Social prevention of the youngest disfavour groups : contemporary European solutions

Wiek XXI wymaga rozszerzenia dotychczasowych form edukacji na najwcześniejsze lata życia człowieka. W połączeniu z opieką wczesna edukacja nad dzieckiem, szczególnie w odniesieniu do najmłodszych grup defaworyzowanych dzieci nabiera szczególnego wymiaru. Taką edukację uważa się obecnie za najefektywniejszą i najbardziej sprawiedliwą. Autorka podaje określenie wczesnej edukacji i opieki nad dzieckiem, powołując się na opracowanie Eurydice. W Europie funkcjonują trzy główne modele organizacyjne wczesnej edukacji i opieki nad dzieckiem: model jednofazowy, tzw. zintegrowany; model, którego struktura uzależniona jest od wieku dzieci - jest to model najbardziej rozpowszechniony w Europie, lub współwystępują obydwa modele. Oprócz tego Autorka wskazuje na inne intersujące systemy opieki nad najmłodszymi, np. w Austrii. Wymienia też współczesne tendencje w zakresie wczesnej edukacji i opieki nad dzieckiem oraz wskazuje ważne problemy łączące się z tą formą edukacji: a mianowicie odpowiednie kształcenie kadry odpowiedzialnej za opiekę nad dziećmi, brak placówek bądź miejsc w takich placówkach na obszarach wiejskich oraz kwestie ekonomiczne i formy subsydiowania i wspierania rodziców. Wyszczególnia też dwa dominujące podejścia do edukacji przy pracy z małymi dziećmi: dydaktyzm i konstruktywizm społeczny. Wreszcie wskazuje wybrane rozwiązania edukacyjne i teorie pedagogiczne, wyróżniając formy i inicjatywy partnerskie z udziałem rodziców.

So far forms of early education and care are required to be spread over the early childhood in the 21st century. Education in association with care seems to be most effective and just way of help and support especially among disadvantaged children. The author provides the description of the early childhood and care education referring to Eurydice’s report. There are three main models of children’s early childhood and care education: one-phase model so-called integrated; a model which structure depends on children’s age (which is most widespread one in Europe) or both models coexist. Additionally the author refers to other interesting systems of early childhood and care education e.g. Austria. She pinpoints also contemporary tendencies in this field and indicates important problems connected with this form and stage of education. They are: adequate training of teachers who are responsible for children’s early care and education, the lack of these forms of education or the lack of free places in the villages, economical issues and forms of subsidizinig fees for these institutions and supporting parents. The author considers also two main approaches to early children care and education: didactic and social constructivism. Finally, some chosen educational solutions and pedagogical theories are provided, distinguishing with forms and initiatives with parent’s participation.