"Honest illusion" in the Big City - whether Blake Edwards ate Truman Capote's "Breakfast..."

Dwa motywy przewodnie pracy to: poszukiwanie odpowiedzi na pytanie o możliwość "wyzwolenia przedmiotu" oraz pojęcie "szczera iluzja". Wywód jest inspirowany semiologicznymi teoriami Rolanda Barthesa i Umberta Eco. Opiera się na analizie dwóch tekstów kultury zakorzenionych w amerykańskim dążeniu do iluzji prawdy: opowiadania Trumana Capote'a pt. "Śniadanie u Tiffaniego" oraz jego adaptacji pod tym samym tytułem wyreżyserowanej przez Blake'a Edwardsa. Praca składa się z pięciu rozdziałów. Wstęp prezentuje następujące zagadnienia: znaki produkowane przez człowieka, w celu nadania sensu otaczającej rzeczywistości; literatura i film, jako jedne ze sposobów poznawania świata; definicja iluzji. Rozdział drugi to przegląd teorii adaptacji filmowej najlepiej wpisujących się w rozważania poruszane w pracy. Trzeci rodział to przedstawienie sylwetki, twórczości i stylu Trumana Capote'a oraz zanalizowanie jego opowiadania z perspektywy strukturalistycznej. Czwarty rozdział dotyczy dorobku artystycznego Blake'a Edwardsa - metod, którymi posługiwał się w celu "oszukiwania" widza. Aby je zegzemplifikować poruszone zostają różne aspekty tej adaptacji filmowej: wizja Nowego Jorku, kwestia narracji, ścieżka dźwiękowa, scenografia i gra aktorska. Zakończenie podsumowuje rozważania na temat tego, czy Edwards zjadł "Śniadanie..." Capote'a. Przedstawia omawiany film jako adaptacje swobodną, przekład intersemiotyczny i palimpsest, który nie jest gorszy od pierwowzoru oraz "nie zjada" go, lecz niesie inny przekaz i inną jakość. "Wyzwolenie przedmiotu" jest możliwe poprzez tworzenie "szczerej iluzji".

This work includes two themes: the search for answer to the question about the possibility of "the release of the object" and the concept of "honest illusion." It's inspired by the theories of Roland Barthes and Umberto Eco. It is based on the analysis of two texts rooted in American culture: Truman Capote's "Breakfast at Tiffany's" and adaptation of the same name directed by Blake Edwards. The work consists of five chapters. Introduction presents the following issues: the signs produced by people, in order to make sense of the surrounding reality, literature and film, as one of the ways of knowing the world, the definition of illusion. The second chapter is an overview of the best theories of film adaptation, which are discussed in the work. The third chapter shows Truman Capote's biography, writings and style. There is also the analyze of Capote's story from the structuralist's perspective. The fourth chapter is concerned on Blake Edwards - methods that he used to "trick" the viewer. It tells about various aspects of the film adaptation: a vision of New York, the issue of narration, soundtrack, set design and acting. Conlusion summarizes the discussion of whether Edwards ate Capote's "Breakfast ..." Presents the adaptation of the film as translation and palimpsest, which is not worse than previous work and "do not eat" it, but carries a different message and a different quality. "The liberation of the subject" is possible by creating a "honest illusion".