Lower extremities injuries among female dancers practicing classical dance.

Taniec klasyczny jest wyjątkową sztuką i sportem. Wymaga zaawansowanego poziomu umiejętności technicznych. Ciało tancerza podlega dużym obciążeniom. Mogą one prowadzić do urazów mięśniowo-szkieletowych. Celem badań było zbadanie urazowości kończyn dolnych u tancerek. Badania przeprowadzono metodą CAWI. Kwestionariusz ankiety uzupełniło 39 kobiet w wieku 13 do 26 lat. Wśród nich znalazło się 5 tancerek zawodowych i 35 tancerek-uczennic. 85% (33 z 39) ankietowanych doznało urazów w związku z treningiem tańca klasycznego. Najczęściej do urazów dochodziło podczas lekcji tańca klasycznego – 76% (25 z 33). Najbardziej urazowa była kończyna dolna – 75% (57 z 76 wymienionych urazów) a w niej kolejno kolano – 35% (20 z 57), kostka 21% (12 z 57), stopa 17,5% (10 z 57), biodro 17,5% (10 z 57), podudzie 7% (4 z 57), miednica 2% (1 z 57). Najczęstsze były naciągnięcia mięśni – 48% (16 z 33) i urazy o charakterze przeciążeniowym – 85% (28 z 33) respondentek. Najczęstszymi mechanizmami powstawania urazów były zbyt duże obciążenia treningowe, zmęczenie podczas długotrwałego treningu, faza lądowania w skoku, taniec w pointach, stretching, plié, port de bras w tył. Zwykle mechanizm był złożony. Przerwa konieczna była w 52% (17 z 33) przypadkach. Modyfikacja treningu dotyczyła 61% (20 na 33) ankietowanych. Powtarzalność urazów wynosiła 52 % (17 z 33). W związku z urazem z fizjoterapii skorzystało 79% ankietowanych (26 z 33). Formy fizjoterapii w kolejności popularności to masaż 81% (21 z 26), kinezyterapia 46% (12 z 26), fizykoterapia 42% (11 z 26). Rozgrzewkę przed zajęciami tanecznymi zawsze wykonuje 74% (29 z 39) ankietowanych, 23% (9 z 39) zwykle, choć czasem ją pomija. U 18% (7 z 39) badanych stwierdzono schorzenia kończyn dolnych związane z treningiem tańca klasycznego. Ból podczas praktykowania tańca klasycznego odczuwa 51% (20 z 39). Aż 90% (35 z 39) korzystało kiedykolwiek z pomocy profesjonalisty medycznego w związku z treningiem tańca. Większość respondentek odwiedziło dwóch lub więcej profesjonalistów medycznych – 57% (20 z 35). Według 68% (24 z 35) taka wizyta była pomocna. Najchętniej wybierano pomoc fizjoterapeuty 69% (24 z 35). 34% (12 z 35) usłyszało od profesjonalisty medycznego radę, aby „przestać tańczyć”, która była niekonstruktywna i nie rozwiązywała problemu.Zaproponowano kilka działań w tym odpowiedni cykl treningowy, prowadzenie higienicznego trybu życia oraz rozwijanie wiedzy anatomicznej i biomechanicznej. To jak również bliska współpraca z profesjonalistami medycznymi może zmniejszyć ryzyko wystąpienia urazu związanego z treningiem tańca klasycznego.

Classical dance is both a unique art and sport. It requires advanced level of technical skills. The body of the dancer is exposed to high stress which can lead to musculoskeletal injuries. The purpose of the study was to investigate the lower extremities injuries among female dancers. The research was conducted by the CAWI method. The survey questionnaire was supplemented by 39 women aged 13 to 26 years. Among them there were 5 professional dancers and 35 non-professional or pre-professional dancers. 85% (33 out of 39) of the respondents sustained one or more injuries due to classical dance training. The largest proportion of injuries occurred during classes - 76% (25 out of 33). The most traumatic was the lower limb - 75% (57 out of 76 injuries mentioned) with the knee location accounting for 35% (20 out of 57), ankle 21% (12 out of 57), foot 17,5% (10 out of 57), hip 17,5% (10 out of 57), lower leg 7% (4 out of 57), pelvis 2% (1 out of 57). The most common type was muscle strain - 48% (16 out of 33 of the respondents). 85% (28 out of 33) respondents sustained overuse injuries. The most common mechanisms of injury were too much training load, fatigue during long-term training, jump landing, pointe technique, stretching, plié, port de bras back. Usually the mechanism was complex. There were 52% (17 out of 33) time-loss injuries. Modification of the training was necessary in 61% (20 out of 33) of the respondents. Repeatability of injuries was 52% (17 out of 33 respondents). 79% of respondents (26 out of 33) benefited from physiotherapy. Forms of physiotherapy in the order of popularity were: massage 81% (21 of 26), kinesiotherapy 46% (12 of 26), and physical therapy 42% (11 of 26). Warm-up before dance classes was always performed by 74% (29 out of 39) of respondents and in case of 23% (9 out of 39) it was done usually. 18% (7 out of 39) subjects had lower extremities disorders associated with classical dance training. Pain while practicing classical dance was felt by 51% (20 out of 39). As many as 90% (35 out of 39) used the help of a medical professional due to dance training. Most of the respondents visited two or more medical professionals - 57% (20 of 35). According to 68% of respondents (24 out of 35) such visit was helpful. The physiotherapist was most likely to choose - 69% (24 out of 35). Among the respondents 34% (12 out of 35) was told by a medical professional to "stop dancing" which was unconstructive and did not solve the problem.Several actions have been proposed for dancers including an appropriate training cycle, a hygienic lifestyle and the development of anatomical and biomechanical knowledge. This as well as close collaboration with medical professionals can reduce the risk of injuries associated with classical dance training.