • inne uczelnie: Wieczorowa Szkoła Inżynieryjna w Kr., wykładowca. WSP w Kr., wykładowca. Akademia Medyczna w Kr., wykładowca. Inne: Wojsko Polskie 1 III 1944–IV 1946. Krzyż Walecznych 1945. Medal za Odrę, Nysę i Bałtyk 1946. Medal Zwycięstwa i Wolności 1946. Medal 10-lecia Polski Ludowej 1955. OOP, Krzyż Komandorski 1964. ZKZ 1956. Najważniejsze prace Ekonomiczne aspekty polityki społecznej, W-wa 1972. Specjalistyczna cywilizacja prze-mysłowa a polityka społeczno-ekonomiczna, Kr. 1973. Źródła archiwalne: AUJ, DSO, teczka personalna; SSp 38; SSp. 73; WP IV 1, prot. Pos. Rady Wydz.; WP IV 27. Źródła drukowane i literatura: Akademia Ekonomiczna w Krakowie..., s. 29. KLECZYŃSKI Józef, herbu Strzemię Ojciec Karol (ur. ok. 1810), ziemianin, właściciel majątku Ihnatków; matka Maria z d. Majewska (ur. ok. 1810); rodzeństwo: Jan (8 VI 1837–15 IX 1895), pianista, kompozytor. 1 żona Władysława z d. Makowska, ślub ok. 1860; córka Maria Tekla, żona Jana Kazimierza Krasickiego. 2 żona Florianna z d. Chybińska (ur. ok. 1850); dzieci: Józef; Władysław (ur. 10 VIII 1872), dr praw UJ 18 II 1896. Wykształcenie • Gimn. realne w W-wie, matura realna 1861. Szkoła przygotowawcza do Sz. Gł. w W-wie 1861/62. • Sz. Gł. w W-wie, Wydz. Prawa, 1862/63, jeden semestr. • Szkoła Prawa (École de Droit) w Paryżu 1864. • Uniw. w Heidelbergu, Wydz. Prawa 1865/66–1866/67; absolutorium; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw. Dr obojga praw Uniw. w Heidelbergu 6 XI 1867. • UJ, Wydz. Prawa, st. nzw. 1869/70 sem. I.  • ULw., Wydz. Prawa i Um. Pol., dr praw (nostryfikacja) 29 V 1880. • Wniósł na ULw. podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu statystyki na podstawie rozprawy: Über die Berechnung der Bevölkerung zwischenden Zählungs-Perioden, W. 1879. Doc. pryw. statystyki ULw. 1881. Kariera pozauniwersytecka Więziony przez władze rosyjskie za działalność polityczną 7 XI 1860–30 VI 1861. Powstanie styczniowe, uczestnik 1863–1864. Emigracja do Francji V 1864. Urzędnik kolejowy na trasie Paris–Lyon–Mediterrnee 1864. „Czas” w Kr., redaktor 1869. Krajowe Biuro Statystyczne Wydziału Krajowego we Lw., współpracownik 11 I 1875–1876; tamże, koncepcista 29 III 1876–31 III 1881. Biuro Statystyczne Miasta Krakowa, kierownik 1884–21 IX 1900. „Statystyka Miasta Krakowa”, założyciel, redaktor naczelny 1887–1900. „Przegląd Powszechny”, redaktor. AU, Wydz. Hist.-Filozof., członek korespondent (31 X 1892) 9 V 1893; tamże, Kom. Pr., członek. Sejm Krajowy Galicyjski, poseł 1898/99 (wirylista). Towarzystwo Oświaty Ludowej, członek; tamże wiceprezes. Centralna Komisja Statystyczna w W., członek korespondent. Międzynarodowy Inst. Statystyczny, członek korespondent. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w ULw.: doc. pryw. statystyki 1880/81 sem. I. • w UJ: katedra statystyki i austriackiego prawa administracyjnego, prof. nzw. 1 IV 1881 (nominacja 27 II 1881)–31 III 1887; katedra statystyki oraz austriackiego prawa konstytucyjnego (politycznego) i administracyjnego, prof. zw. 1 IV 1887 (nominacja 8 III 1887)–21 IX 1900; dziekan 1890/91; rektor 1898/99; prorektor 1899/1900. Najważniejsze prace Stosunki propinacyjne w Galicji, „Wiadomości Statystyczne o Stosunkach Krajowych”, R. 2, 1876. O zakresie prawa podatkowania się gmin „Prz. Sąd. i Adm.”, 1877. Organizacja statystyki w Austrii, 1883. Miejskie biura statystyczne, 1884. Propinacja i szynkarstwo, Kr. 1888. Spisy ludności w Rzeczypospolitej Polskiej, Kr. 1892. Pogłówne generalne w Polsce i oparte na nim popisy ludności, Kr. 1893. Wolna wola wobec statystyki, „Prz. Pr. i Adm.”, 1900. Źródła archiwalne: AGAD, MWiO (wiedeńskie), sygn. 47u; 101u. AUJ, S II 619, teczka personalna; WP II 146; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: Biogramy uczonych..., cz. I, z. 2: K–O, s. 69–70. Historia Uniwersytetu Lwowskiego..., t. II, s. 103, 124–125. H. Madurowicz-Urbańska, Kleczyński Józef, PSB, t. XII, s. 569–571. M. Patkaniowski, Dzieje..., passim. Poczet członków..., s. 59. Poczet rektorów..., s. 292. SBStP, s. 140–141. KŁAPKOWSKI Bolesław Ojciec Walenty (zm. 1937), ofi cjał sądowy; matka Stefania z d. Majchówna; brat Tadeusz (prof. AH w Kr.). Żona Wanda z d. Obstarczyk (ur. 20 XII 1900), ślub 28 IX 1921 w Kr.; córka Krystyna (ur. 30 IX 1921). Wykształcenie • Gimn. w Wadowicach kl. I–VII: 1907/08–1913/14; matura wojenna 10 III 1915. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1916/17–1918/19; absolutorium 4 IX 1919; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (iudicale) – 29 X 1919; ryg. II (historicum) – 7 XII 1920; ryg. III (politicum) – 26 XI 192[1] (nie odbyło się), 13 X 1922. Dr praw UJ 16 X 1922. PEP w Kr.: egz. hist.-prawny – 10 VII 1917; egz. sąd. – 29 X 1919; egz. z nauk pol. – 13 X 1922. Na podstawie reskryptu MWiO z 18 II 1916, dziekan 20 VI 1917 zaliczył czas służby wojskowej jako dwa półrocza do pierwszego okresu studiów prawniczych oraz 17 VI 1919 zaliczył czas służby wojskowej jako jedno półrocze do drugiego okresu studiów. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w Uniw. w Bonn i w London School of Economics 1929/30. • Wniósł w 1945 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu ekonomii politycznej na podstawie rozprawy: Zrzeszenia przedsiębiorstw w przemyśle górniczym i fabrycznym ziem polskich, W-wa 1935; referenci: A. Krzyżanowski, W. Krzyżanowski, W. Trąmpczyński, F. Młynarski; kolokwium 31 VIII 1945; zwolniony z wykładu habilitacyjnego; zawieszono postępowanie, ponieważ W. Trąmpczyński i W. Krzyżanowski nie mogli być referentami rozprawy (pismo MOśw. z 17 X 1945); dodatkowy referent J. Michalski 14 XII 1945. Doc. ekonomii UJ 31 VIII 1945 (Rada Wydz. – pierwsza uchwała), 14 XII 1945 (Rada Wydz. – druga uchwała), 6 V 1946 (MOśw.). • Wniósł na Wydz. Rolniczy UJ podanie o przeniesienie veniam legendi z Wydz. Prawa UJ. Doc. ekonomii politycznej Wydz. Roln. UJ 31 X 1946 (Rada Wydz.), 14 II 1947 (MOśw.). Kariera pozauniwersytecka Bank Związku Spółek Zarobkowych w Poz., urzędnik 1921–1923. Bank Handlowy w W-wie, urzędnik 1923–1929. Bank Gospodarstwa Krajowego w W-wie, urzędnik 1931–1933. Bezrobotny 1933–1939. Zielarz w Wadowicach 1939–1941. Związek Rewizyjny Spółdzielni w Kr., buchalter 1941–1944. PZPR, członek od 1949. PTE, członek od 1964. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w Uniw. w W-wie: katedra (Seminarium) ekonomii, st. asystent 1923/24– 1931/32. • w UJ: Wydz. Prawa, katedra ekonomii politycznej, starszy asystent 1945; tamże, docent 1946. Wydz. Rolniczy, wykładowca (docent) 1946–31 III 1953. • w AGH w Kr.: Katedra Ekonomii Politycznej, docent od 1 IV 1953–1965; tamże, prof. 1965–1978; tamże, kierownik 1953–1978. Inne: Legiony Polskie, żołnierz 1914–1917. Wojsko Polskie, 1 pułk artylerii polskiej 1919–1920. Najważniejsze prace Stowarzyszenie przedsiębiorców w Polsce odrodzonej, Poz. 1929. Ruch zawodowy robotników i pracodawców na ziemiach polskich w czasach zaborów, W-wa 1939. Analiza i planowość gospodarki narodowej. Wybrane zagadnienia, wyd. I; wyd. II: Kr. 1971. Trójczynnikowy model gospodarki socjalistycznej, wyd. I: W-wa 1973; wyd. II: W-wa 1975. Zob.: J.Z. Broda, Wykaz ważniejszych prac prof. Bolesława Kłapkowskiego, „Folia Oeconomica Cracoviensa”, 1980, vol. 23, s. 3–10. Źródła archiwalne: AUJ, S III 129; S III 246, teczka personalna; WP II 286; WP II 292; WP II 404; WP II 528, poz. 109; WP III 32, teczka habilitacyjna; WR 44, teczka personalna. Źródła drukowane i literatura: J. Dębowski, 1945–1949..., s. 128. L. Klewżyc, Bolesław Kłapkowski, „Problemy Ekonomii”, 1974, nr 4, s. 128–132. Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej, Gliwice. KŁODZIŃSKI Abdon Jan Kanty (Abdon Kanty), herbu Łada Ojciec Zygmunt Franciszek (1838–1914), powstaniec styczniowy, urzędnik, sekretarz magistratu, dyrektor kasy; matka Magdalena z d. Zajączek (ur. ok. 1840); rodzeństwo: Tadeusz (1871–1892); Mieczysław (ur. ok. 1872); Adam Zygmunt (17 XII 1875–1945), dr fi lozofi i (historia) na podstawie rozprawy: „Stosunki Laskonogiego z Odonicem” UJ 5 X 1907, nauczyciel, pedagog; Kazimierz Józef Abdon (ur. 1874), dr praw UJ 24 III 1899; Michalina (ur. 1881), studentka Wydz. Filozof. UJ, żona NN Chlipalskiego. Wykształcenie • Gimn. św. Anny, kl. I–VIII: 1892/93–1899/1900, matura 23 V 1900 (niezdana), 21 IX 1900. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1900/01–1902/03 sem. I, 1905/06–1906/07; absolutorium 6 XII 1907. PEP w Kr.: egz. hist.-prawny – 28 IV 1903. Wydz. Filozof., st. zw. 1902/03 sem. II–1904/05. Przedstawił na UJ rozprawę na stopień doktora fi lozofii (historia): „Wojna dyplomatyczna Zygmunta Augusta z Zakonem Inflanckim 1556–1557” (druk: Stosunki Polski i Litwy z Infl antami przed zatargiem z r. 1556/57, Kr. 1908); przedmiot gł.: historia; przedmiot pob.: literatura polska; ref. gł. W. Zakrzewski; kor. S. Krzyżanowski; ryg. I (fi lozofi a ścisła) – 12 I 1908; ryg. II (przedmiot gł. i przedmiot pob.) – 10 XII 1908. Dr fi lozofii (historia) UJ 12 XII 1908. Kariera pozauniwersytecka Ekspedycja Rzymska AU, członek 1909–1910. AKAGiZ w Kr. adiunkt 1 IV 1910– 30 IX 1919; tamże, archiwista 1 X 1919–31 VIII 1922 (na urlopie bezpłatnym). AU (PAU), Wydz. Filozof.-Hist., Kom. Hist. współpracownik 3 VII 1917; tamże, Kom. Pr., współpracownik 17 I 1927. Centralna Rada Archiwalna w W., członek. PTPN, członek rzeczywisty 18 XII 1920; tamże, Komisja Historyczna, członek. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UP: zca prof. w katedrze historii ustroju Polski i prawa polskiego 1 X 1919– 31 VIII 1922; katedra historii prawa polskiego, prof. nzw. 4 VIII 1922 (nominacja), 1 IX 1922–31 XII 1924. • w UJ: katedra historii ustroju i prawa polskiego, prof. nzw. 1 I 1925 (nominacja 3 XII 1924)–31 XII 1929; tamże, prof. zw. 1 I 1930 (nominacja 5 XII 1929)– 18 X 1937; dziekan 1936/37. Najważniejsze prace W sprawie przywilejów nieszawskich, Kr. 1908. O Archiwum Skarbca Koronnego na Zamku Krakowskim, Kr. 1923. O powstaniu statutu weneckiego, Kr. 1935. Najstarsza księga Sądu Najwyższego Prawa Niemieckiego na Zamku Krakowskim, Kr. 1936. Źródła archiwalne: ANKr, GLN 195. AUAM, sygn. 210/18. AUJ, S II 619, teczka personalna; Spuścizna 113; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: CSUI, t. III: K–Ł, s. 261–262. J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., passim. K. Krasowski, Wydział Prawno-Ekonomiczny..., passim. J. Sikora, 1932–1936..., s. 41–42. Uniwersytet Poznański w pierwszych latach..., passim. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=10.379.120 (dostęp z 10 III 2014). KNAPIK Marian Ojciec Wiktor (zm. V 1942); matka Felicja z d. Chmiel (zm. XII 1941). 2 żona Krystyna Hawlena, ur. 24 II 1929; ślub 10 VIII 1974. Wykształcenie • Lic. Pedagogiczne w Krzeszowicach, matura 1952. • UJ, Wydz. Prawa, 1956/57 sem. I. Zaoczne Studium Administracyjne 1968/69–1971/72. Mgr nauk administracyjnych (na podstawie rozprawy: „Formy niewładcze w praktyce działań Milicji Obywatelskiej”, promotor J. Filipek) UJ 14 VII 1972. • Uniw. w W-wie, Wydz. Prawa 1959/60. • Przedstawił w 1974 na UJ rozprawę na stopień doktora praw: Sfera rzeczywistości i elementy jej prawnej regulacji w działalności administracji państwowej, Kr. 1975; promotor: J. Filipek; recenzenci: T. Kuta (UWr.), J. Homplewicz (UJ); egz. z prawa administracyjnego – 13 V 1976; egz. z ekonomii politycznej – 13 V 1976. Dr praw UJ 28 VI 1976. • Wniósł 6 XI 1984 na UMCS podanie o nadanie stopnia doktora habilitowanego nauk prawnych w zakresie prawa administracyjnego na podstawie rozprawy: Obowiązki prawne administracji państwowej w PRL, Kr. 1983; recenzenci: J. Filipek (UJ), Tadeusz Kuta (UWr.), J. Szreniawski (UMCS); kolokwium 26 VI 1985. Dr hab. nauk prawnych w zakresie prawa administracyjnego UMCS 26 VI 1985 (Rada Wydz.), 24 II 1986 (CKK). Kariera pozauniwersytecka ZMP, Zarząd Wojewódzki, Wydz. Propagandy 1952–1953. Milicja Obywatelska, Komenda Wojewódzka w Kr. 1953–1971. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: Inst. Administracji i Zarządzania, Zakład Prawa Administracyjnego, asystent 1973–30 XI 1975; tamże, starszy asystent 1 XII 1975–31 I 1977; adiunkt 1 II 1977–31 I 1987. Inst. Prawa Administracyjnego i Nauki Administracji, docent od 1 II 1987. Inne: PZPR, członek 1952. Najważniejsze prace Zakres działalności niewładczej administracji państwowej, „Krakowskie Studia Prawnicze”, 1975. Status podmiotów stojących poza ramami organizacyjnymi administracji państwowej i wewnętrznych jej jednostek organizacyjnych w obliczu regulacji administracyjnoprawnych, „Zeszytyt Naukowe UJ”, 1979, z. 83. Rozpiętość prawnego regulowania działalności wewnętrznej administracji państwowej, ZNUJ, 1982, z. 91. Obowiązki prawne administracji państwowej w PRL, Kr. 1983. Źródła archiwalne: AUJ, DSO, teczka personalna; WP (nowa akcesja), teczka doktorska; WP IV 129, teczka studencka. KOCZYŃSKI Michał Ojciec Franciszek, nadinspektor lasów dominium leżajskiego; matka Aniela z d. Gruszczyńska. Wykształcenie • Lic. w Czerniowcach, matura. • ULw., Wydz. Prawa i Um. Polit., st. zw. od r. akad. 1841/42 sem. I; absolutorium; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I – 26 I 1846; ryg. II – 9 V 1846; ryg. III – 5 VIII 1846; ryg. IV – 17 III 1847. Dr praw ULw. 13 VIII 1847. • Wniósł na ULw. podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu procesu cywilnego. Doc. pryw. procesu cywilnego ULw. 26 IX 1850. Kariera pozauniwersytecka Adwokat w Kr. 1856–27 IV 1874 (ustąpił po prawomocnym wyroku zbrodni oszustwa i sprzeniewierzenia majątku po zmarłej ciotce). „Czasopismo poświęcone prawu i umiejętnościom politycznym”, redaktor 1863–1865. Komisja Rządowa Egzaminów Prawniczych w Kr., oddział historyczno-prawny, wiceprezes. Parafia św. Mikołaja w Kr., przewodniczący nadzoru kościelnego. Tow. Dobroczynności w Kr., zca radcy; TNK, członek czynny. Sejm Krajowy Galicyjski we Lw., poseł 1865–1869. Wydz. Krajowy we Lw., zca członka 9 II 1866–1867. Rada Państwa (austriacka), poseł 1879. Rada Miasta Krakowa, radny. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w ULw.: doc. pryw. procesu cywilnego 26 IX 1850–7 III 1851. • w UJ: katedra prawa i postępowania karnego, prof. nzw. 1 IV 1851 (nominacja 7 III 1851)–30 XI 1855; tamże, prof. zw. prawa i postępowania karnego oraz austriackiego prawa górniczego 1 XII 1855 (nominacja 25 X 1855)–31 VIII 1865 (przeniesiony w stan spoczynku); wykładowca prawa dawnego polskiego 1853/54, 1857/58–1859/60; dziekan 1861/62. Najważniejsze prace O dowodach w prawie karnym austriackim, „Roczniki Towarzystwa Naukowego z Uniwersytetem Krakowskim Połączonego”, t. VII, Kr. 1852. Versuche einer systematischen Darstellung der Gerichtsverfassung und der französischen Civil-Processordnung in Krakau, Kr. 1855. Uwagi nad kodeksem karnym Królestwa Polskiego, wprowadzonym w wykonanie 1 stycznia 1848, Kr. 1862. Rzecz o wolności działania i łączenia posiadłości ziemskich, „Prz. Pol.”, 1866, R. I. Projekt ustawy o księgach gruntowych i miejskich w Galicji, Kr. 1868. Ustawa o upadłościach z 25 grudnia 1865 r., uzupełniona późniejszymi przepisami i objaśniona jurysprudencją Sądu Najwyższego, Kr. 1880. Prawo przemysłowe austriackie, nowa ustawa przemysłowa z dnia 15 marca 1883 r., Kr. 1883. Suplement do nowej ustawy przemysłowej z dnia 15 marca 1883 r., Kr. 1884. Ustawa sądowa dla Galicji zachodniej, t. I: Kodeks procedury cywilnej, Kr. 1881; t. II: Ustawa o właściwości sądów. Ustrój sądowy. Statut sądów cywilnych z 3 maja 1853 r. Procesy szczególne czyli nadzwyczajne, Kr. 1885. Suplement do ustawy sądowej dla Galicji zachodniej, Kr. 1885. Pogląd krytyczny na dzieło Dra Józefa Rosenblatta „Ustawa karna o zbrodniach, występkach i przekroczeniach”, Kr. 1887. Robotnicze ustawy austriackie, Kr. 1890. Prawidła jurysdykcji cywilnej z 1852 r., tudzież ustawy egzekucyjnej z 1887 r. z jurysprudencji S.n., Kr. 1891. Pogląd treściwy na procedurę cywilną austriacką z d. 1 sierpnia 1895 r., Kr. 1896. Źródła archiwalne: AUJ, S II 619, teczka personalna; S II 804; M. Barcik, „Korpus...”, DALO, fond 26, opis 15 sprawa 490. Źródła drukowane i literatura: K. Chłędowski, Pamiętniki I..., s. 159. Historia Uniwersytetu Lwowskiego..., t. I, s. 315; t. II, s. 14. M. Patkaniowski, Dzieje..., passim. Idem, Koczyński Michał, PSB, t. XIX, s. 243–244. D. Rederowa, Z dziejów Towarzystwa.... SBAP I, t. I: G–Ł, s. 163–164. KOJSIEWICZ (KOISIEWICZ, KOYSIEWICZ) Ferdynand Józef Rudolf Ur. 16 IV 1801 w Wiśniczu k. Bochni; zm. 14 IV 1874 w Krakowie; pochowany na cm. Rakowickim tamże, grób obecnie nie istnieje. Ojciec Florian, asesor sądu kryminalnego w Kr.; 1 żona NN; synowie: Karol (ur. ok. 1800); Adolf Gerwazy (ur. ok. 1800), dr medycyny Uniw. w Montpellier 1834; 2 żona (matka F. Kojsiewicza) Joanna z d. Rieder (Ryder), ur. ok. 1770, ślub ok. 1790; brat Franciszek Ksawery (3 XII 1799–6 III 1864), absolwent Wydz. Prawa Uniw. w W-wie, adwokat. Żona Barbara Zofia z d. Cypcer (ok. 1813–1864), ślub 1832 w Kr. Wykształcenie • Lic. św. Anny, matura 1819. • UJ, Wydz. Filozof., st. zw. 1819/20–1821/22. UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1821/22–1823/24; absolutorium; egzaminy ścisłe na stopień doktora obojga praw. Dr obojga praw UJ 30 IV 1827. • Wniósł 30 XI 1861 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu historii prawa, prawa cywilnego dawnego polskiego oraz ekonomii politycznej (teorii bogactwa, teorii bogactw towarzyskich); sam zainteresowany 17 II 1862 wycofał podanie. Kariera pozauniwersytecka Sąd Pokoju Okręgu III WMK, praktykant 1 X 1822–1 X 1823. Trybunał I Instancji WMK, praktykant 10 X 1823–1824; bezpłatny aplikant przy adwokacie sądowym 24 VI 1824–1825; Sąd Najwyższy WMK, arbiter 7 I 1829–1833; Dozór Główny Szkół Początkowych WMK, członek 30 VI 1832–19 IX 1838; wizytator generalny szkół wydziałowych i początkowych WMK. TNK, członek 1831. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: Kancelaria Rektora, kancelista 28 IX 1823–22 II 1828; suplent (zca prof.) w katedrze umiejętności politycznych 1828/29 (uchwała Rady Wydz. Prawa z 22 II 1828, zatwierdzona 20 I 1829, zajęcia rozpoczął 24 II 1829)–1830/31; prof. zw. umiejętności politycznych 1831/32 (patent Senatu Rządzącego WMK z 15 XI 1831)–1832/33; suplent (zca prof.) w katedrze prawa natury i umiejętności politycznych 1833/34 (patent Senatu Rządzącego WMK z 24 VIII 1833)– 1834/35; prof. zw. prawa natury i umiejętności politycznych 1835 (reskrypt z 17 II 1835)–30 IX 1847 (przeszedł na emeryturę); dziekan 1837/38–1838/39, 1843/44–1844/45; Rada Wielka UJ, członek 27 X 1843. Najważniejsze prace Rozprawa o początkach, wzroście i obecnym stanie ekonomii politycznej, „Roczniki TNK”, t. XVI, Kr. 1841. Wiadomość historyczna o przywilejach i bullach papieskich obejmujących prawa, swobody i różne nadania Akademii Krakowskiej, „Rocznik TNK”, t. XVII, Kr. 1843. Źródła archiwalne: AUJ, S I 144; S I 385; S I 386; WP I 2; WP II 138, teczka habilitacyjna; S II 581; Spuścizna 2, sygn. 8; Spuścizna 42; W. Baczkowska, „Korpus...”. BJ, DzR, rkps 5359. Źródła drukowane i literatura: J. Malec, Ferdynanda Kojsiewicza Programma Nauk Administracyjnych w Uniwersytecie Jagiellońskim wykładanych, w: Historia integra. Księga pamiątkowa ofi arowana prof. Stanisławowi Salmonowiczowi w siedemdziesięciolecie urodzin, red. D. Janicka, R. Łaszewski, Tor. 2001, s. 403–410. M. Patkaniowski, Dzieje..., passim. Idem, Kojsiewicz Ferdynand, PSB, t. XIII, s. 274–275. SBAP I, t. I: G–Ł, s. 165 (dot. brata). Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=psb.12129.1 (dostęp z 10 III 2014). KOPFF Andrzej Attal Józef Ur. 9 III 1922 w Krakowie; zm. 5 IX 1992 w Krakowie; pochowany 10 IX 1992 na cm. Salwatorskim tamże. Ojciec Tadeusz (1886–10 XII 1967), urzędnik Zarządu Miejskiego w Kr.; matka Janina z d. Bidzińska (1898–16 IX 1977), urzędniczka Sądu Apelacyjnego w Kr.; brat Jan (1920–1979), student Wydz. Lek. UJ, lekarz. Żona Maria z d. Goetel (ur. 14 XII 1922), ślub 24 IX 1953, dr historii sztuki UJ 19 XII 1960; córki: Joanna (ur. 25 V 1954); Katarzyna (ur. 1960). Wykształcenie • IV Gimn. i Lic. im. J. Kochanowskiego w Kr., matura 1940 (zweryfi kowana na mocy uchwały Państwowej Komisji Weryfikacyjnej Kuratorium Okręgu Szkolnego w Kr. 14 VIII 1945). • UJP, Wydz. Prawa, tajne komplety 1941/42. • UJ, Wydz. Prawa, tajne komplety 1942–1944. UJ, Wydz. Prawa 1945; egzaminy roczne na stopień magistra praw (zaliczone tajne komplety): egz. I – 15 XII 1945; egz. II – 15 XII 1945; egz. III – 15 XII 1945; egz. IV – 15 XII 1945. Mgr praw UJ 15 XII 1945. UJ, Wydz. Hum., 1945/46–1948. UJ, Wydz. Filozof.-Hist. 1954/55. Dyplom ukończenia studiów I stopnia 8 XI 1955. • Przedstawił w 1951 na UJ rozprawę na stopień doktora praw: „Podstawowe konstrukcje prawne prawa wynalazczego”; przedmiot gł.: prawo cywilne; przedmiot pob.: fi lozofia prawa; ref. gł.: S. Grzybowski, kor.: M. Waligórski (K. Przybyłowski – wg recenzji); egz. z przedmiotu pobocznego – J. Lande; ryg. – 15 II 1952. Dr praw UJ 16 VII 1952. • Wniósł w 1961 na UJ podanie o nadanie stopnia docenta nauk prawnych w zakresie prawa cywilnego na podstawie rozprawy: Dzieło sztuk plastycznych i jego twórca w świetle przepisów prawa autorskiego, Kr. 1961; recenzenci: R. Ingarden, J. Górski (UAM), A. Szpunar (UŁ, zastąpiony przez J. Fiemę (UWr.), S. Grzybowski, S. Ritterman; kolokwium 6 IV 1963; wykład habilitacyjny „Charakter prawny umowy wydawniczej” 6 IV 1963. Docent (dr hab.) nauk prawnych w zakresie prawa cywilnego UJ 6 IV 1963 (Rada Wydz.), 23 X 1963 (MSWyż.). Kariera pozauniwersytecka Księgarnia Stefana Kamińskiego w Kr., praktykant; tamże, zca kierownika 1 I 1940– 15 IX 1946. Ksiegarnia św. Anny w Kr., pracownik 1 IX 1946–30 IX 1949. Biegły sądowy w zakresie antykwariatu księgarskiego. Muzeum Narodowe w Kr., kierownik budżetowo-finansowy (trzymiesięczny okres próbny) 1 X–31 XII 1949; tamże, kierownik administracyjny 1 I 1950–31 XII 1952; tamże, zca dyrektora ds. administracyjnych od 1 VII 1951; tamże, kustosz od 1 I 1953; tamże, główny inspektor muzealny (zca dyrektora) od 1 I 1956; tamże, kurator do 31 I 1965; tamże, p. o. radca prawny 1 I 1950. PAN, INP, komisja ds. postępowania technicznego, członek. PAN, Oddział w Kr., Komisja Nauk Prawnych, członek. Związek Zawodowy Pracowników Kultury, członek 1 X 1949. Liga Przyjaciół Żołnierzy, członek 1 X 1949. TPPR, członek 1 X 1949. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: katedra prawa cywilnego (od 1970 Inst. Prawa Cywilnego), docent etatowy 1 II 1965–1975; tamże, prof. zw. (tytuł naukowy i stanowisko) od 20 IV 1975 (uchwała Rady Wydziału); prorektor 1981–1987. Inne: Srebrny Krzyż Zasługi, 1946. Odznaka Przodownika Pracy 1955. Najważniejsze prace Muzeum Narodowe w Krakowie. Historia i zbiory, Kr. 1959. Szata graficzna gazety i ilustracja prasowa w świetle prawa, Kr. 1970. (współautor R. Markiewicz), Wynalazczość i ochrona własności przemysłowej, Kr. 1973. (współautorzy: S. Grzybowski, J. Serda), Zagadnienia prawa autorskiego, W-wa 1973. Konstrukcje cywilistyczne w prawie wynalazczości, W-wa 1978. Ochrona sfery życia prywatnego jednostki w świetle doktryny i orzecznictwa, W-wa 1982. Wpływ postępu techniki na prawo autorskie, W-wa–Kr. 1988. Źródła archiwalne: AMNK, sygn. TO 83. AUJ, WFH 237, teczka studencka; WP II 495, poz. 4930; WP III 104–107; WP III 201, teczka doktorska; WP III 203, poz. 378WP IV 154, teczka habilitacyjna, WP IV 24, wnioski o nadanie tytułu profesora. Źródła drukowane i literatura: S. Grzybowski, A. Kopff (1922–1992), „Państ. i Pr.”, Warszawa, styczeń 1993, R. XLVIII, z. 1 (563), s. 85. J.A. Gierowski, Wspomnienie o Andrzeju Kopffie, „Tygodnik Powszechny”, 1993, R. 46, nr 11, s. 13. H. Kleszcz, Acta Copffi ana, „Prawo i Życie”, nr 30 z 26 VII 1997, s. 6. E. Traple, Andrzej Kopff (1922–1992), w: Złota Księga Wydziału Prawa..., s. 455–463. Źródła internetowe: http://www.kopff.republika.pl/andrzej.html (dostęp z 15 XII 2013). KOPPEL (KOEPPEL) Jan (Johan) Ur. w 1799 w Königsbergu (Klimkowce), Dolny Śląsk lub w 1807; zm. 11 IX 1866 we Lwowie; pochowany 13 IX 1866 na Cm. Łyczakowskim tamże. Syn Friedrich (Fryderyk), ur. w 1844, st. zw. Wydz. Prawa i Um. Polit. ULw. Kariera pozauniwersytecka Sejm Morawski, marszałek 1848–1849. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w Uniw. w Innsbrucku: katedra umiejętności politycznych, prof. zw. 1837. • w Uniw. w Ołomuńcu: suplent (zca prof.) w katedrze umiejętności politycznych i prawa karnego 1835; katedra umiejętności politycznych, statystyki i prawa administracyjnego, prof. zw. 1838–VIII 1855; dziekan 1844/45; rektor 1845. • w UJ: katedra umiejętności politycznych, statystyki i politycznej znajomości prawa „der politischen gesetzkunde” (prawa administracyjnego austriackiego) 1 X 1855 (nominacja 10 VIII 1855)–1860/61. • w ULw.: katedra ekonomii politycznej, statystyki i austriackiego prawa administracyjnego, prof. zw. 1861 (nominacja 5 X 1861)–1866. Komisja Egzaminów Prawniczych we Lw., prezes. Najważniejsze prace Handbuch der österreichischen Strafgesetze über Vergehen und Übertretungen, Olmutz 1951. Über Vergehen und Übertretungen, Olomouc 1851. Źródła archiwalne: AUJ, WP II 146. DALO, fond 26, opis 5, sprawa 914, teczka personalna. Źródła drukowane i literatura: „Gazeta Narodowa”, Lwów, R. V, nr 211 z 13 IX 1866, s. 3. Historia Uniwersytetu Lwowskiego..., t. I, s. 314, 340; t. II, s. 12–13, 16, 212, 398. M. Patkaniowski, Dzieje..., passim. R. Zimprich, Olmütz als deutsche Hochschulstadt im Mähren, Esslingen am Neckar 1974. KORBEL Jan Kazimierz* Ur. 6 XII 1927 w Sierakowie; zm. 19 VI 2003. Ojciec Tadeusz; matka Irena z d. Zarzycka. Żona Izabela (ur. 27 IX 1932), ślub 8 V 1954; syn Stanisław (ur. 10 XI 1954). Wykształcenie • Gimn. i Lic. w Kędzierzynie Koźlu, matura 24 VI 1948. • UJ, Wydz. Prawa 1948/49–1951/52. Mgr praw UJ 21 X 1952 (14 V 1953). • Przedstawił w WSP w Opolu rozprawę na stopień doktora nauk humanistycznych: „Wyjazdy na pobyt stały z powiatu opolskiego do Niemiec Zachodnich w latach 1957–1958”; promotor J. Kokot. Dr nauk humanistycznych WSP w Opolu 4 VI 1970. • Wniósł na UJ podanie o nadanie stopnia doktora habilitowanego nauk politycznych na podstawie rozprawy: Wyjazdy i powroty. Migracje ludności w procesie normalizacji stosunków między Polską a RFN, Opole 1977; recenzenci: K. Jońca (UWr.), R. Frelek (Uniw. w W-wie), G. Rysiak (UJ); kolokwium 9 I 1979. Dr hab. nauk politycznych UJ 9 I 1979 (Rada Wydz.), 4 VI 1979 (CKK). Kariera pozauniwersytecka Technikum Materiałów Wiążących, nauczyciel 1953–1969; tamże, zca dyrektora 1965–1969. TWP, członek. Inst. Śląski w Opolu, członek. Opolskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk, członek. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: dr hab. nauk politycznych. • w WSP (od 10 III 1994 – Uniw. w Opolu): Inst. Nauk Społeczno-Politycznych, starszy wykładowca od 1969; tamże, docent; tamże, prof. 1992–1998. Zakład Nauk Politycznych, kierownik. Inne: PZPR, członek 1953. ZKZ 26 IX 1973. Medal 30-lecia Polski Ludowej 22 VII 1974. Srebrna Odznaka Honorowa TWP 25 V 1975. Najważniejsze prace Współczesne systemy partyjne w rozwiniętych krajach kapitalistycznych, Opole 1972. Zarys współczesnych ruchów politycznych w Trzecim Świecie, Opole 1973. Emigracja z Polski do RFN. Wybrane problemy, wyd. I: Opole 1983; wyd. II: Opole 1986. Źródła archiwalne: AUJ, WP (nowa akcesja), teczka habilitacyjna; WP III 151. Źródła drukowane i literatura: Współcześni uczeni polscy, t. II: H–Ł, W-wa, s. 405. KOROWICZ (KORNREICH, KORNREICH-KOROWICZ) Marek Stanisław, ps. Komar Ojciec Joachim (zamordowany przez Niemców w Lub. ok. 1939), leśnik, rzeczoznawca; matka Gizela z d. Meller (zamordowana przez Niemców); rodzeństwo: Mateusz (zamordowany przez Niemców), leśnik; Henryk Marian (1888–12 VII 1941), zamordowany przez Niemców we Lw., prof. skarbowości, rektor AHZ we Lw.; Malwa (Malwina) z d. Korowicz (Kornreich-Korowicz), żona Józefa Reinholda, prof. tyt. UJ (zob.), zamordowana przez Niemców; Helena (zamordowana przez Niemców); Łucja, żona NN Duldnera (Düldnera), zamordowana przez Niemców, gospodyni domowa. Żona Janina z d. Bigo, ślub 19 IV 1927 (zamordowana przez Niemców). Wykształcenie • VII Gimn. Realne w Kr., matura 1922. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1922/23–1925/26; egzaminy roczne na stopień magistra praw: egz. I – 21 VI 1923; egz. II – 20 VI 1924; egz. III – 25 VI 1925; egz. IV – 26 VI 1926. Mgr praw UJ VI 1926 lub 11 IV 1927. SNP w Kr. 1923/24– 1924/25; absolwent 1925. • Przedstawił 11 XII 1928 na UJ rozprawę na stopień doktora praw: Traktaty Polski o arbitrażu i koncyliacji, Kr. 1930; przedmiot gł.: prawo międzynarodowe; przedmiot pob.: prawo polityczne; ref. gł. M. Rostworowski; kor. K.W. Kumaniecki; ryg. – 7 III 1929. Dr praw UJ 8 III 1929. • Wniósł w 1945 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa narodów na podstawie rozprawy: La souveranité des Etats et l’avenir du droit international, Paris 1945; referenci: S. Kutrzeba (zastąpiony 5 II 1946 przez J. Langroda), L. Ehrlich, Z. Sarna (zrezygnował, zastąpiony 6 XII 1946 przez S. Huberta (UJ, UWr.)); przed 21 I 1947 podanie wycofał. • Wniósł 27 II 1947 na Uniw. w W-wie podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa międzynarodowego na podstawie rozprawy: La souveranité des Etats et l’avenir du droit international, Paris 1945; referenci: C. Berezowski (Uniw. w W-wie), H. Dembiński (KUL), W. Namysłowski (UMK); kolokwium 28 V 1947; wykład habilitacyjny nt: „Zasada równości państw w Organizacji Narodów Zjednoczonych” (inne zgłoszone: „Prawno-międzynarodowa podmiotowość jednostki”; „Międzynarodowa ochrona czy przymusowe przesiedlenie ludności”) 28 VI 1947. Doc. pryw. prawa międzynarodowego Uniw. w W-wie 28 VI 1947 (Rada Wydz.), 28 VI 1950 (MSzWiN). • Wniósł 20 IV 1951 na UJ podanie o przeniesienie veniam legendi z Uniw. w W-wie; referent L. Ehrlich; podanie 5 VII 1951 wycofał. Kariera pozauniwersytecka Urząd Wojewódzki w Kielcach, referendarz 1 XI 1926–30 IX 1928. Urząd Wojewódzki w Katowicach, Referat Konwencji Genewskiej i Urzędu Spraw Mniejszościowych, kierownik 1 VII 1929–17 IX 1939. Polska YMCA w Paryżu, Dział Naukowy, kierownik 1 IX 1944–1 IV 1946. Wyższe Studium Polskie w Paryżu, sekretarz generalny 1945/46. Komitet Spraw Zagranicznych Ziem Odzyskanych, Biuro, pracownik 1947. PISM, prac. nauk. 15 I 1948–30 VI 1949. Inst. Śląski i Towarzystwo Przyjaciół Nauk w Katowicach, prac. nauk. 1 VI 1947–30 IX 1950. Misja do ONZ 1953 (odmówił powrotu do Polski). Akademia Prawa Międzynarodowego w Hadze, wykładowca 1961. Zrzeszenie Prawników Polskich, członek 1946. TPPR, członek 1947. TPPCz., członek 1947. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: Seminarium Prawa Narodów i Politycznego, asystent wolontariusz 1 X 1928–30 VI 1929; katedra prawa międzynarodowego publicznego, prof. nzw. 1 XI 1952–1953. • w Uniw. w W-wie: doc. (wykładowca) X 1948–1951. • w WSNSG (od 1950 – WSE) w Kat.: wykładowca 1 IX 1937–IX 1939, 1 V 1946–31 I 1947; kontr. prof. 1 II 1947–1947, 1950–1951; dziekan Wydziału Prawno-Administracyjnego. • w UMCS: katedra międzynarodowego prawa publicznego, prof. nzw. 7 VI 1951–30 X 1952. • Inne uczelnie: w Tufts University (Fletcher School of Law and Diplomacy) w Medford/Somerville, prof. prawa międzynarodowego 1954–1964. Inne: ZKZ. Wojsko Polskie, ochotnik 1920. Wojsko Polskie, kanonier IX 1939; Wojsko Polskie we Francji, ochotnik 5 pułku strzelców pieszych X 1939–VI 1940, plutonowy; jeniec wojenny w Niemczech, Oflag XVIIA, stalag XVIIA VI 1940–III 1941. Najważniejsze prace Spór o wykonanie Konwencji Genewskiej, Poz. 1931. Górnośląska ochrona mniejszości 1922–1937 na tle stosunków międzynarodowych, Kat. 1938. Une expérience de droit international, Paris 1946. Prymat prawa międzynarodowego w powojennej konstytucji francuskiej, Ł. 1947. Suwerenność członków ONZ. Studium prawno-międzynarodowe, Kat. 1949. Powojenne umowy Polski o rozstrzyganiu sporów międzynarodowych, Kat. 1950. Wybrałem wolność, „Kultura” (Paryż), lipiec–sierpień 1954. W Polsce pod sowieckim jarzmem, Londyn 1955. Organisations internationales et suveraineté des états members, Paris 1961. Introduction to International Law. Present Conceptions of International Law in Theory and Practice, Hague 1964. Źródła archiwalne: AUJ, S II 619, teczka personalna; WP II 512, teczka doktorska; WP II 493, poz. 295; WP II 538, poz. 25; WP III 1, prot. pos. Rady Wydz.; WP III 32, teczka habilitacyjna. AUMCS, sygn. K 6188, teczka personalna. AUW, WPA t34-1, teczka habilitacyjna. IJP, Archiwum Osobowe, zespół 154/507. Źródła drukowane i literatura: A. Przyborowska-Klimczak, Marek Korowicz, w: Profesorowie Wydziału Prawa i Administracji UMCS..., s. 116–124. KOSSOWICZ (KOSSEWICZ) Jan Kanty, herbu Wieniawa Ur. przed 1800 prawdopodobnie w Jasieniu k. Lwowa; zm. 1835 we Lwowie. Ojciec Piotr (ur. ok. 1770); matka Bronisława z d. Babecka (ur. ok. 1770); rodzeństwo: bracia Marcin (ur. ok. 1800); Wacław (ur. ok. 1800); Wincenty (ur. ok. 1800); siostry Aniela (ur. ok. 1800), żona Antoniego Smigielskiego; Apolonia (ur. ok. 1810), żona Michała Milińskiego. Żona Aniela z d. Chołoniewska 1v. Smagłowska (ur. ok. 1800) żona NN Smagłowskiego, ślub ok. 1820, 2v. Kossowicz (Kossewicz), ślub ok. 1830; dzieci: Melania Aniela (ur. ok. 1830); Władysław Tadeusz Antoni (ur. 1831). Wykształcenie • Uniw. w Wiedniu, Wydz. Prawa do 1801/02; egzaminy ścisłe na stopień doktora obojga praw: ryg. I – 13 VIII 1802. Dr obojga praw Uniw. w Wiedniu 15 X 1814. • SGKr., Wydz. Prawa, egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora obojga praw. Dr obojga praw 3 III 1807 (nie został uznany, uzyskany niezgodnie z przepisami). SGKr., egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora obojga praw: ryg. II – 13 XII 1808; ryg. III – 16 II 1809. Kariera pozauniwersytecka Magistrat Miasta Żółkiew, kierownik Magistratu od 1815. BULw., kustosz 1820–1832. Adwokat we Lw. 1830–ok. 1833. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: suplent (zca prof.) w katedrze umiejętności politycznych, statystyki i stylu prawniczego 1802/03 (wykłady rozpoczął 10 I 1803)–1804/05; prof. zw. umiejętności politycznych, statystyki i stylu prawniczego 1805/06–1808/09; zca seniora WP 1806/07. Najważniejsze prace Nie pozostawił. Źródła archiwalne: AUJ, S I 144; S I 386; WP I 39; WP I 43; W. Baczkowska, „Korpus...”. AUW, WP, protokoły egzaminów ścisłych (rygorozów); Wykaz doktoratów. Źródła drukowane i literatura: M. Patkaniowski, Dzieje..., s. 81, 92–95, 107, 115–117, 123, 450. Schematyzmy galicyjskie 1815, 1833. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=11.442.28 (dostęp z 10 III 2014). KOSTANECKI Antoni Paweł, herbu Wieruszowa Ur. 9 I 1866 w Myszakowie k. Pyzdr; zm. 4 I 1941 w Zielonej Dąbrowie. Ojciec Jan Nepomucen (ok. 1830–1874), ziemianin, powstaniec styczniowy; matka Michalina z d. Dobrowolska (ur. ok. 1830); rodzeństwo: Stanisław (16 IV 1860–15 XI 1910), dr fi lozofii (chemii) Uniw. w Bazylei 1889, prof. chemii Uniw. w Berlinie; Jan (ur. 1861); Kazimierz Telesfor (25 XII 1863–11 I 1940), dr medycyny i chirurgii Uniw. w Berlinie 8 X 1890, prof. anatomii porównawczej UJ. Żona Anna z d. Geyer (ur. ok. 1890); dzieci: Zofia, żona Ernsta NN; Wojciech. Wykształcenie • Gimn. w Poz., matura 1884. • Uniw. w Berlinie, Wydz. Filozof. 1884/85–1888/89; absolutorium. Przedstawił na Uniw. w Berlinie rozprawę na doktora fi lozofi i (ekonomia): Der öff entliche Kredit im Mittelalter, Berlin b.d.w. Dr fi lozofii Uniw. w Berlinie 1889. Kariera pozauniwersytecka Internationale Bank w Berlinie, archiwariusz 1890–1893. Farben-Fabriken w Elberfeld, Biuro Statystyczne, kierownik 1893–1898. PTPN, członek. TNW, członek rzeczywisty 1921; tamże, członek zwyczajny 1929. Tow. Ekonomistów i Statystyków, członek; tamże, prezes 1917–1928. Tymczasowa Rada Stanu, Dep. Sk., członek; tamże, Dep. WRiOP, Rada Sekcji Wyznań Religijnych, członek. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w Uniw. we Fryburgu (Szwajcaria): katedra ekonomii i skarbowości, prof. zw. 1 X 1901–28 II (30 IV) 1910. • w Sz. Polit. we Lw.: katedra ekonomii politycznej, socjologii i statystyki, prof. zw. 1 III 1910 (nominacja 24 II 1910)–1916 (do końca r. szk. 1915/16). • w UJ: katedra ekonomii politycznej, prof. zw. 1 IX 1916 (nominacja 12 VIII 1916)–31 III 1919; urlopowany od pełnienia obowiązków celem organizowania Uniw. w W-wie; zrezygnował z zajmowanej katedry 15 V 1919. • w Uniw. w W-wie (w latach 1935–1945 – UJP): wykładowca ekonomii 15 XI 1915–31 III 1919; katedra ekonomii politycznej, prof. zw. 1 IV 1919–31 VIII 1935 (przeniesiony w stan spoczynku); prof. hon. 25 XI 1935–1939 (4 I 1941); rektor 1917/18–1918/19; prorektor 1919/20; prof. hon. 25 XI 1935–4 I 1941. Inne: OOP, Krzyż Komandorski 1928. Najważniejsze prace Arbeit und Armult. Ein Beitrag zur Entwicklungsgeschichte sozialer Ideen, Freiburg 1909. Historia teorii ekonomicznych, W-wa 1923. Polityka ekonomiczna. Polityka przemysłowa i socjalna, W-wa 1925. Historia socjalizmu, W-wa 1926 (wyd. łącznie: wyd. I: W-wa 1928; wyd. II: W-wa 1931). Problem ekonomii. Myśl ekonomiczna a myśl kulturalna, W-wa 1930. Ekonomia społeczna teoretyczna i praktyczna, W-wa 1931. Polityka ekonomiczna, W-wa 1931. Źródła archiwalne: AGAD, MWiO (wiedeńskie), sygn. 47u. AAN, Gabinet Cywilny Rady Regencyjnej, MWRiOP, sygn. 173–174; MWRiOP, sygn. 3528, teczka personalna. AUJ, S II 619, teczka personalna; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: G. Bałtruszajtys, Antoni Kostanecki, w: Profesorowie Wydziału Prawa i Administracji..., s. 94–96. Biogramy uczonych..., cz. 1, z. 2: K–O, s. 135–137. J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., s. 183, 564, 637. Łoza, s. 396. SBSP, t. II, s. 103–105. W. Suleja, Tymczasowa Rada Stanu, W-wa 1998, s. 221, 226. Uczeni polscy..., t. II: H–Ł, s. 283–284. Uniwersytet Poznański w pierwszych latach..., s. 60, 74, 80. Uniwersytet Warszawski w latach 1915/1916..., passim. WSB, s. 354. B. Żongołowicz, Dzienniki..., s. 660–661. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=11.461.29 (dostęp z 10 III 2014). KOSTANECKI Jan, herbu Wieruszowa* Ur. 7 II 1902 w Krakowie; zm. 11 XII 1937 w Piasecznie. Ojciec Kazimierz Telesfor (25 XII 1863– 11 I 1940), dr medycyny i chirurgii Uniw. w Berlinie 8 X 1890, prof. anatomii porównawczej UJ; matka Joanna Maria z d. Bloch (ur. ok. 1870); rodzeństwo: Michał Antoni (1904–1945), architekt, publicysta. Wykształcenie • IV Gimn. w Kr., od kl. I: 1912/13. Gimn. św. Anny w Kr. III Gimn. w Kr., do kl. VIII: 1919/20, matura 18 V 1920. • UJ, Wydz. Prawa 1921/22–1924/25; egzaminy roczne na stopień magistra praw: egz. I – 24 VI 1922; egz. II – 26 VI 1923; egz. III – 17 VI 1924; egz. IV – 25 VI 1925. Mgr praw UJ 25 VI 1925. • Przedstawił na UJ rozprawę na stopień doktora praw: Polityka dyskontowa Banku Angielskiego w latach 1914–1919; przedmiot gł.: ekonomia polityczna; przedmiot pob.: statystyka; referent gł.: A. Krzyżanowski; koreferent K.W. Kumaniecki; ryg. – 30 VI 1926. Dr praw UJ 25 IX 1926. SNP w Kr., 1921/22– 1922/23; dyplom ukończenia 1923. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w London School of Economics and Political Science 1925/26. • Wniósł 10 III 1937 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu ekonomii politycznej na podstawie rozprawy: Naddunajski problem gospodarczy, W-wa 1937; referenci: A. Krzyżanowski, K.W. Kumaniecki, T. Lulek; kolokwium 10 V 1937; wykład habilitacyjny: „Czy aparat kredytowy stwarza kapitały?” 11 V 1937. Docent ekonomii politycznej UJ 11 V 1937 (Rada Wydz.), 30 VI 1937 (MWRiOP). Kariera pozauniwersytecka 1925–1926 pracownik sekretariatu misji E.W. Kemmera w Polsce. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: doc. pryw. ekonomii politycznej UJ 30 VI–11 XII 1937. Inne: Wojsko Polskie 1920–1921. Najważniejsze prace Polityka dyskontowa Banku Angielskiego 1914–1919, Kr. 1930. Źródła archiwalne: ANKr., 29/2302/68. AUJ, S II 619, teczka personalna; SNP 38; WP II 138, teczka habilitacyjna, WP II 493, poz. 45; WP II 512, teczka doktorska; WP II 538, poz. 7; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: J. Czarkowski, Kostanecki Jan, PSB, t. XIV, s. 330. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=psb.12951.6 (dostęp z 10 III 2014). KOZUBSKI Włodzimierz Antoni* Ojciec Ludwik Wojciech (30 I 1853–1898 lub 1901), dr wszech nauk lekarskich UJ 13 VII 1878, lekarz kolei państwowych; matka Maria z d. Trybulec (ur. 10 III 1863). Wykształcenie • Gimn. w Nowym Sączu, kl. I–VIII: 1892/93–1898/99, matura 17 VI 1899. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1899/1900–1902/03; absolutorium 16 X 1903; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (iudicale) – 14 XI 1903; ryg. II (politicum) – 27 IV 1904; ryg. III (historicum) – 28 VII 1904. Dr praw UJ 29 VII 1904. PEP w Kr.: egz. hist.-prawny – 20 VII 1901; egz. sąd. – 16 XI 1903; egz. z nauk pol. – 27 IV 1904. UJ, Wydz. Filozof., st. zw. 1903/04 sem. I. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w Uniw. w Wiedniu 1906. • Wniósł w 1922 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa rzymskiego na podstawie rozprawy: Opieka nad kobietami w prawie rzymskim, Kr. 1922; referenci: S. Wróblewski, R. Taubenschlag; uwolniony 9 XII 1922 od kolokwium; wykład habilitacyjny: „Translatio iudicii” 25 I 1923. Doc. pryw. prawa rzymskiego UJ 25 I 1923 (Rada Wydz.) 7 IV 1923 (MWRiOP). • Wniósł na Uniw. w W-wie podanie o przeniesienie z UJ veniam legendi z zakresu prawa rzymskiego; referent: I. Koschembar-Łyskowski. Doc. Uniw. w W-wie 15 VI 1934. Kariera pozauniwersytecka Szkoła w Kr., nauczyciel 1904. Prok. Sk., praktykant 1906. Urzędnik administracji skarbowej 1906–1918. Pomoc uchodźcom wojennym i rannym 1914–1916. Biuro Krajowego Szefa Cywilnego ds. gospodarczych i społecznych w Lub, kierownik do II 1917. MWRiOP radca ministerialny, sekretarz generalny, szef sekcji Administracyjnej Kolei Żelaznych II 1918–V 1921, tamże, urzędnik, 1921–1923. Ministerstwo Kolei Żelaznych, urzędnik 1918–1921. Bank Budowlany w W-wie, dyrektor 1921– 1926. Państwowa Komisja Oszczędności, wiceprezes II 1921–VI 1922. Izba Adwokacka w W-wie, adwokat od 1933. Polski Bank Komunalny w W-wie, radca prawny. TNW, członek korespondent 1946. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: doc. prawa rzymskiego 7 IV 1923–15 VI 1934; wykładowca (prof. wspomagający) 1945. • w Uniw. w W-wie (w latach 1935–1945 – UJP): Wydz. Teologii Katolickiej, zca prof. prawa rzymskiego 1934/35. Wydz. Prawa, katedra prawa rzymskiego, doc. prawa rzymskiego 15 VI 1934– 30 IX 1937 (od1 IX 1935 – na stanowisku zcy prof.); tamże, prof. nzw. 1 X 1937–1946. Katedra prawa cywilnego, prof. zw. 22 V 1946–30 IX 1950 (przeniesiony w stan spoczynku, wykładał dalej prawo cywilne). Wydz. Historyczny, Katedra (Zakład) Prawa Antycznego, docent etatowy 1950/51–14 X 1951; prodziekan 1946/47. • w UZZ w W-wie: wykładał prawo rzymskie i cywilne 1940/41 (od 1942/43 przyłączony do Uniw. w W-wie) 1943/44. • w WWP: docent prawa rzymskiego 1934/35–1936/37. Inne: Order Franciszka Józefa, Krzyż Kawalerski. OOP, Krzyż Ofi cerski 1923. Najważniejsze prace Odpowiedzialność kolei za przewóz bagażu, Kr. 1910. (współautor L. Wyszatycki), Słownik polsko-niemeicki dla użytku prawników, Kr. 1912. Elementy kodyfi kacji justyniańskiej, „Themis Polska”, 1935. (współautor R. Taubenschlag), Historia i instytucje rzymskiego prawa prywatnego, wyd. I: Kr. 1934; wyd. II: Kr.–W-wa 1938; wyd. III: W-wa 1945; wyd. IV: W-wa 1947. Małżeństwo w zaraniu wieków, W-wa 1946. Od prawa rzymskiego do prawa antycznego, W-wa 1950. Prawzory banków, W-wa 1950. Źródła archiwalne: AAN, MWRiOP, sygn. 3657, teczka personalna; MSWyż., Dep. Kadr, sygn. 7717, teczka personalna. AUJ, S II 582; S III 129; WP II 85, prot. pos. Rady Wydz.; WP II 138, teczka habilitacyjna; WP II 523, poz. 193. M. Barcik, „Korpus...”. AUW, sygn. K1206. Informacje USC m. st. W-wy, pismo nr USC-WA.5362.3.6973.2013.TTR z 3 IX 2013. Źródła drukowane i literatura: Biogramy uczonych..., cz. 1, z. 2: K–O, s. 174–175. J. Dębowski, 1945–1949..., s. 123. S. Konarski, Kozubski Włodzimierz, PSB, t. XV, s. 47–48. Uniwersytet Warszawski w latach 1915/1916..., s. 96, 101. M. Zabłocka, Włodzimierz Kozubski, w: Profesorowie Wydziału Prawa i Administracji..., s. 170–172. Eadem, Z dziejów prawa rzymskiego na Uniwersytecie Warszawskim (Sylwetka Włodzimierza Kozubskiego) w: Profesorowi Janowi Kędzierskiemu in memoriam, red. A. Pikulska-Robaszkiewicz, Ł. 2000, s. 449–463. B. Żongołowicz, Dzienniki..., passim. KRAUSS Jakub Ferdynand Zm. 22 VI 1806. Wykształcenie • Dr praw. Kariera pozauniwersytecka Sąd Krajowy w Kr., radca od 1797. Sąd Wojskowy w Kr., referent do 1800. Sąd Szlachecki w Kr., konsyliarz do 22 VI 1806. Starosta powiatowy krakowski 1805–1806. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: dziekan 1803/04 (zatwierdzony 22 VI 1803)–1805/06; zca rektora 28 VI– XII 1805. Najważniejsze prace Nie odnaleziono. Źródła archiwalne: AUJ, S I 6, S I 20, S I 23; W. Baczkowska, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: M. Patkaniowski, Dzieje..., s. 68, 103, 116. Z. Pietrzyk, Poczet rektorów UJ, w: Dzieje UJ, t. II, s. 237. KRZYMUSKI (RADWAN-KRZYMUSKI) Edmund Karol Feliks Ojciec Tadeusz Szymon (ur. 1800), absolwent praw, powstaniec listopadowy 1830–1831, właściciel dóbr ziemskich Kruszyn na Kujawach; 1 żona Leokadia Józefata Michalina z d. Sokołowska (ur. 11 IV 1812), ślub ok. 1830; dzieci: Ludwik Józef (19 V 1835–1882); Józef Edward Tadeusz (18 III 1836–1887); 2 żona Felicja Petronela z d. Woyda (ur. 30 V 1817), ślub w 1844 w W-wie; dzieci (bracia E. Krzymuskiego): Kazimierz Józef (ur. ok. 1850); Tadeusz (ur. ok. 1850). Żona Helena Maria z d. Jasińska (ur. 21 XII 1864), ślub w 1884 w W-wie. Wykształcenie • III Gimn. w W-wie, kl. III–V: 1863/64–1866/67 (uzyskał promocję do kl. VI), choroba i nauki w domu. Matura jako prywatysta w II Gimn. w W-wie 6 VIII 1870. • Ces. Uniw. w W-wie, Wydz. Prawa 1870/71–1873/74; kandydat praw (na podstawie rozprawy: Teoria państwowa Ahrensa, W-wa 1876) 29 IV 1875. • Uniw. w Heidelbergu, Wydz. Prawa 1874/75. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1878/79 sem. II–1879/80; absolutorium; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (historicum) – 18 III 1880; ryg. II (iudicale) – 22 VI 1880; ryg. III (politicum) – 29 XI 1880. Dr praw UJ 2 XII 1880. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w Uniw. w Berlinie, w Uniw. w Lipsku 1882/83 sem. I. • Wniósł 14 III 1881 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu fi lozofii prawa na podstawie rozprawy: Teoria karna Kanta ze stanowiska jego ogólnej nauki o rozumie praktycznym, Kr. 1882 (O karze według teorii Kanta – wg prot. pos. Kol. Prof.); referenci: F.K. Kasparek, A. Bojarski; kolokwium 21 VI 1881; wykład habilitacyjny: „Znaczenie fi lozofii prawa i metoda jej wy-kładu” (druk: O znaczeniu fi lozofii prawa i o metodzie jej wykładni, „Niwa” 1881) 28 VI 1881. Doc. pryw. fi lozofii prawa UJ 28 VI 1881 (Kol. Prof.), 21 IX (błędnie 21 VIII) 1881 (MWiO). Wniósł 15 XI 1882 na UJ podanie o rozszerzenie habilitacji na prawo i proces karny na podstawie rozprawy: Zasady nauki o usiłowaniu przestępstw, W-wa 1884; referenci: A. Bojarski, F.K. Kasparek; zwolniony z kolokwium i wykładu habilitacyjnego 3 III 1883. Doc. pryw. prawa i procesu karnego UJ 3 III 1883 (Kol. Prof.), 21 III 1883 (MWiO). Kariera pozauniwersytecka Trybunał Cywilny w W-wie, aplikant sądowy 8 III (20 III starego stylu) 1875–II 1879. Tow. Wzajemnej Pomocy Uczniów UJ, kurator. TBSP UJ, kurator 1892–1928. Stowarzyszenie Chóru Akademickiego UJ, kurator. Tow. Muzyczne w Kr., prezes. Komisja Rządowych Egzaminów Prawniczych w Kr., oddział sądowy, prezes 1895–1918. AU (PAU), Wydz. Filozof.-Hist. członek korespondent (30 XI 1903) 17 V 1904; tamże, Kom. Pr., członek od 1881. WTN, członek rzeczywisty 1921. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: doc. pryw. fi lozofii prawa 21 VIII 1881–30 XI 1884; doc. pryw. prawa i procesu karnego 21 III 1883–30 XI 1884; katedra prawa i procesu karnego, prof. nzw. 1 XII 1884 (nominacja 18 XI 1884)–30 IV 1888; tamże, prof. zw. 1 V 1888 (nominacja 7 IV 1888)–6 VIII 1928; wykładał encyklopedię prawa 1885/86; dziekan 1891/92, 1892/93 sem. II, 1898/99, 1905/06, 1914/15, 1924/25; rektor 1903/04, prorektor 1904/05. Inne: Order Żelaznej Korony III klasy 17 I 1908; Order Żelaznej Korony II klasy 17 VI 1908. Radca dworu 2 IX 1912. Kom. Kod. II RP: członek od 22 VIII 1919; wiceprezes wydziału karnego; prezes sekcji postępowania karnego; referent projektu kodeksu postępowania karnego; autor projektu przepisów karnych dla ochrony prawa autorskiego. Najważniejsze prace Wykład prawa karnego ze stanowiska nauki i prawa austriackiego, Kr., wyd. I, tom I: 1885, tom II: 1887; wyd. II, tom I: 1901, tom II: 1902; wyd. III, tom I–II: 1911. O najnowszym projekcie kodeksu karnego austriackiego, Kr. 1890. Wykład procesu karnego austriackiego, wyd. I: Kr. 1891; wyd. II: Kr. 1910. Determinizm i poczytanie przestępstw w świetle najnowszych badań, „Czas. Prawne i Ekon.”, 1900, t. I. Wiek młodzieńczy przed sądem karnym, Kr. 1916. Zarys ogólnych instytucji prawa karnego, Kr. 1918. Projekt kodeksu karnego polskiego. Tytuł wstępny i część ogólna, W-wa 1918. System prawa karnego ze stanowiska nauki i trzech kodeksów obowiązujących w Polsce, Kr. 1921. Wykład procesu karnego ze stanowiska nauki i prawa obowiązującego w. b. dzielnicy austriackiej oraz z uwzględnieniem ważniejszych różnic na innych ziemiach polskich, Kr. 1922. Encyklopedia prawa. Teoria prawa, Kr. 1922. Historia fi lozofi i prawa do połowy XIX wieku, Kr. 1923. Źródła archiwalne: AGAD, MWiO (wiedeńskie), sygn. 460 F5, personalia profesorów. AUJ, Spuścizna 45; S II 619, teczka personalna; WP II 81, prot. pos. Rady Wydz.; WP II 138, teczka habilitacyjna; WP II 519, „Liber rigorosorum...”, poz. 128; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: Biogramy uczonych..., cz. 1, z. 2: K–O, s. 219–221. CSUI, t. III: K–Ł, s. 669. J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., passim. S. Grodziski, Komisja..., s. 47–81. L.J. Łach, 1907–1913..., s. 149. M. Patkaniowski, Dzieje..., passim. Poczet członków..., s. 67. Poczet rektorów..., s. 296. K. Pol, Poczet... I, s. 467–486. Idem, Poczet... II, s. 459–472. SBSP, t. II, s. 142–144. W. Wolter, Krzymuski Edmund, PSB, t. XV, s. 558–559. Idem, Nauka prawa karnego od drugiej połowy XIX wieku. Jej początki–klasycyzm–nowe kierunki. Edmund Krzymuski (1851–1928)–Józef Rosenblatt (1853–1917)–Juliusz Makarewicz (1872–1955)–Józef Reinhold (1884–1928), w: Studia z dziejów..., s. 320–335. W. Wróbel, Edmund Radwan Krzymuski (1851–1928) w: Złota Księga Wydziału Prawa..., s. 189–194. Uczeni polscy..., t. II: H–Ł, s. 375–377. P.M. Żukowski, Wychowankowie Uniwersytetu Jagiellońskiego..., s. 164–170. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=13.62.66 (dostęp z 10 III 2014). KRZYŻANOWSKI Adam Alojzy, herbu Dębno Ojciec Stanisław Andrzej (1836–1922), księgarz, wydawca; matka Maria z d. von Heugel (ur. ok. 1840); rodzeństwo Michał (ur. ok. 1880), Marian (1880–1964), księgarz, wydawca, antykwariusz. Żona Zofia z d. Beringer (ur. 13 II 1883); dzieci: Izabela (ur. 17 VII 1906); Olga (ur. 1907), zamężna – Grünerowa. Wykształcenie • Gimn. św. Anny, kl. I–VIII: 1881/82–1888/89, matura 11 VI 1889. • UJ, Wydz. Prawa, st., zw. 1889/90–1892/93; absolutorium 31 VII 1893; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (iudicale) – 3 X 1893; ryg. II (politicum) – 30 I 1894; ryg. III (historicum) – 16 III 1894. Dr praw UJ 16 III 1894. PEP w Kr.: egz. hist.-prawny – 21 VIII 1891. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w Uniw. w Berlinie i w Uniw. w Lipsku 1894/95. • Wniósł w 1908 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu ekonomii politycznej (nauki gospodarstwa społecznego) na podstawie rozprawy: Teoria Malthusa ze szczególnym uwzględnieniem jej stosunku do prawa zmniejszającego się przychodu z ziemi, Kr. 1908; referenci: W.A. Czerkawski, A. Górski; kolokwium 30 VI 1908; wykład habilitacyjny: „Kwestia monetarna a teoria kwantytatywna” 6 VII 1908. Doc. pryw. ekonomii politycznej i polityki ekonomicznej UJ 6 VII 1908 (Kol. Prof.), 28 IX 1908 (MWiO). Kariera pozauniwersytecka Kancelaria adwokacka dr Władysława Markwicza, praktykant 27 III–16 X 1894. Prok. Sk. we Lw., koncypient 12 VIII 1895–28 V 1896. Tow. Rolnicze w Kr., sekretarz 1 VII 1896–31 III 1904. Wyższa Szkoła Handlowa (od 30 VIII 1908 – Akademia Handlowa) w Kr., nauczyciel ekonomii politycznej i skarbowości 1 IX 1898–30 VI 1914. Wyższe Kursy dla Kobiet im. A. Baranieckiego w Kr., wykładowca ekonomii politycznej 1904/05–1908/09. PAU, Wydz. Hist.-Filozof., członek korespondent (26 V 1920) 28 V 1920; tamże, członek czynny (21 III 1927) 10 VI 1927; tamże, sekretarz 1920– 1938; wicedyrektor 1948–1952 (1957); prezes Akademii 1957–1963 (reaktywacja); tamże, Kom. Pr., członek; tamże, przewodniczący 1948–1952. TNW, członek. TMHiZK, członek 1896. Tow. Ekonomiczne w Kr., członek 1921–1939. Tow. Rolnicze w Kr., członek założyciel 1945. Sejm, poseł 1928–5 II 1931 (zrzekł się mandatu). Krajowa Rada Narodowa, członek 1945–1947. Sejm Ustawodawczy, poseł I 1947–12 VII 1949 (zrzekł się mandatu). Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: doc. pryw. ekonomii politycznej i polityki ekonomicznej; prof. nzw. ad personam nauki skarbowości i austriackiego prawa skarbowego 1 V (12 V nominacja)–IX 1912; katedra nauki skarbowości i prawa skarbowego, prof. nzw. 1 X 1912 (nominacja 15 X 1912)–30 IV 1916; katedra ekonomii politycznej, prof. zw. 1 V 1916 (nominacja 7 IV 1916)–31 XII 1948 (przeniesiony w stan spoczynku); prof. hon. (wniosek Rady Wydz.); samodzielny pracownik nauki Katedry Ekonomii 1 II 1957–30 IX 1960 (zwolniony ze stanowiska); dziekan 1927/28, 1930/31, 1945; prodziekan 1945/46; prorektor 1933/34–1937/38; tajne nauczanie 1942/43–1945. • w WSH (od 1 IX 1938 – AH) w Kr.: wykładowca 1927–1930. Inne: OOP, Krzyż Komandorski. Aresztowany 6 XI 1939 podczas Sonderaktion Krakau, zwolniony 8 II 1940 z obozu w Sachsenhausen k. Oranienburga.UJ, dr h.c. 1957. Najważniejsze prace Die Grundbesitzenverteilung in Galizien, Leipzig 1895. Studia agrarne, Kr. 1900. Rolnictwo wobec polityki handlowej, Kr. 1901. Pieniądz, Kr. 1911. Socjalizm a prawo natury, Kr. 1911. Towarzystwa i stowarzyszenia rolnicze, Kr. 1911. Wojna Bałkańska w roku 1912–1913, Kr. 1913. (współautor W.K. Kumaniecki), Statystyka Polski, Kr. 1915. Socjologia wojny, Kr. 1918. Drożyzna, Kr. 1919. Gospodarka wojenna, Kr. 1919. Nauka o pieniądzu i kredycie, Kr. 1919. Zasady ekonomii, t. I–II: wyd. I: Kr. 1919; wyd. II: Kr. 1920. Socjalizm po wojnie, Kr. 1920. Założenia ekonomiki, Kr. 1920. Nauka skarbowości, Kr. 1923. Pauperyzacja Polski współczesnej, wyd. I: Kr. 1925; wyd. II: W-wa 1926. Polityka i gospodarstwo, Kr. 1931. Dolar i złoty, Kr. 1935. Moralność współczesna, Kr. 1935. Wiek XX. Zarys dziejów najnowszych, W-wa 1947. Chrześcijańska moralność polityczna, W-wa 1948. Raj doczesny komunistów. Dzieje Rosji w XX wieku, Kr. 2008. Źródła archiwalne: AGAD, MWiO (wiedeńskie), sygn. 47u. AAN, MWRiOP, sygn. 3763, teczka personalna. AUJ, S II 619, teczka personalna; S III 129; WP II 84, prot. pos. Rady Wydz.; WP II 521, poz. 57; WP III 1, prot. pos. Rady Wydz.; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: Akademia Ekonomiczna w Krakowie..., s. 33. M. Barcik, Adam Krzyżanowski, w: Wyrok na Uniwersytet..., s. 68–70. Biogramy uczonych..., cz. 1, z. 2: K–O, s. 231– 235. CSUI, t. III: K–Ł, s. 682. J. Dębowski, 1945–1949..., s. 122. J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., passim. L.J. Łach, 1907–1913..., s. 147. Łoza, s. 390. M. Patkaniowski, Dzieje..., s. 410–411. Poczet członków..., s. 68, 192, 209. A. Redzik, Stanisław Starzyński..., s. 152. Relacje pracowników..., s. 45. J. Rosicka, Adam Krzyżanowski, w: Złota Księga Wydziału Prawa..., s. 281–289. SBSP, t. II, s. 167– 169. SBStP, s. 178–180. J. Sikora, 1932–1936..., s. 18, 41–42, 44, 60. E. Taylor, Adam Krzyżanowski 1873–1963, „Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny”, 1963, s. 27–32. Uczeni polscy..., t. II: H–Ł, s. 386–388. B. Żongołowicz, Dzienniki..., s. 102, 214, 685. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=13.109.293 (dostęp z 10 II 2014). KRZYŻANOWSKI Adam Szymon Jan, herbu Świnka Ur. 25 XII 1785 lub 2 I 1786 w Krakowie; zm. 12 XI lub 13 XI 1847 w majątku Czulice k. Krakowa; pochowany tamże. Ojciec Tomasz Józef (Józef Tomasz), 1755–1818, konsyliarz miejski, wiceprezydent Kr.; matka Julianna z d. Lichocka (ur. ok. 1750); rodzeństwo: Justyna (ur. ok. 1780); Barbara (ur. ok. 1780); Tadeusz (ur. ok. 1780); Tomasz (ur. ok. 1780); Jan Kanty Marcin (1780–2 XII 1854), chemik, fizyk; Ludwik Józef (ok. 1780–ok. 1862); Jacek Karol Jan (ur. ok. 1780). Żona Józefa z d. Wiktor, ślub ok. 1810; dzieci: Florentyna Ludwika (ur. ok. 1820), żona Ludwika Jacka Szumańczowskiego; Józef Ludwik (ur. ok. 1820). Wykształcenie • Lic. św. Anny w Kr., matura. • SGKr., Wydz. Filozof. SGKr., Wydz. Prawa, st. zw. od r. akad. 1802/03; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora obojga praw: [są tylko wyznaczone tezy do dysputy: 18 V, 20 V, 13 VI 1804 i b.d.]. Dr obojga praw SGKr. (na podstawie obronionych tez) 7 VII 1804. • Uniw. w Wiedniu, Wydz. Prawa. Kariera pozauniwersytecka Magistrat w Kr., praktykant 1803. Prok. Gen., Eksp. w Kr., praktykant 1804–1805. Adwokat uniwersalny przy sądach Galicji Zachodniej 1808. Adwokat sądowy 1808– 1847. Zgromadzenie Reprezentantów WMK, poseł. Komisja do Interesów Akademii, sekretarz 1809. TNK, członek czynny 9 XII 1815; tamże, prezes 1845/46–1846/47. Loża „Przesąd Zwyciężony”, członek 1812. Komitet Pomocy Rannym i ich Rodzinom, członek 1831. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w SGKr. (od 5 VIII 1817 – UJ): katedra prawa wekslowego, prof. nzw. 1807/08 (dekret Nadworny Wiedeński z 17 V 1807)–1808/09; prof. zw. Kodeksu Napoleona, kodeksu handlowego, prawa górniczego, „tudzież praw na ostatnim sejmie ustanowionych” 1809/10 (nominacja 15 XI 1809, wykładał od 2 I 1810)–1811/12; katedra kodeksu cywilnego i handlowego, prof., zw. 1812/13–6 VII 1847 (przeniesiony w stan spoczynku); sekretarz Wydz. Prawa 1811; dziekan 1814/15–1815/16, 1826/27–1832/33; zca dziekana 1823/24– 1825/26; rektor 1845/46–1846/47; Wielka Rada UJ, zca konserwatora A. Radziwiłła. Najważniejsze prace O różnicy organizacji władz sądowych, a w szczególności o sądzie przysięgłych w sprawach cywilnych według prawodawstwa angielskiego, Kr. 1829. O granicach niepodle-głości sądownictwa i odpowiedzialności sędziego, Kr. 1837. Zmiany ustawodawstwa krakowskiego, Kr. 1843. O prawnej subrogacji przez spłacenie wierzyciela wyższy stopień mającego z art. 1251 ust 1 k. c., Kr. 1844. Źródła archiwalne: AUJ, S I 367, S I 384, S I 389, WP I 43; W. Baczkowska, „Korpus...”. BJ, DzR, rkps 5357 t. 15, rkps 5359 t. 6. Źródła drukowane i literatura: J. Bieniarzówna, Krzyżanowski Adam Szymon, PSB, t. XV, s. 587– 588. R. Dutkowa, Uniwersytet Jagielloński w czasach..., s. 14 nn. M. Patkaniowski, Dzieje..., passim. Poczet rektorów..., s. 255. D. Rederowa, Z dziejów Towarzystwa.... SBAP I, t. I: G–Ł, s. 200–201. W. Tokarz, Pomniki prawa Rzeczypospolitej Krakowskiej 1815–1818, t. I, Kr. 1932, s. 51. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=13.113.149 (dostęp z 10 III 2014). KRZYŻANOWSKI Kazimierz Maria, herbu Dębno* Ojciec Stanisław (5 V 1865–15 I 1917), dr fi lozofii (historia) UJ na podstawie rozprawy „Hospodarstwo wołoskie w stosunku do Polski i Węgier przed hołdem Piotra Mołdawskiego w 1387” 18 XII 1888, prof. historii UJ; matka Wanda z d. Korytowska (ur. 4 II 1865); rodzeństwo: Stefan (ur. 1891), student Wydz. Filozof. UJ; Witold Zenon (zob.); Władysław (ur. 1901). Żona Zofia z d. Prawdzic-Rubczyńska, ślub 18 XII 1919; dzieci: Stanisław Maria (11 III 1921–1940); Jolanta Anna Zofia (16 VII 1922– 1988), żona Andrzeja Franciszka Bieńkowskiego. Wykształcenie • Gimn. św. Anny, kl. I–VIII: 1903/04–1910/11, matura 9 VI 1911. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1911/12–1913/14, 1914/15 sem. II; absolutorium 2 XI 1915; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (iudicale) – 18 XII 1915; ryg. II (historicum) – 31 V 1916; ryg. III (politicum) – 16 XII 1916. Dr praw UJ 20 XII 1916. PEP w Kr.: egz. hist.-prawny – 17 VII 1913; egz. sąd. – 17 XII 1915; egz. z nauk pol. – 14 XII 1916. • AH w Kr., jednoroczny kurs handlowy dla abiturientów 1911/12; dyplom ukończenia 30 VI 1912. • Uniw. w Wiedniu, Wydz. Prawa, st. zw. 1914/15 sem. I; świadectwo odejścia. • Wniósł 15 I 1925 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu nauki administracji i prawa administracyjnego na podstawie rozprawy: Trybunał Kompetencyjny. Studium z zakresu polskiego prawa publicznego, W-wa 1924; referenci: K.W. Kumaniecki, W.L. Jaworski; kolokwium 10 VI 1925; wykład habilitacyjny: „O zakładach publicznych” 15 VI 1925. Doc. pryw. nauki administracji i prawa administracyjnego UJ 15 VI 1925 (Rada Wydz.), 17 VII 1925 (MWRiOP). • Wniósł w 1926 na USB podanie o przeniesienie z UJ veniam legendi z zakresu nauki administracji i prawa administracyjnego. Doc. pryw. nauki administracji i prawa administracyjnego USB 12 I 1927 (Rada Wydz.). Kariera pozauniwersytecka Bank Krajowy we Lw., filia w Kr., praktykant wolontariusz 20 XII 1915–31 XII 1916. Praktyka adwokacka w Kancelarii Kazimierza Ostrowskiego w Kr. 4 I 1917–15 III 1919. Namiestnictwo we Lw., koncepcista; tamże, przydzielony do: Centrali Odbudowy Galicji, Ekspozytura Sekcji IV (Bankowej), referent prawny 1 II 1917–31 X 1918; tamże, przydzielony do Prezydium Polskiej Komisji Likwidacyjnej w Kr., referent prawny 1 XI 1918–17 III 1919. Generalny Delegat Rządu dla Galicji w Kr., Biuro Prezydialne, koncepcista (sekretarz) 17 III–30 XI 1919. Sąd Apelacyjny w Kr., aplikant (w Sądzie Okręgowym w Kr.) 21 XI 1919–27 IV 1921. Prok. Gen., Eksp. w Kr., asesor 14 IV 1921–3 X 1922; tamże, referent 4 X 1922–31 XII 1926 (sekretarz generalny 28 IV 1921–31 XII 1926). Prok. Gen. Eksp. w Wil., radca 1 I–15 VI 1927. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w USB: zca prof. w katedrze prawa administracyjnego 26 VI 1924 (nominacja) 1 X 1924–15 VI 1927 (w r. akad. 1925/26 nie podjął obowiązków, z powodu braku urlopu z Prok. Gen.); Seminarium Prawa Administracyjnego, dyrektor. • w UJ: doc. nauki administracji i prawa administracyjnego UJ 17 VII 1925– 1927 (nie podjął wykładów). Najważniejsze prace Nie pozostawił. Źródła archiwalne: AN Kr., sygn. 29/1989/14153, teczka aplikanta sądowego. AUJ, S III 129; WP II 85, prot. pos. Rady Wydz., WP II 138, teczka habilitacyjna; WP II 527, poz. 69; M. Barcik, „Korpus...”. LCVA, fond 126, opis 1, sprawa 4064, teczka personalna; fond 175, opis 2VIB, sprawa 13, teczka personalna; fond 175, opis 1(I)Bb, sprawa 101, teczka personalna. Źródła drukowane i literatura: J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., s. 193, 199, 567. W. Komarnicki, Ś.p. doc. dr Kazimierz Maria Krzyżanowski (1893–1927), „Rocznik Prawniczy Wileński”, 1928, R. 2, s. 592–595. P.M. Żukowski, Kazimierz Maria Krzyżanowski (13 II 1893–15 VI 1927), Krakowskie Studia z Historii Państwa i Prawa (w druku). Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=sw.22729 (dostęp z 10 III 2014). KRZYŻANOWSKI Witold Zenon, herbu Dębno Ojciec Stanisław (5 V 1865–15 I 1917), dr fi lozofii (historia) UJ na podstawie rozprawy „Hospodarstwo wołoskie w stosunku do Polski i Węgier przed hołdem Piotra Mołdawskiego w 1387” 18 XII 1888, prof. historii UJ; matka Wanda z d. Korytowska (ur. 4 II 1865); rodzeństwo: Stefan (ur. 1891), student Wydz. Filozof. UJ; Kazimierz Maria (zob.), Władysław (ur. 1901). Żona Alicja z d. Wentkowska (ur. 26 V 1896), ślub 1928. Wykształcenie • Gimn. św. Anny, kl. I–VII: 1907/08–1913/14. Gimn. w Zakopanem, kl VIII: 1914/15, matura 1915. • UJ, Wydz. Filozof., Studium Roln. 1915/16, 1918/19 sem. II; egz. rolniczy I – 20 VII 1916. UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1919/20–1920/21; absolutorium 14 XI 1921; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (politicum) – 9 XII 1921; ryg. II (iudicale) – 11 V 1922; ryg. III (historicum) – 11 XII 1922. Dr praw UJ 13 XII 1922. Na podstawie upoważnienia Rady Wydz, Dziekan 5 II 1920 zaliczył trzy półrocza spędzone na Studium Roln. jako dwa półrocza do pierwszego okresu studiów prawniczych. Na podstawie reskryptu MWiO z 18 II 1916, dziekan 19 II 1921 zaliczył czas służby wojskowej jako dwa półrocza do drugiego okresu studiów. PEP w Kr.: egz. hist.-prawny – 16 IV 1920. • AH w Kr., jednoroczny kurs dla abiturientów, absolwent. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w Uniw. w Yale 1924/25. • Wniósł 12 V 1928 na USB podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu ekonomiki politycznej na podstawie rozprawy: Lokalizacja przemysłu, Kr. 1927; referenci: W. Zawadzki, M. Gutkowski; kolokwium 7 XI 1928, wykład habilitacyjny: „Teorie stabilizacji wartości pieniądza” 8 XI 1928. Doc. ekonomii politycznej USB 8 XI 1928 (Rada Wydz.), 28 XII 1928 (MWRiOP). • Wniósł w 1935 na Uniw. w W-wie podanie o przeniesienie z USB veniam legendi z zakresu ekonomii politycznej. Doc pryw. ekonomii politycznej Uniw. w W-wie 28 V 1935 (Rada Wydz.), 29 V 1935 (MWRiOP). Kariera pozauniwersytecka Tow. Ekonomiczne w Kr., referent i kierownik Biura 1921–1923; tamże, członek. TN KUL, współzałożyciel. PRM, Komisja Naukowa Badania Ziem Wschodnich w Lub., współpracownik 1937–1939. IPH w Lub., Zarząd, członek 1929–1934. Wołyńskie Tow. Naukowe w Krzemieńcu, członek, współzałożyciel VI 1938. Rada Miasta Lub., radny. PAU, Kom. Socjologiczna, członek. PAN, Oddział Kraków, Komisja Socjologii. Polskie Tow. Ekonomiczne, Oddział w Kr., członek od XII 1945; tamże, Oddział w Kr., prezes II 1946–1958. WSNS w Kr., wykładowca; tamże, zca dyrektora; tamże, Wydz. Społeczno-Samorządowy, kierownik. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w USB: doc. pryw. ekonomii politycznej 8 XI 1928–1935. • w ULub. (od 1928 – KUL): zca prof. w katedrze geografii gospodarczej i ekonomii 1923/24 (3 X 1923)–1928/29 (1924/25 – urlop na stypendium w Stanach Zjednoczonych); prof. nzw. ekonomii politycznej V 1929–1939; dziekan 1930/31, 1935/36; prodziekan 1933/34–1934/35. • w Uniw. w W-wie (w latach 1935–1945 – UJP): doc. pryw. ekonomii politycznej 28 V 1935–31 VIII 1939. • w UJ: wykładowca ekonomii politycznej i historii doktryn ekonomicznych 1945; prof. zw. ekonomii politycznej 1946–30 IX 1968; dziekan. • WSE w Kr: wykładowca 1950–1957. Inne: armia austro-węgierska 1916; niewola włoska 1917–18; Armia Polska gen. Józefa Hallera 1918; Wojsko Polskie, ochotnik 1920; zmobilizowany 1939, aresztowany przez Armię Czerwoną zbiegł z niewoli. Aresztowany 6 XI 1939 podczas Sonderaktion Krakau, zwolniony 8 II 1940 z obozu w Sachsenhausen k. Oranienburga. Najważniejsze prace Najwyższa Izba Gospodarcza, „Czas. Prawne i Ekon.”, 1924. Organizacja zakładów Forda, Kr. 1926. Ekspansja kapitału Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej, Kr. 1927. Parlamentaryzm gospodarczy, Lub. 1928. Katolicyzm i komunizm jako dwie religie społeczne, W-wa 1935 (pod pseudonimem Z. Dębny). (red.), Kapitał narodowy, Kr. 1949. Problemy rozmieszczenia sił wytwórczych w regionie, Wr. 1965. Uniwersytet Jagielloński w obozie koncentracyjnym w Sachsenhausen, Kr. 1969. Zagadnienie integracji gospodarczej w ramach RWPG, Kr. 1971. Źródła archiwalne: AUJ, S II 643; S III 129; WP II 294; WP II 531, poz. 51; WP III 9. AKUL, sygn. A-31, teczka personalna. LCVA, fond 175, opis 2VIB, sprawa 123, teczka habilitacyjna. Źródła drukowane i literatura: Akademia Ekonomiczna w Krakowie..., s. 33. M. Barcik, Witold Krzyżanowski, w: Wyrok na Uniwersytet..., s. 70–72. J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., s. 465, 567. S. Foryś, Prof. dr Witold Krzyżanowski, „Problemy Ekonomii”, 1972, nr 2, s. 3–5. G. Karolewicz, Nauczyciele akademiccy..., s. 114–116. J. Krawczyk, Wyższa Szkoła Nauk Społecznych..., s. 41– 55. W. Krzyżanowski, Uniwersytet Jagielloński w obozie koncentracyjnym w Sachsenhausen, „Studia Historyczne”, 1969, nr 12, z. 4. B. Kucia-Guściora, Witold Krzyżanowski, s. 109–116. Łoza, s. 390. Uniwersytet Warszawski w latach 1915/1916..., s. 96, 101. SBSP, t. II, s. 171–172. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=13.109.283 (dostęp z 10 III 2014). KUDEJ Marcin Stanisław Ojciec Marcin; matka Cecylia z d. Borzędowska, nauczycielka. Żona Joanna (ur. 1944); córka Dominika (ur. 1974). Wykształcenie • I LO im. Jana Długosza w Nowym Sączu, matura. • UJ, Wydz. Prawa, 1961/62–1965/66. Mgr praw (na podstawie rozprawy: „Instytucja interpelacji radnego na przykładzie WRN w Krakowie”); promotor W. Zarzewski UJ 21 VI 1966. • Przedstawił rozprawę na stopień doktora praw: „Obowiązki i prawa posłów na Sejm PRL jako środki wykonywania mandatu przedstawicielskiego”; promotor K. Nowak. Dr praw 20 III 1972. • Wniósł na UŚ podanie o nadanie stopnia naukowego doktora habilitowanego nauk prawnych w zakresie prawa konstytucyjnego na podstawie rozprawy: Pojęcie woli państwowej w ustroju socjalistycznym, Kat. 1981. Dr hab. nauk prawnych w zakresie prawa konstytucyjnego UŚ 16 IX 1982. Kariera pozauniwersytecka „Prz. Sejm.”, współpracownik. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: katedra historii doktryn politycznych i prawnych, asystent 1 X 1966– 30 IX 1968. Inst. Nauk Politycznych, prof. zw. 1 X 1993–30 IX 1994. • w UŚ: Zakład (Katedra) Prawa Konstytucyjnego, starszy asystent od 1 X 1968; tamże, docent; tamże prof. nzw.; tamże, prof. zw. 24 IV 1996 (tytuł); tamże, kierownik (od 1 X 1999 – katedra); dziekan 1990/91–1992/93; prodziekan ds. studenckich 1984/85–1989/90. Najważniejsze prace Konstytucyjne obowiązki posła wobec wyborców, W-wa 1973. Prawo konstytucyjne. Przewodnik dla studentów, Kat. 1974. Współczesne ustroje państwowe, Kat. 1984. Studia z zakresu prawa parlamentarnego PRL, Kat. 1989. Instytucje polskiego prawa parlamentarnego z zakresu legislacji, Kat. 1995. Postępowanie ustawodawcze w Sejmie RP, wyd. I: W-wa 1998; wyd. II: W-wa 2002. Źródła archiwalne: AUJ, DSO, teczka personalna; S III 246, teczka personalna WP IV 129, teczka studencka. Źródła drukowane i literatura: A. Łabno, Marcin Kudej (1943–2007), w: Konstytucjonaliści polscy..., s. 217–220. J. Trzciński, Marcin Kudej (1943–2007). Wspomnienie, „Prz. Sejm.”, 2007, R. 15, nr 2, s. 9–10. E. Zwierzchowski, Marcin Kudej 1943–2007, „Państ. i Pr.”, 2007, R. 62, z. 8, s. 108–111. KULCZYCKI Teodor Ur. 1823; zm. 22 IV 1888 we Lwowie. Ojciec Stefan, urzędnik. Wykształcenie • ULw., Wydz. Prawa i Um. Polit., st. zw. od r. akad. 1842/43 sem. I. • Wniósł na Uniw. w Pradze podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu rachunkowości państwowej. Doc. pryw. rachunkowości państwowej Uniw. w Pradze 14 VII 1856. Kariera pozauniwersytecka Komisarz egzaminacyjny, członek Prüfungs-Commission für Verrechnungskunde. Dyrekcja Skarbu we Lw., radca; tamże, starszy radca 1884/85–1885/86. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: doc. pryw. (tzw. stała docentura) nauki rachunkowości państwowej (rządowej) 14 VII 1856–10 X 1860. • w ULw.: doc. pryw. nauki rachunkowości państwowej (rządowej) i buchalterii handlowo-przemysłowej od 10 X 1860. Najważniejsze prace O wniosku postawionym w Radzie Miejskiej dnia 24 maja 1877 przez T. Kulczyckiego, Lw. 1877. Źródła archiwalne: AUJ, WP II 138, teczka habilitacyjna; M. Barcik, „Korpus...”, DALO, fond 26, opis 15, sprawa 2. Źródła drukowane i literatura: „Gazeta Narodowa”, R. 17, nr 96 z 25 IV 1888, k. 2; „Gazeta Lwowska”, R. 78, nr z 24 IV 1888, s. 4. Historia Uniwersytetu Lwowskiego..., t. I, s. 316; t. II, 101, 104, 118–119. M. Patkaniowski, Dzieje..., s. 309, 429, 456. KUMANIECKI Kazimierz Władysław Ojciec Jan, starszy komisarz (nadkomisarz) straży skarbowej; matka Paulina z d. Grim (Grimm). Żona Maria z d. Osika; syn Kazimierz Feliks (18 V 1905–8 VI 1977), dr fi lozofi i (fi lologia klasyczna) na podstawie rozprawy: „Quo temporis ordine Vergilius singulos Aeneidos libros elaboraverit” UJ 4 X 1926, prof. Uniw. w W-wie. Wykształcenie • Gimn. w Złoczowie, kl. I–VIII: 1890/91–1897/98, matura 18 VI 1898. • UJ, Wydz. Filozof., st. zw. 1898/99 sem. I, 1903/04. UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1898/99 sem. II–1901/02; absolutorium 4 X 1902; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (iudicale) – 4 X 1902; ryg. II (politicum) – 27 II 1904; ryg. III (historicum) – 28 V 1904. Dr praw 30 V 1904. PEP w Kr.: egz. hist.-prawny – 17 X 1900; egz. sąd. – 4 X 1902; egz. z nauk pol. – 29 II 1904. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w Uniw. w Monachium 1905. • Wniósł 3 IV 1909 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu statystyki ogólnej porównawczej i austriackiej na podstawie rozpraw: Studia z zakresu statystyki wędrówek, Kr. 1908, Prawdopodobieństwo w statystyce, Kr. 1909; referenci: W.A. Czerkawski, W.L. Jaworski; kolokwium 5 V 1911; wykład habilitacyjny: „Rozwój przyrodzony ludności europejskiej” 6 V 1911. Doc. pryw. ogólnej i austriackiej statystyki UJ 6 V 1911 (Kol. Prof.), 16 X 1911 (MWiO). Wniósł 14 VI 1913 na UJ podanie o rozszerzenie habilitacji na naukę o administracji i prawo administracyjne austriackie na podstawie rozprawy: Akt administracyjny, Kr. 1913; referenci: W.L. Jaworski, M. Rostworowski; Kol. Prof. 25 VII 1913 zwolniło z kolokwium i wykładu habilitacyjnego. Doc. pryw. administracji i prawa administracyjnego 25 VII 1913 (Kol. Prof.), 18 VIII 1913 (MWiO). Kariera pozauniwersytecka Miejskie Biuro Statystyczne w Kr., pomocnik konceptowy 15 III 1904–15 IV 1905. Magistrat Miasta Kr., praktykant konceptowy 16 IV 1905–30 VI 1906; tamże, nadetatowy koncepcista 1 VII 1906–30 IV 1911; tamże, zca sekretarza 1 V 1911–31 III 1917. Okręgowy Urząd Pośrednictwa Pracy w Kr., naczelnik. Generalne Gubernatorstwo w Lub., biuro dla spraw robotniczych i statystycznych, kierownik 16 IV 1916–3 XI 1918. Miejskiego Biura Statystycznego w Kr., dyrektor. Minister WRiOP 21 VIII– 14 XII 1922. Polskie Tow. Statystyczne w Kr., współzałożyciel; tamże, członek 1912. Wyższe Studium Handlowe w Kr., wykładowca 1925–1929. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: doc. pryw. ogólnej i austriackiej statystyki 16 X 1911–31 III 1917 (od 18 VIII 1913 doc. pryw. nauki administracji i prawa administracyjnego); katedra ogólnej i porównawczej statystyki oraz nauki administracji i prawa administracyjnego, prof. nzw. 1 IV 1917 (nominacja 6 II 1917)–31 III 1919; katedra prawa administracyjnego, nauki administracji i statystyki, prof. zw. 1 IV 1919 (nominacja 14 V 1919)–1 VII 1941; dziekan 1921/22, 1931/32. SNP w Kr., wykładowca. Inne: armia austro-węgierska, służba wojskowa jako jednoroczny ochotnik w Kamionce Strumiłowej 1 X 1902–31 XII 1903; por.; komendant dworca w Kr. 1 VIII 1914–15 IV 1916. Krzyż Kawalerski Orderu Franciszka Józefa z dekoracją wojenną Signum laudis na wstędze Wojskowego Krzyża Zasługi. Krzyż Honorowy Czerwonego Krzyża II klasy z dekoracją wojenną 21 XII 1917. Uniw. A. Komeńskiego w Braty-sławie, dr h.c. 8 IX 1933. Najważniejsze prace W sprawie ochrony małoletnich przed zbrodniami, Kr. 1905. (oprac.), Zbiór najważniejszych przepisów uniwersyteckich, Kr. 1913. (współautor A. Krzyżanowski), Statystyka Polski, Kr. 1915. Zarys prawa administracyjnego na ziemiach polskich, Kr.–W-wa 1920. Zbiór najważniejszych dokumentów do powstania państwa polskiego, Kr. 1920. Strategia wielkiej wojny 1914–1918, Kr.–W-wa 1921. Ustrój państwowych władz administracyjnych na ziemiach polskich, wyd. I: Kr. 1920; wyd. II: Kr. 1921. Ustrój władz samorządowych na ziemiach polskich w zarysie, Kr. 1921. (współautor M. Zdziechowski), O naprawę Rzeczypospolitej, Kr. 1922. Odbudowa państwowości polskiej. Najważniejsze dokumenty 1912–styczeń 1924, W-wa–Kr. 1924. Nowa konstytucja polska, wyd. I: Kr. 1935; wyd. II: Kr. 1935. Ustrój polityczny Polski, Kr. 1937. (współautorzy: J.S. Langrod, S. Wachholz), Zarys ustroju, postępowania i prawa administracyjnego w Polsce, Kr.–W-wa 1939. W poszukiwaniu suwerena, oprac. B. Szlachta, M. Zakrzewski, Kr. 2006. Źródła archiwalne: AAN, MWRiOP, sygn. 3841, teczka personalna. AUJ, S II 619, teczka personalna; WP II 138, teczka habilitacyjna; WP II 523, poz. 119; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: Akademia Ekonomiczna w Krakowie..., s. 35. CSUI, t. III: K–Ł, s. 744. P. Czarny, B. Naleziński, Kazimierz Władysław Kumaniecki, w: Konstytucjonaliści polscy..., s. 221–229. Czasy lubelskie. Wspomnienia i dokumenty (18 IV 1916–2 XI 1918), przedmowa J. Madeyski, Kr. 1927. J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., passim. A. Gawalewicz, Kumaniecki Kazimierz Władysław, PSB, t. XVI, s. 174–176. K. Krasowski, Wydział Prawno-Ekonomiczny..., passim. Łoza, s. 399. M. Patkaniowski, Dzieje..., s. 421. K. Pol, Poczet... I, s. 1031–1047. Idem, Poczet... II, s. 1019–1035. A. Redzik, Stanisław Starzyński..., s. 115, 152, 268. Relacje pracowników..., s. 46. SBSP, t. II, s. 187–188. SBStP, s. 181–182. J. Sikora, 1932–1936..., s. 44, 53. B. Żongołowicz, Dzienniki..., s. 210, 303, 529. KUTRZEBA Stanisław Marian, ps. Władysław Wyrwa Ojciec Jan Antoni (24 VI 1842–28 III 1901), kupiec, introligator, księgarz; matka Waleria z d. Pawlik (ur. 25 XII 1847); rodzeństwo: Kamil (zm. 1874); Zofia Marianna (ur. 17 IV 1878); Mieczysław (zm. 1885). Żona Janina z d. Domaszewska, ślub 27 VII 1912; dzieci: Anna Stanisława (4 V 1913–29 IV 1993), żona Mariana Pojnara, prof. etnografi i Uniw. w W-wie; Helena (23 XI 1915–16 V 1942); Stanisława Magdalena (27 VII 1918–14 XII 2001), żona NN Zielińskiego. Wykształcenie • Gimn. św. Anny, kl. I–VIII: 1886/87–1893/94, matura 28 V 1894. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1894/95–1897/98; absolutorium 19 IX 1898; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (iudicale) – 18 VII 1898; ryg. II (politicum) – 29 IX 1898; ryg. III (historicum) – 27 X 1898. Dr praw UJ 29 X 1898. PEP w Kr.: egz. hist.-prawny – 21 IV 1896; egz. sąd. – 18 VII 1898; egz. z nauk pol. – 30 IX 1898. • SNP w Paryżu 1899/1900. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w Collège de France. • Wniósł 24 II 1902 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu historii prawa polskiego na podstawie rozprawy: Sądy ziemskie i grodzkie w wiekach średnich, Kr. 1901–1902; referenci: F. Piekosiński, M. Bobrzyński, B. Ulanowski; kolokwium 26 V 1902; wykład habilitacyjny nt: „Reformy sądowe sejmu czteroletniego” (inne zgłoszone: „Powstanie województw”, „Cła od XII do XV wieku”) 31 V 1902. Doc. pryw. dawnego prawa polskiego UJ 31 V 1902 (Kol. Prof.), 10 XI 1902 (MWiO). Kariera pozauniwersytecka Praca badawcza w ramach polskiej Ekspedycji w Rzymie 1898/99. Archiwum Aktów Grodzkich i Ziemskich w Kr., adiunkt 12 IV 1901–30 IV 1908. AU (PAU), Wydz. Hist.-Filozof., członek korespondent (10 XII 1913) 22 V 1914; tamże, członek czynny (8 II 1918) 17 V 1918; tamże, p. o. sekretarza 1919; tamże, sekretarz 1919–1926; tamże dyrektor 1926–1927; sekretarz generalny Akademii 1926–1939; prezes Akademii 1939–1946. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: doc. pryw. dawnego prawa polskiego 10 XI 1902–31 III 1908; katedra dawnego prawa polskiego, prof. nzw. 1 IV 1908 (nominacja 30 I 1908)– 31 III 1912; tamże, prof. zw. 1 IV 1912 (nominacja 5 II 1912)–7 I 1946; dziekan 1913/14, 1920/21; rektor 1932/33. Inne: UJ, dr h.c. fi lozofii 17 VI 1938. USB, dr h.c. 29 V 1929. Aresztowany 6 XI 1939 podczas Sonderaktion Krakau, zwolniony 8 II 1940 z obozu w Sachsenhausen k. Oranienburga. Najważniejsze prace Finanse i handel średniowiecznego Krakowa, wyd. I – Kr. 1899; wyd. II – Kr. 2009. Historia ustroju polski w zarysie, t. I–IV: wyd. I: Kr. 1905; wyd. VIII: 1949. Mężobójstwo w prawie polskim XIV i XV wieku, Kr. 1907. Unia Polski z Litwą, Kr. 1914. Dawne polskie prawo sądowe w zarysie, Lw.–W-wa–Kr. 1921. Polska Odrodzona 1914–1921, Kr. 1921. Polska Odrodzona 1914–1939, wyd. V: 1988. Historia źródeł dawnego prawa polskiego, t. I–II: Lw. 1926. Wstęp do nauki o państwie i prawie, wyd. I: Kr. 1946; wyd. II: Kr. 1947. Źródła archiwalne: AGAD, MWiO (wiedeńskie), sygn. 47u. AAN, MWRiOP, sygn. 3866, teczka personalna S. Kutrzeby. AUJ, S II 619, teczka personalna; WP II 138, teczka habilitacyjna; WP II 521, poz. 414; Spuścizna 24; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: M. Barcik, Stanisław Kutrzeba, w: Wyrok na Uniwersytet..., s. 72–74. P. Biliński, Stanisław Kutrzeba (1876–1946). Biografia naukowa i polityczna, Kr. 2011. Biogramy uczonych..., cz. 1, z. 2: K–O, s. 279–285. CSUI, t. III: K–Ł, s. 782. J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., passim. Łoza, s. 402–403. K. Follprecht, „Nie dać ginąć szczątkom dawnych piśmienniczych pamiątek”. Dyrektorzy Archiwum Państwowego w Krakowie XIX–XXI w., Kr. 2008, s. 77–78. L.J. Łach, 1907–1913..., s. 149. M. Patkaniowski, Dzieje..., passim. Poczet członków..., s. 70, 192–193, 209. Poczet rektorów..., s. 320. K. Pol, Poczet... I, s. 929–947. Idem, Poczet... II, s. 917–935. Relacje pracowników..., s. 46–49. P. Sękowski, Polskie Stronnictwo Ludowe w Krakowie i powiecie krakowskim w latach 1945–1949, W-wa 2011, s. 98, 362, 372. J. Sikora, 1932–1936..., s. 48. Stanisław Kutrzeba (1876–1946). Materiały z Uroczystego Posiedzenia PAU w dniu 24 VI 1996, Kr. 1998. R. Szawłowski, Najwyższe państwowe organy..., s. 266. Uczeni polscy..., t. II: H–Ł, s. 438–441. W. Uruszczak, Stanisław Kutrzeba, w: Złota Księga Wydziału Prawa, 291–296. A. Vetulani, Kutrzeba Stanisław Marian, PSB, t. XVI, s. 314–318. Idem, Na przełomie dwóch wieków. Bolesław Ulanowski (1860–1919)–Stanisław Kutrzeba (1876–1946), w: Studia z dziejów..., s. 187–222. B. Żongołowicz, Dzienniki..., passim. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=psb.14535.1 (dostęp z 10 III 2014). LANDE Jerzy Władysław Ojciec Michał Walerian (zm. 1907), inż. kolejowy; matka Michalina z d. Zakrzewska (zm. 1935), nauczycielka prywatna. Wykształcenie • Eksternista w Gimn. w Carycynie, kl. I–III. V Gimn. w W-wie, k. IV–VI (wydalony za przynależność do tajnych organizacji). II Gimn. w Petersb., matura 1905. • Uniw. w Petersb., Wydz. Prawa 1905/06–1909/10; kandydat praw na podstawie rozprawy: Tomasz Hobbes a prawo naturalne (Tomasz Hobbes na tle rozwoju doktryn prawa naturalnego) VI 1910. • Wniósł 12 II 1925 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu teorii i fi lozofii prawa na podstawie rozprawy: Norma a zjawisko prawne, Kr. 1925; referenci W.L. Jaworski, E. Krzymuski; Rada Wydz. uwolniła 25 V 1925 od kolokwium i wykładu habilitacyjnego. Doc. pryw. teorii i fi lozofii prawa UJ 25 V 1925 (Rada Wydz.), 17 VII 1925 (MWRiOP). Rada Wydz. 10 VI 1925 uwolniła kandydata od obowiązku wykazania się dyplomem doktorskim, uwzględniając dotychczasową wybitną działalność naukową. • Dr nauk prawnych 15 XII 1953 (CKK). Kariera pozauniwersytecka Sąd Okręgowy w W-wie, pomocnik (aplikant) adwokacki 3 IX 1910–II 1917. Straż Obywatelska. Komitet Obywatelski, Biuro Prawne. Sąd Obywatelski. RGO, współpracownik. Tymczasowa Rada Stanu Królestwa Polskiego w W-wie, Dep. Spr., sekretarz 5 II–1 IX 1917; tamże, sekretarz generalny 1 IX 1917–30 I 1918. MSpr., radca 30 I 1918–31 III 1926 (od 3 VIII 1918 – sekretarz generalny, bezpłatny urlop 1 III 1921–31 III 1926). Wyższe Studium Handlowe w Kr., wykładowca 1930–1934. PAU, Wydz. Hist.-Filozof., Kom. Pr., Komisja Socjologiczna, Komisja Filozofi czna, współpracownik. Towarzystwo Prawnicze w W-wie, członek. Towarzystwo Psychologiczne w W-wie, członek. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w USB: zca prof. w katedrze teorii i fi lozofii prawa 28 II 1921 (nominacja) 1 III 1921–31 I 1926; katedra teorii i fi lozofii prawa 30 I 1926, prof. nzw. (nominacja) 1 II 1926–31 III 1929. • w UJ: doc. pryw. teorii i fi lozofii prawa 17 VII 1925–31 I 1926 (nie wykładał); katedra teorii i fi lozofii prawa (od 1 IX 1950 katedra teorii państwa i prawa), prof. nzw. 7 III 1929 (nominacja) 1 IV 1929–31 V 1934; prof. zw. 9 V 1934 (nominacja) 1 VI 1934–10 XII 1954; tamże, kierownik 1 IX 1952–10 XII 1954 tajne nauczanie, wykładowca i egzaminator teorii i fi lozofii prawa 1942–1945. Inne: OOP, Krzyż Oficerski 2 V 1923. Brązowy Medal za Długoletnią Służbę 10 V 1938. Srebrny Medal za Długoletnią Służbę 11 XI 1938. Wojsko Polskie, ochotnik, 1 dywizjon artylerii, kanonier 14 VII–28 X 1920. Aresztowany 6 XI 1939 podczas Sonderaktion Krakau, zwolniony 8 II 1940 z obozu w Sachsenhausen k. Oranienburga. Najważniejsze prace Przedmiot i metody fi lozofi i prawa, Lw. 1916. Logika a pośpiech w teorii prawa, „Czas. Prawne i Ekon.”, Kr. 1926. Historia fi lozofi i prawa, wyd. I: Kr. 1930–1931; wyd. II: Kr. 1934; wyd. III: Kr. 1935; wyd. IV: Kr. 1947; wyd. V: Kr. 1948. Teoria prawa, wyd. I: Kr. 1931; wyd. II: Kr. 1936; wyd. III: Kr. 1937; wyd. IV: Kr. 1946; wyd. V: Kr. 1949. Leon Petrażycki, W-wa 1932. Sprawa teorii prawa, Lw. 1934. O tzw. socjologii nauki, Kr. 1935. O ocenach, Kr. 1948. Nauka o normie prawnej, Lub. 1956. Studia z fi lozofi i prawa, W-wa 1959. Źródła archiwalne: AAN, MSWyższ., Dep. Kadr, sygn. 7718, teczka personalna; MWRiOP, sygn. 3899, teczka personalna. APAN w W-wie, spuścizna J. Landego. AUJ, S II 619, teczka personalna; WP II 85, prot. pos. Rady Wydz.; WP II 138, teczka habilitacyjna; M. Barcik, „Korpus...”. LCVA, fond 175, opis 2VIB, sprawa 10, teczka personalna; fond 175, opis 1(I)Bb, sprawa 103, teczka personalna; fond 175, opis 2VIB, sprawa 3. Źródła drukowane i literatura: Akademia Ekonomiczna w Krakowie..., s. 35. M. Barcik, Jerzy Lande, w: Wyrok na Uniwersytet..., s. 75–76. J. Dębowski, 1945–1949..., s. 123. J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., passim. Łoza, s. 410. K. Opałek, Kierunek psychologiczny w teorii prawa. Jerzy Lande (1886–1954), w: Studia z dziejów..., s. 117–126. Idem, Lande Jerzy, PSB, t. XVI, s. 467–468. K. Pol, Poczet... I, s. 1167–1182. Idem, Poczet... II, s. 1155–1170. Relacje pracowników..., s. 49–50. SBSP, t. II, s. 206–209. J. Sikora, 1932–1936..., passim. LANG Andrzej Wiesław (Wiesław) Wykształcenie • Szkoła handlowa. Szkoła chemiczno-techniczna. IV Gimn. im. H. Sienkiewicza w Kr. Gimn. i Lic. św. Anny w Kr., matura 22 V 1947. • UJ, Wydz. Prawa st zw. 1947/48–1950/51; egzaminy roczne na stopień magistra praw: egz. I – 1948; egz. II – 1949; egz. III – 1950; egz. IV – 1951. Mgr praw UJ 30 VI 1951. • Wniósł 13 I 1953 na UJ podanie o otwarcie przewodu kandydackiego z zakresu nauk prawnych; dyscyplina podstawowa – teoria państwa i prawa na podstawie rozprawy: Obowiązywanie prawa, W-wa 1962; promotor K. Opałek; referenci: W. Wolter, J. Wróblewski (UŁ); egzaminy kandydackie: j. rosyjski – 8 I 1954; j. niemiecki – 8 I 1954; materializm dialektyczny i historyczny – 11 V 1954; teoria państwa i prawa – 28 VI 1954; prawo państwowe – 28 VI 1954; obrona 27 X 1958. Kandydat nauk prawnych 27 X 1958 (Rada Wydz.), 25 VI 1959 (CKK). • Wniósł w 1963 na UJ podanie o nadanie stopnia docenta nauk prawnych w zakresie fi lozofii i teorii prawa na podstawie rozprawy: Struktura kontroli prawnej organów państwowych Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej: studium analityczne z zakresu ogólnej teorii kontroli prawnej, Kr. 1963; recenzenci: H. Greniewski (Uniw. w W-wie), F. Longchamps (UWr.), W. Brzeziński, K. Opałek; kolokwium 1 VII 1964; wykład habilitacyjny: „Determinizm i odpowiedzialność – dylemat wolności i konieczności” lub „Determinizmi indeterminizm w argumentacji prawniczej”. Docent (dr hab.) nauk prawnych UJ 1 VII 1964 (Rada Wydz.), 27 III 1965 (MSWyż.). Kariera pozauniwersytecka TNT, członek 1965. PAN, Komitet Nauk Prawnych, członek 1966–1985, 2004–2006. Rada Legislacyjna, członek 1975–1978. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: katedra prawa państwowego (Zakład Prawa Państwowego), zca asystenta 1 I 1950–30 VI 1951; tamże, asystent 1 VII 1951–30 VI 1953; tamże, starszy asystent 1 VII 1953–30 XI 1955; tamże, adiunkt 1 XII 1955–30 IX 1965; tamże, docent 1–31 X 1965. • w UWr: wykłady zlecone z fi lozofii prawa 1 X 1962-31 VII 1964. • w UMK: Katedra Teorii Państwa i Prawa, docent 1 XI 1965–1975; tamże, prof. nzw. 1975–1987; tamże, prof. zw. od 1987; tamże, kierownik Katedry 1965– 1998; prodziekan 1966/67–1968/69; Inst. Nauk Prawno-Ustrojowych, dyrektor 1987–1991. • Inne uczelnie: Wyższa Szkoła Społeczno-Humanistyczna we Włocławku, wy-kładowca 1997–2002. Wyższa Szkoła im. P. Włodkowica w Płocku, wykładowca od 1999. Wyższa Szkoła Międzynarodowych Stosunków Gospodarczych i Politycznych w Gdyni, wykładowca od 2003. Najważniejsze publikacje Religia, etyka i obyczajowość w krajach skandynawskich, Kr. 1961. (współautorzy: J. Śmiałowski, A. Delorme), Z zagadnień nauki o normie prawnej, W-wa 1961. Laicyzacja kultury, W-wa 1964. Teoria prawa, W-wa 1972. (współautorzy: J. Wróblewski, S. Zawadzki), Teoria państwa i prawa, wyd. I: W-wa 1979; wyd. II: W-wa 1980; wyd. III: W-wa 1986. (współautor J. Wróblewski), Sprawiedliwość społeczna i nieposłuszeństwo obywatelskie w doktrynie politycznej USA, W-wa 1984. (współautor J. Wróblewski), Współczesna fi lozofia i teoria prawa w USA, W-wa 1986. Prawo i moralność,W-wa 1989. (red.), Prawne problemy ludzkiej prokreacji, wyd. I: Tor. 2000; wyd. II: Tor. 2002. Źródła archiwalne: AUJ, S III 246, teczka personalna; WP III 155; WP IV 152, teczka przewodu kandydackiego; WP IV 154, teczka habilitacyjna. AUWr., Dział Kadr, sygn. RK 120, teczka personalna. Źródła drukowane i literatura: H. Duczkowska-Moraczewska, M. Gołębiowski, R. Karpiesiuk, B. Kierzkowska, E. Talarczyk, E. Wiśniewska, Pracownicy nauki i dydaktyki Uniwersytetu Mikołaja Kopernika 1945-2004. Materiały do biografi i, red. S. Kalembka, Tor. 2006, s. 401–402. S. Salmonowicz, Profesor Andrzej Wiesław Lang (1928–2013). Wspomnienie, „Studia Iuridica Toruniensa”, t. XIII, s. 7–11. Skład osobowy i spis wykładów na rok akademicki 1962/63, Wr. 1962, s. 57, 58, 61, 62. LANGE Oskar Ryszard Ojciec Artur Juliusz Teodor, właściciel fabryki przemysłu tekstylnego; matka Zofi a Albertyna z d. Rosner. Żona Irena z d. Oderfeld (ur. 1 X 1906), ślub 3 I 1932 w Kr. Wykształcenie • Szkoła Handlowa w Tomaszowie. Szkoła Handlowa Kupiectwa Łódzkiego w Ł. Gimn. w Ł., matura. • Uniw. w Poz., Wydz. Prawno-Ekon., st. zw. 1922/23; egzamin roczny na stopień magistra praw: egz. I – 25 VI 1923. • UJ, Wydz. Prawa, 1923/24–1925/26; egzaminy roczne na stopień magistra praw: egz. II – 21 VI 1924; egz. III – 25 VI 1925; egz. IV – 26 VI 1926. Mgr praw UJ 26 VI 1926. • Przedstawił 18 VI 1928 na UJ rozprawę na stopień doktora praw: Koniunktura w życiu gospodarczym Polski 1924–1927, Kr. 1928; przedmiot gł.: ekonomia; przedmiot pob.: statystyka; referent gł.: A. Krzyżanowski; koreferent: K.W. Kumaniecki; ryg. – 23 VI 1928. Dr praw UJ 13 X 1928. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w Londynie oraz w Stanach Zjednoczonych. • Wniósł na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu statystyki na podstawie rozprawy: Statystyczne badanie koniunktury gospodarczej, Kr. 1931; referenci: W.K. Kumanicki, A. Krzyżanowski; kolokwium 21 V 1931; wykład habilitacyjny nt.: „Śmiertelność w świetle nowoczesnej analizy statystycznej (Śmiertelność w świetle statystyki”)” (inne zgłoszone: „Mierzenie statystycz ne siły nabywczej pieniądza”, „Statystyczne mierzenie elastyczności popytu”) 22 V 1931. Doc. statystyki UJ 22 V 1931 (Rada Wydz.), 15 VI 1931 (MWRiOP). Wniósł na UJ podanie o rozszerzenie habilitacji na ekonomię polityczną; referenci: A. Krzyżanowski, K.W. Kumaniecki; zwolniony 12 XII 1935 od kolokwium i wykładu habilitacyjnego. Doc. pryw. ekonomii politycznej UJ 12 XII 1935 (Rada Wydz.), 19 III 1936 (MWRiOP). Kariera pozauniwersytecka MPiOS, urzędnik 1 XI 1926–31 V 1927. MSZ, Amb. w Waszyngtonie, ambasador 31 X 1945–11 I 1947; tamże Delegacja RP przy Narodach Zjednoczonych, stały delegat I–31 XII 1947; tamże, Rada Bezpieczeństwa, delegat 1 III 1946–31 XII 1947. Sejm Ustawodawczy, poseł 1947–1952. Sejm PRL, poseł I–IV kadencji 1952–1965. Rada Państwa PRL, członek 1955–1957; tamże, zca przewodniczącego od II 1957. PRM, Rada Ekonomiczna, przewodniczący 1957–1963. Europejska Komisja Gospodarcza ONZ, przewodniczący 1957–1959. PPS, członek; tamże, Rada Naczelna, członek 1945–1948; tamże, Centralny Komitet Wykonawczy, członek 1947–1948. PAU, Wydz. Hist.-Filozof., członek korespondent (19 III 1948) 5 VI 1948; tamże, członek czynny (30 III 1950) 16 VI 1950. Centralny Związek Spółdzielczy, prezes 4 V 1949–XI 1950. TNW, członek 1950. PAN, członek korespondent 1948; tamże, członek rzeczywisty 1952; tamże, Inst. Matematyczny, pracownik naukowy 1952–1963; tamże, Zakład Nauk Ekonomicznych. PZPR, członek od 1948; tamże, Komitet Centralny, członek 1948; tamże, Inst. Nauk Społecznych, prof. historii myśli ekonomicznej 1950–1954. Rada Państwa, członek od 5 IV 1955; tamże, zca przewodniczącego od 20 II 1957. