Securitization: Odpowiedź Chin na nietradycyjne zagrożenia bezpieczeństwa na przykładzie COVID-19

Kwestia nietradycyjnego bezpieczeństwa zyskuje na znaczeniu od zakończenia zimnej wojny i stopniowo przyciąga powszechną uwagę społeczności międzynarodowej. Uczeni debatowali również nad rozszerzeniem definicji bezpieczeństwa. Wybuch nowego koronawirusa, znanego później jako COVID-19, w Wuhan w grudniu 2019 r. szybko przetoczył się przez świat, przywracając kwestię nietradycyjnego bezpieczeństwa do centrum globalnych obaw o bezpieczeństwo. Czym więc dokładnie jest nietradycyjne bezpieczeństwo? W obliczu wybuchu epidemii Chiny szybko sekurytyzowały i podniosły wirusa na najwyższy poziom swojej agendy bezpieczeństwa narodowego, gdzie narzuciły bezprecedensową hermetyzację miast i społeczności. Niniejszy artykuł wybiera nietradycyjną domenę bezpieczeństwa, jaką jest bezpieczeństwo zdrowia publicznego, jako punkt wyjścia do badań i stosuje teorię sekurytyzacji Szkoły Kopenhaskiej do zbadania chińskich strategii zwalczania COVID-19. Na początku wyjaśniono ogólny trend rozszerzania definicji bezpieczeństwa, a następnie przeprowadzono analizę teorii sekurytyzacji Szkoły Kopenhaskiej. Zachodnia teoria bezpieczeństwa trafia również do Chin i po krótkiej analizie chińskiego spojrzenia na rozwój bezpieczeństwa: od bezpieczeństwa tradycyjnego do nietradycyjnego, stwierdza, że Chiny włączyły nietradycyjne zagrożenia bezpieczeństwa do centrum swojej polityki bezpieczeństwa, dalej konkludując, że jeśli chodzi o środki utrzymania nietradycyjnego bezpieczeństwa, Chiny wolą stosować strategie sekurytyzacji, aby reagować na nieoczekiwane wydarzenia związane z bezpieczeństwem publicznym: COVID-19. Strategia sekurytyzacji COVID- 19 okazała się strategią zwycięską dla partii komunistycznej. Jednak w warunkach kontynuacji sekurytyzacji zmieniły się percepcje zarówno aktora bezpieczeństwa, jak i odbiorców, a także egzystencjalne zagrożenie. Sam akt sekurytyzacji staje się źródłem zagrożenia w chińskiej strategii zwalczania COVID-19.

The issue of non-traditional security has been gaining prominence since the end of the Cold War and has gradually attracted widespread attention from the international community. Scholars have also debated the expansion of the definition of security. The outbreak of a new coronavirus, later known as COVID-19, in Wuhan in December 2019 quickly swept the world, bringing the issue of non-traditional security back to the center of global security concerns. So, what exactly is non-traditional security? In the face of the outbreak, China has rapidly securitized and elevated the virus to the highest level of its national security agenda, where it has imposed unprecedented containment on cities and communities. This paper selects the non-traditional security domain of public health security as the entry point for the study and applies the Copenhagen School securitization theory to examine China’s strategies to combat COVID-19. The general trend of expanding the definition of security is first explained, followed by an analysis of the Copenhagen School's securitization theory. Western security theory also comes to China, and after a brief analysis of China's view of security development: from traditional to non-traditional security, it concludes that China has incorporated non-traditional security threats into the center of its security policy, further concluding that in terms of means to maintain non-traditional security, China prefers to apply securitization strategies to respond to unexpected public security events: COVID-19. The strategy of securitizing COVID- 19 turned out to be a winning strategy for the communist party. However, under continued securitization, the perceptions of both the security actor and the audience as well as the existential threat have changed. The very act of securitization becomes a source of threat in China’s combatting COVID-19 strategy.