The idea of artistic locations, meetings and symposia in Polish art

The aim of this work was to present the phenomenon of symptomatic for the Polish art of the period of PRL which are open air and symposia. It treats about their origins and phenomenon on Polish soil, provides outstanding artistic personalities who initiated and organized the meeting. Describes the various exteriors and ideas on which programs are created. The function of art and the role of the artist have to reformat in them. Art was to create space or interfere with the lives of the inhabitants.Organizing various meetings and outdoor postulates which carried across the country show the occurrence as a phenomenon, as well as the compromise between the artists, and contemporary authorities. The compromise, which, after all, meant the abandonment of the interests of both sides. Are the artists managed to achieve their goals or were abused by the authorities with "their art space" as a propaganda tool? I attempt to answer this question in this dissertation.In my work, particular attention is paid to Elblag, a major city in the creation of experimental works where built by engineers and workers, innovative, experimental spatial forms are the most visible trace of these initiatives. They helped to reflect on the search for new exhibition space and how to expose the work that took place in the 60s and 70 The problem of the place and role of art in the city has not ceased to be valid even today. This study also indicates the relationship and establish initiators outdoor events to the idea of constructivism.Are the projects from the past meet the ambitious demands of organizing space? Do they become only ornaments? It seems today that for the majority, they are incomprehensible elements of everyday landscape. This follows from the fact that individual events exist now mainly in the memory of the participants. For this reason, this topic was taken and the attempt to describe such a multifaceted and broad issues pleneromanii in Poland.

Celem tej pracy było przybliżenie zjawiska symptomatycznego dla sztuki polskiej okresu PRL-u jakim były plenery i sympozja. Traktuje ona o ich genezie i fenomenie na gruncie polskim, przedstawia wybitne osobowości artystyczne, które inicjowały i organizowały te spotkania. Opisuje poszczególne plenery oraz idee, na jakich tworzone były programy. Funkcja sztuki oraz rola artysty uległy w nich przeformatowaniu. Sztuka miała stwarzać przestrzeń lub ingerować w życie mieszkańców. Organizowanie różnorodnych spotkań oraz plenerowe postulaty, które podejmowane w całym kraju ukazują zjawisko, jako pewien fenomen, a także, jako kompromis zawarty miedzy artystami, a ówczesnymi władzami. Kompromis, który wszak oznaczał rezygnację z części interesów każdej ze stron. Czy artystom udało się osiągnąć zamierzone cele czy zostali wykorzystani przez ówczesne władze ze „swoją sztuką przestrzenną”, jako narzędzie propagandowe? W swojej rozprawie próbuje uzyskać odpowiedź na to pytanie.W mojej pracy zwrócono szczególną uwagę na Elbląg, jako istotne miasto w tworzeniu eksperymentalnych dzieł, gdzie budowane za pomocą inżynierów oraz robotników, nowatorskie, eksperymentalne formy przestrzenne stanowią najbardziej widoczny ślad tamtych inicjatyw. Przyczyniły się one do refleksji na temat poszukiwań nowych przestrzeni wystawienniczych oraz sposobu eksponowania prac, które miały miejsce w latach 60. i 70. Problem miejsca i roli sztuki w mieście nie przestał być aktualny nawet dzisiaj. Niniejsza praca wskazuje również związek i nawiązanie inicjatorów wydarzeń plenerowych do idei konstruktywizmu.Czy projekty sprzed lat spełniły ambitne postulaty organizowania przestrzeni? Czy stały się jedynie ozdobnikami. Wydaje się dziś, że dla większości są one niezrozumiałymi elementami codziennego krajobrazu. Wynika to z faktu, że poszczególne wydarzenia egzystują obecnie głównie w pamięci uczestników. Z tej przyczyny został podjęty ten temat i próba opisania tak wielowątkowego i szerokiego zagadnienia pleneromanii w Polsce.