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: katedra ekonomii i statystyki, starszy asystent 1 VI 1927–31 VIII 1935 (od 15 VI 1931 jako doc. statystyki; od 19 III 1936 jako doc. statystyki i ekonomii politycznej). • w WSH w Kr.: wykładowca 1932–1937. • w WWP: docent ekonomii politycznej 1937/38–1938/39 (urlopowany). • w SGH (od 1949 – SGPiS) w W-wie: katedra statystyki (teorii statystyki), prof. 1947–31 X 1956; tamże, kierownik 1950–1951; Zakład Teorii Statystyki, kierownik; rektor 1 X 1952–30 IX 1955. • w Uniw. w W-wie: Wydz. Ekonomii Politycznej, Katedra Ekonomii Politycznej, prof. 1 XI 1956–2 X 1965; tamże, kierownik 1 XI 1956–2 X 1965. • Inne uczelnie: University of California, lecturer in economics 1937/38. University of Chicago, assistant professor of economics 1938/39; tamże, associate professor of economics 1939–1942; tamże, professor of economics 1942–1945. Columbia University in New York, visiting professor of economics 1942/43. Inne: OOP, Krzyż Komandorski 19 VII 1946. Uniw. w Dijon, dr h.c. 1962. UJ, dr h.c. 1964. Order Budowniczych Polski Ludowej 1964. OOP, Krzyż Wielki. Najważniejsze prace Teoria statystyki, Kr. 1934. Gospodarcze podstawy demokracji w Polsce, 1941. Price Flexibility and Employment, Bloomington 1944. Teoria statystyki, W-wa 1952. Wstęp do ekonomii, W-wa 1958. Ekonomia polityczna, t. I, W-wa 1959. Całość i rozwój w świetle cybernetyki, W-wa 1962. Optymalne decyzje, W-wa 1964. Wstęp do cybernetyki ekonomicznej, W-wa 1965. O socjalizmie i gospodarce socjalistycznej, W-wa 1966. Źródła archiwalne: AMSZ, Dep. Kadr, sygn. 62/03, wiązka 3, teczka 6285. AUJ, S II 619, teczka personalna; WP II 86, prot. pos. Rady Wydz.; WP II 493, poz. 160; WP II 512, teczka doktorska; WP II 538, poz. 21; M. Barcik, „Korpus...”. AUW, sygn. K4476, teczka personalna. Źródła drukowane i literatura: Akademia Ekonomiczna w Krakowie..., s. 35. Biogramy uczonych..., cz. 1, z. 2: K–O, s. 293–298. J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., passim. T. Kowalik, Lange Oskar, PSB, t. XVI, s. 490–495. Poczet członków..., s. 71. SBSP, t. II, s. 212–215. SBStP, s. 185–186. Uczeni polscy..., t. II: H–Ł, s. 459–463. LANGROD Jerzy Stefan Władysław Ojciec Bernard Karol Langrok (od 2 I 1898 – Langrod) (21 VI lub 26 VIII 1866–4 IX 1934), dr praw UJ 22 VI 1889, adwokat; matka Michalina z d. Rucker (25 VIII 1874–po 1941); brat Witold Lucjan (25 X 1899–1983), dr praw UJ 4 XII 1923, dyplomata. Żona Anna Bronisława z d. Nimihin (14 VII 1903–28 XI 1990), ślub 14 VIII 1927 w Kr.; córka Ewa Michalina Franciszka (ur. 4 VI 1932), za-mężna Ageros, prof. Uniw. w Lancaster. Wykształcenie • III Gimn. w Kr., kl. I: 1913/14, kl. III–VIII: 1915/16–1920/21; matura 8 VI 1921. Kursy maturalne (gimnazjalne) w Wiedniu kl. II: 1914/15. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1921/22–1924/25; egzaminy roczne na stopień magistra praw: egz. I – 24 VI 1922; egz. II – 26 VI 1923; egz. III – 23 VI 1924; egz. IV – 25 VI 1925. Magister praw UJ 25 VI 1925. UJ, Wydz. Filozof., st. zw. 1925/26–1928/29. • Przedstawił na UJ rozprawę na stopień doktora praw: Zarys sądownictwa administracyjnego ze szczególnym uwzględnieniem sądownictwa administracyjnego w Polsce, W-wa 1925; przedmiot gł.: nauka administracyjna i prawo administracyjne; przedmiot pob.: nauka statystyki; referent gł.: W.K. Kumaniecki; koreferent i egz. z przedm. pob.: W.L. Jaworski; ryg. – 17 V 1926. Dr praw UJ 19 V 1926. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w Uniw. Sorbona w Paryżu, Uniw. w Wiedniu oraz w Uniw. w Dijon, Wydz. Filozof. oraz w Zurychu 1929. • Wniósł 6 III 1931 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa administracyjnego i nauki administracji na podstawie rozprawy: Res iudicata w prawie administracyjnym, Kr. 1931; referenci: S. Gołąb, K.W. Kumaniecki; kolokwium 16 V 1931; wykład habilitacyjny: „Zagadnienia regionalizmu i decentralizacji administracyjnej” (inne zgłoszone: „Ewolucja polskiej admi nistracji agrarnej”; „Kierunki polityki administracyjnej w dziedzinie administracji wyznaniowej w Polsce”) 19 V 1931. Doc. prawa administracyjnego nauki administracji UJ 19 V 1931 (Rada Wydz.), 13 VI 1931 (MWRiOP). Kariera pozauniwersytecka Sąd Okręgowy w Kr., praktykant 26 X 1926–31 X 1927. Kancelaria Adwokacka B. Langroda w Kr., praktyka adwokacka 9 VII 1925–27 X 1926, 1 XII 1927–13 VI 1931. Izba Adwokacka w Kr., adwokat (wspólnie z B. Langrodem) 1927–1939; tamże, adwokat (wspólnie z Filipem Loewem (Löwem)) 1939, 1946–1947 (7 XII 1950 skreślony z listy). Centre National de La Recheche Scientifi que (Centrum Badań Naukowych Ścisłych), dyrektor do spraw badań naukowych. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w WWP: docent prawa administracyjnego i nauki administracji od 10 XI 1927. • w UJ: doc. pryw. prawa administracyjnego nauki administracji 13 VI 1931– 31 III 1946 (od 15 XII 1936 – prof. tytularny); docent etatowy prawa administracyjnego nauki administracji 1 IV–30 VI 1946; katedra prawa administracyjnego i nauki administracji, prof. nzw. 1 VII 1946 (nominacja 22 V 1946)–31 VIII 1951 (zrezygnował); TBSP, kurator. • w Uniw. Pol. w Paryżu: Wydz. Prawno-Ekon., wykładowca XII 1939–V 1940. Inne: Wojsko Polskie VIII 1939–VII 1940; w niewoli niemieckiej (oflag XVII A) w Edelbach (Dollersheim) w Dolnej Austrii (Waldviertel) 2 VII 1940–9 V 1945; wy-kładowca prawa państwowego, prawa administracyjnego i nauki administracji, fi lozofii prawa (kierownik Seminarium prawa publicznego) studium dla ofi cerów polskich przy Universite de Captive w obozie jeńców w Oflagu XVII A w Edelbach 25 IX 1940–17 IV 1945. Najważniejsze prace Problemy sądownictwa administracyjnego, Kr. 1928. Kontrola administracji. Studia, Kr. 1929. Służba publiczna jako funkcja administracyjna. Wprowadzenie w naukę o po-jęciu służby publicznej, Kr. 1932. Polskie prawo o stowarzyszeniach. Uwagi krytyczne, Kr. 1934. Nowe poglądy w sądownictwie administracyjnym, Lw. 1936. Administracja obrony państwa w zarysie, Kr.–W-wa 1939. O tzw. milczeniu władzy. Studium prawno-administracyjne, Kr.–W-wa 1939. (współautorzy: W.K. Kumaniecki, S. Wachholz), Zarys ustroju, postępowania i prawa administracyjnego w Polsce, Kr.–W-wa 1939. Zagadnienia polityczno-ustrojowe Francji, Kr. 1947. Instytucja prawa administracyjnego. Zarys części ogólnej, t. I, wyd. I: Kr. 1948; wyd. II: Kr. 2003. (współautor L. Ehrlich), Zarys historii nauki prawa narodów, politycznego i administracyjnego, Kr. 1949. Źródła archiwalne: AAN, MWRiOP, sygn. 3905, teczka personalna. ANKr., sygn. 29/2302/68. AUJ, S II 619, teczka personalna; WP II 138, teczka habilitacyjna, WP II 152, WP II 493, poz. 47; WP II 512, teczka doktorska; WP II 538, poz. 2; Spuścizna 206; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: J. Dębowski, 1945–1949..., s. 127. J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., passim. Relacje pracowników..., s. 50–56. J. Sikora, 1932–1936..., s. 38–39, 53. Słownik Biograficzny Polskiej Służby Zagranicznej..., t. V, s. 66–69. LEO Juliusz Franciszek Ojciec Juliusz sen. (1817–5 X 1878), nadradca górniczy; matka Krystyna (Matylda) z d. Holzträger (ur. ok. 1830). Żona Wilhelmina Cecylia z d. Kleska (Klęska) (6 XII 1871–4 V 1947), ślub ok. 1890; dzieci: Maria Krystyna Janina (4 IX 1898–8 I 1988), żona Stefana Fabiana Fischingera; Juliusz Stanisław (20 III 1901–31 XII 1962), dziennikarz, kompozytor; Stanisław Karol (11 VII 1902–12 III 1992); Zdzisław Artur Jan (6 X 1903–3 IV 1978); Zofi a Eugenia Wanda (4 I 1906–29 III 1971). Wykształcenie • Gimn. św. Anny, kl. I–VIII: 1871/72–1878/79, matura 3 VI 1879. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1879/80–1882/83; absolutorium 4 X 1883; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (iudicale) – 25 X 1889; ryg. II (politicum) – 28 II 1884; ryg. III (historicum) – 19 VI 1884. Dr praw UJ 20 VI 1884. PEP w Kr.: egz. hist.-prawny – 22 VII 1881; egz. sąd. – 31 X 1883; egz. z nauk pol. – 25 I 1884. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w Uniw. w Berlinie. • Wniósł 15 II 1888 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu nauki skarbowości i prawa skarbowego na podstawie rozprawy: „Teoria i reforma podatku od spadków” (druk: Podatek od spadków w teorii i praktyce skarbowej państw europejskich, Kr. 1891); referenci: J. Kleczyński, L. Dargun; kolokwium 13 VII 1888; wykład habilitacyjny: „Najnowsze teorie o podatku osobistym dochodowym” (inne zgłoszone: „Zasady podatku dochodowego w Austrii”, „O systemie podatkowym”) 17 VII 1888. Docent skarbowości i prawa skarbowego UJ 17 VII 1888 (Kol. Prof.), 29 IX 1888 (MWiO). Kariera pozauniwersytecka Prok. Sk. we Lw., praktykant 2 III 1885–30 VI 1887 (z przerwą na studia zagraniczne XI 1885–wiosna 1887). Praktykant (koncypista) adwokacki w Kr. 24 VII 1887. I wiceprezydent miasta Kr. 10 I 1901–20 IX 1904; prezydent miasta Kr. 21 IX 1904–21 II 1918. Galicyjski Bank Przemysłowy, prezes. AU, Wydz. Hist.-Filozof., Kom. Pr., członek. Rada Kolejowa, członek. Krajowa Rada Przemysłowa, członek. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: doc. pryw. skarbowości i prawa skarbowego 29 IX 1888–31 III 1892; prof. nzw. ad personam skarbowości i austriackiego prawa skarbowego 1 IV 1892 (nominacja 30 XI 1891)–21 II 1918. Najważniejsze prace Finanse Galicji i program reformy skarbu kraju, Kr. 1890. Podatek od spadków w teorii i praktyce skarbowej państw europejskich, Kr. 1891. Źródła archiwalne: AUJ, S II 619, teczka personalna; WP II 81, prot. pos. Rady Wydz.; WP II 138, teczka habilitacyjna; P II 519, poz. 344; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: C. Bąk-Koczarska J. Buszko, Leo Juliusz, PSB, t. XVII, s. 66–70. CSUI, t. III: K–Ł, s. 910. A. Kostecki, Juliusz Leo, w: Złota Księga Wydziału Prawa..., s. 207–216. L.J. Łach, 1907–1913..., s. 153. M. Patkaniowski, Dzieje..., passim. Poczet sołtysów, wójtów, burmistrzów i prezydentów miasta Krakowa (1228–2010), red. B. Kasprzyk, Kr. 2010. SBAP I, t. I: G–Ł, s. 210–211. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=psb.15029.1 (dostęp z 10 III 2014). LEŚNODORSKI Bogusław Jan Kazimierz* Ojciec Gustaw, nauczyciel gimnazjalny; matka Maria z d. Jayko. Żona Halina z d. Cieślińska (ur. 22 XII 1918), ślub 29 X 1944 w Świątnikach Górnych. Wykształcenie • III Gimn. w Kr., matura 30 VI 1932. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1932/33–1935/36; egzaminy roczne na stopień magistra praw: egz. I – 16 VI 1933; egz. II – 23 VI 1934; egz. III – 8 VI 1935; egz. IV – 30 VI 1936. Magister praw UJ 30 VI 1936. • Przedstawił 21 IV 1938 na UJ rozprawę na stopień doktora praw: Prawno-polityczny stosunek Prus Królewskich do Korony w latach 1454–1569 (druk: Dominium Warmińskie 1243–1569, Poz. 1949); przedmiot gł.: historia ustroju Polski; przedmiot pob.: historia ustroju państwowego na Zachodzie Europy; referent gł.: S. Kutrzeba; koreferent: A. Vetulani; egzaminator z przedmiotu pobocznego: S. Estreicher; ryg. – 7 V 1938. Dr praw UJ 14 V 1938. • Wniósł na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu historii ustroju Polski na podstawie rozprawy: „Ustrój Trzeciego Maja w Polsce” (druk: Dzieło Sejmu Czteroletniego 1788–1792, W-wa 1951); referenci: A. Vetulani, M. Jedlicki, W. Konopczyński, L. Ehrlich; kolokwium 20 VI 1947; wykład habilitacyjny: „Geneza sejmu polskiego” 21 VI 1947. Doc. pryw. historii ustroju Polski 21 VI 1947 (Rada Wydz.), 18 II 1948 (MOśw.). Kariera pozauniwersytecka Kancelaria Adwokacka Bronisława Drozdowskiego w Kr., aplikacja 24 II 1937–31 X 1943. Lic. Administracyjne i Handlowe w Kr., nauczyciel prawoznawstwa 1 IX 1938– 1 IX 1939. Państwowa Wyższa Szkoła Handlowa w Kr., nauczyciel 1 I 1941–31 VIII 1941. Żeńska Szkoła Handlowa w Kr., nauczyciel 1 IX 1941–31 VIII 1944. Szkoła Powszechna w Lusinie koło Kr., nauczyciel 1 X 1944–18 I 1945. WSNS w Kr., wy-kładowca 1946/47–1947/48. PAN Inst. Historii; zca dyrektora 1 I 1953–1957; tamże, prof. zw. od 1 IX 1958; PAN, Inst. Historyczno-Prawny, prof. zw. 1 IX 1968–30 IX 1975; tamże, dyrektor od 21 VII 1951. PAU, współpracownik Kom. Hist. PTH, członek. „Kw. Hist.”, redaktor 1952–1973. „Czas. Pr.-Hist.”, Komitet Redakcyjny, członek. PSB, Komitet Redakcyjny, przewodniczący. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: Seminarium Historyczno-Prawne, zca asystenta 1 IX 1936–31 VIII 1937; tamże, starszy asystent 1 IX 1937–31 VIII 1940, 1 II–31 VIII 1945; tajne nauczanie 1943–1945; Seminarium Prawa Polskiego, starszy asystent 1 IX– 30 XI 1945; II Seminarium Historii Prawa Polskiego, adiunkt 1 XII 1945– 31 VIII 1949; docent historii ustroju Polski 18 II 1948; docent etatowy 1 XII 1949–30 IX 1950. • w AH w Kr.: wykładowca 1945–1950; Zakład Historii Gospodarczej i Społecznej, kierownik 1949–1950. • w Uniw. w W-wie: katedra historii ustroju Polski (katedra historii państwa i prawa polskiego), prof. nzw. kontraktowy 1950/51 (umowa niezatwierdzona) 21 VII 1951–1 IX 1958; tamże, prof. zw. od 27 VII 1958 (1 V 1958 (CKK); tamże, kierownik; dziekan 1965/66–1967/68; Inst. Historyczno-Prawny, dyrektor 1968–1976. Inne: Aresztowany 6 XI 1939 podczas Sonderaktion Krakau, zwolniony 21 XII 1940 z obozu w Dachau. Uniw. w Tuluzie, dr h.c. ZKZ 1951. OOP, Krzyż Ofi cerski 1956. OOP, Krzyż Komandorski 1966. Medal 10-lecia Polski Ludowej 1955. Medal KEN 1973. Najważniejsze prace (współautor K. Opałek), Nauka polskiego oświecenia w walce o postęp, W-wa 1951. (współautor Z. Kaczmarczyk), Historia państwa i prawa Polski, cz. 2: Od połowy XV w. do 1795, wyd. I: W-wa 1957; wyd. II: W-wa 1966; wyd. III: W-wa 1968; wyd. IV: W-wa 1971. Polscy jakobini, W-wa 1960. (współautorzy J. Sawicki, W. Sobociński), Studia z dziejów Wydziału Prawa UW, W-wa 1963. (współautorzy J. Bardach, M. Pietrzak), Historia państwa i prawa polskiego, wyd. I: W-wa 1976; wyd. II: W-wa 1977; wyd. III: W-wa 1979; wyd. IV: W-wa 1985 i 1987. (współautorzy: J. Bardach, M. Pietrzak), Historia ustroju i prawa polskiego, wyd. I: W-wa 1993; wyd. II: W-wa 1994; wyd. III: W-wa 1996; wyd. IV: W-wa 1997, 1998 i 1999; wyd. V: W-wa 2000, 2001, 2003 i 2005. Źródła archiwalne: AAN, MSWyższ., BCKKPN, sygn. 3326, teczka B. Leśnodorskiego. ANKr., 29/2302/78. APAN w W-wie, spuścizna B. Leśnodorskiego, sygn. III-269. AUJ, S II 619, teczka personalna; WP II 494, poz. 3654; WP II 512, teczka doktorska; WP II 539, poz. 180 (tu błędna data promocji: 14 V 1939); WP III 32, teczka habilitacyjna; M. Barcik, „Korpus...”. AUW, sygn. K12285, teczka personalna. Informacje USC m. st. W-wy, pismo nr USC-WA.5362.3.6973.2013. TTR z 3 IX 2013. Źródła drukowane i literatura: Akademia Ekonomiczna w Krakowie..., s. 36. M. Barcik, Bogusław Leśnodorski, w: Wyrok na Uniwersytet..., s. 76–77. J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., passim. Relacje pracowników..., s. 75–76. J. Krawczyk, Wyższa Szkoła Nauk Społecznych..., s. 41–55. A. Rosner, Bogusław Leśnodorski, w: Profesorowie Wydziału Prawa i Administracji..., s. 267–269. Uczeni polscy..., t. II: H–Ł, s. 490–492. LIBICKI Janusz Wojciech, herbu Jelita* Ojciec Stanisław (8 V 1856–18 I 1933), prezes Towarzystwa Kredytowego w W-wie; 1 żona Olimpa z d. Hintershoff (Hinterhoff), ur. ok. 1870; syn Konrad (ur. 23 IX 1891), student Wydz. Filozof. UJ, absolwent PSNP 3 VII 1913, dyplomata; 2 żona (matka J. Libickiego) Ksawera Julia z d. Antoniewska (1870–1938); rodzeństwo: Maria (ur. 1894), żona Juliana Jacuńskiego; Halina (ur. ok. 1900). Żona Wanda Helena z d. Strzałko (3 III 1910– 1990), ślub 8 XII 1931 w Kr.; dzieci: Jacek Stanisław Aleksander (ur. 28 IX 1934); Marcin Wojciech (3 II 1939), poseł na Sejm RP. Wykształcenie • Zakład Naukowo-Filologiczny 8-klasowy generała Pawła Chrzanowskiego (Gimn. im. Jana Zamoyskiego) w W-wie, matura 4 VI 1920. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1926/27–1929/30; egzaminy roczne na stopień magistra praw: egz. I – 9 VI 1927; egz. II – 23 VI 1928; egz. III – 25 VI 1929; egz. IV – 21 VI 1930. Mgr praw UJ 21 VI 1930. • Przedstawił na UJ rozprawę na stopień doktora praw: Teoretyczne podstawy polityki banków centralnych, Kr. 1931; przedmiot gł.: ekonomia polityczna; przedmiot pob.: statystyka; ref. gł. A. Krzyżanowski; kor. i egz. z przedmiotu pobocznego K.W. Kumaniecki; ryg. 27 V 1931. Dr praw UJ 8 VI 1931. SNP w Kr. 1927/28–1928/29. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w Stanach Zjednoczonych 1932–1933; w London School of Economics II–XII 1935. • Wniósł w 1935 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu ekonomii politycznej i skarbowości na podstawie rozprawy: Zarys teorii kosztów produkcji, Kr. 1935; referenci: A. Krzyżanowski, T. Lulek; kolokwium 3 III 1936; wykład habilitacyjny: „Granice opodatkowania” 5 III 1936. Doc. ekonomii politycznej i skarbowości UJ 5 III 1936 (Rada Wydz.), 5 V 1936 (MWRiOP). Kariera pozauniwersytecka Bank Kredytowy w W-wie, pracownik 1921–1926. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: katedra ekonomii (Seminarium Ekonomiczne), starszy asystent 1 IV 1929–31 VIII 1937 (od 5 V 1936 jako doc. ekonomii politycznej i skarbowości). • w WSH w Kr.: wykładowca 1937/38. • w UP: zca prof. w katedrze ekonomii politycznej i skarbowości 1 IX 1937– IX 1939. Inne: Wojsko Polskie, ochotnik VII–XI 1920; tamże, kampania wrześniowa 1939. Najważniejsze prace Klęska urodzaju, „Ruch Prawniczy i Ekonomiczny”, 1930. Granice opodatkowania, Kr. 1936. Some consequencies of Different Interpretations of Supply Curves, „Economic Studies”, vol. III, 1936. Finansowanie wydatków nadzwyczajnych, W-wa 1937. Źródła archiwalne: AUAM, sygn. 15A/1, wykaz profesorów i docentów UP 1919–1939; sygn. 210/16, teczka personalna. AUJ, S II 619, teczka personalna; WP II 86, prot. pos. Rady Wydz.; WP II 494, poz. 1126; WP II 512, teczka doktorska; WP II 538, poz. 52; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: Akademia Ekonomiczna w Krakowie..., s. 36. S. Bolland, Libicki Janusz, PSB, t. XVII, s. 284–285. J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., s. 192, 198. K. Krasowski, Wydział Prawno-Ekonomiczny..., passim. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=psb.15262.1 (dostęp z 10 III 2014). LIPCZYŃSKA-KOPEROWA (z d. CHMIELOWIEC (CHMIELOWCÓWNA), po 1939 – LIPCZYŃSKA, od 1961 – LIPCZYŃSKA-KOPER) Maria Janina*/*** Ojciec Marian Kazimierz, nauczyciel gimnazjalny; matka Olga Jadwiga z d. Rosenberg, nauczycielka gimnazjalna, lektor Akademii Górniczej w Kr. 1 mąż Józef Lipczyński. 2 mąż Franciszek Koper (ur. 27 III 1921), ślub 29 XI 1960 w Kr.; dzieci: Maria (ur. 1945); Barbara (ur. 1948); (z pierwszego małżeństwa F. Kopra): córka Maria Jolanta (ur. 1950). Wykształcenie • Gimn. św. Hildegardy w Białej, matura w 1934. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1934/35–1937/38; egzaminy roczne na stopień magistra praw: egz. I – 3 VI 1935; egz. II – 10 VI 1936; egz. III – 4 VI 1937; egz. IV – 9 VI 1938. Mgr praw UJ 9 VI 1938. • Przedstawiła na UJ rozprawę na stopień doktora praw: „Pojęcie niebezpieczeństwa i sprowadzenie niebezpieczeństwa w polskim kodeksie karnym”; przedmiot gł.: prawo karne; przedmiot pob.: teoria prawa; referenci: W. Wolter, J.S. Langrod; egzaminator z przedmiotu pobocznego: J. Lande; ryg. – 30 V 1939. Dr praw UJ 7 VI 1939. • Wniosła 18 VI 1958 na UJ podanie o otwarcie przewodu kandydackiego z zakresu nauk prawnych; dyscyplina podstawowa – postępowanie karne na podstawie rozprawy: Stanowisko oskarżonego w procesie karnym Polski Ludowej, W-wa 1956; promotor M. Cieślak; egzaminy kandydackie: j. niemiecki – 10 VI 1958; j. francuski – 21 VI 1958; wybrane zagadnienia fi lozofi czne (materializm dialektyczny i historyczny) – 2 VIII 1958 (nie podeszła); prawo karne – 21 VIII 1958 (nie podeszła); postępowanie karne – 4 IX 1958 (nie podeszła), Rada Wydz. nie wyznaczyła referentów. • Wniosła w 1960 na UJ podanie o nadanie stopnia docenta nauk prawnych w zakresie postępowania karnego na podstawie rozprawy: Stanowisko oskarżonego w procesie karnym Polski Ludowej, W-wa 1956 (rozprawa uzupełniająca: „Ustalenia alternatywne w procesie karnym”, druk: Alternatywa w prawie i procesie karnym, Wr. 1963); recenzenci: W. Wolter, M. Cieślak, W. Świda (UWr.), S. Kalinowski (Uniw. w W-wie); kolokwium 8 VI 1961; zwolniona 8 VI 1961 z wykładu habilitacyjnego. Docent (dr hab.) postępowania karnego UJ 8 VI 1961 (Rada Wydz.), 28 III 1962 (MSWyż.). Kariera pozauniwersytecka Sąd Apelacyjny w Kr., aplikacja VIII 1939–1940, 17 II 1945–20 VI 1946; egzaminy sędziowskie 13–17 V 1946. Izba Rzemieślnicza w Kr., referent 1 VIII 1940–28 II 1945. Sąd Apelacyjny w Kr., asesor 21 VI 1946–8 VII 1947. Sąd Okręgowy w Kr., podprokurator 9 VII 1947–24 III 1950; tamże, zca prokuratora 25 III–11 IX 1950. Prokuratura Miasta i Powiatu Krakowskiego, podprokurator 12 IX 1950–30 IX 1951. Zespół Adwokacki nr 7 w Kr., adwokat do 30 IX 1962. MSpr., Kom. Kod., członek od 31 XII 1965. PZPR, członek 1965. Związek Zawodowy Pracowników Sądów i Prokuratury, członek 1945–1951. ZNP, członek 1951. ZPP, członek 1950. Liga Kobiet, członek 1947. PAN, Komitet Nauk Prawnych, członek. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: katedra fi lozofii prawa, młodszy asystent 1 XI 1947–31 VIII 1950; katedra prawa karnego, starszy asystent 1 IX 1950–31 III 1953; katedra postępowania karnego, starszy asystent 1 XI 1954–31 XII 1954; tamże, adiunkt od 1 I 1955, 1 X 1961–30 VI 1962. • w Filii UJ w Katowicach: docent (wykładowca) 1 X 1967–30 VI (30 IX) 1968. • w Uniw. w W-wie: wykładowca 1953/54. • w UWr.: katedra postępowania karnego, wykładowca X 1959–III 1962; tamże, docent etatowy 30 III 1962–31 I 1971; kierownik katedry 1 VI 1962–31 VIII 1969; zakład postępowania karnego, kierownik 1 IX 1969–31 VIII 1976, 1 X 1981–3 XI 19830 XI 1983; prof. nzw. 9 I 1971 (tytuł), 1 II 1971 (stanowisko)– 31 VI 1976; prof. zw. 10 VI 1976 (tytuł), 1 VII 1976 (stanowisko)–8 VIII 1984; Zakład Prawa Procesowego i Wykonawczego, kierownik 1 X 1976–31 VIII 1981; prodziekan 1965/66; Inst. Kryminologiczny, zca dyrektora 1975/76– 1977/78. Inne: OOP, Krzyż Kawalerski 1969. ZPP, Złota Odznaka 1971. Liga Kobiet, odznaka 1972. Zasłużony Opolszczyźnie, odznaka 1971. Budowniczy Wrocławia 1972. Najważniejsze prace Alternatywa w prawie i procesie karnym, Wr. 1963. Zdanie pytajne w praktyce procesu karnego, Wr. 1967. Polski proces karny, cz. 1: Zagadnienia ogólne, W-wa–Wr. 1971; cz. 2–3 (współautorzy: Z. Kegel, A. Kordik), W-wa–Wr. 1971. Oskarżenie prywatne, W-wa 1977. (współautor W. Wolter), Elementy logiki. Wykład dla prawników, wyd. III: W-wa–Wr. 1980. Zasady nauczania prawa i procesu karnego, Wr. 1980. Zob.: Wykaz publikacji prof. Marii Lipczyńskiej, „Acta Universitatis Wratislaviensis”, 1990, „Prawo”, s. 173, s. 11–18. Źródła archiwalne: AUJ, WP II 52, teczka doktorska; WP IV 11; WP IV 152, teczka przewodu kandydackiego, WP IV 154, teczka habilitacyjna. AUWr., Dział Kadr, sygn. RK 120, teczka personalna; „Album Dwudziestolecia Uniwersytetu Wrocławskiego imienia Bolesława Bieruta we Wrocławiu 1945–1965. Uniwersytet-Życiorysy”, k. 489–492. Źródła drukowane i literatura: S. Kalinowski, Prof. Maria Lipczyńska – wspomnienie, „Acta Universitatis Wratislaviensis”, 1990, „Prawo”, t. 173, s. 5–7. Lipczyńska Maria, „Gazeta Prawna”, 1984, nr 19. Z. Kegel, Maria Lipczyńska, w: Pamięci zmarłych..., s. 181–183. A. Kordik, Maria Lipczyńska, „Państ. i Pr.”, 1985, R. 40, nr 1, s. 107–108. Pamięci Prof. dr hab. Marii Lipczyńskiej. Jej przyjaciele i uczniowie, red. A. Kordik, Wr. 1990. R. Ponikowski, Prof. dr Maria Lipczyńska, „Palestra”, 1985, nr 1, s. 97–99. Uczeni wrocławscy (1945–1979), cz. 2, red. J. Trzynadlowski, Wr. 1994, s. 92–94. P.M. Żukowski, Pierwsze habilitacje kobiet na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, w: Uniwersyteckie gry – czy płeć ma znaczenie? Wybrane dyskursy społeczno-edukacyjne, red. M. Grochalska, W. Sawczuk, Tor. 2011, s. 172–209. LISOWSKI Zygmunt Michał Władysław (Zygmunt Władysław Michał) Ojciec Władysław (ur. ok. 1841), dr praw UJ 18 I 1868, adwokat; matka Michalina z d. Nowo-sielecka; rodzeństwo: Władysław Michał Wincenty (ur. 19 VII 1887), inżynier rolnictwa UJ wg rozporządzenia cesarskiego z 14 III 1917; Ewelina (ur. 15 I 1880). Wykształcenie • Gimn. św. Anny, kl. I–VIII: 1890/91–1897/98, matura 7 VI 1898. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1898/99–1902/03 sem. I; st. nzw. 1903/04 sem. I; absolutorium 21 XI 1902; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (iudicale) – 31 I 1903; ryg. II (historicum) – 19 XII 1903, ryg. III (politicum) – 28 VII 1904. Dr praw UJ 29 VII 1904. PEP w Kr.: egz. hist.-prawny – 26 VII 1900; egz. sąd. – 3 II 1903; egz. z nauk pol. – 29 VII 1904. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w Paryżu i w Uniw. w Lipsku 1906/07. • Wniósł 6 VIII 1915 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa rzymskiego na podstawie rozprawy: Studia nad sposobami nabycia własności w rzymskim Egipcie, Kr. 1913; referenci: S. Wróblewski, F. Zoll sen.; kolokwium 26 VII 1916; wykład habilitacyjny nt: „Fiducia cum creditore” (inne zgłoszone: „Digesta jako źródło prawa klasycznego – na tle instytucji interpelowanych”, „Proces cywilny w rzymskim Egipcie”) 29 VII 1916 (nie odbył się), 17 X 1916. Doc. pryw. prawa rzymskiego 17 X 1916 (Kol. Prof.), 26 VI 1917 (MWiO). Kariera pozauniwersytecka Prok. Sk., Eksp. w Kr., praktykant konceptowy 17 X 1905–1909 (1906/07 urlop); tamże, koncepcista 1909–1911; tamże, adiunkt 1911–31 V 1916. Prok. Sk., Eksp. we Lw., sekretarz 1 VI 1916–31 X 1918; tamże, radca 1 XI 1918–31 III 1919; oddelegowany do służby administracyjnej w Centrali Krajowej dla Gospodarczej Odbudowy Galicji (Krajowy Urząd Odbudowy) VI 1916–1919. RGO w Kr. IV 1941–III 1945. PTPN, członek 1920; tamże, sekretarz generalny 1927–1939; tamże, Komisja Nauk Społecznych, przewodniczący 1927–1947; tamże, prezes od 1945. „Ruch Prawniczy i Ekonomiczny” (od 1925 – „Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny”), Komitet Redakcyjny, członek 1921–1939. Wojewódzki Komitet Opieki Społecznej, prezes 1945–1948. „Czasopismo Prawno-Ekonomiczne”, współzałożyciel i redaktor 1948–1952; tamże, Rada Redakcyjna, członek 1953–1955. PAU, członek korespondent 1945; tamże, członek czynny 1950. Société d’Histoire du Droit, członek. Kasa im. Mianowskiego, Rada Naukowa, członek 1937–1939. PAU, Kuratorium Fundacji Zakładów Kórnickich, delegat 1938–1945; tamże, prezes 1945–1950. PAU, Wydz. Hist.-Filozof., członek korespondent (18 VII 1945) 20 VII 1945; tamże, członek czynny (30 III 1950) 16 VI 1950. TNW, członek 1950. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: doc. pryw. prawa rzymskiego 26 VI 1917–31 III 1919; tajne nauczanie (1940) 1942/43–1945; katedra prawa rzymskiego, prof. zw. (tzw. prof. wspomagający) III–31 V 1945. • w UP: katedra prawa rzymskiego, prof. nzw. 1 IV 1919 (8 VII 1919 nominacja)–31 XII 1920; tamże, prof. zw. 1 I 1921 (21 II 1921 nominacja)–28 II 1951; tamże, wniosek o nominację na kontraktowego prof. zw. z 24 I 1951; tamże, wykłady zlecone 1951/52–1954/55 (do 17 V 1955); dziekan 1921/22, 1931/32– 1932/33, 1945/46–1946/47; prodziekan 1920/21, 1933/34; rektor 1923/24; prorektor 1922/23, 1924/25; zca prorektora 1946. Inne: Medal 10-lecia Niepodległości 22 II 1929. Medal Srebrny Za Długoletnią Służbę 21 X 1938. OOP, Krzyż Komandorski 1936. ZKZ 1948. Najważniejsze prace Studia nad sposobami nabycia własności w rzymskim Egipcie, Kr. 1913. (oprac.) F. Zoll, Rzymskie prawo prywatne, t. Va, W-wa–Kr. 1920. Kodeks cywilny obowiązujący na ziemiach zachodnich Rzeczypospolitej, wyd. I, wyd. II: Poz. 1933. Prawo małżeńskie – projekt ustawy, Poz. 1934. Das Recht der Schuldverhältnisse in Polen, „Zeitschrift für Osteuropa Recht”, 1935. Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk w latach 1927–1947, Poz. 1947. O prawie rzymskim w korekturze pruskiej uwagi krytyczne, „Czas. Pr.-Hist.”, 1954, t. VI, z. 2. Źródła archiwalne: AAN, MWRiOP, sygn. 4016, teczka personalna. AUAM, sygn. 15/160/3, wykaz służby; 15A/1, wykaz profesorów i docentów UP 1919–1939; 15/191, medale i odznaczenia; 82/237, teczka personalna; 152/21, teczka personalna; 208/29, teczka personalna. AUJ, S III 130; WP II 138, teczka habilitacyjna; WP II 523, poz. 141; M. Barcik, „Korpus...”. BUAM, DzR, sygn. 2073/1. Źródła drukowane i literatura: Biogramy uczonych..., cz. 1, z. 2: K–O, s. 335–337. CSUI, t. III: K–Ł, s. 1004. J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., s. 565. A. Gulczyński, Zygmunt Lisowski, w: Poczet rektorów Almae Matris Posnaniensis, red. T. Schramm, Poz. 2004, s. 27–35. K. Kolańczyk, Lisowski Zygmunt, PSB, t. XVII, s. 476–777. K. Krasowski, Wydział Prawno-Ekonomiczny..., passim. Kronika Uniwersytetu Poznańskiego 1945/46–1954/55, s. 122. Księga Pamiątkowa Uniwersytetu Poznańskiego 1919–1928, s. 160. Łoza, s. 429. M. Patkaniowski, Dzieje..., s. 329. Poczet członków..., s. 73. Uczeni polscy..., t. II: H–Ł, s. 511–512. Uniwersytet Poznański w pierwszych latach..., passim. WSB, s. 427. Zygmunt Lisowski, „Sprawozdania Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk”, Poz. 1955. LITEWSKI Wiesław Wit Ojciec Brunon; matka Stanisława z d. Masz-nicka. Żona Małgorzata Maria z d. Nowak, 1v. Chłopicka, 2v. Chłopicka-Litewska. Wykształcenie • III Gimn. i Lic. w Kr., matura 25 V 1950. • UJ, Wydz. Prawa 1950/51–1953/54. Dyplom ukończenia studiów I stopnia 29 VI 1953. Dyplom ukończenia studiów II stopnia (uznany za równy magisterskiemu) 23 VI 1954. • Przedstawił na UJ rozprawę na stopień doktora praw: „Benefi cium competentiae w prawie rzymskim”; promotor: W. Osuchowski; recenzenci: K. Kolańczyk (UAM), W. Warkałło (UMK); egz. z fi lozofi i – 10 V 1963; egz. z prawa rzymskiego – 10 V 1963. Dr praw UJ 10 V 1963. • Wniósł 24 V 1968 na UJ podanie o nadanie stopnia docenta nauk prawnych w zakresie prawa rzymskiego na podstawie rozprawy: Die römische Appellation In Zivilsachen, „Revue Internationale des Droits de l’Antiquité”, Bruxelles, t. XII: 1965, t. XIII: 1966, t. XIV: 1967, t. XV: 1968 (druk w j. pol.: Wybrane zagadnienia rzymskiej apelacji w sprawach cywilnych, Kr. 1967); recenzen ci: M. Wyszyński (UWr.), K. Kolańczyk (UAM), 10 VII 1968 zrezygnował, C.  Kunderewicz (UŁ), W. Osuchowski (UJ); kolokwium 30 VI 1969. Dr hab. (na podstawie ustawy z 20 XII 1968) nauk prawnych w zakresie prawa rzymskiego 30 VI 1969 (Rada Wydz.). Kariera pozauniwersytecka Sąd Powiatowy w Mikołowie, aplikant sądowy 2 IX–30 XI 1954. Sąd Okręgowy w Krakowie, aplikant sądowy 1 XII 1954–31 VIII 1955. Sąd Powiatowy w Miechowie, asesor sądowy 1 IX 1955–1 XII 1956. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: Katedra Prawa Rzymskiego, asystent 1 XII 1956–30 IV 1959; tamże, starszy asystent 1 V 1959–30 IX 1963; tamże, adiunkt 1 X 1963–30 IX 1970; tamże, docent 1 X 1970 (stanowisko) 1 X 1972 (tytuł)–1976; tamże, prof. nzw. 1976 (stanowisko) 5 I 1978 (tytuł)–19 VI 1983; tamże, prof. zw. 20 VI 1983 (stanowisko)–30 IX 2003 (przejście na emeryturę); tamże, umowa o pracę 1 X 2003–13 I 2004; Inst. Historyczno-Prawny, dyrektor 1 X 1979–31 I 1991; tamże, Zakład Prawa Rzymskiego, kierownik, 1 X 1976–30 IX 1979; tamże, Katedra Prawa Rzymskiego, kierownik 1 II 1988–30 IX 2003; ZNUJ, seria „Prawo”, redaktor od 1 X 1975. Najważniejsze prace Studia nad rzymskim prawem kognicyjnym, Kr. 1971. Pingus in causa iudicati cap-tum, Kr. 1975. Studien zur Verwahrung im römischen Recht, t. 1, Kr. 1978; t. 2: Rzymski proces cywilny, W-wa 1988. Rzymskie prawo prywatne, wyd. I: Kr. 1990 (W-wa 1990); wyd. II: Kr. 1993; wyd. III: W-wa 1994; wyd. IV: W-wa 1995; wyd. V: W-wa 2003. Der römisch-kanonische Zivilprozess nach den älteren ordines iudiciarii, t. 1–2, Kr. 1999. Słownik encyklopedyczny prawa rzymskiego, Kr. 1998. Jurysprudencja rzymska, Kr. 2000. Podstawowe wartości prawa rzymskiego, Kr. 2001. Rzymski proces karny, Kr. 2003. Zob.: T. Palmirski, Bibliografia prac Wiesława Litewskiego, „Zeszyty Prawnicze”, 2005, R. 5, z. 1, s. 279–291. Źródła archiwalne: AUJ, DSO, teczka personalna; WP III 156;WP IV 153, teczka doktorska; WP IV 154, teczka habilitacyjna. Źródła drukowane i literatura: T. Palmirski, Wiesław Litewski (1933–2004), „Zeszyty Prawnicze”, 2005, R. 5, z. 1, s. 279–291. J. Reszczyński, Wiesław Litewski (1933–2004), „Czas. Pr.-Hist.”, 2005, t. 57, z. 1, s. 443–448. Współcześni uczeni polscy, t. II: H–Ł, s. 681. LITWIŃSKI Walenty, herbu Grzymała Ur. 8 II 1778 w Rzeszowie; zm. 6 I 1823 w Krakowie; pochowany w kościele św. Anny tamże. Ojciec Łukasz (ur. ok. 1750), mieszczanin; matka Marianna, 1v. Korbońska (ur. ok. 1750). Żona Krystyna z d. Janota-Bzowska (1791– 1854), ślub 1810; dzieci: Michał (ur. ok. 1810); Łukasz (ur. ok. 1810); Salomea (ur. ok. 1810). Wykształcenie • Gimn. (Lic.) w Rzeszowie. • ULw., Wydz. Filozof. 1794/95–1795/96. • ULw., Wydz. Prawa, st. zw. (audytor) od r. akad. 1796/97–1798/99. • Dr obojga praw 1800. Kariera pozauniwersytecka Adwokat. Trybunał Cywilny I Instancji Dep. Krak., prokurator 1809/10–1815. Sąd Apelacyjny WMK, sędzia 1815–1823. Komitet Akademicki w Kr., zca prezesa. TNK, członek 9 XII 1815; tamże, prezes od 1815. TWPN, członek korespondent 1817. Loża krakowska „Przesąd zwyciężony”, członek 1810; tamże, zca podskarbiego 1813; loża lubelska, członek 1813. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w ULw.: prof. prawa natury i narodów oraz prawa kryminalnego 1801/02. • w SGKr. (od 5 VIII 1817 – UJ): bezpłatne wykłady prawa kryminalnego i procedury sądowej 14 V 1802 (dekret z 22 IV 1802)–1803; suplent (zca prof.) w katedrze procedury cywilnej i praw galicyjskich 1802/03 (dekret z 12 VIII 1802)– 1804/05; suplent (zca prof.) w katedrze prawa rzymskiego 1803/04–1804/05; suplent (zca prof.) w katedrze procedury cywilnej (praktyki sądowej) 1805/06– 1808/09; suplent (zca prof.) w katedrze praktyki wszystkich sądowych i politycznych instancji Księstwa Warszawskiego 1809/10–1810/11; katedra praktyki sądowej i prawa kryminalnego 1811/12 (patent Dyrekcji Edukacyjnej 22 IV 1813)–1822/23; dziekan 30 IX–25 XII 1810; rektor UJ 1814/15–1820/21 (dymisja po konflikcie z prezesem Senatu Rządzącego S. Wodzickim 10 IX 1821). Najważniejsze prace Mowa z okazji wprowadzenia nowego Kodeksu, „Gazeta Krakowska”, nr 73, 1810. Rozprawa o towarzystwach naukowych, Kr. 1817. Źródła archiwalne: AN PAN i PAU, TNK 2. AUJ, S I 20; S I 144; S I 145; S I 363; S I 367; S I 390; W. Baczkowska, „Korpus...”. BCz., DzR, rkps 5476. BJ, DzR, rkps. 2413, 5236. Źródła drukowane i literatura: M. Chamcówna, K. Mrozowska, Dzieje UJ..., passim. R. Dutkowa, Walenty Litwiński, PSB, t. XVII, s. 494–495. Korespondencja Metternicha w sprawie Uniwersytetu Krakowskiego 1820–1829, oprac. W. Bobkowska, Kr. 1935, s. XI–XIV. M. Patkaniowski, Dzieje..., passim. Poczet rektorów..., s. 245. D. Rederowa, Z dziejów Towarzystwa... SBAP I, t. I: G–Ł, s. 227– 228. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=14.522.13 (dostęp z 10 III 2014). LULEK Tomasz Ur. 3 XI 1878 w Paleśnicy; zm. 16 V 1962 w Krakowie; pochowany na cm. Rakowickim tamże, Kw. LXXIII, rząd 26, grób 1. Ojciec Józef, rolnik, zamieszkały w Paleśnicy; matka Maria z d. Bajorek. Wykształcenie • Gimn. w Tarnowie, kl. I–VIII: 1891/92–1898/99; matura 6 VI 1899. • UJ, Wydz. Filozof., st. zw. 1899/1900. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1900/01–1901/02 sem. I; świadectwo odejścia 12 IV 1902. • Uniw. w Wiedniu, Wydz. Prawa, st. zw. 1901/02 sem. II–1903/04; absolutorium; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw. Dr praw Uniw. w Wiedniu 20 II 1906. W 1911 przed państwową komisją uzyskał uprawnienia do nauczania przedmiotów ekonomicznych. • Wniósł w 1921 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu polityki ekonomicznej; referenci: A. Krzyżanowski, A. Benis; kolokwium 31 III 1922; wykład habilitacyjny nt. „Zasada otwartych drzwi” 4 IV 1922. Doc. polityki ekonomicznej UJ 4 IV 1922 (Kol. Prof.), 14 VI 1922 (MWRiOP). Kariera pozauniwersytecka WSzH (od 1908 – AH) w Kr, nauczyciel 1 IX 1906–31 VIII 1909; tamże, rzeczywisty nauczyciel 1 IX 1909–30 VI 1913; tamże, prof. 1 VII 1913–31 III 1925. Związek Handlowy Kółek Rolniczych, praktyka 1906–1908. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: doc. pryw. polityki ekonomicznej 14 VI 1922–31 III 1925; wykładowca prawa skarbowego i rachunkowości państwowej od 1 X 1922; katedra prawa skarbowego i rachunkowości państwowej, prof. nzw. 1 IV 1925 (nominacja 17 I 1925)–30 IV 1936; tamże, prof. zw. 1 V 1936 (nominacja 7 IV 1936)–30 IX 1938 (przeniesiony w stan spoczynku). • w AH (od 1950 – WSE, od 1974 – AE) w Kr.: Zakład Ekonomii, kierownik 1925–1931; wykładowca 1925–1931, 1958–1959. Najważniejsze prace Organizacja obrony ziemi, Kr. 1916. O polską szkołę handlową. Projekt organizacji średnich szkół handlowych, Kr. 1919. Sprawa walutowa w Polsce, Kr. 1919. Główne zagadnienia polityki handlowej w Polsce, Kr. 1922. Opodatkowanie dochodu osób prawnych, Kr. 1924. Waloryzacja bilansów, Kr. 1925. Przywileje podatkowe przedsiębiorstw publicznych w Polsce, Kr. 1928. Przedsiębiorstwa państwowe w Polsce, Kr. 1932. Handel i przedsiębiorstwo handlowe (kupieckie i spółdzielcze), Kr. 1948. Źródła archiwalne: AAN, MWRiOP, sygn. 4042, teczka personalna. AUJ, S II 619, teczka personalna; WP II 49; WP II 85, prot. pos. Rady Wydz.; WP II 138, teczka habilitacyjna; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: Akademia Ekonomiczna w Krakowie..., s. 38. J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., passim. J. Kaliński, Lulek Tomasz, PSB, t. XVIII, s. 129–130. Łoza, s. 436. J. Sikora, 1932–1936..., s. 44. ŁYSIAK Ludwik Stanisław Ur. 3 II 1923 w Rząchowej; zm. 24 XI 2002 w Krakowie; pochowany 28 XI 2002 na cm. Rakowickim tamże, Pas Ac, pd. Ojciec Michał (zm. 1931); matka Bronisława z d. Nagórzańska. Żona Olga (11 III 1926–8 I 2006), ślub 19 XII 1949. Wykształcenie • Gimn. i liceum we Lwowie. Matura w I LO im. Kazimierza Brodzińskiego w Tarnowie 13 VII 1945. • UJ, Wydz. Prawa 1945/46–1948/49; egzaminy roczne na stopień magistra praw: egz. I – 21 VI 1946; egz. II – 16 VI 1947; egz. III – 18 VI 1948; egz. IV – 15 VI 1949; kolokwium: statystyka – 4 XII 1948, wiadomości o Polsce współczesnej – 13 V 1949, prawo pracy – 28 VI 1949. Mgr praw UJ 28 VI 1949. • Wniósł 6 V 1954 na UJ podanie o otwarcie przewodu kandydackiego z zakresu nauk prawnych; dyscyplina podstawowa – historia państwa i prawa polskiego na podstawie rozprawy: „Problematyka ustrojowo-prawna ustawodawstwa synodalnego w Polsce w okresie rozdrobnienia feudalnego”; promotor A. Vetu-lani; egzaminy kandydackie: j. rosyjski – 23 IV 1954; j. francuski – 23 IV 1954 (przewód przerwany z powodu zmian w przepisach, wznowiony jako doktorski na podstawie ustawy z 5 XI 1958). • Przedstawił na UJ rozprawę na stopień doktora praw: Własność sołtysia w Małopolsce do końca XVI wieku, Kr. 1964; promotor: A. Vetulani (UJ); recenzen ci: W. Hejnon (UMK), M. Patkaniowski (UJ), S. Roman (UJ); egz. z historii państwa i prawa polskiego – 30 VI 1961; egz. z fi lozofii – 30 VI 1961. Dr nauk prawnych UJ 30 VI 1961. • Wniósł 10 I 1966 na UJ podanie o nadanie stopnia docenta nauk prawnych z zakresu historii państwa i prawa polskiego na podstawie rozprawy: Sądownictwo królewskie w sprawach chłopskich do połowy XVI w., „Czas. Pr.-Hist.”, 1965, t. 17, nr 2; recenzenci: J. Bardach (Uniw. w W-wie), J. Matuszewski (UŁ), A. Vetulani, M. Patkaniowski; kolokwium 21 VI 1966. Docent (dr hab.) historii państwa i prawa polskiego UJ 21 VI 1966 (Rada Wydz.). Kariera pozauniwersytecka Archiwum Państwowe w Kr., asystent, archiwista, kustosz IX 1949–31 XII 1956. INP PAN, adiunkt 1956–1959. PAN, Słownik Łaciny Średniowiecznej, współpracownik. Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych, Zakład Naukowy Archiwistyki, konsultant od 1986; tamże, wicedyrektor. Kariera uniwersytecka (akademicka): • w UJ: Katedra Historii Państwa i Prawa, adiunkt 1 XII 1958–31 V 1967; docent 1 VI 1967 (stanowisko)–30 IV 1982; prof. nzw. 8 IV 1982 (tytuł) 1 V 1982 (stanowisko)–19 III 1990; prof. zw. 20 III 1990 (tytuł)–30 IX 1993. Umowa o pracę 1 X 1993–30 IX 2000. Inst. Historyczno-Prawny, zca dyrektora 1 VII 1970–31 VIII 1981; tamże, dyrektor 1 IX 1981–31 VIII 1984; tamże, Zakład Historii Administracji i Myśli Administracyjnej, kierownik 2 I 1979–31 VIII 1984. Prodziekan 1 X 1972–31 VIII 1973. Katedra Historii Administracji i Myśli Administracyjnej, kierownik 1983–30 IX 1993; tamże, opiekun katedry 1 X 1993–30 IX 1999. Inne: ZKZ 1954. Złota odznaka OHP 1969. Złota Odznaka za Pracę Społeczną dla m. Krakowa 1979. OOP, Krzyż Kawalerski 1980. Medal KEN. PTH, członek. Societeé d’Histoitre de Droit, członek. Najważniejsze prace (współautorzy: A. Ptaśnikowa, H. Zającowa), Inwentarz Archiwum Naczelnego Komitetu Narodowego (1914–1920), W-wa 1958. (współopracowanie S. Roman), Polskie statuty ziemskie, Wr. 1958. (współopracowanie M. Kornaś), Księga sądowa państwa żywieckiego 1681–1773, W-wa–Kr. 1978. (oprac.), Statuty Kazimierza Wielkiego, cz. 2: Statuty wielkopolskie, W-wa 1982. Ius supremum Maydeburgense castri Cracoviense 1356–1794. Organisation, Tätigkeit und Stellung des Krakauer Oberhofs in der Rechtsprechung Altpolens, Frankfurt am Main 1990. Decreta iuris supremi Magdeburgensis Castri Cracoviensic, Bd 1: 1456–1481, Frankfurt am Main 1995; Bd 2: 1481–1511, Frankfurt am Main 1997. Źródła archiwalne: AUJ, DSO, teczka personalna; WP III 157; WP III 198, poz. 266; WP IV 24, wnioski o nadanie tytułu profesora, WP IV 27; WP IV 153, teczka doktorska; WP IV 154, teczka habilitacyjna. Źródła drukowane i literatura: J. Malec, Ludwik Łysiak (1923–2002), „Czas. Pr.-Hist.”, 2003, z. 1, s. 507–509. Idem, Ludwik Łysiak (3 II 1923–24 XI 2002), w: Kronika UJ za rok akad. 2002/2003, red. A.K. Banach, Kr. 2005, s. 311–313. MADEYSKI (PORAJ-MADEYSKI, PORAY-MADEJSKI) Stanisław Jerzy (Jerzy Stanisław) Ojciec Michał Stanisław (ur. 1802), rządca dóbr Czartoryskich; matka Józefa z d. Stęchlińska (ur. 2 IX 1811); rodzeństwo: Edward Marceli (24 IV 1832–6 VIII 1906), student ULw., student Wydz. Lek. Uniw. w Wiedniu, student Wydz. Lek. UJ, nauczyciel, pionier gimnastyki; Leon (1838–1905), dr praw UJ 28 VII 1862, pisarz, adwokat; Kazimierz (ur. ok. 1840). Żona Konstancja z d. Kozubowska (22 XII 1844–4 X 1922), ślub 9 I 1867 w Kr.; dzieci: Zofia (ur. 13 X 1867), żona 1v. NN Dunajewskiego, 2v. Jana Linowskiego; Ewa (1868–1868); Jerzy Wiktor Ferdynand (15 III 1872–24 I 1939), dr praw UJ 18 XII 1895, minister wyznań i oświaty, dyplomata; Maria (1874–1874); Robert (2 IX 1879–9 V 1951). Wykształcenie • Gimn. w Rzeszowie, kl. I–VIII: 1852/53–1859/60, matura 29 VI 1860. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1860/61–1861/62; świadectwo odejścia 5 XI 1862; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (politicum) – 12 I 1865; ryg. II (historicum) – 27 VI 1865; ryg. III (iudicale) – 20 IV 1866. Dr praw UJ (na podstawie rozprawy: „O posiadaniu według prawa austriackiego”, druk: Zarys nauki o posiadaniu jako podstawa do wykładu powszechnego prawa prywatnego austriackiego, Kr. 1867) 7 V 1866. • ULw., Wydz. Prawa i Um. Pol., st. zw. 1862/63–1863/64; absolutorium 28 VII 1864. • Wniósł w 1879 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa cywilnego na podstawie rozprawy: Realna podstawa dla nauki o środkach umowę utwierdzających, Kr. 1879; referenci: F. Zoll sen., M. Zatorski; kolokwium 28 VI 1879; wykład habilitacyjny: „Zasady prawa przyrodzonego jak środek tłumaczenia ustawy cywilnej” 11 VII 1879. Doc. pryw. austriackiego prawa cywilnego UJ 11 VII 1879 (Kol. Prof.), 6 X 1879 (MWiO). Kariera pozauniwersytecka Powstanie styczniowe 1863, uczestnik. Sąd Krajowy w Podgórzu, auskultant 1864– 1867; tamże, aktonotariusz sądowy 1867–1868; tamże, adiunkt sądowy 1868–IV 1870. MSpr., Dep. Galicyjski, adiunkt sądowy IV 1870–II 1871. Notariusz w Liszkach pod Kr. 1872–1875. Notariusz w Brzesku 1875–VII 1886. Izba Posłów Rady Państwa (austriacka), poseł 1879–20 IX 1898. Sejm Krajowy Galicyjski, poseł 1883– 1901. Oessterreicher Notarenverein, współzałożyciel i członek; tamże, wiceprezydent 1881–1889; tamże, prezydent 1889–1893. MWiO, minister 13 IX 1893–19 VI 1895. Trybunał Państwa w W., członek od 29 IX 1898. Izba Panów Rady Państwa (austriacka) dożywotni członek od 20 IX 1899. „Prz. Pol.”, redaktor 1886–1893. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: doc. pryw. austriackiego prawa cywilnego 6 X 1879–31 VII 1886; katedra austriackiego prawa cywilnego, prof. zw. 1 VIII 1886 (nominacja 14 VII 1886)– 29 XI 1893 (ustąpił z katedry); prof. hon. austriackiego prawa prywatnego i politycznego 1 I 1897–19 VI 1910; rektor 1892/93–1893/94; dziekan 1889/1890. Inne: Order Żelaznej Korony I klasy. Najważniejsze prace O urządzeniu sądów powiatowych w Galicji, Kr. 1869. Podręcznik sądowy, Kr. 1870. Niemiecko-polski słownik prawniczy cywilny, Kr. 1871. Układanie kontraktów. Systematyczne studia z prawa cywilnego, Kr. 1878. Die deutsche Staatssprache oder Österreich ein deutsches Staat, W. 1884. Zarys nauki o posiadaniu, Kr. 1887. Sprawozdanie poselskie 1899 r., Kr. 1899. Die Nationalitäten frage in Österreich und ihre Lösung, W. 1899. Studien zur Rechtsprechung des Reichsgerichts über die Verletzung politischer Rechte, W. 1900–1901. Źródła archiwalne: AUJ, S II 619, teczka personalna; WP II 138, teczka habilitacyjna; WP II 481; WP II 517, poz. 869, 951, 1109, 1116; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: K. Chłędowski, Pamiętniki II..., s. 116–117. CSUI, t. III: M–N, s. 42. Historia Uniwersytetu Lwowskiego..., t. II, s. 71, 86–88. C. Lechicki, Madeyski Stanisław Jerzy, PSB, t. XIX, s. 124–125. W. Łazuga, „Rządy polskie” w Austrii. Gabinet Kazimierza hr. Badeniego 1895–1897, Poz. 1991, passim. D. Malec, Stanisław Madeyski (1841–1910) – wybitny mąż stanu, polityk, uczony i notariusz, „Nowy Przegląd Notarialny”, 2007, R. 9, nr 3, s. 61–67. M. Patkaniowski, Dzieje..., s. 374–378, 380, 383, 388, 443, 444, 458. Poczet rektorów..., s. 287. SBAP, t. I: zeszyt dodatkowy, s. 544. Słownik Biograficzny Polskiej Służby Zagranicznej..., t. V, s. 72–74. J. Radzyner, Stanisław Madeyski, 1841–1910. Ein austro-polnischer Staatsmann im Spannungsfeld der Nationalitätenfrage in der Habsburgermonarchie. In Studien zur Geschichte der Österreichisch-Ungarischen Monarchie, vol XX, Vienna 1983. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=16.311.75 (dostęp z 10 III 2014). MAKAREWICZ Juliusz Ur. 5 V 1872 w Samborze; zm. 20 IV 1955 we Lwowie; pochowany na Cm. Łyczakowskim. Ojciec Spirydion, inżynier kolejnictwa, uczestnik powstania styczniowego; matka Emilia z d. Malicka, uczestniczka powstania styczniowego. 1 żona Janina Bolesława z d. Wicherkiewicz; córka Zofia (zamężna – Cybulska), synowie: Bolesław, Roman. 2 żona Janina z d. Banaszczyk. Wykształcenie • Gimn. w Tarnowie, kl. I–III: 1881/82–1883/84. III Gimn. w Kr., kl. IV–VIII: 1884/85–1888/89, matura 31 V 1889. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1889/90–1892/93; absolutorium 31 VII 1893; st. nzw. 1893/94; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (iudicale) – 2 X 1893; ryg. II (politicum) – 16 XII 1893; ryg. III (historicum) – 5 III 1894. Dr praw UJ 6 III 1894. PEP w Kr.: egz. hist.-prawny – 22 VII 1891. • Studia uzupełniające w Uniwersytecie w Halle 1894/95 sem. I; w Uniw. w Berlinie 1894/95 sem. II; Paryż VII 1895 (jako członek V międzynarodowego kongresu penitencjarnego). • Wniósł 29 II 1896 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z prawa karnego materialnego na podstawie rozprawy: Das Wesen des Verbrechens. Eine criminalsociologische Abhandlung auf vergleichender und rechtsgeschichtlicher Grundlage, W. 1896; referenci: E. Krzymuski, J. Rosenblatt; Kol. Prof. 14 VII 1896 warunkowo dopuściło do kolokwium; kolokwium 21 VII 1896, Kol. Prof. 22 VII 1896 uznało kolokwium za niewystarczające. Wniósł 20 XI 1896 na UJ drugie podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa karnego austriackiego na podstawie rozprawy: Idealny zbieg przestępstw w ustawie karnej austriackiej. Studium krytyczne, Kr. 1897; referenci: E. Krzymuski, J. Rosenblatt; kolokwium 29 I 1897; wykład habilitacyjny na temat: „O przekroczeniach (przestępstwach) przeciw bezpieczeństwu czci we-dług prawa austriackiego” 1 II 1897. Doc. pryw. austriackiego prawa karnego UJ 1 II 1897 (Kol. Prof.), 26 IV 1897 (MWiO). Kariera pozauniwersytecka AKAGiZ w Kr., praktykant XI 1892. Sąd Krajowy Wyższy w Kr., auskultant 18 III– 17 XII 1895 (urlop na studia uzupełniające 12 XI 1894–31 VIII 1895); tamże, adiunkt sądowy 18 XII 1895–1897. PAU, Wydz. Hist.-Filozof., członek korespondent (19 III 1923) 15 VI 1923; tamże, członek czynny (26 III 1938) 17 VI 1938 (skreślony uchwałą Walnego Zgromadzenia z 26 III 1949). TNL, członek 1920. TNW, członek 1923. Senat RP, senator 1925–1935. Amerykańska Akademia Nauk w Bostonie, członek 1933. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: doc. pryw. prawa karnego 26 IV 1897–30IX 1904; katedra prawa i procesu karnego, prof. nzw. 1 X 1904 (nominacja 11 VI 1904)–24 XI 1907. • w ULw. (od 22 XI 1919 – UJK): katedra prawa karnego, prof. zw. 25 XI 1907– 31 VIII 1939; dziekan 1909/10, 1919/20; rektor 1923/24; prorektor 1924/25; tajne nauczanie. • w UIF we Lw.: wykładowca 1945–1953. • Inne: Rada Wydz. Prawa UWr. planowała zawnioskować o nominację na prof. zw. prawa i postępowania karnego dla J. Makarewicza, jak tylko ten przyjedzie ze Lwowa, decyzja o pozostaniu we Lwowie uczyniła sprawę bezprzedmiotową. Kom. Kod. II RP: członek od 22 VIII 1919; zca przewodniczącego wydziału prawa karnego; przewodniczący sekcji prawa karnego materialnego, współtwórca kodeksu karnego z 1932. Najważniejsze prace Klasycyzm i pozytywizm w nauce prawa karnego, Kr. 1896. Nowożytne zadania fi lozofi i prawa, Lw. 1905. Einführung in die Philosophie des Strafrechts auf entwicklungsgesichtlicherf Grundlage, Stuttgart 1906. Zarys postępowania karnego austriackiego, Lw. 1909. Demokratyzacja nowożytnych społeczeństw, Kr. 1913. Źródła przestępczości, Lw. 1913. Prawo karne ogólne, Kr. 1914. Polskie prawo karne. Część ogólna, Lw.–W-wa 1919. Wstęp do k.k. RSFRR, W-wa 1922. Zbrodnia i kara, Lw. 1922. Przebudowa społeczna, Lw. 1923. Prawo karne. Wykład porównawczy z uwzględnieniem prawa obowiązującego w Rzeczypospolitej Polskiej, Lw.–W-wa 1924. USA – kartki z podróży po Stanach Zjednoczonych, Lw. 1929. Kodeks karny z komentarzem, wyd. I: 1932; wyd. II: Lw. 1932; wyd. III: Lw 1932; wyd. IV: Lw. 1934; wyd. V: Lw. 1938. (Lub. 2012). Rozwój instytucji usiłowania w prawie karnym, Lw. 1941 (oprac. A. Grześkowiak) Prace rozproszone. t. 1: Publikowane w latach 1895–1901, Lub. 2010; t. 2: Publikowane w latach 1902–1913, Lub. 2012. Źródła archiwalne: AAN, MWRiOP, sygn. 4044, teczka personalna. AGAD, MWiO (wiedeńskie), sygn. 47u; MWiO (wiedeńskie), sygn. 102u. ALNUIF, fond R119, teczka personalna. APKr, 292302/040. AUJ, S II 619, teczka personalna; WP II 138, teczka habilitacyjna; WP II 149, WP II 521, „Liber rigorosorum...”, poz. 56; Spuścizna 223; M. Barcik, „Korpus...”. DALO, fond 26, opis 5, sprawa 1168, teczka personalna. AUWr., sygn. 271/1, prot. pos. Rady Wydz. 1946–1949. Źródła drukowane i literatura: M. Bielski, Juliusz Makarewicz (1872–1955). Biogramy profesorów w Katedrze Prawa Karnego, w: Dwustulecie Katedry Prawa Karnego UJ, Kraków 2011, s. 47–58 (w tym bibliografia s. 49–58). CSUI, t. III: M–N, s. 74–75. J. Draus, Uniwersytet Jana Kazimierza..., passim. J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., s. 183, 460, 642. S. Grodziski, Komisja..., s. 47–81. Kronika Uniwersytetu Lwowskiego 1898/99–1909/10, Lw. 1923. Łoza, s. 455. „Państ. i Pr.”, 1955, z. 7–8; A. Pasek, Juliusz Makarewicz – wybitny uczony i kodyfikator polskiego prawa karnego, w: Wybitni prawnicy na przestrzeni wieków, red. M. Marszał, J. Przygodzki, Wr. 2006, s. 157–196. M. Patkaniowski, Dzieje...,, s. 397, 442. S. Pławski, Juliusz Makarewicz, „Państ. i Pr.”, 1955, R. 10, z. 7/8, s. 252–255. Poczet członków..., s. 79. K. Pol, Poczet... I, s. 855–878. Idem, Poczet... II, s. 841–865. Posłowie i Senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1939. Słownik Biografi czny, red. G. Mazur, tom IV: M–P, W-wa 2009. Prawo karne w poglądach profesora Juliusza Makarewicza, red. A. Grześkowiak, Lub. 2005. A. Redzik, Stanisław Starzyński..., passim. Idem, Wydz. Prawa Uniwersytetu Lwowskiego..., passim. SBSP, t. II, s. 280–283. Uczeni polscy..., t. III: M–R, s. 20–22. J. Wasylewski, Prof. dr hab. Juliusz Makarewicz – uczony, kodyfi kator, polityk, „Palestra”, 1999, nr 5/6, s. 76–84. J. Widacki, Szkice z dziejów prawa karnego i kryminologii w Krakowie. Myśli i ludzie, Kr. 2014. J. Wojciechowska, Juliusz Makarewicz (1872–1955), kariera naukowa i polityczna, „Prz. Pr. Karn.”, 1992, z. 7, s. 5–12. W. Wolter, Nauka prawa karnego od drugiej połowy XIX wieku. Jej początki– klasycyzm–nowe kierunki. Edmund Krzymuski (1851–1928)–Józef Rosenblatt (1853–1917)–Juliusz Makarewicz (1872–1955)–Józef Reinhold (1884–1928), w: Studia z dziejów..., s. 320–335. A. Zoll, Juliusz Makarewicz, w: Złota Księga Wydziału Prawa, s. 275–279. Idem, Juliusz Makarewicz, PSB, t. XIX, s. 211–213. B. Żongołowicz, Dzienniki..., s. 465, 468. P.M. Żukowski, Wychowankowie Uniwersytetu Jagiellońskiego..., s. 164–170. MAKOWICZKA Franciszek (Franz) Ur. 7 V 1811 w m. Chomutov (Komotau) lub w Hagensdorf (Ahníkov), obw. Chomutow; zm. 22 I lub 23 I 1890 w Erlangen k. Norymbergi. Wykształcenie • Lic. w Komotau (Chomutov), matura. • Uniw. w Pradze, Wydz. Filozof. od r. akad. 1829/30. • Uniw. w Pradze, Wydz. Prawa do r. akad. 1834/35 sem. II; egzaminy ścisłe na stopień doktora obojga praw. Dr obojga praw Uniw. w Pradze 1836. • Wniósł na Uniw. w Pradze podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu encyklopedii prawa i umiejętności politycznych. Dr pryw. encyklopedii prawa i umiejętności politycznych. Uniw. w Pradze 1848. Kariera pozauniwersytecka Parlament we Frankfurcie, poseł 29 V 1848–30 V 1849. „Deutschen Zeitung aus Böhmen”, redaktor 1849–1850. Stowarzyszenie Niemców w Czechach, członek; tamże, sekretarz 26 IV–30 V 1849. Landtag Bawarii, poseł 1869–17 XI 1873. Erlangen, hon. obyw. 1877. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w Uniw. w Pradze: suplent (zca prof.) w katedrze umiejętności politycznych ok. 1836–1847; doc. pryw. encyklopedii prawa i umiejętności politycznych IV 1848–1851. • w UJ: suplent (zca prof.) w katedrze encyklopedii prawa i statystyki (wykładał encyklopedię prawa, statystykę państw europejskich, monarchii austriackiej oraz kameralistykę) 1847/48–IV 1848. • w Uniw. w Erlangen: prof. zw. umiejętności politycznych 1851–22 I lub 23 I 1890. Najważniejsze prace Die Erzignisse in Wien, W. 1848. Die Arbeiterfrage, Erlangen 1869. Źródła archiwalne: AUJ, W. Baczkowska, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: M. Patkaniowski, Dzieje..., s. 168, 186, 187, 452, 454. O. Willett, Sozialgeschichte Erlanger Professoren 1743–1933 (Kritische Studien zur Geschicht swissenschaft ), Göttingen 2001. C. Wurzbach, Biographisches Lexikon des Kaisertums Österreich, enthaltend die Lebensskizzen der denkwürdigen Personen, t. XVI, W. 1867, s. 324–325. Źródła internetowe: http://www.hdbg.de/parlament/content/persDetail.php?id=1375 (dostęp z 17 XII 2013). MAKOWSKI Julian Edmund** Ur. 6 II 1874 lub 6 II 1875 w Warszawie; zm. 25 X 1959 w Warszawie; pochowany na cm. Powązkowskim tamże. Ojciec Edmund Antoni (ur. ok. 1840), kupiec; matka Halina (Helena) z d. Samojłowicz (Samojowicz), ur. ok. 1850; rodzeństwo: Maria Bronisława (ur. ok. 1873); Edmund (ur. 1878); Wanda Leontyna (ur. ok. 1880). Żona Janina z d. Sancewicz (ur. 29 XI 1888), ślub ok. 1910; córka Anna (ur. 28 VI 1913). Wykształcenie • III Gimn. w W-wie, matura 2 VI lub VIII 1895. • Inst. Handlowy w Antwerpii 1895/96–1897/98; licencjat nauk handlowych 1898. • SNP w Paryżu 1898/99. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1901/02–1902/03; świadectwo odejścia 12 I 1911. • Uniw. w W-wie, Wydz. Prawa, st. zw. 1921/22. Mgr praw UWarsz. 23 II 1923. PEP w W-wie: egz. hist.-pr. (środkowy) – 24 [III?] 1922; egz. sądowy – 11 XII 1922; egz. z nauk polit. – 26 I 1923. • UP, Wydz. Prawno-Ekon., doktor praw w 1923. • Wniósł na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa narodów (prawa międzynarodowego publicznego) na podstawie rozprawy: Teoria i technika zawierania umów międzynarodowych (O zawieraniu umów międzynarodowych, W-wa 1937); referenci: S. Kutrzeba, F. Zoll iun., Z. Sarna; zwolniony 7 VIII 1945 z kolokwium i wykładu habilitacyjnego. Doc. prawa międzynarodowego UJ 7 VIII 1945 (Rada Wydz.), 21 IX 1945 (MOśw.). Kariera pozauniwersytecka MSZ od 1919; tamże, Wydział Traktatowy, naczelnik 1919–1936; przewodniczący Wyższej Komisji Dyscyplinarnej; członek Komisji EDK; delegat pełnomocny RP do rokowań z WMG, Czechosłowacją i Litwą, negocjator polsko-niemieckiej deklaracji z 26 I 1934, upoważniony do podpisania 12 konwencji arbitrażowych, delegat pełnomocny RP na Konferencje Prawa Lotniczego w W-wie 1929, na konferencję międzynarodową kodyfikacji prawa narodów w Hadze 1930; Centrala, radca prawny od jesieni 1945. International Law Association, oddział polski, prezes. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w WSzH (od 1933 – SGH) w W-wie: wykładowca od 1907; katedra prawa międzynarodowego, prof. nzw. 1936–1940; rektor 1937–1939 (1940). • w SNP w W-wie: wykładowca; tamże, dziekan Wydziału Politycznego 1915. • w UP: kontraktowy wykładowca (w charakterze zcy prof.) X 1919–1920. • w UJ: wykładowca (prof. wspomagający) II–IX 1945. • w Szkole Głównej Służby Zagranicznej: wykładowca. Inne: OOP Krzyż komandorski, ZKZ; Krzyż Oficerski Legii Honorowej. Najważniejsze prace O znaczeniu dla handlu sprawozdań konsularnych, W-wa 1909. Rozwój i przyszłość prawa międzynarodowego, W-wa 1916. Zasady prawa międzynarodowego (od wyd. II: Prawo międzynarodowe, od wyd. V: Podręcznik prawa międzynarodowego), wyd. I: W-wa 1916, wyd. II: W-wa 1918, wyd. III: W-wa 1922, wyd. IV: W-wa 1930; wyd. V: W-wa 1948; wyd. VI: W-wa 1958. O konsulach i konsulatach, W-wa 1918. Prawno-państwowe położenie Wolnego Miasta Gdańska, W-wa 1923. Nowe Konstytucje, W-wa 1925. Zobowiązania międzynarodowe Polski 1919–1929, W-wa 1929. Współczesne formy bezpieczeństwa zbiorowego, W-wa 1935. Organizacja Narodów Zjednoczonych, wyd. I: 1946; wyd. II: 1947. Charakter prawny umów zawartych podczas drugiej wojny światowej, W-wa 1948. Organa państwa w stosunkach międzynarodowych, W-wa 1957. Źródła archiwalne: AUAM, sygn. 210/19, teczka personalna. AUJ, S III 139; S III 246, teczka personalna; WP III 32, teczka habilitacyjna; M. Barcik, „Korpus...”. AUW, sygn. RP 10660, teczka studencka. Źródła drukowane i literatura: L. Gelberg, Julian Makowski, uczony, pedagog i dyplomata, w: Księga pamiątkowa ku czci Juliana Makowskiego, W-wa 1957, s. 3–6. J. Kaliński, Julian Makowski, w: Rektorzy SGH 1925–1994, W-wa 1994, s. 20–21. A. Klafk owski, Julian Makowski, „Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny”, 1960, z. 1, s. 315–322. Łoza, s. 456–457. S.E. Nahlik, Julian Makowski, „Sprawy Międzynarodowe”, 1959, z. 11/12, s. 1–8. Idem, Julian Makowski, „Państ. i Pr.”, 1960, R. 15, z. 1, s. 113–116. Idem, Makowski Julian, PSB, t. XIX, s. 241–243. K. Pol, Poczet... I, s. 915–928. Idem, Poczet... II, s. 903–916. A. Redzik, Stanisław Starzyński..., s. 158, 229. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=psb.16619.1 (dostęp z 10 III 2014). MALINOWSKA (od 2 IV 1948 – WISŁOCKA, od 1 VI 1949 – MALINOWSKA, od 12 VII 1969 – MALINOWSKAKWIATKOWSKA) Irena Zofi a Krystyna Ojciec Władysław Pobóg-Malinowski (23 XI 1899–21 XI 1962), dyplomata, wojskowy, historyk; matka Anna (Hanna) Wanda Helena z d. Fijałek. 1 mąż Juliusz Józef Stanisław Wisłocki (Sas-Wisłocki), dr praw UJ 22 VI 1932, ślub 2 IV 1948. 2 mąż Zbigniew Tadeusz Feliks Kwiatkowski, ślub 12 VII 1969; córka Anna. Wykształcenie • Gimn. w Grudziądzu, kl. I: 1937/38. Gimn. w Krakowie, kl. II: 1938/39. Szkoła dla Wychowawczyń Przedszkoli. Szkoła Handlowa w Kr. Gimn. i Lic. Królowej Wandy w Kr., tajne nauczanie, matura 3 X 1944 (zweryfikowane przez Państwową Komisję Weryfikacyjną Kuratorium Okręgu Szkolnego w Kr. 31 VII 1945). • UJ, Wydz. Prawa 1945, 1945/46–1946/47; egzaminy roczne na stopień magistra praw: egz. I – 10 IX 1945; egz. II – 16 IV 1946; egz. III – 11 XII 1946; egz. IV – 26 VI 1947; kolokwium ze statystyki – 24 I 1947; prawa pracy – 4 VII 1947. Mgr praw UJ 4 VII 1947. • Wniosła 25 XI 1949 na UJ podanie o dopuszczenie do egzaminów ścisłych na stopień doktora praw na podstawie pracy pt.: „Prawa wolnościowe w statutach komun włoskich”; przedmiot gł.: powszechna historia ustrojów państwowych i prawa, przedmiot pob.: historia fi lozofii prawa; ref. gł.: Michał Patkaniowski, kor.: Adam Vetulani; egzaminator z przedmiotu pobocznego: J. Lande; ryg. 5 VI 1950. Dr praw UJ 10 VI 1950. • Wniosła na UJ podanie o nadanie stopnia docenta nauk prawnych w zakresie powszechnej historii państwa i prawa na podstawie rozprawy: Mikołaj Zalaszowski – polski prawnik XVII stulecia na tle ówczesnej nauki prawa, Kr. 1960; recenzenci: K. Kolańczyk (UAM), K. Koranyi (Uniw. w W-wie), M. Patkaniowski; kolokwium 13 III 1962; wykład habilitacyjny: „Ius comune we współczesnej nauce włoskiej” (inne zgłoszone: „Rozwój prawa statutowego w średniowiecznych Włoszech”) 13 III 1962. Docent (dr hab.) nauk prawnych w zakresie powszechnej historii państwa i prawa 13 III 1962 (Rada Wydz.), 28 VI 1962 (MSWyż.). Kariera pozauniwersytecka Spółdzielnia Rolniczo-Handlowa „Jedność” w Kr. do I 1945. Bezpłatna aplikacja sądowa od 1 IX 1947. ZNP, członek. PTK, członek. Krakowski Ośrodek Badań Prawoznawczych, sekretarz naukowy 1962–1964. PTH, członek Tow. Pol.–Austr., Tow. Polsko-Włoskie, członek. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: katedra historii prawa na Zachodzie Europy (Powszechnej Historii Państwa i Prawa), asystent wolontariusz 1 X–31 XII 1949; tamże, asystent młodszy 1 I 1950; tamże, asystent starszy do 30 VI 1953; tamże, adiunkt 1 VII 1953–1963; tamże, docent etatowy 30 X 1063–30 XI 1974; tamże, prof. nzw. 14 XI 1974 (tytuł) – 1 XII 1974 (stanowisko); tamże, prof. zw. od 1982; tamże, kierownik. Inne: ZKZ 24 IX 1973. OOP, Krzyż Kawalerski 24 IX 1975. Medal KEN V 1979. Najważniejsze prace Prawo prywatne w ustawodawstwie Królestwa Sycylii (1140–1231), Wr. 1973. Gwarancje wolności w ustawodawstwie średniowiecznych miast włoskich, Wr. 1980. Pozwolenie na małżeństwo w prawie francuskim XVI–XVIII stulecia, Kr. 1993. Źródła archiwalne: AN PAN i PAU, K III 202, spuścizna I. Malinowskiej-Kwiatkowskiej. AUJ, WP III 198, poz. 46; WP IV 154, teczka habilitacyjna; Z 90/I, Katedra Powszechnej Historii Państwa i Prawa, sprawy osobowe. BPP, Archiwum W. Pobóg-Malinowskiego. Źródła drukowane i literatura: K. Baran, Irena Malinowska-Kwiatkowska (1925–1994), „Czas. Pr.-Hist.”, 1995, z. 1/2, s. 303–304. W. Pobóg-Malinowski, Z mojego okienka. Fakty i wrażenia z lat 1939–1945, t. I: 1939–1940, oprac. P.M. Żukowski, Łomianki 2013. Szkice z dziejów ustroju i prawa poświęcone pamięci Ireny Malinowskiej-Kwiatkowskiej, red. M. Kwiecień, M. Małecki, Kraków 1997. P.M. Żukowski, Pierwsze habilitacje kobiet na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, w: Uniwersyteckie gry – czy płeć ma znaczenie? Wybrane dyskursy społeczno-edukacyjne, red. M. Grochalska, W. Sawczuk, Tor. 2011, s. 172–209. MAROWSKI (do 30 VIII 1884 – MASGAJ, MORAWSKI) Kazimierz Michał* Ojciec Alojzy, zmarł przed rozpoczęciem studiów; matka Kamila, zmarła przed rozpoczęciem studiów; rodzeństwo: Mieczysław Antoni (ur. 29 XII 1862), dr wszech nauk lekarskich UJ 17 V 1894; Stefan January (ur. 23 VIII 1867), dr praw UJ 19 XII 1894; Stanisław (ur. ok. 1869), student Wydz. Filozof. UJ; Tadeusz Michał (ur. 12 IV 1878), student Wydz. Filozof. UJ. Wykształcenie • Gimn. w Wadowicach, kl. I–II: 1881/82–1882/83. Gimn. św. Anny, kl. III–VIII: 1883/84–1888/89; matura 12 VI 1889. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1889/90–1892/93; absolutorium 4 X 1893; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (historicum) – 10 X 1893; ryg. II (iudicale) – 19 III 1894; ryg. III (politicum) – 23 VI 1894. Dr praw 23 VI 1894. PEP w Kr.: egz. hist.-prawny – 25 VII 1891. UJ, Wydz. Filozof., st. zw. 1893/94–1894/95. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w Uniw. w Berlinie i w Uniw. w Lipsku 1900 (pół roku). • Wniósł 14 II 1913 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa karnego na podstawie rozprawy: Ochrona tajemnicy listowej ze szczególnym uwzględnieniem prawa karnego austriackiego, Kr. 1912; referenci: E. Krzymuski, J. Rosenblatt; kolokwium 20 VI 1913; wykład habilitacyjny: „Volenti non fit iniura” (inne zgłoszone: „Obraza czci wedle prawa austriackiego i nowych austriackich projektów ustawodawczych”, „Nowa ustawa o środkach spożywczych”) 24 VI 1913. Doc. pryw. prawa karnego UJ 24 VI 1913 (Kol. Prof.), 16 VIII 1913 (MWiO). Kariera pozauniwersytecka Sąd Krajowy w Kr., praktykant sędziowski 22 IX 1894–1896; tamże, auskultant 25 VIII 1896–1897 (przerwa na jednoroczną służbę wojskową 1 X 1896–30 IX 1897); tamże, egzamin sędziowski I 1898; tamże, adiunkt sądowy (sędzia) w Kalwarii 12 III 1898–V 1901; tamże, adiunkt sądowy (sędzia) w Kr. 2 VI 1901–IV (31 VIII) 1904. Prokuratoria Państwa, Eksp. w Kr., zca prokuratora państwa w Nowym Sączu od 10 IV (nominacja)–VI (31 VIII) 1904; tamże, zca prokuratora w Rzeszowie 10 VI (1 IX) 1904–31 VII 1906 (tymczasowy stan spoczynku). Prokuratoria Państwa, Eksp. w Kr., zca prokuratora państwa w Tarnowie 4 (22) VI 1907–II 1909; tamże, zca prokuratora w Kr. 23 II (9 III) 1909 (od 24 V 1910 z tytułem i charakterem prokuratora, od 29 X 1910 prokurator państwa ad personam)–24 XII 1915. Sąd Krajowy Wyższy w Kr., radca 3 (24) XII 1915–23 XII 1917 (przydzielony do służby przy sądach polskich); tamże, radca z tytułem i charakterem od 7 VI 1918. Sąd Najw. w W-wie, prokurator II 1918 (Rada Regencyjna). MSpr. w W-wie, szef sekcji 22 X 1918. Sąd Najw. w W-wie, prokurator 3 III 1919 prokurator; tamże, pierwszy prokurator 1920. PAU, Wydz. Hist.-Filozof., Kom. Pr., członek 1925. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: doc. pryw. prawa karnego 16 VIII 1913 (utracił prawo wykładania wskutek niekorzystania z niego). • w Uniw. w W-wie: wykładowca postępowania karno-sądowego i nauki więziennictwa 1 X 1918–31 III 1919. Najważniejsze prace Brak. Źródła archiwalne: AAN, Gabinet Cywilny Rady Regencyjnej, sygn. 144 (Mf B-4920), nominacje, wnioski nominacyjne Dep. Spr. z 12 XI 1918, k. 4–5, 17–18; zgoda na nominację z 17 XI 1917, k. 20. AAN, Gabinet Cywilny Rady Regencyjnej, sygn. 145 (Mf B-4920), nominacje, wniosek o mianowanie szefem Sekcji Ustawodawczej z 17 X 1918, k. 474–476. ANKr., GLN, sygn. 142–144, 147; sygn. 29/1989/14401, teczka personalna. AUJ, WP II 138, teczka habilitacyjna; WP II 521, poz. 61; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane: CSUI, t. III: M–N, s. 180, 181, 202. J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., s. 192– 193, 200, 676. Uniwersytet Warszawski w latach 1915/1916..., s. 90, 102. MARTYNIAK Czesław Szymon* Ojciec Stanisław; matka Leokadia z d. Wasilewska. Wykształcenie • Gimn. im. Jana Zamoyskiego w Lub., matura 1924. • KUL, Wydz. Prawa i Nauk Społ.-Ekon. 1924/25–1927/28; egz. roczne na stopień magistra praw (przed komisją Wydz. Prawa i Um. Polit. UJK): egz. I – 1925 (zdany); egz. II – 1926 (zdany); egz. III – 1927 (zdany); egz. IV – 1928 (zdany). Mgr praw UJK 1928. • UJK, mgr nauk społeczno-ekonomicznych 1931. • Przedstawił w Institut Catholique w Paryżu rozprawę na stopień doktora fi lozofi i: Le fondement objectif du droit d’après Saint Th omas d’Aquin, Paris 1931 (druk w j. pol.: Obiektywna podstawa prawa według św. Tomasza z Akwinu, Lub. 1949). Dr fi lozofii Institut Catholique w Paryżu 1931. • Przedstawił na UJK rozprawę na stopień doktora praw. Dr praw UJK 1933. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w Uniw. Sorbona w Paryżu. • Wniósł w 1938 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu teorii i fi lozofii prawa na podstawie rozprawy: Moc obowiązująca prawa a teoria Kelsena, Lub. 1938; referenci: S. Gołąb (zastąpiony przez W. Woltera), M. Starzewski, J. Lande; kolokwium 24 V 1939; zwolniony 24 V 1939 z wykładu habilitacyjnego. Doc. teorii i fi lozofii prawa UJ 24 V 1939 (Rada Wydz.), 31 VII 1939 (MWRiOP). Kariera uniwersytecka (akademicka) • w KUL: Wydz. Prawa i Nauk Społ.-Ekon., katedra teorii i fi lozofi i prawa, starszy asystent 1931–1933; tamże, zca prof. 1933–23 XII 1939. Wydz. Hum., wykładowca 1936–1937. • w UJ: docent teorii i fi lozofii prawa 31 VII–23 XII 1939. Najważniejsze prace Obiektywna podstawa prawa. Wybór pism Czesława Martyniaka, Antoniego Szymańskiego i Ignacego Czumy, red. B. Szlachta, Kr. 2001. C. Martyniak, Dzieła, red. R. Cha-rzyński, M. Wójcik, Lub. 2006. Źródła archiwalne: AKUL, sygn. A-86, teczka personalna. AUJ, WP II 86, prot. pos. Rady Wydz.; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: R. Charzyński, Czesław Martyniak (1906–1939), w: Profesorowie Prawa..., s. 277–285. G. Karolewicz, Nauczyciele akademiccy..., s. 135–137. K. Motyka, Socjologizujący prawnicy: Czesław Martyniak, Zdzisław Papierkowski, Leon Halban, w: Pomiędzy etyką a polityką. 80 lat socjologii w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, Lub. 1999, s. 195–207. J. Pastuszka, Martyniak Czesław, PSB, t. XX, s. 85–86. A. Redzik, Stanisław Starzyński..., s. 119, 124. MARX (MARKS) Franciszek de Paula (Franciszek a Paulo) Ur. 9 III 1759 w Gemunden, Górna Austria; zm. 17 VI 1809 we Lwowie. Wykształcenie • Uniw. w Salzburgu, Wydz. Filozof.; magister fi lozofi i. • Uniw. w Wiedniu, Wydz. Prawa 1779–ok. 1784; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora obojga praw. Dr obojga praw Uniw. w Wiedniu 15 VII 1796. Kariera pozauniwersytecka Theresianum w W., korepetytor prawa kościelnego 9 XI 1785–1795/96. Konsens, członek z ramienia ULw. 1790. Landrat (Starostwo Powiatowe) we Lw., starosta 1801–1804/05. Landrat (Starostwo Powiatowe) w Kr. 1805/06. Sąd Szlachecki w Kr., konsyliarz 31 I 1806–1808. Trybunał Apelacyjny we Lw., konsyliarz 5 III 1808–17 VI 1809. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: katedra prawa rzymskiego i cywilnego galicyjskiego, prof. 1805/06– 1807/08; dziekan 1805/06; senior Wydz. Prawa 1805/06, 1807/08; rektor 1806/07–1807/08. • w ULw.: katedra prawa rzymskiego, prof. 1796/97–1804/05. Najważniejsze prace Nie odnaleziono. Źródła archiwalne: AUJ, S I 23, S I 144, S I 145, S I 367; W. Baczkowska, „Korpus...”. AUW, WP, protokoły egzaminów ścisłych (rygorozów); wykazy doktorów. BJ, DzR, rkps 5359 t. VI; rkps 5360 t. VII. Źródła drukowane i literatura: M. Chamcówna, K. Mrozowska, Dzieje UJ..., passim. M. Patkaniowski, Dzieje..., s. 94, 98, 109–111, 116, 117, 125, 144, 450. Poczet rektorów..., s. 240. A. Rosbierski, Annales jurisprudentiae pro regnis Galiciae et Lodomeriae, Viennae et Leopoli 1810, passim. Schematyzmy galicyjskie 1806, 1809. MASSALSKI Konstanty, książę Ur. 21 V 1802 w Krakowie; zm. 11 VIII 1880 w Kurdwanowie k. Krakowa. Ojciec Jacek (ur. ok. 1770); matka Marcjanna z d. Kozłowska (ur. ok. 1770); brat Leon (ok. 1800–1812). Żona Izabela Hieronima Józefa z d. Wiżeńska (ur. ok. 1800), ślub 1829 w Kr.; dzie ci: Helena (ur. 1830), żona Józefa Wawrzenieckiego; Władysław Warega Filip (26 V 1832–20 XI 1888); Józef Feliks (ur. 30 V 1833). Wykształcenie • Lic. św. Anny w Kr., matura ok. 1821. • UJ, Wydz. Filozof., st. zw. 1821/22. UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1822/23; magister praw UJ przed 24 XII 1826; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora obojga praw: ryg. I – 7 IV 1827; ryg. II – 21 VII 1827; ryg. III – 21 IV 1828. Dr obojga praw (na podstawie obronionych tez) UJ [brak daty promocji]. Kariera pozauniwersytecka Senat Rządzący WMK, Biuro Prezesa, manualista Od 1830 przebywał w majątku żony w Lelowicach, miechowskie. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: suplent (zca prof.) w katedrze prawa rzymskiego 2 I 1827 (rozpoczął wykłady 12 II 1827)–31 III 1829. Najważniejsze prace Nie pozostawił. Źródła archiwalne: AUJ, S I 145, S I 384, S I 387, S I 505, WP I 40; W. Baczkowska, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: M. Patkaniowski, Dzieje..., s. 199, 453. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=lu.44152 (dostęp z 10 III 2014). MATAKIEWICZ Mikołaj Antoni (Antoni Mikołaj) Ur. 5 XII 1784 w Łańcucie; zm. 29 XII 1844 w Krakowie; pochowany na cm. Rakowickim tamże, Kw. B, rząd 7, grób 24; tablica wmurowana w grobowiec M. du Valla, Kw. Fa, zach., grób 1. Ojciec Józef (ur. ok. 1750), poczmistrz; matka Regina z d. Misiągiewicz (ur. ok. 1750). 1 żona Katarzyna z d. Wasserab (ur. ok. 1791, zm. ok. 1820), ślub 1812 w Kr.; córka Florentyna Franciszka Katarzyna (ur. ok. 1820), żona Józefa Stanisława Szredera. 2 żona Maria z d. Oberlender (ur. ok. 1790); dzieci: Alfred (zm. ok. 1850); Stefania (zm. ok. 1850); druga córka NN (zm. ok. 1850); Antoni (ur. ok. 1840). Wykształcenie • Gimn. (Liceum) w Rzeszowie, matura 1803. • SGKr., Wydz. Filozof. 1803/04–1804/05. SGKr., Wydz. Prawa 1805/06–1807/08, absolutorium 9 IX 1808; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora obojga praw: 4 VI 1815 przedstawił rozprawę: „Matrimonium secundum prencipia juris natura cum demonstratione corum applicationes In Legislatione”; 19 XI 1818 przedstawił drugą rozprawę: Lex divortia admittens et In lege naturali fundatuer et In legislatione civili disideratur, Kr. 1817 [brak protokołów egzaminów oraz informacji o promocji]. Kariera pozauniwersytecka Sąd Szlachecki w Kr., auskultant; tamże, konsyliarz (sędzia) 1809. Trybunał Cywilny I Instancji Dep. Krak., sekretarz od 1810; tamże, asesor 1814–1815. Sąd Apelacyjny w Kr., pisarz 1815–1825. Komisja Organizacyjna WMK, sekretarz 1816–1818. Notariusz od 1817. Zgromadzenie Reprezentantów WMK, poseł. TNK, członek czynny 15 VI 1816; tamże, prezes 1838–1839. Tow. Przyjaciół Muzyki, członek. Królewskie Tow. Badaczy Starożytności w Kopenhadze członek korespondent. Tow. Dobroczynności, członek od 1816. Arcybractwo Miłosierdzia i Banku Pobożnego, członek od 1818. Komitet Budowy Kopca Tadeusza Kościuszki, członek 1821. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w SGKr. (od 5 VIII 1817 – UJ): prof. nzw. (bezpłatny) nauki policji 1815/16 sem. II; prof. zw. prawa kryminalnego i procedury sądowej 1 IV 1825 (patent Senatu Rządzącego WMK z 26 III 1825)–1844/45; dziekan 1835/36–1836/37, 1839/40–1840–41; rektor 1837/38–1838/39. Inne: Order św. Stanisława (Imp. Ros.) IV klasy 1819. Najważniejsze prace Lex divortia admittens et in lege naturali fundatur et in legislatione civili desideratur, Kr. 1817. Wpływ kar na przestępców, Kr. 1818. Teorie przedawnienia, Kr. 1825. Porównanie kodeksu austriackiego z polskim, Kr. 1826. Nowsze prawa przeciw lichwiarstwu, Kr. 1827. Przyczyny rzadkości dzieł klasycznych, Kr. 1828. O poprawie moralności winowajców, Kr. 1831. Uwagi nad współczesnym ustawodawstwem i sądownictwem karnym, Kr. 1842. Źródła archiwalne: AN PAN i PAU, TNK 2. AUJ, S I 144, S I 367, S I 384, S I 390, S I 471; WP I 3, WP I 40, WP I 43; W. Baczkowska, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: A.K. Banach, Matakiewicz Mikołaj Antoni, PSB, t. XX, s. 169–170 (C.  Lechicki, s. 170–171, dot. Antoniego Augusta, wnuka; J. Kaliński, s. 171–172, dot. Maksymiliana, wnuka). F. Hechel, Kraków i ziemia krakowska w okresie Wiosny Ludów. Pamiętniki, t. III, oprac. H. Barycz, Kr. 1950, s. 281, 315. M. Patkaniowski, Dzieje..., passim. Poczet rektorów..., s. 251. D.  Rederowa, Z dziejów Towarzystwa..., passim. MIĄCZYŃSKI Andrzej Paweł, hrabia Ojciec Paweł, przemysłowiec; matka Halina z d. Pociecha. Żona Krystyna Helena (ur. 22 VII 1928), ślub 2 VIII 1956; córka Anna Maria (ur. 10 IX 1971). Wykształcenie • III Gimn. i Lic. im. króla Jana III Sobieskiego w Krakowie, matura 17 V 1939. • UJ, Wydz. Prawa 1939/40 (zamknięcie UJ), tajne nauczanie 1943/44; 1945, 1945/46; egzaminy roczne na stopień magistra praw: egz. I – 14 V 1945; egz. II – 15 V 1945; egz. III – 27 IX 1945; egz. IV – 7 XII 1946. Mgr praw UJ 7 XII 1946. • Przedstawił na UJ rozprawę na stopień doktora praw: „Rewizja nadzwyczajna w polskim procesie cywilnym”; promotor W. Siedlecki; recenzenci: E. Wengierek (UAM); S. Włodyka; egz. z fi lozofii 17 I 1966; egz. z postępowania cywilnego 17 I 1966. Dr praw UJ 17 I 1966. • Wniósł 8 IV 1974 na UJ podanie o nadanie stopnia doktora habilitowanego nauk prawnych w zakresie postępowania cywilnego na podstawie rozprawy: Skuteczność orzeczeń w postępowaniu cywilnym, Kr. 1974; recenzenci: W. Berutowicz (Uniw. w W-wie), E. Wengerek (UAM), W. Siedlecki, S. Włodyka; kolokwium 1 VII 1974. Dr hab. nauk prawnych w zakresie postępowania cywilnego UJ 1 VII 1974 (Rada Wydz.), 24 III 1975 (CKK). Kariera pozauniwersytecka Sąd Wojewódzki w Kr., aplikacja 1947–1948. Wytwórnia Sprzętu Przeciwpożarowego „Florian”, radca prawny 1947–1950. KPBZPC w Stalowej Woli, Zespół Budowlany, zca kierownika 1951–1952. Miejski Handel Detaliczny, kierownik organizacyjno-prawny 1953–1954. Miejski Handel Detaliczny „Społem”, radca prawny 1955–1960. PAN, Komitet Nauk Prawnych, członek. Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych Solidarności, współpracownik od 17 I 1981. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w AH w Kr.: Katedra Organizacji Przedsiębiorstw, asystent 1949–1950. • w UJ: Katedra Postępowania Cywilnego, asystent 1 X 1958–30 IX 1960; tamże, starszy asystent 1 X 1960–30 IX 1966; tamże, adiunkt 1 X 1966–30 IV 1976; tamże, docent 1 V 1976 (stanowisko)–30 IX 1988; tamże, prof. nzw. 15 IX 1988 (tytuł) 1 X 1988 (stanowisko)–30 IX 1996; tamże, kierownik 1983–30 IX 1991; tamże, opiekun katedry 1 X 1991–30 IX 1996; Podyplomowe Studium Spółdzielczości, kierownik 1 X 1976–30 IX 1981. • w UŚ: wykładowca 1972/73 sem. II. Inne: Armia Krajowa, Krzyż Walecznych 1 I 1945. ZKZ 26 IX 1979. Krzyż Partyzancki 6 X 1982. OOP, Krzyż Kawalerski. Najważniejsze prace Charakteristik der Entscheidungen in polnichen Zivilverfahren, „Zeitschrift -Zivilprozess”, 1975. Prawo spółdzielcze. Zarys wykładu części ogólnej, Kr. 1981. Harmonizacja prawa postępowania cywilnego z prawem Wspólnot Europejskich, W-wa 1996. Źródła archiwalne: ANKr., 29/2302/85. AUJ, DSO, teczka personalna; S II O 6; WP (nowa akcesja), teczka habilitacyjna; WP III 159; WP IV 153, teczka doktorska. Źródła drukowane i literatura: A. Oklejak, Andrzej Miączyński 1921–2003, „Państ. i Pr.”, 2004, R. 59, z 12, s. 99–100. MICHALSKI Jerzy Jakub Ojciec Józef (ok. 1840–1892), dr, urzędnik skarbowy; matka Maria z d. Pogonowska (ur. ok. 1820); rodzeństwo: Stanisław (ur. 28 V 1846), student Wydz. Filozof. UJ; Jan, inżynier kolejowy; Maria; Zdzisława; Zofia (ur. 8 VIII 1884) zam. Skarbińska(?). Żona Stanisława z d. Emilewicz (ok. 1871– 1942). Wykształcenie • Gimn. w Rzeszowie, kl. I–VIII: 1880/81–1887/88, matura 14 VI 1888. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1888/89–1891/92; absolutorium 1 VIII 1892; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (iudicale) – 18 X 1892; ryg. II (historicum) – 5 I 1893; ryg. III (politicum) – 26 VI 1893. Dr praw 28 VI 1893. PEP w Kr.: egz. hist.-prawny – 23 VII 1890; egz. sąd. – 17 X 1892. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w Uniw. w Berlinie oraz w Th e London School of Economics. • Wniósł 1 IV 1903 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu ogólnej nauki skarbowej i austriackiego ustawodawstwa skarbowego na podstawie rozprawy: Austriacki powszechny podatek zarobkowy. Studium porównawcze i krytyczne, Kr. 1903; referenci: J. Leo, J. Milewski, W.A. Czerkawski; kolokwium: 21 VII 1903; wykład habilitacyjny: „Przedawnienie w austriackim ustawodawstwie skarbowym” (inne zgłoszone: „Ekwiwalent należytościowy”, „Plan fi nansowy reformy podatkowej z roku 1896 i wpływ jej na fi nanse krajowe i gminne”) 23 VII 1903. Doc. pryw. nauki skarbowości i austriackiego prawa skarbowego 23 VII 1903 (Kol. Prof.), 15 IX 1903 (MWiO). Wniósł 5 VII 1904 na UJ podanie o rozszerzenie habilitacji na naukę administracji i prawo administracyjne na podstawie rozprawy: Prawo ubogich, Kr. 1904; referenci: J. Milewski, M. Bobrzyński; Kol. Prof. 1 V 1905 uwolniło od wykładu habilitacyjnego, a kolokwium ograniczyło „je jednak tylko do wyjaśnienia kwestii z zakresu rozprawy, co do których referent podniósł wątpliwości”; kolokwium 27 V 1905. Doc. pryw. nauki administracji i prawa administracyjnego UJ 27 V 1905 (Kol. profesorów), 17 VIII 1905 (MWiO). Kariera pozauniwersytecka Dyrekcja Okręgu Skarbowego w Rzeszowie, praktykant konceptowy 28 VII 1893; Starostwo w Rzeszowie, koncepcista skarbowy 23 III 1896; Starostwo w Tarnobrzegu, inspektor podatkowy w charakterze samoistnego referenta podatkowego 4 IV 1897; Starostwo w Chrzanowie, inspektor podatkowy w charakterze samoistnego referenta podatkowego 12 I 1899; tamże, starszy inspektor podatkowy 18 IX 1900. Bank Krajowy Królestwa Galicji i Lodomerii we Lw. (od IV 1922 – Polski Bank Krajowy, dyrektor X 1911–1924. TRS, Dep. Sk., Biuro Organizacyjne, kierownik 27 VII–31 XII 1917. MSk., minister 26 IX 1921–5 III 1922 oraz 10 III 1922–6 VI 1922. Sejm, poseł z Listy Państwowej oraz stały referent budżetowy 1922–1927. Rada Miejska w W-wie, radny z Listy Obywatelskiej oraz przewodniczący komisji budżetowej i skarbowej 1929–1936. Bank Zachodni, Rada Nadzorcza, członek. SA Godula, Rada Nadzorcza, członek. Kopalnia WIREK, Rada Nadzorcza, członek. SA Ferrum, Rada Nadzorcza, członek. Polska Spółka Chemiczna ROCHE, Rada Nadzorcza, członek. Przemysł Tłuszczowy SCHICHT, Rada Nadzorcza, członek. Tow. Zakładów Chemicznych STREM, Rada Nadzorcza, członek. Tow. dla Wyróbów Sukienniczych, prezes. MSk., ekspert, współpracownik od 1947. Międzynarodowe Tow. Ekonomiczne, członek. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: doc. pryw. nauki skarbowości i austriackiego prawa skarbowego 15 IX 1903–30 IX 1907; od 17 VIII 1905 także docent nauki administracji i austriackiego prawa administracyjnego; prof. nzw. (ad personam) nauki skarbowości i austriackiego prawa skarbowego 1 X 1907–30 VI 1911 (nominacja 20 IX 1907); 30 VI 1911 ustąpił z zajmowanej katedry; wykładowca nauki skarbowości III 1945–31 XII 1946; prof. kontraktowy nauki skarbowości i prawa skarbowego 1 I 1947–31 VIII 1950. • w ULw. (od 22 XI 1919 – UJK): doc. z tytułem prof. nzw. 12 IV 1916–23 XI 1922; prof. zw. od 1922. • inne uniwersytety: Polit. Lw., prof. hon. ekonomii społecznej 18 IX 1920–30 VI 1939. Polit. Warsz., prof. ekonomii politycznej 1925–31 VIII 1939. Polit. Śląskiej w Gliwicach, prof. ekonomii 1945. Polit. Kr., prof. ekonomii 1946. AG (od 1949 – AGH) w Kr., Wydz. Inżynierii, kontraktowy prof. zw. ekonomii społecznej 1947/48–1949/50. Inne: armia austro-węgierska, w latach 1894–1895 odbył służbę wojskową jako jednoroczny ochotnik w 2 pułku artylerii fortecznej, 25 XII 1898 podporucznik w pospolitym ruszeniu w stanie nieczynnym. Najważniejsze prace Projekt reformy podatków budynkowych, Kr. 1908. Projekt reformy podatków domowych, Kr. 1908. Przesilenie gospodarcze światowe i w Polsce, W-wa 1931. Wykład ekonomii politycznej, W-wa 1932. Źródła archiwalne: AAN, MWRiOP, sygn. 4356, teczka personalna; MSZWyższ., Dep. Kadr, sygn. 7724, teczka personalna. AUJ, S II 619, teczka personalna; S III 130; WP II, prot. pos. Rady Wydz.; WP II 138, teczka habilitacyjna; WP II 520, poz. 507; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: CSUI, t. III: M–N, s. 345–346. J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., s. 663–664, 685–686. Z. Landau, Michalski Jerzy, PSB, t, XX, s. 589–591. L.J. Łach, 1907–1913..., s. 147, 150. Łoza, s. 481. M. Patkaniowski, Dzieje..., s. 42, 431. MICHEL (MICHAEL, MICHL) Adalbert Th eodor (Vojtěch Th eodor, Wojciech Teodor) Wykształcenie • Szkoła realna w Pr., matura realna. • Uniw. w Pradze, Wydz. Filozof. Uniw. w Pradze, Wydz. Prawa 1839/40–1843/44; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw. Dr praw Uniw. w Pradze 18 XII 1844. Kariera pozauniwersytecka Prokuratura w Pr., praktykant. Prokuratura w W., praktykant. Landtag Grazu, poseł od 1868. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: suplent (zca prof.) w katedrze austriackiego prawa cywilnego 1847/48 (do wiosny 1848). • w Uniw. w Wiedniu: wykładowca 1845(?). • w Uniw. w Pradze: suplent (zca prof.) w katedrze prawa cywilnego 1845–1847, od wiosny 1848–1850. • w Uniw. w Ołomuńcu: katedra austriackiego prawa cywilnego, prof. zw. 31 III 1850–1855; rektor 1854. • w Uniw. w Innsbrucku: katedra austriackiego prawa cywilnego, prof. zw. 1855/56 (dekret cesarski z 10 VIII 1855)–3 IV 1858. • w Uniw. w Grazu: katedra austriackiego prawa cywilnego, prof. zw. 4 IV 1858– 30 VIII 1877; dziekan 1859/60; rektor 1867/68. Najważniejsze prace Die Darstellung der Gewährleistung nach dem österreichischen Privatrecht sich beziehenden Gesetze und Verordnungen, wyd. I: Pr. 1849; wyd. II: Pr. 1861. Handbuch des allg. Privatrechtes für das Kaiserthum Österr., vol. I–II, wyd. I: Olmütz 1853; wyd. II: Olmütz 1856. Grundriss des heutigen österreichischen allgemeinen Privatrechtes, Olmütz 1856. Österreichs Eisenbahnrecht, W. 1860. Landesgesetze des Herzogtums Steiermark, Graz 1867. Beiträge zur Geschichte des österreichischen Eherechtes, Graz 1870–1871. Źródła archiwalne: AUJ, W. Baczkowska, „Korpus...”. AUPr., katalog słuchaczy WP. Źródła drukowane i literatura: Allgemeine Deutsche Biographie, XXI; Kapitoly z dĕjin olomoucké university 1573–1973, Ostrava 1973, s. 302, 312; Listář Olomoucké University 1566–1946, Olomouc 1947; M. Patkaniowski, Dzieje..., s. 168, 170, 207, 208, 283, 454. Źródła internetowe: http://www.deutsche-biographie.de/sfz63101.html (dostęp z 25 VIII 2013). http://www.biographien.ac.at/oebl/oebl_M/Michel_Adalbert-Th eodor_1821_1877.xml (dostęp z 25 VIII 2013). MILEWSKI Józef, herbu Ślepowron Ojciec Witold Franciszek (4 X 1817–19 IV 1889), dr fi lozofii (matematyka na podstawie rozprawy – De ramis infiniti curvararum algebraicarum ordinis IV, Berlin 1842) Uniw. w Berlinie 1842, nauczyciel, działacz; 1 żona NN; 2 żona (matka J. Milewskiego) Józefa z d. Sarnowska (1818–15 VII 1895), ślub 1846; rodzeństwo: Paulina (ur. ok. 1847), żona Zygmunta Obrąpalskiego; Kazimierz (1849–30 I 1930), administrator dóbr W. Zamoyskiego; Bronisław (ok. 1850– po 1892), administrator dóbr W. Zamoyskiego; Ludwik (8 VIII 1851–9 IX 1900), nauczyciel; Stanisław (22 XI 1856–19 IV 1921). Żona Maria z d. Dąmbska (ok. 1870–6 IV 1891); dzieci: Stanisław Dominik Aleksander Ludwik Konrad (19 II 1889–1958), student ULw., student Wydz. Filozof. UJ; Maria (11 II 1891–13 XI 1986), żona Stanisława Tyszkiewicza. Wykształcenie • Gimn. Ewangelickie Fryderyka Wilhelma w Poz., matura 17 IX 1879. • UJ, Wydz. Prawa 1879/80, 1885/86; świadectwo odejścia 23 VII 1880; egzamin ścisły (rygorozum nostryfi kacyjne) na stopień doktora praw: ryg. I (iudicale) – 26 VI 1886. Dr praw UJ po 26 VI 1886 (nostryfi kacja). • Uniw. w Berlinie, Wydz. Prawa 1880/81–1881/82; świadectwo odejścia 2 VIII 1882. • Uniw. w Lipsku, Wydz. Prawa 1882/83. Przedstawił w Uniw. w Lipsku rozprawę na stopień doktora praw. Dr praw Uniw. w Lipsku 31 V 1883. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w Hamburgu, Paryżu, Anglii i W-wie. • Wniósł 2 VII 1886 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu ekonomii politycznej i nauki skarbowości na podstawie rozprawy: Prawo spadkowe a własność ziemska, Kr. 1886; referenci: M. Bochenek, F.K. Kasparek; kolokwium 31 VII 1886; wykład habilitacyjny: Obecny stan kwestii monetarnej, Kr. 1886 2 VIII 1886. Doc. pryw. ekonomii politycznej UJ 2 VIII 1886 (Kol. Prof.), 21 X 1886. Kariera pozauniwersytecka AU, Wydz. Hist.-Filozof., członek korespondent (30 XI 1895) 12 V 1896. Rada Państwa (austriacka) 1894–1900. Sejm Krajowy Galicyjski, poseł 1900–1914. Krakowskie Tow. Rolnicze, członek; tamże, wiceprezes 1894–1898. Bank Krajowy we Lw., dyrektor 1906–18 I 1916. Bank Melioracyjny we Lw., Rada Nadzorcza, członek 1907–1916. Komisja Krajowa dla Spraw Przemysłowych, członek od 1908. Tow. Gospodarcze we Lw., członek od 1909. Galicyjskie Tow. Akcyjne dla Przemysłu Chemicznego we Lw., prezes od 1909. Tow. Akcyjne RAKSZAWA, Rada Nadzorcza członek od 1912. PTPN, członek korespondent. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: doc. pryw. ekonomii politycznej 21 X 1886–30 IX 1888; katedra ekonomii politycznej, prof. nzw. 1 X 1888 (nominacja 10 IX 1888)–30 IX 1892; tamże, prof. zw. 1 X 1892 (nominacja 27 VII 1892)–30 IX 1906; dziekan 1895/96, 1900/01, 1904/05. Rządowa Komisja Egzaminów Prawniczych, oddział historyczno-prawny, przewodniczący 1904–1906. • w ULw.: prof. hon. ekonomii politycznej 1 IX 1908–18 I 1916. Najważniejsze prace O zatwierdzonych kodycylach w prawie rzymskim, Kr. 1886. Cła opiekuńcze, Kr. 1888. Bankructwo monometalizmu, Kr. 1889. Budżet i kredyt publiczny, Kr. 1898. Zdobycze i iluzje postępu w XIX w., Kr. 1901. (współautorzy: M. Bobrzyński, W.L. Jaworski), Z dziejów odrodzenia politycznego w Galicji, Kr. 1905. (współautor W.A. Czerkawski), Polityka ekonomiczna, t. I–II, Kr. 1905. Zagadnienie polityki narodowej, wyd. I: Kr. 1909; wyd. II: Kr. 1913. Źródła archiwalne: AUJ, S II 619, teczka personalna; WP II 81, prot. pos. Rady Wydz.; WP II 138, teczka habilitacyjna; WP II 520, poz. 47; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: K. Chłędowski, Pamiętniki II..., s. 346–347. CSUI, t. III: M–N, s. 425–426. A. Galos, Franciszek Witold Milewski, PSB, t. XXI, s. 216. B. Pasierb, Z tradycji polskiej nauki o polityce, cz. 2: Józef Milewski (1859–1916), „Polityka i Społeczeństwo”, 2006, z. 3. M. Patkaniowski, Dzieje..., passim. Poczet członków..., s. 82. M. Tyrowicz, Milewski Józef, PSB, t. XXI, s. 213– 214. Uczeni polscy..., t. III: M–R, s. 138–139. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=4.285.1335 (dostęp z 11 III 2014). MINOCKI Stanisław, od 1760 – ksiądz Ur. 23 IX 1734; zm. 11 VI 1805. Ojciec Józef, mieszczanin krakowski; rodzeństwo: Franciszek Józef (zob. t. I); Dominik. Wykształcenie • UK, immatrykulowany 30 V 1747; 21 V 1765 (drugi wpis jako honorowy gość). Dr obojga praw SGK 29 IX 1780 (bez egzaminów). • SGK, Kol. Teologiczne, dr św. teologii 29 IX 1780 (bez egzaminów). Kariera pozauniwersytecka Kolegiata w Kielcach, kanonik ok. 1765. Parafia w Świętomarzy, proboszcz. Kuria krakowska, regens kancelarii; tamże, kanonik 1784. Kolegiata w Skalbmierzu, kanonik od 1766. Referendaria Koronna, komisarz sądu od 1780. Kolegiata w Sandomierzu, kanonik 1771–1784; tamże, administrator majątku Sieradzice. Parafia we wsi Świerżów, proboszcz 1780. Parafia w Luborzycy, proboszcz 30 IX 1780–31 XII 1789. Parafia w Chrobrzy, proboszcz. Parafia w Zwoleniu, proboszcz. Parafia w Pińczowie, proboszcz 16 X 1783–1784. Kolegiata Wszystkich Świętych w Kr., dziekan. Dom dla Obłąkanych, prowizor (18 lat). Kariera uniwersytecka (akademicka) • w SGK: prof. procesu kanonicznego 23 IX 1780–(katedra przeniesiona z Kol. Teologicznego do Szkoły Prawa w Kol. Moralnym w 1883/84) 1789/90; podkanclerz 27 XI 1792–11 VI 1805; rektor 1797/98–1804/05 (do 11 VI 1805). Inne: nobilitacja 1789. Najważniejsze prace Nie pozostawił. Źródła archiwalne: AUJ, rkps 3, k. 33; rkps 4, k. 28, 52, 58, 70, 73, 86, 88, 109, 112, 115, 119, 168, 189, 201, 203, 228, 233, 243, 338, 346, 355, 359, 403; rkps 5, k. 5; rkps 6, k. 23, 216; rkps 7, k. 76, 90, 96, 145, 170, 240, 254, 263, 268, 298, 316, 362, 376, 391, 438; rkps 8, k. 90–1, 173, 174, 306, 315, 320, 378, 386, 469, 474, 483, 528; rkps 12, k. 23, 46, 64, 73, 81; rkps 24, k. 53; rkps 25, k. 28, 33; rkps 367. BJ, DzR, rkps 5359, t. VIII; 5597. Źródła drukowane i literatura: Album studiosorum, t. V, s. 151. M. Chamcówna, Uniwersytet Jagielloński w dobie... I, s. 112 nn. M. Chamcówna, Uniwersytet Jagielloński w dobie... II, s. 18 nn. M. Patkaniowski, Dzieje..., s. 48, 49, 55, 69, 70, 73, 76, 87, 449. Poczet rektorów..., s. 236. A. Żeleńska-Chełkowska, Minocki Stanisław, PSB, t. XXI, s. 310–311. MŁYNARSKI Feliks Jan, ps. Jan Brzoza Ojciec Jan (zm. 1930), nauczyciel, organista; matka Honorata z d. Dziurzyńska (zm. 1927); rodzeństwo: Michał; Stanisława (żona Gustawa Meinharta); Jadwiga (zm. 1940). Żona Maria z d. Eysmont (Eyssymont, Eysymont) (1 I lub 12 I 1882–28 IV 1961), 1v. żona Antoniego Zajączkowskiego; dzieci (pasierbice F. Młynarskiego): Wanda (ur. 2 VII 1905), żona Stefana Krasuskiego; Zofia (ur. 26 III 1911), żona 1v. Jana Jabłońskiego, 2v. Tadeusza Nowaka. 