The medical model of philosophy, or between ancient therapy and contemporary psychology of emotion

Wizja filozofii jako działalności w istotnej części praktycznej przeżywa ostatnio pewien renesans dzięki poświęconym starożytności pracom takich autorów jak Hadot, Foucault lub Nussbaum. Próbując uzupełnić braki stworzonych przez nich modeli metafilozoficznych zaproponowano terapeutyczny (medyczny) model filozofii, składający się z siedmiu pojęć, które odnosić się mogą do każdego, nie tylko filozoficznego, rodzaju terapii. Pojęcia choroby, ideału zdrowia, technik leczenia, teorii medycznej, lekarza, pacjenta oraz relacji terapeutycznej stanowić mogą kryterium uznania filozofii za w sensie dosłownym terapię, a także narzędzie dalszych badań, w tym interdyscyplinarnych. Przykładem takich dociekań może być zestawienie właściwego dla starożytności, a zwłaszcza dla stoicyzmu, ujęcia leczonych przez filozofię emocji jako uwarunkowanych przez procesy poznawcze z współczesną psychoterapią oraz naukami afektywnymi. Porównanie takie pozwala na odkrycie daleko idących paralel pomiędzy stoicyzmem a psychoterapią poznawczą, ale także wyników nauk kognitywnych, które wskazują na istnienie procesów afektywnych niezapośredniczonych przez poznanie.