2v. Młynarska, ślub 1917 w W-wie; dzie ci: Marian Franciszek (ur. 29 I 1926); Janina (ur. 9 VIII 1930). Wykształcenie • Gimn. w Jarosławiu, kl. I–VII (relegowany). Matura eksternistyczna w Gimn. w Sanoku 26 VI 1903. • UJ, Wydz. Filozof., st. zw. 1903/04–1904/05, 1906/07–1907/08 sem. I; absolutorium 4 III 1909. Przedstawił w 1909 na UJ rozprawę na stopień doktora fi lozofi i (fi lozofi a ścisła): Socjologia wobec teorii poznania, Kr. 1910; przedmiot gł.: fi lozofia ścisła; przedmiot pob.: historia; referent gł.: M. Straszewski; koreferent: S. Pawlicki; ryg. I –23 X 1909; ryg. II – 7 XII 1909. Dr fi lozofi i (fi lozofi a ścisła) UJ 9 XII 1909. UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1905/06. Kariera pozauniwersytecka Gimn. św. Anny, suplent (zca nauczyciela) 1908–1911. „Kurjer Lwowski”, redaktor I 1911–1913. „Strażnica”, tygodnik w W-wie, redaktor 1913–1914. NKN w Kr., delegat do Stanów Zjednoczonych 1914–XI 1916. „Głos”, dziennik w W-wie, redaktor VI 1917–V 1918. Komisja Tymczasowa Skonfederowanych Stronnictw Niepodle-głościowych, członek. Min. Pracy, Wydz. Spółdzielczości, naczelnik od V 1918. Urząd Emigracyjny, dyrektor. Min. Sk., Dep. Kredytowy, zca dyrektora 13 IV–1 IX 1923. Dep. Obrotu Pieniężnego, dyrektor I 1924–16 VIII 1924. Bank Polski, wiceprezes 19 IX 1924–IX 1929. Rokowania o pożyczkę stabilizacyjną, delegat 1926–1927. Liga Narodów, Komitet Finansowy, członek ad personam od III 1929; tamże, przewodniczący 1933–1935. Bank Emisyjny Generalnego Gubernatorstwa, prezydent I 1940– 1945. Min. Sk., likwidator Banku Emisyjnego 1945. Bank PKO, Odz. w Krakowie, doradca. PAU, Wydz. Hist.-Filozof., członek czynny (18 VII 1945) 20 VII 1945. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w SGH: katedra bankowości, wykładowca II 1930–IV 1933; tamże, prof. nzw. 5 IV 1933–1939; tamże, prorektor 1938/39. • w UJ: katedra ekonomii, wykładowca 1945–1949 (wniosek Rady Wydz. o prof. nzw. z 19 V 1945; wniosek rady Wydz. o prof. zw. z 19 V 1945). SNP, wykładowca 1945–1949. • w AH (od 1925 – WSH, od 1 IX 1938 – AH, od 1950 – WSE) w Kr.: II katedra (zakład) ekonomii, wykładowca 1945–1947; tamże, zca prof. IX 1947–1948/49 (1950); kontraktowy wykładowca (prof. zw.) 1949 (1950)–31 XII 1950; Zakład Ekonomii II kierownik 1946–1948; Zakład Bankowości, kierownik 1949/50; katedra finansów, kierownik 1950. Biblioteka Główna, dyrektor 1 II 1951 (prof. zw. 1 III 1957 (CKK))–30 IX 1960. Inne: Legiony Polskie 1914. Krzyż Niepodległości. ZKZ. OOP, Krzyż Komandorski. OOP, Krzyż Komandorski z Gwiazdą. Order Feniksa (grecki). Najważniejsze prace The problem of the comming peace, New York 1916. (ps. Jan Brzoza), Zagadnienia polityki niepodległości, Kr. 1911. Zasady fi lozofi i społecznej, W-wa 1919. Reforma ustroju pieniężnego, W-wa 1921. Zasady reformy walutowej, W-wa 1921. Gold and Central Banks, New York 1921 (wyd. w j. pol.: Złoto i banki biletowe, W-wa 1928). Totalitaryzm czy demokracja w Polsce, W-wa 1938. Pieniądz i gospodarstwo pieniężne, Kr. 1947. Wspomnienia, oprac. A. Chojnowski, W-wa 1971. Źródła archiwalne: AUE w Kr., sygn. 370, teczka personalna. AUJ, S III 130; S III 246, teczka personalna; WF II 504, teczka doktorska; WF II 508; WP III 1, prot. pos. Rady Wydz. LCVA, fond 175, opis 13, sprawa 335, powołania wykładających, dokumenty F. Młynarskiego, k. 206–208. Źródła drukowane i literatura: Akademia Ekonomiczna w Krakowie..., s. 44. CSUI, lit. M–N, s. 478. J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., s. 665. T. Głowiński, Feliks Młynarski 1884–1972, W-wa 2012. Z. Landau, Młynarski Feliks, PSB, t. XXI, s. 443–446. Łoza, s. 496. Poczet członków..., s. 83. SBSP, t. II, s. 334–336. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=psb.18597.1 (dostęp z 11 III 2014). MORAK Jan Wykształcenie • Dr obojga praw. Kariera pozauniwersytecka Radca sądu apelacyjnego w Kr. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w SGKr.: dyrektor Wydz. Prawa 1806/07–1808/09; zca rektora w VII 1807 i od XII 1807/08 (pół roku). Najważniejsze prace Nie odnaleziono. Źródła archiwalne: AUJ, S I 145; W. Baczkowska, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: M. Patkaniowski, Dzieje..., s. 115. MOSTOWSKI Edward, herbu Dołęga, hrabia Ur. 3 III lub 7 III 1857 w Wilnie; zm. 30 IV 1909 w Krakowie. Ojciec Bogdan Stanisław Gedymin (3 XII 1826–7 VI 1873); matka Zofia Paulina z d. Cho-mińska (9 X 1826–30 V 1873). Żona Julia z d. Załęska (ur. ok. 1860). Wykształcenie • Prywatysta w Gimn. św. Anny, kl. I–II: 1867/68–1868/69. Gimn. św. Anny, kl. III–VIII: 1869/70–1874/75; matura 11 VI 1875. • UJ, Wydz. Filozof., st. nzw. 1873/74, st. zw. 1875/76. UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1876/77–1878/79; absolutorium 31 VII 1879; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (historicum) – 13 VI 1881; ryg. II (politicum) – 1 VIII 1881; ryg. III (iudicale) – 1 IV 1882. Dr praw UJ 3 IX 1882. PEP w Kr.: egz. hist.-prawny – 27 VII 1877. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w Uniw. w Wiedniu 1882/83. • Wniósł 15 VI 1883 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa cywilnego na podstawie rozprawy: Umowy na korzyść osób trzecich ze szczególnym uwzględnieniem prawodawstwa austriackiego, Kr. 1883; referenci: F. Zoll sen., M. Zatorski; kolokwium 27 XI 1883; wykład habilitacyjny: „O ograniczeniu prawa własności z §365 ustawy cywilnej” 3 XII 1883. Doc. pryw. prawa cywilnego UJ 3 XII 1883 (Kol. Prof.), 22 III 1884 (MWiO). Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: doc. pryw. austriackiego prawa cywilnego 22 III 1884–30 VI 1886 (zrzekł się docentury); bezpłatny zca prof. w katedrze prawa cywilnego 24 I 1885– 30 VI 1886. Najważniejsze prace Brak. Źródła archiwalne: ANKr., GLN, sygn. 192. AUJ, WP II 81, prot. pos. Rady Wydz.; WP II 138, teczka habilitacyjna; WP II 519, poz. 198; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: CSUI, t. III: M–N, s. 538–539. M. Patkaniowski, Dzieje..., s. 374, 375, 388, 442. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=sw.18652 (dostęp z 11 III 2014). MYCIELSKI Andrzej Feliks, herbu Dołęga, hrabia* Ojciec Władysław (25 X 1861–15 IX 1939); matka Felicja z d. Zaklika (1 IX 1877–6 X 1943); siostra Anna Maria (15 III 1904–3 XI 1993), żona 1v. Dymitra Gorayskiego, 2v. Ignacego Potockiego. Żona Maria Antonina Tekla z d. Mańkowska (24 VI 1905–20 VII 1962), ślub 5 VII 1928 w Kazimierzu; dzieci: Jerzy Feliks (23 II 1930– 10 II 1986); Elżbieta Wanda (ur. 7 I 1932), żona Andrzeja Dowgiałło; Andrzej Bobola (ur. 24 X 1938). Wykształcenie • IV Gimn. Realne w Kr., od kl. I: 1911/12. III Gimn. w Kr., do kl. VIII: 1918/19, matura 10 VI 1919. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1919/20–1922/23; absolutorium 30 VII 1923; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (iudicale) – 4 X 1923; ryg. II (historicum) – 19 V 1924; ryg. III (politicum) – 12 XII 1924. Dr praw UJ 25 I 1925. PEP w Kr.: egz. hist.-prawny – 20 IV 1921. • Wniósł 26 X 1932 na USB podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa państwowego i nauki o państwie na podstawie rozpraw: Obsada urzędu Prezydenta Rzeczypospolitej. Studia prawne na tle europejskich konstytucji powojennych, Kr. 1930 oraz O przestrzennych granicach państwa w świetle krytyki Kelsena, „Prz. Pr. i Adm.”, z. I, 1933; referenci: W. Komarnicki, J. Panejko; kolokwium 17 III 1933; wykład habilitacyjny: „Ustawodawstwo dekretowe” 18 III 1933. Doc. prawa państwowego i nauki o państwie USB 18 III 1933 (Rada Wydz.), 22 VIII 1933 (MWRiOP). Kariera pozauniwersytecka Spółka Wydawnicza PAX w W-wie, pracownik naukowy. WTN, członek 27 II 1947; tamże, Wydz. Nauk Społecznych, sekretarz; tamże, prezes 1967–1972; tamże, honorowy członek 1986. Stronnictwo Demokratyczne, Oddział Wrocław, członek 23 VI 1948. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w USB: doc. pryw. prawa państwowego i nauki o państwie 18 III 1933–1 IX 1939; katedra teorii i fi lozofii prawa, adiunkt 1 VII 1938–31 VIII 1940 (tak na umowie); Akademickie Koło Prawników, kurator. SNP w Wil., wykładowca. • w Uniw. w W-wie (w latach 1935–1945 – UJP): wykładowca 1937/38. • w UJ: tajne nauczanie XII 1944–45; wykładowca 1945 (wniosek Rady Wydz. o prof. nzw. z 19 V 1945). • w UWr.: katedra prawa państwowego, prof. nzw. kontraktowy 1 XII 1945 (1 I 1946)–31 VIII 1951; samodzielny pracownik nauki (na stanowisku zcy prof.) 1 I–30 X 1957; tamże, prof. nzw. 1 X 1957 (stanowisko) 31 X 1957 (tytuł)–30 IX 1971 (21 VI 1968 – wniosek Rady Wydz. o nadanie tytułu prof. zw., 30 V 1969 – zwrócony przez MOiSW jako nieaktualny); tamże, kierownik 1 I 1958–31 VIII 1969; dziekan 2 XII 1959 (wybór), 1 I 1960 (objęcie obowiązków)–16 XII 1961 (rezygnacja), 31 XII 1960 (oddanie obowiązków). Biblioteka Uniw. Wr., pracownik naukowy 1 IX 1951–28 II 1953. • inne uczelnie: Polit. we Wr. (razem z Uniw. Wr.), wykładowca 1946/47– 1948/49. WSzH we Wr., wykładowca 1948/49. WSNS w Kat., wykładowca 1948/49 (wykłady zostały skreślone). SGSZ w W-wie, wykładowca 1957/58 sem. II. ATK w W-wie, wykładowca 1976–1991. Inne: Odznaka XV-lecia PRL 11 VII 1960. Medal KEN 1980. OOP, Krzyż Kawalerski 1981. UWr., dr. h.c. 28 V 1993. Najważniejsze prace O przestrzennych granicach państwa w świetle krytyki Kelsena, Kr. 1933. Funkcjonalizm w prawie i nauce prawa, Wil. 1938. Historia fi lozofi i prawa, Wr. 1946–47; wyd. II: W-wa 1980. Polskie prawo polityczne, t. I–II, Kr. 1947–48. Z zagadnień techniki parlamentarnej, Wr. 1956. Telewizja w służbie polityki. Studium o politycznej roli telewizji na przykładzie praktyki kilku państw kapitalistycznych, Wr. 1970. Chwile czasu minionego, oprac. E. Mycielska-Dowgiałło, M. Mycielski, wyd. I: Kr. 1976; wyd. II: Wr. 1992; wyd. III: Wr. 2012. Źródła archiwalne: ANKr., 29/2302/68. AUJ, WP II 534, poz. 55; WP II 644; WP III 1, prot. pos. Rady Wydz.; WP III 9. AUWr., Album Dwudziestolecia Uniwersytetu Wrocławskiego imienia Bolesława Bieruta we Wrocławiu 1945–1965. Uniwersytet-Życiorysy, k. 501–503; Dział Kadr, sygn. RK 120, teczka personalna A. Mycielskiego (tam foto jego i żony). LCVA, fond 175, opis 2VIB, sprawa 129, teczka habilitacyjna, 64, teczka personalna, 138b; fond 175, opis 14, sprawa 278, teczka personalna; fond 175, opis 1(I)Bb, sprawa 882, teczka personalna. Źródła drukowane i literatura: K. Działocha, Andrzej Mycielski 1900–1993, „Państ. i Pr.”, 1994, R. 50, z. 1, s. 84–85. A. Mycielski, Chwile czasu minionego, wyd. III: Wr. 2012. P. Pluta, Autorytety prawnicze z Uniwersytetu Stefana Batorego po zakończeniu II wojny światowej. Zarys życiowych życiorysów, w: Wybitni prawnicy na przestrzeni wieków, red. M. Marszał, J. Przygodzki, Wr. 2006, s. 219–222. A. Preisner, Andrzej Mycielski, w: Pamięci zmarłych..., s. 197–204. A. Redzik, Stanisław Starzyński..., s. 123, 277. J. Repel, Andrzej Mycielski, w: Konstytucjonaliści polscy..., s. 249– 256. J. Rozynek, J.J. Ziółkowski, Doktorzy honoris causa Uniwersytetu Wrocławskiego 1848–2002, Wr. 2002, s. 218–220. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=dw.59369 (dostęp z 11 III 2014). NAHLIK Stanisław Edward Ur. 8 V 1911 we Lwowie; zm. 5 XI 1991 w Krakowie; pochowany 12 XI 1991 na cm. Rakowickim tamże, Kw. VII, zach. Ojciec Karol Juliusz Józef (zm. 1931), dr praw, adwokat; matka Helena z d. Marynowska; rodzeństwo Maria (żona Rogera Forst de Battaglii), lektor j. polskiego w Uniw. w Wiedniu; Kazimierz, inżynier. Żona Helena z d. Szumińska, urzędniczka, ślub 1947; dzieci: Krzysztof (ur. 4 XII 1948); Karol (ur. 20 X 1952). Wykształcenie • VI Gimn. im. S. Staszica we Lw., matura 1929. • UJK, Wydz. Prawa i Um. Pol., st. zw. 1929/30–1932/33; egzaminy roczne na stopień magistra praw: egz. I – (dobry); egz. II – (celujący); egz. III – (dobry); egz. IV – (celujący). Mgr praw UJK 14 VI 1933. UJK, Wydz. Prawa i Um. Pol., Studium Dyplomatyczne 1930/31–1932/33; egzaminy roczne na stopień magistra nauk dyplomatycznych: egz. I – (zdany); egz. II – (zdany); egz. III – (zdany). Mgr nauk dyplomatycznych UJK 24 VI 1933. • Studia specjalistyczne (uzupełniające) w London School of Economics. • Przedstawił na UJ rozprawę na stopień doktora praw: „Prawo rozrodczości na tle nauki o stosunkach międzynarodowych”; przedmiot gł.: prawo narodów; przedmiot pob.: ekonomika; ref. gł. L. Ehrlich; koreferent A. Krzyżanowski; egzaminator z przedmiotu pobocznego W. Krzyżanowski; ryg. – 26 IV 1948. Dr praw UJ 30 IV 1948. • Docent 8 VII 1958 (CKK). Kariera pozauniwersytecka MSZ, Konsulat w Bukareszcie, praktykant 1932; tamże, Konsulat Generalny w Londynie, referat paszportowo-wizowy, kierownik 1 IX 1936–31 XII 1938; tamże, Centrala, praktykant 1 I–31 XII 1938; tamże, egzamin dyplomatyczno-konsularny XII 1938; tamże, Pos. w Bernie, attaché od 1 I 1939; tamże, II sekretarz; I sekretarz do V 1946. Centrala, radca V 1946–IX 1949. Polski Komitet Pomocy Ofi arom Wojny w Szwajcarii, sekretarz 1939–1945. Tow. Polskie w Bernie, wiceprezes 1946. Ministerstwo Kultury i Sztuki, Biuro Rewindykacji i Odszkodowań, zca kierownika (kierownik) od III 1950; tamże, Centralny Zarząd Muzeów i Ochrony Zabytków, pracownik; tamże, Gabinet Ministra, starszy radca ds. organizacji międzynarodowych; tamże, Biuro Współpracy Kulturalnej z Zagranicą do II 1957. „Annuaire polonais des affaires internationales”, redaktor. „Annuaire de l’Association des Auditeurs et Ancienas Auditeures de l’Academie de Droit International”, członek redakcji. „Sprawy Międzynarodowe”, członek komitetu redakcyjnego. „Zbiór dokumentów”, członek komitetu redakcyjnego. PAU, Wydz. Hist.-Filozof., członek czynny (24 X 1990) 9 III 1991. Stowarzyszenie Historyków Sztuki, członek 1945. Tow. Polsko-Włoskie, członek oraz przewodniczący komisji rewizyjnej oddziału krakowskiego 1945. Tow. Polsko-Austriackie, członek oraz prezes oddziału krakowskiego 1959. International Law Association, członek. American Society of International Law, członek. Societe Française pour le Droit International, członek. PISM, Dział Prawa Międzynarodowego, zca kierownika 1 III 1957–1958; sekretarz naukowy 1958–1959; tamże, Zakład Prawa Międzynarodowego i Organizacji Międzynarodowych, adiunkt 30 VIII 1957–1958; docent 26 VI 1958; tamże kierownik 1957–30 X 1962. Zakład Polityki Międzynarodowej i Prawa Międzynarodowego, kierownik 1 XI 1959–30 IX 1962. PISM, Oddz. w Kr., kierownik zespołu X 1973–1977. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJK: katedra prawa narodów i ogólnej nauki o państwie, asystent młodszy (wolontariusz) 1 IX 1933–30 IX 1935; tamże, asystent starszy 1 X 1935–31 VIII 1936. • w Akademii Nauk Politycznych w W-wie: katedra prawa dyplomatycznego i konsularnego (organizacji i techniki służby zagranicznej), starszy asystent IX 1947–31 VIII 1949; tamże adiunkt 1 IX 1949–IX 1950. • w UJ: katedra prawa międzynarodowego publicznego, docent 1 X 1962–1969; tamże, prof. nzw. 29 XII 19691 (tytuł naukowy) I 1970 (stanowisko)–1976; tamże, prof. zw. 16 IX 1976 (tytuł naukowy) 1 X 1976 (stanowisko)–30 IX 1981; tamże, kierownik 1 X 1962–30 IX 1981. • w UMK: katedra prawa międzynarodowego, docent 1 IX 1959–IX 1962; tamże, kierownik X 1959–28 II (30 IX) 1962; tamże, wykłady zlecone 1962/63. • w SGSZ w W-wie: Wydz. Dyplomatyczno-Konsularny, katedra organizacji i techniki służby zagranicznej (prawa dyplomatycznego i konsularnego), adiunkt 1956/57–1957/58; tamże, docent 1958–1959; tamże, kierownik 1959– 30 IX 1960. • w Polit. Kr.: Wydz. Architektury, Inst. Historii Architektury i Konserwacji Zabytków, wykłady zlecone 1974/75. • w SGPiS: Podyplomowe Studium Międzynarodowych Stosunków Gospodarczych, wykłady zlecone 1975/76 sem. I. Inne: OOP, Krzyż Kawalerski 1974; Krzyż Komandorski. ZKZ 22 VII 1958. Medal 10-lecia 1954. Uniw. w Bordeaux, dr h.c. Uniw. Ruhry w Bochum, dr h.c. Najważniejsze prace Grabież dzieł sztuki. Rodowód zbrodni międzynarodowej, Wr.–Kr. 1958. Osobowe klauzule dyplomatyczne. Konwencja wiedeńska 1961 a ustawodawstwo polskie, W-wa 1962. Dyplomatyczne zwolnienia od jurysdykcji w sprawach cywilnych, W-wa–Wr. 1967. Wstęp do nauki prawa międzynarodowego, W-wa 1967. Przyczyny nieważności i wygaśnięcia traktatów w świetle kodyfikacji prawa traktatów przez ONZ, W-wa 1970. Narodziny nowożytnej dyplomacji, W-wa 1971. Prawo międzynarodowe i stosunki międzynarodowe, wyd. I: Kr. 1978; wyd. II: W-wa 1973. Przesiane przez pamięć, t. 1: Kr. 1987; t. 2–3: Kr. 2002. Źródła archiwalne: AUJ, DSO, teczka personalna; WP II 539, poz. 287; WP III 201, teczka doktorska; WP IV 24, wnioski o nadanie tytułu profesora; Z 95/I, Katedra Prawa Międzynarodowego, sprawy osobowe. Źródła drukowane i literatura: H. Duczkowska-Moraczewska, M. Gołębiowski, R. Karpiesiuk, B. Kierzkowska, E. Talarczyk, E. Wiśniewska, Pracownicy nauki i dydaktyki Uniwersytetu Mikołaja Kopernika 1945–2004. Materiały do biografi i, red. S. Kalembka, Tor. 2006, s. 486. Poczet członków..., s. 85. A. Redzik, Stanisław Starzyński..., passim. A. Redzik, Wydział Prawa Uniwersytetu Lwowskiego..., passim. S. Waltoś, Stanisław Edward Nahlik 1911–1991, „Państ. i Pr.”, 1992, z. 4, s. 83–85. NIEMETZ (NEMETZ, NIMETZ) Józef Karol Ur. ok. 1771 w Königsbergu, Śląsk Czeski; zm. ok. 1821 we Lwowie. Wykształcenie • Uniw. w Wiedniu, studia z fi lozofii, prawa i częściowo z teologii; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora obojga praw: ryg. I – 14 IV 1797; ryg. II – 11 XI 1797; ryg. III – (zdane). Dr obojga praw Uniw. w Wiedniu 24 III 1798. Kariera pozauniwersytecka Sąd Apelacyjny w Kr., adwokat ok. 1800–I 1810. Adwokat w Tarnowie 31 III 1810– 1818. Sąd Krajowy we Lw., adwokat od 1818. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w SGKr: suplent (zca prof.) w katedrze prawa natury i ekonomii politycznej 3 VI 1800 (nominacja z 30 V 1800)–1 XI 1805; wykładowca prawa karnego 1 IX 1802 (1802/03 nieopłacany)–1804/05; prowizoryczny syndyk XI 1805– 1808/09 (absolutorium w VIII 1810). Najważniejsze prace Nie odnaleziono. Źródła archiwalne: AUJ, S I 144; S I 367; W. Baczkowska, „Korpus...”. AUW, WP, protokoły egzaminów ścisłych (rygorozów). Źródła drukowane i literatura: M. Patkaniowski, Dzieje..., s. 86–90, 106, 109, 111, 116–118, 198, 450, 451. A. Rosbierski, Annales jurisprudentiae pro regnis Galiciae et Lodomeriae, Viennae et Leopoli 1810, passim. Schematyzmy galicyjskie 1806, 1815, 1817–1819. NOWOTNY Julian (Juliusz) Karol Ojciec Bogumił, radca Sądu Krajowego Wyższego w Kr.; matka Zofia z d. Lögler (Loegler); rodzeństwo: Bogumił Franciszek (3 II 1871–17 IX 1960), oficer, d-ca Polskiej Marynarki Wojennej; Franciszek Juliusz Leopold (8 X 1872–31 XII 1924), dr wszech nauk lekarskich UJ 31 III 1897, prof. laryngologii, rynologii i chorób usznych UJ. Żona Janina z d. Vimpeller (7 VIII lub 20 VI lub 20 VIII 1882–27 VII 1963), malarka; syn Jerzy (ur. 1905 lub 1907), prawnik, prof. Uniw. Windsor w Kanadzie; córka Janina (1905 lub 1907–1968), żona NN Długosza. Wykształcenie • II Gimn. w Kr., kl. I–VIII: 1886/87–1893/94, matura 7 VI 1894 (niezdana), 20 IX 1894. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1894/95–1897/98; absolutorium 31 VII 1898; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (iudicale) – 14 VII 1898; ryg. II (politicum) – 7 X 1898; ryg. III (historicum) – 20 II 1899. Dr praw UJ 22 II 1899. PEP w Kr.: egz. hist.-prawny – 22 VII 1896; egz. sąd. – 14 VII 1896; egz. z nauk pol. – 7 X 1898. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w Uniw. w Berlinie, Wydz. Prawa 1907/1908. • Wniósł 16 III 1908 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu nauki prawa i procesu karnego oraz prawa i procesu karnego austriackiego na podstawie rozprawy: Friedensdelikte nach dem österreichischen Strafrechte, „Archiv für Kriminal-Antropologie und Kriminalistik”, Lipsk, t. 30, 1908; podanie 11 VII 1908 wycofał. Wniósł 14 XII 1909 na UJ drugie podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu austriackiego prawa i procesu karnego na podstawie rozprawy: Zasada legalności i oportunizmu w procesie karnym, Kr. 1909; referenci: E. Krzymuski, J. Rosenblatt; kolokwium 28 V 1910 (uznane za niewystarczające). • Wniósł na ULw. podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa i procesu karnego; referenci: J. Makarewicz, P. Stebelski. Doc. pryw. prawa i procesu karnego ULw. 31 III 1912 (MWiO). • Wniósł w XI 1948 na UJ podanie o przeniesienie z ULw. (UJK) veniam legendi; referent W. Wolter; 3 III 1949 (Rada Wydz.), 17 XI 1949 (MOśw.). Kariera pozauniwersytecka Wyższy Sąd Krajowy w Kr., praktykant 1898–1900; tamże, auskultant 1900–1902. Sąd Krajowy w Kr., adiunkt 1902, 1906–1911. Sąd Krajowy w Jaśle, adiunkt 1903–1905. Izba Adwokacka Lw., adwokat 1914–1939. Galicyjski Wojenny Zakład Kredytowy we Lw., syndyk 1918, Izba Adwokacka w Kr., adwokat 1940–1948. Bank Cukrownictwa Cukrowni w Przeworsku i Horodence i trzech towarzystw asekuracyjnych w W-wie, radca prawny do 1939. TNL, członek 1920. Towarzystwo Filozofii Prawa w Berlinie, członek. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w ULw. (od 22 XI 1919 – UJK): doc. pryw. prawa karnego i procedury karnej 1912–X 1939, od 9 VII 1918 – prof. tytularny. • w UJ: Wydz. Prawa, wykładowca doktryn politycznych 1945–1948 (Wydz. musiał zrezygnować z wykładów z powodu nieprzeniesienia veniam legendi ze Lwowa). Wydz. Rolniczy (Wydz. Leśny), wykłady zlecone prawa skarbowego i ustawodawstwa leśnego 1948–1952 (przeniesiony w stan spoczynku 1953). Kom. Kod.: członek od 22 VIII 1919, członek wydziału karnego. Inne: armia austro-węgierska, audytor 1914–1918. Najważniejsze prace O odpowiedzialności redaktora, „Czas. Pr. i Ekonom.”, Kraków, 1906. Prawo prasowe, Lw. 1917 (przedruk: „Prz. Pr. i Adm.” 1917–1918). (współautorzy: K. Angerman, J. Przeworski), Komentarz do Kodeksu postępowania karnego, W-wa 1930. Skarbowość, Kr. 1949. Polskie gospodarstwo leśne, Kr. 1951. Źródła archiwalne: APKr, GLJ, sygn. 72; AUJ, KREP, sygn. 41; S III 130; S III 246, teczka personalna; WP II 138, teczka habilitacyjna; WP II 521, poz. 409; WP III 32, teczka habilitacyjna. M. Barcik, „Korpus...”. DALO, fond 26, opis 5, sprawa 1381, teczka personalna. Źródła drukowane i literatura: CSUI, t. III: M–N, s. 802. S. Grodziski, Komisja..., s. 47–81. K. Lewicki, Nowotny Julian (Juliusz), PSB, t. XXIII, s. 396–397. B. Żongołowicz, Dzienniki..., s. 188. P.M. Żukowski, Wychowankowie Uniwersytetu Jagiellońskiego..., s. 164–170. OCZAPOWSKI Józef Bogdan (Bohdan), herbu Oczap Ojciec Michał (11 V 1788–21 I 1854), agronom, prof. Uniw. w Wil., dyrektor Inst. Gospodarstwa Wiejskiego i Leśnictwa w Marymoncie k. W-wy; brat Antoni; 1 żona NN; 2 żona (matka J. Oczapowskiego) Michalina z d. Stubielewicz (ur. ok. 1810). Żona Eugenia Ignacja Helena z d. Rakowska (ur. 1854). Wykształcenie • Gimn. w W-wie, matura 1857. • Akademia Medyko-Chirurgiczna w W-wie 1857/58. • Uniw. w Berlinie, Wydz. Filozof. 1858/59–1860/61. • Uniw. w Tibingen, Wydz. Nauk Politycznych. • Uniw. w Heidelbergu, Wydz. Filozof., st. zw. 1862/63 sem. I. Przedstawił na Uniw. w Heidelbergu rozprawę na stopień doktora fi lozofii. Dr fi lozofi i Uniw. w Heidelbergu 20 I 1863. Kariera pozauniwersytecka „Biblioteka Umiejętności Prawniczych”, współpracownik. „Biblioteka Warszawska”, współpracownik. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w Szkole Głównej (od 1870 – Ces. Uniw.) w W-wie: adiunkt do wykładów nauki i ustawodawstwa skarbowego 5 X 1865–2 IV 1870; przedstawiony w r. szk. 1868/69 na prof. nzw. (niezatwierdzony), zwolniony z związku z przekształceniem Szkoły Głównej w Ces. Uniw. w W-wie od 1 XI 1869. • w UJ: bezpłatny prof. nzw. encyklopedii umiejętności politycznych i nauki administracji 2 IV 1870–13 XI 1876 (zrezygnował z profesury). Inne: nobilitacja 1859. Najważniejsze prace Zarysy skarbowości ludów starożytnych, W-wa 1866. Celniejsi pisarze umiejętności skarbowej, W-wa 1868. Ogólne i szczególne źródła fizjologii politycznej czyli nauka o naturze państwa, Kr. 1871. Rzecz o rozchodach państwa, W-wa 1871. Układ i metoda prawa politycznego i polityki ustroju, Kr. 1873. Władza i układ państwa. Zarysy polityki i porównawczego prawa konstytucji, t. I: Kr. 1875; t. II: Kr. 1877. Policyści zeszłego wieku i nowożytna nauka administracji. Przyczynki do tej nauki, W-wa 1882. Rozstrzyganie i rozbiory w naukach politycznych i ekonomicznych, W-wa 1889. Źródła archiwalne: AUJ, S II 619, teczka personalna; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: S. Konarski, Oczapowski Józef, PSB, t. XXIII, s. 521–522. M. Patkaniowski, Dzieje..., s. 91, 92, 308, 309, 398, 413–418, 442. A. Redzik, Stanisław Starzyński..., s. 113, 129, 139, 269. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=le.2570.1.6 (dostęp z 11 III 2014). OHANOWICZ Alfred Marian** Ojciec Józef Klemens (zm. 1915), sędzia; matka Helena z d. Prokopowicz (zm. 1944); rodzeństwo: Włodzimierz (zm. 1923); Stanisława (zam. Szotarska). Żona Janina z d. Postępska (ur. 25 I 1890), ślub 23 XI 1912. Wykształcenie • Gimn. w Złoczowie. V Gimn. we Lwowie, matura 1906. • ULw., Wydz. Prawa i Um. Pol., st. zw. 1906/07–1909/10; absolutorium; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw. Dr praw ULw. 18 III 1911. PEP we Lw.: egz. hist.-prawny – III 1908; egz. sąd. – VI 1910; egz. z nauk pol. – X 1910. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w Uniw. w Berlinie 1912/13. • Wniósł w 1919 na ULw. podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa cywilnego na podstawie rozpraw: Współwłasność w prawie prywatnym austriackim, Lw. 1916; O rozrządzaniu właściciela hipoteką w trzeciej noweli do ustawy cywilnej, Lw. 1917; wskutek mianowania prof. nzw. w Poz. procedura została przerwana. • Dr nauk prawnych 21 XII 1953 (CKK). Kariera pozauniwersytecka Prok. Sk., Eksp. we Lw., praktykant konceptowy 16 II 1911–1912; tamże, egzamin referendarski 21 XI 1912; tamże, referendarz 1912–II 1919; tamże, adiunkt II–31 VIII 1919. Sąd Krajowy Wyższy we Lw., egzamin adwokacki 1919. Biuro Prac Kongresowych, Eksp. we Lw., ekspert 1919. Trybunał Kompetencyjny, członek 3 XII 1928–1933. BBWR, członek 1930–1935. Senat RP, senator 1930–1935. Tow. Kredytowe Ziemskie w Poz., syndyk i radca generalny 1928–1940. Inst. Badań Koniunktur Gospodarczych w W-wie, Rada Naukowa, członek 1928–1931. Tow. Kredytowe Ziemskie w W-wie, radca prawny 1 III 1940–12 VIII 1944. Tow. Kredytowe Ziemskie w Podkowie Leśnej, radca prawny 13 VIII–20 X 1944. Miejska Szkoła Handlowa w W-wie (SGH), tajne nauczanie. Tow. Kredytowe Ziemskie w Kr., radca prawny 21 X 1944–1 II 1945. ZNP, członek 1945. PTPN, członek. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UP (od 24 XII 1955 – UAM): I katedra prawa cywilnego, prof. nzw. 1 VIII 1919 (nominacja), 1 IX 1919–3 VI 1921; tamże, prof. zw. 1 VII 1921 (10 VI 1921 nominacja)–IX 1939, 1 V 1945–30 IX 1960 (przejście na emeryturę); tamże, umowa o pracę; dziekan 1925/26, 1948/49–1949/50. • w UZZ: tajne nauczanie 1942–VIII 1944. • w UJ: katedra prawa cywilnego, prof. zw. (tzw. prof. wspomagający) 1 II–30 IV 1945. Inne: OOP, Krzyż Komandorski 3 V 1928. Medal Srebrny Za Długoletnią Służbę 21 X 1938. ZKZ 10 XI 1938. Order Sztandaru Pracy II klasy 9 V 1957. UAM, dr h.c. prawa 11 III 1965. Aresztowany w Poz. 28 IX 1939, wywieziony do Gen. Gub. Najważniejsze prace Ciężary państwowe duchowieństwa w Polsce w drugiej połowie XV i w początkach XVI wieku (1447–1530), Lw. 1911. Zobowiązania. Część ogólna, wyd. I: Poz. 1954; wyd. II: Poz. 1955. (współautor J. Górski) Zobowiązania. Część szczegółowa, Poz. 1956 (skrypt); wyd. I: Poz. 1959; wyd. II: W-wa 1964. Niesłuszne wzbogacenie, W-wa 1956. Zbieg norm w polskim prawie cywilnym, W-wa 1963. Zobowiązania. Zarys we-dług kodeksu cywilnego. Część ogólna, wyd. I: Poz. 1955; wyd. II: W-wa–Poz. 1965; wyd. III: W-wa–Poz. 1963. Wybór prac, W-wa 2007. Źródła archiwalne: AUAM, sygn. 15A/1, wykaz profesorów i docentów UP 1919–1939; 15/191, medale i odznaczenia; 126/42/46, teczka personalna; 208/41, teczka personalna; 367/7/2 teczka dr h.c. AUJ, S III 130; WP III 9. BUAM, DzR, sygn. 2073/1. Źródła drukowane i literatura: Z. Drozdowska, Alfred Ohanowicz (1888–1984), w: Byli wśród nas. Wspomnienia i biogramy, red. Z. Knakiewicz, Poz. 2006, s. 392–393. K. Krasowski, Wydział Prawno-Ekonomiczny..., passim. Łoza, s. 531. Z. Radwański, Alfred Ohanowicz. Ojciec poznańskiej cywilistyki, Poz. 2006. Idem, Alfred Ohanowicz (1888–1984), „Państwo i Pr.”, 1984, R. 39, z. 8, s. 100–102. Posłowie i Senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1939. Słownik Biografi czny. red. G. Mazur, tom IV: M–P, W-wa 2009, s. 264. A. Redzik, Stanisław Starzyński..., s. 234. S. Sołtysiński, Alfred Ohanowicz (1888–1894). Wspomnienia pośmiertne, „Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny”, 1984, nr 3, s. X–XIV. Uniwersytet Poznański w pierwszych latach..., passim. B.  Żongołowicz, Dzienniki..., passim. OKLEJAK Andrzej Bogdan (Bogdan Kazimierz – wg aktu urodzenia) Ojciec Tadeusz (zm. 1946); matka Helena z d. Kropidłowska (ur. 1921), 1v. Oklejak, 2v. Kołodziejek, ślub 1952; ojczym Stanisław Kołodziejek (ur. 1919); rodzeństwo: Krystyna (ur. 1941); rodzeństwo przyrodnie: Anna (ur. 1948), Zofi a (ur. 1950), Marek (ur. 1956). Żona Agnieszka (ur. 20 I 1945), ślub 1968; dzieci: Weronika (ur. 1974), Szymon (ur. 1977). Wykształcenie • LO im. Oswalda Balzera w Zakopanem, matura 1 VI 1962. • UJ, Wydz. Prawa 1962/63–1966/67. Mgr praw UJ na podstawie rozprawy: „Stanowisko adwokata w procesie cywilnym”; promotor W. Siedlecki. • Przedstawił na UJ rozprawę na stopień doktora praw: „Zażalenie w sądowym postępowaniu cywilnym”, promotor W. Siedlecki; recenzenci: S. Hanausek (UJ), Z. Resich (Uniw. w W-wie); egz. z postępowania cywilnego – 7 VI 1976; egz. z fi lozofii – 7 VI 1976. Dr praw UJ 28 VI 1976. • Wniósł 6 VI 1994 na UJ podanie o nadanie stopnia doktora habilitowanego nauk prawnych w zakresie postępowania cywilnego na podstawie rozprawy: Apelacja w procesie cywilnym, Kr. 1964; recenzenci: M. Jędrzejewska (Uniw. w W-wie), A. Miączyński, F. Zedler (UAM); kolokwium 16 I 1995; wykład habilitacyjny: „Sąd polubowny” (inne zgłoszone: „Świadek w procesie cywilnym”, „Postępowanie w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych”) 16 I 1995. Dr hab. nauk prawnych w zakresie postępowania cywilnego 16 I 1995 (Rada Wydz.), 29 V 1995 (Centralna Komisja). Kariera pozauniwersytecka Aplikacja sędziowska; egzamin sędziowski 1971. Aplikacja radcowska; egzamin radcowski 1984. Krakowska Dyrekcja Inwestycji, radca prawny. Prezydent Miasta Kr., pełnomocnik ds. prawnych. PZPR, POP, członek. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: Katedra Postępowania Cywilnego, asystent 1968–1970; tamże, starszy asystent 1970–30 IX 1976; tamże, adiunkt 1 X 1976–2009; tamże, prof. nzw. (uniwersytecki) 2009–2012; Zakład Postępowania Cywilnego, kierownik 1995–2007; Katedra Postępowania Cywilnego, kierownik 2007–2012. • w Krakowskiej Szkole Wyższej (od 27 II 2009 – Krakowska Akademia) im. A.F. Modrzewskiego: Katedra Postępowania Cywilnego, prof. 2009–2012; tamże, kierownik; dziekan 1 X 2011–1 VI 2012. Inne: ZKZ 1974. Złota Odznaka Miasta Krakowa 1976. Najważniejsze prace Organizacje społeczne w świetle przepisów k.p.c., Kr. 1971. Z problematyki zaskarżalności orzeczeń sądowych w postępowaniu cywilnym, Kr. 1975. Prawa i obowiązki świadków w procesie sądowym – rozwiązania prawne i wnioski de lege ferenda, W-wa 1978. (współautor R. Więckowski), Andrzej Oklejak, Kr. 1991. (współautor M. Sorysz), Koszty sądowe w sprawach cywilnych. Komentarz, W-wa 2007. Źródła archiwalne: AUJ, WP (nowa akcesja), teczka habilitacyjna; WP (nowa akcesja), teczka doktorska; WP IV 129, teczka magisterska. OLBRYCHT Jan Stanisław Ur. 6 V 1886 w Zahutyniu; zm. 18 I 1968 w Krakowie; pochowany na cm. Rakowickim tamże, kw. D, rz. wsch. Ojciec Piotr (ur. ok. 1860), powiatowy lekarz weterynarii; matka Maria Antonina z d. Jaworska; rodzeństwo: Tadeusz Maria Celestyn (23 V 1891–2 VI 1964), prof. Akademii Weterynaryjnej we Lw., prof. UWr., WSR we Wr.; Bruno Edward (6 X 1895–23 III 1951), student Wydz. Prawa UJ, gen. dyw. Wojska Polskiego. Żona Izabella Irena z d. Łada. Wykształcenie • Gimn. w Bochni, kl. III–VIII: 1898/91–1903/04, matura 26 V 1904. • UJ, Wydz. Lekarski 1904/5–1909/10; absolutorium 3 VI 1910; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora wszech nauk lekarskich: ryg. I –14 III 1907; ryg. II –18 XI 1910; ryg. III –22 VI 1911. Dr wszech nauk lekarskich UJ 24 VI 1911. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w Uniw. w Wiedniu i w Unw. w Berlinie 1913–1914. • Wniósł 18 X 1920 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu medycyny sądowej na podstawie rozprawy: Studia eksperymentalne i krytyczne nad patogenezą śmierci z oparzenia, „Prz. Lek.”, 1920, nr 8–9; referenci: W. Klecki (UJ), L. Wachholz (UJ); kolokwium 1 XII 1920; wykład habilitacyjny nt.: „Śmierć nagła i gruczoły dokrewne” 22 XII 1920. Doc. medycyny sądowej UJ 22 XII 1920 (Rada Wydz.), 10 II 1921 (MWiO). Kariera pozauniwersytecka Szpital Garnizonowy w Kr., praktyka 1911–1912. Szpital św. Łazarza, sekundariusz 1912. Sąd Karny w Kr., biegły od 1912. Szpital św. Ludwika w Kr., zca prosektora 1918–1927. V Szpital Wojskowy w Kr., zca kierownika prosektury wojskowej i prosektora 1918–1927. PAU, Wydz. Lekarski, członek korespondent (20 III 1931) 12 VI 1931; tamże, członek czynny (18 VII 1945) 20 VII 1945; tamże, sekretarz 1948–1950; tamże, dyrektor 1950–1952 (1957). Académie Internationale do Médicine Légale et Sociale, członek. Zakład Medycyny Sądowej (okupacja niemiecka), biegły 6 XI 1939– IV 1940 (na polecenie władz niemieckich). Aresztowany przez Gestapo IV 1942. Obóz KL Auschwitz, więzień; tamże, apteka szpitalna obozu. Obóz KL Mathausen, więzień 30 VI 1942–5 V 1945. Najwyższy Trybunał Narodowy, biegły. Polskie Towarzystwo Medycyny Sądowej i Kryminologii, członek. American Association of Criminology, członek 1961. PAN, członek. Komisja Badania Zbrodni Hitlerowskich, członek. Izba Lekarska w Kr., członek; tamże, prezes. Krakowskie Towarzystwo Lekarskie, członek; tamże, prezes. Kariera uniwersytecka (akademicka) • UJ, Wydz. Lek., Zakład Medycyny Sądowej, demonstrator 1 X 1909–30 IX 1916; tamże, zca asystenta 1 III–30 IX 1919; tamże, asystent prowizoryczny 1 VII 1920–30 IV 1922 (od 10 II 1921 jako doc.); tamże, adiunkt 1 V 1922– 30 IX 1923; katedra medycyny sądowej, prof. nzw. 1 X 1923–30 IV 1936; tamże prof. zw. 1 V 1936–31 XII 1949; dziekan 1934/35; prodziekan 1935/36. Wydz. Prawa, wykładowca 1949/50–1951/52; prof. zw. medycyny sądowej 1952/53–1953/54. • AM w Kr., prof. zw. medycyny sądowej 1 I 1950–30 IX 1962; Zakład Medycyny Sądowej, kierownik. Inne: OOP, Krzyż Komandorski 1952. Order Sztandaru Pracy I klasy 1956. Dr h.c. UJ 24 XI 1962. Najważniejsze prace (współautor L. Wachholz), Medycyna kryminalna, W-wa 1924. (współautorka J. Kowalczykowa), Diagnostyka sekcyjna anatomo-patologiczna i sądowo-lekarska, Kr. 1950. (współautor W. Chłopicki) Wypowiedzi na piśmie jako objawy zaburzeń psychicznych, W-wa 1955. Medycyna sądowa w procesie karnym, W-wa 1957. Wybrane przypadki z praktyki sądowo-lekarskiej. Zabójstwo, samobójstwo czy nieszczęśliwy wypadek, W-wa 1964. Przeżycia medyka sądowego w czasie okupacji hitlerowskiej oraz po wyzwoleniu w sprawach z nią związanych, „Prz. Lek.”, 1968, nr 1. Źródła archiwalne: AUJ, S II 619, teczka personalna; WL II 68, prot. pos. Rady Wydz.; WL II 547, poz. 150; H. Zwolska, „Korpus...”. Źródła drukowane: J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., passim. J. Lisiewicz, J.M. Knapik, Olbrycht Jan, PSB, t. XXIII, s. 721–723. Łoza, s. 534. Poczet członków..., s. 89, 213. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=psb.20596.1 (dostęp z 11 III 2014). OPAŁEK Kazimierz Tadeusz Ojciec Tadeusz (ur. 29 X 1881), ofi cjał prywatny; matka Eugenia z d. Polaczek (ur. 14 VII 1881). 1 żona Irena z d. Okoń (ur. 11 XI lub 19 XI 1919), ślub 1942; dzieci: Aleksander (ur. 19 II 1947); Ewa (ur. 19 VI 1953). 2 żona Anna Stanisława z d. Twardy (ur. 4 VII 1942). Wykształcenie • Gimn. im. Bartłomieja Nowodworskiego w Kr., matura 1936. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1936/37–1938/39; tajne nauczanie 1943/44; egzaminy roczne na stopień magistra praw: egz. I – 16 VI 1937; egz. II – 15 VI 1938; egz. III – 16 VI 1939; egz. IV – 16 II 1945. Mgr praw UJ 16 II 1945. • Przedstawił na UJ rozprawę na stopień doktora praw: „Hieronim Stroynowski jako filozof prawa”; przedmiot gł.: fi lozofia prawa; przedmiot pob.: historia prawa na zachodzie Europy; referent gł.: J. Lande; koreferent A. Krzyżanowski; egzaminator z przedmiotu pobocznego: M. Patkaniowski; ryg. 6 VII 1946. Dr praw UJ 11 VII 1946. • Wniósł 17 XII 1950 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu teorii państwa i prawa na podstawie rozprawy: Prawo natury u polskich fi zjokratów; referenci: J. Lande, K. Grzybowski, B. Leśnodorski (Uniw. w W-wie); kolokwium 26 I 1952; uwolniony 26 I 1952 od wykładu habilitacyjnego (zgłoszone tematy: „Prawo podmiotowe a wolność”; „Prawo natury a koncepcja rozwoju społecznego u Kołłątaja”). Doc. teorii państwa i prawa UJ 26 I 1952 (Rada Wydz.). • Dr nauk prawnych 27 XI 1958 (CKK). Kariera pozauniwersytecka Przedsiębiorstwo Budowlane inż. E. Okonia, magazynier II 1940–XII 1944. PZPR, członek; tamże, Komitet Centralny, członek komisji nauki i oświaty od 1957. „Życie Nauki”, członek redakcji 1948–1952. Front Jedności Narodu, komitet miejski, członek. Tow. Wiedzy Powszechnej, Zarząd Wojewódzki, prezes. Polski Słownik Biograficzny, członek kolegium redakcyjnego od 1958. PAN, INP, samodzielny pracownik nauki 1 VII–30 IX 1956; tamże, 1 X 1956–31 X 1961; tamże, Komitet Nauk Prawnych, członek od 1960; tamże, Komitet Historii Nauki i Techniki, członek od 1960. PAU, Wydz. Hist.-Filozof., członek czynny 16 XI 1989. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: katedra teorii państwa i prawa, prof. kontraktowy (samodzielny pracownik nauki) II 1945–1954; prof. nzw. (tytuł naukowy) 30 VI 1954 (CKK); prof. zw. (stanowisko) 19 IV 1961 (Rada Wydz. Prawa); dziekan 1954/55– 1955/56. Najważniejsze prace (współautor W. Wolter), Nauka fi lozofii prawa i prawa karnego w Polsce, Kr. 1948. (współautor B. Leśnodorski), Nauka polskiego Oświecenia w walce o postęp, W-wa 1951. Hugona Kołłątaja poglądy na państwo i prawo, W-wa 1952. Prawo podmiotowe. Studium z teorii prawa, W-wa 1957. (współautor W. Zakrzewski), Z zagadnień prawo-rządności socjalistycznej, W-wa 1958. Problemy metodologiczne nauki prawa, W-wa 1962. (red.), Dzieje UJ w latach 1765–1850, Kr. 1965. (współautor J. Wróblewski), Zagadnienia teorii prawa, W-wa 1969. Zagadnienia teorii prawa i teorii polityki, wyd. I: W-wa 1983; wyd. II: W-wa 1986. Prawo. Metodologia, fi lozofia, teoria prawa, W-wa 1991. Studia z teorii i fi lozofi i prawa, Kr. 1997. Źródła archiwalne: AUJ, S II 422; S III 130; S III 246, teczka personalna; WP II 364; WP II 539, poz. 253; WP IV 1, prot. pos. Rady Wydz.; WP IV 24, wnioski o nadanie tytułu profesora, WP IV 154, teczka habilitacyjna. INP, sygn. 1/37, teczka personalna. Źródła drukowane i literatura: J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., s. 457–458, 460. Poczet członków..., s. 89. J. Róziewicz, A. Śródka, Kazimierz Opałek (1918–1995) jako historyk nauki, „Kwartalnik Historii Nauki i Techniki”, 1998, R. 43, nr 1, s. 143–151. J. Woleński, Profesor Kazimierz Opałek (1918–1995), „Historyka”, 1996, t. 26, s. 137–141. Idem, Prof. dr hab. Kazimierz Opałek, „Państwo i Pr.”, 1996, nr 51, z. 3, s. 63–65. ORSLER (OESLER) Jan Józef (Johan Joseph) Ur. ok. 1760; zm. 3 IX 1811 w Grazu. Wykształcenie • Dr obojga praw. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UK: katedra prawa kościelnego publicznego i prawa kanonicznego prywatnego, prof. 1806/07 (nominacja 19 IX 1806, rozpoczął zajęcia 26 I 1807)– 1808/09; dziekan 1807/08–1808/09. • w Uniw. w Innsbrucku: wykładowca prawa natury 1794–1800; wykładowca nauki policji i finansów, umiejętności politycznych i stylu urzędniczego 1800– 1804. • w Akademii Weneckiej: prof. ogólnego austriackiego prawodawstwa cywilnego, prawa prywatnego i postępowania sądowego 1804–ok. 1805. • w Uniw. w Grazu: katedra prawa lennego, handlowego i wekslowego, prof. X 1810–IX 1811. Najważniejsze prace Brak. Źródła archiwalne: AUJ, S I 145; S I 387; W. Baczkowska, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: T. Glemma, Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego w latach 1795–1847, Kr. 1949, s. 24, 27, 138; G. Oberkofl er, Studien zur Geschichte der österreichischen Rechtswissenschaft, Frankfurt a. M. 1984; Ordo praelectionum Univ. Crac. 1807/08–1808/09. M. Patkaniowski, Dzieje..., s. 111, 115, 116, 123, 144, 450. A. Petrani, Nauka prawa kanonicznego w Polsce w XVIII i XIX w., Lublin 1961. OSTROWSKI Karol Józef Ur. 4 V 1897 w Krakowie; zm. 5 XI 1977; pochowany na cm. Rakowickim w Krakowie, Kw. VIII, rząd 7, grób 32. Matka Tekla (zm. III 1940), robotnica. Żona Zofia z d. Jarosz (ur. 3 XII 1903), nauczycielka, ślub 1930; syn Krzysztof (ur. 18 IV 1937). Wykształcenie • II Gimn. św. Jacka w Kr. III Gimn. w Kr., matura 18 VI 1915. • UJ, Wydz. Prawa 1915/16, 1918/19 sem. I, 1919/20, 1921/22; absolutorium 6 IV 1922; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (iudicale) – 3 III 1926; ryg. II (historicum) – 4 VII 1928; ryg. III (politicum) – 15 XII 1928. Dr praw UJ 19 XII 1928. Na podstawie reskryptu MWiO z 18 II 1916, dziekan 31 V 1919 zaliczył czas służby wojskowej jako dwa półrocza do pierwszego okresu studiów prawniczych oraz 17 III 1920 zaliczył czas służby wojskowej jako jedno półrocze do drugiego okresu studiów. PEP w Kr.: egz. hist.-prawny – 3 XII 1919; egz. sąd. – 3 III 1926; egz. z nauk pol. – 15 XII 1928. • AH w Kr., jednoroczny kurs dla abiturientów. Kariera pozauniwersytecka Spółdzielnia „Zespół” w Kr., księgowy 1 VII 1920–30 VI 1926. Zarząd Miejski (Prezydium Miejskiej Rady Narodowej) w Kr., pracownik 1 VII 1926–31 VIII 1953. Najwyższy Trybunał Narodowy od 1946. WSNS w Kr., wykładowca 1947–1951. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: katedra skarbowości i prawa skarbowego (Katedra Prawa Finansowego), bezpłatny asystent 1945/46; tamże, starszy asystent 1 X 1946–31 III 1951, zca prof. w katedrze prawa finansowego 1 IV 1953–31 I 1955; docent 1 II 1955– 31 I 1959; prof. nzw. 29 I 1959 (tytuł) 1 II 1959 (stanowisko)–30 VI 1967; tamże, prof. zw. 22 VI 1967 (tytuł) 1 VII 1967 (stanowisko)–30 IX 1967 (przejście na emeryturę); tamże, kierownik 1 I 1953; prodziekan 1 IX 1953–1955. Inne: armia austro-węgierska 1 VIII 1916–15 VII 1918. Wojsko Polskie. Medal 10-lecia Polski Ludowej 1955. Najważniejsze prace Polityka finansowa Polski przedwrześniowej, W-wa 1958. Prawo fi nansowe. Część ogólna, z. 1, Kr. 1959; z. 2–3, Kr. 1961. System finansowy przedsiębiorstw państwowych, wyd. I: Kr. 1967; wyd. II: Kr. 1968. Prawo finansowe. Zarys ogólny, wyd. I: W-wa 1970; wyd. II: W-wa 1972. Hitlerowska polityka podatkowa w Generalnym Gubernatorstwie, Kr. 1977. Źródła archiwalne: AUJ, S III 246, teczka personalna; WP II 535, poz. 251. Źródła drukowane i literatura: CSUI, t. III: O–Q, s. 131. A. Kostecki, Prof. Karol Ostrowski (1897– 1977), „Problemy Ekonomii”, 1978, nr 2, s. 122–128. OSUCHOWSKI Wacław Franciszek Ojciec Czesław Marian (zm. 1906); matka Stanisława z d. Bielawska (zm. 1947); rodzeństwo: Marian, lekarz; Bogusław, prawnik. Żona Katarzyna Antonina z d. Raab-Libusza (ur. 3 XII 1910), ślub 28 VIII 1965 w Częstochowie. Wykształcenie • Gimn. w Wiedniu, kl. I–II: 1916/17–1917/18. II Gimn. w Tarnopolu, kl. III– VIII: 1918/19–1923/24, matura 12 VI 1924. • UJK, Wydz. Prawa i Um. Pol., st. zw. 1924/25–1927/28; egzaminy roczne na stopień magistra praw: egz. I – 1925; egz. II – 1926; egz. III – 1927; egz. IV – 6 VII 1928. Mgr praw UJK 6 VII 1928. UJK, Wydz. Hum., 1929/30–1930/31; absolutorium; mgr fi lozofii (w zakresie historii) 14 X 1931. • Przedstawił na Wydz. Prawa i Um. Polit. UJK rozprawę na stopień doktora praw: „Media sententia Studium nad zagadnieniem specyfikacji w klasycznym prawie rzymskim”; referent gł. L. Piniński. Dr praw UJK 3 VII 1930. Przedstawił na Wydz. Hum. UJK rozprawę na stopień doktora fi lozofi i: „Rozwój rzymskiego prawa obywatelstwa w epoce cesarstwa do edyktu Karakalli”; przedmiot gł. historia; przedmiot pob. fi lozofia; referent gł. K. Chyliński (wg odpisu dyplomu). Dr fi lozofii (historia) UJK 26 IX 1931. • Studia specjalistyczne (uzupełniające) w Rzymie w 1931, w Monachium i w Paryżu w 1932. • Wniósł na UJK podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa rzymskiego na podstawie rozprawy: O nieoznaczonych prawnie stosunkach kontraktowych w klasycznym prawie rzymskim, Lw. 1933. Doc. prawa rzymskiego UJK 9 VI 1933 (Rada Wydz.), 13 X 1933 (MWRiOP). Kariera pozauniwersytecka Izba Adwokacka we Lw., adwokat 1935–1939, 1941–1944. ZNP, członek 1946. Izba Adwokacka w Kr., adwokat od 2 IX 1946 (1 X 1953). TNL, członek 936. WTN, członek-założyciel. TN KUL, członek. PAU, Kom. Pr., członek 1946. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJK: katedra (Seminarium) prawa rzymskiego, starszy asystent 1 X 1928– 31 VII 1937 (od 1 X 1933 – jako doc.); tamże, prof. nzw. 1 X 1937 (nominacja 14 IX 1937)–I 1940; tamże, katedra prawa cywilnego procesowego, prof. 1944; tajne nauczanie 1941–1944 (1945). • w UIF: katedra prawa cywilnego procesowego, prof. 1944. • w UJ: katedra prawa rzymskiego, kontraktowy prof. nzw. 1 XI 1945–VII 1946; tamże, prof. nzw. 24 VII 1946–30 IX 1956; prof. zw. 1 X 1956 (tytuł naukowy CKK)–30 IX 1976; tamże, kierownik. Inst. Historyczno-Prawny, dyrektor 1 XII 1972–30 IX 1976. • w KUL: katedra prawa rzymskiego, kontraktowy prof. XI 1944–III 1946 (referat w sprawie mianowania prof. zw. KUL przygotował H. Insadowski 25 IX 1945). • w UWr.: zca prof. w katedrze prawa rzymskiego 1946/47; tamże, kontraktowy prof. zw. 1 IX 1947–31 VIII 1948 (1949). Najważniejsze prace Kontrakt estymatoryjny w rzymskim prawie klasycznym i justyniańskim, Lw. 1936. Fontes iuris Romani antiqui privati ad usum scholarum selecti, Kr. 1947. Zarys rzymskiego prawa prywatnego, wyd. I: W-wa 1962; wyd. II: W-wa 1966; wyd. III: W-wa 1967; wyd. IV: W-wa 1971. Historyczny rozwój kompensacji w prawie rzymskim, W-wa–Kr. 1970. Rzymskie prawo prywatne. Zarys wykładu, wyd. I: W-wa 1981; wyd. II: W-wa 1986; wyd. III: W-wa 1988. Źródła archiwalne: AUWr., Dział Kadr, sygn. RK 120, teczka personalna; „Album Dwudziestolecia Uniwersytetu Wrocławskiego imienia Bolesława Bieruta we Wrocławiu 1945–1965. Uniwersytet-Życiorysy”, k. 509–511. AKUL, sygn. A-32, teczka personalna. AUJ, DSO, teczka personalna; S III 246, teczka personalna. Źródła drukowane i literatura: J. Dębowski, 1945–1949..., s. 123. J. Draus, Uniwersytet Jana Kazimierza..., passim. J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., s. 459. H. Kupiszewski, Wacław Osuchowski 1906–1988, „Prawo Kanoniczne”, Warszawa, R. XXXIII, 1990, z. 3–4, s. 201–204. A. Redzik, Wydział Prawa Uniwersytetu Lwowskiego... Uczeni wrocławscy (1945–1979), cz. 2, red. J. Trzynadlowski, Wr. 1994, s. 100–102. J. Misztal-Koniecka, Wacław Osuchowski, w: Profesorowie Prawa..., s. 327–333. I. Żeber, Wacław Osuchowski, w: Pamięci zmarłych..., s. 216–219. OYRZANOWSKI (OJRZANOWSKI) Bronisław Stefan Ur. 4 V 1913 w Kutnie; zm. 11 XI 1997 w Kr.; pochowany na cm. Rakowickim tamże, Kw. IVb, zach. Ojciec Feliks Piotr Antoni (ur. ok. 1870), lekarz; 1 żona Maria z d. Henrych, ślub 1899 w W-wie; dzieci: Witold Feliks Alfred; Felicja Maria Stanisława (1900–1902); 2 żona (matka B. Oyrzanowskiego) Klotylda Maria z d. Billiou de Toursou (1 IV 1883–26 X 1979), ślub 15 VI 1905 w W-wie; brat Andrzej (1910–1911). Żona Cecily z d. Beven (Beven-Oyrzanowska) (1 III 1913–19 X 2000), ślub 1937 w Londynie; córka Elżbieta (ur. ok. 1940), żona Janusza Zielonackiego. Wykształcenie • Gimn. im. Henryka Dąbrowskiego w Kutnie, matura 1931. • SGH w W-wie od r. akad. 1931/32; dyplom zawodowy XII 1934. Mgr nauk ekonomicznych SGH V 1936. • Studia specjalistyczne (uzupełniające) London Scholl of Economics 1934/35, 1936/37. • Przedstawił w SGH rozprawę na stopień doktora „Gospodarcze skutki podatku dochodowego”; ref. gł. A. Wakar. Dr ekonomii SGH 1947. • Wniósł w 1948 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu ekonomii na podstawie rozprawy: „Teorie gospodarki planowej” (inny tytuł: „Planowanie gospodarcze”); przewód nieukończony. Kariera pozauniwersytecka Inst. Badania Koniunktur Gospodarczych i Cen w W-wie, pracownik 1 XII 1937– 31 XII 1938. PAU, Inst. Ekonomiczny, asystent 1 I–XI 1939. Tajne nauczanie, nauczyciel. IPH w Kr., buchalter 1942–I 1943. Centralny Urząd Planowania, Biuro Regionalne w Kr., dyrektor 1947–1950. Państwowa Komisja Planowania Gospodarczego (Centralny Urząd Planowania), Oddz. w Kr., dyrektor 1 IX 1947 lub 1949–1950. PTE, członek; tamże, prezes 1953–1961. PAN, Zakład Nauk Ekonomicznych 1957/58. Rada Ekonomiczna przy Prezesie Rady Min., członek od 30 I 1957. ZNP, członek. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: tajne nauczanie 1943–1944. Katedra ekonomii politycznej (Katedra Ekonomii Politycznej i Polityki Ekonomicznej), asystent 1 II–31 VIII 1945; tamże, starszy asystent 1 IX–30 XI 1945; tamże, adiunkt 1 XII 1945–1957 (1 IX 1951–1954 – samodzielny pracownik nauki); prof. nzw. 1 IX 1957–1976; prof. zw. 7 X 1976 (tytuł); tamże, kierownik od 1 IV 1954; Inst. Ekonomiczny, Zakład Rozwoju Ekonomicznego i Postępu Technicznego, kierownik; Studium Spółdz., wykładowca 1 X 1948–31 VII 1951. • w WSE w Kr.: Katedra Planowania Gospodarki Narodowej, wykładowca 1949–1954; samodzielny pracownik nauki (docent, następnie prof. nzw.) 25 IX 1954–31 VIII 1957; prorektor 1951/52–1952/53 (1955). Inne: okupacja niemiecka, aresztowany 1943. ZKZ 1954. OOP, Krzyż Kawalerski. OOP, Krzyż Oficerski. Medal 10-lecia PRL. Medal 40-lecia PRL. Medal KEN. Medal Zasłużony dla miasta Kr. Złota odznaka PTE. Najważniejsze prace (współautor J. Czarkowski), Bilans pieniężnych dochodów i wydatków ludności, W-wa 1957. Wybrane zagadnienia z ekonomii politycznej, wyd. I: Kr. 1960; wyd. II: W-wa 1960; wyd. III: Kr. 1966. Jakość a handel zagraniczny, Tor. 1989. Współczesna historia ekonomiczna Stanów Zjednoczonych w liczbach i wykresach, Kr. 1992. Historia doktryn ekonomicznych w zarysie, Kr. 1993. Mikroekonomia, wyd. I: Kr. 1995; wyd. II: Kr. 1995; wyd. III: Kr. 1996; wyd. IV: Kr. 1996. Makroekonomia, wyd. I: Kr. 1997; wyd. II: Kr. 1998. Źródła archiwalne: AUJ, S III 246, teczka personalna; S III 226, teczka personalna C. Beven-Oyrzanowskiej; WP (nowa akcesja), teczka profesorska. Źródła drukowane i literatura: Akademia Ekonomiczna w Krakowie..., s. 48. Bronisław Oyrzanowski, „Problemy Ekonomii”, 1978, nr 1, s. 121–124. Współcześni uczeni polscy, t. III: M–R, W-wa 2000, s. 397–398. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=sw.67056 (dostęp z 11 III 2014). PANEJKO Jerzy Karol* Ur. 3 IV 1886 w Złoczowie; zm. 18 VIII 1973 w Monachium. Ojciec Łukasz (zm. 1897); matka Karolina z d. Pop (Popp); rodzeństwo: Bazyli (ur. 6 III 1883), student Wydz. Prawa ULw. i UJ; Wasyl (1883–29 V 1956), absolwent Wydz. Prawa ULw. Wykształcenie • Gimn. w Złoczowie kl. II–VI: 1898/99–1902/03. V Gimn. we Lwowie, kl. VII– VIII: 1903/04–1904/05, matura 1 VII 1905. • ULw., Wydz. Prawa i Um. Pol., st. zw. 1905/06–1908/09; absolutorium; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw. Dr praw ULw. 13 XI 1910. PEP we Lw.: egz. hist.-prawny – 21 X 1907; egz. sąd. – 18 X 1909; egz. z nauk pol. – 12 IV 1910. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w Uniw. w Halle, Wydz. Prawa 1911/12 sem. I, w Uniw. w Wiedniu, Wydz. Prawa 1912/13 sem. I. • Wniósł w 1925 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu nauki administracji i prawa administracyjnego na podstawie rozprawy: Geneza i podstawy samorządu europejskiego, wyd. I: Paryż 1926, wyd. II: Wil. 1932; referenci: K.W. Kumaniecki, W.L. Jaworski; kolokwium 21 V 1926; wykład habilitacyjny: „Reformatio in peius w administracyjnym postępowaniu odwoławczym i postępowaniu administracyjnym sądowym”. 22 V 1926. Doc. nauki administracji i prawa administracyjnego UJ 22 V 1926 (Rada Wydz.), 2 IX 1926 (MWRiOP). Kariera pozauniwersytecka Namiestnictwo we Lw., pomocnik kancelaryjny 12 I 1906–31 XII 1909; tamże, praktykant konceptowy 22 IV 1910–28 IX 1911; tamże, egzamin referendarski 26 VIII 1911; tamże, koncepcista 29 IX 1911–20 X 1916; tamże, komisarz powiatowy 21 X 1916–3 VII 1920; tamże, sekretarz 4 VII 1920–30 VI 1922. Urząd Wojewódzki we Lw., urzędnik 1 VII 1922–15 II 1927. Urząd Wojewódzki w Kr., referendarz 16 II 1927–31 XII 1928. Trybunał Kompetencyjny, członek 26 XI 1931–(31 VIII 1939). Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: doc. pryw. nauki administracji i prawa administracyjnego 8 VI 1926– 30 XI (31 XII) 1928. • w USB: prof. nzw. nauki administracji i prawa administracyjnego 4 XII 1928 (nominacja) 1 XII 1928 (1 I 1929)–31 XII 1936; tamże, prof. zw. 15 XII 1936 (nominacja) 1 I 1937–15 XII 1939; dziekan 1932/33–1933/34, 1936/37; prodziekan 1935/36; Zakład Nauki Administracji i Prawa Administracyjnego, kierownik. Komisja Dyscyplinarna dla Urzędników i Niższych Funkcjonariuszów Państwowych, przewodniczący 5 VI 1938–1939; Collegium Leonarda da Vinci, kurator; Akademickie Koło Prawników, kurator. SNP w Wil., wykładowca. • w Uniw. w Wil. (od XII 1939): prof. 1939/40. • w Wolnym Uniw. Ukraińskim w Monachium: prof.; rektor. Inne: Brązowy Medal „Za Długoletnią Służbę” 17 XII 1938. Najważniejsze prace Znaczenie samorządu zawodowego w organizacji państwa, Kr. 1928. (współautorzy K.W. Kumaniecki, B. Wasiutyński), Polskie prawo administracyjne w zarysie, Kr. 1929. Теоретичні основи самоврядування, wyd. I: Monachium 1963; wyd. II: Lw. 2002. Źródła archiwalne: AAN, MWRiOP, sygn. 4833, teczka personalna. AUJ, WP 85, prot. pos. Rady Wydz.; WP II 138 teczka habilitacyjna. LCVA, fond 175, opis 2VIB, sprawa 58, teczka personalna; fond 175, opis 14, sprawa 456, teczka personalna; fond 175, opis 1(I)Ba, sprawa 72; fond 175, opis 1(I)Bb, sprawa 761, teczka personalna; fond 175, opis 2VIB, sprawa 3. Źródła drukowane i literatura: CSUI, t. III: O–Q, s. 196 (dot. brata Bazylego). J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., s. 193, 199, 464, 567. K. Krasowski, Wydział Prawno-Ekonomiczny..., s. 125, 265, 308. Łoza, s. 551. Z. Sokoluk, Jurij Panejko, w: Zbiernyk na poszanu Juria Panejka, Miunchen 1988, s. 5–7. Źródła internetowe: http://www.lex.pl/akt/-/akt/rec-j-panejko-teoretyczne-podstawy-samorzadulwow-2002 (dostęp z 23 XI 2013). PANKOWICZ Andrzej Kazimierz Ojciec Adam; matka Anna z d. Sokołowska. 1 żona Anna z d. Myczkowska (17 XII 1949– 24 III 1996), ślub 12 I 1973. 2 żona Maria Budzowska. Wykształcenie • II LO w Kr., 1964/65–1967/68, matura 1968. • UJ, Wydz. Hist.-Filozof. 1968/69–1972/73. Mgr historii (na podstawie rozprawy: „Sojusz polsko-rumuński 1918–1926”, promotor M. Zgórniak) 29 VI 1973. • Przedstawił na UJ rozprawę na stopień doktora nauk humanistycznych (historia): „Obóz koncentracyjny Oświęcim w procesach norymberskich 1945– 1949” (druk: KL Auschwitz w procesach norymberskich 1945–1949, wyd. I: Kr. 1983; wyd. II: 1990 (w j. niem.)); promotor M. Zgórniak; recenzenci J. Buszko (UJ), W. Długoborski (UŚ); egz. z historii – 10 VI 1980; egz. z fi lozofii – zdany. Dr nauk humanistycznych (historia) UJ 25 VI 1980. • Wniósł 9 X 1985 na UJ podanie o nadanie stopnia naukowego doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie historii najnowszej na podstawie rozprawy: Polski Czerwony Krzyż w Generalnej Guberni 1939–1945, Kr. 1985; recenzenci: M. Zgórniak (UJ); C. Łuczak (UAM), Z. Mańkowski (UMCS); kolokwium 10 IV 1986. Dr hab. (docent) nauk humanistycznych w zakresie historii najnowszej UJ 10 IV 1986 (Rada Wydz.), 29 IX 1986 (CKK). Kariera pozauniwersytecka ZHP, harcerz. Główna Komisja Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce, członek od 1984. Stronnictwo Demokratyczne, członek 1973–1988. NSZZ „Solidarność”, członek od IX 1980. PAN, Oddz. w Kr., Komisja Historyczna, członek. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: Wydz. Hist.-Filozof., Inst. Historii, Zakład Historii Powszechnej Najnowszej, asystent-stażysta 1 XI 1973–1974; tamże, asystent 1974–1977; tamże, starszy asystent 1977–1981; tamże, adiunkt 1981–1986; tamże, docent 1987– 1992. Międzywydziałowe Studium Samorządności Społecznej, kierownik 1989–1992. Wydz. Prawa, docent 1992–1995; prof. nzw. 1995–1997; prof. 8 VII 1997 (tytuł). Studium Samorządności Społecznej, kierownik 1992. Inne: Brązowy Krzyż Zasługi 1981. Srebrny Krzyż Zasługi 1986. Najważniejsze prace (red.), Polacy i sprawy polskie w dokumentach procesu norymberskiego, W-wa–Kr. 1980. (red.), Autobiografia Rudolfa Hoessa komendanta obozu oświęcimskiego, wyd. I: W-wa 1989; wyd. II: W-wa 1990. (red.), Listy Marii z Ebertów Józefowej Rostafi ńskiej z lat 1881–1890, Kr. 1991. Słomniki. Portret miasta w okresie staropolskim, Kr. 1994. Analiza funkcjonowania miasta powiatowego. Studium Grybowa 1866–1932, Kr. 1996. Brzesko. Studium miasta prywatnego w okresie staropolskim, Kr. 1996. Wolbrom. Studium przestrzeni miejskiej w okresie staropolskim, Wolbrom 1998. (współautor J. Wojtycza), Informator statystyczny do dziejów społeczno-gospodarczych Galicji. Skauting polski w Galicji w latach 1911–1918, Kr.–W-wa 2000. (współautorzy: P. Natanek, J. Urban), Tło polityczne dziejów Kościoła Katolickiego w Europie Środkowej 1815–1914. Szkice historyczne, Kr.–Pszczyna 2001. Człowiek w perspektywie Bożej. Studia i szkice z dziejów Kościoła rzymskokatolickiego, Kr. 2009. Źródła archiwalne: AUJ, WP (nowa akcesja), teczka profesorska; WFH 259, teczka doktorska; WFH 260, teczka habilitacyjna. PATKANIOWSKI Michał Ojciec Michał (zm. 1925); matka Wiktoria z d. Adamczak (ur. 19 XII 1876); rodzeństwo: Józef, inż.; Maria Antonina (zam. Rozbrige), dr fi lozofi i (na podstawie rozprawy: „J.M. Synge the dramatist of disillusion”) UJ 1 XII 1932. Żona Zofia z d. Mączka, dr wszech nauk lekarskich UJ 30 VI 1930. Wykształcenie • III Gimn. w Kr., kl. I–VIII: 1918/19–1925/26; matura 28 V 1926. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1926/27–1929/30; egzaminy roczne na stopień magistra praw: egz. I – 20 VI 1927; egz. II – 26 VI 1928; egz. III – 26 VI 1929; egz. IV – 26 VI 1930. Mgr praw UJ 28 VI 1930. UJ, Wydz. Roln., Wyż. Nauk. Kurs Spółdz. 1927/28 świadectwo ukończenia 22 XII 1928. • Przedstawił 30 V 1931 na UJ rozprawę na stopień doktora praw: „Rada Miejska Krakowa w wiekach średnich” (druk: Krakowska rada miejska w wiekach średnich, Kr. 1934); przedmiot gł.: historia prawa na Zachodzie Europy; przedmiot pob.: historia prawa polskiego; referent gł.: S. Estreicher; koreferent: S. Kutrzeba; ryg. – 2 VII 1931. Dr praw UJ 7 VII 1931. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w Rzymie 1936–1937. • Wniósł na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu historii prawa na Zachodzie Europy na podstawie rozprawy: Wina i kara. Elementy rzymskie i germańskie w prawie karnym statutów miast włoskich, Kr. 1939; referenci: S. Estreicher, S. Kutrzeba, R. Taubenschlag, W. Wolter; kolokwium 25 V 1939; wykład habilitacyjny: „Neminem captivabimus w prawie średniowiecznym” (inne zgłoszone: „Geneza miast włoskich”) 26 V 1939. Doc. historii prawa na Zachodzie Europy UJ 26 V 1939 (Rada Wydz.), 31 VII 1939 (MWRiOP). Kariera pozauniwersytecka Sąd Apelacyjny w Kr., praktykant 17 X 1930–21 III 1931; tamże, aplikant 1 IV 1931– 1934; tamże, egzamin sędziowski 1934. Sąd Grodzki w Kr., asesor XI 1934–1938; tamże, sędzia I 1938–1945. Sąd Okręgowy w Kr., sędzia 10 XI 1945–1950. Sąd Wojewódzki w Kr., sędzia XII 1950–1957. PAN, Oddz. w Kr., Komisja Nauk Prawnych, członek; tamże, zca przewodniczącego. Tow. Polsko-Austriackie w Kr., wiceprezes. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: katedra prawa na Zachodzie Europy (Seminarium Historyczno-Prawne, od 1 IX 1950 – Katedra Powszechnej Historii Państwa i Prawa), zca asystenta 1 XI 1929–30 IX 1931; tamże, młodszy asystent 1 X 1931–31 III 1933; tamże, starszy asystent 1 IV 1933–31 VIII 1937; doc. pryw. 31 VII 1939–31 III 1946 (od 1945 – na stanowisku zcy prof.), wniosek Rady Wydz. o prof. nzw. z 19 V 1945; tamże, kontraktowy prof. nzw. historii sądowego prawa polskiego i innych krajów europejskich 1 IX 1946–31 VIII 1948; tamże, prof. nzw. 1 IV 1949 (nominacja 12 II 1949)–30 IV 1966; tamże, prof. zw. 4 IV 1966 (tytuł), 1 V 1966 (stanowisko)–10 XI 1972; prodziekan 1950/51; dziekan 1951/52. Seminarium Postępowania Cywilnego, adiunkt 1 IX 1948–31 III 1949. Inst. Historyczno-Prawny, dyrektor 1 IV 1970–1972. Najważniejsze prace Dzieje Wydziału Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego od reformy kołłątajowskiej do końca XIX stulecia, Kr. 1964. (red.), Studia z dziejów Wydziału Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kr. 1964. Źródła archiwalne: AUJ, S II 619, teczka personalna; S III 130; WP II, prot. pos. Rady Wydz.; WP II 138, teczka habilitacyjna, WP II 494, poz. 1147; WP II 512, teczka doktorska; WP II 538, poz. 58; WP III 1, prot. pos. Rady Wydz.; Z 90/I, Katedra Powszechnej Historii Państwa i Prawa, sprawy osobowe; Spuścizna 106; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: W.M. Bartel, Patkaniowski Michał, PSB, t. XXV, s. 330–332. J. Dębowski, 1945–1949..., s. 123. J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., s. 197, 457–458. A. Redzik, Stanisław Starzyński..., s. 109, 112–114, 277. Relacje pracowników..., s. 57–58. S. Salmonowicz, Michał Patkaniowski (1907–1972), w: W cieniu Klio i Temidy. Studia z historii prawa, T. 2011, s. 105–139. PAULI Lesław Marian Ur. 2 VII 1919 we Lwowie; zm. 27 IX 1986; pochowany na cm. Rakowickim w Krakowie, Kw. LXVI, rząd 2, wsch. Ojciec Władysław, sędzia (zm. we Lwowie w czasie wojny); rodzeństwo: Jerzy (zm. w 1986), sędzia; Wanda (zm. 1988), zam. Dżugan, nauczycielka, dyrektorka Liceum Pedagogicznego w Krakowie. Wykształcenie • Gimn. i Lic. we Lw., matura 1937. • UJK, Wydz. Prawa i Um. Pol., st. zw. 1937/38–1939/40 (do I 1940); egzaminy roczne na stopień magistra praw: egz. I – 18 VI 1938; egz. II – 16 VI 1939; egz. III – 1940; tajne nauczanie. • UIF, Wydz. Prawa i Um. Pol. 1939/40 (od I 1940)–1940/41; absolutorium (na podstawie rozprawy: „Znaczenie wieku osób fizycznych w prawie cywilnym”) VI 1941. • UJ, Wydz. Prawa; egzaminy roczne na stopień magistra praw: egz. IV – 6 VIII 1945. Mgr praw UJ 6 VIII 1945. UJ, Wydz. Filozof. 1945 (tzw. rok skrócony), wpis na rok III. UJ, Wydz. Hum. 1945/46. • Przedstawił na UJ rozprawę na stopień doktora praw: „Stanowisko kobiety w prawie karnym statutów komun włoskich” (druk: Infi rmitas sexus. Sytuacja prawna kobiet w świetle przepisów karnych ustawodawstwa statutowego miast włoskich, Kr. 1975); przedmiot gł.: powszechna historia ustrojów państwowych i prawa; przedmiot pob.: historia ustroju Polski; referent gł.: M. Patkaniowski; koreferent: W. Wolter; egzaminator z przedmiotu pobocznego: A. Vetulani; ryg. – 24 III 1950. Dr praw UJ 1 IV 1950. • Wniósł 24 XI 1955 na UJ podanie o otwarcie przewodu kandydackiego z zakresu nauk prawnych; dyscyplina podstawowa – powszechna historia państwa i prawa na podstawie rozprawy: Jan Nixdorff (1625–1697) – pisarz prawa procesowego, W-wa 1957; promotor M. Patkaniowski; referenci: A. Vetulani (UJ), L. Halban (UMCS), K. Kolańczyk (UAM); egzaminy kandydackie: j. rosyjski – 23 XII 1954; j. niemiecki – 27 I 1955; materializm dialektyczny i historyczny – 19 XII 1956; powszechna historia państwa i prawa – 26 II 1957; teoria państwa i prawa – 26 II 1957; obrona 21 X 1957. Kandydat nauk prawnych UJ 21 X 1957 (Rada Wydz.), 27 II 1958 (CKK). • Dr nauk prawnych 1957 (CKK). • Wniósł 27 IV 1966 na UJ podanie o nadanie stopnia docenta nauk prawnych w zakresie powszechnej historii państwa i prawa oraz historii prawa rzymskiego w Polsce na podstawie rozprawy: Jan Nixdorff (1625–1697) – pisarz prawa procesowego, W-wa 1957; recenzenci: K. Kolańczyk (UAM), A. Vetulani (UJ), M. Patkaniowski (UJ), W. Osuchowski (UJ); kolokwium. Dr hab. (na podstawie ustawy z 20 XII 1968) nauk prawnych w zakresie powszechnej historii państwa i prawa oraz historii prawa rzymskiego w Polsce 1 IV 1969 (Rada Wydz.), brak zatwierdzenia. Wniósł 25 V 1970 na UJ drugie podanie o nadanie stopnia docenta nauk prawnych w zakresie powszechnej historii państwa i prawa oraz historii prawa rzymskiego w Polsce na podstawie rozprawy: Jan Kirstein Cerasinus (1507– 1561) – krakowski prawnik doby Odrodzenia. Studium z dziejów praw obcych i literatury prawniczej w Polsce, Kr. 1971; recenzenci: W. Osuchowski (UJ), M. Sczaniecki (Uniw. w W-wie), M. Patkaniowski (UJ), L. Winiowski (UWr.); kolokwium 22 III 1971. Dr hab. (docent) nauk prawnych w zakresie powszechnej historii państwa i prawa 22 III 1971 (Rada Wydz.), 25 IX 1971 (MOiSW). Kariera pozauniwersytecka Sąd Okręgowy we Lw., praktykant 1941. Zarząd Miejski we Lw., Zarząd Domów II Urzędu Dzielnicowego, buchalter VIII 1941–VII 1944. Prok. Gen., Eksp. w Kr., aplikant; tamże IX 1945–VI 1948; tamże, egzamin referendarski 1948; tamże, referendarz VII 1948–31 VII 1950; tamże, radca 1 VIII 1950–30 VI 1951. WRN w Kr., Wydz. Prawny, radca 1 VII–X 1951. Zespół adwokacki nr 3 w Kr., adwokat X 1953– XII 1960. Sąd Powiatowy dla Miasta Kr., sędzia I 1961–I 1963. TPRR, członek 1949. PTH, członek 1945. Tow. Przyjaźni Polsko-Austriackiej, członek 1965. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UIF we Lw.: katedra powszechnej historii państwa i prawa, pomocniczy pracownik naukowy V–VI 1941, VIII 1944–IV 45. • w UJ: katedra powszechnej historii państwa i prawa, asystent wolontariusz IX 1945–IX 1946; tamże, asystent młodszy X 1946–31 VIII 1949; tamże, asystent starszy 1 IX 1949–31 III 1951; tamże, adiunkt 1 IV 1951–30 XI 1958; docent etatowy 1 XII 1958–XI 1971; prof. nzw. XII 1971–1976; prof. zw. 12 I 1976 (tytuł i stanowisko prof. zw. wniosek Rady Wydz.; tamże, kierownik). • w Filii UJ w Katowicach: Katedra Powszechnej Historii Państwa i Prawa oraz Praw Obcych na Śląsku, opiekun 1966/67 –30 VI (30 IX) 1968. • w UŚ: Katedra Powszechnej Historii Państwa i Prawa oraz Praw Obcych na Śląsku, opiekun 1968/69. • w PWSM w Kr.: wykładowca prawoznawstwa i dydaktyki ogólnej. Inne: OOP, Krzyż Kawalerski 1973. Najważniejsze prace Austriacki kodeks karny z 1803 r. w Wolnym Mieście Gdańsku (1815–1833), cz. 1, Kr. 1968; cz. 2, Kr. 1970. (red.), Studia z historii praw obcych w Polsce, t. 1, W-wa–Kr. 1982. Poenae propriae. Das Problem der Sonderstrafen in der Europäischen Gesetzgeburng aus den Jahren 1751–1903, Kr. 1982 (wyd. w j. fr.: Penis corporelles et capitales dans la législation des étas européens des années 1751–1903, W-wa–Kr. 1986). Źródła archiwalne: AUJ, S III 302, 314; WF II 478; WHum., 142; WP (nowa akcesja), teczka profesorska; WP II 495, poz. 4773; WP III 203, poz. 336; WP IV 11; WP IV 24, wnioski o nadanie tytułu profesora; WP IV 27, wnioski o nadanie tytułu docenta, WP IV 152, teczka przewodu kandydackiego, WP IV 154, teczka habilitacyjna; Z 90/I, Katedra Powszechnej Historii Państwa i Prawa, sprawy osobowe. Źródła drukowane i literatura: J. Draus, Uniwersytet Jana Kazimierza..., s. 131, 146, 167. S. Grodziski, Lesław Pauli (2.07.1919–27.09.1986), „Studia Historyczne”, 1988, z. 3, s. 521–522. I. Malinowska-Kwiatkowska, Lesław Pauli 1919–1986, „Czas. Pr.-Hist.”, 1987, t. 39, z. 1, s. 232–235. A. Redzik, Stanisław Starzyński..., s. 198, 200, 201, 277. A. Redzik, Wydz. Prawa Uniwersytetu Lwowskiego..., passim. PAWLIK Jan Wincenty Ur. 26 XII 1929 w Kr. Ojciec Mieczysław (zm. 1 V 1944); matka Aniela z d. Tuchowska, księgowa. Żona Teresa Franciszka Stanisława z d. Majerska (ur. 29 I 1927), ślub 23 VIII 1950 w Kr.; dzieci: syn (1954–1955); Agnieszka (ur. 1958). Wykształcenie • Szkoła handlowa w Kr. 1943–1945. Tajne nauczanie. IV Gimn. i Lic. Jana Kochanowskiego w Kr. I Lic. i Gimn. Bartłomieja Nowodworskiego w Kr. Matura przed Komisją Egzaminacyjną Kuratorium Okręgu Szkolnego w Kr. 22 V 1947. • UJ, Wydz. Prawa 1947/48–1950/51; egzaminy roczne na stopień magistra praw: egz. I – 18 VI 1948; egz. II – 19 X 1949; egz. III – 10 III 1951; egz. IV – 10 VII 1951. Mgr praw UJ 10 VII 1951. • Wniósł w 1955 na Uniw. w W-wie podanie o otwarcie przewodu kandydackiego z zakresu nauk ekonomicznych; dyscyplina podstawowa – ekonomia polityczna; egzaminy kandydackie: j. niemiecki – 17 XII 1954; język rosyjski – 27 I 1955; fi lozofia – 30 IX 1955; ekonomia polityczna kapitalizmu – 26 V 1956; ekonomia polityczna socjalizmu – 26 V 1956; przewód przeniesiono 30 XII 1957 na UJ; promotor: B. Oyrzanowski. • Przedstawił na UJ rozprawę na stopień doktora praw: „Gospodarka fi nansowa rad narodowych a rozwój usług socjalno-bytowych na przykładzie regionu krakowskiego” (druk: Wydatki rad narodowych na usługi socjalno-bytowe na terenach o różnym charakterze gospodarczym i o różnym tempie rozwoju gospodarczego na przykładzie województwa krakowskiego, Kr. 1964); promotor: J. Czarkowski; recenzenci: K. Ostrowski, W. Bieda (WSE w Kr.); egz. z fi lozofi i 19 XII 1961. Dr praw UJ 19 XII 1961. • Wniósł na UJ podanie o udzielenie stopnia docenta nauk prawnych na podstawie rozprawy: Gałęziowy i terytorialny system zarządzania przemysłem i budownictwem w ZSRR, Kr. 1968; przewód nierozpoczęty. Wniósł na UJ podanie o udzielenie stopnia doktora habilitowanego nauk prawnych na podstawie rozprawy: „Wpływ zmian wydajności pracy na zmiany cen w gospodarce socjalistycznej”; przewód nierozpoczęty. Kariera pozauniwersytecka PPR, członek 1948. PZPR, członek 1948. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: katedra ekonomii politycznej i polityki ekonomicznej (od 1970 – Inst. Ekonomiczny), zca asystenta 1 II 1950–31 VII 1951; tamże, asystent 1 VIII 1951–31 VIII 1953; tamże, adiunkt 1 IX 1953–31 I 1969; Zakład Ekonomii Politycznej Socjalizmu, docent 1 II 1969–1989; tamże, zca dyrektora 1 VI 1974–1 X 1975, 1 X 1979–30 IX 1983; tamże, p. o. dyrektora 1 X 1983–31 VIII 1984. Zakład Ekonometrii i Statystyki, p. o. kierownika 1 X 1976–31 I 1977. POP, członek egzekutywy 1951–1954; tamże, II sekretarz; tamże, I sekretarz. • w Filii UJ w Katowicach: katedra ekonomii politycznej i polityki ekonomicznej, wykładowca 1966/67–30 VI (30 IX) 1968; tamże, opiekun katedry. • inne uczelnie: WSR w Kr., wykładowca 1 IX 1953–30 IX 1954. Akademia Medyczna w Kr., wykładowca 8 XI 1955–30 VI 1956. Najważniejsze prace Ekonomiczne problemy rolnictwa w Polsce Ludowej, Kr. 1971. Źródła archiwalne: AUJ, AM DSO 13, teczka personalna; DSO, teczka personalna; S III 246, teczka personalna; WP IV 11; WP IV 153, teczka doktorska. PECZENIK Aleksander Henryk Ojciec Karol, adwokat; matka Zofi a, nauczycielka muzyki. Żona; 1 dziecko. Wykształcenie • III LO im. Towarzystwa Przyjaciół Dzieci w Kr., matura 2 VI 1955. • UJ, Wydz. Prawa 1955/56–1959/60. Mgr praw UJ na podstawie rozprawy: „Wykładnia a fortiori. Uwagi na tle orzecznictwa Izby Cywilnej Sądu Najwyższego”; promotor: K. Opałek; recenzent M. Borucka-Arctowa 22 VI 1960. • Przedstawił na UJ rozprawę na stopień doktora praw: „Z problematyki semantycznych podstaw logiki norm”; promotor K. Opałek; recenzenci: W. Wolter (UJ), Z. Ziembiński (UAM); egz. z fi lozofi i – 13 V 1963; egz. z teorii państwa i prawa – 13 V 1963. Dr praw UJ 13 V 1963. • Wniósł 27 IX 1965 na UJ podanie o nadanie stopnia docenta nauk prawnych w zakresie teorii państwa i prawa na podstawie rozprawy: Wartość naukowa dogmatyki prawa. Praca z zakresu porównawczej metodologii nauk prawa, Kr. 1966; recenzenci: S. Grzybowski (UJ), K. Opałek (UJ), F. Studnicki (UJ), A. Wolter (UMCS), J. Wróblewski (UŁ); kolokwium 1 VII 1966. Docent (dr hab.) nauk prawnych w zakresie teorii państwa i prawa UJ 1 VII 1966 (Rada Wydz.). Kariera pozauniwersytecka PZPR, członek. Światowe Stowarzyszenie Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej, członek; tamże, przewodniczący. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: Katedra Teorii Państwa i Prawa, asystent 1 X 1960–30 IX 1963; tamże, starszy asystent 1 X 1963–30 IX 1964; tamże, adiunkt 1 X 1964. • w Filii UJ w Katowicach: Katedra Teorii Państwa i Prawa, Zakład Metodologii Nauk Prawnych, docent 1 X 1966–30 VI (30 IX) 1968; tamże, kierownik 1 X 1966–30 VI (30 IX) 1968. • w UŚ: Katedra Teorii Państwa i Prawa, Zakład Metodologii Nauk Prawnych, docent 1 X 1968–30 IV 1963. • w Uniw. w Sztokholmie: Assistant Professor 1969–1975; wykładowca fi lozofi i prawa 1975–1978. • w Uniw. w Lund: prof. fi lozofii prawa 1978–2004. • w Uniw. w Szczecinie: prof. teorii prawa 2004–2005. Najważniejsze prace (red.), Podstawy nauk politycznych, wyd. I: Kr. 1966; wyd. II: Kr.; wyd. III: Kr. 1969. Essay in Legal Th eory, b.m.w. 1970. Causes and damages, Lund 1979. On law and rea-son, Dordrecht 1989. Scientia iuris. Legal doctrine as knowledge of law and as asource of law, Dordrecht 2007. Źródła archiwalne: AUJ, S III 246 teczka personalna; WP IV 11; WP IV 27; WP IV 129, teczka magisterska; WP IV 153, teczka doktorska; WP IV 154, teczka habilitacyjna. Źródła drukowane i literatura: A. Bunikowski, Aleksander Peczenik, „Państ. i Pr.”, 2006, R. 61, z. 8, s. 96–98. Źródła internetowe: http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/j.1467-9337.2006.00327.x/pdf (dostęp z 29 V 2014). PERETIATKOWICZ (PERETJATKOWICZ, PERETYATKOWICZ) Antoni Kazimierz, herbu własnego* k. Łucka (w Łucku – wg wpisu 1910/11 sem. I); zm. 18 XII 1956 w Poznaniu, pochowany na cm. Górczyńskim tamże. Ojciec Aureli Erazm (ok. 1850–1904), właściciel Boruchowa (urzędnik rolny – wg ankiety z 9 VI 1950); matka Jadwiga z d. Niemeksza (ok. 1850–1934), właścicielka ziemi; rodzeństwo: Tadeusz, adwokat; Wanda (ur. 16 XI 1885), żona Wierzbickiego; Helena, nauczycielka. Żona Oleńka (Aleksandra) Maria z d. Łebińska (ur. 26 X 1903), mgr, nauczycielka, ślub 24 X 1929; dzieci: Elżbieta (ur. 1934), mgr praw; Erazm (ur. 1929), dr inż. technologii drewna. Wykształcenie • Gimn. w Łucku. Gimn. w Kamieńcu Podolskim, matura 6 VI 1902. • Uniw. w W-wie, Wydz. Prawa 1902/03–1904/05 sem. I. • Uniw. w Berlinie, Wydz. Prawa 1904/05 sem. II. • ULw., Wydz. Prawa i Um. Pol., st. zw. 1905/06–1906/07 sem. I; świadectwo odejścia 18 IV 1907. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1906/07 sem. II–1907/08; absolutorium 13 XI 1908; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (politicum) – 17 XII 1908; ryg. II (iudicale) – 9 VII 1909; ryg. III (historicum) – 11 XI 1909. Dr praw UJ 12 XI 1909. PEP w Kr.: egz. sąd. – 9 VII 1909; egz. z nauk pol. – 29 I 1914. UJ, Wydz. Filozof., st. zw. 1908/09–1910/11 sem. I; absolutorium 26 III 1913. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w Paryżu, Uniw. w Heidelbergu, Genewie i Wiedniu. • Wniósł w 1913 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu historii fi lozofii prawa na podstawie rozprawy: Filozofia prawa J.J. Rousseau, wyd. I: Kr. 1913; wyd. II (Filozofia społeczna J.J. Rousseau) Poz. 1921; wyd. III: Poz. 1948; referenci: E. Krzymuski, M. Rostworowski; kolokwium 21 III 1914; wykład habilitacyjny: „Nowożytne zadania fi lozofii prawa” 23 III 1914. Doc. pryw. historii fi lozofii prawa 23 III 1914 (Kol. Prof.), 1914 (MWiO). • Dr nauk prawnych 21 XII 1953 (CKK). Kariera pozauniwersytecka Sąd Wojskowy w Poz., sędzia 1920. Tow. Prawnicze i Ekonomiczne w Poz., członek założyciel 1920; tamże, wiceprezes; tamże, prezes od 1922. Polski Inst. Prawa Publicznego, sekretarz 1936–1938; tamże, prezes 1938–1939. Trybunał Kompetencyjny, członek 1937–1939. NTA, sędzia 22 VI 1939 (nominacja)–14 VI 1947. Miejska Szkoła Handlowa prof. Edwarda Lipińskiego w W-wie, nauczyciel 1939–VIII 1944. Tajne komplety uniwersyteckie w Piotrkowie Trybunalskim 1944–1945. „Ruch Prawniczy i Ekonomiczny” (od 1925 – „Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny”), współzałożyciel i redaktor 1921–1939. Podczas studiów w W-wie aresztowany w 1905, więziony i relegowany z uczelni. Tow. Prawnicze i Ekonomiczne w Poz., organizator; tamże, prezes 1919–1927. Inst. Prawa Publicznego, współorganizator 1936. Powstanie warszawskie, aresztowany. Komisja Spraw Ustawodawczych Sejmu PRL I kadencji, konsultant i ekspert komisji. Tow. Przyjaźni Polsko-Francuskiej w Poz., prezes. Stronnictwo Demokratyczne, Miejski i Powiatowy Komitet w Poz., członek od V 1948; tamże, przewodniczący przez dwa lata do 1957. Endecja 1920–1928. Tow. Przyjaźni Polsko-Radzieckiej, Oddział w Poz., założyciel 1945; tamże, członek. Towarzystwo Przyjaźni Polsko-Francuskiej, Oddział w Poz., członek. Stronnictwo Demokratyczne, Oddział w Poz., członek 1949–1956. Wojewódzka Rada Narodowa, Komisja Oświatowa, członek 1948. Kurs ideologiczny dla sędziów, uczestnik 1949/50. Korporacja K! Mercuria, senior. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: doc. pryw. historii fi lozofii prawa 1914–1918. • w ULw. (od 22 XI 1919 – UJK): katedra fi lozofii i metodologii prawa, prof. nzw. 1 X 1918 (nominacja 11 VI 1918)–18 IV 1919. • w ULub.: prof. zw. encyklopedii nauk prawnych (nauki o państwie) i prawa politycznego I–18 IV 1919; dziekan 1918/19 (21 I–19 IV 1919). • w UP (od 24 XII 1955 – UAM): prof. nzw. nauki o państwie i prawa politycznego 19 IV 1919–18 XI 1920; prof. zw. 19 XI 1920 (nominacja)–31 VII 1939 (1 VIII 1939 objął funkcję sędziego NTA); tamże, docent na stanowisku zcy profesora III–31 X 1945; tamże, kontraktowy prof. zw. 1 XI 1945–1947; prof. zw. nauki o państwie i prawa politycznego 2 I 1947 (nominacja)–18 XII 1956. Dziekan WPE 1919–1919/20; prorektor 1920/21; rektor 1928/29 (wyboru nie przyjął), 1936/37, 1938/39. Inst. Prawa Publicznego i Nauk Politycznych, dyrektor od 1934. Katedra Prawa Państwowego, kierownik od 1 IX 1952. Katedra Zespołowa Prawa Państwowego, kierownik 1 IX 1954–18 XII 1956. • w WSzH (od 1938 – AH) w Poz.: wykładowca 10 XI 1928–1939; dyrektor 1929/30–1937/38; rektor 1938/39 (do 30 VI 1939); kontraktowy prof. zw. prawa publicznego 1945 (umowa z 21 III 1946)–31 VIII 1950. Inne: Medal 10-lecia Niepodległości 22 II 1929. Legia Honorowa 1936. ZKZ 1938. OOP, Krzyż Kawalerski (wniosek z 28 V 1956). Medal 10-lecia Polski Ludowej 25 II 1955. Najważniejsze prace Filozofia prawa a metoda porównawcza, W-wa 1908. Prąd nowy w prawoznawstwie, wyd. I: Lw. 1912; wyd. II: Kr. 1916; wyd. III: Poz. 1921. Państwo współczesne, wyd. I: Kr. 1916; wyd. Kr. 1920; wyd. III: Poz. 1920; wyd. IV: Poz. 1922; wyd. V: Poz. 1924; wyd. VI: Poz. 1928; wyd. VII: Poz. 1935; wyd. VIII: Poz. 1946; wyd. IX: Poz. 1948 (1949). Idea umowy społecznej w rozwoju historycznym, Poz. 1920. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej i ważniejsze ustawy polityczne, wyd. I: Poz. 1922; wyd. II: Poz. 1924; Poz. 1925; wyd. IV: Poz. 1928; wyd. V: Poz. 1932; wyd. VI (pod tytułem: Nowa konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej) Poz. 1935. Zarys encyklopedii prawa, Poz. 1923. (red.), Encyklopedia Prawa obowiązującego w Polsce, t. I–V, Poz. 1923–1926. Współczesna encyklopedia polityczna, Poz. 1926. Wstęp do nauk prawnych, wyd. I: b.m.w.; wyd. II: Poz. 1932; wyd. III – Poz. 1935; wyd. IV – Poz. 1939; wyd. V – Poz. 1946, wyd. VI – Poz. 1947; wyd. VII – Poz. 1949. (współautor M. Sobecki), Współczesna kultura polska. Nauka–Literatura–Sztuka. Życiorysy uczonych, literatów i artystów z wyszczególnieniem ich prac, Poz. 1932. Teoria państwa i prawa H. Kelsena, Poz. 1937. Podstawowe pojęcia prawa administracyjnego, Poz. 1946–1947. Źródła archiwalne: AAN, PRM, sygn. 53-1, mianowania profesorów z 1939, lit. A–L, k. 2, 6; MSWyższ., BCKKPN, sygn. 2612, teczka personalna; MWRiOP, sygn. 4929, teczka personalna. APAN w Poz., sygn. P III 27, spuścizna. AUAM, sygn. 15/160/4, wykaz służby; 15A/1, wykaz profesorów i docentów UP 1919–1939; 82/326, teczka personalna; 208/43, teczka personalna. AUJ, S II 619, teczka personalna; WP II 84–85, prot. pos. Rady Wydz., WP II 138, teczka habilitacyjna (szczątkowa); WP II 524, poz. 228; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: D. Dudek, Antoni Peretiatkowicz, w: Dziekani Wydziału..., s. 161–167. Idem, Antoni Peretiatkowicz, w: Profesorowie Prawa..., s. 365–372. J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., s. 183, 195, 680, 695. A. Gulczyński, Antoni Peretiatkowicz, w: Poczet rektorów Almae Matris Posnaniensis, red. T. Schramm, Poz. 2004, s. 113–124. G. Karolewicz, Nauczyciele akademiccy..., s. 168–169. K. Krasowski, Wydział Prawno-Ekonomiczny..., passim. Łoza, s. 562. Z.K. Nowakowski, W. Sobociński, Peretiatkowicz Antoni, PSB, t. XXV, s. 607–610. K. Pol, Poczet... I, s. 1127–1141. Idem, Poczet... II, s. 1139–1153. A. Redzik, Antoni Peretiatkowicz jako profesor Uniwersytetu Lwowskiego (1918–1919), „Czas. Pr.-Hist.”, 2007, t. LIX, z. 1, s. 205–207. Idem, Stanisław Starzyński..., passim. A. Rost, Antoni Peretiatkowicz, w: Konstytucjonaliści polscy..., s. 270–276. SBSP, t. III, s. 132–136. Uniwersytet Poznański w pierwszych latach..., passim. WSB, s. 561–562. B. Żongołowicz, Dzienniki..., s. 482, 504, 528. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=dw.50126 (dostęp z 11 III 2014). PIEKOSIŃSKI (przed 1861 – PIEKUSIŃSKI, PAKOSZ-PIEKOSIŃSKI) Franciszek Ksawery Walerian Leonard Adolf Ur. 3 II 1844 w Wiercanach; zm. 28 XI 1906 w Krakowie; pochowany na cm. Rakowickim tamże, Kw. 32, pd., grobowiec rodzinny. Ojciec Rudolf (zm. przed 1862); matka Salomea z d. Elterlein. Wykształcenie • Gimn. w Tarnowie, kl. I–VIII sem. I: 1853/54–1860/61 sem. I. Gimn. św. Anny, kl. VIII: sem. II: 1860/61 sem. II; matura 3 VII 1861. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1861/62–1864/65; absolutorium 31 VII 1865; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I – 8 VI 1866; ryg. II – 30 VII 1866; ryg. III – 29 VII 1868; ryg. IV – 3 VIII 1870. Dr praw UJ 3 XII 1870. Kariera pozauniwersytecka Kandydat adwokacki 1865. Galicyjskie Towarzystwo Parcelacyjne i Budownicze, konsultant prawny 1872–1875. Galicyjskie Ziemskie Towarzystwo Kredytowe, generalny sekretarz i prokurent 1883–1885; tamże, dyrektor 1885–1889. Bank dla Handlu i Rzemiosła, radca prawny. Wydz. Krajowy we Lw., radca prawny 1889–20 X 1891. TNKr., Kom. Hist., członek. AU, Wydz. Hist.-Filozof., członek czynny (31 X 1877) 9 XI 1878; tamże, p. o. sekretarza 1883–1884; tamże, sekretarz 1884–1888; tamże, Kom. Hist., członek; tamże, przewodniczący 1891–1894; tamże, Kom. Historii Sztuki, współpracownik; tamże, Kom. Językowa, współpracownik; tamże, Kom. Prawnicza, współpracownik. Archiwariusz miasta Kr. 1887–1889. AKAGiZ w Kr., dyrektor 1893–1906. TMHiZK, współzałożyciel 1896; tamże, członek honorowy 1904. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: katedra dawnego prawa polskiego, prof. zw. 1 X 1891 (nominacja 3 X 1891)–28 XI 1906; dziekan 1894/95. Najważniejsze prace O monecie i stopie menniczej w Polsce w XIV i XV w., Kr. 1878. (red.), Acta Historica Res gest as Poloniae Illustrantia, t. VIII: Kr. 1885; t. XII, z. 1–2: Kr. 1890–1892; t. XII, z. 3: Kr. 1909 (współredaktor S. Krzyżanowski). Poczet najstarszych pieczęci szlachty polskiej z tematów runicznych, Kr. 1890. (red.) Monumenta Medii Aevi Historica, t. I: Kr. 1894; t. III: Kr. 1876; t. IV: Kr. 1878 (współred. J. Szujski); t. V: Kr. 1879; t. VI: Kr. 1882; t. IX: Kr. 1886; t. X: Kr. 1887; t. XVII: Kr. 1905. Rycerstwo polskie wieków średnich, t. I–III, Kr. 1896–1902. Heraldyka polska wieków średnich, Kr. 1899. Źródła archiwalne: ANKr., GLN, sygn. 190. AUJ, S II 619, teczka personalna; WP II 518, poz. 71; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: CSUI, t. III: O–Q, s. 354. K. Follprecht, „Nie dać ginąć szczątkom dawnych piśmienniczych pamiątek”. Dyrektorzy Archiwum Państwowego w Krakowie XIX–XXI w., Kr. 2008, s. 77–78. S. Grodziski, Piekosiński Franciszek, PSB, t. XXVII, s. 77–81. M. Patkaniowski, Dzieje..., s. 322, 349–353, 363, 442, 443, 457. Poczet członków..., s. 93, 209. Uczeni polscy..., t. III: M–R, s. 394–396. PILAT Władysław Franciszek, herbu Nowina* Ur. 24 VI lub 24 VII 1857 we Lwowie; zm. 5 IX 1908 we Lwowie; pochowany na Cm. Łyczakowskim. Ojciec Stanisław (1802–13 VIII 1866), dr fi lozofii, pisarz, pedagog; matka Gertruda Rudolfina z d. Gnatowska (ur. ok. 1810); rodzeństwo: Tadeusz Zygmunt (8 IX 1844–9 I 1923), dr praw UJ (na podstawie obronionych tez) 31 VII 1867, prof. prawa administracyjnego ULw.; Roman (13 VII 1846–6 IV 1906), dr fi lozofii (literatura polska), prof. historii literatury ULw.; Zygmunt (ur. ok. 1850); Zofia (ur. ok. 1850). Żona Kazimiera z d. Horodyńska (ur. ok. 1870); dzieci: Olga (ur. ok. 1890), żona Franciszka Bossowskiego (zob.); Zygmunt (1901–1981); Władysław (zm. 1957). Wykształcenie • III Gimn. im Franciszka Józefa we Lwowie, kl. VI–VIII: 1873/74–1875/76; matura VI 1876. • ULw., Wydz. Prawa i Um. Pol., st. zw. 1876/77–1879/80; absolutorium 31 VII 1880; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (iudicale) – 6 XI 1880; ryg. II (historicum) – 22 XII 1882; ryg. III (politicum) – 22 XII 1883. Dr praw ULw. I 1884. • Uniw. w Berlinie, Wydz. Prawa 1880/81. • Studia specjalistyczne (uzupełniające) w Uniw. w Berlinie 1880. • Wniósł 20 VII 1889 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu ekonomii społecznej i skarbowości na podstawie rozprawy: O rencie gruntowej, t. I: Historia przychodów z ziemi, Lw. 1890; referenci: J. Milewski, L. Dargun; kolokwium 21 XII 1889, wykład habilitacyjny: „O wielkich przedsiębiorstwach” (inne zgłoszone: „O tzw. prawach w nauce ekonomii”, „Teoria Maltusa”) 23 XII 1890. Doc. pryw. ekonomii społecznej (nauki gospodarstwa społecznego) UJ 23 XII 1890 (Kol. Prof.), 28 III 1890. • Wniósł na ULw. podanie o przeniesienie veniam legendi z zakresu ekonomii społecznej (nauki gospodarstwa społecznego). Doc. pryw. ekonomii społecznej ULw. 12 VIII 1890 (Kol. Prof.). Kariera pozauniwersytecka Prok. Sk. we Lw., praktykant konceptowy 1881–VI 1887; tamże, koncepcista (w 1884 oddelegowany na zastępcę komisarza rządowego budowy kolei Oświęcim–Podgórze i Sucha–Skawina); tamże, sekretarz do 1896. Praktyka sądowa, jeden rok. Egzamin adwokacki 1887. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w Sz. Polit. we Lw.: docent rządowy ekonomii społecznej i prawa handlowego i wekslowego od 7 VIII 1889 (równocześnie od 4 IX 1890 doc. pryw. ULw.); prof. nzw. 1895–1900; tamże, prof. zw. 1900–5 IX 1908; Wydz. Chemii Techn., dziekan 1902/03; tamże, prodziekan 1903/04–1904/05. • w ULw.: doc. pryw. ekonomii politycznej 12 VIII 1890–5 IX 1908. • w UJ: doc. pryw. ekonomii społecznej 28 III–12 VIII 1890. Najważniejsze prace Nowy zarys socjologii, „Przegląd Polityczny”, 1885. Czym jest statystyka, „Niwa”, 1887. Obecne kierunki ekonomii społecznej, „Przewodnik Naukowy i Literacki”, 1892. (współautor W. Lassota) O nowoczesnej socjologii, Lw. 1903. Socjologia sztuki, Lw. 1907. Źródła archiwalne: AUJ, WP II 81, prot. pos. Rady Wydz.; WP II 138, teczka habilitacyjna; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: Historia Uniwersytetu Lwowskiego..., t. II, s. 104, 226–227, 396. Z. Popawski, Wykaz pracowników naukowych Politechniki Lwowskiej w latach 1844–1945, Kr. 1994, s. 145. A. Redzik, Stanisław Starzyński..., passim. A. Szklarska-Lohmanowa, Pilat Władysław, PSB, t. XXVI, s. 239–240. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=psb.22655.9 (dostęp z 11 III 2014). PŁAZA Stanisław Ur. 8 XI 1927 w Jarosławicach; zm. 13 II 2006 w Krakowie; pochowany na cm. Batowickim tamże, kw. CXLI, zach., gr. 15. Ojciec Błażej; matka Antonina z d. Mucha; rodzeństwo: Apolonia; Leonia. Żona Ludwika (ur. 8 XII 1927), ślub 8 VIII 1952; dzieci: Elżbieta (ur. 6 VIII 1954); Tadeusz (ur. 11 II 1956). Wykształcenie • Gimn. w Błażowej kl. I–II 1944/45. Gimn. w Rzeszowie kl. III: 1945/46 sem. I. Gimn. w Ostródzie, kl III: 1845/46 sem. II. Gimn. w Legnicy, kl IV: 1946/47 sem. I. III Lic. i Gimn. w Kr., kl. IV: 1946/47 sem. II–1948/59; matura 17 V 1949. • UJ, Wydz. Matem.-Przyrod. 1949/50. UJ, Wydz. Prawa 1950/51–1953/54. Dyplom ukończenia studiów II stopnia UJ na podstawie rozprawy: „Kilka problemów gospodarczo-prawnego położenia chłopa w świetle księgi sądowej wsi Uszew 1619(?)–1788”; recenzenci: A. Vetulani, M. Patkaniowski, 23 VI 1954. • Przedstawił na UJ rozprawę na stopień doktora praw: „Sądy wójtowskie na wsiach Sądecczyzny od XVI do XVIII w.”; promotor A. Vetulani; recenzenci: K. Grzybowski, S. Roman, J. Mazurkiewicz (UMCS); egz. z fi lozofii – 17 II 1964; egz. z historii państwa i prawa polskiego – 17 II 1964. Dr praw UJ 17 II 1964. • Wniósł 25 IX 1969 na UJ podanie o nadanie stopnia doktora habilitowanego nauk prawnych w zakresie historii państwa i prawa polskiego na podstawie rozprawy: Próby reform ustrojowych w czasie pierwszego bezkrólewia (1572– 1574), Kr. 1969; recenzenci: Z. Kaczmarczyk (UAM), W. Sobociński (Uniw. w W-wie), K. Grzybowski, A. Vetulani; kolokwium 16 II 1970. Dr hab. (docent) nauk prawnych w zakresie historii państwa i prawa polskiego UJ 16 II 1970 (Rada Wydz.). Kariera pozauniwersytecka Przesiedlony w głąb Związku Radzieckiego do Krasnouralska II 1940–VIII 1944. Kurs wieczorowy, absolwent. Przedsiębiorstwo remontowo-budowlane, pracownik fizyczny. Swochoz, pracownik. Kopalnia rudy miedzi, Biuro Inżynieryjne, pracownik. Kombinat metalurgiczny, gospodarstwo rolne, pracownik. Kołchoz Hajduki 1942–1944. Kołchoz Sarafanowo w obwodzie swierdłowskim, robotnik rolny 1944. Archiwum Państwowe w Kr., starszy archiwista 1 IX 1953–30 IX 1957. PTH, członek. ZNP, członek. PAN, Komisja Prawnicza, członek. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: Katedra Historii Państwa i Prawa Polskiego, asystent 1 VII 1957–31 V 1959; tamże, starszy asystent 1 VI 1959–31 I 1965; tamże, adiunkt 1 II 1965– 31 X 1970; tamże, docent 1 XI 1970 (stanowisko)–31 X 1977; tamże, prof. nzw. 29 X 1977 (tytuł) 1 XI 1977 (stanowisko)–10 IV 1986; tamże, prof. zw. 11 IV 1986–30 IX 2003; Zakład Historii Państwa i Prawa Polskiego, kierownik 1 IX 1981–31 VIII 1984; Katedra Historii Prawa Polskiego, kierownik 1983–31 VIII 1998. • w UŚ: wykładowca 1969/70–1971/72. Najważniejsze prace (oprac.), Księga sądowa Iwkowej 1581–1809, Wr. 1969. Historia państwa i prawa polskiego. Zarys wykładu, cz. 1: Polska przedrozbiorowa, Kat. 1970; cz. 2: Polska pod zaborami, Kat. 1971. Źródła drukowane do dziejów wsi w dawnej Polsce. Studium bibliografi czno-źródłoznawcze, Kr. 1974. Źródła rękopiśmienne do dziejów wsi w Polsce feudalnej. Studium archiwoznawcze, W-wa–Ł. 1976. Sejmiki i zjazdy szlacheckie województw poznańskiego i kaliskiego. Ustrój i funkcjonowanie 1572–1632, W-wa–Kr. 1984. Sejmiki i zjazdy szlacheckie województwa sieradzkiego. Ustrój i funkcjonowanie 1572–1632, Kr.–W-wa 1987. Wielkie bezkrólewia, Kr. 1988. Historia prawa w Polsce na tle porównawczym, cz. 1: X–XVIII w., wyd. I: Kr. 1997, wyd. II: Kr. 2002; cz. 2: Polska pod zaborami, wyd. I: Kr. 1998; wyd. II: Kr. 2002; cz. 3: Okres międzywojenny, wyd. I: Kr. 2001; wyd. II: Kr. 2002; cz. 4: Indeksy, Kr. 2003. Źródła archiwalne: ANKr., 29/2302/126. AUJ, DSO, teczka personalna; WP IV 27; WP IV 129, teczka magisterska; WP IV 153, teczka doktorska; WP IV 154, teczka habilitacyjna; Sp. 215. Źródła drukowane i literatura: S. Grodziski, O profesorze Stanisławie Płazie. Wspomnienie, „Rocznik Biblioteki Naukowej PAN”, 2006, R. 51, s. 11–14. D. Malec, Jubileusz prof. Stanisława Płazy, „Czas. Pr.-Hist.”, 1999, z. 1/2, s. 516–519. Parlamentaryzm i prawodawstwo przez wieki. Prace dedy kowane Prof. Stanisławowi Płazie w siedemdziesiątą rocznicę urodzin, red. J. Malec, W. Uruszczak, Kr. 1999. W. Uruszczak, Non omnis moriar. Stanisław Płaza (8 X 1927–13 II 2006), „Kw. Hist.”, 2006, R. 113, nr 1, s. 196–198. Idem, Stanisław Płaza (1927–2005), „Czasop. Prawno-Hist.”, 2006, t. 58, z. 1, s. 323–327. Źródła internetowe: http://www.palestra.pl/index.php?go=artykul&id=1915 (dostęp z 17 XII 2013). POLAN-HARASCHIN (do 12 IX 1946 – HARASCHIN) Julian Józef Stanisław Ur. 1 IV 1912 w Krakowie; zm. 1984. Ojciec Karol Haraschin (ur. ok. 1890); matka Domicella z d. Parczyńska (ur. 1890). 1 żona Maria Magdalena Jadwiga z d. Kurkiewicz. 2 żona Janina Teresa Karolina z d. Macharska (ur. ok. 1930), ślub 1956; córka Ewa Teresa (ur. 13 XII 1957). Wykształcenie • IX Gimn. w Krakowie, matura 1931. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1931/32–1934/35; egzaminy roczne na stopień magistra praw: egz. I – 23 XI 1933; egz. II – 20 IX 1934; egz. III – 25 VI 1935 (niezdany), 14 X 1935; egz. IV – 17 IX 1936 (niezdany), 26 IV 1937. Mgr praw UJ 26 IV 1937. • Przedstawił na UJ rozprawę na stopień doktora praw: Ochrona fi rmy w świetle przepisów kodeksu handlowego i ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji; przedmiot gł.: prawo handlowe i wekslowe; przedmiot pob.: powszechna historia ustrojów państwowych; referent gł.: T. Dziurzyński; koreferent: S. Grzybowski (w zastępstwie: K. Przybyłowski); egzaminator z przedmiotu pobocznego: M. Patkaniowski; ryg. – 18 II 1950. Dr praw UJ 25 II 1950. • Wniósł na UJ podanie o nadanie stopnia docenta nauk prawnych w zakresie prawa i postępowania karnego wojskowego na podstawie rozprawy: Organizacja sądownictwa i prokuratury w Wojsku Polskim, Kr. 1961; recenzenci: W. Wolter, M. Siewierski (Uniw. w W.), J. Adamus (UŁ), M. Cieślak; kolokwium 7 VI 1961; zwolniony 7 VI 1961 z wykładu habilitacyjnego. Docent (dr hab.) nauk prawnych w zakresie prawa i postępowania karnego wojskowego UJ 7 VI 1961 (Rada Wydz.), 23 V 1962 (MSWyż.); w związku z postępowaniem sądowym minister szkolnictwa wyższego uchylił 29 X 1964 decyzję o zatwierdzeniu nadania stopnia docenta. Kariera pozauniwersytecka Biuro inżynierskie, urzędnik maniplacyjny 1935–XII 1936. Dyrekcja Poczt i Telegrafów w Kr., praktykant eferendarski7 X 1937–31 VII 1939; tamże, prowizoryczny referendarz 1–31 VIII 1939; tamże, p.o. radcy II–6 XII 1945. Dyrekcja Monopoli w Kr., Biuro Transportu IX 1940–I 1945. Wojskowy Sąd Rejonowy nr 5 w Kr., sędzia II 1946–2 III 1951, 1958–1962; tamże, zca przewodniczącego. Gazownia Miejska w Kr., radca prawny od 15 III 1951. Płatny agent służb bezpieczeństwa. PZPR, członek. ZBoWiD, członek. TPPR, członek. ZNP, członek. Zrzeszenie Prawników Polskich, członek. ZKZ 1955. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: wykładowca prawa karego wojskowego 1 II 1951–28 II 152; katedra postępowania karnego, starszy asystent 1 III–31 XII 1952; katedra postępowania karnego, adiunkt 1 I 1953–31 VII 1954 (w odpisie dokumentów: katedra postępwania cywilnego, adiunkt 1 I–31 XII 1953); tamże, kontraktowy samodzielny pracownik nauki 1–31 VIII 1954; zca prof. 1 IX 1954–31 VIII 1961; starszy wykładowca 1 IX 1961–30 IX 1962 (usunięty z UJ za fałszowanie dyplomów ukończenia studiów); Studium Zaoczne, kierownik 1 I 1955–1961. • w Uniw. w W-wie: Ośrodek Konsultacyjny Studium Zaocznego, kierownik X–31 XII 1954. • w Wojskowej Akademii Politycznej: Wojskowy Inst. Prawniczy, katedra prawa wojskowego, kierownik. Inne: Wojsko Polskie, komendant poczty polowej Obszaru Warownego „Śląsk” 1939. Niewola Oflag XIB Braunschweig, II C Woldenberg IX 1939–VIII 1940; ZWZ-AK X 1940–I 1945; podpułkownik 7 XI 1945. Order Krzyża Grunwaldu III klasy. Order Virtuti Militari, Krzyż Walecznych. Srebrny Krzyż Zasługi. Krzyż partyzancki. Stronnictwo Demokratyczne, członek 17 VIII 1945. Najważniejsze prace Prawo karne wojskowe Wielkiej Brytanii, W-wa 1957. Źródła archiwalne: AUJ, S II 379; S III 246, teczka personalna; WP II 474, poz. 236; WP II 79, poz. 332; WP II 494, poz. 3829; WP III 201, teczka doktorska; WP III 203, poz. 333; WP IV 27; WP IV 154, teczka habilitacyjna. Źródła drukowane i literatura: K. Brodacki, Krwawy Julek. Polan Haraschin Julian, „Tygodnik Solidarność”, 1999, nr 25, s. 10–11, 15–18. J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., s. 378. F. Musiał, Wyrok na zamówienie (Julian Polan-Harasin), w: Po obu stronach barykady PRL. Towarzysze, zdrajcy, bohaterowie, niezłomni, cz. 1: W służbie reżimu, red. M. Korkuć, F. Musiał, J. Szarek, Kr. 2007, s. 63–73. T.M. Płużański, Bestie. Mordercy Polaków, W-wa 2012, passim. J. Poksiński, „My, sędziowie, nie od Boga”. Z dziejów sądownictwa wojskowego PRL. Materiały i dokumenty, W-wa 1996, passim. M. Wyrwich, W celi śmierci, W-wa 2002, passim. M. Żychowska, Konspiracyjne organizacje młodzieżowe w tarnowskiem w latach 1945–1956, Tarnów 2001, passim. POPŁAWSKI Jacek (imię zakonne – Antoni Ignacy), od 1756 – pijar, od 1780 – ksiądz Wykształcenie • Kol. Pijarów Rz. 1756/57 Kol. Pijarów w Międzyrzeczu Koreckim na Wołyniu 1757/58–1758/59. • Studia teologiczne w W-wie. • Studia teologiczne w Rzymie 1765. • Studia w Paryżu 1766–1767. • UK/SGK, Wydz. Filozof., egzamin doktorski VIII 1780. Dr fi lozofi i 1780. • SGK, Szkoła Prawa, egzamin doktorski 16 IX 1780. Dr obojga praw SGK 1780. Kariera pozauniwersytecka Zakon oo. pijarów w Podolińcu od 27 VIII 1754; tamże, śluby w 1756. Collegium Nobilium w W-wie, wykładowca retoryki, wymowy, prawa publicznego, naturalnego i narodów 1759–1763, 1768–1777. KEN, współpracownik przy reformie szkolnictwa; tamże, wizytator szkół. Towarzystwo do Ksiąg Elementarnych, członek 10 II 1775. Seminarium Kandydatów Stanu Akademickiego przy SGK, rektor 28 IV 1780–1783. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UK (od 1780 – SGK): prof. prawa natury, ekonomicznego, politycznego i narodów 28 IV 1780–1795/96; wykładał prawo kryminalne 1783/84–1785/86. Rada SGK, członek. Najważniejsze prace O rozporządzeniu i wydoskonaleniu edukacji obywatelskiej, W-wa 1774. Pisma pedagogiczne, oprac. S. Tync, Wr. 1957. Zbiór niektórych materii politycznych, W-wa 1774. Źródła archiwalne: AUJ S I 145. Źródła drukowane i literatura: M. Chamcówna, Uniwersytet Jagielloński w dobie... I, s. 115 nn. M. Chamcówna, Uniwersytet Jagielloński w dobie... II, s. 19 nn. M. Chamcówna, K. Mrozowska, Dzieje UJ..., s. 14 nn. K. Opałek, Nauka prawa w Uniwersytecie Jagiellońskim w okresie Oświecenia, w: Studia z dziejów..., s. 15–71. M. Patkaniowski, Dzieje..., s. passim. J. Rosicka, Antoni Popławski (1739–1799), w: Złota Księga Wydziału Prawa..., s. 97–103. PRATOBEVERA (od 1838 – PRATOBEVERA von WIESBORN) Karol Józef (Carl Joseph), baron Ojciec Carl Anton (1720–1801), kupiec; matka Franziska z d. Urbani (1725–1796); rodzeństwo: Joseph (1776–1820), kupiec. 1 żona Józefa z d. Raab (1780–1799), ślub 1797 w W. 2 żona Johanna z d. Schrötter, ślub 1802 w Kr.; dzieci: Adolf (12 VI 1806–16 II 1875), polityk; Edward (11 I 1811–18 XII 1857), ofi cer armii austriackiej, historyk; Katarzyna (1818–1897), pisarka. Wykształcenie • Szkoła w Bielsku. Szkoła w Cieszynie. Szkoła Handlowa w Wiedniu. • Uniw. w Wiedniu, Wydz. Filozof. 1784/85–1785/86. • Uniw. w Wiedniu, Wydz. Prawa od r. akad. 1786/87; absolutorium 1890. Dr praw Uniw. w Wiedniu (na podstawie rozprawy: Die Rechte d. Staates über Kirchen, und geistl. Güter, W. 1872) 6 VII 1792. Kariera pozauniwersytecka Egzamin adwokacki 3 IX 1793. Adwokat pod Enns koło Linz 1793–1796. Sąd Apelacyjny w Kr., radca 29 III 1796–1806. Rada Dworu w W., prawnik od 22 VIII 1806. Komisja Dworska, członek od 1807. Sąd Apelacyjny w Dolnej Austrii, wiceprezydent 1818–1841. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UK: dyrektor Wydz. Prawa 1805/06. • w Uniw. w Wiedniu: wykładowca historii Kościoła, fi lozofii, estetyki i fi zyki; rektor 1823/24. Inne: Uniw. w Pradze, dr h.c. 28 VIII 1848. Najważniejsze prace Materialen für Gestzkunde und Rechtsflege in den Oesterrichischen Staaten, W. 1823. Źródła archiwalne: AUJ, S I 145; W. Baczkowska, „Korpus...”. BJ, DzR, rkps 5360, t. I. Źródła drukowane i literatura: M. Patkaniowski, Dzieje..., s. 115. Schematyzmy galicyjskie 1800, 1806, 1834. Źródła interetowe: http://www.deutsche-biographie.de/sfz97128.html (dostęp z 25 VIII 2013). http://www.biographien.ac.at/oebl?frames=yes (dostęp z 25 VIII 2013). Kazimierz Opałek Michał Rostworowski Władysław Siedlecki Franciszek Gizbert-Studnicki Władysław Wolter Sylwester Wójcik PRZESMYCKI Franciszek, herbu Kuszaba (Paprzyca) Ur. 1823; zm. 21 VIII 1893 w Krakowie. Ojciec Aleksander (ur. ok. 1800); matka Nepomucena z d. Nowicka (ur. ok. 1800); rodzeństwo: Wacław (ur. ok. 1820); Julia (ur. ok. 1830), żona Ludwika Padechowicza; Wiktoria (ur. ok. 1830), żona Wincentego Czerskiego; Antonina (ur. ok. 1830), żona Hipolita Paczewskiego; Feliks (ok. 1830–3 II 1862), praktykant leśnictwa. Żona Julia z d. Czyżewska (Czyżowska), ur. ok. 1830, ślub ok. 1850; dzieci: Kazimierz (ur. 1859), mgr farmacji UJ 15 VII 1882; Jan Antoni (ur. 31 V 1863), dr wszech nauk lekarskich UJ 10 III 1888; Stanisława (ur. ok. 1860), żona Jana Marynowskiego; Anna (ur. ok. 1860), nauczycielka w szkole miejskiej żeńskiej w Kr.; Michalina (ur. ok. 1860). Wykształcenie • UJ, Wydz. Prawa; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora obojga praw: ryg. I – 17 I 1849; ryg. II – 2 V 1849; ryg. III – 6 X 1849. Dr obojga praw (na podstawie rozprawy: O areszcie osobistym, Kr. 1850) UJ 31 I (13 III) 18[50]. Kariera pozauniwersytecka Zakład Narodowy im. Ossolińskich we Lw., stypendysta 1846–1847. Magistrat w Bochni, sekretarz 1852. Magistrat w Kr., sekretarz 1855. Sąd w Żabnie, adiunkt 1862. Sąd Krajowy Niższy w Kr., radca 6 VIII 1870. Sąd Krajowy Wyższy w Kr., radca 1882. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: suplent (zca prof.) w katedrze prawa cywilnego austriackiego (w czasie choroby prof. I. Hammera) 5 IV–4 VIII 1850. Najważniejsze prace Nie pozostawił. Źródła archiwalne: AUJ, WP I 42, poz. 43, 46, 50; WP I 43; WP II 145, S II 804; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: M. Patkaniowski, Dzieje..., s. 283. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=lu.23804 (dostęp z 11 III 2014). PRZYBYŁOWSKI Kazimierz Karol Ur. 9 X 1900 we Lwowie; zm. 1 X 1987 w Krakowie; pochowany 8 X 1987 na cm. Rakowickim tamże, Pas 100, grób 85. Ojciec Piotr Paweł (zm. 1910), rzemieślnik; matka Julia z d. Kozak (zm. 1923); brat Wilhelm. Żona Maria z d. Dworzak (ur. 4 III 1905), ślub 13 VI 1927. Wykształcenie • VI Gimn. im. Stanisława Staszica we Lw., matura 1918. • UJK Wydz. Prawa i Um. Polit., st. zw. 1918/19–1921/22; absolutorium; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw. Dr praw UJK 2 XI 1923. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w Uniw. w Strasburgu 1924/25, w Bazylei i w Paryżu. • Wniósł na UJK podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa cywilnego na podstawie rozprawy: Klauzula „rebus sic stantibus” w rozwoju historycznym, Lw. 1926. Doc. prawa cywilnego UJK 6 V 1927 (Rada Wydz.) 5 VII 1927 (MWRiOP). • Dr nauk prawnych 15 XII 1953 (CKK). Kariera pozauniwersytecka Prok. Gen., Eksp. we Lw., praktykant konceptowy od 1 IX 1922; tamże, referendarz do 31 I 1930. TNL, Wydz. Hist.-Filozof., członek korespondent 8 III 1932; tamże, członek czynny 16 V 1939. Izba Adwokacka we Lw., adwokat 30 VI 1941–22 VII 1944. PAU, Wydz. Hist.-Filozof., członek korespondent (19 III 1947) 13 VI 1947. ZNP, członek. TPPR, członek. PAN, INP, prof. zw. 1 X 1956–31 X 1961. TNW, członek 15 XI 1948. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJK: katedra prawa cywilnego, st. asystent 1 IX (1 X) 1923; tamże, docent 6 V 1927 (od 1 X 1927 – zatrudniony jako zca prof.); tamże, prof. nzw. 5 XII 1929–1936; tamże, prof. zw. 4 IV 1936–I 1940; tamże, Zakład Prawa Prywatnego Międzynarodowego, kierownik 1931–1939; dziekan 1937/38–1939/40 (wybrany); tajne nauczanie, profesor; tamże, dziekan 1941/42–1943/44. • w UIF we Lw.: katedra prawa cywilnego, prof. 1939/40 (od 4 I 1940)–1940/41 (VI 1941); tamże, kierownik; katedra prawa cywilnego i procesowego, prof. 1944/45 (zwolniony 25 IX 1945); tamże, kierownik. • w AHZ we Lw.: wykładowca 1931–1939. • w KUL: wykładowca 1929/30 trym. II–1938/39; prof. zw. (1944) 1 X 1945– 31 X 1952. • w UJ: katedra prawa cywilnego i prawa międzynarodowego prywatnego, prof. zw. 15 XI 1946–30 IX 1971; tamże, kierownik do 14 V 1970. Kom. Kod. II RP: członek od 19 V 1932; członek podsekcji (podkomisja) prawa spadkowego, współreferent (od 1938 – referent główny) projektu prawa spadkowego. Inne: Polski Korpus Posiłkowy 29 XII 1917–7 VII 1918. Wojsko Polskie 1 XI 1918– 21 IX 1919; ochotnik 12 VII–9 XI 1920. Medal Orląt za Obronę Lwowa. Medal Mikołaja Kopernika. Więziony w obozie kontrolno-filtracyjnym 037 w Krasnodonie, zwolniony 8 IX 1945. OOP, Krzyż Oficerski 3 II 1947. ZKZ 1954. OOP, Krzyż Komandorski 1965. UJ, dr h.c. 1985. Najważniejsze prace Prawo spadkowe, Lw. 1929. Prawo prywatne międzynarodowe. Część ogólna, Lw. 1935. Lotnicze prawo prywatne, Kr. 1948. (współautorzy: A. Szpunar, W. Siedlecki), Nauka prawa prywatnego i procesowego w Polsce, Kr. 1948. Z problematyki stosowania obcych form kolizyjnych. Ustawowe uregulowanie, Kr. 1959. Źródła archiwalne: AKUL, sygn. A-302, teczka personalna. AUJ, S III 446 teczka personalna. INP, sygn. 1/41, teczka personalna. Źródła drukowane i literatura: J. Draus, Uniwersytet Jana Kazimierza..., passim. S. Grodziski, Komisja..., s. 47–81. G. Karolewicz, Kazimierz Przybyłowski (1900–1987), w: Lwowsko-kresowe korzenie wyższych uczelni Lublina, red. W. Stążka, Lub. 2000, s. 35–36. Idem, Nauczyciele akademiccy..., s. 180–181. Poczet członków..., s. 97. A. Redzik, Kazimierz Przybyłowski (1900–1987), „Kwartalnik Prawa Prywatnego”, 2007, z. 4, s. 917–990. Idem, Stanisław Starzyński..., s. 53, 206, 228, 229. Idem, Wydz. Prawa Uniwersytetu Lwowskiego...., passim. M. Sośniak, Kazimierz Przybyłowski 1900–1987, „Państwo i Prawo”, 1988, R. 43, z. 1, s. 92–94. H. Witczak, A. Kawałko, Kazimierz Przybyłowski, w: Profesorowie Prawa..., s. 399–411. S. Wójcik, Kazimierz Przybyłowski (1900–1987), „Studia Cywilistyczne”, 1988, t. 34, s. 3–13. Uczeni polscy..., t. III: M–R, s. 495–497. RAFACZ Józef* Ojciec Maciej, właściciel gospodarstwa rolnego; 1 żona NN; 2 żona (matka J. Rafacza) Paulina z d. Zeglin (Żeglin). Żona Helena z d. Kowal, ślub 1917; córka Maria (zam. Rafacz-Krzyżanowska), prawnik. Wykształcenie • II Gimn. w Kr., kl. I–VIII: 1900/01–1907/08, matura 17 VI 1908. • UJ, Wydz. Filozof., st. zw. 1908/09–1911/12; absolutorium 31 VII 1912. Przedstawił 16 X 1912 na UJ rozprawę na stopień doktora fi lozofi i (historia): Ciężary ludności poddańczej w dobrach szlacheckich powiatów sandomierskiego i czchowskiego w pierwszej połowie XVIII w., Kr. 1913; przedmiot gł.: historia; przedmiot pob.: geografia; referent gł.: S. Krzyżanowski; koreferent: W. Tokarz; ryg. I –29 I 1913; ryg. II –1 III 1913 (nieznany), 6 VI 1913. Dr fi lozofi i (historia) UJ 9 VI 1913. UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1912/13–1913/14, 1915/16; absolutorium 1 VIII 1916; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (iudicale) – 16 XII 1916; ryg. II (politicum) – 3 III 1917; ryg. III (historicum) – 24 III 1917. Dr praw UJ 27 III 1917. PEP w Kr.: egz. hist.-prawny – 28 XII 1915; egz. sąd. – 16 XII 1916; egz. z nauk pol. – 3 III 1917. PEN w Kr., 19 XI 1912 uzyskał uprawnienia do nauczania historii i geografii jako przedmiotów głównych w szkołach średnich z językiem wykładowym polskim. Na podstawie reskryptu MWiO z 18 II 1916, dziekan 31 VII 1916 zaliczył czas służby wojskowej jako dwa półrocza do drugiego okresu studiów prawniczych. W księdze immatrykulacyjnej błędna data absolutorium z Wydz. Prawa – 1 VII 1917. • Wniósł 21 VI 1921 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu historii prawa polskiego na podstawie rozprawy: Nagana sędziego w dawnym procesie polskim, Lub. 1921; referenci: S. Estreicher, S. Kutrzeba; kolokwium 16 XII 1921; wykład habilitacyjny: „Ustrój sejmiku polskiego” 19 XII 1921. Doc. historii prawa polskiego UJ 19 XII 1921 (Rada Wydz.), 26 I 1922 (MWiO). Kariera pozauniwersytecka Szkoła Oficerska w Łobzowie, wykładowca 1917. III Gimn. w Kr., suplent, rok. I Państwowe Gimn. im. Stanisława Staszica w Lublinie, nauczyciel 1919–1923. Powszechne Wykłady Uniwersyteckie w Lublinie, sekretarz Zarządu. TNL, członek korespondent 1931; tamże, członek zwyczajny 1937. TNW, członek 1931. PAU, Wydz. Hist.-Filozof., Kom. Pr., członek 1937. Inst. Słowiański w Pradze, członek 1937. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w ULub.: Wydz. Prawa i Nauk Społ.-Ekonom., zca prof. w katedrze prawa polskiego 1 X 1919–1922; wykładowca prawa polskiego 1922/23–1923/24. • w UJ: doc. pryw. historii prawa polskiego 26 I–30 IV 1922. • w Uniw. w W-wie (w latach 1935–1945 – UJP): katedra dawnego polskiego prawa sądowego, prof. nzw. 1 V 1922 (nominacja 28 IV 1922)–31 X 1929; tamże, prof. zw. 1 XI 1929 (nominacja 29 X 1929)–3 VIII 1944; dziekan 1931/32, 1933/34; prodziekan 1932/33, 1934/35; Studenckie Koło Prawników, kurator; tajne nauczanie 1940/41–1943/44; dziekan tajnego Wydz. Prawa V 1941– 1943/44. • w UZZ w W-wie: wykładowca 1940/41–1943/44; dziekan tajnego Wydz. Prawa. Inne: służył w armii austro-węgierskiej. Najważniejsze prace Ustrój wsi samorządowej małopolskiej w XVIII w., Lub. 1922. Zastępcy stron w dawnym procesie polskim, Kr. 1923. Dawny proces polski, W-wa 1925. Dawne polskie prawo karne. Część ogólna, W-wa 1932. Prawo prywatne, 1933. Dzieje i ustrój Podhala nowotarskiego za czasów dawnej Rzeczypospolitej Polskiej, W-wa 1935. Historia ustroju dawnej Polski, W-wa 1935. Dawne polskie prawo sądowe w zarysie, W-wa 1936. Sąd referendarski koronny. Z dziejów ochrony prawnej chłopów w dawnej Polsce, W-wa 1948. Źródła archiwalne: AAN, MWRiOP, sygn. 5268. AUJ, WF II 504, teczka doktorska; WP II 85, WP II 138, teczka habilitacyjna; WP II 284; WP II 527, poz. 155; M. Barcik, „Korpus...”. AKUL, sygn. A-37, teczka personalna. Informacje USC m. st. W-wy, pismo nr USC-WA.5362.3.6973.2013.TTR z 17 IX 2013. Źródła drukowane i literatura: G. Bałtruszajtys, Józef Rafacz, w: Profesorowie Wydziału Prawa i Administracji..., s. 132–134. W. Bednaruk, Józef Rafacz, w: Profesorowie Prawa..., s. 421–428. CSUI, t. III: R, s. 44. J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., s. 192, 195, 564. S. Grodziski, J. Malec, Józef Rafacz 1890–1944, Zeszyty Naukowe UJ, 543, Prace prawnicze, z. 86, s. 63–67. J. Janik, Wspomnienie o Józefie Rawaczu (1890–1944), w: Lwowscy uczeni XIX i XX wieku. Prawnicy, cz. 2, red. R. Nowacki, Opole 2001, s. 7–32. M. Janik-Terteka, Życie i twórczość Józefa Rafacza (1890–1944), Czarny Dunajec 2010. G. Karolewicz, Nauczyciele akademiccy..., s. 190–191. S. Konarski, Rafacz Józef, PSB, t. XXX, s. 424–426. Łoza, s. 610. K. Pol, Poczet... I, s. 1211–1225. Idem, Poczet... II, s. 1199–1213. SBML, t. III, s. 246–247. Uczeni polscy..., t. III: M–R, s. 525–526. Uniwersytet Warszawski w latach 1915/1916..., passim. RAFELSKI (do 21 II 1953 – PUFELES) Ignacy Ojciec Paweł (Saul Izak), ur. 28 II 1881, pracownik zakładu zegarmistrzowskiego (zamordowany przez Niemców); matka Bronisława (Barucha) z d. Hauser (ur. 1881); rodzeństwo: Maurycy (29 I 1906), dr praw UJ 1 IV 1930; Maksymilian (ur. 20 VI 1907), dr praw UJ 5 II 1930; Zygmunt (13 II 1915); Róża (ur. 1921), zamordowana przez Niemców. Żona Maria (Miriam) z d. Jutrzenka (ur. 8 V 1916); dzieci: Barbara Paulina (ur. 8 XII 1946); Jan Emil Paweł (Johann) (ur. 19 V 1950), prof. fizyki University of Arizona w Tucson. Wykształcenie • VII Gimn. Realne im. Adama Mickiewicza w Kr., kl. I–VIII: 1923/24–1930/31; matura 20 V 1931. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1931/32–1934/35; egzaminy roczne na stopień magistra praw: egz. I – 23 VI 1932; egz. II – 8 VI 1933; egz. III – 11 VI 1934; egz. IV – 19 VI 1935. Mgr praw UJ 19 VI 1935. • Przedstawił 8 V 1936 na UJ rozprawę na stopień doktora praw: „Teoria zysku z kapitału Wicksella na tle teorii zysku”; przedmiot gł.: ekonomia polityczna; przedmiot pob.: prawo handlowe; ref. gł.: A. Krzyżanowski; koreferent: T. Dziurzyński; ryg. – 8 IX 1936. Dr praw UJ 14 IX 1936. Kariera pozauniwersytecka Izba Adwokacka w Kr., aplikant 1935–1939; tamże, adwokat od 1945; tamże, POP, I sekretarz adwokatury od 20 V 1954; tamże, wicedziekan; tamże, dziekan. Kasa Oszczędności we Lw., główny księgowy od 1939; tamże, inspektor do VI 1941. Tajne nauczanie w Częstochowie 1942–1944. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: wykładowca IX 1949–VIII 1952; Katedra Ekonomii Politycznej, samodzielny pracownik nauki 1 IX 1952–30 IX 1955 (od 1 I 1955 – na stanowisku zcy prof.). Inne: PPR, członek. PZPR, członek 1948. Najważniejsze prace (oprac.), K. Kautsky, Kwestia rolna. O tendencjach współczesnej gospodarki rolnej i polityce socjaldemokracji, W-wa 1958 (oprac.), C.W. Mills, Elity władzy, W-wa 1961. Źródła archiwalne: ANKr., 29/1479/276. AUJ, S III 246, teczka personalna; WP II 494, poz. 2912; WP II 512, teczka doktorska; WP II 538, poz. 133. Źródła internetowe: http://www.ics.uci.edu/~dan/genealogy/Krakow/Families/Pufeles.html (dostęp z 13 XII 2013). de RANGSTEIN Józef Wykształcenie • Uniw. w Wiedniu, Wydz. Filozof. w 1789 (wpisany na II rok). • Uniw. w Wiedniu, Wydz. Prawa, egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora obojga praw: ryg. I – 21 XI 1796; ryg. II – (zdane); ryg. III – 3 II 1798. Dr obojga praw Uniw. w Wiedniu 1798. Kariera pozauniwersytecka Adwokat w Wiedniu do 1801; Magistrat m. Kr., konsyliarz od 8 VI 1802. Sąd Apelacyjny w Kr., protokólista do 1810. Sąd Szlachecki w Brnie, aplikant od 4 VIII 1810. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: Wydz. Prawa, suplent (zca prof.) w katedrze umiejętności politycznych. Wydz. Filozof., dyrektor 1805/06. Najważniejsze prace Nie odnaleziono. Źródła archiwalne: AUJ, S I 145, S I 392; W. Baczkowska, „Korpus...”. APKr., Mag. I 156, 164. AUW, katalogi Wydz. Filozof.; protokoły egzaminów ścisłych (rygorozów) Wydz. Prawa. Źródła drukowane i literatura: M. Patkaniowski, Dzieje..., s. 90, 92, 93, 116–118, 450. A. Rosbierski, Annales jurisprudentiae pro regnis Galiciae et Lodomeriae, Viennae et Leopoli 1811. REINHOLD Józef Ojciec Zachariasz, nauczyciel ludowy w Stanisławowie. Żona Malwa (Malwina) z d. Korowicz (Kornreich-Korowicz), zamordowana przez Niemców; ślub ok. 1911; córki: Janina (ur. 1913), zamordowana przez Niemców; Alina (ur. 1915), zamordowana przez Niemców. Wykształcenie • Gimn. w Stanisławowie, matura VII 1902. • ULw., Wydz. Prawa i Um. Pol., st. zw. 1902/03–1903/04; świadectwo odejścia. Uniw. w Wiedniu, Wydz. Prawa, st. zw. 1904/05–1905/06; absolutorium; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw. Dr praw Uniw. w Wiedniu 1907. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w Uniw. w Berlinie. • Wniósł 2 VII 1917 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu materialnego prawa karnego na podstawie rozprawy: Środki zabezpieczające przeciwko przestępcom, cz. I: Kr. 1913; cz. II: Kr. 1916; referenci: E. Krzymuski, F.K. Fierich; kolokwium 22 I 1918; wykład habilitacyjny: „O reformie grzywny prawa karnego austriackiego” („Reforma grzywny z uwzględnieniem projektu kodeksu karnego austriackiego”) 25 I 1918. Doc. pryw. materialnego prawa karnego UJ 25 I 1918 (Kol. Prof.), 8 VIII 1918 (MWiO). Kariera pozauniwersytecka Auskultant (aplikant) sądowy 1910; Sąd Okręgowy w Kr., sędzia śledczy i orzekający w sprawach karnych 1912. Sąd Okręgowy w Wadowicach, sędzia. Sąd Powiatowy w Kętach, sędzia. Sąd Powiatowy Cywilny w Kr., sędzia. Kariera uniwersytecka (akademicka) • na UJ: doc. pryw. materialnego prawa karnego 8 VIII 1918–28 VI 1928 (od 9 IV 1921 z tytułem prof. nzw.). Najważniejsze prace W poszukiwaniu słusznego prawa. Przyczynek do metodologii polityki prawa, Kr. 1911. Projekt ustawy o młodocianych przestępcach i jej uzasadnienie, W-wa 1919. Nowela do procedury karnej o postępowaniu uproszczonym, Kr. 1920. Zarys prawa karnego obowiązującego na ziemiach polskich. Część ogólna, W-wa–Kr. 1920. Źródła archiwalne: AUJ, S II 619, teczka personalna; S II 619, teczka personalna M. Korowicza (dot. żony J. Reinholda); WP II 138, teczka habilitacyjna; WP II 149; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., passim. A. Dziadzio, Józef Reinhold (1884–1928) – „zapomniany” profesor prawa karnego Uniwersytetu Jagiellońskiego, „Krakowskie Studia z Dziejów Państwa i Prawa”, tom 6, 2014, z. 4. Sprawozdanie Dyrekcji c.k. Gimnazjum w Stanisławowie za rok szkolny 1901/02, Stanisławów 1902, s. 42–43. W. Wolter, Nauka prawa karnego od drugiej połowy XIX wieku. Jej początki–klasycyzm–nowe kierunki. Edmund Krzymuski (1851–1928)–Józef Rosenblatt (1853–1917)–Juliusz Makarewicz (1872–1955)–Józef Reinhold (1884–1928), w: Studia z dziejów..., s. 320–335. RITTERMAN Stefan Ojciec Izydor (Iser), 1 II 1871–1935, księgowy; matka Maria z d. Dawidowicz (ur. 24 XII 1881), ślub 16 IX 1902; rodzeństwo: Irena (9 X 1909–1951), pianistka, żona Jana Freudlicha; Henryk (ur. 4 II 1906), dr praw UJ (na podstawie rozprawy: „Błąd co do indywidualności ofi ary przestępstwa”) 26 VI 1928, referendarz Prok. Sk., adwokat w Tel Awiwie. Żona Maria z d. Stern; syn Jerzy. Wykształcenie • Kursy maturyczne (gimnazjalne) w Wiedniu od 1914/15. III Gimn. w Kr. do 1921/22; matura 9 VI 1922. • UJ, Wydz. Lek., st. zw. 1922/23. UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1923/24–1926/27; egzaminy roczne na stopień magistra praw: egz. I – 20 VI 1924; egz. II – 15 VI 1925; egz. III – 17 VI 1926; egz. IV – 18 VI 1927. Mgr praw UJ 18 VI 1927. • Przedstawił 31 I 1929 na UJ rozprawę na stopień doktora praw: Usiłowanie dobrowolnie zaniechane a czynny żal, Kr. 1929; przedmiot gł.: prawo i proces karny; przedmiot pob.: prawo cywilne wraz z prawem międzynarodowym cywilnym; referent gł.: W. Wolter; koreferent: F. Zoll iun.; ryg. – 8 II 1929. Dr praw UJ 20 II 1929. Kariera pozauniwersytecka Sąd Apelacyjny w Kr., praktykant. Sąd Okręgowy w Kr., aplikant sędziowski od IX 1928; egzamin sędziowski 1931; tamże, asesor 1931. Sąd Grodzki w Liszkach, asesor 1932. Sąd Grodzki w W-wie, sędzia 1933–1939. Dom Twórczości Ludowej we Lwowie, muzyk. Obwód swierdłowski, Aczyt, robotnik leśny. Dom Kultury w m. Aczyt, kierownik artystyczny. Sachzawod im. Frunzego w m. Kant, buchalter i kierownik chóru. Zakady Zagodzierno w m. Kant, buchalter. Sąd Grodzki w Szcz., sędzia od 1946. Sąd Okręgowy w Szcz., sędzia. Sąd Apelacyjny w Szcz., sędzia do XI 1949. Zrzeszenie Sędziów, członek 1932–1939. Związek Patriotów Polskich, członek 1943–1946. Związek Pracowników Sądów i Prokuratur, Oddział w Szcz., członek 1946–1949. Zrzeszenie Prawników Demokratycznych, Oddział w Szcz., członek 1948–1949. ZNP, Oddział w Kr., członek 1949–1955. Związek Prawników Polskich, Komitet (Komisja) Prawa Cywilnego w Kr., członek 1949–1955. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: katedra prawa cywilnego, adiunkt 15 XI 1949–30 XI 1953; kontraktowy samodzielny pracownik nauki przy Katedrze Prawa Cywilnego 1 XII 1953– 30 IX 1956; Katedra Prawa Rolnego, docent 1 X 1956–30 IV 1965; tamże, prof. nzw. (stanowisko) 18 VI 1962 (Rada Wydz. Prawa), 1 V 1965 (MOiŚWyż.), (tytuł naukowy) 14 IV 1965 (Rada Państwa)–31 VIII 1969 (w związku z wyjazdem na stałe do Izraela); tamże, kierownik 1 XII 1954–31 VIII 1969; prodziekan 1954/55–1955/56, 1959/60–1960/61. Zeszyty Naukowe UJ, Prace Prawnicze, redaktor naukowy. Inne: uchodźca we Lw., aresztowany w 1940 i wywieziony wraz z żoną na Ural, zwolniony w 1941. Przebywał w okręgu świerdłowskim, następnie w m. Kant k. Frunze, republika kirgiska, fabryka cukru, muzyk i księgowy 1941–1946. Najważniejsze prace Likwidacja Polskiej Krajowej Kasy Pożyczkowej a reforma walutowa w r. 1924, Kr. 1926. Polska ustawa o prawie autorskim, W-wa 1934. Komentarz do ustawy o prawie autorskim, Kr. 1937. (współautor W. Siedlecki), Forma prawno-organizacyjna spółdzielni produkcyjnych, W-wa 1957. Prawo rolne, cz. I, Kr. 1963. Pojęcie materialne w prawie cywilnym, cz. I: Rozważania ogólne, Kr. 1962. Źródła archiwalne: ANKr., sygn. 29/2302/70. AUJ, S II 311; S III 246, teczka personalna; WP II 493, poz. 347; WP II 512, teczka doktorska; WP II 514, rozprawa doktorska: WP II 538, poz. 24; WP IV 24, wnioski o nadanie tytułu profesora. Źródła internetowe: http://www.ics.uci.edu/~dan/genealogy/Krakow/Families/Ritterman.html (dostęp z 3 I 2014). ROMAN Stanisław Zygmunt Ur. 8 V 1918 w Samborze; zm. 4 VIII 1965; pochowany na cm. Rakowickim w Krakowie, Kw. XIVa, rząd 4, grób 30. Ojciec Jan, emerytowany komendant Policji; matka Bronisława z d. Wysocka; brat Franciszek. Żona Irena z d. Czajkowska (ur. 14 XII 1922), ślub 7 VIII 1950 w Krzepicach; dzieci: Maria Zofia (ur. 5 I 1953), zam. Wielgus; Anna Krystyna (ur. 10 VII 1956), zam. Gorczycka. Wykształcenie • Gimn. w Rzeszowie, kl. I–V: 1928/29–1932/33. Gimn. im. Bartłomieja Nowodworskiego w Kr., kl. VI–VIII: 1933/34–1935/36, matura 1936. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1936/37–1939/40 (zamknięcie UJ), 1945; egzaminy roczne na stopień magistra praw: egz. I – 9 X 1937; egz. II – 20 VI 1938; egz. III – 21 VI 1939; egz. IV – 25 IX 1946. Mgr praw UJ 25 IX 1946. UJ, Wydz. Filozof. 1945 (tzw. rok skrócony). UJ, Wydz. Hum. 1945/46–1948/49. • Przedstawił na UJ rozprawę na stopień doktora praw: „Rozwój kościelnej separacji małżeńskiej do początku XIV wieku”; przedmiot gł.: prawo kościelne; przedmiot pob.: powszechna historia ustrojów państwowych i prawa; referent gł.: A. Vetulani; koreferent: W. Osuchowski; egzaminator z przedmiotu pobocznego: M. Jedlicki; ryg. – 28 VI 1948. Dr praw UJ 1 VII 1948. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w Uniw. w Perugii 1938. • Docent 25 II 1955 (CKK). Kariera pozauniwersytecka Prywatne lekcje IX 1939–VIII 1940, II 1941–I 1945. Państwowy Zarząd Wodny w Kr. IX–I 1941. Sąd Okręgowy w Kr., aplikant IX 1947–IV 1949. PAN, Komitet Nauk Prawnych, komisja wydawnictw źródłowych, sekretarz. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: katedra (Seminarium) prawa kościelnego, młodszy asystent I 1946– 1947/48; katedra (Seminarium) historii prawa kościelnego 1948/49–31 I 1949; tamże, starszy asystent 1 II 1949–1949/50; katedra (Seminarium) powszechnej historii państwa i prawa 1950/51–31 XII 1950; Katedra Historii Państwa i Prawa Polskiego, adiunkt 1 I 1951–1955; tamże, docent etatowy 25 II 1955–31 XII 1964; tamże, prof. nzw. 18 XII 1964 (nominacja Rada Państwa) 1 I–4 VIII 1965; prodziekan 1962/63–1963/64. Najważniejsze prace (współred. A. Vetulani), Średniowieczny ruski przekład statutów ziemskich Kazimierza Wielkiego i Władysława Jagiełły, Wr. 1950. Przywileje nieszawskie, Wr. 1957. (współred. A. Vetulani), Ruski przekład polskich statutów ziemskich z rękopisu moskiewskiego, Wr.–Kr. 1958. (współredaktor L. Łysiak), Polskie statuty ziemskie w redakcji najstarszych druków, Wr.–Kr. 1958. Geneza statutów Kazimierza Wielkiego. Studium źródłoznawcze, Kr. 1961. Zob.: L. Łysiak, Bibliografi a prac Stanisława Romana, „Czas. Pr.-Hist.”, 1966, z. 1, s. 318. Źródła archiwalne: AUJ, S II O 6; S III 246, teczka personalna; S III 302; S III 315; S III 334; S III 356; S III 376; WF II 478; WHm. 140; WHm. 145; WHm. 148; WHm. 151; WP II 495, poz. 5210, WP II 539, poz. 294; WP IV 25, wnioski o nadanie tytułu profesora. Źródła drukowane i literatura: S. Grodziski, Roman Stanisław, PSB, t. XXXI, s. 578–579. L. Łysiak, Stanisław Roman (1918–1969), „Kw. Hist.”, 1967, nr 2, s. 556–557. A. Vetulani, Stanisław Roman, „Czas. Pr.-Hist.”, 1966, z. 1, s. 309–314. ROMER (ROMER-CHYSZOW) Gustaw, herbu Jelita* Ur. 7 I 1846 w Jodłowniku; zm. 10 XII 1903 w Krakowie; pochowany na cm. Rakowickim tamże, Kw. IX, wsch. Ojciec Konstanty Karol (1817–1896), właściciel dóbr; matka Marianna (Maria) Elżbieta z d. Kirchner (ok. 1820–14 III 1899); rodzeństwo: Tadeusz (ur. ok. 1850); Maria (ur. ok. 1850), żona Aleksandra Dydyńskiego; Stefan (ur. ok. 1850); Adam (1856–1931). 1 żona Bronisława z d. Wyszkowska (1850– 1899), ślub 19 III 1871; dzieci: Wanda (ur. 1878), żona Kazimierza Bzowskiego; Adela (ur. 1884), żona Adama Głażewskiego. 2 żona Jadwiga z d. Lasocka (ur. 1868), ślub 9 II 1901. Wykształcenie • Prywatysta w Gimn. św. Anny, matura 5 VII 1863 (w życiorysie w teczce habilitacyjnej błędna data matury – 1 VII 1863). • UJ, Wydz. Filozof., st. nzw. 1861/62 (uczęszczał na wykład z dziejów języka polskiego, będąc równocześnie uczniem VII klasy gimn.). UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1865/66–1866/67; świadectwo odejścia 15 VII 1867; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I – 3 VIII 1868; ryg. II – 16 VII 1869; ryg. III – 5 IV 1870; ryg. IV – 12 XII 1870. Dr praw UJ (na podstawie obronionych tez) 27 I 1871. • Uniw. w Heidelbergu, Wydz. Prawa, st. zw. 1863/64–1864/65 sem. I. • Uniw. w Berlinie, Wydz. Prawa, st. zw. 1864/65 sem. II. • Uniw. w Wiedniu, Wydz. Prawa, st. zw. 1866/67; absolutorium 30 VII 1868. • Wniósł 26 III 1873 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa rzymskiego i jego historii na podstawie rozprawy: O zobowiązaniach przemiennych według prawa rzymskiego z uwzględnieniem prawa austriackiego i francuskiego, Kr. 1873; referenci: F. Zoll sen., M. Zatorski; kolokwium 27 VI 1873; wykład habilitacyjny 1 VII 1873. Doc. pryw. prawa rzymskiego i jego historii UJ 1 VII 1873 (Kol. Prof.), 1 VIII 1873 (MWiO). Kariera pozauniwersytecka Tow. Wzajemnych Ubezpieczeń w Kr., zca dyrektora 1873–1876; tamże, rada Nadzorcza, członek 1895–1897; tamże, dyrektor-referent IV 1897–1903. Bank Krajowy Królestwa Galicji i Lodomerii we Lw., Rada Nadzorcza, członek. Sejm Krajowy Galicyjski, poseł od 1892. Wydz. Krajowy we Lw., członek. Rada Powiatowa w Nowym Sączu, członek. Galicyjskie Tow. Kredytowo-Ziemskie we Lw., dekastator; tamże, oddział w Nowym Sączu, zca prezesa. Galicyjski Fundusz Propinacyjny, tzw. grono uprawnionych, członek. Zakład Sadowniczy „Glinka” na Prądniku w Kr., prezes kuratorii. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: doc. pryw. prawa rzymskiego 1 VIII 1873–28 VI 1875 (zrzekł się docentury). Inne: Nowy Sącz, honorowy obywatel. Order Franciszka Józefa, komandor. Najważniejsze prace Nie pozostawił. Źródła archiwalne: AUJ, WP II 80, prot. pos. Rady Wydz.; WP II 138, teczka habilitacyjna (również rozprawa w rkps); WP II 517, poz. 1544; WP II 518, poz. 77; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: T.Z. Bednarski, Romer Gustaw, PSB, t. XXXI, s. 646–647. CSUI, t. III: R, s. 210. M. Patkaniowski, Dzieje..., s. 330. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=14.1.391 (dostęp z 12 III 2014). ROSENBLATT Józef Michał Ojciec Joachim Chaim (ur. X 1826), dr prawa cywilnego UJ 3 VI 1859, adwokat; matka Karolina (Szyfra Jochebet) z d. Einbild (ur. 1829), ślub 11 II 1850 w Kr.; rodzeństwo: Emanuel Izydor (Majer Iser), ur. 7 VIII 1854, dr wszech nauk lekarskich UJ 24 VII 1878; Hirsch (Henryk), ur. 9 XII 1864, dr praw UJ 1 X 1886, adwokat. Żona Klara z d. Koppelman (ur. 6 II 1858), ślub 12/24 VIII 1879; dzieci: syn Alfred (22 VI 1880–7 VII 1947), dr fi lozofii (matematyka) UJ 1 IV 1908, prof. Uniw. w Limie; córki: Joanna Janina (Eugenia), ur. 12 XI 1882, st. zw. Wydz. Filozof. UJ; Karola (ur. 12 VI 1891); Helena (ur. 6 III 1899). Wykształcenie • Gimn. św. Anny, kl. I–VIII: 1863/64–1870/71, matura 22 VI 1871. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1871/72–1874/75; absolutorium 23 IX 1875; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (politicum) – 2 X 1875; ryg. II (iudicale) – 23 XI 1875; ryg. III (historicum) – 10 I 1876. Dr praw UJ 11 I 1876. PEP w Kr: egz. hist.-prawny – zdawał w 1874; egz. sąd. – 26 VI 1875; egz. z nauk pol. – 1 X 1875. • Studia specjalistyczne (uzupełniające) w Uniw. w Berlinie, w Uniw. w Lipsku i w Uniw. w Monachium IV–VII 1876. • Wniósł 3 X 1876 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa i postępowania karnego na podstawie rozprawy: Rzecz o zbiegu przestępstw z uwzględnieniem obecnego ustawodawstwa w Europie, W-wa 1877 (w j. niem.: Die Lehre von der Strafenconcurrenz, Teschen 1879); referenci: A. Bojarski, F.K. Kasparek; kolokwium 17 II 1877; wykład habilitacyjny nt.: „O karze więzienia i sposobie jej przeprowadzenia” (druk: Kara więzienia i zakłady karne, Lw. 1877) 21 II 1877. Doc. pryw. prawa karnego materialnego („prośbie o veniam legendi w przedmiocie postępowania karnego odmawia ponieważ praca przedłożona nie daje rękojmi, co do naukowego uzdatnienia proszącego także w tym przedmiocie”) 21 II 1877 (Kol. Prof.), 30 IV 1877 (MWiO). Wniósł 14 XII 1877 na UJ podanie o rozszerzenie habilitacji na proces (procedurę) karną na podstawie rozprawy: O prokuratorii rządowej, Kr. 1877; referenci: A. Bojarski; petent 1878 podanie wycofał. Wniósł 17 VI 1878 na UJ drugie podanie o rozszerzenie habilitacji na procedurę (proces) karny na podstawie rozpraw: O gwarancjach sprawiedliwego wyroku w procesie karnym, „Prz. Sąd. i Adm.”, 1878, t. III oraz O sądach ławników (inny tytuł: Rzecz o sądach ławniczych), „Prz. Sąd. i Adm.”, 1878 (wyd. osobno: Gwarancje sprawiedliwego wyroku i Rzecz o sądach ławniczych. Dwie rozprawy z dziedziny postępowania, Lw. 1879); referenci: A. Bojarski, F.K. Kasparek; kolokwium 17 VII 1878; zwolniony 17 VII 1878 od wykładu habilitacyjnego. Doc. pryw. procesu karnego (rozszerzenie habilitacji) 17 VII 1878 (Kol. Prof.), 6 VIII 1878 (MWiO). Kariera pozauniwersytecka Sąd Krajowy w Kr., auskultant w oddziale karnym 19 X 1875–1876. Praktyka adwokacka 1877–X 1882. Izba Adwokacka w Kr., adwokat 1 I 1885–1917. Izba Adwokacka w Kr., członek; tamże, wiceprezes 1903–1904; tamże, Rada Dyscyplinarna Adwokacka, członek 1896; tamże, wiceprzewodniczący 1901–1902, 1904–1917; tamże, przewodniczący VI 1902–VI 1904. Rada Miasta Krakowa, radny 1885–1917. AU, Wydz. Hist.-Filozof., Kom. Pr., członek. Kasa Oszczędności w Kr., członek zarządu. Tow. Prawników i Ekonomistów w Kr., członek. Zbór Izraelicki, członek-reprezentant. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: doc. pryw. materialnego prawa karnego 30 IV 1877–14 XI 1887 (z tytułem prof. nzw. od 18 XI 1884); bezpłatny prof. nzw. prawa i postępowania karnego 14 XI 1887–1 VI 1917 (z tytułem i charakterem profesora zwyczajnego od 2 XII 1893); wykładowca austriackiego procesu cywilnego 1 X 1890–30 IX 1892; wykładowca austriackiego prawa cywilnego 1 X 1892–30 IX 1897. Rządowa Komisja Egzaminów Prawniczych w Kr., oddział sądowy, członek 1882– 1917. Inne: tzw. Najwyższe Uznanie Szczególne 23 XII 1883. Order Żelaznej Korony, kl. III 1913. Najważniejsze prace Zasady nauki o udziale w przestępstwie, W-wa 1874. Czarownica powołana. Przyczynek do historii spraw przeciw czarownicom w Polsce, wyd. I: W-wa 1882; wyd. II: W-wa 1883. Wykład powszechnego austriackiego prawa karnego, Kr. 1884. Prawo cywilne austriackie, Kr. 1889. (współautor S. Wróblewski), Powszechny kodeks handlowy wraz z ustawą wprowadzającą i innymi ustawami oraz rozporządzeniami odnoszącymi się do prawa handlowego, orzeczeniami Sądu Najwyższego w Wiedniu i Lipsku, wyd. I: Cieszyn 1877; wyd. II: Kr. 1898. (współautor: S. Wróblewski), Komentarz do austriackiego kodeksu handlowego, t. I–II, Kr. 1906–1907. Źródła archiwalne: ANKr., Zespół Akt Sądu Krajowego Karnego, akta J. Rosenblatta; akta procesu W. Waryńskiego i towarzyszy. AUJ, S II 619, teczka personalna; WP II 80, prot. pos. Rady Wydz.; WP II 138, teczka habilitacyjna; WP II 518, poz. 356; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: M. Bielski, Dwustulecie Katedry Prawa Karnego Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kr. 2011. CSUI, t. III: R, s. 229–230. J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., passim. J. Malec, Rosenblatt Józef, PSB, t. XXXII, s. 69–71 (dot. Alfreda, s. 66–67, S.M. Brzozowski). M. Patkaniowski, Dzieje..., passim. SBAP I, t. I: G–Ł, s. 359–360. J. Widacki, Szkice z dziejów prawa karnego i kryminologii w Krakowie. Myśli i ludzie, Kr. 2014. W. Wolter, Nauka prawa karnego od drugiej połowy XIX wieku. Jej początki–klasycyzm–nowe kierunki. Edmund Krzymuski (1851– 1928)–Józef Rosenblatt (1853–1917)–Juliusz Makarewicz (1872–1955)–Józef Reinhold (1884–1928), w: Studia z dziejów..., s. 320–335. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=psb.26539.1 (dostęp z 12 III 2014). http://www.ics.uci.edu/~dan/genealogy/Krakow/Families/Rosenblatt.html (dostęp z 18 III 2014). ROSTWOROWSKI (ROZTWOROWSKI) Michał Jan Cezar, herbu Nałęcz, hrabia Ojciec Roman (16 VIII 1826–12 VI 1906), były ziemianin, właściciel dóbr Kowalewszczyzna w gub. łomżyńskiej, urzędnik; matka Maria Wiktoria z d. Gloger (1835–20 II 1912); rodzeństwo: Jadwiga (3 IX 1854–6 X 1944); Stefan (11 I 1856–22 VII 1889); Stanisław (9 II 1858– 9 VIII 1888), malarz; Tadeusz Maria (21 III 1860–22 VIII 1928), architekt; Wiktoria (1862– 1876); Zofia (8 VII 1867–14 IV 1929), żona Stanisława Wessel; Leonia (29 XI 1870–25 I 1946), żona Józefa Wierusz Kowalskiego; Karol Paweł (12 IV 1874–8 II 1927), muzyk. Żona: Maria Róża (Rozalia) z d. Christin (ur. ok. 1870), ślub 1891, baronówna; córki: Maria Róża (Rozalia), 25 III 1899–1981, żona Tadeusza Łubieńskiego; Maria Magdalena (1909–1978), żona 1v. Jerzego Sczanieckiego, 2v. Andrzeja Kochanowskiego. Wykształcenie • III Gimn. w W-wie, matura 1883. • Ces. Uniw. w W-wie, Wydz. Prawa 1883/84. • Uniw. w Petersb., Wydz. Prawa 1884/85–1886/87; kandydat praw na podstawie pracy: „Concordatum Calixtinum” 1888. Uniw. w Petersb., Wydz. Filozof.-Hist. 1887/88. • SNP w Paryżu 1889/90–1890/91, dyplom ukończenia 29 VI 1891. • Szkoła Prawa (École de Droit) w Paryżu 1892/93. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1891/92–1892/93; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (historicum) – 22 III 1892; ryg. II (politicum) – 16 XII 1892; ryg. III (iudicale) – 17 VII 1893. Dr praw UJ 18 VII 1893. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w Bernie i w Wiedniu 1894–1895. • Wniósł 22 V 1895 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa międzynarodowego na podstawie rozprawy: Jurysdykcja karna na okrętach handlowych w portach zagranicznych, Kr. 1895; referenci: F.K. Kasparek, E. Krzymuski; kolokwium 21 I 1896; wykład habilitacyjny: „O znaczeniu przynależności państwowej w stosunkach międzynarodowych” („Uber die Bedeutung des Heimathsrechts im internationalen Rechtsverkehr”) (inne zgłoszone: „O ogólnym znaczeniu średnich wieków dla historii społeczności międzynarodowej”; „O dyplomatycznym charakterze nuncjuszów apostolskich”) 29 I 1896. Doc. pryw. prawa narodów i prawa międzynarodowego prywatnego 29 I 1896 (Kol. Prof.), 9 V 1896 (MWiO). Kariera pozauniwersytecka Inst. Prawa Międzynarodowego, członek 1898. AU, Wydz. Hist.-Filozof., Kom. Pr., członek; tamże, Komitet dla Dziejów Polski Porozbiorowej, członek; tamże, sekretarz 1899. Towarzystwo PSNP w Kr., prezes 1910; tamże, dyrektor 1911–1914. NKN, Przedstawicielstwo w Bernie, przedstawiciel na Szwajcarię i kraje zachodniej Europy. Polska Agencja Prasowa, szef VII 1916–1918. Tymczasowa Rada Stanu, Komisja Sejmowo-Konstytucyjna, członek 1917. Rada Regencyjna Królestwa Polskiego, Przedstawicielstwo w Bernie, przedstawiciel 25 V–XI 1918. Tow. Prawnicze i Ekonomiczne w Kr., członek 1920. „Czas. Prawne i Ekon.”, Komitet Redakcyjny, członek. International Law Association, członek. Stały Trybunał Rozjemczy w Hadze, członek 12 V 1923. STSM w Hadze, sędzia 25 IX 1930 (1931)–24 III 1940. Konferencja Haska ds. kodyfikacji prawa międzynarodowego prywatnego, delegat MSZ i MSpr. 1924–1925. Konferencja w Genewie celem rozpatrzenia zastrzeżeń Stanów Zjednoczonych do statutu STSM, delegat. VII Zgromadzenie Ogólne Ligi Narodów, zca delegata rządu. Komisja koncyliacyjna polsko-szwedzka i belgijsko-finlandzka (wg Pa-wła Sarneckiego: belgijsko-hiszpańskiej i francusko-duńskiej). Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: katedra prawa międzynarodowego prywatnego (politycznego) i prawa narodów, prof. nzw. 9 V 1896–30 IX 1903; katedra prawa narodów i prawa państwowego ogólnego i austriackiego, prof. nzw. 1 X 1903 (nominacja 18 IX 1903)–30 IX 1908; tamże, 1 X 1908 (nominacja 15 VIII 1908)–31 XII 1930 (przeniesiony w stan spoczynku); dziekan 1912/13; SNP w Kr., dyrektor 1920–1930; rektor 1924/25 (od 22 IV 1925)–1925/26; prorektor 1926/27; prof. hon. 1 III 1931 (nominacja 25 II 1931)–24 III 1940. Kom. Kod. II RP: członek 1 VI 1920, członek wydziału cywilnego; referent, obok F. Zolla iun., projektów prawa prywatnego międzynarodowego i prywatnego międzydzielnicowego. Inne: OOP, Krzyż Komandorski z Gwiazdą 10 XI 1926; ZKZ 11 XI 1936. Najważniejsze prace Austriacka Izba Panów, cz. 1: Jej czynniki składowe, Lw. 1900. Diariusz Sejmu z r. 1830–1831, Kr. 1907–1912. Rada Ministrów i Rada Stanu Księstwa Warszawskiego, Kr. 1911. Wojna i traktat pokojowy, Kr. 1916. Dziennik czynności Komisji Rządzącej, Kr. 1918. Liga Narodów, Kr. 1920. Nasza konstytucja, Kr. 1922. Prawo spadkowe na warsztacie ostatnich konferencji haskich (1925–1928), Kr. 1928. Uwagi: tytuł szlachecki używany bez podstawy prawnej – tzw. hrabia kopertowy. Źródła archiwalne: AUJ, S II 611, S II 619, teczka personalna, S II 987; WP II 138, teczka habilitacyjna, WP II 521, „Liber rigorosorum...”, poz. 10; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: CSUI, t. III: R, s. 260. J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., passim. S. Grodziski, Komisja..., s. 47–81. K. Grzybowski, Siedemdziesiąt lat nauki prawa państwowego. Franciszek Kasparek (1844–1903)–Michał Rostworowski (1864–1940)–Maciej Starzewski (1891–1944), w: Studia z dziejów..., s. 337–347. B. Łomżanin, Michał Rostworowski, w: Straty kultury polskiej 1939–1945, red. A. Ordęga, T. Terlecki, t. I, Glasgow 1945, s. 199–207. Łoza, s. 629–630. S.E. Nahlik, Rostworowski Michał Jan, PSB, t. XXXII, s. 221–224. M. Patkaniowski, Dzieje..., s. 372, 373, 426–429, 441, 442, 445. Poczet rektorów..., s. 314. A. Redzik, Stanisław Starzyński..., passim. Relacje pracowników..., s. 35–37. P. Sarnecki, Michał Rostworowski, w: Konstytucjonaliści polscy..., s. 287–294. Idem, Michał Rostworowski, w: Złota Księga Wydziału Prawa..., s. 217–225. J. Sikora, 1932–1936..., s. 14. B. Żongołowicz, Dzienniki..., s. 237. P.M. Żukowski, Wychowankowie Uniwersytetu Jagiellońskiego..., s. 164–170. Źródła internetowe: http://www.biographien.ac.at/oebl_9/273.pdf (dostęp z 25 III 2013). http:// wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=psb.26684.10 (dostęp z 12 III 2014). ROSZKOWSKI Gustaw Jan Nepomucen* Ur. 7 IV 1847 we wsi Syrniki; zm. 7 IV 1915 w Wiedniu; pochowany na cm. w Wiedniu, na-stępnie na Cm. Łyczakowskim we Lwowie. Ojciec Florentyn (Florencjusz) Łukasz Piotr (ur. ok. 1820), ziemianin; matka Eleonora z d. Morska (ur. ok. 1820); siostra Zofi a (ur. ok. 1850), żona Emila Godlewskiego sen. Żona Katarzyna z d. Maringe (zm. 1940), ślub 1874; dzieci: Witold Florencjusz Gorgoniusz (9 IX 1878–11 II 1939), prof. Szk. Pol. (Pol.) we Lw.; Malwina (ur. ok. 1880), żona Stefana Dąbrowskiego; Irena (ur. ok. 1880), żona NN Teodorowicza; oraz sześcioro zmarłych w dzieciństwie. Wykształcenie • V Gimn. w W-wie, matura 1864. • Szkoła Główna w W-wie, Wydz. Prawa 1864/65–1868/69; magister praw 15 VII 1869. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w Uniw. w Berlinie, w Uniw. w Lipsku i w Uniw. w Heidelbergu. • Przedstawił na Uniw. we Fryburgu Bryzgowijskim rozprawę na stopień doktora fi lozofi i: Über das Wesen des Eigentums, Freiburg im Breisgau 1870. Dr fi lozofii Uniw. we Fryburgu Bryzgowijskim 13 IV 1870. • Wniósł 6 X 1870 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu fi lozofi i prawa na podstawie rozprawy: Pogląd na naukę Fryderyka Karola Savigny’ego ze stanowiska fi lozofi i prawa, Kr. 1871; referenci: U. Heyzman, F. Zoll sen.; wykład habilitacyjny: „O metodzie wykładu fi lozofi i prawa” (druk: O metodzie wykładu fi lozofi i prawa, Kr. 1871) (inne zgłoszone: „O stosunku historii prawa do fi lozofii prawa”, „O stanowisku Kanta w historii i fi lozofii prawa”) 21 IV 1871. MWiO reskryptem z 1 IV 1871 zwolniło kandydata od wykazania się stopniem doktora praw uzyskanym w jednym z uniwersytetów austriackich. Doc. pryw. fi lozofii prawa (odmówiono veniam legendi z prawa narodów) UJ 25 IV 1871 (Kol. Prof.), 25 V 1871 (MWiO). Wniósł 18 I 1872 na UJ podanie o rozszerzenie habilitacji na prawo narodów na podstawie rozprawy: O poselstwach dyplomatycznych i konsularnych, W-wa 1872; referenci: U. Heyzman, E. Fierich; Kol. Prof. 15 IV 1872 uznało przedłożoną rozprawę za niewystarczającą i nie dopuściło do kolokwium. Kariera pozauniwersytecka Trybunał Cywilny w W-wie, patron od 7 IV 1873. Obrońca w sądach konsystorskich od 13 X 1873. Adwokat w sądach warszawskich od 25 VII 1876. Rada Miejska we Lw., członek od 1883; tamże, Kom. Pr., członek 1883–1895; tamże, członek II sekcji dla spraw majątkowych, handlu i przemysłu 1886–1895. Rada Państwa w Wiedniu, poseł 1890–1907, 1908–1911. Radca dworu 1904. Institut de droit International w Belgii, członek rzeczywisty 7 IX 1891. Tow. Katolickich Robotników „Przyjaźń” we Lw., członek 1912. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: doc. pryw. fi lozofii prawa (od półrocza letniego 1872 nie wykładał, w 1873 odszedł do Warszawy) 25 V 1871–10 XII 1878. • w ULw.: katedra fi lozofii prawa i prawa narodów, prof. nzw. 10 XII 1878– 23 IX 1888; tamże, prof. zw. 23 IX 1888–7 IV 1915; dziekan 1896/97. Państwowa Komisja Egz. Prawniczych, oddział nauk politycznych, członek. Inne: Order Żelaznej Korony III klasy 1904. Radca dworu od 1904. Order Czerwonego Krzyża (serbski) 1907. Sambor, honorowy obywatel 1893. Najważniejsze prace O istocie i znaczeniu fi lozofi i prawa, Kr. 1871. Stanowisko szkoły historycznej w nauce prawa, W-wa 1871. O pojęciu prawa natury, Lwów 1879. O przywilejach i ceremoniach w świecie dyplomatycznym, Lw. 1872. O azylach i ekstradycji, Lw. 1881. O organizacji międzynarodowego związku państw, Lw. 1880. O projekcie kodyfi kacji międzynarodowego prawa wojny, Lw. 1881. O kodyfikacji prawa międzynarodowego, Kr. 1882. O konwencji genewskiej, Lw. 1887. O obecnym prawie wojny lądowej, Lw. 1889. O początkach kodyfikacji międzynarodowego prawa prywatnego w Europie, Lw. 1908. Prawo co do żeglugi napowietrznej, Lw. 1912. Źródła archiwalne: AUJ, WP II 80, prot. pos. Rady Wydz.; WP II 138, teczka habilitacyjna; M. Barcik, „Korpus...”. DALO, fond 26, spis 5, sprawa 1645, teczka personalna. Źródła drukowane i literatura: Historia Uniwersytetu Lwowskiego..., t. II, passim. S.E. Nahlik, Roszkowski Gustaw, PSB, t. XXXII, s. 262–264. M. Patkaniowski, Dzieje..., s. 365–367, 371, 442. Stanisław Starzyński..., passim. SBAP I, t. I: M–R, s. 361–363. E. Till, ś.p. Gustaw Roszkowski, „Przegląd Prawa i Administracji”, 1915, R. XL, s. 229–230. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=psb.26708.1 (dostęp z 12 III 2014). RUDNIK Mieczysław Ur. 3 VIII 1925 w Dobrohostowie, pow. drohobycki. Ojciec Marcin; matka Maria. Wykształcenie • Gimn.: Lic. w Kr., matura 1945. • UJ, Wydz. Prawa 1945/46–1948/49; egzaminy roczne na stopień magistra praw: egz. I –25 X 1946; egz, II – 14 XI 1947; egz. III – 24 VI 1948; egz. IV – 12 VII 1949; egzamin z medycyny sądowej – 28 II 1949; egzamin z prawa pracy – 13 IX 1949. Mgr praw UJ 13 IX 1949. SNP w Kr., absolwent. • WSNS w Kr., Studium Dziennikarskie, st. zw. 1948/49 – absolwent. • Wniósł na UJ podanie o otwarcie przewodu kandydackiego z zakresu nauk prawnych na podstawie rozprawy: „Badania nad dolegliwością w karze pozbawienia wolności”; Rada Wydz. 1 VI 1956 odroczyła wszczęcie przewodu (przewód przerwany z powodu zmian w przepisach, wznowiony jako doktorski na podstawie ustawy z 5 XI 1958). • Przedstawił na UJ rozprawę na stopień doktora praw: „Warunki reedukacji młodocianych przestępców odbywających krótkoterminowe kary pozbawienia wolności”; promotor W. Wolter; 1 VII 1965 RW wyraziła zgodę na zmianę tytułu: Badania nad dolegliwością w karze pozbawienia wolności; promotor W. Wolter; recenzenci: S. Walczak (Uniw. w W-wie), S. Stomma; egz. z wybranych zagadnień fi lozofii marksistowskiej 17 XI 1966; egz. z prawa karnego 17 XI 1966. Dr praw UJ 17 XI 1966. • Wniósł 30 I 1970 na UJ podanie o nadanie stopnia doktora habilitowanego nauk prawnych w zakresie prawa karnego materialnego na podstawie rozprawy: Warunki reedukacji młodocianych skazanych na krótkie kary pozbawienia wolności, Kr. 1970; recenzenci: W. Wolter (zrezygnował), K. Buchała, A. Pod-górecki (Uniw. w W-wie), W. Świda (UWr. – zrezygnował), L. Lornell (Uniw. w W-wie); kolokwium 29 VI 1970. Dr hab. (docent) nauk prawnych w zakresie prawa karnego materialnego 29 VI 1970 (Rada Wydz.), 30 X 1972 (odmowa zatwierdzenia przez Min. Nauki, Szkolnictwa Wyż. i Techniki w następstwie negatywnej opinii RGSW). Kariera pozauniwersytecka Sąd Apelacyjny w Kr., aplikant 1949–1951. Izba Adwokacka w Kr., aplikant. Izba Adwokacka w Kr., adwokat. PBS Orbis w Kr., kierownik 1950–1952. Centralne Więzienie w Kr., Dział penitencjarny, kierownik 1957–1961. PZPR, członek. PAN, Oddział w Kr., Komisja Nauk Prawnych, członek. ZNP, członek. Zrzeszenie Prawników Polskich, członek. ZMW, członek. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w AGH: katedra podstaw marksizmu-leninizmu, wykładowca 1951–1957. • w UJ: Katedra Prawa Karnego, asystent 1 I 1961–31 I 1864; tamże, starszy asystent 1 II 1964–30 IX 1967; tamże, adiunkt 1 X 1967–30 XI 1968; tamże, docent 1 XII 1968–30 IX 1990. Inst. Prawa Karnego, Zakład Prawa Penitencjarnego i Polityki Penitencjarnej, kierownik 2 I 1979–31 I 1982. Katedra Prawa i Polityki Penitencjarnej, kierownik 17 III 1983–30 IX 1990 (przejście na emeryturę). Zawodowe Studium Administracyjne, zca kierownika 1 X 1969–30 IX 1972. Inne: Złota Honorowa Odznaka Polskiego Komitetu Pomocy Społecznej 29 IX 1962. Złota Honorowa Odznaka ZMW 1968. Złota Odznaka Za Zasługi dla Ziemi Krakowskiej 1969. Złota Odznaka Za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa 1970. OOP, Krzyż Oficerski 29 V 1985. OOP, Krzyż Kawalerski 10 V 1978. ZKZ 17 IX 1971. Medal 30-lecia Polski Ludowej 22 VII 1974. Medal 40-lecia Polski Ludowej 22 VII 1984. Medal KEN 11 VI 1976. Najważniejsze prace Nie pozostawił. Źródła archiwalne: DSO, teczka personalna; AUJ, WP III 198, poz. 343; WP IV 154, teczka habilitacyjna; S III 246, teczka personalna; WSNS 76, teczka studencka. RUDZIŃSKI-STEINBERG (STEINBERG, STEINBERG-RUDZIŃSKI) Aleksander Witold (Witold)* Ur. 4 III 1900 w Krakowie; zm. 6 IV 1989. Ojciec Józef Steinberg (8 VI 1868–2 I 1942), dr praw UJ 18 IV 1891, adwokat; matka Wiktoria z d. Rothirsch. Żona Maria Anna z d. Krzepicka (ur. 4 I 1904). Wykształcenie • IV Gimn. w Kr., kl. I–IV, VI–VIII: 1910/11–1913/14, 1915/16–1917/18; matura 3 VI 1918. Kursy gimnazjalne w Wiedniu, kl. V: 1914/15. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1918/19–1921/22; absolutorium 20 I 1923; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (iudicale) – 27 VI 1923; ryg. II (historicum) – 19 XI 1923; ryg. III (politicum) – 24 VI 1924. Dr praw UJ 28 VI 1924. Na podstawie reskryptu MWiO z 18 II 1916, dziekan 8 VIII 1919 wliczył czas służby wojskowej jako jeden semestr do pierwszego okresu studiów prawniczych. UJ, Wydz. Filozof., st. zw. 1922/23–1926/27 trym. I; absolutorium 13 I 1927. • Przedstawił na UJ rozprawę na stopień doktora fi lozofii: „O założeniach krytyki poznania Kanta” (druk: O założeniach krytyki poznania Kanta, Kr. 1927); przedmiot gł.: fi lozofia ścisła; przedmiot pob.: socjologia (wg podania), etnologia (wg protokołu egz. ścisłego); ref. gł.: W. Rubczyński; kor. T. Garbowski; ryg. I – 14 XII 1927; ryg. II – 7 II 1928. Dr fi lozofi i (fi lozofia ścisła) UJ 16 II 1928. • Wniósł na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu teorii i fi lozofii prawa na podstawie rozprawy: Z logiki norm, Kr. 1947; referenci: J. Lande, W. Wolter, S. Wachholz; kolokwium 12 IX 1945; wykład habilitacyjny: Teoria prawa Dawida Hume’a 24 IX 1945. Doc. teorii i fi lozofii prawa UJ 24 IX 1945 (Rada Wydz.), 24 X 1945 (MOśw. – zatwierdzenie tylko w zakresie teorii prawa). Kariera pozauniwersytecka Sąd Okręgowy w Kr., aplikacja adwokacka 9 X–31 XII 1924; tamże, aplikacja sędziowska 1 I 1925–16 VII 1929; tamże, egzamin sędziowski 14 VI 1928; tamże, asesor; tamże, sędzia. Sąd w Myślenicach, sędzia 17 VII–26 XII 1929. Kancelaria Adwokacka J. Steinberga w Kr., praktykant adwokacki 25 VI 1924–9 X 1924, 31 X 1929–6 XII 1930, 6 VI 1931–18 VII 1932. Kancelaria Adwokacka Juliana Gertlera w Kr., praktykant adwokacki 7 XII 1930–5 VI 1931. Izba Adwokacka w Kr., egzamin adwokacki 15 X 1932; tamże adwokat w Kr.(w Kancelarii J. Steinberga) 24 X 1932–1939, 15 II 1945–?. Jaworznickie Komunalne Kopalnie Węgla, syndyk. Zakłady Solvay, syndyk. Tajne nauczanie w Wawrzeńczycach, Strzyżowie, Warszawie i Kamieńsku 1941–1944. MSZ, Konsulat Generalny w Nowym Jorku, radca prawny XI 1945–1950; tamże, Del. Pol. do Narodów Zjednoczonych, radca prawny III 1946–1950. ONZ, Zgromadzenie Ogólne, zca delegata IV–V 1948; tamże, p. o. delegata 1948, 1949. ONZ, Rada Bezpieczeństwa, Komisja Ekspertów, przedstawiciel Polski; tamże, przewodniczący 1946, 1947; tamże, Komitet dla Rozwoju i Kodyfikacji Prawa Międzynarodowego, członek 1947; tamże, Komitet ds. Przyjmowania Nowych Członków 1947; tamże, Komisja dla Ułożenia Konwencji Celem Zwalczania Zbrodni Ludobójstwa, członek 1948; tamże, Komisja Ekonomiczna, członek 1949. Tow. Filozoficzne w Kr., członek 1930–1945. United Nations Yearbook of Human Rights, członek. American Society of International Law, członek 1949. New York Philosophical Circle, członek 1947. American Academy of Political and Social Science w Filadelfii, członek 1949. American Philosophical Association, członek 1950. Academy of Political Science w Columbia, członek 1952. American Political Science Association, członek 1952. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UIF: katedra prawa cywilnego, asystent (laborant) 1940–1941. • w UJ: katedra teorii i fi lozofii prawa, docent 1945/46–1947/48 (urlop). • w UŁ: zca prof. w katedrze teorii i fi lozofii prawa 9 IV 1945–30 IX 1946; katedra teorii prawa, prof. nzw. 1 X 1946–1950 (urlop). • w Columbia University: School of General Studies, lektor 1957; Faculty of Political Science, asystent od 1950. Inne: J. Lande wysunął jego kandydaturę na wakującą katedrę teorii i fi lozofi i prawa na Wydz. Prawa i Nauk Społ. USB w 1935. Otrzymał amerykańskie obywatelstwo 16 VII 1956. Najważniejsze prace Zagadnienia rzeczywistości norm prawnych, „Głos Prawa”, 1930, z. 1–2. Leon Petrażycki. Studium krytyczne, „Kwartalnik Filozoficzny”, 1930, z. 4. Dziennik z powstania warszawskiego, Londyn 1974. Źródła archiwalne: AMSZ, (teczka wykreślona z ewidencji). AUJ, S II 282c; S II 283b; S II 290c; S II 291c; S II 298c; S II 299c; S II 305c; S II 312c; S II 317c; S II 324; S II 308b; S II 313b; S II 644; S II 647; WP II 291; WP II 534, poz. 37; WP III 32, teczka habilitacyjna. AUJ, S III 130; S III 246, teczka personalna. PIASA, Rudzinski Family Papers, fonds No. 35. Źródła internetowe: http://www.nytimes.com/1989/04/08/obituaries/dr-aleksander-w-rudzinski -89-a-polish-diplomat-who-defected.html (dostęp z 17 XI 2013). RYBARSKI Roman Franciszek Ur. 3 VII 1887 w Zatorze; zm. 6 III 1942 w Oświęcimiu. Ojciec Jan (zm. 1900), urzędnik sądowy; matka Albertyna z d. Szczygielska; rodzeństwo: pięcioro. Wykształcenie • II Gimn. w Rzeszowie, kl. I–III: 1898/99–1905/06, matura 1906. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1906/07–1909/10; absolutorium 30 IX 1910; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (iudicale) – 1 X 1910; ryg. II (politicum) – 31 X 1910; ryg. III (historicum) – 24 XI 1910. Dr praw UJ 25 XI 1910. PEP w Kr.: egz. hist.-prawny – 27 IV 1908; egz. sąd. – 4 VII 1910; egz. z nauk pol. – 3 XI 1910. • SNP w Paryżu 1912. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w Londynie i Oxfordzie 1911. • Wniósł 23 X 1912 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu ekonomii praktycznej i nauki skarbowości (nauki gospodarstwa społecznego) na podstawie rozprawy: Nauka o podmiocie gospodarstwa ekonomicznego, Kr. 1912; referenci: W.A. Czerkawski, A. Krzyżanowski; kolokwium 8 II 1913; wykład habilitacyjny: „Istotne znamiona podatku” (inne zgłoszone: „O pracy produktywnej i nieproduktywnej w oświetleniu ekonomistów klasycznych”, „Wpływ ceny na wartość użytkową”) 11 II 1913. Doc. pryw. ekonomii praktycznej i nauki skarbowości UJ 11 II 1913 (Kol. Prof.), 11 III 1913 (MWiO). Kariera pozauniwersytecka Namiestnictwo we Lw., praktykant konceptowy z przydziałem do Starostwa w Kr. 19 XII 1910–10 IX 1911. PSNP w Kr., asystent 1914. Del. Pol. w Paryżu, ekspert delegacji 1919; tamże, sekretarz delegacji od VII 1919. Min. byłej Dzielnicy Pruskiej, podsekretarz stanu od X 1919. MSk., podsekretarz stanu II 1920–31 VIII 1921. Liga Narodowa, członek 1910. Związek Ludowo-Narodowy, członek 1919. Obóz Wielkiej Polski, Wielka Rada, członek 1928. Sejm, poseł 1928–1935. PAU, Wydz. Hist.-Filozof., członek korespondent (20 III 1925) 12 VI 1925; tamże, członek czynny (26 III 1938) 17 VI 1938. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: Wydz. Prawa, doc. pryw. ekonomii politycznej i skarbowości 11 III 1913– 30 IX 1917; prof. nzw. nauki skarbowości i austriackiego prawa skarbowego 1 X 1917 (nominacja 12 VI 1917)–1 II 1922. Wydz. Inst., Studium Roln., wykładowca rachunkowości państwowej 1916/17 sem. I. • w Polit. Warsz.: wykładowca ekonomii politycznej 1 XI 1921–31 I 1922; prof. nzw. ekonomii politycznej 1 II 1922 (nominacja 6 III 1922)–31 X 1922; prof. zw. ekonomii politycznej 1 XI 1922 (nominacja 28 X 1922)–30 IV 1924; wykładowca ekonomii politycznej 1 V 1924–30 IX 1925. • w Uniw. w W-wie (w latach 1935–1945 – UJP): wykładowca ekonomii społecznej 19 I 1922–1923; prof. zw. skarbowości i prawa skarbowego 1 V 1924–6 III 1942; dziekan 1937/38, 1939/40. Inst. Prawa Lotniczego i Zagadnień Gospodarczych Lotnictwa, dyrektor od VIII 1938. Inne: OOP, Krzyż Komandorski 1923. Order Krzyża Grunwaldu III klasy 1972 (pośmiertnie). Krzyż Oświęcimski 1988 (pośmiertnie). Aresztowany 17 V 1941, wywieziony do Obozu w Oświęcimiu 21 VII 1941, gdzie zmarł. Najważniejsze prace Wartość wymienna jako miara bogactwa, Kr. 1914. Idea gospodarstwa narodowego, Kr. 1919. Marka polska i złoty polski, W-wa 1922. Wartość, kapitał i dochód, W-wa 1922. System ekonomii politycznej, t. I: W-wa 1924; t. II: W-wa 1930; t. III: W-wa 1939. Polityka i gospodarstwo, W-wa 1927. Handel i polityka handlowa Polski w XVI stuleciu, t. I: Poz. 1928; t. II: Poz. 1929. Nauka skarbowości, W-wa 1935. Program gospodarczy, W-wa 1937. Źródła archiwalne: AAN, MWRiOP, sygn. 5443, teczka personalna. AUJ, S II 619, teczka personalna; WP II 138, teczka habilitacyjna; WP II 525, poz. 70; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: G. Bałtruszajtys, Roman Rybarski, w: Profesorowie Wydziału Prawa i Administracji..., s. 143–145. CSUI, t. III: R, s. 382–383. U. Jakubowska, Rybarski Roman, PSB, t. XXXIII, s. 289–293. B. Łomżanin, T. Brzeski, Roman Rybarski, w: Straty kultury polskiej 1939– 1945, red. A. Ordęga, T. Terlecki, t. I, Glasgow 1945, s. 208–217. Łoza, s. 641. M. Patkaniowski, Dzieje..., s. 410, 434. Poczet członków..., s. 101. Roman Rybarski o narodzie ustroju i gospodarce, oprac. S. Rudnicki, W-wa 1997. SBSP, t. III, s. 257–259. Uczeni polscy..., t. III: M–R, s. 603–606. Uniwersytet Warszawski w latach 1915/1916..., s. 93–94, 98, 103–104, 300. B. Żongołowicz, Dzienniki..., passim. RYDZOWSKI Andrzej Marcin Ur. 7 XI 1829 w Ciężkowicach nad Białą; zm. 20 I 1881 w Wiedniu. Ojciec Antoni, zmarł; matka Maria (Marianna) z d. Filipowicz, 2v. Radler; ojczym Antoni Radler, kupiec. Żona Helena z d. Rzesińska (córka Jana Kan-tego Hieronima Stefana (zob.)). Wykształcenie • Lic. w Nowym Sączu. Lic. w Tarnowie. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1848/49–1850/51, 1853/54; absolutorium 1856; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I – 21 IV 1855; ryg. II – 7 IV 1856; ryg. III – 28 VII 1856; ryg. IV – 22 XI 1858. Dr obojga praw UJ 27 XI 1858. • ULw., Wydz. Filozof., st. zw. 1852/53. Kariera pozauniwersytecka Prywatny nauczyciel wiejski w domu Stanisława Żeleńskiego w Grodkowicach 1851–1852. Prok. Sk., Eksp. w Kr., praktykant konceptowy 17 X 1856–1958; tamże, koncepcista 21 IX 1858–1861. Adwokat w Złoczowie 10 VI 1861; adwokat w Kr. 1864. Rada Miasta Krakowa, radny 1 VIII 1866. TNK, członek; tamże, Komisja Językowa, członek 30 X 1869. AU, Wydz. Hist.-Filozof., członek nadzwyczajny 23 XII 1872. Sejm Krajowy Galicyjski, poseł 1865–1867, 1870–1881; tamże, Komisja Prawnicza, członek 1877–1881. Delegat Sejmu Krajowego Galicyjskiego do Rady Państwa w Wiedniu od 1870. Rada Państwa (austriacka), poseł 1874 i 1879; tamże, Koło Polskie w Wiedniu, członek. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: suplent (zca prof.) w katedrze fi lozofii prawa i europejskiego prawa narodów 1 IV 1864–1871. Najważniejsze prace O urządzeniu ksiąg hipotecznych włościańskich i miejskich w Galicji, „Prz. Pol.”, 1868. Program odbudowy Sukiennic przedstawiony Radzie Miasta Krakowa, Kr. 1869. Sprawozdanie komisji hipotecznej w przedmiocie zaprowadzenia ksiąg gruntowych w kraju naszym, Lw. 1871. (współautor), Projekt ustawy o księgach hipotecznych w Galicji i W. Ks. Krakowskim, Lw. 1871. Kilka słów o prawie zastawu, „Prz. Sąd. i Adm.”, t. II, 1877. Źródła archiwalne: AUJ, S I 506; WP II 147; WP II 515–516, poz. 75, 82, 93, 220, 223; M. Barcik, „Korpus...”. BN PAU i PAN w Kr., rkps 1355 k. 49. Źródła drukowane i literatura: CSUI, t. III: R, s. 401. I. Homola-Skąpska, Rydzowski Andrzej, PSB, t. XXXIII, s. 451–453. M. Patkaniowski, Dzieje..., s. 276, 280–284, 319, 365, 366, 455, 458. Poczet członków..., s. 101. SBAP I, t. I: M–R, s. 368–369. RYSIAK Gwidon Janusz Pankracy Ojciec Józef; matka Zofia Janina z d. Przyucka; brat Andrzej. Żona Maria Elżbieta z d. Tynel (ur. 14 VIII 1939), ślub 28 I 1961 w Kr. Wykształcenie • LO im. S. Żeromskiego w Kielcach, matura 4 VI 1952. • UJ, Wydz. Prawa 1952/53–1955/56. Mgr praw UJ na podstawie rozprawy: „Prawo wojny Sebastiana Petrycego z Pilzna”; promotor: L. Ehrlich; recenzent: W. Osuchowski 22 VI 1956. • Przedstawił na UJ rozprawę na stopień doktora praw: „Trybunał Administracyjny Narodów Zjednoczonych”; promotor L. Ehrlich; recenzenci: A. Klafkowski (UAM), S.E. Nahlik (UJ); ryg. z prawa międzynarodowego publicznego – 27 V 1963; ryg. z ekonomii politycznej – 27 V 1963. Dr praw UJ 27 V 1963. • Studia specjalistyczne (uzupełniające) w Akademii Prawa Międzynarodowego w Hadze 1964; Uniw. w Oxfordzie, Wydz. Prawa 1965. • Wniósł 21 VI 1968 na UJ podanie o nadanie stopnia docenta nauk prawnych w zakresie prawa międzynarodowego publicznego na podstawie rozprawy: Funkcje Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych w utrzymaniu międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa (art. 11 ust. 1 i 2 Karty NZ), Kr. 1969; recenzenci: A. Klafkowski (UAM), R. Bierzanek (UŁ), W. Morawiecki (SGPiS); kolokwium. Dr hab. (na podstawie ustawy z 20 XII 1968) nauk prawnych w zakresie prawa międzynarodowego publicznego 30 VI 1969 (Rada Wydz.), 30 IV 1970 (MOiSW). Kariera pozauniwersytecka ZMP, członek. ZNP, członek. International Law Association, Polish Section, member. Inst. Śląski, Inst. Naukowo-Badawczy w Opolu, docent 1 X 1973–30 IX 1976. Kancelaria Sejmu, doradca Szefa Kancelarii od 1991. Stronnictwo Demokratyczne, członek. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: katedra prawa międzynarodowego publicznego, asystent 26 X 1956–30 XI 1957; tamże, starszy asystent 1 XII 1957–30 IX 1963; tamże, adiunkt 1 X 1963– 31 III 1972; tamże, docent 1 IV 1972 (stanowisko)–30 IX 1976. Inst. Polonijny, docent 1 X 1976 (stanowisko)–31 VIII 1978; tamże, Pracownia Prawna, kierownik 1 X 1976–30 IX 1979. Zakład Polonijny, Pracownia Prawna, kierownik 1 X 1973–30 IX 1974; tamże, zca kierownika Zakładu i Dyrektor Szkoły Letniej Kultury i Języka Polskiego 1 I 1973–30 XI 1975. Polonijny Ośrodek Naukowo-Dydaktyczny, zca kierownika 1 X 1975–31 III 1976. Inst. Badań Polonijnych, p. o. dyrektora 1 X 1976–31 VIII 1977; tamże, zca dyrektora 22 V 1976–31 VIII 1978. Inst. Nauk Politycznych, Zakład Stosunków Międzynarodowych, docent 1 X 1978–1996(?); tamże, kierownik 2 I 1979–31 XII 1982; tamże, Katedra Prawa Międzynarodowego Publicznego, kierownik 1 X 1981–31 VIII 1987, 15 IV 1988–31 VIII 1993; tamże, opiekun katedry 1 X 1993–30 IX 1995. Inne: Medal XL-lecia Polski Ludowej 1984. Medal KEN 1976. Najważniejsze prace (współautor F. Hawranek), Rola Związku Polaków w Niemczech jako organizatora mniejszości narodowych w Niemczech, Opole 1972. (współautor J. Kokot), Obywatelstwo polskie, Opole 1974. Źródła archiwalne: AUJ, DSO, teczka personalna; WP IV 27; WP IV 129, teczka magisterska; WP IV 153, teczka doktorska; WP IV 154, teczka habilitacyjna; Z 95/I, Katedra Prawa Międzynarodowego, sprawy osobowe. Źródła drukowane i literatura: M. Banach, Z. Szafrańska, Gwidon Rysiak, „Prz. Zach.”, 1997, nr 4, s. 237–238. Z. Czubiński, Z. Szafrańska, Doc. dr hab. Gwidon Rysiak (1935–1996), „Państwo i Prawo”, 1998, R. 53, z. 2, s. 86–87. RZESIŃSKI Jan Kanty Hieronim Stefan, herbu Jastrzębiec Ur. 22 VIII 1803 w Rajsku k. Oświęcimia; zm. 26 VI 1855 w Krakowie; pochowany na cm. Rakowickim tamże, Kw. F, rząd 16, grób 10, obecnie nie istnieje. Ojciec Józef; matka Barbara z d. Wolska. Żona Joanna z d. Woszczyńska (1818–1864); córka Helena (1840–1878), żona Andrzeja Marcina Rydzowskiego (zob.). Wykształcenie • Lic. św. Anny w Kr., matura w 1819. • UJ, Wydz. Filozof. 1819/20–1821/22; mgr fi lozofii UJ 12 VII 1824. • Przedstawił na UJ rozprawę na stopień doktora fi lozofi i: Justinio Trogi Pompeii Epitomatore Annuenta amplissimo in Universitatis Cracoviensis, Kr. 1826. Dr fi lozofii UJ 16 VII 1826. • UJ, Wydz. Prawa, egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora obojga praw: ryg. I – 12 I 1827; ryg. II – 30 VI 1827; ryg. III – 19 XI 1827. Dr obojga praw UJ (na podstawie rozprawy: De usursis secundum jus Romanum commentatio inauguralis, Kr. 1828) 1828. Kariera pozauniwersytecka Trybunał I Instancji WMKr., aplikacja 1821–1823. Kancelaria adwokacka J. Jankowskiego, praktykant 1824–1825. Adwokat w Kr. 1831–1848. TNK, członek czynny 31 XII 1847. Zgromadzenie Reprezentantów WMK, poseł od 1844. Kr. Komitet Narodowy, członek 1848. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: BJ, adiunkt 19 XI 1822 (nominacja Wielkiej Rady UJ z 15 II 1823)–1 III 1829, 1 X 1833–14 XI 1850. Wydz. Filozof., suplent (zca prof.) w katedrze fi lozofii 1 III 1829–20 I 1831; suplent (zca prof.) w katedrze bibliografii 1 X 1835–1 I 1837. Wydz. Prawa, katedra prawa rzymskiego prof. nzw. 1831/32–1832/33; suplent (zca prof.) w katedrze encyklopedii prawa, prawa natury i kryminalnego 1848/49–23 X 1850; katedra fi lozofii prawa i prawa narodów, prof. zw. 23 X 1850–1853/54; katedra prawa polskiego i francuskiego, prof. zw. 3 IX 1854– 26 VI 1855. Najważniejsze prace O prawie załogi w Polsce, „Dwutygodnik Literacki”, t. 1: 1844, nr 56. Trzy kodeksy francuskie: cywilny, postępowania sądowego i handlowy, w przekładzie poprawnym z dołączeniem związkowych między sobą artykułów, Kr. 1845. O języku w ustawodawstwie, „Czasopismo poświęcone prawu i umiejętnościom politycznym”, t. 1: 1863. (oprac.), Wykład europejskiego prawa narodów wg A. F. Hefft era, Kr. 1864. Źródła archiwalne: AUJ, S I 367, S I 585; S II 803; WF I 21; WF I 87; WP I 40; W. Baczkowska, „Korpus...”, M. Barcik, „Korpus...”. AN PAN i PAU, TNK 2. I 21. Źródła drukowane i literatura: W. Bartel, Rzesiński Jan Kanty, PSB, t. XXXIV, s. 43–45. M. Patkaniowski, Dzieje..., passim. SARNA Zygmunt Jan Ur. 4 VII 1890 w Kamesznicy; zm. 13 XI 1974 w Krakowie; pochowany 20 XI 1974 na cm. Rakowickim tamże, Pas 59, pd. Ojciec Jan; matka Rozalia z d. Nizińska; rodzeństwo: troje. Żona Rudolfina z d. Lauffer (12 XI 1888– 9 XII 1973), ślub 1917; córka Dola Maria (ur. 8 XI 1918), żona Włodzimierza Bukowskiego. Wykształcenie • Gimn. św. Anny w Kr. III Gimn. w Kr., matura 14 VI 1911. • Akademia Handlowa w Kr., jednoroczny kurs dla abiturientów 1911/12; świadectwo ukończenia 30 IX 1912. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1911/12–1913/14; absolutorium 30 VIII 1915; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (politicum) – 3 II 1916; ryg. II (iudicale) – 14 IV 1916; ryg. III (historicum) – 14 VI 1916. Dr praw UJ 17 VI 1916. PEP w Kr: egz. hist.-prawny – 21 VII 1913; egz. sąd. – 24 VII 1915; egz. z nauk pol. – 26 I 1916. • Uniw. w Wiedniu, Wydz. Prawa, st. zw. 1914/15. • Akademia Eksportowa w Wiedniu, kurs dla kandydatów na nauczycieli szkół handlowych 1916/17. • Uzyskał przed państwową komisją we Lw. uprawnienia do nauczania przedmiotów ekonomiczno-prawnych X 1920. • Wniósł w 1928 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa narodów na podstawie rozprawy: Zarys prawa konsularnego ze szczególnym uwzględnieniem Polski, Kr. 1928; referenci: M. Rostworowski, K.W. Kumaniecki; kolokwium 15 XII 1928; wykład habilitacyjny: „Społeczność międzynarodowa w ujęciu prof. Verdrossa” 17 XII 1928. Doc. prawa narodów UJ 17 XII 1928 (Rada Wydz.), 8 I 1929 (MWRiOP). Kariera pozauniwersytecka Syndykat Rolniczy w Kr., urzędnik 1 VII 1913–31 XII 1914. Kancelaria Adwokacka Teofila Więcława, kandydat adwokacki 15 IX 1915–28 II 1916. Bank Austriacko-Węgierski w Wiedniu, urzędnik 9 III 1916–30 IV 1919. Polska Krajowa Kasa Pożyczkowa w Kr., urzędnik 1 V 1919–30 IX 1920. Akademia Handlowa w Kr., nauczyciel 1 IX 1920 (od 1 I 1921 – w charakterze nauczyciela państwowego)–1925. Spółdzielczy Inst. Naukowy w Kr., wykładowca od 1921. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w WSH (od 1 IX 1938 – AH, od 1950 – WSE) w Kr.: katedra organizacji handlu (Katedra Organizacji i Techniki Handlu od 4 X 1957 – Zakład Handlu Zagranicznego), prof. nzw. 1 IX 1925–1927; tamże, prof. zw. 29 III 1927 (zatwierdzony przez MWRiOP 27 IV 1927)–31 VIII 1950, 1 VI 1957–30 IX 1960 (przeniesiony na emeryturę); tamże, kierownik; tamże, wykłady zlecone 1961–1965; kontraktowy prof. zw. organizacji i techniki handlu 1 IX 1950–31 VIII 1957; w dyspozycji MSWiN jako prof. zw. 1 IX 1951–31 V 1957; kierownik; rektor 1946/47 (zatwierdzenie 19 XII 1946)–26 III 1949. • w UJ: Wydz. Prawa, katedra prawa nardów, doc. pryw. 17 XII 1928–1951 (od 4 IV 1936 – prof. tyt.); SNP, wykładowca od 1924/25; tamże, wicedyrektor od 1931/32; tamże, dyrektor 8 II 1936–1939. Wydz. Roln., wykładowca techniki handlu i nauki o bankowości 1 X 1924– 30 VI 1936. Inne: Liga Morska i Kolonialna, Oddział w Kr., medal złoty i dyplom za prace naukowe w sprawach morskich 1935. Aresztowany 6 XI 1939 podczas Sonderaktion Krakau, zwolniony 21 XI 1939 z więzienia we Wr. Aresztowany 6 III–IV 1945. Najważniejsze prace Czek i jego zastosowanie, Kr. 1926. Międzynarodowe publiczne prawo morskie w czasie pokoju, Kr. 1932. Morskie uprawnienia konsulów, Kr. 1945. Źródła archiwalne: AAN, MSWyższ., BCKKPN, sygn. 3629, teczka personalna Z. Sarny. AUE, sygn. K-20/414, teczka personalna Z. Sarny. CAW, Odrzuc. 14 XII 1936–medal niepodległości/ za spisz i Orawę. AUJ, S II 619, teczka personalna; S III 131; WP II 86, prot. pos. Rady Wydziału; WP II 527, poz. 77; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: Akademia Ekonomiczna w Krakowie..., s. 55. M. Barcik, Zygmunt Sarna, w: Wyrok na Uniwersytet..., s. 78–79. CSUI, t. III: S–Ś (w druku). J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., passim. J.M. Małecki, Sarna Zygmunt, PSB, t. XXXV, s. 199–200. J. Sikora, 1932– 1936..., s. 42. SAWICKI (LUBICZ-SAWICKI) Jakub Teodor Walery (Walerian) Ojciec Jan Mikołaj (25 XII 1859–15 III 1940), prezes Trybunału Administracyjnego Austrii; matka Emma Waleria z d. Milikowska (20 I 1871–1933); rodzeństwo: Stanisław (30 IX 1907–23 VIII 1944), skandynawista, germanista; Roman (zm. 1954). Żona Elżbieta Maria z d. Kirchmayer (18 IV 1902–10 XI 1976), 1v. Czarkowska, ślub ok. 1920; dzieci: Andrzej (1930–1944); Elżbieta (ur. 31 V 1923), żona NN Kierskiego (Kielskiego), 2v. Sawicka, ślub 11 VI 1932 w W-wie. Wykształcenie • Theresianum w Wiedniu, matura wojenna 2 III 1917. • Uniw. w Wiedniu, Wydz. Prawa 1918/19; świadectwo odejścia 30 IX 1921. Na podstawie reskryptu MWiO z 18 II 1916, dziekan Wydz. Prawa Uniw. w Wiedniu zaliczył 5 VII 1919 czas służby wojskowej jako dwa semestry do pierwszego okresu studiów prawniczych. • UJ, Wydz. Prawa 1921/22–1922/23; absolutorium 4 X 1923; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. (iudicale) – 16 XII 1925; ryg. II (historicum) – 22 III 1926; ryg. III (politicum) – 2 VII 1926. Dr praw UJ 5 VII 1926. Na podstawie upoważnienia Rady Wydz., dziekan 4 IV 1922 zaliczył studia na Uniw. w Wiedniu oraz zaliczył czas służby wojskowej jako jeden semestr do drugiego okresu studiów prawniczych. PEP w Kr.: egz. hist.-prawny – 29 III 1922; egz. sądowy 16 XII 1925; egz. z nauk politycznych 2 VII 1926. • UJK, Wydz. Hum., st. zw. 1926/27. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w Uniw. w Pradze; w École Pratique des Hautes Etudes w Paryżu; w Uniw. w Berlinie 1928/29. • Wniósł 8 V 1937 na USB podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa kościelnego na podstawie rozprawy: Studia nad położeniem prawnym mniejszości religijnych w Państwie Polskim, W-wa 1937; referenci: B. Wilanowski (USB), J. Panejko (USB), W. Komarnicki (USB); kolokwium 12 VI 1937, zwolniony 12 VI 1937 z wykładu habilitacyjnego. Doc. prawa kościelnego USB 12 VI 1937 (Rada Wydz.), 31 VII 1937 (MWRiOP). • Wniósł na Uniw. w W-wie podanie o przeniesienie z USB veniam legendi z zakresu prawa kościelnego. Doc. prawa kościelnego Uniw. w W-wie 10 I 1946. • Dr nauk prawnych 15 XII 1953 (CKK). Kariera pozauniwersytecka Sąd Apelacyjny we Lw., aplikant sądowy 29 IX (1 X) 1926–1927. Sąd Okręgowy we Lw., aplikant 1927–1930. MWRiOP, Dep. WRiOP, Wydz. Spraw Katolickich, radca prawny 1 IV 1930–1932; tamże, Wydz. Prawny, radca 1932–1939; tamże, zca naczelnika Wydziału 1935–1939. Komisja Likwidacyjna MWRiOP, urzędnik IX 1939– XI 1940. Urząd Patentowy w W-wie, radca prawny 1 XII 1940–31 VIII 1944. Izba Adwokacka, adwokat od 1948. Państwowa Komisja Planowania Gospodarczego, Komisja do Kodyfikacji i Reformy Prawa Patentowego, przewodniczący 1948–1949. Société d’Histoire de Droit w Paryżu, członek 1926. Commission Internationale pour l’Histoire des Assemblées d’Etats, członek 1957. Institute of Medieval Canon Law w Waszyngtonie, członek 1958. Tow. Miłośników Historii w Warsz., członek od 1930; tamże, członek zarządu 1947–1950; tamże, prezes do III 1960. PTH Lw.–W-wa, członek od 1930; tamże, zca członka zarządu 1948–1950; tamże, wiceprezes 1956–1958. PAU, Kom. Pr., członek 1945; tamże, Kom. Hist., członek 1947. Izba Adwokacka w W-wie, adwokat (od 1947 nie wykonywał zawodu). Tow. Przyjaźni Polsko-Radzieckiej w Warsz., od 1947. TNW, czł. koresp. 1947; tamże, czł. zw. 1950. Związek Zawodowy Naucz. Polskiego, członek od 1948. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w USB: doc. pryw. prawa kościelnego 12 VI 1937–1939. • w UJ: katedra (Seminarium) prawa kościelnego, starszy asystent 15 XII 1927– 30 IX 1930; tajne nauczanie 1944/45; zca prof. w katedrze prawa kościelnego (wniosek Rady Wydz. o prof. nzw. z 19 V 1945) 1 III–31 VIII 1945. • w UJK: Zakład Prawa Administracyjnego, asystent 1–18 X 1939. • w UZZ: tajne nauczanie, wykładowca 1941/42–1943/44. • w Uniw. w W-wie (w latach 1935–1945 – UJP): tajne nauczanie, wykładowca 1941/42–1943/44; zca prof. w katedrze prawa kościelnego 1 IX 1945–31 I 1946; katedra prawa kościelnego, docent etatowy 1 II 1946–15 IV (1 IV) 1947; katedra historii ustroju prawa polskiego i dawnego polskiego prawa sądowego, (Katedra Historii Państwa i Prawa Polskiego) prof. zw. 15 IV (1 IV) 1947– 30 IX 1969 (przeniesiony w stan spoczynku); tamże, kierownik 1 IX 1950–31 XII 1954; prodziekan 1956/57–1958/59. • w KUL: Wydz. Prawa Kanon., tajne nauczanie w Kielcach 1944/45. Inne: armia austro-węgierska 9 III 1917–24 X 1918. Wojsko Polskie, Attachat Wojskowy przy Poselstwie RP w Wiedniu23 XI 1918–1919; tamże, Naczelne Dowództwo, oficer 10 V 1919–1 IX 1920, por. rez. 1 pułku artylerii najcięższej. Krzyż Walecznych 1921. ZKZ 1939. Działalność konspiracyjna podczas II wojny światowej. Medal 10-lecia Polski Ludowej 1955. OOP, Krzyż Oficerski 1957. Uniw. w Bonn, dr h.c. teologii 15 XII 1970 (25 X 1971 wg PSB). Najważniejsze prace Historia stosunku kościoła do państwa, W-wa 1947. Bibliografia synodorum particularium, Citta Vaticana 1967. (red.), Iura Masoviae terrestria. Pomniki dawnego mazowieckiego prawa ziemskiego, t. I–III: W-wa 1972–1974. (red.), Concilia Poloniae. Źródła i studia krytyczne, t. I–X, W-wa 1948–1963. Źródła archiwalne: AUJ, S II 619, teczka personalna; S II 645; S III 131; WP II 535, poz. 214; WP III 1, prot. pos. Rady Wydz.; M. Barcik, „Korpus...”. AUW, K-5830, teczka personalna. Informacje USC m. st. W-wy, pismo nr USC-WA.5362.3.6973.2013.TTR z 17 IX 2013. LCVA, fond 175, opis 2VIB, sprawa 132, teczka habilitacyjna; fond 175, opis 2VIB, sprawa 138f. Źródła drukowane i literatura: G. Bałtruszjtys, Jakub Sawicki, w: Profesorowie Wydziału Prawa i Administracji..., s. 184–187. J. Senkowski, Sawicki Jakub, PSB, t. XXXV, s. 313–316. Uczeni polscy..., t. IV: S–Ż, s. 33–35. B. Żongołowicz, Dzienniki..., passim. P.M. Żukowski, Adam Vetulani– Jakub Sawicki. Przyczynek do dziejów nauczania prawa polskiego i prawa lokalnego i obsadzaniu katedr tych przedmiotów, „Studia Juridica” (w druku). Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=psb.28261.1 (dostęp z 12 III 2014). SAWICKI Jerzy (przed IX 1939 – REISLER Izydor)* Ojciec Józef Reisler; matka Barbara z d. Rosenbach. Żona Maria Franciszka z d. Argasińska, 2v. (Reisler) Sawicka; córka Krystyna. Wykształcenie • Gimn., matura 1927. • UJK, Wydz. Prawa i Um. Pol., st. zw. 1927/28–1930/31; egzaminy roczne na stopień magistra praw: egz. I –1928; egz. II – 1929; egz. III – 1930; egz. IV – 1931. Mgr praw UJK 1931. UJK, Wydz. Prawa i Um. Pol., Studium Ekonomiczno-Administracyjne 1929/30–1931/32, absolwent 1932. • Przedstawił na UJ rozprawę na stopień doktora praw: Podstawy socjologiczno-prawne odpowiedzialności zbrodniarzy hitlerowskich, przedmiot gł.: prawo karne; przedmiot pob.: międzynarodowe prawo prywatne; referent gł.: W. Wolter; koreferent: J.S. Langrod; egzaminator z przedmiotu pobocznego: K. Przybyłowski; ryg. – 1 IX 1947. Dr praw UJ 2 IX 1947. • Wniósł na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa karnego na podstawie rozprawy „Zbrodnia przeciw ludzkości – rozwój i defi nicja”; referenci: W. Wolter, L. Ehrlich, K. Grzybowski; kolokwium 15 X 1947; uwolniony 15 X 1947 od wykładu habilitacyjnego. Doc. prawa karnego UJ 15 X 1947 (Rada Wydz.), 28 X 1947 (MOśw.). Kariera pozauniwersytecka Kancelaria Adwokacka Leiba Landaua we Lw, aplikant 1931–1936. Izba Adwoakcka we Lw., egzamin adwokacki 1936; tamże, adwokat 1936–1941. Mięsny Trust Ukrainy, Sekcja Planowania, szef 1939; tamże, radca. Ukrywał się 1941–1944. Rzeźnia Miejska we Lw., rzeźnik-konsultant 1941–1942. Buchalter we Lw. Nauczyciel języków we Lw. Rada Narodowa w Zamościu, członek VII 1944. Sąd Specjalny w Lub., wiceprokurator X 1944. Min. Spr., Nadzór Specjalny (Prokuratorski), szef XII 1944–1945; tamże, Biuro Współpracy Międzynarodowej, dyrektor od 1946. Misja w Londynie celem przygotowania materiału dowodowego przed Międzynarodowym Trybunałem w Norymberdze 1945. Del. Pol. na proces przed Międzynarodowym Trybunałem w Norymberdze, członek 20 XI 1945–1 X 1946. Prokuratura Stanów Zjednoczonych (zlecenie), badanie generałów niemieckich winnych zburzenia W-wy III 1946. Najwyższy Trybunał Narodowy, prokurator od V 1946 (jednocześnie z pracą w MSp.). Sąd Najw., prokurator. Międzynarodowa Komisja Karna w Bernie, delegat. PAN, Komitet Nauk Prawnych, członek. PPR, członek 1946. PZPR, członek 1948–1951, od 21 XI 1956. Izba Adwokacka w W-wie, Zespół Adwokacki nr 33, adwokat. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: doc. prawa karnego 1947–27 V 1950 (decyzją MOśw. z utracił prawo wykładania). • w UŁ: katedra prawa karnego, prof. nzw. 10 XI 1948–16 X 1950. • w Uniw. w W-wie: katedra prawa karnego, prof. nzw. zw. 16 X 1950–1957; tamże, prof. zw. 5 VI 1957–1967; tamże, kierownik 1952–1967; tamże, Kierownik Zespołu Katedr Prawa Karnego 1954–1961; prodziekan 1955/56–1957/58. • inne: Wyższa Szkoła Nauki Administracji, wykładowca prawa karnego od 1946/47. Inne: OOP, Krzyż Oficerski 1946, Krzyż Komandorski 1958. Medal 10-lecia Polski Ludowej. Order Białego Lwa, Komandor (Czechosłowacja) 1948. Uniw. Humboldta w Berlinie, dr h.c. 1966. Najważniejsze prace Zbiór przepisów specjalnych przeciwko zbrodniarzom hitlerowskim i zdrajcom Narodu, Kr. 1945. Ludobójstwo. Od pojęcia do konwencji 1933–1948, Kr. 1949. (współautorzy: I. Andrejew, L. Lernell), Prawo karne Polski Ludowej, wyd. I: W-wa 1950; wyd. II: W-wa 1954. Socjalistyczna dyscyplina pracy w prawie karnym, W-wa 1954. Od Norymbergi do układu paryskiego. Za kulisami niemieckiego rewizjonizmu, W-wa 1956. Ochrona czci a wolność krytyki, W-wa 1956. (współautor T. Cyprian), Walka o zasady norymberskie 1945–1955, W-wa 1956. Idem, Sprawy polskie w procesie norymberskim, W-wa 1956. Przestępstwa przeciwko Państwu Ludowemu (1960). (współautor T. Cyprian), Siedem procesów przed Najwyższym Trybunałem Narodowym, Poz. 1962. Idem, Przed trybunałem świata. Refl eksje–Wspomnienia–Dokumenty, W-wa 1962. Zob.: Z. Jędrzejewski, Bibliografia prac prof. Jerzego Sawickiego, „Studia Iuridicae”, 1991, t. 19, s. 199–218. K. Stępińska, Wykaz ważniejszych prac o tematyce prawno-prasowej w układzie chronologicznym, „Zeszyty Prasoznawcze”, 1967, z. 2, s. 162. Źródła archiwalne: APŁ, WSNA, sygn. 1, Organizacja szkoły. AUJ, WP II 539, poz. 273; WP III 32, teczka habilitacyjna. AUŁ, teczka personalna. AUW, sygn. K4902, teczka personalna. Źródła drukowane i literatura: A. Gubiński, Jerzy Sawicki (23.I.1910–5.VI.1967), „Państ. i Pr.”, 1967, R. 22, z. 7, s. 132–136. M. Fajst, Jerzy Sawicki, w: Profesorowie Wydziału Prawa i Administracji..., s. 254–255. G. Rejman, Prof. Jerzy Sawicki, „Studia Iuridica”, 1991, t. 19, s. 195–197. K. Stępińska, Prof. dr Jerzy Sawicki, „Zeszyty Prasoznawcze”, 1967, z. 2, s. 160–162. M. Wąsowicz, Sawicki Jerzy, PSB, t. XXXV, s. 318–321. SAWICKI Witold Dobrosław** Ojciec Mirosław (26 VII 1870–26 XI 1944), kandydat praw Ces. Uniw. Warsz., adwokat; matka Zofia z d. Piotrowska (ur. 25 I 1878). Żona Zofia z d. Nadolska 1v. Gniazdowska (zm. 1986), ślub 1950; syn Piotr (ur. 21 III 1952); córka Maria (ur. 1954), żona NN Mikołajewskiego; pasierbica Ewa Maria (ur. 28 XII 1940). Wykształcenie • Polskie gimnazjum w Kijowie, kl. III–IV: 1914/15–1915/16. Polskie gimn. w Humaniu, kl. IV–V sem. I: 1916/17–1917/18. Szkoła Kulewicza w W-wie, kl. V sem. I: 1918/19. Gimn. Jana Zamojskiego w W-wie, kl. V sem. II–VIII: 1918/19–1922; matura 14 VI 1922. • Uniw. w W-wie, Wydz. Prawa, st. zw. 1922/23–1925/26; egz. roczne na stopień magistra praw: egz. I – 1923 (zdany); egz. II – 1924 (zdany); egz. III – 1925 (zdany); egz. IV – 1926 (pierwszy niezdany), 1926 (drugi zdany). Mgr praw 14 XII 1926. • Przedstawił na Uniw. w W-wie rozprawę na stopień doktora praw: Asesorowie w sądach ziemskich i grodzkich na Rusi w wieku XV, W-wa 1929; ref. gł. J. Rafacz; ryg. – 16 II 1926. Dr praw Uniw. w W-wie 27 III 1930. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w Paryżu; w Tuluzie 1930/31. • Wniósł na Uniw. w W-wie podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu historii prawa na zachodzie Europy na podstawie rozprawy: Gallo-frankoński comes civitatis w VI wieku po Chrystusie, W-wa 1933. Doc. historii prawa na zachodzie Europy Uniw. w W-wie 16 III 1934 (Rada Wydz.), 1937 (MWRiOP). • Docent 31 X 1957 (CKK). Kariera pozauniwersytecka ZHP, harcerz 1916–po 1930. Sąd Apelacyjny w W-wie, aplikacja 1928–1931; tamże, egzamin sędziowski 1932. Kancelaria Adwokacka w Warsz., praktykant 1932–1935. Izba Adwokacka w Warsz., egzamin adwokacki 1936; tamże, adwokat 1936 (Kancelaria wraz z ojcem). PAU, Wydz. Hist.-Filozof., Kom. Pr., członek VII 1945. TN KUL, Dział Przekładów, kierownik od 1 X 1948. Spółdzielnia „Modelarnia i Wzorcownia Odzieżowa” w W-wie, pracownik administracyjny 1952–1953. Biblioteka Narodowa, Sekcja Prawna, kierownik 1954–31 III 1958. Stronnictwo Narodowe, członek. TN KUL, Dział Wydawnictw, tłumacz 1947–1948. TN KUL, członek, LTN, członek. Solden Society w Londynie, członek. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w Uniw. w W-wie (w latach 1935–1945 – UJP): katedra historii ustroju Polski i dawnego polskiego prawa sądowego, młodszy asystent 1925–1937; katedra historii prawa na Zachodzie Europy, doc. pryw. (wykłady zlecone) 1937–1939; tamże, tajne nauczanie 1940/41–1943/44. • w UZZ w W-wie: wykładowca 1940/41–1943/44. • w UJ: wykładowca (prof. wspomagający) II–31 X 1945 (wniosek Rady Wydz. o prof. nzw. z 19 V 1945). • w UŁ: prof. kontraktowy historii prawa na Zachodzie Europy 1 XI 1945–30 IX 1946. • w KUL: Wydz. Prawa i Nauk Społ.-Ekonom., katedra historii prawa i ustrojów, st. asystent 1948/49; tamże, adiunkt 1949/50. Wydz. Hum., adiunkt 1950/51; wykładowca 1959/60, 1960/61 sem. II–1962/63. Wydz. Prawa Kanon., wykładowca 1950/51, 1957/58 sem. II–1959/60, 1965/66–1967/68, 1969/70–1971/72; kontraktowy prof. nzw. 5 X 1950 (Rada Wydz.); zawieszony w wykonywaniu obowiązków samodzielnego pracownika nauki przez MSWyż. 1 X 1950–27 VI 1952. • w UMCS: Katedra Powszechnej Historii Państwa i Prawa, docent etatowy (zatrudniony na stanowisku zcy prof.) 1957–13 V 1973; tamże, kierownik 1 VI 1960–1970; Inst. Historii i Teorii Państwa i Prawa, Zakład Historii Państwa i Prawa i Doktryn Polityczno-Prawnych, kierownik 1970–13 V 1973. (wniosek o nadanie tytułu prof. nazw. 1) 1957; 2) 1963–65; 3) 1971–72 nie zostały załatwione pozytywnie). Inne: Wojsko Polskie VII–IX 1920. Powstanie warszawskie 1944, podporucznik 18 IX 1944. Krzyż Walecznych 1944. Więzień stalag XI-B Fallingsbostel, a następnie XI-BZ Bergen-Belsen i D-II Grossborn 1944–1945. Aresztowany przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa XII 1945 i osadzony w więzieniu przy ul. Rakowieckiej w W-wie., zwolniony na mocy amnestii 1 V 1947. Aresztowany 6 V 1952 i osadzony w areszcie śledczym W-wa Mokotów, zwolniony 17 XI 1952. Najważniejsze prace Romuald Hube. Polski badacz dziejów prawa francuskiego, W-wa 1936. Ewolucja rzymskiej kurii municypalnej i stanu dekurionów w państwie frankońskim: wiek VI– VIII, Lub. 1962. Studia nad wpływem praw obcych w dawnej Polsce, W-wa 1971. Zob.: M. Klementowski, Bibliografia prac naukowych doc. dra habil. Witolda Sawic kiego, „Czas. Pr.-Hist.”, 1974, t. 26, z. 2, s. 284–286. Źródła archiwalne: AUJ, S III 131; WP III 1, prot. pos. Rady Wydz.; WP III 9. AUŁ, sygn. 2506, teczka personalna. AUMCS, sygn. K4001, teczka personalna; K62/64, teczka personalna. AKUL, sygn. A-306, teczka personalna. AUW., sygn. RP 11792, teczka studencka. Źródła drukowane i literatura: P. Hemperek, Sawicki Witold, PSB, t. XXXV, s. 346–348. M.L. Klementowski, Witold Sawicki, w: Profesorowie Wydziału Prawa i Administracji UMCS..., s. 217–237. W. Szwarc, Sawicki Witold, „Rocznik Lubelski”, 1974, t. 17, s. 331–332. Idem, Witold Sawicki (1904– 1973), „Czas. Pr.-Hist.”, 1974, t. 26, z. 2, s. 278–284. Uniwersytet Warszawski w latach 1915/1916..., s. 96. M. Zaborski, Witold Sawicki, w: Profesorowie Prawa..., s. 457–469. SEHN Jan Ojciec Jan (zm. 1941); matka Karolina z d. Drozd (zm. 1917); rodzeństwo: Józef; Katarzyna (zam. Gazdowa); Jakub (zm. 15 VIII 1946). Żona Zofia z d. Puskarczyk, ślub 17 VIII 1940. Wykształcenie • Gimn. w Kr. Gimn. w Mielcu, matura 1929. • UJ, Wydz. Prawa 1929/30–1932/33; egzaminy roczne na stopień magistra praw: egz. I – 25 VI 1930; egz. II – 23 VI 1931; egz. III – 18 VI 1932; egz. IV – 28 VI 1933. Mgr praw UJ 28 VI 1933. • Przedstawił na UJ rozprawę na stopień doktora praw: „Oględziny”; przedmiot gł.: prawo karne; przedmiot pob.: medycyna sądowa; referent gł.: W. Wolter; koreferenci: M. Patkaniowski, J. Olbrcht; ryg. 4 II 1949. Dr praw UJ 7 II 1949. Kariera pozauniwersytecka Sąd Okręgowy w Kr., aplikant 12 X 1933–15 XI 1937; egzamin sędziowski; tamże, asesor 16 XI 1937–3 IX 1939; tamże, sędzia 15 II 1945–30 VII 1947. Związek Asesorów i Aplikantów Sądowych w Kr., członek 1933–1939; tamże, sekretarz. Związek Restauratorów w Kr., sekretarz 23 XI 1940–14 II 1945. Sąd Apelacyjny w Kr., sędzia 1 VIII 1947–12 VII 1949. Prokuratura Sądu Okręgowego w Kr., wiceprokurator 13 I–31 XII 1950. Sąd Wojewódzki, sędzia 1 I 1951–1952. Inst. Ekspertyz Sądowych w Kr., kierownik 3 V 1949–31 XII 1955; tamże, dyrektor 1 I 1956–12 XII 1965; tamże, docent 15 XII 1954–30 IX 1960. Główna Komisja Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce, członek od 6 VII 1945. Państwowe Muzeum w Oświęcimiu, Dział Dokumentacji, kierownik 15 X 1948–31 VIII 1950; tamże, Rada Muzeum, członek. Polska Misja Wojskowa Badania Niemieckich Zbrodni Wojennych, członek. Min. Zdrowia, Komisja Medycyny Sądowej, członek od 1955. Związek Zawodowy Pracowników Sądów i Prokuratur, członek od 1945. Stowarzyszenie „Opieka nad Oświęcimiem”, członek od 1947. Towarzystwo Przyjaźni Rodziny Milicyjnej, członek od 1947. Stronnictwo Demokratyczne, członek od 24 II 1947. TPPR, członek od 1949. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: wykładowca 1949–30 IX 1960; docent etatowy przy Katedrze Prawa Karnego 1 X 1960–1961; prof. nzw. 5 VII 1961 (tytuł naukowy); kontraktowy prof. nzw. 1961–12 XII 1965; Zakład Kryminalistyki przy Katedrze Prawa Karnego, kierownik 1 VI 1963–12 XII 1965. Inne: Srebrny Krzyż Zasługi 1946. ZKZ 1948. Order Sztandaru Pracy II klasy (pośmiertnie). OOP, Krzyż Kawalerski. Najważniejsze prace Obecny stan kryminalistyki w Polsce (Stan kryminalistyki i medycyny sądowej), W-wa 1951. Obóz koncentracyjny Oświęcim, W-wa 1955; W-wa 1956; wyd. II: W-wa 1960; wyd. V: W-wa 1964 (wyd. w j. ang.: Oświęcim-Brzezinka (Auschwitz-Birkenau): Concentration camp, wyd. I: W-wa 1955; wyd. II: W-wa 1957; wyd. III: W-wa 1961; wyd. w j. fr.: Le camp de concentration d’Oświęcim-Brzezinka (Auschwitz-Birkenau), wyd. I: W-wa 1955; wyd. II: W-wa 1957; wyd. III: W-wa 1961; wyd. w j. ros.: Koncentracionnyj lager’ Osvencim-Bžezinka (Auschwitz-Birkenau), wyd. I: W-wa 1957; wyd. II: W-wa 1961; wyd. w j. czeskim: Koncentračni tábor Osvětim – Brzezinka (Auschwitz – Birkenau), W-wa 1957; wyd. w j. niem.: Konzentrationslager Oświęcim-Brzezinka (Auschwitz-Birkenau), wyd. I: W-wa 1955; wyd. II: W-wa 1957). (oprac.), Wspomnienia Rudolfa Hössa komendanta obozu oświęcimskiego, wyd. I: W-wa 1956; wyd. II: 1960; wyd. III: W-wa 1965. Zob.: J. Markiewicz, Prof. dr Jan Sehn. Bibliografi a prac, „Z Zagadnień Kryminalistyki”, 1967, t. 3, s. 13. Źródła archiwalne: AUJ, S III 246, teczka personalna; S II 367; WP II 494, poz 2229; WP III 201, teczka doktorska; WP III 203, poz. 308. Źródła drukowane i literatura: J. Bednarz, Seminarium naukowe poświęcone pamięci prof. dra Jana Sehna, „Problemy Kryminalistyki”, 1967, nr 70, s. 822–825. M. Kieta, Prof. dr Jan Sehn, „Prz. Lek. – Oświęcim”, 1966, nr 1, s. 239–240. H. Korczyk, Sehn Jan, PSB, t. XXXVI, s. 158–159. J. Markiewicz, Jan Prof. dr Jan Sehn. Wspomnienie pośmiertne, „Z Zagadnień Kryminalistyki”, 1967, t. 2, s. 7–13. SEIDLER Grzegorz Leopold (Leopold Grzegorz)* Ojciec Teodor Leon (31 VIII 1882–24 VII 1972), dr praw Uniw. w Wiedniu 1905, adwokat we Lw., poseł na Sejm II RP; matka Eugenia z d. Dawidowicz (ur. ok. 1880); rodzeństwo: Stefan Adam (ur. 1915), zootechnik, prof. Akademii Rolniczej w Szcz. Wykształcenie • II Gimn. w Stanisławowie, kl. I–VIII: 1923/24–1930/31; matura 21 V 1931. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1931/32–1934/35; egzaminy roczne na stopień magistra praw: egz. I – 18 V 1932; egz. II – 8 VI 1933; egz. III – 6 VI 1934; egz. IV – 26 VI 1935. Mgr praw UJ 26 VI 1935. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w Uniw. w Wiedniu 1936. • Przedstawił 21 IV 1938 na UJ rozprawę na stopień doktora praw: „Konstytucja kwietniowa na tle projektów” (inny tytuł: „Polska myśl ustrojowa w latach 1921–1935”); przedmiot gł.: prawo polityczne; przedmiot pob.: teoria prawa; referent gł.: M. Starzewski; koreferent: W. Wolter; egzaminator z przedmiotu pobocznego: J. Lande; ryg. – 29 IV 1938. Dr praw UJ 18 V 1938. • Wniósł 21 II 1947 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z prawa konstytucyjnego i nauki o państwie na podstawie rozprawy: Władza ustawodawcza i wykonawcza w polskich konstrukcjach ustrojowych 1917–1947, wyd. I: Kr. 1948; wyd. II: Lub. 2000; referenci: K. Grzybowski, L. Ehrlich, J. Lande; kolokwium 1 X 1948; zwolniony 1 X 1948 z wykładu habilitacyjnego. Doc. prawa konstytucyjnego i nauki o państwie UJ 1 X 1948 (Rada Wydz.), 21 I 1952 (MOśw.) Kariera pozauniwersytecka Biuro Sejmu i Senatu, Referat Prawny 1936 (1937)–1939. Okupacja, korepetycje; tamże, majątek Babsk, pow. Tomaszów, buchalter. Annales Universitatis Mariae Cu-rie-Skłodowska, redaktor serii. Inst. Polski w Londynie, dyrektor 1969–1972. Sejm PRL IX kadencji, poseł 1985–1989. Trybunał Stanu, członek 1989–1992. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: katedra (Seminarium) prawa państwowego (prawa państwowego i prawa narodów), młodszy asystent 9 III 1945–30 IX 1946; tamże, adiunkt 1 X 1946–31 XII 1950 (od 1 X 1948 jako docent). • w AH (od 1950 – WSE, od 1974 – AE) w Kr.: wykładowca od 1947; prof. do 1961; katedra podstaw marksizmu-leninizmu, kierownik 1950–1954; katedra historii doktryn politycznych i ekonomicznych, kierownik 1957–1961. • w UMCS: katedra teorii państwa i prawa, kontraktowy prof. nzw. 1 XI 1950–I 1951; tamże, prof. nzw. 22 I 1951–XI 1957; tamże, prof. zw. od 28 XI 1957; tamże, kierownik 22 I 1951; rektor 1 IX 1959–30 IX 1969. Inne: Wojsko Polskie, służba wojskowa 1935/36; kampania wrześniowa 1939. PZPR, członek 1949–1989. UMCS, dr h.c. 1970. AE w Kr., dr h.c. 1975. Uniw. Lock Haven, dr h.c. 1990. OOP, Krzyż Komandorski z Gwiazdą. OOP, Krzyż Ofi cerski. OOP, Krzyż Wielki 12 VI 2003. Najważniejsze prace Doktryny prawne imperializmu, wyd. I: W-wa 1957; wyd. II: Kr. 1962; wyd. III: Lub. 1979. Emergence of the Eastern World, Oxford 1968. Przedmarksowska myśl polityczna, wyd. I: t. I–III: Kr. 1961–1972; wyd. II: Kr. 1974; wyd. III: Kr. 1985. Z zagadnień fi lozofi i prawa, t. I–II, Lub. 1978. Two Essays in Political Th eory, Pittsburgh 1979. W nurcie Oświecenia, wyd. I: Lub. 1984; wyd. II: Lub. 2002. Rechtssystem und Gesellschaft, Frankfurt a. Main 1985. Wstęp do nauki o państwie i prawie, wyd. I: b.r.w.; wyd. II: Lub. 1993; wyd. III: Lub. 1994; wyd. IV: Lub. 1996; wyd. V: Lub. 1997; wyd. VI: Lub. 1998; wyd. VII: Lub. 1999; wyd. VIII: Lub. 2000; wyd. IX: Lub. 2001. O istocie akceptacji władzy państwowej, Lub. 1995. Źródła archiwalne: AUJ, S III 246, teczka personalna; WP II 494, poz. 2960; WP II 512, teczka doktorska; WP II 539, poz. 179 (tu błędna data promocji: 18 V 1939); WP III 32, teczka habilitacyjna. AUMC, sygn. K 13089, teczka personalna. Źródła drukowane i literatura: Akademia Ekonomiczna w Krakowie..., s. 56. L. Dubel, M. Łuszczyńska, Grzegorz Leopold Seidler (1913–2004), „Czas. Pr.-Hist.”, 2005, T. 57, z. 2, s. 443–445. L. Klewżyc, Grzegorz Leopold Seidler, „Problemy Ekonomii”, 1980, nr 4, s. 87–92. L. Leszczyński, A. Pieniążek, Grzegorz L. Seidler (1913–2004), „Państ. i Pr.”, 2005, R. 60, z. 4, s. 95–97. Państwo– Prawo–Myśl Prawnicza. Prace dedykowane Prof. G.L. Seidlerowi w dziewięćdziesiątą rocznicę urodzin, Lub. 2003. A. Pieniążek, Grzegorz Leopold Seidler, w: Profesorowie Wydziału Prawa i Administracji UMCS..., s. 238–255. Współcześni uczeni polscy, t. IV: S–Ż, W-wa 2002, s. 60. Źródła internetowe: http://www.palestra.pl/index.php?go=artykul&id=1148 (dostęp z 8 XII 2013). SERDA Jerzy Marian Ojciec Józef; matka Barbara z d. Bogacz. Żona Halina (ur. 28 V 1923); dzieci: Wiktor (19 XII 1951); Paweł (ur. 28 II 1954). Wykształcenie • Gimn. i Lic. Waleriana Łukasińskiego w Dąbrowie Górniczej. LO w Miechowie. Matura przed tajną komisją egzaminacyjną w Miechowie w XII 1944. • UJ, Wydz. Prawa 1945 (tzw. rok skrócony), 1945/46–1946/47; egzaminy roczne na stopień magistra praw: egz. I – 14 IX 1945; egz. II – 15 IV 1946; egz. III – 14 XII 1946; egz. IV – 28 VI 1947; kolokwium: statystyka – 17 II 1947; prawo pracy – 10 VII 1947. Mgr praw UJ 10 VII 1947. • Przedstawił na UJ rozprawę na stopień doktora praw: Prawo autorskie do dzieła fi lmowego, W-wa 1970; promotor S. Grzybowski; recenzenci: S. Ritterman (UJ), J. Górski (UAM), A. Kopff (UJ); przedmiot gł.: prawo cywilne; przedmiot pob.: fi lozofia; ryg. z prawa cywilnego – 3 VI 1968; ryg. z fi lozofii – 3 VI 1968. Dr nauk prawnych UJ 28 VI 1968. • Wniósł na UJ podanie o udzielenie stopnia naukowego doktora habilitowanego nauk prawnych w zakresie prawa cywilnego na podstawie rozprawy: Umowa wydawnicza. Pojęcie–funkcja–struktura, Kr. 1980; recenzenci: S. Grzybowski, Adam Szpunar (UŁ), J. Ignatowicz (UMCS), A. Kopff; kolokwium 23 VI 1980. Dr hab. (docent) nauk prawnych w zakresie prawa cywilnego UJ 23 VI 1980 (Rada Wydz.), 24 XI 1980 (CKK). Kariera pozauniwersytecka Sąd Okręgowy w Kr., aplikacja sądowa X 1947–V 1950; egzamin sędziowski V 1950. Sąd Powiatowy dla Miasta Kr., asesor I–30 IV 1951; tamże, sędzia 1 I 1952–14 III 1956. Sąd Powiatowy w Wysokiem Mazowieckim, asesor 1 V–31 XII 1951. Sąd Wojewódzki w Kr., sędzia 15 III 1956–1990; tamże, wizytator ds. cywilnych. Sąd Apelacyjny w Kr., sędzia od 1990. Zrzeszenie Prawników Polskich, członek. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: katedra prawa cywilnego (Zakład Prawa Wynalazczego i Prawa Autorskiego), asystent 1 IX 1962–30 IX 1965; starszy asystent 1 X 1965–31 I 1969; tamże, adiunkt 1 II 1969–30 IX 1972. Międzyuczelniany Inst. Wynalazczości i Ochrony Własności Intelektualnej, adiunkt 1 X 1972–31 XII 1980; docent 1 I 1981–30 IX 1991; adiunkt 1 X 1991–12 III 1992. Inne: Medal 10-lecia PRL. ZKZ 1964. OOP, Krzyż Kawalerski 1978. OOP, Krzyż Ofi cerski 1989. Najważniejsze prace La tutela del diritto d’autore In Polonia, Perugia 1961. Rechtsschutz der ausübenden Künstler. Rapport, „Studia Cywilistyczne”, 1973, t. XX. Organizacja prasowej działalności wydawniczej i audiowizualnej w państwach socjalistycznych, Kr. 1975. (współautor: Z. Biedziński), Ochrona praw autorskich w świetle orzecznictwa Sądu Najwyższego, Kr. 1978. (współautor J. Szwaja), Le droit d’auteur et le droit des inventions face aux relations du travail, W-wa–Kr. 1985. Źródła archiwalne: AUJ, DSO, teczka personalna; WP (nowa akcesja), teczka habilitacyjna; WP III 198, poz. 54; WP IV 153, teczka doktorska. SIEDLECKI (de Lipnica Siedlecki) Władysław Szymon Ojciec Kazimierz Jan (zm. 1931), radca magistratu; matka Aniela Celestyna z d. Stopczańska (zm. 1946). Żona Halina Maria z d. Stoch (ur. 6 XI 1910), ślub 20 II 1937; córka Barbara (ur. 15 IV 1937). Wykształcenie • III Gimn. w Kr., matura 1929. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1929/30–1932/33; egzaminy roczne na stopień magistra praw: egz. I – 23 VI 1930; egz. II – 30 VI 1931; egz. III – 25 VI 1932; egz. IV – 28 VI 1933. Mgr praw UJ 28 VI 1933. SNP w Kr. 1930/31 – 1931/32; dyplom ukończenia 24 IX 1932. • WSH w Kr. 1932/33, dyplom ukończenia 24 XI 1934. • Przedstawił 7 V 1935 na UJ rozprawę na stopień doktora praw: Zobowiązania z umów w prawie międzynarodowym prywatnym, Kr. 1936; przedmiot gł.: prawo prywatne wraz z prawem międzynarodowym prywatnym; przedmiot pob.: prawo polityczne; ref. gł. F. Zoll iun.; koreferent M. Starzewski; ryg. – 7 VI 1935. Dr praw UJ 13 VI 1935. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w Uniw. Sorbona w Paryżu, Uniw. w Rzymie i Uniw. w Mediolanie 17 XI 1938–13 VIII 1939. • Wniósł na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu postępowania cywilnego na podstawie rozprawy: Podstawy procesu cywilnego, Kr. 1936; referenci: F. Zoll iun., T. Dziurzyński, W. Wolter, J. Gwiazdomorski; kolokwium 12 VI 1946; wykład habilitacyjny 21 VI 1946. Doc. postępowania cywilnego UJ 21 VI 1946 (Rada Wydz.), 31 XII 1946 (MOśw.). Kariera pozauniwersytecka Prok. Gen., Eksp. w Kr., bezpłatny aplikant sądowy (referendarz) 2 XI 1935–IX 1939. Polska Zawodowa Szkoła Handlowa w Kr., nauczyciel przedmiotu zawodowego I 1940–I 1945. WSNS w Kr., wykładowca 1946/47–1947/48. PTPN, członek. Rada Naukowa dla Ziem Odzyskanych, członek 1946–1947. MSpr., Kom. Kod., członek 1956–1964. Urząd Rady Ministrów, Rada Legislacyjna, członek 1973–1987. PAN, Oddział w Kr., Kom. Pr., członek. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: Seminarium Polskiego Prawa Procesowego Cywilnego, asystent wolontariusz 1 I 1936–31 VIII 1936. Seminarium Prawa Sądowo-Cywilnego (od 1 IX 1938 Seminarium Prawno-Polityczne), starszy asystent 1 IX 1936–31 X 1938; tamże, wykłady zlecone 1938/39. Seminarium Postępowania Cywilnego, adiunkt 1 X 1946–30 IX 1948; tamże, docent 31 XII 1946–31 VIII 1954 (zachował prawo decyzją MOśw.); tamże, prof. kontraktowy 1 IX 1954–30 IX 1961. Katedra i Zakład Postępowania Cywilnego, prof. zw. od 1 X 1961; tamże, kierownik 1 X 1961–30 IX 1976. Inst. Prawa Cywilnego, dyrektor 1 IV 1970–30 IX 1979; dziekan 1963/64–1964/65; prorektor ds. nauczania 1965/66–1968/69. • w UP (od 24 XII 1955 – UAM): katedra postępowania cywilnego, prof. nzw. 1 X 1948 (nominacja 27 VIII 1948)–30 VI 1957; tamże, prof. zw. 1 VII 1957 (27 VI 1957 prof. zw. (CKK))–30 IX 1961; tamże, kierownik 1948–30 IX 1961; Zespół Katedr Prawa Cywilnego, kierownik 1948–30 IX 1961. • w UMK: katedra postępowania cywilnego, kontraktowy prof. 1 X 1951–30 IX 1953; tamże, kierownik 1 X 1951–30 IX 1953. Najważniejsze prace (współautorzy: A. Szpunar, K. Przybyłowski), Nauka prawa prywatnego i procesowego w Polsce, Kr. 1948. Zarys postępowania cywilnego, wyd. I: Poz. 1954; wyd. II: Poz. 1956; wyd. III: Poz. 1957. (współautorzy: J. Policzkiewicz, E. Wengerek), Wzory pism w sprawach cywilnych, wyd. I: W-wa 1956; wyd. II: W-wa 1960; wyd. III: W-wa 1967; wyd. IV: W-wa 1974; wyd. V: W-wa 1980; wyd. VI: W-wa 1982. (współautor S. Ritterman), Forma prawno-organizacyjna spółdzielni produkcyjnych, W-wa 1957. Podstawy rewizji cywilnej, W-wa 1959. Postępowanie cywilne. Część szczegółowa, W-wa 1959. Zarys postępowania cywilnego, wyd. I: W-wa 1966; wyd. II: W-wa 1968; wyd. III (jako: Postępowanie cywilne w zarysie): W-wa 1972. Uchybienia procesowe w sądowym postępowaniu cywilnym, W-wa 1971. (współautorzy: J. Policzkiewicz, E. Wengerek), Postępowanie nieprocesowe, wyd. I: W-wa 1973; wyd. II: W-wa 1980. (współautor Z. Świeboda), Postępowanie cywilne, wyd. I: W-wa 1988; wyd. II: W-wa 2000; wyd. III: W-wa 2001; wyd. IV: W-wa 2003; wyd. V: W-wa 2004. Zob.: Wykaz prac prof. dra Władysława Siedleckiego w latach 1936–1974, „Studia Cywilistyczne”, 1975, t. 25/26, s. 3–13. Źródła archiwalne: AUAM, sygn. 205/10, teczka personalna; 208/63, teczka personalna. AUJ, S II 619, teczka personalna; WP II 494, poz. 2327; WP II 512, teczka doktorska; WP II 538, poz. 116; WP III 1, prot. pos. Rady Wydz.; M. Barcik, „Korpus...”. AUMK, sygn. K-2/121, teczka personalna. Źródła drukowane i literatura: J. Dębowski, 1945–1949..., s. 128. H. Duczkowska-Moraczewska, M. Gołębiowski, R. Karpiesiuk, B. Kierzkowska, E. Talarczyk, E. Wiśniewska, Pracownicy nauki i dydaktyki Uniwersytetu Mikołaja Kopernika 1945–2004. Materiały do biografi i, red. S. Kalembka, Tor. 2006, s. 608. A. Oklejak, R. Więckowski, Władysław Siedlecki 1911–1998, „Państ. i Pr.”, 1999, R. 54, nr 12, s. 223. W. Siedlecki, Spojrzenie wstecz, Kr. 1989. SIEMIEŃSKI Józef Jan Julian, herbu Leszczyc Ojciec Leon (1840–11 XII 1884); matka Zofia z d. Zielonka (1848–28 V 1920); rodzeństwo: Wiktoria (1871–5 X 1950), żona Bogusława Stokowskiego; Stefania (1872–3 III 1934), żona Tadeusza Zielonki; Leon (1880–1926); Helena (ur. ok. 1880), żona Stefana Śliwińskiego; Leonia (Leona) (4 IV 1885–1 XII 1940), żona Józefa Zawadzkiego. Żona Helena (Halina) z d. Zawadzka (ok. 1890–26 III 1943), ślub 17 III 1908; dzieci: Zbigniew (1 VI 1909–24 IX 1989), dr praw Uniw. w W-wie, bankowiec; Halina Laura (30 VI 1913– 2 VIII 1944), absolwentka ASP w Warsz. Wykształcenie • Gimn. w Łodzi, matura 3 VI 1900. • Ces. Uniw. w W-wie, Wydz. Prawa 1900/1901–1903/04; kandydat praw (na podstawie przedstawionej rozprawy) 24 IX 1905. • ULw., Wydz. Filozof. 1904/05–1905/06. • Przed Kuratorium Okręgu Naukowego Warszawskiego uzyskał uprawnienia jako wyższy nauczyciel domowy historii 22 II 1907. • Przedstawił na ULw. rozprawę na stopień doktora fi lozofii: „Organizacja sejmiku Ziemi Dobrzyńskiej 1658–1792”. Dr fi lozofii ULw. 23 VII 1906. Kariera pozauniwersytecka AKAGiZ we Lw., zca aplikanta 17 X–15 XII 1905. Biblioteka Ordynacji Zamoyskich w W-wie, wydawca naukowy 1 IX 1906–31 X 1915. Szkoła Katolickiego Związku Kobiet Polskich, nauczyciel. Kursy Pedagogiczne w Warsz., nauczyciel. Seminarium dla Nauczycieli Ludowych, kierownik. Polska Macierz Szkolna, Wydz. Oświaty Dorosłych, sekcja nauczania dorosłych, członek. Kancelaria Adwokacka Cezarego Ponikowskiego, praktykant. TRS, Dep. Spraw Politycznych, członek I–VIII 1917; tamże, Kom. Sejmowo-Konstytucyjna, członek I–VIII 1917. Rada Regencyjna Królestwa Polskiego, referendarz i zca sekretarza generalnego 1 XII 1917 (nominacja 30 XI 1917)–XI 1918. Prok. Gen. w W-wie, starszy radca, naczelnik 1 V 1919–31 VII 1920. BPK, współpracownik 1920. Archiwum Główne w W-wie, dyrektor 1 VIII 1920 (nominacja 19 VII 1920)–30 IV 1939. Del. Pol. w Komisji Reewakuacyjnej i Specjalnej, ekspert ds. rewindykacyjnych 28 VIII–5 IX 1922, VIII–IX 1923. Komisja Egzaminacyjna dla urzędników archiwalnych, przewodniczący 13 I 1925–1928, 1929–1930. Komisja Kwalifikacyjna dla urzędników archiwów państwowych, członek 1927–1928, 1929–1930. TNW, członek 25 V 1911; tamże, sekretarz 1911–1924; tamże, kierownik wydawnictw Kom. Histor. od 1913; tamże, Kom. Histor., przewodniczący od 1924. Liga Narodowa, członek 1900–VI 1911. Tow. Miłośników Historii w Warsz., członek; tamże, prezes 1931–1936; tamże, wiceprezes. Komisja Współpracy Intelektualnej, Komisja Archiwalna, członek. AU (PAU), członek korespondent (8 III 1929) 7 VI 1929; tamże, Kom. Pr., współpracownik od 7 VII 1917. PTH, członek; tamże, wiceprezes 1925–1932. Biblioteka Krasińskich, pracownik VIII 1940–1941. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w WWP (w latach 1905–1918 – Towarzystwo Kursów Naukowych): wykładowca historii Polski 1908/09–1910/11, 1913/14, 1915/16; prof. historii ustroju Polski 18 XII 1922 (1924/25–1925/26 urlopowany), ustąpił w roku 1926/27. • w Uniw. w W-wie: wykładowca w katedrze historii ustroju polski 1 X 1915– 31 III 1919; docent tymczasowy 1 IV 1919–31 III 1921. • WSH w W-wie: wykładowca 1922/23. • w UJ: katedra historii prawa polskiego, prof. zw. 1 V 1939 (nominacja 16 I 1939)–14 XI 1941. Inne: Wojsko Polskie, ochotnik VIII–IX 1920. OOP, Krzyż Komandorski 3 XII 1928. ZWZ-AK, Komenda Gł., Biuro Informacji i Propagandy, pracownik. Aresztowany przez Gestapo 19 VI 1941; więzienie w Radomiu; Obóz Koncentracyjny KL Auschwitz. Najważniejsze prace Przewodnik po archiwach polskich, t. I: Archiwa dawnej Rzeczypospolitej, W-wa 1933. Archiwum Koronne przed Kromerem, „Sprawozdania PAU”, 1936, nr 4. Ustrój Rzeczypospolitej Polskiej, wyd. III: Lw.–W-wa 1922. Źródła archiwalne: AUJ, S II 619, teczka personalna; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: S. Konarski, Siemieński Józef, PSB, t. XXXVII, s. 19–23. Łoza, s. 663. Poczet członków..., s. 103. Relacje pracowników..., s. 58–61. Uczeni polscy..., t. IV: S–Ż, s. 70–71. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=zi.4.112.r1 (dostęp z 12 III 2014). SILNICKI Tadeusz Jan Leopold Ur. 5 X 1889 w Wierzchosławicach; zm. 18 XII 1968 w Warszawie; pochowany 24 XII 1968 na cm. Powązkowskim tamże. Ojciec Jan (zm. 1905), urzędnik prywatny; matka Zofia z d. Chodacka (zm. 17 XII 1939). Wykształcenie • III Gimn. im. Franciszka Józefa we Lw., kl. I–VIII: 1899/1900–1907/08, matura 20 VI 1908. • ULw., Wydz. Filozof., st. zw. 1908/09–1912/13; absolutorium 1913. Przedstawił rozprawę na stopień doktora fi lozofi i (historia): O prawie elekcji królów w dobie jagiellońskiej, Lw. 1912; ref. gł. O. Balzer. Dr fi lozofii (historia) ULw. 1 XII 1914. PEN we Lw. uzyskał uprawnienia do nauczania historii jako przedmiotu głównego i geografii jako przedmiotu pobocznego w szkołach średnich 25 V 1913. • ULw., Wydz. Prawa i Um. Pol., st. zw. 1919/20–1920/21; absolutorium; egzamin ścisły (rygorozum) na stopień doktora praw: ryg. I (historicum) – 3 III 1927. PEP we Lw.: egz. hist.-prawny – 28 II 1920. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w Paryżu 1923. • Wniósł w 1927 na UJK podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa kościelnego na podstawie rozprawy: Organizacja archidiakonatu w Polsce, Lw. 1927. Doc. prawa kościelnego UJK 1927 (Rada Wydz.), 27 IX 1927 (MWRiOP). • Dr nauk prawnych 15 XII 1953 (CKK). Kariera pozauniwersytecka Gimn. Pryw. Żeńskie Olgi Filippi we Lw., nauczyciel 1913–1914. IV Gimn. we Lw., zca nauczyciela 1 II 1914–31 X 1919. Gimnazjum w Kijowie, nauczyciel (podczas okupacji Lw. przebywał na Podolu i Kijowszczyznie 1915–1919). VII Gimn. we Lw., nauczyciel 1 XI 1919–16 I 1929 (zwolnienie z obowiązków przez Kuratorium Okręgu Szkolnego we Lw.), 23 I 1929 (zwolnienie z obowiązków nauczyciela). Pryw. Gimn. Kistryna we Lw., nauczyciel 1920–1928. Pryw. Gimn. ss. Urszulanek we Lw., nauczyciel 1920–1922. Prywatne Gimn. Sacré Coeur we Lw., nauczyciel 1926–1928. Wysiedlony z Poznania 8 XI 1939, obóz na Głównej k. Poznania 8–30 XI 1939. Pobyt w Ostrowcu Kieleckim 30 XI–21 XII 1939. Pobyt we Wronowie 21 XII 1939–7 IX 1940. Tajne nauczanie w Busku 8 IX 1940–2 VII 1941. Tajne nauczanie w Sieniawie 2 VII 1941–30 VIII 1942. Tajne nauczanie w Zarzeczu 1 IX 1942–31 VIII 1944. Lic. Budowlane w Jarosławiu, nauczyciel 1 IX 1944–1945. Wyższe Seminarium Duchowne we Wr., prof. prawa kanonicznego 1 X 1954–31 VIII 1958. TNL, członek. LTN, członek. PTPN, członek. PAU, Komisja Historyczna, współpracownik od 1934; tamże, Kom. Pr., współpracownik od 1937. Société d’Histoire du Droit w Paryżu, członek. Inst. Zachodni w Poz., współpracownik od 1950. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w ULw. (od 22 XI 1919 – UJK): Wydz. Filozof., Zakład Historii Sztuki Nowożytnej, asystent 1 IX (1 X) 1912–31 VIII 1914. Wydz. Prawa i Um. Pol., katedra prawa kościelnego, starszy asystent 1 IX 1924–31 XII 1928. • w UP (od 24 XII 1955 – UAM): katedra prawa kościelnego, prof. nzw. 4 XII 1928 (nominacja) 1 I 1929–30 IX 1948; tamże, wykłady zlecone 1948– IV 1951 (zawieszenie wykładów). Katedra Powszechnej Historii Państwa i Prawa, prof. zw. 1 X 1957–30 IX 1960 (przeniesienie na emeryturę). Komisja dyscyplinarna dla niższych sił naukowych, członek; tamże, wiceprzewodniczący. • w UJ: katedra prawa kościelnego, prof. zw. 13 VII 1948 (nominacja), 1 X 1948– IV 1951 (zawieszenie wykładów), 30 VIII 1952 (odebranie przez MSzWiN prawa wykładania), 31 VIII 1952 (zwolnienie od wykładów). Katedra Powszechnej Historii Państwa i Prawa, prof. zw. przywrócenie prawa wykładania 21 XII 1956 (uchwała Senatu Akademickiego UJ), 1 II 1957 (MSzW)–30 IX 1957. • inne uczelnie: AH w Poz., wykładowca 1946/47–1947/48. Szkoła Inżynierska w Poz., wykładowca 1946/47–1947/48. Inne: Medal Srebrny Za Długoletnią Służbę 21 X 1938. Najważniejsze prace Ordo visitationis z początku XV w., Lw. 1925. Wpływy francuskie na Polski kościół w XI–XII w., „Przegląd Teologiczny” 1926. Zjazd w Poznaniu w r. 1530, „Prace Komisji Historycznej Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk”, Poz. 1933. Rola dziejowa kościoła polskiego na Śląsku w XI–XIII w., Kat. 1935. Biskup Nanker, W-wa 1953. Arcybiskup Mikołaj Trąba, W-wa 1954. Z dziejów kościoła w Polsce, W-wa 1960. Sobory powszechne a Polska, W-wa 1962. Źródła archiwalne: AN PAN i PAU, Spuścizna A. Vetulaniego, sygn. KIII-58. AUAM, sygn. 15/160/5, wykaz służby; sygn. 15A/1, wykaz profesorów i docentów UP 1919–1939; 15/191, medale i odznaczenia; 126/43, teczka personalna; 208/66, teczka personalna. AUJ, S III 246, teczka personalna. BUAM, DzR, sygn. 3104, O pewnym konflikcie z T. Silnickim; 2073/1. Informacje USC m. st. W-wy, pismo nr USC-WA.5362.3.6973.2013.TTR z 17 IX 2013. Źródła drukowane i literatura: K. Kolańczyk, Tadeusz Silnicki 1889–1968, „Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny”, 1969, nr 2, s. 351–357. H. Korczyk, Silnicki Tadeusz, PSB, t. XXXVII, s. 498–499. K. Krasowski, Wydział Prawno-Ekonomiczny..., passim. A. Redzik, Stanisław Starzyński..., s. 63. B. Żongołowicz, Dzienniki..., s. 21, 286. Źródła internetowe: http://parafiapruszcz.x.pl/swieci/zyciorysy/Silnicki.htm (dostęp z 20 VII 2013). SKĄPSKI Józef Adam Ojciec Józef (15 III 1868–29 V 1950), dr praw UJ 18 V 1893, adwokat; matka Halina z d. Loga (1884–9 II 1961), 1v. Pithard; dzie ci: Leon (1908–1980); Zygmunt (1909–1983); 2v. Skąpska, ślub 20 VII 1920 w Kr. Żona Ludmiła Anna z d. Jaśkowiec, 1v. Reczyńska (zm. 22 V 1972), ślub 9 VIII 1957 w Kr.; syn Andrzej (ur. 3 I 1949). Wykształcenie • III Gimn. i Lic. w Kr., matura 17 V 1939. • UJ, Wydz. Prawa 1939/40 (zamknięcie UJ); tajne nauczanie 1944; 1945 (tzw. rok skrócony), 1945/46; egzaminy roczne na stopień magistra praw: egz. I – 8 V 1945; egz. II – 29 XI 1945; egz. III – 29 IV 1946; egz. IV – 17 XII 1947. Mgr praw UJ 17 XII 1947. • Przedstawił na UJ rozprawę na stopień doktora praw: „Umowne ustanowienie prawa zastawu na rzeczach ruchomych w polskim prawie rzeczowym i handlowym”; przedmiot gł.: prawo cywilne; przedmiot pob.: postępowanie cywilne; referent gł.: K. Przybyłowski; koreferent: S. Grzybowski; egzaminator z przedmiotu pobocznego: M. Waligórski; ryg. 19 I 1951. Dr praw UJ 24 I 1951. • Wniósł na UJ podanie o otwarcie przewodu kandydackiego z zakresu nauk prawnych; dyscyplina podstawowa – prawo międzynarodowe prywatne; promotor K. Przybyłowski (UJ); egzaminy kandydackie: prawo cywilne (wyznaczony przedmiot); fi lozofia prawa (wyznaczony przedmiot) (przewód przerwany z powodu zmian w przepisach, wznowiony jako doktorski na podstawie ustawy z 5 XI 1958). • Wniósł 2 IV 1964 na UJ podanie o nadanie stopnia docenta nauk prawnych w zakresu prawa cywilnego i prawa międzynarodowego prywatnego na podstawie rozprawy: Autonomia woli w prawie międzynarodowym prywatnym w zakresie zobowiązań z umów, Kr. 1964; recenzenci: K. Przybyłowski (UJ), H. Trammer (Uniw. w W-wie), W. Ludwiczak (UAM), B. Walaszek (UJ); kolokwium 21 XII 1964. Docent (dr hab.) nauk prawnych w zakresie prawa cywilnego i prawa międzynarodowego prywatnego 21 XII 1964 (Rada Wydz.), 12 VII 1965 (MSWyższ.). Kariera pozauniwersytecka Bank Związku Spółek Zarobkowych w Kr., 1 I–31 VIII 1940. Majątek Sanka 6 IX 1940–17 I 1945. Kancelaria Adwokacka Józefa Skąpskiego, pomocnik. Sąd Okręgowy w Kr., aplikant I–IV 1948. Prok. Gen., Eksp. w Kr., aplikant V 1948–VI 1949; tamże egzamin referendarski VI 1949 (z odznaczeniem); tamże, referendarz 1 VII–XII 1949; tamże, radca od 1 I 1950. Wojewódzka Rada Narodowa, Wydz. Prawny, radca do 31 X 1951. Zespół Adwokacki w Kr., adwokat 1 IX 1953–31 XII 1963. ZNP, członek 1956; tamże, Rada Oddziałowa, zca przewodniczącego 1965–1968. Zrzeszenie Prawników Polskich, członek 1952; tamże, Koło w Kr., członek zarządu 1968. PAU, Wydz. Hist.-Filozof., członek czynny 16 XI 1989; sekretarz generalny Akademii 1989–1994. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: katedra (Zakład) prawa cywilnego i prawa międzynarodowego prywatnego, asystent 1 X 1948–31 VIII 1953; tamże, adiunkt 1 XII 1956–31 VIII 1966; tamże, docent etatowy 31 VIII (1 IX) 1966–28 II 1975; tamże, prof. nzw. 6 II (tytuł), 1 III 1975 (stanowisko) 30 IX 1991; tamże, kierownik; Podyplomowe Studium Prawa Gospodarczego, kierownik. Komisja Dyscyplinarna dla Pracowników Nauki. Prodziekan 1969/70–1971/72. Inne: Junackie Hufce Pracy, kampania wrześniowa. ZKZ 1972. Złota Odznaka „Za pracę społeczną dla m. Krakowa” 1972. Najważniejsze prace (współautor M. Sośniak), Prawo cywilne, t. 2: Zobowiązania, wyd. I: Kr. 1967; wyd. II: Kr. 1968. (współautorzy: S. Grzybowski, S. Wójcik), Zarys prawa cywilnego, W-wa 1988. Źródła archiwalne: ANKr., 29/2302/85. AUJ, SO, teczka personalna, S II O 6; WP II 495, poz. 5541; WP III 203, poz. 355; WP IV 1, prot. Pos. Rady Wydz.; WP IV 25, wnioski o nadanie tytułu profesora, WP IV 27; WP IV 154, teczka habilitacyjna. Źródła drukowane i literatura: CSUI, lit. S–Ś (dot. ojca). A. Mączyński, Józef Skąpski, w: Złota Księga Wydziału Prawa..., s. 448–453. Idem, Z życiorysu Józefa Skąpskiego jun., w: Ojciec i syn Józef Skąpski (1868–1950) syndyk PAU i Józef Skąpski (1921–1998) sekretarz generalny PAU. W 20. rocznicę wznowienia działalności PAU. Katalog wystawy, Kraków 13 XII 2009–12 II 2010, Kr. 2009, s. 21–23. M. Pazdan, Józef Skąpski (1921–1998), „Państ. i Pr.”, 1999, z. 3, s. 72–79. Poczet członków..., s. 105, 193. Śp. Józef Skąpski, „Kwartalnik Prawa Prywatnego”, 1998, z. 2, s. 205–206. A. Wiekluk, Skąpski Józef, PSB, t. XXXVIII, s. 119–121 (biogram ojca). Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=psb.30059.6 (dostęp z 12 III 2014). SKRZYWAN Wacław Tadeusz Ur. 1 XI 1898 w Odessie; zm. 17 XI 1956 we Wrocławiu; pochowany na cm. Bródnowskim w Warszawie. Ojciec Tadeusz Jan (zm. 1917), dr med., dyrektor Inst. Bakteriologicznego w Odessie; matka Anna z d. Chołaczewa; brat Michał (zm. 1937), inż. elektryk. Żona: Józefa Sabina z d. Hrynkiewicz (ur. 7 VI 1900), lekarz dentysta; córki: Ewa Teresa (ur. 7 XI 1930), mgr kartografii UWr. 1954; Maria Barbara (ur. 5 XII 1932), studentka Polit. we Wr. Wykształcenie • I Gimn. im. Richelieu w Odessie, matura 10 V 1917. • Uniw. w Odessie. • Uniw. w Poz., Wydz. Prawno-Ekon., mgr nauk ekonomiczno-politycznych 1926. • Przedstawił na Uniw. w Pozn. rozprawę na stopień doktora praw: Handel obuwiem w Polsce, W-wa 1932; przedmiot gł.: ekonomika wraz z historią doktryn i polityką ekonomiczną, przedmiot pob.: statystyka; ref. gł.: E. Taylor; koreferenci: M. Nadobnik, J. Zdzitowiecki. Dr nauk ekonomiczno-politycznych UP 20 VIII 1945. • Wniósł na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu statystyki i ekonometryki na podstawie rozprawy: O podstawowych twierdzeniach ekonomiki, „Ekonomista”, 1947, kwartał II; referenci: A. Krzyżanowski, W. Krzyżanowski, J. Michalski, F. Młynarski; zwolniony z kolokwium oraz wykładu habilitacyjnego 28 VI 1946; akta zwrócono bez zatwierdzenia, gdyż F. Młynarski nie jest obecnie – zdaniem MOśw. – profesorem wykładającym w żadnej ze szkół akademickich 25 X 1946; dodatkowy referat J. Michalskiego 15 XI 1946; zwolniony 15 XI 1946 z kolokwium i wykładu. Doc. statystyki i ekonometryki UJ 28 VI 1946 (RW – pierwsza uchwała), 15 XI 1946 (RW – druga uchwała), 23 VII 1947 (MOśw.). Kariera pozauniwersytecka H. Cegielski Tow. Akcyjne w Poz., kierownik Biura Statystycznego oraz Sekretariatu 1 XI 1920–30 IX 1923. Spółka Akcyjna Akwawit w Poz., Wydz. Ogólny i Sekretariat Generalny, naczelnik 1 X 1923–31 VIII 1928. Inst. Badania Koniunktur Gospodarczych i Cen przy MPiH w W-wie, kierownik oddziału oraz radca 1 IX 1928–IX 1939. Wyższe Studium Społeczno-Gospodarcze w Katowicach, wykładowca 1938–1939. IPH w W-wie, referent statystyczny 15 XI 1940–VIII 1944; tamże, konsulent 1 V 1945–31 III 1948. IPH w Kr., Wydz. Statystyki, naczelnik oraz konsulent 1 II 1945–1 VII 1947. WSNS w Kr., wykładowca od I 1946. Centralny Zarząd Przemysłu Paliw Płynnych w Kr., konsulent 15 X 1947–1 VI 1948. TUR w Kr., członek 1945– 1946. Tow. Przyjaźni Młodzieży Akademickiej w likwidacji, we Wr., członek; tamże, członek zarządu 1949. Rada Miejska ZOZ we Wr. 1953–1954. WTN, członek. PAU, Wydz. Hist.-Filozof., Kom. Pr., członek od 1945. Polskie Tow. Ekonomiczne, członek. Econometric Society, członek od 1935. Polskie Tow. Statystyczne, członek. Polskie Tow. Matematyczne, członek. Polskie Tow. Filozoficzne, członek. Miejska Rada Narodowa we Wr., członek od 1954. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: Wydz. Prawa, wykładowca (jako docent) 23 VII 1947–1949. Wydz. Filozof. (od 1945/46 – Wydz. Hum.), wykładowca 1945–1949; Studium Spółdzielcze, wykładowca 19 II 1945–1949. • w UWr.: wykładowca 18 III 1946–26 VII 1949; katedra statystyki, prof. nzw. 26 VII 1949–1956; tamże, kierownik katedry 1 IX 1952–1956. Inne: Obóz w Oświęcimiu 19 IX–22 X 1940. Obóz w Prądniku Białym k. Krakowa 6–15 I 1945. Najważniejsze prace Uwagi o gospodarczych dziejach Krakowa w czasie okupacji, Kr. 1946. Historia statystyki. Materiały do wykładów, W-wa 1954. Źródła archiwalne: AUAM, sygn. 425/64, teczka doktorska. AUJ, S III 131; WP III 32, teczka habilitacyjna. AUWr., Dział Kadr, sygn. RK 120, teczka personalna W. Skrzywana; Album Dwudziestolecia Uniwersytetu Wrocławskiego imienia Bolesława Bieruta we Wrocławiu 1945–1965. Uniwersytet-Życiorysy, k. 521–523. Źródła drukowane i literatura: A. Czech, Pierwsi ekonomiści w Uczelni, „Forum. Biuletyn Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach”, nr 34 (2012), s. 39–46. A. Jagielski, Skrzywan Wacław, PSB, t. XXXVIII, s. 487–488. J. Krawczyk, Wyższa Szkoła Nauk Społecznych..., s. 41–55. E. Mika, Wacław Skrzywan, w: Pamięci zmarłych..., s. 253–255. SBStP, s. 291–292. Uczeni wrocławscy (1945–1979), cz. 1, red. J. Trzynadlowski, Wr. 1980, s. 85–87. SŁAWIK Karol Ur. 7 I 1937 w Bukareszcie; zm. 31 XII 2012. Ojciec Ferdynand; matka Stefania z d. Ostrowska. Żona Joanna (ur. 15 IV 1942); córka Beata (ur. 19 IV 1962). Wykształcenie • LO w Połczynie Zdroju, matura 1955. • Szkoła Oficerska MO w Szczytnie, słuchacz 1955–1956. • Mgr praw Uniw. w Warsz. 19 X 1967. • Przedstawił na UJ rozprawę na stopień doktora praw: „Wykrywanie sprawców kradzieży z włamaniem do mieszkań” (druk: Kradzież z włamaniem do mieszkań, W-wa 1978); promotor T. Hanausek; recenznenci: A. Szwarc (UAM), Z. Kegel (UŚ); przedmiot gł.: kryminalistyka; przedmiot pob.: fi lozofi a; ryg. z kryminalistyki – 25 XI 1975; ryg. z fi lozofi i – 25 XI 1975; publiczna obrona rozprawy – 11 XII 1975. Dr nauk prawnych UJ 15 XII 1975. • AE w Kr., Studium Podyplomowe Doskonalenia Kadr Kierowniczych 1976/77; dyplom ukończenia 7 VI 1977. • Wniósł 23 III 1979 na UJ podanie o nadanie stopnia doktora habilitowanego nauk prawnych z zakresu kryminalistyki na podstawie rozprawy: Fałszerstwa krajowych i obcych znaków pieniężnych w Polsce w latach 1973–1977, W-wa 1979; recenzenci: T. Hanausek (UJ), A. Szwarc (UAM), Z. Kegel (UWr.); kolokwium 14 IV 1980. Dr hab. (docent) nauk prawnych w zakresie kryminalistyki 14 IV 1980 (Rada Wydz.), 28 IX 1981 (CKK). Kariera pozauniwersytecka Komenda Wojewódzka MO w Bydgoszczy, oficer śledczy 6 VIII 1955–1965. PZPR, członek od 1961. Komenda Powiatowa MO w Grodzisku Mazowieckim, zca komendanta 1965–1966. Kancelaria Dzielnicowa W-wa Śródmieście, zca komendanta 1967–1969. Komenda Stołeczna MO w W-wie, naczelnik 1969–1972. Komenda Wojewódzka MO w Kr., zca komendanta 1973–1976. MSW, Biuro Kryminalne, zca dyrektora od 1976; tamże, Biuro Organizacyjno-Prawne, dyrektor 8 II 1982–31 XII 1983; tamże, dyrektor Zespołu 1 I 1984–15 II 1988; tamże, Dep. Kadr, w dyspozycji dyrektora 16 II–30 IV 1988. Zrzeszenie Prawników Polskich, członek. Polskie Tow. Kryminalistyczne, członek. Krajowa Izba Radców Prawnych, członek. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: dr hab. nauk prawnych. • w Akademii Spraw Wewnętrznych: wykładowca 1977–30 VI 1982; docent 1 VII 1982–1988. • w Uniw. w Szcz.: Katedra Kryminalistyki i Kryminologii, prof. 1 II (15 II) 1988–2007; tamże, kierownik. • w Wyższej Szkole Handlu i Prawa im. Ryszarda Łazarskiego (od 30 VI 2010 – Uczelnia Łazarskiego) w W-wie: Katedra Prawa Karnego, prof.; Katedra Kryminalistyki i Kryminologii, prof.; tamże, kierownik. Inne: Srebrny Krzyż Zasługi 22 VII 1969. OOP, Krzyż Kawalerski 20 VII 1979. ZKZ 22 VII 1975. Najważniejsze prace Kryminalistyczne problemy poszukiwania osób zaginionych, W-wa 1978. Przestępczość a kryminalistyka, W-wa 1985. Przestępstwo i jego sprawca, W-wa 1988. Kryminalistyka. Przegląd zagadnień, W-wa 2002. Kryminalistyka w związkach z procesem karnym, kryminologią i wiktymologią, Szcz. 2003. Prawno-kryminalistyczne środki przeciwdziałania zagrożeniom. Zwłaszcza osób starszych, W-wa 2010. Zarys systemu prawa policyjnego, W-wa 2011. Źródła archiwalne: AUJ, WP (nowa akcesja), teczka doktorska; WP (nowa akcesja), teczka habilitacyjna. Źródła drukowane i literatura: Encyklopedii Artus Prus. Kto jest kim w Polsce Nowego Millenium, Poz. 2000, s. 490. Karol Sławik, „Problemy Kryminalistyki”, 2013, nr 279. Źródła internetowe: http://katalog.bip.ipn.gov.pl/showDetails.do?idx=S%C5%81&katalogId=2& subpageKatalogId=2&pageNo=1&nameId=23153&osobaId=49454& (dostęp z 13 XII 2013). SŁOTWIŃSKI (LELIWA-SŁOTWIŃSKI) Feliks Piotr Ojciec Kazimierz (ur. ok. 1760); matka Franciszka z d. Dunin-Brzezińska (ur. ok. 1760); brat Konstanty (30 I 1793–21 II 1846), prawnik, dyrektor Ossolineum. 1 żona Zofia z d. Reinheim de Klum (ur. ok. 1780), ślub ok. 1800; dzieci: Leonia (ur. ok. 1800); Aleksandra (ur. ok. 1800), żona Antoniego Lip-czyńskiego; Teresa Dorota Teodozja (ur. ok. 1800), żona Starzyckiego; Emilia (ur. ok. 1800); Aniela Franciszka Ludwika (ur. ok. 1800). 2 żona Teofila z d. Romer (ur. ok. 1790–1867), ślub ok. 1810; dzieci: Rozalia, żona Henryka Romera; Antoni Kazimierz Urban; Wiktor; Franciszka, żona Tadeusza Hubickiego. Wykształcenie • Lic. w Tarnowie 1798/99–1802/03, matura. • ULw., Wydz. Filozof., st. zw. 1803/04–1804/05; świadectwo odejścia 22 VIII 1805. • SGKr., Wydz. Prawa, st. zw. 1805/06–1807/08; absolutorium 6 IX 1808; zwolniony z obowiązku wykazania się stopniem licencjata praw i magistra praw; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora obojga praw (kolokwium na podstawie rozprawy: De Necessitate Proserpiptionum ni statu civili cum respec tu ad Jus natura, romanum et austriacum) – 2 V 1815. Dr obojga praw SGKr. 3 V lub 23 V 1815. SGKr., Wydz. Filozof., st. zw. 1808/09; egzaminy ścisłe na stopień doktora fi lozofii na podstawie rozprawy: De trissectione cujuscmque anguli, Kr. 1811. Dr fi lozofii SGKr. 8 I 1811. Kariera pozauniwersytecka Liceum św. Anny, nauczyciel prawa i nauki moralnej oraz historii powszechnej i geografii 16 XI 1809–14 XI 1812. Trybunał Cywilny I Instancji Dep. Krak., patron od 21 XI 1812. TNK, członek 9 XII 1815. Komitet Prawodawczy WMK, członek komitetu do redakcji kodeksów prawa cywilnego, kryminalnego i procedury 1818–1837. Dozór Szkół Początkowych w Kr. i jego Okręgu, członek 1818–1820. Zgromadzenie Reprezentantów WMK, poseł 1818–1833. Radca cesarski 1850. Komitet Prawodawczy w W. do przygotowania kodeksu karnego, członek. „Themis”, redaktor 1834–1836. „Prawnik”, redaktor 1860–1863. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w SGKr. (od 5 VIII 1817 – UJ): bezpłatny suplent (zca prof.) w katedrze prawa natury, publicznego, narodów, ekonomii (ekonomiki) politycznej 1 I 1811–21 V 1811; suplent (zca prof.) w katedrze prawa natury, publicznego, narodów, ekonomiki politycznej 1811/12 (nominacja 30 VIII 1811); katedra prawa natury, publicznego, narodów, ekonomiki politycznej, prof. zw. 1812/13 (nominacja 14 XI 1812)–1 IV 1828 (od 1817 katedra prawa natury i prawa kościelnego); zawieszony przez kuratora w obowiązkach prof. 1 IV 1828, odwołany z katedry 23 II 1829; katedra prawa natury i prawa kościelnego, prof. zw. 18 I 1831 (uchwała Senatu UJ)–1832/33; katedra prawa rzymskiego i kościelnego, prof. zw. 1833/34 (nominacja 24 VIII 1833)–1846/47; p. o. prof. prawa natury i prawa kryminalnego 1847/48; katedra prawa kościelnego i procedury cywilnej, prof. zw. 1848/49–7 II 1860 (od 1858/59 już nie wykładał); dziekan 1820/21–1822/23, 1833/34–1834/35, 1842/43, 1845/46– 1847/48, 1850/51; Wielka Rada UJ, członek 1820–1823. Inne: Radca cesarstwa. Order św. Stanisława III klasy. Pierścień brylantowy od Mikołaja I (za działalność naukową). Złoty medal od cesarza Ferdynanda (za działalność naukową). List pochwalny od króla Prus (za działalność naukową). Najważniejsze prace Rozprawa o historii prawa natury i systematach różnych jego pisarzów, Kr. 1812. O metodzie matematycznym w ogólności, a w szczególności o metodzie nauczania matematyki elementarnej, Kr. 1813. Prawo natury prywatne przez Franciszka Ceillera w języku niemieckim napisane, Kr. 1813. O istotnych zasadach nauki skarbowej, Kr. 1818. Prawo narodów naturalne połączone z praktyką państw europejskich, Kr. 1822. Prawo natury prywatne połączone z uwagami nad prawem rzymskim, kodeksem galicyjskim i francuskim dotąd obowiązującym, t. I–II, Kr. 1825. Instititiones iuris ecclesiastici in unsum auditorum methodae scientifi ca adornatae, t. I–III, Kr. 1839–1940. Rys postępowania cywilnego w sądach Wolnego Miasta Krakowa porównany z postępowaniem cywilnym w sądach galicyjskich, Kr. 1844. Dzieje powszechne Soboru Trydenckiego, Kr. 1857. O początku i przedmiocie konkordatów z powołaniem ustaw zabezpieczających w Polsce całości religii katolicko-apostolsko-rzymskiej i wolność innych wyznań chrześcijańskich, Kr. 1858. Źródła archiwalne: AUJ, S I 144–145, S I 365, S I 368, S I 384–385, S I 387; W. Baczkowska, „Korpus...”. AN PAN i PAU, TNK 2. Źródła drukowane i literatura: R. Dutkowa, Uniwersytet Jagielloński w czasach..., s. 6 nn.; M. Koczyński, Feliks Leliwa Słotwiński (wspomnienie pośmiertne), „Czasopismo poświęcone prawu i umiejętnościom politycznym” 1863, Kr., t. I, s. 189. J. Leniek, Książka pamiątkowa..., s. 257. K. Mrozowska, Walka o nauczycieli świeckich w dobie Komisji Edukacji Narodowej na tle Korony, Wr. 1956, passim. K. Opałek, U schyłku szkoły prawa natury. Feliks Słotwiński (1788–1863), w: Studia z dziejów..., s. 79–102. M. Patkaniowski, Dzieje..., passim SBAP, t. I: S–Ż, s. 383–385. B. Szlachta, Feliks Leliwa Słotwiński, w: Złota Księga Wydziału Prawa..., s. 127–134. Idem, Słotwiński Feliks, PSB, t. XXXIX, s. 47–50. SOBOCIŃSKI Władysław Stanisław Ojciec Aleksander, ślusarz, robotnik fabryczny, po I wojnie pracownik umysłowy; matka Waleria z d. Baranowska, prowadziła gospodarstwo domowe; rodzeństwo: Helena zam. Ru-cińska; Teofi l; Zofia, zam. Głowacka; Zdzisław (zm. w 1944). Żona Kazimiera Maria z d. Bujakiewicz (1 VII 1914–19 II 1996), ślub 22 X 1939 w W-wie. Wykształcenie • Koedukacyjna Szkoła Handlowa w Ostrowcu Świętokrzyskim, kl. I–III: 1927/28–1929/30; świadectwo ukończenia 13 VI 1930. Inst. Administracyjno-Gospodarczy w Kr., Wydz. Administracyjny 1931/32, świadectwo ukończenia 27 VI 1932. Matura eksternistyczna przed Państwową Komisją Egzaminacyjną Kuratorium Okręgu Szkolnego w Kr.11 V 1933. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1933/34–1936/37; egzaminy roczne na stopień magistra praw: egz. I – 1 VI 1934; egz. II – 17 VI 1935; egz. III – 9 VI 1936; egz. IV – 22 VI 1937. Mgr praw UJ 22 VI 1937. • Przedstawił 18 VI 1938 na UJ rozprawę na stopień doktora praw: Pakta konwenta królów polskich, Kr. 1940 (1939); przedmiot gł.: historia prawa polskiego; przedmiot pob.: prawo kościelne; referent gł.: S. Kutrzeba; koreferent: S. Estreicher; egzaminator z przedmiotu pobocznego: A. Vetulani; ryg. – 24 VI 1938. Dr praw UJ 11 VII 1938. • Wniósł na UJ podanie o udzielenie veniam legendi na podstawie rozprawy: Historia sądów opiekuńczych w Polsce, Kr. 1949; referenci: A. Vetulani, M. Jedlicki, M. Patkaniowski, Z. Wojciechowski (UP); kolokwium 24 VI 1949; wykład habilitacyjny: „Zróżniczkowanie społeczne szlachty i jego podstawy w Polsce w XV i XVI wieku” 28 VI 1949. Doc. historii prawa polskiego UJ 28 VI 1949 (Rada Wydz. Prawa), 2 IV lub 9 IV 1951 (MSWyż. i Nauki). Kariera pozauniwersytecka Różna praca zarobkowa 1930/31, 1932/33. Zarząd Miejski w Kr., Wydz. Opieki Społecznej, urzędnik kontraktowy 1 VII–30 IX 1936. Sąd Apelacyjny w Kr., bezpłatny aplikant sądowy 16 IX (nominacja 13 VIII) 1937–IX 1939. Gimn. i Lic., następnie Szkoła Handlowa w Ostrowcu Świętokrzyskim, nauczyciel 1 XI 1939–1 III 1946. Konspiracyjne Komplety Lic. Handlowego w Ostrowcu Świętokrzyskim, nauczyciel i sekretarz VII 1940–I 1945. Aplikant sądowy okręgu byłego Sądu Apelacyjnego w Radomiu 25 IV 1942–12 III 1944. Egzamin sędziowski przy Sądzie Okręgowym w Radomiu I Komisja Egzaminacyjna Wydziału Sprawiedliwości dystryktu radomskiego 13–14 III 1946. PAU, Wydz. Hist.-Filozof., Komisja Historyczna, członek 1 VII 1950; tamże, Kom. Pr. 1 VIII 1951. PAN, INP, prof. nzw. XII 1954–1958. PAN, Inst. Historii, prof. nzw. 1958–II 1962. PAN, Kom. Hist., współpracownik. PAN, Kom. Prawnicza, współpracownik. PAN, Słownik Łaciny Średniowiecznej, współpracownik. PAN, Słownik Starożytności Słowiańskich, współpracownik. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: Seminarium Historyczne, asystent wolontariusz 1 IX 1937–31 VIII 1939; tamże, starszy asystent 1 II–31 VIII 1945; Seminarium Prawa Kościelnego, starszy asystent 1 IX–30 XI 1945; I Seminarium Historii Prawa Polskiego, adiunkt 1 XII 1945–31 VIII 1946; Seminarium Prawa Polskiego, adiunkt 1 IX 1948– –31 VIII 1951; tamże, docent od 2 IV lub 9 IV–31 VIII 1951; zca prof. w katedrze historii państwa i prawa polskiego 1 IX 1951–31 VIII 1952; p. o. samodzielnego pracownika nauki przy Katedrze Historii Państwa i Prawa Polskiego 1 IX 1952–31 VIII 1954; w Katedrze Historii Państwa i Prawa Polskiego, prof. nzw. 22 V 1954 (tytuł naukowy) 1 IX 1954 (stanowisko)–30 VI 1958. • w Uniw. w W-wie: Katedra Historii Porównawczej Prawodawstw Słowiańskich, prof. nzw. 1 VII 1958–1968; tamże, kierownik 1958–1968. Katedra Powszechnej Historii Państwa i Prawa, prof. nzw. 1968–30 IX 1969; tamże, prof. zw. 5 X 1978 (tytuł), 1 XI 1978 (stanowisko)–30 IX 1983 (przeszedł na emeryturę). Inne: OOP, Krzyż Kawalerski 24 IX 1973. Medal 10-lecia Polski Ludowej 22 VII 1954. Najważniejsze prace Historia ustroju i prawa Księstwa Warszawskiego, Tor. 1964. (współautorzy: J. Kosim, W.M.  Bartel), Ustawodawstwo Księstwa Warszawskiego, t. I: 1807–1808, W-wa 1964; t. II: 1809–1910, W-wa 1964; t. III: 1811–1812, W-wa 1967. Zob.: G. Bałtruszajtys, Bibliografia prac naukowych prof. dr. Władysława Sobocińskiego, „Czasopismo Prawno-Historyczne”, t. XXXVIII, 1986, z. 1. Źródła archiwalne: AUJ, S II 619, teczka personalna; WP II 495, poz. 3927; WP II 512, teczka doktorska; WP II 539, poz. 190; WP III 32, teczka habilitacyjna; Z 90/I, Katedra Powszechnej Historii Państwa i Prawa, sprawy osobowe; M. Barcik, „Korpus...”. AU w Warsz., K-13507, teczka personalna; Spuścizna 25. Informacje USC m. st. W-wy, pismo nr USC-WA.5362.3.6973.2013. TTR z 17 IX 2013. Źródła drukowane i literatura: J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., s. 196, 334, 378, 458. S. Grodziski, Sobociński Władysław, PSB, t. XXXIX, s. 547–549. H. Izdebski, Władysław Sobociński, w: Profesorowie Wydziału Prawa i Administracji..., s. 303–304. W. Sobociński, Studia prawnicze i początki pracy w Uniwersytecie Jagiellońskim (lata 1933–1945), „Krakowskie Studia Prawnicze”, R. 21, 1988, s. 177–216. A. Redzik, Stanisław Starzyński..., s. 222, 223, 277. Relacje pracowników..., s. 76–79. SOBOLEWSKI Marek Feliks Ojciec Feliks Ludwik (ur. 14 VII 1894), dr praw UJ 31 VII 1920; matka Maria z d. Rolle (1900–1964). 1 żona Marta Maria Stebnicka (ur. 22 III 1925), ślub 12 V 1948 w Kr., następnie żona Lu dwika Jerzego Kerna. 2 żona Barbara Stanisława z d. Turkowska (2 XI 1932–9 III 1997), ślub 23 X 1954 w Kr.; córka Katarzyna (ur. 11 VI 1958), zam. Sobolewska-Myślik, dr hab. UJ 1999. Od 1977 związany z Krystyną Chojnicką (ur. 6 VIII 1951); córka Maria Kazimiera Sobo lewska (ur. 28 II 1979). Wykształcenie • Gimn. im. Bartłomieja Nowodworskiego w Kr., kl. I–II: 1937/38–1938/39. Tajne komplety. Matura VII 1945. • UJ, Wydz. Prawa 1945–1946/47; egzaminy roczne na stopień magistra praw: egz. I – 15 IX 1945; egz. II – 12 IV 1946; egz. III – 14 XII 1946; egz. IV – 28 X 1947; kolokwium: statystyka – 17 II 1947; prawo pracy – 13 II 1948. Mgr praw UJ 13 II 1948. • Wniósł 13 I 1954 na UJ podanie o otwarcie przewodu kandydackiego z zakresu nauk prawnych; dyscyplina podstawowa – prawo państwowe na podstawie rozprawy: „Rola doktryny ustrojowej austro-marksizmu w utwierdzaniu burżuazyjnego ustroju w Austrii w latach rewolucyjnych 1918–1920” (druk: Rola austro-marksizmu w rewolucji 1918 r. w Austrii, W-wa 1956); promotor K. Grzybowski (UJ); referenci: A. Burda (UMCS), H. Jabłoński (Uniw. w W-wie), K. Opałek (UJ), S. Ehrlich (Uniw. w W-wie z ramienia CKK); egzaminy kandydackie: j. rosyjski – 8 I 1954; j. niemiecki – 8 I 1954; materializm dialektyczny i historyczny – 11 V 1954; teoria państwa i prawa – 28 VI 1954; prawo państwowe – 28 VI 1954; obrona 5 III 1955. Kandydat nauk prawnych UJ 5 III 1955 (Rada Wydz.), 23 III 1956 (CKK). • Wniósł na UJ podanie o nadanie stopnia docenta nauk prawnych w zakresie prawa państwowego na podstawie rozprawy: Reprezentacja w ustroju współczesnych demokracji burżuazyjnych, Kr. 1962; recenzenci: G. Seidler (UMCS), K. Biskupski (Uniw. w W-wie), J. Hochfeld (Uniw. w Warsz.); K. Grzybowski (UJ); kolokwium 30 III 1962; wykład habilitacyjny: „Zasada suwerenności ludu w Konstytucji PRL” lub „Parlamentarna odpowiedzialność rządu w ustrojach współczesnej demokracji burżuazyjnej”. Docent (dr hab.) nauk prawnych w zakresie prawa państwowego UJ 30 III 1962 (Rada Wydz.). Kariera pozauniwersytecka Firma I. Sobolewski, pracownik. WSNS w Kr., wykładowca 1951/52. PWN, Oddział w Kr., redaktor wydawnictw historycznych 1954/55. PAN, INP, adiunkt 1 X 1956– 28 II 1962; tamże, Kom. Nauk Prawnych, członek; tamże Kom. Nauk Polit., członek. PAN, Oddział w Kr., Kom. Nauk Prawnych, członek. Wyższa Szkoła Nauk Społecznych przy KC PZPR, wykładowca. PISM, Oddział w Kr., pracownik 1 X 1973–30 IX 1975 (31 XII 1978). PPS. ZNMS, członek; tamże, Rada Naczelna, członek; tamże oddział w Kr., wiceprzewodniczący zarządu. ZAMP, członek 1948. PZPR, członek 1949. Polskie Tow. Tatrzańskie, członek. PTTK, członek. Polskie Tow. Nauk Politycznych, członek; tamże, wiceprezes 1966–1967. Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych Solidarności, uczestnik prac. Tow. Przyjaźni Polsko-Francuskiej, członek; tamże, przewodniczący. Tow. Przyjaźni Polsko-Austriackiej, członek. ZNP, członek. PTH, członek. Tow. Wiedzy Powszechnej, członek. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: katedra prawa państwowego, asystent-wolontariusz 1949; tamże, asystent 1 I 1950–1951; tamże, starszy asystent 1951–30 VI 1953; tamże, adiunkt 1 VII 1953–30 XI 1962; tamże, docent etatowy 1 XII 1962–1969. Katedra Historii Doktryn Politycznych i Prawnych, docent etatowy 10 IV–V 1969; tamże, prof. nzw. (tytuł naukowy i stanowisko) 26 V 1969 (Rada Wydz.), 1970 (Rada Państwa)–1976; tamże, prof. zw. 7 X 1976 (stanowisko i tytuł); tamże, kierownik od 1970. Zakład Nauki o Polsce Współczesnej 1950/51. Zawodowe Studium Administracyjne, kierownik 1 VI 1960–1962. Studium Zaoczne Wydz. Prawa, zca kierownika 1964–1965; tamże, kierownik od 1 XI 1965. Inst. Nauk Politycznych, dyrektor 1 X 1975–30 IX 1980; tamże, Zakład Historii Doktryn Politycznych i Prawnych, kierownik 1 V 1970–11 V 1983. Zaoczne Studium Administracji, kierownik. Studium Administracji (magisterskie), kierownik od 1965. Inst. Nauk Politycznych, Zakład Współczesnych Ruchów i Myśli Politycznej, kierownik 1 I 1983–11 V 1983; tamże, Zakład Politycznej Organizacji Społeczeństwa, kierownik 1 X 1980–31 XII 1982; tamże, dyrek tor do 31 VIII 1979. Podyplomowe Studium Nauk Politycznych, kierownik do 11 V 1983. Studium Doktoranckie Inst. Nauk Politycznych, kierownik 1 X 1974–30 XI 1975; dziekan 1 X 1972–31 VIII 1975. • inne uczelnie: AGH, wykładowca. Filia UJ w Kat., katedra prawa państwowego porównawczego, opiekun katedry 1967–30 VI (30 IX) 1968. UŚ, wykłady zlecone. Inne: Szare Szeregi 1941–1944. AK 1944. Szkolna Kompania Ofi cerów Rezerwy 1948–1949, oficer rezerwy, podporucznik. Medal 10-lecia PRL, 1955. OOP, Krzyż Kawalerski. Najważniejsze prace Od Drugiego Cesarstwa do Piątej Republiki. Z dziejów politycznych Francji 1870– 1958, W-wa 1963. Ustrój Polski Ludowej na tle porównawczym, wyd. I: Kr. 1965; wyd. II: Kr. 1968; wyd. III: Kr. 1972. Główne kierunki przeobrażeń konstytucyjnych w czołowych państwach burżuazyjnych, W-wa 1972. Partie i systemy partyjne świata kapitalistycznego, wyd. I: W-wa 1974; wyd. II: W-wa 1977. Myśl polityczna XIX i XX wieku. Liberalizm, W-wa 1978. O granicach reformowalności systemu komunistycznego, Kr. 1983. Zasady współczesnej demokracji burżuazyjnej, Kr. 1983. Podstawy teorii państwa, Kr. 1987. Zob.: K. Chojnicka, Bibliografia prac naukowych prof. Marka Sobolewskiego, Zeszyty Naukowe UJ, 1991, Prace z Nauk Politycznych, z. 28, s. 7–19. Idem, Bibliografi a prac naukowych profesora Marka Sobolewskiego, w: M. Sobolewski, Pisma nieznane i rozproszone, red. K. Chojnicka, M. Jaskólski, Kr. 2003, s. 309–320. Źródła archiwalne: AUJ, DSO, teczka personalna; WP III 198, poz. 147; WP IV 2, prot. pos. Rady Wydz.; WP IV 27; WP IV 154, teczka habilitacyjna, WP IV 25, wnioski o nadanie tytułu profesora. INP, sygn. 1/47; teczka personalna. Źródła drukowane i literatura: CSUI, t. III: S–Ś, (w druku). Idee–państwo–prawo. Prace poświęcone pamięci prof. dra Marka Sobolewskiego, red. J. Majchrowski, Kr, 1991. J. Karp, Marek Feliks Sobolewski, w: Konstytucjonaliści polscy..., s. 333–338. J. Krawczyk, Wyższa Szkoła Nauk Społecznych..., s. 41–55. J.M. Majchrowski, Marek Feliks Sobolewski (1925–1983), w: Złota Księga Wydziału Prawa..., s. 467–471. Idem, Marek Sobolewski (24.IV.1925–7.V.1983), „Studia Historyczne”, 1984, z. 1, s. 173–175. Idem, Sobolewski Marek, PSB, t. XXXIX, s. 585–587. H. Olszewski, Marek Sobolewski 1925–1983, „Czas. Pr.-Hist.”, 1984, t. 36, z. 1, s. 265–268. W. Zakrzewski, Marek Sobolewski 1923– 1983, „Państ. i Pr.” 1983, R. 38, z. 9, s. 104–106. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=psb.30775.1 (dostęp z 12 III 2014). SOŁTYKOWICZ (SOŁTYKIEWICZ) Józef Florian Ur. w 1762 w Piotrkowie lub w Krakowie; zm. 25 IV 1831 w Krakowie; pochowany na cm. Rakowickim tamże, Pas 25, zach. Ojciec Florian, sądowy urzędnik starościński (subdelegat) ziemi piotrkowskiej. Żona Marianna Magdalena z d. Trawińska (Trawieńska) (1762–1851). Wykształcenie • Szkoły Nowodworskie (Gimn. św. Anny). Seminarium Akademicko-Diecezjalne. Seminarium Kandydatów Stanu Akademickiego 1780–1783. • UK, Wydz. Filozof. 1772/73 sem. II (18 V 1773)–1776/77; bakałarz sztuk wyzwolonych VI 1777. Przedstawił na SGK rozprawę na stopień doktora fi lozofi i. Dr fi lozofii SGK 7 X 1780. SGKr., dr praw 23 III 1812 (30 XII 1809 – wg PSB). Kariera pozauniwersytecka Szkoła Wydziałowa w Lub., prof. prawa natury i ekonomii politycznej oraz języka francuskiego 1783/84–1786/87. Szkoła Przygłówna (Szkoły Nowodworskie) w Kr., prof. prawa natury, nauki moralnej, ekonomii i prawa politycznego i historii 1787/88– 1793/94. Powstanie kościuszkowskie, uczestnik 1794. Szkoła Wydziałowa w W-wie, prof. prawa 1794/95; urlop zdrowotny (nominalnie prof. prawa szkół krakowskich, w praktyce zastępował go Andrzej Markiewicz) 1795/96–1796/97. Zgromadzenie Centralne, członek. Komitet Nadzoru i Karności Kuratorii Generalnej, asesor 1826. TNK, członek 9 XII 1815. Zgromadzenie Reprezentantów WMK, poseł 1817–1825. Senat Rządzący WMK, senator od 25 X 1826. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: Wydz. Prawa, suplent (zca prof.) w katedrze prawa natury, ekonomicznego, politycznego i narodów 1798/99–1799/1800; katedra prawa karnego i postępowania sądowego cywilnego, prof. od 1824. Wydz. Filozof., zca dyrektora 9 VIII 1809–XII 1809; dziekan XII 1809–3 I 1811; Komitet Akademicki dla ułożenia statutu uniwersyteckiego UJ, członek 25 X 1815–1818. Najważniejsze prace O stanie Akademii Krakowskiej od założenia jej w roku 1347 aż do teraźniejszego czasu. Krótki wykład historyczny, Kr. 1810. O przyczynach wewnętrznych i najbliższych tudzież zewnętrznych i dalszych nędzy naszych włościan z wyłożeniem sposobów zniszczenia tych że przyczyn i ich skutków, Kr. 1815. Rozprawa nad przyczynami uwłaczających naukom mniemań odradzających się w różnych wiekach świata, Kr. 1828. Źródła archiwalne: AUJ, rkps 10, 91; S I 145; W. Baczkowska, „Korpus...”. AN PAN i PAU, TNK 2; BJ, rkps 172. Źródła drukowane i literatura: Album studiosorum Universitatis Cracoviensis, t. V: Continens nomina studiosorum ab anno 1720 ad annum 1780, ed. C. Lewicki, Cracovia–Wratislavia 1956, s. 179. H. Barycz, Historia Szkół Nowodworskich od założenia do reformy H. Kołłątaja, Kr. 1988, passim. R. Dutkowa, Uniwersytet Jagielloński w czasach..., s. 16 nn. Z. Kukulski, Pierwsi nauczyciele świeccy w szkole wydziałowej lubelskiej w dobie Komisji Edukacji Narodowej, Lub. 1939. J. Leniek, Książka pamiątkowa..., s. 257. Statuta nec non liber promotionum Philosophorum Ordinis in Universitate studiorum Jagellonica ab anno 1402 ad 1849, red. J. Muczkowski, Cracovia 1849, s. 433, 436. K. Opałek, Nauka prawa w Uniwersytecie Jagiellońskim w okresie Oświecenia, w: Studia z dziejów..., s. 15–71. M. Patkaniowski, Dzieje..., passim. S. Salmonowicz, Józefa Sołtykowicza (1762–1931) mowa przeciw karze śmierci z 1818 roku. Przyczynek do dziejów polskiego abolicjonizmu, w: Profesorowi Janowi Kodrębskiemu in memoriam, red. A. Pikulska-Robaszkiewicz, Ł. 2000, s. 339–348. H.  Wereszycki, E. Orman-Michta, Sołtykowicz Józef PSB, t. XL, s. 437–441. W. Tokarz, Pomniki prawa Rzeczypospolitej Krakowskiej 1815–1818, t. I, Kr. 1932, passim. SOŚNIAK Mieczysław Stanisław Ur. 1 I 1920 we Lwowie; zm. 13 IX 1991 w Katowicach; pochowany na Cm. Ewangelickim przy ul. Francuskiej tamże. Ojciec Tadeusz Antoni (2 III 1872–1953), urzędnik Zakładu Ubezpieczeń od Wypadków; matka Maria z Tursów. Żona Alicja Antonina z d. Drozdowska (15 V 1926–1989), ślub 3 IV 1954 w Kr.; syn Tadeusz Antoni (ur. 21 III 1957), filozof, pracownik UŚ. Wykształcenie • IV Gimn. im. Jana Długosza we Lw., matura 1938. • UJK, Wydz. Prawa i Um. Pol. 1938/39–1939/40 (do I 1940); egzamin roczny na stopień magistra praw: egz. I – 1939. • UIF 1939/40 (od I 1940)–1940/41. UJK, tajne nauczanie 1941/42–1943/44. Mgr praw ULw. 13 VI 1944. • UJ, Wydz. Prawa, weryfikacja studiów. Mgr praw UJ 4 X 1946. UJ, Wydz. Hum. 1945/46–1949/50; magister fi lozofii (na podstawie rozprawy: „Metoda genetyczna i jej zastosowanie w naukach humanistycznych) 19 XII 1951. • Przedstawił na UJ rozprawę na stopień doktora praw: „Zagadnienia ogólne międzyczasowego (przejściowego) prawa prywatnego ze szczególnym uwzględnieniem prawa spadkowego” (druk: Konflikty w czasie norm cywilnoprawnych, Kr. 1962); przedmiot gł.: prawo cywilne; przedmiot pob.: prawo rzymskie; referent gł.: K. Przybyłowski; koreferent: T. Dziurzyński; egzaminator z przedmiotu pobocznego: W. Osuchowski; ryg. – 16 XII 1948. Dr praw UJ 17 XII 1948. • Docent 30 V 1957 (CKK). Kariera pozauniwersytecka Udzielanie lekcji i praca fizyczna podczas II wojny światowej. Prok. Gen., Eksp. w Kr., praktykant XI 1947–1950; tamże, egzamin referendarski 18 III 1950; tamże, referendarz 1950–30 X 1951. Związek Pracowników Finansowych, członek 1947–1951. TPPR, członek od 1948. ZNP, członek 1951. Zrzeszenie Prawników Polskich, członek 1954. PAN, INP, adiunkt 1 X 1956–31 V 1957; tamże, docent 1 VI 1957–1 II 1962. Komisja ds. Reformy Prawa Cywilnego, członek. Centralna Komisja Kwalifi kacyjna, członek. PAN, INP, docent 1 X 1956–31 X 1961; tamże, Komitet Nauk Prawnych, członek. PAN, Oddz. w Kr., Kom. Nauk Prawnych, członek. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: katedra prawa cywilnego i międzynarodowego prawa prywatnego, asy-stent-wolontariusz 28 VI–30 IX 1946; tamże, młodszy asystent 1 X 1946–30 XI 1948; starszy asystent 1 XII 1948–31 V 1951; tamże, adiunkt 1 VI 1951–31 VIII 1956; zca prof. 1 IX 1956–31 V 1957; tamże, samodzielny pracownik nauki (docent etatowy) 1 VI 1957–1966; prof. nzw. (tytuł Rada Państwa) 29 IX 1966, stanowisko 1 X–31 XII 1966. • w Filii UJ w Katowicach: Katedra Prawa Cywilnego, Obrotu Wewnętrznego i Międzynarodowego, prof. nzw. 1 I 1967–30 VI (30 IX) 1968; tamże, kierownik 1 I 1967–30 VI (30 IX) 1968; prodziekan ds. filii w Katowicach 1966/67– 30 VI (30 IX) 1968. • w UŚ: Katedra Prawa Cywilnego, Obrotu Wewnętrznego i Międzynarodowego, prof. nzw. 1 X 1968–31 XII 1972; tamże, prof. zw. 6 VII 1973 (tytuł) 1 I 1973 (stanowisko)–30 IX 1990; dalsze zatrudnienie na pół etatu; tamże, kierownik 1 X 1968–30 IX 1969; Inst. Prawa Sądowego, dyrektor 1 VII 1969–30 IX 1975; Zakład Prawa Cywilnego i Międzynarodowego Prywatnego, kierownik 1 X 1972–31 VIII 1978; Zakład Prawa Cywilnego, kierownik 1 IX 1978–31 VIII 1981; II Katedra Prawa Cywilnego, kierownik 1 IX 1981–31 VIII 1987; dziekan 1 IX 1968–31 VIII 1969; 1986/87–1989/90;Podyplomowe Studium Problematyki Prawnej Handlu Zagranicznego, kierownik 1 X 1978–30 IX 1979, 15 II 1981–31 III 1983, 16 II 1985–16 II 1986. Inne: OOP, Krzyż Kawalerski 1972. OOP, Krzyż Komandorski 1977. Medal KEN 1985. Złota Odznaka za Zasługi dla UŚ. Medal 10-lecia Polski Ludowej. Najważniejsze prace Klauzula porządku publicznego w prawie międzynarodowym prywatnym, W-wa 1961. Prawo przewozu lądowego, wyd. I: Kat. 1969; wyd. II: W-wa 1974. Cywilna odpowiedzialność lekarza, wyd. I: W-wa 1968; wyd. II: W-wa 1977; wyd. III: W-wa 1989. (współautor B. Walaszek), Międzynarodowe prawo rodzinne, wyd. I: Kr. 1959; wyd. II: Wr. 1969. Zobowiązania wynikające z czynności prawnych w prawie prywatnym międzynarodowym, Kat. 1971. Prawo prywatne międzynarodowe, wyd. I: Kat. 1978; wyd. II: Kat. 1981; wyd. III: Kat. 1991. Import kompletnych obiektów przemysłowych. Problemy prawne, W-wa 1977. Kodeks cywilny Niemieckiej Republiki Demokratycznej, Wr. 1979. Należyta staranność, Kat. 1980. Francuski system umów obligatoryjnych, Kat. 1989. Zagadnienia typologii i systematyki umów obligatoryjnych, Kat. 1990. Źródła archiwalne: AUJ, KM 56, teczka magisterska; S III 246, teczka personalna; WP III 203, poz. 306; WP IV 11; WP IV 25, wnioski o nadanie tytułu profesora. AUŚ, teczka personalna, sygn. 11/S. INP, sygn. 1/48, teczka personalna. Źródła drukowane i literatura: M. Pazdan, Mieczysław Sośniak (1920–1991), „Państ. i Pr.”, 1992, R. 47, z. 3, s. 90–91. Idem, Sośniak Mieczysław, PSB, t. XL, s. 610–612. SOŚWIŃSKI Wawrzyniec Andrzej Ojciec Józef (ur. ok. 1770); matka Jadwiga Teresa z d. Jaworska (ur. ok. 1770). Żona Florianna Anastazja Agnieszka z d. Matecka (ur. 1814); dzieci: Eufemia (ur. 1834); Józef Florian (ur. 1836); Tytus Daniel (ur. 1838); Apolonia Aleksandra (ur. 1839); Tytus Franciszek (ur. 1842). Wykształcenie • Lic. św. Anny w Kr., kl. I–VI: 1810/11–1815/16, matura 1816. • UJ, Wydz. Filozof. 1816/17. UJ, Wydz. Prawa 1817/18–1819/20; magister obojga praw 25 VII lub 27 VII 1821; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw. Dr praw (na podstawie rozprawy: Positiones ex universo iure, Kr. 1827) UJ 31 III 1827. Kariera pozauniwersytecka Praktyka sądowa od 1821. Kancelaria prawnicza w Kr., praktykant do 1924. Egzamin adwokacki 5 XI 1824. Adwokat przy magistraturach sądowych WMK 5 X lub 5 XI 1824–16 X 1845. TNK, członek czynny 13 XII 1845. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: katedra ustawodawstwa sądowego, prawa karnego i procedury sądowej cywilnej, prof. zw. 1845/46 (nominacja Senatu Rządzącego WMK 17 X 1845)– 1846/47; katedra prawa cywilnego i postępowania sądowego francuskiego, prof. zw. 1847/48–1850/51 (do 14 XII 1950); dziekan 1848/49–1849/50. Najważniejsze prace Nie pozostawił. Źródła archiwalne: AUJ, S I 144, S I 384, S I 390, WP I 4, WP I 18; AN PAN i PAU, TNK 2; W. Baczkowska, „Korpus...”. BJ: rkps 5357 t. 6, rkps 5360 t. 9. Źródła drukowane i literatura: F. Fierich, Sąd trzeciej instancji i najwyższy sąd sejmowy. Na tle całokształtu organizacji i sądownictwa Rzeczypospolitej Krakowskiej, „Rozprawy Akademii Umie-jętności – Wydziału Historyczno-Filozoficznego”, t. 60, Kr. 1917, s. 121. F. Hechel, Kraków i ziemia krakowska w okresie Wiosny Ludów. Pamiętniki, t. III, oprac. H. Barycz, Kr. 1950, passim. M. Patkaniowski, Dzieje..., passim. E. Orman-Michta, Wawrzyniec Soświński, PSB, t. XL, s. 618. D. Rederowa, Z dziejów Towarzystwa..., passim. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=psb.31130.1 (dostęp z 12 III 2014). SPOTOWSKI Andrzej Ojciec Zbigniew Pius; matka Eugenia Helena z d. Chajęcka. Żona Krystyna Maria z d. Słoka, ślub 24 VIII 1988 w W-wie. Wykształcenie • Korespondencyjne LO w Bielsku-Białej, matura eksternistyczna przed Państwową Komisją Egzaminacyjną Kuratorium Okręgu Szkolnego w Kat. 14 VI 1960. • UJ, Wydz. Prawa 1960/61–1964/65. Mgr praw UJ na podstawie rozprawy: „Po-glądy na karę w doktrynie polskiej”; promotor: S. Stomma; recenzent K. Buchała 19 III 1966. • Przedstawił na UJ rozprawę na stopień doktora praw: „Przestępstwa urzędnicze w polskim prawie karnym”, promotor S. Stomma; recenzenci: A. Gubiński (Uniw. w W-wie); K. Buchała (UJ); przedmiot gł.: prawo karne; przedmiot poboczny: ekonomia; ryg. z prawa karnego – 25 II 1970; ryg. z ekonomii – 24 II 1970. Dr nauk prawnych UJ 25 II 1970. • Studia specjalistyczne (uzupełniające) w Uniw. w W-wie. • Wniósł w 1975 w IPiP PAN w W-wie podanie o nadanie stopnia doktora habilitowanego z zakresu prawa karnego na podstawie rozprawy: Pomijalny (pozorny) zbieg przepisów ustawy i przestępstw, W-wa 1976; recenzenci: J. Bafi a (Uniw. w W-wie), K. Buchała (UJ), A. Bachrach (IPiP); kolokwium 14 XII 1976. Dr hab. nauk prawnych IPiP PAN 14 XII 1976 (Rada Naukowa), 28 III 1977 (CKK). Kariera pozauniwersytecka „Weterani Walki i Pracy”, dział prawniczy, pracownik. Tłumacz przysięgły j. niemieckiego VII 1967. Zakład Wydawnictw CRS, publicysta 16 IV 1968–28 II 1974. RSW „Prasa-Książka-Ruch”, Krajowe Wydawnictwo Czasopism, publicysta od 1 XII 1973. Tow. Walki z Kalectwem, członek 1968. Tow. Naukowe Prawa Karnego, członek-założyciel 1982. Międzynarodowe Stowarzyszenie Prawa Karnego, członek. Wykłady na temat prawa polskiego na uniwersytetach we Fryburgu Bryzgowijskim, Giessen, Augsburgu, Erlangen, Ratyzbonie i Getyndze. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: Katedra Prawa Karnego, adiunkt 1 I 1987–30 IX 1888; tamże, docent 1 X 1988–30 IX 1989; tamże, prof. nzw. UJ 1 X 1989–2 V 1990. Inne: w 1952 został dotknięty chorobą Heinego-Medina, która spowodowała paraliż wszystkich czterech kończyn oraz mięśni tułowia. Najważniejsze prace Przestępstwa służbowe – nadużycie służbowe i łapownictwo w nowym kodeksie karnym, W-wa 1972. Erscheinungsformen der Straftat im deutschen und polnischen Recht, Baden-Baden 1979; Funkcja niebezpieczeństwa w prawie karnym, W-wa 1990. Zob.: J. Jakubowska-Hara, Bibliografia prac Andrzeja Spotowskiego za lata 1968– 1990, „Prz. Pr. Karn.”, 1992, z. 6, s. 10–16. Źródła archiwalne: AUJ, DSO, teczka personalna; WP (nowa akcesja), teczka profesorska; WP IV 153, teczka doktorska; Informacje USC m. st. W-wy, pismo nr USC-WA.5362.3.6973.2013.TTR z 17 IX 2013. INP, sygn. 19/20, teczka habilitacyjna. Źródła drukowane i literatura: M. Bielski, Spotowski Andrzej (1940–1990). Biogramy profesorów w Katedrze Prawa Karnego, w: Dwustulecie Katedry Prawa Karnego UJ, Kr. 2011, s. 104–111 (w tym bibliografi a). J. Skupiński, Prof. Andrzej Spotowski (1940–1990), „Prz. Pr. Karn.”, 1990, z. 4, s. 123– 124. S. Stomma, Andrzej Spotowski 1940–1990, „Państ. i Pr.”, 1990, R. 45, z. 9, s. 102–103. J. Wojciechowski, Spotowski Andrzej. Nota biografi czna, „Prz. Pr. Karn.”, 1992, z. 6, s. 6–9. SPYRA (SZPYRA) Jan Wojciech Ojciec Franciszek (zm. 1899), krawiec; matka Józefa z d. Kaźnica; rodzeństwo: Stanisław (ur. 12 IV 1873), student Wydz. Prawa i Wydz. Lek. UJ. Wykształcenie • Gimn. św. Anny, kl. IV–VIII: 1893/94–1897/98, matura 11 VI 1898 (niezdana), 20 IX 1898. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1898/99–1901/02; absolutorium 30 IX 1902; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (iudicale) – 18 X 1902; ryg. II (politicum) – 6 VI 1903; ryg. III (historicum) – 10 XII 1903. Dr praw UJ 11 XII 1903. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w Uniw. w Lipsku, Uniw. w Bonn i w Uniw. w Berlinie 1905/06, w Paryżu 1909/10. • Wniósł w 1907 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa handlowego i wekslowego na podstawie dwóch rozpraw: Przekaz. Studium teoretyczno-krytyczne na tle prawa niemieckiego, „Czas. Pr. i Ekon.”, R. 8, 1907 oraz Sukcesywne świadczenia w prawie cywilnym i handlowym austriackim, „Przegl. Prawa i Admin.”, R. 33, 1908; referenci: F. Zoll iun., A. Górski, S. Wróblewski; kolokwium 25 VII 1908; wykład habilitacyjny: „Kwalifi kacja prawna umowy o przewóz towaru (art. 405 kodeksu handlowego)” 30 VII 1908. Doc. pryw. prawa handlowego i wekslowego UJ 30 VII 1908 (Kol. Prof.), 23 X 1908 (MWiO). Kariera pozauniwersytecka Sąd Okręgowy w Kr., praktykant. Prok. Sk., Eksp. w Kr., koncepcista 1908–1910; tamże, adiunkt 1910–II 1912. Izba Adwokacka w Kr., adwokat II 1914 (1916)–1917. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: doc. pryw. prawa handlowego i wekslowego 23 X 1908–30 III 1917 (od 17 II 1913 z tytułem i charakterem prof. nzw.). Najważniejsze prace Stosunki prawne naftowe a kodeks cywilny austriacki, „Czas. Pr. i Ekon.”, R. 6, 1905, z. 3. Czek fałszywy i sfałszowany, „Przegl. Prawa i Admin.”, R. 31, 1906. Weksel zgasły, „Przegl. Prawa i Admin”, R. 35, 1910. Tradycja w prawie cywilnym i handlowym austriackim a fundusze składkowe, „Przegl. Prawa i Admin”, R. 35, 1910. Prawo czekowe w ustawie austriackiej z 3 IV 1906, „Czas. Pr. i Ekon.”, R. 12, 1911. O ewikcji w prawie cywilnym austriackim, Kr. 1914. Das oesterreichische zivile Anweisungsrecht. Zur Ehrenrettung Zeitlers und des Gesetzes, Kr. 1914. Źródła archiwalne: AGAD, MWiO (wiedeńskie), sygn. 74u. AUJ, S II 619, teczka personalna; WP II 84, prot. pos. Rady Wydz.; WP II 138, teczka habilitacyjna; WP II 414; WP II 523, poz. 122; M. Barcik, „Korpus...”. Izba Adwokacka w Kr., lista adwokatów poz. 767. Źródła drukowane i literatura: CSUI, t. III: S–Ś (w druku). J. Malec, Spyra Józef, PSB, t. XLI, s. 193–194. STARZEWSKI (OSTOJA-STARZEWSKI) Maciej Jan Adolf Ojciec Tadeusz Józef (7 II 1860–10 II 1931), notariusz, prezes Izby Notarialnej w Kr., szef Dep. Sk. NKN; matka Helena z d. Hajdukiewicz (1867–1929); rodzeństwo: Maria (1892–1920), żona Zygmunta Gorczyńskiego; Jan Michał Polikarp (26 I 1895–25 I 1873), dyplomata, minister spraw zagranicznych Rządu RP na Uchodźstwie. Żona Kazimiera z d. Czermak, 1v. Szczepańska (4 XI 1893–29 I 1965), ślub ok. 1920, 2v. Starzewska, ślub 17 IX 1935. Wykształcenie • Gimn. w Wadowicach, kl. I–II: 1901/02–1902/03. Gimn. w Podgórzu, kl. III– IV: 1903/04–1904/05. III Gimn. w Kr., kl. V–VIII: 1905/06–1908/09, matura 7 VI 1909. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1909/10–1912/13; absolutorium 24 III 1914; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (iudicale) – 8 VII 1919; ryg. II (politicum) – 14 VII 1921; ryg. III (historicum) – 20 VII [1920?] (anulowane), 24 IV 1922. Dr praw UJ 28 IV 1922. PEP w Kr.: egz. hist.-pr. – 21 VII 1911; egz. sądowy – 9 VII 1919; egz. z nauk pol. – 15 VII 1921. • Studia specjalistyczne (uzupełniające) na zachodzie Europy 1 XI 1925–30 IX 1926. • Wniósł w 1927 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi na podstawie rozprawy: Środki zabezpieczenia prawnego konstytucyjności ustaw, wyd. I – Kr. 1928; wyd. II – W-wa. 2009; referenci: M. Rostworowski, S. Estreicher; kolokwium 29 II 1928; wykład habilitacyjny: „Umowy z innymi państwami, jako źródło prawa polskiego” (inne zgłoszone: „Kontrola związku nad państwami w państwach związkowych”, „Odpowiedzialność prezydenta republiki”) 1 III 1928. Doc. prawa politycznego ogólnego i polskiego UJ 1 III 1928 (Rada Wydz.), 13 III 1928 (MWRiOP). Kariera pozauniwersytecka MSWewn., urzędnik 1 III–31 VIII 1918; tamże, referent 1 IX 1918–18 III 1921; tamże, Zarząd Centralny, urzędnik od 18 III 1921. Sejm RP, poseł 6 XI 1938–1939. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: Seminarium Dawnego Prawa Polskiego, asystent wolontariusz 1 II 1923–30 IX 1923; tamże, starszy asystent od 1 X 1923; Seminarium Prawa Politycznego Narodów, wykładowca (zca prof.) 1924/25–1926/27; katedra prawa sądowego, zca prof. 1927/28–31 X 1934 (od 13 III 1928 – doc. pryw.); katedra prawa politycznego i prawa narodów, prof. nzw. 1 XI 1934 (nominacja 20 X 1934)–4 XII 1944 (1 VI 1948 – wniosek Rady Wydz. w sprawie nominacji na prof. zw.); tajne nauczanie. SNP, wykładowca od 1 I 1931. Inne: Legiony Polskie 12 IX 1914–1917. Polski Korpus Posiłkowy 1917–1918. Wojsko Polskie 1920–19 III 1921, por. rezerwy piechoty z 1 VI 1919. Aresztowany 6 XI 1939 podczas Sonderaktion Krakau, zwolniony 8 II 1940 z obozu w Sachsenhausen k. Oranienburga. Najważniejsze prace Konstytucja Republiki Czechosłowackiej, Kr. 1926. Rozwój konstytucjonalizmu we Francji, W-wa 1930. Ze studiów nad ustrojem faszystowskim, Kr. 1931. Neutralność we współczesnym prawie międzynarodowym, Kr. 1933. Elita i wódz w projekcie ustroju Trzeciej Rzeszy, Poz. 1933. Od sejmowładztwa do rządów gabinetowych, Kr. 1994. Uwagi prawno-polityczne nad projektem konstytucji wicemarszałka Cara, Kr. 1934. Typ nowego ustroju państwowego Polski, Kr. 1935. Demokracja a totalitaryzm, Kr. 1937. Źródła archiwalne: AAN, MWRiOP, sygn. 5838, teczka personalna. ANKr., 29/2302/40. AUJ, S II 619, teczka personalna; WP II 86, prot. pos. Rady Wydz.; WP II 527, poz. 591; M. Barcik, „Korpus...”. CAW, Teczka personalna 6699; KW 114/3264; MN 543 z 27 VI 1938. Źródła drukowane i literatura: M. Barcik, Maciej Starzewski, w: Wyrok na Uniwersytet..., s. 79–80. CSUI, t. III: S–Ś (w druku). W.K. Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914–1917. Słownik biografi czny, t. IV: P–S, W-wa 2006, s. 307–308. J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., passim. K. Grzybowski, Siedemdziesiąt lat nauki prawa państwowego. Franciszek Kasparek (1844–1903)–Michał Rostworowski (1864–1940)–Maciej Starzewski (1891–1944), w: Studia z dziejów..., s. 337–347. Łoza, s. 692–693. A. Redzik, Stanisław Starzyński..., passim. Relacje pracowników..., s. 61–63. P. Sarnecki, Maciej Starzewski, w: Konstytucjonaliści polscy..., s. 339–342. P. Sarnecki, A. Wiekluk, Starzewski Maciej, PSB, t. XLII, s. 436–438. J. Sikora, 1932–1936..., passim. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=psb.31732.1 (dostęp z 12 III 2014). STEFKO Kamil Ignacy** Ur. 8 IV 1875 w Złoczowie; zm. 17 II 1966 we Wrocławiu, pochowany na cm. św. Wawrzyńca we Wrocławiu. Ojciec Michał (ur. ok. 1840), dr praw ULw. 8 XI 1870, sędzia, prezydent Sądu Krajowego w Sanoku; matka Kamila z d. Lemoch (ur. ok. 1840); brat Mieczysław Józef (28 I 1872–18 IX 1949). Żona Jadwiga z d. Chodak (Hodak) (30 VIII 1891–2 IV 1979); pasierbica Anna. Wykształcenie • Gimn. w Samborze, matura 17 VI 1892. • ULw., Wydz. Prawa i Um. Pol., st. zw. 1892/93–1893/94, 1895/96–1896/97; absolutorium 15 VIII 1897; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw. Dr praw ULw. VII 1902. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w Uniw. w Berlinie 1905/06. • Wniósł 20 XII 1906 na ULw. podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu postępowania (procedury) cywilnego na podstawie rozprawy: O mieszkaniu wedle procedury austriackiej, Lw. 1907; koreferenci: A. Balasits (ULw.), A. Janowicz (ULw.). Doc. pryw. postępowania (procedury) cywilnego ULw. 14 VI 1907 (Kol. Prof.), 16 X 1907 (MWiO). • Dr nauk prawnych 15 XII 1953 (CKK). Kariera pozauniwersytecka Aplikacja sędziowska 13 (14) VIII 1897–1899; egzamin sędziowski 10 IV 1899. Sąd w Brodach, sędzia 3 VIII 1899–31 XII 1901. Kancelaria Adwokacka w Tarnopolu, aplikant 1 I 1902–31 VIII 1903. Kancelaria Adwokacka we Lw., aplikant. Izba Adwokacka we Lw., egzamin adwokacki; tamże, adwokat 1 IX 1906–(26 VIII) 31 XII 1910. TNL, członek przybrany 1921; tamże, członek czynny 1938. Trybunał Kompetencyjny, członek 1932. Pocztowa Kasa Oszczędności w W-wie, Biuro Tłumaczeń, pracownik 1 II 1941–1943. Aresztowany przez Gestapo 27 IV–14 V 1943. Tajne Kursy Akademickie w Częstochowie 1944. Tajne nauczanie w częstochowskim oddziale SGH 1944. Stronnictwo Demokratyczne, członek 1945. WRN we Wr., członek 1946–1949. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w ULw. (od – UJK): katedra prawa cywilnego, prof. nzw. 1 X 1910–III 1916; tamże, prof. zw. 20 III (30 III) 1916–1939; Zakład Porównawczy Praw Słowiańskich, kierownik; dziekan 1917/18–1918/19, 1927/28–1928/29; prodziekan 1929/30–1931/32; rektor 1933/34. • w ULub. (od 1928 – KUL): wykładowca 1926–1933. • w UJ: wykładowca (prof. wspomagający) 1945. • w UWr.: współpracownik pełnomocnika Ministerstwa Oświaty ds. uruchomienia Wydz. Prawa od 20 V 1945; katedra postępowania cywilnego, prof. zw. 23 VIII 1946 (wniosek z 11 XI 1945)–30 IX 1960; tamże, kierownik 1945– 30 IX 1960; dziekan 1945/46. • w WSzH (od 27 IX 1950 – WSzE) we Wr.: katedra prawa, prof. od 1947; rektor 7 III 1947–31 I 1951. Inne: armia austro-węgierska, jednoroczny ochotnik 1894/95 oraz 1 VIII 1914– 20 X 1915. OOP, Krzyż Komandorski, przed 1940, 1955. Order Sztandaru Pracy I klasy 1959. Dr h.c. UWr. 19 IX 1964 (doktor honorowy – 3 VII 1948). Kom. Kod. II RP: członek od 22 VIII 1919; referent główny prawa o ustroju sądów powszechnych, ustawy o sądowym postępowaniu zabezpieczającym i egzekucyjnym, współautor ustawy Prawo upadłościowe. Najważniejsze prace Faktyczne przytoczenie stron w procesie cywilnym, Lw. 1909. Egzekucyjna przysięga wyjawienia, Lw. 1913. Grundprobleme des Zivilprocessrechts, Lw. 1915. Dyplomatyczne zwolnienie od jurysdykcji w sprawach cywilnych, Lw. 1938. Wstęp do nauk prawnych, Wr. 1949. Udział prokuratora w postępowaniu cywilnym, W-wa 1956. Źródła archiwalne: APAN, Spuścizna K. Stefko, sygn. 111–160. AUJ, WP III 1. AUWr., RK 120, teczka personalna. Źródła drukowane i literatura: J. Draus, Uniwersytet Jana Kazimierza..., passim. J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., s. 183, 637, 656. B. Górna, Kamil Stefk o, w: Pamięci zmarłych..., s. 264–274. S. Grodziski, Komisja..., s. 47–81. G. Karolewicz, Nauczyciele akademiccy..., s. 207–208. H. Mądrzak, Stefk o Kamil, PSB, t. XLIII, s. 269–271. J. Nowińska, Kamil Stefk o, w: Profesorowie Prawa..., s. 471–478. A. Redzik, Stanisław Starzyński..., passim. A. Redzik, Wydz. Prawa Uniwersytetu Lwowskiego..., passim. Uczeni wrocławscy (1945–1979), cz. 1, red. J. Trzynadlowski, Wr. 1980, s. 102–104. S. Straszak-Chandocha, Kamil Stefk o, w: Poczet rektorów Wyższej Szkoły Handlowej, Wyższej Szkoły Ekonomicznej i Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu 1947–2007, red. J.M. Soroka, Wr. 2007, s. 9–25. B. Żongołowicz, Dzienniki..., passim. STOMMA Stanisław Ojciec Ludwik Bazyli (zm. przed 1929); matka Jadwiga Dominika z d. Jasieńska. Żona Elwira z d. Szyszkowska (ur. 2 IV 1924), ślub 2 VII 1947; dzieci: Magdalena Maria Franciszka (ur. 25 VII 1948); Ludwik (ur. 1950). Wykształcenie • Gimn. im. króla Zygmunta Augusta w Wil., kl. III: 1922/23 (prywatysta, od I 1923), kl. IV–VIII: 1923/24–1927/28, matura 26 V 1928. • USB, Wydz. Prawa i Nauk Społ. 1928/29–1931/32; egzaminy roczne na stopień magistra praw: egz. I – 28 VI 1929; egz. II – 28 VI 1930; egz. III – VI 1931 (niezdany), 12 X 1931; egz. IV – VI 1932. Mgr praw USB VI 1932. • Przedstawił na USB rozprawę na stopień doktora praw: Wina i związek przyczynowy w rozwoju prawa karnego, Wil. 1937; referent gł. B. Wróblewski; koreferent W. Świda; ryg. [przed 30 XI 1937]. Dr praw USB 30 XI 1937 (uchwała Rady Wydz.). • Studia uzupełniające (specjalistyczne) we Francji V 1938–VII 1939. • Wniósł na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa karnego na podstawie rozprawy: Ocena socjologiczna niektórych pojęć nauki prawa karnego; referenci: W. Wolter, J. Lande, K. Grzybowski; kolokwium 27 III 1947; wykład habilitacyjny: Zwalczanie postawy wrogiej przebudowie społecznej za pomocą prawa karnego Związku Radzieckiego (inne zgłoszone: „Ochrona stosunków gospodarczych w prawie karnym Związku Sowieckiego”; „Zagadnienie usiłowania”) 3 IV 1947. Doc. prawa karnego UJ 3 IV 1947 (Rada Wydz.), 25 IV 1947 (brak zatwierdzenia), 1956. • Docent (tytuł naukowy) 28 XI 1957 (CKK). Kariera pozauniwersytecka Sąd Okręgowy w Wilnie, aplikacja 1933–1934. USB, Sekretariat Uczelni, referendarz 1 III 1934–15 V 1937. „Słowo”, redakcja, dziennikarz. Kurs dla Analfabetów, nauczyciel 1940–1941. Tajne nauczanie, nauczyciel 1941–1944. RGO w Kr., pracownik 1944. „Znak”, miesięcznik, redaktor 1950–1953. Muzeum Narodowe w Kr., pracownik społeczno-oświatowy 1 VII–9 XI 1954; tamże, Biblioteka, kierownik 10 XI 1954–31 XII 1955; tamże, kierownik i kustosz 1 I–XI 1956. Sejm PRL, poseł II 1957–1976. Prymasowska Rada Społeczna, przewodniczący 1981–1984. Obrady tzw. Okrągłego Stołu, uczestnik 1989. Senat RP, senator 1989–1991. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w USB: katedra prawa karnego, st. asystent 1 III 1938–31 VIII 1939; tajne nauczanie. • w UJ: katedra prawa karnego (Seminarium Prawa i Postępowania Karnego), adiunkt 1 XII 1945–31 VIII 1948; tamże, prowizoryczny adiunkt 1 IX 1948– 1950, XI 1956–30 XI 1957; tamże, samodzielny pracownik nauki w charakterze docenta 1 XII 1957 (stanowisko)–30 IX 1978; prof. nzw. 20 XII 1973 (wniosek Rady Wydz.). • w ATK w W-wie: wykładowca 1970/71. Inne: OOP, Krzyż Oficerski 20 VII 1964. OOP, Krzyż Komandorski 15 VII 1969. Krzyż Wielki Orderu Zasługi RFN 1988. Order Orła Białego 1994. Dr h.c. UJ 2000. Najważniejsze prace Fikcja winy w prawie karnym, „Państ. i Pr.”, 1948. Źródła archiwalne: AUJ, DSO, teczka personalna; WP (nowa akcesja), teczka profesorska; WP III 1, prot. pos. Rady Wydz.; WP III 32, teczka habilitacyjna; WP IV 27, wnioski o nadanie tytułu docenta. Archiwum MNK, sygn. TO 95, teczka personalna. LCVA, fond 175, opis 1(I)Bb, sprawa 555, teczka personalna; fond 175, opis 2VIE, sprawa 33, 51, 69, 86; fond 175, opis 2VIB, sprawa 138g; fond 180, opis 1, sprawa 151. Źródła drukowane i literatura: P. Pluta, Autorytety prawnicze z Uniwersytetu Stefana Batorego po zakończeniu II wojny światowej. Zarys życiowych życiorysów, w: Wybitni prawnicy na przestrzeni wieków, red. M. Marszał, J. Przygodzki, Wr. 2006, s. 238–245. B. Żongołowicz, Dzienniki..., s. 58, 600–601. STRASBURGER Edward Karol* Ojciec Karol Ludwik (8 XI 1848–21 XII 1916), ekonomista, dyrektor Drogi Żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej; matka Aniela Karolina z d. Simmler (21 IX 1860–16 I 1933); rodzeństwo: Eliza Irena (ur. 27 X 1880), 1v. żona Henryka Rose, 2v. żona Antoniego Wieniawskiego; Karol Stefan (ur. 3 VI 1884); Aniela Jadwiga (3 VI 1884–14 XII 1895). Żona Anna z d. Komierowska (30 X 1896– 1982), ślub 20 IX 1919; dzieci: Edward Karol (8 VII 1920–22 IX 2002); Hanna Urszula Maria (15 I 1922–14 VII 2001). Wykształcenie • V Gimn. w W-wie, matura 25 VI 1900. • Ces. Uniw. w W-wie, Wydz. Prawa 1900/01–1903/04, kandydat praw (na podstawie rozprawy) 1904. • Uniw. w Monachium, Wydz. Prawa 1904/05–1905/06; absolutorium. Przedstawił na Uniw. w Monachium rozprawę na stopień doktora praw: Zur Entwicklung der Arbeiterfrage im Königreich Polen, Munchen 1907. Dr praw Uniw. w Monachium 9 XI 1906. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1907/08 sem. II–1908/09; absolutorium 10 VII 1909; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (politicum) – 24 VII 1909; ryg. II (iudicale) – 27 V 1910; ryg. III (historicum) – 8 IV 1911. Dr praw UJ 10 IV 1911. • Wniósł na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu ekonomii politycznej i polityki ekonomicznej na podstawie rozprawy: Gospodarka naszych wielkich miast, Kr. 1913; referenci: A. Krzyżanowski, A. Górski; kolokwium 9 VI 1914; wykład nt.: „Teoria potrzeb ze stanowiska gospodarczego” 10 VI 1914. Doc. pryw. ekonomii politycznej i polityki ekonomicznej UJ 10 VI 1914 (Kol. Prof.), 4 I 1916 (MWiO). Kariera pozauniwersytecka AE w Kr., wykładowca 1909/10. Wyższe Kursy dla Kobiet w Kr., wykładowca 1910– 1912. „Ekonomista”, redaktor od 1915. Tow. Przemysłowców Guberni Królestwa Polskiego, Biuro Pracy Społecznej, Wydz. Statystyczny, kierownik. TNW, członek rzeczywisty 1916. Zarząd Miasta Stołecznego Warsz., Sekcja II Finansowa, Komisja Podatków, Monopoli i Koncesji, członek 1916–1917. Komitet Obywatelski Miasta Stołecznego Warsz., Sekcja Porządku i Opieki Domowej, członek. Wyższa Szkoła Handlowa w Warsz., wykładowca 1917–1918. Tow. Ekonomistów i Statystyków Polskich, członek. Bank Handlowy w Warsz., Rada Nadzorcza, członek 1919–1922. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w Uniw. w W-wie: Seminarium Ekonomii Politycznej, asystent 1 XI 1915– IX 1916; wykładowca historii doktryn ekonomicznych 1 X 1916–31 III 1919; katedra skarbowości, prof. nzw. 1 IV 1919–31 XII 1921; tamże, 1 I 1922 (nominacja 16 XII 1921)–5 XII 1923; dziekan 1922/23–1923/24 (do 8 XII 1923). • w UJ: doc. pryw. ekonomii politycznej i polityki ekonomicznej 4 I 1916–31 III 1919. Najważniejsze prace Kooperacja spożywcza i jej rozwój w Królestwie Polskim, Kr. 1909. Drożyzna, Kr. 1912. Wielkomiejska polityka społeczno-gospodarcza ze szczególnym uwzględnieniem miast w Anglii i w Niemczech, W-wa 1915. Podatek gruntowy w Królestwie Polskim, W-wa 1918. Samorząd miejski, W-wa 1918. Historia doktryn ekonomicznych w Polsce niepodległej, „Ekonomista”, t. 1, 1918. Zagadnienie skarbowo-ekonomiczne na tle wojny, W-wa 1920. Ustrój skarbowy Rzeczypospolitej Polskiej, W-wa 1922. Nauka skarbowości, W-wa 1922. Prawo skarbowe polskie, W-wa 1922. Źródła archiwalne: AAN, Kanc. Cyw. Nacz. Państ., sygn. 97, 154–157. AGAD, MWiO (wiedeńskie), sygn. 47. APAN w W-wie, spuścizna E. Strasburgera, sygn. III-121. AUJ, WP II 138, teczka habilitacyjna; WP II 524, poz. 277. M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: G. Bałtruszajtys, Edward Strasburger, w: Profesorowie Wydziału Prawa i Administracji..., s. 87–89. CSUI, t. III: S–Ś (w druku). M. Patkaniowski, Dzieje..., s. 406, 407. Z. Pustuła, Strasburger Edward, PSB, t. XLIV, s. 185–187. Uczeni polscy..., t. IV: S–Ż, s. 206– 207. Uniwersytet Warszawski w latach 1915/1916..., passim. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=psb.32266.1 (dostęp z 12 III 2014). STUDNICKI (GIZBERT-STUDNICKI) Franciszek Maria Tadeusz Ur. 30 IV 1914 w Wiedniu; zm. 29 III 1994 w Krakowie; pochowany na cm. Rakowickim tamże, Kw. LXIX, pas B, Aleja Zasłużonych. Ojciec Julian (1865–1946); matka Zdzisława Paulina z d. Dembińska (1870–1952); rodzeństwo: Stanisław (1896–1956), redaktor; Tadeusz (1898–1979), ekonomista; Maria (1901–1973), zam. Kuciowa; Juliusz (14 VII 1906–3 III 1978), malarz, prof. Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Pięknych w Gd., prof. ASP w Warsz. Żona Krystyna Zofia z d. Piotrowska (12 VI 1917–3 III 1978), ślub 9 I 1941 w Kr.; dzieci: Paweł (8 V 1946–31 X 2007), fizyk; Tomasz (ur. 11 VI 1948), prof. UJ. Wykształcenie • II Gimn. im. Kazimierza Morawskiego w Przemyślu, matura 25 V 1932. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1932/33–1935/36; egzaminy roczne na stopień magistra praw: egz. I – 27 VI 1933; egz. II – 2 VII 1934; egz. III – 18 VI 1935; egz. IV – 25 VI 1936. Mgr praw UJ 25 VI 1936. • Przedstawił na UJ rozprawę na stopień doktora praw: „Przestępstwa przeciw opiece i nadzorowi”; przedmiot gł.: prawo karne; przedmiot pob.: prawo han dlowe i wekslowe; referent gł.: W. Wolter; koreferent: J. Gwiazdomorski; egzaminator z przedmiotu pobocznego: T. Dziurzyński; ryg. – 30 V 1939. Dr praw UJ 7 VI 1939. • Wniósł 30 VI 1947 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa handlowego i wekslowego na podstawie rozprawy: Działanie zwyczaju handlowego w zakresie zobowiązań z umowy, Kr. 1949; referenci: J. Gwiazdomorski, K. Przybyłowski, T. Dziurzyński; kolokwium 25 V 1949; wykład habilitacyjny: „Skutki błędu w oświadczeniu o przystąpieniu do spółdzielni” 1 VI 1949. Doc. prawa handlowego i wekslowego UJ 1 VI 1949 (Rada Wydz.), brak zatwierdzenia MOśw. • Docent 7 VI 1955 (CKK). Kariera pozauniwersytecka Kancelaria Adwokacka Tadeusza Miksiewicza w Kr., aplikant 15 IV 1937–15 XII 1939. Kancelaria Adwokacka K. Rodowicza, w Kr., aplikant 16 XII 1939–30 VI 1943. Izba Adwokacka w Kr., egzamin adwokacki 1943; tamże, adwokat 1 VII 1943–31 V 1949 (10 III 1961 – skreślony z listy adwokatów). Radca prawny 1 VI 1949–30 VI 1960. PAU, Kom. Pr., współpracownik 1951. Społeczna Rada Legislacyjna, członek VI 1981. Polskie Tow. Filozoficzne, członek. Polskie Tow. Cybernetyczne, członek. PAN, Komitet Naukoznawstwa, członek. PAN, Oddz. w Kr., Kom. Pr., członek; tamże, Kom. Socjologiczna, członek; tamże, Kom. Organizacji i Zarządzania, członek. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: Wydz. Prawa, katedra prawa handlowego (Seminarium Prawa Handlowego), asystent 1 II 1945–31 VIII 1946; tamże, starszy asystent 1 IX 1946– 31 VIII 1949; tamże, adiunkt od 1 IX 1949; katedra prawa cywilnego, adiunkt do 20 III 1955; tamże, docent etatowy 21 III 1955–30 VI 1968. Inst. Prawa Cywilnego, Zakład Prawa Cywilnego, Katedra Prawa Cywilnego, prof. nzw. 8 VI 1968 (tytuł), 1 VII 1968 (stanowisko)–31 VII 1980; tamże, prof. zw. 10 VII 1980 (tytuł), 1 VIII 1980 (stanowisko)–30 IX 1984 (umowa o pracę w Katedrze Prawa Cywilnego i Międzynarodowego Prywatnego – do 30 IX 1991); prodziekan 1962/63–1963/64. Wydz. Matematyki, Fizyki i Chemii, Inst. Informatyki, Zakład Humanistycznych Zastosowań Informatyki, kierownik 1 X 1977–30 IX 1984; tamże, opiekun Zakładu 1 II–30 IX 1988; tamże, dyrektor 1 VII 1974–31 VIII 1981. Studium Spółdzielcze, wykładowca. • w AH (od 1 IX 1950 – WSzH) w Kr.: wykładowca. • w Uniw. w W-wie: wykłady zlecone. Inne: Wojsko Polskie, służba wojskowa IX 1937–VII 1938; kampania wrześniowa 1939. ZKZ 1971. OOP, Krzyż Kawalerski. Najważniejsze prace Znaczenie umowy planowej szczegółowej o dostawę towarów, Kr. 1955. Przepływ wiadomości o normach prawa, Kr. 1965. Cybernetyka i prawo, W-wa 1969. Wstęp do informatyki prawniczej. Automatyczne systemy wyszukiwawcze. Poradnik zawodowy, Lub. 1974. Wprowadzenie do informatyki prawniczej. Zautomatyzowane wyszukiwanie informacji prawnej, W-wa 1978. (współautorzy: J. Fall, A. Łachwa, E. Stabrawa), Odesłania w tekstach prawnych. Ku metodom ich zautomatyzowanej interpretacji, Kr. 1990. Źródła archiwalne: AUJ, DSO, teczka personalna; WP II 494, poz. 3584, WP II 539, poz. 218; WP IV 25, wnioski o nadanie tytułu profesora, WP IV 154, teczka habilitacyjna. Źródła drukowane i literatura: J. Daranowska-Łukaszewska, W. Łajming, Studnicki-Gizbert (Giżbert) Juliusz, PSB, t. XLV, s. 134–136. A. Mączyński, Studnicki Franciszek, PSB, t. XLV, s. 117–119. SUŁKOWSKI Józef Felicjan* Ojciec Józef, radca dworu, sędzia; matka Zofia z d. Góra. Żona Olga z d. Bobrzyńska (5 VII 1902–23 X 1978), ślub 30 IV 1919. Wykształcenie • Gimn. w Wadowicach, kl. I–V: 1902/03–1906/07. III Gimn. w Kr., kl. VI–VIII: 1907/08–1909/10, matura 11 VI 1910. • Uniw. w Wiedniu, Wydz. Prawa, st. zw. 1910/11–1913/14; absolutorium 24 VIII 1914; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw. Dr praw Uniw. w Wiedniu 4 VI lub 4 VII 1917. PEP w W.: egz. hist.-prawny – 30 IV 1912; egz. sąd. – 26 VI 1915; egz. z nauk pol. – 30 XI 1915. • Wniósł 20 X 1919 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa cywilnego powszechnego na podstawie rozprawy: O stosunkach prawnych kopalin niezastrzeżonych i zastrzeżonych oraz o istocie uprawnień do ich wydobywana. Studium z zakresu prawa cywilnego i górniczego, Kr. 1919–1921; referenci: F. Zoll iun., S. Wróblewski; kolokwium 27 XI 1919; wykład habilitacyjny: „O wpływie wojny na kontrakt dostawy” (inne zgłoszone: „O służebności na rzeczy własnej”, „O prawie naftowem”) 1 XII 1919. Doc. pryw. prawa cywilnego UJ 5 XII 1919 (Kol. Prof.), 22 I 1920 (MWRiOP). Kariera pozauniwersytecka Namiestnictwo w Białej, praktykant konceptowy17 XII 1915–30 VI 1918, a następnie we Lw; tamże, egzamin referendarski 12 I 1918; tamże, referentem od 1 VII 1918. Galicyjski Miejski Wojenny Zakład Kredytowy w Kr., Dział Pożyczek Gminnych, kierownik do 31 VIII 1919. MSZ, Centrala 1 IX 1919; tamże, Pos. w Waszyngtonie, sekretarz legacyjny 1 I 1920–30 VI 1921 (przeniesiony w stan rozporządzalności 1 VII 1921, zwolnienie ze służby 10 V 1923). Mieszany Trybunał Rozjemczy Polsko-Niemiecki, członek 1920–1927. Sąd Apelacyjny w Poz., egzaminator dla egzaminów sędziowskich i aplikanckich od 13 II 1924. Del. Pol. na polsko-niemieckie rokowania w sprawach rewaloryzacyjnych, ekspert 14 XI 1927–1932. Trybunał Arbitrażowy Polsko-Niemiecki, sędzia-arbiter. Komisja Mieszana Polsko-Czechosłowacka, członek od 22 IX 1928. Del. Pol. do rokowań nad konwencją o unifikacji prawa wekslowego i czekowego, delegat. Del. Pol. na konferencję unifikacji prawa rzeczowego, pełnomocnik 1930. Państwowa Rada Ubezpieczeniowa w Poz., członek 17 I 1929–1932 (1939). Regionalna Komisja Prawno-Agrarna w Poz., członek. Izba Adwokacka, adwokat. BPK w Paryżu, referent 1940. Schronisko Towarzystwo Opieki nad Polakami we Francji, schronisko w „Grand Hôtelu” w Grenoble 1940–1944. Polskie Biuro Informacyjne. BPK w Nowym Jorku. PAN, INP, prof. zw. 16 IX 1957–30 IX 1962. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: doc. pryw. prawa cywilnego 22 I 1920–1 XII 1921. • w UP: zca prof. w katedrze prawa handlowego i wekslowego 1 VII–31 XII 1921; tamże, prof. nzw. 1 I 1922 (nominacja 24 XII 1921)–7 VI 1929; tamże, prof. zw. 7 VI 1929 (nominacja) 1 VII 1929–IX 1939; Seminarium Cywilistyczne, dyrektor; dziekan 1926/27; prodziekan 1927/28–1928/29. • inne uczelnie: WSzH (1938 – AH) w Poz., wykładowca prawa handlowego 1926–1934. Uniw. Pol. w Paryżu, Wydz. Prawno-Ekon., wykładowca 1940. Katolicki Uniw. (Catholic University of America) w Waszyngtonie, Szkoła Nauk Społecznych, prof. skarbowości, stosunków międzynarodowych, prawa międzynarodowego 1944/45–1957. SGSZ, wykładowca 1 XII 1957–1961. Kom. Kod. II RP: członek od 4 XI 1927; referent gł. w podkomisjach: prawo zobowiązań, handlowe, czekowe i wekslowe oraz prawo ubezpieczeniowe, morskie i rzeczowe; opracował projekt kodeksu morskiego („Prawo morskie i rzeczowe”, cz. I–II, Poznań 1935–1936), który stanowić miał II część Kodeksu Handlowego z 1934 (przedstawiony Komisji Kodyfikacyjnej na przełomie 1938 i 1939). Inne: OOP, Krzyż Komandorski 27 XI 1929. ZKZ. Medal Niepodległości 22 II 1929. Medal Srebrny Za Długoletnią Służbę 21 X 1938. Najważniejsze prace Prawo służebności na własnej rzeczy, „Kwartalnik Notarialny”, Kr. 1913. O prawie zastawu na wekslu. Studjum z prawa francuskiego, Poz. 1925. Przewalutowanie przedsiębiorstw państwowych, Poz. 1925. Prawo akcyjne. Przegląd prawodawstwa, Poz. 1929. La législation polonaise sur les sociétés coopératives, Paris 1928. Questions juridiques soulevées dans raports internationaux par les variations de valeur des signes monétaires, Paris 1929. La loi polonaise sur les sociétés anonymes, Paris 1930. Dumbarton Oaks: an alliance of great powers or an international organization based on law, New York 1945. Źródła archiwalne: AAN, MWRiOP, sygn. 5964, teczka personalna. AUAM, sygn. 15/160/6, wykaz służby; 15A/1, wykaz profesorów i docentów UP 1919–1939; 15/91, medale i odznaczenia; 210/51, teczka personalna; Protokoły posiedzeń Rady Wydz.; Protokoły posiedzeń Senatu Akademickiego UP. AUJ, WP II 85, prot. pos. Rady Wydz.; WP II 138, teczka habilitacyjna; M. Barcik, „Korpus...”. BUAM, DzR, sygn. 1647, akta prof. J. Sułkowskiego. PAN, INP, sygn. 25/315, teczka personalna. Źródła drukowane i literatura: S. Grodziski, Komisja..., s. 47–81. K. Krasowski, Wydział Prawno-Ekonomiczny..., passim. Łoza, s. 707. Uniwersytet Poznański w pierwszych latach..., s. 149, 167–168, 179. B. Żongołowicz, Dzienniki..., s. 691. P.M. Żukowski, Sułkowski Józef Felicjan, PSB, t. XLV, z. 187, W-wa–Kr. 2009, s. 571–573. Idem, Wychowankowie Uniwersytetu Jagiellońskiego..., s. 164–170. SZLACHTOWSKI Feliks Ojciec Stefan, urzędnik sądu wojskowego, sędzia Sądu Szlacheckiego, wiceprezes Dyrekcji Skarbu we Lw.; matka Magdalena (Joanna) z d. Białostocka; rodzeństwo: Jan Kanty (30 X 1816–13 XI 1871), dr fi lozofii ULw. 4 V 1839, prof. nzw. języka i literatury polskiej ULw., kustosz i zca dyrektora Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Lw.; Stanisław (ur. 1815), dr praw ULw. 11 VII 1839, radca Dyrekcji Skarbu we Lw. Żona Helena Karolina Jankowska (1837– 1898), ślub ok. 1850; dzieci: Stanisław Adam (1856–7 II 1927); Karolina Magdalena (24 I 1866– 17 XII 1926), żona Stefana Sękowskiego; Feliks iun. (1867–1918). Wykształcenie • Lic. Akademickie we Lw., kl. I–VI: 1830/31–1835/36, matura 1836. • ULw., Wydz. Filozof. (wstępne studia fi lozofi czne) 1836/37–1837/38. ULw., Wydz. Prawa, st. zw. 1838/39–1841/42; absolutorium; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I – 29 V 1843; ryg. II – 22 XII 1943; ryg. III – 5 VIII 1844; ryg. IV – 5 V 1845. Dr praw ULw. 11 VI 1845. • Wniósł na ULw. podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu umiejętności politycznych; odrzucone 1847. • Wniósł 12 II 1862 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu austriackiego postępowania cywilno-sądowego (procesu cywilnego) na podstawie rozprawy: Die Reform der Gericht-Ordnung, 1860; referent: E. Fierich; kolokwium; wykład habilitacyjny: 13 VI 1862. Doc. pryw. austriackiego postępowania cywilno-sądowego UJ 13 VI 1862 (Kol. Prof.), 25 VII 1862 (MWiO). Kariera pozauniwersytecka Sąd Karny we Lw., praktykant 22 IX 1842. Sąd Szlachecki we Lw., akcesista 3 VII 1843–30 VI 1845; tamże, auskultant 1 VII 1845–16 VIII 1853. Rada Miejsko-Szlacheckiego Sądu w Czerniowcach, protokólista 17 VIII 1853–26 IX 1855. Sąd Obwodowy w Złoczowie, radca 27 IX 1855–5 III 1856. Prok. Sk. we Lw., adiunkt 6 III 1856– 14 II 1861. Adwokat w Kr. od 4 III 1861. Rada Miasta w Kr., radny 1 VIII 1866–10 V 1893; tamże, I wiceprezydent miasta Kr. 11 X 1869–1873; tamże, prezydent miasta Kr. 17 XI 1884 (3 XII 1890 ponowny wybór)–10 V 1893. TNK, członek 1864. AU, Wydz. Hist.-Filozof., członek nadzwyczajny 23 XII 1872. Kasa Oszczędności w Kr., wiceprezes 1879–1885; tamże, prezes 1885–1892. Tow. Muzyczne w Kr., prezes od 1887. Galicyjski Bank dla Handlu i Przemysłu, Rada Nadzorcza, członek 1874–1881. Tow. Kredytowe Ziemskie, Zarząd, członek. Tow. Gospodarczo-Rolnicze Krakowskie, Zarząd, członek. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: doc. pryw. postępowania cywilno-sądowego 25 VII 1862 (od 12 IX 1867 z tytułem i charakterem prof. tytularnego)–1 X 1870 (zrezygnował z docentury). Inne: na przełomie 1866 i 1867 rozważany był jako kandydat na katedrę postępowania sądowego ULw. Kr., honorowy obywatel 1 II 1894. Nobilitacja i Order Żelaznej Korony, kl. III 26 XI 1893. Najważniejsze prace (współautorzy: J. Krzysztofowicz, T. Rajski), Rechenschafts-Bericht der vom k. k. östrr. Justizministerium nach dem deutsche Rheinländern und Belgien aus Gallium abgesandten Kommission, Lemberg 1849 (wyd. pol.: Lw. 1851). Erländerung der österreichischen Strafprozess-Ordnung vom 17 Jänner 1850, Lemberg 1851, Helf. 1–3. Uwagi nad ustawą o upadłościach z dnia 25 grudnia 1868, Kr. 1869. Projekt uporządkowania miasta Krakowa w ogólnych zarysach skreślony przez prezydenta miasta odczytany na posiedzeniu Rady Miejskiej w dniu 5 stycznia 1871 odbytem, Kr. 1871. (współautorzy: A. Bocheńśki, L. Jarosz, W. Kopff , A. Rydzowski), Projekt ustawy o księgach hipotecznych w Galicji i W. Ks. Krakowskim, Lw. 1871. Sprawozdanie Komisji uporządkowania miasta o dotychczas postawionych budynkach, uczynionych wydatkach i pozostałych funduszach, Kr. 1878. Źródła archiwalne: AUJ, S II 619, teczka personalna WP II 138, teczka habilitacyjna M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: Historia Uniwersytetu Lwowskiego..., t. I, s. 249, 287; t. II, s. 13. M. Patkaniowski, Dzieje..., s. 273, 295–297, 318, 319, 386. Poczet członków..., s. 112. Poczet sołtysów, wójtów, burmistrzów i prezydentów miasta Krakowa (1228–2010), red. B. Kasprzyk, Kr. 2010, s. 788. SBAP, t. I: S–Ż, s. 423–424. P.M. Żukowski, Szlachtowski Feliks, PSB, t. XLVIII, s. 338–341. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=lu.22647 (dostęp z 12 III 2014). SZOSTAK Władysław Józef Ur. 6 IV 1943 w Krakowie; zm. 6 VI 2010 podczas wyprawy na Małą Fatrę, Słowacja; pochowany na cm. Podgórskim w Kr. Ojciec Władysław; matka Katarzyna z d. Krzywon; syn. Wykształcenie • I LO im. B. Nowodworskiego w Kr., matura 1961. • UJ, Wydz. Prawa 1961/62–1965/66. Mgr praw (na podstawie rozprawy: „Zastosowanie cybernetyki w naukach prawnych”); promotor M. Borucka-Arctowa; recenzent K. Opałek 22 VI 1966. • Stenograf konferencyjny, dyplom 1967. Nauczyciel stenografii, dyplom 1974. • Przedstawił na UJ rozprawę na stopień doktora praw: „Sposoby niemechanicznego kodowania zwrotów języka prawnego”; promotor K. Opałek; recenzenci: J. Wróblewski (UŁ), F. Gizbert-Studnicki (UJ); przedmiot gł. teoria państwa i prawa; przedmiot pob. fi lozofia; ryg. z teorii państwa i prawa – 6 III 1974; ryg. z fi lozofi – 6 III 1974. Dr nauk prawnych UJ 26 IV 1974. • Wniósł na UJ podanie o udzielenie stopnia doktora habilitowanego nauk prawnych w zakresie teorii państwa i prawa na podstawie rozprawy: Rola systemów informacyjnych w procesach sterowania społeczeństwem socjalistycznym. Analiza modelowa, Kr. 1984; recenzenci: A. Malinowski (Uniw. w W-wie), A. Mrózek (UMK), J. Wróblewski (UŁ), K. Opałek. Dr hab. (docent) nauk prawnych w zakresie teorii państwa i prawa UJ 4 III 1985 (Rada Wydz.), 27 I 1986 (CKK). Kariera pozauniwersytecka Stowarzyszenie Stenografów, Maszynistek i Sekretarek, kursy stenografi i, wykładowca. Pomaturalne Studium Stenotypii w Kr., nauczyciel 1978/79, 1991–1993. Kancelaria Sejmu, Ośrodek Informatyki, Rada Programowa, członek 14 VII 1986–1989. PZPR, członek; tamże, POP UJ, członek egzekutywy. Polskie Towarzystwo Nauk Politycznych, członek. Stowarzyszenie Stenografów i Maszynistek, członek. PAN, Oddz. Kr., Komisja Nauk Prawnych, członek; tamże, Komisja Nauk politycznych, członek. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: katedra teorii państwa i prawa (od 1970 – Inst. Nauk Politycznych, Zakład Teorii Państwa i Prawa), asystent 1 X 1966–30 IX 1968; tamże, starszy asystent 1 X 1968–30 IX 1974; tamże, adiunkt 1 X 1974 (od 1980 – Teorii i Metodologii Polityki)–31 VIII 1986; tamże, docent 1 IX 1986–30 IX 1998; adiunkt z habilitacją 1 X 1998–30 IX 2000; prof. 1 X 2000 (stanowisko) 20 VI 2000 (tytuł)–30 IX 2001; Zakład Metodologii i Teorii Polityki, kierownik 1 II 1988– 30 IX 1998. Inst. Nauk Politycznych, zca dyrektora 1987–1993; lektor stenografi i 1977/78–1986/87. • w WSP (od 2000 – Akademia Świętokrzyska, od 21 III 2008 – Uniw. Humanistyczno-Przyrodniczy, od 1 X 2011 – Uniw. Jana Kochanowskiego) w Kielcach: Inst. Nauk Politycznych, Zakład Teorii Polityki, prof. od 1 X 1998. • w Wyższej Szkole Ekonomii i Prawa im. E. Lipińskiego w Kielcach: prof. Inne: ZKZ, Medal KEN. Najważniejsze prace Cybernetyka społeczna, Kr. 1978. (współautor: B. Krauz-Mozer), Teoria polityki. Podstawy metodologiczne empirycznej nauki o polityce, Kr. 1993. Współczesne teorie państwa, Kr. 1997. Problem „ciężaru państwa”. Optymalizacja roli państwa liberalno-demokratycznego, Kr. 1998. Zarys teorii polityki. Dla studentów nauk politycznych, Kielce 1999. Systemy informacyjne w polityce, Kielce 2002. Wstęp do nauki o prawie, Kielce 2008. Źródła archiwalne: AUJ, DSO, teczka personalna; WP (nowa akcesja), teczka profesorska; WP IV 153, teczka doktorska. SZPOR (SZPORN) Wincenty Joachim Ur. 28 VIII 1796 w Krakowie; zm. 16 II 1856 w Krakowie; pochowany na cm. Rakowickim tamże, Pas Kd (2). Ojciec Franciszek Ksawery (ur. ok. 1760–zm. ok. 1812); matka Józefa z d. Brzezowska (ur. ok. 1770); rodzeństwo: Ignacy, notariusz; Henryk; troje innych. Żona Maria Małgorzata z d. Ostrzeszewicz (ok. 1799–26 X 1854), ślub 1824 w Kr.; dzieci: Stanisław (ur. ok. 1829), student Wydz. Filozof. UJ i Wydz. Prawa UJ; Władysław (ur. ok. 1831), student Wydz. Flozof. UJ i Wydz. Prawa UJ; Apolonia, żona Michała Stróżeckiego; Helena (1826–1895), żona Hałatkiewicza; Zofi a (1835–1906), żona Emila Szmajdzińskiego; Katarzyna. Wykształcenie • Lic. św. Barbary w Kr. Lic. św. Anny, matura 1813. • SGKr., Wydz. Filozof. 1814/15. SGKr. Wydz. Prawa 1815/16–1816/17; absolutorium; licencjat praw 15 VII 1817; magister praw 13 VI 1818; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw. Dr obojga praw UJ 31 VII 1826. Kariera pozauniwersytecka Sąd Kryminalny w Kr., praktykant adwokacki 1817–1819; adwokat przy Magistraturach Sądowych WMK 23 I lub 25 I 1820 (nominacja Senatu Rządzącego WMK z 18 I 1820)–23 VII 1841, 29 IX 1847–1856. Senat Rządzący WMK, senator 26 VI 1841–16 IX 1846. Komitet Bezpieczeństwa w Kr., członek 1846. Rada Administracyjna Cywilna WMK, referent wyższy od 15 III 1847. Bank Pobożności w Kr., członek. Rada Miasta Kr., radny X 1848–22 I 1849. TNK, członek czynny 21 VII 1849. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: suplent (zca prof.) w katedrze umiejętności politycznych (wykładał prawo handlowe, wekslowe oraz statystykę państw europejskich) 1848/49 (1 XI 1848)–1850/51 (do I 1851); wykładowca kodeksu cywilnego francuskiego 1850/51 (od XII 1850). Najważniejsze prace Rys fi lozofii dla rodu ludzkiego, głównie zaś dla ludów chrześcijańskich, Kr. 1846. Źródła archiwalne: AUJ, S I 384–386; W. Baczkowska, „Korpus...”; M. Mataniak, „Rada Administracyjna. Studia z dziejów administracji krakowskiej w połowie XIX w., rozprawa doktorska napisana pod kierunkiem D. Malec, Kr. 2013. AN PAN i PAU, TNK 3. BJ, DzR, rkps 5357 t. 6. Źródła drukowane i literatura: A. Barzycka-Paździor, Szpor Wincenty, PSB, t. XLIX, s. 19–21. D. Malec, J. Malec, Wincenty Szpor (1795–1856) i jego program wykładu umiejętności politycznych. Z dziejów katedry Umiejętności Politycznych Uniwersytetu Jagiellońskiego, „Krakowskie Studia z Historii Państwa i Prawa”, t. 3, 2010, Kr., s. 99–109. J. Louis-Wawel, Urywki z dziejów i życia mieszkańców Krakowa, Kr. 1971, s. 16. M. Patkaniowski, Dzieje..., passim. A. Redzik, Stanisław Starzyński..., s. 112. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=lu.20911 (dostęp z 12 III 2014). SZPUNAR Adam Feliks* Ojciec Feliks, prof. III Gimn. w Kr.; matka Helena z d. Kurnal; brat Jerzy Tadeusz (1 X 1914– 8 VII 1976), dr med. UJ 27 IX 1945, doc. otolaryngologii Akademii Medycznej w Kr. Wykształcenie • III Gimn. w Kr., matura 21 V 1930. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1930/31–1933/34; egzaminy roczne na stopień mgr praw: egz. I – 26 VI 1931; egz. II – 15 VI 1932; egz. III – 14 VI 1933; egz. IV – 26 VI 1934. Mgr praw UJ 26 VI 1934. • Przedstawił 15 VI 1935 na UJ rozprawę na stopień doktora praw: Przekaz we-dług kodeksu zobowiązań, Kr. 1937; przedmiot gł.: prawo cywilne; przedmiot pob.: prawo handlowe i wekslowe; referent gł.: J. Gwiazdomorski; koreferent: T. Dziurzyński; ryg. – 6 VII 1935. Dr praw UJ 21 X 1935. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w Uniw. Sorbona w Paryżu X 1937– VI 1938. • Wniósł na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa cywilnego na podstawie rozprawy: Nadużycie prawa podmiotowego, Kr. 1947; referenci: J. Gwiazdomorski, T. Dziurzyński, Z. Zoll iun., W. Wolter; kolokwium 24 IX 1945; wykład habilitacyjny: „O odpowiedzialności osób prywatnych za bezprawne działania organów” 3 X 1945. Doc. pryw. prawa cywilnego UJ 3 X 1945 (Rada Wydz.), 24 X 1945 (MOŚw.) Kariera pozauniwersytecka Prok. Gen., Oddział w Kr., aplikant 1935–1939; tamże, egzamin referendarski 1939; Cukrownia „Łubna” w Kazimierzy Wielkiej, sekretarz Biura 1939–1945. WSNS w Kr., wykładowca. MSpr., Kom. Kod., członek od 1957. Komisja ds. Reformy Prawa Cywilnego, członek 1986–1992. PAN, INP, prof. zw. 1 X 1956–31 X 1961. PAU, Wydz. Hist.-Filozof., członek czynny (24 X 1990) 9 III 1991. Société de Législation Comparé, członek. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: Seminarium Prawa Cywilnego, młodszy asystent 1 IX 1936–30 XI 1937; Seminarium Prawno-Polityczne, młodszy asystent 1 IX 1938–31 III 1939; Seminarium Przedmiotów Dogmatycznych, starszy asystent 1 IV 1939–31 VIII 1940; tamże, p. o. starszego asystenta 1 II 1945–31 X 1945; Seminarium Prawa Cywilnego I, adiunkt 1 XI 1945 (z tytułem docenta UJ od 24 X 1945)–30 VI 1949 (wniosek Rady Wydz. z 16 XI 1948 o docenturę etatową). Wydz. Roln., wykładowca. Studium Spółdzielcze, wykładowca. • w UŁ: II katedra prawa cywilnego, prof. nzw. 1 VII 1949 (nominacja 16 V 1949)–30 I 1958; tamże, prof. zw. 30 I 1958 (CKK)–30 IX 1983 (przejście na emeryturę); tamże, prof. zw. kontraktowy (na 1/2–1/4 etatu); tamże, kierownik katedry (zespołowej) prawa cywilnego 1952–30 IX 1983; Inst. Prawa Cywilnego, dyrektor 1972–1981; dziekan 1950/51–1951/52; prorektor 1955/56; rektor 1956/57–1961/62. • Inne uczelnie: visiting professor w Detroit, Yale, Cambridge, Paryż I, Lyon III, Giessen, Amsterdam, Strasburg. Inne: Uniw. w W-wie, dr h.c. 19 XI 1999. ZKZ 1955. OOP, Krzyż Komandorski 1960. Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego 1966. Honorowa Odznaka m. Łodzi 1971. Złota Odznaka UŁ 1971. Złota Odznaka ZNP. Medal UŁ 1975. Najważniejsze prace Kodeks cywilny i inne teksty prawne, wyd. I: W-wa 1993; wyd. II: W-wa 1994; wyd. III: W-wa 1995; wyd. IV: W-wa 1996; wyd. V: W-wa 1997; wyd. VI: W-wa 1997; wyd. VII: W-wa 1998; wyd. VIII: W-wa 1998; wyd. IX: W-wa 1999; wyd. X: W-wa 1999; wyd. XI: W-wa 2000; wyd. XII: W-wa 2000; wyd. XIII: W-wa 2001; wyd. XIV: W-wa 2001; wyd. XV: W-wa 2001; wyd. XVI: W-wa 2002; wyd. XVII: W-wa 2002; wyd. XVIII: W-wa 2002. Komentarz do prawa wekslowego czekowego, wyd. I: W-wa 1994; wyd. II: W-wa 1996; wyd. III: W-wa 2001; wyd. IV: W-wa 2003. Nabycie własności ruchomości od nieuprawnionego, wyd. I: Kr. 1998; wyd. II: W-wa 1999. Nauka prawa prywatnego i procesowego w Polsce, Kr. 1948. Ochrona dóbr osobistych, Ł. 1979. Zadośćuczynienie za szkodę niemajątkową, Bydgoszcz 1999. Źródła archiwalne: ANKr., 29/2302/76. AUJ, S II 619, teczka personalna; WP II 494, poz. 2617; WP II 512, teczka doktorska; WP II 538, poz. 118; WP III 1, prot. pos. Rady Wydz.; WP III 32, teczka habilitacyjna M. Barcik, „Korpus...”. AUŁ, sygn. 16742, teczka personalna. INP, sygn. 1/55, teczka personalna. Źródła drukowane i literatura: D. Błońska, Szpunar Jerzy, PSB, t. XLIX, s. 42–43. J. Dębowski, 1945–1949..., s. 128. J. Kita, S. Pytlas, W służbie nauki. Profesorowie Uniwersytetu Łódzkiego w latach 1945–2004. Pro memoria, Ł. 2005, s. 383–385. J. Krawczyk, Wyższa Szkoła Nauk Społecznych..., s. 41–55. B. Lewaszkiewicz-Petrykowska, Adam Szpunar, w: Rektorzy państwowych wyższych uczelni w Łodzi 1945–2010, red. E. Paradowska, Ł. 2011, s. 26–29. Poczet członków..., s. 113. Profesor Adam Szpunar, w: Sylwetki łódzkich uczonych, red. B. Lewaszkiewicz-Petrykowska, Ł. 1993. ŚLIWIŃSKI Stanisław Antoni*** Ojciec Antoni, urzędnik finansowy w Zarządzie Miasta; matka Rozalia z d. Jakimek; rodzeństwo: Maria (zm. 1946), zamężna Kruk. Żona Zofia Maria Franciszka z d. Smoleńska (ur. 22 X (10 X starego stylu) 1898), ślub 7 VII 1938 w W-wie; dzieci: Stanisław Juliusz (zm. 1940); Teresa Antonina (ur. 13 XII 1924). Wykształcenie • III Gimn. im. Franciszka Józefa we Lw., kl. I–VIII: 1897/98–1904/05, matura 1905. • ULw, Wydz. Prawa i Um. Pol., st. zw. 1905/06–1908/09; absolutorium; egzaminy ścisłe na stopień doktora praw. Dr praw ULw. 7 XI 1910. • Dr nauk prawnych 15 XII 1953 (CKK). Kariera pozauniwersytecka Sąd Krajowy Wyższy we Lw., aplikacja sędziowska; tamże, egzamin sędziowski 1910. Sąd Krajowy w Kałuszu, sędzia. Sąd w Dąbrowie Górniczej, sędzia. Sąd w Częstochowie, sędzia 1 IX 1917–I 1918. TRS, Dep. Spr., radca 1918. MSpr., radca od 1918; tamże, Dep. Prawno-Konsultacyjny, naczelnik Wydziału; tamże, Dep. Ustawodawczy, naczelnik Wydziału; tamże, Rada Prawnicza, członek. Izba Adwokacka w W-wie, adwokat od 1922. Sąd Najw. w W-wie, Izba Poznańsko-Pomorska, sędzia od 1923; tamże, Izba Cywilna, sędzia do 30 IV 1939. Tow. Prawnicze w W-wie, członek. Tow. Popierania Wiedzy Prawniczej w W-wie, wiceprezes. MSpr., Kom. Kod., członek; tamże, zca przewodniczącego 1956–1959. PAU, Wydz. Hist.-Filozof., Kom. Pr., członek 5 X 1945. TNW, członek korespondent 23 XI 1947. PAN, członek korespondent 1952; tamże, członek rzeczywisty 1958. PAN, INP, Zakład Prawa Karnego, prof. zw. 1 X 1956–6 IX 1959; tamże, Dział Prawa Karnego, kierownik 1 X 1956–1959; tamże, dyrektor 8 I 1957–1958. RGSW, członek 1949–1959. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w Uniw. w W-wie: wykładowca 1922/23–1938/39; prof. zw. prawa i procesu karnego 10 III (nominacja), 1 V–VIII 1939; tajne nauczanie 1940/41–1943/44; katedra prawa karnego materialnego i procesowego, prof. zw. 1945–1950; katedra postępowania karnego, prof. zw. 16 X 1950–6 IX 1959; Zespół Katedr Prawa Karnego, kierownik 1952–6 IX 1959; dziekan 1949/50–1950/51; prodziekan 1946/47. • w UJ: wykładowca (prof. wspomagający) 1945. Kom. Kod. II RP: członek od 1925, Sekcja Prawa Karnego Materialnego, Sekcja Procedury Karnej. Inne: OOP, Krzyż Oficerski 2 V 1923. OOP, Krzyż Komandorski 29 XI 1929, 19 VII 1954 (po raz drugi). ZKZ 1937. Brązowy Medal za Długoletnią Służbę 6 V 1938. Srebrny Medal za Długoletnią Służbę 21 XI 1938. Najważniejsze prace Postępowanie sądowe karne, t. I: W-wa 1924; t. II: W-wa 1925. Ustawa karna skarbowa z komentarzem, rozporządzeniami wykonawczymi, instrukcjami i wzorami, W-wa 1927. Błąd w świetle przepisów kodeksu karnego, W-wa 1934. Proces karny. Część Ogólna, W-wa 1936. Prawo karne materialne. Część Ogólna, t. I–II: 1946. Prawo karne materialne, t. I–II, wyd. I: 1946; wyd. II: 1947. Polski proces karny przed sądem powszechnym, t. I–III, W-wa 1948–1949. Oddanie pod sąd w procesowym prawie karnym, W-wa 1955. Wznowienie postępowania karnego w prawie Polski na tle porównawczym, W-wa 1957. Polski proces karny przed sądem powszechnym. Zasady ogólne, wyd. I: W-wa 1959; wyd. II: W-wa 1961. Źródła archiwalne: AUJ, S III 131; WP III 9. AUW, sygn. K3205, teczka personalna. INP, sygn. 1/56, teczka personalna. Źródła drukowane i literatura: M. Cieślak, Spuścizna naukowa Stanisława Śliwińskiego, „Sprawozdania Wydziału Nauk Społecznych PAN”, 1965, R. 8, z.1, s. 39–56. S. Grodziski, Komisja..., s. 47–81. S. Kalinowski, Stanisław Śliwiński, „Państ. i Pr.”, 1959, R. 14, z. 10, s. 635–637. Idem, Stanisław Śliwiński, „Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny”, 1960, z. 1, s. 327–330. Idem, Profesor Stanisław Śliwiński (1887–1959). Sylwetka, „Studia Iuridica”, 1993, T. 25, s. 135–139. Idem, Poczet... II, s. 1171–1184. G. Rejman, Stanisław Śliwiński 1887–1959, w: Profesorowie Wydziału Prawa..., s. 135–137. L. Schaff , Sylwetki uczonych, prof. dr Stanisław Śliwiński, „Problemy Kryminalistyki”, 1959, nr 21, s. 622–623. Sprawozdanie Dyrekcji c.k. lwowskiego Gimnazjum im. Franciszka Józefa za rok szkolny 1905, Lw. 1905, s. 54. ŚWIEBODA Zdzisław** Ur. 1 I 1931 w Palikówce; zm. 13 IV 2005 w Ciechocinku, pochowany na cm. Południowym w W-wie. Ojciec Wincenty; matka Janina z d. Furman. Żona Irena (ur. 17 I 1937), ślub 30 VI 1965; córka Katarzyna (ur. 22 X 1968). Wykształcenie • Gimnazjum, tajne nauczanie, kl. I–II. Gimn. i Lic. im. Stanisława Konarskiego w Rz., od kl. III: 1944/45–1947/48; matura 19 VI 1948. • UJ, Wydz. Prawa 1948/49–1951/52. Mgr praw UJ 12 VIII 1952. • Przedstawił na UJ rozprawę na stopień doktora praw: Sąd jako organ egzekucyjny, W-wa 1980, promotor W. Siedlecki; recenzenci: K. Korzon (UŚ), S. Hanauskowa (UJ); przedmiot gł.: postępowanie cywilne; przedmiot pob.: fi lozofia; ryg. z postępowania cywilnego – 19 XII 1974; ryg. z fi lozofii – 19 XII 1974; publiczna obrona rozprawy: 19 XII 1974. Dr praw UJ 25 II 1975. • Wniósł na UJ podanie o nadanie stopnia doktora habilitowanego w zakresie postępowania cywilnego na podstawie rozprawy: Czynności procesowe w sądowym postępowaniu cywilnym, W-wa 1990; recenzenci: M. Sawczuk (UMCS), A. Zieliński (Uniw. w W-wie), J. Mokry (UWr.), W. Siedlecki; kolokwium 6 IV 1992 (odwołane), 19 X 1992. Dr hab. postępowania cywilnego UJ 19 X 1992. Kariera pozauniwersytecka Sąd Wojewódzki w Rz., aplikant XI 1952–31 XII 1953. Sąd Powiatowy w Łańcucie, asesor 1 I 1954–1955; tamże, sędzia 1955–II 1958; tamże, wiceprezes 1955–1958. Sąd Powiatowy w Rz., sędzia 1 III 1958–IV 1964; tamże, prezes 1958–IV 1964. Sąd Wojewódzki w Rz., sędzia V 1964–IX 1976 (oddelegowany do Sądu Najw. w W-wie 1971); tamże, prezes 1974–1976. Sąd Najw. w W-wie, Izba Cywilna, p. o. sędziego 1 X 1976–1977; tamże, przewodniczący Wydziału 1 III–31 XII 2000; tamże, Izba Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, sędzia 12 V 1977–31 XII 2000. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: dr hab. nauk prawnych w zakresie postępowania cywilnego. • w Filii UMCS w Rzeszowie: od 1975. • Inne uczelnie: Wyższa Szkoła Handlu i Prawa w W-wie, wykładowca. Europejska Wyższa Szkoła Prawa i Administracji w W-wie, wykładowca. Inne: ZKZ 1969. OOP, Krzyż Kawalerski 1979. OOP, Krzyż Oficerski 1986. OOP, Krzyż Komandorski 2001. PZPR, członek 1964–1988. Zrzeszenie Prawników Polskich, członek od 1960. Najważniejsze prace Komentarz do prawa upadłościowego i prawa o postępowaniu układowym, wyd. I: W-wa 1996; wyd. II: W-wa 1999. Ustawa o zamówieniach publicznych z komentarzem, wyd. I: W-wa 1996; wyd. II: W-wa 1998; wyd. III: W-wa 2002. (współautor W. Siedlecki), Postępowanie cywilne. Zarys wykładu, wyd. I: W-wa 1998; wyd. II: W-wa 2000; wyd. III: W-wa 2001; wyd. IV: W-wa 2002; wyd. V: W-wa 2004. Zastaw rejestrowy i rejestr zastawu. Komentarz do ustawy z 6 XII 1996, W-wa 1998. (współautor W. Siedlecki), Postępowanie nieprocesowe, W-wa 2001. Komentarz do kodeksu postępowania cywilnego, część 2: Postępowanie zabezpieczające i egzekucyjne, wyd. I: W-wa 2001; wyd. II: W-wa 2003; wyd. III: W-wa 2004. Prawo upadłościowe i naprawcze. Komentarz, wyd. I: W-wa 2003; wyd. II: W-wa 2004; wyd. III: W-wa 2006. Źródła archiwalne: AUJ, WP III 174; WP (nowa akcesja), teczka doktorska; WP (nowa akcesja), teczka habilitacyjna. AUMCS, sygn. K 12456, teczka personalna. Źródła drukowane i literatura: P. Osowy, Zdzisław Świeboda, w: Profesorowie Wydziału Prawa i Administracji UMCS..., s. 302–307. Źródła internetowe: http://www.sn.pl/promemoria/osoby/SitePages/Z%C5%9Awieboda.aspx (dostęp z 21 XII 2013). TAUBENSCHLAG Rafał Jakub (Rafael Jakob) Ur. 6 V 1881 w Przemyślu; zm. 25 VI 1958 w Warszawie; pochowany na cm. Rakowickim w Krakowie, Kw. LXVII, pn., grób 5, Aleja Za-służonych. Ojciec Bernard (Baruch), zm. w 1912; matka Cecylia (Cyrla, Zirlia) z d. Goldhart, posiadała dom w Przemyślu, zamordowana w 1941; brat Gustaw (13 VI 1891), zamordowany przez Niemców we Lw. w 1942 (9 V 1946 – data ustalona przez Sąd Powiatowy W-wa Śródmieście 27 I 1951), dr praw Uniw. w Wiedniu 30 XII 1918, doc. pryw. postępowania administracyjnego WWP 26 IV 1937 (MWRiOP). 1 żona Paulina (Pesa) Akselbrad (Axelbrad) (ur. 31 VIII 1894), ślub 16 VI 1918 we Lw.; syn Stanisław, student Wydz. Prawa UJ, aresztowany w VI 1942, więzień Oświęcimia, Buchenwaldu, po II wojnie światowej mieszkał w Stanach Zjednoczonych jako Stanley Townsend. 2 żona Julia z d. Jelonek, 1v. Noskowska, 2v. Taubenschlag (ur. 18 I 1892), ślub w 1947. Wykształcenie • Gimn. w Przemyślu, kl. I–VIII: 1891/92–1898/99, matura 16 VI 1899. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1899/1900–1902/03; absolutorium 2 X 1903; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (iudicale) – 16 XI 1903; ryg. II (historicum) – 16 XI 1903; ryg. III (politicum) – 22 IV 1904. Dr praw UJ 23 IV 1904. UJ, Wydz. Filozof., st. zw. 1903/04, 1911/12 sem. II–1913/14. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w Uniw. w Lipsku 1905/06 (w pamiętnikach podaje 1904/05, seminarium prof. L. Mitteisa). PEP w Kr.: egz. hist.-prawny – 27 VII 1901; egz. sąd. – 5 X 1903; egz. z nauk pol. – 19 IV 1904. • Wniósł w 1907 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa rzymskiego; referenci: S. Wróblewski, S. Estreicher, F. Zoll iun. Wniósł 9 XII 1910 na UJ drugie podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa rzymskiego; Kol. Prof. 16 I 1912 odrzuciło podanie. Wniósł 28 XI 1912 na UJ trzecie podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa rzymskiego na podstawie rozprawy: Vormundschaft liche Studien: Beiträge zur Geschichte des römischen und griechischen Vormundschaft srechts, Leipzig-B. 1913; referenci: S. Wróblewski, F. Zoll iun.; kolokwium 18 VII 1913; wykład habilitacyjny: „Kolonat w świetle najnowszych badań” (inne zgłoszone: „Lex Hiernica i ustawy króla Ptolemeusza Philadelfa”, „Nowe kryteria interpolacyjne”) 22 VII 1913. Doc. pryw. prawa rzymskiego UJ 22 VII 1913 (Kol. Prof.), 2 X 1913 (MWiO). • Dr nauk prawnych 15 XII 1953 (CKK). Kariera pozauniwersytecka Sąd Krajowy Wyższy w Kr., praktykant sądowy 16 V 1904–30 VI 1904; tamże, auskultant sądowy 1 VII 1904–14 VII 1908; tamże, adiunkt sądowy 15 VII 1908–9 VII 1917; tamże, sędzia powiatowy 10 VII 1917–31 X 1918. Sąd Okręgowy w Kr., sędzia 1 XI 1918–20 X 1919. PAU, Wydz. Hist.-Filozof., członek korespondent (2 III 1928); tamże, członek czynny (30 III 1950) 16 VI 1950, Akademia Umiejętności w Bolonii, członek korespondent 22 IX 1935, Akademia Umiejętności w Turynie 1937, członek Societé Bodin w Brukseli 1938. Opuścił Polskę (paszport z 15 IX 1939). PAN, członek tytularny 4 VI 1952; tamże, członek rzeczywisty 11 I 1957. Nagroda im. Barczewskiego PAU 1948. Mark Twein Society, członek. Polska Izba Handlu Zagranicznego, Kol. Arbitrów, przewodniczący 1950–1952. Uniw. w W-wie, doktor h.c. 14 X 1950. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: doc. pryw. prawa rzymskiego 2 X 1913–30 IX 1919; katedra prawa rzymskiego, prof. nzw. 1 X 1919 (nominacja 22 IX 1919)–31 VIII 1921; tamże, prof. zw. prawa rzymskiego 1 IX 1921 (nominacja 31 VIII 1921)–24 IV 1948; dziekan 1929/30, 1935/36. Rada Wydz. Prawa 2 VI 1950 zawnioskowała o powołanie katedry prawa antycznego z profesorem kontraktowym w osobie R. Taubenschlaga, który miałby dojeżdżać. • w Uniw. w W-wie: kontraktowy prof. zw. prawa antycznego 1 VI 1947; prof. zw. prawa antycznego 24 IV 1948 (zrezygnował z zajmowanej katedry w UJ)– 25 VI 1958 (od 1951 na Wydziale Historycznym); tamże, Katedra Prawa Antycznego, kierownik 1 IX 1952–25 VI 1958. Wydz. Historyczny, Inst. Papirologii i Prawa Antycznego, dyrektor. • Inne uczelnie: Uniw. w Aix-en –Provance, wykładowca IX 1939–IV 1940. New School for Social Research w Nowym Jorku, prof. 1941/42. Columbia University w Nowym Jorku, wykładowca 1942. Columbia University, visiting research prof. 1 IX 1942–31 VIII 1945 (1947). Inne: armia austro-węgierska, korpus oficerów sprawiedliwości, szeregowy 14 XI 1914–13 I 1915, oficer 14 I 1915–1 XI 1918. Wojsko Polskie, korpus sędziowski, porucznik ze starszeństwem z 1 VI 1919, przeniesiony do pospolitego ruszenia 31 XII 1931. OOP, Krzyż Komandorski 11 XI 1937, ZKZ 1951, OOP Krzyż Komandorski z Gwiazdą 1954, Medal 10-lecia Polski Ludowej 1954. Brązowy Medal Za Długoletnią Służbę 10 V 1938. Srebrny Medal za Długoletnią Służbę 11 XI 1938. Uniw. w W-wie, dr h. c. 1951. Najważniejsze prace Organizacja sądowa Egiptu w epoce rzymskiej i bizantyjskiej, Kr. 1907. Das römische Privatrecht zur Zeit Diokletian’s, Kr. 1923. Proces polski w XIII i XIV wieku do Statutów Kazimierza Wielkiego, Kr. 1927. Geschichte der Rezeptionen des römischen Privatrecht in Aegypten, wyd. I: Pavia 1929; wyd. II: Milano 1936. Wpływy rzymsko-bizantyjskie w drugim statucie litewskim, Lw. 1933. Prawo karne polskiego średniowiecza, Lw. 1934. (współautor W. Kozubski), Historia i instytucje rzymskiego prawa prywatnego, wyd. I: Kr. 1934; wyd. II: Kr.–W-wa 1938; wyd. III: W-wa 1945; wyd. IV: W-wa 1947. Th e Law of Greco-Roman Egypt in the Light of the Papyri 332 B. C-640 A. D., wyd. I: New York 1944; wyd. II: W-wa 1948; wyd. III: 1972. Rzymskie prawo prywatne, wyd. I: W-wa 1955; wyd. II: W-wa 1969. Rzymskie prawo prywatne na tle praw antycznych, W-wa 1955. Opera minora, t. I–II, W-wa 1959. Źródła archiwalne: AGAD, MWiO (wiedeńskie), 47u. AAN, MSWyższ., Dep. Kadr, sygn. 7754, teczka personalna; MWRiOP, sygn. 6222, teczka personalna. APAN w W-wie, spuścizna R. Taubenschlaga, sygn. III-98. AUJ, S II 619, teczka personalna; WP II 138, teczka habilitacyjna; WP II 523, poz. 176; Indeks, I 4335, I 4320; M. Barcik, „Korpus...”. AU w Warsz., K-2904, teczka personalna. Źródła drukowane i literatura: CSUI, lit. T–Ż, (w druku). J. Dębowski, 1945–1949..., s. 123. J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., passim. T. Giaro, Rafał Taubenschlag, w: Profesorowie Wydziału Prawa i Administracji..., s. 210–213. Łoza, s. 748. W. Osuchowski, Prawo rzymskie na tle prawa antycznego. Rafał Taubenschlag (1881–1958), w: Studia z dziejów..., s. 297–308. Poczet członków..., s. 116. K. Pol, Poczet... I, s. 1079–1096. Idem, Poczet... II, s. 1067–1084. J. Sikora, 1932–1936..., passim. Uczeni polscy..., t. IV: S–Ż, s. 349–351. B. Żongołowicz, Dzienniki..., s. 685. TAYLOR Edward Robert Edmund (Edward Robert Adam), herbu własnego* Ojciec Stanisław Edmund Maria (7 II 1847–9 V 1922), adwokat przysięgły, sędzia; matka Maria Józefa z d. Różycka (19 X 1851– 25 XII 1930); rodzeństwo: Erazm (8 III 1874– 18 V 1923); Celina Ludwina (15 IV 1875–11 VIII 1936), żona Jana Rudnickiego; Maria Józefa (1 II 1877–7 III 1959), żona Lucjusza Knichowieckiego; Karol Szczepan Edmund (1 XI 1878–17 VI 1968); Anna Maria Teresa (15 VIII 1880–20 X 1951), żona Adama Dąmbskiego; Robert Franciszek Edmund (5 X 1886–16 VII 1968). Żona Maria (Wanda Maria) z d. Wybranowska (4 I 1888–11 XII 1964), ślub 14 X 1911 we Lw.; dzieci: Leon (17 I 1913–3 X 2000), adwokat, członek Trybunału Stanu; Stanisław Karol (27 X 1918–16 IX 1939), poległ w kampanii wrześniowej; Jan Hektor (ur. 5 V 1925); Karol Tomasz (9 II 1928–3 VIII 1997), prof. mikrobiologii Uniw. w Gdańsku. Wykształcenie • Gimn. w Kielcach, matura VI 1903. • UJ, Wydz. Filozof., st. zw. 1903/04–1904/05 sem. I. UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1904/05 sem. II–1907/08 sem. I; absolutorium 6 IV 1908; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (iudicale) – 16 VII 1908; ryg. II (politicum) – 4 II 1909; ryg. III (historicum) – 19 III 1909. Dr praw UJ 22 III 1909. PEP w Kr.: egz. hist.-pr. 9 V 1906; egz. sądowy 16 VII 1908; egz. z nauk polit. 4 II 1909. • Wniósł 25 X 1916 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu ekonomii społecznej i polityki ekonomicznej na podstawie pracy: Pojęcie współdzielności (O istocie współdzielczości), wyd. I: Kr. 1916; wyd. II: Poz. 1946; wyd. III: Poz. 1948; referenci: A. Górski, A. Krzyżanowski; kolokwium 10 II 1917; wykład habilitacyjny: „Podstawy współczesnej teorii statyki i dynamiki” 12 II 1917. Doc. pryw. ekonomii politycznej i nauki skarbowości UJ 12 VII 1917 (Kol. Prof.), 10 VIII 1917 (MWiO). Kariera pozauniwersytecka Wydz. Krajowy we Lw., Biuro Patronatu Spółek Rolniczych, praktykant konceptowy 1 IV 1909–31 III 1910; tamże, koncepcista 1 IV 1910–31 VIII 1911; tamże, referent spółek rolniczych w randze wicesekretarza 1 X 1913–31 III 1917. Wydz. Krajowy we Lw., Biuro Patronatu Spółek Rolniczych, Eksp. w Kr., starszy instruktor i kierownik 1 X 1911–30 IX 1913. Syndykat Rolniczy w Kr., Biuro Patronackie, dyrektor 1 IV 1917–31 VIII 1919. Polska Szkoła Nauk Politycznych w Kr., wykładowca 1913. Kursy dla Kobiet im. Adriana Baranieckiego w Kr., wykładowca „Poznańskie Prace Ekonomiczne”, redaktor od 1922. Wysiedlony z Poznania XII 1939. Kursy Akademickie KUL w Kielcach, wykładowca 12 II–30 IV 1945. PTPN, członek. Związek Młodzieży Narodowej, członek. Liga Narodowa, członek. Stronnictwo Narodowe, członek. Medal Srebrny Za Długoletnią Służbę 21 X 1938. PTPN, członek; tamże, Komisja Nauk Społecznych, przewodniczący. TNW, członek. PAU, Wydz. Hist.-Filozof., członek korespondent (20 III 1930) 11 VI 1930; tamże, członek czynny (20 III 1946) 18 VI 1946. Tow. Prawnicze i Ekonomiczne w Poz., członek; tamże, Sekcja Ekonomiczna, prezes. Polskie Tow. Ekonomiczne, współzałożyciel 1946; tamże, Oddział w Poz., prezes. Inst. Bałtycki, członek Kuratorium. Spółdzielczy Inst. Badawczy, Rada Naukowa, członek. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: doc. pryw. ekonomii politycznej i nauki skarbowości 10 VIII 1917– 31 VIII 1919 (zaproponowany na katedrę nadzwyczajną, wskutek objęcia katedry w Poz. sprawa stała się nieaktualna). • w UP (od 24 XII 1955 – UAM): katedra ekonomii politycznej i nauki skarbowości, prof. nzw. 1 IX 1919–1 VIII 1921; tamże, prof. zw. 10 VI 1921 (nominacja), 1 VII 1921–31 VIII 1949 (przeniesiony w stan spoczynku). Katedra Ekonomii Politycznej, prof. zw. (samodzielny pracownik nauki) 1 X 1956– 30 IX 1960 (przeniesiony na emeryturę); dziekan 1922/23. • w WSzH (od 1938 – AH) w Poz.: wykładowca 1945/46–1948/49. Katedra Ekonomii Politycznej, kontraktowy prof. zw. od 1 I 1957; kierownik Seminarium Spółdzielczego w Poz. Najważniejsze prace Zwalczamy lichwę towarową, Lw. 1912. Statystyka i dynamika w teorii ekonomii, Kr. 1919. Prawo skarbowe Rzeczypospolitej Polskiej, t. I–II, Poz. 1920. Infl acja polska, Poz. 1926. Reforma podatku gruntowego w Polsce, Kr. 1919. Druga infl acja polska, Poz. 1926. Finanzpolitik und steuersystem der Republik Polen, Jena 1928 (wyd. w j. pol.: Polityka skarbowa i system podatkowy Rzeczypospolitej Polskiej, Poz. 1929). Wstęp do ekono mii, t. I–II, wyd. I: Poz. 1936–1938; wyd. II: Gdynia 1947; wyd. III: Poz. 2004. Teoria produkcji, W-wa–Ł. 1947. Historia rozwoju ekonomii, wyd. I: t. 1: Poz. 1957, t. II: Poz. 1958; wyd. II: Lub. 1991. Dylematy metodologiczne teorii ekonomii, Poz. 2007. Źródła archiwalne: AUAM, sygn. 15A/1, wykaz profesorów i docentów UP 1919–1939; 15/91, medale i odznaczenia; 126/43, teczka personalna; 208/75. AUJ, WP II 138; WP II 524, poz. 176; M. Barcik, „Korpus...”. BUAM, DzR, Spuścizna, sygn. 700–725; sygn. 2073/1. Źródła drukowane i literatura: E. Borkowska-Bagieńska, Edward Taylor. Czy wartości niedocenione? Poz. 2004. CSUI, t. III: T–Ż (w druku). J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., s. 465, 565, 583. K. Krasowski, Wydział Prawno-Ekonomiczny..., passim. Łoza, s. 748. Poczet członków..., s. 116. Uczeni polscy..., t. IV: S–Ż, s. 352–354. Uniwersytet Poznański w pierwszych latach..., passim. WSB, s. 762–763. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=sw.16387 (dostęp z 12 III 2014). TILL Ernest Karol Antoni Franciszek Józef, herbu własnego* Ur. 4 I 1846 w Brzeżanach; zm. 21 III 1926 we Lwowie; pochowany na Cm. Łyczakowskim we Lwowie. Ojciec Józef (ur. ok. 1820), radca, naczelnik Urzędu Skarbowego (Kamery) w Brzeżanach; matka Maria z d. Winkler von Seefels (ur. ok. 1820). Żona Adolfina z d. Klemensiewicz (3 VI 1852–24 X 1911); dzieci: Artur Ernest (21 IV 1874–3 V 1936), dr praw ULw. 1896, adwokat; Stanisław Adolf (ur. w 1875), inżynier budownictwa; Ernest Karol iun. (ur. w 1888), inżynier leśnictwa; Maria (ur. 1878), żona Alfreda Koto-wicza-Zagórskiego; Adolfina (1886–1974), żona Juliana Pagaczewskiego; Jadwiga (1881–1885). Wykształcenie • Gimn. we Lw., matura w 1865. • ULw., st. zw. Wydz. Filozof. 1865/66. ULw., Wydz. Prawa i Um. Pol., st. zw. 1866/67–1869/70; absolutorium 30 VII 1870. • UJ, Wydz. Prawa, egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I – 2 VIII 1870; ryg. II – 22 X 1870; ryg. III – 1 IV 1871; ryg. IV – 20 I 1871. Dr praw UJ 3 IV 1871. • Wniósł na ULw. podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa cywilnego na podstawie rozprawy: O podmiocie praw i prawach bez podmiotu, „Prawnik”, Lw. 1872; Kol. Prof. odrzuciło podanie. Wniósł 8 XI 1876 na UJ podanie o veniam legendi z zakresu prawa cywilnego (prywatnego) austriackiego na podstawie rozprawy: O znaczeniu posiadania przy nabyciu nieruchomości na mocy umowy i zasiedzenia. Studium z dziedziny prawa prywatnego austriackiego, Lw. 1879; referenci: M. Zatorski, F. Zoll sen.; kolokwium 12 V 1877; wykład habilitacyjny nt: „O istocie prawa zastawu” 14 V 1877. Doc. pryw. austriackiego prawa cywilnego UJ 14 V 1877 (Kol. Prof.). • Wniósł na ULw. podanie o przeniesienie z UJ veniam legendi z zakresu prawa cywilnego. Doc. pryw. austriackiego prawa cywilnego ULw. 6 XII 1877. Kariera pozauniwersytecka Krajowa Wyższa Szkoła Rolnicza w Dublanach, wykładowca 1873/74. Krajowa Szkoła Gospodarstwa Leśnego we Lw., wykładowca 1873/74. Szkoła Lasowa, wykładowca 1873–1878. Aplikacja sędziowska. Prok. Sk. we Lw. do 1878. Izba Adwokacka we Lw., egzamin adwokacki 1878; tamże, adwokat 1878–1905; tamże, Rada Dyscyplinarna, członek. „Prawnik”, redaktor 1874–1876. „Prz. Sąd. i Adm.” (od 1892 – „Prz. Pr. i Adm.”), założyciel, redaktor od 1876. Rada Miejska we Lw., radca 1886–1887. Bank Krajowy, syndyk. Bank Hipoteczny, Rada Nadzorcza, członek. Tow. Prawnicze we Lw., członek 1890; tamże, prezes. AU, Wydz. Hist.-Filozof., członek korespondent (7 XII 1896) 12 V 1897. Tow. Muzyczne we Lw., członek. Tow. Sztuk Pięknych, członek. TNW, członek rzeczywisty. Polskie Towarzystwa Naukowe, prezes honorowy. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: doc. pryw. austriackiego prawa prywatnego 14 V–6 XII 1877. • w ULw. (od 22 XI 1919 – UJK): doc. pryw. austriackiego prawa cywilnego 6 XII 1877–5 I 1888; suplent (zca prof.) w katedrze austriackiego prawa cywilnego (prywatnego) 1884/85 (z tyt. prof. od 5 I 1888); tamże, prof. nzw. 20 II 1895–1905; tamże, prof. zw. 21 I 1905–30 IX 1917; prof. hon. UJK 17 III 1921; dziekan 1906/07; prodziekan 1907/08. Kom. Kod. II RP: członek od 22 VIII 1919; wiceprezydent Komisji 23 IX 1919; referent kodeksu cywilnego; przedstawił projekt dotyczący osób prawnych 1921; projekt części ogólnej prawa zobowiązań 1923; projekt części szczegółowej przygotował wspólnie ze swoim uczniem Romanem Longchamps de Berier. Inne: Order Żelaznej Korony, kl. III 1898. Nobilitacja (von Kostryn) 15 X 1917. UJK, prof. hon. 17 III 1921. OOP, Krzyż Komandorski 1923. UJK, dr h.c. 5 XII 1925. Najważniejsze prace Prawo prywatne austriackie, t. I–VI: wyd. I: 1884–1904; wyd. II: Lw. 1892–1904; wyd. III: 1911. Zasady materialnego prawa konkursowego austriackiego, wyd. I: Lw. 1907; wyd. II: Lw. 1912. Osoby prawne. Projekt rozdziału Kodeksu Cywilnego z uwagami, Lw. 1921. O nieważności i bezskuteczności aktów prawnych, Lw. 1922. Polskie prawo zobowiązań. Projekt wstępny z motywami, cz. I: Ogólna, Lw. 1923. Źródła archiwalne: AUJ, WP II 138, teczka habilitacyjna, WP II 518, „Liber rigorosorum...”, poz. 173; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: CSUI, lit. T–Ż (w druku). S. Grodziski, Komisja..., s. 47–81. Historia Uniwersytetu Lwowskiego..., t. I, s. 341; t. II, s. 102, 222–224. Kronika Uniwersytetu Lwowskiego, t. I: 1894/95–1897/98, s. 123; t. II: 1898/99–1909/10, s. 306. S. Milewski, A. Redzik, Themis i Pheme. Czasopiśmiennictwo prawnicze w Polsce do 1939 roku, W-wa 2011, passim. M. Patkaniowski, Dzieje..., s. 374, 375, 442. Poczet członków..., s. 117. K. Pol, Poczet... I, s. 383–397. Idem, Poczet... II, s. 375–389. A. Redzik, Profesor Ernest Till (1846–1926) – w stusześćdziesięciolecie uriodzin i osiemdziesięciolecie śmierci, „Palestra”, 2006, nr 304, s. 125–132. Idem, Stanisław Starzyński..., passim. „Rocznik PAU”; R. 1925/26, s. XXIV. SBAP II, t. II: M–Ż, s. 509–513. K. Sójka-Zielińska, Ernest Till (1846–1926), „Kwartalnik Prawa Prywatnego”, 1977, R. VI, z. 3, s. 395–427. P.M. Żukowski, Wychowankowie Uniwersytetu Jagiellońskiego..., s. 164–170. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=sw.66710 (dostęp z 12 III 2014). TOROSIEWICZ Michał Ur. 1782; zm. 8 V 1856 w Warszawie; pochowany na cm. Powązkowskim tamże. Żona Karolina Henrietta z d. Zeunert, ślub ok. 1810; córka Paulina (ur. ok. 1820), żona Aleksandra Kamockiego. Wykształcenie • ULw., Wydz. Prawa. • SGKr., Wydz. Prawa, egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora obojga praw. Dr obojga praw SGKr. 1806. Kariera pozauniwersytecka Trybunał Cywilny I Instancji Dep. Krak., patron ok. 1809–ok. 1815. Sąd Apelacyjny, mecenas. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: suplent (zca prof.) w katedrze nauki policji 1 IV–VII 1815. Najważniejsze prace Nie odnaleziono. Źródła archiwalne: AUJ, S I 366; W. Baczkowska, „Korpus...”. AP Kr.: WMK V 19. Źródła drukowane i literatura: M. Patkaniowski, Dzieje..., s. 151. E. Tryjarski Ormianie w Warszawie, Kr. 2001, s. 15, 43. TRAMMER Henryk* Ur. 5 I 1909 w Krakowie; zm. 12 III 1973 w Warszawie; pogrzeb 16 III 1973 na cm. Powązkowskim tamże. Ojciec Jerzy (1876–18 V 1936), dr praw UJ 15 XII 1899, członek Kom. Kod. II RP; matka Ernestyna Maria z d. Wolf (zm. 1943). Żona Irena Danuta z d. Różańska (ur. 24 VII 1919), ślub 16 II 1946 w Kr.; dzieci: Jerzy Krzysztof (ur. 9 X 1947); Jan (ur. 1951). Wykształcenie • III Gimn. w Kr., kl. I–VIII: 1919/20–1926/27; matura 28 V 1927. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1927/28–1930/31; egzaminy roczne na stopień magistra praw: egz. I – 7 VII 1928; egz. II – 26 VI 1929; egz. III – 21 VI 1930; egz. IV – 16 VI 1931. Mgr praw UJ 16 VI 1931. • Przedstawił 6 II 1933 na UJ rozprawę na stopień doktora praw: Ugoda w prawie procesowym, Kr. 1933; przedmiot gł.: postępowanie sądowo-cywilne; przedmiot pob.: prawo handlowe i wekslowe; referent gł.: S. Gołąb; koreferent: T. Dziurzyński; ryg. – 22 II 1933. Dr praw UJ 22 II 1933. • Wniósł na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu postępowania (procesu) cywilnego na podstawie rozprawy: Następcza bezprzedmiotowość procesu cywilnego, Kr. 1950; referenci: T. Dziurzyński, J. Gwiazdomorski, J. Langrod, K. Przybyłowski; kolokwium 27 III 1947; wykład habilitacyjny: Przelew wierzytelności objętej sporem 3 IV 1947. Doc. postępowania (procesu) cywilnego UJ 3 IV 1947 (Rada Wydz.), 1 III 1948 (MOśw. – zatwierdzenie jako docent postępowania sądowo-cywilnego). • Wniósł na Uniw. w W-wie podanie o przeniesienie z UJ veniam legendi z zakresu postępowania sądowo-cywilnego. Kariera pozauniwersytecka Sąd Okręgowy w Kr., praktykant sądowy 28 IX 1931–28 IX 1932. Kancelaria Adwokacka Artura Goldberga w Kr.; praktyka adwokacka 19 VI–27 IX 1931, 1 X 1932– 9 I 1936. Izba Adwokacka w Kr., egzamin adwokacki 1936; tamże, adwokat 17 X 1936–1939, III 1945–1948 (28 VIII 1952 skreślony). Szkoła szoferska we Lw., nauczyciel 1939–1940. Elektrotrud we Lw., robotnik-majster 1941. Okupacja niemiecka w W-wie, ukrywanie się pod zmienionym nazwiskiem. Biuro Melioracyjne J. Misiaczka w W-wie, pracownik 1942–1944. Tajne kursy gimnazjalne w Starej Rawie k. Skierniewic, nauczyciel. Polska Izba Handlu Zagranicznego, doradca naukowy od 1 I 1950; tamże, Kol. Arbitrów, przewodniczący. Międzynarodowy Sąd Arbitrażowy ds. Żeglugi Morskiej i Śródlądowej w Gdyni, współprzewodniczący. Międzynarodowy Komitet Arbitrażowy ONZ, członek. Specjalny Komitet ds. Arbitrażu Europejskiej Komisji Gospodarczej ONZ w Genewie, członek; tamże, przewodniczący. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: katedra postępowania cywilnego, starszy asystent 1 IX 1947–31 X 1948; tamże, adiunkt 1 XI 1948–30 XI 1950; doc. postępowania sądowo-cywilnego 1 III 1948–30 XI 1950; doc. etatowy 21 V 1949 (wniosek Rady Wydz.). • w UMCS: katedra postępowania cywilnego, prof. nzw. 14 XII 1950 (nominacja)–31 XII 1953; tamże, kierownik 1 XI 1950–31 XII 1953. • w SGSZ: Wydz. Dyplomatyczno-Konsularny, katedra prawa ogólnego, wy-kłady zlecone 1952/53; tamże, prof. 1 IX 1953–1954, tamże, kierownik 1 IX 1953–31 VIII 1954; prof. (wykłady zlecone) 1957/58–1958/59. • w SGPiS: Wydz. Handlu Zagranicznego, Katedra Prawa, prof. nzw. 1 IX 1954– 1961; tamże, prof. zw. 8 V lub 9 V 1961–30 IX 1962; tamże, Zakład Cywilistyki Porównawczej i Prawa Międzynarodowego Prywatnego, kierownik od 1954. • w Uniw. w W-wie: katedra prawa międzynarodowego prywatnego, prof. 1 X 1962–12 III 1973; tamże, kierownik 1 X 1962–31 I 1969; Inst. Prawa Cywilnego, Zakład Prawa Międzynarodowego Prywatnego, kierownik 28 I 1969–12 III 1973. • Inne uczelnie: UJK, katedra prawa cywilnego (u M. Allerhanda), asystent 1941/42 – stanowiska nie objął z powodu wybuchu wojny. Inne: Medal za Warszawę 16 I 1947. OOP, Krzyż Ofi cerski 1957. Najważniejsze prace Zarys problematyki międzynarodowego procesu cywilnego państw kapitalistycznych, W-wa 1956. Wprowadzenie do nauki o autonomii woli w międzynarodowym prawie prywatnym, W-wa 1957. Haskie konwencje „alimentacyjne”, W-wa 1960. Źródła archiwalne: ANKr., 29/2302/75. AUJ, WP II 494, poz. 1356; WP II 512, teczka doktorska; WP II 538, poz. 78; WP III 32, teczka habilitacyjna. AUMCS, sygn. K 6166, teczka personalna. AUW, sygn. K8086, teczka personalna. Źródła drukowane i literatura: A. Bielecki, Henryk Trammer, w: Profesorowie Wydziału Prawa i Administracji..., s. 323–325. CSUI, lit. T–Ż (w druku) (dot. ojca). J. Jakubowski, Henryk Trammer 1909–1973, „Państ. i Pr.”, 1973, R. 28, z. 7, s. 115–116. M. Sawczuk, Henryk Trammer, w: Profesorowie Wydziału Prawa i Administracji UMCS..., s. 314–317. SBAP II, t. II: M–Ż, s. 514–515 (dot. ojca). TRĄMPCZYŃSKI Witold Ojciec Antoni (ok. 1880–1920); matka Jadwiga z d. Sicińska (ur. ok. 1880); rodzeństwo: Bohdan; Maria; Anna; Bolesław. 1 żona Zofia Antonina z d. Ziołecka (13 V lub 14 V 1914–po 1945), ślub 29 VII 1937. 2 żona Róża Helena z d. Kolna (19 VII 1916– 17 I 1982), ślub 6 IX 1946 w Ł. Wykształcenie • Gimn. im. Jana Amosa Komeńskiego w Lesznie, kl. I–VIII: 1920/21–1927/28; matura 6 VI 1928. • UP, Wydz. Pr.-Ekonom., st. zw. 1930/31–1933/34; egzaminy roczne na stopień magistra praw: egz. I – 1931; egz. II – 1932; egz. III – 1933; egz. IV – 19 VII 1934. Mgr nauk ekonomiczno-politycznych UP VII 1934. • Studia specjalistyczne (uzupełniające) w Uniw. w Wiedniu i Genewie 1934/35. • Przedstawił na UP rozprawę na stopień doktora praw: Pojęcie kapitału, Poz. 1937; przedmiot gł.: ekonomia; przedmiot pob.: statystyka; ref. gł. E. Taylor; kor. M. Nadobnik; ryg. – 31 V 1937. Dr nauk ekonomiczno-politycznych UP 9 VI 1937. • Wniósł na UP podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu ekonomii politycznej i polityki ekonomicznej na podstawie rozprawy: Proces kapitalizacyjny, Poz. 1939. Doc. ekonomii politycznej i polityki ekonomicznej UP VI 1939 (Rada Wydz.), 17 VIII 1939 (MWRiOP). Kariera pozauniwersytecka Praktyka rolna w Luskówku 1928–1929. Wojsko Polskie, Szkoła Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim 1929–1930. NBP, naczelny dyrektor 1945–1950; tamże, prezes 27 IX 1950–18 XII 1956. Min. Finansów, podsekretarz stanu IX 1950–XII 1956. Min. Handlu Zagranicznego, minister 1956–1968. PPR, członek. PZPR, członek. PTE, członek-współzałożyciel 1945. Komisja Planowania przy Radzie Ministrów, I zca przewodniczącego 1968–1971. MSZ, Amb. w Waszyngtonie, ambasador 1971–1978. Sejm PRL V kadencji, poseł 27 VI 1969–22 XII 1972. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UP (od 24 XII 1955 – UAM): Seminarium Ekonomiczne (Zakład Nauk Ekonomicznych), starszy asystent 1 IX 1935–31 VIII 1939; zca prof. w katedrze polityki ekonomicznej 1 IX 1939 (funkcji nie objął). • w UJ: katedra skarbowości, wykładowca 1945; zca prof. w katedrze nauki skarbowości i prawa skarbowego 1945/46 (wniosek Rady Wydz. o prof. zw. z 19 V 1945). • w SGH (od 1949 – SGPiS) w W-wie: katedra międzynarodowych stosunków gospodarczych (następnie Instytut), prof. od 1960; tamże, kierownik. Inne: Order Sztandaru Pracy II klasy 1951. UAM, dr h.c. prawa 19 XII 1966. OOP, Krzyż Komandorski z Gwiazdą. OOP, Krzyż Oficerski. OOP, Krzyż Kawalerski. Najważniejsze prace Nie pozostawił. Źródła archiwalne: AUAM, sygn. 15A/1, wykaz profesorów i docentów UP 1919–1939; 15/156, umowy; 15/519, teczka personalna; 210/36, teczka personalna; 211/35, teczka doktorska; 367/7/9 teczka dr h.c. AUJ, S III 131; S III 246, teczka personalna; WP III 1, prot. pos. Rady Wydz.; WP III 9. Informacje USC m. st. W-wy, pismo nr USC-WA.5362.3.6973.2013.TTR z 17 IX 2013. Źródła drukowane i literatura: K. Krasowski, Wydział Prawno-Ekonomiczny..., passim. Źródła internetowe: http://bs.sejm.gov.pl/F?func=fi nd-b&request=000005999&fi nd_code=SYS& local_base=ARS10 (dostęp z 12 III 2014). TYMIŃSKI Józef Ur. 1827 w Komańczy k. Sanoka. Wykształcenie • ULw., Wydz. Prawa, st. zw. 1847/48–1849/50; absolutorium 23 X 1850. UJ, Wydz. Prawa, egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora obojga praw: ryg. I – 30 VII 1863; ryg. II – 4 II 1864; ryg. III – 4 VIII 1864; ryg. IV (kolokwium: na podstawie rozprawy: „O wywłaszczeniu według przepisów austriackich”) – 12 XI 1864. Dr obojga praw UJ 16 XI 1864. • Wniósł 1871 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu austriackiego ustawodawstwa skarbowego na podstawie rozpraw: „Kilka słów o należnościach odsetkowych od akt prawnych”, „O rozkładzie podatków”, referen ci: M. Zatorski, E. Fierich; kolokwium 29 III 1871; wykład habilitacyjny nt.: „Skreś lenie głównych zasad ustawy z dnia 24 V 1869 o podatku gruntowym” 15 IV 1871. Doc. pryw. austriackiego ustawodawstwa skarbowego UJ 15 IV 1871 (Kol. Prof.), 15 VI 1871 (MWiO). • Wniósł na ULw. podanie o przeniesienie z UJ veniam legendi z zakresu austriackiego ustawodawstwa skarbowego. Doc. pryw. austriackiego ustawodawstwa skarbowego ULw. 19 VII 1872. Kariera pozauniwersytecka Krajowa Dyrekcja Skarbu we Lw., praktykant konceptowy 1851–1853; tamże, kandydat koncepcista 8 IV–12 V 1853. „Steuer Direction” w Kr., koncepcista 28 XII 1853–30 I 1854. Krajowa Dyrekcja Skarbu w Kr., koncepcista 11 VII–30 VII 1855. Powiatowy komisarz skarbu II klasy 23 VI–30 VI 1867. Powiatowa Dyrekcja Skarbu w Stanisławowie, komisarz skarbu II klasy 1871. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: doc. pryw. austriackiego ustawodawstwa skarbowego 15 VI 1871–1 VII 1872. • w ULw.: doc. pryw. austriackiego ustawodawstwa skarbowego 19 VII 1872– 1874 (zrezygnował z prawa wykładania). Inne: radca dworu 1894. Najważniejsze prace Nie pozostawił. Źródła archiwalne: AUJ, WP II 80, prot. pos. Rady Wydz.; WP II 138, teczka habilitacyjna; WP II 516, poz. 659; WP II 517, poz. 717, 811, 832b; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: CSUI, lit. T–Ż (w druku). M. Patkaniowski, Dzieje..., s. 414, 442. ULANOWSKI Bolesław, herbu Sulima Ur. 1 VIII 1860 w Brześciu Litewskim; zm. 27 IX 1919 w Krakowie; pochowany na cm. Rakowickim tamże, Kw. U, grób 3. Ojciec Jan (ur. ok. 1820), dr medycyny, lekarz wojskowy; matka Aleksandra z d. Borkowska (ur. ok. 1840); brat Kazimierz (ur. 1865), dr praw UJ 30 V 1888. Wykształcenie • Gimn. w Lublinie. Gimn. św. Anny, kl. VI–VIII: 1874/75–1876/77, matura 23 VI 1877. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1877/78–1880/81; absolutorium 20 V 1882; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw. Dr praw UJ 15 II 1886. PEP w Kr.: egz. hist.-prawny – 13 X 1879. • Przedstawił na UJ rozprawę na stopień doktora fi lozofi i (historia): Leszek Czarny księciem krakowskim 1279–1288; referenci: W. Zakrzewski (zrezygnował), J. Szujski, F. Smolka; ryg. I (fi lozofia ścisła) – 30 VII 1881; ryg. II (przedmiot gł.: historia, przedmiot pob.: fi lologia łacińska) – 7 I 1882. Dr fi lozofi i (historia) UJ 9 I 1882. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) 1882–1886. • Wniósł 28 V 1886 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa polskiego na podstawie rozprawy: O prawie azylu w Statutach Kazimierza Wielkiego, 1886; referenci: M. Bobrzyński, E. Krzymuski; kolokwium 2 VII 1886; wykład habilitacyjny nt: „O statucie Przyłuskiego” 17 VII 1886. Doc. pryw. prawa polskiego UJ 17 VII 1886 (Kol. Prof.). Kariera pozauniwersytecka AKAGiZ w Kr., aplikant. AU (PAU), Wydz. Hist.-Filozof., członek korespondent (25 V 1888) 24 XI 1888; tamże, członek czynny (21 XI 1893) 4 V 1894; tamże, p. o. sekretarza 1898; tamże, sekretarz 1898–1919; sekretarz generalny Akademii 1903–1919. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: doc. pryw. prawa polskiego 1886–31 X 1888; prof. nzw. prawa kanonicznego i dawnego prawa polskiego 1 XI 1888 (nominacja 10 X 1888)–1890; prof. zw. prawa kościelnego UJ 1 XII 1890 (nominacja 11 XI 1890)–27 IX 1919; dziekan 1893/94, 1899/1900, 1903/04. Inne: Medal Wydz. Prawa UJ 17 VII 1886. ULw., dr h.c. 29 V 1912. Order Żelaznej Korony, III klasy. Najważniejsze prace O pracach przygotowawczych do historii prawa kanonicznego w Polsce, Kr. 1887. Dokumenty kujawskie i mazowieckie, przeważnie z XIII wieku, Kr. 1887. Wieś polska pod względem prawnym od wieku XVI do wieku XVIII, Kr. 1894. Najdawniejszy układ systematyczny prawa polskiego z XV wieku, Kr. 1895. Inwentarz dóbr i dochodów biskupstwa włocławskiego z roku 1534, Kr. 1902. Acta capituli Plocensis ab an. 1514 ad an. 1577, Kr. 1915. Statuty synodalne wieluńsko-kaliskie Mikołaja Trąby z r. 1420, wyd. J. Fijałek, A. Vetulani, Kr. 1951. Źródła archiwalne: AGAD, MWiO (wiedeńskie), sygn. 47u. ANKr., GLN, sygn. 193. AUJ, S II 619, teczka personalna; S II 80; WF II 504, teczka doktorska; WF II 507; WP II 81, prot. pos. Rady Wydz.; WP II 138, teczka habilitacyjna; Z 74/III; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: CSUI, lit. T–Ż (w druku). J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., s. 79, 181, 192, 197, 678. L.J. Łach, 1907–1913..., s. 148. M. Patkaniowski, Dzieje..., passim. Poczet członków..., s. 119, 193, 209. K. Pol, Poczet... I, s. 531–550. Idem, Poczet... II, s. 523–541. A. Re-dzik, Stanisław Starzyński..., s. 93. Uczeni polscy..., t. IV: S–Ż, s. 416–419. W. Uruszczak, Bolesław Ulanowski (1860–1919), w: Ludzie, którzy umiłowali Kraków. Założyciele Towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków Krakowa, red. W. Bieńkowski, Kr. 1997, s. 199–207. Idem, Bolesław Ulanowski, w: Złota Księga Wydziału Prawa..., s. 195–201. A. Vetulani, Na przełomie dwóch wieków. Bolesław Ulanowski (1860–1919)–Stanisław Kutrzeba (1876–1946), w: Studia z dziejów..., s. 187–222. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=2.56.218 (dostęp z 12 III 2014). du VALL Michał Ojciec Jerzy; matka Alfreda z d. Bartnik. Żona Barbara (ur. 4 XII 1952), ślub 1977; dzieci: Katarzyna (ur. 1985); Paweł (ur. 1987). Wykształcenie • LO w Jaśle, matura 1971. • UJ, Wydz. Prawa 1971/72–1974/75. Mgr praw UJ (na podstawie rozprawy: „Nabycie własności rzeczy ruchomej od osoby nieuprawnionej do rozporządzania”), promotor: J. Skąpski; recenzent S. Wójcik (UJ) 24 X 1975. • Przedstawił na UJ rozprawę na stopień doktora nauk prawnych: „Umowa wdrożeniowa. Zagadnienia konstrukcyjne oraz zasada partycypacji w efektach”; promotor J. Szwaja; recenzenci: S. Włodyka (UJ), E. Łętowska (PAN); przedmiot gł.: prawo cywilne; przedmiot pob.: fi lozofia; ryg z prawa cywilnego – 5 IV 1983; ryg. z fi lozofii – 1 III 1983; publiczna obrona rozprawy 5 IV 1983. Dr nauk prawnych UJ 11 IV 1983. • Wniósł na UJ podanie o nadanie stopnia doktora habilitowanego nauk prawnych w zakresie prawa cywilnego na podstawie rozprawy: Licencja otwarta w prawie polskim na tle prawnoporównawczym, Kr. 1990; recenzenci: M. Paz-dan (UŚ), J. Szwaja (UJ), M. Kępiński (UAM); kolokwium 27 V 1991 (nie odbyło się z powodu braku quorum), 24 VI 1991. Dr hab. nauk prawnych w zakresie prawa cywilnego UJ 24 VI 1991 (RW), 30 III 1992 (CKK). Kariera pozauniwersytecka Sąd Wojewódzki w Kr., aplikacja do 1977; egzamin sędziowski 1978. Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych Solidarności, uczestnik prac. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: Wydz. Prawa, dr hab. Międzyuczelniany Inst. Wynalazczości i Ochrony Własności Intelektualnej, dokumentalista 1 IX 1975–31 I 1978; tamże, asystent 1 II–30 IX 1978; tamże, starszy asystent 1 X 1978–30 IX 1983; tamże, adiunkt 1 X 1983–1992; tamże, adiunkt z habilitacją. Wydz. Zarządzania i Komunikacji Społecznej, prof. (tytuł) 2009; prodziekan 1996–2002; tamże, dziekan 2002–2008; prorektor 1 IX 2008–9 III 2012. Najważniejsze prace Umowa wdrożeniowa, W-wa–Kr. 1986. Racjonalizacja w świetle prawa wynalazczego, Wr. 1989. Licencja otwarta w prawie polskim na tle porównawczym, Kr. 1990. Prawo antymonopolowe, Kr. 1992. Reguły konkurencji a umowy o prace badawczo-rozwojowe, W-wa 1995. (współautor J. Szwaja), Reguły konkurencji a licencje patentowe i know-how, Kr. 1996. (współautor E. Nowińska), Komentarz do ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, wyd. I: W-wa 2001; wyd. II: W-wa 2005; wyd. III: W-wa 2007; wyd. IV: W-wa 2008; wyd. V: W-wa 2010; wyd. VI: W-wa 2013. Prawo patentowe, W-wa 2008. Źródła archiwalne: AUJ, WP (nowa akcesja), teczka doktorska; WP (nowa akcesja), teczka habilitacyjna. Źródła internetowe: http://www.uj.edu.pl/uniwersytet/aktualnosci/kalendarz/-/journal_content/ 56_INSTANCE_dPA0/10172/5367696 (dostęp z 24 I 2014). VETULANI Adam Joachim Ojciec Roman Wawrzyniec (8 VIII 1849– 12 VIII 1908), prof. gimn.; 1 żona Matylda z d. Pisz; syn Kazimierz (1889–3/4 VII 1941), dr PLw., prof. PLw.; 2 żona (matka A. Vetulaniego) Karolina Elżbieta z d. Kunachowicz (ur. 4 XI 1867); rodzeństwo: Zygmunt, urzędnik MSZ; Tadeusz Bolesław (13 III 1897–24 II 1952), prof. hodowli zwierząt UP; Maria, urzędniczka Banku Rolnego. Żona Irena Stefania z d. Latinik (26 XII 1904– 2 II 1875), dr fi lozofii (anatomia porównawcza, na podstawie rozprawy: „Badania nad wpływem podniesionej temperatury działającej na poszczególne stadia rozwoju embrionalnego żaby Rana fusca”) UJ 9 V 1930; ślub 31 VII 1930; dzieci: Jerzy Adam Gracjan (ur. 21 I 1936); Jan (ur. 1938). Ze związku z Anną Szewczyk – córka Krystyna Vetulani-Belfoure (żona Charlesa W. Belfoure) (1 X 1924–25 III 2004). Wykształcenie • Gimn. w Sanoku, kl. I–III: 1911/12–1913/14. Kursy maturyczne w W., kl. IV, 1914/15. III Gimn. w Kr., kl. V–VIII: 1915/16–1918/19; matura 11 VI 1919. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1919/20–1922/23; absolutorium 24 IX 1923; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (iudicale) – 21 XI 1923; ryg. II (politicum) – 13 VI 1924; ryg. III (historicum) – 15 XII 1924. Dr praw UJ 17 I 1925. PEP w Kr.: egz. hist.-prawny – 8 X 1921; egz. sąd. – 22 XI 1923; egz. z nauk pol. – 13 VI 1924. • AH w Kr., jednoroczny kurs handlowy (dla buchalterów) dla abiturientów 1919/20; świadectwo ukończenia 25 VI 1920. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) Uniw. w Strasburgu 1 X 1925–30 IX (20 XII) 1926. • Wniósł 12 I 1928 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu historii prawa polskiego na podstawie rozpraw: Pozew sądowy w średniowiecznym pro cesie polskim, „Rozprawy Polskiej Akademii Umiejętności”, seria II, t. XL, Kr. 1925; Artykuły sądowe. Studium z historii źródeł prawa polskiego w XV wieku, „Pamiętnik Historyczno-Prawny”, t. IV, z. 6, Lw. 1927; referenci: S. Estreicher, S. Kutrzeba, A. Kłodziński, R. Taubenschlag; kolokwium 10 III 1928; wykład habilitacyjny nt.: „Pierwsze przywileje Kościoła polskiego” (inne zgłoszone: „Prawny stosunek Zakonu Krzyżowego do Polski”, „Wpływ prawa polskiego na proces w statutach litewskich”) 12 III 1928. Doc. historii prawa polskiego UJ 12 III 1928 (Rada Wydz.) 2 IV 1928 (MWRiOP). • Dr nauk prawnych 15 XII 1953 (CKK). Kariera pozauniwersytecka Fabryka Szczotek i Pędzli inż. Drobniaka, pomocnik buchaltera 1921–1923. Sąd Okręgowy w Kr., aplikant sędziowski 29 VII 1924–23 V 1934; 1 X 1925–31 XII 1926 urlop płatny; 1 V 1926–31 VIII urlop bezpłatny; 1 X 1928–23 V 1934 urlop bezpłatny. Czytelnia im. Adama Mickiewicza (Polska Akademicka Młodzież Ludowa) 1921– 1923. Związek Polskiej Inteligencji Ludowej, członek 1933–1939. PSL, członek 1945– 1947. ZNP, członek 1945. CKK, członek 11 IV 1957–31 III 1960. Société d’histoire du droit, członek 8 VI 1926.Akademia Nauk w Bolonii, sekcja nauk moralnych, członek korespondent zagraniczny 8 VI 1961. Akademia A. Mickiewicza w Bolonii, zaproszenie na członka 1973. PAU, Wydz. Hist.-Filozof., członek korespondent (26 III 1938) 17 VI 1938; tamże, członek czynny (30 III 1950) 16 VI 1950; tamże, sekretarz generalny Akademii 1957–1976 (reaktywacja). TNW, sekcja nauk prawniczych i ekonomicznych, członek korespondent 24 XI 1936. TN we Lw., Wydz. Historyczno-Filozofi czny, członek przybrany 18 V 1937. TNT, Wydz. I Nauk Historycznych, Prawnych i Społecznych, członek zamiejscowy 1955. Poznańskie Tow. Przyjaciół Nauk, Wydz. Historii i Nauk Społecznych, członek 25 V 1956. PTH, Zarząd Gł., wiceprezes od 15 VI 1947; tamże, komisja prawno-historyczna, członek 27 X 1970; tamże, członek honorowy 29 XI 1971. Tow. Naukowe KUL, Wydz. Teologiczno-Kanoniczny, członek czynny 14 IV 1975. Commission Internationale pour l’histoire des assemblées d’etats, Bruksela, członek. PAN, INP, prof. zw. 1 X 1956–30 IX 1961. Inst. Historii, prof. zw. 1 XI 1961–28 II 1962; tamże, Wydz. I, Komitet Nauk Prawnych, członek 5 VI 1952–IV 1960; tamże, Komitet Nauk Historycznych, członek; tamże, Oddział w Kr., Komisja Nauk Prawnych, członek 9 I 1967–31 XII 1968, 12 III 1969–31 XII 1971. Czasopismo Prawno-Historyczne, członek redakcji od 1950. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: katedra prawa sądowego, pomocnicza siła naukowa 15 XII 1927–31 VII 1928; doc. pryw. dawnego prawa polskiego 2 IV 1928–28 II 1934; zca prof. w katedrze prawa kościelnego 1 X 1928–28 II 1934; katedra prawa kościelne go, prof. nzw. 1 III 1934 (nominacja 14 II 1934)–30 VI 1946; tamże, prof. zw. prawa kościelnego 1 VII 1946 (nominacja 12 VI 1946)–31 I 1947; I katedra historii prawa polskiego, zca prof. w katedrze historii prawa polskiego 1 II 1946–31 I 1947; zca prof. w katedrze prawa kościelnego 1 IX–31 X 1947; wy-kładowca prawa kościelnego 1 XI 1947–31 VIII 1948 (w ramach katedry); katedra historii ustroju Polski i prawa polskiego, prof. zw. historii ustroju Polski i prawa polskiego (historii państwa i prawa polskiego) 1 II 1947–30 IX 1971 (przejście na emeryturę); tamże, kierownik 1 IX 1952–30 IX 1970. Dziekan 1946/47–1947/48. • w WSE w Kr.: wykładowca 1930–1934. Inne: Wojsko Polskie, 4 Pułk Strzelców, plutonowy VI–XII 1920; poczta polowa nr 2, VIII–IX 1939. Internowany w Rumunii IX 1939–IV 1940. 2 Dywizja Strzelców Pieszych, kompania szturmowa, drużynowy V–VI 1940; internowany w Szwajcarii VI 1940–VIII 1945, referent spraw szkolnych 1 XI 1940–1 X 1941; kierownik Obozu dla internowanych we Tyburji 1 IX 1944–25 VII 1945. Uniw. w Strasburgu, dr teologii h.c. 22 XI 1959. Uniw. w Nancy, dr prawa h.c. 10 XI 1961. Uniw. w Pees, dr prawa h.c. 27 VI 1972. Krzyż Walecznych. Croix de Guerre. Papieski Order Piusa IX, komandor 24 XI 1972. Najważniejsze prace Lenno pruskie. Od traktatu królewieckiego do śmierci księcia Albrechta 1525–1568. Studium historyczno-prawne, Kr. 1930. Studia nad tekstem i znaczeniem Statutu Łęczyckiego z r. 1180, Lw. 1932. (oprac.), Statuty synodalne Henryka Kietlina, Kr. 1938. Dzieje historii prawa w Polsce, Kr. 1948. (oprac.), Statuty synodalne wieluńsko-kaliskie Mikołaja Trąby z r. 1420, Kr. 1951. Dekrety Gracjana i pierwsi dekretyści w świetle nowego źródła, Kr.–W-wa 1955. Początki najstarszych wszechnic środkowoeuropejskich, Wr. 1970. Z badań nad kulturą prawniczą w Polsce piastowskiej, Wr. 1976. Źródła archiwalne: AAN, MWRiOP, sygn. 6365, teczka personalna. AN PAN i PAU, sygn. K III 58, spuścizna A. Vetulaniego. AUJ, S II 619, teczka personalna; WP II 86, prot. pos. Rady Wydz.; WP II 138, teczka habilitacyjna; WP II 524, poz. 95; Spuścizna 112; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: Adam Vetulani (1901–1976). Materiały z Uroczystego Posiedzenia PAU w dniu 16 XI 2001, Kr. 2005. Akademia Ekonomiczna w Krakowie..., s. 66. J. Dębowski, 1945–1949..., s. 122. J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., passim. Łoza, s. 768. Poczet członków..., s. 120, 193. Relacje pracowników..., s. 63–67. P. Sękowski, Polskie Stronnictwo Ludowe w Krakowie i powiecie krakowskim w latach 1945–1949, W-wa 2011, passim. J. Sikora, 1932–1936..., s. 45. B. Żongołowicz, Dzienniki..., s. 217, 286, 424. P.M. Żukowski, Adam Vetulani – Jakub Sawicki. Przyczynek do dziejów nauczania prawa polskiego i prawa kościelnego i o obsadzeniu katedry tych przedmiotów, „Studia Juridica” (w druku). Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=psb.14841.8 (dostęp z 12 III 2014). WACHHOLZ Wilhelm Maria Feliks (Szczęsny Wilhelm) Ur. 4 V 1897 w Krakowie; zm. 25 VIII 1957 w Krakowie; pochowany 28 VIII 1957 na cm. Rakowickim tamże, Lw. LXX, pn., grób 5. Ojciec Leon Jan (20 VI lub 11 VII 1867–1 XII 1942), dr wszech nauk lekarskich UJ 18 XII 1890, prof. medycyny sądowej UJ; matka Józefa Wanda z d. Małecka (zm. 19 IX 1942); siostra Józefa (ur. 18 VII 1893), dr fi lozofi i (fi lologia romańska) UJ 4 I 1933, zam. Kowalska. Żona Zofia Maria Helena z d. Broszkiewicz (ur. 24 I 1900), ślub 8 V 1943 w Kr. Wykształcenie • II Gimn. św. Jacka kl. I–VIII: 1907/08–1914/15, matura 21 VI 1915. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1919/20–1921/22 trym. II; absolutorium 16 III 1922; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (iudicale) – 13 II 1923; ryg. II (historicum) – 28 VI 1923; ryg. III (politicum) – 14 VI 1924. Dr praw 21 VI 1924. Na podstawie reskryptu MWiO z 18 II 1916 dziekan 13 XII 1920 zaliczył czas służby wojskowej jako dwa semestry do I okresu studiów prawniczych. Na podstawie upoważnienia Rady Wydz. dziekan 4 V 1921 zaliczył czas służby wojskowej jako dwa semestry do II okresu studiów prawniczych. PEP w Kr: egz. hist.-prawny – 2 V 1921; egz. sąd. – 15 II 1923; egz. z nauk pol. – 14 VI 1924. • Wniósł w 1928 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu nauki administracji i prawa administracyjnego na podstawie rozprawy: Istota i prawo związków publicznych, W-wa 1928; referenci: W.L. Jaworski (UJ), M. Rostworowski (UJ), K.W. Kumaniecki (UJ); kolokwium 16 V 1929; wykład habilitacyjny: „Prawno-administracyjne zagadnienia umowy zbiorowej” (inne zgłoszone: „Czynnik obywatelski w administracji a samorząd”, „Problem reorganizacji administracyjnej Rzeczpospolitej Polskiej przy uwzględnieniu najnowszych projektów ustawodawczych”) 17 V 1929. Doc. nauki administracji i prawa administracyjnego UJ 17 V 1929 (Rada Wydz.), 20 VI 1929 (MWRiOP). Kariera pozauniwersytecka Sąd Apelacyjny w Kr., aplikant sądowy 1 VII 1924–28 II 1927. Zarząd Miejski w Kr., aplikant (praktykant) konceptowy 1 III–31 VIII 1927; tamże, prowizoryczny referent 1 XI 1927–30 IX 1930; tamże, etatowy referent 1 X 1930–30 IX 1931; tamże, starszy referent 1 X 1931–30 XI 1932; tamże, tytularny radca 1 XII 1932–1 XII 1935 (równocześnie pełnił funkcję kierownika Oddziału Organizacyjnego Zarządu Miejskiego w Kr.); tamże, radca 1 VII 1936–28 II 1945 (równocześnie pełnił funkcję naczelnika Wydziału Organizacyjnego Zarządu Miejskiego w Kr.); tamże, tłumacz języka niemieckiego, francuskiego i łacińskiego XI 1939–I 1945; tamże, starszy radca 1 V 1945–30 VI 1946; tamże, kontraktowy doradca do spraw administracyjnych od 1 VII 1946. Inst. Administracji Gospodarczej, wykładowca 1931–1934. PAU, Wydz. Hist.-Filozof., Kom. Pr., członek 20 VII 1945. TUR, Oddział Miejski w Kr, przewodniczący 1946–131 XII 948. ZNP, członek 1 I 1948. Polskie Tow. Numizmatyczne, członek. Państwowa Rada Ochrony Przyrody, członek 25 VIII 1945–31 XII 1949. Tow. urzędników miejskich, członek. Tow. Prawników Administracyjnych, członek. Związek Ofi cerów Rezerwy. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: doc. nauki administracyjnej i prawa administracyjnego 20 VI 1929– 30 VI 1946 (od 15 XII 1936 z tytułem profesora), tajne nauczanie 1942–1945; kontraktowy prof. nzw. nauki administracyjnej i prawa administracyjnego 1 XI 1945–30 VI 1946; katedra nauki administracyjnej i prawa administracyjnego, prof. nzw. 1 VIII 1946 (nominacja 5 IV 1946)–25 VIII 1957; tamże, kierownik od 1 I 1953. Inne: armia austro-węgierska VI 1915–30 X 1918. Wojsko Polskie XI 1918–XI 1920, porucznik artylerii; kapitan pospolitego ruszenia 1939. Odznaka honorowa „Orlęta” 19 III 1919. Medal 10-lecia Niepodległości 21 II 1933. ZKZ 11 XI 1934. Brązowy Medal za Długoletnią Służbę 30 V 1938. OOP, Krzyż Ofi cerki. Najważniejsze prace (współautorzy: W.K. Kumaniecki, J.S. Langrod), Zarys ustroju, postępowania i prawa administracyjnego w Polsce, Kr.–W-wa 1939. Rzeczpospolita Krakowska. Okres od 1815 do 1830 r., W-wa 1957. Źródła archiwalne: AAN, MSWyższ., Dep. Kadr, sygn. 7769, teczka personalna S. Wachholza. ANKr., GLN 93. AUJ, S II 619, teczka personalna; WP II 522, poz. 169; Spuścizna 104; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., s. 102, 193, 199, 464. L.J. Łach, 1907–1913..., s. 140. Łoza, s. 770. M. Patkaniowski, Dzieje..., passim. I. Roskau-Rydel, Niemiecko-austriackie rodziny urzędnicze w Galicji 1772–1918. Kariery zawodowe – środowisko i asymilacja, Kr. 2011, passim. P. Sarnecki, Szczęsny Wilhelm Wachholz, w: Konstytucjonaliści polscy..., s. 378– 379. J. Sikora, 1932–1936..., s. 41, 53. P.M. Żukowski, Adam Vetulani–Jakub Sawicki. Przyczynek do dziejów nauczania prawa polskiego i prawa lokalnego i obsadzaniu katedr tych przedmiotów, „Studia Juridica” (w druku). WALAS Antoni Jan Augustyn Ojciec Józef; matka Zofia z d. Tobiasiewicz. Żona Szczęsna z d. Wolska; dwoje dzieci. Wykształcenie • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1932/33–1935/36; egzaminy roczne na stopień magistra praw: egz. I – 1 VII 1933; egz. II – 2 VII 1934; egz. III – 22 VI 1935; egz. IV – 25 VI 1936. Mgr praw UJ 25 VI 1936. • Przedstawił na UJ rozprawę na stopień doktora praw: „Łączenie się spółek akcyjnych i z ograniczoną odpowiedzialnością”; przedmiot gł.: prawo handlowe; przedmiot pob.: prawo karne; referent gł.: T. Dziurzyński; koreferent: W. Wolter; ryg. – 9 V 1945. Dr praw UJ 18 V 1945. • Wniósł 15 VI 1960 na UJ podanie o nadanie stopnia docenta nauk prawnych w zakresie prawa pracy na podstawie rozprawy: Prawo wypowiedzenia umowy o pracę, Kr. 1961; recenzenci: K. Grzybowski, T. Dziurzyński, E. Modliński (UMCS), W. Szubert (UŁ); kolokwium 7 X 1961. Docent (dr hab.) nauk prawnych w zakresie prawa pracy UJ 7 X 1961 (Rada Wydz.), 31 I 1962 (MSWyż.). Kariera pozauniwersytecka Prok. Gen., Eksp. w Kr., aplikant 1938–1939. Zarząd Miejski Kęty, księgowy 1940– 1942. Hurtownia Papieru M. Fleischer, główny księgowy 1943–1944. Sąd Grodzki w Kr., sędzia 1945. Sąd Okręgowy w Kr., sędzia. Sąd Apelacyjny w Kr., sędzia. Sąd Wojewódzki w Kr., sędzia do 1953 (oddelegowany do Sądu Najw. w W-wie). Zespół Adwokacki nr 6 w Kr., adwokat 1954–1960. Okręgowa Komisja Arbitrażowa w Kr., członek do 30 IX 1965; tamże, prezes 1961–30 IX 1965. PPS, członek 1946–1948. PZPR, członek od 1948. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: katedra procesu cywilnego, bezpłatny asystent 1 IX 1946–1947; katedra prawa handlowego i wekslowego, asystent 1948–1949; katedra prawa cywilnego, starszy asystent 1950–1951; katedra prawa pracy, kontraktowy zca prof. 1952–1954; tamże, zca prof. i kierownik katedry 1954–1961; tamże, docent etatowy 1962–1973; tamże, kierownik 1962–1970; Inst. Administracji i Zarządzania, prof. nzw. 21 V 1973 (tytuł), 30 VI 1973 (stanowisko); tamże, Zakład Prawa Pracy i Polityki Społecznej, kierownik 1970–1978; tamże, dyrektor 1970–1978. • w AH (od 1950 – WSE) w Kr.: zca prof. w katedrze prawa pracy (Zakład Prawa i Ustroju Gospodarczego) 1949–1951, 1957/58, 1 X 1972–1977/78; kierownik 1949–1950; dziekan 1950. Inne: Złoty Medal Zasługi 1950. Medal 20-lecia PRL. OOP, Krzyż Kawalerski 1970. Wojsko Polskie, podporucznik rezerwy. Najważniejsze prace (oprac.), Prawo gospodarcze, Kr. 1950. Źródła archiwalne: AUJ, DSO, teczka personalna; WP II 494, poz. 3436; WP II 539, poz. 231; WP IV 25, wnioski o nadanie tytułu profesora; WP IV 27; WP IV 154, teczka habilitacyjna. Źródła drukowane i literatura: Akademia Ekonomiczna w Krakowie..., s. 66. A. Świątkowski, Mój Mistrz – Profesor Antoni Walas, „Studia z zakresu prawa pracy i polityki społecznej”, 2013, s. 14–54. WALASZEK Bronisław Stefan Ojciec Franciszek; matka Anna z d. Czerwińska; rodzeństwo: Stanisław; Janina. Żona Helena z d. Semeniuk (ur. 20 IV 1910); dzieci: Kazimierz Maria (ur. 16 II 1938); Anna Maria (ur. 9 I 1947), zam. Walaszek-Pyzioł, prof. prawa UJ. Wykształcenie • Gimn. w Samborze, matura 1929. • UJK, Wydz. Prawa i Um. Pol., st. zw. 1929/30–1932/33; egzaminy roczne na stopień magistra praw: egz. I – 1930; egz. II – 1931; egz. III – 1932; egz. IV – 1933. Mgr praw UJK 23 VI 1933. • Przedstawił na UJK (tajne nauczanie) rozprawę na stopień doktora praw: „Stanowisko prawne dziecka poczętego w prawie cywilnym”; ref. gł. K. Przybyłowski; przedmiot gł.: prawo cywilne; przedmiot pob.: prawo mędzynarodowe prywatne; ryg. – 30 III 1944. • Rada Wydz. Prawa UJ uznała 10 I 1947 ryg. złożone na UJK. Dr praw UJ 31 I 1947. • Wniósł w 1956 na UJ podanie o otwarcie przewodu kandydackiego z zakresu nauk prawnych; dyscyplina podstawowa – prawo cywilne i prawo międzynarodowe prywatne na podstawie rozprawy: „Uznanie w kodeksie rodzinnym”; promotor K. Przybyłowski; Rada Wydz. 14 IX 1956 uznała dotychczasowy dorobek naukowy kandydata za wystarczający do uzyskania zwolnienia z egzaminów kandydackich i obrony rozprawy. Kandydat nauk prawnych UJ 14 IX 1956 (Rada Wydz.). Kariera pozauniwersytecka Sąd Okręgowy we Lw., bezpłatny praktykant 1935–1937. Prok. Gen., Eksp. we Lw., aplikant 1937–1938; tamże, egzamin referendarski 1938; tamże, referendarz 1939–X 1939. Zakład Nieruchomości Miejskich we Lw., pracownik 1942–VI 1944. Tajne nauczanie. Urząd. Wojewódzki w Rz., urzędnik; tamże, Wydział Powierniczy, naczelnik 28 VIII–31 XII 1945. Min. Administracji Publicznej w Lub., naczelnik wydziału 1 I–10 IV 1945. Prok. Gen., Eksp. w Kr., urzędnik od 1 VII 1945. Woj. Rada Narodowa w Krakowie, Prezydium, radca prawny od 1955. PAN, INP, adiunkt od 1957/58 Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJK: katedra postępowania cywilnego, młodszy asystent 1934–1935; katedra prawa cywilnego i prawa międzynarodowego prywatnego, młodszy asystent 1935–1937; tamże, starszy asystent 1937–3 I 1940; tajne nauczanie. • w UJ: katedra prawa cywilnego, starszy asystent 1945–1946; katedra (seminarium) prawa cywilnego i prawa międzynarodowego prywatnego 1 X 1946– 1954; tamże, zca prof. 1954–1958; tamże, docent (tytuł) 30 XI 1958–30 IV 1962; tamże, prof. nzw. 27 IV 1962 (tytuł), 1 V 1962 (stanowisko)–31 III 1969; tamże, prof. zw. 14 III 1969 (tytuł), 1 IV 1969 (stanowisko) – 26 VI 1974. Inne: OOP, Krzyż Kawalerski. ZKZ. Najważniejsze prace Sądowe ustalenie nieślubnego ojcostwa w polskim prawie międzynarodowym prywatnym, Kr. 1959. (współautor M. Sośniak), Prawo międzynarodowe prywatne, wyd. I: Kr. 1959; wyd. II: Wr. 1963. (współautor M. Sośniak), Międzynarodowe prawo prywatne. Część ogólna, wyd. I: W-wa 1953; wyd. II: Kr. 1965. Międzynarodowe prawo prywatne. Część szczegółowa, wyd. I: Kr. 1959; wyd. II: Kr. 1965. Uznanie dziecka w polskim prawie rodzinnym, Kr. 1968. Zarys prawa rodzinnego i opiekuńczego, W-wa 1971. Źródła archiwalne: AUJ, S III 246, teczka personalna; WP II 539, poz. 260; WP II 539, poz. 260; WP III 201, teczka doktorska; WP IV 25, wnioski o nadanie tytułu profesora, WP IV 152, teczka przewodu kandydackiego. WALIGÓRSKI Marian Teodor Ur. 2 VII 1903 we Lwowie; zm. 7 X 1953; pochowany 10 X 1953 na cm. Rakowickim w Krakowie, Kw. P, rząd 1, grób 56. Ojciec Czesław, dr wszech nauk lekarskich; matka Ludmiła z d. Samolewicz. Żona Maria Helena z d. Kołodziejska (ur. 11 VI 1903), ślub 28 VI 1934 we Lw.; córka Anna Maria Teresa (ur. 16 III 1936). Wykształcenie • Gimn. w Nowym Sączu, matura 8 VI 1921. • UJK, Wydz. Prawa i Um. Pol. 1921/22–1924/25; egzaminy roczne na stopień magistra praw: egz. I – 1922; egz. II – 1923; egz. III – 1924; egz. IV – 20 VI 1925. Mgr praw UJK 20 VI 1925. • Przedstawił na UJK rozprawę na stopień doktora praw: O zawiłości prawnej, W-wa 1937; ref. gł. K. Stefko (UJK). Dr praw UJK 6 VII 1929. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) we Florencji 1935. • Wniósł na UJK podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa cywilnego procesowego na podstawie rozprawy: Podstawy kasacyjne procesu cywilnego w świetle różnicy pomiędzy faktem a prawem, Lw. 1936. Doc. prawa procesowego cywilnego UJK 17 III 1937 (Rada Wydz.), 31 VII 1937 (MWRiOP). • Wniósł w 1945 na UJ podanie o przeniesienie z UJK veniam legendi z zakresu prawa procesowego cywilnego. Doc. prawa procesowego cywilnego UJ 14 XII 1945 (Rada Wydz.). Kariera pozauniwersytecka Aplikant sądowy we Lw. 30 X 1925–X 1926. Prok. Gen., Eksp. we Lw., aplikant 28 X 1926–1928; tamże, egzamin referendarski 14 XI 1928; tamże, referendarz 14 XI 1928– IX 1939. Izba Adwokacka we Lw., adwokat Lw. 30 IX 1941–IV 1944. Izba Adwokacka w Kr., adwokat od V 1944. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJK: katedra (Zakład) procesu cywilnego, asystent wolontariusz 15 XI 1927–30 IX 1938; tamże, starszy asystent 1 X 1938–3 I 1940 (od 31 VII 1937 – jako doc.); tajne nauczanie. • w UIF we Lw.: katedra procesu cywilnego, laborant I 1940–VI 1941. • w UJ: doc. pryw. postępowania cywilnego III 1945–1946/47 (wniosek Rady Wydz. o prof. nzw. z 19 V 1945); katedra postępowania cywilnego, prof. nzw. 30 VIII 1947–7 X 1953; tamże kierownik 1 I–7 X 1953./48. Najważniejsze prace Kumulacja roszczeń w procesie, W-wa 1937. Proces cywilny i jego nauka we Włoszech, W-wa 1937. Niewłaściwy rozkład ciężaru dowodu jako podstawa kasacji, W-wa 1938. Polskie prawo procesowe cywilne. Dynamika procesu (postępowanie), W-wa 1947. Organizacja wymiaru sprawiedliwości, Kr. 1952. Zarys polskiego prawa cywilnego, Kr. 1952. Źródła archiwalne: AUJ, S III 131; S III 246, teczka personalna; WP III 1, prot. pos. Rady Wydz.; WP III 32, teczka habilitacyjna. Źródła drukowane i literatura: J. Draus, Uniwersytet Jana Kazimierza..., passim. A. Redzik, Wydział Prawa Uniwersytetu Lwowskiego..., passim. WANIOREK Wincenty (Vincenz) Ur. w Wischan (Vyškov, Wyszków), Morawy. Wykształcenie • Gimn. w Kromieryżu. • Uniw. w Wiedniu, Wydz. Filozof., st. zw. 1836/37. Uniw. w Wiedniu, Wydz. Prawa, egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw. Dr praw Uniw. w Wiedniu 29 IV 1845. • Wniósł na Uniw. w Wiedniu podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu fi lozofii prawa. Doc. pryw. fi lozofii prawa Uniw. w Wiedniu 6 XI 1849. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w Uniw. w W.: doc. pryw. fi lozofii prawa 1849–1854. • w UJ: katedra fi lozofii prawa, prof. nzw. 3 IX 1854–30 IX 1858; wykładowca zastępczy prawa rzymskiego 1 X 1854–31 III 1855; wykładowca zastępczy historii państwa i prawa niemieckiego 1855/56. • w Akademii Prawa w Pressburgu: wykładowca od 1 XII 1858. Najważniejsze prace Antritts-Rede gehalten bei Eraffnung der Verlesungen uber deutsche Reichs und Rechtsgeschichte ander k.k. Jagellonischen Universitat in Krakau im Wintersemester 1855/56, Kr. 1856. Źródła archiwalne: AUJ, S II 803; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: M. Patkaniowski, Dzieje..., passim. WAŚCISZAKOWSKI (vel WAŚCISZEWSKI) Leon Bernard* Ojciec Kazimierz; matka Euforyna z d. Dowgwiłło; żona Janina Józefa z d. Horodyska (12 VI 1892–7 I 1966). Wykształcenie • Gimnazjum realne w W-wie, matura realna 1904. • Państwowy Wyższy Inst. Gospodarstwa Wiejskiego w Puławach, Wydz. Agronomiczny 1907–1912; uczony agronom pierwszego rzędu 1912. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w Uniw. w Charkowie 1915–1917; w Uniw. w Petersburgu 1917. • Wniósł na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu polityki ekonomicznej i statystyki na podstawie rozprawy: Ewolucja produkcji rolnej w Królestwie Kongresowym, W-wa 1919; referenci: A. Krzyżanowski, K.W. Kuma-niecki; kolokwium 17 II 1920; wykład habilitacyjny: „Teoria renty w świetle nowszych badań” 18 II 1920. Doc. pryw. polityki ekonomicznej i statystyki UJ 18 II 1920 (Kol. Prof.), 18 III 1920 (MWRiOP). Kariera pozauniwersytecka Wyjazd do Belgii 1905. Państwowy Wyższy Inst. Gospodarstwa Wiejskiego w Puławach, katedra ekonomiki rolnej, asystent 3 X 1912–1915. Centralny Komitet Obywatelski Królestwa Polskiego w Charkowie, Zarząd Rejonu Południowego, Wydz. Statystyczny, naczelnik 15 XI (X) 1915–30 XI 1916. Rada Zjazdów Polskich Organizacji Pomocy Ofiarom Wojny w Petersburgu, Biuro Statystyczne, dyrektor 1 I 1917– 15 V 1918. Komisja Likwidacyjna do spraw Królestwa Polskiego, współpracownik. Polska Narada Ekonomiczna i Rozrachunkowa w Petersb., Sekcja Rolna, sekretarz 1917. Magistrat miasta Lub., Kom. Statystyczna, przewodniczący od 1919. TN KUL, członek-współzałożyciel 1934. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w ULub. (od 1928 – KUL): wykładowca 1918–1919/20; katedra statystyki i polityki ekonomicznej, prof. nzw. 18 IV 1920 (nominacja)–1924; katedra polityki ekonomicznej, prof. zw. 1924–22 III 1935; dziekan 1919/20–1921/22; prodziekan 1926/27–1927/28; prorektor (wicerektor) 1922/23–1924/25. • w UJ: doc. pryw. polityki ekonomicznej i statystyki 18 III 1920–31 XII 1922 (wykładów nie podjął). • w SGGW: wykładowca do 1935. Najważniejsze prace Posevnaja płoszad w guberniach Carstwa polskiego, Petersb. 1915. Rajony polewoj kultury w g.g. Carstwa Polskago, Charków 1917. W sprawie organizacji naszego rolnictwa, wyd. I: W-wa 1918; wyd. II: W-wa 1919. Z dziedziny statystyki agrarnej, W-wa 1920. Statystyka. Teoria metody statystycznej, Lub. 1930. Rys statystyczny organizacji i lecznictwa kas chorych, W-wa 1933. Źródła archiwalne: AUJ, WP II 138, teczka habilitacyjna; M. Barcik, „Korpus...”. Informacje USC m. st. W-wy, pismo nr USC-WA.5362.3.6973.2013.TTR z 17 IX 2013. Źródła drukowane i literatura: J. Dzierżanowska, Leon Waściszewski, w: Dziekani Wydziału..., s. 207–211. G. Karolewicz, Nauczyciele akademiccy..., s. 231–232. Księga Pamiątkowa ku uczczeniu potrójnej rocznicy zaczątków, założenia i utrwalenia Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie (1906–1911–1916–1936). Wydana staraniem Senatu Akademickiego szkoły, red. F. Staff, W-wa 1937, s. 61. SBStP, s. 346–347. WIERZBICKI Wawrzyniec Ojciec Wojciech (zm. 1922); matka Anna z d. Bubak; rodzeństwo: Franciszek; Józef. Żona Aleksandra z d. Rose (ur. 6 XII 1926), ślub 9 X 1946; dzieci: Andrzej (ur. 15 VIII 1947); Jerzy (ur. 17 IX 1953). Wykształcenie • Mała matura eksternistyczna w Gimn. im. Adama Mickiewicza w Samborze VI 1939. Matura w II LO św. Jacka w Kr. VI 1945. • AH w Kr. 1945/46–1947/48. Mgr ekonomii AH w Kr. 13 VI 1949. • Przedstawił w WSE w Kr. rozprawę na stopień doktora nauk ekonomicznych: „Próby planowania w rozwiniętych krajach kapitalistycznych na przykładzie Francji”; promotor W. Bieda (WSE); ryg. z ekonomii politycznej – (zdane); ryg. z fi lozofii – (zdane). Dr nauk ekonomicznych WSE w Kr. 18 I 1960. • Wniósł na WSE w Kr. podanie o nadanie stopnia naukowego docenta nauk ekonomicznych w zakresie ekonomii politycznej na podstawie rozprawy: Proces integracji krajów Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej, Kr. 1967. Docent (dr hab.) nauk ekonomicznych WSE w Kr. 19 VI 1967 (Rada Wydz.). Kariera pozauniwersytecka Praca na roli w Wielkiej Wsi 1939–1945. Powszechna Spółdzielnia Spożywców w Wielkiej Wsi, księgowy 1942–1947. Krakowskie Zakłady Mleczarskie, kierownik administracyjny 1 IX 1948–31 III 1950. Centralne Zakłady Przemysłu Mleczarskiego, Eksp. Wojewódzka w Kr., kierownik planowania finansowego1 IV 1950–IX 1951. Kariera uniwersytecka (akademicka) • Polit. Kr.: katedra ekonomii politycznej, starszy asystent 1 IV 1951–30 IX 1952. • WSE (od 1974 – AE) w Kr.: Katedra Ekonomii Politycznej, adiunkt 1 X 1952– 28 II 1968; tamże, docent etatowy 1 III 1968–30 IX 1984; wniosek o tytuł prof. nzw. 5 VI 1978 (Rada Wydz.), 28 VI 1982 – odmowa CKK (dalsze zatrudnienie na umowę 1 X 1984–30 IX 1989, adiunkt 1 X 1992–30 IX 1997); Zakład Ekonomii Politycznej Kapitalizmu, kierownik 1968–30 IX 1984; Wydz. Ekonomiki Produkcji, prodziekan 1968–1971/72; dziekan 1972/73–1975; Zeszyty Naukowe WSzE, redaktor. • w UJ: Instytut Ekonomiczny, Zakład Postępu Technicznego, Rozwoju Ekonomicznego i Problemów Kapitalizmu, docent od 16 II 1984; tamże, prof. nzw. (tytuł) 26 IX 1968 (Rada Wydz.), 29 V 1989 (odmowa CKK); tamże, kierownik 10 I 1985–31 VIII 1987; Zakład Ekonomii Politycznej Socjalizmu, opiekun 1 II 1988–30 IX 1989; dyrektor 1 X 1984–31 VIII 1987, 1 II 1988–30 IX 1989. Inne: ZKZ 1968. OOP, Krzyż Kawalerski 1975. Złota Odznaka miasta Krakowa 1970. Złota Odznaka ZNP 1969. Odznaka PTE 1965. Medal 10-lecia PRL. Medal 30-lecia PRL. Medal 40-lecia PRL. Medal KEN 1988. Najważniejsze prace Ekonomia polityczna współczesnego kapitalizmu. Monografi a, wyd. I: Kr. 1976; wyd. II: Kr. 1980; wyd. III: Kr. 1988. Źródła archiwalne: AUE w Kr., sygn. 2774, teczka personalna. AUJ, DSO, teczka personalna. Źródła drukowane i literatura: Akademia Ekonomiczna w Krakowie..., s. 68. WOLTER Władysław Alfred Aleksander Adolf Ur. 5 II 1897 w Wiedniu; zm. 18 III 1986 w Krakowie; pochowany na cm. Salwatorskim tamże. Ojciec Władysław Nikodem, prezes Sądu Krajowego Wyższego; matka Aleksandra Jadwiga z d. Kamienobrodzka; brat Aleksander Zygmunt Antoni (3 VIII 1905–11 VI 1967), dr praw UJ 6 VII 1929, prof. UMCS. Żona Maria z d. Kulinowska (ur. 7 I lub 17 I 1905); dzieci: Władysław (ur. 4 I 1930); Katarzyna (ur. 28 V 1938); Małgorzata (ur. 28 V 1938). Wykształcenie • Gimnazjum w W., matura 1915. • UW, Wydz. Prawa, st. zw. 1917/18 sem. I. • UJ, 1917/18 sem. II, 1918/19 sem. II–1919/20; absolutorium 18 VII 1920; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (iudicale) – 26 V 1920; ryg. II (politicum) – 15 I 1921; ryg. III (historicum) – 23 V 1921. Dr praw UJ 27 V 1921. Na podstawie reskryptu MWiO z 18 II 1916, dziekan Wydz. Prawa Uniw. w W. 8 XI 1917 zaliczył czas służby wojskowej do okresu studiów. Na podstawie skryptu MWiO z 18 II 1916, dziekan 3 VII 1918 zaliczył czas służby wojskowej do okresu studiów. Na podstawie reskryptu MWiO z 11 II 1920 dopuszczony do złożenia rygorozum sądowego i egzaminu państwowego sądowego po VII semestrze. PEP w Kr.: egz. hist.-pr. – 22 V 1918; egz. sądowy – 26 V 1920; egz. z nauk polit. 15 I 1921. • Wniósł 1 IX 1924 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa karnego na podstawie rozpraw: Czynnik psychiczny w istocie przestępstwa, Kr. 1924; Włoski projekt kodeksu karnego. Prawno-publiczny obowiązek odszkodowania, Kr. 1923; referenci: E. Krzymuski, J. Reinhold; kolokwium 28 IV 1925; wykład habilitacyjny 1 V 1925. Doc. prawa karnego UJ 1 V 1925 (Rada Wydz.), 4 VI 1925 (MWRiOP). • Dr nauk prawnych 15 XII 1953 (CKK). Kariera pozauniwersytecka Armia austro-węgierska, 15 VII 1915–31 X 1918. Wojsko Polskie XI 1918–31 I 1919. Sąd Okręgowy w Kr., aplikant 25 VIII 1921–12 V 1922, 25 VIII 1923–31 X 1928. Warszawskie Tow. Ubezp., sekretarz i referent prawny 15 V 1922–31 V 1923. Związek Polskich Prywatnych Zakładów Ubezpieczeń w W-wie, Zarząd, sekretarz. Izba Adwokacka w Kr., adwokat V 1940–XII 1944. PAU, Wydz. Hist.-Filozof., członek korespondent (18 VII 1945) 20 VII 1945; tamże, członek czynny (30 III 1950) 16 VI 1950; tamże, p. o. sekretarza 1957–1986 (reaktywacja). PAN, członek 1967; tamże, INP, prof. zw. 1 X 1956–31 I 1962. Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych Solidarności, współpracownik od 17 I 1981. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: wykłady zlecone prawa karnego 1 XI 1924–30 VI 1925; zca prof. w katedrze prawa i procesu karnego 1 X 1925–31 X 1928; katedra prawa i procesu karnego, prof. nzw. 1 XI 1928 (nominacja 16 X 1928)–31 XII 1936; tamże, prof. zw. 1 I 1937 (nominacja 15 XII 1936)–30 IX 1967 (przeniesiony w stan spoczynku); dziekan 1937/38–1938/39, 1945. Inne: Aresztowany 6 XI 1939 podczas Sonderaktion Krakau, zwolniony 8 II 1940 z obozu w Sachsenhausen k. Oranienburga. Najważniejsze prace Związek przyczynowy i związek adekwatny, Lw. 1927. Zarys systemu prawa karnego, t. I: Kr. 1933; t. II: Kr. 1934. Prawo karne. Część szczegółowa, wyd. I: Kr. 1935; wyd. II: Kr. 1946. Przymus w postępowaniu karnym, Kr. 1938. Das neue Pressrecht Polens, Berlin 1939. Studia z zakresu prawa karnego, Kr. 1947. (współautor K. Opałek), Nauka fi lozofi i prawa i prawa karnego, Kr. 1948. Kumulatywny zbieg przepisów ustawy, W-wa 1960. Elementy logiki. Wykład dla prawników, wyd. I: Kr. 1951; wyd. II: Kr. 1961 (również współautor M. Lipczyńska, W-wa 1973). Reguły wyłączania wielkości ocen w prawie karnym, W-wa 1961. Funkcja błędu w prawie karnym, W-wa 1965. (współautorzy: M. Cieślak, K. Spett), Psychiatria w procesie karnym, wyd. I: W-wa 1968; wyd. II: W-wa 1977. Nauka o ustawie karnej i o przestępstwie, wyd. I: Kr. 1970; wyd. II: Kr. 1971; wyd. III: Kr. 1979. Źródła archiwalne: AAN, MWRiOP, sygn. 6648, teczka personalna. AN PAN i PAU, K III 135, Spuścizna Władysława Woltera. AUJ, S II 619, teczka personalna; S III 131; WP II 85, prot. pos. Rady Wydz.; WP II 138, teczka habilitacyjna; WP II 529, poz. 99; M. Barcik, „Korpus...”. INP, sygn. 6/94, teczka personalna. Źródła drukowane i literatura: M. Barcik, Władysław Wolter, w: Wyrok na Uniwersytet..., s. 81–82. CSUI, t. III: T–Ż (w druku). J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., passim. Poczet członków..., s. 125, 209. Relacje pracowników..., s. 67–69. J. Sikora, 1932–1936..., s. 26, 38, 41. WOŁCZYŃSKI Józef Ur. prawdopodobnie w Zwiniaczu, Bukowina; zm. po 1834 przypuszczalnie w Zwiniaczu. Wykształcenie • ULw., Wydz. Filozof. Przedstawił na ULw. rozprawę na stopień doktora fi lozofii. Dr fi lozofi i ULw. • Uniw. w Wiedniu, Wydz. Prawa, egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora obojga praw. Dr obojga praw (na podstawie rozprawy: Dissertationes juridica superdiscrimine inter obligationem moralem et reliquas obligationem sui impropriae dictarum species tam super differentiae inter impatationem in sensu Ethico sumtam et impatationem fori [caterni] subiunctis utrusque principiis, W. 1805) Uniw. w Wiedniu 22 II 1805. Kariera pozauniwersytecka Sąd Apelacyjny w Kr., adwokat 1805–1811 (powrócił do Galicji Wschodniej, prawdopodobnie do majątku Zwiniacz). Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UK: suplent (zca prof.) w katedrze prawa rzymskiego i historii wszystkich praw 1807/08 (zajęcia rozpoczął 10 IV 1808)–1809/10; tymczasowy prof. zw. prawa rzymskiego, austriackiego i polskiego 10 IV 1810–1810/11 (zrezygnował 15 VIII 1811 w związku z nieprzyznaniem dekretu na prof. zw.); suplent (zca prof.) w katedrze prawa kościelnego i kryminalnego 1810/11. Najważniejsze prace Nie pozostawił. Źródła archiwalne: AUJ, S I 145, 387, 388, 390; W. Baczkowska, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: R. Dutkowa, Uniwersytet Jagielloński w czasach..., s. 14 nn. M. Patkaniowski, Dzieje..., passim. WÓJCIK Sylwester Ojciec Ignacy; matka Ludwika z d. Mac. Żona Maria z d. Gałuszka (ur. 1937), ślub VIII 1961; córka Elżbieta (ur. II 1963). Wykształcenie • Gimn. im. Stanisława Konarskiego w Rz. I LO im. Stanisława Konarskiego w Rz., matura 1950. • UJ, Wydz. Prawa 1950/51–1953/54; dyplom praw I stopnia 1953; dyplom praw II stopnia 24 VI 1954. • Wniósł w 1956 na UJ podanie o otwarcie przewodu kandydackiego z zakresu nauk prawnych na podstawie rozprawy: „Umowa o dzieło”; dyscyplina podstawowa – proces cywilny; promotor K. Przybyłowski; egzaminy kandydackie: prawo cywilne – 4 VI 1958; prawo pracy – 4 VI 1958; fi lozofia prawa – 24 VI 1958 (przewód przerwany z powodu zmian w przepisach, wznowiony jako doktorski na podstawie ustawy z 5 XI 1958). • Przedstawił na UJ rozprawę na stopień doktora praw: „Umowa o dzieło. Pojęcie i odgraniczenie od umowy o pracę i od umowy zlecenia” (druk: Pojęcie umowy o dzieło, „Studia Cywilistyczne”, 1963); promotor K. Przybyłowski; recenzenci: S.  Grzybowski, A. Spunar (UŁ); za egzaminy doktorskie uznano egzaminy złożone w przewodzie kandydackim. Dr nauk prawnych UJ 22 XII 1959. • Wniósł 28 IV 1965 na UJ podanie o nadanie stopnia docenta nauk prawnych w zakresie prawa cywilnego na podstawie rozprawy: Windykacyjna ochrona własności w polskim prawie cywilnym, Kr. 1965; recenzenci: S. Grzybowski, J. Gwiazdomorski, A. Szpunar (UŁ), W. Czachórski (Uniw. w W-wie), B. Walaszek, K. Przybyłowski; kolokwium 29 XI 1965; wykład habilitacyjny: „Niektóre problemy z zakresu przedawnienia roszczeń według kodeksu cywilnego” 29 XI 1965. Docent (dr hab.) nauk prawnych w zakresie prawa cywilnego UJ 29 XI 1965 (Rada Wydz.), 18 II 1966 (MSWyż.). Kariera pozauniwersytecka ZMP 1948, sekretarz koła w Gimn. Izba Rzemieślnicza w Kr., pracownik umysłowy VII–IX 1950. WRN w Kr., prezydium, radca prawny XII 1956–30 XI 1960. Związek Młodzieży Polskiej, członek 1948–1954; tamże, sekretarz koła. ZNP, członek 1953– 1982; tamże, Rada Zakładowa UJ, przewodniczący. PZPR, członek 1963–1975. ZNP, Rada Zakładowa, członek; tamże, członek prezydium; tamże, zca przewodniczącego Rady Zakładowej; tamże, przewodniczący. „Studia Cywilistyczne”, sekretarz redakcji do 1972. Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych Solidarności, współpracownik od 17 I 1981. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w WSR w Kr.: katedra ekonomii politycznej, asystent 1 IX 1953–XII 1954; starszy asystent 1 XII 1954–31 I 1960; adiunkt 1 II 1960–30 IX 1966; docent 1 X 1966–28 II 1975; prof. nzw. 1 III 1975 (stanowisko)–31 VII 1980; prof. zw. 1 VIII 1980 (stanowisko)–20 IX 2001. • w UJ: katedra prawa cywilnego i międzynarodowego prywatnego, asystent XII 1954–1955; starszy asystent 1 XII 1955–1960; adiunkt 1 II 1960–1966; docent etatowy 1 I 1966–1975; tamże, prof. nzw. 1975; prof. zw. od 10 VII 1980 (tytuł), 1 VIII 1980 (stanowisko). Katedra prawa rolnego, docent etatowy od XI 1969; tamże, kierownik XI 1969. Inst. Prawa Cywilnego, zca dyrektora 1970; tamże, Zakład Prawa Rolnego, kierownik 1970. Zawodowe Studium Administracyjne, kierownik. • w Filii UMCS w Rzeszowie: Zakład Prawa Sądowego 1 II 1984–30 IX 1988, 1 X 1989–30 IX 1992; tamże, Zakład Prawa Cywilnego i Prawa Pracy, prof. zw. 1 X 1988–30 IX 1989, 1 X 1992–30 III 2000; tamże, kierownik 1 X 1994– 30 III 2000; tamże, Zakład Prawa Cywilnego 1 IV–30 IX 2001; tamże, kierownik 1 IV–30 IX 2001. Inne: Złota Odznaka ZNP 1971. Złota Odznaka „Za pracę społeczną dla m. Krakowa” 1971. ZKZ 1973. OOP, Krzyż Kawalerski 1975. Zasłużony Nauczyciel PRL 1977. Medal 30-lecia PRL 1974. Medal KEN 1976. Złota Odznaka „Zasłużony dla Ziemi Nowosądeckiej” 1978. Najważniejsze prace Kodeks cywilny, Kr. 1990; wyd.: Kr. 1993; wyd.: Kr. 1995; wyd.: Kr. 1996. (współautor J. Gajda), Podstawy prawa cywilnego. część ogólna, wyd.: W-wa 1999; wyd.: W-wa 2003. (współautor Z. Gawlik), Podstawy prawa cywilnego. Prawo Rzeczowe, W-wa 2001. Podstawy prawa cywilnego. Prawo spadkowe, W-wa 2002. (współautor Z. Gawlik), Podstawy prawa cywilnego. Zobowiązania. Część ogólna, W-wa 2003. System prawa cywilnego, Wr. 1977. Zarys prawa cywilnego, Przemyśl 2003. Źródła archiwalne: AUJ, DSO, teczka personalna; WP IV 26; WP IV 153, teczka doktorska; WP IV 154, teczka habilitacyjna. AUMCS, sygn. K12702, teczka personalna. Źródła drukowane i literatura: Z. Gawlik, J. Mendrala, Sylwester Wójcik, w: Profesorowie Wydziału Prawa i Administracji UMCS..., s. 370–377. Księga Jubileuszowa Akademii Rolniczej im. Hugona Kołłataja w Krakowie, Kr. 2003, s. 90. J. Szwaja, Sylwester Wójcik (1931–2005), „Państ. i Pr.”, R. 61, z. 2, s. 109–111. W. Tyrański, Kto jest Kim w Krakowie, Kr. 2000, s. 385–386. WRÓBLEWSKI Stanisław Władysław, herbu Lubicz Ur. 5 V 1868 w Tenczynku; zm. 17 XII 1938 w Warszawie; pochowany na cm. Rakowickim w Krakowie, Kw. 58, grobowiec rodzinny. Ojciec Wincenty (1831–1892), urzędnik banku, urzędnik przy cukrowni Lubna; matka Waleria z d. Bossowska (ur. ok. 1850); rodzeństwo: Maria (ur. 1878), studentka Wydz. Filozof. UJ; Władysław Oktawian (zob.); Wincenty Filip (ur. 29 IV 1871), dr wszech nauk lekarskich UJ 24 VII 1895. Żona Józefa z d. Szewczyk, ślub 1899; dzieci: Józef Ignacy (12 X 1901–3 IV 1941), lekarz UJ, młodszy asystent Zakładu Medycyny Sądowej, następnie Zakładu Anatomii Patologicznej UJ; Renata (ur. 4 IV 1907). Wykształcenie • Gimn. św. Anny kl. I–VI: 1877/78–1882/83, III Gimn. w Kr. kl. VII–VIII: 1883/84–1884/85, matura 24 VI 1885 (absolutorium Wydz. Prawa UJ błędna data matury – 24 VII 1885). • UJ, Wydz. Prawa UJ, st. zw. 1885/86–1888/89; st. nzw. 1892/93 sem. I; absolutorium 11 IV 1891; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (historicum) – 29 V 1899; ryg. II (politicum) – 29 VII 1890; ryg. III (iudicale) – 21 XII 1899. Dr praw sub auspiciis imperatoris UJ 11 IV 1891. PEP w Kr.: egz. hist.-prawny – 26 VII 1887. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w Uniw. w Berlinie 1891–31 VIII 1892. • Wniósł 13 VII 1894 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa rzymskiego na podstawie rozprawy: Zur Lehre von der Collision der Privatrechte W. 1894; referenci F. Zoll sen., F.K. Fierich; kolokwium 15 III 1895; wykład habilitacyjny: „O kulcie boskim imperatorów” 20 III 1895. Doc. pryw. prawa rzymskiego UJ 20 III 1895 (Kol. Prof.), 27 VI 1895 (MWiO). Kariera pozauniwersytecka Sąd Krajowy w Kr., praktykant (dla spraw cywilnych) 6 IX 1892–16 I 1893; tamże, auskultant 17 I 1893–24 X 1897; tamże, adiunkt 25 X 1897–31 III 1901. AU (PAU), Wydz. Hist.-Filozof., członek korespondent (6 XII 1909) 23 V 1910; tamże, członek czynny (8 II 1918) 17 V 1918; tamże, Kom. Prawn., członek od 1894; tamże, przewodniczący 1920–1938; sekretarz generalny Akademii 1921–1926; wiceprezes Akademii 1929–1934; prezes Akademii 1934–1938; delegat na warszawski ośrodek naukowy 1927–1930 (1931); delegat do Polskiej Komisji Międzynarodowej Współpracy Intelektualnej przy Lidze Narodów 1927–1929; delegat ds. Fundacji Kórnickiej 1927–1933; tamże, Inst. Ekonomiczny, Rada, członek 1934–1938. NIK, prezes 1 IX 1926 (nominacja 22 X 1926)–31 XII 1930. TNW, członek 1932. Senator 1935–1938. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: doc. pryw. prawa rzymskiego 27 VI 1895–31 III 1901; katedra prawa rzymskiego, prof. nzw. 1 IV 1901 (nominacja 25 I 1901)–30 IX 1906; tamże, prof. zw. 1 X 1906 (nominacja 25 V 1901)–31 X 1926 (dekretem ministerialnym z 19 IV 1917 katedra rozszerzona na austriackie prawo cywilne); dziekan 1910/11, 1917/18; prof. hon. 16 II 1927–17 XII 1938; zca prof. w I katedrze prawa rzymskiego 1 I 1931–1934/35. Kom. Kod. II RP: członek 22 VIII 1919; członek wydziału cywilnego; wiceprezes i prezes sekcji prawa handlowego; referent projektu znowelizowanego prawa wekslowego; przedstawił uwagi do projektu prawa autorskiego; referent projektu prawa ubezpieczeniowego; przewodniczący podkomisji ds. części ogólnej kodeksu cywilnego, prawa spadkowego, prawa handlowego. Inne: armia austro-węgierska, jednoroczny ochotnik w 13 pułku piechoty w Kr. 1 X 1890–30 IX 1891. OOP, Krzyż Komandorski 1925. OOP, Kawaler Wielkiej Wstęgi 1930. ZKZ 11 XI 1936. Najważniejsze prace Posiadanie na tle prawa rzymskiego, Kr. 1899. (współautor W.L. Jaworski), Komentarz do austriackiego kodeksu cywilnego, t. I–III: Kr. 1900–1904. Spór Galicji i Węgier o Morskie Oko, Kr. 1902 (w j. niem.: Der Streit Galiziens und Ungarns um das Maerauge, Kr. 1902). (współautor J. Rosenblatt), Komentarz do austriackiego kodeksu handlowego, t. I: Kr. 1906, t. II: Kr. 1907. Powszechny austriacki kodeks cywilny uzupełniony ustawami i rozporządzeniami, objaśniony orzeczeniami sądu, cz. 1: Kr. 1914, cz. 2: Kr. 1918. Zarys wykładu prawa rzymskiego, cz. 1: Kr. 1916; cz. 2: Kr. 1919. Polskie prawo wekslowe z 14 XI 1924 wraz z przepisami o procesie wekslowym i o opłatach od weksli, wyd. I: 1925; wyd. II jako: Polskie prawo wekslowe i czekowe, Kr. 1930. Polskie prawo czekowe z 14 XI 1924, Kr. 1926. Prawo wekslowe i czekowe z 28 IV 1936, Kr. 1936. Komentarz do Kodeksu Handlowego, cz. I, Kr. 1935–1936. Źródła archiwalne: AAN, NIK I, sygn. 1638, teczka personalna. AGAD, MWiO (wiedeńskie), sygn. 47u, personalia profesorów. APKr, 29-2302/035. AUJ, Spuścizna 19; S II 619, teczka personalna S. Wróblewskiego; S II 619, teczka personalna J. Wróblewskiego; WP II 138, teczka habilitacyjna; WP II 520, „Liber rigorosorum...”, poz. 310; M. Barcik, „Korpus...”; H. Zwolska, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: CSUI, t. III: T–Ż (w druku). J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., passim. S. Grodziski, Komisja..., s. 47–81. S. Grzybowski, Stanisław Wróblewski (1868–1938), „Kwartalnik Prawa Prywatnego”, 1998, R. VII, z. 1. J. Gwiazdomorski, Konstrukcja w nauce prawa cywilnego i prawa rzymskiego – Stanisław Wróblewski (1868–1938), w: Studia z dziejów..., s. 269–286. Idem, Życie i działalność Stanisława Wróblewskiego, „Palestra”, 1939, nr 5. L.J. Łach, 1907–1913..., s. 147–148. Łoza, s. 821–822. A. Mączyńki, Stanisław Wróblewski (1868–1938), w: Złota Księga Wydziału Prawa..., s. 251–260. M. Patkaniowski, Dzieje..., s. 322, 331–333, 384, 443. Poczet członków..., s. 126, 192–195. K. Pol, Poczet... I, s. 765–784. Idem, Poczet... II, s. 751–769. Stanisław Wróblewski (1868–1938). Materiały z posiedzenia naukowego w dniu 21 XI 2008, Kr. 2012. R. Szawłowski, Najwyższe państwowe organy..., passim. Uczeni polscy..., t. IV: S–Ż, s. 538–540. F. Zoll, Śp. Stanisław Wróblewski, „Kwartalnik Prawa Prywatnego”, 1939, z. 1. P.M. Żukowski, Wychowankowie Uniwersytetu Jagiellońskiego..., s. 164–170. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=sw.120386 (dostęp z 13 III 2014). WRÓBLEWSKI Władysław Oktawian, herbu Lubicz Ojciec Wincenty (1831–1892), urzędnik banku, urzędnik przy cukrowni Lubna; matka Waleria z d. Bossowska (ur. ok. 1850); rodzeństwo: Maria (ur. 1878), studentka Wydz. Filozof. UJ; Stanisław Władysław (zob.); Wincenty Filip (ur. 29 IV 1871), dr wszech nauk lekarskich UJ 24 VII 1895. Żona Zofi a z d. Obtułowicz (ur. 19 VII 1889), absolwentka Konserwatorium we Lw., nauczycielka muzyki w Państwowej Szkole Muzycznej w Ł.; ślub w 1911; dzieci: Adam (12 IX 1920–ok. 1941); Maria (ur. 23 V 1918); Ferdynand (ur. 31 I 1913). Wykształcenie • Gimn. św. Anny, kl. I-VI sem. I: 1894/85–1889/90. III Gimn. w Kr., kl. VI sem. II–VIII: 1889/90–1891/92, matura 20 VI 1892. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw., 1892/93–1895/96; absolutorium 23 XI 1896; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (historicum) – 15 XI 1897; ryg. II (iudicale) – 30 VII 1896 (niezdane), 24 XI 1896; ryg. III (politicum) – 30 VI 1897. Dr praw UJ 16 XI 1897. PEP w Kr.: egz. hist.-prawny – 25 VII 1894; egz. sąd. – 24 XI 1896; egz. z nauk polit. – 30 VI 1897. • Wniósł w 1906 na ULw. podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu nauki administracji i austriackiego prawa administracyjnego; podanie po dwóch latach wycofał. • Wniósł 14 VI 1908 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu nauki administracji i austriackiego prawa administracyjnego na podstawie rozprawy: Roszczenia jednostki wobec administracji państwa ze szczególnym uwzględnieniem prawa wodnego i kwestii prawomocności administracyjnej, Kr. 1906; referenci: W.L. Jaworski, J. Michalski, M. Rostworowski; kolokwium 11 XII 1908; wykład habilitacyjny pt.: „O prawie polowania według ustawodawstwa austriackiego” 19 XII 1908. Doc. pryw. nauki administracji i austriackiego prawa administracyjnego UJ 19 XII 1908 (Kol. Prof.), 3 VIII 1909 (MWiO). Utracił prawo wykładania 30 VI 1920. Rada Wydz. Prawa 20 IV 1945 przywróciła prawa wykładania jako docentowi UJ. Kariera pozauniwersytecka Namiestnictwo we Lw., adiunkt 31 XII 1897 (6 I 1898)–1901; tamże, koncipient 13 II 1901–1903; tamże, komisarz powiatowy 7 VI 1903–1908; tamże, sekretarz Namiestnika 22 VIII 1908–31 VII 1912 (przydzielony do Starostwa w Krakowie). Syndykat Rolniczy w Kr., dyrektor 1912–1917. Rada Regencyjna, PRM, podsekretarz stanu; tamże, Departament Stanu, dyrektor 5–14 (17) 1918. PRM, Biuro Konstytucyjne, kierownik biura 1918–1921; tamże, podsekretarz stanu i kierownik biura 1918; tamże, podsekretarz stanu 1919. MSZ, kierownik ministerstwa 17 II–4 IV 1918, 13–16 XII 1919; tamże, minister spraw zagranicznych 4–14 XI 1918; tamże, przewodniczący delegacji polskiej do przejęcia byłej prowincji pruskiej 1 VII–31 X 1919; tamże, zca przewodniczącego delegacji polskiej na rokowania w Mińsku 1920; tamże, Pos. w Londynie, poseł 15 III 1921–14/15 X 1922; tamże, Pos. w Waszyngtonie, poseł 1 XI 1922–12/13 X 1925. „Gazeta Poznańska i Pomorska”, redaktor naczelny. Bank Polski w W-wie, prezes IV 1929–III 1936. SNP w W-wie, wykładowca 1937–1938. PAU, Wydz. Filozof.-Hist., Kom. Pr., członek. ŁTN, członek. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: doc. pryw. nauki administracji i prawa administracyjnego 3 VIII 1909– 30 VI 1920; tyt. i charakter prof. nzw. 16 I 1917 (Kol. Prof.); zmiana propozycji Wydz. Prawa: prof. nzw. nauki administracji i austriackiego prawa administracyjnego bez płacy 5 VI 1917 (Kol. Prof.) (brak zatwierdzenia MWiO); doc. pryw. nauki administracji i prawa administracyjnego 20 IV 1945 (od 1 X 1945 – w charakterze zcy prof.)–5 IV 1946. • w UŁ: prof. kontraktowy nauki o państwie i prawa państwowego 1 X 1945–2 VI 1946; prof. zw. nauki o państwie i prawa państwowego 3 VI 1946–31 VIII 1949 (przeniesiony w stan spoczynku). • w SNP w W-wie: wykładowca do IX 1939. Inne: ZKZ. Najważniejsze prace Zadania administracji państwa, „Czas. Prawne i Ekon.”, R. XVI, Kr. 1917. Przedmowa, w: H. Nowak, Bankowość w Polsce, W-wa 1932. Nauka o państwie i prawo państwowe, wyd. II: Ł. 1948. Źródła archiwalne: AUJ S II 619, teczka personalna; S III 131; WP II 84–85, prot. pos. Rady Wydz.; WP II 138, teczka habilitacyjna; WP II 521, poz. 290; M. Barcik, „Korpus…”. AUŁ, sygn. 3199, teczka personalna. Źródła drukowane i literatura: CSUI, t. III: T–Ż (w druku). J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., s. 678, 689. Łoza, s. 822. K. Skotnicki, Władysław Wróblewski, w: Konstytucjonaliści polscy..., s. 408– 412. Idem, Profesor Władysław Wróblewski, w: Sylwetki łódzkich uczonych, z. 62, Ł. 2001. Słownik biograficzny polskiej służby zagranicznej..., t. II, s. 96–98. R. Szawłowski, Najwyższe państwowe organy..., passim. P.M. Żukowski, Pracownicy i absolwenci Uniwersytetu Jagiellońskiego w polskiej służbie zagranicznej w latach 1918–1939, „Zeszyty Historyczne” (Paryż), z. 165, s. 67–68. Idem, Z Alma Mater Jagiellonica na straży polskiej dyplomacji. Ministrowie i wiceministrowie spraw zagranicznych II Rzeczpospolitej jako absolwenci Uniwersytetu Jagiellońskiego. Władysław Wróblewski – Aleksander Skarżyński – Edmund Raczyński – Artur Benis – Alfred Wysocki, „Niepodległość”, 2015. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=sw.120387 (dostęp z 13 III 2014). Piotr Bartynowski Michał Bobrzyński Ferdynand Kojsiewicz Adam Krzyżanowski Kazimierz Władysław Kumaniecki Walenty Litwiński Feliks Szlachtowski Bolesław Ulanowski ZACHOROWSKI Stanisław Jan Ur. 6 VII 1885 w Półwsiu Zwierzynieckim; zm. 21 XII 1918 w Krakowie; pochowany na cm. Rakowickim tamże, Kw. 24, zach., grobowiec rodzinny. Ojciec Jan (ur. 1 XI 1850), ofi cjał sądowy; matka Maria (ur. 25 IX 1859); rodzeństwo: Mieczysław Adam (ur. 24 X 1888), student Wydz. Prawa UJ; Kazimierz (ur. 19 XII 1886); Władysław (ur. 20 VII 1890). Żona Ludwika z d. Świda (10 VI 1883– 15 VII 1965), 1v. Zachorowska, ślub ok. 1909; dzieci: Witold (4 VIII 1909–17 III 1964); Jerzy (ur. 22 IV 1911); Janina (10 IX 1912–23 VI 2008), żona Jana Chościak-Popiela; Stefan (ur. 22 III 1914); 2v. Ciechomska, żona Konrada Ciechomskiego, ślub 2 VII 1927. Wykształcenie • Gimn. św. Anny, kl. I–VIII: 1895/96–1902/03; matura 8 VI 1903. • UJ, Wydz. Filozof., st. zw. 1903/04–1904/05. UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1905/06–1907/08; absolutorium 31 VII 1908; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (iudicale) – 9 III 1910; ryg. II (historicum) – 23 VII 1910; ryg. III (politicum) – 10 VI 1911. Dr praw UJ 12 VI 1911. PEP w Kr.: egz. hist.-prawny – 29 X 1906; egz. sąd. – 8 III 1910; egz. z nauk pol. – Na podstawie reskryptu z 10 IX 1906 MWiO zaliczyło dwa półrocza spędzone na Wydz. Filozoficznym jako dwa półrocza do pierwszego okresu studiów prawniczych. • Przedstawił 7 IV 1908 na UJ rozprawę na stopień doktora fi lozofi i (historia): Węgierskie i polskie osadnictwo Spiszu do połowy XIV wieku; ref. gł. S. Krzyżanowski; koreferent W. Czermak; ryg. I (przedmiot gł.: historia; przedmiot pob.: filologia polska) – 23 V 1908; ryg. II (fi lozofia ścisła) – 18 VII 1908. Dr fi lozofii (historia) UJ 21 VII 1908. • Wniósł 14 I 1913 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa kościelnego na podstawie rozprawy: Rozwój i ustrój kapituł polskich w wiekach średnich, wyd. I: Kr. 1912; wyd. II: Kr. 2005; referenci: B. Ulanowski, J. Brzeziński; kolokwium 16 IV 1913; wykład habilitacyjny pt. „Periodyczność soborów powszechnych” (inne zgłoszone: „Charakterystyka przyszłej kodyfi kacji prawa kościelnego”; „Privilegia status. Ich charakterystyka”) 24 IV 1913. Doc. pryw. prawa kościelnego UJ 24 IV 1913 (Kol. Prof.), 25 VII 1913 (MWiO). Kariera pozauniwersytecka AU, Ekspedycja Rzymska, członek X 1908–VI 1909. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: Wydz. Filozof., Seminarium Historyczne, asystent 1 X 1909–21 XII 1918. Wydz. Prawa, docent prywatny prawa kościelnego 25 VII 1913–21 XII 1918 (wniosek na katedrę nzw.). • w ULub.: katedra historii prawa polskiego, prof. XII 1918 (wykładów nie podjął); dziekan 8–21 XII 1918. Najważniejsze prace Statuty synodalne krakowskie Zbigniewa Oleśnickiego (1436, 1446), „Studia i materiały do historii ustawodawstwa synodalnego w Polsce”, t. 1, Kr. 1915. Studia z historii prawa kościelnego i polskiego, Kr. 1917. (współautorzy: J. Dąbrowski, R. Grodecki), Dzieje Polski średniowiecznej, t. I–II, wyd. I: Kr. 1926; wyd. II: Kr. 2011. Źródła archiwalne: AKUL, sygn. 86. AN, Kr., Spis ludności miasta Kr. w 1900, t. I, poz. 1857. AUJ, S II 619, teczka personalna; WF II 504, teczka doktorska; WP II 33, poz. 377, 409; WP II 138, teczka habilitacyjna; WP II 525, poz. 21; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: CSUI, t. III: T–Ż (w druku). J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., s. 192, 197, 474, 567. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=sw.75936 (dostęp z 9 III 2014). ZAJĄC Kazimierz Ojciec Filip; rodzeństwo: Stanisław; Franciszek; Anna. Żona Barbara z d. Niedzielska, ślub 1953. Wykształcenie • Państwowe Gimn. Koedukacyjne w Krośnie 1929–1936/37; matura 1938. • AH w Kr., 1938/39, 1945–1945/46. Mgr nauk ekonomiczno-handlowych AH w Kr. (na podstawie rozprawy: „Ruch płac nominalnych i realnych robotników przemysłu naftowego w Krośnie w latach 1927–1945”) 31 V 1947. • Wniósł na Wydz. Towaroznawstwa WSE w Kr. podanie o otwarcie przewodu kandydackiego z zakresu nauk ekonomicznych na podstawie rozprawy: „Analiza płac roboczych w przemyśle na podstawie badań statystycznych”. Kandydat nauk ekonomicznych WSE w Kr. 17 II 1958 (Rada Wydz.), 26 VI 1958 (CKK). • SGH, studia doktoranckie 1947/48. • Wniósł na Wydz. Produkcji i Obrotu Towarowego WSE w Kr. podanie o nadanie stopnia docenta nauk ekonomicznych na podstawie rozprawy: Ekonometryczne metody w badaniach budżetów rodzinnych, Kr. 1963. Docent (dr hab.) WSE w Kr. 11 VI 1963. Kariera pozauniwersytecka Miejska Szkoła Handlowa w Kr., nauczyciel 1940–1944. Spółdzielnia „Pomoc” w Krośnie, Rada Nadzorcza, prezes 1940–1946. Lic. Administracyjne w Kr., nauczyciel 1946–1950/51. Ośrodek Branżowy Kształcenia i Doskonalenia Kadr Pedagogicznych dla Szkół Administracyjno-Gospodarczych, kierownik sekcji 1950/51. PAN, Kom. Nauk Demograficznych, członek; tamże, przewodniczący. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w AH (od 1950 – WSE, od 1974 – AE) w Kr.: katedra ekonomii politycznej (statystyki), asystent wolontariusz 1 IX 1946–30 VI 1947; tamże, młodszy asystent 1 VII 1947–31 VIII 1948; tamże, starszy asystent 1 IX 1948–31 VIII 1949; tamże, adiunkt 1 IX 1949–1954; tamże, zca prof. 1954–1961; tamże, starszy wykładowca 1961–1963; tamże, docent etatowy 1963–1971; tamże, prof. nzw. 1971–1975; prof. zw. 8 I 1975 (Rada Wydz.)–30 IX 1986 (dalsze zatrudnienie na umowę – do 2000); katedra statystyki, kierownik 1965–1969; Inst. Metod Rachunku Ekonomicznego, dyrektor 1969–1971; Zakład Statystyki, kierownik 1971–30 IX 1986; Wydz. Towaroznawstwa, prodziekan 1954–1958; Wydz. Produkcji i Obrotu Towarowego, prodziekan; Wydz. Ekonomiki Obrotu, prodziekan 1981–1986; Zakład Ekonometrii i Statystyki, kierownik. Zeszyty Naukowe WSE, redaktor. • w UJ: katedra statystyki, wykładowca 1965; tamże, prof. zw. 1 II 1977–30 IX 1986; tamże, kierownik do 30 IX 1986. • w AGH: wykładowca 1946–1952, od 1969. Inne: Medal 10-lecia Polski Ludowej 1955. ZKZ 1957. OOP, Krzyż Kawalerski 1973. Najważniejsze prace Zarys metod statystycznych, wyd. I: W-wa 1971; wyd. II: W-wa 1974 (dodruk 1976); wyd. III: W-wa 1982; wyd. IV: W-wa 1988; wyd. V: W-wa 1994. (red.), Studia z zakresu zastosowań metod ilościowych w ekonomii, demografii i socjologii, Wr. 1977. (współautor A. Sokołowski), Rozwój demograficzny a rozwój gospodarczy, W-wa 1987. (współautorzy: A. Karska, S.M. Kot), Matematyczne modele procesów dyfuzji innowacji, W-wa 1993. Badania nad modelem rodziny, Kr. 1995. Źródła archiwalne: AUE w Kr., sygn. 2950, teczka personalna. AUJ, DSO, teczka personalna. Źródła drukowane i literatura: Akademia Ekonomiczna w Krakowie..., s. 71. O związkach demografii, statystyki i ekonometrii. Księga jubileuszowa dla uczczenia 50-lecia pracy naukowo-dydaktycznej profesora Kazimierza Zająca, red. A. Zelaś, Kr. 1994. ZAKRZEWSKI Witold Stefan Jakub, herbu Pomian Ojciec Tadeusz Michał (17 XII 1877–12 VIII 1927), dr praw, adwokat; matka Maria Jadwiga z d. Baraniecka (1886–1964); brat Jan Gaston Tadeusz (27 X 1911–IV 1940), inż. mechanik. Żona Helena Wanda z d. Maciejewska (ur. 15 V 1916), 1v. Słowińska, ślub 19 X 1953 w Kr., technik dentystyczny; pasierbica Elżbieta (ur. 1939); syn Jakub (ur. 11 XII 1957), dr fi zyki, prof. fi zyki UJ. Wykształcenie • VIII Gimn. im. Augusta Witkowskiego w Kr., kl. I–VIII: 1928/29–1935/36; matura typu matematycznego w 1936. Egzamin uzupełniający maturę (typ humanistyczny) w IV Gimn. w Kr. 4 VI 1936. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1936/37, 1938/39; egzaminy roczne na stopień magistra praw: egz. I –28 IV 1937; egz. II – 20 VI 1939. • WSH (od 1 IX 1938 – AH) w Kr. 1936/37, 1938/39. • Uniw. w W-wie, tajne nauczanie, 1941/42–1943/44; egzaminy roczne na stopień magistra praw: egz. III (zdany); egz. IV (zdany). Mgr praw Uniw. w W-wie 20 II 1945 (zaświadczenie o zdanych wszystkich egzaminach w czasie tajnego nauczania). • Przedstawił na UJ rozprawę na stopień doktora praw: „Wolność a struktura władz państwowych w teoriach Montesquieu i Rousseau”; przedmiot gł.: prawo polityczne; przedmiot pob.: historia prawa na Zachodzie Europy; referent gł.: K. Grzybowski; koreferent J.S. Langrod; egzaminator z przedmiotu pobocznego: M. Patkaniowski; ryg. – 23 V 1946. Dr praw 12 VI 1946. • Uniw. w Edynburgu, Wydz. Prawa 1946/47; diploma in administrative law and practice 16 VII 1947. • Docent (tytuł naukowy) 24 II 1956 (CKK). Kariera pozauniwersytecka MZ CEDRO w Gdyni, praktykant 1939. Gablenz i Syn, Fabryka Musztardy w Kr. X 1939–IV 1940. Zrzeszenie Sprzedawców Węgla w W-wie IV 1940–V 1941. RGO, Wydz. Gospodarczy w Kr. V 1941–III 1945. Sąd Apelacyjny w Kr., aplikacja IX 1945–XII 1947. MOśw., radca III 1947–VIII 1948. INP PAN, docent 1 X 1956– 30 XI 1961; tamże, Rada Naukowa, członek. „Państ. i Pr.”, komitet redakcyjny, członek. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: katedra prawa państwowego, asystent wolontariusz 1 II 1945–VIII 1948; tamże, adiunkt IX 1948–II 1956; tamże, docent etatowy 24 II 1956 (tytuł) III 1956 (stanowisko)–XII 1964; tamże, prof. nzw. 18 XII 1964 (tytuł) 1 I 1965 (stanowisko)–31 VII 1974; prof. zw. 11 VII 1974 (tytuł) 1 VIII 1974 (stanowisko)–30 IX 1989 (przejście na emeryturę); tamże, kierownik 1 I 1963–1970. Inst. Nauk Politycznych, zca dyrektora, 1 VI 1970–30 IX 1979; tamże p. o. dyrektora VII–IX 1975; tamże, dyrektor 1 IX 1981–31 VIII 1984; tamże, Zakład Prawa Państwowego (Konstytucyjnego), kierownik 1 V 1970–30 IX 1989. Zawodowe Studium Administracji, kierownik od 1 I 1962; prodziekan 1963– 1965; p. o. dziekana. Inne: służba wojskowa 1937/38. SPRA, 5 DAK. Kampania wrześniowa w 5 DAK. Order Wojenny Virtuti Militari, Srebrny Krzyż 27 VII 1967. OOP, Krzyż Kawalerski 1964. ZKZ 28 IX 1956. Złota Odznaka ZNP 1962. Odznaka za Zasługi dla Ziemi Kieleckiej 1970. Złota Odznaka zasłużony dla Ziemi Krakowskiej 1969. Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego. ZNP, rada zakładowa, przewodniczący. WRN, radny od 1965; tamże, członek prezydium 1965–1969. Najważniejsze prace Polskie prawo państwowe. Źródła i dokumenty, Kr. 1950; dodruk Kr. 1951. (współautor K. Opałek), Z zagadnień praworządności socjalistycznej, W-wa 1958. Działalność prawotwórcza w świetle teorii niemieckiej, Kr. 1959. Ustawa i delegacja ustawodawcza w Anglii, Kr. 1960. Struktura wewnętrzna konstytucji. Problemy jej optymalizacji, W-wa 1972. Organy przedstawicielskie wyższego stopnia a optymalizacja działania gminnych rad narodowych, Rz. 1974. Zakres przedmiotowy i formy działalności prawotwórczej, W-wa 1979. Źródła archiwalne: ANKr., sygn. 29/2395/237. AUJ, DSO, teczka personalna; WP II 539, poz. 249 (tu błędna data promocji: 6 VI 1946); WP III 180; WP IV 26. AUW, sygn. WP 10631, teczka studencka. INP, sygn. 1/61; teczka personalna. Źródła drukowane i literatura: P. Sarnecki, Witold Zakrzewski 1918–1992, „Państ. i Pr.”, 1993, R. 48, z. 3, s. 76–77. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=sw.120387 (dostęp z 13 III 2014). ZARAŃSKI Jan Antoni Stanisław* Ojciec Stanisław (1817–1889), dyrektor Biur Pomocniczych Sądu Krajowego Wyższego w Kr.; matka Józefa z d. Nowobilska. Żona Zofia (Jakobina) z d. Wierusz-Kowalska; dzieci: Jan (19 VII 1918–8 IX 1985), mgr praw Uniw. w W-wie, działacz niepodległościowy, dziennikarz; Józef Makary (10 III 1903– 11 VII 1972), dyplomata. Wykształcenie • II Gimn. św. Jacka, kl. I–VIII: 1876/77–1883/84, matura 3 VI 1884. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1884/85–1887/88; absolutorium 31 VIII 1888. PEP w Kr.: egz. hist.-prawny – 18 X 1886; egz. z nauk pol. – 11 VI 1892. • Akademia Górnicza w Leoben, Wydz. Górniczy 1888/89–1890/91; inżynier górnictwa (wg najwyższego postanowienia cesarskiego 14 III 1917). • Wniósł 2 VI 1920 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa górniczego; referenci: W.L. Jaworski, S. Wróblewski; Rada Wydz. 28 X 1920 uwolniła od kolokwium i wykładu habilitacyjnego. Rada Wydz. 28 X 1920 uznała tytuł inżyniera za równorzędny z tytułem doktorskim, uzyskanym w jednej ze szkół akademickich polskich. Doc. prawa górniczego UJ 28 X 1920 (Rada Wydz.), 13 I 1921 (MWRiOP). Kariera pozauniwersytecka Okręgowy Urząd Górniczy w Drohobyczu, elew górniczy 8 X 1891–31 XII 1893; tamże, adiunkt górniczy 1 I 1893–V 1893. Min. Rolnictwa w W., Dep. Górniczy, adiunkt V 1893–25 XII 1893; tamże, komisarz górniczy 26 XII 1893–12 IV 1897; starszy komisarz górniczy 13 IV 1897–X 1899; tamże, starszy komisarz górniczy i naczelnik Okręgowego Urzędu Górniczego w Kr. X 1899–III 1905; tamże, starszy komisarz górniczy i naczelnik Okręgowego Urzędu Górniczego w Drohobyczu III 1905–20 XI 1905; tamże, radca górniczy i naczelnik Okręgowego Urzędu Górniczego w Drohobyczu 21 XI 1905–1907. Starostwo Górnicze w W., radca górniczy 1907–28 XII 1909; tamże, starszy radca 29 XII 1909–1914. Rada Państwa (austriacka), poseł 1907–1918. Starostwo Górnicze w Kr., referent i wotant 1914–1917. PKL, Wydz. Górniczy, zca naczelnika Wydziału 1918–V 1919. MPiH, Małopolski Oddział Górniczy, kierownik V–IX 1919. Delegacja (Związek) Górników i Hutników Polskich, wiceprezes. Stowarzyszenie Górnicze, prezes. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w AG: katedra prawa górniczego, prof. zw. 17 X 1913 (1919)–30 IV 1932 (przeniesiony w stan spoczynku); konsultant ds. organizacji Akademii z ramienia Ministerstwa Robót Publicznych III 1914. • w UJ: doc. pryw. prawa górniczego 13 I 1921–30 VI 1924. Inne: OOP, Krzyż Komandorski 1932. Najważniejsze prace Cele i zadania polskiego górnictwa, Lw. 1911. Dekret o prawie górniczym, Sosnowiec 1931. Uber die Petroleumindustrie in Galizien, W. 1939. Źródła archiwalne: AUJ, WP II 85, WP II 138, teczka habilitacyjna; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: CSUI, lit. T–Ż (w druku). Łoza, s. 835. Słownik biografi czny techników polskich, z. 15, W-wa 2004, s. 180–183. Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964), Kr. 1965, s. 219–222. Źródła internetowe: http://discover.bg.agh.edu.pl:1080/index.html (dostęp z 23 XII 2013). http:// wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=iirp.1933 (dostęp z 13 III 2014). ZATORSKI Maksymilian Mieczysław Ur. 1 V 1835 w Samborze; zm. 19 II 1886 w Krakowie; pochowany na cm. Rakowickim tamże, Kw. Q, grób obecnie nie istnieje. Ojciec Walerian, urzędnik; matka Julia (ur. 3 IX 1819); dzieci: Waleria (ur. 18 V 1846); Domicella (ur. 27 III 1857). Wykształcenie • Gimn. w Samborze, kl. I–VI sem. I: 1845/46–1850/51 sem. I. Gimn. św. Anny, kl. VI sem. II–VIII: 1850/51 sem. II–1852/53, matura 9 X 1853. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1853/54–1956/57; absolutorium 31 VIII 1857; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora obojga praw: ryg. I – 16 XII 1857; ryg. II – 21 V 1858; ryg. III – 2 XI 1858; ryg. IV – 22 XI 1858. Dr obojga praw UJ (na podstawie obronionych tez) 27 XI 1858. • Wniósł 19 XII 1867 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu powszechnego prawa prywatnego na podstawie rozprawy: „Ueber dem In Wege der Versteigerung eingegangenen Kaufvertrag nach den Grundsatzen des römischen unf österreischen Rechts Und mit Berücksichtigung des preussischen”; referent: F. Zoll sen., E. Fierich; kolokwium 12 II 1868. Doc. pryw. powszechnego prawa prywatnego UJ 12 II 1868 (Kol. Prof.), 29 III 1868 (MWiO). Kariera pozauniwersytecka Prok. Sk., Eksp. w Kr., kandydat konceptowy 22 VIII 1857; tamże, praktykant konceptowy 21 X 1857; tamże, koncepcista 5 III 1862–31 XII 1869. AU, Wydz. Hist.-Filozof., członek nadzwyczajny. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: suplent (zca prof.) w katedrze austriackiego prawa cywilnego 3 I 1867 (zatwierdzony 21 XII 1866)–31 XII 1868; doc. pryw. austriackiego prawa cywilnego 29 III–31 XII 1868; katedra austriackiego powszechnego prawa prywatnego, prof. nzw. 1 I 1869 (nominacja 26 XI 1868)–30 IX 1870; tamże, prof. zw. 1 X 1870 (nominacja 17 VIII 1870)–19 II 1886; dziekan 1873/74, 1880/81. Najważniejsze prace (oprac., współautor F.K. Kasparek), Powszechna księga ustaw cywilnych dla wszystkich krajów dzielnicowych niemieckich monarchii austriackiej. Z późniejszymi odnośnymi ustawami i rozporządzeniami, wyd. I: Cieszyn 1875; wyd. II: Cieszyn 1894. Notatki z wykładów prawa cywilnego, Kr. 1879. Prawo familijne. Skrypt, Kr. 1892. Prawo spadkowe. Skrypt, Kr. 1893. Źródła archiwalne: ANKr., GLN, sygn. 188; Spis ludności miasta Kr. z 1890. AUJ, S II 619, teczka personalna, S II 804; WP II 79, prot. pos. Rady Wydz.; WP II 138, teczka habilitacyjna (tu: rozprawa w rkps), WP II 145; WP II 515, poz. 160, 183, 213, 220, 224; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: K. Chłędowski, Pamiętniki I..., s. 240. CSUI, lit. T–Ż (w druku). M. Patkaniowski, Dzieje..., passim. Poczet członków..., s. 128. F. Zoll sen., Maksymilian Zatorski. Wspomnienie pośmiertne, Kr. 1886. ZIELIŃSKI Tadeusz Stanisław Ojciec Michał; matka Maria. Żona Jadwiga (ur. 20 III 1925), ślub w 1953; dzieci: Marta (ur. 1955); Marek (ur. 1957). Wykształcenie • Gimn. im. Adama Mickiewicza w Katowicach, k. I: 1938/39. Kursy Przygotowawcze do Szkół Technicznych w Kr. 1940–1942. Inst. Sztuk Plastycznych w Kr. 1942/43. Szkoła Górniczo-Hutniczo-Miernicza w Kr. 1943/44. Matura eksternistyczna w Kr. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1945, 1945/46–1946/47; egzaminy roczne na stopień magistra praw: egz. I – 19 IX 1945; egz. II – 30 IV 1946; egz. III – 17 XII 1946; egz. IV – 2 VII 1947; kolokwium: statystyka – 17 II 1947; prawo pracy – 10 VII 1947. Mgr praw UJ 10 VII 1947. • Przedstawił na UJ rozprawę na stopień doktora praw: „Współsprawstwo”; przedmiot gł.: prawo karne; przedmiot pob.: prawo cywilne; referent gł.: W. Wolter; koreferent: M. Patkaniowski; egzaminator z przedmiotu pobocznego: K. Przybyłowski; ryg. – 14 II 1950. Dr praw UJ 16 II 1950. • Wniósł 21 II 1968 na UJ podanie o nadanie stopnia docenta nauk prawnych w zakresie prawa pracy na podstawie rozprawy: Nieważne rozwiązanie stosunku pracy, Kr. 1968; recenzenci: W. Szubert (UŁ), M. Święcicki (SGPiS), S. Grzybowski (UJ), A. Walas (UJ); kolokwium. Dr hab. (na podstawie ustawy z 20 XII 1968) nauk prawnych w zakresie prawa pracy UJ 1 VII 1968 (Rada Wydz.), 4 IV 1969 (MOiSW). Kariera pozauniwersytecka Sąd w Krakowie, aplikacja, asesor, sędzia 28 VIII 1950–31 V 1952. Okręgowa Komisja Arbitrażowa, arbiter X 1952–IX 1958. Izba Adwokacka w Kr., adwokat 1958–1966. Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych Solidarności, współpracownik od 17 I 1981. Rzecznik Praw Obywatelskich 1992–1996. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: Katedra Postępowania Karnego, asystent 1 X 1958–28 II 1962; Katedra Prawa Pracy, starszy asystent 1 III 1962–30 IX 1964; tamże, adiunkt 1 X 1964– 31 V 1968; tamże, docent 1 VI–30 IX 1969. Inst. Administracji i Zarządzania, Zakład (Katedra) Prawa Pracy i Polityki Społecznej, prof. nzw. 1 X 1978–30 XI 1989; prof. zw. 1 XII 1989 (tytuł)–13 II 1996 (za porozumieniem stron); tamże, kierownik 1 XI 1978–30 IX 1980. Katedra Prawa Pracy i Polityki Społecznej, kierownik 1 II 1983–31 VIII 1987. Podyplomowe Studium Ubezpieczeń Społecznych, kierownik 15 II 1984–31 I 1987. • w UŚ: Katedra Prawa Pracy i Polityki Socjalnej, docent 1 X 1968–30 IV 1977; prof. 15 IV 1977 (tytuł) 1 V 1977 (stanowisko)–30 IX 1984; tamże, kierownik. Inne: Srebrny Krzyż Zasługi 1954. OOP, Krzyż Kawalerski 1977. Najważniejsze prace Stosunek prawa pracy do prawa administracyjnego, W-wa 1977. Prawo pracy. Zarys systemu, cz. 1: Ogólna, W-wa–Kr. 1986; cz. 2: Prawo stosunku pracy, W-wa–Kr. 1986; cz. 3: Ochrona pracy, Prawo sporów pracy, Prawo administracji pracy, Prawo ruchu zawodowego, W-wa–Kr. 1986. Podstawy rozwoju prawa pracy, Kr. 1988. Klauzule generalne w prawie pracy, W-wa 1988. Ubezpieczenia społeczne pracowników. Zarys systemu prawnego. Część ogólna, W-wa–Kr. 1994. Ombudsman – możliwości i granice działania Rzecznika Praw Obywatelskich Rzeczypospolitej Polskiej, W-wa 1994. (współautor L. Florek), Prawo pracy, wyd. I: W-wa 1996; wyd. II: W-wa 1997, dodruk: W-wa 1999; wyd. III: W-wa 2000; wyd. IV: W-wa 2001; wyd. V: W-wa 2003; wyd. VI: W-wa 2004; wyd. VII: W-wa 2005; wyd. VIII: W-wa 2006; wyd. IX: W-wa 2007; wyd. X: W-wa 2008; wyd. XI: W-wa 2009. Ład społeczny w Polsce i Niemczech na tle jednoczącej się Europy, W-wa 1999. Czas prawa i bezprawia, W-wa 1999. (red.), Kodeks pracy, wyd. I: W-wa 2000; wyd. II: W-wa 2001; wyd. III: W-wa 2003. Labirynt praw i obyczajów. Zapiski z końca XX wieku, W-wa 2001. Źródła archiwalne: AUJ, DSO, teczka personalna; S III 246, teczka personalna WP III 198, poz. 53, WP III 203, poz. 332; WP IV 27; WP IV 154, teczka habilitacyjna. Źródła drukowane i literatura: L. Florek, Tadeusz Zieliński (1926–2003), „Państ. i Pr.”, 2003, z. 12, s. 102–104. Prawo pracy, a wyzwania XXI-go wieku. Księga Jubileuszowa Prof. T. Zielińskiego, red. M. Matey-Tyrowicz, L. Nowacki, B. Wagner, W-wa 2002. ZIELONACKI Jozefat (Joseph von, Josephat von, Josephus von) Ur. 28 XI 1818 w Goniczkach k. Wrześni (w Poznaniu – wg księgi immatrykulacyjnej Uniw. w Berlinie; 18 XI 1819 w Poznaniu – wg akt AUWr.); zm. 28 IV 1884 w Goniczkach k. Wrześni. Ojciec Hipolit von Zielonacki, właściciel ziemski, zamieszkały w Goniczkach k. Wrześni; matka Katarzyna z d. Bujakiewicz. Wykształcenie • Gimn. św. Marii Magdaleny w Poz., matura. • UWr., Wydz. Filozof. 1840/41 (7 VI 1841 – przeniósł się na Wydz. Prawa). UWr., Wydz. Prawa 1840/41 sem. II–1841/42 sem. I; świadectwo odejścia 26 III 1842. • Uniw. w Berlinie, Wydz. Prawa od r. akad. 1841/42 sem. II oraz od r. akad. 1843/44; świadectwo odejścia 31 VIII 1843. Przedstawił na Uniw. w Berlinie rozprawę na stopień doktora praw: Controversiae iuris romani de succesionibus contra testamenta et bonorum possesione secundum tabulas, Berlin 1845. Dr praw Uniw. w Berlinie 7 V 1845. • Wniósł na UWr. podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa rzymskiego. Doc. pryw. prawa rzymskiego UWr. 1847. Kariera pozauniwersytecka AU, Wydz. Hist.-Filozof., członek czynny (25 IV 1873) 7 VII 1873 (wybrany (22 VII 1872) 23 VII 1872 – nie otrzymał zatwierdzenia cesarskiego); tamże, dyrektor 1875– 1878. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UWr.: doc. pryw. prawa rzymskiego 1847–1850. • w UJ: katedra prawa rzymskiego, prof. zw. 1 X 1850 (nominacja 13 V 1850)– 31 XII 1852. • w Uniw. w Innsbrucku: katedra prawa rzymskiego, prof. zw. 1853–1855. • w Uniw. w Pradze: katedra prawa rzymskiego, prof. zw. 1855–1857. • w UL: katedra prawa rzymskiego, prof. zw. 23 VI 1857–16 VII 1870 (przeniesiony w stan spoczynku). Najważniejsze prace Erörterungen über die Servitutnlehre, 1849. Der Besitz nach dem römischen Recht, Po-sen 1854. Nauka o posiadaniu i zasiedzeniu własności według prawa rzymskiego, Kr. 1862. Pandekta czyli wykład prawa prywatnego rzymskiego, wyd. I: t. I, Kr. 1862, t. II, Kr. 1863; wyd. II: t. I, Kr. 1870, t. II, Kr. 1871. Źródła archiwalne: AUWr., sygn. S 20, B. Nadbyl, Chronik und Statistik der Königlichen Universität zu Breslau, Breslau 1861, s. 41; sygn. 434, Album der mit dem Zeugnis der Reife in der Philosophischen Fakultät inskribierten Studierenden 3 X 1811–5 III 1885, k. 74, poz. 9; sygn. F 455, Allgemeines Studenten-Register Abgegangene Studenten 1840–1845, k. 534; sygn. P 234, Allgemeines Studenten Register Iuridische Fakultät Abgegangene Studenten 1841–1845, k. 510. AUJ, S I 72; S II 76. A. Zięba, „Józefat Zielonacki – polski uczony XIX w. i jego miejsce w historii romanistyki polskiej”, rozprawa doktorska napisana pod kierunkiem J. Sondla, Kr. 2006. DALO, fond 26, opis 5, sprawa 740, teczka personalna. Źródła drukowane i literatura: Die Matrikel der Friedrich-Wilhelms-Universität zu Berlin 1810– 1850, P. Bahl, W. Ribbe (Bearb./Hrsg.), t. 2: 24 bis 40 Rektoratsjahr (1833–1850), Berlin 2010, s. 945, poz. 914; s. 1013, poz. 426. J. Koredczuk, Wrocławski okres w życiu Józefata Zielonackiego, w: Świat, Europa, Mała Ojczyzna. Studia ofiarowane Profesorowi Stanisławowi Grodziskiemu w 80-lecie urodzin, red. M. Małecki, Bielsko-Biała 2009, s. 459–465. M. Patkaniowski, Dzieje..., passim. Poczet członków..., s. 129, 209. Uczeni polscy, t. IV: S–Ż, s. 599–600. ZIMMERMANN Marian Michał Leon Ojciec Kazimierz, nauczyciel; matka Jeremia z d. Szechowicz, nauczycielka; brat Roman, prof. Polit. w Gdańsku. Żona Zofia z d. Frączkiewicz (ur. 2 VI 1909); dzieci: Irena (ur. 19 V 1935); Jan (ur. 19 VIII 1949). Wykształcenie • Gimn. w Rohatynie. Kursy maturyczne w W. Gimn. w Samborze, matura 5 VI 1920. • UJK, Wydz. Prawa i Um. Pol., st. zw. 1920/21–1923/24. Mgr praw UJK 16 X 1924. UJK, Wydz. Hum., st. zw. 1925–1927. • Przedstawił na UJK rozprawę na stopień doktora praw: „Artykuł 72 Konstytucji a dotychczasowe ustawodawstwo polskie”; przedmiot gł.: prawo administracyjne; przedmiot pob.: prawo narodów. Dr praw UJK 26 XI 1927. • Studia uzupełniające (specjalistyczne) w Uniw. Sorbona w Paryżu I–X 1928, w Uniw. w Tuluzie 1928. • Wniósł na UJK podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa polskiego administracyjnego. Doc. prawa polskiego administracyjnego UJK 27 VI 1935 (Rada Wydz.), 16 X 1935 (MWRiOP). • Dr nauk prawnych 21 XII 1953 (CKK). Kariera pozauniwersytecka Polska Szkoła Ekonomiczno-Handlowa we Lw., nauczyciel 1929–1935. Izba Adwokacka we Lw., adwokat 1941–1944. Szkoła handlowa we Lw, nauczyciel. Izba Adwokacka w Kr., adwokat w Niepołomicach; tamże, adwokat w Kr. 1944–1945. PAN, INP, prof. zw. 1 X 1956–31 X 1961 Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJK: katedra prawa administracyjnego, asystent 1925–30 III 1939 (od 16 X 1935 – doc.); doc. IX–XII 1939; tajne nauczanie 1941–1944. • w WSHZ we Lw.: wykładowca. • w UIF we Lw.: starszy laborant 1 I 1940–26 VI 1941. • w UP: katedra prawa administracyjnego, prof. nzw. 10 III 1939 (nominacja) 1 IV 1939–IX 1939, V 1945–30 IV 1946; tamże, prof. zw. 5 IV 1946 (nominacja), 1 V 1946; dziekan 1947/48, 1950/51–1951/52; prodziekan 1948/49– 1949/50. • w UJ: tajne nauczanie dla studentów kursów lwowskich 1944–1945; katedra prawa administracyjnego, prof. wspomagający (przybrany) III–VII 1945. Inne: ZNP, członek 1945. TPPR, członek 1950. OOP, Krzyż Kawalerski 28 IX 1954. Medal 10-lecia Polski Ludowej 1955. Źródła archiwalne: AAN, MWRiOP, sygn. 6902, teczka personalna. AUAM, sygn. 15A/1, wykaz profesorów i docentów UP 1919–1939; 509/1589, teczka personalna; 819/16, teczka personalna. AUJ, WP III 9. BUAM, DzR, sygn. 2073/1. INP, sygn. 1/63, teczka personalna. Źródła drukowane i literatura: J. Draus, Uniwersytet Jana Kazimierza..., passim. K. Krasowski, Wydział Prawno-Ekonomiczny..., passim. A. Redzik, Marian Zimmermann, w: Konstytucjonaliści polscy..., s. 450–458. A. Redzik, Wydział Prawa Uniwersytetu Lwowskiego..., passim. ZOLL Fryderyk Franciszek, sen. Ur. 2 XII 1834 w Dolnej Wsi k. Myślenic; zm. 1 IV 1917 w Krakowie; pochowany 3 IV 1917 na cm. Rakowickim tamże, Kw. N, wsch., grobowiec rodzinny. Ojciec Józef Chrystian (1803–1872), nauczyciel budownictwa w Szkole Inżynierskiej w Kr., burmistrz Podgórza; matka Katarzyna z d. Wątorska (1806–1864); rodzeństwo: Ludwik (1845– 4 XI 1863, zmarł w powstaniu styczniowym wskutek ran odniesionych w bitwie pod Strojnowem), student Wydz. Filozof. UJ; Zofi a; Henryk, student Wydz. Prawa UJ; Zygmunt (ur. 9 I 1841), dr praw UJ 29 XII 1868. Żona Helena z d. Seeling de Saulenfels (1841–1928), ślub 30 IV 1864; dzieci: Fryderyk Józef Ferdynand iun. (zob.); Józef Ferdynand Franciszek (ur. 2 IV 1867), dr wszech nauk lekarskich UJ 19 III 1892; Antoni Zygmunt Melaniusz (ur. 2 VI 1870), dr praw UJ 20 XI 1893. Wykształcenie • Gimn. w Bochni, kl. I–VI: 1844/45–1849/50. Gimn. św. Anny, kl. VII–VIII: 1850/51–1851/52, matura 1 X 1852. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1852/53–1855/56; absolutorium 1 VIII 1856; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora obojga praw: ryg. I – 15 I 1857; ryg. II – 30 VII 1857; ryg. III – 19 V 1858; ryg. IV– 30 XI 1858. Dr obojga praw UJ (na podstawie obronionych tez) 2 XII 1858. • Wniósł 9 II 1862 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa rzymskiego na podstawie rozprawy: O skardze przeczącej w prawie rzymskim, Kr. 1862; referent: G. Demelius; kolokwium 5 III 1862; wykład habilitacyjny 13 III 1862. Doc. pryw. prawa rzymskiego UJ 13 III 1862 (Kol. Prof.), 9 IV 1862 (MWiO). Kariera pozauniwersytecka Prok. Sk., Eksp. w Kr., kandydat konceptowy 9 VIII 1856; tamże, praktykant konceptowy 18 X 1856; tamże, koncepcista 25 I 1860. TNK, członek 1964. AU, Wydz. Hist.-Filozof., członek czynny (25 IV 1873) 7 VII 1873; tamże, dyrektor 1886–1917; tamże, Kom. Pr., członek; tamże, przewodniczący; wiceprezes Akademii 1890–1917. Radca rządowy 15 I 1877. Rada Miasta Krakowa, radny 1878–1898. Sejm Krajowy Galicyjski, poseł 1875/76–1876/77 (wirylista); tamże, poseł 1883–1902. Izba Panów Rady Państwa (austriacka) 1891 (dożywotnio). Bratnia Pomoc Studentów UJ, kurator. AH w Kr., komisarz urzędowy od 1888. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: doc. pryw. prawa rzymskiego 9 IV 1862–31 VIII 1863; katedra prawa rzymskiego, prof. nzw. 1 X 1863 (nominacja 31 VIII 1863)–31 X 1865; tamże, prof. zw. 1 XI 1865 (nominacja 19 X 1865)–30 IX 1906 (przeniesiony w stan spoczynku); Komisja Rządowych Egzaminów Prawniczych, oddział historyczno-prawny, członek od 1863; tamże, oddział nauk politycznych, przewodniczący od 1880; dziekan 1871/72, 1875/76–1876/77, 1878/79, 1886/87, 1893/94, 1896/97, 1902/03; rektor 1875/76–1876/77 prorektor 1877/78; prof. hon. 27 XI 1906–1 IV 1917. Inne: Order Żelaznej Korony, kl. III 1887. Radca dworu 16 III 1897. Tytuł szlachecki (nobilitacja) 29 IX 1909. ULw., dr praw h.c. 29 V 1912. OOP, Krzyż Komandorski 11 XI 1936 (pośmiertnie). Miasto Podgórze, hon. obywatel. Myślenice, hon. obywatel. Zator, hon. obywatel. Order Franciszka Józefa, komandor. Medal za Długoletnią Służbę. Najważniejsze prace O wykładach prawa rzymskiego i obowiązującego prawa cywilnego w uniwersytetach austriackich, Kr. 1873. O prawie na rzeczy własnej, Kr. 1881. Historia prawa rzymskiego. Streszczone wykłady, wyd. I: Kr. 1889; wyd. II: Kr. 1895. O podstawie rzymskiego prawa spadkowego beztestamentowego w porównaniu z dzisiejszymi prawodawstwami, Kr. 1889. Pandekta czyli nauka rzymskiego prawa prywatnego, wyd., I: Kr. 1888; wyd. II: Kr. 1898; wyd. III: Kr. 1910; wyd. IV: Kr. 1920. Historia prawodawstwa rzymskiego, wyd. I: Kr. 1902; wyd. II: Kr. 1908; wyd. III: Kr. 1920. Źródła archiwalne: ANKr., GLN, sygn. 188. AUJ, S II 619, teczka personalna, S II 803; WP II 79, prot. pos. Rady Wydz.; WP II 138, teczka habilitacyjna (tu: rozprawa w rkps), WP II 141; WP II 515, poz. 111, 145, 182, 221, 226; Spuścizna 147; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: K. Chłędowski, Pamiętniki I..., s. 104, 159. CSUI, lit. T–Ż (w druku). W. Osuchowski, Nowe kierunki badań romanistycznych w Polsce. Fryderyk Zoll starszy (1834– 1917), w: Studia z dziejów, s. 259–268. M. Patkaniowski, Dzieje..., passim. Poczet członków..., s. 130, 192, 209. Poczet rektorów..., s. 271. K. Pol, Poczet... I, s. 279–292. Idem, Poczet... II, s. 273–286. I. Roskau-Rydel, Niemiecko-austriackie rodziny urzędnicze w Galicji 1772–1918. Kariery zawodowe – środowisko i asymilacja, Kr. 2011, passim. A. Redzik, Stanisław Starzyński..., s. 80. I. Roskau-Rydel, Niemiecko-austriackie rodziny urzędnicze w Galicji 1772–1918. Kariery zawodowe – środowisko i asymilacja, Kr. 2011, passim. A. Zoll, Zollowie. Opowieść rodzinna, Kr. 2011. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=sw.70267 (dostęp z 14 III 2014). ZOLL Fryderyk Józef Ferdynand, iun. Ur. 1 II 1865 w Podgórzu k. Krakowa; zm. 23 III 1948 w Krakowie; pochowany na cm. Rakowickim tamże, Kw. N, wsch., grobowiec rodzinny. Ojciec Fryderyk sen. (zob.); matka Helena z d. Seeling de Saulenfels (Saulenfels-Seeling) (1841– 1928); rodzeństwo: Józef Ferdynand Franciszek (ur. 2 IV 1867), dr wszech nauk lekarskich UJ 19 III 1892; Antoni Zygmunt Melaniusz (ur. 2 VI 1870), dr praw UJ 20 XI 1893. Żona Adela z d. Hosch (1875–1970), ślub 30 VI 1895; dzieci: Fryderyk (11 XI 1899–1986), student Wydz. Prawa UJ, Studium Roln. Wydz. Filozof. UJ; Maria (20 XII 1901–1998), żona Stefana Łuszczkiewicza; Józef (22 XI 1904–1966). Wykształcenie • Gimn. św. Anny, kl. I–VIII: 1875/76–1881/82, matura 15 VI 1882. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw., 1882/83–1883/84, 1885/86; świadectwo odejścia 6 X 1884; absolutorium 25 IX 1886; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (iudicale) – 12 X 1886; ryg. II (politicum) – 4 II 1887; ryg. III (historicum) – 15 VII 1887. Dr praw UJ 20 VII 1887. PEP w Kr.: egz. hist.-prawny – 28 VII 1884; egz. sąd. – na podstawie reskryptu MWiO z 25 I 1887 zaliczono rygorozum sądowe jako egzamin rządowy sądowy; egz. z nauk pol. – 5 II 1887. • Uniw. w W., Wydz. Prawa, st. zw., 1884/1885; świadectwo odejścia 24 VIII 1885. • Studia specjalistyczne (uzupełniające) w Uniw. w Lipsku, w Uniw. w Getyndze i w Paryżu. • Wniósł na Uniw. w Wiedniu podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa cywilnego na podstawie rozprawy: Privatrechtliche Studien aus dem Patentrechte, W. 1894 (wyd. polskie: Nieuczciwa konkurencja i jej pokrewne objawy ze stanowiska prawa prywatnego, Kr. 1897). Doc. pryw. Uniw. w Wiedniu 1 IX 1895. Kariera pozauniwersytecka Prok. Sk. w W., praktykant konceptowy 13 V 1887–17 V 1888; tamże, rzeczywisty koncepcista 18 V 1888–31 VIII 1890. Prok. Sk. we Lw. z przydziałem do Min. Handlu w W., koncepcista 1 IX 1890–31 V 1891. Min. Handlu w W., koncepcista 1 VI 1891– 31 XII 1894; tamże, wicesekretarz ministerialny 1 I 1895–31 XII 1897 (od 15 X 1897 urlopowany). Rada Miasta Kr., radny 1914–1931; tamże, wiceprezydent Kr. 1915. AU (PAU), Wydz. Hist.-Filozof., członek korespondent (10 XII 1913) 22 V 1914; tamże, członek czynny (2 III 1928) 8 VI 1928; tamże, delegat PAU ds. Domu Polskiego w W. 1931–1939; tamże, Kom. Pr., członek; tamże, przewodniczący 1946–1948. Galicyjska Rada Szkolna Krajowa, wiceprezydent 1 VIII 1916–31 III 1920. MWRiOP, delegat ds. szkolnictwa elementarnego, średniego i zawodowego w Małopolsce od 4 XI 1918. TNW, członek. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w Uniw. w Wiedniu: doc. pryw. prawa cywilnego 1 IX 1895–1 IX 1897. • w UJ: suplent (zca prof.) w katedrze prawa cywilnego 15 X–31 XII 1897; tamże, prof. nzw. 1 I 1898 (nominacja 2 IX 1897)–30 IX 1901; tamże, prof. zw. 1 X 1901 (nominacja 30 IV 1910)–31 VII 1916, 1 IV 1920 (nominacja 9 IV 1920)–31 VIII 1935 (przeniesiony w stan spoczynku); prof. hon. 3 XI 1917–31 III 1920, 27 IX 1935–23 III 1948; dziekan 1907/08; 1926/27; 1933/34; prodziekan 1908/09, 1927/28, 1934/35; rektor 1912/13; prorektor 1913/14; wykładowca prawa cywilnego i międzynarodowego prywatnego na tajnym nauczaniu; kontraktowy prof. zw. na I katedrze prawa cywilnego 1 I 1946–23 III 1948. • w AE w Kr.: wykładowca 1929–1939. Kom. Kod. II RP: członek od 22 VIII 1919; wiceprezes wydziału cywilnego; referent ustaw o prawie autorskim, o ochronie przyrody, o ochronie wynalazków, wzorów i znaków towarowych, o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji; współpracował przy opracowaniu projektu prawa rzeczowego. Inne: USB, doktor h.c. prawa 29 V 1929. UJK, dr h.c. UJ, dr. h.c. fi lozofii 18 II 1948. OOP, Krzyż Komandorski z Gwiazdą. ZKZ 11 XI 1936. Aresztowany 6 XI 1939 podczas Sonderaktion Krakau, zwolniony 9 XI 1939 z więzienia przy ul. Montelupich. Najważniejsze prace Über den Schutz der von Auslande eingeführten Erfi ndungen, Kr. 1892. O zabezpieczeniu wierzytelności budowlanych, Kr. 1898. Prawo prywatne austriackie, t. I–III: Kr. 1899–1910. Posiadanie według prawa cywilnego austryackiego Kr. 1903. Teoria praw osobistych w zarysie, Kr. 1903. Tradycje jako sposób nabycia własności na rzeczach nieruchomych, Kr. 1907. Austriackie prawo prywatne, Kr. 1909. Prawo rzeczowe na ziemiach polskich, W-wa–Kr. 1920. Ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, Poz. 1929. Polska ustawa o prawie autorskim i Konwencja Berneńska, W-wa–Kr. 1926. Prawo cywilne, t. I–IV, Kr. 1931–1937 (wiele wydań). (współautor J. Wasilkowski), Encyklopedia podręczna prawa prywatnego, Kr. 1935–1938. Międzynarodowe i międzydzielnicowe prawo prywatne w zarysie, wyd. I: Bydgoszcz 1937; wyd. II: Kr. 1947. Ochrona znaków towarowych. Ochrona znaków defensywnych (zapasowych), podobieństwo znaków, W-wa 1938. Źródła archiwalne: AGAD, MWiO (wiedeńskie), sygn. 45u. AAN, MWRiOP, sygn. 6924, teczka personalna. AUJ, S II 619, teczka personalna; WP II 485; WP II 520, „Liber rigorosorum...”, poz. 67; M. Barcik, „Korpus...”. Źródła drukowane i literatura: Akademia Ekonomiczna w Krakowie..., s. 72. M. Barcik, Fryderyk Zoll, w: Wyrok na Uniwersytet..., s. 83–84. CSUI, t. III: T–Ż (w druku). J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., passim. Fryderyk Zoll (młodszy) 1865–1948 – prawnik – uczony – kodyfi kator, red. A. Mączyński, Kr. 1994. S. Grodziski, Komisja..., s. 47–81. J. Gwiazdomorski, Szkoła teologiczna. Fryderyk Zoll młodszy (1865–1948), w: Studia z dziejów..., s. 287–296. Księga pamiątkowa Uniwersytetu Wileńskiego, s. 257. L.J. Łach, 1907–1913..., s. 149. Łoza, s. 849. A. Mączyński, Fryderyk Zoll, w: Złota Księga Wydziału Prawa..., s. 227–235. M. Patkaniowski, Dzieje..., passim. Poczet członków..., s. 130. Poczet rektorów..., s. 305. K. Pol, Poczet... I, s. 667–686. Idem, Poczet... II, s. 655–673. A.  Redzik, Stanisław Starzyński..., s. 60, 86. Relacje pracowników..., s. 37–39. I. Roskau-Rydel, Niemiecko-austriackie rodziny urzędnicze w Galicji 1772–1918. Kariery zawodowe – środowisko i asymilacja, Kr. 2011, passim. J. Sikora, 1932–1936..., s. 28, 40, 43. Wspomnienia Fryderyka Zolla (1865–1948), oprac. I. Homola-Skąpska, Zakamycze 2000. Uczeni polscy..., t. IV: S–Ż, s. 617–619. A.  Vetulani, Śp. Fryderyk Zoll młodszy, „Państ. i Pr.”, 1948, z. 5–6. A. Zoll, Zollowie. Opowieść rodzinna, Kr. 2011. B. Żongołowicz, Dzienniki..., s. 529–530, 660–661, 698. P.M. Żukowski, Polityka i nauka. Uniwersytet Jagielloński za rektoratu profesora Fryderyka Zolla iun., w: Verba volant, scripta manent. Księga pamiątkowa dedykowana Mieczysławowi Barcikowi, red. P.M. Żukowski, Kraków 2010. Idem, Misja profesora Fryderyka Zoll (młodszego) do Niemiec w 1935 r., „Prz. Zach.”, 2004, z. 1, s. 187–192. Idem, Wychowankowie Uniwersytetu Jagiellońskiego..., s. 164–170. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=sw.70266 (dostęp z 14 III 2014). ZWEIG Ferdynand* Ojciec Zachariasz (Zacharje) (15 XI 1869–po 1929), kupiec; matka Sara (Salomea) z d. Lednitzer (Lednicer) (ur. 1 I 1869); rodzeństwo Helena (Hania (Hencza)) (ur. 24 VI 1890), st. hospitantka Wydz. Filozof. UJ; Cyrla (Cyrel) (ur. 12 XI 1892); Maria (ur. 8 VII 1901). Żona Dora z d. Hendler (ur. 15 VIII 1897), ślub 25 II 1923 w Zawierciu. Wykształcenie • Filia II Gimn. św. Jacka w Kr., kl. I–VIII: 1896/97–1913/14, matura 18 VI 1914. • UJ, Wydz. Lek., st. zw. 1914/15 sem. I („z powodu grożącego Krakowowi oblężenia przez Moskali – wykładów w tym półroczu na Uniwersytecie Jagiellońskim nie było”). • Uniw. w W., Wydz. Prawa, st. zw. 1914/15. • UJ, Wydz. Prawa, st. zw. 1915/16 sem. I, 1916/17–1917/18; absolutorium 12 VII 1918; egzaminy ścisłe (rygoroza) na stopień doktora praw: ryg. I (iudicale) – 19 VII 1918; ryg. II (politicum) – 19 X 1918; ryg. III (historicum) – 18 XI 1918. Dr praw UJ 19 XI 1918. Na podstawie reskryptu MWiO z 18 II 1916 dziekan 16 II 1918 zaliczył czas służby wojskowej jako jedno półrocze do drugiego okresu studiów prawniczych. PEP w Kr.: egz. hist.-prawny – 14 III 1917; egz. sąd. – 19 VII 1918; egz. z nauk pol. – 12 X 1918. UJ, Wydz. Filozof., st. zw. 1918/19–1919/20. • Wniósł w 1925 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu ekonomii politycznej; referenci: A. Krzyżanowski, K.W. Kumaniecki; kolokwium 10 XII 1928; wykład habilitacyjny: „Finansowanie konsumcji” 15 XII 1925. Doc. pryw. ekonomii politycznej UJ 15 XII 1925 (Rada Wydz.), 8 I 1929 (MWRiOP). Kariera pozauniwersytecka Sąd Okręgowy w Kr., praktykant sądowy 3 XII 1918–28 VIII 1919. GUS, Oddział w Kr., referent 1920–1921. Kancelaria Adwokacka seweryna Gottlieba w Kr., praktykant adwokacki 1 IV 1922–30 XI 1924. Kancelaria Adwokacka Henryka Bermana w Kr., praktykant adwokacki 1 XII 1924–26 V 1926. Izba Adwokacka w Kr., egzamin adwokacki; tamże, adwokat 28 V 1926–1939. „Kurier Gospodarczy i Finansowy”, redaktor 1927. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: doc. ekonomii politycznej 8 I 1929–31 VIII 1939 (od 1935 – prof. tytularny (1947/48)). • w AE w Kr.: wykładowca 1929–1931. • w Uniw. w Oxfordzie: Polski Wydz. Prawa, wykładowca 1944–1947. • Inne uczelnie: prof. ekonomii politycznej na studium w Radzie Akademii Szkół Technicznych. Polish University College. Uniw. Hebrajski w Jerozolimie. Uniw. w Tel-Awiwie. Inne: Wojsko Polskie 12 X–2 XII 1918, 29 VIII 1919–13 VIII 1921. Najważniejsze prace Problem wartości, „Czas. Pr. i Ekon.”, R. XVIII, z. 1–4, 5–8; R. XIX, z. 5–6, 9–12. Cele i metody statystyki handlu zagranicznego, W-wa 1921. Statystyka miejska, „Statystyka Miejska”, R. I, 1921, z. 2. Ogólne zasady przerzucenia podatków. Źródła archiwalne: ANKr., GLJ, sygn. 92. AUJ, S II 619, teczka personalna. Źródła drukowane i literatura: Akademia Ekonomiczna w Krakowie..., s. 72. CSUI, t. III: T–Ż (w druku). J. Dybiec, Uniwersytet Jagielloński..., passim. Łoza, s. 850. Źródła internetowe: http://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=hi.86469 (dostęp z 14 III 2014). http://www.ics.uci.edu/~dan/genealogy/Krakow/Families/Zweig.html (dostęp z 18 III 2014). ŻABIŃSKI Zbigniew Adam* Ojciec Albin, prof. AH w Kr.; matka Maria z d. Gąsiorowska. Wykształcenie • III Gimn. w Kr., kl. I–VIII: 1924/25–1931/32, matura 1 VI 1932. • UJ, Wydz. Prawa 1932/33–1935/36; egzaminy roczne na stopień magistra praw: egz. I – 5 III 1933; egz. II – 9 VI 1934; egz. III – 1 VI 1935; egz. IV – 13 VI 1936. Mgr praw UJ 13 VI 1936. • WSH w Kr. 1932/33–1934/35; dyplom ukończenia 2 X 1935. • Przedstawił na AH w Kr. rozprawę na stopień magistra nauk ekonomiczno-handlowych: „Znaczenie ksiąg publicznych dla obrotu gospodarczego”. Mgr nauk ekonomiczno-handlowych AH w Kr. 25 X 1945. • Przedstawił 10 II 1939 na UJ rozprawę na stopień doktora praw: „Rejestr handlowy”; przedmiot gł.: prawo handlowe i wekslowe; przedmiot pob.: prawo narodów; referent gł.: T. Dziurzyński; koreferent: S. Gołąb; egzaminator z przedmiotu pobocznego: Z. Sarna; ryg. – 4 III 1939. Dr praw UJ 18 III 1939. • Wniósł w WSE podanie o otwarcie przewodu kandydackiego z zakresu nauk ekonomicznych; dyscyplina podstawowa – rachunkowość na podstawie rozprawy: „Rozliczenie kosztów produkcji sprzężonej na przykładzie gazownictwa” (druk częściowy: Zagadnienie dokładności rachunku kosztów produkcji w gazownictwie, „Gaz, Woda, Technika Sanitarna”, 1957, nr 4; promotor: S. Górniak; recenzenci: L. Mayre (WSE w Kr.), S. Skrzywan (SGPiS) zastąpiony przez E. Wojciechowskiego (WSE w Ł.); egzaminy kandydackie: rachunkowość – 22 XI 1956; ekonomia polityczna – 6 XII 1956; materializm dialektyczny i historyczny – 22 VI 1956; jęz. rosyjski – 16 XII 1955; jęz. angielski – 22 XII 1955. Kandydat nauk ekonomicznych WSE w Kr. 24 IV 1958. • Wniósł w 1947 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa handlowego i wekslowego na podstawie rozprawy: Jednoosobowa spółka kapitałowa, Kr. 1948; referenci: T. Dziurzyński, K. Przybyłowski, J. Lande; kolokwium 18 III 1949; wykład habilitacyjny nt.: „Spółka jawna jako podmiot prawa” 19 III 1948. Doc. prawa handlowego i wekslowego UJ 19 III 1948 (Rada Wydz.), 16 XI 1949 (odmowa zatwierdzenia przez MOśw. w następstwie negatywnej opinii RGSW). • Wniósł 15 IV 1961 na UJ podanie o nadanie stopnia docenta nauk prawnych w zakresie prawa obrotu uspołecznionego na podstawie rozprawy: Odpowiedzialność przewoźnika jako wyraz charakteru prawnego umowy przewozu towarów, Kr. 1961; recenzenci: T. Dziurzyński (UJ), J. Górski (UAM), S. Grzybowski (UJ), A. Szpunar (UŁ), W. Górski (Polit. w Szcz.); kolokwium 26 II 1962; zwolniony 26 II 1962 z wykładu habilitacyjnego (tematy zgłoszone: „Zagadnienia cywilno-prawne przewozów energetycznych i sanitarnych”; „Charakter prawny pieniądza papierowego”). Docent (dr hab.) nauk prawnych w zakresie prawa obrotu uspołecznionego UJ 26 II 1962 (Rada Wydz.), 28 VI 1962 (MSWyż.). Kariera pozauniwersytecka Towarzystwo Ubezpieczeniowe „Florianka” w Kr., praktykant 1 IX–31 X 1934. Komunalna Kasa Oszczędności Miasta Kr., praktykant 1 IX–31 X 1935. Sąd Okręgowy w Kr., aplikant 17 X 1936–6 X 1937. Lic. Administracyjne i Handlowe w Kr., nauczyciel od 1 IX 1938. Zakłady Gazownicze w Kr., główny księgowy 1 IX 1952–30 IX 1962. PTE, członek. PTA, członek. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w UJ: Wydz. Prawa, doc. prawa handlowego i wekslowego (niezatwierdzony); dr hab. nauk prawnych. Wydz. Roln., Studium Spółdzielcze, wykładowca 1945–1951. • w AH (od 1950 – WSzE, od 1974 – AE) w Kr.: katedra organizacji handlu, asystent od 1 X 1937; tamże, wykładowca 1945–1950; zca prof. w katedrze statystyki ekonomicznej 1951–31 VIII 1952 (przerwa w zatrudnieniu IX 1952– IX 1957); Wydz. Produkcji i Obrotu Towarowego (Wydz. Ekonomiki Obrotu), Katedra (Zakład) Prawa, adiunkt 1 X 1957–30 IX 1962; tamże, docent etatowy 1 X 1962–1969; tamże, prof. nzw. (tytuł) 18 VI 1969; prof. zw. (tytuł) wniosek Rektora AE w Kr. z 9 VI 1974 odrzucony przez MNSWiT 25 II 1975; prodzie kan Wydz. Ekonomiki Obrotu 1 X 1968–30 IX 1972; Inst. Ekonomiki Obrotu Towarowego, zca dyrektora 1972–1981; Zakład Prawa, kierownik 1969–1983. Biblioteka Główna, kierownik 1945/46, 1948–1951. • w WSE w Katowicach: kontraktowy prof. 1950–1952. Inne: OOP, Krzyż Kawalerski 15 IX 1972. Najważniejsze prace Prawo cywilne dla ekonomistów, wyd. I: Kr. 1970; wyd. II: Kr. 1975. (współred. S. Bolland), Akademia Ekonomiczna w Krakowie w ubiegłym półwieczu (1925–1975), Kr. 1975. Banki spółdzielcze w Polsce w świetle prawa spółdzielczego i bankowego, W-wa 1978. Elementy prawa, wyd. I: Kr. 1975; wyd. II: Kr. 1976; wyd. III: Kr. 1978; wyd. IV: Kr. 1980; wyd. V: Kr. 1983. Systemy pieniężne na ziemiach polskich, Wr.–Kr. 1981. (współautorzy: J. Jarominek, J. Reyman), 100-lecie Towarzystwa Numizmatycznego w Krakowie, Kr. 1988. Źródła archiwalne: ANKr., 29/2302/78. AUE w Kr., sygn. 8193, teczka doktorska; sygn. 2/610A, teczka personalna; sygn. 1814, teczka personalna. AUJ, WP II 494, poz. 3359; WP II 512, teczka doktorska; WP II 539, poz. 207; WP III 1, prot. pos. Rady Wydz.; WP III 32, teczka habilitacyjna; WP IV 154, teczka habilitacyjna. Źródła drukowane: Akademia Ekonomiczna w Krakowie... Akademia Ekonomiczna w Krakowie w ubiegłym półwieczu (1925–1975), Kr. 1975, passim. J. Dębowski, 1945–1949..., s. 128. Dodatkowe biogramy profesorów zmarłych w roku 2014 BEKSIAK Janusz Michał ur. 19 II 1929 w Grzegorzewie k. Koła; zm. 25 VII 2014 w Warszawie, pogrzeb 5 VIII 2014 na Cm. Wojskowym na Powązkach tamże. Ojciec Michał (1901–1942), burmistrz Koła. Żona Joanna z d. Papuzińska (ur. 1939), ślub 5 XII 1957; dzieci: Agnieszka (ur. 1958); Antoni (ur. 1972). Wykształcenie • Wyższa Szkoła Handlu Morskiego w Sopocie. • SGH (od 1949 – SGPiS), Wydz. Przemysłu 1948–1955, mgr SGPiS 1955. • Przedstawił na SGPiS rozprawę na stopień doktora ekonomii: Rachunek ekonomiczny spółdzielni produkcyjnych, Warsz. 1961. Dr nauk ekonomicznych SGPiS 1961. • Wniósł na SGPiS podanie o nadanie tytułu docenta nauk ekonomicznych na podstawie rozprawy: Wzrost gospodarczy i niepodzielność inwestycji. Zmiany w planach perspektywicznych, Warsz. 1965. Docent (dr hab.) nauk ekonomicznych SGPiS 1966. Kariera pozauniwersytecka Szare Szeregi, harcerz 1943–1944. Armia Krajowa, powstanie warszawskie, uczestnik; niewola niemiecka, obóz w Lamsdorf, obóz w Mühlberg. Szewc 1946–1947. WSP w Ł., p. o. kwestora 1947–1948. CHZ Paged w Gdyni, pracownik 1949–1950. Letnia Szkoła Ekonomii, wykładowca. PZPR, członek 1956–1979; tamże, doradca naukowy I sekretarza Kom. Centralnego 1977–1979. NSZZ „Solidarność”, członek od 1980. Tow. Ekonomistów Polskich, członek; tamże, Zarząd Główny, wiceprzewodniczący. PAN, Komitet Nauk Ekonomicznych, członek. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w Wyższej Szkole Handlu Morskiego w Sopocie: asystent 1950–1953. • w SGPiS (od 1990 – SGH): Wydz. Handlu, Katedra Ekonomii, asystent od 1953; tamże, adiunkt do 1966; tamże, docent 1966–1972; tamże, prof. nzw. 1972 (stanowisko)–1979; tamże, prof. zw. od 11 I 1979 (tytuł) 1979 (stanowisko); tamże, kierownik katedry 1966–1968, 1972–1979, 1999–2000; prodziekan SGPiS; Kolegium Analiz Ekonomicznych, dziekan 1993–1999. • w UJ: II katedra ekonomii, prof. zw. 1 II 1991–30 IX 1995; tamże, p. o. kierownika 1 II 1991–30 IX 1994; tamże, kierownik 1 X–30 XI 1994; 1994–30 IX 1995; katedra ekonomii, prof. zw. 1 X 1995–30 IX 1999; tamże, kierownik 1 XII 1994–30 IX 1999; Zakład Teorii Ekonomii, kierownik 1 XII 1994–30 IX 1999. • w Wyższej Szkole Handlu i Prawa im. Ryszarda Łazarskiego (od VII 2010 – Uczelnia Łazarskiego): wykładowca 2006–2013. Inne: OOP, Krzyż Kawalerski. Nagroda Kisiela, laureat 1990. Krzyż AK 1990. Najważniejsze prace Matematyka w radzieckiej ekonomii, W-wa 1966. (współautor U. Libura), Równowaga gospodarcza w socjalizmie, wyd. I: W-wa 1969; wyd. II: W-wa 1972; wyd. III: W-wa 1974. Społeczeństwo gospodarujące, wyd. I: Warsz. 1972; wyd. II: W-wa 1976. (współautor, współredaktor), Zarządzanie przedsiębiorstwami, uczestnikami rynku dóbr konsumpcyjnych, t. 1–2, W-wa 1978; t. 3, W-wa 1983; t. 4, W-wa 1990. (współautorzy: T. Gruszecki, J. Jędraszczyk, J. Winiecki), Zarys programu stabilizacyjnego i zmian systemowych, W-wa 1990 (w jęz. ang.: Outline of a programme for stabilisation and systemic change, London 1990) (współredaktor), Badania nad edukacją ekonomiczną dla gospodarki rynkowej w Polsce, W-wa 1996. (współredaktor), Państwo w polskiej gospodarce w latach dziewięćdziesiątych XX wieku, W-wa 2001. (współredaktor), Polska gospodarka w XX wieku. Eseje historyczno-ekonomiczne, Ł. 2003. (współautorzy: M. Ciżkowicz, J. Karnowski), Falowanie aktywności gospodarczej. Przypadek Polski, W-wa 2013. Źródła archiwalne: AUJ, DSO, teczka personalna. Źródła drukowane i literatura: E. Adamowicz, U. Grzelońska. Janusz Beksiak – życie i praca, „Gazeta SGH”, nr 8/14 (307), 2014. H. Sosnowska, Subiektywne wspomnienie o profesorze Januszu Beksiaku, „Gazeta SGH”, 2014, nr 8/14 (307). Źródła internetowe: http://ahm.1944.pl/Janusz_Beksiak?lang=pl (dostęp z 10 X 2014). http:// www.sgh.waw.pl/pl/Strony/news.aspx?NewsID=ae706eed-0635-41fd-a087-909e78949678& ListID=e9d24fee-3073-4f61-a014-52ca7e07aff8 (dostęp z 10 X 2014). KOSTECKI Apoloniusz ur. 11 III 1923 w Warszawie; zm. 8 X 2014 w Krakowie; pogrzeb 16 X 2014 na cm. Rakowickim tamże. Ojciec Antoni; matka Waleria; rodzeństwo: Zbigniew; Władysława; Mieczysława. Żona: Halina z d. Kowalska. Wykształcenie • Gimn. w Poznaniu, matura mała 1939. Tajne nauczanie z zakresu lic. administracyjno-handlowego w Kr. 1942. Lic. Handlowe w Kr., matura 26 VIII 1948. • Wyższa Szkoła Handlowe we Wr. 1946/47–1948/49. Dyplom ukończenia studiów I stopnia 11 X 1950. • UWr., Wydz. Prawa 1948/49–1949/50; świadectwo odejścia 13 X 1950. • UJ, 1948/49 trym. I; świadectwo odejścia 6 XII 1948; 1950/51–1951/52; mgr praw UJ 25 VI 1952. • Wniósł 24 II 1955 na Wydz. Ekonomii Politycznej Uniw. w Warsz. podanie o otwarcie przewodu kandydackiego z zakresu prawa finansowego na podstawie rozprawy: „Pomoc finansowa państwa ludowego czynnikiem rozwoju spółdzielczości produkcyjnej” (niezaakceptowany przez Radę Wydz.); promotor W. Bieda; egzaminy kandydackie: j. rosyjski – 26 III 1955; j. niemiecki – 1 VII 1955. • Wniósł 9 XI 1956 podanie o przeniesienie na UJ przewodu kandydackiego, Rada Wydz. Prawa 1 VI 1957 wyraziła zgodę na przeniesienie przewodu z zakresu prawa finansowego na podstawie rozprawy: „Pomoc fi nansowa państwa dla spółdzielczości wiejskiej”; promotor K. Ostrowski; egzaminy kandydackie: materializm dialektyczny i historyczny 30 V 1957 (przewód przerwany z powodu zmian w przepisach, wznowiony jako doktorski na podstawie ustawy z 5 XI 1958). • Przedstawił na UJ rozprawę na stopień doktora praw: Pomoc fi nansowa państwa dla rolniczych spółdzielni produkcyjnych, „Folia Oeconomica”, Kr., z. 3, 1961 (druk: Główne formy pomocy finansowej państwa dla rolniczych spółdzielni produkcyjnych w Polsce Ludowej w latach 1949–1960, Kr. 1964); promotor: K. Ostrowski (UJ); recenzenci: J. Lubowiecki (Uniw. w Warsz., UŁ); W. Bieda (WSE w Kr.); egz. z podstawowych zagadnień fi lozofii 18 XII 1961; egz. z prawa finansowego 18 XII 1961. Dr praw UJ 18 XII 1961. • Wniósł 19 XI 1966 na UJ podanie o nadanie stopnia docenta nauk prawnych w zakresie prawa finansowego na podstawie rozprawy: Rola norm prawa fi nansowego w kształtowaniu systemu finansowego kółek rolniczych, Kr. 1967; recenzenci: K. Ostrowski (UJ), S. Ritterman (UJ), M. Weralski (Uniw. w Warsz.); kolokwium 14 II 1967. Docent (dr hab.) nauk prawnych w zakresie prawa finansowego 14 II 1967 (Rada Wydz.), 27 IX 1967 (MOiSWyż.). Kariera pozauniwersytecka Okupacja niemiecka, różne prace w Polsce środkowej. Tajne nauczanie. Powiatowa Spółdzielnia Rolniczo-Handlowa w Rożnicy (Jędrzejowie), kierownik VII 1944– 31 I 1946. Państwowe Zjednoczenie Młyńsko-Piekarskie we Wr., kierownik administracyjny 26 III–26 XI 1946. Wytwórnia Lakierów „Pegen” we Wr., kierownik administracyjno-finansowy 1 VII 1947–30 VII 1948. Międzynarodowe Targi Poznańskie w Poz., kierownik rejonu 1949. Polski Związek narciarski, członek 1946–1949. Tow. Sportowe Wisła w Kr., członek 1946–1949. Związek Zawodowy Pracowników Przemysłu Chemicznego we Wr., członek. Zrzeszenie Studentów polskich we Wr., członek. ZNP, członek. Tow. Przyjaźni Polsko-Radzieckiej, członek. PAN, Inst. Państwa i Prawa, członek; tamże, Oddz. w Kr., Komisja Prawnicza, członek. Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych Solidarności, uczestnik prac. Kariera uniwersytecka (akademicka) • w AGH: Wydz. Politechniczne, starszy asystent 1 IV 1951–30 IX 1952. • w Akademii Medycznej w Kr.: wykładowca. • w WSzE w Kr.: katedra ekonomii politycznej, adiunkt 1 X 1952–31 V 1956. • w UJ: Wydz. Rolniczy, prowadzący ćwiczenia 1 IX 1951–31 VIII 1952. Wydz. Prawa, katedra prawa finansowego, adiunkt 1 XI 1955–28 II 1968; tamże, docent etatowy 1 III 1968–31 VII 1980; tamże, prof. nzw. 1 VIII 1980 (stanowisko) 10 VII 1980 (tytuł)–30 XI 1989; tamże prof. zw. 1 XII 1989–30 IX 1993 (dalsze zatrudnienie na umowę do 2002 r.), prof. zw. 1 X 1993–30 IX 2002; tamże, kierownik 1 X 1968–31 IV 1970, 18 IX 1981–30 IX 1993; tamże, opiekun 1 X 1993–30 IX 1999; tamże, p. o. kierownika 1 X 1999–30 IX 2001; Inst. Administracji i Zarządzania, Zakład Prawa Finansowego, kierownik 1 V 1970–17 IX 1981; Studium Administracyjne, z-ca kierownika 1 II 1970–30 IX 1972; prodziekan 1 X 1972–31 VIII 1975. • w Uniw. w Bochum: wykładowca 20 XII 1989–28 II 1990. • w Krakowskiej Szkole Wyższej (od 27 II 2009 – Krakowska Akademia) im. A.F. Modrzewskiego: Katedra Prawa Finansowego, prof. zw. od 1 IV 2003; tamże, kierownik. Inne: Odznaka Za Zasługi dla Ziemi Krakowskiej 1969. ZKZ 1975. Najważniejsze prace System ekonomiczno-finansowy organizacji kółek rolniczych, wyd. I: Poz. 1976; wyd. II: Poz. 1978. System finansowy jednostek gospodarczych kółek rolniczych, W-wa 1979. Prawo czekowe, Zakamycze 1998. (red.), Prawo finansowe i nauka prawa fi nansowego na przełomie wieków. Ogólnopolska Konferencja Katedr Prawa Finansowego, Kraków, 21–23 października 1999 r., Zakamycze 2000. (red.), Z dziejów katedr skarbowości i prawa skarbowego oraz katedr prawa finansowego w Polsce, Kr. 2010. Źródła archiwalne: AUJ, DSO, teczka personalna; WP III 94; WP III 151; WP IV 153, teczka doktorska; WP IV 154, teczka habilitacyjna; WP (nowa akcesja), teczka profesorska; WR 44, teczka personalna. Źródła drukowane i literatura: Nauka prawa finansowego po I dekadzie XXI wieku. Księga pamiątkowa dedykowana Profesorowi Apoloniuszowi Kosteckiemu, red. I. Czaja-Hliniak, Kraków 2012. ANEKSY I. OSOBY, KTÓRE WNIOSŁY PODANIE O UDZIELENIE VENIAM LEGENDI (I O HABILITACJĘ), ALE Z RÓŻNYCH PRZYCZYN NIE UKOŃCZYŁY POSTĘPOWANIA – WYCOFANIE PODANIA, ODRZUCENIE PRZEZ KOLEGIUM PROFESORÓW (RADĘ WYDZIAŁU), BRAK ZATWIERDZENIA MINISTERIALNEGO BALZER Oswald ur. 23 I 1858 w Chodorowie; zm. 11 I 1933 we Lwowie. Dnia 27 X 1884 Wydz. Prawa i Um. Pol. ULw. przysłał prośbę o dokonanie oceny rozprawy wniesionej celem uzyskania veniam legendi; referent: M. Bobrzyński 29 XI 1884. Źródła archiwalne: AUJ, WP II 138, teczka habilitacyjna. Źródła drukowane: R. Nowacki, Oswald Balzer (1858–1933), Opole 1998. BAUTRO Eugeniusz Henryk ur. 12 VII 1891 w Kołaczycach; zm. 9 IX 1962. Wniósł w 1925 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi; referenci: E. Krzymuski, S. Gołąb, W. Heinrich. Źródła archiwalne: AUJ, WP II 85, prot. pos. Rady Wydz. AUMK, sygn. K-1/31, teczka personalna. Źródła drukowane: CSUI, t. III: A–D, s. 163. BEŁCIKOWSKI STANISŁAW ur. w 1841. Wniósł w 1873 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa handlowego i wekslowego. Źródła drukowane i literatura: CSUI, t. III: A–D, s. 183. K. Michalewska, Habilitacje w Uniwersytecie Jagiellońskim 1848–1918, Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego, 1963, Prace Historyczne, z. 12, s. 126. BIGELEISEN (BIEGELEISEN) Leon Władysław ur. w 1885; zm. po 1939. Wniósł na UJ podanie o udzielenie veniam legendi; na posiedzeniu Kol. Prof. 8 VI 1916 wybrano referentów: A. Górskiego i A. Krzyżanowskiego. Źródła archiwalne: AUJ, WP II 84 prot. pos. Rady Wydz. Źródła drukowane i literatura: Łoza, s. 41. BOLLAND Stefan ur. 29 I 1910; zm. 1983. Wniósł w 1945 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu skarbowości i prawa skarbowego na podstawie rozprawy: Uwagi o teorii przerzucania podatków, Kr. 1947; Rada Wydz. 17 XI 1945 wybrała na referentów: A. Krzyżanowskiego, J. Michalskiego, W. Krzyża nowskiego. Źródła archiwalne: WP III 1, prot. pos. Rady Wydz. Źródła drukowane: Akademia Ekonomiczna w Krakowie..., s. 144. BRANDSTÄTTER Izaak ur. 25 IX 1876 w Jaśle. Wniósł w 1920 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa karnego na podstawie rozprawy: Przyczyna właściwego przestępstwa w prawie karnym, Kr. 1920; referent sprawy: E. Krzymuski; Rada Wydz. Prawa 6 III 1923 podania: „dla braku warunków w ustawie określonych nie uwzględniono”. Źródła archiwalne: AUJ, WP II 85, prot. pos. Rady Wydz.; WP II 138, teczka habilitacyjna. CHŁĘDOWSKI Kazimierz ur. 28 II 1843 w Lubatówce k. Krosna; zm. 20 III 1920 w Wiedniu. Wniósł 23 II 1868 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu umiejętności politycznych (z ekonomii politycznej – wg programu wykładów) na podstawie rozprawy: O kredycie rolniczym i jego instytucjach, Kr. 1968; wykład habilitacyjny: „O pojęciu i podziale ekonomii politycznej” (nie podszedł). Źródła archiwalne: AUJ, WP II 79, prot. pos. Rady Wydz.; WP II 138, teczka habilitacyjna. Źródła drukowane i literatura: Biogramy uczonych..., z. 1: A–J, s. 196–198. CSUI, t. III:A–D, s. 542. DRUKS Stanisław Marian (przed 19 III 1924 – Samuel Juda) ur. 16 IX 1883 w Rohatyniu. Wniósł 14 IX 1925 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu fi lozofii prawa na podstawie rozprawy: Typy myślenia w fi lozofi i prawa, Kr. 1926; Rada Wydz. Prawa 18 I 1926 wstrzymała procedurę do czasu przedłożenia drukowanej wersji rozprawy. Źródła archiwalne: AUJ, WP II 138, teczka habilitacyjna. GROSSMAN (GROSSMANN) Henryk (do 26 I 1915 – Chaskel) ur. 14 IV 1881 w Krakowie; zm. 24 XI 1950 w Lipsku. Wniósł 1 V 1916 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu ekonomii politycznej na podstawie rozprawy: Österreichs Handelspolitik mit Bezug auf Galizien in der Reformperiode 1772–1790, W. 1914; procedura uzyskania veniam legendi nie została rozpoczęta. Źródła archiwalne: AUJ, WP II 138, teczka habilitacyjna. Źródła drukowane i literatura: CSUI, t. III: E–J, s. 561. GUMPLOWICZ Ludwik ur. 9 III 1838 w Krakowie; zm. 19 VIII 1909 w Grazu. Wniósł 31 I 1868 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu powszechnej historii prawa na podstawie rozpraw: Wola ostatnia w rozwoju dziejowym i umiejętnym. Rys prawno-historyczny, Kr. 1864, Prawodawstwo polskie względem Żydów, wyd. I: Kr. 1867; wyd. II: W-wa 2008; referenci: U. Heyzmann, P. Burzyński; Kol. Prof. 8 VII 1868 uznało przedłożone prace za niewystarczające do udzielenia veniam legendi i podanie odrzuciło. Źródła archiwalne: AUJ, WP II 138, teczka habilitacyjna. Źródła drukowane i literatura: CSUI, t. III: E–J, s. 618. Źródła internetowe: http://gams.uni-graz.at/archive/objects/context:lge/methods/sdef:Context/get?mode =biography&locale=pl (dostęp z 26 VIII 2013). HOFMOKL (HOFMOKL-OSTROWSKI) Zygmunt ur. 6 XII 1873 w Wiedniu; zm. 1963; pochowany na Starych Powązkach w W-wie. Wniósł 12 XI 1901 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu ekonomii politycznej na podstawie rozprawy: Ideenskizze zur Begriffsbestimmung der Ökonomik als Sonderdisciplin, W. 1901; referenci: J. Milewski, J. Leo, W.A. Czerkawski; Kol. Prof. 17 III 1902 uznało rozprawę za nienadającą się do udzielenia veniam legendi. Wniósł w 1905 na UJ drugie podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu ekonomii politycznej na podstawie tej samej rozprawy oraz dorobku naukowego; referenci: J. Milewski, W.A. Czerkawski; sam zainteresowany 27 I 1919 przeniósł podanie o udzielenie veniam legendi na Uniw. w W-wie. Wniósł w 1945 podanie o udzielenie veniam legendi. Rada Wydz. Prawa 5 III 1945 skierowała podanie do normalnego postępowania. Źródła archiwalne: AUJ, WP II 138, teczka habilitacyjna; WP III 1, prot. pos. Rady Wydz. Źródła drukowane i literatura: Łoza, s. 261. INDRASZKIEWICZ Jerzy ur. 8 V 1942 w Krakowie; zm. 1996. Wniósł w 1983 na UJ podanie o udzielenie stopnia doktora habilitowanego nauk politycznych na podstawie rozprawy: Wpływ przedmiotów społeczno-politycznych na poziom wiedzy i zainteresowań studentów uczelni ekonomicznych PRL, Kr. 1983; recenzenci: K. Opałek. C. Mojsiewicz (UAM), R. Dyoniziak (AE w Kr.); kolokwium 9 I 1984. Dr hab. nauk politycznych 9 I 1984 (Rada Wydz.), 25 III 1985 (odmowa zatwierdzenia przez CKK). Źródła archiwalne: AUJ, WP (nowa akcesja), teczka habilitacyjna. JAKUBOWSKI Roman ur. w 1849 w Kętach. Wniósł 15 III 1870 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa publicznego i administracyjnego austriackiego na podstawie rozprawy: „O prawie propinacyjnym w Galicji”; referenci: J. Dunajewski, E. Fierich; Kol. Prof. uznało rozprawę za niewystarczającą do uzyskania veniam legendi. Źródła archiwalne: AUJ, WP II 138, teczka habilitacyjna. Źródła drukowane i literatura: CSUI, t. III: E–J, s. 925. JANOWICZ (RADWAN-JANOWICZ) Aleksander ur. 16 VIII 1843 we Lwowie; zm. 11 III 1919 w Rudołowicach. Dnia 22 X 1881 Wydz. Prawa i Um. Pol. ULw,. przysłał prośbę o dokonanie oceny rozprawy wniesionej celem uzyskania veniam legendi: O świadkach. Studium historii prawa niemieckiego, Lw. 1883; referenci: M. Bobrzyński, J. Girtler. Źródła archiwalne: AUJ, WP II 138, teczka habilitacyjna. KAŃSKI Mikołaj ur. 8 IX 1818 w Dobczycach; zm. 18 II 1898 w Krakowie. Wniósł 10 XI 1849 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu kameralistyki. Źródła archiwalne: AUJ, WP II 138, teczka habilitacyjna. Źródła drukowane i literatura: http://www.palestra.pl/index.php?go=artykul&id=949 (dostęp z 26 VIII 2013). KĘDZIERSKA-CIEŚLAK (KĘDZIERSKA-CIEŚLAKOWA, wcześniej – KUNYSZ, KĘDZIERSKA-KUNYSZ) Alicja ur. 26 XII 1929; zm. 20 XI 2006. Wniosła na UJ podanie o nadanie stopnia doktora habilitowanego nauk prawnych w zakresie prawa cywilnego na podstawie rozprawy: Komis. Zagadnienie cywilnoprawne, W-wa 1973; recenznenci: Z. Radwński (UAM), Jerzy Ignatowicz (UMCS), A. Szpunar (UŁ), J. Gwiazdomorski, S. Gizbert-Studnicki; kolokwium 9 IV 1973; 8 VI 1973 prośbę wycofała. Źródła archiwalne: AUJ, WP IV 153, teczka doktorska; WP IV 154, teczka habilitacyjna. Źródła internetowe: http://www.palestra.pl/index.php?go=artykul&id=2227 (dostęp z 12 XII 2013). KOLSZEWSKI Konrad Wniósł w 1921 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu administracji i prawa administracyjnego na podstawie rozprawy: „Ochrona praw jednostki wobec administracji państwa”; referenci: K.W. Kumaniecki, M. Rostworowski; podanie wraz załącznikami 2 VII 1923 odesłano do Poznania (miejsca zamieszkania petenta). Źródła archiwalne: AUJ, WP II 85, prot. pos. Rady Wydz.; WP II 138, teczka habilitacyjna. KOLISCHER (od 21 VIII 1908 – KRZETUSKI) Karol ur. 14 VII 1869 w Brodach; zm. 1940 w Charkowie. Wniósł 24 II 1906 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu ekonomii społecznej na podstawie rozprawy: „Waluta a ceny”; referenci: W.A. Czerkawski, J. Milewski (od 4 VI 1907 – A. Górski); Kol. Prof. 16 I 1912 uznało rozprawę przedłożoną celem uzyskania veniam legendi za niewystarczającą. Źródła archiwalne: AUJ, WP II 83-84, prot. pos. Rady Wydz.; WP II 138, teczka habilitacyjna. Źródła drukowane i literatura: CSUI, t. III: K–Ł, s. 329. KOREŃC (KORENC) Julian Wniósł w 1932 podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu ekonomii, Rada Wydz. Prawa 23 XI 1932 wybrała na referentów A. Krzyżanowskiego i A. Heydla. Źródła archiwalne: AUJ, WP II 86, prot. pos. Rady Wydz. KORNAŚ Emil ur. 10 X lub 11 X 1933 w Muszynie; zm. 1993. Wniósł 1977 na UJ podanie o nadanie stopnia doktora habilitowanego nauk prawnych na podstawie rozprawy: Sprawiedliwość międzynarodowa, Kr. 1979; recenzenci: K. Opałek; K. Kocot, zastąpiony przez J. Simonidesa; R. Bierzanek (UŁ); kolokwium 12 I 1981; przewód niedokończony z powodu wypożyczenia akt celem uzupełnienia przez samego zainteresowanego, który mimo pism ponaglających nie oddał dokumentów. Źródła archiwalne: AUJ, DSO, teczka personalna; WP (nowa akcesja), teczka habilitacyjna. KOZACZKA Adam Tadeusz ur. 10 I 1908 w Krakowie. Wniósł 1 XII 1959 na UJ podanie o nadanie stopnia doktora habilitowanego nauk prawnych na podstawie rozprawy: „Od błędu pobudki do błędu usprawiedliwionego”; recenzenci: A. Ohanowicz (UAM), A. Wolter (UMCS), S. Grzybowski (UJ); wycofał pracę i przedstawił rozprawę zmienioną: Błąd jako wada oświadczenia woli, Kr. 1961; recenzenci: A. Ohanowicz (UAM), A. Wolter (UMCS), S. Grzybowski (UJ), J. Gwiazdomorski (UJ); dopuszczony 5 V 1962 do kolokwium; wycofał 5 V 1962 podanie. Źródła archiwalne: AUJ, WP IV 1–2, prot. pos. Rady Wydz; WP IV 154, teczka habilitacyjna. KROŃSKI Aleksander Wniósł w 1918 podanie o udzielenie veniam legendi na podstawie rozprawy: „Ustrój komunalny miast”; referent K.W. Kumaniecki; Kol. Prof. 5 XI 1918 uchwaliło odpowiedź, że praca przedłożona jako poularyzacyjna nie nadawałaby się jako podstawa do podania habilitacyjnego. Źródła archiwalne: AUJ, WP II 85, prot. pos. Rady Wydz.; WP II 104. LEŚKO Teofi l ur. 27 IX 1929 w Maciejowie k. Kowla; zm. 17 VI 1990. Wniósł w 1969 na UJ podanie o nadanie stopnia doktora habilitowanego nauk prawnych w zakresie prawa karnego na podstawie rozprawy: System kar sądowych w prawie karnym wojskowym, W-wa 1968; komisja 26 V 1969 dopuścił do wszczęcia przewodu; wycofał 28 V 1971 podanie. Źródła archiwalne: AUJ, WP IV 154, teczka habilitacyjna. MOCHNACKI Leon Wniósł 25 V 1853 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa rzymskiego. Źródła archiwalne: AUJ, WP II 138, teczka habilitacyjna. NOWAK Kazimierz ur. 15 I 1915 w Żelisławicach. Wniósł 21 I 1960 na UJ podanie o nadanie stopnia doktora habilitowanego nauk prawnych na podstawie rozprawy: „Zasady federalistyczne w ustawie zasadniczej i praktyce państwowej w Niemieckiej Republice federalnej”; recenzenci: K. Biskupski (UMK), G.L. Seidler (UMCS), S. Rozmaryn (Uniw. w W-wie), zrezygnował, K. Grzybowski (UJ), A. Burda (UMCS), nie nadesłał recenzji, A. Mycielski (UWr.); kandydat po negatywnych recenzjach 31 X 1961 wycofał podanie, przewód umorzono. Źródła archiwalne: AUJ, WP IV 1–2, prot. pos. Rady Wydz.; WP IV 154, teczka habilitacyjna. NOWOSIELSKI Jerzy Wniósł w 1920 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa kościelnego; referenci: E. Krzymuski, J. Brzeziński. Źródła archiwalne: AUJ, WP II 138, teczka habilitacyjna. REMBOWSKI Aleksander ur. 8 XI 1847 w Klonowie; zm. 9 IX 1906 w Warszawie. Wniósł 20 II 1874 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa ogólnego państwowego; Kol. Prof. 24 II 1874 nie przychyliło się do podania, za powód podano brak doktoratu z prawa, kandydat posiadał magisterium z prawa (kandydat praw) oraz doktorat fi lozofi i uzyskany w Uniw. w Heidelbergu. Źródła archiwalne: AUJ, WP II 138, teczka habilitacyjna. RÖTTINGER (RETINGER, ROETTINGER) Józef Stanisław ur. 1 IV 1848 w Tarnowie; zm. 7 II 1897. Wniósł 13 II 1878 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu powszechnej księgi ustaw cywilnych na podstawie rozprawy: „O wartości szczególnego upodobania zawartej w §1331 kodeksu cywilnego”; petent 3 IV 1879 odstąpił od prośby i odebrał alegata. Źródła archiwalne: AUJ, WP II 138, teczka habilitacyjna. Źródła drukowane i literatura: CSUI, lit. R, s. 316–317. S. Dobrowolski, Retinger Józef Stanisław, PSB, t. XXXI, s. 147–148. SAND Kazimierz ur. 4 X 1911 w Rożniatowie; zm. 2000 w Lublinie. Dnia 10 XI 1966 dziekan Wydziału Prawa UMCS przesłał podanie K. Sanda o wszczęcie przewodu habilitacyjnego, gdyż w Katedrze Prawa Administracyjnego na Wydz. Prawa UMCS brak specjalisty z tytułem profesora. Rada Wydz. Prawa UJ 3 IV 1967 odmówiła wszczęcia przewodu. Źródła archiwalne: AUJ, WP II 138, teczka habilitacyjna. AUMCS, sygn. K-6302, teczka personalna. Źródła drukowane i literatura: J. Szreniawski, Kazimierz Sand, w: Profesorowie Wydziału Prawa i Administracji UMCS..., s. 212–216. SULERZYCKI (JUNOSZA-SULERZYCKI) Władysław ur. 1852 w Górkach Zagajnych k. Kcynii. Wniósł 10 X 1882 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa kanonicznego na podstawie rozprawy: „Prawo azylu”; referenci: U. Heyzman, F.K. Kasparek; Kol. Prof. 26 IV 1883 uznało przedstawioną rozprawę za niewystarczającą. Źródła archiwalne: AUJ, WP II 138, teczka habilitacyjna. Źródła drukowane i literatura: CSUI, t. III: S–Ś (w druku). SZARSKI (do 1894 – FEINTUCH) Marcin ur. 10 IV 1868 w Krakowie. Wniósł 18 X 1919 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu nauki gospodarstwa społecznego; podanie nie było rozpatrywane przez Kol. Prof. z powodu nienadesłania rozprawy, która miałaby być podstawą habilitacji. Źródła archiwalne: AUJ, WP II 138, teczka habilitacyjna. Źródła drukowane i literatura: CSUI, t. III: S–Ś (w druku). T. Latos, Szarski Marcin, PSB, t. XLVII, s. 120–122. SZUKIEWICZ Władysław ur. 25 IV 1843 w Krakowie. Wniósł 29 X 1867 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu administracji ogólnej i austriackiej szczegółowo na podstawie rozprawy: „O parcelowaniu gruntów z rzutem oka na dotychczasowe prawodawstwo rolne Austrii”. Źródła archiwalne: AUJ, WP II 138, teczka habilitacyjna. Źródła drukowane i literatura: CSUI, t. III: S–Ś (w druku). SZYMAŃSKI Zdzisław ur. 1897; zm. 1980. Wniósł w 1945 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu ekonomii ubezpieczeń na podstawie rozprawy: „Prawo wielkich liczb i koncentracja w przemyśle ubezpieczeniowym”; referenci: A. Krzyżanowski, T. Dziurzyński, W. Krzyżanowski; kolokwium 23 IV 1947; zwolniony z wykładu habilitacyjnego 23 IV 1947. Doc. ekonomii ubezpieczeń UJ 23 IV 1947. MOśw. odmówiło zatwierdzenia. Źródła archiwalne: AUJ, WP III 1, prot. pos. Rady Wydz. TURKOWSKA-SOBOLEWSKA Barbara ur. 2 XI 1932 w Przemyślu; zm. 9 III 1997 w Krakowie. Wniosła 17 XII 1976 na UJ podanie o nadanie stopnia doktora habilitowanego nauk politycznych na podstawie rozprawy: Doktryna polityczna liberalizmu arystokratycznego we Francji w latach 1814–1848, Kr. 1977; recenzenci: J. Baszkiewicz (Uniw. w W-wie), H. Olszewski (UAM), M. Waldenberg. Źródła archiwalne: AUJ, WP (nowa akcesja), teczka habilitacyjna. WEIGEL Ferdynand ur. 31 XII 1826 we Lwowie; zm. 28 VIII 1901 we Lwowie. Wniósł na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu fi lozofii prawa oraz prawa narodów. MWiO 2 I 1863 odmówiło zatwierdzenia. Źródła archiwalne: AUJ, WP II 138, teczka habilitacyjna. Źródła drukowane: SBAP, t. I: S–Ż, s. 458–460. WILKOSZ Ferdynand Bronisław ur. 15 IX 1840 w Krzeczowie. Wniósł 18 V 1864 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu fi lozofii prawa i prawa narodów na podstawie rozprawy: „O celu państwa w szczególności i celu wszystkich państw cywilizowanych (razem wziętych) w ogóle”; petent 5 XII 1864 odstąpił i odebrał alegata. Źródła archiwalne: AUJ, WP II 138, teczka habilitacyjna. Źródła drukowane i literatura: CSUI, t. III: T–Ż (w druku). WINIARSKI Stefan Bohdan (Bohdan Stefan) ur. 27 IV 1884 w Bohdanowie k. Nowogrodu; zm. 4 XII 1969 w Poznaniu. Wniósł 5 XII 1913 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa politycznego ogólnego i austriackiego na podstawie rozprawy: Przedstawicielstwo ustosunkowane i reforma wyborcza we Francji, W-wa 1913; wszystkie załączniki do podania 18 I 1922 odesłano do Poznania. Źródła archiwalne: AUJ, WP II 137; WP II 138, teczka habilitacyjna. Źródła drukowane i literatura: CSUI, t. III: T–Ż (w druku). J. Sandorski, Bohdan Winiarski: prawo, polityka, sprawiedliwość, Poz. 2004. WISŁOCKI (SAS-WISŁOCKI) Juliusz Józef Stanisław ur. 11 IV 1909; zm. 3 IX 1973. Wniósł w 1945 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu prawa rzymskiego na podstawie rozprawy: Dzieje prawa rzymskiego w Polsce, W-wa 1945; Rada Wydz. Prawa 19 V 1945 wybrała komisję w składzie: F. Zoll iun., S. Kutrzeba, Z. Lisowski, W. Kozubski, (od 24 IX 1945 – A. Vetulani). Źródła archiwalne: AUJ, WP III 1, prot. pos. Rady Wydz. Źródła internetowe: http://www.palestra.pl/index.php?go=artykul&id=1177 (dostęp z 14 III 2014). ZIOMEK Maksymilian Wniósł w 1937 na UJ podanie o udzielenie veniam legendi z zakresu statystyki. Rada Wydziału Prawa 1 V 1937 wybrała komisję w składzie: K.W. Kumaniecki, A. Krzyżanowski, T. Lulek (od 16 XI 1938 – A. Heydel). Źródła archiwalne: AUJ, WP II 86, prot. pos. Rady Wydz.; WP II 512, teczka doktorska. II. PREZESI I SEKRETARZE KOLEGIUM MORALNEGO1 PREZESI KOLEGIUM MORALNEGO 1780–1784/85 ksiądz Józef Alojzy Putranowicz 1785/86–1789/90 ks. Józef Szabel 1790/91–1797/98 ks. Bonifacy Garycki 1798/99 ks. Franciszek Kolendowicz 1799/1800 ks. Wincenty Smaczniński 1800/01–1802/03 ks. Walerian Bogdanowicz SEKRETARZE KOLEGIUM MORALNEGO 1783/84–1785/86 ks. Józef Bogucicki 1786/87–1787/88 ks. Walerian Bogdanowicz 1788/89–1789/90 Józef Januszewicz 1790/91–1791/92 ks. Sebastian Czochron 1792/93– Jacek Przybylski 1 Złożone ze Szkoły Teologicznej, Szkoły Prawa i Szkoły Literatury. Wykaz na podstawie: AUJ, S I 144–145. III. DZIEKANI I PRZEWODNICZĄCY KOLEGIUM PROFESORÓW (RADY WYDZIAŁOWEJ (WYDZIAŁU)), ZASTĘPCY DZIEKANÓW, DYREKTORZY WYDZIAŁU, SENIORZY WYDZIAŁU, PRODZIEKANI I ZASTĘPCY PRODZIEKANÓW2 1803/04 Dziekan Jakub Kraus 1805/06 Dziekan Jakub Kraus (od 22 VI 1806 – Franciszek Marx) Dyrektor Jakub Józef Pratobevera Senior Franciszek Marx 1806/07 Dziekan Karol Appeltauer Dyrektor Jan Morak Senior Franciszek Marx 1807/08 Dziekan Józef Orsler Dyrektor Jan Morak Senior Franciszek Marx 1808/09 Dziekan Józef Orsler Dyrektor Jan Morak Senior Karol Appeltauer 1809/10 Dziekan Józef Januszewicz Dyrektor ks. Bonifacy Garycki 1810/11 Dziekan Józef Januszewicz (od 3 I 1811 – ks. Bonifacy Garycki) Dyrektor ks. Bonifacy Garycki 1811/12–1813/14 Dziekan Bonifacy Garycki 1814/15–1815/16 Dziekan Adam Szymon Krzyżanowski 1816/173–1819/20 Dziekan Augustyn Boduszyński 2 Wykaz na podstawie: AUJ, S I 144–145; WP II 75–86; WP III 1; WP IV 1–5 oraz drukowanych Składów osobowych. 3 Wg Index Lectionum, Kr. 1817 dziekanem w roku szkolnym 1816/17 był Adam Szymon Krzyżanowski. 1820/21–1922/23 Dziekan Feliks Słotwiński 1823/24–1825/26 Dziekan vacat4 Zca Dziekana Adam Szymon Krzyżanowski 1826/27–1832/33 Dziekan Adam Szymon Krzyżanowski 1833/34–1834/35 Dziekan Feliks Słotwiński 1835/36–1836/37 Dziekan Antoni Matakiewicz 1837/38–1838/39 Dziekan Ferdynand Kojsiewicz 1839/40–1840/41 Dziekan Jakub Girtler 1841/42–1842/43 Dziekan Feliks Słotwiński 1843/44–1844/45 Dziekan Ferdynand Kojsiewicz 1845/46–1847/48 Dziekan Feliks Słotwiński 1848/49–1849/50 Dziekan Wawrzyniec Soświński 1850/51 Dziekan Feliks Słotwiński Zca dziekana Wawrzyniec Soświński (1850/51 sem. I); Ignacy Hammer (1850/51 sem. II) 1851/52 Dziekan Ignacy Hammer Zca dziekana Feliks Słotwiński 1852/53–1859/60 Dziekan Edward Fierich 1860/61 Dziekan Ignacy Hammer Zca dziekana Edward Fierich 1861/62 Dziekan Michał Koczyński Zca dziekana Ignacy Hammer 4 Wg Index Lectionum, Kr. 1923 dziekanem w roku szkolnym 1823/24 był Mikołaj Hoszowski. 1862/63 Dziekan Julian Dunajewski Zca dziekana Michał Koczyński 1863/64 Dziekan Piotr Burzyński Zca dziekana Julian Dunajewski 1864/65 Dziekan Udalryk Heyzman (1864/65 sem. I), Edward Buhl (1864/65 sem. II) Zca dziekana Edward Buhl (1864/65 sem. I), Piotr Burzyński (1864/65 sem. II) 1865/66 Dziekan Edward Buhl Zca dziekana Piotr Burzyński 1866/67 Dziekan Edward Fierich Zca dziekana Edward Buhl 1867/68 Dziekan Julian Dunajewski Zca dziekana Edward Fierich 1868/69 Dziekan Edward Buhl Zca dziekana Fryderyk Zoll sen. 1869/70 Dziekan Piotr Burzyński Zca dziekana Edward Buhl 1870/71 Dziekan Udalryk Heizman Prodziekan Piotr Burzyński 1871/72 Dziekan Fryderyk Zoll sen. Zca dziekana Udalryk Heyzman 1872/73 Dziekan Aleksander Bojarski Prodziekan Fryderyk Zoll sen. 1873/74 Dziekan Maksymilian Zatorski Prodziekan Aleksander Bojarski 1874/75 Dziekan Jakub Girtler Prodziekan Maksymilian Zatorski 1875/76 Dziekan Franciszek Ksawery Kasparek Prodziekan Jakub Girtler 1876/77 Dziekan Edward Fierich Prodziekan Franciszek Ksawery Kasparek 1877/78 Dziekan Julian Dunajewski Zca dziekana Edward Fierich 1878/79 Dziekan Fryderyk Zoll sen.5 Zca dziekana Edward Fierich 1879/80 Dziekan Aleksander Bojarski Prodziekan Fryderyk Zoll sen. 1880/81 Dziekan Maksymilian Zatorski Prodziekan Aleksander Bojarski 1881/82 Dziekan Jakub Girtler Prodziekan Maksymilian Zatorski 1882/83 Dziekan Franciszek Ksawery Kasparek Prodziekan Jakub Girtler 1883/84 Dziekan Michał Bobrzyński Prodziekan Franciszek Ksawery Kasparek 1884/85 Dziekan Mieczysław Bochenek Prodziekan Michał Bobrzyński 1885/86 Dziekan Edward Fierich Prodziekan Mieczysław Bochenek 1886/87 Dziekan Fryderyk Zoll sen. Prodziekan Edward Fierich 5 Wybrany na dziekana P. Burzyński zrezygnował 23 IX 1878 z powodu złego stanu zdrowia. 1887/88 Dziekan Franciszek Ksawery Kasparek Prodziekan Fryderyk Zoll sen. 1888/89 Dziekan Michał Bobrzyński Prodziekan Fryderyk Zoll sen. 1889/90 Dziekan Stanisław Madeyski Prodziekan Michał Bobrzyński 1890/91 Dziekan Józef Kleczyński Prodziekan Stanisław Madeyski 1891/92 Dziekan Edmund Krzymuski Prodziekan Józef Kleczyński 1892/93 Dziekan Lotar Dargun Prodziekan Edmund Krzymuski 1893/94 Dziekan Bolesław Ulanowski Prodziekan Edmund Krzymuski 1894/95 Dziekan Franciszek Piekosiński (dziekan niemal przez cały rok był zastępowany przez prodziekana) Prodziekan Bolesław Ulanowski 1895/96 Dziekan Józef Milewski Prodziekan Bolesław Ulanowski 1896/97 Dziekan Fryderyk Zoll sen. Prodziekan Józef Milewski 1897/98 Dziekan Franciszek Ksawery Kasparek Prodziekan Fryderyk Zoll sen. 1898/99 Dziekan Edmund Krzymuski Prodziekan Franciszek Ksawery Kasparek 1899/1900 Dziekan Bolesław Ulanowski Prodziekan Edmund Krzymuski 1900/01 Dziekan Józef Milewski Prodziekan Bolesław Ulanowski 1901/02 Dziekan Franciszek Ksawery Fierich Prodziekan Józef Milewski 1902/03 Dziekan Fryderyk Zoll sen. Prodziekan Franciszek Ksawery Fierich 1903/04 Dziekan vacat (1903/04 sem. I), Bolesław Ulanowski (1903/04 sem. II) Prodziekan Fryderyk Zoll sen. 1904/05 Dziekan Józef Milewski Prodziekan Bolesław Ulanowski 1905/06 Dziekan Edmund Krzymuski Prodziekan Józef Milewski 1906/07 Dziekan Franciszek Ksawery Fierich Prodziekan Edmund Krzymuski 1907/08 Dziekan Fryderyk Zoll iun. Prodziekan Franciszek Ksawery Fierich 1908/09 Dziekan Władysław Leopold Jaworski6 Prodziekan Fryderyk Zoll iun. 1909/10 Dziekan Włodzimierz Aleksander Czerkawski Prodziekan Władysław Leopold Jaworski 1910/11 Dziekan Stanisław Wróblewski Prodziekan Włodzimierz Aleksander Czerkawski 1911/12 Dziekan Stanisław Estreicher Prodziekan Stanisław Wróblewski 6 A. Górski zrezygnował 18 VII (24 VII) 1908 z powodu wyboru na posła do Rady Państwa. 1912/13 Dziekan Michał Rostworowski Prodziekan Stanisław Estreicher 1913/14 Dziekan Stanisław Kutrzeba Prodziekan Michał Rostworowski 1914/15 Dziekan Edmund Krzymuski (objął urzędowanie 22 V 1915) Prodziekan Stanisław Kutrzeba (Fryderyk Zoll iun. p. o. prodziekana do 22 V 1915) 1915/16 Dziekan Franciszek Ksawery Fierich (wg protokołów posiedzeń Kol. Prof. dziekanem był Bolesław Ulanowski) Prodziekan Edmund Krzymuski 1916/17 Dziekan Antoni Górski Prodziekan Franciszek Ksawery Fierich (wg protokołów posiedzeń Kol. Prof. prodziekanem był Bolesław Ulanowski) 1917/18 Dziekan Władysław Leopold Jaworski (zrezygnował 5 VII 1917), Stanisław Wróblewski Prodziekan Antoni Górski 1918/19 Dziekan Stanisław Estreicher Prodziekan Stanisław Wróblewski 1919/20 Dziekan Władysław Leopold Jaworski Prodziekan Stanisław Wróblewski 1920/21 Dziekan Stanisław Kutrzeba Prodziekan Władysław Leopold Jaworski 1921/22 Dziekan Kazimierz Władysław Kumaniecki Prodziekan Stanisław Kutrzeba 1922/23 Dziekan Tadeusz Dziurzyński Prodziekan Kazimierz Władysław Kumaniecki 1923/24 Dziekan Stanisław Gołąb Prodziekan Tadeusz Dziurzyński 1924/25 Dziekan Edmund Krzymuski Prodziekan Stanisław Gołąb 1925/26 Dziekan Fryderyk Zoll iun. Prodziekan Edmund Krzymuski 1926/27 Dziekan Stanisław Estreicher Prodziekan Fryderyk Zoll iun. 1927/28 Dziekan Adam Alojzy Krzyżanowski Prodziekan Stanisław Estreicher 1928/29 Dziekan Tadeusz Dziurzyński Prodziekan Adam Alojzy Krzyżanowski 1929/30 Dziekan Rafał Taubenschlag Prodziekan Tadeusz Dziurzyński 1930/31 Dziekan Adam Alojzy Krzyżanowski Prodziekan Rafał Taubenschlag 1931/32 Dziekan Kazimierz Władysław Kumaniecki Prodziekan Adam Alojzy Krzyżanowski 1932/33 Dziekan Tadeusz Dziurzyński Prodziekan Kazimierz Władysław Kumaniecki 1933/34 Dziekan Fryderyk Zoll iun. Prodziekan Tadeusz Dziurzyński 1934/35 Dziekan Stanisław Gołąb Prodziekan Fryderyk Zoll iun. 1935/36 Dziekan Rafał Taubenschlag Prodziekan Stanisław Gołąb 1936/37 Dziekan Abdon Kłodziński Prodziekan Rafał Taubenschlag 1937/38 Dziekan Władysław Wolter Prodziekan Abdon Kłodziński 1938/39 Dziekan Władysław Wolter Prodziekan Jan Gwiazdomorski 1939/40 Dziekan Adam Heydel7 Prodziekan Władysław Wolter8 1945 Dziekan Władysław Wolter 1945/46 Dziekan Jan Gwiazdomorski Prodziekan Adam Alojzy Krzyżanowski 1946/47–1947/48 Dziekan Adam Vetulani Prodziekan Jan Gwiazdomorski 1948/49–1850/51 Dziekan Konstanty Grzybowski Prodziekan vacat 1948/49–1949/50, Michał Patkaniowski 1951/52–1952/53 Dziekan Michał Patkaniowski Prodziekan Antoni Walas 1953/54 Dziekan Antoni Walas Prodziekan Karol Ostrowski 1954/55–1955/56 Dziekan Kazimierz Opałek Prodziekani Karol Ostrowski, Stefan Ritterman 1956/57–1957/58 Dziekan Michał Patkaniowski9 Prodziekan Wacław Brzeziński 1958/59 Dziekan Wacław Osuchowski Prodziekan Witold Krzyżanowski 7 Wybrany 21 VI 1939, ze względu na wybuch wojny obowiązków nie objął. 8 Przewodniczył jedynemu posiedzeniu Rady Wydziałowej w roku akademickim 1939/40, które odbyło się 16 X 1939. Pełnił obowiązki dziekana podczas wojny. 9 Wybrany Stefan Grzybowski. 1959/60–196/61 Dziekan Witold Krzyżanowski Prodziekan Stefan Ritterman (zrezygnował 10 III 1961); Marian Cieślak (od 10 III 1961), Jan Czarkowski (od 10 III 1961) 1861/62 Dziekan Witold Krzyżanowski Prodziekani Marian Cieślak, Jan Czarkowski 1962/63 Dziekan Witold Krzyżanowski Prodziekani Stanisław Roman, Franciszek Gizbert-Studnicki 1963/64 Dziekan Władysław Siedlecki Prodziekani Stanisław Roman, Franciszek Gizbert-Studnicki 1964/65 Dziekan Władysław Siedlecki Prodziekani Stanisław Włodyka, Witold Zakrzewski 1965/66 Dziekan Marian Cieślak Prodziekani Stanisław Włodyka, Witold Zakrzewski 1966/67 Dziekan Marian Cieślak Prodziekani Lesław Pauli, Mieczysław Sośniak, Stanisław Włodyka 1967/68 Dziekan Marian Cieślak 1968/69 Dziekan vacat Prodziekani Lesław Pauli, Mieczysław Sośniak, Stanisław Włodyka 1969/70 Dziekan Kazimierz Buchała 1970/71 Dziekan Kazimierz Buchała Prodziekani Józef Skąpski, Maria Borucka-Arctowa 1971/72 Dziekan Kazimierz Buchała Prodziekan Józef Skąpski 1972/73–1974/75 Dziekan Marek Sobolewski Prodziekani Ludwik Łysiak, Apoloniusz Kostecki 1975/76–1977/78 Dziekan Tadeusz Hanausek Prodziekan Władysław Wepsięć 1978/79–1980/81 Dziekan Stanisław Grodziski 1981/82–1983/84 Dziekan Wojciech Maria Bartel Prodziekani Bogusław Gawlik, Andrzej Gaberle, Janusz Sondel 1984/85–1986/87 Dziekan Wojciech Maria Bartel Prodziekani Janusz Sondel, Zbigniew Doda 1987/88–1992/93 Dziekan Jacek Maria Majchrowski Prodziekani Michał Jaskólski, Andrzej Mączyński 1993/94–1995/96 Dziekan Sylwester Wójcik Prodziekani Andrzej Mania, Maria Szewczyk, Jerzy Stelmach 1996/97–1998/99 Dziekan Sylwester Wójcik Prodziekani Tadeusz Woś, Marian Grzybowski, Jerzy Stalmach 1999/2000–2001/2002 Dziekan Jerzy Stelmach Prodziekani Tadeusz Woś, Marian Grzybowski, Tadeusz Włudyka 2002/03–2004/05 Dziekan Tadeusz Woś Prodziekani Tadeusz Włudyka, Krystyna Chojnicka, Józef Wójcikiewicz 2005/06–2007/08 Dziekan Tadeusz Włudyka Prodziekani Krystyna Chojnicka, Józef Wójcikiewicz 2008/09–2011/12 Dziekan Krystyna Chojnicka Prodziekani Dorota Malec, Janina Błachut, Jerzy Pisuliński od 2012/13– Dziekan Krystyna Chojnicka Prodziekani Dorota Malec, Janina Błachut, Jerzy Pisuliński IV. LISTA STARSZEŃSTWA oprac. Mateusz Mataniak GARYCKI (GARZYCKI) Bonifacy prof. prawa natury, narodów i prawa politycznego 1778 POPŁAWSKI Jacek prof. prawa natury, ekonomicznego, politycznego i narodów 28 IV 1780 MINOCKI Stanisław prof. procesu kanonicznego 23 IX 1780 BOGDANOWICZ Walerian prof. prawa kanonicznego 1783/84 JANUSZEWICZ Józef suplent (zca prof.) w katedrze prawa krajowego 31 V lub 17 VI 1785 CZOCHRON Sebastian Jan Kanty prof. procesu kanonicznego 16 VIII 1790 SOŁTYKOWICZ Józef Florian suplent (zca prof.) w katedrze prawa natury, ekonomicznego, politycznego i narodów 1798/99 NIEMETZ Józef Karol suplent (zca prof.) w katedrze prawa natury i ekonomii politycznej 3 VI 1800 LITWIŃSKI Walenty suplent (zca prof.) w katedrze procedury cywilnej i praw galicyjskich 12 VIII 1802 KOSSOWICZ Jan Kanty suplent (zca prof.) w katedrze umiejętności politycznych, statystyki i stylu prawniczego 1802/03 KRAUSS Jakub dziekan 1803/04 (zatwierdzony 22 VI 1803) HRUZIK Tadeusz suplent (zca prof.) w katedrze prawa kościelnego 3 II 1804 APPELTAUER Karol prof. prawa natury i narodów 1805/06 MARX (MARKS) Franciszek de Paula prof. prawa rzymskiego i cywilnego galicyjskiego 1805/06 PRATOBEVERA Karol Józef dyrektor Wydz. Prawa 1805/06 RANGSTEIN Józef de suplent (zca prof.) w katedrze umiejętności politycznych ORSLER Jan Józef prof. prawa kościelnego publicznego i prawa kanonicznego prywatnego, nominacja 19 IX MORAK Jan dyrektor Wydz. Prawa 1806/07 KRZYŻANOWSKI Adam Szymon prof. nzw. prawa wekslowego 17 V 1807 WOŁCZYŃSKI Józef suplent (zca prof.) w katedrze prawa rzymskiego i historii wszystkich praw 1807/08 SŁOTWIŃSKI Feliks bezpłatny suplent (zca prof.) w katedrze prawa natury, publicznego, narodów, ekonomii (ekonomiki) politycznej 21 V 1811 BODUSZYŃSKI Augustyn prof. prawa kanonicznego i kryminalnego 1811/12 MATAKIEWICZ Mikołaj Antoni prof. nzw. (bezpłatny) nauki policji 1815/16 TOROSIEWICZ Michał suplent (zca prof.) w katedrze nauki policji 1 IV 1815 HOSZOWSKI Mikołaj suplent (zca prof.) w katedrze umiejętności politycznych 1817/18 JANKOWSKI Józef suplent (zca prof.) w katedrze prawa natury 1817 MASSALSKI Konstanty suplent (zca prof.) w katedrze prawa rzymskiego 2 I 1827 KOJSIEWICZ Ferdynand suplent (zca prof.) w katedrze umiejętności politycznych 1828/29 BARTYNOWSKI Piotr Łukasz prof. prawa rzymskiego 20 I 1829 RZESIŃSKI Jan Kanty Hieronim prof. prawa rzymskiego 1831/32 HELCEL Antoni Zygmunt prof. nzw. prawa dawnego polskiego (historii prawodawstwa polskiego) 31 X 1832 SOŚWIŃSKI Wawrzyniec prof. zw. ustawodawstwa sądowego, prawa karnego i procedury sądowej cywilnej 17 X 1845 MAKOWICZKA Franciszek suplent (zca prof.) w katedrze encyklopedii prawa i statystyki 1847/48 HAMMER Ignacy suplent (zca prof.) w katedrze dawnych praw austriackich oraz postępowań sądowych i poza-sądowych austriackich, prawa handlowego i wekslowego 1847/48 HELFERT Józef Aleksander suplent (zca prof.) w katedrze prawa rzymskiego i prawa kościelnego 13 X 1847 JONAK Eberhard Antonin suplent (zca prof.) w katedrze umiejętności politycznych i austriackiego ustawodawstwa politycznego 1847/48 MICHEL Adalbert Th eodor suplent (zca prof.) w katedrze austriackiego prawa cywilnego 1847/48 CUKROWICZ Aleksander suplent (zca prof.) w katedrze prawa rzymskiego 1848/49 SZPOR Wincenty suplent (zca prof.) w katedrze umiejętności politycznych 1 XI 1848 PRZESMYCKI Franciszek suplent (zca prof.) w katedrze prawa cywilnego austriackiego 5 IV 1850 FIERICH Edward prof. zw. austriackiej procedury cywilnej i prawa administracyjnego 13 V 1850 ZIELONACKI Jozefat prof. zw. prawa rzymskiego 13 V 1850 DUNAJEWSKI (SAS-DUNAJEWSKI) Julian Antoni suplent (zca prof.) w katedrze umiejętności politycznych i prawa karnego austriackiego 27 IX 1850 KOCZYŃSKI Michał katedra prawa i postępowania karnego, prof. nzw. 7 III 1851 BURZYŃSKI Piotr suplent (zca prof.) w katedrze prawa francuskiego cywilnego i handlowego 15 X 1851 WANIOREK Wincenty prof. nzw. fi lozofii prawa 3 IX 1854 ESMARCH Karol katedra prawa rzymskiego, prof. zw. 1 II 1855 KOPPEL Jan prof. zw. umiejętności politycznych statystyki i politycznej znajomości prawa 10 VIII 1855 BUHL Edward prof. nzw. historii państwa i prawa niemieckiego 28 IX 1856 KULCZYCKI Teodor doc. pryw. nauki rachunkowości państwowej 14 VII 1856 DEMELIUS Gustaw prof. nzw. prawa rzymskiego 23 VI 1857 HEYZMANN Udalryk prof. nzw. prawa kanoniczego 1 X 1860 ZOLL Fryderyk sen. doc. pryw. prawa rzymskiego UJ III 1862 (Kol. Prof.), 9 IV 1862 (MWiO) SZLACHTOWSKI Feliks doc. pryw. austriackiego postępowania cywilno-sądowego UJ 13 VI 1862 (Kol. Prof.), 25 VII 1862 (MWiO) RYDZOWSKI Andrzej suplent (zca prof.) w katedrze fi lozofii prawa i europejskiego prawa narodów 1 IV 1864 BOJARSKI (SAS-BOJARSKI) Aleksander Erazm suplent (zca prof.) w katedrze austriackiego prawa karnego 23 IX 1865 ZATORSKI Maksymilian doc. pryw. powszechnego prawa prywatnego UJ (Kol. Prof.), 29 III 1868 (MWiO) BOCHENEK Mieczysław doc. pryw. ekonomii politycznej UJ 27 II 1869 (Kol. Prof.), 2 V 1869 (MWiO) HALBAN Leon doc. pryw. medycyny sądowej UJ 10 V 1869 (Kol. Prof.), 27 VI 1869 (MWiO) OCZAPOWSKI Józef Bogdan bezpłatny prof. nzw. encyklopedii umiejętności politycznych i nauki administracji 2 IV 1870 GIRTLER Jakub prof. nzw. historii państwa i prawa niemieckiego 30 IV 1870 HANKIEWICZ Hilary doc. pryw. rachunkowości rządowej UJ 18 II 1871 (Kol. Prof.), 6 IV 1871 (MWiO) ROSZKOWSKI Gustaw doc. pryw. fi lozofii prawa UJ 21 IV 1871 (Kol. Prof.), 25 V 1871 (MWiO) TYMIŃSKI Józef doc. pryw. austriackiego ustawodawstwa skarbowego UJ 15 IV 1871 (Kol. Prof.), 15 VI 1871 (MWiO) KASPAREK Franciszek doc. pryw. fi lozofii prawa i jego historii UJ 22 VII 1871 (Kol. Prof.), 31 VIII 1871 (MWiO) BOBRZYŃSKI Michał Hieronim doc. pryw. dawnego prawa polskiego i jego historii UJ 13 IV 1873 (Kol. Prof.), 4 VI 1873 (MWiO) ROMER Gustaw doc. pryw. prawa rzymskiego i jego historii UJ 11 VII 1873 (Kol. Prof.), 1 VIII 1873 (MWiO) ROSENBLATT Józef doc. pryw. materialnego prawa karnego UJ, 21 II 1877 (Kol. Prof.) 30 IV 1877 (MWiO) TILL Ernest doc. pryw. austriackiego prawa cywilnego UJ 14 V 1877 (Kol. Prof.) CYFROWICZ Leon doc. pryw. nauki o administracji i austriackiego ustawodawstwa administracyjnego UJ 10 VII 1879 (kol. Prof.), 3 X 1879 (MWiO) MADEYSKI Stanisław Jerzy doc. pryw. austriackiego prawa cywilnego UJ 11 VII 1879 (Kol. Prof.), 6 X 1879 (MWiO) KLECZYŃSKI Józef prof. nzw. katedra statystyki i austriackiego prawa administracyjnego 27 II 1881 KRZYMUSKI Edmund doc. pryw. fi lozofii prawa UJ 28 VI 1881 (Kol. Prof.), 21 IX (VIII) 1881 (MWiO) FIERICH Maurycy doc. pryw. procesu cywilnego austriackiego i rzymskiego UJ 21 XI 1881 (Kol. Prof.), 12 II 1882 (MWiO) DARGUN Lothar doc. pryw. historii państwa i prawa niemieckiego oraz niemieckiego prawa prywatnego 4 II 1882 (MWiO) MOSTOWSKI Edward doc. pryw. prawa cywilnego UJ 3 XII 1883 (Kol. Prof.), 22 III 1884 (MWiO) ABRAHAM Władysław doc. pryw. prawa kościelnego UJ 6 IV 1886 (Kol. Prof.), 9 VI 1886 (MWiO) BRZEZIŃSKI Józef doc. pryw. prawa kościelnego UJ 6 IV 1886 (Kol. Prof.), 9 VI 1886 (MWiO) MILEWSKI Józef doc. pryw. ekonomii politycznej UJ 2 VIII 1886 (Kol. Prof.), 21 X 1886 (MWiO) ULANOWSKI Bolesław doc. pryw. prawa polskiego UJ 17 VII 1886 (Kol. Prof.) LEO Juliusz docent skarbowości i prawa skarbowego UJ 17 VII 1888 (Kol. Prof.), 29 IX 1888 (MWiO) GÓRSKI Antoni doc. pryw. prawa handlowego i wekslowego UJ 27 VII 1888 (Kol. Prof.), 22 X 1888 (MWiO) FIERICH Franciszek Ksawery doc. pryw. prawa handlowego i wekslowego UJ 9 III 1889 (Kol. Prof.), 30 IV 1889 (MWiO) HALBAN Alfred doc. pryw. prawa kościelnego UJ 12 IX 1889 MWiO PILAT Władysław Franciszek doc. pryw. ekonomii społecznej (nauki gospodarstwa społecznego) UJ 23 XII 1890 (Kol. Prof.), 28 III 1890 (MWiO) PIEKOSIŃSKI Franciszek Ksawery prof. zw. dawnego prawa polskiego na UJ 3 X 1891 CZERKAWSKI Aleksander Włodzimierz doc. pryw. ekonomii politycznej UJ 25 VII 1893 (Kol. Prof.), 8 X 1893 (MWiO) ESTREICHER Stanisław doc. pryw. historii państwa i prawa niemieckiego UJ 21 XI 1894 (Kol. Prof.), 1 II 1895 (MWiO) WRÓBLEWSKI Stanisław doc. pryw. prawa rzymskiego UJ 20 III 1895 (Kol. Prof.), 27 VI 1895 (MWiO) JAWORSKI Władysław Leopold doc. pryw. prawa prywatnego austriackiego UJ 29 III 1895 (Kol. Prof.), 17 VIII 1895 (MWiO) ROSTWOROWSKI Michał Jan Cezar doc. pryw. prawa narodów i prawa międzynarodowego prywatnego UJ 29 I 1896 (Kol. Prof.), 9 V 1896 (MWiO) MAKAREWICZ Juliusz doc. pryw. austriackiego prawa karnego UJ 1 II 1897 (Kol. Prof.), 26 IV 1897 (MWiO) ZOLL Fryderyk iun. suplent (zca prof.) w katedrze prawa cywilnego 15 X 1897 KUTRZEBA Stanisław doc. pryw. dawnego prawa polskiego UJ 31 V 1902 (Kol. Prof.), 10 XI 1902 (MWiO) MICHALSKI Jerzy doc. pryw. nauki skarbowości i austriackiego prawa skarbowego 23 VII 1903 (Kol. Prof.), 15 IX 1903 (MWiO) KRZYŻANOWSKI Adam doc. pryw. ekonomii politycznej i polityki ekonomicznej UJ 6 VII 1908 (Kol. Prof.), 28 IX 1908 (MWiO) SPYRA Jan Wojciech doc. pryw. prawa handlowego i wekslowego UJ 30 VII 1908 (Rada Wydz.), 23 X 1908 (MWiO) WRÓBLEWSKI Władysław doc. pryw. nauki administracji i austriackiego prawa administracyjnego UJ 19 XII 1908 (Kol. Prof.), 3 VIII 1909 (MWiO) KUMANIECKI Kazimierz Władysław doc. pryw. ogólnej i austriackiej statystyki UJ 6 V 1911 (Kol. Prof.), 16 X 1911 (MWiO) DZIURZYŃSKI Tadeusz doc. pryw. austriackiego prawa sądowo-cywilnego UJ 18 XI 1912 (Kol. Prof.), 15 XII 1912 (MWiO) RYBARSKI Roman doc. pryw. ekonomii praktycznej i nauki skarbowości UJ 11 II 1913 (Kol. Prof.), 11 III 1913 (MWiO) ZACHOROWSKI Stanisław Jan doc. pryw. prawa kościelnego UJ 24 IV 1913 (Kol. Prof.), 25 VII 1913 (MWiO) MAROWSKI Kazimierz doc. pryw. prawa karnego UJ 24 VI 1913 (Kol. Prof.), 16 VIII 1913 (MWiO) TAUBENSCHLAG Rafał doc. pryw. prawa rzymskiego UJ 22 VII 1913 (Kol. Prof.), 2 X 1913 (MWiO) PERETIATKOWICZ Antoni doc. pryw. historii fi lozofii prawa UJ 23 III 1914 (Kol. Prof.), 1914 (MWiO) STRASBURGER Edward Karol doc. pryw. ekonomii politycznej i polityki ekonomicznej UJ 10 VI 1914 (Kol. Prof.), 4 I 1916 (MWiO) KOSTANECKI Antoni prof. zw. w katedrze ekonomii politycznej 1 IX 1916 LISOWSKI Zygmunt doc. pryw. prawa rzymskiego UJ 17 X 1916 (Kol. Prof.), 26 VI 1917 (MWiO) TAYLOR Edward doc. pryw. ekonomii politycznej i nauki skarbowości UJ 12 VII 1917 (Kol. Prof.), 10 VIII 1917 (MWiO) REINHOLD Józef doc. pryw. materialnego prawa karnego UJ 25 I 1918 (MWiO), 8 VIII 1918 (MWiO) GOŁĄB Stanisław Aleksander doc. pryw. materialnego prawa cywilnego UJ 31 VII 1918 (Kol. Prof.), 31 X 1919 (MWRiOP) BENIS Artur doc. pryw. ekonomiki opisowej UJ 1 II 1917 (Kol. Prof.), 12 VI 1919 (MWRiOP) SUŁKOWSKI Józef doc. pryw. prawa cywilnego UJ 5 XII 1919 (Kol. Prof.), 22 I 1920 (MWRiOP) BOSSOWSKI Franciszek doc. pryw. prawa cywilnego UJ 17 II 1920 (Kol. Prof.), 18 III 1920 (MWRiOP) WAŚCISZAKOWSKI (vel WAŚCISZEWSKI) Leon Bernard doc. pryw. polityki ekonomicznej i statystyki UJ 18 II 1920 (Kol. Prof.), 18 III 1920 (MWRiOP) ENGLISCH Karol Artur doc. pryw. statystyki UJ 8 VII 1920 (Kol. Prof.), 16 X 1920 (MWRiOP) ZARAŃSKI Jan Antoni doc. prawa górniczego UJ 28 X 1920 (Rada Wydz.), 13 I 1921 (MWRiOP) GLASER Stefan Antoni doc. prawa karnego UJ 26 IV 1921 (Rada Wydz.), 6 VII 1921 (MWRiOP) BOSSOWSKI Józef Jan Aleksander (Jan Józef Aleksander) doc. procesu karnego UJ 26 XI 1921 (Kol. Prof.), 4 III 1922 (MWRiOP) RAFACZ Józef doc. historii prawa polskiego UJ 19 XII 1921 (Rada Wydz.), 26 I 1922 (MWiO) KOZUBSKI Włodzimierz Antoni doc. prawa rzymskiego UJ 7 IV 1923 (MWRiOP) LULEK Tomasz doc. polityki ekonomicznej UJ 4 IV 1922 (Kol. Prof.), 14 VI 1922 (MWRiOP) CZUMA Ignacy Karol doc. nauki skarbowej i polskiego ustawodawstwa skarbowego UJ 11 XII 1924 (Rada Wydz.), 13 II 1925 (MWRiOP) KŁODZIŃSKI Abdon prof. nzw. historii ustroju i prawa polskiego UJ 1 I 1925 WOLTER Władysław doc. prawa karnego UJ 1 V 1925 (Rada Wydz.), 4 VI 1925 (MWRiOP) LANDE Jerzy Władysław doc. teorii i fi lozofii prawa UJ 25 V 1925 (Rada Wydz.), 17 VII 1925 (MWRiOP) KRZYŻANOWSKI Kazimierz Maria doc. nauki administracji i prawa administracyjnego UJ 15 VI 1925 (Rada Wydz.), 17 VII 1925 (MWRiOP) HEYDEL Adam doc. ekonomii i polityki ekonomicznej UJ 4 XII 1925 (Rada Wydz.), 27 III 1926 (MWRiOP) ZWEIG Ferdynand doc. ekonomii politycznej UJ 15 XII 1925 (Rada Wydz.), 8 I 1929 (MWRiOP) GÓRSKI Ludwik doc. ekonomii politycznej UJ 22 V 1926 (Rada Wydz.), 2 IX 1926 (MWRiOP) PANEJKO Jerzy doc. nauki administracji i prawa administracyjnego UJ 22 V 1926 (Rada Wydz.), 2 IX 1926 (MWRiOP) STARZEWSKI Maciej Jan doc. prawa politycznego ogólnego i polskiego UJ 1 III 1928 (Rada Wydz.), 13 III 1928 (MWRiOP) VETULANI Adam doc. historii prawa polskiego UJ 12 III 1928 (Rada Wydz.) 2 IV 1928 (MWRiOP) GWIAZDOMORSKI Jan doc. prawa cywilnego UJ 30 IV 1928 (Rada Wydz.), 16 VI 1928 (MWRiOP) JEDLICKI Marian doc. historii prawa na zachodzie Europy UJ 2 V 1928 (Rada Wydz.), 3 IX 1928 (MWRiOP) HEŁCZYŃSKI Bronisław doc. prawa handlowego i wekslowego UJ 23 VI 1928 (Rada Wydz.), 6 VIII 1928 (MWRiOP) SARNA Zygmunt Jan doc. prawa narodów UJ 17 XII 1928 (Rada Wydz.), 8 I 1929 (MWRiOP) HILAROWICZ Tadeusz doc. prawa administracyjnego UJ 15 II 1929 (Rada Wydz.), 8 III 1929 (MWRiOP) WACHHOLZ Szczęsny Wilhelm doc. nauki administracji i prawa administracyjnego UJ 17 V 1929 (Rada Wydz.), 20 VI 1929 (MWRiOP) CHELIŃSKI Stanisław Wincenty Franciszek doc. teorii i fi lozofii prawa UJ 19 V 1931 (MWRiOP) LANGROD Jerzy Stefan doc. prawa administracyjnego nauki administracji UJ 19 V 1931 (Rada Wydz.), 13 VI 1931 (MWRiOP) LANGE Oskar doc. statystyki UJ 22 V 1931 (Rada Wydz.),15 VI 1931 GRODYŃSKI Tadeusz doc. ustawodawstwa skarbowego i nauki skarbowości UJ 7 XII 1931 (Rada Wydz.), 25 III 1932 (MWRiOP) DEMBIŃSKI Henryk doc. prawa narodów UJ 19 IX 1936 (Rada Wydz.), 19 XI 1936 (MWRiOP) BEREZOWSKI Cezary doc. prawa politycznego i prawa narodów UJ 5 III 1935 (MWRiOP) LIBICKI Janusz doc. ekonomii politycznej i skarbowości UJ 5 III 1936 (Rada Wydz.), 5 V 1936 (MWRiOP) GRZYBOWSKI Stefan doc. prawa cywilnego UJ 28 VI 1936 (Rada Wydz.), 30 VII 1936 (MWRiOP) KOSTANECKI Jan doc. ekonomii politycznej UJ 11 V 1937 (Rada Wydz.), 30 VI 1937 (MWRiOP) SIEMIEŃSKI Józef prof. zw. historii prawa polskiego 1 V 1939 MARTYNIAK Czesław doc. teorii i fi lozofii prawa UJ 24 V 1939 (Rada Wydz.), 31 VII 1939 (MWRiOP) PATKANIOWSKI Michał doc. historii prawa na zachodzie Europy UJ 26 V 1939 (Rada Wydz.), 31 VII 1939 (MWRiOP) BIGO Tadeusz Antoni wykładowca (tzw. prof. przybrany) 1 II 1945 EHRLICH Ludwik kontraktowy prof. zw. 1945 FRYDMAN Sawa (NOWIŃSKI Czesław) doc. pryw. teorii i fi lozofii prawa UJ 20 XI 1945 (Rada Wydz.), 8 II 1946 (Mośw.) GÓRSKI Józef wykładowca 1945 HEJNOSZ Wojciech wykładowca 1945 HOROSZKIEWICZ Stefan wykładowca 1945 JAWORSKI (SARYUSZ-JAWORSKI) Iwo wykładowca 1945 KŁAPKOWSKI Bolesław doc. pryw. ekonomii UJ 31 VIII 1945 (Rada Wydz. – pierwsza uchwała), 14 XII 1945 (Rada Wydz. – druga uchwała), 6 V 1946 (MOśw.) MAKOWSKI Julian doc. pryw. prawa międzynarodowego UJ 7 VIII 1945 (Rada Wydz.), 21 IX 1945 (Mośw.) MŁYNARSKI Feliks Jan wykładowca 1945 MYCIELSKI Andrzej wykładowca 1945 NOWOTNY Julian wykładowca doktryn 1945 OHANOWICZ Alfred prof. zw. (tzw. prof. przybrany) 1 II 1945 RUDZIŃSKI-STEINBERG Aleksander Witold doc. teorii i fi lozofii prawa UJ 24 IX 1945 (Rada Wydz.), 24 X 1945 (MOśw. – zatwierdzenie tylko w zakresie teorii prawa) SAWICKI Jakub Teodor zca prof. w katedrze prawa kościelnego 1 III 1945 SAWICKI Witold wykładowca 1945 STEFKO Kamil Ignacy wykładowca 1945 SZPUNAR Adam doc. prawa cywilnego UJ 3 X 1945 (Rada Wydz.), 24 X 1945 (MOśw.) ŚLIWIŃSKI Stanisław wykładowca 1945 TRĄMPCZYŃSKI Witold zca prof. w katedrze nauki skarbowości i prawa skarbowego 1945/46 WALIGÓRSKI Marian doc. prawa procesowego cywilnego UJ 14 XII 1945 (Rada Wydz.) ZIMMERMANN Marian prof. zw. (tzw. prof. przybrany) III 1945 HUBERT Stanisław doc. pryw. prawa narodów (międzynarodowego publicznego) UJ 5 II 1946 (Rada Wydz.), 12 III 1946 (MOśw.) SKRZYWAN Wacław doc. pryw. statystyki i ekonometryki UJ 28 VI 1946 (RW – pierwsza uchwała), 15 XI 1946 (RW – druga uchwała), 23 VII 1947 (MOśw.) HOŁDA Józef doc. nauki administracyjnej i prawa administracyjnego UJ 11 XII 1946 (Rada Wydz.), 20 III 1947 (MOśw.) KRZYŻANOWSKI Witold prof. zw. ekonomii politycznej 1946 PRZYBYŁOWSKI Kazimierz prof. zw. 15 XI 1946 SIEDLECKI Władysław doc. postępowania cywilnego UJ 31 XII 1946 (MOśw.) CZARKOWSKI Jan doc. ekonomii politycznej UJ 21 III 1947 KAŁWA Piotr doc. prawa kościelnego UJ 21 III 1947 (Rada Wydz.), 27 V 1947 (MOśw.) STOMMA Stanisław doc. prawa karnego UJ 3 IV 1947 (Rada Wydz.) TRAMMER Henryk doc. postępowania (procesu) cywilnego UJ 3 IV 1947 (Rada Wydz.), 1 III 1948 (MOśw. – zatwierdzenie jako docent postępowania sądowo-cywilnego) LEŚNODORSKI Bogusław doc. historii ustroju Polski 21 VI 1947 (Rada Wydz.), 18 II 1948 (MOśw.) SAWICKI Jerzy doc. prawa karnego UJ 15 X 1947 (Rada Wydz.), 28 X 1947 (MOśw.) SILNICKI Tadeusz prof. zw. 13 VII 1948 FAJANS Wacław doc. zagadnień walutowych i kredytowych UJ 3 II 1949 STUDNICKI Franciszek Maria doc. prawa handlowego i wekslowego UJ 1 VI 1949 (Rada Wydz.) SOBOCIŃSKI Władysław doc. historii prawa polskiego UJ 28 VI 1949 (Rada Wydz. Prawa), 2 IV lub 9 IV 1951 (MSWyż. i Nauki) SEIDLER Grzegorz Leopold doc. prawa konstytucyjnego i nauki o państwie UJ 21 I 1952 (MOśw.) OPAŁEK Kazimierz doc. teorii państwa i prawa UJ 26 I 1952 (Rada Wydz.) BRZEZIŃSKI Wacław prof. nzw. prawa administracyjnego 1 IX 1952 CIEŚLAK Marian zca prof. 1 IX 1952, docent (tytuł naukowy) 30 VI 1954 (CKK) KOROWICZ Marek Stanisław prof. nzw. prawa międzynarodowego publicznego 1 XI 1952–1953 OSTROWSKI Karol zca prof. w katedrze prawa finansowego 1 IV 1953 RITTERMAN Stefan kontraktowy samodzielny pracownik nauki przy Katedrze Prawa Cywilnego 1 XII 1953 OYRZANOWSKI (OJRZANOWSKI) Bronisław Stefan docent ekonomii 1954 WALASZEK Bronisław zca prof. 1954 ROMAN Stanisław docent 1955 ZAKRZEWSKI Witold docent (tytuł naukowy) 24 II 1956 (CKK) KĘDZIOREK Bogdan zca prof. w katedrze ekonomii politycznej 1 V 1956 SOŚNIAK Mieczysław Dr hab. (Rada Wydz. Prawa), 30 V 1957 (CKK) PAULI Lesław docent etatowy 1 XII 1958 GÓRECKI Jan docent 25 VI 1959 (CKK) SEHN Jan docent etatowy przy katedrze prawa karnego 1 X 1960 POLAN-HARASCHIN Julian Dr hab. (docent) nauk prawnych w zakresie prawa i postępowania karnego wojskowego UJ 7 VI 1961 (Rada Wydz.), 23 V 1962 (MSWyż.) LIPCZYŃSKA-KOPER Maria Janina Dr hab. (docent) postępowania karnego UJ 8 VI 1961 (Rada Wydz.), 28 III 1962 (MSWyż.) WALAS Antoni Dr hab. (docent) nauk prawnych w zakresie prawa pracy UJ 7 X 1961 (Rada Wydz.) ŻABIŃSKI Zbigniew Dr hab. (docent) nauk prawnych w zakresie UJ 26 II 1962 (Rada Wydz.), 28 VI 1962 (MSWyż.) MALINOWSKA-KWIATKOWSKA Irena Dr hab. (docent) nauk prawnych w zakresie powszechnej historii państwa i prawa 13 III 1962 (Rada Wydz.), 28 VI 1962 (MSWyż.) SOBOLEWSKI Marek Dr hab. (docent) nauk prawnych w zakresie prawa państwowego UJ 30 III 1962 (Rada Wydz.), brak zatwierdzenia, docent etatowy 1 XII 1962 NAHLIK Stanisław doc. prawa międzynarodowego publicznego 1 X 1962 IWANEYKO (IWANEJKO) Marian docent etatowy 28 II 1963 KOPFF Andrzej Dr hab. (docent) nauk prawnych w zakresie prawa cywilnego UJ 6 IV 1963 (Rada Wydz.), 23 X 1963 (MSWyż.) LANG Andrzej Wiesław Dr hab. (docent) nauk prawnych UJ 1 VII 1964 (Rada Wydz.), 27 III 1965 (MSWyż.) BUCHAŁA Kazimierz Dr hab. (docent) prawa z zakresu prawa karnego UJ 26 X 1964 (Rada Wydz.), 27 III 1965 (MSWyż.) SKĄPSKI Józef Dr hab. (docent) nauk prawnych w zakresie prawa cywilnego i prawa międzynarodowego prywatnego 21 XII 1964 (Rada Wydz.), 12 VII 65 (MSWyższ.) WÓJCIK Sylwester Dr hab. (docent) nauk prawnych w zakresie prawa cywilnego UJ 29 XI 1965 (Rada Wydz.), 18 II 1966 (MSWyż.) BARTEL Wojciech Maria Dr hab. (docent) nauk prawnych w zakresie powszechnej historii państwa i prawa oraz historii państwa i prawa polskiego UJ 13 XII 1965 (Rada Wydz.), 18 III 1966 (MSWyż.) HANAUSEK Tadeusz Dr hab. (docent) prawa karnego 4 IV 1966 (Rada Wydz. Prawa), 1966 (CKK) ŁYSIAK Ludwik Dr hab. (docent) historii państwa i prawa polskiego UJ 21 VI 1966 (Rada Wydz.) PECZENIK Aleksander Dr hab. (docent) nauk prawnych w zakresie teorii państwa i prawa UJ 1 VII 1966 (Rada Wydz.) GANDOR Karol docent etatowy 1 X 1966 HANAUSEK Stanisława Maria Dr hab. (docent) nauk prawnych w zakresie postępowania cywilnego 12 X 1966 (Rada Wydz.) KOSTECKI Apoloniusz Dr hab. (docent) nauk prawnych w zakresie prawa finansowego 14 II 1967 (Rada Wydz.), 27 IX 1967 (MOiSW) BAFIA Jerzy Mieczysław docent w katedrze prawa karnego i penitencjarnego 29 IX 1967 AGOPSZOWICZ Antoni docent 1968 FORYŚ Stanisław Dr hab. (docent) nauk prawnych w zakresie metodologii nauk prawnych UJ 1 VII 1968 (Rada Wydz.) ZIELIŃSKI Tadeusz Dr hab. (docent) nauk prawnych w zakresie prawa pracy UJ 1 VII 1968 (Rada Wydz.), 4 IV 1969 (MOiSW) PAWLIK Jan Wincenty docent 1 II 1969 LITEWSKI Wiesław Dr hab. (docent) nauk prawnych w zakresie prawa rzymskiego 30 VI 1969 (Rada Wydz.) RYSIAK Gwidon Dr hab. (docent) nauk prawnych w zakresie prawa międzynarodowego publicznego 30 VI 1969 (Rada Wydz.), 30 IV 1970 (MOiSW) PŁAZA Stanisław Dr hab. (docent) nauk prawnych w zakresie historii państwa i prawa polskiego UJ 16 II 1970 HOMPLEWICZ Janusz Dr hab. (docent) prawa administracyjnego i nauki administracji UJ 18 V 1970 (Rada Wydz.) RUDNIK Mieczysław Dr hab. (docent) nauk prawnych w zakresie prawa karnego materialnego 29 VI 1970 (Rada Wydz.) MIĄCZYŃSKI Andrzej Dr hab. nauk prawnych w zakresie postępowania cywilnego UJ 1 VII 1974 (Rada Wydz.), 24 III 1975 (CKK) GABERLE Andrzej Dr hab. (docent) nauk prawnych w zakresie postępowania karnego 30 VI 1975 (Rada Wydz.) ZAJĄC Kazimierz prof. zw. ekonomii 1 II 1977 BUCHAŁA Rudolf Dr hab. nauk politycznych UJ 26 V 1980 (Rada Wydz.), 30 III 1981 (zatwierdzenie CKK) SERDA Jerzy Dr hab. (docent) nauk prawnych w zakresie prawa cywilnego UJ 23 VI 1980 (Rada Wydz.), 24 XI 1980 (CKK) DODA Zbigniew Dr hab. nauk prawnych w zakresie postępowania karnego UJ 27 VI 1983 (Rada Wydz.), 24 X 1983 (CKK) SZOSTAK Władysław Dr hab. (docent) nauk prawnych w zakresie teorii państwa i prawa UJ 4 III 1985 (Rada Wydz.), 27 I 1986 (CKK) PANKOWICZ Andrzej Dr hab. (docent) nauk humanistycznych w zakresie historii najnowszej UJ 10 IV 1986 (Rada Wydz.), 4 VI 1987 KNAPIK Marian docent 1 II 1987 GOSTYŃSKI Zbigniew prof. nzw. 1 X 1987 SPOTOWSKI Andrzej prof. nzw. 1989 VALL Michał, du Dr hab. nauk prawnych w zakresie prawa cywilnego UJ 1991 BEKSIAK Janusz prof. zw. 1 II 1991 KUDEJ Marcin prof. zw. 1 X 1993 OKLEJAK Andrzej Dr hab. (docent) nauk prawnych w zakresie postępowania cywilnego 16 I 1995 (Rada Wydz.), 29 V 1995 (CkdsTNiSN) HOŁDA Zbigniew prof. nzw. 1 X 2002 V. REKTORZY I PROREKTORZY UJ Z WYDZIAŁU PRAWA 1797/98–1804/05 (do 11 VI 1805) Rektor Stanisław Minocki 1805 p. o. Jakub Kraus 1806/07 Rektor Franciszek Marx 1807/08 Z-ca rektora Jan Morak (z-ca rektora) 1814–1821 Rektor Walenty Litwiński 1837/38–1838/39 Rektor Antoni Matakiewicz 1845/46–1846/47 Rektor Adam Krzyżanowski 1853–1860 Rektor Piotr Bartynowski (jako kurator) 1860/61 Rektor Piotr Bartynowski10 1865 Rektor Julian Dunajewski11 1868/69 Rektor Julian Dunajewski12 1872/73 Rektor Edward Fierich13 1875/76–1876/77 Rektor Fryderyk Zoll sen.14 1879/80 Rektor Julian Dunajewski15 1883/84 Rektor Udalryk Heyzmann16 10 W r. akad. 1861/62 jako prorektor. 11 W r. akad. 1865/66 jako prorektor. 12 W r. akad. 1869/70 jako prorektor 13 W r. akad. 1873/74 jako prorektor. 14 W r. akad. 1877/78 jako prorektor. 15 W r. akad. 1880/81 jako prorektor. 16 W r. akad. 1884/85 jako prorektor. 1888/89 Rektor Franciszek Ksawery Kasparek17 1892/93–1893/94 Rektor Stanisław Madeyski18 1898/99 Rektor Józef Kleczyński19 1903/04 Rektor Edmund Krzymuski20 1908/09 Rektor Franciszek Ksawery Fierich21 1912/13 Rektor Fryderyk Zoll iun.22 1919/20–1920/21 Rektor Stanisław Estreicher23 1924/2524–1925/2625 Rektor Michał Rostworowski 1932/33 Rektor Stanisław Kutrzeba 1933/34–1937/38 Prorektor Adam Krzyżanowski 1938/39 Prorektor Tadeusz Dziurzyński 1958/59–1961/62 Rektor Stefan Grzybowski 1962/63 Prorektor Kazimierz Opałek 1966/67–1968/69 Prorektor Władysław Siedlecki 17 W r. akad. 1889/90 jako prorektor. 18 W r. akad. 1894/95 jako prorektor. 19 W r. akad. 1899/1900 jako prorektor. 20 W r. akad. 1904/05 jako prorektor. 21 W r. akad. 1909/10 jako prorektor. 22 W r. akad. 1913/14–1915/16 jako prorektor. 23 W r. akad. 1921/22 jako prorektor 24 Wybrany po śmierci Kazimierza Zimmermanna. 25 W r. akad. 1926/27–1927/28 jako prorektor. 1975/76–1976/77 Prorektor Sylwester Wójcik 1981/82–1986/87 Prorektor Andrzej Kopff 1987/88–1989/90 Prorektor Stanisław Grodziski 1990/91–1992/93 Prorektor Janusz Sondel 2005/06–2007/08 Prorektor Maria Szewczyk VI. SKŁAD RADY WYDZIAŁU PRAWA I ADMINISTRACJI UJ stan na dzień 12 V 2014 Profesorowie emerytowani 1. Maria Borucka-Arctowa 2. Edward Drozd 3. Józef Filipek 4. Bogusław Gawlik 5. Stanisław Grodziski 6. Apoloniusz Kostecki 7. Aleksander Lichorowicz 8. Władysław Mącior 9. Krzysztof Pałecki 10. Janina Preussner-Zamorska Profesorowie zwyczajni 1. Andrzej Świątkowski 2. Wacław Uruszczak 3. Marian Grzybowski 4. Andrzej Mączyński 5. Tadeusz Woś 6. Stanisław Biernat 7. Michał Jaskólski 8. Anna Walaszek-Pyzioł 9. Jan Zimmermann 10. Jerzy Stelmach 11. Wojciech Pyzioł 12. Andrzej Szumański Profesorowie nadzwyczajni 1. Kazimierz Zawada 2. Bogumił Brzeziński 3. Kazimierz Baran 4. Krzysztof Baran 5. Janina Błachut 6. Sławomir Dudzik 7. Elżbieta Traple 8. Jerzy Pisuliński Profesorowie nadzwyczajni UJ 1. Kazimierz Lankosz 2. Piotr Kardas 3. Włodzimierz Wróbel 4. Elżbieta Kremer 5. Janina Czapska 6. Krzysztof Wojtyczek 11. Paweł Sarnecki 12. Janusz Sondel 13. Maria Szewczyk 14. Janusz Szwaja 15. Stanisław Waltoś 16. Andrzej Wasilewski 17. Ireneusz Weiss 18. Stanisław Włodyka 19. Andrzej Zoll 13. Tomasz Gizbert-Studnicki 14. Piotr Hofmański 15. Tadeusz Włudyka 16. Krzysztof Krajewski 17. Krystyna Chojnicka 18. Janusz Barta 19. Ryszard Markiewicz 20. Józef Wójcikiewicz 21. Fryderyk Zoll 22. Dorota Malec 23. Mirosław Stec 9. Ks. F. Longchamps de Berier 10. Ewa Nowińska 11. Andrzej Matlak 12. Krzysztof Płeszka 13. Jerzy Migdał 14. Bartosz Brożek 15. Andrzej Dziadzio 7. Wojciech Jakimowicz 8. Sławomir Cieślak 9. Adam Nita 10. Beata Polanowska-Sygulska 11. Nina Półtorak 12. Andrzej Bryk 13. Barbara Stańdo-Kawecka 14. Iwona Niżnik-Dobosz 15. Hanna Knysiak-Molczyk 16. Wojciech Załuski Doktorzy habilitowani 1. Ryszard Sarkowicz 2. Leszek Mitrus 3. Andrzej Światłowski 4. Grzegorz Tracz 5. Janusz Raglewski 6. Izabela Lewandowska-Malec 7. Andrzej Grabowski 8. Piotr Mikuli. 9. Marta Romańska 10. Adam Górski 11. Krzysztof Oplustil 12. Dorota Dąbek 13. Zdzisław Zarzycki 14. Wojciech Dadak 15. Anna Wojciechowska 16. Elżbieta Wojcieszko-Głuszko 17. Zbigniew Ćwiąkalski 18. Zygmunt Truszkiewicz 19. Arkadiusz Sobczyk 20. Piotr Tuleja 17. Paweł Podrecki 18. Marcin Kamiński 19. Piotr Dobosz 20. Bartłomiej Swaczyna 21. Marek Mączyński 22. Tadeusz Kiełkowski 23. Dobrosława Szumiło-Kulczycka 24. Mariusz Swora 25. Brygida Kuźniak 26. Barbara Iwańska 27. Wojciech Cyrul 28. Marcin Kwiecień 29. Andrzej Kulig 30. Marlena Pecyna 31. Michał Kowalski VII. LISTA BYŁYCH CZŁONKÓW RADY WYDZIAŁU PRAWA I ADMINISTRACJI (PROFESOROWIE I DOKTORZY HABILITOWANI) 1. Marek Bankowicz 2. Bogusława Bednarczyk 3. Marian Bębenek 4. Paweł Chmielnicki 5. Michał Chorośnicki 6. Erhard Cziomer 7. Jacek Czajowski 8. Krystyna Daniel 9. Izabela Dobosz 10. Mieczysław Grzegorczyk 11. Jan Hertrich-Woleński 12. Wiesław Kisiel 13. Marianna Korcyl-Wolska 14. Wiesław Kozub-Ciembroniewicz 15. Barbara Krauz-Mozer 16. Andrzej Kubas 17. Rett Ludwikowski 18. Krzysztof Łabędź 19. Zbigniew Maciąg 20. Jacek Majchrowski 21. Jerzy Malec 22. Andrzej Mania 23. Grzegorz Mazur 24. Władysław Mącior 25. Walery Pisarek 26. Janina Rosicka 27. Teresa Sasińska-Klas 28. Katarzyna Sobolewska-Myślik 29. Irena Stawowy-Kawka 30. Barbara Stoczewska 31. Bogdan Szlachta 32. Ryszard Szostak 33. Barbara de Ankerburg-Wagner 34. Marek Waldenberg 35. Tadeusz Wawak 36. Władysław Wepsięć 37. Jan Widacki 38. Andrzej Zięba 39. Lubomir Zyblikiewicz VIII. LISTA OSÓB HABILITOWANYCH NA WYDZIALE W LATACH 1945–201426 1. Bankowicz Marek 2. Baran Kazimierz 3. Baran Krzysztof 4. Barta Janusz 5. Bednarczyk Bogusława 6. Bębenek Marian 7. Biernat Stanisław 8. Biernat Tadeusz 9. Błachut Janina 10. Bojańczyk Antoni 11. Brożek Bartosz 12. Bryk Andrzej 13. Chmielnicki Paweł 14. Chojnicka Krystyna 15. Chorośnicki Michał 16. Cyrul Wojciech 17. Czaja-Hliniak Irena 18. Czajowski Jacek 19. Czapska Janina 20. Ćwiąkalski Zbigniew 21. Dadak Wojciech 22. Daniel Krystyna 23. Dąbek Dorota 24. Dobosz Izabela 25. Dobosz Piotr 26. Drozd Edward 27. Dudzik Sławomir 28. Dziadzio Andrzej 29. Gawlik Bogusław 30. Gizbert-Studnicki Tomasz 31. Gnela Bogusława 32. Górski Adam 33. Grabowski Andrzej 34. Grodziski Stanisław 35. Grott Bogumił 36. Grzegorczyk Filip 37. Grzegorczyk Mieczysław 38. Grzybowski Marian 39. Hertrich-Woleński Jan 40. Iwańska Barbara 41. Jakimowicz Wojciech 42. Jaskiernia Jerzy 43. Jaskólski Michał 44. Kamiński Marcin 45. Kardas Piotr 46. Kiełkowski Tadeusz 47. Kisiel Wiesław 48. Kłak Czesław 49. Knysak-Molczyk Hanna 50. Koczanowski Janusz 51. Kohutek Konrad 52. Korcyl-Wolska Marianna 53. Kowalski Grzegorz 54. Kowalski Michał 55. Kozub-Ciembroniewicz Wiesław 56. Krajewski Krzysztof 57. Krauz-Mozer Barbara 58. Kremer Elżbieta 59. Kubas Andrzej 60. Kulig Andrzej 61. Kuźniak Brygida 62. Kwiecień Marcin 63. Lankosz Kazimierz 64. Leszczyński Juliusz 65. Leśko Teofi l 66. Lewandowska-Malec Izabela 67. Lichorowicz Aleksander 68. Ludwikowski Rett 69. Łabędź Krzysztof 70. Łaszewski Ryszard 71. Maciąg Zbigniew 72. Majchrowski Jacek 73. Majewski Jarosław 74. Malec Dorota 75. Malec Jerzy 76. Markiewicz Ryszard 77. Matlak Andrzej 78. Mącior Władysław 79. Mączyński Andrzej 80. Mączyński Marek 81. Michalski Marek 82. Mikuli Piotr 83. Mitrus Leszek 84. Nita Adam 26 Z wyłączeniem osób, które posiadają biogramy w Słowniku. 85. Nita-Światłowska Barbara 86. Niznik-Dobosz Iwona 87. Nowakowski Andrzej 88. Nowińska Ewa 89. Oplustil Krzysztof 90. Pałecki Krzysztof 91. Pazdan Maksymilian 92. Pecyna Marlena 93. Pisuliński Jerzy 94. Płeszka Krzysztof 95. Podrecka Małgorzata 96. Podrecki Paweł 97. Polanowska-Sygulska Beata 98. Półtorak Nina 99. Preussner-Zamorska Janina 100. Pyzioł Wojciech 101. Raglewski Janusz 102. Redzik Adam 103. Reszczyński Jarosław 104. Romańska Marta 105. Sakowicz Andrzej 106. Salmonowicz Stanisław 107. Sarkowicz Ryszard 108. Sarnecki Paweł 109. Sasińska-Klas Teresa 110. Sługocki Leszek 111. Sobczyk Arkadiusz 112. Sobolewska-Myślik Katarzyna 113. Sondel Janusz 114. Sosnowski Leszek 115. Stańdo-Kawecka Barbara 116. Stec Mirosław 117. Stelmach Jerzy 118. Stoczewska Barbara 119. Swaczyna Bartłomiej 120. Swora Mariusz 121. Szewczyk Maria 122. Szlachta Bogdan 123. Szostak Ryszard 124. Szostak Władysław 125. Szumański Andrzej 126. Szumiło-Kulczycka Dobrosława 127. Szwaja Janusz 128. Śliwa Michał 129. Świątkowski Andrzej 130. Tkaczyński Jan 131. Tracz Grzegorz 132. Traple Elżbieta 133. Truszkiewicz Zygmunt 134. Tuleja Piotr 135. Uruszczak Wacław 136. Wagner Barbara 137. Walaszek-Pyzioł Anna 138. Waldenberg Marek 139. Waltoś Stanisław 140. Wasilewski Andrzej 141. Weiss Ireneusz 142. Wiatrowski Piotr 143. Widacki Jan 144. Widła Tadeusz 145. Włudyka Tadeusz 146. Wojciechowska Anna 147. Wojcieszko-Głuszko Elżbieta 148. Wojtyczek Krzysztof 149. Woś Tadeusz 150. Wójcikiewicz Józef 151. Wróbel Włodzimierz 152. Załuski Wojciech 153. Zarzycki Zdzisław 154. Zawada Kazimierz 155. Zięba Andrzej 156. Zimmermann Jan 157. Zoll Andrzej 158. Zoll Fryderyk 159. Zwierzchowski Eugeniusz SPIS ZDJĘĆ I PORTRETÓW WYKORZYSTANYCH NA WKLEJKACH WKLEJKA 1 Urzędowy mundur profesora UJ z 1827 (AUJ, S I 544) Najstarsze zachowane zdjęcie Kolegium Profesorów (AUJ, F IV 14) Kolegium Profesorów w 1900 (AUJ, F IV 5515) Rada Wydziałowa w 1925 (AUJ, F IV 67) Rada Wydziału w 1964 (Zbiory Wydziału Prawa i Administracji UJ) Rada Wydziału I połowa lat 80-tych XX w. (Zbiory Wydziału Prawa i Administracji UJ) Rada Wydziału w roku akademickim 1999–2000 (Zbiory Wydziału Prawa i Administracji UJ) Rada Wydziału z 2014 (fot. Jerzy Sawicz) WKLEJKA 2* Lotar Dargun Julian Dunajewski Franciszek Ksawery Fierich Stefan Grzybowski Władysław Leopold Jaworski Stanisław Kutrzeba Adam Vetulani Fryderyk Zoll sen. WKLEJKA 3 Wojciech Maria Bartel Edmund Krzymuski Kazimierz Opałek Michał Rostworowski Władysław Siedlecki Franciszek Gizbert-Studnicki Władysław Wolter Sylwester Wójcik WKLEJKA 4 Piotr Bartynowski Michał Bobrzyński Ferdynand Kojsiewicz Adam Krzyżanowski Kazimierz Władysław Kumaniecki Walenty Litwiński Feliks Szlachtowski Bolesław Ulanowski * Portrety pochodzą ze zbiorów Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego z wyjątkiem F. Kojsiewicza, którego portret znajduje się w Muzeum Narodowym w Krakowie. SPIS PORTRETÓW, FOTOGRAFII, RYCIN I SKANÓW WYKORZYSTANYCH JAKO MATERIAŁ IKONOGRAFICZNY ABRAHAM Władysław Henryk Franciszek – fotografia, zbiory Muzeum UJ AGOPSZOWICZ (HASSO-AGOPSZOWICZ) Antoni*** – fotografia, zbiory AUAM, 268, teczka studencka APPELTAUER Karol – rycina, Österreichische Nationalbibliothek w Wiedniu BAFIA Jerzy Mieczysław*** – fotografia, zbiory AUJ, F I 3267 (S III 246, teczka personalna) BARTEL Wojciech Maria Mieczysław Władysław – fotografia, zbiory Wydziału Prawa i Administracji UJ BARTYNOWSKI Piotr Łukasz – portret, zbiory Muzeum UJ BENIS Artur – fotografia, zbiory AUJ, F II 11736 (Spuścizna 9 Rodziny Benisów) BEREZOWSKI Cezary – fotografia, zbiory NAC, 1-A-1822 BIGO Tadeusz Antoni – fotografia, zbiory AUWr. BOBRZYŃSKI Michał Hieronim – fotografia, zbiory Biblioteki Jagiellońskiej, IF 4663 BOCHENEK Mieczysław – fotografia, Zbiory Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego BODUSZYŃSKI Augustyn – skan dokumentu, zbiory AUJ, S I 365 BOGDANOWICZ Walerian – skan dokumentu, zbiory AUJ, S I 363 BOJARSKI (SAS-BOJARSKI) Aleksander Erazm – fotografia, M. Patkaniowski, Dzieje…, s. 291 BOSSOWSKI Franciszek – fotografia, zbiory AUJ, F II 5540 BOSSOWSKI Józef Jan Aleksander (Jan Józef Aleksander) – fotografi a, Rocznik Korporacji Studentów UP Pomerania, t. 3, Poznań 1928 BRZEZIŃSKI Józef – fotografia, zbiory AUJ, F IV 5515 BRZEZIŃSKI Wacław – fotografia, zbiory AUW, RP 3709, teczka studencka BUCHAŁA Kazimierz – portret, zbiory Muzeum UJ BUCHAŁA Rudolf – fotografia, AUJ, WP (nowa akcesja), teczka habilitacyjna BUHL Edward – skan dokumentu, zbiory AUJ, S II 803 BURZYŃSKI Piotr – fotografia, M. Patkaniowski, Dzieje…, s. 268 CHELIŃSKI Stanisław Wincenty Franciszek – skan dokumentu, zbiory AUJ, WP II 397 CIEŚLAK Marian – fotografia, zbiory AUJ, F I 3357 (S III 246, teczka personalna) CUKROWICZ Aleksander – skan dokumentu, zbiory AUJ, WP I 43 CYFROWICZ Leon fotografia, zbiory AUJ, F IV 5515 CZARKOWSKI Jan – fotografia, zbiory AUJ, WP IV 23 CZERKAWSKI Aleksander Włodzimierz (Włodzimierz Aleksander) – fotografia, zbiory AUJ, F IV 5515 CZOCHRON Sebastian Jan Kanty – skan dokumentu, zbiory AUJ, S I 393 CZUMA Ignacy Karol – fotografia, zbiory AUJ, F I 8265 (S II 619 teczka personalna) DARGUN Lothar (Lotar) – portret, zbiory Muzeum UJ DEMBIŃSKI Henryk – fotografia, zbiory AUJ, SNP 12 DEMELIUS Gustaw – rycina, Österreichische Nationalbibliothek, Wiedeń DODA Zbigniew Stanisław – fotografia, zbiory Wydziału Prawa i Administracji UJ DUNAJEWSKI (SAS-DUNAJEWSKI) Julian Antoni – portret, zbiory Muzeum UJ DZIURZYŃSKI Tadeusz Jan Kanty – fotografia, zbiory AUJ, Spuścizna 124 Tadeusza Dziurzyńskiego EHRLICH Ludwik – fotografia, zbiory AUJ, S III 246, teczka personalna ENGLISCH (ENGLISCH-PAYNE, ENGLISCH DE PAYNE) Karol Artur Bernard – fotografi a, Wielka Encyklopedia Tatrzańska, red. Z. i W. Paryscy ESMARCH Karol Bernard Hieronim (Karl Bernard Hieronymus) – skan dokumentu, zbiory AUJ, WP II 141 ESTREICHER (ESTREICHER-ROZBIERSKI) Stanisław Ambroży – fotografia, zbiory AUJ, „Poczet rektorów UJ” FAJANS Wacław Maurycy – skan dokumentu, zbiory AUJ, S III 246, teczka personalna FIERICH Edward – fotografia, M. Patkaniowski, Dzieje…, s. 293 FIERICH Franciszek Ksawery – portret, zbiory Muzeum UJ FIERICH Maurycy – portret, zbiory Muzeum UJ FORYŚ Stanisław – fotografia, zbiory AUJ, WP IV 154 FRYDMAN Sawa (Sawwa, po 8 II 1946 – NOWIŃSKI Czesław) – fotografia, zbiory LCVA, fond 175, opis 2VIca, sprawa 280, teczka studencka GABERLE Andrzej – fotografia, zbiory Wydziału Prawa i Administracji UJ GANDOR Karol Franciszek*** – fotografia, zbiory AUWr. GARYCKI (GARZYCKI) Bonifacy – skan dokumentu, zbiory AUJ, S I 393 GIRTLER Jakub – fotografia, M. Patkaniowski, Dzieje…, s. 356 GLASER (GLAZER) Stefan Antoni – fotografia, zbiory NAC, 1-N-178 GOŁĄB Stanisław Aleksander fotografia, zbiory AUJ, F IV 67 GOSTYŃSKI Zbigniew Bogusław – fotografia, zbiory AUJ, WP IV 129, teczka magisterska GÓRECKI Jan – fotografia, zbiory AUJ, F I 3461 (S III 246, teczka personalna) GÓRSKI Antoni – fotografia, zbiory Biblioteki Jagiellońskiej, IF 4595 GÓRSKI Józef – skan dokumentu, zbiory AUJ, WP III 9 GÓRSKI Ludwik Kazimierz Antoni Franciszek – fotografia, zbiory AKUL, A-13, teczka personalna GRODYŃSKI Tadeusz Franciszek – fotografia, zbiory NAC, 1-P-2689-1 GRZYBOWSKI Konstanty – fotografia, zbiory Muzeum UJ GRZYBOWSKI Stefan Mieczysław – portret, zbiory Muzeum UJ GWIAZDOMORSKI Jan Marian – fotografia, zbiory AUJ, F II 5575 (S II 619, teczka personalna) HALBAN (do 5 VIII 1892 – BLUMENSTOCK (BLUMENSTOK)) Alfred – fotografia, zbiory AN w Kr., A-I-58 HALBAN (do 5 VIII 1892 – BLUMENSTOCK) Leon (Leo, Leon Lieber Nathan) – fotografia, „Archiwum Medycyny Sądowej i Kryminologii”, 1998, XLVIII, nr 3-4 HAMMER Ignacy – skan dokumentu, zbiory AUJ, S I 391 HANAUSKOWA Stanisława – fotografia, zbiory AUJ, WP (nowa akcesja) teczka profesorska HANAUSEK Tadeusz –fotografia, zbiory AUJ, WP III 183 HANKIEWICZ (HABDANK-HANKIEWICZ) Hilary, herbu Pomian – skan dokumentu, zbiory AUJ, dyplom dr h. c. HEJNOSZ Wojciech – fotografia, zbiory AUMK HELCEL (HÖLZEL (HÖLTZEL, HOELZEL, HOELTZEL) von STERNSTEIN (SZTERSZTYN)) Antoni Zygmunt – fotografia, zbiory AN w Kr., A-I-270 HELFERT Józef Aleksander (Aleksander, Joseph Alexander, von), baron, ps. G. von S., Dr. Guido Alexis – skan dokumentu, zbiory AUJ, WP I 21 HEŁCZYŃSKI Bronisław Marian Tadeusz Józef – fotografia, zbiory NAC, 1-Z-34 HEYDEL Adam Zdzisław Marian – fotografia, zbiory AUJ, Spuścizna 75 Adama Heydla HEYZMANN (HEŸZMANN) Udalryk (Adalaryk) – portret, zbiory Muzeum UJ HILAROWICZ (NUSBAUM-HILAROWICZ) Tadeusz – fotografia, zbiory NAC, 1-N-918 HOŁDA Józef Marian – fotografia, zbiory AUJ, F II 5584 HOŁDA Zbigniew – fotografia, zbiory AUJ, DSO, teczka personalna HOMPLEWICZ Janusz Marian – fotografia, zbiory AUJ, WP III 183 HOROSZKIEWICZ Stefan Karol – fotografia, „Nowiny Lekarskie”, 1946, z. 2 HOSZOWSKI (SAS-HOSZOWSKI) Mikołaj Moros (Moroz) – skan dokumentu, zbiory AUJ, S I 384 HRUZIK Tadeusz – skan dokumentu, zbiory AUJ, S I 377 HUBERT Stanisław Leon – fotografia, zbiory AUWr. IWANEYKO (IWANEJKO) Marian Edward – fotografia, zbiory AUJ, F I 3503 JANKOWSKI Józef Emmanuel – skan dokumentu, zbiory AUJ, S I 384 JANUSZEWICZ (JANUSZOWICZ) Józef – skan dokumentu, zbiory AUJ, S I 145 JASICA Roman Marian fotografia, zbiory AUJ, WP (nowa akcesja) teczka habilitacyjna JAWORSKI (SARYUSZ-JAWORSKI) Iwo Leopold Jan – fotografia, zbiory AUWr. JAWORSKI (SARYUSZ-JAWORSKI) Władysław Leopold (Leopold, Leopold Władysław) – portret, zbiory Muzeum UJ JEDLICKI Marian Zygmunt – fotografia, zbiory AUAM, 82/60, teczka personalna JONAK (JONÁK) Eberhard Antonin – rycina, zbiory internetowe (http://cs.wikipedia.org/wiki/Eberhard_Jonák (dostęp z 12 III 2014) KAŁWA Piotr – fotografia, zbiory AKUL, Zbiór fotografi i KASPAREK Franciszek Ksawery fotografia, zbiory AUJ, F IV 5515 KĘDZIOREK Bogdan Kazimierz – fotografia, zbiory AUJ, DSO, teczka personalna KLECZYŃSKI Józef, herbu Strzemię – fotografia, zbiory Muzeum UJ KŁAPKOWSKI Bolesław – fotografia, zbiory AUJ, S III 246, teczka personalna KŁODZIŃSKI Abdon Jan Kanty (Abdon Kanty) – fotografia, zbiory AUJ, F IV 1 KNAPIK Marian – fotografia, zbiory AUJ, DSO, teczka personalna KOCZYŃSKI Michał – fotografia, zbiory Muzeum UJ KOJSIEWICZ (KOISIEWICZ, KOYSIEWICZ) Ferdynand Józef Rudolf – skan dokumentu, zbiory AUJ, S I 385 KOPFF Andrzej Attal Józef – fotografia, zbiory AUJ, (brak sygn.) KOPPEL (KOEPPEL) Jan (Johan) – skan dokumentu, zbiory Biblioteki Jagiellońskiej KORBEL Jan Kazimierz – fotografia, zbiory AUJ, DSO, teczka habilitacyjna KOROWICZ (KORNREICH, KORNREICH-KOROWICZ) Marek Stanisław – fotografia, zbiory AUJ, F I 3574 KOSSOWICZ (KOSSEWICZ) Jan Kanty – skan dokumentu, zbiory AUJ, S I 145 KOSTANECKI Antoni Paweł – fotografia, zbiory NAC, 1-N-286 KOSTANECKI Jan – fotografia, zbiory AUJ, SNP 38 KOZUBSKI Włodzimierz Antoni – fotografia, zbiory NAC, 1-N-296 KRAUSS Jakub Ferdynand – skan dokumentu, zbiory AUJ, S I 145 KRZYMUSKI (RADWAN-KRZYMUSKI) Edmund Karol Feliks – portret, zbiory Muzeum UJ KRZYŻANOWSKI Adam Alojzy – portret, zbiory Muzeum UJ KRZYŻANOWSKI Adam Szymon Jan – portret, zbiory AUJ, WP I 43 KRZYŻANOWSKI Kazimierz Maria – skan dokumentu, zbiory Biblioteki Jagiellońskiej KRZYŻANOWSKI Witold Zenon – fotografia, zbiory AUJ, F II 5609 KUDEJ Marcin Stanisław – fotografia, zbiory AUJ, WP IV 129 KULCZYCKI Teodor – skan dokumentu, zbiory AUJ, WP II 138, teczka habilitacyjna KUMANIECKI Kazimierz Władysław – portret, zbiory Wydziału Prawa i Administracji UJ KUTRZEBA Stanisław Marian – zdjęcie, zbiory AUJ, F III 12 LANDE Jerzy Władysław – fotografia, zbiory AUJ, F I 8439 LANG Andrzej Wiesław (Wiesław) – fotografia, zbiory AUJ, WP III 185 LANGE Oskar Ryszard – fotografia, zbiory AUJ, F I 8448 LANGROD Jerzy Stefan Władysław – fotografia, zbiory AUJ, S II 619, teczka personalna LEO Juliusz Franciszek – portret, zbiory Muzeum Historycznego Miasta Krakowa, 2397III LEŚNODORSKI Bogusław Jan Kazimierz – fotografia, zbiory AUJ, F II 5616 LIBICKI Janusz Wojciech – fotografia, zbiory AUJ, F II 11915 LIPCZYŃSKA-KOPEROWA (przed 1939 – CHMIELOWIEC (CHMIELOWCÓWNA), po 1939 – LIPCZYŃSKA, od 1961 – LIPCZYŃSKA-KOPER) Maria Janina – fotografia, zbiory AUWr. LISOWSKI Zygmunt Michał Władysław (Zygmunt Władysław Michał) – portret, zbiory Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk LITEWSKI Wiesław Wit – fotografia, , zbiory AUJ, WP III 183 LITWIŃSKI Walenty – rycina, zbiory Muzeum Narodowego w Kr. LULEK Tomasz – fotografia, zbiory AUJ, F IV 67 ŁYSIAK Ludwik Stanisław – fotografia, zbiory Wydziału Prawa i Administracji UJ MADEYSKI (PORAJ-MADEYSKI, PORAY-MADEJSKI) Stanisław Jerzy (Jerzy Stanisław) – fotografia, zbiory Muzeum UJ MAKAREWICZ Juliusz – portret, zbiory Muzeum UJ MAKOWICZKA Franciszek (Franz) – skan dokumentu, zbiory AUJ, S I 384 MAKOWSKI Julian Edmund – fotografia, zbiory NAC, 1-A-2547 MALINOWSKA (od 2 IV 1948 – WISŁOCKA, od 1 VI 1949 – MALINOWSKA, od 12 VII 1969 – MALINOWSKA-KWIATKOWSKA) Irena Zofi a Krystyna – fotografia, zbiory Wydziału Prawa i Administracji UJ MAROWSKI Kazimierz Michał – fotografia, zbiory Muzeum Historycznego Miasta Krakowa, MH-Fs-4242-IX MARTYNIAK Czesław – fotografia, zbiory AKUL, Zbiór fotografi i MARX (MARKS) Franciszek de Paula (Franciszek a Paulo) – skan dokumentu, zbiory AUJ, S I 25 MASSALSKI Konstanty – skan dokumentu, zbiory AUJ, S I 384 MATAKIEWICZ Mikołaj Antoni (Antoni Mikołaj) – skan dokumentu, zbiory AUJ, S I 390 MIĄCZYŃSKI Andrzej Paweł – fotografia, zbiory Wydziału Prawa i Administracji UJ MICHALSKI Jerzy Jakub – fotografia, zbiory AUJ, S II 619 teczka personalna MICHEL (MICHAEL, MICHL) Adalbert Theodor (Vojtěch Theodor, Wojciech Teodor) – skan dokumentu, zbiory AUJ, WP I 21 MILEWSKI Józef – fotografia, zbiory AUJ, F IV 5515 MINOCKI Stanisław – skan dokumentu, zbiory AUJ, Rkps 4 MŁYNARSKI Feliks Jan – fotografia, zbiory NAC, 1-G-327 MORAK Jan – skan dokumentu, zbiory AUJ, S I MOSTOWSKI Edward – skan dokumentu, zbiory AUJ, WP II 138, teczka habilitacyjna MYCIELSKI Andrzej Feliks – fotografia, LCVA, fond 175, opis 1(1)Bb, sprawa 882, teczka personalna NAHLIK Stanisław Edward – portret, zbiory Muzeum UJ NIEMETZ (NEMETZ, NIMETZ) Józef Karol – portret, zbiory Muzeum UJ NOWOTNY Julian (Juliusz) Karol – fotografia, zbiory NAC, 1-N-422 OCZAPOWSKI Józef Bogdan (Bohdan) – fotgrafia, M. Patkaniowski, Dzieje…, s. 416 OHANOWICZ Alfred Marian – fotografia, zbiory AUAM, 126/42/46, teczka personalna OKLEJAK Andrzej Bogdan – fotografia, zbiory rodzinne OLBRYCHT Jan – fotografia, zbiory AUJ, S II 619, teczka personalna OPAŁEK Kazimierz Tadeusz – fotografia, zbiory rodzinne ORSLER (OESLER) Jan Józef (Johan Joseph) – skan dokumentu, zbiory AUJ, S I 25 OSTROWSKI Karol Józef – fotografia, zbiory AUJ, F I 3747 (S III 246, teczka personalna) OSUCHOWSKI Wacław Franciszek – fotografia, zbiory Wydziału Prawa i Administracji UJ OYRZANOWSKI (OJRZANOWSKI) Bronisław Stefan – fotografia, zbiory AUJ, WP (nowa akcesja), teczka profesorska PANEJKO Jerzy Karol – fotografia, zbiory LCVA, fond 175, opis 2VIB, sprawa 58, teczka personalna PANKOWICZ Andrzej Kazimierz – fotografia, zbiory AUJ, WFH 259, teczka doktorska PATKANIOWSKI Michał – fotografia, zbiory AUJ, F I 8531 (S II 619, teczka personalna) PAULI Lesław – fotografia, zbiory AUJ, (brak sygn.) PAWLIK Jan Wincenty – fotografia, zbiory AUJ, DSO, teczka personalna PECZENIK Aleksander Henryk – fotografia, zbiory AUJ, WP IV 154, teczka habilitacyjna PERETIATKOWICZ (PERETJATKOWICZ, PERETYATKOWICZ) Antoni Kazimierz – fotografia, zbiory NAC, 1-N-444 PIEKOSIŃSKI (przed 1861 – PIEKUSIŃSKI, PAKOSZ-PIEKOSIŃSKI) Franciszek Ksawery Walerian Leonard Adolf – fotografia, zbiory Muzeum UJ PILAT Władysław Franciszek – skan dokumentu, zbiory AUJ, WP II 138, teczka habilitacyjna PŁAZA Stanisław – fotografia, zbiory AUJ, WP IV 153, teczka doktorska POLAN-HARASCHIN (do 12 IX 1946 – HARASCHIN) Julian Józef Stanisław – fotografia, źródła internetowe (http://kresowiacy.com (dostęp z 12 III 2014) POPŁAWSKI Jacek (imię zakonne – Antoni Ignacy) – skan dokumentu, zbiory AUJ, S I 145 PRATOBEVERA (od 1838 – PRATOBEVERA von WIESBORN) Karol Józef (Carl Joseph) – rycina, Österreichische Nationalbibliothek, Wiedeń PRZESMYCKI Franciszek – skan dokumentu, zbiory Biblioteki Jagiellońskiej PRZYBYŁOWSKI Kazimierz Karol – fotografi a, Złota Księga Wydziału Prawa… RAFACZ Józef – fotografia, zbiory AUJ, F IV 1 RAFELSKI (do 21 II 1953 – PUFELES) Ignacy – fotografia, zbiory AUJ, S III 246, teczka personalna RANGSTEIN Józef de – skan dokumentu, zbiory AUJ, S I 145 REINHOLD Józef – fotografia, zbiory AUJ, F IV 67 RITTERMAN Stefan – fotografia, zbiory Wydziału Prawa i Administracji UJ ROMAN Stanisław Zygmunt – fotografia, zbiory AUJ, F I 3823 (S II 619, teczka personalna) ROMER (ROMER-CHYSZOW) Gustaw – skan dokumentu, zbiory AUJ, WP II 138, teczka habilitacyjna ROSENBLATT Józef Michał – fotografia, zbiory AN w Kr., A-III-829 ROSTWOROWSKI (ROZTWOROWSKI) Michał Jan Cezar – fotografia, zbiory AUJ, F IV 2866 ROSZKOWSKI Gustaw Jan Nepomucen – fotografia, A. Redzik, Stanisław Starzyński (1853–1935) a rozwój polskiej nauki prawa konstytucyjnego, W-wa-Kr. 2012, s. 55 RUDNIK Mieczysław – fotografia, zbiory AUJ, WP IV 154 RUDZIŃSKI-STEINBERG (STEINBERG, STEINBERG-RUDZIŃSKI) Aleksander Witold (Witold) – fotografia, zbiory PIASA, Rudzinski Family Papers RYBARSKI Roman Franciszek – fotografia, zbiory NAC, 1-A-701 RYDZOWSKI Andrzej Marcin – fotografia, M. Patkaniowski, Dzieje…, s. 281 RYSIAK Gwidon Janusz Pankracy – fotografia, zbiory AUJ, WP IV 129, teczka magisterska RZESIŃSKI Jan Kanty Hieronim Stefan – skan dokumentu, zbiory AUJ, WF I 87 SARNA Zygmunt Jan – fotografia, zbiory AUJ, S II 619, teczka personalna SAWICKI Jakub Teodor Walery (Walerian) – fotografia, zbiory rodzinne SAWICKI Jerzy (przed IX 1939 – REISLER Izydor) – fotografia, zbiory AUŁ, teczka personalna SAWICKI Witold Dobrosław – fotografia, zbiory AUŁ, teczka personalna SEHN Jan – fotografia, zbiory AUJ, S III 246, teczka personalna SEIDLER Grzegorz Leopold (Leopold Grzegorz) – fotografia, zbiory AUJ, S III 246, teczka personalna SERDA Jerzy Marian – fotografia, zbiory AUJ, DSO, teczka personalna SIEDLECKI (de Lipnica Siedlecki) Władysław Szymon – portret, zbiory Muzeum UJ SIEMIEŃSKI Józef Jan Julian – fotografia, zbiory AUJ, S II 619, teczka personalna SILNICKI Tadeusz Jan Leopold – fotografia, zbiory AUJ, S III 246, teczka personalna SKĄPSKI Józef Adam – portret, zbiory Muzeum UJ SKRZYWAN Wacław Tadeusz – fotografia, zbiory AUWr. SŁAWIK Karol – fotografia, zbiory AUJ, WP (nowa akcesja), teczka habilitacyjna SŁOTWIŃSKI (LELIWA-SŁOTWIŃSKI) Feliks Piotr – portret, zbiory Muzeum UJ SOBOCIŃSKI Władysław Stanisław – fotografia, AUW, Spuścizna 25 Władysława Sobolewskiego SOBOLEWSKI Marek Feliks – fotografia, zbiory AUJ, WP IV 25 SOŁTYKOWICZ (SOŁTYKIEWICZ) Józef Florian – skan dokumentu, zbiory AUJ, S I 145 SOŚNIAK Mieczysław Stanisław – portret, zbiory UŚ SOŚWIŃSKI Wawrzyniec Andrzej – skan dokumentu, zbiory AUJ, S I 390 SPOTOWSKI Andrzej – fotografia, zbiory AUJ, DSO, teczka personalna SPYRA (SZPYRA) Jan Wojciech – skan dokumentu, zbiory AUJ, kopie dyplomów doktorskich STARZEWSKI (OSTOJA-STARZEWSKI) Maciej Jan Adolf – fotografia, zbiory AUJ, F II 5671 STEFKO Kamil – fotografia, zbiory AUWr. STOMMA Stanisław – portret, zbiory Muzeum UJ STRASBURGER Edward Karol – fotografia, „Ekonomista”, 1923 STUDNICKI (GIZBERT-STUDNICKI) Franciszek Maria Tadeusz – skan dokumentu, zbiory AUJ, S II 524 SUŁKOWSKI Józef Florian – fotografia, zbiory NAC, 1-N-563 SZLACHTOWSKI Feliks – fotografia, zbiory Muzeum UJ SZOSTAK Władysław Józef – fotografia, zbiory AUJ, DSO, teczka personalna SZPOR Wincenty Joachim – skan dokumentu, zbiory AUJ, S I 390 SZPUNAR Adam Feliks – fotografia, zbiory AUŁ, Spuścizna Adama Szpunara ŚLIWIŃSKI Stanisław – fotografia, zbiory NAC, 1-A-2638 ŚWIEBODA Zdzisław – fotografia, zbiory AUJ, WP III 185 TAUBENSCHLAG Rafał Jakub (Rafael Jakob) – fotografia, zbiory Wydziału Prawa i Administracji UJ TAYLOR Edward Robert Edmund – fotografia, zbiory Biblioteki Uniwersyteckiej w Poznaniu, Spuścizna E. Taylora TILL Ernest Karol Antoni Franciszek Józef – fotografia, zbiory Adama Redzika TOROSIEWICZ Michał – skan dokumentu, zbiory AUJ, S I 366 TRAMMER Henryk – fotografia, zbiory AUJ, F I 3963 TRĄMPCZYŃSKI Witold – fotografia, zbiory SGH, T82k TYMIŃSKI Józef – skan dokumentu, zbiory AUJ, WP II 138, teczka habilitacyjna ULANOWSKI Bolesław – portret, Złota Księga Wydziału Prawa… VALL Michał, du – fotografia, zbiory AUJ, (brak sygn.) VETULANI Adam Joachim – fotografia, zbiory AUJ, Spuścizna 112 Adama Vetulaniego WACHHOLZ Wilhelm Maria Feliks (Szczęsny Wilhelm) – fotografia, zbiory AUJ, Spuścizna104 Wilhelma Wachholza WALAS Antoni Jan Augustyn – fotografia, zbiory AUJ, WP IV 25 WALASZEK Bronisław Stefan – fotografia, zbiory Adama Redzika WALIGÓRSKI Marian – fotografia, zbiory AUJ, S III 256, teczka personalna WANIOREK Wincenty – skan dokumentu, zbiory Biblioteki Jagiellońskiej WAŚCISZAKOWSKI (vel WAŚCISZEWSKI) Leon Bernard – skan dokumentu, zbiory AUJ, WP II 138, teczka habilitacyjna WIERZBICKI Wawrzyniec – fotografia, zbiory AUE w Kr., 2774, teczka personalna WOLTER Władysław – fotografia, zbiory AUJ, F II 1807 WOŁCZYŃSKI Józef – skan dokumentu, zbiory AUJ, S II 45 WÓJCIK Sylwester – fotografia, zbiory Wydziału Prawa i Administracji UJ WRÓBLEWSKI Stanisław Władysław – fotografia, zbiory Muzeum UJ WRÓBLEWSKI Władysław Oktawian – fotografia, zbiory NAC, 1-D-1413 ZACHOROWSKI Stanisław Jan –fotografia, zbiory rodzinne ZAJĄC Kazimierz – fotografia, zbiory UEKr. ZAKRZEWSKI Witold Stefan Jakub – fotografia, zbiory Wydziału Prawa i Administracji UJ ZARAŃSKI Jan Antoni Stanisław – fotografia, zbiory Akademii Górniczo-Hutniczej w Kr. ZATORSKI Maksymilian Mieczysław – fotografia, zbiory Muzeum UJ ZIELIŃSKI Tadeusz Stanisław – fotografia, zbiory AUJ, DSO, teczka personalna ZIELONACKI Jozefat (Joseph von, Josephat von, Josephus von) – skan dokumentu, zbiory AUJ, S II 76 ZIMMERMANN Marian Michał Leon – fotografia, zbiory AUAM, 819/16, teczka personalna ZOLL Fryderyk Franciszek, sen. – fotografia, zbiory AUJ, „Poczet rektorów UJ” ZOLL Fryderyk Franciszek, iun. – fotografia, zbiory AUJ, „Poczet rektorów UJ” ZWEIG Ferdynand – fotografia, zbiory AUJ, F I 8749 ŻABIŃSKI Zbigniew Adam – fotografia, zbiory AUE w Kr., 2/610A, teczka personalna WYKAZ BIOGRAMÓW (alfabetycznie) ABRAHAM Władysław Henryk Franciszek ......................................................................... 3 AGOPSZOWICZ (HASSO-AGOPSZOWICZ) Antoni, herbu Wiernik, ps. Tosiek*** ..... 6 APPELTAUER Karol ................................................................................................................ 8 BAFIA Jerzy Mieczysław*** .................................................................................................... 10 BARTEL Wojciech Maria Mieczysław Władysław............................................................... 13 BARTYNOWSKI Piotr Łukasz ............................................................................................... 16 BEKSIAK Janusz Michał .......................................................................................................... 612 BENIS (BENISZ) Artur ........................................................................................................... 18 BEREZOWSKI Cezary* ........................................................................................................... 20 BIGO Tadeusz Antoni** .......................................................................................................... 23 BOBRZYŃSKI Michał Hieronim ........................................................................................... 26 BOCHENEK Mieczysław ........................................................................................................ 29 BODUSZYŃSKI Augustyn ..................................................................................................... 31 BOGDANOWICZ Walerian, ksiądz ...................................................................................... 33 BOJARSKI (SAS-BOJARSKI) Aleksander Erazm ................................................................ 35 BOSSOWSKI Franciszek ......................................................................................................... 37 BOSSOWSKI Józef Jan Aleksander (Jan Józef Aleksander) ............................................... 40 BRZEZIŃSKI Józef ................................................................................................................... 43 BRZEZIŃSKI Wacław .............................................................................................................. 45 BUCHAŁA Kazimierz ............................................................................................................. 48 BUCHAŁA Rudolf*.................................................................................................................. 51 BUHL Edward........................................................................................................................... 53 BURZYŃSKI Piotr ................................................................................................................... 55 CHELIŃSKI Stanisław Wincenty Franciszek* ..................................................................... 57 CIEŚLAK Marian ..................................................................................................................... 59 CUKROWICZ Aleksander ..................................................................................................... 62 CYFROWICZ Leon.................................................................................................................. 64 CZARKOWSKI (do 26 XI 1934 – KRUPA) Jan ................................................................... 66 CZERKAWSKI Aleksander Włodzimierz (Włodzimierz Aleksander) ............................. 69 CZOCHRON Sebastian Jan Kanty, od 1769 ksiądz ............................................................. 71 CZUMA Ignacy Karol* ............................................................................................................ 73 DARGUN Lothar (Lotar) ........................................................................................................ 76 DEMBIŃSKI Henryk Marian Józef Leon Ignacy, herbu Nieczuja* ................................... 78 DEMELIUS Gustaw ................................................................................................................. 81 DODA Zbigniew Stanisław ..................................................................................................... 83 DUNAJEWSKI (SAS-DUNAJEWSKI) Julian Antoni ......................................................... 85 DZIURZYŃSKI Tadeusz Jan Kanty ....................................................................................... 87 EHRLICH Ludwik (Jakub Ludwik), ps. Smarzewski, Farlej ............................................... 90 ENGLISCH (ENGLISCH-PAYNE, ENGLISCH DE PAYNE) Karol Artur Bernard* ..... 92 ESMARCH Karol Bernard Hieronim (Karl Bernard Hieronymus) .................................. 94 ESTREICHER (ESTREICHER-ROZBIERSKI) Stanisław Ambroży ................................. 96 FAJANS Wacław Maurycy ....................................................................................................... 99 FIERICH Edward ..................................................................................................................... 101 FIERICH Franciszek Ksawery ................................................................................................ 103 FIERICH Maurycy ................................................................................................................... 106 FORYŚ Stanisław ...................................................................................................................... 108 FRYDMAN Sawa (Sawwa, po 8 II 1946 – NOWIŃSKI Czesław)* ................................... 110 GABERLE Andrzej ................................................................................................................... 113 GANDOR Karol Franciszek*** .............................................................................................. 115 GARYCKI (GARZYCKI) Bonifacy, od 1770 ksiądz ............................................................ 117 GIRTLER Jakub ........................................................................................................................ 119 GLASER (GLAZER) Stefan Antoni* ..................................................................................... 121 GOŁĄB Stanisław Aleksander ................................................................................................ 124 GOSTYŃSKI Zbigniew Bogusław ......................................................................................... 127 GÓRECKI Jan ........................................................................................................................... 129 GÓRSKI Antoni, herbu Bożawola ......................................................................................... 131 GÓRSKI Józef** ........................................................................................................................ 134 GÓRSKI Ludwik Kazimierz Antoni Franciszek, herbu Bożawola* ................................... 137 GRODYŃSKI Tadeusz Franciszek Ksawery* ....................................................................... 139 GRZYBOWSKI Konstanty ...................................................................................................... 141 GRZYBOWSKI Stefan Mieczysław ........................................................................................ 144 GWIAZDOMORSKI Jan Marian........................................................................................... 147 HALBAN (do 5 VIII 1892 – BLUMENSTOCK (BLUMENSTOK)) Alfred ..................... 150 HALBAN (do 5 VIII 1892 – BLUMENSTOCK) Leon (Leo, Leon Lieber Nathan) ........ 152 HAMMER Ignacy..................................................................................................................... 154 HANAUSEK (HANAUSKOWA, z d. PIOTRUSIEWICZ, od 1953 – PIOTRUSIEWICZ-KOWALSKA, od 12 I 1959 – PIOTRUSIEWICZ-HANAUSEK, PIOTRUSIEWICZ-HANAUSKOWA) Stanisława Maria ................... 156 HANAUSEK Tadeusz Józef ..................................................................................................... 158 HANKIEWICZ (HABDANK-HANKIEWICZ) Hilary, herbu Pomian............................ 161 HEJNOSZ Wojciech** ............................................................................................................. 163 HELCEL (HÖLZEL (HÖLTZEL, HOELZEL, HOELTZEL) von STERNSTEIN (SZTERSZTYN)) Antoni Zygmunt ................................................................................. 165 HELFERT Józef Aleksander (Aleksander, Joseph Alexander), baron, ps. G. von S., Dr. Guido Alexis ................................................................................................................. 167 HEŁCZYŃSKI Bronisław Marian Tadeusz Józef, herbu Ostoja, ps. Ostoja ..................... 169 HEYDEL Adam Zdzisław Marian, baron ............................................................................. 172 HEYZMANN (HEIZMANN, HEŸZMANN) Udalryk (Adalaryk) .................................. 175 HILAROWICZ (NUSSBAUM, NUSBAUM-HILAROWICZ) Tadeusz ........................... 177 HOŁDA Józef Marian.............................................................................................................. 180 HOŁDA Zbigniew .................................................................................................................... 182 HOMPLEWICZ Janusz Marian ............................................................................................. 185 HOROSZKIEWICZ Stefan Karol ........................................................................................... 187 HOSZOWSKI (SAS-HOSZOWSKI) Mikołaj Moros (Moroz) ........................................... 189 HRUZIK Tadeusz ..................................................................................................................... 191 HUBERT Stanisław Leon ........................................................................................................ 193 IWANEYKO (IWANEJKO) Marian Edward, ps. Edward Głąb, Ryszard Grot................ 196 JANKOWSKI Józef Emmanuel, herbu Nowina .................................................................... 199 JANUSZEWICZ (JANUSZOWICZ) Józef, herbu Kłośnik ................................................. 201 JASICA Roman Marian* ......................................................................................................... 203 JAWORSKI (SARYUSZ-JAWORSKI) Iwo Leopold Jan, herbu Jelita* .............................. 206 JAWORSKI (SARYUSZ-JAWORSKI) Władysław Leopold (Leopold, Leopold Władysław), herbu Jelita ................................................................................................... 209 JEDLICKI Marian Zygmunt ................................................................................................... 212 JONAK (JONÁK) Eberhard Antonin .................................................................................... 215 KAŁWA Piotr* .......................................................................................................................... 217 KASPAREK Franciszek Ksawery ............................................................................................ 219 KĘDZIOREK Bogdan Kazimierz ........................................................................................... 222 KLECZYŃSKI Józef, herbu Strzemię .................................................................................... 224 KŁAPKOWSKI Bolesław ......................................................................................................... 226 KŁODZIŃSKI Abdon Jan Kanty (Abdon Kanty), herbu Łada .......................................... 228 KNAPIK Marian....................................................................................................................... 230 KOCZYŃSKI Michał ............................................................................................................... 232 KOJSIEWICZ (KOISIEWICZ, KOYSIEWICZ) Ferdynand Józef Rudolf ......................... 234 KOPFF Andrzej Attal Józef ..................................................................................................... 236 KOPPEL (KOEPPEL) Jan (Johan) .......................................................................................... 239 KORBEL Jan Kazimierz* ......................................................................................................... 241 KOROWICZ (KORNREICH, KORNREICH--KOROWICZ) Marek Stanisław, ps. Komar ............................................................................................................................ 243 KOSSOWICZ (KOSSEWICZ) Jan Kanty, herbu Wieniawa ............................................... 246 KOSTANECKI Antoni Paweł, herbu Wieruszowa .............................................................. 248 KOSTANECKI Jan, herbu Wieruszowa* ............................................................................... 250 KOSTECKI Apoloniusz ........................................................................................................... 614 KOZUBSKI Włodzimierz Antoni* ........................................................................................ 252 KRAUSS Jakub Ferdynand ...................................................................................................... 255 KRZYMUSKI (RADWAN-KRZYMUSKI) Edmund Karol Feliks ..................................... 256 KRZYŻANOWSKI Adam Alojzy, herbu Dębno .................................................................. 259 KRZYŻANOWSKI Adam Szymon Jan, herbu Świnka ....................................................... 262 KRZYŻANOWSKI Kazimierz Maria, herbu Dębno* ......................................................... 264 KRZYŻANOWSKI Witold Zenon, herbu Dębno ................................................................ 266 KUDEJ Marcin Stanisław ........................................................................................................ 269 KULCZYCKI Teodor............................................................................................................... 271 KUMANIECKI Kazimierz Władysław .................................................................................. 273 KUTRZEBA Stanisław Marian, ps. Władysław Wyrwa ...................................................... 276 LANDE Jerzy Władysław ........................................................................................................ 278 LANG Andrzej Wiesław (Wiesław) ....................................................................................... 281 LANGE Oskar Ryszard............................................................................................................ 283 LANGROD Jerzy Stefan Władysław ...................................................................................... 286 LEO Juliusz Franciszek ............................................................................................................ 289 LEŚNODORSKI Bogusław Jan Kazimierz* .......................................................................... 291 LIBICKI Janusz Wojciech, herbu Jelita* ................................................................................ 294 LIPCZYŃSKA-KOPEROWA (z d. 1939 – CHMIELOWIEC (CHMIELOWCÓWNA), po 1939 – LIPCZYŃSKA, od 1961 – LIPCZYŃSKA-KOPER) Maria Janina*/*** ... 296 LISOWSKI Zygmunt Michał Władysław (Zygmunt Władysław Michał) ........................ 299 LITEWSKI Wiesław Wit .......................................................................................................... 302 LITWIŃSKI Walenty, herbu Grzymała ................................................................................. 304 LULEK Tomasz ......................................................................................................................... 306 ŁYSIAK Ludwik Stanisław ....................................................................................................... 308 MADEYSKI (PORAJ-MADEYSKI, PORAY-MADEJSKI) Stanisław Jerzy (Jerzy Stanisław) ................................................................................................................. 311 MAKAREWICZ Juliusz ........................................................................................................... 313 MAKOWICZKA Franciszek (Franz) ..................................................................................... 316 MAKOWSKI Julian Edmund** .............................................................................................. 318 MALINOWSKA (od 2 IV 1948 – WISŁOCKA, od 1 VI 1949 – MALINOWSKA, od 12 VII 1969 – MALINOWSKA-KWIATKOWSKA) Irena Zofi a Krystyna .......... 321 MAROWSKI (do 30 VIII 1884 – MASGAJ, MORAWSKI) Kazimierz Michał* .............. 323 MARTYNIAK Czesław Szymon* ........................................................................................... 325 MARX (MARKS) Franciszek de Paula (Franciszek a Paulo) ............................................. 327 MASSALSKI Konstanty, książę .............................................................................................. 329 MATAKIEWICZ Mikołaj Antoni (Antoni Mikołaj) ........................................................... 331 MIĄCZYŃSKI Andrzej Paweł, hrabia ................................................................................... 333 MICHALSKI Jerzy Jakub ......................................................................................................... 335 MICHEL (MICHAEL, MICHL) Adalbert Theodor (Vojtěch Th eodor, Wojciech Teodor) ............................................................................................................... 338 MILEWSKI Józef, herbu Ślepowron ...................................................................................... 340 MINOCKI Stanisław, od 1760 – ksiądz ................................................................................. 342 MŁYNARSKI Feliks Jan, ps. Jan Brzoza ................................................................................ 344 MORAK Jan .............................................................................................................................. 346 MOSTOWSKI Edward, herbu Dołęga, hrabia ..................................................................... 347 MYCIELSKI Andrzej Feliks, herbu Dołęga, hrabia* ........................................................... 349 NAHLIK Stanisław Edward .................................................................................................... 352 NIEMETZ (NEMETZ, NIMETZ) Józef Karol ..................................................................... 355 NOWOTNY Julian (Juliusz) Karol ........................................................................................ 357 OCZAPOWSKI Józef Bogdan (Bohdan), herbu Oczap ...................................................... 359 OHANOWICZ Alfred Marian** ............................................................................................ 361 OKLEJAK Andrzej Bogdan (Bogdan Kazimierz – wg aktu urodzenia) ........................... 363 OLBRYCHT Jan Stanisław ...................................................................................................... 365 OPAŁEK Kazimierz Tadeusz .................................................................................................. 367 ORSLER (OESLER) Jan Józef (Johan Joseph) ...................................................................... 369 OSTROWSKI Karol Józef ........................................................................................................ 370 OSUCHOWSKI Wacław Franciszek ...................................................................................... 372 OYRZANOWSKI (OJRZANOWSKI) Bronisław Stefan ..................................................... 374 PANEJKO Jerzy Karol* ............................................................................................................ 376 PANKOWICZ Andrzej Kazimierz ......................................................................................... 378 PATKANIOWSKI Michał ....................................................................................................... 380 PAULI Lesław Marian.............................................................................................................. 382 PAWLIK Jan Wincenty ............................................................................................................ 385 PECZENIK Aleksander Henryk ............................................................................................ 387 PERETIATKOWICZ (PERETJATKOWICZ, PERETYATKOWICZ) Antoni Kazimierz, herbu własnego* ................................................................................ 389 PIEKOSIŃSKI (przed 1861 – PIEKUSIŃSKI, PAKOSZ-PIEKOSIŃSKI) Franciszek Ksawery Walerian Leonard Adolf ................................................................ 393 PILAT Władysław Franciszek, herbu Nowina* .................................................................... 395 PŁAZA Stanisław ..................................................................................................................... 397 POLAN-HARASCHIN (do 12 IX 1946 – HARASCHIN) Julian Józef Stanisław ........... 400 POPŁAWSKI Jacek (imię zakonne – Antoni Ignacy), od 1756 – pijar, od 1780 – ksiądz ................................................................................................................................ 403 PRATOBEVERA (od 1838 – PRATOBEVERA von WIESBORN) Karol Józef (Carl Joseph), baron ........................................................................................................... 405 PRZESMYCKI Franciszek, herbu Kuszaba (Paprzyca) ....................................................... 407 PRZYBYŁOWSKI Kazimierz Karol ....................................................................................... 409 RAFACZ Józef* ......................................................................................................................... 411 RAFELSKI (do 21 II 1953 – PUFELES) Ignacy.................................................................... 414 RANGSTEIN Józef, de ............................................................................................................. 416 REINHOLD Józef ..................................................................................................................... 418 RITTERMAN Stefan ................................................................................................................ 420 ROMAN Stanisław Zygmunt .................................................................................................. 422 ROMER (ROMER-CHYSZOW) Gustaw, herbu Jelita* ...................................................... 424 ROSENBLATT Józef Michał ................................................................................................... 426 ROSTWOROWSKI (ROZTWOROWSKI) Michał Jan Cezar, herbu Nałęcz, hrabia ..... 429 ROSZKOWSKI Gustaw Jan Nepomucen* ............................................................................ 432 RUDNIK Mieczysław ............................................................................................................... 435 RUDZIŃSKI-STEINBERG (STEINBERG, STEINBERG-RUDZIŃSKI) Aleksander Witold (Witold)* ........................................................................................... 437 RYBARSKI Roman Franciszek ............................................................................................... 440 RYDZOWSKI Andrzej Marcin ............................................................................................... 443 RYSIAK Gwidon Janusz Pankracy ......................................................................................... 445 RZESIŃSKI Jan Kanty Hieronim Stefan, herbu Jastrzębiec ............................................... 447 SARNA Zygmunt Jan ............................................................................................................... 449 SAWICKI (LUBICZ-SAWICKI) Jakub Teodor Walery (Walerian) ................................... 451 SAWICKI Jerzy (przed IX 1939 – REISLER Izydor)* .......................................................... 454 SAWICKI Witold Dobrosław** .............................................................................................. 457 SEHN Jan ................................................................................................................................... 460 SEIDLER Grzegorz Leopold (Leopold Grzegorz)* .............................................................. 462 SERDA Jerzy Marian................................................................................................................ 465 SIEDLECKI (de Lipnica Siedlecki) Władysław Szymon ..................................................... 467 SIEMIEŃSKI Józef Jan Julian, herbu Leszczyc ..................................................................... 470 SILNICKI Tadeusz Jan Leopold ............................................................................................. 472 SKĄPSKI Józef Adam .............................................................................................................. 475 SKRZYWAN Wacław Tadeusz................................................................................................ 478 SŁAWIK Karol .......................................................................................................................... 480 SŁOTWIŃSKI (LELIWA-SŁOTWIŃSKI) Feliks Piotr ....................................................... 482 SOBOCIŃSKI Władysław Stanisław ..................................................................................... 485 SOBOLEWSKI Marek Feliks .................................................................................................. 488 SOŁTYKOWICZ (SOŁTYKIEWICZ) Józef Florian............................................................ 491 SOŚNIAK Mieczysław Stanisław ............................................................................................ 493 SOŚWIŃSKI Wawrzyniec Andrzej ........................................................................................ 496 SPOTOWSKI Andrzej ............................................................................................................. 498 SPYRA (SZPYRA) Jan Wojciech............................................................................................ 500 STARZEWSKI (OSTOJA-STARZEWSKI) Maciej Jan Adolf .............................................. 502 STEFKO Kamil Ignacy** ......................................................................................................... 504 STOMMA Stanisław ................................................................................................................ 507 STRASBURGER Edward Karol* ............................................................................................ 509 STUDNICKI (GIZBERT-STUDNICKI) Franciszek Maria Tadeusz ................................. 511 SUŁKOWSKI Józef Felicjan* .................................................................................................. 514 SZLACHTOWSKI Feliks ......................................................................................................... 517 SZOSTAK Władysław Józef .................................................................................................... 520 SZPOR (SZPORN) Wincenty Joachim ................................................................................. 522 SZPUNAR Adam Feliks* ......................................................................................................... 524 ŚLIWIŃSKI Stanisław Antoni*** ........................................................................................... 527 ŚWIEBODA Zdzisław** .......................................................................................................... 529 TAUBENSCHLAG Rafał Jakub (Rafael Jakob) .................................................................... 531 TAYLOR Edward Robert Edmund (Edward Robert Adam), herbu własnego* ............... 534 TILL Ernest Karol Antoni Franciszek Józef, herbu własnego* ........................................... 537 TOROSIEWICZ Michał .......................................................................................................... 540 TRAMMER Henryk* ............................................................................................................... 541 TRĄMPCZYŃSKI Witold ...................................................................................................... 544 TYMIŃSKI Józef ...................................................................................................................... 546 ULANOWSKI Bolesław, herbu Sulima ................................................................................. 548 VALL Michał, du ...................................................................................................................... 550 VETULANI Adam Joachim .................................................................................................... 552 WACHHOLZ Wilhelm Maria Feliks (Szczęsny Wilhelm) ................................................. 555 WALAS Antoni Jan Augustyn ................................................................................................ 558 WALASZEK Bronisław Stefan ................................................................................................ 560 WALIGÓRSKI Marian Teodor............................................................................................... 562 WANIOREK Wincenty (Vincenz) ......................................................................................... 564 WAŚCISZAKOWSKI (vel WAŚCISZEWSKI) Leon Bernard* ........................................... 566 WIERZBICKI Wawrzyniec ..................................................................................................... 568 WOLTER Władysław Alfred Aleksander Adolf ................................................................... 570 WOŁCZYŃSKI Józef ............................................................................................................... 572 WÓJCIK Sylwester ................................................................................................................... 574 WRÓBLEWSKI Stanisław Władysław, herbu Lubicz .......................................................... 577 WRÓBLEWSKI Władysław Oktawian, herbu Lubicz ......................................................... 580 ZACHOROWSKI Stanisław Jan ............................................................................................. 583 ZAJĄC Kazimierz ..................................................................................................................... 585 ZAKRZEWSKI Witold Stefan Jakub, herbu Pomian........................................................... 587 ZARAŃSKI Jan Antoni Stanisław* ........................................................................................ 589 ZATORSKI Maksymilian Mieczysław ................................................................................... 591 ZIELIŃSKI Tadeusz Stanisław ................................................................................................ 593 ZIELONACKI Jozefat (Joseph von, Josephat von, Josephus von) ..................................... 595 ZIMMERMANN Marian Michał Leon................................................................................. 597 ZOLL Fryderyk Franciszek, sen. ............................................................................................ 599 ZOLL Fryderyk Józef Ferdynand, iunior .............................................................................. 602 ZWEIG Ferdynand* ................................................................................................................. 605 ŻABIŃSKI Zbigniew Adam* .................................................................................................. 607 REDAKTOR Lucyna Sadko KOREKTOR Gabriela Niemiec SKŁAD I ŁAMANIE Hanna Wiechecka Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego Redakcja: ul. P. Michałowskiego 9/2, 31-126 Kraków tel. 12-663-23-81, 12-663-23-82, fax 12-663-23-83